Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

13 Μαρτίου 2012

15 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Σύν – Κέντρο. Η λέξη σημαίνει κατά γράμμα πρόσθεση στο κέντρο. Με άλλα λόγια το μάζεμα στο κέντρο, στο εσωτερικό. Κατά το λεξικό «συγκέντρωση είναι η ένταση των διανοητικών ή ψυχικών λειτουργιών για αποκλειστική ενασχόληση με κάτι».
Φανταστείτε ότι βρισκόσαστε μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Έχετε έναν φακό που βγάζει (ας πούμε δέκα) ακτίνες φωτός που σκορπίζουν γύρω. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείτε να δείτε τίποτε γιατί δεν καταφέρνετε να φωτίσετε καλά αυτό που πρέπει να δείτε. Υποθέτουμε ότι μπορείτε να μαζέψετε τις ακτίνες με το χέρι (όπως κρατάμε μία χούφτα ξυλάκια) και να τις κρατήσετε ενωμένες. Πιάνετε δύο ακτίνες, τις «κολλάτε» και δημιουργείτε μία ισχυρότερη. Αυτή η ακτίνα μπορεί να φωτίσει αμυδρά και να δείτε ότι κάτι υπάρχει απέναντι. Έπειτα παίρνετε άλλη μία ακτίνα και την «κολλάτε» και αυτήν δημιουργώντας έτσι άλλη ακτίνα φωτεινότερη. Τώρα μπορείτε να δείτε αχνά ότι απέναντί σας βρίσκεται ένα αντικείμενο. Συνεχίζετε έτσι ώσπου να μαζέψετε όλες τις ακτίνες σε μία. Τότε θα δημιουργηθεί μία δέσμη φωτός αρκετά δυνατή για να μπορείτε να βλέπετε με λεπτομέρειες το αντικείμενο που θέλετε μέσα στο σκοτάδι.
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον εσωτερικό μας κόσμο. Το φως της προσοχής μας, δηλαδή η αντίληψη, βρίσκεται διασπασμένη σε εκατοντάδες μικρά κομμάτια. Επομένως η Ουσία μας δεν μπορεί να δει κάτι από αυτά που συμβαίνουν στον ψυχισμό μας, επικρατεί απόλυτο σκοτάδι. Και φυσικά πολύ περισσότερο δεν μπορεί να δει στο υποσυνείδητό μας.
Έτσι λοιπόν για να συγκεντρωθούμε πρέπει να μαζέψουμε την προσοχή μας. Αν μας ζητήσουν να συγκεντρωθούμε σε κάποια εργασία που πρέπει να γίνει γρήγορα, δεν θα καταφέρουμε τίποτε αν δεν κρατήσουμε την προσοχή μας μαζεμένη, συγκεντρωμένη.
Αν η προσοχή μας διασπάται από θορύβους, ομιλίες, μνήμες από το παρελθόν ή επιθυμίες για κάτι που θέλουμε να κάνουμε στο μέλλον, τότε δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε. Χρειαζόμαστε την προσοχή μας αδιάσπαστη. Έτσι είναι απαραίτητο να μάθουμε να συγκεντρωνόμαστε.
Με την συγκέντρωση αποκτούμε την δυνατότητα να αναλύουμε και να πληροφορούμαστε τα πάντα για ένα αντικείμενο ή θέμα που μας ενδιαφέρει. Έτσι μπορούμε να παρατηρούμε και να διορθώνουμε το αντικείμενο της παρατήρησης. Όσο έξυπνος, μορφωμένος και δημιουργικός και εάν είναι κάποιος, δεν μπορεί να προσφέρει πολλά, όσο δεν συγκεντρώνεται στον βαθμό που χρειάζεται.
Όλα αυτά φυσικά ισχύουν και στους δύο κόσμους. Και στον εξωτερικό αλλά και στον εσωτερικό.
Εξωτερικά παρατηρούμε κάποιο πρόβλημα που υπάρχει. Αναλύουμε τα δεδομένα του προβλήματος και βγάζουμε συμπεράσματα για το τι πρέπει να γίνει. Στην συνέχεια παρατηρούμε τα προβλήματα που προκύπτουν από την υλοποίηση των σχετικών αποφάσεων. Να μια απλή διαδικασία του εξωτερικού κόσμου: παρατηρείς ότι είναι πιο βολικό να κάθεσαι σε μια πέτρα παρά στο έδαφος. Μετά φτιάχνεις ένα σκαμνί που είναι ελαφρύτερο από την πέτρα. Βάζεις πλάτη και φτιάχνεις μία καρέκλα. Βάζεις χέρια και φτιάχνεις μια πιο άνετη καρέκλα. Βάζεις πανί και μπαμπάκι για να είναι πιο μαλακά και φτιάχνεις μια πολυθρόνα. Με αυτόν τον τρόπο φύγαμε από τις σπηλιές και ζούμε πολύ πιο άνετα. Και το μέσον για αυτό είναι η συγκεντρωμένη παρατηρητικότητα.
Ο λόγος τώρα που ουσιαστικά παραμένουμε βάρβαροι, σκοτωνόμαστε σε αέναους πολέμους και καταστρέφουμε τα πάντα είναι η έλλειψη «συγκέντρωσης προς τα μέσα». Εάν κατορθώναμε να έχουμε εσωτερική συγκέντρωση σίγουρα τα πράγματα θα άλλαζαν. Θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε τα ελαττώματα που πλημμυρίζουν τον ψυχικό μας κόσμο. Δεν αρκεί απλά να ξέρουμε ότι έχουμε ένα ελάττωμα. Πρέπει να το παρατηρήσουμε και να το αναλύσουμε.
Η εσωτερική συγκέντρωση θα δημιουργούσε μέσα μας ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις. Έπειτα αυτές θα οδηγούσαν την κοινωνία μας σε πιο ανθρώπινα επίπεδα.
Λόγω της ανεπτυγμένης τεχνολογίας, έχουμε συνηθίσει να βρίσκουμε εύκολες και γρήγορες λύσεις για τα προβλήματά μας. Εσωτερικά όμως είμαστε αβοήθητοι. Η προσοχή και η συγκέντρωσή μας δεν μπορούν να αναπτυχθούν τεχνητά. Απαιτείται προσωπική προσπάθεια μακρόχρονη, επίμονη και επίπονη. Απαιτείται καταρχήν σωματική και διανοητική χαλάρωση, δηλαδή πρέπει να σταματήσουμε να βυθιζόμαστε στο σύγχρονο άγχος που έχει φτάσει τους ανθρώπους στα όρια της τρέλας.
Έρευνες έχουν δείξει ότι όταν κάποιος βρίσκεται βαθιά συγκεντρωμένος σε ένα θέμα και τον διακόψουν πχ με ένα τηλεφώνημα, χρειάζονται περίπου 15 λεπτά για να μπορέσει να επανέλθει στο ίδιο επίπεδο βαθιάς συγκέντρωσης! Φανταστείτε λοιπόν πόσο συγκεντρωμένοι είναι οι άνθρωποι κατά την διάρκεια της εργασίας τους. Είναι προφανές ότι δουλεύουν αποσυγκεντρωμένοι. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι δουλεύουν πολύ και έχουν μικρή απόδοση ενώ γυρίζουν στο σπίτι τους «πτώματα στην κούραση».
Η ηχορύπανση επίσης είναι ένας σοβαρός παράγοντας που μειώνει την προσοχή και την συγκέντρωση. Εκτός του ότι αυξάνει το άγχος και την πίεση και προκαλεί βλάβες στο νευρικό σύστημα. Η μουσική μπορεί να βοηθήσει όταν πρόκειται για μουσικά κομμάτια που είναι απαλά και χωρίς λόγια. Μπορεί να καλύψει τους εξωτερικούς ήχους και να δημιουργήσει ένα ευχάριστο περιβάλλον κυρίως στο σπίτι.
Επίσης απαραίτητη είναι η ξεκούραση, η υγιεινή διατροφή και ο καλός ύπνος.
Η ετοιμότητα, η συγκέντρωση, η προσοχή, η μνήμη, η μάθηση και οι δυνατότητες προγραμματισμού και οργάνωσης όλης μας της ζωής, υποβιβάζονται σοβαρά όταν κοιμόμαστε λίγο.
Επειδή η συγκέντρωση της προσοχής είναι πολύ δύσκολη πρέπει να αρχίσουμε να προσπαθούμε να συγκεντρωθούμε σε ελεγχόμενο περιβάλλον. Και το καλύτερο είναι όταν βρισκόμαστε στο σπίτι μας. Μια πρώτη και απλοϊκή μορφή άσκησης είναι η εξής:
-Καθόμαστε σε μία άνετη στάση που να μας βολεύει, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να κουνηθούμε. Μπροστά μας έχουμε βάλει κάποιο αντικείμενο.
-Χαλαρώνουμε όσο μπορούμε το σώμα μας.
-Προσπαθούμε να διώξουμε όλες τις σκέψεις για να μείνουμε απερίσπαστοι και χαλαροί.
-Έπειτα προσπαθούμε να παρατηρούμε το αντικείμενο χωρίς να φεύγει ο νους μας από εκεί. Στην αρχή είναι δύσκολο γιατί ο νους είναι ατίθασος και να ξεφεύγει από εδώ και από εκεί. Δεν έχει συνηθίσει ακόμη να παραμένει σε ένα μόνο πράγμα.
Πρέπει να παραμένουμε ακίνητοι. Όταν κινηθεί το σώμα τότε χάνεται λίγο ή πολύ η συγκέντρωση. Στην αρχή το σώμα σου θα επαναστατήσει προκαλώντας πόνους, φαγούρες και μουδιάσματα. Προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε το σώμα μας στην ακινησία.
Κοιτώντας το αντικείμενο προσπαθούμε να μάθουμε όλα όσα μπορούμε από το αντικείμενο. Παρατηρούμε το βάρος, τον όγκο, την μορφή και το υλικό του.
Έτσι φτάνουμε στην σύνθεση του αντικειμένου. Φυσικά η σύνθεση αυτή είναι απλοϊκή στην αρχή αλλά όσο προχωράμε στην ανάπτυξη της συγκέντρωσης θα αυξάνεται και το βάθος της.
Όλα αυτά πρέπει να γίνονται αργά και με υπομονή. Όπως ένα δέντρο δεν μεγαλώνει από την μία μέρα στην άλλη, έτσι και η συγκέντρωση δεν αυξάνει από την μία μέρα στην άλλη. Αργά και σταθερά θα συνηθίσουμε το σώμα μας να κάθεται εκεί που το χρειαζόμαστε και τον νου συγκεντρωμένο στο θέμα μας.
Πρέπει να διαχωρίσουμε την προσοχή μας από τις σκέψεις. Οι σκέψεις θα υπάρχουν και θα εμφανίζονται. Όμως εμείς δεν πρέπει να αφήνουμε την προσοχή να φεύγει μαζί τους. Υπάρχει μια ολόκληρη διαδικασία για αυτό. Μπορεί όμως να εφαρμοστεί μόνο όταν ο «αθλητής της συγκέντρωσης» καταναλώσει αρκετό χρόνο εξασκούμενος και καταλάβει ότι πρακτικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να ξεφύγει από τον νου του. Πρόκειται γενικά για την εξάσκηση της «εσωτερικής σιωπής» όπου προσπαθούμε να είμαστε συγκεντρωμένοι σε ένα θέμα, εμφανίζονται σκέψεις (σχετικές ή άσχετες) και εμείς ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ με την εσωτερική γλώσσα.
Ένας άλλος τρόπος συγκέντρωσης είναι να κρατάμε την προσοχή μας στην καρδιά μας. Αφού χαλαρώσουμε προσπαθούμε να ακούμε τους χτύπους της, να βλέπουμε πως είναι, την κατασκευή της κλπ.
Ένας άλλος τρόπος συγκέντρωσης είναι να φτιάχνουμε έναν κατάλογο με τις δουλειές που έχουμε να κάνουμε την κάθε ημέρα. Έτσι μπορούμε ακολουθώντας τον κατάλογο να κρατάμε τον νου μας συγκεντρωμένο να σκέφτεται μόνο εκείνο που πάμε να κάνουμε.
Η συγκέντρωση είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να πληροφορηθούμε κάτι. Μας χρησιμεύει στην πρακτική ζωή αλλά κυρίως μας χρησιμεύει στην εσωτερική μας ζωή. Χρειαζόμαστε ένα μέσον, ένα εργαλείο για την παρατήρηση του εαυτού μας.
Όταν αποκτήσουμε την ικανότητα της συγκέντρωσης, τότε αποκτούμε τον «εσωτερικό φακό» που περιγράψαμε στην αρχή. Θα μας επιτρέψει να προσπαθήσουμε να αφυπνίσουμε το ελεύθερο ποσοστό της Ουσία μας, να διασπάσουμε τα σκοτάδια του ψυχισμού μας και να αρχίσουμε την μελέτη του Εγώ με απώτερο σκοπό την διάλυσή του και την ολοκληρωτική απελευθέρωση της Ουσίας μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη