Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

13 Μαρτίου 2012

22 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

Ο άνθρωπος «φύσει του ειδέναι ορέγεται» είπε ο Αριστοτέλης.
Έτσι εμείς σαν όντα περίεργα με όρεξη για μάθηση έχουμε ένα πρόβλημα το οποίο χρειάζεται αρκετή προσοχή:
-Για να μάθουμε να περπατάμε χρειάζεται προσπάθεια.
-Για να μάθουμε να μιλάμε χρειάζεται προσπάθεια.
-Για να μάθουμε ποδήλατο χρειάζεται προσπάθεια.
-Για να μάθουμε να……. χρειάζεται προσπάθεια.
Όλη μας η εξωτερική ζωή δεν είναι παρά μία προσπάθεια για να μάθουμε να κάνουμε κάτι.
Ένα ρητό του Ερμή του Τρισμέγιστου λέει: «όπως είναι επάνω έτσι είναι και κάτω» και μπορούμε να συμπληρώσουμε ότι «όπως είναι έξω έτσι είναι και μέσα».
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λοιπόν, το Είναι, η Συνείδηση, απαιτεί από εμάς προσπάθεια για να αναπτυχθεί. Αυτή η προσπάθεια περνάει μέσα από την διανοητική πληροφόρηση. Είναι λογικό ότι πρώτα πρέπει να μάθεις κάτι με τον νου και μετά να το βάλεις σε πρακτική εφαρμογή.
Αλλά ενώ η κοινωνία (σχολεία, μέσα μαζικής ενημέρωσης, υπολογιστές, ήθη, έθιμα, οικογένεια, φίλοι κλπ) μας «βομβαρδίζει» με χιλιάδες γνώσεις… ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα μας προσφέρει σε υπεραφθονία πληροφορίες για τα πάντα… το μόνο που επιτυγχάνει είναι να φορτώνει σε υπερβολικό βαθμό το διανοητικό μας κέντρο. ΚΑΝΕΙΣ δεν μας μαθαίνει πώς να χρησιμοποιούμε συνειδητά -και όχι μηχανικά- αυτές τις πληροφορίες. Μέσω αυτής της διαδικασίας, το «Ξέρω» γιγαντώνεται ενώ η Ουσία μας παραμένει αφελής και κοιμισμένη, ικανοποιημένη από τις διανοητικές εξηγήσεις του «Ξέρω».
Επομένως μέσα σε εμάς υπάρχουν δύο είδη γνώσης:
-Η γνώση του Είναι. Πρόκειται για τις συνειδητές εμπειρίες που έχουμε αποκτήσει και οι οποίες συνήθως είναι ελάχιστες έως μηδενικές. Τις ελάχιστες αυτές γνώσεις-εμπειρίες τις έχουμε θάψει κάτω από τα σκουπίδια της διανοητικής πληροφόρησης. Αν κατά λάθος τις θυμόμαστε ο νους φροντίζει να τις γεμίσει με τόσες διανοητικές «περικοκλάδες» ώστε καταλήγουν να είναι άχρηστες, αφού δεν έχουν καμία επίδραση στην κοιμισμένη Ουσία.
-Η γνώση του νου, την οποία γενικά την αναφέρουμε με την λέξη «Ξέρω», «διανοητική πληροφόρηση» κλπ. Πρόκειται για όλες τις διανοητικές πληροφορίες τις οποίες έχουμε απομνημονεύσει, αλλά που δεν έχουν διασταυρωθεί με την αντίστοιχη εμπειρία. Πρόκειται απλά για συσσώρευση γνώσεων.
Αυτά τα δύο είδη γνώσης θα πρέπει να αναπτύσσονται με ισορροπημένο τρόπο. Όταν υπάρχει ισορροπία τότε έχουμε αποκτήσει κατανόηση.
Όταν το Ξέρω είναι μεγαλύτερο από το Είναι, τότε υπάρχει δια¬νοητική σύγχυση παντός είδους και ο άνθρωπος μετατρέπεται σε διανοητικό απατεώνα. Τέτοιου είδους άνθρωποι μπορεί να είναι στυγνοί επαγγελματίες, άθεοι ηγέτες και γενικά άτομα που ευνοούνται από ολοκληρωτικά και απάνθρωπα καθεστώτα.
Σαν παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί το καθεστώς των Ερυθρών Χμέρ. Αυτή η ομάδα όταν κατέλαβε την εξουσία εξαπέλυσε πογκρόμ εναντίον όλων των «εχθρών του λαού». Εχθροί του λαού ήταν οι «καπιταλιστές», οι «πλούσιοι» και όλοι εκείνοι που αναφέρονται στις ξύλινες γλώσσες των «επαναστατικών» θεωριών. Φυσικά όλοι οι παραπάνω «εχθροί» είναι συνήθως μορφωμένοι. Έτσι οι Χμέρ άρχισαν να κυνηγάνε οποιονδήποτε ήταν μορφωμένος, δηλαδή «αλωμένος από το σύστημα» και κατ΄ επέκτασιν και εχθρός του λαού. Έπρεπε λοιπόν να εξαφανίσουν τους διανοούμενους γιατί αυτοί μπορεί να στέκονταν εμπόδιο στα σχέδιά τους για «επικράτηση του λαού». Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή εκτελέστηκαν μόνο και μόνο γιατί φορούσαν γυαλιά. Σύμφωνα με την λογική τους, όποιος φορούσε γυαλιά ήξερε να διαβάζει, άρα ήταν διανοούμενος, άρα εχθρός του λαού!!!
Πρόκειται για το Ξέρω στην τέλεια και ακραία διανοητική εξαπάτησή του. Οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει ότι του κατέβει και να το δικαιολογήσει μετά πολύ εύκολα. Ο νους του θα αναλάβει να αποδείξει ότι έχει δίκιο στηριγμένος σε κάτι που υπάρχει γραμμένο σε κάποιο βιβλίο ή σε κάτι που είπε κάποιος ή και απλά «γιατί έτσι», χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο.
Αντίθετα όταν το Είναι είναι μεγαλύτερο από το Ξέρω, τότε ο άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε έναν ανόητο άγιο.
Ο ανόητος άγιος είναι ικανός να δανείσει ένα μαχαίρι σε έναν δολοφόνο, γιατί (έχοντας καλές προθέσεις) θέλει να εξυπηρετεί τον κάθε συνάνθρωπό του. Θα δώσει τον μισθό του στους «φτωχούς» που θα τον σπαταλήσουν στο οινόπνευμα, αφήνοντας την οικογένειά του να πεινάσει. Θα συγχωρήσει τον ληστή που μπει στο σπίτι του οπλισμένος για να κλέψει και για να βιάσει την κόρη του.
Συνήθως περνάμε την ζωή μας υποδυόμενοι αυτούς τους δύο ακραίους ρόλους.
Αρνούμαστε την βοήθειά μας σε άτομα τα οποία πραγματικά το έχουν ανάγκη και θα λυπηθούμε αυτόν που θα χρησιμοποιήσει τα χρήματά μας σε ναρκωτικά ή σε αλκοόλ.
Είμαστε άτεγκτοι δικαστές απέναντι σε έναν αθώο και δικαιολογούμε απατεώνες και δολοφόνους.
Γενικά, ανάλογα με το Εγώ που μας κυβερνάει την κατάλληλη στιγμή, φερόμαστε πάντοτε με λάθος τρόπο. Από αυτό καταλαβαίνουμε τότε ότι είναι απαραίτητο να αποκτήσουμε ισορροπία ανάμεσα στο Είναι και στο Ξέρω.
Κατά την διάρκεια της καθημερινής ζωής πρέπει να μάθουμε να αυτοπαρατηρού¬μαστε με σκοπό την αυτοανακάλυψή μας. Στην πρακτική ζωή είναι το ψυχολογικό μας γυμνάσιο. Σε αυτήν έχουμε την δυνατότητα να ανακαλύψουμε τα ελαττώ¬ματά μας. Εάν είμαστε επάγρυπνοι αντίληψης θα διαπιστώσουμε ότι τα κρυμμένα ελαττώματά μας αναβλύζουν αυ¬θόρμητα.
Αναβλύζουν γιατί έλκονται από τα εξωτερικά ερεθίσματα, έτσι ακριβώς όπως ένα ψάρι έλκεται από το δόλωμα:
Όταν μας βρίσει κάποιος δεν μπορεί παρά να ερεθίσει το Εγώ του θυμού, το οποίο θα βγει από το υποσυνείδητό μας και θα αντιδράσει,
Όταν δούμε ένα γλυκό, τότε θα εμφανιστεί το Εγώ της λαιμαργίας.
Όταν θα δούμε ένα ωραίο άτομο του αντίθετου φύλου, τότε θα εμφανιστεί το Εγώ της λαγνείας.
Έτσι έχουμε την δυνατότητα να αντιλαμβανόμαστε όλα εκείνα τα Εγώ που ξεπηδούν με αυθόρμητο και επομένως απόλυτα μηχανικό τρόπο μέσα από τον ψυχισμό μας. Όταν αντιληφθούμε ένα Εγώ τότε πρέπει να το παρακολουθήσουμε, να το δουλέψουμε και να το αποβάλλουμε από τον ψυχισμό μας.
Όταν αρχίσουμε να δουλεύουμε με τα ελαττώματα που ανακαλύπτουμε, τότε αναπτύσσουμε Συνείδηση.
Όταν αναπτύσσουμε Συνείδηση, αρχίζουμε να βάζουμε σε κάποια ισορροπία το Είναι απέναντι στο πληθωρικό Ξέρω.
Αρχίζουμε να ξεφεύγουμε από τα αντίθετα. Σιγά σιγά διευκρινίζουμε τις καταστάσεις και μπορούμε να δράσουμε έτσι όπως αρμόζει στην κάθε περίπτωση. Δηλαδή «θα αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».
Η διαδικασία αυτή είναι αργή και δύσκολη αλλά απαραίτητη. Όλοι μαθαίνουν αναγκαστικά μέσα από τα λάθη τους. Εκείνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να συνειδητοποιούν τι έκαναν, γιατί το έκαναν και τι αποτέλεσμα είχε. Έτσι θα μάθουν από το λάθος αντί να λειτουργούν μηχανικά. Γιατί όπως λέει και το ρητό: «Αναγνωρίζοντας το λάθος σου, διακηρύσσεις ότι είσαι σοφότε¬ρος από χθες». Επίσης ένα άλλο ρητό λέει «Δεν έχει σημασία τι λάθος έκανες, αλλά το τι θα κάνεις μετά το λάθος».
Αυτή η ανάπτυξη που περιγράψαμε έχει φυσικά σαν απαραίτητο παράγοντα την «δουλειά με το Εγώ».
Κάθε ελάττωμα που ανακαλύπτεται πρέπει να δου¬λευ¬τεί συνειδητά με σκοπό να χωριστεί από τον ψυχισμό μας. Απαιτείται η «μη ταύτιση με τα γεγονότα». Είναι αδύνατον να σηκώσουμε μία καρέκλα όταν καθόμαστε επάνω της. Πρέπει να απομακρυνθούμε από αυτήν και έπειτα μπορούμε να την σηκώσουμε. Έτσι και με το Εγώ: αν δεν ταυτιστούμε μαζί του (αν κρατήσουμε μία ψυχολογική απόσταση), τότε μπορούμε να το παρατηρήσουμε. Έπειτα μπορούμε να το κρίνουμε και να το εκδιώξουμε από τον ψυχισμό μας. Στην συνέχεια θα πρέπει να επικαλεστούμε Ανώτερες Δυνάμεις για να επιτύχουμε την διάλυσή του.
Εκείνο που φυσικά δεν πρέπει να κάνουμε είναι να ταυτιστούμε με οποιαδήποτε εκδήλωση του Εγώ, γιατί τότε το ισχυροποιούμε και κάνουμε τα ψυχολογικά δεσμά μας ισχυρότερα.
Αντίθετα η μη ταύτιση επιτρέπει να αποκτήσουμε Δημιουργική Κατανόηση, η οποία είναι αποτέλεσμα του επιτυχημένου συνδυασμού του Ξέρω και του Είναι.
Έτσι μέσω της Δημιουργικής Κατανόησης, θα μπορούμε να έχουμε πλέον μία ισορροπία στην ζωή μας. Θα πάψουμε να «αγόμαστε και να φερόμαστε» από τα κύματα της ζωής. Δεν θα είμαστε πλέον ένα σανίδι στην επιφάνεια της θάλασσας-ζωής, έρμαιο των κυμάτων-συμβάντων. Θα καταλαβαίνουμε από την ανάλυση των λαθών που κάναμε, από την Εμπειρία που έχουμε και από την Συνείδηση που δημιουργήσαμε ποια θα πρέπει να είναι η δράση μας απέναντι σε ένα «κύμα» που έρχεται για να μας ταυτίσει και να μας υποδουλώσει ακόμη περισσότερο στο Πολλαπλό Εγώ.
Ένα αρχαίο ρητό λέει: «Για τον σοφό, κακό δεν είναι να μην μπορεί να δει την λύση, αλλά να μην μπορεί να δει το πρόβλημα».
Και το πρόβλημα το βλέπεις όταν αποκτήσεις την Δημιουργική Κατανόηση μέσω της μη ταύτισης είτε με τον εξωτερικό είτε με τον εσωτερικό κόσμο..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη