ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Νο 2 - γ μέρος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ο Διάβολος και ο Εωσφόρος

Για τους λίγους

Η ημέρα των νεκρών

Η θυσία προς την ανθρωπότητα

Η εποχή του Υδροχόου

Ο Ερκόλουμπους

Ασκήσεις για ανανέωση ή θεραπεία

Το δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου

Πώς να λύσουμε προβλήματα

Οι απαντήσεις που έδωσε ένας Λάμα

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ

Πραγματικά είναι η Φιλοσοφική Πέτρα των αλχημιστών του Μεσαί­ωνα. Αναμφισβήτητα κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του διάβολο. Ο Διάβο­λος, όπως έχει ειπωθεί, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο συλλογισμός του εσω­τερικού Λόγου μέσα σε κάθε έναν από εμάς, αυτό είναι φανερό. Έχει δύ­ναμη πάνω στους Ουρανούς, πάνω στην Γη και πάνω στις Κολάσεις.

Όταν λέγεται: «Να κλείσουμε τον διάβολο μέσα μας» εννοούμε ότι θέλουμε να αντιλαμβανόμαστε, να συλλαμβάνουμε, να αιχμαλωτίζουμε αυτό το εκδηλωμένο σώμα, θα λέγαμε, του Χριστού-Σατανά των Γνωστι­κών και απασχολούμενοι με την τέχνη της κατασκευής μουσικών οργάνων να δώσουμε σε αυτό το σώμα την μορφή ενός οργάνου για να αντηχήσει σε μια νότα του νου.

Πρέπει να κάνουμε μια ξεκάθαρη διαφοροποίηση μεταξύ αυτού που είναι ο Διάβολος και αυτού που είναι ο Λούσιφερ. Ο Διάβολος, σαν συλλο­γισμός του Λόγου μέσα μας, είναι η Ακατέργαστη Πέτρα που πρέπει να την δουλεύουμε μέχρι να την μετατρέψουμε στην τέλεια Κυβική Πέτρα. Εκεί στην βάση του ζεύγους κιόνων έχουμε την Ακατέργαστη Πέτρα και την Σμιλεμένη Πέτρα. Πρέπει να την καταλαβαίνουμε, να την δούμε όταν είναι χωρίς πλύσιμο.

Ο Διάβολος (δηλαδή ο συλλογισμός του Λόγου σε μας) χωρίς πλύ­σιμο, χωρίς να είναι στιλβωμένος, μαύρος σαν τον άνθρακα είναι ο Σατα­νάς η πιο σκοτεινή και καταχθόνια άποψη. Αλλά δεν είναι ένας ανθρωπο­μορφικός Σατανάς, όχι. Είναι ένας ιδιαίτερος, ειδικός Σατανάς. Όταν ήδη έχουμε πετύχει την διάλυση του εγώ, όταν το έχουμε ελαττώσει σε στάχτη, τότε η Ακατέργαστη Πέτρα έχει μετατραπεί στην Τέλεια Κυβική Πέτρα. Ο Σατανάς ήδη είναι ο Εωσφόρος ο Δότης του Φωτός. Σε άλλους καιρούς συγχεόταν ο Δότης του Φωτός με την Αφροδίτη, το Αστέρι του Πρωινού και ακόμα και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη λέγεται: «Εις εκείνον που νικά… …θα του δώσω το Αστέρι το Πρωινό».

Ο Κύριος Κουετζαλκοάτλ αφού έκαψε τα μη ανθρώπινα στοιχεία του στους κόσμους των κολάσεων, ανέβηκε στους Ουρανούς και μετατράπηκε στο Αστέρι του Πρωινού, στον Αποσπερίτη. Έτσι λοιπόν ο Διάβολος μετα­τρεπόμενος σε Εωσφόρο, απαστράπτει σαν τον Ήλιο, έχει δύναμη πάνω στην Γη, πάνω στους Ουρανούς και πάνω στις Κολάσεις, Πρίγκιπας του Φω­τός, Κύριος της Δόξας, το πιο μεγαλοπρεπές επίτευγμα του Ηλιακού Λόγου.

Εάν στους υπερευαίσθητους κόσμους επικαλεσθούμε αυτόν τον συλ­λογισμό του Λόγου οποιουδήποτε ανθρώπου που δεν έχει διαλύσει το εγώ θα δούμε έναν Σατανά μαύρο σαν τον άνθρακα. Αλλά εάν επικαλούμαστε τον Σατανά κάποιου ανθρώπου που διέλυσε το εγώ, με μεγάλη έκπληξη θα συναντιόμασταν με ένα Αρχάγγελο του Φωτός, με έναν ένδοξο Εωσφόρο. Τότε διαπιστώνουμε ότι αυτός ο Σατανάς είναι η Ακατέργαστη Πέτρα που πρέπει να δουλεύουμε.

Για να μπορούν οι αδελφοί να έχουν λίγο παραπάνω συνείδηση, σχε­τικά με αυτό που λέμε, πρέπει να τοποθετήσει ο Αλαντίν την Ακατέργαστη Πέτρα και την Τέλεια, Κυβική Πέτρα ανάμεσα στις δύο κολώνες. Εδώ έχετε την Ακατέργαστη Πέτρα, εκεί έχετε την Τέλεια, Κυβική Πέτρα. Το άτομο που δεν έχει ακρωτηριάσει την φιλοσοφική πέτρα του, η πέτρα είναι σκληρή και ο Σατανάς είναι μαύρος σαν τον άνθρακα επιδεικνύοντας όλα τα δικά μας ψυχολογικά ελαττώματα. Αλλά όταν έχουμε δουλέψει την πέ­τρα τότε ο Σατανάς μετατρέπεται στην Τέλεια Κυβική Πέτρα. Δηλαδή όταν έχουμε διαλύσει το εγώ τότε μετασχηματίζεται σε τέλεια, Κυβική Πέτρα και από εκεί προέρχεται η λαμπρότητα και η μεγαλοπρέπεια.

Καταλήγει πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τον Διάβολο έξω από το φυσικό σώμα. Είναι μαύρος, μαύρος σαν τον άνθρακα, με αυτή την καταχθόνια φωτιά που ρίχνει στο άτομο που ακόμα δεν έχει εξαλείψει το εγώ. Προκαλεί έκπληξη να τον δούμε σε κάποιον που έχει ήδη εξαλείψει το εγώ, ένας ένδοξος Αρχάγγελος, γεμάτος λαμπρότητα.

Πραγματικά αυτός ο Αρχάγγελος μετατρέπεται στον ελευθερωτή, αυτό είναι φανερό, διότι από την ένωση αυτού του Αρχάγγελου με την Αν­θρώπινη Ψυχή, με το Πνεύμα, με λίγα λόγια με το Είναι δημιουργείται ακριβώς αυτός ο Αρχάγγελος. Αυτό δεν έχει γραφτεί σε κανένα βιβλίο εσω­τερισμού. Υπάρχει σχετικά μεγάλη βιβλιογραφία και όμως δεν έχουν μιλή­σει λεπτομερώς για αυτόν. Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν τον Διάβολο με τον Εωσφόρο, αλλά συμβαίνει ότι ένα πράγμα είναι η Ακατέργαστη Πέτρα και άλλο είναι η Τέλεια Κυβική Πέτρα.

Συνεχίζοντας με την διαφοροποίηση αυτού του ζητήματος μπορούμε να καταλάβουμε ότι υπάρχουν θαύματα στο βάθος του καθένα από εμάς. Αλλά το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι να εξαλείψουμε τα μη ανθρώπινα στοιχεία που φορτωνόμαστε μέσα μας. Εάν παρατηρήσουμε κάθε αυθεντικό άνθρωπο θα ανακαλύψουμε σε αυτόν τρία Τρίγωνα: το πρώτο είναι το τρί­γωνο του Λόγου, το δεύτερο μπορούμε να το ονομάσουμε Ηθικό και το τρίτο καλό είναι να το ονομάσουμε Μαγικό Τρίγωνο.

Όσον αφορά το πρώτο, του Λόγου, συνίσταται από τρεις απόψεις της Εβραϊκής Καμπάλα: ο Κετέρ που είναι ο Γέρος των Ημερών, η καλοσύνη των καλοσυνών, η ευσπλαχνία των ευσπλαχνιών, το κρυμμένο των κρυμμέ­νων, είναι το μαθηματικό σημείο στο απέραντο, άπειρο και αμετάβλητο διάστημα. Είναι φανερό πως Αυτός με την σειρά του ξεδιπλώνεται στον Χοκμάχ: ο Γιος, ο Κοσμικός Χριστός. Ξέρουμε ήδη, και έτσι είναι, ότι αυ­τός σχετίζεται με όλο τον ζωδιακό. Το ξεδίπλωμα του Χοκμάχ δίνει σαν αποτέλεσμα το Άγιο Πνεύμα, ο Μπινάχ. Μερικοί καμπαλιστές δίνουν έμ­φαση στην ιδέα ότι ο Μπινάχ, το Άγιο Πνεύμα είναι θηλυκό. Αυτή η διαβε­βαίωση καταλήγει λανθασμένη. Με απόλυτη καθαρότητα έχει ειπωθεί στην Θεία Κωμωδία ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο σύζυγος της Θεϊκής Μητέρας. Έτσι το Άγιο Πνεύμα, ο Μπινάχ, ο Τρίτος Λόγος, ξεδιπλώνεται με την σειρά του στην σύζυγό του, στην Σάκτι των Ινδοστανών. Έτσι λοιπόν πρέ­πει να ξέρουμε να το εννοήσουμε. Πολλοί όταν είδανε ότι ο Τρίτος Λόγος ξεδιπλώνεται στην Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη Σάκτι, η οποία έχει πολλά ονόματα, πείστηκαν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι Θηλυκό και έχουν σφάλλει. Αυτός είναι αρσενικός, αλλά όταν ξεδιπλώνεται σε Αυτήν δημιουργείται το πρώτο θεϊκό, άρρητο ζευγάρι. Είναι το Δημιουργικό Ελοχίμ, ο Καμπίρ ή Μέγας Ιερέας. Ο Ρουάχ Ελοχίμ που σύμφωνα με τον Μωυσή έπλενε τα νερά στην αρχή του Κόσμου.

Είναι αναγκαίο όλοι εμείς να συλλογιζόμαστε βαθιά, να καταλαβαί­νουμε όλα αυτά σε βάθος. Αυτός και Αυτή είναι ενωμένοι στην Κυβική Πέ­τρα του Γιεσόντ. Αυτή η πέτρα είναι το σεξ. Από την ένωση αυτού και αυ­τής παράγεται η ΝΤΑΑΘ, η τέλεια ταντρική γνώση με την οποία μπορούμε να αυτοπραγματοποιηθούμε εσωτερικά σε όλα τα επίπεδα του Είναι. Μερι­κοί καβαλιστές συγγραφείς υποθέτουν ότι ο Σεφιρώθ, που δίνει γνώση ή σοφία, προέρχεται από την συγχώνευση του αρσενικού Χοκμάχ, του κοσμι­κού Χριστού, με τον Μπινάχ θεωρώντας τον ότι είναι αποκλειστικά θηλυ­κός. Αυτή η διαβεβαίωση είναι εντελώς ψεύτικη, διότι το Άγιο Πνεύμα εί­ναι αρσενικό. Επαναλαμβάνω μόνο ότι όταν ξεδιπλώνεται στον Μπινάχ δη­μιουργείται το Τέλειο Ζευγάρι. Αυτή ενώνεται σεξουαλικά στην Κυβική Πέτρα του Γιεσόντ, στην Ενάτη Σφαίρα επανέρχεται η ταντρική γνώση, η Τάντρα μύηση, τα Τάντρας δια μέσου των οποίων είναι δυνατή η ανάπτυξη του φιδιού επί της σπονδυλικής στήλης, η εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Σε αυτές τις σπουδές της Καμπάλα χρειαζόμαστε να είμαστε πρακτι­κοί. Υπάρχουνε καταπληκτικοί συγγραφείς, αλλά όταν τους διαβάζει κανείς καταλαβαίνει ότι δεν έχουν ζήσει αυτό που γράφουν, δεν το έχουν πειραμα­τισθεί στον εαυτό τους και για αυτό σφάλλουν. Εγώ υποστηρίζω ότι πρέπει κάποιος να γράφει αυτό που άμεσα έχει πειραματισθεί στον ίδιο του τον εαυτό. Εγώ εκ μέρους μου έτσι έχω δράσει. Αυτό το Πρώτο Τρίγωνο κατα­λήγει υπερβατικό, αλλά ο Πατέρας, ο Γιος και το Άγιο Πνεύμα είναι μια αδιαίρετη μονάδα. Είναι μία μόνο ύπαρξη στον εαυτό της, πιο πέρα από το σώμα, τα συναισθήματα και τον νου. Είναι αιώνιο και ο λόγος ύπαρξης του Είναι, είναι το ίδιο το Είναι.

Η Κυβική Πέτρα του Γιεσόντ, τοποθετημένη στα δημιουργικά όρ­γανα, είναι πράγματι η μεταλλική ψυχή που προκύπτει από τις σεξουαλικές μεταβολές. Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ο Υδράργυρος της Μυστι­κής Φιλοσοφίας ή, για να μιλήσουμε σε πιο απλή γλώσσα, η δημιουργική ενέργεια. Αυτή καθ’ εαυτή αλληγορίζεται ή συμβολίζεται με τον Διάβολο. Όταν λέμε ότι πρέπει να δουλεύουμε με τον Διάβολο δεν είναι για να τον διδάξουμε ένα μουσικό όργανο αλλά για κάτι άλλο, για να τον μετατρέ­πουμε σε Εωσφόρο, τον Δότη του Φωτός.

Αναφερόμαστε με διαύγεια στην δουλειά στο Μεγάλο Έργο. Κατα­λήγει σημαντικό το να είναι εκεί ακριβώς, στην Κυβική Πέτρα του Γιεσόντ, όπου ο Σίβα και η Σάκτι, ο Όσιρις και η Ίσις ενώνονται σεξουαλικά. Είναι ακριβώς εκεί όπου βρίσκεται η ταντρική γνώση χωρίς την οποία δεν είναι δυνατόν να φτάσουμε στην εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Στο ανατολικό Θιβέτ οι μοναχοί είναι ριζοσπαστικοί, λόγος για τον οποίο η Μπλαβάτσκι νόμιζε ότι ήταν μαύροι μάγοι. Όλοι έχουμε επαναλά­βει εκείνο το λάθος και βλέπω την ανάγκη να το διορθώσουμε. Δεν λέω ότι οι Ντούγπας είναι άγιοι, ήμερα αρνάκια. Είναι μαύροι μάγοι διότι διδά­σκουν μαύρο ταντρισμό, αλλά οι Μπόνζος, αν και φορούν κόκκινο τουρ­μπάνι, δεν είναι μαύροι όπως λανθασμένα ειπώθηκε από την Μπλαβάτσκι. Εάν κάποιος στους Μπόνζος π.χ. δεν θέλει την Αυτοπραγμάτωση, αλλά θέ­λει να απελευθερωθεί για ένα χρονικό διάστημα για να γυρίσει πάλι ας πούμε στην Έκτη-Ρίζα Φυλή ή εάν δεν επιθυμεί να αυτοπραγματοποιηθεί ποτέ αλλά να χειραφετηθεί χωρίς Αυτοπραγμάτωση, τότε το πετυχαίνει.

Πρώτα από όλα φέρνουν τον νεόφυτο σε ένα απομακρυσμένο μέρος. Επικαλούνται όλα εκείνα τα μη ανθρώπινα στοιχεία που κατέχει και δια μέ­σου μεθόδων υψηλής μαγείας του τα βγάζουν από το αστρικό πεδίο. Αυτά γίνονται ορατά και απτά στο απομακρυσμένο μέρος του βουνού. Προσπα­θούν να καταβροχθίσουν τον νεόφυτο, αλλά αν αυτός παραμείνει ήρεμος δεν υπάρχει τίποτε άλλο να γίνει. Έχει βγει θριαμβευτής. Θα πρέπει τότε να δουλεύει πάνω στον εαυτό του να εξαλείψει το εγώ και να το ελαττώσει σε στάχτη. Η δοκιμασία και το μέγιστο όλων των προσπαθειών τους στον φυ­σικό κόσμο συνίσταται στα μάντραμ της αποσάρκωσης (που είναι δύο λέ­ξεις) και αποσαρκώνονται αμέσως.

Είναι φρικτό να δει κανείς τον Μπόνζο ιερέα δεμένο με την άσπρη ποδιά του γεμάτη από κόκαλα νεκρών με ένα κόκκινο σαρίκι στο κεφάλι και στο δεξί του χέρι να φέρει ένα ξιφίδιο. την στιγμή που ο νεόφυτος προ­φέρει τα δύο μοιραία μάντραμ το σώμα του πέφτει νεκρό στιγμιαία.

Γι’ αυτό ο νεόφυτος υποβάλλεται σε μεγάλες δοκιμασίες στους εσω­τερικούς κόσμους. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους τρόμους του θανάτου, θα πρέπει να αντέξει την λαίλαπα του Κάρμα, θα πρέπει να βγει νικητής σε όσα ο Πατέρας-Μητέρα θα τον βάλουν με τον σκοπό να μπει (ή να αναγεν­νιέται θα λέγαμε με υπεράνθρωπη μορφή) σε οποιοδήποτε από τα βασίλεια των Ντέβας, είτε σε αυτό της Μεγάλης Συγκέντρωσης ή στο των Μακρυών Μαλλιών ή στο του Βούδα ή στο του Μαϊτρέγια ή στο βασίλειο της Υπέρ­τατης Ευτυχίας κλπ. Είναι σε αυτή την περιοχή όπου θα τελειώσει την προετοιμασία για την απελευθέρωση.

Η Θεϊκή Μητέρα τον βοηθάει καταστρέφοντας τα μη ανθρώπινα στοιχεία του και στο τέλος πετυχαίνει να βυθιστεί στον κόλπο της Μεγάλης Πραγματικότητας, όχι σαν ένας αυτοπραγματοποιημένος δάσκαλος αλλά σαν ένας Βούδας Στοιχειώδης. Βυθίζεται σε αυτή την κατάσταση μέχρι την Έκτη Μεγάλη Φυλή με τον σκοπό να αυτοπραγματοποιηθεί. Αν απλώς δεν θέλει την Μαεστρία χειραφετείται (ή μετατρέπεται) για πάντα σε Βούδα Στοιχειώδη και τίποτε άλλο, όμως ευτυχισμένος. Αλλά αυτοί που πραγμα­τικά θέλουν να αυτοπραγματοποιηθούν, να μετατραπούν σε Μαχάτμας ή Ιεροφάντες, θα πρέπει να υποταχθούν στην ταντρική μύηση και μετά να δουλεύουν στην Ενάτη Σφαίρα. Θα τους μάθουν όλο τον ταντρισμό, το πώς θα αφυπνίσουν το φίδι, πως θα το σηκώσουν από τον νωτιαίο μυελό και πώς να ανοίξουν τα τσάκρας ή δίσκους ή μαγνητικές ρόδες.

Αυτό που συμβαίνει λοιπόν είναι ότι οι Μπόνζος είναι ριζοσπάστες. Ή πηγαίνουν προς το Είναι ή δεν πηγαίνουν προς το Είναι. Ή πηγαίνουν στον βωμό της Αυτοπραγμάτωσης ή προσπαθούν να μένουν χωρίς Αυτο­πραγμάτωση. Μπροστά σε αυτό πρέπει να αποφασίζουν. Εκεί όλα είναι βί­αια, λόγος για τον οποίο η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκι τους έκρινε και τους θεώρησε μαύρους μάγους. Όμως όταν μελετάει κανείς τον ταντρισμό των Μπόνζος καταλαβαίνει ότι είναι άσπρος. Όχι μαύρος αλλά άσπρος. Μετατρέπουν το σπέρμα σε ενέργεια για να πετυχαίνουν την Αυτοπραγμά­τωση σε βάθος.

Είναι εκεί λοιπόν στο σεξουαλικό Σεφιρώθ όπου είναι η Ταντρική γνώση, το Ντάαθ της εβραϊκής Καμπάλα.

Αλλά ας περάσουμε αδελφοί στο Λογοϊκό Τρίγωνο, στο Τρίγωνο του Υιού. Αυτός αποτελείται από: τον Χεζέδ δηλαδή τον άφατο Άτμαν ή Ίντιμο, το Γκεμπουράχ δηλαδή το Μπούδι, την πνευματική ψυχή που είναι θηλυκή και τέλος τον Τιφερέθ δηλαδή την ανθρώπινη ψυχή, ακριβώς τον γιο.

Είναι ενδιαφέρον ότι (και εγώ μπόρεσα να το βιώσω όταν έπρεπε να δουλεύω στην σφαίρα του Τιφερέθ) πραγματικά έπρεπε να βυθιστώ στον Μαλκούτ πριν να περάσω από την έξαρση. Έπρεπε να βυθιστώ στον κόσμο των Κλίφος, στους ατομικούς κόσμους ή ατομικές κολάσεις. Έπρεπε να εξαλείψω εκεί πέρα πολλά μη ανθρώπινα στοιχεία. Αφού τελείωσα την ερ­γασία εκείνος που είναι Τέλειος, ο Κοσμικός Χριστός, μπήκε σε μένα και αισθάνθηκα μετατρεμμένος. Είδα τότε μερικές μητέρες που έφεραν τα παι­διά τους, τα ευλόγησα και μίλησα με την ευαγγελική παραβολή που λέει: «αφήστε τα παιδιά να έρθουν σε μένα γιατί δικό τους είναι το βασίλειο των ουρανών». Έτσι ήμουν γεμάτος από εκστατική ευτυχία, αλλά βέβαια στο τέλος Αυτός έφυγε. Εγώ σαν Τιφερέθ, σαν Ανθρώπινη Ψυχή κατάλαβα ποιος είχε γίνει ο στόχος της εκδήλωσής του. Ο Μπούδι, ο Κοσμικός Χρι­στός συνηθίζει να εκδηλώνεται δια μέσου της ανθρώπινης ψυχής, του Τιφε­ρέθ της εβραϊκής Καμπάλα.

Είναι λοιπόν το Τρίγωνο του Υιού ένα καταπληκτικό τρίγωνο που το αποτελούν οι Άτμαν, Μπούδι και Μάνας της ανατολικής Θεοσοφίας. Αλλά το κέντρο του Τριγώνου είναι ακριβώς ο Τιφερέθ, η Ανθρώπινη Ψυχή, αυτή η ψυχή που υποφέρει, που κλαίει, που οδύρεται, που αρέσει, αυτό που μας κάνει αληθινά ανθρώπινους και αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον. Στην πράξη μπόρεσα να διαπιστώσω ότι το Τρίγωνο του Υιού με κέντρο βαρύτητας τον Τιφερέθ είναι μια τρομερή πραγματικότητα.

Κάθε μυημένος αργά ή γρήγορα πρέπει να χριστεί σαν τον Χοκμάχ-Μπινάχ, από τον Πατέρα, από αυτή την Αθάνατη, Αδιαίρετη Λογοϊκή Τρι­άδα που υπάρχει από τον ίδιο της τον εαυτό. Την στιγμή που χρίστηκα από τον Πατέρα, Αυτός είπε: «Αυτός Είναι ο πολυαγαπημένος Υιός μου και εί­ναι Αυτός που έχω αγαπήσει περισσότερο στον κόσμο, να τον ψάχνετε σε Αυτόν». Σε αυτές τις στιγμές έρχεται στην μνήμη μου η περίπτωση του με­γάλου Καμπίρ Ιησού, του Τζέσουα Μπεν Πανντίρα όπως λεγόταν στους αρχαίους καιρούς. Ο Φίλιππος, εκείνος ο δάσκαλος ο ειδικός στις καταστά­σεις Χίνας, του είπε: «Δείξε μας τον Πατέρα» και ο Μέγας Καμπίρ απά­ντησε: «Όποιος έχει δει τον Υιό έχει δει και τον Πατέρα».

Το τρίγωνο του Υιού-Γκεμπουράχ-Τιφερέθ ή ο Ίντιμο με τις δύο ψυ­χές του, την θεϊκή και την ανθρώπινη θα λέγαμε ότι είναι, για να είμαστε πιο ξεκάθαροι, το ξεδίπλωμα του Πατέρα, η εκδήλωση του Πατέρα.

Συνεχίζοντας στο δρόμο, σχετικά με την μελέτη του Δέντρου της Ζωής, το Τρίγωνο του Υιού ξεδιπλώνεται στο Μαγικό Τρίγωνο. Το Τρί­γωνο του Υιού λέγεται Ηθικό Τρίγωνο. Γιατί; Διότι εκεί εμείς γνωρίζουμε την αυστηρότητα του Νόμου, εκεί γνωρίζουμε το καλό και το κακό, τι πράγμα είναι το καλό του κακού και το κακό του καλού. Το Τρίτο Τρίγωνο καταλήγει να είναι πολύ ενδιαφέρον.

Το Μαγικό Τρίγωνο αποτελείται από τον Νετζάχ δηλαδή ο νους, από τον Χόντ δηλαδή το αστρικό και από τον Γιεσόντ δηλαδή το Λίνγκαμ-Σα­ρίρα ή αιθερικό σώμα ή βασική σεξουαλική αρχή της Παγκόσμιας Ζωής.

Γιατί λέγεται Μαγικό Τρίγωνο; Διότι αναμφισβήτητα σε αυτά τα βα­σίλεια του νου, του αστρικού και μέχρι τα βασίλεια των Κλίφος ή κόσμους των κολάσεων, είναι όπου πρέπει να εξασκήσουμε την Υψηλή Μαγεία. Μπορούμε να αναφέρουμε εδώ κάτι πολύ σημαντικό. Όλοι έχουμε ακούσει να μιλάνε σχετικά με τον πνευματισμό, τους Ακουελάρες[1], τους Ζανγκάνος[2] και τις μάγισσες. Μερικοί το βλέπουν αυτό σαν κάτι παράξενο, άλλοι σαν παραμύθια για να γελάνε, αλλά η ωμή πραγματικότητα είναι ότι οι μεσαιω­νικές Ακουελάρες ή οι διάσημες μάγισσες τα μεσάνυχτα έχουνε περισσό­τερο ρεαλισμό από όσο νομίζουμε εμείς. Πραγματικά αυτές οι Καλχόνας (όπως λέγονται σε αυστηρή ισπανική ακαδημαϊκή γλώσσα) ανήκουν στον κόσμο των Κλίφος, το βασίλειο του Μαλκούτ. Η Μαρία ντε λα Αντίλλα, που τόσο την αναφέρουν στα παλιά μεσαιωνικά μοναστήρια, ήταν ακριβώς αυτή που τους διεύθυνε. Πράγματι αυτοί οι μαγγανιστές των αρχαίων Ακουελάρες την ονόμασαν Άγια Μαρία. Όταν ερευνούσα στον κόσμο των Κλίφος σχετικά με το παράξενο εκείνο πλάσμα, το πώς μοιραζόταν την ζωή της με τόσους Ακουελάρες, ποτέ δεν είδα σε αυτήν εκείνο που θα μπορού­σαμε να ονομάσουμε διαστροφή. Οι καταχθόνιοι του αριστερού χεριού, τα υποσεληνιακά πλάσματα, την λάτρευαν και θεωρούσαν αυτή την μάγισσα όχι σαν κάτι καταχθόνιο αλλά σαν μία αγία.

Εγώ ήθελα να ξέρω τι αλήθεια υπήρχε σε αυτό, στην υποθετική αγιό­τητα ενός πλάσματος που αναμιγνυόταν με τα σκοτάδια, που εμφανιζόταν σε τόσους Ακουελάρες και μοναστήρια του μεσαίωνα. Αλλά όποιος έχει ασχοληθεί στο να μελετήσει τα παλιά κείμενα της Υψηλής και Χαμηλής Μαγείας του μεσαίωνα, θα έχει ακούσει να μιλάνε κάπου για την Μαρία ντε λα Αντίλλα. Υπάρχουν τόσα κείμενα κρυμμένα μέσα στην σκόνη πολλών βιβλιοθηκών και βέβαια το έμαθα. Εγώ έπρεπε να ξεκαθαρίσω και το ξεκα­θάρισα. Όταν στον κόσμο του Τιφερέθ, στο Δεύτερο Τρίγωνο, επικαλέ­σθηκα αυτή την οντότητα με άκουσε. Με έκπληξη βρέθηκα μπροστά σε έναν αυτοπραγματοποιημένο δάσκαλο. Είναι αλήθεια πως τότε κατάλαβα ότι είχε αναθυμιάσει τον Μποντισάτβα του από τον ίδιο τον εαυτό του. Ο Μποντισάτβα εκπαιδευόταν στην εξάσκηση της Μαγείας, του Μαγικού Τριγώνου ή Τρίτου Τριγώνου, περνώντας από αυστηρή προπόνηση, μυώ­ντας τον εαυτό του με τους Κλίφος, αλλά χωρίς να κάνει κακό σε κανέναν. Μετά από αυτό επικοινώνησα κατ’ ευθείαν με τον Μποντισάτβα του, την Μαρία ντε λα Αντίλλα, και όταν την κάλεσα να επισκεφτούμε τον κόσμο του Νιρβάνα με ευχαρίστησε, δέχτηκε την πρόσκλησή μου. Όταν συγχω­νεύτηκα με το Βασιλικό Είναι της, τον Κρυμμένο Δάσκαλο, είδα ότι πρό­κειται για ένα πλάσμα που έχει πετύχει την τελειότητα της Υψηλής Μα­γείας. Παρόλο που ζούσε στον κόσμο των Κλίφος ήταν για να τελειώσει την εκπαίδευσή του ή να προπονηθεί ψυχολογικά εξασκώντας τρομερές δυ­νάμεις χωρίς να κάνει κακό. Πραγματικά βρίσκεται σε Υψηλή Μαγεία. Όταν παρατηρεί κανείς αυτό το πλάσμα με το Βασιλικό του Είναι καταλα­βαίνει ότι είναι ένας καταπληκτικός λευκός μάγος, που όμως γνωρίζει σε βάθος τόσο τα Βασίλεια του Φωτός όσο και τον κόσμο του Μαλκούτ, δη­λαδή τον κόσμο των Κλίφος.

Έτσι λοιπόν τι Τρίτο Τρίγωνο είναι αυτό της πρακτικής μαγείας, διότι το πώς γίνεται η δουλειά με το Τρίτο Τρίγωνο είναι κάτι που πρέπει να κα­ταλαβαίνετε, επειδή θα πρέπει να αφήσουμε πίσω τις προλήψεις για να μπορούμε να εργαστούμε στον κόσμο των Κλίφος.

Νετσάχ είναι ο νους, Χόντ είναι το αστρικό σώμα, Γιεσόντ είναι αναμφισβήτητα η Ενάτη Σφαίρα. Μετά έρχεται το βασίλειο του Μαλκούτ που είναι το φυσικό σώμα. Αυτό που είναι μέσα στο βασίλειο του φυσικού κόσμου, δηλαδή αυτό που είναι μέσα στα έγκατα της γης, ακριβέστερα εί­ναι Μαλκούτ, είναι τα αντίθετα Σεφιρώθ. Οι Κλίφος, οι δαίμονες όπως τους ονομάζουν, οι Ψυχές σε θλίψη, αυτοί που υποφέρουν, οι χαμένοι, εκείνοι που έχουνε ήδη εξαντλήσει τον κύκλο της ύπαρξής τους και μπαίνουν σε καθοδική εξέλιξη στον χρόνο ή οι Πεσμένοι Άγγελοι, τα πνεύματα του Κα­κού. Στο βασίλειο του Μαλκούτ αναμφισβήτητα ζούνε αυτοί που αναπτύσ­σονται στην Υψηλή Μαγεία, οποιοσδήποτε που μετανιώνει για τα λάθη του και που ποθεί το Φως.

Έτσι λοιπόν όταν μελετήσουμε το Δέντρο της Ζωής καταλήγει να εί­ναι πολύ ενδιαφέρον. Σε πρώτη θέση βλέπουμε την Σοφία του Αιώνιου. Οι παππούληδες βολεύουν τους διάφορους Σεφιρώθ της εβραϊκής Καμπάλα στους κόσμους. Ας πούμε π.χ. ότι ο Γέρος των ημερών είναι μία τελεία του απέραντου διαστήματος, σαν σύμβολο είναι αιώνιο. Ο Χοκμάχ κυβερνάται από το ζώδιο και είναι αλήθεια. Ο Μπινάχ λένε ότι κυβερνάται από τον Κρόνο. Εδώ φτάνουμε σε ένα σημείο στο οποίο θα πρέπει να διαφωνή­σουμε. Δεν θέλω να πω ότι το Άγιο Πνεύμα δεν κυβερνάται από τον Κρόνο, ότι δεν υπάρχει μία σχέση μεταξύ του Αγίου Πνεύματος και του Κρόνου. Ναι, υπάρχει αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατά κάποιον τρόπο σχετίζεται με τον κόσμο του Δία επειδή έχει εξουσίες, θρόνο και τα διαμορφώνει όλα επειδή Αυτός πλένει τα Νερά της Ζωής. Εκεί που λένε ότι ο Νετζάχ, δηλαδή ο νους, κυβερνάται από την Αφροδίτη είναι λάθος. Ο νους κυβερνάται από τον Ερμή.

Ακούστε καλά. Θα πάμε με τάξη για να μπορούμε να καταλάβουμε το Δεύτερο Τρίγωνο αφού είδαμε το πρώτο. Λένε ότι ο Χεζέδ κυβερνάται από τον Δία και τίποτε άλλο. Και αυτό είναι λάθος. Ο Ίντιμο είναι αριανός, πολεμιστής, μαχητής, πρέπει να μάχεται για την ίδια του την εσωτερική Αυ­τοπραγμάτωση. Το ότι έχει κάποια επιρροή από τον Δία είναι αλήθεια διότι μπορεί να παίρνει το σκήπτρο των βασιλέων. Αλλά το ότι είναι αποκλει­στικά του Δία αυτό είναι λάθος. Το να είναι ο Γκεμπουράχ, η αυστηρό­τητα, ο νόμος αποκλειστικά αριανός είναι λάθος. Διότι ο Γκεμπουράχ είναι ένας μοναδικός διαισθητικός κόσμος, ο κόσμος της Πνευματικής Ψυχής που είναι θηλυκός. Εκεί βρίσκεται το λιοντάρι του Νόμου, δεν θα το αρ­νηθώ. Είναι ηλιακό αυτό είναι αλήθεια αλλά εσείς ξέρετε ότι το λιοντάρι έχει επίσης ευγένεια. Έτσι στο Γκεμπουράχ συναντάμε την αυστηρότητα του νόμου και την ευγένεια του Λιονταριού. Είναι ο κόσμος της Πνευματι­κής Ψυχής ή Βουδικός ή Διαισθητικός κόσμος. Είναι εντελώς ηλιακός.

Ο κόσμος του Τιφερέθ, ο κόσμος της Ανθρώπινης Ψυχής ή ακριβέ­στερα του Υιού, πραγματικά κυβερνάται όχι από τον Ήλιο όπως νομίζουν οι καμπαλιστές, αλλά από την Αφροδίτη. Για αυτό ο Χριστός σταυρώνεται την Μεγάλη Παρασκευή. Αυτό είναι κάτι στο οποίο μπορούμε να διαλογι­στούμε. Όσον αφορά τον νου, το να πούμε ότι κυβερνάται από την Αφροδίτη είναι λάθος. Ξέρουμε καλά ότι ο νους είναι Ερμαϊκός, ότι ο Ερμής δίνει την σοφία, τον λόγο κλπ. έτσι λοιπόν ο νους είναι Ερμαϊκός.

Αν καταλαβαίνουμε λίγο τον κόσμο των Σεφιρώθ φτάνουμε στον αστρικό, αυτός είναι σεληνιακός κόσμος. Σε μερικές φυλές, π.χ. στις πιο βαθιές ζούγκλες του Αμαζονίου, δίνουν στους ανθρώπους ένα ειδικό ποτό. Αυτά τα ποτά τα κατέχει ο Πιάχε. Αυτός π.χ. χειρίζεται αυτό που λέγεται Μπιάγκουε που το συνδυάζει με το Γκουαρούμο. Σε μία χύτρα το μαγει­ρεύουνε καλά και το πίνουν όταν η Σελήνη γεμίζει. Τότε προκαλείται το ξε­δίπλωμα. Οι Πιάχες ή Ιερείς-Μαγγανιστές των φυλών ξέρουν πολύ καλά ότι το αστρικό κυβερνάται από την Σελήνη. Αυτό είναι Χόντ, αλλά πολλοί καμπαλιστές υποθέτουν ότι κυβερνάται από τον Ερμή και κάνουν λάθος.

Όσον αφορά στο κάθισμα της οργανικής ζωής η ζωτική αρχή, όσον αφορά το Σεφιρώθ Γιεσόντ, σχετίζεται με τα δημιουργικά όργανα που είναι σεληνιακά και αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Στο γνωστικό εσωτε­ρισμό εμφανίζεται μία γυναίκα μία Θεϊκή, άρρητη Παρθένος ντυμένη με μπλε χιτώνα (που συμβολίζει το βράδυ) πάνω σε μία Σελήνη. Πρέπει να ξέ­ρουμε να καταλαβαίνουμε αυτό. Η Σελήνη αντιπροσωπεύει το Σεφιρώθ Γιεσόντ που σημαίνει την σεξουαλική δύναμη. Ο χιτώνας αυτού του χρώ­ματος αντιπροσωπεύει την νύχτα στην οποία αναπτύσσονται τα Μεγάλα Μυστήρια της Ζωής και του Θανάτου. Θα περιοριστώ να πω μόνο ότι την νύχτα δουλεύουμε με την δημιουργική ενέργεια του Τρίτου Λόγου. Ποτέ δεν είπα ψέματα. Η δουλειά στο Λαμπορατόριουμ Ορατόριουμ του Αγίου Πνεύματος πρέπει να γίνεται στις νυχτερινές ώρες. Ή μιλώντας με άλλους όρους το Σαάχα Μαϊτούνα πρέπει να εξασκηθεί μόνο στα σκοτάδια της νύ­χτας διότι η ημέρα, ο Ήλιος είναι το αντίθετο της γέννησης. Είναι ξεκάθαρο και ήδη σας το εξήγησα την περασμένη φορά ότι αν έβαζε κανείς μια κότα με τα αυγά της στο φως του Ήλιου για να τα κλωσήσει δεν θα μπορούσε να το κάνει. Και εάν έβγαινε κάποιο πουλάκι θα πέθαινε γιατί ο Ήλιος είναι εχθρός της γέννησης. Όποιος θελήσει να ψάχνει το φως θα πρέπει να το ζη­τάει από τον Λόγο που βρίσκεται πίσω από τον Ήλιο που μας φωτίζει, στην βαθιά νύχτα, αυτό είναι φανερό.

Όσον αφορά τον Σεφιρώθ Μαλκούτ, είναι ο φυσικός κόσμος. Λέγεται ότι είναι ένας πεσμένος Σεφιρώθ αλλά οι κόσμοι των κολάσεων ανήκουν επίσης στον Μαλκούτ, αυτό είναι ξεκάθαρο. Σε αυτούς τους κό­σμους των κολάσεων θα πρέπει να δουλεύουμε χωρίζοντας τα ανώτερα νερά από τα κατώτερα ή κολασμένα του Λεβιάθαν για να αναβλύζει η ζωή. Η Γένεση ήδη το είπε: «πρέπει να χωρίσουμε τα ανώτερα από τα κατώτερα νερά». Ποια είναι τα ανώτερα νερά; Είναι η Μεταλλική Ψυχή του Ιερού Σπέρματος δηλαδή ο Υδράργυρος της Κρυμμένης Φιλοσοφίας που πρέπει να χωριστεί από τα κατώτερα. Πως; Δια μέσου της μεταβολής της σεξουα­λικής ενέργειας. Έτσι είναι το πώς χωρίζονται τα ανώτερα νερά δηλαδή η Ψυχή του Σπέρματος από τα κατώτερα του ιδίου Σπέρματος. Γιατί; Για να αναβλύζει η ζωή. Διότι τα ανώτερα νερά είναι ο Υδράργυρος της Κρυμμέ­νης Φιλοσοφίας. Από αυτά βγαίνουν όλα. Με αυτά μπορούμε να δημιουρ­γήσουμε τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι. Με αυτά μπορούμε να επεξεργαζόμαστε τον αγνό χρυσό. Με αυτά μπορεί να μετατραπεί ριζικά το ανθρώπινο ον. Τα ανώτερα νερά, ο υδράργυρος που αλληγορικά έχει την μορφή του διαβόλου, πρέπει να μετατραπεί σε Εωσφόρο.

Μέχρι εδώ η βραδινή ομιλία μου. Αν κάποιος έχει κάτι να ρωτήσει μπορεί να το κάνει.

-Δάσκαλε ένα ζωντανό πλάσμα δεν μπορεί να αναπτυχθεί κάτω από το φως του ήλιου;

-Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι σύμφωνα με την τοποθέτηση των δημιουργικών οργάνων η τεκνοποίηση γίνεται στα σκοτά­δια. Διότι το ζωόσπερμα, που βγαίνει από τους σεξουαλικούς αδένες, δεν βγαίνει φωτισμένο από το φως του ήλιου αλλά κινείται στα σκοτάδια. Στα σκοτάδια προχωράει προς την σάλπιγγα για να συναντηθεί με το ωάριο που κατεβαίνει από την λήκυθο του Γκράφ και αναπτύσσεται μέσα στο σκοτάδι της μήτρας. Αλλά τι θα γινότανε αν το ζωόσπερμα αντί να βγαίνει από τους σεξουαλικούς αδένες προστατευμένο από τα σκοτάδια προχωρούσε ξεσκέ­παστο στο φως του Ήλιου; Τι θα γινότανε αν το έμβρυο δεν βρισκότανε στα σκοτάδια αλλά ήταν στην ξεσκέπαστη μήτρα μιας γυναίκας εκτεθειμένο κατευθείαν στο φως του ήλιου; Πραγματικά η αποτυχία θα ήταν γεγονός. Έτσι λοιπόν από την ίδια την τοποθέτηση των οργάνων της Φύσης η γονι­μοποίηση πραγματοποιείται πάντα στα σκοτάδια. Έτσι επίσης ο σοφός πρέ­πει να εργάζεται μέσα στο σκοτάδι και στην μεγαλειώδη σιωπή της σκέψης για να μπορεί να φτάσει μια μέρα στην Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι. Το βράδυ είναι αυτό που μας δείχνει η Παναγία της Άχραντης Σύλ­ληψης τοποθετημένη πάνω στο φεγγάρι και ντυμένη με μπλε χιτώνα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ

Είναι 4.000 χρόνια που γεννήθηκα στην γη των Φαραώ.

------------------------------------------------

Έχω δει το έτος 1975 το σώμα μου νεκρό σαν έναν σκελετό.

Πρέπει να πραγματοποιώ την θεραπεία του αστρικού σώματος το οποίο έχει βλαφτεί από την έκκριση ή δίωξη των σπερμάτων των εγώ. Χρειάζομαι να θεραπεύω μέχρι και το πιο μικρό νήμα που αποτελεί το αστρικό σώμα, διότι τα σπέρματα των εγώ αφήνουν μεγάλα ίχνη.

Τα σπέρματα των εγώ έχουν μορφές σκουληκιών και διάφορες ανα­ρίθμητες μορφές.

------------------------------------------------

Στις 13 Ιανουαρίου του 1977 είχα την μυστικιστική εμπειρία να ανέρχομαι από ένα τραχύ δρόμο γεμάτο λάσπη και ανθρώπινο περίττωμα. Υπήρχαν γκρεμοί δεξιά και αριστερά. Στους ώμους μου κουβαλούσα ένα πράγμα μεγάλο το οποίο είχε ένα μικρό καπάκι που άνοιγε που και που και από το οποίο έβγαιναν ψύλλοι που πλήγωναν όλη την σάρκα μου.

Αισθάνθηκα τρόμο, έκανα λίγο πίσω όμως είπα στον εσωτερικό μου πατέρα ότι θα συνέχιζα την χριστική μου μύηση και ας κόστιζε ότι και αν μου κόστιζε.

Οι ψύλλοι ήταν ο συμβολισμός των κριτικών που μου έκανε η αν­θρωπότητα.

------------------------------------------------

1. Η. Το χάος.

2. Η. Ο Αιθερικός κόσμος.

3. Η. Ο Αστρικός κόσμος.

4. Η. Ο Διανοητικός κόσμος.

5. Η. Ο βαθμολογημένος μύστης, στον αιτιατό κόσμο, παρουσιάζε­ται σε ένα κανονικό τραπέζι.

6. Η. Ο κόσμος του Μπούδι.

7. Η. Η Θεϊκή Μητέρα καταπίνει το τελευταίο από τα οχήματα του Άτμαν. Βρίσκομαι σε αυτό το στάδιο, είναι το έτος 1977.

8. Η. Ανάσταση.

9. Η. Τα χριστικά μυστήρια.

10. Η. Η εποχή στην οποία αποκρυσταλλώνεται ο Γέροντας των Ημερών.

11. Η. ; ; ;

12. Η. ; ; ;

------------------------------------------------

Χρειάζομαι να ανέβω με ΠΙΣΤΗ-ΣΟΦΙΑ για να φτάσω στο Αιών 13.

Στο Αιών 13 φτάνει κανείς σε τέτοια κατάσταση του Είναι στην οποία δεν χρειάζεται πια να απασχοληθεί με τον εαυτό του και μάλιστα μπορεί κανείς να αφοσιωθεί τελείως στην ανθρωπότητα.

------------------------------------------------

Ξέρω ότι με περιμένουν μεγάλοι θρίαμβοι ακόμα, όταν βρίσκομαι μόνος μου στο δρόμο προς το Απόλυτο.

------------------------------------------------

Πάντα έχω αναρωτηθεί: Γιατί πρέπει να εξαρτιέμαι από την μοιρολα­τρία;

Το να βοηθάω την ανθρωπότητα είναι εντάξει, όμως το να δείξω τις δυνάμεις μου δεν είναι εντάξει.

------------------------------------------------

Μην εξαρτιέσαι από ξένες αντιλήψεις ή ιδέες διότι μέσα στον εαυτό σου είναι η σοφία.

------------------------------------------------

Ο διαλογισμός πρέπει να γίνει σωστός. Ο Νους πρέπει να είναι ακρι­βής. Χρειάζεται την λογική σκέψη και την ακριβή αντίληψη με σκοπό να αναπτυχθούν απολύτως τέλεια οι εσωτερικές αισθήσεις.

------------------------------------------------

Κάθε ασυναρτησία, κάθε έλλειψη λογικής ή διανοητικής ισορροπίας εμποδίζει και βλάπτει την εξέλιξη και πρόοδο από τα τσάκρας η δίσκους ή λουλούδια του λωτού του αστρικού σώματος.

------------------------------------------------

Για να ερευνούμε στους ανώτερους κόσμους χρειάζεται η λογική σκέψη και η ακριβής αντίληψη.

------------------------------------------------

Όταν εξαλείφεται το εγώ εξαφανίζονται οι εκλογικές διαδικασίες του νου. Εκλογή είναι η εκπομπή μίας αντίληψης με φόβο να είναι μία άλλη η αληθινή και αυτό δείχνει άγνοια.

------------------------------------------------

Νιρμανακάϊες είναι εκείνοι που έχουν παραιτηθεί από το Νιρβάνα λόγω της αγάπης τους προς την ανθρωπότητα και το μεγάλο έργο.

Σαμπογακάϊες είναι εκείνοι που έχουν τρεις βαθμούς τελειότητας.

Δακίνη είναι μια αστρική γυναίκα ή νεράιδα που παραδίδουν οι Επο­πτάι.

Δαρμαπάλες είναι οι αστρικοί μάγοι της δύναμης.

------------------------------------------------

Κάθε πραγματική θετική όραση πρέπει να βεβαιωθεί τελείως από τα συγκεκριμένα γεγονότα του φυσικού κόσμου……η αλήθεια δεν απομακρύ­νεται από την ανθρώπινη φύση.

Εάν ότι θεωρούμε αλήθεια απομακρύνεται από την ανθρώπινη φύση τότε δεν μπορεί να είναι αλήθεια.

------------------------------------------------

Ο Μεγάλος Καμπίρ Ιησούς της Ναζαρέτ ποτέ δεν θα είχε συμβουλεύσει τους μαθητές του να γίνουν τόσο σοφοί όσο το φίδι εάν αυτό το τε­λευταίο ήταν ένα σύμβολο του κακού.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Εκείνος που έχει πεθάνει δεν έχει γιατί να πεθάνει, ούτε το δηλητήριο των φιδιών μπορεί να τον βλάπτει.

------------------------------------------------

Ο Εσωτερικός Χριστός σκοτώνει τον θάνατο με τον θάνατο και αυ­τός ανασταίνεται στον μυημένο και ο μυημένος σε αυτόν.

------------------------------------------------

Ένας αναστημένος δάσκαλος είναι ένας Μουτάντε. Το σώμα του γίνε­ται ελαστικό διότι το σώμα του μένει Ρεϊνκρουντάτο, δηλαδή ξαναγίνε­ται από την πρωτόγονη ύλη.

Το Δέντρο της Ζωής -οι Δέκα Σεφιρώθ- μένει κάτω από τον απόλυτο έλεγχο ή ροή του αναστημένου δάσκαλου. Στην διαδικασία όλα τα σώματα είναι ελαστικά.

------------------------------------------------

Το πολύτιμο διαμάντι με το οποίο ο Σολομώντας στίλβωσε τα πολύ­τιμα πετράδια είναι η Φιλοσοφική Πέτρα.

------------------------------------------------

Για να πραγματοποιείς το Μεγάλο Έργο χρειάζεται μεγάλη τέχνη και υπομονή.

------------------------------------------------

Σε 7 σκάλες γίνεται όλο το έργο και αποκτάται ο Νιριονισιάνο ήχος του σύμπαντος.

------------------------------------------------

Οι οικογενειακοί δεσμοί είναι του χρόνου. Πρέπει να απελευθερωνό­μαστε από τις στοργές. Πρέπει να τους δούμε όλους ίδιους. Για μας κανένας δεν πρέπει να είναι ξένος.

Το Είναι δεν έχει συγγενείς. Το Είναι είναι κοσμικό.

Νεκρό το Εγώ, η οικογένειά μας εγκαταλείπει μένοντας εμείς ούτε μόνοι ούτε συνοδευμένοι. Μόνο σε πλήρη κατάσταση.

Όλοι οι συγγενείς είναι του χρόνου και χάνονται στο χρόνο.

------------------------------------------------

Το να πιστεύει κανείς ότι αξίζει τα πάντα είναι παράλογο, εμείς τί­ποτα δεν αξίζουμε…

Πρέπει να αλλάξουμε αυτό που είμαστε με περισσότερη αυστηρό­τητα για να ξεπηδήσει σε εμάς η άγρια ψυχολογία του Υπεράνθρωπου.

------------------------------------------------

Πρέπει να δημιουργηθεί σε μας η ικανότητα της δυναμικής ιδιότητας να προτείνουμε τον εαυτό μας σαν αφορμή στοχασμού.

------------------------------------------------

Στο εσωτερικό «ΤΟ ΝΑ ΜΑΣΤΙΓΩΝΕΣΑΙ» είναι να πειθαρχείσαι.

Η Υπερ-πειθαρχία και η τελειοποίηση του φυσικού σώματος πρέπει να αποκτούνται μέσω της φυσικής ιατρικής.

------------------------------------------------

Ο καθένας από εμάς έχει κατά βάθος μια αρχή που ολοκληρώνει…

------------------------------------------------

Η σωστή προσπάθεια είναι στον εαυτό της ο βασικός στόχος του Εί­ναι…

------------------------------------------------

Η κατανόηση είναι ο σαφής αυτοστοχασμός του Είναι.

------------------------------------------------

Στις ατομικές κολάσεις πρέπει να αποσυνθέτουμε τα πτώματα των εγώ με την άκρη της ηλεκτρικής δύναμης. Ποτέ δεν πρέπει να περιμένουμε να τα αποσυνθέσει ο χρόνος.

------------------------------------------------

Το κάρμα δημιουργεί σώματα. Μην δημιουργήσει ποτέ ξανά φυσικά σώματα. Είναι τρωτά, είναι προκαθορισμένα στα γηρατειά και στον θάνατο.

------------------------------------------------

Η αυτοαυθεντία δεν είναι δυνατή όταν δεν κατέχουμε την πραγμα­τική αυθεντία μέσω του εαυτού μας. Πως θα κατέχουμε την αυθεντία αν δεν είμαστε κύριοι του εαυτού μας;

------------------------------------------------

Σήμερα ο ανθρώπινος νους βρίσκεται εκφυλισμένος εξ αιτίας της σύλληψης. Κάθε σύλληψη που εκπέμπεται είναι το αποτέλεσμα από εκείνο που έχει ειπωθεί, από εκείνο που έχουμε σπουδάσει.

------------------------------------------------

Η Αυτοαντίληψη βασίζεται στην εμπειρία και στον προσωπικό τρόπο σκέψεων.

------------------------------------------------

Ο Κρισναμούρτι έχει βεβαίως Αυτοαντιλήψεις διότι ποτέ δεν έχει διαβάσει κανέναν.

------------------------------------------------

Οι γνώσεις του Γκουρτζίεφ είναι στοιχειώδεις.

------------------------------------------------

Η αυτοδράση είναι δυνατόν να γίνεται μόνο όταν έχουμε το Είναι μέσα μας.

------------------------------------------------

Ύπαρξη, εμμονή και πλήξη του εγώ! Στοχαστείτε.

------------------------------------------------

Το ΕΓΩ είναι μία παράλογη απλή θέση στο άπειρο.

------------------------------------------------

Η τελεία μετατρέπεται σε γραμμή. Η γραμμή σε επιφάνεια και αυτή σε σώμα. Αντικατάστησε την τελεία με το εγώ και θα αρχίσεις να καταλα­βαίνεις την δημιουργία.

------------------------------------------------

Στοχαστείτε πάνω στην έβδομη σφραγίδα της αποκάλυψης.

------------------------------------------------

Πάνω στους Ήλιους.

------------------------------------------------

Ο Ισημερινός αστρικός ήλιος βρίσκεται τοποθετημένος στις Πλειάδες διότι ο φυσικός ήλιος που μας φωτίζει και δίνει ζωή είναι ο έβδομος ήλιος των Πλειάδων. Αυτός ο ήλιος ενώνει και συντονίζει τις πλειάδες στην ολό­τητά τους.

Ο Πολικός Ήλιος είναι το βασικό κέντρο του νεφελώματός μας και των 100.000 ήλιων.

Ο Κεντρικός Ήλιος συνδυάζει και συντονίζει όλους τους γαλαξίες, ήλιους, κόσμους, σελήνες κλπ. σε αυτό το άπειρό μας.

Γύρω από τον ήλιο Σείριο γυρίζει όλη η γαλακτική γραμμή με τους 100.000 ήλιους και εκατομμύρια Κόσμων, όμως ο Πολικός ήλιος, πνευμα­τικός, τοποθετημένος στις ανώτερες διαστάσεις του κόσμου, συντονίζει τις δραστηριότητες και κινήσεις όλου του γαλαξία.

Ο Κεντρικός Ήλιος ή μεταγαλακτικό Κέντρο του απείρου αυτού με τους εκατό γαλαξίες και εκατομμύρια κόσμων και ήλιων.

Το σύμπαν στηρίζεται από την μουσική.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ

Οι σφαίρες και οι φωτοδότες επεκτείνονται στο Τεουτλάμπα.

Το άπειρο είναι ποσοτικό αν και αναγκαστικά σφαιρικό.

Οι σφαίρες πολλαπλασιάζονται προς τα έξω και προς τα μέσα, τόσο στο απείρως μεγάλο όσο και στο απείρως μικρό.

Το άπειρο είναι δύο όψεων προς τον ομφαλό που βρίσκεται σε όλα τα ποσοτικά σημεία. Όλα ξεπηδάνε από το Ομεϊοκάν, όλα επιστρέφουν στο Ομεϊοκάν.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΟΜΕΪΟΚΑΝ

Στο Ομεϊοκάν υπάρχει μόνο άνεμος και σκοτάδια.

Το Ομεϊοκάν ονομάζεται επίσης, και αυτό οφείλεται στον άνεμο και τα σκοτάδια: Γιοάλι-Εχεκάτλ.

Στο Ομεϊοκάν είναι ο κοσμικός ομφαλός του σύμπαντος, το απείρως μικρό, σε αμοιβαίες δίνες.

Το Ομεϊοκάν είναι ο ομφαλός όπου το Ντιβέρσο (διαφορετικότητα, με πολλές όψεις κλπ.) γίνεται Γιουνιβέρσο (σύμπαν, με μία όψη).

Το Ομεϊοκάν είναι ο Κύριος της νύχτας, ο μαύρος Τεζκατλιπόκα που αρνιέται, κάνει έκρηξη στο φως και γεννιέται το σύμπαν που γονιμοποιεί ο Κουετζαλκοάτλ, ο ηλιακός Λόγος.

Οι περίφημοι Ναχόας Ήλιοι του Μεξικού, της φωτιάς, του αέρα, του νερού και της γης αναφέρουν τις γεωλογικές καταστροφές του πλανήτη γη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Ο σύγχρονος κόσμος έχει χάσει την ικανότητα της έκπληξης.

------------------------------------------------

Ο κόσμος της εποχής αυτής δεν είναι βαθύς, του αρέσει το επιφα­νειακό. Πιστεύουν τον εαυτό τους ικανό για να γελάνε με όλους τους πολι­τισμούς.

------------------------------------------------

Η ηθική είναι σκλάβα των συνηθειών και των εποχών και είναι επί­σης κόρη των τόπων… Πρέπει να μιλάμε για επαναστατική ηθική.

------------------------------------------------

Οι θρησκευτικές μορφές διατηρούν τις αιώνιες αξίες και αυτές βρί­σκονται οργανωμένες σύμφωνα με τις ψυχολογικές και ιστορικές ανάγκες του κάθε λαού, της κάθε φυλής. Όλες οι θρησκείες έχουν τις ίδιες αρχές, τις ίδιες αιώνιες αξίες και διαφοροποιούνται μόνο στην μορφή.

------------------------------------------------

Οι Γνωστικοί Ροδόσταυροι Σοφοί γνωρίζουν τα συστήματα έρευνας της Ανατολής και της Δύσης.

Οι Γνωστικοί ερευνάμε τους κόσμους τους μετά θάνατον με τα συ­στήματα και τις μεθόδους των ινδοστανών γιόγκι. Μελετάμε τον φυσικό κόσμο με τις μεθόδους έρευνας της δύσης. Και τα δύο συστήματα αλληλο­συμπληρώνονται και εναρμονίζονται για να μας δώσουν στο μέλλον έναν νέο πολιτισμό και μία νέα μόρφωση εξαιρετικά μυστικιστική και φοβερά τεχνική και επιστημονική.

Ο άνθρωπος του μέλλοντος θα βάλει την ύλη κάτω από την υπηρεσία του.

Η μηχανή θα είναι για να εξυπηρετεί το σύνολο και ο άνθρωπος δεν θα είναι θύμα της μηχανής.

Η ιατρική επιστήμη, η αστρονομία, η τεχνολογία, η αεροπορία, η βιομηχανία κλπ. θα ελευθερώνουν το πνεύμα από την σκλαβιά της υλικής δουλειάς.

Ο άνθρωπος του μέλλοντος θα ευχαριστηθεί τις δυνάμεις της διόρα­σης και όμως θα έχει γιγαντιαίες επιστημονικές και τεχνικές προόδους. Θα είναι υψηλά πνευματικός και θαυμάσια διανοητικός.

Ο άνθρωπος του μέλλοντος θα απολαμβάνει την φωτισμένη διανοη­τικότητα.

Ο Ιησούς, ο Χριστός έβαλε το διανοητικό στην εξυπηρέτηση του πνεύματος.

------------------------------------------------

Το μεγάλο λάθος των υλιστών είναι ακριβώς το να πιστεύουν ότι το πραγματικό χρειάζεται τα φυσικά φαινόμενα. Όμως τόσο πραγματικό είναι το πνεύμα όσο είναι και η ύλη, διότι έτσι και αλλιώς και τα δύο είναι ενέρ­γεια.

Το υλικό είναι τόσο ιερό όσο το πνεύμα. Φυσικό υλικό και ιερό πνεύμα συμπεριφέρονται με συσχετισμένο και διαλεκτικό τρόπο.

Με μια ολοκληρωτική μόρφωση, με πνευματικό, κοινωνιολογικό και επιστημονικό βάθος και βάση συγχρόνως, θα μπορούσαμε να αλλάξουμε την σημερινή κατάσταση του κόσμου.

Χρειαζόμαστε μία νέα επαναστατική παιδαγωγική, η οποία να έχει σαν μοναδικό στόχο να μα κάνει συνειδητούς από αυτά που ήδη ξέρουμε.

Αντί να κρατάμε στο νου μία εκφυλισμένη και εφήμερη μόρφωση χρειάζεται να ξανα-εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας.

------------------------------------------------

Πρέπει να ψάχνουμε την άμεση σοφία των αρχαιολογικών ντοκουμέ­ντων δια μέσου της μεγαλοπρεπούς επιστήμης του διαλογισμού.

------------------------------------------------

Την Γνώση την παίρνουμε άμεσα από τις πέτρες.

------------------------------------------------

Τίποτε δεν ήξεραν οι αρχαίοι για παλαιοντολογία ούτε για παλαιο­ντογραφία και όμως έχουν παραστάσεις από τέρατα των εποχών του άν­θρακα και της μεσοζωικής.

------------------------------------------------

Από τον Εύξεινο στην Κατσεμίρα πρέπει να ψάχνουμε την καταγωγή της Άριας φυλής.

------------------------------------------------

Ο κήπος της εβραϊκής Εδέμ είναι μία αναπόληση του Αντχιβάρσα της Λεμουρίας.

Ο κήπος της Εδέμ πάνω από τον Ευφράτη μετατράπηκε στο κολέγιο των αστρολόγων και μάγων, οι Αλεΐμ.

------------------------------------------------

Τι σκληρός είναι ο δρόμος που καταβροχθίζει εκατομμύρια σπερμα­τοζωάρια για μία μόνη γονιμοποίηση…

Γονιμοποίηση και ακύρωση κατα­λήγουν αντίθετες…

Το αποτέλεσμα: η αντίθεση ακυρώνει αυτόν τον δρόμο με την δύναμη της ακύρωσης, η δύναμη του χρόνου, ο γόνιμος ακυρωτής…

------------------------------------------------

Υπάρχει ένας μεγάλος νόμος της μεγάλης ισορροπίας ανάμεσα στην σπατάλη και το ελάχιστο υπόλοιπο: το Αρκάνο A.Z.F…

Είναι η αντικειμενική λογική του Είναι, ο μεγάλος διορθωτής, ο με­γάλος επανορθωτής της παγκόσμιας σπατάλης…

Πρέπει να βάλουμε την ζυγαριά ανάμεσα στην σπατάλη και το ελάχι­στο υπόλοιπο…

------------------------------------------------

Το μονοπάτι του οικογενειακού σπιτιού είναι ένα θεληματικό γυμνά­σιο.

------------------------------------------------

Αναπνέετε ένα αέριο φορτωμένο με οξυγόνο όμως δεν μπορείτε να αναπνέετε φως… και όμως υπάρχουν άνθρωποι που αναπνέουν φως…

------------------------------------------------

Αρκεί να μαζεύεις σημασίες για να καταλήγουν μη σκεπτόμενες αντιλήψεις…

------------------------------------------------

Εάν ο Λόγος ανάβλυσε μέσα από το Θεϊκό που δεν μπορεί να γνωρί­ζεται, ο διάβολος του έδωσε ελευθερία.

------------------------------------------------

Χρειαζόμαστε να γεμίζουμε την ανεξάντλητη τσάντα των μεγάλων δυνατοτήτων. Η ανεξάντλητη τσάντα των μεγάλων δυνατοτήτων έχει την μορφή ενός σπειροειδούς γαλαξία…

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΩΝ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΩΝ

Στο βιορυθμό της ζωής όλα εκφράζονται με βάση τον νόμο των οκτάβων.

Στη διάρκεια αυτού του βιορυθμού, στην Μι-Φα εμφανίζεται η πρώτη κρίση και στην Λα-Σι η δεύτερη κρίση.

Το κλειδί των θριαμβευτών βρίσκεται στο να ξεπερνάς τις κρίσεις με βάση την ανάπτυξη της ικανότητας να στηρίζεις τις νότες και στο να συνε­χίζεις στα εξής τρία βήματα: Εκλογή, Αλλαγή, Απόφαση.

ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Βρισκόμουν μέσα σε ένα Λουμισιάλ για να πραγματοποιήσω την ιερή επίκληση. Στο κέντρο του Λουμισιάλ ήταν κρυμμένο ένα τρίγωνο στη­ριγμένο πάνω σε μία κολώνα. Επικαλούμαι την Αθηνά, η πέτρα του Βωμού λάμπει και στο κέντρο εμφανίζεται το πρόσωπο της Αθηνάς και ερωτά:

-Είμαι η Αθηνά, η θεά της σοφίας. Τι θες από εμένα;

-Την σοφία! απάντησα.

-Γιατί θέλεις εσύ την σοφία;

-Για να βοηθήσω την ανθρωπότητα.

Η Αθηνά κράτησε μια βαθιά σιωπή και έμειναν μόνο τα γαλάζια της μάτια να αιωρούνται στο περιβάλλον. Τότε κατάλαβα: η σιωπή είναι η ευ­γλωττία της σοφίας.

Όταν απομακρύνθηκε, έμεινε μοναχικά στηριγμένη πάνω στην κο­λώνα η τριγωνική πέτρα.

Είναι φανερό ότι πρέπει να αποκρυσταλλώσουμε μέσα σε μας τους ίδιους τις τρεις πρώτες δυνάμεις της φύσης και του κόσμου που προέρχο­νται από τον άγιο Οκιντανόκ, παντοδύναμο και παντογνώστη.

Αναμφισβήτητα ο αγιότατος Οκιντανόκ αντιπροσωπεύτηκε από αυτή την κολώνα στην οποία στηριζόταν η τριγωνική πέτρα… Έχω πει!

Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

ΣΤΗ Διδασκαλία του Ερμή περιέχονται τόσο σε ουσία όσο και σε δύναμη τα μέγιστα κλειδιά της αγνής γνώσης που μας επιτρέπουν να δια­τρέχουμε τον στενό δρόμο. Αυτόν για τον οποίο μας μίλησε ο Τζέσουα μπεν Παντίρα, ο Ιησούς, ο Χριστός. Ξέρουμε καλά ότι ο Μέγας Καμπίρ ήτανε, στην προηγούμενη ενσάρκωσή του, ο Τζέσουα γιος του Νουμ πριν να συμπληρώσει την αποστολή του στην Άγια Γη. Αναμφισβήτητα πολλοί είναι οι καλεσμένοι και λίγοι οι εκλεκτοί. Πραγματικά μπορούμε να μετρή­σουμε στα δάχτυλα του ενός χεριού εκείνους που έχουν συνεχή σκοπό ώστε να φτάσουν στο τέρμα. Ευτυχώς έχουμε το σώμα της διδασκαλίας, τις αρ­χές, τα θεμέλια που σωστά μελετημένα και βιωμένα, μας επιτρέπουν πράγ­ματι με προσωπικό δικαίωμα να διατρέχουμε το Μονοπάτι της Κόψης του ξυραφιού.

Εκείνοι που μας έφεραν την Διδασκαλία ήτανε πάντα Μεγάλοι Αβα­τάρες, Λογοϊκές Αποκρυσταλλώσεις, διότι δεν είναι δυνατόν να διανοη­θούμε έναν αγγελιαφόρο που να έχει έλθει από ψηλά παρά μόνο σαν ανα­θυμίαση ή αποκρυστάλλωση ή εκδήλωση του Λόγου στον δικό μας κόσμο. Έχοντας λοιπόν τις βάσεις είναι αναγκαίο να δουλεύουμε. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να φτάσουμε στην Τελική Απελευθέρωση.

Αναμφισβήτητα αγαπητοί μου αδελφοί, το ανθρώπινο γένος είναι υποταγμένο στον Νόμο της Παγκόσμιας Επιστροφής. Ήδη το έχουμε επα­ναλάβει πολλές φορές ότι κάθε κύκλος εκδήλωσης, κάθε κύκλος ύπαρξης αποτελείται από 108 ζωές. Μας δίνουν πάντα, μας παρέχουν 108 υπάρξεις. Εάν σε αυτές δεν αυτοπραγματοποιηθούμε, είναι φανερό ότι μένουμε υπο­ταγμένοι σε έναν άλλο νόμο που ανέφερε ο Μέγας Αβατάρας Κρίσνα του Ινδοστάν, ο οποίος έζησε 1.000 χρόνια πριν τον Χριστό. Αναφέρομαι λοι­πόν στην μετενσάρκωση των ψυχών ή την μετενσάρκωση του Πυθαγόρα. Όποιος δεν αυτοπραγματοποιηθεί στις 108 υπάρξεις, θα πρέπει αναμφισβή­τητα να μπει σε καθοδική εξέλιξη μέσα στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο μέ­χρι να φτάσει στην Ενάτη Σφαίρα. Εκεί γίνεται κοσμική σκόνη, δηλαδή περνάει από τον δεύτερο θάνατο για τον οποίο μας μίλησε με τόση σοφία ο Μέγας Καμπίρ Ιησούς.

Μετά από τον δεύτερο θάνατο, δηλαδή μετά τον θάνατο όλων των μη ανθρώπινων στοιχείων που φέρνουμε μέσα μας, η Ουσία ή Ψυχή ή Αθά­νατη Αρχή φεύγει. Βγαίνει στην επιφάνεια, στο φως του ήλιου για να αρχί­σει μια καινούρια ανοδική εξέλιξη που θα πρέπει αναμφισβήτητα να αρχί­σει από την πέτρα, να συνεχίσει στο φυτικό και αργότερα στο ζωικό βασί­λειο μέχρι να ξανα-κατακτήσει την ανθρώπινη ή καλύτερα θα λέγαμε την ανθρωποειδή κατάσταση που άλλοτε χάθηκε.

Όταν επανερχόμαστε ξανά στην ανθρώπινη ή ανθρωποειδή κατά­σταση, μας παρέχουν πάλι 108 υπάρξεις. Εάν αυτοπραγματοποιηθούμε στον καινούριο κύκλο καταπληκτικά. Εάν σφάλλουμε είναι φανερό ότι η διαδικασία θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται. Έτσι αγαπητοί μου αδελφοί πρέπει όλοι εμείς να αυτοπραγματοποιηθούμε ή να συνεχίσουμε να περι­πλανιόμαστε στην πεδιάδα του Σαμσάρα, μέσα σε αυτόν τον μοιραίο τροχό που γυρίζει πάντα τρεις χιλιάδες φορές.

Είναι φανερό ότι μετά την τελευταία βόλτα του τροχού οι ευκαιρίες τελειώνουν. Όποιος δεν έχει πετύχει την Αυτοπραγμάτωση, την μαεστρία, θα πρέπει να βυθιστεί στο Παγκόσμιο Πνεύμα της Ζωής με την ευτυχία αλλά χωρίς μαεστρία. Θα φτάσουν την Ευτυχία αλλά δεν θα πετύχουν την Αυτοπραγμάτωση, απλά θα μετατραπούν σε στοιχεία του σύμπαντος και αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει αμφιβολία αγαπητοί μου αδελφοί ότι οι 3.000 βόλτες του τροχού είναι πολύ οδυνηρές.

Εμείς που έχουμε μελετήσει σε βάθος την διδασκαλία που σχετίζεται με την Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι φτάσαμε στο λογικό συμπέ­ρασμα ότι δεν είναι ικανά να αυτοπραγματωθούν όλα τα ανθρώπινα όντα. Επίσης είναι βέβαιο και αληθινό ότι όλοι οι Σπινθήρες που αναθυμιάζουν από την Αγκαλιά του Παγκόσμιου Πνεύματος της Ζωής δεν έχουν ενδιαφέ­ρον για την Μαεστρία. Όταν κάποιος Παρθενικός Σπινθήρας ποθεί αληθινά να πετύχει την Μαεστρία, δουλεύει την ουσία του, την ψυχή του και μάχε­ται για να την πετύχει.

Στον κόσμο βλέπουμε πολλά άτομα, εκατομμύρια ανθρώπινα πλά­σματα που δεν έχουν ενδιαφέρον για την Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι. Θα μπορούσατε να αντιλέγετε ότι δεν γνωρίζουν όλοι την Γνωστική, το σώμα της διδασκαλίας. Αυτό είναι σωστό μέχρι ένα συγκεκριμένο ση­μείο διότι στην πραγματικότητα της αλήθειας όταν εμείς διαδίδουμε παντού την διδασκαλία, μερικοί υπακούουν στο κάλεσμά μας και άλλοι παραμέ­νουν αδιάφοροι και δυστυχώς είναι οι περισσότεροι.

Έτσι λοιπόν εμείς γνωρίζουμε, ξέρουμε, πότε υπάρχει ανησυχία, πό­θος. Εάν κάποιος ποθεί πραγματικά να φτάσει στην Μαεστρία, δουλεύει. Όταν κάποιος έχει αυτή την επιθυμία, τον κουνάνε από τα πιο οικεία μέρη του, τον σπρώχνουν μυστικά, βρίσκεται σε ανησυχία. Αλλά αυτός που τον σπρώχνει είναι ο Παρθενικός Σπινθήρας του, το Πραγματικό του Είναι, διότι αυτό καθαυτό ποθεί να πετύχει την Μαεστρία.

Με την ευκαιρία της Ημέρας των Νεκρών είναι αναγκαίο να συλλο­γιστούμε λίγο. Ο Μεγάλος Νόμος επίσης δεν εγκαταλείπει εκείνους που δεν ποθούν την Μαεστρία, ούτε εκείνους που μάχονται να την πετύχουν και δεν την πετυχαίνουν. Το Εύσπλαχνο ΟΜΝΙΣ αγρυπνεί για όλα τα πλάσματα και δεν εγκαταλείπει κανένα.

Στους αρχαίους καιρούς δόθηκε μια ειδική σημασία στα νεκρικά μυ­στήρια. Στην Αίγυπτο προόδευσαν πολύ στις βαλσαμώσεις και τις μουμιο­ποιήσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μούμιες της Αιγύπτου είναι κατα­πληκτικές. Επίσης πέτυχαν να διατηρήσουν ζωντανά σώματα, όχι με την ψύξη, αλλά με ένα είδος μουμιοποίησης, σώματα που μπόρεσαν να υπάρ­ξουν χιλιάδες χρόνια. Ακόμα στην γη των Φαραώ κάτω από το έδαφος, κάτω από τις πυραμίδες ή σε κρυφά και μυστικά μέρη υπάρχουν ζωντανά σώματα δασκάλων που χρονολογούνται από 3, 4, 5 μέχρι και 10.000 χρόνια προ Χριστού. Στην ώρα τους αυτοί οι δάσκαλοι θα εισέλθουν στα φυσικά τους σώματα για να έλθουν ξανά κάτω από το φως του ήλιου, έτσι όπως εί­ναι γραμμένο στο Βιβλίο των Νεκρών για να αρχίσουν μια καινούρια Εποχή την Νεπτουνιάνα Αμεντίνα.

Φτάνοντας στο βάθος αυτού του ζητήματος, τόσο οι Αιγύπτιοι, οι Θιβετιανοί, όσο και οι Αζτέκοι και οι Μάγιας δίδαξαν ότι είναι δυνατόν να απελευθερωθούμε μετά από τον θάνατο για να μην επιστρέψουμε σε αυτόν τον θλιμμένο κόσμο. Όποιος δρα έτσι, το κάνει πραγματικά χωρίς Αυτο­πραγμάτωση, αλλά είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να αυτοπραγματωθούν. Πάντα είναι προτιμότερο να διαφεύγουμε από αυτή την οδυνηρή Πεδιάδα του Σαμσάρα. Δεν είναι αναγκαστικό, δεν είναι απαραίτητο να περιμένουμε την τρισχιλιοστή βόλτα του Τροχού του Σαμσάρα. Αυτοί που επιθυμούν την απελευθέρωση μπορούν να το κάνουν ακόμη και αν δεν πετυχαίνουν την Μαεστρία, διότι δεν γεννήθηκαν όλα τα ανθρώπινα όντα για Μύστες, ούτε για Μαχάτμας, ούτε για Λόγοι. Υπάρχει πάντα μία πόρτα διαφυγής για αυτούς που δεν αισθάνονται ικανοί να πραγματοποιούν το Μεγάλο Έργο.

Πραγματικά αν, μετά τον τρισχιλιοστό κύκλο, θα πρέπει να επιστρέ­ψουμε στην Αγκαλιά του Παγκόσμιου Πνεύματος της Ζωής σαν απλά στοι­χειώδη της Φύσης (χωρίς καμιά αυτοπραγμάτωση, αυτό βέβαια σε περί­πτωση που δεν θα είχαμε δουλέψει πραγματικά) τότε είναι προτιμότερο να ελευθερωθούμε μια και καλή από αυτόν τον μοιραίο τροχό. Έτσι θα αποφύ­γουμε το κατέβασμα στους κόσμους των κολάσεων μετά από κάθε κύκλο εκδήλωσης και τους τρομερούς πόνους αυτής της οδυνηρής κοιλάδας των δακρύων.

Υπάρχουν λοιπόν δύο τρόποι χειραφέτησης, δραπέτευσης από αυτή την πεδιάδα του Σαμσάρα. Ο ένας αυτοπραγματωμένοι, μετατρεμμένοι σε Μαχάτμας ή Λόγους και ο άλλος σαν απλά στοιχειώδη χωρίς εσωτερική αυτοπραγμάτωση. Έτσι λοιπόν ο καθένας πρέπει να συλλογιστεί και να διαλέξει τον δρόμο. Όταν τον διαλέξουμε πρέπει να είμαστε σοβαροί, διότι αφού έχουμε κάνει το βήμα για τον μυστικό δρόμο δεν είναι δυνατόν να επιστρέψουμε πίσω. Γι’ αυτό στα Θιβετιανά μυστήρια, όταν κάποιος πάει να λάβει την μύηση, ο ιερείς ηχούν τις σάλπιγγές τους (φτιαγμένες από κό­καλα νεκρών) ενώ προειδοποιούν τον νεόφυτο:

«Σταμάτα οδοιπόρε. Μην προσπαθείς να ακολουθήσεις τον δρόμο που είναι πιο πέρα από αυτό το κατώφλι. Θυμήσου ότι ο δρόμος της μύησης εί­ναι γεμάτος από δάκρυα, πόνους, οδύνες. Εσύ μπορείς να είσαι ευτυχής με την θρησκεία που σου έχουν διδάξει και να ζήσεις στους παραδείσους της Φύσης, στην γη των Ντέβας, των άγιων Θεών. Γιατί επιμένεις στο να μπεις από τον μυστικό δρόμο;»

Εάν ο νεόφυτος παρ’ όλα αυτά πει: «Τίποτα δεν μπορεί να με σταμα­τήσει. Εγώ θα διατρέξω το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού. Εγώ πηγαίνω από το μονοπάτι της εσωτερικής αυτοπραγμάτωσης. Τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει», θα λάβει πραγματικά την μύηση.

Αλλά εάν αισθανότανε αδυναμία τότε θα έπρεπε να ψάχνει την χειρα­φέτηση κοινή για την λογική, εκείνον τον τύπο αυτοπραγμάτωσης χωρίς νοημοσύνη. Δεν θα μπορεί να είναι ένας ήλιος αλλά θα παρηγορηθεί με το να είναι ένα αστέρι.

Ο δρόμος της χειραφέτησης δια μέσου της κατανόησης, δεν μας με­τατρέπει σε Θεούς. Μας επιτρέπει μόνο να διαφύγουμε σαν στοιχειώδη για να ζούμε μέσα στον Παγκόσμιο Ωκεανό της Ζωής με οριστικό τρόπο.

Δεν είναι αναγκαίο να φτάσουμε στην τρισχιλιοστή βόλτα του τρο­χού του Σαμσάρα. Εκείνοι που δεν θέλουν να ζουν πια, που είναι απογοη­τευμένοι από την ζωή, εκείνοι που έχουν πιει στο δισκοπότηρο όλων πι­κριών και με κανένα τρόπο δεν αισθάνονται αρκετά έτοιμοι για να βαδί­σουν το μονοπάτι (που θα τους μετατρέψει σε Θεούς πιο πέρα από το καλό και το κακό), μπορούν να βαδίσουν το μονοπάτι «της λιγότερης προσπά­θειας». Εκείνο που μας μετατρέπει μοναχά σε στοιχειώδη ή σε μικρούς βούδες-στοιχειώδη, εκείνο που μας επιτρέπει να επιστρέψουμε για πάντα στην Αγκαλιά της Μεγάλης Πραγματικότητας.

Πράγματι αυτοί που δεν μπορούν να αυτοπραγματωθούν και τελειώ­νουν τον κύκλο της εκδήλωσής τους, κανονικά θα πρέπει να κατέβουν μέσα στα εντόσθια της κόλασης και να υποφέρουν πολύ για να πετύχουν τον δεύ­τερο θάνατο. Μετά από αυτόν έρχεται η χειραφέτηση της στοιχειώδους-ου­σίας. Αυτή μετατρεπόμενη σε στοιχειώδες αρχίζει μια καινούρια ανοδική εξέλιξη.

Αυτό που φυσικά θα πρέπει να κάνουμε (και όχι αυτό που η φύση θα πρέπει να κάνει για μας μέσα στα εντόσθια της γης) μπορούμε να το κά­νουμε θεληματικά εδώ και τώρα και να αποφύγουμε το κατέβασμα στα εντόσθια της γης. Αν η φύση θα πρέπει να καταστρέψει το εγώ, τον ίδιο τον εαυτό μας, μπορούμε εμείς να το κάνουμε χωρίς την ανάγκη να βυθιστούμε σε αυτές τις τρομερές κολάσεις του βυθισμένου ορυκτού βασιλείου. Εάν θα πρέπει να μετατραπούμε σε στοιχειώδη μετά τον δεύτερο θάνατο, μπορούμε να μετατραπούμε σε στοιχειώδη εδώ και τώρα χωρίς να περάσουμε από αυτή την πίκρα. Έτσι λοιπόν υπάρχει ευσπλαχνία. Ο Αιώνιος Κοινός Κο­σμικός Πατέρας, ο Εύσπλαχνος ΟΜΝΙΣ ποτέ δεν εγκαταλείπει κανέναν.

Υπάρχουν λοιπόν στον θάνατο καταπληκτικά μυστήρια. Όποιος θε­λήσει πραγματικά να χειραφετηθεί και να μην γυρίσει ποτέ θα πρέπει να αρχίσει με το να γνωρίσει την διδασκαλία. Γίνεται απαραίτητο να διαλύ­σουμε το εγώ, τον εαυτό μας τον ίδιο. Δεν θα μπορούσε κανείς να απαιτή­σει από ένα ανθρώπινο ον να πετύχει την τέλεια εξάλειψη του εγώ εδώ και τώρα εάν δεν είναι έτοιμο. Αλλά εάν μπορεί, εάν σκοπεύει οποιοδήποτε πλάσμα να εξαλείψει το εγώ, ακόμη και σε ένα μέρος, μετά από τον θάνατο θα συνεχίσει την υπόλοιπη δουλειά. Αλλά εκεί είναι το πρόβλημα. Εάν θα είμαστε με κοιμισμένη συνείδηση έτσι και αλλιώς θα πρέπει να επιστρέ­ψουμε. Τότε τι να κάνουμε για να μην επιστρέψουμε σε αυτή την κοιλάδα των δακρύων; Να αφυπνίσουμε συνείδηση. Αλλά πότε πρέπει να την αφυ­πνίσουμε; μετά τον θάνατο ή τώρα; Είναι φανερό ότι πρέπει εδώ επί τόπου να δουλεύουμε για να αφυπνίσουμε την συνείδηση. Υπάρχει καμιά επι­στήμη που να μας επιτρέψει την αφύπνιση της συνείδησης; Ναι υπάρχει. Την έχουμε διδάξει και θα συνεχίσουμε να την διδάσκουμε δια μέσου των διαφόρων ομιλιών μας.

Όποιος αφυπνισθεί πρέπει να διαλέξει τον δρόμο του. Όποιος αφυ­πνισθεί, μετά τον θάνατο θα μπορεί να δουλεύει και αν δεν θέλει να επι­στρέψει δεν θα επιστρέψει. Αλλά πως θα μπορούσε ένας κοιμισμένος να αποφύγει την επάνοδο, την επιστροφή στην πεδιάδα της πίκρας; Αδύνατον, αλήθεια; Πρώτα από όλα χρειάζεται να αφυπνισθούμε. Αφυπνισμένοι, ναι, μετά τον θάνατο θα μπορούμε να δουλεύουμε. Είναι φανερό ότι εκείνος ο μακαρίτης θα υποβληθεί σε δοκιμασίες αν δεν θέλει να γυρίσει.

Πρώτα, μετά τον θάνατο, περνάει κανείς από μια αναισθησία τριών ημερών, ένα είδος λιποθυμίας, μετά από τις οποίες αισθάνεται ξαναδυνα­μωμένος, αναζωογονημένος. Εάν ο μακαρίτης βρίσκεται σε επάγρυπνη αντίληψη, εάν αληθινά δεν έχει την συνείδηση κοιμισμένη, εάν αληθινά έχει επιθυμίες, θα μπορεί να αποφύγει την επιστροφή σε αυτή την πεδιάδα της πίκρας. Επαναλαμβάνω, αν επιθυμεί να μην γυρίσει θα δοκιμαστεί. Η Θεϊκή Μητέρα και ο Πατέρας που είναι εν κρυπτώ, ή ο Πατέρας-Μητέρα συνολικά (διότι ο καθένας έχει τον Πατέρα του που είναι εν κρυπτώ και την Θεϊκή Μητέρα του Κουνταλίνη) θα τον υποβάλλουν σε δοκιμασία. Θα πά­ρουν π.χ. μπροστά του, σε μια δεδομένη στιγμή, μια τρομερή μορφή, υπε­ράνθρωπη, με σκοπό να δοκιμάσουν τον μακαρίτη. Εάν αυτός παραμείνει σταθερός σαν ατσάλι είναι φανερό ότι θα βγει νικητής. Όμως αυτή δεν είναι η μόνη δοκιμασία, υπάρχουν πολλές άλλες. Ο μακαρίτης που δεν θέλει να επιστρέψει δεν πρέπει να αφήσει να τον ελκύουν οι συγγενείς, η προσή­λωση, οι αδελφοί, αδελφές, γιοι και κόρες, διότι θα βλάπτει τον ίδιο τον εαυτό του. Ελκυόμενος από αυτά τα αγαπημένα όντα που άφησε στον κό­σμο, είναι φανερό πως θα ξανα-επιστρέψει, θα ξανα-ενσωματωθεί.

Εάν δεν θέλουμε να επιστρέψουμε θα πρέπει, μετά τον θάνατο, να χάσουμε κάθε προσήλωση για εκείνους που αφήσαμε σε αυτή την κοιλάδα των δακρύων. Αφού έχουμε αφήσει το σώμα, η φύση έχει πολλούς τρόπους και συστήματα για να μας κάνει να επιστρέψουμε ή να ξανα-ενσωματω­θούμε και εμείς πρέπει να το καταλάβουμε.

Πρώτα από όλα δεν περιττεύει να ξέρετε ότι μετά από τον θάνατο πρέπει να αναθεωρούμε την ζωή που πέρασε. Θα αρχίσουμε από την τελευ­ταία στιγμή, την στιγμή πριν την αγωνία μας, θα έχουμε την τάση να ζούμε στο ίδιο σπίτι όπου πεθάναμε, να διατρέχουμε τους ίδιους δρόμους όπου άλλοτε περπατούσαμε. Με λίγα λόγια θα θέλουμε να μαζεύουμε τα βήματά μας και τα μαζεύουμε σύμφωνα με το πώς ξαναζούμε τις διάφορες ηλικίες της ύπαρξης που μόλις πέρασε. Είναι φανερό πως αυτή η αναδρομή δεν εί­ναι απλώς διανοητική. Μετά τον θάνατο ξαναζούμε όλα τα γεγονότα, τα συμβάντα, τα επεισόδια της ζωής που πέρασε. Και σύμφωνα με το πώς την ξαναζούμε παίρνουμε επίσης την όψη που είχαμε σε κάθε μία από τις ηλι­κίες μας. Εάν πεθάνουμε ηλικιωμένοι, θα δούμε τον εαυτό μας γέρο και μετά θα δούμε τον εαυτό μας μετατρεπόμενο σε ώριμο άτομο και μετά σε νέο, σε έφηβο και τέλος σε παιδί. Έτσι θα ξαναζήσουμε όλη την ύπαρξή μας με τον σκοπό να φτιάχνουμε τους λογαριασμούς μας και να κάνουμε μια ισοστάθμιση από τα καλά και κακά έργα μας.

Θέλω να ξέρετε αγαπητοί μου αδελφοί ότι το Είναι αποτελείται από πολλά μέρη.

Σ.Μ. Η διάλεξη δεν είναι τελειωμένη γιατί πάρθηκε από κασέτα και δεν είναι γραμμένο το τέλος.

Η ΘΥΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

Ο Ιησούς, ο Χριστός είπε: «Με αυτό θα δείξετε στους άλλους ότι εί­στε μαθητές μου, με το να αγαπάτε ο ένας τον άλλο». Αλλά δεν θα ήταν δυ­νατόν να εκπληρώσουμε αυτή την Χριστική εντολή, ενώ συνεχίζουνε μέσα μας τα εγώ της μνησικακίας και της αυτοαγάπης. Είναι επείγον μη αναβλη­τέο, μη καθυστερητέο, να εξαλείψουμε από τον ψυχισμό μας αυτά τα «ανε­πιθύμητα στοιχεία». Το ΕΓΩ της μνησικακίας ή της επιθυμίας της εκδίκησης πάντα έχει προκαλέσει στον κόσμο μεγάλες αποτυχίες.

Ο τρίτος παράγων είναι η θυσία προς την ανθρωπότητα. Είναι ανα­γκαίο να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας, αλλά την αγάπη μας πρέπει να την αποδεικνύουμε με συγκεκριμένες, ξεκάθαρες και οριστικές πράξεις. Δεν αρκεί να πούμε ότι αγαπάμε τους συνανθρώπους, όχι, πρέπει να το αποδεικνύουμε με πράξεις. Πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να ανεβούμε στο βωμό της υπέρτατης θυσίας για την ανθρωπότητα. Πρέπει να σηκώ­σουμε την φλόγα της σοφίας για να φωτίσουμε τον δρόμο στους άλλους. Πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να δίνουμε μέχρι την τελευταία σταγόνα αίματός μας για όλους τους συνανθρώπους μας, με αληθινή, αγνή και αφι­λοκερδή αγάπη.

Έτσι λοιπόν ο τρίτος παράγων της επανάστασης της συνείδησης είναι η θυσία προς τους συνανθρώπους μας. Το να γεννιόμαστε, το να πεθαί­νουμε και το να θυσιαζόμαστε προς την ανθρωπότητα, είναι οι τρεις παρά­γοντες που μας μετατρέπουν σε αληθινές ενσαρκώσεις του Κοσμικού Χρι­στού. Αυτοί οι 3 παράγοντες μας μετατρέπουν σε θεούς έστω και αν έχουμε σώμα ανθρώπου, φτιάχνουν σε εμάς κάτι διαφορετικό, μας μετατρέπουν σε θεούς, ή σε άρρητους θεούς, Ελοΐμ, Δαίμονες κλπ. εάν εμείς δουλεύουμε με τον πρώτο και τον δεύτερο παράγοντα, με το να γεννιόμαστε και το να πεθαίνουμε αλλά δεν αγαπάμε τους συνανθρώπους μας, δεν κάνουμε τίποτα για να φέρουμε το φως της γνώσης σε άλλους ανθρώπους, σε λαούς με δια­φορετικές γλώσσες, θα πέφταμε σε ένα εγωισμό πολύ εκλεπτυσμένο που θα μας εμπόδιζε κάθε εσωτερική πρόοδο. Διότι αν απασχολούμαστε μόνο με τον εαυτό μας, ξεχνώντας τόσα εκατομμύρια πλάσματα που κατοικούν στον κόσμο, αναμφισβήτητα θα αυτοαποκλειόμαστε από τον ίδιο μας τον εγωι­σμό. Με αυτόν τον τρόπο το εγώ του εγωισμού δεν θα μας επέτρεπε την φώτιση.

Ο εγωισμός μπορεί να εμφανιστεί με πολύ λεπτούς τρόπους και πρέ­πει να τους εξαλείψουμε. Όσο θα έχουμε εγωισμό μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας η φώτιση δεν θα είναι δυνατή.

Ο εγωισμός είναι φτιαγμένος από πολλαπλάσια εγώ, μέσα στα οποία είναι μποτιλιαρισμένη η συνείδηση. Πρέπει να αποσυνθέσουμε την πολλα­πλότητα αυτή των εγωιστικών εγώ; Είναι αλήθεια! Διότι αν δεν το κάναμε η συνείδηση θα συνέχιζε εγκλωβισμένη, στενή, περιορισμένη, μηχανοποιη­μένη και οποιαδήποτε πιθανότητα φώτισης θα ακυρωνότανε.

Πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι η ανθρωπότητα είναι μια μεγάλη οι­κογένεια. Δυστυχώς είμαστε εγκλωβισμένοι σε πολλούς συναισθηματι­σμούς και θεωρούμε σαν οικογένεια μόνο λίγους ανθρώπους που μας περι­βάλλουν. Αυτό είναι εγωισμός, γιατί όλα τα ανθρώπινα πλάσματα χωρίς εξαίρεση φυλής, θρησκείας ή χρώματος είμαστε μία μόνο οικογένεια. Αυτή η οικογένεια λέγεται «ανθρωπότητα».

Εάν βλέπουμε σαν αδελφούς μόνο αυτούς που μας περιτριγυρίζουν από την κούνια, βαδίζουμε πολύ άσχημα. Εάν θέλουμε να παρηγορήσουμε μόνο αυτούς τους ανθρώπους που λέγονται «συγγενείς» μας, βαδίζουμε εγωιστικά. Γίνεται απαραίτητο να δούμε σε κάθε άνθρωπο έναν αδελφό. Αυτό που λέω δεν είναι απλός συναισθηματισμός, διότι στ’ αλήθεια όλοι είμαστε αδέλφια. Δεν είναι μια φράση απλώς συναισθηματική, είναι πραγ­ματική έτσι όπως την ακούμε: Είμαστε μία οικογένεια, μία μόνη μεγάλη οι­κογένεια που δεν θα έπρεπε να είναι διαιρεμένη, μία τεράστια οικογένεια που κατοικεί την Γη και που λέγεται «ανθρωπότητα».

Σε αυτούς τους αδελφούς μας χρειάζεται να φέρουμε την Γνώση ώστε κάποια μέρα να μπορούν να βρουν επίσης το μονοπάτι και να φτά­σουν στην τελική απελευθέρωση.

Εάν θέλουμε την ευτυχία, πρέπει να μαχόμαστε για την ευτυχία των άλλων. Όσο περισσότερο δίνουμε τόσο περισσότερο λαμβάνουμε. Αυτός που δεν δίνει, ακόμη και αυτό που έχει θα του το αφαιρέσουν.

Πως θα μπορούσαμε να φτάσουμε στην αυθεντική Νιρβανική ή Παρα-Νιρβανική ευτυχία, εάν δεν δουλεύουμε για την ευτυχία των άλλων; Η αυθεντική ευτυχία του Είναι δεν μπορεί να είναι εγωιστική. Πετυχαίνεται μόνο μέσω της θυσίας προς τους συνανθρώπους.

Έτσι αυτοί που έχουν πετύχει τα υψηλότερα στάδια του Είναι τους, αυτοί που έχουνε εισέλθει στους Παρα-Νιρβανικούς ή Μαχα-Παρα-Νιρβα­νικούς ή στο «Μοναδικό» ή στο «Αδικό»… Αυτοί που στο τέλος πέτυχαν να συγχωνευθούν με τον Αιώνιο Κοσμικό Κοινό Πατέρα πραγματικά θυ­σιάστηκαν στον κόσμο με κάποιον τρόπο προς τους συνανθρώπους τους. Αυτό τους έδωσε αρκετές αξίες για να πετύχουν στ’ αλήθεια την ευτυχία που δεν έχει ποτέ ούτε όρια ούτε άκρες.

Έτσι λοιπόν, για να κάνουμε το μάθημα για απεσταλμένους, πρέπει να σκεπτόμαστε για το καλό του συνόλου. Πρέπει να αγαπάμε, ναι, με κα­ταπληκτικό τρόπο όλα τα πλάσματα που κατοικούν την επιφάνεια της γης. Να αγαπάμε όχι μόνο αυτούς που μας αγαπάνε, διότι αυτό θα το έκανε ο οποιοσδήποτε, αλλά επίσης αυτούς που μας μισούν. Αυτούς που μας αγα­πάνε γιατί μας καταλαβαίνουν και αυτούς που μας μισούν γιατί δεν μας κα­ταλαβαίνουν.

Δεν πρέπει να υπάρχει σε μας αυτό που λέγεται μίσος. Υπάρχουν άν­θρωποι που αναπνέουν και πίνουν από το δικό τους δηλητήριο, υποφέρουν άφατα και αυτό είναι σοβαρό. Εμείς δεν πρέπει να είμαστε τόσο χαζοί. Εκείνος που διυλίζει και πίνει το δικό του δηλητήριο είναι ένας χαζός. Εκείνος που έχει δημιουργήσει μια μικρή κόλαση στην νοημοσύνη του είναι ένας αμαθής. Πρέπει να σκεπτόμαστε ότι το καλύτερο είναι να αγαπάμε. Εάν κάποιος κάνει τον νου του μια κόλαση ποτέ δεν θα είναι μακάριος.

Όλοι οι άνθρωποι είναι γεμάτοι μνησικακίες. Αυτό είναι σοβαρότατο, διότι όπου υπάρχει το εγώ της μνησικακίας δεν μπορεί να ανθίσει η αγάπη. Έτσι δεν υπάρχει κάποιος που να μην έχει μνησικακίες. Όλος ο κόσμος κρατάει στην καρδιά του λόγια και οδυνηρά γεγονότα συνοδευμένα φυσικά από τα αποτελέσματά τους που είναι οι γνωστές μνησικακίες. Τι θα κερδί­σει αυτός που το φορτώνεται αυτό; Από αυτή την άποψη δεν ξέρει να αγα­πάει, είναι εκδικητικός. Αυτός που μισεί είναι πολύ κοντά στην κατάρα.

Πρέπει να ξέρουμε να καταλαβαίνουμε τους άλλους, να μάθουμε να κοιτάμε την σκοπιά των άλλων εάν θέλουμε να ξέρουμε να αγαπάμε. Οι άν­θρωποι είναι ακατανόητοι. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να καταλαβαίνουν τους άλλους ανθρώπους απλώς γιατί δεν ξέρουν να δουν την σκοπιά των άλλων. Εάν ένας τοποθετείται στην σκοπιά των άλλων μαθαίνει να συγχωρεί, μα­θαίνει να αγαπάει. Αλλά αν δεν είναι ικανός να συγχωρέσει κανέναν δεν ξέρει να αγαπάει.

Τώρα, το να συγχωρέσει με μηχανικό τρόπο δεν χρησιμεύει σε τί­ποτα. Θα μπορούσε ένας άνθρωπος να συγχωρέσει απλώς επειδή έμαθε στην Γνωστική Διδασκαλία ότι πρέπει να συγχωρέσει. Αλλά αυτό γίνεται με έναν τρόπο αυτόματο, δεν χρησιμεύει. Στο βάθος θα συνεχίζει με την ίδια μνησικακία, το ίδιο μίσος και μέχρι με την ίδια επιθυμία εκδίκησης πε­ριορισμένη ή πνιγμένη. Όταν λέγεται να συγχωρέσουμε αυτό περιέχει εξά­λειψη. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να συγχωρήσει εάν δεν εξαλείψει το εγώ της μνησικακίας, εάν δεν ακυρώσει το εγώ του μίσους, εάν δεν ελαττώσει σε κοσμική σκόνη το εγώ της εκδίκησης κλπ. Εάν δεν έχει εξαλείψει αυτά τα εγώ μέσω της κατανόησης και με την βοήθεια της Κουνταλίνης Σάκτι, δεν είναι δυνατόν να συγχωρέσει αληθινά και αν δίνει συγνώμη, είναι αυ­τόματη. Μια αυτόματη συγνώμη δεν είναι συγνώμη.

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας εάν θέλουμε να ξέ­ρουμε να αγαπάμε. Εάν ένας άνθρωπος δεν είναι αληθινός με τον εαυτό του, δεν θα μπορέσει να αγαπήσει ποτέ. Το να αγαπάμε απαιτεί μια δου­λειά, μια επιθεωρητική δουλειά πάνω στον εαυτό μας. Πως θα μπορούσε ένας άνθρωπος να αγαπάει έναν άλλον εάν δεν δουλεύει με τον εαυτό του; Εάν δεν εξαλείψει από τον εαυτό του τα στοιχεία της διχόνοιας, της εκδί­κησης, της μνησικακίας, του μίσους κλπ.; Όταν αυτά τα μη ανθρώπινα στοιχεία υπάρχουν στον ψυχισμό μας τότε και η ικανότητα να αγαπάμε ακυρώνεται.

Χρειάζεται να αγαπάμε όλους τους συνανθρώπους μας αλλά, επανα­λαμβάνω, αυτό περιλαμβάνει μια δουλειά. Δεν μπορεί ένας να αγαπήσει ενώ υπάρχουν στον εαυτό του τα στοιχεία του μίσους. Αν θέλουμε να αγα­πάμε πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, να αυτοεξερευνούμαστε, να αυτοεξετα­ζόμαστε για να ανακαλύψουμε αυτά τα στοιχεία που μας κάνουν ανίκανους να αγαπάμε.

Υπάρχει πολύ προσποιητή αγάπη στις διάφορες σχολές του ψευτοε­σωτεριστικού και ψευτοαποκρυφιστικού τύπου. Εμείς οι γνωστικοί δεν πρέπει να δεχόμαστε προσποιητή αγάπη, πρέπει να είμαστε απαιτητικοί με τον εαυτό μας. Θα αγαπάμε τους συνανθρώπους μας ή δεν θα τους αγα­πάμε; Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν πρόκειται να αφήσουμε τον εαυτό μας να παρασύρεται από ύψιστους συναισθηματισμούς. Θα μπορούσαμε να πι­στεύουμε πως αγαπάμε όταν στ’ αλήθεια δεν αγαπάμε. Η αγάπη είναι κάτι πολύ ύψιστο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα σχετικά με την αγάπη.

Ο ιδρυτής της Νέας Υόρκης ήταν ένας άνθρωπος πολύ έξυπνος, είχε μία γυναίκα πολύ άξια. Όταν ίδρυσε την Νέα Υόρκη φαινόταν παράδοξο. Δεν υπήρχε παρά βλάστηση, δέντρα, βουνά κλπ. Συνέλαβε την ιδέα μιας μεγάλης πόλης ατενίζοντας εκείνη την περιοχή. Ήταν η εποχή του χρυσού, η εποχή που ο κόσμος είχε την δίψα του χρυσού στις Η.Π.Α. Αν και πάντα την είχαν εκείνη την εποχή ήταν πολύ εκδηλωμένη η απληστία για τον φυ­σικό χρυσό, τις φλέβες χρυσού κλπ. Τριγυρίζοντας τον κόσμο διέπραξε ένα λάθος, το θεώρησε πολύ σοβαρό, εγκατέλειψε την γυναίκα του στο βουνό. Δεν την εγκατέλειψε για μια άλλη γυναίκα, αλλά για τον χρυσό, πήγε να ψάξει για φλέβες. Στο τέλος έμαθε για αυτήν. Κάποιος του είπε ότι πέθανε, δεν απασχολήθηκε πολύ με αυτό διότι είχε μόνο δίψα και ακόρεστη επιθυμία για χρυσό. Αργότερα βρήκε μια γυναίκα και την παντρεύτηκε. Ίδρυσε τον σιδηρόδρομο, εγκατέστησε τράπεζες. Όταν έγινε μεγάλος, μι­λώντας μπροστά σε ένα ακροατήριο, ξαφνικά ανακάλυψε μεταξύ των αν­θρώπων που υπήρχαν εκεί, αυτήν που είχε εγκαταλείψει. Δεν μπορούσε πια ούτε να μιλήσει. Προσπάθησε να συνεχίσει, έμεινε συγχυσμένος διότι νό­μιζε ότι είχε πεθάνει. Αυτή την είχαν πληροφορήσει ότι είχε ξαναπαντρευ­τεί και είχε έξι παιδιά. Όταν τελείωσε από την ομιλία την συνάντησε και δεν ήξερε τι να κάνει. Αυτή του είπε: «Μην προβληματίζεσαι, ξέρω ότι έχεις παντρευτεί». Αυτός έμεινε αμήχανος, διότι όταν την είδε θυμήθηκε την πρώτη αγάπη του. Την αγαπούσε αλλά η δίψα του χρυσού τον είχε κά­νει να την εγκαταλείψει. Δεν ήξερε τι να κάνει και αυτή του είπε: «Μπορείς να φύγεις, συνέχισε τον δρόμο σου». Αυτή επίσης τον αγαπούσε. Εκείνος προσπάθησε να απομακρυνθεί αλλά δεν μπορούσε, αισθανόταν ότι του ήταν δύσκολο να χωριστεί από αυτήν, αλλά εκείνη του έδωσε κουράγιο: «Μην κοιτάς πίσω, του είπε, συνέχισε μπροστά. Μην σταματήσεις για μένα. Πρέπει να θριαμβεύσεις, σε αγαπάω πολύ και θέλω τον θρίαμβό σου». Αυ­τός έφυγε περπατώντας σαν ένας υπνοβάτης μέχρι που και αυτή έφυγε. Τον αγαπούσε αρκετά. Αυτός θα μπορούσε να αφήσει αμέσως την άλλη του γυ­ναίκα και να φύγει με αυτήν, αλλά εκείνη προτίμησε την ευτυχία του. Αυτό είναι αγάπη.

Ποιος από εσάς αισθάνεται ικανός να το κάνει αυτό; Να είναι ικανός να απαρνηθεί το πιο αγαπημένο, για την ίδια την ευτυχία του πιο αγαπημέ­νου του προσώπου; Η αγάπη δεν θέλει ανταμοιβή, αυτή καθ’ εαυτή είναι δώρο, δουλειά με αυταπάρνηση των καρπών της, δεν θέλει παρά το καλό των άλλων ακόμα και εις βάρος της ίδιας της ευτυχίας του.

Το να προσπαθούμε να ορίσουμε την αγάπη είναι λίγο δύσκολο. Εάν την ορίσουμε παραμορφώνεται. Είναι περισσότερο σαν μία αναθυμίαση που αναβλύζει, θα λέγαμε, από το ίδιο το βάθος της συνείδησης, μία λει­τουργία του Είναι.

Πρέπει τότε να εννοούμε, να καταλάβουμε την ανάγκη να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας, διότι μέσω της αγάπης μπορούμε να μετατρεπό­μαστε και αγαπώντας να μοιράζουμε ευλογίες. Να φέρουμε την διδασκαλία σε όλες τις χώρες της γης. Να καθοδηγούμε τους άλλους με την μέγιστη υπομονή, να ξέρουμε να συγχωρούμε τα ελαττώματα των άλλων.

Αναμφισβήτητα φέρνοντας την διδασκαλία στους άλλους θα συνα­ντήσουμε πολλή αντίσταση. Σε πολλές περιπτώσεις θα βρέχει πέτρες, αλλά πρέπει να ξέρουμε να αγαπάμε και να τους συγχωρούμε όλους, να μην αντιδράμε τόσο.

Οι άνθρωποι ζουν αντιδρώντας μπροστά στις συγκρούσεις που προ­έρχονται από τον εξωτερικό κόσμο. Υπάρχει πάντα μια τάση να αντιδράνε. Έχω προσέξει στην συνέλευση, στα διευθυντικά τραπέζια των Λουμισιάλ, κά­ποιος λέει κάτι σχετικά με κάποιον και δεν λείπει ποτέ η άμεση αντί­δραση του αναφερόμενου, μερικές φορές με θυμό, άλλες με ανυπομονησία, αλλά με κάποιον τρόπο αντιδράνε. Πολύ σπάνια έχω δει μία συνέλευση όπου ένας άνθρωπος μένει απαθής χωρίς να αντιδρά σε αυτό που λένε οι άλλοι. Είναι η τάση όλου του κόσμου να αντιδράει εναντίον όλου του κόσμου. Τι αστείοι είναι οι άνθρωποι. Αρκεί να κουνήσεις ένα κουμπί και βροντάνε και αστράφτουν και αν κουνήσεις άλλο κουμπί χαμογελάνε γλυκά. Τα ανθρω­ποειδή είναι μηχανές που όλος ο κόσμος οδηγεί κατά το καπρίτσιο του, εί­ναι σαν όργανα μουσικής που ο καθένας παίζει το τραγούδι του. Εάν κά­ποιος θέλει να χαμογελάτε αρκεί να σας πει γλυκά λόγια και να σας δίνει χτυπηματάκια στον ώμο και χαμογελάτε γλυκά. Εάν θέλουν να αστράφτετε και να βροντάτε αρκεί να σας πουν μερικά σκληρά λόγια και ήδη συνοφρυ­ώνεστε, αντιδράτε αμέσως. Εάν εγώ ο ίδιος, που σας μιλάω και σας βλέπω χαμογελαστούς, αυτή την στιγμή σας μάλωνα τι θα συνέβαινε; Θα αλλά­ζατε αμέσως, δεν θα ήσασταν πια τόσο χαμογελαστοί, τα φρύδια θα φαίνο­νταν συνοφρυωμένα. Είναι λυπηρό αλλά έτσι είναι. Γιατί; Είστε μηχανές, όργανα που όλος ο κόσμος παίζει, όργανα σαν την κιθάρα. Αν θέλω να σας δω χαρούμενους θα πρέπει να σας πω μερικά γλυκά λόγια και ήδη είστε ευ­τυχισμένοι. Αλλά αν κάποιος θέλει να σας δει γεμάτους μίσος ας πει μερικά σκληρά λόγια και ήδη είστε τρομεροί.

Έτσι λοιπόν εξαρτόμαστε από τους άλλους, δεν έχουμε ελευθερία, δεν είμαστε κύριοι των δικών μας ψυχολογικών διαδικασιών. Ο καθένας κάνει με τον εαυτό μας ότι του έρθει στην όρεξή του. Μερικά λογάκια κο­λακείας και αμέσως αισθανόμαστε σπουδαίοι. Άλλα λογάκια ταπεινωτικά και τι μικροί και λυπημένοι αισθανόμαστε! Ο καθένας κάνει με τον εαυτό μας ότι θέλει, τότε λοιπόν που είναι η αυτονομία μας; Πότε θα πάψουμε να είμαστε μηχανές; Είναι φανερό ότι για να μάθουμε να αγαπάμε πρέπει να έχουμε αυτονομία και εάν ένας δεν είναι κύριος των ψυχολογικών του δια­δικασιών ποτέ δεν θα μπορέσει να αγαπάει. Πως; Εάν οι άλλοι είναι ικανοί να μας βάζουν από την κατάσταση της ειρήνης στην κατάσταση της διχό­νοιας πως θα μπορούσαμε να αγαπάμε; Ενώ ένας εξαρτάται ψυχολογικά από έναν άλλο δεν είναι ικανός να αγαπάει. Η εξάρτηση εμποδίζει την αγάπη, πρέπει να τελειώσουμε με την εξάρτηση, να γίνουμε αφεντικά του εαυτού μας, να γίνουμε κύριοι των δικών μας ψυχολογικών διαδικασιών.

Όταν είχα την μετενσάρκωση του Κεμπησίου Θωμά, έγραψα σε εκείνη την παλιά μου ενσάρκωση στο βιβλίο μου «Η μίμηση του Χριστού» μία πρόταση που λέει: «εγώ δεν είμαι περισσότερο επειδή με κολακεύουν, ούτε λιγότερο επειδή με επιπλήττουν, διότι εγώ είμαι πάντα αυτό που εί­μαι». Επομένως πρέπει να μένουμε απαθείς μπροστά στον έπαινο και την επίπληξη, μπροστά στον θρίαμβο και την ήττα, πάντα να μένουμε απαθείς, πάντα κύριοι του εαυτού μας και των ψυχολογικών μας διαδικασιών.

Έτσι ναι. Προχωρώντας από αυτόν τον δρόμο θα μπορέσουμε να εί­μαστε πάντα σταθεροί σε αυτό που λέγεται αγάπη. Χρειαζόμαστε να εγκα­ταστήσουμε στον εαυτό μας το βασίλειο της αγάπης. Αυτό δεν θα μπορού­σαμε να το κάνουμε αν δεν ήμασταν κύριοι των ψυχολογικών μας διαδικα­σιών. Διότι εάν οι άλλοι είναι ικανοί να μας κάνουν να λυσσάξουμε κάθε φορά που θέλουν, να μας κάνουν να αισθανόμαστε μίσος, επιθυμίες εκδί­κησης πραγματικά δεν είμαστε κύριοι του εαυτού μας. Με αυτές τις συνθή­κες δεν θα μπορούσαμε ποτέ να εγκατασταθούμε στο βασίλειο της αγάπης. Θα είμαστε στο βασίλειο του μίσους, της διχόνοιας, του εγωισμού, της βίας αλλά ποτέ στο βασίλειο που λέγεται αγάπη.

Για να μένουμε σταθεροί στο βασίλειο της αγάπης πρέπει να γινόμα­στε κύριοι των ψυχολογικών μας διαδικασιών. Αν χτυπάμε σε κάποια πόρτα και μας δέχονται π.χ. με πέτρες, διότι πάμε να δώσουμε την γνωστική διδα­σκαλία, και φεύγουμε από εκεί με την επιθυμία της εκδίκησης ή τρομερά συγχυσμένοι, τότε δεν θα χρησιμεύαμε σαν γνωστικοί απεσταλμένοι. Αν φτάσουμε σε ένα χωριό για να κηρύξουμε τον Λόγο και ο παπάς μας πάρει στο κυνήγι και γεμίσουμε τότε από φόβο, μήπως θα χρησιμεύαμε για γνω­στικοί απεσταλμένοι;

Ο τρόμος μας κάνει ανίκανους να αγαπάμε. Τι φοβόμαστε; Τον θά­νατο; Αφού για να πεθάνουμε γεννηθήκαμε, τότε τι; Έτσι και αλλιώς θα πρέπει να πεθάνουμε, τότε τι φοβόμαστε; Ο θάνατος είναι επίσης τόσο φυ­σικός όσο και η γέννηση. Εάν φοβόμαστε τον θάνατο θα πρέπει να φοβό­μαστε επίσης την γέννηση διότι είναι οι δύο άκρες του φαινομένου που λέγε­ται ζωή.

Γιατί να φοβόμαστε τον θάνατο; Όλα όσα γεννιούνται πρέπει να πε­θάνουν. Τα φυτά γεννιούνται και πεθαίνουν, οι κόσμοι γεννιούνται και πε­θαίνουν. Αυτή η ίδια η γη γεννήθηκε και μία μέρα θα είναι ένα πτώμα, θα μετατραπεί σε μία καινούρια σελήνη.

Έτσι λοιπόν γιατί να φοβόμαστε τον θάνατο; Ο θάνατος είναι το στε­φάνι όλων και βέβαια είναι μέχρι και πολύ όμορφο. Δεν πρέπει ποτέ να κοι­τάμε τον θάνατο με τρόμο, πρέπει να τον βλέπουμε όπως είναι. Με το να δούμε ένα πτώμα σε ένα φέρετρο στην μέση του σαλονιού δεν σημαίνει ότι έχουμε καταλάβει το μυστήριο του θανάτου. Το μυστήριο του θανάτου εί­ναι πολύ ιερό. Ποτέ δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε το μυστήριο της ζωής, την καταγωγή της ζωής εάν πριν δεν έχουμε καταλάβει σε βάθος το μυστήριο του θανάτου. Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει αληθινά τα μυ­στήρια του θανάτου καταλαβαίνει και τα μυστήρια της ζωής. Ο θάνατος μας προσφέρει ηδονικές στιγμές, με τον θάνατο έρχεται η ειρήνη.

Τότε αξίζει καλά τον κόπο να μην φοβόμαστε να πεθάνουμε. Αν κά­ποιος πεθαίνει εκπληρώνοντας το καθήκον του, δουλεύοντας για την αν­θρωπότητα. Θα ανταμειφθεί πλουσιοπάροχα στους ανώτερους κόσμους. Το να δίνει κανείς την ζωή του για τους συνανθρώπους του είναι κάτι το ύψι­στο. Αυτό το έκανε ο Θεϊκός Ραβί της Γαλιλαίας και αυτό έχουν κάνει όλοι οι άγγελοι, οι μάρτυρες. Ο άγιος Στέφανος λιθοβολήθηκε επειδή δίδαξε τον Λόγο. Ο Πέτρος σταυρώθηκε με το κεφάλι προς τα κάτω και τα πόδια επάνω για να δείχνει την δουλειά στο σιδηρουργείο των κυκλώπων. Αυτοί είναι αληθινοί μάρτυρες, αυτοί είναι εκείνοι που θα αναβλύσουν αργότερα μέσα στο Μαχανβαντάρα σαν θεοί. Έτσι λοιπόν να φοβόμαστε είναι παρά­λογο. Το πολύ που θα μπορούσε να μας συμβεί είναι να μας πάνε στο εκτε­λεστικό απόσπασμα. Και λοιπόν; Μετά από όλα αυτά τι; Να πεθάνουμε με­ρικές μέρες πριν ή μερικές μέρες μετά είναι κάτι που δεν έχει την παραμι­κρή σημασία.

Αξίζει τον κόπο να σκεπτόμαστε όλα αυτά τα πράγματα. Από τρόμο οι άνθρωποι οπλίζονται για να σκοτώσουν τους άλλους. Από τρόμο γίνο­νται οι πόλεμοι μεταξύ των εθνών, διότι ένα έθνος φοβάται να το καταλάβει ένα άλλο και οπλίζεται. Εκεί έρχεται η καταστροφή. Από τρόμο υπάρχουν οι κλέφτες που φοβούνται την ζωή. Από τρόμο υπάρχουν οι πόρνες γιατί φοβούνται την πείνα. Από τρόμο ένας άνθρωπος σκοτώνει έναν άλλον. Ο τρόμος τότε είναι η ρίζα για όλες τις κατάρες απάνω στην Γη.

Πρέπει να τελειώνουμε με το εγώ του τρόμου. Στην είσοδο του ναού πρέπει να αφήσουμε τον τρόμο. Δυστυχώς υπάρχουνε διάφορες τάξεις τρό­μων. Αυτός που φοβάται ποτέ δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την δοκι­μασία του φύλακα της άπειρης περιοχής. Πως θα μπορούσε να την αντιμε­τωπίσει εάν φοβάται; Αυτός που φοβάται να βλέπει τον εαυτό του έξω από το φυσικό σώμα καταλήγει φωνάζοντας. Του φαίνεται ότι πέθανε, ότι άφησε την μαμά του, τον μπαμπά του, τα αδελφάκια του, τον παππού του, «και τώρα τι κάνω»; Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι ο καθένας από εμάς είναι μόνος και η μόνη οικογένεια που έχουμε λέγεται ανθρωπότητα. Αφού πεθάνει κανείς πρέπει να φτάσει στο συμπέρασμα ότι είναι μόνος. Η καλή υπόληψη του μπαμπά και της μαμάς, η στοργή των αδελφών του, των φί­λων του όλα αυτά έμειναν πίσω. Βρίσκει ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ακόμη πλάσμα της φύσης-και αυτό είναι όλο-χωρίς όνομα και επώνυμο. Τρομερά μόνος διότι ο μπαμπάς, ν μαμά και τα αδελφάκια δεν είναι παρά η γοητεία μιας μέρας. Τίποτε από αυτά δεν έχουμε, είμαστε τρομερά μόνοι.

Με την πάροδο του χρόνου το μόνο που πρέπει να ψάξουμε μέσα μας είναι ο Πατέρας που βρίσκεται στο κρυφό και η Αιώνια Μητέρα, η πάντα Θεϊκή, η Κουνταλίνη και ο Κύριος Χριστός. Η οικογένειά μου; Όλα τα εκα­τομμύρια ανθρώπινα πλάσματα! Όχι μόνο –λέω- αυτά της γης αλλά και όλα αυτά των κόσμων του διαστήματος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό που σας λέω είναι μια ωμή πραγματικότητα αλλά είναι η πραγματικότητα. Ωμή γιατί εσείς αγαπάτε πολύ τους συγγενείς σας αλήθεια; Εάν εγώ δεν είχα οικογένεια θα λέγατε: «Ωραία, αν εσείς δεν έχετε, τότε τι σας πειρά­ζει»; Όχι, εγώ επίσης έχω και καταλαβαίνω ότι όλα αυτά είναι μάταια. Δεν θέλω να πω ότι δεν αγαπάω τους συγγενείς μου. Τους αγαπάω όπως και εσείς τους αγαπάτε, μόνο ότι εγώ πειραματίστηκα κατευθείαν την πραγμα­τικότητα της δικής μου οικογένειας, έφτασα στην πεποίθηση ότι οικογένεια είναι όλη η ανθρωπότητα.

Δεν κρατάω μνησικακία εναντίον της οικογένειας. Μην πιστεύετε ότι μιλάω με κάποια μνησικακία. Όχι. όταν λέω ότι πειραματίστηκα την πραγ­ματικότητα αυτού που είναι η οικογένεια, θέλω να αναφερθώ με υπερβα­τικό τρόπο στην διδασκαλία.

Έξω από το φυσικό μου σώμα με δίδαξαν τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου. Σε μία περίπτωση με έκαναν να αισθανθώ πρόωρα τον θά­νατο. Με έκαναν να βγω από το φυσικό σώμα. Ήδη έξω από την μορφή με έκαναν να προχωρήσω στο χρόνο για να δω τον εαυτό μου πεθαμένο. Τι είδα; Ένα φέρετρο. Τι υπήρχε σε κείνο το φέρετρο; Ένα σώμα. Ποιο; Το δικό μου. Μπροστά στο φέρετρο, στην αίθουσα γεμάτη με λουλούδια και στεφάνια, συγγενείς και μεταξύ τους η μητέρα μου. Την πλησίασα, της φί­λησα το χέρι και της είπα: «Ευχαριστώ για το σώμα που μου έδωσες. Μου χρησίμευσε πολύ αυτό το σώμα. Κατάληξε να είναι καταπληκτικό. Ευχαρι­στώ. Πλησίασα τους άλλους συγγενείς και αποχαιρετώντας τους εγκατέ­λειψα εκείνη την κατοικία και βυθίστηκα στην αγκαλιά της φύσης με την πεποίθηση ότι είχα αποσαρκωθεί. Τι υπήρχε; Η φύση, οι πεδιάδες, βουνά, βαθείς ωκεανοί, σύννεφα, ήλιος και οι συγγενείς μου; Αυτό έμεινε στο πα­ρελθόν, δεν είχα πια συγγενείς. Τα ονόματά μου, τα επίθετά μου, η γενιά μου, το χωριό μου, η γλώσσα μου τι έγιναν όλα αυτά; Πράγματα του πα­ρελθόντος! Ήμουνα βυθισμένος σε μία άγρια φύση, εντελώς άγρια. Τότε η αγαπητή μου οικογένεια τι έγινε; Μπόρεσα μόνο να αναφωνήσω: «Δεν έχω πια οικογένεια!!! Και τα πλάσματα που με τριγύριζαν; Αυτό ήταν στο πα­ρελθόν. Τώρα είμαι μόνος, φρικτά μόνος, είμαι μόνο ένα πλάσμα της φύ­σης, μιας άγριας φύσης. Αυτά που υπάρχουνε είναι πεδιάδες, βουνά, μια γη βρεγμένη από την βροχή! Και το σπίτι μου; Ποιο σπίτι; Και ακίνητα; και ακόμα λιγότερο ακίνητα, από πού να τα βγάλω; Τότε ποιος είμαι; Ένα μό­ριο της φύσης, της άγριας φύσης που τίποτε δεν έχει να κάνει με ζητήματα οικογενειών».

Συμπέρασμα: η οικογένειά μου είναι όλη η ανθρωπότητα ή όλα τα ανθρωποειδή ή όλοι οι κόσμοι των πλανητικών ανθρωποτήτων, αυτό είναι όλο. Αισθάνθηκα όμως λίγο λύπη όταν κατάλαβα ότι η ασημένια χορδή δεν είχε ακόμα κοπεί. Θα ήθελα να την είχα κόψει αλλά παρέμενε ανέπαφη. Δεν μου έμενε άλλη λύση παρά να γυρίσω. Σκεπτόμουνα ότι ήμουνα εντε­λώς ξεκομμένος από την φυσική μορφή, αλλά έπρεπε να γυρίσω άλλη μία φορά και, ναι, γύρισα και μπήκα στο σώμα μου.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, οι σχέσεις με τους συγγενείς μας, αδέλφια, ξαδέλφια, θείους, ανεψιούς κλπ. τελικά στο βάθος μας γοητεύ­ουν. Χρειαζόμαστε να εξυψώνουμε λίγο την καρδιά με την φράση «Σούν­σουμ κόρντα» (επάνω καρδιές) και να ξέρουμε ότι όλοι είμαστε μία μεγάλη οικογένεια. Να δούμε σε κάθε άνθρωπο έναν αδελφό. Να αισθανόμαστε κάθε έναν από τους αδελφούς μας σαν σάρκα της δικής μας σάρκας, σαν αίμα του δικού μας αίματος. Να μην δούμε τους άλλους σαν ξένους, σαν διαφορετικούς ανθρώπους διότι αυτό είναι παράλογο. Όλοι είμαστε μία τε­ράστια και απέραντη οικογένεια που λέγεται ανθρωπότητα.

Πρέπει να θυσιαζόμαστε για αυτή την απέραντη οικογένεια με αλη­θινή αγάπη. Εάν το κάνουμε έτσι βαδίζουμε στον τρίτο παράγοντα της επα­νάστασης της συνείδησης με πλήρη τρόπο. Δουλεύοντας για τους άλλους επίσης αμειβόμαστε. Ακόμα και αν απαρνηθούμε τους καρπούς της δράσης πάντα αμειβόμαστε. Δουλεύοντας για τους άλλους μπορούμε να ακυρώ­νουμε το παλιό Κάρμα που φέρνουμε από προηγούμενες υπάρξεις.

Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που υποφέρουν από τα διάφορα προβλήματα της ζωής, π.χ. εκείνων που έχουν οικονομικά προβλήματα, αναμφισβήτητα προξένησαν οικονομικές βλάβες σε πολλούς ανθρώπους στο παρελθόν και τώρα συγκομίζουν αυτό που έσπειραν. «Έπαιρναν από την ίδια την σοκολάτα τους». Όμως διαμαρτύρονται, παραπονούνται και βλαστημούν και θέλουν να καλυτερεύσουν την κατάστασή τους αλλά δεν γιατρεύουν το κακό που έκαναν, δεν λαμβάνουν μέρος σε κανένα συνεται­ρισμό, δεν είναι ικανοί να κόβουν το ψωμί τους και να δίνουν το μισό στον πεινασμένο, δεν είναι ικανοί να βγάλουν από τον εαυτό τους ένα πουκάμισο για να ντυθεί ένας γυμνός, δεν είναι ικανοί να παρηγορήσουν κανένα αλλά θέλουν να καλυτερεύουν οικονομικά. Βέβαια ζητάνε υπηρεσίες, να τους βοηθάνε στην δουλειά τους για να αλλάξουν την κατάστασή τους, αλλά αυ­τοί δεν απασχολούνται για να εξυπηρετούν κανένα, είναι παράσιτα που υπάρχουν κάτω από τον ήλιο.

Με αυτόν τον τρόπο πως θα μπορούσαν να καλυτερεύουν οικονο­μικά; Κάθε αιτία φέρνει το αποτέλεσμά της. Το Κάρμα είναι το αποτέλεσμα μιας προηγούμενης αιτίας. Αν θέλουμε να ακυρώσουμε το αποτέλεσμα πρέπει να αρχίσουμε με το να ακυρώνουμε την αιτία που το προκάλεσε. Η αιτία ακυρώνεται με εξυπνάδα ξέροντας να την ακυρώνουμε.

Όλα αυτά τα πράγματα θα τα συναντήσετε στον δρόμο. Είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να τους θεραπεύετε αλλά ποτέ δεν απασχολούνται με το να θεραπεύουν κανέναν. Πολλοί έχουν σοβαρότατα οικονομικά προβλή­ματα αλλά ποτέ δεν σκέφτονται να συμπράξουν με κανένα τρόπο σε κά­ποιον κλπ. Ο καθένας έχει τα προβλήματά του. Τα προβλήματα τα δη­μιουργεί το εγώ και τίποτε άλλο παρά το δυστυχές εγώ. Μπορεί κανείς να ακυρώνει όλα τα προβλήματα εάν δεν έχει εγώ. Εάν δεν έχει εγώ δεν υπάρ­χουν προβλήματα, γιατί; Διότι δεν υπάρχει κάποιος που να αντιδρά μέσα από τον νου μας, δεν υπάρχει ένας εκδικητής που να συγχέει την κατά­σταση, δεν υπάρχει κανένας που να μισεί μέσα μας ή μέσα από εμάς. Τότε δεν υπάρχουν προβλήματα. Τα προβλήματα τα δημιουργεί το εγώ και τί­ποτε άλλο από το εγώ.

Δουλεύοντας για τους άλλους ακυρώνουμε παλιό Κάρμα μας. Εξυ­πηρετώντας τους άλλους εξυπηρετούμε τον εαυτό μας. Αυτός που δίνει λαμβάνει και όσο περισσότερο δίνει τόσο περισσότερο λαμβάνει, αυτός εί­ναι ο νόμος. Το λιοντάρι του νόμου το πολεμάμε με την ζυγαριά. Θα μπο­ρούσαμε να βάλουμε καλά έργα στο πιατάκι του καλού και να γείρει τότε η ζυγαριά ευνοϊκά για τον εαυτό μας και θα ακυρωνόταν το Κάρμα. Όπως λένε οι Κύριοι του Νόμου: «Κάνε καλά έργα για να πληρώνεις τα χρέη σου», « Αυτός που έχει με τι να πληρώνει, πληρώνει και βγαίνει καλά από τις επιχειρήσεις του». Αλλά αυτός που δεν έχει με τι να πληρώσει πρέπει να πάει στην φυλακή, να χάσει όλα τα υπάρχοντά του. Πρέπει τότε να κάνουμε πολύ καλό για να πληρώνουμε τα παλιά χρέη μας. Με το κεφάλαιο των κα­λών έργων μας μπορούμε να πληρώσουμε το Κάρμα, χωρίς την ανάγκη να υποφέρουμε, χωρίς την ανάγκη να πικραίνουμε την ζωή μας.

Γνωρίζω ένα άτομο Χ που υποφέρει άφατα, πάντα σε κακή οικονο­μική κατάσταση, πάντα σε αθλιότητα. Όσα εμπόρια έχει αποτυγχάνουν. Δεν υπάρχει εμπόριο όπου να μπει και να μην αποτύχει. Έχει γυναίκα, παιδιά και με αυτούς μαλώνει. Είναι ζώδιο Λέων και η γυναίκα του επίσης. Δεν θα έπρεπε να μαλώνουν αλλά φαίνεται οι λέοντες μεταξύ τους μαλώνουν συ­νεχώς, δεν είναι ευχαριστημένοι. Τους έχω δει στον κήπο του Καπουλτέπεκ μόνους να τσακώνονται, φαίνεται πως λέων με λέων δεν συνεννοούνται. Το περίεργο του γεγονότος είναι ότι αυτός πάντα ζητάει να τον βοηθήσουν οι­κονομικά, να δουλεύουμε γι’ αυτόν στον κόσμο της αιτίας και του αποτελέ­σματος, αλλά δεν τον έχω δει ποτέ να κάνει κάτι για τους συνανθρώπους του. Ζητάει αλλά δεν δίνει, ζητάει και ζητάει αλλά ποτέ δεν δίνει τίποτε και ζητάει. Με τι δικαίωμα ζητάει αφού δεν δίνει; Είναι σαν να θέλει κανείς να του συγχωρέσουν τις αμαρτίες του ενώ δεν είναι ικανός να συγχωρέσει τους συνανθρώπους του.

Όλοι λένε την προσευχή του «Πάτερ Ημών»: «άφες ημίν τα οφειλή­ματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Αλλά αν κάποιος δεν συγχωρεί τους οφειλέτες του, τους εχθρούς του, με τι δικαίωμα ζητάει στον Πατέρα να τον συγχωρεί; Τι δικαίωμα έχει να δίνει συγνώμη όταν δεν είναι ικανός να δίνει συγνώμη; Με τι δικαίωμα ζητάει οίκτο όταν δεν είναι ικανός να δίνει οίκτο; Με τι δικαίωμα ζητάει ευσπλαχνία εάν δεν είναι ικα­νός να την δίνει; Έτσι είναι όλοι, ζητάνε αλλά δεν δίνουν και αυτό είναι σο­βαρότατο.

Ο γνωστικός απεσταλμένος πρέπει να δίνει. Τι θα δίνει; Σοφία και αγάπη στους συνανθρώπους του. Αυτό θα δίνει: θα βοηθήσει και θα εξυπη­ρετήσει, αλλά με αγάπη.

Μέσω των Μαγικών Αλυσίδων μπορούμε να βοηθήσουμε τους συ­νανθρώπους μας. Οι Αλυσίδες είναι καταπληκτικές: είτε για να ακτινοβο­λούν αγάπη, είτε για να θεραπεύουν αρρώστους. Με τις Αλυσίδες μπορούμε να καλέσουμε τους Δάσκαλους της Επιστήμης για να εξυπηρετούν τους αρ­ρώστους. Μπορούμε να καλέσουμε π.χ. τον Ραφαήλ που είναι ένας μεγάλος παγκόσμιος θεραπευτής, ο ίδιος που θεράπευσε τον Πατριάρχη Ιώβ, ο ίδιος που θεράπευσε τον Ιωνά. Με τις αλυσίδες μπορούμε επίσης να επικαλε­σθούμε γιατρούς σαν τον Ιπποκράτη, τον Γαληνό, τον Παράκελσο κλπ. Με τις αλυσίδες μπορούμε επίσης να επικαλεσθούμε τις Δυνάμεις του Φωτός για να μας βοηθάνε σε μία δεδομένη στιγμή. Μπορούμε να εξορκίσουμε τις δυνάμεις των σκοταδιών για να μας αφήσουν ήσυχους κλπ. Οι Μαγικές Αλυσίδες είναι καταπληκτικές: με το αριστερό λαμβάνουμε με το δεξιό δί­νουμε. Η αλυσίδα σχηματίζει κυκλώματα από καταπληκτικές μαγνητικές δυνάμεις. Με τις αλυσίδες μπορούμε να κάνουμε μεγάλα έργα.

Η Γνωστική Παγκόσμια Χριστιανική Κίνηση προχωρά νικήτρια σε όλα τα πεδία της μάχης. Είναι εγκατεστημένη στο δυτικό ημισφαίριο και έχει 5.000.000 ανθρώπους. Σε αυτές τις στιγμές ετοιμάζεται να έλθει στην Ευρώπη και βέβαια σε λίγο θα έχουμε εγκατασταθεί εκεί. Αργότερα θα εγκατασταθούμε στην Ασία γιατί πρέπει να δουλεύουμε για την ανθρωπό­τητα. Όταν θα έχουμε τελειώσει το έργο μας στην Ευρώπη, θα εγκαταστα­θούμε στην Ιαπωνία για να κάνουμε το έργο μας σε όλη την Ασιατική ήπειρο.

Παραδίδουμε στην ανθρωπότητα το νέο ευαγγέλιο της εποχής του Υδροχόου. Θα υπάρξει ένας μεγάλος κατακλυσμός με τον ερχομό του Ερ­κόλουμπους. Αυτός είναι ένας γιγάντιος κόσμος, 6 φορές μεγαλύτερος από τον Δία και χιλιάδες φορές μεγαλύτερος από την Γη. Ανήκει στο ηλιακό σύστημα Τύλαρ, ολόκληρο σύστημα που ταξιδεύει προς το δικό μας ηλιακό σύστημα του Ορς. Βέβαια αυτός ο κόσμος, ο Ερκόλουμπους, έχει μία απέ­ραντη, τεράστια τροχιά. Κάθε φορά που ΄πλησίασε την γη προκάλεσε και μία καταστροφή. Όταν πλησίασε την γη τις εποχές της ηπείρου Μου, προ­κάλεσε πολλούς σεισμούς, ανάβλυσαν πολλά ηφαίστεια και στο τέλος η Λεμουρία βυθίστηκε στο βάθος του Ειρηνικού. Όταν πλησίασε την εποχή της Ατλαντίδας, αυτή βυθίστηκε στο βάθος του ωκεανού που φέρει το όνομά της, στον Ατλαντικό ωκεανό. Βυθίστηκε με όλα τα εκατομμύρια των κατοίκων της. Τώρα έρχεται ξανά ο Ερκόλουμπους και μπορώ να σας βε­βαιώσω ότι θα προκαλέσει μία συνολική ανατροπή των πόλων της γης. Όταν θα είναι πλέον αρκετά κοντά, θα τραβήξει με δύναμη την υγρή φωτιά του εσωτερικού της κόσμου. Τότε θα αναβλύσουν παντού ενεργά ηφαί­στεια, συνοδευόμενα από τρομερούς σεισμούς. Ας θυμηθείτε τι είπαν οι απόγονοι του Αναχουάκ, αυτό είναι κάτι που για εμάς τους Μεξικάνους έχει μεγάλη αξία: «οι γιοι του Πέμπτου Ήλιου θα πεθάνουν από την φωτιά και τους σεισμούς».

Μόλις έγινε ένας μεγάλος σεισμός στην Ευρώπη με αποτέλεσμα 7.000 νεκρούς. Την πόλη του Μεξικού την περιμένει ένας μεγάλος σεισμός που θα την καταστρέψει. Αυτός ο σεισμός θα επηρεάσει και όλο το βόρειο τμήμα της χώρας μας και οι Μεξικάνοι θα πρέπει να είναι έτοιμοι για αυτόν τον μεγάλο σεισμό.

Έτσι λοιπόν στο μέλλον θα συμβούν πολλά γεγονότα. Όταν έρθει ο Ερκόλουμπους η φωτιά θα αναβλύζει παντού, θα εμφανισθούν ηφαίστεια και οι σεισμοί θα καταστρέψουν όλα όσα υπάρχουν. Αυτή θα είναι η μέρα της μεγάλης παγκόσμιας πυρκαϊάς που προφήτευσε ο Πέτρος στην Β` επι­στολή του παράγραφος γ 11-13 όταν έλεγε: «τα στοιχεία πυρακτούμενα θέ­λουσι διαλυθεί και η γη και τα εν αυτής έργα θέλουσι κατακαεί». Αργότερα το τελευταίο που θα κάνει ο Ερκόλουμπους στο υπέρτατο πλησίασμά του θα είναι να προκαλέσει την ανατροπή του άξονα της γης. Οι ωκεανοί θα αλλάξουν πυθμένες, οι θάλασσες θα μετατοπισθούν, η τωρινή γη θα μείνει στο βάθος των νερών και δεν θα μείνει τίποτα, τίποτα, τίποτα από αυτόν τον διεστραμμένο πολιτισμό των εχιδνών. Όλα θα καταστραφούν. Θα υπάρχει βέβαια μια μικρή ομάδα που θα σωθεί από τα νερά. Εμείς δουλεύουμε με τον σκοπό να ξαναοργανώσουμε αυτή την μικρή ομάδα και οι γνωστικοί απε­σταλμένοι έχουν σαν καθήκον να συνεχίσουν να δουλεύουν. Αυτή η ομάδα θα είναι ο Παγκόσμιος Στρατός της Σωτηρίας, αυτή η ομάδα θα διαλεχτεί στην στιγμή της και στην ώρα της. Πριν από τον τελικό κατακλυσμό οι Αδελφοί του Θιβέτ, μεταξύ των οποίων είμαι και εγώ, το ασήμαντο άτομό μου, θα δουλεύουν ομαδικά για να βγάλουν, μέσα από αυτόν τον φρικτό πο­λιτισμό των εχιδνών, αυτούς που θα έχουν δουλέψει πάνω στον εαυτό τους, αυτούς που θα έχουν πετύχει την άξια θέση που τους αντιστοιχεί. Αυτούς θα τους μεταφέρουμε σε ένα κρυφό μέρος στον Ειρηνικό, ένα μέρος όπου δεν θα συμβεί τίποτα. Σε αυτό συμφωνώ εγώ και οι αδελφοί μου που ανή­κουν σε ορισμένες κρυφές ομάδες των Ιμαλαΐων. Αυτοί που θα μεταφερ­θούν σε αυτό το νησί θα μετατραπούν στον πυρήνα της μελλοντικής αν­θρωπότητας. Σε εκείνες τις μέρες, αναφέρομαι μετά τον μεγάλο κατακλυ­σμό, η γη θα μείνει τυλιγμένη σε φωτιά και σε ατμούς και οι λίγοι που θα σχηματίζουν εκείνο τον πυρήνα θα ζουν μέσα στην ομίχλη. Θα μπορούν να θεωρηθούν σαν «γιοι της ομίχλης», σαν τους Νιμπελούγκεν των αρχαίων καιρών. Όταν θα απαστράψει ένα διπλό ουράνιο τόξο στο μπλε του ουρα­νού, θα υπάρχει πια καινούρια γη, βγαλμένη από τα βάθη των θαλασσών και σ’ αυτή την καινούρια γη θα ζήσει μια καινούρια ανθρωπότητα, μια αγνή και αθώα ανθρωπότητα, μια τέλεια ανθρωπότητα. Τότε θα έρθει η «Χρυσή Εποχή» που ανήγγειλε ο Βιργίλιος, ο ποιητής της Μάντοβας όταν είπε: «Ήδη έφτασε η χρυσή εποχή και στέλνει μια καινούρια γενιά».

Εμείς δουλεύουμε για να δημιουργήσουμε την Εκστρατεία της Πα­γκόσμιας Σωτηρίας. Αυτή είναι η δουλειά μας, αυτή είναι η δουλειά όλων των απεσταλμένων. Θα ανοίξουμε παντού Λουμισιάλ, με τον σκοπό να δη­μιουργήσουμε την εκστρατεία της Παγκόσμιας Σωτηρίας.

Οι καιροί του τέλους ήδη άρχισαν και βρισκόμαστε σε αυτούς. Ο Ερ­κόλουμπους είναι ορατός σε όλα τα αστεροσκοπεία του κόσμου. Στην γνω­στική Κίνηση του Μεξικού έχουμε ένα δικό μας χάρτη. Από πού βγήκε αυ­τός ο χάρτης; Από μια αρχειοθήκη. Ποιοι την έχουν; Οι αστρονόμοι. Είναι επίσημο ζήτημα που είναι γνωστό σε όλα τα αστεροσκοπεία της γης. Αλλά αν οι αστρονόμοι δεν τον έχουν δημοσιεύσει πού οφείλεται; Στην λογοκρι­σία που απαγόρεψε να φέρουν τους λαούς στην κατάσταση που θα λέγαμε ψυχολογική απελπισία.

Τώρα θα καταλάβετε για ποιό λόγο μας απασχολεί τόσο σε αυτές τις στιγμές να διαδώσουμε την διδασκαλία. Αυτό είναι φανερό: χρειαζόμαστε να συνεργαζόμαστε με τον Ήλιο. Ο Ήλιος θα τελειώσει με αυτή την φυλή και θα βάλει πάνω στον χάρτη του κόσμου μια καινούρια φυλή και εμείς χρειαζόμαστε να συνεργαστούμε με τον Ήλιο.

Αυτή η φυλή έδωσε τους καρπούς της. Αυτό που έπρεπε να δίνει ήδη το έδωσε. Είμαστε στην τελική ώρα. Το ρολόι της μοίρας είναι σταματη­μένο. Ο γέρο Κρόνος με σκελετωμένη μορφή, με το δρεπάνι στο χέρι του είναι έτοιμος δίπλα στο ρολόι. Από την μια στιγμή στην άλλη θα έρθει η καταστροφή. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων, αγαπητοί μου αδελφοί και εδώ τελειώνω αυτή την ομιλία μαζί σας.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ

Πολλά έχουν λεχθεί γύρω από την εποχή του Υδροχόου, μερικοί την περιμένουμε, άλλοι υποθέτουν ότι έχει πολύ καιρό που μπήκε. Εμείς στηρι­ζόμαστε στα γεγονότα: στις 4 Φεβρουαρίου του 1962 μεταξύ 2 και 3 μ.μ. οι αστρονόμοι όλου του κόσμου έγιναν μάρτυρες κάτι ασυνήθιστου. Όλοι οι πλανήτες σε εκείνη την εποχή έπρεπε να περάσουν από ένα δρομίσκο των κόσμων. Όλοι οι πλανήτες συγκεντρώθηκαν σε συνόδους κάτω από τον αστερισμό του Υδροχόου. Αυτό το γεγονός συμβαίνει μόνο όταν πραγμα­τικά διαδέχεται μία εποχή μία άλλη. Έτσι λοιπόν τα γεγονότα είναι τα γεγο­νότα και μπροστά σε αυτά πρέπει να υποτασσόμαστε.

Δεν κάνουμε ουτοπικές βεβαιώσεις, αυτό που λέμε με έμφαση ήταν σωστά διαπιστωμένο από όλα τα αστεροσκοπεία. Έτσι λοιπόν άρχισε αλη­θινά η εποχή του Υδροχόου, μέσα στην μεγαλοπρέπεια της κεραυνοβόλου σκέψεως.

Πολλοί προφητεύουν μια Χρυσή Εποχή μετά το 2.000. Νομίζουν πραγματικά ότι η εποχή του Υδροχόου θα εκδηλωθεί ολοκληρωτικά, με όλη την μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά της, μετά το 2.000. Πραγματικά, αγα­πητοί μου αδελφοί, αυτές οι προφητείες είναι λανθασμένες, δεν είναι τί­ποτε, παρά απλές σοφιστείες. Και τι πράγμα είναι μία σοφιστεία; Ένας τοί­χος χωρίς θεμέλια, αρκεί ένα απλό σπρώξιμο για να μετατραπεί σε ψιλή άμμο. Αναμφισβήτητα δεν είναι δυνατόν το ψυχολογικό Εγώ του πλήθους να μπορέσει να δημιουργήσει μια Χρυσή Εποχή. Θα ήτανε παράλογο να υποθέσουμε ότι το συλλογικό Εγώ θα μπορούσε να δημιουργήσει μια εποχή φωτός και ομορφιάς. Μέσα μας βρίσκονται οι παράγοντες της διαφωνίας που προκαλούν τους πολέμους, τον εγωισμό, το μίσος, την βία, την λαγνεία. Όταν ο εγωισμός και η βία εκφράζονται συλλογικά, τότε εμφανίζεται στην σκηνή της ζωής ο πόλεμος. Νομίζετε ότι με αυτές τις συνθήκες θα μπορέσει το Εγώ να δημιουργήσει μια εποχή αδελφότητας και αγάπης; Με τι εργάτες θα κτίσουμε το κτίριο της εποχής του Υδροχόου; Ποια είναι αυτά τα πλήθη που είναι ικανά να εγκαταστήσουν πάνω στην γη την εποχή της μεγαλοπρέ­πειας και της αγάπης;

Εσείς που γνωρίζετε πολύ καλά τους ανθρώπους, που συνδιαλέγεστε με τους συνανθρώπους σας, που ξέρετε τι είναι η μάχη για να κερδίσουμε το ψωμί της ημέρας, που ξέρετε τι είναι η ζήλια, που έχετε υποφέρει και έχετε κάνει να υποφέρουν, θα μπορέσετε να δεχτείτε την θέση ότι οι άν­θρωποι που ζούνε γύρω μας είναι ικανοί να αρχίσουν μια εποχή ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας; Λένε ότι το δέντρο γνωρίζεται από τους καρπούς του. Έτσι λοιπόν συλλογιζόμενοι ειλικρινά, με όλη την καρδιά μας, εκείνοι που προφητεύουν μια εποχή ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας για μετά το 2.000 κάνουν λάθος. Για να μπορεί να δημιουργηθεί κάτι πρέπει να καταστραφεί. Φτάνοντας σε αυτό το σημείο της διάλεξης έρχονται στην μνήμη μου διά­φορες θεοσοφικές, αστρολογικές ιδέες κλπ. Είναι πολλοί και διάφοροι θεωρητικοί που έχουν την ιδέα ότι μια ανατροπή του άξονα της γης είναι αναγκαία και θα γίνει πριν την εποχή του φωτός. Λένε ότι τα νερά θα κατα­λάβουν ένα μέρος της γης και όχι όλη την γη και θα πεθάνουν εκατομμύρια από το νερό. Υποψιάζονται ότι ένα κομμάτι της γης θα εκσφενδονιστεί στο διάστημα και θα μετατραπεί σε καινούρια σελήνη. Νομίζουν ότι από τον μεσημβρινό μέχρι την ανταρκτική θα αποκολληθεί ένα κομμάτι που θα δημιουργήσει έναν καινούριο δορυφόρο γύρω από την γη μας. Μετά, λένε, θα έλθει μια εποχή μεγαλοπρέπειας.

Πολύ ωραίες ιδέες και πολύ τραγικές επίσης, αλλά πολύ λανθασμέ­νες. Όλοι αυτοί που σκέπτονται ότι ο μελλοντικός κατακλυσμός θα είναι από το νερό κάνουν λάθος. Διότι αν δεχόμασταν αυτή την θέση τότε θα απορρίπταμε την Β` Επιστολή του Πέτρου προς τους Ρωμαίους και το ευ­αγγέλιο του Ιησού, ειδικά εκείνη την σελίδα της προφητικής διδαχής. Υπάρχουν λεπτομέρειες, που θα μπορούσατε να δείτε στην επιστολή του Πέτρου, ότι η καταστροφή που μας περιμένει τώρα θα είναι από την φωτιά. Ο Πέτρος είπε ότι η γη θα καταστραφεί από την φωτιά και από τα αναμ­μένα στοιχεία και όλα τα έργα που υπάρχουν σε αυτή θα καούν. Έτσι όποιος λοιπόν έχει την πίστη ότι ο επόμενος κατακλυσμός θα είναι από το νερό κάνει λάθος. Αυτό θα ήταν μια επανάληψη της ατλαντικής τραγωδίας και τότε αυτά που οι Προφήτες έχουν πει θα έβγαιναν λανθασμένα, αλλά δεν είναι έτσι.

Πραγματικά τα λόγια του Πέτρου θα πραγματοποιηθούν και αυτό που είπε ο Μωάμεθ θα γίνει επίσης και αυτά που έχουν πει όλοι οι Προφή­τες θα γίνουν. Η καταστροφή που περιμένει τον δικό μας κόσμο θα γίνει από την φωτιά. Ήδη οι Αζτέκοι έχουν πει ότι οι Γιοι του Πέμπτου Ήλιου θα χαθούν από την φωτιά και τους σεισμούς και αρχίζει να εκτελείται η προ­φητεία.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι στο βάθος του ατλαντικού και Ειρηνικού ωκεανού υπάρχουν πολύ βαθιές ρωγμές. Μερικές είναι τόσο βαθιές που επιτρέπουν την επαφή του νερού με την φωτιά του εσωτερικού της γης. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυξάνει η πίεση από στιγμή σε στιγμή και σαν αποτέ­λεσμα από αυτό είναι ότι η γη κουνιέται παντού. Οι πιέσεις θα αυξάνονται έτσι ώστε οι σεισμοί θα εξαπλώνονται παγκόσμια. Είχαμε πριν λίγο σει­σμούς και είδατε τον αριθμό των νεκρών. Θα συνεχισθούν σε όλες τις γω­νιές του κόσμου και οι άνθρωποι θα πεθαίνουνε κατά χιλιάδες και εκατομ­μύρια. Το τελευταίο που θα γίνει (αυτό το είπε επίσης ο Μωάμεθ) θα συμ­βεί όταν η Σελήνη θα διαιρεθεί πολιτικά σε δύο, δηλαδή όταν πολεμάνε σαν τους Τρώες και τους Αχαιούς, αυτό θα είναι το σημάδι του τέλους. Τα βουνά θα πετάνε κονιορτοποιημένα στον αέρα και θα πέφτουν στο έδαφος σαν σκόνη. Οι θάλασσες και τα ποτάμια θα φύγουν από τους πυθμένες τους. Έτσι λοιπόν θα πεθαίνουν όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, θα χαθεί όλη η πέμπτη φυλή. Ο Μωάμεθ πραγματικά ανέφερε μία σύγκρουση κόσμων. Το ότι τα βουνά θα πετούν κονιορτοποιημένα, είναι κάτι που μας κάνει να σκεφτόμαστε, δεν μπορεί να συμβεί παρά σε μια σύγκρουση κόσμων. Πραγματικά έρχεται ένας πλανήτης μέσα από το διάστημα, κόκκινο πλα­νήτη τον λένε, ο κρύος πλανήτης. Οι επιστήμονες τον ανάγγειλαν και δεν ήθελαν να μιλάνε για αυτόν για να μην προκαλέσουν μια συλλογική κρίση. Ετοιμάζονται, έχουν τοποθετήσει τις ατομικές μπαταρίες τους προς την κα­τεύθυνση του κόσμου που ταξιδεύει μέσα από το διάστημα και ποθούν να τον απομακρύνουν, αλλά αυτό είναι αδύνατον επειδή πρόκειται για έναν γι­γάντιο κόσμο. Όταν αυτός θα πλησιάσει αρκετά την δική μας τροχιά θα δη­μιουργηθούν τεράστια κύματα που ποτέ πριν δεν είχαν εμφανισθεί. Θα ανα­ταράζουν τις θάλασσες και από τον πυθμένα θα βγαίνει ένας παράξενος θό­ρυβος. Τα ποτάμια δεν θα μπορούν να παραμείνουν στις κοίτες τους και θα ξεχειλίσουν. Η υγρή φωτιά του εσωτερικού της γης, τραβηγμένη από εκείνο τον τεράστιο όγκο, θα ψάχνει έξοδο και θα δημιουργηθούν από εδώ και από εκεί αναρίθμητα ηφαίστεια. Όλα αυτά θα τα συνοδεύουν τρομεροί σεισμοί στην γη και τρομακτικοί σεισμοί στην θάλασσα. Οι πόλεις θα πέ­φτουν κονιορτοποιημένες σαν κάστρα από τραπουλόχαρτα και δεν θα υπάρχει λύση. Οι άνθρωποι θα τρέχουν σαν τρελοί στους δρόμους, τα νο­σοκομεία θα είναι υπερπλήρη, σκηνές που ποτέ δεν είχαμε ξαναδεί. Δεν υπερβάλλω σε αυτά που λέω. Αυτά μπορεί να τα επαληθεύσει οποιοσδή­ποτε φωτισμένος μύστης. Αυτό το βεβαιώνω χωρίς φόβο ότι μπορεί να κάνω λάθος. Είναι εκεί στην περιοχή των φυσικών αιτιών που έχω μελετή­σει αυτά που σας λέω.

Έτσι λοιπόν, αδελφοί, θα είναι σοβαρά εκείνα τα δευτερόλεπτα, εκεί­νες οι στιγμές στις οποίες ο κόσμος που έρχεται για να μας καταβροχθίσει μας πλησιάζει. Οι ακτινοβολίες αυτού του κόσμου θα καίνε οτιδήποτε έχει ζωή και θα υπάρχει μια σκοτεινιά που θα διαρκέσει τρεις μέρες. Η φωτιά θα αναβλύζει από παντού και επίσης θα σκάσει η αποθήκη του γήινου υδρογό­νου. Και τότε όπως έλεγε ο Πέτρος στην προς Ρωμαίους επιστολή του: «Οι ουρανού θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα δε στοιχεία πυρακτούμενα θέ­λουσι διαλυθεί και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαεί». Την σύ­γκρουση των κόσμων όταν θα συμβεί φυσικά δεν θα την δει κανείς, διότι όταν θα συγκρουσθούν οι δύο μάζες, ήδη όλος ο κόσμος θα έχει πεθάνει. Αυτό που λέω τώρα επίσης το έχουν βεβαιώσει οι επιστήμονες που έχουν μελετήσει τον πλανήτη που έρχεται. Έχουν κάνει μερικούς υπολογισμούς με τους οποίους δεν συμφωνώ.

Υποθέτουν οι άνθρωποι της επιστήμης ότι το γεγονός αυτό είναι για το 2.400 μ.Χ. Έχω πληροφορηθεί από την Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα ότι είναι για το 2.500. Πολλοί θα πουν: «Μέχρι εκείνη την εποχή εγώ θα έχω πεθάνει, δεν με ενδιαφέρει αυτό». Αυτοί που σκέπτονται έτσι κάνουν λά­θος, γιατί όλοι θα είμαστε μάρτυρες αυτού του ασυνήθιστου κοσμικού γε­γονότος. Ακόμη και οι πεθαμένοι θα το δουν. Μέχρι και οι άνθρωποι που βρίσκονται στην κόλαση, μέσα στα έγκατα της γης, θα το αισθανθούν. Δεν θα υπάρξει κανείς που να μην είναι μάρτυρας του γεγονότος.. Οι περισσό­τεροι θα έχουν επιστρέψει. Θα είναι ενσωματωμένοι σε νέους οργανισμούς και θα πρέπει να υποφέρουν και να περάσουν από αυτήν την μεγάλη τρα­γωδία.

Έτσι λοιπόν η ωμή πραγματικότητα που μας περιμένει στην εποχή του Υδροχόου είναι αυτή. Οι αστρολόγοι δεν ξέρουν να ερμηνεύουν αυτό το ζήτημα, λένε: «Ο Υδροχόος είναι το ζώδιο της επιστήμης, το ζώδιο του αέρα, με το οποίο θα τελειώνουν τα σύνορα. Όλα θα είναι αγάπη».

Τόσο απλά επειδή έφτασε ο Υδροχόος, όλος ο κόσμος θα μετατραπεί χωρίς να δουλέψει, χωρίς καν να προσπαθήσει να κάνει τίποτα; Δηλαδή αυ­τός που ήταν κακός παύει να είναι κακός και γίνεται μια ψυχή του Θεού. Ποτέ πια δεν θα είναι κακός, λες και μπορούμε να μετατρεπόμαστε μηχα­νικά, σαν να μην είχαμε να πολεμήσουμε με τον εαυτό μας για να τελειώ­νουμε με τα ψυχολογικά ελαττώματα. Το να σκεπτόμαστε έτσι είναι παρά­λογο.

Μετά όν αστερισμό του Υδροχόου έχουμε τον Λέοντα που είναι ο αστερισμός της αγάπης. Αυτός δίνει το σκήπτρο στους βασιλιάδες και δη­μιουργεί την αδελφοσύνη. Όλα αυτά είναι καλά, αλλά δεν ξέρουνε την ωμή πραγματικότητα των γεγονότων ότι ο Λέων είναι ο αστερισμός της Φωτιάς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα θα καταναλωθούν από την φωτιά. Ο Λέων θα τε­λειώνει με όλα. Το Λιοντάρι του Νόμου δεν θα αφήσει τίποτε που να έχει ζωή, όλα θα γίνουν στάχτη. Σε αυτή την μεγάλη Βαβυλωνία δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα. Ο Υδροχόος θα φέρει τον επαναστάτη σε ένα κό­σμο τρομερά επαναστατικό. Σκεφτείτε ότι κυβερνιέται από τον Ουρανό που είναι εκρηκτικός, τρομερός, ατομικός. Τότε ο επαναστάτης πρέπει να περι­μένει την ολική έκρηξη, την κατανάλωση των αιώνων, την ριζική επανά­σταση και το τέλος αυτής της μεγάλης Βαβυλωνίας. Είναι η ωμή πραγματι­κότητα, διότι με ποιόν άλλον τρόπο θα μπορούσαμε να μετατρεπόμαστε; Επειδή έφτασε ο Υδροχόος μηχανικά είμαστε τώρα ψυχούλες του Θεού; Εσείς το πιστεύετε αυτό; Ο Υδροχόος κυβερνάει ήδη από το 1962, μήπως κάποιος από εσάς έχει καλυτερέψει για αυτόν τον λόγο; Νομίζετε ότι κα­ταργήθηκαν τα σύνορα; Όχι, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και θα δείτε σε λίγο πόλεμο και άλλον πόλεμο. Ο τρίτος παγκόσμιος πλησιάζει, εί­ναι ένα γεγονός. Έτσι λοιπόν συνιστάται να συλλογιζόμαστε.

Από την άλλη πλευρά ας δούμε την πραγματικότητά μας. Αυτές τις μέρες πέθανε ένας νέος, καλός γιος, η χαρά της μάνας του, προφανώς με ευγενή αισθήματα. Ερεύνησα γι’ αυτόν στους εσωτερικούς κόσμους και ήθελα να παρακολουθήσω την πορεία του. Τον βρήκα στον 5^ο κύκλο του Δάντη, στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο, στα Ελληνικά Τάρταρα, στο Ινδο­στανικό Αβίτσι, στις υποδιαστάσεις της γης. Ήταν σε καθοδική εξέλιξη στον χρόνο. Όμως είχε καλά αισθήματα, πραγματικά ήτανε καλός γιος. Γιατί; Θα λένε πολλοί. Πως είναι δυνατόν να εισέλθει στα Τάρταρα; Πως είναι δυνατόν να βρίσκεται στην βυθισμένη περιοχή και σε καθοδική εξέ­λιξη;. Όντας τόσο ευγενής και με τόσα καλά αισθήματα του είχε τελειώσει ο χρόνος του, οι 108 ζωές και ποτέ δεν είχε ούτε ένα άτομο πνευματικότη­τας. Ποτέ δεν είχε αισθανθεί τον πόθο της αυτοπραγμάτωσης του Είναι.. απώθησε ότι είχε πνευματική γεύση, η μόνη θρησκεία του ήταν τα λεφτά. Αφού τελείωσε ο χρόνος του, μετά από 108 ζωές σαν κάθε πλάσμα του κό­σμου μπήκε σε καθοδική εξέλιξη. Θα μπορούσε να καταδικαστεί να ζει εκεί ένα ολόκληρο Μαχανβαντάρα. Το πολύ πολύ θα περάσει σε αυτή την πε­ριοχή 7 ή 8.000 χρόνια μέχρι να φτάσει στον δεύτερο θάνατο. Πήγε στον τάφο αφήνοντας εκεί το πτώμα του. Μέσα στα έγκατα της γης θα πρέπει να αφήσει άλλο ένα πτώμα το Εγώ, το Εμένα, τον Εαυτό μου. Η Ουσία στο τέ­λος θα επιτύχει να φύγει για να ξαναρχίσει στην επιφάνεια αυτού του κό­σμου, που μέχρι τότε θα έχει μετατραπεί, μια καινούρια ανοδική εξέλιξη. Θα πρέπει να αρχίσει ή να ξαναρχίσει από το ορυκτό βασίλειο, περνώντας από το φυτικό και συνεχίζοντας στο ζωικό μέχρι να ξανακατακτήσει το επί­πεδο του ανθρωποειδούς που κάποτε έχασε.

Υπάρχει ένα παρόμοιο γεγονός, μόνο που το άτομο δεν έχει πεθάνει. Είναι ήδη στους κολασμένους κόσμους αλλά είναι καλός γιος αγαπάει τους δικούς του, μελετάει κλπ. Θέλει να γίνει κάποιος, να ανέβει αλλά δεν έχει στην καρδιά του ούτε ένα άτομο πνευματικότητας. Θα ζήσει λίγα χρόνια ακόμη και θα πεθάνει. Αλλά αυτό το σώμα που έχει είναι το τελευταίο του. όταν το αφήσει θα καταλάβει ότι είναι κάτοικος της κόλασης. Το περίεργο είναι ότι εκείνοι που εισέρχονται στην βυθισμένη περιοχή των κολάσεων αφυπνίζονται με αρνητικό τρόπο για το κακό και προς το κακό. Το άτομο που ανέφερα ότι πέθανε ήδη έχει αφυπνισθεί αρνητικά. Η αντίδρασή του δεν είναι ευμενής προς την θεϊκότητα, είναι εναντίον της θεϊκότητας.

Αυτός είναι ο ωμός ρεαλισμός για εκείνους που εισέρχονται σε αυτές τις περιοχές. Όπως και εσείς, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που ζουν τώρα τελείωσαν ήδη τις 108 ζωές τους ή κοντεύουν να τις τελειώσουν. Είναι απαραίτητο να ασχοληθείτε με την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι πριν να είναι πολύ αργά.

Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να εισερχόμαστε στην καθοδική εξέ­λιξη του ορυκτού βασιλείου. Το να ζούμε στα εντόσθια της γης είναι πολύ οδυνηρό. Οι νόμοι πολλαπλασιάζονται. Στην επιφανειακή περιοχή υπάρ­χουν 96 νόμοι. Στην δεύτερη πολλαπλασιάζονται επί 2, στην τρίτη επί 3 κλπ. οπότε περισσότεροι νόμοι προξενούν μεγαλύτερες δυσκολίες και πόνο. Έτσι λοιπόν η καθοδική εξέλιξη είναι τρομερά οδυνηρή, ζούμε εκεί μια ζωή πολύ πρόστυχη και υλιστική. Η μόνη διέξοδος είναι ο Δεύτερος Θάνατος. Επαναλαμβάνω λέγεται έτσι γιατί ενώ πεθαίνουμε και αφήνουμε στην γη το πτώμα μας, μέσα στα εντόσθια της γης, σε καθοδική εξέλιξη, αφήνουμε ένα δεύτερο πτώμα. Αυτό είναι το Εγώ και γι’ αυτό λέγεται Δεύ­τερος Θάνατος. Μετά η Ουσία μπορεί να ξαναρχίσει καινούριες διαδικασίες της ανοδικής εξέλιξης αλλά πόσο υποφέρουμε σε αυτές τις περιοχές!!! Συμβαίνουν πράγματα ανεκδιήγητα σε αυτή την περιοχή της βίας. Δεν υπάρχει ούτε ένα δευτερόλεπτο ησυχίας, όλοι κτυπάνε όλους. Οι λέξεις που ακούγονται είναι οι πιο άσκημες, τρομερές συκοφαντίες, οι πίκρες από τα λόγια αυτά είναι ανυπόφορες, ούτε ένα δευτερόλεπτο ησυχίας. Δεν θα ήθελα για σας αυτή την δυστυχία.

Έτσι λοιπόν είναι αναγκαίο να γινόμαστε κάθε φορά πιο συνειδητοί από τον δρόμο στον οποίο βρισκόμαστε. Αντί να χάνουμε τον χρόνο μας ας συλλογιζόμαστε και ας δουλεύουμε, για τι αυτό το σώμα που έχουμε δεν θα διαρκέσει πολύ. Σε οποιαδήποτε στιγμή το σώμα μας πηγαίνει στο νεκρο­ταφείο. Σας καλώ να σκεπτόμαστε πριν το χάσουμε, πριν συμβεί αυτό το γεγονός που μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή. Σας καλώ να δουλεύετε γιατί αν κάποιος από εσάς είναι στην τελευταία από τις υπάρξεις του με το να δουλεύει θα του δίνουν καινούριες ευκαιρίες. Αλλά εάν δεν δουλεύετε, εάν δεν ασχολείσθε με την αυτοπραγμάτωση, αυτές οι καινούριες ευκαιρίες δεν θα έλθουν. Έτσι λοιπόν είναι καλύτερο να δουλεύουμε, να μπαίνουμε στον Δρόμο, να μην χάνουμε τον χρόνο μας βλακωδώς.

Κατά την διάρκεια ενός ενταφιασμού κάποιος αναφώνησε: «Δεν έχει πεθάνει, την ημέρα της ανάστασης θα συναντηθούμε όλοι και δεν θα χωρί­σουμε ποτέ». Αυτά τα λόγια θα μπορούσαν να ερμηνευθούν σαν συμβο­λικά. Εννοώ ότι εκείνη που το είπε ανήκει σε μια από τις ευαγγελικές ή μορμονικές αιρέσεις ή κάτι παρόμοιο. Η πρόταση είναι πολύ «λεπτή» αλλά υποθέτουν πολλοί μυστικιστές και λανθασμένοι ασκητές ότι η ανάσταση εί­ναι σαν να φυσάς και να φτιάχνεις μπουκάλια. Υποθέτουν ότι πάμε στον τάφο και στο τέλος, μια οποιαδήποτε ημέρα, εμφανίζεται το αγγελάκι παί­ζοντας την τρομπέτα και όλος ο κόσμος θα σηκωθεί από τον τάφο γιατί ήδη έφτασε η ώρα.

Όταν κάποιος εισέρχεται στον χώρο της Ερμητικής Σοφίας ξέρει το τι είναι η Ανάσταση μέσα βέβαια από θυσίες. Πράγματι την ανάσταση πρέπει να την δουλεύουμε. Αν κάποιος την επιτύχει πρέπει να είναι εδώ και τώρα. Διότι ο αναστημένος είναι διαφορετικός, διότι κάποιος που αναστήθηκε εδώ και τώρα δουλεύοντας στο Μεγάλο Έργο της Σεξουαλικής Μαγείας αλλάζει και γίνεται διαφορετικός. Μένει τόσο ξύπνιος που μπορεί να ερμηνεύει όλα τα μυστήρια του θανάτου. Είναι εντελώς έτοιμος να πραγματοποιεί οποιου­δήποτε είδους εσωτερικές εξερευνήσεις. Μπορεί να έρθει σε επαφή με όλους τους πεθαμένους που υπάρχουν και θα υπάρχουν, με αυτούς που κα­τοικούν στα βάθη των κολάσεων και αυτούς που κατοικούν στις περιοχές του αστρικού, διανοητικού ή αιτιατού κόσμου. Δεν θα αισθάνεται πια χωρι­σμένος από κανέναν αποσαρκωμένο είτε είναι της οικογενείας του είτε όχι. Από αυτή την σκοπιά μπορούμε να πούμε ότι έχει συναντηθεί με ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά αυτό είναι για τους Αναστημένους. Αυτοί που δεν έχουν αναστηθεί θα συνεχίσουν χαμένοι στην κόλαση και αυτοί που κατοι­κούν στην γη θα συνεχίσουν να περνούν πίκρες. Έτσι λοιπόν η Ανάσταση δεν είναι για όλους αλλά για εκείνον που θα δουλέψει για αυτήν.

-Δάσκαλε η ανθρωπότητα έχει καταδικαστεί να χαθεί ολοκληρωτικά εκτός εκείνων που θα πετύχουν την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι. Τότε τι αξία έχει το να έρθει ο Σωτήρας, δηλαδή ο Χριστός;

-Αυτός ήρθε για να ανοίξει δημόσια τον δρόμο για εκείνους που θέ­λουν να μπουν σε αυτόν, αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι είπε: «Πολλοί είναι οι καλεσμένοι αλλά λίγοι οι εκλεκτοί». Είπε επίσης ο Δάσκαλος: «Θα είναι δύο γυναίκες μαζί. Η μία παραλαμβάνεται η άλλη αφήνεται. Θα είναι δύο στον αγρό. Ο ένας παραλαμβάνεται ο άλλος αφήνεται». Δεν επιτυγχάνουν όλα τα ανθρώπινα πλάσματα την αυτοπραγμάτωση, γι’ αυτό επίσης στο Βι­βλίο του Κυρίου, στο Μπαγκαβάντ Γκιτά, στο μεγάλο έργο Κρίσνα είναι γραμμένο ότι: «Από όλα τα πλάσματα που έρχονται στον κόσμο πολύ λίγα είναι εκείνα που ψάχνουν την τελειότητα. Από όλους εκείνους που ψάχνουν την τελειότητα πολύ λίγοι είναι εκείνοι που φτάνουν την τελειότητα. Από όσους έχουν φτάσει στην τελειότητα πολύ σπάνιος είναι εκείνος που με γνωρίζει». Έτσι λοιπόν να μην έχουμε αυταπάτες. Η Εσωτερική Αυτοπραγ­μάτωση είναι για λίγους. Ας θυμηθούμε ότι η Μεγάλη Δασκάλα Μπλαβά­τσκι, στο πρώτο της έργο «Η φωνή της σιωπής», έγραψε μία πρόταση που λέει: «Για τους λίγους». Πραγματικά οι 7 Στοές του Μεγάλου Έργου, που ανταποκρίνονται στις 7 μέρες της Δημιουργίας, δεν είναι παρά για τους λί­γους. Σπάνιοι είναι εκείνοι που θα μπορούσαν να αντέξουν τις δοκιμασίες και πολύ λίγοι τις άντεξαν. Ο Χριστός τους κάλεσε όλους αλλά δεν έφτα­σαν όλοι: «πολλοί θα χτυπάνε όταν ο Κύριος θα είναι στην σάλα. Πολλοί θα χτυπάνε την πόρτα του λέγοντας: Κύριε, Κύριε άνοιξέ μας. Και τότε θα λέει: δεν σας ξέρω, από πού είστε; Κύριε σε μας έφαγες, στα σπίτια μας μπήκες! Λέω ότι δεν σας ξέρω και θα σας ρίξουν στα εξωτερικά σκοτάδια εκεί που ακούγεται μόνο ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων».

Αυτό το σκοτάδι εκπροσωπεί τα Ελληνικά Τάρταρα, το ινδοστανικό Αβίτσι, τους κολασμένους κόσμους που αναφέρονται στο Βιβλίο των Νε­κρών κλπ. εκεί θα μπαίνει όλη η ανθρωπότητα τελειωτικά.

Ο ΕΡΚΟΛΟΥΜΠΟΥΣ

Αγαπητοί αδελφοί της γνωστικής κίνησης στην Ισπανία. ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ: Μιλάει για σας ο Σαμαέλ Αούν Βεόρ.

Αγαπητοί γνωστικοί αδελφοί, με μεγάλη ευχαρίστηση απευθύνομαι σε σας, σ’ αυτές τις στιγμές της παγκόσμιας κρίσης και κατάρρευσης όλων των ηθικών αρχών. Έχει φτάσει η ώρα να μαχόμαστε εντατικά για την υπο­φέρουσα ανθρωπότητα, διότι στην στιγμή στην οποία βρισκόμαστε όλα εί­ναι σε κρίση.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πούμε, ότι είμαστε στην αρχή του τέλους. Μιλάω με αυτούς τους όρους, διότι το τέλος της δικής μας Άριας φυλής είναι φανερό. Ξέρουμε καλά ότι οποιαδήποτε φυλή έχει μια αρχή και έχει ένα τέλος, το τέλος για αυτούς που κατοικούν την επιφάνεια της γης είναι πια αναπόφευκτο.

Στο όνομα της αλήθειας θα πούμε ότι έτσι όπως υπάρχει ο γήινος χρόνος, υπάρχει επίσης ο Μεγάλος Αστρικός Κύκλος, ο Αστρικός Χρόνος. Τον γήινο χρόνο τον ξέρουμε, είναι το ταξίδι της γης γύρω από τον Ήλιο σε 365 μέρες και μερικά κλάσματα. Σε ότι αναφέρεται, στον Αστρικό Χρόνο, οι αστρονόμοι το γνωρίζουν καλά, είναι το διάστημα στο οποίο ταξιδεύει το Ηλιακό Σύστημα γύρω από την Ζωδιακή Ζώνη. 'Ετσι όπως υπάρχουν τέσσερις εποχές για τον Γήινο Χρόνο, έτσι επίσης υπάρχουν τέσσερις επο­χές για τον Αστρικό Χρόνο. Μια φυλή δεν διαρκεί παρά όσο διαρκεί το ταξίδι του Ηλιακού Συστήματος γύρω από την Ζωδιακή Ζώνη, αυτό είναι όλο. Όταν τελειώνει το ταξίδι, τελειώνει η φυλή. Η δική μας τωρινή φυλή αρχίζει από το Κεφάλαιο 6 της Γένεσης και τελειώνει με την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη, το βρασμένο νερό από φωτιά και θειάφι που είναι ο Δεύτερος θάνατος.

Έτσι λοιπον συγκεκριμενοποιώντας θα πούμε ότι μια βασική γεωλογική αλλαγή θα γίνει σε λίγο στον φλοιό του κόσμου μας, της Γης. Αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν πάντα στο τέλος του Αστρικού Χρόνου. Το παρόν ταξίδι άρχισε μετά τον Μεγάλο Παγκόσμιο Κατακλυσμό, δηλαδή μετά γο βύθισμα της Ατλαντικής Ηπείρου μέσα στο βάθος του Ωκεανού που έχει το όνομά της, τον Ατλαντικό. Με την αρχή αυτού του ταξιδιού στο οποίο ακόμα βρισκόμαστε, άρχισε η δική μας φυλή, η φυλή που πληθαίνει τον κόσμο τωρινά, με άλλους ορούς, η Άρια φυλή.

Πραγματικά το τέλος αυτής της φυλής είναι πια φανερό, διότι το τέ­λος του ταξιδιού εμφανίστηκε πια. Το ταξίδι της φυλής άρχισε στον Υδρο­χόο και το Ηλιακό Σύστημα έχει γυρίσει στην εποχή του Υδροχόου. Σε αυ­τές τις στιγμές είμαστε στην εποχή του Υδροχόου. Έτσι λοιπον η αρχή του τέλους είναι πια ένα γεγονός και βρισκόμαστε σε αυτό. Αν διαβάσουμε τον Ματθαίο θα καταλάβουμε ότι όλα αυτά που είναι γραμμένα στην προφητική διδαχή, συμπίπτουν με την τωρινή εποχή. Μιλάνε για πολέμους, μουρμουρίσματα για πολέμους, για την Ιερουσαλήμ κυκλωμένη από στρα­τόπεδα, για λοιμούς, για σεισμούς παντού κλπ. Αυτά είναι τα σημάδια της αρχής του τέλους. Ο Άγιος Λουκάς σύμφωνα με το Φως μας έχει μιλήσει για κάτι διαφορετικό, για την Χρυσή Εποχή της Μελλοντικής Φυλής, μετά τον Μεγάλο Κατακλυσμό, την Νέα Εποχή που έρχεται μετά την μεγάλη κα­ταστροφή που περιμένει την δική μας Γήι'νη σφαίρα και την ανθρωπότητα.

Έτσι, λοιπον, σ' αυτές ακριβώς τις στιγμές στις οποίες βρισκόμαστε, συμβαίνουν πράγματα που μας δείχνουν την αρχή του τέλους, επειδή το ταξίδι του Ηλιακού Συστήματος γύρω από τον Ζωδιακό βρίσκεται στο τέ­λος, διότι το ταξίδι (επαναλαμβάνω) άρχισε στον Υδροχόο και τελειώνει στον Υδροχόο, και ήδη είμαστε στον Υδροχόο.

Ξεκινώντας από όλους αυτούς τους ορούς, από όλες αυτές τις εξηγή­σεις, θα ξεκαθαρίσουμε πολλά πράγματα. Οι τέσσερις εποχές του Ηλιακού Χρόνου είναι: Άνοιξη, δηλαδή Ηλιακή Εποχή. Το Καλοκαίρι, Ασημένια Εποχή. Το Φθινόπωρο, Χάλκινη Εποχή. Και Χειμώνας, Σιδερένια Εποχή. Στην Χρυσή Εποχή οποιασδήποτε φυλής δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρ­χουν πολιτικά κόμματα, δεν υπάρχει μίσος, όλη η Γη είναι ένας Παράδει­σος, κανένας δεν έχει στο εσωτερικό του το ζωικό Εγώ και γι αυτό όλα τα όντα είναι γεμάτα από αγάπη και ευτυχία.

Στην Ασημένια εποχή μειώνεται λίγο όλη αυτή η ευτυχία, αλλά συ­νεχίζει. Στην Χάλκινη Εποχή, το Εγώ παίρνει δύναμη οριστικά, αναπτύσσε­ται με τρόπο ανήκουστο σε κάθε πλάσμα, αρχίζουν τα σύνορα, οι πόλεμοι. Στην Σιδερένια εποχή που είναι η τωρινή, όλα είναι μία καταστροφή. Η Γη γεμίζει από μίσος και από φρικτούς πολέμους. Έτσι λοιπόν Χρυσή εποχή η Άνοιξη, Ασημένια Εποχή το Καλοκαίρι, Χάλκινη Εποχή το Φθινόπωρο, Σι­δερένια εποχή ο Χειμώνας. Σε αυτή την στιγμή είμαστε στην Σιδερένια Εποχή. Ο Δανιήλ, ο προφήτης έβλεπε στο όραμα του μια μεγάλη θάλασσα και τέσσερα κτήνη που έβγαιναν από αυτήν. Το πρώτο είχε σώμα λιοντα­ριού και φτερά αετού, αλλά του έδωσαν καρδιά ανθρώπου, είναι η Χρυσή Εποχή. Το δεύτερο είχε την μορφή αρκούδας, η Ασημένια Εποχή. Το τρίτο φαινόταν σαν Σφίγγα, η Χάλκινη Εποχή. Το τέταρτο ήταν πολύ διαφορετικό από τα άλλα τρία κτήνη, εντελώς διαφορετικό. Ήταν σιδερένιο, και τα δόντια του και οι οπλές του, όλα ήταν από σίδερο, από χάλυβα και καταστρεφόταν ότι πατούσε, μέχρι που μπορούσε να πολεμή­σει, εναντίον των Ύψιστων Αγίων και να τους πετάξει κάτω. Είναι η εποχή του Σιδήρου, αυτή του φρικτού Χειμώνα, στην οποία βρισκόμαστε τώρα. Έτσι λοιπόν, τα τέσσερα κτήνη, αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις εποχές του κόσμου. Όταν ο Δανιήλ, ο προφήτης, ρώτησε πότε θα ήτανε το τέλος του κτήνους, του τέταρτου κτήνους, του τόσο διαφορετι­κού από τα άλλα, που μπορούσε μέχρι να καταστρέφει την φύση και να πο­λεμά εναντίον των Αγίων και να δημιουργεί τρομερή ακαστασία σε μεγάλο βαθμό, τότε η απάντηση ήταν: Αυτό θα συμβεί μετά από έναν χρόνο και χρόνους και το μισό. Και είδε ο Δανιήλ την στιγμή στην οποία τελικά το τέ­ταρτο κτήνος θα ήταν καταστραμμένο και το βασίλειο θα δινόταν στους Ύψιστους Αγιους. Αλλά, επαναλαμβάνω, αυτό θα είναι μετά από ένα χρόνο και χρόνους και μισό. Είναι τα λόγια που είπαν στον Δανιήλ: Χρόνος η Χρυσή εποχή, χρόνοι οι εποχές Ασημένια και, Χάλκινη και το μισό είναι το μισό της σιδερένιας εποχής.

Αν κοιτάξουμε τους Βραχμανικούς υπολογισμούς σχετικά με το Κάλι Γιούγκα, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε στο ήμισυ της Σιδερένιας Εποχής. Ακριβώς το μισό μας δείχνει το τέλος του Μεγάλου Κτήνους, του τέταρτου Κτήνους.

Σε ότι αναφέρεται στο βασιλιά Ναβουχοδονόσωρα είδε ένα όνειρο και κάλεσε τους Μάντεις του για να το εξηγήσουν. Αλλά αυτός απαιτούσε από τους Μάντεις να ξέρουν το όνειρο που είδε, αλλιώς δεν θα τους επέτρεπε να το εξηγήσουν. Πολλοί στην Βαβυλωνία προσπάθησαν να το εξηγήσουν, αλλά δεν μπορούσαν (διότι το πρώτο που απαιτούσε ο Βασιλιάς ήτανε να μαντεύουν το ίδιο το όνειρο, αυτός δεν το διηγείτο, αλλά έπρεπε να το μαντεύουν) και αυτό ήταν το σοβαρό. Γι αυτό κανένας δεν μπορούσε και τους έβαζαν στις φυλακές και τους σκότωναν. Αλλά υπήρχε ένας που μπόρεσε. Ήταν ο Δανιήλ. Αυτός εγκατέλειψε το φυσικό σώμα θεληματικά δια μέσου ενδιαφερόντων μεθόδων (που εμείς οι Γνωστικοί ακόμα διατηρούμε). Έξω από την πυκνή φυσική μορφή είχε την πρόθεση να εξετάζει ποιό ήταν το όνειρο του Βασιλιά και είναι φανερό ότι το γνώρισε. Την άλλη μέρα εμφανίστηκε στο βασιλικό παλάτι για να δώσει την εξήγηση και είπε στον Βασιλιά:

«Κύριε είδες στο όνειρό σου ένα μεγάλο άγαλμα. Το κεφάλι, ήταν από χρυσό, το στήθος και τα χέρια ασημένια, η κοιλιά από χαλκό και τα πόδια ένα μέρος σιδήρου και ένα μέρος ψημένο πηλό. Αυτά είναι 4 βασίλεια που θα υπάρξουν στον κόσμο».

Ο Δανιήλ προσάρμοσε την εξήγηση στα πράγματα εκείνης της επο­χής, αλλά όποιος έχει κατανόηση ας κατανοεί διότι εκεί υπάρχει σοφία.

Είναι φανερό ότι ο Βασιλιάς είπε να βάλουν πορφύρα επάνω στο σώμα του Δανιήλ, κοσμήματα στο λαιμό του. Να εκεί οι τέσσερις εποχές: Χρυσή, Ασημένια, Χάλκινη και Σιδερένια. Η σιδερένια σε ένα μέρος είναι σιδερένια και σε ένα μέρος είναι από ψημένο πηλό, δηλαδή σε ένα μέρος το βασίλειο είναι δυνατό και σε ένα μέρος είναι αδύνατο και σε πολύ λίγο καιρο θα είναι σπασμένο σαν βάζο κεραμοποιού.

Να έχουμε υπ' όψιν ότι συνδυασμένο με το καταστροφικό τέλος που επανέρχεται, πάντα στις τελευταίες στιγμές του μεγάλου ταξιδιού του Ηλιακού Συστήματος, υπάρχει κάτι που αξίζει τον κόπο να υπολογίσουμε. Αναφέρομαι, στον πλανήτη Ερκόλουμπους που τώρα τον ονομάζουν οι αστρονόμοι Μπάρναρ 1. Αυτός ο πλανήτης είναι τεράστιος περίπου 6 φορές πιο μεγάλος από τον Δία και φτάνει στην γήινη τροχιά μας ακριβώς στο τέλος κάθε ταξιδιού του Ηλιακού Συστήματος γύρω στην ζωδιακη ζώνη και πραγματικά παράγει τρομακτικούς κατακλυσμούς.

Όταν έφτασε το τέλος του Ατλαντικού ταξιδιού, εκείνη η ήπειρος βυ­θίστηκε μέσα στο βάθος του Ωκεανού, με όλα τα εκατομμύρια κατοίκους της. Υπήρξε μια τρομερή επανάσταση των αξόνων της Γης. Οι πόλοι μετα­τράπηκαν σε ισημερινό και ο ισημερινός σε πόλους. Όταν έφτασε το τέλος του Λεμουριακού ταξιδιού, η Λεμουριακή ήπειρος που πριν ήταν τοποθετημένη στον Ειρηνικό Ωκεανό συνταράχτηκε από την φωτιά και από τους σεισμούς και τότε άρχισε μια εποχή καινούριων κατα­κλυσμών που στο τέλος έκαναν να χαθεί εκείνη η ήπειρος η οποία βυθί­στηκε σιγά σιγά και εξαφανιστηκε μέσα στα οργισμένα κύματα του Ειρηνικού Ωκεανού. Όταν έφτασε το τέλος του υπερβοριακού ταξιδιού χάθηκε όλη η υπερβοριακή ανθρωπότητα καταστραμμένη από δυνατές λαίλαπες. Όταν έφτασε το τέλος του πολικού ταξιδιού η πρωτοπλασματική φυλή εξαφανίστηκε από την επιφάνεια της γης. Τώρα ακριβώς στο τέλος του ταξιδιού φτάνει ο Ερκόλουμπους, Μπάρναρ 1 όπως τον ονομάζουν οι αστρολόγοι. Είναι πια ορατός από όλα τα τηλεσκόπια. Εδώ στην Πατριαρχική Έδρα του Μεξικού, έχουμε τον χάρτη με την περιγραφή της μεγάλης καταστροφής, έναν αστρονομικό χάρτη επεξεργασμένο από τους ίδιους τους αστρονόμους. Αν οι αστρονόμοι δεν έχουν κάνει διαφήμιση σε αυτό το θέμα, είναι λόγω της λογοκρισίας των κυβερνήσεων, που δεν θέ­λουν να δημιουργηθούν συλλογικές ψυχώσεις στους λαούς. Έχουν δίκιο μέχρι ένα σημείο. Αυτό θα παρήγαγε οικονομική εξάρθρωση αδιόρθωτη και μεγάλες αποτυχίες ας πούμε μέσα στο πεδίο του κοινωνυολογικού και οικονομικού. Ωραία, όμως το γεγονός είναι γεγονός ότι ο Ερκόλουμπους είναι ορατός σε όλους τους αστρολόγους και ταξιδεύει με μια φανταστική ταχύτητα. Περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο Τύλαρ[3]. Όλο το ηλιακό σύ­στημα Τύλαρ πλησιάζει. Ειδικά ο Ερκόλουμπους που είναι ο πλανήτης που θα περάσει πολύ κοντά στην δική μας γήινη τροχιά. Καθώς είναι ένας γιγάντιος πλανήτης θα ελκύει ή θα τραβάει μαγνητικά την υγρή φωτιά που υπάρχει στο εσωτερικό του κόσμου μας. Τότε θα αναβλύζουν ηφαίστεια παντού. Τελικά ένα μέρος της γήινης φλούδας μπορεί να κάνει έκρηξη διότι υπάρχουν πολλές πιέσεις και ατμοί μέσα στην γεωλογική φλούδα του κό­σμου. Αυτό μπορεί να παράγει μια έκρηξη, η έκρηξη αυτή θα, έχει δημιουργηθεί από τον Ερκόλουμπους. Η υγρή φωτιά θα ξεχειλίσει από όλη την γήινη φλούδα δημιουργώντας τότε, όπως είναι φυσικό, την μεγάλη πα­γκόσμια πυρκαϊά, ανεπανόρθωτη, που κανένας δεν θα μπορεί να σβήσει. Ο Πέτρος στην δεύτερη επιστολή προς Ρωμαίους λέει.: «Οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει. με συριγμόν τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι. διαλυθεί και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαεί. Αυτό εξηγείται, με την άφιξη του Ερκόλουμπους ή Μπάρναρ 1 όπως τον ονομάζουν οι αστρολόγοι.

Είναι, ξεκάθαρο ότι με την φωτιά θα χαθεί ότι έχει ζωή. Πολύ πιο αργά στο ανώτερο πλησίασμα του Ερκόλουμπους θα γίνει η επανάσταση των αξόνων της γης. Οι πόλοι θα μετατραπούν σε Ισημερινό, ο Ισημερινός θα μετατραπεί σε πόλους και το νερό των ωκεανών θα αλλάξει πυθμένα. Γι αυτό οι τωρινές ξηρές πάνω στις οποίες ζει η ανρώπινη φυλή, θα μένουν στο βάθος των ωκεανών. Θα υπάρχουν μερικές κορυφές από τα πιο ψηλά βουνά που μπορεί να μην είναι σκεπασμένες από τα νερά. Τότε αυτές θα είναι νησιά, φυσικά. θεωρώ ότι το 'Εβερεστ, το πιο ψηλό μέρος, θα μπορεί να είναι ένα νησί. Είναι δυνατόν πολύ ψηλές κορυφές να μετατραπούν σε απλά νησιά.

'Ετσι λοιπόν πλησιάζουμε στο μεγάλο καταστροφικό τέλος της Αρίας φυλής. Στο χρόνο, πολύ πιο αργά, θα υπάρχει μια καινούρια φυλή επάνω στην επιφάνεια της γης. Αναφέρομαι με εμφατικό τρόπο στην έκτη ρίζα-φυλή. Πάντα υπάρχουνε επιζώντες από κάθε φυλή που χάνεται.

Υπήρχαν Λεμουρυανοί επιζώντες, που έδωσαν καταγωγή στην Ατλαντική φυλή. Υπήρχαν Ατλαντικοί επιζώντες που έδωσαν καταγωγή στην Αρία φυλή, και θα υπάρχουν επιζώντες από την δική μας φυλή. Μια μικρή ομάδα που ήδη δημιουργείται στο περιθώριο όλων των περιορισμών και όλων των προλήψεων της γης και όλων των κομμάτων, δογμάτων και τυραννιών. Αυτή την εκλεγμένη ομάδα, στην στιγμή και στην ώρα της θα την μεταφέρουν κρυφά σε ένα μέρος του Ειρηνικού. Από εκεί θα μπορεί αυτή η ομάδα να παρατηρεί την μεγάλη καταστροφή χωρίς να λάβει καμμία βλάβη. Αυτή η ομάδα θα πρέπει. να ζήσει κάτω από την ομίχλη, μέσα στους ατμούς, ας πούμε, της ομίχλης, σαν τους αρχαίους Νιμπελούγκεν. Διότι όλος ο πλανήτης γη θα μένει τυλιγμένος σε φωτιά και υδρατμούς κατά την διάρκεια μερικών αιώνων. Στο τέλος θα αναβλύσουν από το βάθος των ωκεανών κανούριες ξηρές, στις οποίες θα ζήσει μια καινούρια ανθρωπό­τητα. Θα είναι ακριβώς οι επιζώντες οι οποίοι θα εξυπηρετούν σαν πυρήνες για την μελλοντική μεγάλη φυλή. Θα είναι αυτοί οι οποίοι θα κατοικούν αυτές τις καινούριες ξηρές, κάτω από καινούριους ουρανούς. Τότε
θα έρθει η Καινούρια Χρυσή Εποχή της μελλοντικής φυλής. Σε αυτήν ανα­φέρεται ο Βιργίλιος, ο ποιητης της Μάντουας, όταν λέει στην θεϊκή Αινειάδα του: «Ήδη έφτασε η Χρυσή Εποχή και μια καινούρια γενιά επικρατεί». Στην Χρυσή Εποχή μονό θα έχουν φυσικό σώμα, θα μπορούν να ζήσουν μόνο εκείνοι που θα έχουν κατακτήσει την αγνότητα. Για να ξανακατακτήσουμε την αγνότητα πρέπει να εξαλείψουμε από την δική μας εσωτερική φύση τα ψυχικά επιπρόσθετα στοιχεία που προσωποποιούν τα δικά μας λάθη. Αν κάποιος είχε ψυχικά επιπρόσθετα στοιχεία στην εσωτερική ψυχολογική κατασκευή του, τότε δεν θα μπορούσε να παίρνει φυσικό σώμα στην Χρυσή Εποχή. Σε αυτή θα κυ­βερνά μόνο η αγάπη και η μεγάλη ευτυχία.

'Ετσι λοιπόν έρχεται στον κόσμο μια καινούρια εποχή, και ο στόχος μας εμάς των Γνωστικών, είναι να ετοιμάσουμε τον πυρήνα που θα πρέπει να εξυπηρετεί σαν ρίζα για την Χρυσή Εποχή. Σε αυτόν είμαστε αφοσιωμένοι.. Αν εσείς αγαπητοί Γνωστικοί Αδελφοί μου θέλετε να μας συνοδεύετε εγώ είμαι μαζί σας. Θα βαδίζουμε στην ώρα, στην στιγμή, στο χρόνο, προς εκεί που πρέπει να βαδίζουμε. Προς εκείνο το μέρος στο οποίο δεν θα συμβεί τίποτα, για να ατενίσουμε από εκεί την μεγάλη καταστροφή. Αυτά είναι, όλα όσα έχω σήμερα να πω στους αγαπητούς Ισπανούς Γνωστικούς Αδελφούς μου.

---

[1] Σ.Μ. Συγκεντρώσεις μαύρων μάγων.

[2] Σ.Μ. Μαύροι μάγοι.

[3] Σ.Μ. Ο Ερκόλουμπους ανήκει στο ηλιακό σύστημα του Τύλαρ.