ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - β μέρος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Η ΕΥΦΥΪΑ
Η ΚΛΙΣΗ
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΙ
ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ
Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Η ΕΦΗΒΕΙΑ
Η ΝΕΟΤΗΤΑ
Η ΩΡΙΜΗ ΗΛΙΚΙΑ
ΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΑΡΣΙΑ
ΑΝΟΔΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ ΑΤΟΜΟ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗΧΑΝΗ
ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Η ΕΥΦΥΪΑ
Έχουμε μπορέσει να διαπιστώσουμε ότι πολλοί εκπαιδευτικοί της Παγκόσμιας Ιστορίας στον δυτικό κόσμο συνηθίζουν να κοροϊδεύουν τον ΒΟΥΔΑ, Κομφούκιο, Μωάμεθ, Ερμή, Κετζαλκόατλ, Μωυσή, Κρίσνα κλπ.
Πέρα από κάθε αμφιβολία επίσης έχουμε μπορέσει να διαπιστώσουμε μέχρι κορεσμού τον σαρκασμό, την μομφή, την ειρωνεία που ρίχνεται από τους εκπαιδευτικούς ενάντια στις αρχαίες θρησκείες, ενάντια στους θεούς, ενάντια στην μυθολογία κλπ. Όλα αυτά μαρτυρούν ακριβώς έλλειψη ευφυΐας.
Στα σχολεία, λύκεια, πανεπιστήμια θα έπρεπε να ασχολούνται με αυτά τα θρησκευτικά θέματα με μεγαλύτερο σεβασμό, με υψηλό συναίσθημα ευσέβειας, με πραγματικά δημιουργική ευφυΐα.
Οι θρησκευτικές μορφές διατηρούν τις παντοτινές αξίες και είναι οργανωμένες σύμφωνα με τις ψυχολογικές και ιστορικές ανάγκες του κάθε λαού, της κάθε φυλής.
Όλες οι θρησκείες έχουν τις ίδιες αρχές, τις ίδιες παντοτινές αξίες και διαφέρουν μόνο στην μορφή.
Δεν είναι ευφυές ένας χριστιανός να κοροϊδεύει την θρηοκεία του ΒΟΥΔΑ ή την Εβραϊκή θρησκεία ή των Ινδουιστών γιατί όλες οι θρησκείες στηρίζονται στις ίδιες βάσεις.
Οι σάτυρες πολλών διανοούμενων ενάντια στις θρησκείες και στους ιδρυτές τους οφείλονται στο μαρξιστικό δηλητήριο που τους καιρούς αυτούς, δηλητηριάζει τον νου όλων των αδυνάτων.
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων ή πανεπιστημίων πρέπει να προσανατολίζουν τους μαθητές και μαθήτριες τους στον δρόμο του αληθινού σεβασμού προς τον πλησίον μας.
Είναι ολοφάνερα διεστραμμένο, ανάξιο και χυδαίο όταν κάποιος στο όνομα μιας οποιασδήποτε θεωρίας κοροϊδεύει τους ναούς, θρησκείες, αιρέσεις και πνευματικές σχολές.
Εγκαταλείποντας τις αίθουσες διδασκαλίας, οι μαθητές θα πρέπει να συναναστραφούν με ανθρώπους όλων των θρησκειών, σχολών, αιρέσεων και δεν είναι ευφυές το να μην ξέρουν καν πώς να συμπεριφερθούν σε έναν ναό.
Εγκαταλείποντας τις τάξεις μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια σπουδών, οι νέοι και δεσποινίδες εξακολουθούν να είναι αργοί και κοιμισμένοι όπως και τα υπόλοιπα ανθρώπινα όντα, τα τόσο γεμάτα από κενότητα και χωρίς ευφυΐα όπως την πρώτη μέρα που μπήκαν στο σχολείο.
Είναι επείγον οι μαθητές να αναπτύξουν το συγκινησιακό κέντρο γιατί δεν είναι όλα μόνο διανοητικά.
Γίνεται αναγκαίο το να μάθουμε να αισθανόμαστε τις εσωτερικές αρμονίες της ζωής, την ομορφιά του μοναχικού δέντρου, το τραγούδι του πουλιού στο δάσος, την συμφωνία της μουσικής κοι τα χρώματα σε ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα.
Είναι επίσης αναγκαίο να αισθανθείς και να καταλάβεις σε βάθος όλες τις τρομακτικές αντιθέσεις της ζωής, όπως είναι το σκληρό και ανελέητο κοινωνικό σύστημα αυτής της εποχής που ζούμε, οι δρόμοι γεμάτοι από δυστυχισμένες μάνες που με τα υποσιτισμένα τους παιδιά ζητιανεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, τα άσχημα κτίρια όπου ζουν χιλιάδες από φτωχές οικογένειες, οι αποκρουστικοί δρόμοι όπου κυκλοφορούν χιλιάδες αυτοκίνητα που κινούνται με τα καύσιμα πού βλάπτουν τους οργανισμούς κλπ.
Ο σπουδαστής που εγκαταλείπει τις αίθουσες πρέπει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τον ίδιο του τον εγωισμό και τα προβλήματά του, αλλά ακόμη τον εγωισμό όλων των ανθρώπων και τα πολλαπλά προβλήματα της ανθρώπινης κοινωνίας.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ο μαθητής που εγκαταλείπει την αίθουσα, ακόμα και όταν έχει διανοητική μόρφωση δεν έχει ευφυΐα, η συνείδηση του είναι κοιμισμένη, είναι ελλιπώς προετοιμασμένος για την πάλη με την ζωή. Έφτασε ή ώρα να ερευνάτε και να ανακαλύπτετε τι είναι αυτό που ονομάζεται ΕΥΦΥΪΑ.
Χωρίς ευφυΐα δεν μπορεί να υπάρξει ριζικός μετασχηματισμός, ούτε αληθινή ευτυχία και είναι σπάνιο το να συναντήσεις στη ζωή ανθρώπους αληθινά ευφυείς.
Το σπουδαίο στην ζωή δεν είναι μόνο να ξέρεις την λέξη ΕΥΦΥΪΑ, αλλά να εφαρμόζεις στον ίδιο σου τον εαυτό την βαθειά σημασία της.
Πολλοί είναι αυτοί που προσποιούνται τους ευφυείς, δεν υπάρχει μεθύστακας που να μην πιστεύει τον εαυτό του ευφυή και ο Καρλ Μαρξ πιστεύοντας τον εαυτό του υπερβολικά ευφυή έγραψε την υλιστική φάρσα του που στοίχισε στον κόσμο την απώλεια των παντοτινών αξιών, τον τουφεκισμό χιλιάδων ιερέων, από διαφορετικές θρησκείες, το βιασμό καλογριών του Βούδα, Χριστιανών κλπ, την καταστροφή πολλών ναών, τον βασανισμό χιλιάδων και εκατομμυρίων ανθρώπων κλπ.
Ο οποιοσδήποτε μπορεί να προσποιηθεί τον ευφυή, όμως το δύσκολο είναι να είσαι στ’ αλήθεια.
Δεν είναι αποκτώντας περισσότερη πληροφόρηση βιβλιογραφική, περισσότερες γνώσεις, περισσότερη πείρα, περισσότερα πράγματα για να καταπλήξεις τους ανθρώπους, περισσότερο χρήμα για να αγοράσεις δικαστές και αστυνόμους κλπ, για να κατορθωθεί αυτό που λέγεται ΕΥΦΥΪΑ.
Δεν μπορείς μ’ αυτό το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ να φτάσεις να έχεις ΕΥΦΥΪΑ. Κάνουν λάθος ολοκληρωτικά αυτοί που υποθέτουν ότι η ευφυΐα μπορεί να αποκτηθεί με την διαδικασία του ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. Είναι επείγον να καταλάβουμε σε βάθος και σε όλα τα πεδία του συνειδητού και υποσυνείδητου νου τι είναι αυτή η βλαβερή διαδικασία του ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, γιατί στο βάθος κρύβεται πολύ κρυφά το αγαπημένο ΕΓΩ, ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, που επιθυμεί και θέλει πάντα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ και ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ για να χοντρύνει και να δυναμώσει.
Αυτός ο Μεφιστοφελής που έχουμε μέσα μας, αυτός ο ΣΑΤΑΝΑΣ, αυτό το ΕΓΩ λέει: «ΕΓΩ έχω ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ χρήματα, περισσότερη ομορφιά, περισσότερη ευφυΐα από εκείνον, περισσότερο κύρος, περισσότερη πονηριά» κλπ.
Όποιος θέλει να καταλάβει στ’ αλήθεια τι είναι ΕΥΦΥΪΑ, πρέπει να μάθει να την αισθάνεται, πρέπει να την ζήσει και να πειραματίζεται δια μέσου του βαθιού διαλογισμού.
Όλα όσα οι άνθρωποι συγκεντρώνουν ανάμεσα στο σάπιο μνήμα της άπιστης μνήμης, νοητικής πληροφόρησης, εμπειριών της ζωής, μεταφράζεται πάντα μοιραία στον όρο του περισσότερου και περισσότερου. Έτσι που ποτέ δεν κατορθώνουν να γνωρίσουν το βαθύ νόημα όλων αυτών των νοημάτων που συσσωρεύουν.
Πολλοί διαβάζουν ένα βιβλίο και κατόπιν το αποθηκεύουν μέσα στην μνήμη τους ευχαριστημένοι που κατάφεραν να συσσωρεύσουν περισσότερη πληροφόρηση αλλά όταν τους καλέσουν να απαντήσουν γραπτά σχετικά με την διδασκαλία που διάβασαν στο βιβλίο αποδεικνύεται ότι αγνοούν την βαθιά σημασία αυτού που διάβασαν αλλά το ΕΓΩ θέλει όλο και περισσότερη πληροφόρηση, όλο και περισσότερα βιβλία ακόμα και όταν δεν έχει αφομοιώσει την θεωρία κανενός από αυτά.
Η ευφυΐα δεν βρίσκεται με περισσότερη βιβλιογραφική πληροφόρηση, ούτε με περισσότερη εμπειρία, ούτε με περισσότερα χρήματα, ούτε με περισσότερο κύρος: η ευφυΐα μπορεί να ανθίσει μέσα μας όταν καταλαβαίνουμε όλη την διαδικασία του ΕΓΩ, όταν κατανοήσουμε σε βάθος όλον αυτόν τον ψυχολογικό αυτοματισμό του ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
Είναι απαραίτητο να καταλάβουμε ότι ο νους είναι το βασικό κέντρο του ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. Στην πραγματικότητα αυτό το περισσότερο είναι το ίδιο το ψυχολογικό ΕΓΏ που απαιτεί και το οποίο είναι ο βασικός πυρήνας του νου. Αυτός που θέλει να γίνει αληθινά ευφυής πρέπει να αποφασίσει να πεθάνει όχι μόνο στο επιφανειακό διανοητικό επίπεδο αλλά επίσης σε όλα τα πεδία του υποσυνείδητου και ασυνείδητου του νου.
Όταν το ΕΓΩ πεθάνει, όταν το ΕΓΩ διαλυθεί εντελώς, το μόνο που απομένει μέσο μας είναι το αυθεντικό ΕΙΝΑΙ, το αληθινό ΕΙΝΑΙ, η γνήσια ευφυΐα η τόσο πολύτιμη και δύσκολη.
Ο κόσμος πιστεύει ότι ο νους είναι δημιουργικός. Κάνουν λάθος. Το ΕΓΩ δεν είναι δημιουργικό και ο νους είναι ο βασικός πυρήνας του ΕΓΩ. Η ευφυΐα είναι δημιουργική γιατί αυτή έρχεται από το ΕΙΝΑΙ, είναι μια ιδιότητα του ΕΙΝΑΙ.
Δεν πρέπει να συγχέουμε το νου με την ΕΥΦΥΪΑ.
Κάνουν λάθος ολοκληρωτικά και σε ριζική μορφή αυτοί που υποθέτουν ότι η ΕΥΦΥΪΑ είναι κάτι που μπορεί να καλλιεργηθεί
όπως το λουλούδι στο θερμοκήπιο ή κάτι που μπορεί να αγοραστεί όπως αγοράζονται οι τίτλοι ευγενείας ή σαν να κατέχεις μια θαυμάσια βιβλιοθήκη.
Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε σε βάθος όλες τις διαδικασίες του νου, όλες τις αντιδράσεις, αυτό το ψυχολογικό ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που συσσωρεύει κλπ. Μόνο έτσι αναβλύζει μέσα μας με φυσιολογικό και αυθόρμητο τρόπο η πύρινη φλόγα της ΕΥΦΥΪΑΣ. Έτσι ο Μεφιστοφελής που έχουμε μέσα μας διαλύεται, η φωτιά της δημιουργικής ευφυΐας εκδηλώνεται σιγά-σιγά μέσα μας, μέχρι να λάμψει εκθαμβωτικά.
Το αληθινό μας ΕΙΝΑΙ είναι ΑΓΑΠΗ και από αυτήν την ΑΓΑΠΗ γεννιέται η αυθεντική και γνήσια ευφυΐα που δεν είναι του χρόνου.

Η ΚΛΙΣΗ
Με εξαίρεση τα άτομα που είναι εντελώς ανάπηρα, κάθε ανθρώπινο ον πρέπει να χρησιμέψει για κάτι στην ζωή. Το δύσκολο είναι να ξέρει το κάθε άτομο σε τι χρησιμεύει.
Αν υπάρχει κάτι αληθινά σημαντικό σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι το να γνωρίζουμε τους εαυτούς μας. Είναι σπάνιοι αυτοί που γνωρίζουν τον εαυτό τους και παρόλο που φαίνεται απίστευτο, είναι δύσκολο να συναντήσεις στην ζωή κάποιον άνθρωπο που να έχει ανεπτυγμένη την αίσθηση της κλίσης.
Όταν κάποιος είναι τελείως πεπεισμένος για τον ρόλο που πρέπει να παίξει στην ζωή του, κάνει τότε την κλίση του αποστολή, μία θρησκεία και γίνεται σίγουρα και δικαιωματικά ένας απόστολος της ανθρωπότητας.
Αυτός που γνωρίζει την κλίση του ή αυτός που την ανακαλύπτει μόνος του, περνάει από μια τρομερή αλλαγή, δεν ψάχνει πια για την επιτυχία, τον ενδιαφέρει ελάχιστα το χρήμα, η φήμη, η ευγνωμοσύνη, η ευχαρίστηση του είναι τότε η ευτυχία που παίρνει όταν έχει ανταποκριθεί σε ένα εσωτερικό κάλεσμα, βαθύ, άγνωστο στην ίδια του την εσωτερική ουσία.
Το πιο ενδιαφέρον από όλα αυτά είναι ότι το αίσθημα της ΚΛΙΣΗΣ δεν έχει καμία σχέση με το ΕΓΩ, γιατί παρόλο που φαίνεται παράξενο, το ΕΓΩ περιφρονεί αυτή την ίδια μας την κλίση γιατί το ΕΓΩ έχει όρεξη μόνο για ζουμερά χρηματικά έσοδα, θέσεις, φήμη κλπ.
Η αίσθηση της ΚΛΙΣΗΣ είναι κάτι που ανήκει στην ίδια μας την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΟΥΣΙΑ, είναι κάτι πολύ εσωτερικό, πολύ βαθύ.
Η αίσθηση της κλίσης οδηγεί τον άνθρωπο να κάνει τις πιο σκληρές και αφιλοκερδείς επιχειρήσεις υπομένοντας κάθε είδους ταλαιπωρίες και οδύνες.
Είναι λοιπόν φυσικό το ΕΓΩ να περιφρονεί την αληθινή κλίση.
Το αίσθημα της ΚΛΙΣΗΣ μας οδηγεί εκ των πραγμάτων από το μονοπάτι του γνήσιου ηρωισμού, ακόμα και όταν είμαστε υποχρεωμένοι να υπομείνουμε στωικά κάθε είδους προσβολές, προδοσίες και συκοφαντίες.
Την ημέρα που ένας άνθρωπος μπορεί να πει την αλήθεια «Εγώ ξέρω ποιος είμαι και ποια είναι η αληθινή μου κλίση», από την στιγμή εκείνη θα αρχίσει να ζει με αληθινή ευθύτητα και αγάπη. Ένας τέτοιος άνθρωπος ζει στο έργο του και το έργο του σ’ αυτόν. Είναι πολύ λίγοι πραγματικά οι άνθρωποι που μπορούν να το πουν αυτό, με αληθινή ειλικρίνεια καρδιάς. Αυτοί που μιλούν έτσι είναι οι εκλεκτοί, αυτοί που έχουν στον υπέρτατο βαθμό την αίσθηση της ΚΛΙΣΗΣ. Το να βρούμε την αληθινή μας ΚΛΙΣΗ είναι έξω από κάθε αμφιβολία το πιο σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, το πρόβλημα που συναντιέται στην βάση όλων των προβλημάτων της κοινωνίας.
Το να βρεις ή να ανακαλύψεις την αληθινή ατομική κλίση είναι εκ των πραγμάτων ανάλογο με το να βρεις έναν πολύτιμο θησαυρό. Όταν ένας πολίτης ανακαλύπτει με όλη την βεβαιότητα και χωρίς καμία αμφιβολία το γνήσιο και αληθινό του επάγγελμα, γίνεται από το γεγονός αυτό ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ.
Όταν η κλίση μας αντιστοιχεί ολοκληρωτικά και με τρόπο απόλυτο στην θέση που κατέχουμε στην ζωή, εκτελούμε τότε την εργασία μας σαν μια πραγματική αποστολή, χωρίς καμία απληστία και χωρίς επιθυμία δύναμης.
Τότε η δουλειά μας αντί να μας δημιουργεί απληστία, ανία ή επιθυμία να αλλάξουμε επάγγελμα, μας φέρνει αληθινή ευτυχία, βαθειά, εσωτερική ακόμα και όταν είμαστε υποχρεωμένοι να υποφέρουμε υπομονετικά οδυνηρές καταστάσεις.
Στην πράξη έχουμε κατορθώσει να διαπιστώσουμε ότι όταν η εργασία δεν ανταποκρίνεται προς την ΚΛΙΣΗ του ατόμου, τότε αυτός σκέπτεται σε συνδυασμό με το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
Ο μηχανισμός του ΕΓΩ είναι το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. Περισσότερα χρήματα, περισσότερη φήμη, περισσότερα σχέδια κλπ και όπως είναι φυσιολογικό, το άτομο συνήθως γίνεται υποκριτής, εκμεταλλευτής, σκληρός, άπονος, άκαμπτος κλπ.
Αν μελετήσουμε προσεκτικά την γραφειοκρατία θα μπορέσουμε να αποδείξουμε ότι σπάνια στην ζωή η θέση ανταποκρίνεται στην κλίση του ατόμου. Αν μελετήσουμε λεπτομερειακά τα διάφορα συνδικάτα του προλεταριάτου, μπορούμε να αποδείξουμε ότι σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις το επάγγελμα αντιστοιχεί με την ατομική ΚΛΙΣΗ.
Όταν παρατηρούμε προσεκτικά τις προνομιούχες τάξεις, είτε αυτές είναι στον ανατολικό είτε στον δυτικό κόσμο, μπορούμε να αποδείξουμε την παντελή έλλειψη αισθήματος ΚΛΙΣΗΣ.
Τα λεγόμενα «παιδιά της καλής κοινωνίας» τώρα επιτίθενται οπλισμένοι, βιάζουν ανυπεράσπιστες γυναίκες κλπ για να σκοτώσουν την πλήξη. Μην μπορώντας να βρουν την θέση τους στην ζωή, είναι αποπροσανατολισμένοι και καταλήγουν σε «επαναστάτες χωρίς αιτία» έτσι για να «υπάρχει κάποια ποικιλία».
Είναι τρομακτικό το χάος που επικρατεί σε όλη την ανθρωπότητα αυτόν τον καιρό της διεθνούς κρίσης. Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος με την δουλειά του γιατί η θέση δεν αντιστοιχεί προς την κλίση, βρέχει από αιτήσεις εργασίας γιατί κανένας δεν έχει διάθεση να πεθάνει από πείνα, αλλά οι αιτήσεις δεν ανταποκρίνονται στην ΚΛΙΣΗ αυτών που τις υποβάλλουν. Πολλοί σωφέρ θα έπρεπε να ήταν γιατροί ή μηχανικοί. Πολλοί δικηγόροι θα έπρεπε να ήταν υπουργοί και πολλοί υπουργοί θα έπρεπε να ήταν ράφτες. Πολλοί λούστροι παπουτσιών θα έπρεπε να ήταν υπουργοί και πολλοί υπουργοί θα έπρεπε να ήταν λούστροι κλπ.
Οι άνθρωποι είναι σε θέσεις που δεν τους αντιστοιχούν, που δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή τους προσωπική ΚΛΙΣΗ, και γι’ αυτόν τον λόγο η κοινωνική μηχανή λειτουργεί απαίσια.
Αυτό μοιάζει με μία μηχανή που κατασκευάστηκε από εξαρτήματα που δεν της αντιστοιχούν και το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι αναπόφευκτα η καταστροφή, η αποτυχία, το παράλογο.
Στην πράξη έχουμε μπορέσει να αποδείξουμε κατά κόρο ότι όταν κάποιος δεν έχει την ΚΛΙΣΗ να γίνει οδηγός, θρησκευτικός εκπαιδευτής, πολιτικός αρχηγός ή διευθυντής κάποιου πνευματικού, επιστημονικού, λογοτεχνικού, φιλανθρωπικού ιδρύματος κλπ, τότε σκέπτεται σε συνδυασμό με το περισσότερο και ασχολείται με το να κάνει σχέδια και ξανά σχέδια με κρυφές και ανομολόγητες προθέσεις.
Είναι φανερό ότι όταν η θέση δεν αντιστοιχεί στην προσωπική ΚΛΙΣΗ, το αποτέλεσμα είναι η εκμετάλλευση.
Τους καιρούς αυτούς, τους τρομερά υλιστικούς που ζούμε, την θέση του εκπαιδευτικού την κατέχουν καταχρηστικά πολλοί έμποροι που ούτε κατά το ελάχιστο έχουν ΚΛΙΣΗ για τον διδασκαλικό κλάδο. Το αποτέλεσμα αυτής της ατίμωσης είναι η εκμετάλλευση, σκληρότητα και έλλειψη αληθινής αγάπης.
Πολλά υποκείμενα ασκούν την διδασκαλία αποκλειστικά με πρόθεση να εξοικονομήσουν χρήματα για να πληρώσουν τις σπουδές τους στην Ιατρική, Νομική ή Μηχανολογία ή απλούστερα γιατί δεν βρίσκουν κάτι καλύτερο να κάνουν. Τα θύματα παρόμοιας πνευματικής απάτης είναι οι μαθητές και μαθήτριες.
Ο πραγματικός δάσκαλος με κλίση σήμερα είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί και είναι η μεγαλύτερη ευτυχία για τους μαθητές και μαθήτριες του σχολείου, λυκείου, πανεπιστημίου εάν τον αποκτήσουν. Η ΚΛΙΣΗ του δασκάλου είναι ερμηνευμένη σοφά από εκείνο το κομμάτι του συγκινησιακού πεζογραφήματος της Γκαμπριέλα Μιστράλ με τίτλο ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ. Λέει η επαρχιακή δασκάλα απευθυνόμενη στο ΘΕΪΚΟ, στον ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΑΣΚΑΛΟ:
«Δώσε μου την μοναδική αγάπη του σχολείου μου, που ούτε το κάψιμο της ομορφιάς να μην είναι ικανό να της κλέβει την τρυφερότητά μου όλων των στιγμών. Δάσκαλε κάνε μου συνεχή την ζέστη και περαστική την απογοήτευση. Βγάλε από μέσα μου αυτήν την ακάθαρτη επιθυμία της κακώς εννοούμενης δικαιοσύνης που ακόμα με μπερδεύει, την ευτελή υποδήλωση της διαμαρτυρίας που αναβλύζει μέσα μου όταν με πληγώνουν, για να μην με πονά η έλλειψη κατανόησης ούτε να με θλίβει η λησμονιά αυτών που δίδαξα. Δώσε μου το Είναι το πιο μητρικό των μανάδων για να μπορώ να αγαπάω και να υπερασπίσω όπως αυτές αυτό που δεν είναι σάρκα από την σάρκα μου. Δώσε μου την Χάρη να κάνω ένα από τα παιδιά μου τον τέλειο στίχο μου και να αφήσω σ’ αυτό καρφωμένη την πιο διαπεραστική μελωδία μου για όταν τα χείλη μου δεν θα τραγουδούν πια. Δείξε μου το Ευαγγέλιό σου στον καιρό μου, για να μην παραιτηθώ από την μάχη της κάθε μέρας και κάθε ώρας γι’ αυτόν».
Ποιος μπορεί να μετρήσει την υπέρτατη ψυχική επιρροή, ενός τόσο εμπνευσμένου δάσκαλου με τόση τρυφερότητα από το αίσθημα της ΚΛΙΣΗΣ του;
Ένα άτομο μπορεί να βρει την κλίση του με τρεις τρόπους:
Πρώτος, η ΑΥΤΟΑΝΑΚΑΛΥΨΗ μιας εξαιρετικής ικανότητας.
Δεύτερος, η όραση κάποιας επείγουσας ανάγκης.
Τρίτος, το πολύ σπάνιο οδήγημα από γονείς και δασκάλους που ανακάλυψαν την ΚΛΙΣΗ του μαθητή ή μαθήτριας μέσω της παρατήρησης τωνικανοτήτων τους.
Πολλοί άνθρωποι ανακάλυψαν την ΚΛΙΣΗ τους σε καθορισμένη στιγμή κρίσιμη για την ζωή τους, αντιμέτωποι με μια σοβαρή κατάσταση που απαιτούσε άμεση λύση.
Ο Γκάντι ήταν ένας δικηγόρος της σειράς, όταν λόγω μιας απόπειρας ενάντια στα δικαιώματα των Ινδών στην Νότια Αφρική, ακύρωσε το εισιτήριο της επιστροφής του στην Ινδία και έμεινε για να υπερασπίσει τον αγώνα των συμπατριωτών του. Μια στιγμιαία ανάγκη τον οδήγησε στην ΚΛΙΣΗ όλης του της ζωής.
Οι μεγάλοι ευεργέτες της ανθρωπότητας συνάντησαν την ΚΛΙΣΗ τους αντιμέτωποι με μια περιστασιακή κρίση, που απαιτούσε άμεση θεραπεία. Ας θυμηθούμε τον Όλιβερ Κρόμγουελ, τον πατέρα της Βρετανικής ελευθερίας, τον Μπενίτο Χουαρέζ τον ιδρυτή του Νέου Μεξικού, τους Χοσέ ντε Σαν Μαρτέν και Σιμόν Μπολιβάρ πατέρες της νοτιοαμερικάνικής ανεξαρτησίας κλπ. Ο Ιησούς, ο Χριστός, ο Βούδας, ο Μωάμεθ, ο Ερμής, ο Ζωροάστρης, ο Κομφούκιος, ο Φου-Χι κλπ, υπήρξαν άνδρες που σε κάποια δεδομένη στιγμή της ιστορίας, κατάλαβαν την αληθινή ΚΛΙΣΗ τους και αισθάνθηκαν ότι τους καλούσε η εσωτερική φωνή που αναβλύζει από το εσώτερο.
Η βασική εκπαίδευση είναι ταγμένη να ανακαλύψει με διάφορους τρόπους την υποβόσκουσα ικανότητα των σπουδαστών. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η σύγχρονη παιδαγωγική των καιρών μας για να ανακαλυφθούν οι ΚΛΙΣΕΙΣ των μαθητών και μαθητριών, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία σκληρές, ανόητες και ανελέητες.
Τα ερωτηματολόγια για την ΚΛΙΣΗ τα έχουν επεξεργαστεί έμποροι που καταχραστικά έχουν το επάγγελμα του δάσκαλου. Σε ορισμένες χώρες πριν μπουν στα τμήματα επαγγελματικού προσανατολισμού οι μαθητές υποβάλλονται σε τρομακτικές ψυχολογικές σκληρότητες. Τους κάνουν εξετάσεις για την πολιτική αγωγή, μαθηματικά, βιολογία κλπ. Το πιο σκληρό απ’ όλες αυτές τις μεθόδους είναι τα φημισμένα ψυχολογικά τέστ, τα τέστ δείκτη νοημοσύνης, που έχουν εσωτερική σχέση με την ευστροφία του μυαλού. Ανάλογα με τον τύπο της απάντησης, ανάλογα με την βαθμολογία, ο μαθητής εγκλωβίζεται σε κάποιο από τα λύκεια:
Πρωτο: Φυσικο-Μαθηματικό. Δεύτερο: Βιολογία. Τριτο: Κοινωνικές επιστήμες. Από το Φυσικο-Μαθηματικό βγαίνουν μηχανικοί, αρχιτέκτονες, αστρονόμοι, αεροπόροι κλπ. Από το Βιολογικό βγαίνουν φαρμακοποιοί, νοσοκόμες, βιολόγοι, γιατροί κλπ. Από τις κοινωνικές επιστήμες βγαίνουν δικηγόροι, δόκτορες στην φιλοσοφία και στα γράμματα, διευθυντές επιχειρήσεων κλπ. Το σπουδαστικό σχέδιο για κάθε χώρα είναι διαφορετικό και είναι φανερό ότι δεν υπάρχουν σε όλες τις χώρες τρία διαφορετικά λύκεια. Σε πολλές χώρες υπάρχει μόνο ένα λύκειο και μόλις το τελειώσει ο μαθητής περνά στο πανεπιστήμιο. Σε μερικές χώρες δεν γίνονται εξετάσεις για την ΚΛΙΣΗ του μαθητή και αυτός μπαίνει στην σχολή με την επιθυμία να έχει ένα επάγγελμα για να κερδίζει την ζωή του, παρόλο που αυτό ίσως να μην ταιριάζει με τις έμφυτες τάσεις του, με το αίσθημα της ΚΛΙΣΗΣ του.
Υπάρχουν χώρες όπου εξετάζεται η ικανότητα για την ΚΛΙΣΗ των μαθητών και υπάρχουν χώρες όπου δεν εξετάζεται. Είναι ανόητο το να μην γνωρίζεις να προσανατολίσεις τους μαθητές ως προς την ΚΛΙΣΗ τους, να μην εξετάζεις τις ικανότητες τους και τις κλίσεις τους που δεν διαφαίνονται. Είναι ηλίθια τα ερωτηματολόγια των ΚΛΙΣΕΩΝ, και όλος αυτός ο σωρός των ερωτήσεων, ψυχολογικών τέστ, των τέστ δείκτη νοημοσύνης κλπ.
Αυτές οι μέθοδοι εξετάσεων για την ΚΛΙΣΗ είναι άχρηστες γιατί ο νους έχει στιγμές κρίσης και αν η δοκιμή γίνει κάποια τέτοια στιγμή, το αποτέλεσμα είναι η αποτυχία και ο αποπροσανατολισμός του σπουδαστή.
Οι δάσκαλοι μπόρεσαν να διαπιστώσουν ότι ο νους των μαθητών έχει, όπως η θάλασσα, παλίρροιες και άμπωτεις, τις εξάρσεις του και τις υφέσεις του. Υπάρχει ένας βιορυθμός στους αρσενικούς και θηλυκούς αδένες. Υπάρχει επίσης ένας βιορυθμός για τον νου. Σε ορισμένες εποχές οι αρσενικοί αδένες βρίσκονται στην έξαρση τους, οι θηλυκοί στην ύφεση τους ή αντίστροφα. Ο νους έχει επίσης εξάρσεις και υφέσεις. Όποιος θέλει να γνωρίσει την επιστήμη του ΒΙΟΡΥΘΜΟΥ του συνιστούμε να μελετήσει το φημισμένο έργο με τίτλο ΒΙΟΡΥΘΜΟΙ γραμμένο από τον διακεκριμένο ΓΝΩΣΤΙΚΟ Ροδόσταυρο Αρνόλντο Κρουμ Χέλλερ, συνταγματάρχη γιατρό του Μεξικάνικου Στρατού και καθηγητή ιατρικής στο Βερολίνο.
Εμείς επιβεβαιώνουμε εμφατικά ότι μια συναισθηματική κρίση ή μια κατάσταση νευρωτικής ψύχωσης μπροστά στην δυσκολία κάποιων εξετάσεων μπορεί να οδηγήσει ένα μαθητή στην αποτυχία κατά τις εξετάσεις για την κλίση.
Εμείς επιβεβαιώνουμε ότι μια οποιαδήποτε κατάχρηση στο κινητικό κέντρο που να οφείλεται ίσως στον αθλητισμό, από ένα υπερβολικό βάδισμα ή από μια σκληρή φυσική εργασία κλπ, μπορεί να δημιουργήσει διανοητική κρίση παρόλο που ο νους βρίσκεται σε έξαρση και να οδηγήσει τον σπουδαστή στην αποτυχία.
Εμείς επιβεβαιώνουμε ότι μια οποιαδήποτε κρίση που σχετίζεται με το κέντρο του ένστικτου, καμιά φορά σε συνδυασμό με την σεξουαλική ικανοποίηση ή με το συναισθηματικό κέντρο κλπ, μπορεί να οδηγήσει τον μαθητή στην αποτυχία κατά τις εξετάσεις της κλίσης. Εμείς επιβεβαιώνουμε ότι μια οποιαδήποτε σεξουαλική κρίση ή αναστολή λόγω μιας καταπιεσμένης σεξουαλικότητας, μια σεξουαλική κατάχρηση κλπ, μπορεί να ασκήσει την καταστροφική της επιρροή στον νου οδηγώντας τον στην αποτυχία κατά την εξέταση.
Η βασική εκπαίδευση διδάσκει ότι οι σπόροι της κλίσης βρίσκονται όχι μόνο στο διανοητικό κέντρο αλλά ακόμα σε κάθε ένα από τα τέσσερα κέντρα της ψυχο-φυσιολογίας της οργανικής μηχανής.
Είναι επείγον να έχουμε υπόψη μας τα πέντε ψυχικά κέντρα που ονομάζονται: διανοητικό, συγκινησιακό, κινητικό, ένστικτο και σεξουαλικό. Είναι ανόητο να σκεφτούμε ότι το διανοητικό είναι το μοναδικό κέντρο της Γνώσης. Αν εξεταστεί αποκλειστικά το διανοητικό κέντρο, με την πρόθεση να ανακαλυφτούν οι τάσεις της κλίσης ενός καθορισμένου ατόμου, εκτός του ότι θα διαπραχθεί μια βαριά αδικία (που εκ των πραγμάτων είναι πολύ βλαβερή για το άτομο το ίδιο και για την κοινωνία) διαπράττεται και ένα σφάλμα, γιατί οι σπόροι της κλίσης όχι μόνο εμπεριέχονται στο διανοητικό κέντρο αλλά ακόμα επιπλέον στο κάθε ένα από τα άλλα τέσσερα ψυχο-φυσιολογικά κέντρα του ατόμου.
Ο μόνος φανερός δρόμος που υπάρχει για να ανακαλύψουμε την αληθινή κλίση των μαθητών και μαθητριών είναι η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ.
Αν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί ενωθούν με κοινή συμφωνία για να ερευνήσουν στο σπίτι και στο σχολείο, να παρατηρήσουν με λεπτομέρεια όλες τις ενέργειες των μαθητών και μαθητριών, θα μπορούσαν να ανακαλύψουν τις έμφυτες τάσεις του κάθε μαθητή και μαθήτριας.
Αυτός είναι ο μοναδικός και φανερός δρόμος που θα επιτρέψει στους γονείς και δασκάλους να ανακαλύψουν την αίσθηση της κλίσης των μαθητών και μαθητριών. Αυτό απαιτεί αληθινή αγάπη από τους γονείς και τους δασκάλους και είναι κατανοητό ότι αν δεν υπάρχει πραγματική αγάπη από τους γονείς και αυθεντικοί δάσκαλοι της κλίσης, ικανοί να θυσιάζονται πραγματικά για τους μαθητές τους, τέτοια επιχείρηση καταλήγει αδύνατη.
Αν οι κυβερνήσεις θέλουν στ αλήθεια να σώσουν την κοινωνία χρειάζεται να διώξουν τους εμπόρους από τον ναό με το μαστίγιο της θέλησης.
Πρέπει να ξεκινάμε μια νέα πολιτιστική εποχή διαδίδοντας παντού την διδασκαλία της βασικής εκπαίδευσης.
Οι σπουδαστές πρέπει να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους με θάρρος και να απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις αληθινούς δασκάλους με κλίση. Ευτυχώς υπάρχει το περίφημο όπλο των απεργιών και οι σπουδαστές έχουν αυτό το όπλο.
Σε μερικά κράτη υπάρχουν ήδη μέσα στα σχολεία, λύκεια και πανεπιστήμια ορισμένοι δάσκαλοι προσανατολιστές που στην πραγματικότητα δεν έχουν κλίση, η θέση που κατέχουν δεν συμπίπτει με τις έμφυτες τάσεις τους. Αυτοί οι δάσκαλοι δεν μπορούν να προσανατολίσουν τους υπόλοιπους γιατί δεν μπόρεσαν να προσανατολίσουν ούτε τους εαυτούς τους.
Χρειάζονται επειγόντως αληθινοί δάσκαλοι με κλίση, ικανοί να προσανατολίσουν έξυπνα τους μαθητές και μαθήτριες. Είναι αναγκαίο να ξέρουμε ότι χάρη στην πολλαπλότητα του ΕΓΩ, το ανθρώπινο ον εκτελεί διάφορους ρόλους αυτόματα στο θέατρο της ζωής. Τα παιδιά αγόρια και κορίτσια έχουν έναν ρόλο για το σχολείο, άλλον ρόλο για τον δρόμο και άλλον για το σπίτι.
Αν θελήσουμε να ανακαλύψουμε την ΚΛΙΣΗ ενός νέου ή μιας νέας, πρέπει να τους παρατηρήσουμε στο σχολείο, στο σπίτι και ακόμα στον δρόμο.
Το έργο αυτό της παρατήρησης μπορούν να το πραγματοποιήσουν μόνο οι γονείς και οι δάσκαλοι όταν συνεργάζονται πραγματικά. Στην απαρχαιωμένη παιδαγωγική υπάρχει ακόμα το σύστημα παρατήρησης της βαθμολογίας για να συμπεράνουμε την κλίση. Ο μαθητής που διακρίνεται στην πολιτική αγωγή με τους μεγαλύτερους βαθμούς είναι μάλλον καταταγμένος σαν ένας πιθανός δικηγόρος και αυτόν που διακρίθηκε στην βιολογία τον προορίζουν για γιατρό και αυτόν που διακρίθηκε στα μαθηματικά, σαν ένα πιθανό μηχανολόγο κλπ.
Αυτό το ανόητο σύστημα για να συμπεράνουμε την κλίση, είναι υπερβολικά εμπειρικό γιατί ο νους έχει ανεβάσματα και κατεβάσματα όχι μόνο στην συνολική μορφή που είναι ήδη γνωστή αλλά ακόμη και σε ορισμένες ειδικές καταστάσεις. Πολλοί συγγραφείς, που στο σχολείο ήταν κακοί μαθητές στην γραμματική, αποδείχτηκαν στην ζωή αληθινοί βιρτουόζοι στην γλώσσα.
Πολλοί αξιόλογοι μηχανικοί είχαν πάντα το σχολείο την χειρότερη βαθμολογία στα μαθηματικά και πολλοί γιατροί έμειναν στο σχολείο ανεξεταστέοι στην βιολογία.
Είναι λυπηρό που ορισμένοι γονείς αντί να μελετούν τις ικανότητες των παιδιών τους βλέπουν σ’ αυτούς την προέκταση του αγαπημένου τους ΕΓΩ, ΕΓΩ ψυχολογικό, ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ. Πολλοί πατέρες δικηγόροι θέλουν τα παιδιά τους να συνεχίσουν το γραφείο τους και πολλοί καταστηματάρχες θέλουν οι γιοι τους να συνεχίσουν να διαχειρίζονται τα εγωιστικά τους συμφέροντα χωρίς να τους ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο το αίσθημα κλίσης των παιδιών τους.
Το ΕΓΩ θέλει πάντα ν’ ανεβεί, να σκαρφαλώσει στην κορυφή της σκάλας, να ακουστεί και όταν οι φιλοδοξίες του αποτύχουν τότε θέλει δια μέσου των παιδιών του να καταφέρει αυτό που αυτός ο ίδιος δεν κατάφερε.
Αυτοί οι φιλόδοξοι γονείς σπρώχνουν τα παιδιά τους αγόρια και κορίτσια σε καριέρες και θέσεις που δεν έχουν καμία σχέση με το ΑΙΣΘΗΜΑ ΚΛΙΣΗΣ αυτών.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΙ
Η επαναστατική ψυχολογία της νέας εποχής βεβαιώνει ότι η οργανική μηχανή του διανοητικού ζώου, που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, υπάρχει σε μορφή τρικεντρική ή τριεγκεφαλική.
Ο πρώτος εγκέφαλος είναι κλεισμένος στην κρανιακή κοιλότητα. Ο δεύτερος εγκέφαλος αντιστοιχεί στην σπονδυλική στήλη με το νωτιαίο μυελό και όλες τις νευρικές απολήξεις. Ο τρίτος εγκέφαλος δεν βρίσκεται σε ένα καθορισμένο μέρος ούτε όμως είναι ένα καθορισμένο όργανο. Στην πραγματικότητα ο τρίτος εγκέφαλος αποτελείται από το νευρικό σύμπλεγμα του συμπαθητικού και γενικά από όλα τα επιμέρους νευρικά συμπλέγματα του ανθρώπινου οργανισμού.
Ο πρώτος εγκέφαλος είναι το κέντρο σκέψης. Ο δεύτερος εγκέφαλος είναι το κέντρο κίνησης, κοινά ονομαζόμενο κινητικό κέντρο. Ο τρίτος εγκέφαλος είναι το συγκινησιακό κέντρο.
Είναι απόλυτα αποδεδειγμένο στην πράξη ότι κάθε κατάχρηση του σκεπτόμενου εγκέφαλου προκαλεί υπερβολική φθορά διανοητικής ενέργειας. Είναι λοιπόν λογικό να βεβαιώσουμε χωρίς αμφιβολία ότι τα τρελοκομεία είναι αληθινά νεκροταφεία διανοητικώς νεκρών.
Τα αρμονικά και ελεγχόμενα αθλήματα είναι χρήσιμα για το κινητικό κέντρο, αλλά η κατάχρηση στα αθλήματα σημαίνει υπερβολική φθορά κινητικής ενέργειας και το αποτέλεσμα συνήθως είναι καταστροφικό. Δεν είναι ανόητο να επιβεβαιώσουμε ότι υπάρχουν νεκροί του κινητικού εγκέφαλου. Αυτοί οι νεκροί είναι γνωστοί σαν άρρωστοι από ημιπληγία, παραπληγία, παράλυση σταδιακή κλπ.
Η αίσθηση της αισθητικής ο μυστικισμός, η έκσταση, η ανώτερη μουσική, είναι αναγκαία για να καλλιεργήσουμε το συγκινησιακό κέντρο, αλλά η κατάχρηση αυτού του εγκέφαλου προκαλεί άχρηστη φθορά και σπατάλη των συγκινησιακών ενεργειών. Κάνουν κατάχρηση του συγκινησιακού εγκέφαλου οι υπαρξιστές του «νέου κύματος», οι φανατικοί του ροκ, οι αισθησιακοί ψευτοκαλλιτέχνες της μοντέρνας τέχνης, οι νοσηρά παθιασμένοι από την ηδονή κλπ.
Ακόμα και αν φαίνεται απίστευτο, ο θάνατος εξελίσσεται κατά τρίτα σε κάθε άτομο. Ήδη είναι αποδεδειγμένο κατά κόρο ότι κάθε αρρώστια έχει την βάση της σε οποιονδήποτε από τους τρεις εγκέφαλους.
Ο μεγάλος νόμος έχει καταθέσει σοφά σε κάθε έναν από τους τρεις εγκέφαλους του διανοητικού ζώου κάποιο καθορισμένο κεφάλαιο από ΖΩΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ. Το να εξοικονομείς αυτό το κεφάλαιο σημαίνει εκ των πραγμάτων επιμήκυνση της ζωής και το να σπαταλάς αυτό το κεφάλαιο είναι θάνατος.
Αρχαίες παραδόσεις που έφτασαν μέχρι εμάς από την τρομακτική νύχτα των αιώνων βεβαιώνουν ότι ο μέσος όρος ζωής στην Παλιά Ήπειρο Μου, που βρισκόταν στον Ειρηνικό Ωκεανό, κυμαινόταν μεταξύ δώδεκα και δεκαπέντε αιώνων.
Με το πέρασμα των αιώνων δια μέσου όλων των ηλικιών, η λαθεμένη χρήση των τριών εγκεφάλων άρχισε να ελαττώνει την ζωή σιγά-σιγά.
Στην ηλιόλουστη χώρα ΚΕΜ... εκεί στην Παλιά Αίγυπτο των Φαραώ, ο μέσος όρος ζωής έφτανε πια μόνο τα εκατόν σαράντα χρόνια.
Σήμερα στους μοντέρνους καιρούς της βενζίνης και του πλαστικού, σ’ αυτήν την εποχή του υπαρξισμού και των επαναστατών του ροκ, ο μέσος όρος της ανθρωπινής ζωής σύμφωνα με ορισμένες ασφαλιστικές εταιρίες είναι μόλις πενήντα χρόνια.
Οι κύριοι Μαρξιστές-Λενινιστές της Σοβιετικής Ένωσης, φανφαρόνοι και ψεύτες όπως πάντα, γυρίζουν διαδίδοντας ότι ανακάλυψαν ορούς πολύ ειδικούς που μακραίνουν την ζωή, αλλά το γεροντάκι ο Κρούτσεφ ακόμα δεν είναι ογδόντα χρόνων και πρέπει να ζητήσει άδεια από το ένα πόδι για να σηκώσει το άλλο. Στο κέντρο της Ασίας υπάρχει μια θρησκευτική κοινότητα που αποτελείται από γέρους που πια δεν θυμούνται την νεότητά τους.
Ο μέσος όρος ζωής αυτών των γέρων κυμαίνεται από τετρακόσια μέχρι πεντακόσια χρόνια. Όλο το μυστικό της μακροζωίας αυτών των ασιατών καλόγερων είναι η σοφή χρήση των τριών εγκεφάλων.
Η ισορροπημένη και αρμονική λειτουργία των τριών εγκεφάλων σημαίνει αποταμίευση των ΖΩΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ και σαν λογική συνέπεια, παράταση της ζωής.
Υπάρχει ένας κοσμικός ΝΟΜΟΣ γνωστός σαν «ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΛΜΩΝ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ». Οι καλόγεροι του παραπάνω Μοναστηριού ξέρουν να χρησιμοποιούν αυτόν τον νόμο μέσω της χρήσης των τριών εγκεφάλων. Η απαρχαιωμένη παιδαγωγική οδηγεί τους μαθητές και μαθήτριες στην κατάχρηση του εγκέφαλου που σκέπτεται, της οποίας τα αποτελέσματα είναι γνωστά στην ψυχιατρική.
Η έξυπνη καλλιέργεια των τριών εγκεφάλων είναι η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Στις παλιές σχολές μυστηρίων της Βαβυλώνας, Ελλάδας, Ινδίας, Περσίας, Αιγύπτου κλπ, οι μαθητές και μαθήτριες έπαιρναν πληροφόρηση ολοκληρωμένη κατ ευθείαν για τους τρεις εγκεφάλους τους μέσω της διδασκαλίας του χορού, της μουσικής κλπ, έξυπνα συνδυασμένων.
Τα θέατρα των αρχαίων εποχών αποτελούσαν μέρος του σχολείου. Το δράμα, η κωμωδία, η τραγωδία, συνδυασμένα με ειδική μιμητική, την μουσική, την διδασκαλία του λόγου κλπ, χρησίμευαν για να πληροφορήσουν τους τρεις εγκέφαλους του κάθε ατόμου. Τότε οι σπουδαστές δεν έκαναν κατάχρηση του διανοητικού εγκέφαλου και ήξεραν να χρησιμοποιούν έξυπνα και με τρόπο ισορροπημένο τους τρεις εγκέφαλούς τους.
Οι χοροί των Ελευσίνιων Μυστηρίων στην Ελλάδα το θέατρο στην Βαβυλώνα, η γλυπτική στην Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκαν πάντοτε για την μετάδοση γνώσεων στους μαθητές και μαθήτριες. Τώρα, στους σημερινούς διεστραμμένους καιρούς του ροκ, οι μαθητές και μαθήτριες μπερδεμένοι και αποπροσανατολισμένοι προχωρούν από τον σκοτεινό δρόμο της διανοητικής κατάχρησης.
Τώρα πια δεν υπάρχουν αληθινά δημιουργικά συστήματα για την αρμονική καλλιέργεια των τριών εγκεφάλων.
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων, μόνο κατευθύνουν την άπιστη μνήμη των βαριεστημένων μαθητών που περιμένουν ανυπόμονα την ώρα που θα βγουν από την τάξη.
Είναι επείγον, είναι απαραίτητο να ξέρεις να συνδυάσεις το διανοητικό, κινητικό και συγκινησιακό με πρόθεση να μεταβιβάσεις ολοκληρωμένη πληροφόρηση στους τρεις εγκεφάλους του σπουδαστή.
Είναι ανόητο το να πληροφορήσεις τον ένα μόνο εγκέφαλο.
Ο πρώτος εγκέφαλος δεν είναι ο μόνος της γνώσης. Αποβαίνει εγκληματικό το να κάνουμε κατάχρηση στον διανοητικό εγκέφαλο των μαθητών και μαθητριών.
Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ θα πρέπει να οδηγήσει τους σπουδαστές από τον δρόμο της αρμονικής ανάπτυξης.
Η επαναστατική ψυχολογία διδάσκει καθαρά ότι οι τρεις εγκέφαλοι έχουν τρεις τύπους από ανεξάρτητες διασυνδέσεις εντελώς διαφορετικές. Αυτοί οι τρεις τύποι διασύνδεσης δέχονται διαφορετικούς παλμούς από το Είναι.
Αυτό μας δίνει εκ των πραγμάτων τρεις διαφορετικές προσωπικότητες που δεν διαθέτουν τίποτα το κοινό ούτε στην ιδιοσυγκρασία τους ούτε στις εκδηλώσεις τους. Η επαναστατική ψυχολογία της νέας εποχής διδάσκει ότι σε κάθε άτομο υπάρχουν τρεις διαφορετικές ψυχολογικές όψεις.
Με το ένα μέρος της ψυχικής ουσίας επιθυμούμε ένα πράγμα, με άλλο μέρος επιθυμούμε ένα άλλο εντελώς διαφορετικό και χάρη στο τρίτο μέρος κάνουμε κάτι εντελώς αντίθετο.
Σε μία στιγμή μεγάλου πόνου, κάποτε στο χάσιμο ενός αγαπημένου προσώπου ή σε οποιαδήποτε άλλη οικεία καταστροφή, η συγκινησιακή προσωπικότητα φθάνει μέχρι την απελπισία ενώ η διανοητική προσωπικότητα διερωτάται το γιατί όλης αυτής της τραγωδίας και η προσωπικότητα της κίνησης το μόνο που θέλει είναι να εξαφανιστεί από την σκηνή. Αυτές οι τρεις προσωπικότητες διαφορετικές, αλλοιώτικες και πολλές φορές μέχρι και αντιφατικές πρέπει να καλλιεργηθούν έξυπνα και να καθοδηγηθούν με μεθόδους και ειδικά συστήματα σε όλα τα σχολεία, λύκεια και πανεπιστήμια.
Από την ψυχολογική σκοπιά είναι ανόητο το να μορφώνουμε αποκλειστικά την διανοητική προσωπικότητα. Ο άνθρωπος έχει τρεις προσωπικότητες που χρειάζονται επειγόντως την ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ
Το ΚΑΛΟ και το ΚΑΚΟ δεν υπάρχουν. Ένα πράγμα είναι καλό όταν μας συμφέρει και κακό όταν δεν μας συμφέρει. Το ΚΑΛΟ και το ΚΑΚΟ είναι υπόθεση εγωιστικής συμφεροντολογίας και καπρίτσιων του νου. Ο άνθρωπος που ανακάλυψε τους μοιραίους όρους ΚΑΛΟ και ΚΑΚΟ ήταν ένας Άτλαντας ονομαζόμενος ΜΑΚΑΡΙ KRONVERNZYON εξαίρετο μέλος της Επιστημονικής Εταιρείας Ακαλντάν, που βρισκόταν στην καταποντισμένη ήπειρο Ατλαντίδα.
Ποτέ δεν υποπτεύθηκε ο αρχαίος σοφός γέροντας την τόσο βαρεία βλάβη που θα προξενούσε στην ανθρωπότητα με την ανακάλυψη των δύο του λέξεων.
Οι σοφοί Άτλαντες μελέτησαν σε βάθος όλες τις δυνάμεις της ανοδικής, της καθοδικής και της ουδέτερης εξέλιξης της φύσης, αλλά σε αυτόν τον γέρο σοφό ήρθε η ιδέα να ορίσει τις δυο πρώτες με τους ορισμούς ΚΑΛΟ και ΚΑΚΟ. Τις δυνάμεις του τύπου ανοδικής εξέλιξης τις ονόμασε καλές και τις δυνάμεις του τύπου καθοδικής εξέλιξης τις βάφτισε με τον όρο κακές. Στις ουδέτερες δυνάμεις δεν έδωσε κανένα όνομα. Αυτές οι δυνάμεις διαδικάζονται μέσα στον άνθρωπο και μέσα στην φύση όντας η ουδέτερη δύναμη το σημείο στήριξης και ισορροπίας.
Πολλούς αιώνες αργότερα μετά τον καταποντισμό της Ατλαντίδας με την φημισμένη Ποσειδωνεία για την οποία μιλά ο Πλάτων στην Δημοκρατία του, υπήρξε στον ανατολικό πολιτισμό TIKLYAMISHAYANA ένας πολύ παλιός ιερέας ου έκανε το βαρύτατο σφάλμα να κάνει κατάχρηση των ορισμών ΚΑΛΟ και ΚΑΚΟ χρηιμοποιώντας τους πεισματικά για να βασίσει επάνω σe τούς μια ηθική. Το όνομα αυτού του ιερέα ήταν ARMANATOORA. Με το πέρασμα της ιστορίας μέσω των αναρίθμητων αιώνων, η ανθρωπότητα ελαττωματοποιήθηκε με τις δυο αυτές λεξούλες και τις βρίσκει κανείς ακόμα και στην σούπα.
Τελευταία υπάρχουν πολλοί ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΕΣ που θέλουν την ΗΘΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, αλλά όμως δυστυχώς για αυτούς και για τον ταλαιπωρημένο κόσμο έχουν τον νου εγκλωβισμένο ανάμεσα στο ΚΑΚΟ και ΚΑΛΟ. Κάθε ηθική βασίζεται στις λεξούλες ΚΑΛΟ και ΚΑΚΟ. Γι’ αυτό κάθε ΗΘΙΚΟΣ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΣ είναι εκ των πραγμάτων ένας ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ.
Οι όροι ΚΑΛΟ και ΚΑΚΟ χρησιμεύουν πάντα για να ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ ή να ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ το ίδια μας τα λάθη.
Αυτός που δικαιολογεί ή καταδικάζει δεν καταλαβαίνει. Είναι έξυπνο να καταλαβαίνουμε την ανάπτυξη των δυνάμεων της ανοδικής εξέλιξης, αλλά δεν είναι έξυπνο να τις δικαιολογούμε με τον ορισμό ΚΑΛΕΣ. Είναι έξυπνο να καταλαβαίνουμε τις διαδικασίες των δυνάμεων της καθοδικής εξέλιξης, αλλά είναι κουτό να τις καταδικάζουμε με τον ορισμό ΚΑΚΕΣ.
Κάθε φυγόκεντρος δύναμη μπορεί να μετατραπεί σε δύναμη κεντρομόλο. Κάθε δύναμη καθοδικής εξέλιξης μπορεί να μετατραπεί σε δύναμη ανοδικής εξέλιξης. Μέσα στις ατέλειωτες διαδικασίες της ενέργειας σε κατάσταση ανοδικής εξέλιξης υπάρχουν άπειρες διαδικασίες της ενέργειας σε κατάσταση καθοδικής εξέλιξης.
Μέσα σε κάθε ανθρώπινο ον υπάρχουν διάφορες μορφές ενέργειας που εξελίσσονται ανοδικά και καθοδικά και μεταμορφώνονται ασταμάτητα. Το να δικαιολογήσεις ορισμένη μορφή ενέργειας και να καταδικάσεις κάποια άλλη, δεν είναι κατανόηση. Το ζωτικό είναι να κατανοήσεις. Η εμπειρία της ΑΛΗΘΕΙΑΣ υπήρξε πολύ σπάνια ανάμεσα στην ανθρωπότητα, πράγμα που οφείλεται στο γεγονός του μποτιλιαρίσματος του
νου. Οι άνθρωποι βρίσκονται μποτιλιαρισμένοι ανάμεσα στις αντιθέσεις ΚΑΛΟ και ΚΑΚΟ.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ του ΓΝΩΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ βασίζεται στην μελέτη των διαφορετικών τύπων ενέργειας πού λειτουργούν μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό και μέσα στην φύση. Το ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει μια ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ που δεν έχει καμία σχέση με την ηθική των αντιδραστικών ούτε και με τους συντηρητικούς και καθυστερημένους ορισμούς του ΚΑΛΟΥ και του ΚΑΚΟΥ.
Μέσα στο ψυχο-φυσιολογικό εργαστήριο του οργανισμού του ανθρώπου υπάρχουν δυνάμεις ανοδικής, καθοδικής και ουδέτερης εξέλιξης, που πρέπει να μελετηθούν και να κατανοηθούν σε βάθος.
Ο όρος ΚΑΛΟ εμποδίζει την ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ των ενεργειών ανοδικής εξέλιξης, εξαιτίας της δικαιολόγησης.
Ο όρος ΚΑΚΟ εμποδίζει την κατανόηση των δυνάμεων της καθοδικής εξέλιξης, εξαιτίας της καταδίκης.
Το να δικαιολογείς ή να καταδικάζεις δεν σημαίνει ότι κατανοείς. Αυτός που θέλει να απαλλαγεί από τα ελαττώματα του δεν πρέπει να τα δικαιολογεί ή να τα καταδικάζει, είναι ΕΠΕΙΓΟΝ να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ τα λάθη μας.
Το να κατανοήσουμε την ΟΡΓΗ σε όλα τα επίπεδα του νου είναι θεμελιώδες για να γεννηθεί μέσα μας η γαλήνη και η γλυκύτητα. Το να κατανοήσουμε τις ατέλειωτες αποχρώσεις της απληστίας είναι απαραίτητο για να γεννηθεί μέσα μας η φιλανθρωπία και ο αλτρουισμός. Το να κατανοήσουμε την λαγνεία σε όλα τα επίπεδα του νου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να γεννηθεί μέσα μας η αληθινή αγνότητα. Το να κατανοήσουμε το φθόνο σε όλα τα πεδία του νου είναι αρκετό για να γεννηθεί μέσα μας το αίσθημα της συνεργασίας και η ευτυχία για το καλό και την πρόοδο του πλησίον μας. Το να κατανοήσουμε την υπερηφάνεια σε όλες της τις αποχρώσεις και βαθμούς είναι η βάση για να γεννηθεί μέσα μας με φυσικό και απλό τρόπο το εξωτικό λουλούδι της ταπεινοφροσύνης. Το να καταλάβουμε ποιο είναι το στοιχείο ακινησίας που ονομάζεται οκνηρία, όχι μόνο με τις χονδροειδείς της μορφές αλλά επίσης στις πιο ευαίσθητες μορφές της, είναι αναγκαίο για να γεννηθεί μέσα μας το αίσθημα της ενεργητικότητας. Το να καταλάβουμε τις διάφορες μορφές της λαιμαργίας και της καλοφαγίας αναλογεί με το να καταστρέψουμε τα βίτσια του ενστικτώδους κέντρου όπως είναι τα συμπόσια, τα μεθύσια, τα κυνήγια, κρεατοφαγία, φόβος στον θάνατο, επιθυμία για την διαιώνιση του ΕΓΩ, τρόμος για εξαφάνιση κλπ.
Οι δάσκαλοι των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων συμβουλεύουν τους μαθητές και τις μαθήτριές τους να καλυτερεύσουν σαν να μπορούσε να καλυτερεύσει το ΕΓΩ, να αποκτήσουν καθορισμένες αρετές, σαν να μπορούσε το ΕΓΩ να βρει αρετές κλπ.
Είναι επείγον να καταλάβουμε ότι το ΕΓΩ δεν καλυτερεύει ποτέ, ότι ποτέ δεν είναι πιο τέλειο και ότι όποιος είναι άπληστος για αρετές δυναμώνει το ΕΓΩ.
Η ΟΛΙΚΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ γεννιέται μέσα μας μόνο με την διάλυση του ΕΓΩ. Οι αρετές γεννιούνται μέσα μας με φυσικό και απλό τρόπο όταν κατανοούμε ψυχολογικά ελαττώματα όχι μόνο στο διανοητικό επίπεδο αλλά σε όλα τα πεδία του υποσυνείδητου και ασυνείδητου του νου. Το να θέλουμε να καλυτερέψουμε είναι ανόητο, το να επιθυμούμε την αγιότητα είναι φθόνος, το να φθονούμε αρετές σημαίνει ενδυνάμωση του ΕΓΩ με το δηλητήριο της απληστίας.
Χρειαζόμαστε τον θάνατο του ΕΓΩ όχι μόνο στο διανοητικό επίπεδο αλλά και σε όλες τις κρυψώνες, περιοχές, πεδία και διαδρόμους του νου. Όταν έχουμε πεθάνει απόλυτα, μένει μέσα μας μόνο ΑΥΤΟ που είναι ΤΕΛΕΙΟ. ΑΥΤΟ που είναι γεμάτο από αρετές. ΑΥΤΟ που είναι η ΟΥΣΙΑ του Εσωτερικού ΕΙΝΑΙ μας. ΑΥΤΟ που δεν είναι πρόσκαιρο.
Μόνο κατανοώντας σε βάθος όλες τις ατέλειωτες διαδικασίες των δυνάμεων ανοδικής εξέλιξης που εκτυλίσσονται μέσα σε μας τους ίδιους εδώ και τώρα, μόνο κατανοώντας με ολοκληρωτικό τρόπο τις διάφορες απόψεις των δυνάμεων καθοδικής εξέλιξης που διαδικάζοντας μέσα μας από στιγμή σε στιγμή, μπορούμε να διαλύσουμε το ΕΓΩ.
Οι όροι ΚΑΛΟ και ΚΑΚΟ χρησιμεύουν για να ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ και να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ, αλλά ποτέ για να κατανοήσουμε.
Κάθε ελάττωμα έχει πολλές αποχρώσεις, βάθος και φόντο. Το να καταλάβουμε ένα ελάττωμα στο διανοητικό επίπεδο δεν σημαίνει ότι το έχουμε καταλάβει στα διάφορα πεδία υποσυνείδητα, συνειδητά και παρασυνείδητα του νου.
Οποιοδήποτε ελάττωμα μπορεί να εξαφανιστεί από το διανοητικό επίπεδο και να εξακολουθήσει στα άλλα πεδία του νου. Η ΟΡΓΗ μεταμφιέζεται με τον μανδύα του Δικαστή. Πολλοί φθονούν να μην είναι φθονεροί. Υπάρχουν αυτοί που δεν φθονούν χρήματα αλλά φθονούν ψυχικές δυνάμεις, αρετές, αγάπες, ευτυχία εδώ ή μεταθανάτια, κλπ.
Πολλοί άνδρες και γυναίκες συγκινούνται και γοητεύονται μπροστά σε πρόσωπα του αντίθετου φύλου γιατί αγαπούν την ομορφιά, το ίδιο τους το υποσυνείδητο τους προδίδει, η λαγνεία μεταμφιέζεται σε αίσθηση αισθητικής. Πολλοί ζηλόφθονοι φθονούν τους αγίους και κάνουν νηστείες και μαστιγώνονται γιατί επιθυμούν να γίνουν κι αυτοί ΑΓΙΟΙ. Πολλοί φθονεροί φθονούν αυτούς που θυσιάζονται για την ανθρωπότητα και τότε θέλοντας να γίνουν κι αυτοί μεγάλοι κοροϊδεύουν εκείνους που φθονούν και τους ρίχνουν όλη τους την δυσφημιστική λάσπη. Υπάρχουν αυτοί που αισθάνονται υπερήφανοι με την θέση, το χρήμα, την φήμη και το γόητρο και υπάρχουν και αυτοί που αισθάνονται υπερήφανοι για την ταπεινότητα τους.
Ο Διογένης αισθανόταν υπερήφανος για το πυθάρι στο οποίο κοιμόταν και όταν πήγε στο σπίτι του Σωκράτη τον χαιρέτησε λέγοντας:
-Πατάω την υπερηφάνεια σου, Σωκράτη, πατάω την υπερηφάνεια σου.
-Ναι, Διογένη με την υπερηφάνεια σου, πατάς την υπερηφάνεια μου, υπήρξε η απάντηση του Σωκράτη.
Οι φαντασμένες γυναίκες χτενίζουν τα μαλλιά τους, ντύνονται και στολίζονται με ό,τι μπορούν για να κεντρίσουν τον φθόνο των άλλων γυναικών, αλλά η φαντασία μεταμφιέζεται επίσης και με τον μανδύα της ταπεινότητας.
Λέει η παράδοση ότι ο Αρίστιππος, ο έλληνας φιλόσοφος, θέλοντας να επιδείξει σε όλον τον κόσμο την σοφία του και την ταπεινότητά του ντύθηκε με έναν πολύ παλιό μανδύα γεμάτο τρύπες, άρπαξε στο δεξί του χέρι το ραβδί της Φιλοσοφίας και βγήκε στους δρόμους της Αθήνας. Όταν τον είδε να έρχεται ο Σωκράτης, φώναξε:
-Φαίνεται η ματαιοδοξία σου από τις τρύπες των ρούχων σου, ω Αρίστιππε.
Πολλοί είναι αυτοί που ζουν στην μιζέρια εξαιτίας της τεμπελιάς τους, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται υπερβολικά για να κερδίσουν την ζωή τους αλλά τεμπελιάζουν να μελετήσουν και να γνωρίσουν τους εαυτούς τους για να διαλύσουν το ΕΓΩ.
Είναι πολλοί αυτοί που έχουν εγκαταλείψει την λαιμαργία και την πολυφαγία, αλλά δυστυχώς μεθούν και βγαίνουν για κυνήγι.
Κάθε ελάττωμα είναι πολυπρόσωπο και αναπτύσσεται και διαδικάζεται με σταδιακή μορφή από το πιο χαμηλό σκαλοπάτι της ψυχολογικής σκάλας μέχρι το πιο ψηλό. Μέσα στον ηδονικό ρυθμό του στίχου επίσης κρύβεται το έγκλημα. Ακόμη και το έγκλημα μεταμφιέζεται σε άγιο, σε μάρτυρα, σε απόστολο, σε αγνό κλπ.
Το ΚΑΛΟ και το ΚΑΚΟ δεν υπάρχουν. Αυτοί οι ορισμοί χρησιμεύουν μόνο για να βρούμε υπεκφυγές και να αποφύγουμε την βαθειά και λεπτομερή μελέτη των ίδιων μας των ελαττωμάτων.

Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
Η ζωή του ανθρώπου ξεκινά σαν ένα απλό κύτταρο, εξαρτημένο όπως είναι φυσικό από τον υπερβολικά ταχύ χρόνο των ζωντανών κυττάρων. Σύλληψη, κυοφορία, γέννηση είναι πάντα το θαυμάσιο και αριστουργηματικό τρίο με το οποίο αρχίζει η ζωή οποιουδήποτε πλάσματος.
Είναι πραγματικά εκπληκτικό το να ξέρεις ότι τις πρώτες μας στιγμές ύπαρξης πρέπει να τις ζήσουμε στο απειροελάχιστα μικρό, όλοι μας σαν ένα απλό μικροσκοπικό κύτταρο. Αρχίζουμε να υπάρχουμε με μορφή ασήμαντου κύτταρου και τελειώνουμε την ζωή γέροι, υπερήλικες και παραμορφωμένοι με αναμνήσεις.
Το ΕΓΩ είναι μνήμη. Πολλοί υπέργηροι ούτε κατά το ελάχιστο δεν ζουν στο παρόν, πολλοί γέροι ζουν με την θύμηση αποκλειστικά του παρελθόντος. Κάθε γέρος δεν είναι άλλο από μια φωνή και μια σκιά. Κάθε γέρος είναι ένα φάντασμα του παρελθόντος, μνήμη συσσωρευμένη και αυτή είναι που εξακολουθεί στους απογόνους μας. Η ανθρώπινη σύλληψη αρχίζει με χρόνους εξαιρετικά γρήγορους, αλλά διαμέσου των διαφορετικών διαδικασιών της ζωής γίνονται ολοένα και πιο αργοί.
Σε πολλούς αναγνώστες συμφέρει να θυμηθούν την σχετικότητα του χρόνου. Το ασήμαντο έντομο που ζει μόνο μερικές ώρες ένα καλοκαιρινό απόγευμα, φαίνεται ότι σχεδόν δεν έζησε, όμως ζει στην πραγματικότητα όσο ζει και ένας άνθρωπος ογδόντα χρόνων αυτό που συμβαίνει είναι ότι ζει γρήγορα. Ένας άνθρωπος ζει σε ογδόντα χρόνια όλα όσα ζει ένας πλανήτης σε εκατομμύρια χρόνια.
Όταν το σπερματοζωάριο ενώνεται με το ωάριο αρχίζει η κύηση. Το κύτταρο με το οποίο αρχίζει η ανθρώπινη ζωή, περιέχει σαράντα οκτώ χρωμοσώματα.
Τα χρωμοσώματα διαιρούνται σε γονίδια, μια εκατοντάδα ή κάτι παραπάνω από αυτά τα τελευταία αποτελούν αυτό που είναι χρωμόσωμα. Τα γονίδια είναι πολύ δύσκολο να μελετηθούν γιατί αποτελούνται το κάθε ένα από λίγα μόρια που πάλλονται με ασύλληπτη ταχύτητα. Ο θαυμαστός κόσμος αυτών γονιδίων αποτελεί μια ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στον τρισδιάστατο κόσμο και τον κόσμο της τέταρτης διάστασης.
Στα γονίδια βρίσκονται τα άτομα της κληρονομικότητας. Το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΩ των προγόνων μας έρχεται να εμποτίσει το γονιμοποιημένο ωάριο.
Στην εποχή αυτή της ηλεκτρονικής και ατομικής επιστήμης, δεν είναι κατά κανένα τρόπο υπερβολικό το να βεβαιώσουμε ότι το ηλεκτρομαγνητικό ίχνος, που άφησε κάποιος πρόγονος που εγκατέλειψε την τελευταία του πνοή, έχει έρθει να εισχωρήσει στα γονίδια και χρωμοσώματα του γονιμοποιημένου από έναν απόγονο ωάριου. Ο δρόμος της ζωής είναι σχηματισμένος από τα χνάρια των οπλών του αλόγου του θανάτου.
Κατά την πορεία της ύπαρξης, ρέουν στον ανθρώπινο οργανισμό διάφορες μορφές ενέργειας. Κάθε τύπος ενέργειας έχει το δικό του σύστημα δράσης, κάθε τύπος ενέργειας εκδηλώνεται στον χρόνο του και στην ώρα του.
Στους δύο μήνες μετά την σύλληψη έχουμε την λειτουργία της πέψης και στους τέσσερις μήνες από την σύλληψη μπαίνει σε λειτουργία η κινητική δύναμη σχετισμένη εσωτερικά με το μυϊκό και αναπνευστικό σύστημα.
Είναι θαυμάσιο το επιστημονικό θέαμα της γέννησης και του θανάτου όλων των πραγμάτων. Πολλοί σοφοί βεβαιώνουν ότι υπάρχει εσωτερική αναλογία ανάμεσα στην γέννηση του ανθρώπινου πλάσματος και στην γέννηση των κόσμων στο διάστημα.
Στους εννέα μήνες γεννιέται το μωρό, στους δέκα αρχίζει η ανάπτυξη με όλους τους θαυμάσιους μεταβολισμούς και την συμμετρική και τέλεια ανάπτυξη των συνδετικών ιστών. Όταν το «απαλό» των νεογέννητων κλείνει στην ηλικία των δύο ή τριών χρόνων, είναι δείγμα ότι το εγκεφαλικό-σπονδυλικό σύστημα έχει ολοκληρωθεί τέλεια.
Πολλοί επιστήμονες έχουν πει ότι η φύση έχει φαντασία και ότι αυτή η φαντασία δίνει ζωντανή μορφή σε ό,τι είναι, σε ό,τι υπήρξε και σε ό,τι θα υπάρξει.
Πολλοί άνθρωποι γελούν για την φαντασία και μερικοί μέχρι που την φωνάζουν «η τρελή του σπιτιού». Γύρω από την λέξη Φαντασία υπάρχει μεγάλη σύγχυση και είναι πολλοί αυτοί που συγχέουν την Φαντασία με την Μηχανική Φαντασία. Ορισμένοι σοφοί λένε ότι υπάρχουν δυο φαντασίες. Την πρώτη την ονομάζουν Μηχανική Φαντασία και την δεύτερη ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΗ Φαντασία. Η πρώτη αποτελείται από τα απορρίματα του νου και η δεύτερη αντιστοιχεί στο πιο ευγενικό και σεμνό που έχουμε μέσα μας.
Δια μέσου της παρατήρησης και της πείρας μπορέσαμε να διαπιστώσουμε ότι υπάρχει επίσης ένας τύπος μηχανικής Υπο-Φαντασίας, ΝΟΣΗΡΗΣ ΠΑΡΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ και ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ.
Αυτός ο τύπος ΑΥΤΟΜΑΤΗΣ Φαντασίας λειτουργεί κάτω από την ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΖΩΝΗ. Οι ερωτικές εικόνες, ο νοσηρός κινηματογράφος, τα πικάντικα ανέκδοτα με διπλό νόημα, τα αρρωστημένα αστεία κλπ, βάζουν σε λειτουργία με ασυνείδητο τρόπο στην Μηχανική Υπο-Φαντασία.
Αναλύσεις σε βάθος μας οδήγησαν στο λογικό συμπέρασμα ότι τα ερωτικά όνειρα και οι νυκτερινές ονειρώξεις οφείλονται στην Μηχανική Υπο-Φαντασία. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ είναι αδύνατη εφόσον υπάρχει η Μηχανική Υπο-Φαντασία. Είναι ολοφάνερο ότι η Συνειδητή Φαντασία είναι ριζικά διαφορετική από αυτό που λέγεται ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ Μηχανική Φαντασία, ΠΑΡΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗ, ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΗ.
Οποιαδήποτε αντιπροσωπεία μπορεί να γίνει αντιληπτή σε μορφή ΑΥΤΟ-ΘΑΥΜΑΣΜΟΥ και καταξιωμένη, αλλά η Υπο-Φαντασία μηχανικού τύπου, πορασυνείδητου, υποσυνείδητου, ασυνείδητου μπορεί να μας προδώσει λειτουργώντας αυτόματα με αποχρώσεις και εικόνες σεξουαλικές, πάθους, καταποντισμένες.
Αν θέλουμε την απόλυτη σε βάθος ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΑΓΝΟΤΗΤΑ, χρειαζόμαστε να εποπτεύουμε όχι μόνο την Συνειδητή Φαντασία, αλλά επίσης την Μηχανική Φαντασία και την Υπο-Φαντασία ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗ, ΑΥΤΟΜΑΤΗ, ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΗ, ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΕΝΗ.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ την εσωτερική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο ΣΕΞ και την Συνειδητή Φαντασία. Δια μέσου του βαθιού διαλογισμού οφείλουμε να μετατρέψουμε κάθε τύπο μηχανικής φαντασίας και κάθε μορφή Υπο-Φαντασίας και αυτόματης παραφαντασίας σε Συνειδητή Φαντασία, σε Αντικειμενική Φαντασία.
Η Αντικειμενική Φαντασία είναι από μόνη της ουσιαστικά δημιουργική, χωρίς αυτήν ο εφευρέτης δεν θα μπορούσε να συλλάβει το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο, το αεροπλάνο κλπ.
Η φαντασία της γυναίκας σε κατάσταση εγκυμοσύνης είναι θεμελιακή για την ανάπτυξη του εμβρύου. Είναι αποδεδειγμένο ότι κάθε μητέρα μπορεί με την φαντασία της να αλλοιώνει τον ψυχισμό του εμβρύου. Είναι επείγον το να βλέπει ωραίους πίνακες η γυναίκα που είναι έγκυος, να απολαμβάνει ωραία τοπία και να ακούει κλασσική μουσική και αρμονικά λόγια. Έτσι μπορεί να επιδράσει στην ψυχή του πλάσματος που έχει μέσα στα σπλάχνα της αρμονικά.
Η γυναίκα σε κατάσταση εγκυμοσύνης δεν πρέπει να πίνει οινόπνευμα, ούτε να καπνίζει, ούτε να κοιτάζει το άσχημο, το δυσάρεστο, γιατί όλα αυτά είναι βλαβερά για την αρμονική ανάπτυξη του πλάσματος. Πρέπει να ξέρουμε να συγχωρούμε όλα τα καπρίτσια και τα λάθη της γυναίκας που είναι σε κατάσταση εγκυμοσύνης.
Πολλοί ανεπιεικείς και ελλιπούς κατανόησης άνδρες πραγματικά θυμώνουν και συκοφαντούν την γυναίκα σε κατάσταση εγκυμοσύνης.
Οι πίκρες τέτοιους είδους, οι στενοχώριες που της προκαλούνται από τον άντρα της που του λείπει η τρυφερότητα, επιδρούν στο έμβρυο που κυοφορείται, όχι μόνο φυσικά αλλά και ψυχικά. Έχοντας υπόψιν την δύναμη της δημιουργικής φαντασίας είναι λογικό να επιβεβαιώσουμε ότι η γυναίκα σε κατάσταση εγκυμοσύνης δεν πρέπει να ατενίζει το άσχημο, το δυσάρεστο, το δυσαρμονικό, το αηδιαστικό κλπ.
Έφτασε η ώρα που οι κυβερνήσεις οφείλουν να ασχοληθούν για να επιλύσουν τα μεγάλα προβλήματα που σχετίζονται με την μητρότητα.
Είναι απαράδεκτο το ότι σε μία κοινωνία που ονομάζεται χριστιανική και δημοκρατική να μην ξέρουμε να σεβαστούμε και να λατρεύουμε το θρησκευτικό νόημα της μητρότητας. Είναι τερατώδες το να βλέπεις χιλιάδες γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης χωρίς καμιά προστασία, εγκαταλελειμμένες από τον σύζυγο και από την κοινωνία, ζητιανεύοντας ένα κομμάτι ψωμί ή μια δουλειά και κάνοντας πολλές φορές δουλειές σκληρές χειρωνακτικές, για να μπορέσουν να επιζήσουν με το πλάσμα που έχουν μέσα στα σπλάχνα τους.
Αυτές οι παρανθρώπινες καταστάσεις της σημερινής κοινωνίας, αυτή η σκληρότητα και έλλειψη υπευθυνότητας από τις κυβερνήσεις και από τους ανθρώπους μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι ακόμα η δημοκρατία δεν υπάρχει.
Τα νοσοκομεία με τις αίθουσες μητρότητας δεν έχουν ακόμα λύσει το πρόβλημα γιατί σε αυτά τα νοσοκομεία μπορούν να μπουν οι γυναίκες μόνο όταν είναι έτοιμες να γεννήσουν.
Χρειάζονται επειγόντως δημόσια νοικοκυριά, αληθινές κηπουπόλεις με σαλόνια και δωμάτια για τις γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης που είναι φτωχές, κλινικές και παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά τους. Αυτά τα δημόσια ιδρύματα είναι για να φιλοξενούν φτωχές γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης, γεμάτα με όλων των ειδών τις ανέσεις, λουλούδια, μουσική, αρμονία, ομορφιά κλπ. Έτσι θα έλυναν ριζικά το μεγάλο πρόβλημα της μητρότητας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η ανθρώπινη κοινωνία είναι μια μεγάλη οικογένεια και ότι δεν υπάρχει ξένο πρόβλημα γιατί κάθε πρόβλημα με την μία ή την άλλη μορφή επηρεάζει μέσα στον αντίστοιχο κύκλο του όλα τα μέλη της κοινωνίας. Είναι ανόητο να κατηγορούμε τις εγκύους γυναίκες για το ότι είναι φτωχές.
Είναι εγκληματικό να τις υποτιμούμε, περιφρονούμε ή να τις παραπετάμε σε ένα άσυλο για απόρους. Στην κοινωνία αυτή που ζούμε δεν μπορούν να υπάρχουν γιοι και παραγιοί, γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι και έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Χρειαζόμαστε να φτιάξουμε την αληθινή δημοκρατία, αν σταλήθεια δεν θέλουμε να μας κατασπαράξει ο κομμουνισμός.

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Ένας άνθρωπος γεννήθηκε, έζησε εξήντα πέντε χρόνια και πέθανε. Όμως που βρισκόταν πριν το 1900 και πού θα μπορεί να είναι μετά το 1965. Η επίσημη επιστήμη δεν ξέρει τίποτε για όλα αυτά. Αυτή είναι ή γενική διατύπωση για όλες τις ερωτήσεις περί της ζωής και του θανάτου.
Μπορούμε να βεβαιώσουμε αξιωματικά: «Ο άνθρωπος πεθαίνει, γιατί τελειώνει ο καιρός του, Δεν υπάρχει κανένα αύριο για την προσωπικότητα του πεθαμένου».
Κάθε μέρα είναι ένα κύμα του χρόνου, κάθε μήνας είναι άλλο κύμα του χρόνου, κάθε χρόνος είναι επίσης άλλο κύμα του χρόνου και όλα αυτά τα κύματα αλυσιδωτά στο σύνολό τους αποτελούν το ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
Ο χρόνος είναι στρογγυλός και η ζωή της ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ είναι μια κλειστή καμπύλη. Η ζωή της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ αναπτύσσεται στον χρόνο της, γεννιέται στον χρόνο της και πεθαίνει στον χρόνο της, ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει πιο εκεί από τον χρόνο της.
Αυτό του χρόνου είναι ένα πρόβλημα που έχει μελετηθεί από πολλούς σοφούς. Έξω από κάθε αμφιβολία ο χρόνος είναι η ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ. Η Γεωμετρία του ΕΥΚΛΕΙΔΗ είναι εφαρμόσιμη μόνο στον ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟ κόσμο, αλλά ο κόσμος έχει επτά διαστάσεις και η ΤΕΤΑΡΤΗ είναι ο ΧΡΟΝΟΣ.
Ο νους του ανθρώπους ερμηνεύει την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ σαν την προέκταση του χρόνου σε ευθεία γραμμή, τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο λανθασμένο από αυτή την αντίληψη, γιατί η ΑΙΩΝΙΌΤΗΤΑ είναι η ΠΕΜΠΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ.
Κάθε στιγμή της ύπαρξης έχει διαδοχή στο χρόνο και επαναλαμβάνεται αιώνια.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ και η ΖΩΗ είναι δύο άκρα που αγγίζονται. Μια ζωή τελειώνει για τον άνθρωπο που πεθαίνει, αλλά αρχίζει άλλη. Ένα χρονικό διάστημα τελειώνει και αρχίζει άλλο, ο θάνατος βρίσκεται συνδεδεμένος εσωτερικά με τον ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ ΓΥΡΙΣΜΟ.
Αυτό θέλει να πει ότι πρέπει να γυρίσουμε, να επιστρέψουμε σε αυτόν τον κόσμο μετά τον θάνατο μας για να επαναλάβουμε το ίδιο δράμα της ύπαρξης, όμως αν η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ του ανθρώπου εξαφανίζεται με τον θάνατο, ποιος ή τι είναι αυτό που γυρίζει;
Είναι αναγκαίο να διευκρινήσουμε μια για πάντα ότι το ΕΓΩ είναι αυτό που εξακολουθεί μετά τον θάνατο, ότι το ΕΓΩ είναι αυτό που επιστρέφει, ότι το ΕΓΩ είναι αυτό που γυρνά σε αυτήν την κοιλάδα των δακρύων.
Είναι αναγκαίο οι αναγνώστες μας να μην μπερδεύουν τον Νόμο της ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ με την θεωρία της ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗΣ που διδάσκει η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΘΕΟΣΟΦΙΑ.
Η παραπάνω θεωρία της ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ είχε την αρχή της στην λατρεία του Κρίσνα, που είναι μια ΙΝΔΟΥΙΣΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ του τύπου των Βεδών, δυστυχώς αλλοιωμένη και ανανεωμένη από τους αναμορφωτές.
Στην αυθεντική γνήσια λατρεία του Κρίσνα, μόνο οι ήρωες, οι καθοδηγητές, αυτοί που κατέχουν ΙΕΡΗ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ, είναι οι μόνοι που μετενσαρκώνονται.
Το ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ, γυρίζει, όμως αυτό δεν είναι ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ. Οι μάζες, τα πλήθη ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ, αλλά αυτό δεν είναι ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ.
Η ιδέα της ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ των πραγμάτων και των φαινομένων, η ιδέα της παντοτινής επανάληψης δεν είναι πολύ αρχαία και μπορούμε να την συναντήσουμε στην ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟ ΣΟΦΙΑ και στην παλιά κοσμογονία του ΙΝΔΟΣΤΑΝ.
Η αιώνια επιστροφή των ήμερων και νυκτών του ΒΡΑΧΜΑ, η
ασταμάτητη επανάληψη των Κάλπας κλπ, είναι συσχετισμένα με τρόπο πολύ εσωτερικό με την Πυθαγόρειο Σοφία και τον νόμο της αιώνιας ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ ή αιώνιας ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ.
Ο Γκαουτάμα, ο ΒΟΥΔΑΣ δίδαξε πολύ σοφά την ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ και τον τροχό διαδοχικών ζωών, αλλά η ΘΕΩΡΙΑ του αλλοιώθηκε πολύ από τους συνεχιστές του.
Κάθε επιστροφή περιλαμβάνει βέβαια την κατασκευή μιας καινούργιας ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ. Αυτή σχηματίζεται στα πρώτα επτά χρόνια της νηπιακής ηλικίας. Το οικογενειακό περιβάλλον, η ζωή στο δρόμο και στο σχολείο δίνουν στην ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ το γνήσιο χαρακτηριστικό χρώμα. Το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ των μεγάλων είναι καθοριστικό για την νηπιακή προσωπικότητα.
Το μικρό μαθαίνει περισσότερο με το παράδειγμα παρά με την διδαχή. Ο λαθεμένος τρόπος ζωής, το ανόητο παράδειγμα, οι εκφυλισμένες συνήθειες των μεγάλων, δίνουν στην προσωπικότητα του μικρού αυτό το ιδιαίτερο χρώμα σκεπτικιστικό ή διεστραμμένο της εποχής που ζούμε.
Στους σημερινούς μοντέρνους καιρούς η μοιχεία έχει γίνει πια πιο κοινή και από την πατάτα και το κρεμμύδι και όπως είναι λογικό αυτό δημιουργεί δαντικές σκηνές μέσα στο σπίτι.
Πολλά είναι τα παιδιά που τους τελευταίους καιρούς πρέπει να υποφέρουν γεμάτα πόνο και μνησικακία τα μαστιγώματα και το ξύλο του πατριού ή της μητριάς. Είναι φανερό ότι με αυτό τον τρόπο η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ του παιδιού εξελίσσεται σημαδεμένη από τον πόνο, το μίσος και την μνησικακία.
Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία: «Το ξένο παιδί είναι πάντα άσχημο». Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις σε αυτό, αλλά αυτές οι εξαιρέσεις μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του χεριού και περισσεύουν και δάχτυλα.
Οι καυγάδες μεταξύ πατέρα και μητέρας για αντιζηλεία, τα κλάματα και οι θρήνοι της στενοχωρημένης μητέρας ή του καταπιεσμένου συζύγου, κατεστραμμένου και απελπισμένου, αφήνουν στην ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ του μικρού παιδιού ένα ανεξίτηλο σημάδι από βαθύ πόνο και μελαγχολία που ποτέ δεν ξεχνά σε όλη του την ζωή.
Στα αριστοκρατικά σπίτια οι υπερήφανες κυρίες κακομεταχειρίζονται τις υπηρέτριες ενώ αυτές πηγαίνουν στο ινστιτούτο καλλονής ή βάφονται. Η υπερηφάνεια των κυριών είναι θανάσιμα τραυματισμένη.
Το μικρό παιδί που βλέπει όλες αυτές τις σκηνές αισθάνεται τραυματισμένο μέχρι βάθους και είτε πηγαίνει με το μέρος της περήφανης μητέρας του ή με το μέρος της δύστυχης ταπεινωμένης υπηρέτριας και το αποτέλεσμα είναι συνήθως καταστρεπτικό για την ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ.
Από τότε που ανακαλύφθηκε η τηλεόραση έχει χαθεί η ενότητα της οικογένειας. Άλλες εποχές ο άνδρας γύριζε απέξω και τον υποδεχόταν η γυναίκα του με μεγάλη χαρά. Σήμερα πια η γυναίκα δεν βγαίνει για να υποδεχθεί τον άνδρα της στην πόρτα γιατί είναι απασχολημένη βλέποντας τηλεόραση.
Μέσα στα μοντέρνα σπίτια ο πατέρος, η μητέρα, τα παιδιά, οι κόρες μοιάζουν με ασυνείδητα ρομπότ μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης. Τώρα ο σύζυγος δεν μπορεί να συζητήσει με τη γυναίκα του απολύτως τίποτα σχετικά με τα προβλήματα της ημέρας, την δουλειά κλπ γιατί εκείνη μοιάζει υπνοβάτης βλέποντας την ταινία του χθες, τις δαντικές σκηνές του Αλ Καπόνε, τον τελευταίο χορό του νέου κύματος κλπ.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αυτό το νέου τύπου νοικοκυριό σκέπτονται μόνο για κανόνια, πιστόλια, πολυβόλα παιχνίδια για να μιμηθούν και να ζήσουν με τον τρόπο τους τις δαντικές σκηνές του εγκλήματος έτσι όπως το είδαν στην οθόνη της τηλεόρασης.
Είναι κρίμα αυτή η θαυμάσια εφεύρεση της τηλεόρασης να χρησιμοποιείται για καταστροφικούς σκοπούς. Αν η ανθρωπότητα χρησιμοποιούσε αυτή την εφεύρεση για ευγενικό σκοπό είτε για να μελετήσουμε τις φυσικές επιστήμες, είτε για να διδάξουμε την πραγματικά δημιουργική τέχνη της ΜΗΤΕΡΑΣ ΦΥΣΗΣ, είτε για να διδάξουμε τους ανθρώπους, τότε αυτή η εφεύρεση θα ήταν μια ευλογία για την ανθρωπότητα, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί έξυπνα για να καλλιεργηθεί η ανθρώπινη προσωπικότητα.
Είναι ολοφάνερα ανόητο να τρέφουμε την ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ με μουσική χωρίς ρυθμό, χωρίς αρμονία, χονδροειδή. Είναι ανόητο το να τρέφουμε την προσωπικότητα των παιδιών με ιστορίες από κλέφτες και αστυνόμους, σκηνές βίτσιου και πορνείας, δράματα μοιχείας, πορνογραφία κλπ.
Το αποτέλεσμα μιας παρόμοιας τακτικής μπορούμε να το δούμε στους επαναστάτες χωρίς αιτία, στους πρόωρους δολοφόνους κλπ.
Είναι λυπηρό που οι μητέρες δέρνουν τα παιδιά τους, τα χτυπούν, τα προσβάλουν με λεξιλόγιο σαπισμένο και απάνθρωπο. Το αποτέλεσμα παρόμοιας διαγωγής είναι η μνησικακία, το μίσος, το χάσιμο της αγάπης κλπ.
Στην πράξη έχουμε διαπιστώσει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν ανάμεσα σε ξύλο, μαστιγώματα και φωνές, γίνονται άτομα άξεστα γεμάτα χυδαιότητα και χωρίς καμία αίσθηση ευσέβειας και σεβασμού.
Είναι επείγον να καταλάβουμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε μια αληθινή ισορροπία μέσα στα σπίτια.
Είναι απαραίτητο να ξέρουμε ότι η γλυκύτητα και η αυστηρότητα πρέπει να εξισορροπούν αμοιβαία στους δύο δίσκους της ζυγαριάς της δικαιοσύνης.
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ εκπροσωπεί την ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ. Η ΜΗΤΕΡΑ εκπροσωπεί την ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ. Ο πατέρας είναι η προσωποποίηση της ΣΟΦΙΑΣ. Η μητέρα συμβολίζει την ΑΓΑΠΗ.
ΣΟΦΙΑ και ΑΓΑΠΗ, ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ εξισορροπούν αμοιβαία στους δύο δίσκους της κοσμικής ζυγαριάς. Οι πατέρες και μητέρες των οικογενειών πρέπει να εξισορροπούν αμοιβαία για το καλό των σπιτιών.
Είναι επείγον, είναι αναγκαίο, όλοι οι πατέρες και μητέρες των οικογενειών να καταλάβουν την ανάγκη να σπείρουν στο παιδικό νου τις ΑΙΩΝΙΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Είναι θλιβερό ότι τα μοντέρνα παιδιά δεν έχουν πια το αίσθημα του ΣΕΒΑΣΜΟΥ. Αυτό οφείλεται στα καουμπόικα κόμικς, κλέφτες και αστυνόμους. Η τηλεόραση, ο κινηματογράφος κλπ, έχουν διαφθείρει τον νου των παιδιών,
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ του Γνωστικού Κινήματος, με ξεκάθαρο και ακριβή τρόπο, κάνει έναν διαχωρισμό σε βάθος ανάμεσα στο ΕΓΩ και την ΟΥΣΙΑ.
Κατά τα τρία ή τέσσερα πρώτα χρόνια ζωής, εκδηλώνεται μέσα στο παιδί μόνο η ομορφιά της ΟΥΣΙΑΣ. Τότε το παιδί είναι τρυφερό, γλυκό, ωραίο σε όλες τις ψυχολογικές του απόψεις. Όταν ο ΕΓΩ αρχίζει να ελέγχει την τρυφερή προσωπικότητα του παιδιού, όλη αυτή η ωραιότητα της ΟΥΣΙΑΣ αρχίζει να εξαφανίζεται και στην θέση της ανθίζουν τότε τα ψυχολογικά ελαττώματα του κάθε ανθρώπινου όντος.
Έτσι όπως πρέπει να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στο ΕΓΩ και την ΟΥΣΙΑ, το ίδιο είναι απαραίτητο να ξεχωρίζουμε ανάμεσα σε ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ και ΟΥΣΙΑ.
Το ανθρώπινο ον γεννιέται με την ΟΥΣΙΑ, όμως δεν γεννιέται με την ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ. Αυτή την τελευταία είναι αναγκαίο να την δημιουργήσουμε. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ και ΟΥΣΙΑ πρέπει να εξελιχθούν με μορφή αρμονική και ισορροπημένη. Στην πράξη έχουμε μπορέσει να διαπιστώσουμε ότι όταν η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ αναπτύσσεται υπερβολικά σε βάρος της ΟΥΣΙΑΣ, το αποτέλεσμα είναι ο απατεώνας.
Η παρατήρηση και η πείρα πολλών χρόνων μας επέτρεψαν να κατανοήσουμε ότι όταν η ΟΥΣΙΑ αναπτύσσεται ολοκληρωτικά χωρίς να περιμένει ούτε κατά το ελάχιστο την αρμονική καλλιέργεια της ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ, το αποτέλεσμα είναι ο μυστικιστής χωρίς διανοητικό, χωρίς προσωπικότητα, ευγενική καρδιά αλλά απροσάρμοστος, ανίκανος. Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ανάπτυξη της ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ και ΟΥΣΙΑΣ έχει σαν αποτέλεσμα άνδρες και γυναίκες ευφυείς.
Στην ΟΥΣΙΑ έχουμε ο,τιδήποτε είναι δικό μας στην ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ είναι όλα δανεισμένα. Στην ΟΥΣΙΑ έχουμε τις έμφυτες ιδιότητες μας, στην ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ έχουμε το παράδειγμα των μεγαλυτέρων μας, αυτό που διδαχτήκαμε στο σπίτι, στο σχολείο, στον δρόμο.
Είναι επείγον τα παιδιά να παίρνουν τροφή για την ΟΥΣΙΑ και τροφή για την ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ.
Η ΟΥΣΙΑ τρέφεται με τρυφερότητα, αγάπη χωρίς όρια, μουσική, λουλούδια, ομορφιά, αρμονία κλπ.
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ πρέπει να τραφεί με το καλό παράδειγμα των μεγαλύτερών μας, με την σοφή διδασκαλία του σχολείου κλπ.
Είναι απαραίτητο να αρχίζουν το σχολείο στην ηλικία των επτά χρόνων με προηγούμενο πέρασμα από το νηπιαγωγείο. Τα μικρά πρέπει να μάθουν τα πρώτα γράμματα παίζοντας, έτσι η μελέτη γίνεται γι’ αυτά ελκυστική, απολαυστική, ευτυχισμένη. Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ διδάσκει ότι από το ίδιο το νηπιαγωγείο, πρέπει να φροντίζεται με ειδικό τρόπο κάθε μια από τις τρεις πλευρές της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ, γνωστές σαν σκέψη, συγκίνηση και κίνηση, έτσι η προσωπικότητα του νήπιου να εξελιχθεί με αρμονικό και ισορροπημένο τρόπο.
Η υπόθεση της δημιουργίας της ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ του νήπιου και η ανάπτυξη είναι βαρύτατης υπευθυνότητας για τους ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ και τους εκπαιδευτικούς ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ.
Η ποιότητα της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ εξαρτάται αποκλειστικά από τον τύπο του ψυχολογικού υλικού με το οποίο μεγάλωσε και τράφηκε.
Γύρω από την ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, την ΟΥΣΙΑ και το ΕΓΩ υπάρχει ανάμεσα στους σπουδαστές ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ πολλή σύγχυση.
Μερικοί συγχέουν την ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ με την ΟΥΣΙΑ και άλλοι συγχέουν το ΕΓΩ με την ΟΥΣΙΑ.
Είναι πολλές οι ψευτο-εσωτερικές σχολές ή ψευδο-αποκρυφιστικές που έχουν σαν τέρμα των σπουδαστών τους την ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΖΩΗ. Είναι απαραίτητο να διευκρινήσουμε ότι δεν είναι η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ που θα πρέπει να διαλύσουμε.
Είναι επείγον να ξέρουμε ότι χρειαζόμαστε να αποσυνθέσουμε το ΕΓΩ, τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ και να το μετατρέψουμε σε κοσμική σκόνη. Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ είναι μονάχα ένα όχημα δράσης, ένα όχημα που υπήρξε αναγκαίο να δημιουργηθεί, κατασκευαστεί. Στον κόσμο υπάρχουν Καλιγούλες, Αττίλες, Χίτλερ κλπ. Κάθε τύπος προσωπικότητας όσο διεστραμμένη και αν υπήρξε μπορεί να μεταμορφωθεί ριζικά όταν το ΕΓΩ διαλυθεί εντελώς.
Αυτή η διάλυση του ΕΓΩ μπερδεύει και ενοχλεί πολλούς ψευτοεσωτεριστές. Αυτοί είναι πεπεισμένοι ότι το ΕΓΩ είναι ΘΕΪΚΟ, αυτοί πιστεύουν ότι το ΕΓΩ είναι το ίδιο το ΕΙΝΑΙ, η ΘΕΪΚΗ ΜΟΝΑΔΑ κλπ.
Είναι αναγκαίο, είναι επείγον, είναι αμετάθετο να καταλάβουμε ότι το ΕΓΩ δεν έχει τίποτε το ΘΕΪΚΟ.
Το ΕΓΩ είναι Ο ΣΑΤΑΝΑΣ της ΒΙΒΛΟΥ, σωρός από θύμησες, επιθυμίες, πάθη, μίση, μνησικακίες, μοιχείες, κληρονομικότητα οικογενειακή, φυλής, έθνους, κλπ.
Πολλοί βεβαιώνουν με ηλίθιο τρόπο ότι μέσα μας υπάρχει ένα ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΓΩ ή ΘΕΪΚΟ και ένα ΕΓΩ ΚΑΤΩΤΕΡΟ.
ΑΝΩΤΕΡΟ και ΚΑΤΩΤΕΡΟ είναι πάντα δύο τομείς ενός ίδιου πράγματος, ΕΓΩ ΑΝΩΤΕΡΟ, ΕΓΩ ΚΑΤΩΤΕΡΟ είναι δύο τομείς του ίδιου ΕΓΩ. ΤΟ ΘΕΪΚΟ ΕΙΝΑΙ, η ΜΟΝΑΔΑ, ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ δεν έχει καμία σχέση με καμία μορφή του ΕΓΩ. Το ΕΙΝΑΙ είναι το ΕΙΝΑΙ και αυτό είναι όλο. Ο λόγος ύπαρξης του ΕΙΝΑΙ είναι το ίδιο το ΕΙΝΑΙ.
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ η ίδια είναι μόνο ένα όχημα και τίποτε άλλο. Δια μέσου της προσωπικότητας μπορεί να εκδηλωθεί το ΕΓΩ ή το ΕΙΝΑΙ, όλα εξαρτώνται από εμάς τους ίδιους.
ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ να διαλύσουμε το ΕΓΩ, για να εκδηλωθεί μόνο δια μέσου της ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΟΥΣΙΑ του ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ.
Είναι απαραίτητο οι εκπαιδευτικοί να καταλάβουν απόλυτα την ανάγκη να καλλιεργήσουν αρμονικά τις τρεις απόψεις της Ανθρώπινης Προσωπικότητας.
Μια τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην προσωπικότητα και ΟΥΣΙΑ, μια αρμονική ανάπτυξη της ΣΚΕΨΗΣ, ΣΥΓΚΙΝΗΣΗΣ και ΚΙΝΗΣΗΣ, μια ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ αποτελούν τις βάσεις της ΒΑΣΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.

Η ΕΦΗΒΕΙΑ
Έφτασε η ώρα να εγκαταλείψουμε οριστικά την ψεύτικη ντροπή και τις προκαταλήψεις που σχετίζονται με το σεξουαλικό πρόβλημα. Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε με τρόπο καθαρό και ακριβή το σεξουαλικό πρόβλημα των εφήβων και των δύο φύλων.
Στα δεκατέσσερα χρόνια παρουσιάζεται στον οργανισμό του εφήβου η σεξουαλική ενέργεια που ρέει τότε ανεξέλεγκτα από το νευροσυμπαθητικό σύστημα.
Αυτός ο ειδικός τύπος ενέργειας μεταμορφώνει τον οργανισμό του ανθρώπου, μεταλλάζει την φωνή στο αγόρι και αρχίζει η ωορρηξία στα κορίτσια.
Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ένα αυθεντικό εργοστάσιο που μετατρέπει πρώτες ύλες σε εξευγενισμένες ζωτικές ουσίες. Οι τροφές που οδηγούμε στο στομάχι περνούν από πολλαπλές μεταβολές και εξευγενισμούς μέχρι να οριστικοποιηθούν σε αυτή την ουσία ημι-στερεή, ημι-υγρή που αναφέρεται από τον Παράκελσο με τον ορισμό Ενς Σέμινις (Ουσία του Σπέρματος).
Αυτό το υγρό γυαλί, εύκαμπτο, ευμεταχείριστο, αυτό το σπέρμα περιέχει αφ’ εαυτού, σε μορφή δυναμική, όλους τους σπόρους της ζωής.
Ο Γνωστικισμός αναγνωρίζει στο σπέρμα το ΧΑΟΣ, από όπου αναβλύζει με επιτακτικότητα η ζωή.
Οι παλιοί αλχημιστές του μεσαίωνα όπως Παράκελσος, Σαντιβόγκιους, Νίκολας Φλαμέλ, Ραϊμούνδο Λούλιο κλπ μελέτησαν με βαθύ σεβασμό το Ενς Σέμινις ή ΕΡΜΗ της κρυφής φιλοσοφίας.
Αυτό το VITRIOLO είναι ένα αληθινό ελιξήριο επεξεργασμένο αριστοτεχνικά από την φύση μέσα στις σπερματοδόχους κύστεις. Σ’ αυτό το ελιξίριο της παλιάς σοφίας, σ’ το σπέρμα, βρίσκονται πραγματικά όλες οι δυνατότητες της ύπαρξης.
Είναι λυπηρό που πολλοί νέοι από έλλειψη αληθινού ψυχολογικού προσανατολισμού παραδίδονται στην διαστροφή του αυνανισμού ή παρεκτρέπονται αργά προς τον υποσεξουαλικό δρόμο της ομοφυλοφιλίας.
Στα παιδιά και στους νέους δίδεται διανοητική πληροφόρηση επάνω σε πολλά θέματα και τους στρέφουμε προς τον δρόμο του αθλητισμού του οποίου η κατάχρηση μειώνει την ζωή δραματικά αλλά δυστυχώς μόλις εμφανιστεί η σεξουαλική ενέργεια με την οποία αρχίζει η εφηβεία, τόσο οι γονείς στην οικογένεια όσο και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, βασισμένοι σ’ έναν ψεύτικο πουριτανισμό και σε μια ηθική ηλίθια, αποφασίζουν να σωπάσουν εγκληματικά.
Υπάρχουν εγκληματικές σιωπές και υπάρχουν λόγια κακίας. Το να σωπαίνουμε περί το σεξουαλικό πρόβλημα είναι ένα έγκλημα. Το να μιλάμε με λάθος τρόπο για το σεξουαλικό πρόβλημα αποτελεί επίσης ένα έγκλημα.
Αν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί σωπαίνουν, οι σεξουαλικά διεστραμμένοι μιλούν και τα θύματα είναι οι άπειροι έφηβοι.
Αν ο έφηβος δεν μπορεί να συμβουλευτεί τους γονείς ή τους εκπαιδευτικούς, θα συμβουλευτεί τότε τους φίλους του στο σχολείο που πολύ πιθανόν να έχουν τραβήξει τον λαθεμένο δρόμο. Το αποτέλεσμα δεν αργεί πολύ καιρό και ο νέος έφηβος ακολουθώντας λαθεμένες συμβουλές παραδίδεται στο βίτσιο του αυνανισμού ή θα πάρει τον δρόμο της ομοφυλοφιλίας.
Το βίτσιο του αυνανισμού καταστρέφει εντελώς την εγκεφαλική δύναμη. Είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ότι υπάρχει μία εσωτερική σχέση ανάμεσα στο σπέρμα και τον εγκέφαλο. Είναι αναγκαίο να εγκεφαλοποιήσουμε το σπέρμα. Είναι αναγκαίο να σπερματοποιήοουμε τον εγκέφαλο.
Ο εγκέφαλος σπερματοποιείται μεταβάλλοντας την σεξουαλική ενέργεια, εξαγνίζοντας την, μετατρέποντας την σε εγκεφαλική δύναμη.
Η γνωστική επιστήμη μελετά σε βάθος την ενδοκρινολογία, διδάσκει μεθόδους και συστήματα για την μεταβολή των σεξουαλικών ενεργειών, αλλά αυτό είναι υπόθεση που δεν έχει θέση σε αυτό το βιβλίο. Αν ο αναγνώστης θέλει πληροφορίες σχετικά με τον Γνωστικισμό, πρέπει να μελετήσει τα βιβλία μας περί Γνωστικής και να μπει στις μελέτες μας.
Οι έφηβοι πρέπει να εξυψώσουν τις σεξουαλικές ενέργειες καλλιεργώντας την αίσθηση της αισθητικής, μαθαίνοντας μουσική, γλυπτική, ζωγραφική, πραγματοποιώντας εκδρομές στα βουνά κλπ.
Πόσα πρόσωπα, που θα μπορούσαν να ήταν όμορφα, μαραίνονται! Πόσοι εγκέφαλοι εκφυλίζονται! Όλα από έλλειψη μιας φωνής προειδοποίησης την κατάλληλη στιγμή. Το βίτσιο του αυνανισμού, τόσο σε νέους όσο και σε νέες, έχει γίνει πιο κοινό από το πλύσιμο των χεριών.
Τα τρελοκομεία είναι γεμάτα από άνδρες και γυναίκες που κατάστρεψαν τον εγκέφαλο τους με το αηδιαστικό βίτσιο του αυνανισμού.
Η κατάληξη αυτών που αυνανίζονται είναι το τρελοκομείο. Το βίτσιο της ομοφυλοφιλίας έχει σαπίσει τις ρίζες της εφήμερης και διεστραμμένης φυλής. Μοιάζει απίστευτο το ότι σε χώρες που προσποιούνται τις πολιτισμένες και με κουλτούρα, υπάρχουν ελεύθερα κινηματογράφοι όπου προβάλλονται ταινίες με ομοφυλοφιλικό θέμα.
Μοιάζει απίστευτο το ότι είναι στην Αγγλία συγκεκριμένα όπου γίνονται προσπάθειες για την νομιμοποίηση γάμων μεταξύ ομοφυλόφιλων. Στις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου υπάρχουν τελευταίως οίκοι ανοχής και λέσχες ομοφυλόφιλων.
Η σκοτεινή αδελφότητα των εχθρών της γυναίκας σήμερα έχει οργανώσεις διεστραμμένες που τρομάζουν με την έκφυλη υποστήριξη μεταξύ τους.
Πολλούς αναγνώστες μπορεί να τους παραξενέψει υπερβολικά αυτό το «εκφυλισμένη αδελφότητα» αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε όλους τους καιρούς της ιστορίας υπήρξαν πάντα διάφορες αδελφότητες του εγκλήματος.
Η νοσηρή συντεχνία των εχθρών της γυναίκας είναι εκτός αμφιβολίας μια αδελφότητα του εγκλήματος.
Οι εχθροί της γυναίκας κατέχουν πάντα ή σχεδόν πάντα τις θέσεις κλειδιά μέσα στον γραφειοκρατικό μηχανισμό. Όταν ένας ομοφυλόφιλος πηγαίνει στην φυλακή, γρήγορα ελευθερώνεται εξαιτίας της επιρροής που διαθέτει στους ανθρώπους με θέσεις κλειδιά στο συνδικάτο του εγκλήματος.
Αν ένας ομοφυλόφιλος δυστυχήσει, αμέσως παίρνει βοήθεια οικονομική από όλους τους σκοτεινούς τύπους της αδελφότητας του εγκλήματος. Τα σκοτεινά μέλη του ομοφυλοφιλισμού αναγνωρίζονται μεταξύ τους από τον τρόπο που ντύνονται.
Εκπλήσσει το να μάθουμε ότι οι ομοφυλόφιλοι χρησιμοποιούν στολές, αλλά έτσι είναι. Η στολή των ομοφυλόφιλων αντιστοιχεί με την μόδα που επικρατεί. Οι ομοφυλόφιλοι λανσάρουν μόδα. Όταν μια μόδα γίνει κοινή, τότε εκείνοι αρχίζουν άλλη. Με αυτόν τον τρόπο η στολή της αδελφότητας του εγκλήματος είναι πάντα ανανεωμένη. Όλες οι μεγάλες πόλεις του κόσμου σήμερα έχουν εκατομμύρια από ομοφυλόφιλους
Το βίτσιο της ομοφυλοφιλίας ξεκινά την πορεία της ντροπής κατά την διάρκεια της εφηβείας. Πολλά σχολεία με έφηβους αγόρια και κορίτσια είναι αληθινοί οίκοι ανοχής ομοφυλοφιλικού τύπου.
Εκατομμύρια δεσποινίδες στην εφηβεία περπατάνε αποφασιστικά για τον σκοτεινό δρόμο των εχθρών του ανθρώπου. Εκατομμύρια εφήβων θηλυκού γένους είναι ομοφυλόφιλοι. Η συντεχνία του, εγκλήματος ανάμεσα στην ομοφυλοφιλία των γυναικών είναι τόσο δυνατή όσο η συντεχνία του εγκλήματος στο ανδρικό φύλο.
Είναι επείγον να εγκαταλείψουμε ριζικά και με οριστικό τρόπο την ψεύτικη ντροπή και να μάθουμε στους εφήβους και των δυο φύλων με ειλικρίνεια όλα τα σεξουαλικά μυστήρια. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να προχωρήσουν οι νέες γενιές από τον δρόμο της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ.

Η ΝΕΟΤΗΤΑ
Η νεότητα διαιρείται σε δυο περιόδους των επτά χρόνων η κάθε μία. Η πρώτη περίοδος αρχίζει στα 21 χρόνια της ηλικίας και τελειώνει στα 28. Η δεύτερη περίοδος αρχίζει στα 28 και τελειώνει στα 35 χρόνια. Οι βάσεις της νεότητας βρίσκονται στο σπίτι, στο σχολείο, στον δρόμο. Η νεότητα που χτίζεται επάνω στο θεμέλιο της βασικής εκπαίδευσης είναι εκ των πραγμάτων ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ και ουσιαστικά καταξιωμένη.
Η νεότητα που χτίζεται επάνω σε ψεύτικα θεμέλια είναι κατά λογική συνέπεια ένας δρόμος λανθασμένος. Οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν το πρώτο μέρος της ζωής τους για να κάνουν δυστυχισμένη την υπόλοιπη ζωή τους.
Οι νέοι από μια λανθασμένη αντίληψη του ψεύτικου εγωισμού, συνήθως πέφτουν στις αγκαλιές των κοινών γυναικών. Οι υπερβολές της νεότητας είναι γραμμάτια που πληρώνονται στα γεράματα με πολύ υψηλό τόκο και ημερομηνία λήξης τριάντα χρόνια αργότερα.
Χωρίς βασική εκπαίδευση η νεότητα μοιάζει με ένα διαρκές μεθύσι είναι ο πυρετός του λάθους, το ποτό και το ζωώδες πάθος. Όλα όσα πρέπει να γίνει ο άνθρωπος στην ζωή του συναντώνται σε δυναμική μορφή κατά τους πρώτους χρόνους της ύπαρξης.
Από όλες τις μεγάλες ανθρώπινες πράξεις που έχουμε υπόψη μας, τόσο σε περασμένες εποχές όσο και στην δική μας εποχή, οι περισσότερες άρχισαν πριν από τα τριάντα χρόνια.
Ο άνθρωπος που έφτασε στα τριάντα του χρόνια αισθάνεται πολλές φορές σαν να βγήκε από μια μεγάλη μάχη όπου είδε να πέφτουν πολλοί σύντροφοί του ο ένας μετά τον άλλον.
Στα τριάντα τους χρόνια οι άντρες και γυναίκες έχουν χάσει πια όλη τους την ζωντάνια και τον ενθουσιασμό και αν αποτύχουν στις πρώτες τους προσπάθειες, γεμίζουν από απαισιοδοξία και εγκαταλείπουν το παιχνίδι.
Οι φαντασιώσεις της ωριμότητας διαδέχονται τις φαντασιώσεις της νεότητας. Χωρίς βασική εκπαίδευση η κληρονομιά των γερατιών είναι συνήθως η απελπισία.
Η νεότητα είναι πρόσκαιρη. Η ομορφιά είναι η λάμψη της νεότητας, αλλά είναι περαστική, δεν διαρκεί.
Η νεότητα έχει ζωντανή ευφυΐα και την κρίση αδύνατη. Είναι σπάνιοι στην ζωή οι νέοι που έχουν δυνατή κρίση και ζωντανή ευφυΐα. Χωρίς ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ οι νέοι γίνονται εμπαθείς, πότες, απατεώνες, είρωνες, προσβλητικοί, άπληστοι, φαγάδες, ζηλιάρηδες, φονιάδες, κλέφτες, υπερήφανοι, τεμπέληδες κλπ.
Η νεότητα είναι ένας ήλιος του καλοκαιριού που γρήγορα κρύβεται. Στους νέους αρέσει να σπαταλούν τις ζωτικές αξίες της νιότης. Οι γέροι διαπράττουν το σφάλμα να εκμεταλλεύονται τους νέους και να τους οδηγούν στον πόλεμο.
Οι νέοι άνθρωποι μπορούν να μεταμορφωθούν και να μεταμορφώσουν και τον κόσμο αν προσανατολίζονται προς τον δρόμο της βασικής εκπαίδευσης. Κατά την περίοδο της νιότης μας είμαστε γεμάτοι από όνειρα που μας οδηγούν μόνο στην απογοήτευση.
Το ΕΓΩ επωφελείται από την φλόγα της νιότης για να δυναμώσει και να γίνει ισχυρό. Το εγώ θέλει να ικανοποιήσει το πάθος του με οποιοδήποτε τίμημα ακόμη και αν τα γεράματα θα είναι καταστροφικά.
Στους νέους αρέσει μόνο να παραδίδονται στην αγκαλιά της μοιχείας, του κρασιού και όλων των ειδών τις απολαύσεις. Δεν θέλουν να καταλάβουν οι νέοι ότι το να είσαι σκλάβος της απόλαυσης είναι ίδιο (ιδιότητα) των κοινών γυναικών και όχι των αληθινών ανδρών.
Καμία απόλαυση δεν διαρκεί αρκετά. Η δίψα για απολαύσεις είναι το μειονέκτημα που κάνει τα διανοητικά ΖΩΑ πιο ευκαταφρόνητα.
Ο μεγάλος ισπανόφωνος ποιητής Χόρχε Μανρίκε είπε: «Πόσο γρήγορα φεύγει η απόλαυση, που μετά η ανάμνηση της δίνει πόνο, που κατά την γνώμη μας κάθε προηγούμενο χρόνο ήταν καλύτερα».
Ο Αριστοτέλης μιλώντας σχετικά με την απόλαυση είπε: «Όταν πρόκειται να δικάσουμε την απόλαυση οι άνθρωποι δεν είμαστε αμερόληπτοι δικαστές».
Το διανοητικό ΖΩΟ ικανοποιείται δικαιώνοντας την απόλαυση. Ο Φρειδερίκος ο Μέγας δεν είχε δισταγμούς για να βεβαιώσει με έμφαση: «Η απόλαυση είναι το πιο ρεαλιστικό καλό σε αυτήν την ζωή».
Ο πιο αβάσταχτος πόνος είναι αυτός που παράγεται από την παράταση της πιο έντονης απόλαυσης. Οι διεφθαρμένοι νέοι αφθονούν σαν τα κακά χορτάρια. Το ΕΓΩ διαφθοράς πάντα δικαιολογεί την απόλαυση. Ο χρόνια διεφθαρμένος περιφρονεί το γάμο ή προτιμά να τον αναβάλλει. Είναι βαρύ το να αναβάλλεις τον γάμο με το πρόσχημα ότι θέλεις να απολαύσεις όλες τις απολαύσεις της γης.
Είναι ανόητο να στερέψεις την ζωτικότητα της νιότης και μετά να παντρευτείς. Τα θύματα μιας παρόμοιας ηλιθιότητας είναι τα παιδιά. Πολλοί άνδρες παντρεύονται γιατί έχουν κουραστεί, πολλές γυναίκες παντρεύονται από περιέργεια και το αποτέλεσμα σε παρόμοιες βλακείες είναι πάντα η απογοήτευση.
Κάθε σοφός άνθρωπος αγαπά αληθινά και με όλη του την καρδιά την γυναίκα που διάλεξε.
Πρέπει να παντρευόμαστε πάντα όταν είμαστε νέοι αν στ’ αλήθεια δεν θέλουμε να έχουμε άθλια γεράματα.
Για όλα υπάρχει ο καιρός τους στην ζωή. Το να παντρευτεί ένας νέος είναι φυσιολογικό, αλλά το να παντρευτεί ένας ηλικιωμένος είναι ανοησία.
Οι νέοι πρέπει να παντρεύονται και να ξέρουν να φτιάξουν το σπιτικό τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το τέρας της ζήλειας καταστρέφει τα νοικοκυριά.
Ο Σολομών είπε: «Οι ζήλιες είναι σκληρές σαν τάφος τα κάρβουνα της ζήλιας είναι πύρινα κάρβουνα».
Η φυλή των διανοητικών ΖΩΩΝ είναι ζηλιάρα σαν τους σκύλους. Οι ζήλιες είναι εντελώς ΖΩΩΔΕΙΣ. Ο άνδρας που ζηλεύει μια γυναίκα δεν ξέρει με ποιον έχει να κάνει. Είναι καλύτερα να μην την ζηλεύουμε για να ξέρουμε τι είδους γυναίκα έχουμε. Το δηλητηριασμένο ξεφωνητό μιας ζηλιάρας γυναίκας είναι πιο θανατερό από τα δόντια ενός λυσσασμένου σκύλου. Είναι λάθος να λέμε ότι όπου υπάρχει ζήλια υπάρχει αγάπη. Οι ζήλιες ποτέ δεν δημιουργούν αγάπη η αγάπη και η ζήλια είναι ασυμβίβαστες. Η προέλευση της ζήλιας βρίσκεται στον φόβο. Το ΕΓΩ δικαιώνει την ζήλια με πολλών ειδών δικαιολογίες. Το ΕΓΩ φοβάται μήπως χάσει το αγαπημένο του πρόσωπο. Αυτός που θέλει στ’ αλήθεια να διαλύσει το ΕΓΩ πρέπει να είναι πάντα διατεθειμένος να χάσει το πιο αγαπημένο για τον ίδιο.
Στην πράξη μπορέσαμε να εξακριβώσουμε μετά από παρατηρήσεις πολλών χρόνων, ότι κάθε διεφθαρμένο γεροντοπαλήκαρο μετατρέπεται σε ζηλιάρη σύζυγο.
Όλοι οι άνδρες υπήρξαν τρομερά πόρνοι.
Ο άνδρας και η γυναίκα πρέπει να είναι ενωμένοι με εθελοντικό τρόπο και από αγάπη, όμως όχι από φόβο και ζήλια.
Ο άνδρας πρέπει να είναι υπόλογος στον ΜΕΓΑΛΟ ΝΟΜΟ για την διαγωγή του και η γυναίκα για την δική της. Ο άνδρας δεν μπορεί να είναι υπόλογος για την διαγωγή της γυναίκας ούτε η γυναίκα να είναι υπόλογη για την συμπεριφορά του άνδρα της. Ο καθένας είναι υπόλογος για την ίδια του την διαγωγή και οι ζήλιες να διαλύονται. Το βασικό πρόβλημα της νεότητας είναι ο γάμος.
Η φιλάρεσκη νέα με διάφορους φίλους μένει γεροντοκόρη γιατί τόσο οι μεν όσο και οι δε απογοητεύονται απ’ αυτήν.
Είναι αναγκαίο οι νέες να ξέρουν να διατηρήσουν τον αρραβωνιαστικό τους αν στ’ αλήθεια θέλουν να παντρευτούν. Είναι αναγκαίο να μην μπερδεύουμε την ΑΓΑΠΗ με το ΠΑΘΟΣ. Οι νέοι ερωτευμένοι και οι νέες δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στην αγάπη και το πάθος.
Είναι επείγον να ξέρουμε ότι το ΠΑΘΟΣ είναι ένα δηλητήριο που ξεγελά τον νου και την καρδιά.
Κάθε άνδρας παθιασμένος και κάθε γυναίκα παθιασμένη θα μπορούσαν να φθάσουν μέχρι τον όρκο με δάκρυα από αίμα ότι είναι αληθινά ερωτευμένοι.
Αφού ικανοποιηθεί το πάθος του ζώου, ο χάρτινος πύργος πέφτει. Η αποτυχία τόσων και τόσων γάμων οφείλεται στον λόγο ότι παντρεύτηκαν από ζωώδες πάθος, όχι όμως από ΑΓΑΠΗ.
Το πιο σοβαρό βήμα που κάνουμε κατά την νεότητα είναι ο γάμος και στα σχολεία, λύκεια και πανεπιστήμια θα έπρεπε να προετοιμάζονται οι νέοι και νέες γι’ αυτό το σημαντικό βήμα.
Είναι λυπηρό ότι πολλοί νέοι και δεσποινίδες παντρεύονται από οικονομικό συμφέρον ή από απλά κοινωνικά συμφέροντα.
Όταν ο γάμος γίνεται από ζωώδες πάθος ή από κοινωνική συμφεροντολογία ή για οικονομικούς λόγους, το αποτέλεσμα είναι η αποτυχία.
Είναι πολλά τα ζευγάρια που αποτυχαίνουν στον γάμο από ασυμφωνία χαρακτήρων.
Η γυναίκα που παντρεύεται έναν νέο ζηλιάρη, οξύθυμο, νευρικό θα γίνει το θύμα ενός δημίου.
Ο άντρας, που παντρεύεται μια ζηλιάρα γυναίκα, νευρική, λυσσασμένη, είναι φανερό ότι θα περάσει την ζωή του σε μια κόλαση.
Για να υπάρχει αληθινή αγάπη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, είναι επείγον το να μην υπάρχει ζωώδες πάθος, είναι απαραίτητο να διαλύσουμε το ΕΓΩ της ζήλειας, είναι αναγκαίο να διασπάσουμε τον θυμό, είναι βασικό να υπάρχει αφιλοκέρδεια πλήρης.
Το ΕΓΩ βλάπτει τα νοικοκυριά, ο ΕΑΥΤΟΣ μου καταστρέφει την αρμονία. Αν οι νέοι και δεσποινίδες μελετήσουν την δική μας ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ και έχουν πρόθεση να διαλύσουν το ΕΓΩ, είναι ολοφάνερο ότι θα μπορέσουν να βρουν τον δρόμο του ΤΕΛΕΙΟΥ ΓΑΜΟΥ.
Μόνο διαλύοντας το ΕΓΩ θα μπορεί να υπάρχει αληθινή ευτυχία στα νοικοκυριά.
Στους νέους και δεσποινίδες που θέλουν να ευτυχήσουν στον γάμο τους, τους συνιστούμε να μελετήσουν σε βάθος την δική μας ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ και να διαλύσουν το ΕΓΩ.
Πολλοί πατέρες ζηλεύουν τρομερά τις κόρες τους και δεν θέλουν να έχουν αρραβωνιαστικό. Παρόμοια τακτική είναι ανόητη κατά εκατό τοις εκατό, γιατί τα κορίτσια χρειάζονται να έχουν αρραβωνιαστικό και να παντρεύονται.
Το αποτέλεσμα παρόμοιας έλλειψης κατανόησης είναι οι αρραβωνιαστικοί στα κρυφά, στον δρόμο, με τον κίνδυνο να πέσουν στα χέρια κάποιου που θα τις αποπλανήσει.
Οι νέες πρέπει να έχουν πάντα ελευθερία να έχουν τον αρραβωνιαστικό τους, όμως δεδομένου ότι δεν έχουν ακόμα διαλύσει το ΕΓΩ, καλύτερα είναι να μην μένουν μόνες με τον αρραβωνιαστικό. Οι νέοι και δεσποινίδες πρέπει να είναι ελεύθεροι να κάνουν τις γιορτές τους στο σπίτι. Οι υγιείς ψυχαγωγίες δεν βλάπτουν κανέναν και η νεολαία χρειάζεται να έχει ψυχαγωγία. Αυτό που βλάπτει την νεολαία είναι το οινόπνευμα, το τσιγάρο, η μοιχεία, τα όργια, η αχαλίνωτη ελευθερία, τα μπαρ, τα καμπαρέ κλπ.
Οι οικογενειακές γιορτές, οι αξιοπρεπείς χοροί, η καλή μουσική, οι περίπατοι στην εξοχή κλπ, δεν μπορούν να βλάψουν κανέναν. Ο νους βλάπτει την αγάπη. Πολλοί νέοι έχασαν την ευκαιρία να κάνουν έναν γάμο με σπουδαίες γυναίκες εξαιτίας των φόβων τους για τα οικονομικά, των αναμνήσεων του χθες και του άγχους τους για το αύριο.
Ο φόβος για την ζωή, για την πείνα, για την κακομοιριά και τα μάταια σχέδια του νου μετατρέπονται στην πρωταρχική αιτία για κάθε αναβολή του γάμου.
Πολλοί είναι οι νέοι που δεν αποφασίζουν να παντρευτούν μέχρις ότου να αποκτήσουν ορισμένο ποσόν χρημάτων, δικό τους σπίτι, αυτοκίνητο τελευταίο μοντέλο και χιλιάδες ανοησίες ακόμα, σαν όλα αυτά να ήταν η ευτυχία.
Είναι λυπηρό ότι αυτό το είδος ανδρών χάνουν ωραίες ευκαιρίες για γάμο εξαιτίας του φόβου της ζωής, του θανάτου, για το τι θα πουν οι άλλοι κλπ.
Παρόμοιο είδος ανδρών μένουν γεροντοπαλλήκαρα για όλη τους την ζωή ή παντρεύονται όταν είναι πάρα πολύ αργά, όταν πια δεν τους μένει χρόνος να κάνουν μια οικογένεια και να μορφώσουν τα παιδιά τους.
Στην πραγματικότητα όλα όσα χρειάζεται ένας άνδρας για να συντηρήσει την γυναίκα του και τα παιδιά τους είναι να έχει ένα επάγγελμα ή μια ταπεινή τέχνη, αυτό είναι όλο.
Πολλές νέες μένουν γεροντοκόρες γιατί διαλέγουν σύζυγο. Οι υπολογίστριες γυναίκες, συμφεροντολόγες, εγωίστριες, μένουν γεροντοκόρες ή αποτυγχάνουν παταγωδώς στον γάμο τους.
Είναι αναγκαίο να καταλάβουν οι νέες ότι όλοι οι άνδρες απογοητεύονται από μια γυναίκα συμφεροντολόγα, υπολογίστρια και εγωίστρια. Πολλές γυναίκες νέες με πόθο να ψαρέψουν σύζυγο βάφονται στο πρόσωπο με τρόπο υπερβολικό, βγάζουν τα φρύδια, φουντώνουν τα μαλλιά τους, βάζουν περούκες και βλεφαρίδες ψεύτικες. Αυτές οι γυναίκες δεν καταλαβαίνουν την ανδρική ψυχολογία. Ο άνδρας από φύση απεχθάνεται τις βαμμένες κούκλες και θαυμάζει την ομορφιά που είναι φυσική και το αυθόρμητο χαμόγελο. Ο άνδρας θέλει να βλέπει στην γυναίκα την ειλικρίνεια, την απλότητα, την αληθινή και αφιλοκερδή αγάπη, την φυσική της αθωότητα. Οι δεσποινίδες που θέλουν να παντρευτούν χρειάζονται να καταλάβουν σε βάθος την ψυχολογία του ανδρικού φύλου.
Η ΑΓΑΠΗ είναι το ΖΟΥΜΙ της σοφίας. Η αγάπη τρέφεται με την αγάπη. Η φλόγα της παντοτινής νιότης είναι η αγάπη.

Η ΩΡΙΜΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η ώριμη ηλικία αρχίζει από τα τριάντα πέντε και τελειώνει στα πενήντα έξι. Ο άνδρας της ώριμης ηλικίας πρέπει να ξέρει να κυβερνά το σπίτι του και να προσανατολίζει τα παιδιά του. Στην κανονική ζωή κάθε άνδρας της ώριμης ηλικίας είναι αρχηγός της οικογένειας. Ο άνδρας που δεν έχει κάνει το νοικοκυριό του και δεν έχει βρει την τύχη του στην διάρκεια της νεότητας του και της ώριμης ηλικίας του, δεν θα μπορεί να το κάνει πια. Είναι εκ των πραγμάτων μια αποτυχία. Εκείνοι που προσπαθούν να κάνουν νοικοκυριό και προκοπή στα γεράματα είναι στ’ αλήθεια άξιοι για λύπη.
Το ΕΓΩ της απληστίας φτάνει στα άκρα και θέλει να μαζέψει περιουσίες. Το ανθρώπινο ον χρειάζεται ψωμί, ρούχα και στέγη. Είναι αναγκαίο να έχεις ψωμί, ένα δικό σου σπίτι, ρούχα, φορεσιές, παλτά για να σκεπάζεις το σώμα, αλλά δεν χρειάζεται να συγκεντρώνεις μεγάλα ποσά χρημάτων για να μπορέσεις να ζήσεις. Εμείς δεν υποστηρίζουμε τον πλούτο ούτε την μιζέρια: και τα δύο άκρα είναι καταδικαστέα.
Πολλοί είναι αυτοί που κυλιούνται στην λάσπη της κακομοιριάς και επίσης είναι αρκετοί που κυλιούνται στο βούρκο του πλούτου.
Είναι αναγκαίο να κατέχεις μια μέτρια περιουσία δηλαδή, ένα όμορφο σπίτι με ωραίο κήπο, μία σίγουρη πηγή εισοδήματος, να είσαι πάντα εμφανίσιμος και να μην πεινάς. Αυτό είναι το κανονικό για κάθε ανθρώπινο ον. Η κακομοιριά, η πείνα, οι αρρώστιες και η άγνοια δεν πρέπει να υπάρχουν ποτέ σε καμιά χώρα, που καυχιέται για μορφωμένη και πολιτισμένη. Ακόμη η δημοκρατία δεν υπάρχει αλλά χρειαζόμαστε να την δημιουργήσουμε.
Όσο υπάρχει έστω και ένας πολίτης χωρίς ψωμί, ρούχα, και κατάλυμα η δημοκρατία πρακτικά δεν είναι παρά ένα ωραίο ιδανικό.
Οι αρχηγοί των οικογενειών πρέπει να δείχνουν κατανόηση, να είναι έξυπνοι, ποτέ να μην πίνουν κρασί, να μην είναι λαίμαργοι, μεθύστακες, τύραννοι κλπ.
Κάθε ώριμος άνδρας ξέρει από ίδια πείρα ότι τα παιδιά μιμούνται το παράδειγμα του και αν αυτό είναι λαθεμένο, θα σημαδέψει στους απογόνους του τον παράλογο προσανατολισμό του.
Είναι αληθινά ηλίθιο το να έχει διάφορες γυναίκες ο ώριμος άντρας και να ζει με μεθύσια, πολυφαγία, όργια κλπ. Τον ώριμο άντρα τον βαραίνει η ευθύνη όλης της οικογένειας και είναι φανερό ότι αν πάρει λάθος δρόμο, θα φέρει περισσότερη ακαταστασία, σύγχυση και πίκρα στον κόσμο.
Ο πατέρας και η μητέρα πρέπει να καταλάβουν την διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα. Είναι ανόητο τα κορίτσια να σπουδάζουν φυσική, χημεία, άλγεβρα κλπ. Ο εγκέφαλος της γυναίκας είναι διαφορετικός από του άντρα, αυτά τα μαθήματα είναι πολύ κατάλληλα για το αρσενικό φύλο αλλά είναι άχρηστα και μέχρι βλαβερά για τον γυναικείο εγκέφαλο.
Είναι αναγκαίο το ότι οι πατέρες και μητέρες στην οικογένεια να παλεύουν με όλη τους την καρδιά για να προωθήσουν μια ζωτική αλλαγή σε όλα τα επίπεδα σχολικών σπουδών.
Η γυναίκα πρέπει να μάθει να διαβάζει, να γράφει, να παίζει πιάνο, να υφαίνει, να κεντά και γενικά όλες τις γυναικείες δουλειές, Η γυναίκα πρέπει να προετοιμαστεί από τα ίδια τα θρανία του σχολείου για την υπέροχη αποστολή που της αντιστοιχεί σαν ΜΗΤΕΡΑ και σαν σύζυγος.
Είναι ανόητο να βλάπτεις τον εγκέφαλο των γυναικών με πολύπλοκες και δύσκολες σπουδές κατάλληλες για τον ανδρικό εγκέφαλο. Είναι αναγκαίο ότι τόσο οι πατέρες της οικογένειας όσο και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, λυκείου ή πανεπιστημίου να ασχολούνται περισσότερο με το να φέρουν την γυναίκα στην θηλυκότητα που της αντιστοιχεί. Είναι κουτό το να στρατεύεις τις γυναίκες, να τις υποχρεώνεις να βαδίζουν με σημαίες και τύμπανα στους δρόμους των πόλεων σαν να ήταν άνδρες.
Η γυναίκα πρέπει να είναι θηλυκιά και ο άνδρας να είναι πολύ αρσενικός.
Το ενδιάμεσο φύλο, η ομοφυλοφιλία, είναι το προϊόν του εκφυλισμού και της βαρβαρότητας.
Οι δεσποινίδες που αφιερώνουν την ζωή τους σε μακρές και δύσκολες σπουδές γερνούν και κανείς δεν τις παντρεύεται.
Στη μοντέρνα ζωή είναι συμφέρον οι γυναίκες να κάνουν σύντομες καριέρες; αισθητικός, δακτυλογράφος, στενογράφος, ράφτρα, παιδαγωγός κλπ.
Κανονικά η γυναίκα πρέπει να είναι αφοσιωμένη αποκλειστικά στην ζωή του νοικοκυριού. Όμως εξαιτίας της σκληρότητας της εποχής που ζούμε, η γυναίκα χρειάζεται να εργαστεί για να τρώει και να ζήσει. Το να εργάζεται έξω από το σπίτι είναι σκληρότητα της χείριστης μορφής.
Ο σύγχρονος άνδρας εκφυλισμένος έχει δημιουργήσει μια ψεύτικη τάξη πραγμάτων και έχει κάνει την γυναίκα να χάσει την θηλυκότητά της, την έβγαλε από το σπίτι της και την μετέτρεψε σε σκλάβα.
Η γυναίκα που έγινε «αρσενικοθήλυκη» με ανδρική νοοτροπία, που καπνίζει τσιγάρα και διαβάζει εφημερίδα, μισόγυμνη με την φούστα επάνω από τα γόνατα ή παίζοντας κούμ-καν, είναι το αποτέλεσμα των εκφυλισμένων ανδρών αυτής της εποχής, το κοινωνικό βίτσιο ενός πολιτισμού που αγωνιά.
Η γυναίκα που είναι μοντέρνα κατάσκοπος, η γιατρίνα που παίρνει ναρκωτικά, η γυναίκα πρωταθλήτρια στα σπορ, αλκοολική, εκφυλισμένη, που αρνείται το στήθος της στα παιδιά της για να μην χάσει την ομορφιά της, είναι το αποβλητέο σύμπτωμα ενός λανθασμένου πολιτισμού.
Έφθασε η ώρα για να οργανωθεί ο στρατός για την παγκόσμια σωτηρία με άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης που να είναι διατεθειμένοι στ’ αλήθεια να παλέψουν ενάντια στην πλαστή αυτή τάξη πραγμάτων.
Έχει φθάσει η ώρα να εγκαταστήσουμε στον κόσμο ένα νέο πολιτισμό, ένα νέο τρόπο μόρφωσης.
Η γυναίκα είναι ο θεμέλιος λίθος του νοικοκυριού και αν αυτή η πέτρα είναι κακοκατεργασμένη, γεμάτη από αγριάδες και παραμορφώσεις κάθε είδους, το αποτέλεσμα της κοινωνικής ζωής θα είναι η καταστροφή.
Ο άνδρας είναι διαφορετικός, αλλιώτικος και γι’ αυτό μπορεί να έχει την πολυτέλεια να σπουδάσει ιατρική, φυσική, χημεία, μαθηματικά, δίκαιο, μηχανολογία, αστρονομία κλπ.
Μια στρατιωτική σχολή για άνδρες δεν είναι ανοησία, αλλά μια στρατιωτική σχολή για γυναίκες εκτός του ότι είναι ανόητο είναι και τρομερά γελοίο.
Είναι αηδιαστικό να βλέπεις τις μέλλουσες συζύγους, τις μέλλουσες μητέρες που θα πρέπει να έχουν το μωρό τους στο στήθος να βαδίζουν σαν άντρες στους δρόμους της πόλης.
Αυτό όχι μόνο δείχνει χάσιμο της θηλυκότητας στο φύλο αλλά ακόμα βάζει το δάχτυλο στην πληγή δείχνοντας το χάσιμο του ανδρισμού του άνδρα. Ο άνδρας, άνδρας αληθινός, ο άνδρας ο πολύ αρσενικός δεν μπορεί ποτέ να παραδεχτεί μια στρατιωτική παρέλαση γυναικών. Η αρσενική λεπτολογία, η ψυχολογική ιδιοσυγκρασία του αρσενικού, η σκέψη του άνδρα αισθάνεται αληθινή αηδία από αυτού του είδους τα θεάματα, που δείχνουν μέχρι κορεσμού τον ανθρώπινο εκφυλισμό.
Χρειαζόμαστε η γυναίκα να γυρίσει στο νοικοκυριό της, στην θηλυκότητά της στην φυσική της ομορφιά, στην πρωτόγονη αθωότητά της, και στην αληθινή της απλότητα. Χρειαζόμαστε να τελειώσουμε με όλη αυτή την κατάσταση πραγμάτων και να εγκαταστήσουμε επάνω στην Γη έναν νέο πολιτισμό με νέα δομή.
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ξέρουν να μεγαλώσουν τις νέες γενιές με πραγματική σοφία και αγάπη.
Τα αρσενικά παιδιά όχι μόνο πρέπει να πάρουν διανοητική πληροφόρηση και να μάθουν μια τέχνη ή να γίνουν επαγγελματίες. Είναι αναγκαίο τα αγόρια να γνωρίζουν το αίσθημα της υπευθυνότητας και να βαδίσουν στο δρόμο της ευθύτητας και της συνειδητής αγάπης.
Επάνω στους ώμους του ώριμου άνδρα βαραίνει η ευθύνη μιας συζύγου, μερικών αγοριών και μερικών κοριτσιών.
Ο ώριμος άνδρας με υψηλή αίσθηση υπευθυνότητας, σοβαρός, εγκρατής, με αρετές, σταθερός κλπ, είναι σεβαστός από την οικογένεια του και από όλους τους συνανθρώπους του.
Ο ώριμος άνδρας που σκανδαλίζει τον κόσμο με τις μοιχείες του, πορνείες, προβλήματα, αδικίες κάθε μορφής γίνεται αντιπαθής από όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο υποφέρει ο ίδιος αλλά επίσης πικραίνει την οικογένεια του και φέρνει πόνο και σύγχυση σ’ όλον τον κόσμο.
Είναι αναγκαίο για τον ώριμο άνδρα να ξέρει να ζει στην εποχή του σωστά. Είναι επείγον για τον ώριμο άνδρα να καταλάβει ότι η νεότητα πέρασε πια.
Είναι γελοίο το να θέλεις στην ωριμότητα να επαναλάβεις τα ίδια δράματα και σκηνές της νεότητας. Κάθε εποχή της ζωής έχει την ομορφιά της και πρέπει να ξέρεις να την ζεις.
Ο ώριμος άνδρας πρέπει να εργάζεται εντατικά πριν φτάσουν τα γεράματα έτσι όπως το μερμήγκι εργάζεται προβλεπτικά κουβαλώντας φύλλα για την φωλιά του πριν έρθει ο σκληρός χειμώνας, το ίδιο πρέπει να κάνει με ταχύτητα και προβλεπτικότητα ο ώριμος άνδρας.
Πολλοί νέοι άνδρες σπαταλούν απερίσκεπτα όλες τους τις ζωτικές αξίες και όταν φτάσουν στην ωριμότητα είναι άσχημοι, τρομακτικοί, κακόμοιροι, αποτυχημένοι. Είναι αληθινά γελοίο να βλέπεις πολλούς ώριμους άνδρες να επαναλαμβάνουν τις ανοησίες της νεότητας τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι τώρα έγιναν φρικιαστικοί και ότι η νεότητα έφυγε.
Μια από τις μεγαλύτερες μάστιγες αυτού του πολιτισμού που αγωνιά, είναι το βίτσιο του οινοπνεύματος. Στην περίοδο της νεότητας πολλοί παραδίνονται στο ποτό και όταν φτάσει η ωριμότητα δεν έχουν κάνει σπιτικό, δεν έχουν κάνει περιουσία, δεν έχουν ένα προσοδοφόρο επάγγελμα, ζουν από μπαρ σε μπαρ ζητιανεύοντας ποτό, τρομερά φρικιαστικοί, αηδιαστικοί και μίζεροι. Οι αρχηγοί οικογένειας και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να προσέξουν ειδικά τους νέους προσανατολίζοντας τους σωστά με την πρόθεση να κάνουν ένα καλύτερο κόσμο.

ΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ
Τα πρώτα σαράντα χρόνια της ζωής μας δίνουν το βιβλίο, τα επόμενα τριάντα χρόνια το σχόλιο.
Στα είκοσι χρόνια ένας άνδρας είναι ένα παγώνι, στα τριάντα λιοντάρι, στα σαράντα μια καμήλα, στα πενήντα ένα φίδι, εξήντα ένας σκύλος, στα εβδομήντα ένας πίθηκος και στα εβδομήντα μονάχα μια φωνή και μια σκιά.
Ο χρόνος αποκαλύπτει τα πάντα: είναι ένας τσαρλατάνος πολύ ενδιαφέρων που μιλά από μόνος του ακόμη και όταν δεν ρωτάει κανείς.
Δεν υπάρχει τίποτα φτιαγμένο από τα χέρια του φτωχού ΔΙ¬ΑΝΟΗΤΙΚΟΥ ΖΩΟΥ κατά λάθος ονομαζόμενου άνθρωπος, που αργά ή γρήγορα να μην το καταστρέφει ο χρόνος.
«FUGIT IREPARABILE TEMPUS», ο χρόνος που φεύγει δεν επιστρέφει.
Ο χρόνος βγάζει στο φως της δημοσιότητας αυτό που τώρα είναι κρυμμένο και κουκουλώνει και κρύβει όλα όσα αυτή την στιγμή λάμπουν αστραφτερά.
Τα γεράματα είναι όπως η αγάπη, δεν μπορούν να κρυφτούν παρόλο που μεταμφιέζονται με τα ρούχα της νεότητας. Τα γεράματα καταρρίπτουν την υπερηφάνεια των ανδρών και τους ταπεινώνουν, αλλά άλλο είναι να είσαι ταπεινός και άλλο πράγμα να πέφτεις ταπεινωμένος.
Όταν ο θάνατος πλησιάζει, οι γέροι απογοητευμένοι από την ζωή, βρίσκουν ότι τα γεράματα δεν είναι πια ένα φορτίο.
Όλοι οι άνδρες αγκαλιάζουν την ελπίδα ότι θα ζήσουν μακρά ζωή και θα φτάσουν να γίνουν γέροι και εντούτοις τα γεράματα τους τρομάζουν.
Τα γεράματα αρχίζουν στα πενήντα έξι χρόνια και προχωρούν κατά επταετείς περιόδους που μας οδηγούν στην κατάπτωση και τον θάνατο.
Η μεγαλύτερη τραγωδία των γέρων ξεκινά όχι από το ίδιο το γεγονός ότι είναι γέροι, αλλά από την ανοησία ότι δεν θέλουν να αναγνωρίσουν ότι είναι και από την βλακεία να νομίζουν ότι είναι νέοι, λες και τα γεράματα να ήταν ένα έγκλημα.
Το καλύτερο που έχουν τα γεράματα είναι ότι κάποιος βρίσκεται πολύ κοντά στην άκρη.
Το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΩ, το Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ δεν καλυτερεύει με τα χρόνια και την πείρα. Μπερδεύεται, γίνεται πιο δύσκολο, περίπλοκο, γι’ αυτό λέει ο λαός: «Χαρακτήρα και παρουσιαστικό μαζί μέχρι τον τάφο».
Το Ψυχολογικό Εγώ των γέρο-δύσκολων παρηγορείται μόνο του δίνοντας ωραίες συμβουλές εξαιτίας της ανικανότητας του να δώσει κακά παραδείγματα.
Οι γέροι ξέρουν πολύ καλά ότι το γεράματα είναι ένας τρομακτικός τύραννος που τους απαγορεύει με ποινή θανάτου να απολαύσουν τις χαρές της τρελής νεότητας και προτιμούν να παρηγορούνται μόνοι τους δίνοντας ωραίες συμβουλές. Το ΕΓΩ κρύβει το ΕΓΩ, το ΕΓΩ εξαφανίζει ένα μέρος του εαυτού του και όλα περιβάλλονται με υπέροχες φράσεις και όμορφες συμβουλές.
ΕΝΑ μέρος του ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ κρύβει άλλο μέρος του ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ. Το ΕΓΏ κρύβει ό,τι δεν το συμφέρει.
Είναι απόλυτα αποδεδειγμένο από παρατηρήσεις και πείρα ότι όταν τα βίτσια μας εγκαταλείπουν μας ευχαριστεί να σκεπτόμαστε ότι εμείς είμαστε αυτοί που τα εγκαταλείψαμε.
Η καρδιά του ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟΎ ΖΩΟΥ δεν γίνεται καλύτερη με τα χρόνια, αλλά χειρότερη, πάντα γίνεται πέτρα, και αν στα νιάτα μας υπήρξαμε άπληστοι, ψεύτες, παλιοχαρακτήρες, στα γεράματα θα είμαστε πολύ χειρότεροι.
Οι γέροι ζουν στο παρελθόν, οι γέροι είναι το αποτέλεσμα πολλών χθες, οι υπερήλικες αγνοούν εντελώς την στιγμή που ζούμε, οι γέροι είναι συσσωρευμένη μνήμη.
Ο μόνος τρόπος να φτάσουμε στα τέλεια γεράματα είναι διαλύοντας το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΩ, Όταν μάθουμε να πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή, φθάνουμε στα υπέροχα γεράματα.
Τα γεράματα δίνουν μια μεγάλη αίσθηση γαλήνης και ελευθερίας σ’ αυτούς που διέλυσαν πια το ΕΓΩ.
Όταν τα πάθη έχουν πεθάνει με τρόπο ριζικό, ολοκληρωτικό και τελειωτικό, μένει κάποιος ελεύθερος όχι από ένα αφεντικό μόνο, αλλά από πολλά αφεντικά.
Είναι πολύ δύσκολο να βρεις στην ζωή γέρους αθώους που να μην έχουν πια ούτε καν αχνάρια του ΕΓΩ, αυτό το είδος των γέρων είναι άπειρα ευτυχισμένοι και ζουν στιγμή με στιγμή.
Ο άνθρωπος που ρυτίδιασε στην ΣΟΦΙΑ, ο γέρος στην γνώση, ο κύριος της αγάπης γίνεται εκ των πραγμάτων ο φωτεινός φάρος που οδηγεί με σοφία το ρεύμα των αμέτρητων αιώνων.
Στον κόσμο έχουν υπάρξει και υπάρχουν ακόμα μερικοί ΓΈΡΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ που δεν έχουν ούτε καν τα τελευταία υπολείμματα του ΕΓΩ. Αυτοί οι ΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ΑRΗΑΤ είναι τόσο εξωτικοί και θεϊκοί όπως το λουλούδι του λωτού.
Ο αξιοσέβαστος γέρος Δάσκαλος που έχει διαλύσει το πολλαπλό εγώ, κατά ριζική και καθοριστική μορφή, είναι η τέλεια έκφραση της τέλειας σοφίας, της θεϊκής αγάπης και της άφατης εξουσίας.
Ο ΓΕΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ που πια δεν έχει το ΕΓΩ, είναι εκ των πραγμάτων η πλήρης εκδήλωση του θεϊκού ΕΙΝΑΙ.
Αυτοί οι ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ, αυτοί οι ΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ΑRΗΑΤ έχουν φωτίσει τον κόσμο από τους αρχαίους καιρούς. Ας θυμηθούμε τους ΒΟΥΔΑ, ΜΩΥΣΗ, ΕΡΜΗ, ΡΑΜΑΚΡΙΣΝΑ, ΔΑΝΙΗΛ, τον ΑΓΙΟ ΛΑΜΑ κλπ.
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων, οι γυναίκες εκπαιδευτικοί, οι γονείς, πρέπει να διδάξουν στις νέες γενιές να σέβονται και να τιμούν τους γέροντες.
ΕΚΕΙΝΟ που δεν έχει όνομα, ΑΥΤΟ που είναι θεϊκό, ΑΥΤΟ που είναι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ έχει τρεις μορφές: ΣΟΦΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΛΟΓΟ.
Το θεϊκό σαν ΠΑΤΕΡΑΣ είναι η ΚΟΣΜΙΚΗ ΣΟΦΙΑ, σαν ΜΗΤΕΡΑ είναι η ΑΠΕΙΡΗ ΑΓΑΠΗ, σαν ΓΙΟΣ είναι ο ΛΟΓΟΣ.
Στον πατέρα της οικογένειας υπάρχει το σύμβολο της σοφίας. Στην μητέρα του σπιτικού υπάρχει η ΑΓΑΠΗ. Τα παιδιά συμβολίζουν τον λόγο.
Ο γέροντας πατέρας αξίζει όλη την συμπαράσταση των παιδιών. Ο γέρος πια πατέρας δεν μπορεί να εργαστεί και είναι δίκαιο να τον συντηρούν και σέβονται τα παιδιά.
Η λατρεμένη μάνα γριά πλέον, δεν μπορεί να εργαστεί και γι’ αυτό είναι αναγκαίο οι γιοι και οι κόρες να την φροντίζουν και να την αγαπούν και να κάνουν αυτή την αγάπη θρησκεία.
Αυτός που δεν ξέρει να αγαπά τον πατέρα του, αυτός που δεν ξέρει να ΛΑΤΡΕΥΕΙ την ΜΗΤΕΡΑ του, προχωρά στον δρόμο του αριστερού χεριού, από τον δρόμο του λάθους.
Τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα να κρίνουν τους γονείς. Κανείς δεν είναι τέλειος σ’ αυτόν τον κόσμο και αυτοί που δεν έχουν ορισμένα ελαττώματα προς μια κατεύθυνση, τα έχουν προς άλλη. Όλοι έχουμε κοπεί από το ίδιο ψαλίδι.
Μερικοί υπο-εκτιμούν την ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, άλλοι γελούν για την ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ. Όσοι συμπεριφέρονται έτσι στην ζωή ούτε καν έχουν μπει στον δρόμο που οδηγεί σε αυτό που δεν έχει όνομα. Ο αχάριστος γιος που περιφρονεί τον πατέρα του και ξεχνά την μάνα του είναι πραγματικά ο αληθινός διεστραμμένος που περιφρονεί ο,τιδήποτε είναι θεϊκό.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ Συνείδησης δεν σημαίνει ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ, να ξεχνάμε τον πατέρα, να υποτιμάμε την μητέρα την λατρεμένη. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ Συνείδησης είναι ΣΟΦΙΑ, ΑΓΑΠΗ και ΤΕΛΕΙΑ ΔΥΝΑΜΗ.
Στον πατέρα υπάρχει το σύμβολο της σοφίας και στην μητέρα βρίσκεται η ζωντανή πηγή της ΑΓΑΠΗΣ που χωρίς αυτήν την αγνότατη ουσία είναι πραγματικά αδύνατον να κατορθώσεις τις πιο υψηλές Εσωτερικές Αυτοπραγματοποιήσεις.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Είναι επείγον να καταλάβουμε σε βάθος και σε όλα τα πεδία του νου από που πραγματικά είναι ο ίδιος ο ΘΑΝΑΤΟΣ.
Μόνο έτσι είναι δυνατόν να καταλάβουμε αληθινά με ολοκληρωτική μορφή αυτό που είναι αθανασία.
Το να δούμε το ανθρώπινο σώμα ενός αγαπημένου προσώπου βαλμένο μέσα στο φέρετρο, δεν σημαίνει ότι έχουμε καταλάβει το μυστήριο του θανάτου.
Η Αλήθεια είναι το άγνωστο από στιγμή σε στιγμή,
Η Αλήθεια για τον θάνατο δεν μπορεί να είναι μια εξαίρεση.
ΤΟ ΕΓΩ θέλει πάντα, όπως είναι φυσικό, μια εξασφάλιση θανάτου, μια επιπρόσθετη εγγύηση, κάποια αρχή που να αναλάβει να μας εξασφαλίσει μια καλή θέση και οποιοδήποτε είδος αθανασίας πιο πέρα από τον τρομακτικό τάφο.
Ο εαυτός μου δεν έχει πολλή όρεξη να πεθάνει. Το εγώ θέλει να συνεχίσει να ζει. Το Εγώ φοβάται πολύ τον θάνατο.
Η αλήθεια δεν είναι υπόθεση να πιστεύεις ή να αμφιβάλλεις.
Η αλήθεια δεν έχει τίποτα να δει με την πεποίθηση ούτε με τον σκεπτικισμό. Η αλήθεια, δεν είναι θέμα ιδεών, θεωριών, γνωμών, αντιλήψεων, προκαταλήψεων, υποθέσεων, προϊδεών, βεβαιώσεων, διαπραγματεύσεων κλπ. Η αλήθεια πάνω στο μυστήριο του θανάτου δεν είναι μια εξαίρεση. Η αλήθεια για το μυστήριο του θανάτου μπορεί να γίνει γνωστή μόνο δια μέσου της άμεσης εμπειρίας.
Είναι αδύνατον να μεταδώσεις την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ εμπειρία του θανάτου σε αυτόν που δεν τον γνωρίζει.
Οποιοσδήποτε ποιητής μπορεί να γράψει όμορφα βιβλία για την ΑΓΑΠΗ, όμως είναι αδύνατον να μεταδώσεις την ΑΛΗΘΕΙΑ για την ΑΓΑΠΗ σε άτομα που δεν την έχουν δοκιμάσει ποτέ.
Με παρόμοιο τρόπο λέμε ότι είναι αδύνατον να μεταδώσουμε την αλήθεια για τον θάνατο σε άτομα που δεν τον έχουν δοκιμάσει. Αυτός που θέλει να ξέρει την αλήθεια για τον θάνατο πρέπει να ψάξει, να πειραματιστεί από μόνος του, να ερευνήσει όπως είναι πρέπον. Μόνο έτσι μπορούμε να ανακαλύψουμε την βαθειά σημασία του θανάτου.
Η παρατήρηση και η εμπειρία πολλών χρόνων μας επέτρεψαν να καταλάβουμε ότι τους ανθρώπους δεν τους ενδιαφέρει πραγματικά να καταλάβουν την βαθειά σημασία του θανάτου. Το μόνο που πραγματικά ενδιαφέρει τους ανθρώπους είναι να συνεχίσουν στο πιο πέρα και αυτό είναι όλο.
Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν να συνεχίσουν δια μέσου των υλιστικών αγαθών, του γοήτρου, της οικογένειας, των πιστεύω, των ιδεών, των παιδιών κλπ, και όταν καταλάβουν ότι οποιαδήποτε συνέχιση ψυχολογική είναι μάταιη, περαστική, εφήμερη, άστατη, τότε αισθανόμενοι ανασφάλεια, αβέβαιοι, τρομάζουν, γεμίζουν από ατέλειωτο τρόμο.
Δεν θέλουν να καταλάβουν οι φτωχοί άνθρωποι, δεν θέλουν να κατανοήσουν ο,τιδήποτε εξακολουθεί να ξετυλίγεται στον χρόνο. Δεν θέλουν να καταλάβουν οι φτωχοί άνθρωποι πως οτιδήποτε εξακολουθεί, καταπέφτει με τον χρόνο.
Δεν θέλουν να καταλάβουν οι φτωχοί άνθρωποι ότι οτιδήποτε εξακολουθεί γίνεται μηχανικό, ρουτίνα, βαρετό.
Είναι επείγον, είναι αναγκαίο, είναι απαραίτητο, να γίνουμε απόλυτο συνειδητοί για το βαθύ νόημα του θανάτου. Μόνο έτσι εξαφανίζεται ο φόβος του να πάψουμε να υπάρχουμε.
Παρατηρώντας προσεκτικά την ανθρωπότητα, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο νους βρίσκεται πάντα εγκλωβισμένος στο γνωστό και θέλει αυτό που είναι γνωστό να συνεχίσει πιο πέρα από τον τάφο.
Ο νους που είναι εγκλωβισμένος στο γνωστό ποτέ δεν μπορεί να δοκιμάσει το άγνωστο, το πραγματικό, το αληθινό.
Μόνο σπάζοντας το μπουκάλι του χρόνου μέσω του σωστού διαλογισμού, μπορούμε να πειραματιζόμαστε το ΑΙΩΝΙΟ, το ΑΧΡΟΝΟ, το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ.
Αυτοί που θέλουν να συνεχίσουν φοβούνται τον θάνατο και τα πιστεύω τους και οι θεωρίες τους χρησιμεύουν μόνο για ναρκωτικό.
Ο θάνατος από μόνος του δεν έχει τίποτα το τρομερό, είναι κάτι πολύ όμορφο, υπέροχο, άφατο. Όμως ο νους εγκλωβισμένος στο γνωστό κινείται μόνο μέσα στο φαύλο κύκλο που πηγαίνει από την πεποίθηση στον σκεπτικισμό. Όταν γίνουμε πραγματικά απόλυτα συνειδητοί στο βαθύ νόημα του θανάτου, θα ανακαλύψουμε τότε από μόνοι μας μέσω της άμεσης εμπειρίας, ότι η Ζωή και ο θάνατος αποτελούν ένα σύνολο, μια ενότητα.
Ο θάνατος είναι η αποθήκη της Ζωής. Ο δρόμος της Ζωής είναι σχηματισμένος από τα χνάρια των οπλών του αλόγου του θανάτου.
Η Ζωή είναι ενέργεια καθορισμένη και καθοριστική. Από την γέννηση μέχρι τον θάνατο διατρέχουν τον ανθρώπινο οργανισμό διάφορες μορφές ενέργειας.
Στο μοναδικό τύπο ενέργειας που ο ανθρώπινος οργανισμός δεν μπορεί να αντισταθεί είναι ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ του ΘΑΝΑΤΟΥ.
Αυτός ο κεραυνός εμπεριέχει μια υπερβολικά υψηλή ηλεκτρική τάση. Ο ανθρώπινος οργανισμός δεν μπορεί να αντέξει παρόμοια τάση. Έτσι όπως ένας κεραυνός μπορεί να διαλύσει ένα δέντρο, το ίδιο και ο κεραυνός του θανάτου περνώντας από τον οργανισμό του ανθρώπου τον καταστρέφει αναπόφευκτα.
Ο κεραυνός του θανάτου συνδέει το φαινόμενο θάνατος με το φαινόμενο γέννηση.
Ο κεραυνός του θανάτου δημιουργεί ηλεκτρικές τάσεις πολύ εσωτερικές και κάποια νότα κλειδί που έχει την καθοριστική δύναμη να συνδυάζει τα ΓΟΝΙΔΙΑ μέσα στο ωάριο που γονιμοποιεί.
Ο κεραυνός του θανάτου αποσυνθέτει τον ανθρώπινο οργανισμό στα βασικά του στοιχεία.
Το ΕΓΏ ενεργητικό συνεχίζεται δυστυχώς στους απογόνους μας. Αυτό που είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ επί του θανάτου, αυτό που είναι μεσοδιάστημα ανάμεσα σε θάνατο και σε σύλληψη είναι κάτι που δεν ανήκει στο χρόνο και που μόνο μέσω της επιστήμης του διαλογισμού μπορούμε να πειραματιστούμε.
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων πρέπει να διδάξουν στους μαθητές τους και μαθήτριες τον δρόμο που οδηγεί στην πείρα του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ, του ΑΛΗΘΙΝΟΥ.

ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
Στο επίσημο κατώφλι του ναού των Δελφών βρισκόταν μια ιερή επιγραφή σκαλισμένη πάνω στην ζωντανή πέτρα, που έλεγε: «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ. Γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους θεούς».
Η υπερβατική επιστήμη του διαλογισμού έχει σαν θεμέλιο λίθο αυτό το ιερό έμβλημα των αρχαίων ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΕΡΟΦΑΝΤΩΝ.
Αν στ’ αλήθεια και με τρόπο πολύ ειλικρινή θέλουμε να θέσουμε την βάση για τον σωστό διαλογισμό είναι αναγκαίο να καταλάβουμε τον εαυτό μας σε όλα τα επίπεδα του νου.
Για να θέσουμε την σωστή βάση του διαλογισμού εκ των πραγμάτων πρέπει να είμαστε ελεύθεροι από την φιλοδοξία, τον εγωϊσμό, τον φόβο, το μίσος, την απληστία για ψυχικές δυνάμεις, την ανυπομονησία για αποτελέσματα κλπ.
Είναι ολοφάνερο και έξω από κάθε αμφιβολία ότι αφού τοποθετήσουμε τον ΘΕΜΕΛΙΟ ΛΙΘΟ του διαλογισμού, ο νους μένει ήσυχος και σε βαθειά και επιβλητική σιωπή.
Από την άποψη της αυστηρής λογικής είναι παράλογο να θέλουμε να δοκιμάσουμε το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ χωρίς να γνωρίζουμε τους εαυτούς μας.
Είναι επείγον να καταλάβουμε με μορφή ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ και σε όλα τα πεδία του νου κάθε πρόβλημα που ανακύπτει στον νου, κάθε επιθυμία, κάθε ανάμνηση, κάθε ελάττωμα ψυχολογικό κλπ.
Είναι ολοφάνερο ότι κατά την διάρκεια του διαλογισμού περνούν από την οθόνη του νου σε παρέλαση, όλα τα ψυχολογικά ελαττώματα που μας χαρακτηρίζουν όλες μας οι χαρές και οι λύπες, θύμησες αμέτρητες, πολλαπλές ωθήσεις που προέρχονται είτε από τον εξωτερικό είτε από τον εσωτερικό κόσμο, επιθυμίες όλων των μορφών, πάθη όλων των τύπων, παλιές μνησικακίες, μίση κλπ. Αυτός που θέλει στ’ αλήθεια να τοποθετήσει τον θεμέλιο λίθο του διαλογισμού, πρέπει να δώσει μεγάλη προσοχή σ’ αυτές τις θετικές και αρνητικές αξίες της αντίληψής μας και να τις καταλάβει με τρόπο ολοκληρωτικό όχι μόνο στο απλό διανοητικό επίπεδο, αλλά επίσης σε όλα τα υποσυνείδητα, υπερσυνείδητα και ασυνείδητα πεδία του νου. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο νους έχει πολλά επίπεδα.
Η μελέτη σε βάθος όλων αυτών των αξιών σημαίνει εκ των πραγμάτων την αυτογνωσία.
Κάθε ταινία στην οθόνη του νου έχει μια αρχή και ένα τέλος. Όταν τελειώσει η παρέλαση μορφών, επιθυμιών, παθών, φιλοδοξιών, αναμνήσεων κλπ, τότε ο νους μένει ήσυχος και σε βαθειά σιωπή. ΑΔΕΙΟΣ από οποιασδήποτε μορφής σκέψεις.
Οι σύγχρονοι σπουδαστές ψυχολογίας χρειάζεται να δοκιμάσουν το φωτισμένο κενό. Η εισβολή του ΚΕΝΟΥ μέσα στον ίδιο μας τον νου επιτρέπει να δοκιμάσουμε, αισθανθούμε, ζήσουμε ένα στοιχείο που μετατρέπει. Αυτό το στοιχείο είναι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ. Να ξεχωρίζουμε μεταξύ ενός νου που είναι ήσυχος και ενός νου που είναι ησυχασμένος βίαια.
Να ξεχωρίζουμε έναν νου που βρίσκεται σε σιωπή από έναν νου που τον έχουμε σωπάσει με το ζόρι.
Στο φως κάθε λογικού συμπεράσματος πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν ο νους ησυχάζει με την βία, στο βάθος και σε άλλο επίπεδα δεν είναι ήσυχος και παλεύει για να ελευθερωθεί. Από την αναλυτική άποψη πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν ο νους έχει σωπάσει με το ζόρι, στο βάθος δεν είναι σιωπηλός: φωνάζει και απελπίζεται τρομερά.
Η αληθινή ησυχία και η σιωπή φυσιολογική και αυθόρμητη του νου έρχεται σε μας σαν μια χάρη, σαν μια ευτυχία, όταν τελειώσει η πολύ εσωτερική ταινία της ίδιας μας της ύπαρξης στην θαυμαστή οθόνη του διανοητικού.
Μόνο όταν ο νους είναι φυσιολογικά και αυθόρμητα ήσυχος, μόνο όταν ο νους βρίσκεται σε απολαυστική σιωπή έρχεται η εισβολή του ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥ ΚΕΝΟΥ.
Το ΚΕΝΟ δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί. Δεν είναι καθοριστικό ούτε περιγραφικό. Οποιαδήποτε αντίληψη και αν δώσουμε για αυτό μπορεί να σφάλει στο κύριο σημείο. Το ΚΕΝΟ δεν μπορεί να περιγραφεί ή να εκφραστεί με λόγια. Αυτό οφείλεται στο ότι η ανθρώπνη γλώσσα έχει δημιουργηθεί κυρίως για να εκφράζει πράγματα, σκέψεις και υπαρκτά συναισθήματα. Δεν είναι κατάλληλη για να εκφράζει κατά τρόπο καθαρό και αποτελεσματικό φαινόμενα, πράγματα και συναισθήματα ΜΗ ΥΠΑΡΚΤΑ.
Το να προσπαθείς να συζητήσεις το ΚΕΝΟ μέσα στα πλαίσια μιας γλώσσας περιορισμένης από τις μορφές της ύπαρξης, πραγματικά χωρίς καμιά αμφιβολία είναι εκ των πραγμάτων κουτό και απόλυτα λαθεμένο.
«Η Μορφή δεν διαφέρει από το Κενό και το Κενό δεν διαφέρει από την Μορφή».
«Η Μορφή είναι το Κενό και το Κενό είναι η Μορφή. Είναι εξαιτίας του Κενού που τα Πράγματα υπάρχουν».
«Το Κενό και η Ύπαρξη αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους και δεν αντικρούονται. Το Κενό και η Ύπαρξη αλληλο-κατέχονται και αγκαλιάζονται».
«Όταν τα όντα με κανονική ευαισθησία βλέπουν ένα αντικείμενο, βλέπουν μόνο την υπαρκτή του όψη, δεν βλέπουν την κενή του όψη».
«Κάθε Φωτισμένο Ον μπορεί να βλέπει ταυτόχρονα την υπαρκτή όψη και το Κενό κάθε πράγματος».
«Το Κενό είναι απλά όρος που υποδηλώνει την φύση, ΜΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ και ΜΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, των όντων και ένα σημάδι ενδεικτικό της κατάστασης απόλυτης αποκόλλησης και ελευθερίας».
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων πρέπει να μελετήσουν σε βάθος την Επαναστατική Ψυχολογία μας και κατόπιν να διδάξουν στους σπουδαστές τον δρόμο που οδηγεί στην εμπειρία του πραγματικού.
Είναι δυνατόν να φτάσουμε στην ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ μόνο όταν η σκέψη έχει τελειώσει.
Η εισβολή του ΚΕΝΟΥ μας επιτρέπει να δοκιμάσουμε το ΚΑΘΑΡΙΟ ΦΩΣ της ΑΓΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
Αυτή η ΠΑΡΟΥΣΑ ΓΝΩΣΗ στην πραγματικότητα ΚΕΝΟ, χωρίς χαρακτηριστικό και χωρίς χρώμα, ΚΕΝΟ ΑΠΟ ΦΥΣΗ, είναι η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η παγκόσμια καλοσύνη.
Η ΕΥΦΥΪΑ σου της οποίας η αληθινή φύση είναι το κενό, που δεν πρέπει να αντικρύζεται σαν ΚΕΝΟ του ΤΙΠΟΤΑ, αλλά σαν την ΙΔΙΑ την ΕΥΦΥΪΑ χωρίς παγίδες, λαμπρή, παγκόσμια και ευτυχής είναι ή Συνείδηση, ο ΒΟΥΔΑΣ ο Παγκοσμίως Σοφός. Η ΔΙΚΗ σου Συνείδηση ΚΕΝΗ και η ΕΥΦΥΪΑ αστραφτερή και εύθυμη είναι αχώριστες. Η ΕΝΩΣΗ ΤΟΥΣ είναι το DARMA KAYA: Η κατάσταση της Τέλειας Φώτισης.
Η δική σου Συνείδηση αστραφτερή, ΚΕΝΗ και αχώριστη από το μεγάλο ΣΩΜΑ της ΛΑΜΨΗΣ, δεν έχει ούτε ΓΕΝΝΗΣΗ ούτε ΘΑΝΑΤΟ. Και είναι το αμετάβλητο φως του Αμιτάβα Βούδα. Αυτή η γνώση φτάνει. Το να αναγνωρίζεις το Κενό της δικής σου Ευφυΐας σαν την ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ του Βούδα και να τον θεωρείς σαν την δική σου Συνείδηση είναι να συνεχίζεις στο ΘΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑ του Βούδα.
Διατήρησε το διανοητικό σου χωρίς να αποσπάσαι κατά την διάρκεια του διαλογισμού σου, ξέχνα ότι είσαι σε διαλογισμό, μην σκέπτεσαι ότι είσαι σε διαλογισμό, γιατί όταν σκέπτεσαι ότι διαλογίζεσαι, αυτή η σκέψη αρκεί για να ταράξει τον διαλογισμό.
Ο νους σου πρέπει να μείνει Κενός για να πειραματιστεί το Πραγματικό.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων οφείλουν να μελετήσουν βαθιά την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ που την διδάσκει το ΔΙΕΘΝΕΣ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.
Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ της Επανάστασης σε πορεία είναι ριζικά διαφορετική από οτιδήποτε γνωρίσαμε προηγουμένως με αυτό το όνομα .
Έξω από κάθε αμφιβολία μπορούμε να πούμε, χωρίς να φοβό¬μαστε ότι κάνουμε λάθος, ότι στην πορεία των αιώνων που έχουν περάσει από τη βαθειά νύχτα όλων των εποχών, η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ δεν είχε πέσει τόσο χαμηλά όσο τον τελευταίο καιρό αυτής της εποχής των «επαναστατών χωρίς αιτία» και των νεαρών του ΡΟΚ.
Η αντιδραστική και οπισθοδρομική ψυχολογία αυ¬τών των μοντέρνων καιρών σαν αποκορύφωμα της δυστυχίας έχει χά¬σει, και αυτό είναι λυπηρό, την έννοια της ύπαρξής της και κάθε απ’ ευθείας επαφή με την αληθινή της προέλευση.
Στους σημερινούς καιρούς του σεξουαλικού εκφυλισμού και της ολοκληρωτικής καταστροφής του νου, όχι μόνο έχει γίνει αδύ¬νατον να καθορίσουμε με ολοκληρωτική ακρίβεια τον όρο ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ αλλά επιπλέον αγνοούνται αληθινά οι βασικές αρχές της ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ. Αυτοί που υποθέτουν λανθασμένα ότι η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ είναι μια σύγχρονη επιστήμη της τελευταίας στιγμής, είναι πραγματικά μπερδεμένοι, γιατί η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ είναι μια αρχαιότατη επιστήμη που έχει τις ρίζες της στις παλι¬ές σχολές των αρχαϊκών μυστηρίων.
Στον τύπο του ΣΝΟΜΠ, στον υπέρ-μοντέρνο ατσίδα, στον καθυστερημένο, του είναι αδύνατον να καθορίσει αυτό που είναι γνωστό σαν ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, γιατί αν εξαιρέσουμε αυτή την σύγχρονη εποχή, είναι φανερό ότι η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ δεν υπήρξε ποτέ με το ίδιο της το όνομα, γιατί για τούτον ή εκείνον τον λόγο, πάντα ήταν ύποπτη για τάσεις υποκίνησης πολιτικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα, και γι’ αυτό βρέθηκε στην ανάγκη να μεταμφιεστεί με πολλά ρούχα.
Από τους παλιούς καιρούς, στις διάφορες σκηνές του θεάτρου της ζωής, η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ έπαιξε πάντα το ρόλο της μεταμφιεσμένη έξυπνα με τον μανδύα της φιλοσοφίας.
Στις όχθες του Γάγγη, στην ιερή Ινδία των Βεδών, από την τρομακτική νύχτα των αιώνων, υπάρχουν μορφές της Γιόγκα που στο βάθος είναι καθαρή ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, υψηλού επιπέδου.
Οι επτά Yogas έχουν περιγραφεί πάντα σαν μέθοδοι, διαδικασίες ή φιλοσοφικά συστήματα.
Στον αραβικό κόσμο, οι ιερές διδασκαλίες των Σούφι, μερικά μεταφυσικές, μερικά θρησκευτικές, είναι στην πραγματικότητα ολοκληρωτικά Ψυχολογικές.
Στην παλιά σάπια μέχρι τον μυελό των οστών Ευρώπη με τους τόσους πολέμους, ρατσιστικές προκαταλήψεις, θρησκευτικές, πολιτικές κλπ, ακόμα μέχρι τα τέλη του περασμένου αιώνα η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ μεταμφιεζόταν με τα ρούχα της Φιλοσοφίας για να μπορεί να περνάει απαρατήρητη.
Η Φιλοσοφία παρόλες τις διαιρέσεις και υποδιαιρέσεις της, όπως είναι η Λογική, η θεωρία της Γνώσης, η Ηθική, η Αισθητική κλπ, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία αφ’ εαυτού της ΦΑΝΕΡΟΣ ΑΥΤΟΣΤΟΧΑΣΜΟΣ, ΜΥΣΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ του ΕΙΝΑΙ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΝΩΣΗΣ της Αφυπνισμένης Συνείδησης.
Το λάθος πολλών φιλοσοφικών σχολών συνίσταται στο να θεωρούν την ψυχολογία σαν κάτι κατώτερο από την ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, σαν κάτι που σχετίζεται αποκλειστικά με τις χαμηλότερες και μέχρι πιο επιπόλαιες απόψεις της ανθρώπινης φύσης.
Μια συγκριτική μελέτη των θρησκειών μας επιτρέπει να φτάσουμε στο λογικό συμπέρασμα ότι η επιστήμη της Ψυχολογίας πάντα υπήρξε σχετισμένη με μορφή πολύ εσωτερική με όλες τις ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ.
Οποιαδήποτε συγκριτική μελέτη των θρησκειών μας αποδεικνύει ότι στην ΙΕΡΗ ΒΙΛΙΟΓΡΑΦΙΑ την πιο ορθόδοξη διαφόρων χωρών και διαφόρων εποχών, υπάρχουν θαυμάσιοι θησαυροί της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ της ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ. Έρευνες σε βάθος στο έδαφος του ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ μας επιτρέπει να βρούμε αυτή την θαυμάσια συλλογή διαφόρων γνωστικών συγγραφέων που έρχεται από τους πρώτους χρόνους του Χριστιανισμού και που είναι γνωστή με τον τίτλο ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ, που χρησιμοποιείται στις ημέρες μας στην ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ειδικά για την διδασκαλία των καλόγερων.
Έξω από κάθε αμφιβολία και χωρίς τον παραμικρότερο φόβο να πέσουμε σε λάθος, μπορούμε να βεβαιώσουμε με έμφαση ότι η ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ είναι ουσιαστικά ΚΑΘΑΡΗ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ.
Στις ΑΡΧΑΙΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ της Ελλάδας, Αιγύπτου, Ρώμης, Ινδίας, Περσίας, Μεξικό, Περού, Ασουρίας, Χαλδαίας κλπ, η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ πάντα ήταν συνδεδεμένη με τη φιλοσοφία ή με την αντικειμενική πραγματική τέχνη, με την επιστήμη και την θρησκεία. Τους αρχαίους καιρούς η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ κρυβόταν περίτεχνα ανάμεσα στις χαριτωμένες φόρμες των Ιερών Χορευτριών ή ανάμεσα στα αινίγματα των παραδόξων ιερογλυφικών ή στα όμορφα αγάλματα ή στην ποίηση ή στην τραγωδία και μέχρι ακόμα στην απολαυστική μουσική των ναών.
Πριν να χωριστούν για να ζήσουν ανεξάρτητες η Επιστήμη, η Φιλοσοφία, η Τέχνη και η θρησκεία, η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ βασίλεψε κυρίαρχη σε όλες τις ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ.
Όταν τα μυητικά κολέγια έκλεισαν εξαιτίας της ΚΑΛΙ ΓΙΟΥΓΚΑ ή ΜΑΥΡΗΣ ΕΠΟΧΗΣ στην οποία είμαστε ακόμα, η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ επέζησε μεταξύ του συμβολισμού των διαφόρων ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ και ΨΕΥΔΟΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ του ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ κόσμου και πολύ ειδικά μεταξύ του ΓΝΩΣΤΙΚΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ.
Βαθειές αναλύσεις και έρευνες σε βάθος μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε ξεκάθορα ότι τα διάφορα συστήματα και ψυχολογικές θεωρίες που υπήρξαν στο παρελθόν και που υπάρχουν στο παρόν, μπορούν να διαιρεθούν σε δύο κατηγορίες.
Πρώτη: Οι θεωρίες έτσι όπως πολλοί διανοούμενοι τις υποθέτουν. Η σύγχρονη Ψυχολογία ανήκει εκ των πραγμάτων σε αυτήν την κατηγορία.
Δεύτερη: Οι θεωρίες που μελετούν τον άνθρωπο από την σκοπιά της Επανάστασης της Συνείδησης.
Αυτές οι τελευταίες είναι στ’ αλήθεια οι γνήσιες θεωρίες, οι πιο αρχαίες. Μόνο αυτές μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε τις ζωντανές ρίζες της Ψυχολογίας και την βαθειά της σημασία.
Όταν όλοι μας έχουμε κατανοήσει με ολοκληρωτική μορφή και σε όλα τα ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ ΝΟΥ πόσο σημαντική είναι η μελέτη του ανθρώπου από την νέα σκοπιά της Επανάστασης της Συνείδησης, τότε θα κατανοήσουμε ότι η Ψυχολογία είναι η μελέτη των αρχών, νόμων και γεγονότων συσχετισμένων εσωτερικά με τον ΡΙΖΙΚΟ και οριστικό ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ του ΑΤΟΜΟΥ.
Είναι επείγον το να καταλάβουν με ολοκληρωτική μορφή οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων την ΚΡΙΣΙΜΗ ώρα που ζούμε και την καταστροφική κατάσταση ψυχολογικού αποπροσανατολισμού στην οποία βρίσκεται η νέα γενιά.
Είναι αναγκαίο να οδηγήσουμε το «ΝΕΟ ΚΥΜΑ» από τον δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης και αυτό είναι δυνατόν μόνο μέσω της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΑΡΣΙΑ
Αυτοί που ασχολούνται με τα ταξίδια σε όλες τις χώρες του κόσμου με την πρόθεση να μελετήσουν με λεπτομέρειες όλες τις ανθρώπινες φυλές, μπόρεσαν να διαπιστώσουν μόνοι τους ότι η φύση αυτού του φτωχού ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟΥ ΖΩΟΥ που κατά λάθος ονομάζεται άνθρωπος είναι πάντα η ίδια, είτε είναι στην γηραιά Ευρώπη ή στην Αφρική την κουρασμένη από την τόση σκλαβιά, στην ιερή γη των Βεδών ή στην Δυτική Ινδία, στην Αυστρία ή στην Κίνα.
Αυτό το συμπαγές γεγονός, αυτή η τρομερή αλήθεια που εκπλήσσει κάθε μελετημένο άνθρωπο, μπορεί να διαπιστωθεί ειδικά αν ο ταξιδιώτης επισκέπτεται σχολεία, λύκεια ή πανεπιστήμια. Έχουμε φτάσει στην εποχή της μαζικής παραγωγής.
Τώρα όλα παράγονται με κινητή ταινία και σε μεγάλη κλίμακα. Σειρές από αεροπλάνα, αυτοκίνητα, πολυτελή εμπορεύματα κλπ. Παρόλο πού φαίνεται λίγο χοντροκομένο, είναι πολύ σίγουρο ότι οι βιομηχανικές σχολές, πανεπιστήμια κλπ, έχουν μετατραπεί σε διανοητικά εργοστάσια μαζικής παραγωγής.
Αυτούς τους καιρούς της μαζικής παραγωγής το μόνο αντικείμενο της ζωή είναι το να εξασφαλίσεις οικονομική σιγουριά.
Ο κόσμος φοβάται τα πάντα και ψάχνει σιγουριά.
Η ανεξάρτητη σκέψη αυτούς τους καιρούς της μαζικής παραγωγής έχει γίνει σχεδόν αδύνατη γιατί ο μοντέρνος τρόπος μόρφωσης βασίζεται σε απλές συμβατικότητες.
«Το Νέο Κύμα» ζει σύμφωνα με αυτήν την διανοητική χλιαρότητα. Αν κάποιος θέλει να ξεχωρίσει, να είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους, όλος ο κόσμος τον υποβαθμίζει, όλος ο κόσμος τον κρίνει, του δημιουργείται κενό, του αρνούνται εργασία κλπ.
Ο πόθος να βρούμε χρήματα για να ζήσουμε και να διασκεδάσουμε, η βιασύνη να φτάσουμε στην επιτυχία της ζωής, η αναζήτηση της οικονομικής εξασφάλισης, ο πόθος να αγοράσουμε πολλά πράγματα για να επιδειχτούμε στους άλλους κλπ, βάζουν ένα τέλος στην αγνή, φυσική και αυθόρμητη σκέψη.
Έχει αποδειχθεί απόλυτα ότι ο φόβος αχρηστεύει τον νου και σκληραίνει την καρδιά.
Στους καιρούς μας του τόσου φόβου και της αναζήτησης της εξασφάλισης, οι άνθρωποι κρύβονται στις σπηλιές τους, στις κρυψώνες τους, στις γωνιές τους, στα μέρη που πιστεύουν ότι έχουν περισσότερη ασφάλεια, λιγότερα προβλήματα και δεν θέλουν να βγουν από κει, φοβούνται την ζωή, φοβούνται τις καινούργιες περιπέτειες, τις νέες εμπειρίες κλπ.
Όλη αυτή η τόσο ξεφωνημένη σύγχρονη μόρφωση βασίζεται στον φόβο και στην αναζήτηση εξασφάλισης. Οι άνθρωποι είναι τρομοκρατημένοι, φοβούνται και την ίδια τους την σκιά. Οι άνθρωποι φοβόμαστε τα πάντα, φοβόμαστε να βγούμε από την παλιά πεπατημένη, να είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους ανθρώπους, να σκεφτόμαστε με τρόπο επαναστατικό, να διακόψουμε με όλες τις προλήψεις της ξεπεσμένης κοινωνίας κλπ.
Ευτυχώς στον κόσμο ζουν λίγοι ειλικρινείς και με κατανόηση, που αληθινά επιθυμούν να εξετάσουν σε βάθος όλα τα προβλήματα του νου, αλλά στους περισσότερους από μας δεν υπάρχει το πνεύμα της διαφωνίας και της ανταρσίας.
Υπάρχουν δυο είδη ανταρσίας που είναι ήδη σωστά αρχειοθετημένα. Πρώτο: ψυχολογική βίαιη ανταρσία. Δεύτερο: Ψυχολογική βαθειά ανταρσία της ΕΥΦΥΪΑΣ.
Ο πρώτος τύπος της ανταρσίας είναι αντιδραστικός, συντηρητικός και οπισθοδρομικός. Ο δεύτερος τύπος της ανταρσίας είναι ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ.
Στον πρώτο τύπο της ψυχολογικής ανταρσίας συναντάμε τον μεταρρυθμιστή που μπαλώνει παλιά ρούχα και επισκευάζει τοίχους παλιών κτιρίων για να μην γκρεμιστούν είναι ο οπισθοδρομικός τύπος, ο επαναστάτης του αίματος και οινοπνεύματος, αρχηγός των στρατοπέδων και των πραξικοπημάτων εναντίον της κυβέρνησης, ο άνθρωπος του όπλου στον ώμο, ο δικτάτορας που διασκεδάζει στέλνοντας στο απόσπασμα όλους όσους δεν δέχονται τα καπρίτσια του, τις θεωρίες του.
Στον δεύτερο τύπο ψυχολογικής ανταρσίας συναντάμε τον Βούδα, τον Ιησού, τον Ερμή, τον μεταρρυθμιστή και ευφυή αντάρτη, τον διαισθητικό, τους Μεγάλους Κύρηκες της Επανάστασης της Συνείδησης κλπ.
Εκείνοι που σπουδάζουν μόνο με την παράλογη πρόθεση να αναρριχηθούν σε σπουδαίες θέσεις μέσα στον γραφειοκρατικό κυκεώνα, να ανεβούν, να σκαρφαλώσουν στην κορυφή της σκάλας, να ακουστούν κλπ, στερούνται πραγματικής βαθύτητας, είναι από φύση ανόητοι, επιφανειακοί, κενοί, εκατό τοις εκατό απατεώνες.
Είναι πια αποδεδειγμένο πέρα για πέρα ότι όταν στο ανθρώπινο ον δεν υπάρχει αληθινή Ακεραιότητα σκέψης και αισθήματος, παρόλο που μπορεί να έχουμε μία μεγάλη μόρφωση, η ζωή είναι ημιτελής, αντιφατική, βαρετή και γεμάτη από φοβίες όλων των ειδών.
Πέρα από κάθε αμφιβολία και χωρίς φόβο να κάνουμε λάθος, μπορούμε να βεβαιώσουμε με έμφαση ότι χωρίς ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ μόρφωση η ζωή είναι άχρηστη και επιβλαβής.
Το διανοητικό ΖΩΟ έχει ένα ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΓΩ που αποτελείται δυστυχώς από διάφορες οντότητες που ενισχύονται από την ΛΑΘΕΜΕΝΗ ΜΟΡΦΩΣΗ.
Το πολλαπλό Εγώ που ο καθένας μας έχει μέσα του είναι η βασική αιτία όλων μας των συμπλεγμάτων και αντιθέσεων. Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ πρέπει να διδάξει στις νέες γενιές την ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ μας Ψυχολογία για την ΔΙΑΛΥΣΗ του ΕΓΩ. Μόνο διαλύοντας τις διάφορες οντότητες που στο σύνολο τους αποτελούν το ΕΓΩ, μπορούμε να εγκαταστήσουμε μέσα μας ένα μόνιμο κέντρο ατομικής συνείδησης, τότε θα είμαστε ΑΚΕΡΑΙΟΙ.
Όσο θα υπάρχει μέσα στον καθένα από μας το πολλαπλό Εγώ όχι μόνο θα πικραίνουμε την ζωή μας από μόνοι μας αλλά ακόμη θα την πικραίνουμε και στους άλλους.
Σε τι χρησιμεύει το ότι σπουδάζουμε δίκαιο και γινόμαστε δικηγόροι, αν διαιωνίζουμε τις αντιδικίες; Σε τι χρησιμεύει να αποθηκεύουμε στον νου μας πολλές γνώσεις, εάν εμείς συνεχίζουμε συγχυσμένοι; Σε τι χρησιμεύουν οι τεχνικές ή βιομηχανικές ικανότητες μας όταν τις χρησιμοποιούμε για την καταστροφή των συνανθρώπων μας; Δεν χρησιμεύει σε τίποτα το να μορφωθούμε, να παρακολουθούμε μαθήματα, να μελετάμε αν στην πορεία της καθημερινής μας ζωής καταστρέφουμε μίζερα ο ένας τον άλλον.
Ο σκοπός της εκπαίδευσης δεν είναι αποκλειστικά να παράγουμε κάθε χρόνο καινούργιους άνεργους, νέας μορφής απατεωνάκους, νέους αναιδείς που ούτε καν ξέρουν να σέβονται την θρησκεία του πλησίον τους κλπ.
Το αληθινό αντικείμενο της ΒΑΣΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ πρέπει να είναι η δημιουργία αληθινών ανδρών και γυναικών ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΩΝ και κατά συνέπεια συνειδητών και ευφυών.
Δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων, σκέπτονται για όλα, εκτός από το να ξυπνήσουν την ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΥΦΥΪΑ των εκπαιδευομένων.
Οποιοσδήποτε μπορεί να επιθυμήσει και να αποκτήσει τίτλους, διακρίσεις, διπλώματα και μέχρι να γίνει πολύ αποδοτικός στον μηχανικό τομέα της ζωής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ΕΥΦΥΗΣ. Η ΕΥΦΥΪΑ δεν μπορεί ποτέ να είναι μια μηχανική λειτουργικότητα. Η ΕΥΦΥΪΑ δεν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα απλής βιβλιογραφικής πληροφόρησης, η ΕΥΦΥΪΑ δεν είναι η ικανότητα του να αντιδράς αυτόματα με πομπώδη λόγια σε κάθε πρόκληση. Η ΕΥΦΥΪΑ δεν είναι λεκτική μετατροπή της μνήμης. Η ΕΥΦΥΪΑ είναι η ικανότητα του να λαμβάνεις απ’ ευθείας την ΟΥΣΙΑ, το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, αυτό που αληθινά ΕΙΝΑΙ.
Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ είναι η επιστήμη που μας επιτρέπει να ξυπνάμε αυτή την ικανότητα σε μας τους ίδιους και στους άλλους.
Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ βοηθά το κάθε ΑΤΟΜΟ να ανακαλύψει τις αληθινές ΑΞΙΕΣ που προκύπτουν σαν αποτέλεσμα της έρευνας σε βάθος και με την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ.
Όταν δεν υπάρχει μέσα μας ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, τότε η ΑΥΤΟ-ΕΚΦΡΑΣΗ μετατρέπεται σε ΑΥΤΟ-ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΕΓΩΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ. Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ασχολείται μόνο με το να ξυπνά στο κάθε άτομο ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ να καταλαβαίνει τον εαυτό του σε όλα τα πεδία του νου και όχι απλά να παραδίνεται στην ικανοποίηση της λαθεμένης αυτοέκφρασης του πολλαπλού Εγώ.

ΑΝΟΔΙΚΗ και ΚΑΘΟΔΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Στην πράξη έχουμε καταφέρει να διαπιστώσουμε ότι τόσο οι ΥΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ όσο και οι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ είναι εγκλωβισμένες στο δόγμα της ανοδικής εξέλιξης.
Οι σύγχρονες γνώμες σχετικά με την προέλευση του ανθρώπου και την προηγούμενη του ανοδική εξέλιξη, στο βάθος είναι καθαρή και φτηνή σοφιστεία, δεν αντέχει σε μια βαθειά κριτική μελέτη.
Παρ’ όλες τις θεωρίες του ΔΑΡΒΙΝΟΥ παραδεκτές σαν ΠΙΣΤΕΥΩ τυφλό από τον ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ και τον τόσο διαλαλημένο ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟ ΥΛΙΣΜΟ, οι σύγχρονοι επιστήμονες δεν ξέρουν τίποτε σχετικά με την προέλευση του ανθρώπου, τίποτα δεν γνωρίζουν, τίποτε δεν έχουν διαπιστώσει με τρόπο άμεσο και στερούνται από συγκεκριμένες επιστημονικές αποδείξεις ακριβείς, σχετικά με την ανθρώπινη εξέλιξη.
Αντίθετα, αν κοιτάξουμε την ιστορική ανθρωπότητα, δηλαδή, αυτήν των τελευταίων είκοσι χιλιάδων ή τριάντα χιλιάδων χρόνων προ Χριστού, βρίσκουμε ακριβείς αποδείξεις, σημάδια αλάθητα ενός ανώτερου τύπου ανθρώπου, ακατανόητου για τους σύγχρονους ανθρώπους, και του οποίου η παρουσία μπορεί να αποδειχθεί από πολλαπλές μαρτυρίες, παλιά ιερογλυφικά, αρχαιότατες πυραμίδες, εξωτικούς μονόλιθους, μυστηριώδεις πάπυρους και διάφορα αρχαία μνημεία.
Όσο για τον ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, αυτά τα περίεργα και παράξενα όντα με εμφάνιση τόσο όμοια με αυτήν του ΣΚΕΠΤΌΜΕΝΟΥ ΖΩΟΥ και εντούτοις τόσο διαφορετικά, τόσο αλλιώτικα, τόσο μυστηριώδη και των οποίων τα κόκκαλα βρίσκονται κρυμμένα σε βάθος μερικές φορές σε αρχαϊκά ερείπια της περιόδου των Παγετώνων ή Προπαγετώνων, δεν ξέρουν τίποτα οι σύγχρονοι επιστήμονες με τρόπο ακριβή και από άμεση εμπειρία.
Η ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ διδάσκει ότι το ΛΟΓΙΚΟ ΖΩΟ έτσι όπως το γνωρίζουμε, δεν είναι ένα ΤΕΛΕΙΟ ΟΝ, δεν είναι ακόμα ΑΝΘΡΩΠΟΣ με όλη την σημασία της λέξης. Η φύση τον εξελίσσει μέχρι ενός ορισμένου σημείου και μετά τον εγκαταλείπει, αφήνοντας τον σε απόλυτη ελευθερία για να εξακολουθήσει την ανάπτυξη του ή να χάσει όλες του τις δυνατότητες και να εκφυλιστεί.
Οι νόμοι της ανοδικής και της καθοδικής εξέλιξης είναι ο μηχανικός άξονας όλης της φύσης και δεν έχει καμία σχέση με την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του ΕΙΝΑΙ.
Μέσα στο ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ υπάρχουν τρομακτικές δυνατότητες που μπορούν να αναπτυχθούν ή να χαθούν. Δεν υπάρχει νόμος που να διέπει την ανάπτυξη τους. Η μηχανικότητα της ανοδικής εξέλιξης δεν μπορεί να τις αναπτύξει. Η ανάπτυξη τέτοιων, σε λανθάνουσα κατάσταση, δυνατοτήτων είναι δυνατή μόνο σε συνθήκες εντελώς καθορισμένες, και αυτό απαιτεί τρομερές ατομικές Υπερπροσπάθειες και μια αποτελεσματική βοήθεια από μέρους εκείνων των ΔΑΣΚΑΛΩΝ που ήδη έχουν κάνει αυτή την δουλειά στο παρελθόν.
Όποιος θέλει να αναπτύξει όλες του τις, σε λανθάνουσα κατάσταση, δυνατότητες για να μετατραπεί σε άνθρωπο πρέπει να μπει στον δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης.
Το σκεπτόμενο ζώο είναι ο Κόκκος, ο Σπόρος. Από αυτόν τον σπόρο μπορεί να γεννηθεί το Δέντρο της Ζωής, ο Αληθινός Άνθρωπος, εκείνος ο Άνθρωπος τον οποίον έψαχνε ο Διογένης με το φανάρι του, μέρα μεσημέρι, στους δρόμους της Αθήνας και που δυστυχώς δεν μπόρεσε να βρει.
Δεν είναι Νόμος να αναπτυχθεί αυτός ο σπόρος, αυτός ο κόκκος ο τόσο ειδικός, γιατί το φυσιολογικό, το κανονικό είναι να χαθεί.
Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι τόσο διαφορετικός από το Σκεπτόμενο Ζώο, όπως είναι η αστραπή με το σύννεφο.
Αν ο κόκκος δεν πεθάνει, ο σπόρος δεν φυτρώνει. Είναι αναγκαίο, είναι επείγον να πεθάνει το ΕΓΩ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, για να γεννηθεί ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων πρέπει να διδάξουν τους μαθητές τους το ΔΡΟΜΟ της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ. Μόνο έτσι μπορεί να κατορθωθεί ο θάνατος του ΕΓΩ.
Δίνοντας ΕΜΦΑΣΗ μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της Συνείδησης όχι μόνο σπανίζει σαυτόν τον κόσμο, αλλά και ότι γίνεται ολοένα και σπανιώτερη.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της Συνείδησης έχει τρεις παράγοντες τέλεια καθορισμένους: Πρώτος να πεθάνεις, δεύτερος να Γεννηθείς, τρίτος η Θυσία για την ανθρωπότητα. Η σειρά των παραγόντων δεν αλλοιώνει το αποτέλεσμα.
ΤΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ είναι υπόθεση της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ και ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΓΩ.
ΤΟ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ είναι υπόθεση ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΑΓΗΣ.
Αυτό το θέμα αντιστοιχεί στην υπερβατική σεξολογία. Αυτός που θέλει να μελετήσει αυτό το θέμα πρέπει να μας γράψει και να γνωρίσει τα Γνωστικά μας βιβλία.
ΘΥΣΙΑ για την ανθρωπότητα είναι Συνειδητή ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ. Αν εμείς δεν επιθυμούμε την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της Συνείδησης, αν δεν κάνουμε τρομακτικές ΥΠΕΡ-ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ για να αναπτύξουμε αυτές τις, σε λανθάνουσα κατάσταση, δυνατότητες που μας οδηγούν στην εσωτερική αυτοπραγμάτωση, είναι φανερό ότι αυτές οι δυνατότητες δεν θα αναπτυχθούν ποτέ. Είναι πολύ σπάνιοι αυτοί που αυτοπραγματοποιούνται, αυτοί που σώζονται και σ’ αυτό δεν υπάρχει καμία αδικία. Γιατί θα έπρεπε να έχει το φτωχό Σκεπτόμενο Ζώο κάτι που δεν επιθυμεί;
Χρειάζεται μια αλλαγή ριζική ολική και τελειωτική. Αλλά δεν θέλουν όλα τα όντα αυτή την αλλαγή, δεν την επιθυμούν, δεν το ξέρουν και τους το λες και δεν καταλαβαίνουν, δεν το κατανοούν, δεν τους ενδιαφέρει. Γιατί θα έπρεπε να τους δοθεί με την βία αυτό που δεν θέλουν; Η Αλήθεια είναι ότι πριν το υποκείμενο αποκτήσει ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ή ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, που δεν γνωρίζει ούτε από μακριά και που ακόμη δεν κατέχει, πρέπει να αποκτήσει δυνατότητες και δυνάμεις που λαθεμένα πιστεύει ότι έχει, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει.

ΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ ΑΤΟΜΟ
Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ στο αληθινό της νόημα είναι η βαθειά κατανόηση του εαυτού μας. Μέσα σε κάθε άτομο υπάρχουν όλοι οι νόμοι της φύσης.
Όποιος θέλει να γνωρίσει όλα τα θαύματα της φύσης πρέπει να τα μελετήσει μέσα στον εαυτό του.
Η ψεύτικη εκπαίδευση το μόνο με το οποίο ασχολείται είναι πως να πλουτίσει το διανοητικό και αυτό μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε. Είναι φανερό ότι με χρήματα οποιοσδήποτε μπορεί να έχει την πολυτέλεια να αγοράσει βιβλία.
ΔΕΝ καταφερόμαστε ενάντια στην διανοητική μόρφωση, καταφερόμαστε μόνο κατά της υπερβολικής τάσης διανοητικής αποθήκευσης.
Η ψεύτικη διανοητική εκπαίδευση προσφέρει μόνο εκλεπτυσμένες διαφυγές για να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας.
Κάθε μορφωμένος άνθρωπος, κάθε μανιώδης του ορθολογισμού, διαθέτει πάντα θαυμάσιες διαφυγές που του επιτρέπουν να ξεφύγει από τον εαυτό του. Από τον ορθολογισμό χωρίς πνευματικότητα βγαίνουν οι απατεώνες και αυτοί έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα στο χάος και την καταστροφή. Η τεχνολογία ποτέ δεν μπορεί να μας κάνει ικανούς να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας με ολοκληρωτικό τρόπο.
Οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, στο λύκειο στο πανεπιστήμιο, στο πολυτεχνείο κλπ, για να μάθουν κάποια τέχνη, για να αποκτήσουν κάποιο επάγγελμα, για να μπορέσουν τελικά να κερδίσουν την ζωή τους.
Είναι φανερό ότι χρειαζόμαστε να ξέρουμε κάποια τέχνη, να έχουμε ένα επάγγελμα, αλλά αυτό είναι δευτερεύον το πρωτεύον, το θεμελιακό είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να ξέρουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, πού πηγαίνουμε, ποιο είναι το αντικείμενο της ύπαρξης μας.
Στη ζωή υπάρχουν τα πάντα: χαρές, λύπες, αγάπη, πάθος, απόλαυση, πόνος, ομορφιά, ασχήμια κλπ, και όταν ξέρουμε να την ζήσουμε έντονα, όταν την κατανοούμε σε όλα τα ΕΠΙΠΕΔΑ του νου, βρίσκουμε την θέση μας στην Κοινωνία, δημιουργούμε τη δική μας τέχνη, τον ιδιαίτερο τρόπο μας να ζούμε, να αισθανόμαστε και να σκεπτόμαστε. Όμως το αντίθετο είναι πλαστό εκατό τοις εκατό, η τέχνη από μόνη της ποτέ δεν μπορεί να δημιουργήσει την κατανόηση σε βάθος, την αληθινή κατανόηση.
Η σύγχρονη εκπαίδευση έχει αποδειχθεί μια παταγώδης αποτυχία γιατί δίνει υπερβολική έμφαση στην τεχνολογία, στο επάγγελμα και είναι φανερό ότι δίνοντας έμφαση στην τεχνολογία μετατρέπει τον άνθρωπο σε αυτόματο μηχανοκίνητο, καταστρέφει τις καλύτερες δυνατότητες του.
Το να καλλιεργείς την ικανότητα και την αποδοτικότητα χωρίς την κατανόηση της ζωής, χωρίς την γνωριμία του εαυτού σου, χωρίς μια άμεση αντίληψη της διαδικασίας του ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ, χωρίς μία λεπτομερή μελέτη του δικού σου τρόπου σκέψης, αίσθησης, επιθυμίας και δράσης, θα χρησιμεύσει μόνο για να αυξηθεί η ίδια μας η σκληρότητα, ο ίδιος μας ο εγωισμός, οι ψυχολογικοί εκείνοι παράγοντες που προκαλούν πόλεμο, πείνα, μιζέρια, πόνο. Η αποκλειστική ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει παράγει μηχανικούς, επιστήμονες, τεχνικούς, ατομικούς φυσικούς, ταριχευτές των φτωχών ζώων, εφευρέτες καταστροφικών όπλων κλπ.
Όλοι αυτοί οι επαγγελματίες, όλοι αυτοί οι εφευρέτες των ατομικών βομβών και βομβών υδρογόνου, όλοι αυτοί οι ταριχευτές που τρομοκρατούν τα πλάσματα της φύσης, όλοι αυτοί οι απατεώνες, για το μόνο που πραγματικά χρησιμεύουν είναι για τον πόλεμο και την καταστροφή.
Δεν ξέρουν τίποτα όλοι αυτοί οι απατεώνες, δεν καταλαβαίνουν τίποτα από την ολική διαδικασία της ζωής σε όλες τις άπειρες εκδηλώσεις της.
Η γενική τεχνολογική πρόοδος, συστήματα μεταφοράς, υπολογιστικές μηχανές, ηλεκτρική ενέργεια, ασανσέρ μέσα στα κτίρια, ηλεκτρονικοί υπολογιστές κάθε είδους κλπ, λύνουν χιλιάδες προβλήματα που ανακύπτουν στο επιφανειακό επίπεδο της ύπαρξης. Αλλά τοποθετούν μέσα στο άτομο και στην κοινωνία πολλά προβλήματα σε πλάτος και βάθος.
Το να ζούμε αποκλειστικά στο ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ χωρίς να λογαριάζουμε τα διάφορα βαθύτερα πεδία και περιοχές του νου σημαίνει εκ των πραγμάτων να επισύρουμε επάνω μας και επάνω στα παιδιά μας μιζέρια, δάκρυα και απελπισία.
Η μεγαλύτερη ανάγκη, το πιο επείγον πρόβλημα κάθε ΑΤΟΜΟΥ, κάθε ανθρώπου, είναι να κατανοήσει την ζωή στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ της μορφή, γιατί μόνο έτσι είμαστε σε θέση να μπορέσουμε να λύσουμε ικανοποιητικά όλα μας τα εσωτερικά ιδιαίτερα προβλήματα.
Οι τεχνικές γνώσεις από μόνες τους δεν μπορούν ποτέ να λύσουν όλα μας τα ψυχολογικά προβλήματα, όλα μας τα βαθιά συμπλέγματα.
Αν θέλουμε να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ αληθινοί, ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ οφείλουμε να ΑΥΤΟ-ΕΞΕΡΕΥΝΗΘΟΥΜΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ, να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας σε βάθος σε όλες τις περιοχές της σκέψης, γιατί η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ έξω από κάθε αμφιβολία μετατρέπεται σε ένα όργανο καταστροφής, όταν δεν ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ την ολική διαδικασία της ύπαρξης, όταν δεν γνωρίζουμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας με ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ μορφή.
Αν το ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ αγαπούσε ΑΛΗΘΙΝΑ, αν γνώριζε τον εαυτό του, αν είχε καταλάβει την ολική διαδικασία της ζωής, ποτέ δεν θα έκανε το ΕΓΚΛΗΜΑ να ΔΙΑΣΠΑΣΕΙ το ΑΤΟΜΟ.
Η τεχνολογική μας πρόοδος είναι φανταστική, αλλά κατάφερε μόνο να αυξήσει την επιθετική μας ισχύ για να καταστρέφουμε ο ένας τον άλλο και παντού να βασιλεύει ο τρόμος, η πείνα, η άγνοια και οι αρρώστιες.
Κανένα επάγγελμα, καμιά τεχνική δεν μπορεί ποτέ να μας δώσει αυτό που ονομάζεται ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ.
Κάθε ένας στην ζωή υποφέρει έντονα στο επάγγελμα του, στη δουλειά του, στο τραίνο της ρουτινιάρικης ζωής του, και τα πράγματα και οι ασχολίες μετατρέπονται σε όργανα ζήλιας, μουρμούρας, μίσους, πίκρας.
Ο κόσμος των γιατρών, ο κόσμος των καλλιτεχνών, των μηχανικών, των δικηγόρων κλπ, κάθε ένας από αυτούς τους κόσμους είναι γεμάτος πόνο, μουρμούρες, ανταγωνισμό, φθόνο κλπ.
Χωρίς την κατανόηση του εαυτού μας το απλό επάγγελμα μας ασχολία ή δουλειά μας οδηγούν στον πόνο και την αναζήτηση διαφυγών.
Μερικοί ψάχνουν διαφυγή μέσω του οινοπνεύματος, του μπαρ, της ταβέρνας, του καμπαρέ άλλοι θέλουν να διαφύγουν μέσω των ναρκωτικών, της μορφίνης, της κοκαΐνης, της μαριχουάνας και άλλοι μέσω της ακολασίας και του εκφυλισμού του σεξ κλπ.
Όταν θέλουμε να περιορίσουμε όλη την ΖΩΗ σε μια τέχνη, σε ένα επάγγελμα, σε ένα σύστημα να κερδίζουμε χρήματα και πάλι χρήματα, το αποτέλεσμα είναι η βαρβαρότητα, η ανία και η αναζήτηση διαφυγής.
Πρέπει να μεταμορφωθούμε σε ΑΚΕΡΑΙΑ ΑΤΟΜΑ πλήρη και αυτό είναι δυνατόν μόνο γνωρίζοντας τους εαυτούς μας και διαλύοντας το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΩ.
Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ενώ ενθαρρύνει την εκμάθηση μιας τέχνης για να κερδίσουμε τα προς το ζην, πρέπει να πραγματοποιήσει κάτι πιο σημαντικό: πρέπει να βοηθήσει τον άνθρωπο να γνωρίσει, να αισθανθεί σε όλες τις μορφές και σε όλα τα επίπεδα του νου την διαδικασία της ύπαρξης.
Αν κάποιος έχει κάτι να πει, να το πει, και αυτό το να το πει είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί έτσι ο κάθε ένας δημιουργεί από μόνος του το δικό του στυλ. Αλλά το να μάθεις ξένα στυλ χωρίς να έχεις δοκιμάσει απευθείας από μόνος σου την ζωή με τρόπο ολοκληρωμένο οδηγεί μόνο στην επιπολαιότητα.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗΧΑΝΗ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗΧΑΝΗ είναι το πιο δυστυχισμένο κτήνος που υπάρχει σε αυτήν την πεδιάδα των δακρύων, αλλά αυτός έχει την ΦΙΛΟΔΟΞΊΑ και μέχρι ακόμη την ΑΝΑΙΔΕΙΑ να ΑΥΤΟ-ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΒΑΣΙΛΙΑΣ της ΦΥΣΗΣ.
«ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ». «ΑΝΘΡΩΠΕ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ». Αυτό είναι ένα αρχαίο ΧΡΥΣΟ ΓΝΩΜΙΚΟ γραμμένο επάνω στους ακατάλυτους τοίχους του ναού των Δελφών της αρχαίας Ελλάδας.
Ο άνθρωπος, αυτό το φτωχό ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ που χαρακτηρίζεται κατά λάθος ΑΝΘΡΩΠΟΣ, έχει ανακαλύψει χιλιάδες πολυπλοκότατες και δύσκολες μηχανές και ξέρει πολύ καλά ότι για να εξυπηρετηθεί από μια ΜΗΧΑΝΗ χρειάζεται αρκετές φορές πολλά χρόνια μελέτης και εκμάθησης. Αλλά όταν πρόκειται για τον ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ξεχνά εντελώς αυτό το γεγονός, παρόλο που και αυτός ο ίδιος είναι μια μηχανή πιο πολύπλοκη από όλες όσες έχει ανακαλύψει.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι γεμάτος από ολοκληρωτικά λαθεμένες ιδέες για τον εαυτό του, το χειρότερο όμως είναι ότι δεν θέλει να καταλάβει ότι πραγματικά είναι μια μηχανή.
Η ανθρώπινη μηχανή δεν έχει ελευθερία κινήσεων, λειτουργεί μοναδικά από πολλαπλές και διάφορες εσωτερικές επιρροές και εξωτερικές συγκρούσεις.
Όλες οι κινήσεις, ενέργειες, λόγια, ιδέες, αισθήματα, συγκινήσεις, επιθυμίες, της ανθρώπινης μηχανής προκαλούνται από εξωτερικές επιρροές και από πολλαπλές εσωτερικές αιτίες παράξενες και δύσκολες.
ΤΟ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ είναι ένα φτωχό κουκλάκι που μιλά με μνήμη και ζωτικότητα, ένας ζωντανός κούκλος που έχει την ανόητη αυταπάτη ότι μπορεί να ΚΑΝΕΙ, όταν στην πραγματικότητα δεν μπορεί να ΚΑΝΕΙ τίποτα. Φανταστείτε για μια στιγμή, αγαπητέ αναγνώστη, ένα μηχανικό κούκλο αυτόματα ελεγχόμενο από έναν πολύπλοκο μηχανισμό. Φανταστείτε ότι αυτός ο κούκλος έχει ζωή, ερωτεύεται, μιλά, περπατά, επιθυμεί, κάνει πολέμους κλπ.
Φανταστείτε ότι αυτός ο κούκλος μπορεί να αλλάξει ιδιοκτήτη κάθε στιγμή. Πρέπει να φανταστείτε ότι κάθε ιδιοκτήτης είναι και ένα διαφορετικό πρόσωπο, έχει το δικό του κριτήριο, το δικό του τρόπο διασκέδασης, αισθήματος, ζωής κλπ.
ΕΝΑΣ οποιοσδήποτε ιδιοκτήτης θέλοντας να αποκτήσει χρήματα θα πατά ορισμένα κουμπιά και τότε ο κούκλος θα ασχολείται με το εμπόριο. Άλλος ιδιοκτήτης, μισή ώρα αργότερα ή μερικές ώρες μετά, θα έχει κάποια διαφορετική ιδέα, και θα βάζει τον κούκλο του να χορεύει και να γελά. Ένας τρίτος θα τον βάζει να παλεύει, ένας τέταρτος θα τον κάνει να ερωτευτεί μια γυναίκα, ένας πέμπτος θα τον κάνει να ερωτευτεί μια άλλη, ένας έκτος θα τον κάνει να μαλώσει με έναν γείτονα και θα ανακατευτεί η αστυνομία στο πρόβλημα που θα δημιουργηθεί και ένας έβδομος θα τον κάνει να αλλάξει κατοικία.
Πραγματικά ο κούκλος στο παράδειγμα μας δεν έχει κάνει τίποτα, αλλά αυτός νομίζει ότι ναι έχει κάνει, έχει την ψευδαίσθηση ότι ΚΑΝΕΙ, όταν στην πραγματικότητα δεν μπορεί να ΚΑΝΕΙ τίποτα, γιατί δεν έχει το ατομικό του ΕΙΝΑΙ.
Χωρίς καμιά αμφιβολία όλα έχουν συμβεί όπως όταν βρέχει, όταν αστράφτει, όταν ζεσταίνει ο ήλιος αλλά ο φτωχός κούκλος πιστεύει ότι ΚΑΝΕΙ, έχει την ανόητη ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ότι τα έκανε όλα, όταν στην πραγματικότητα δεν έχει κάνει τίποτα. Είναι οι αντίστοιχοι ιδιοκτήτες του αυτοί που διασκέδασαν με τον φτωχό μηχανικό κούκλο.
Έτσι είναι το φτωχό σκεπτόμενο ζώο, αγαπητέ αναγνώστη: ένας μηχανικός κούκλος όπως στο χαρακτηριστικό μας παράδειγμα. Πιστεύει ότι ΚΑΝΕΙ, όταν στην πραγματικότητα τίποτα δεν ΚΑΝΕΙ, είναι μια μαριονέτα με κρέας και κόκαλα ελεγχόμενη από μια λεγεώνα ενεργειακών και λεπτών οντοτήτων που στο σύνολο τους αποτελούν αυτό που ονομάζεται ΕΓΩ, πολλαπλό ΕΓΩ. Το ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ αναφέρει όλες αυτές τις οντότητες σαν «δαιμόνια» και το πραγματικό τους όνομα είναι ΛΕΓΕΩΝΑ.
Αν πούμε ότι το ΕΓΩ είναι λεγεώνα από ΔΑΙΜΟΝΙΑ που ελέγχουν την ανθρώπινη μηχανή, δεν υπερβάλουμε, έτσι είναι.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΜΗΧΑΝΗ δεν έχει καμία ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ, δεν κατέχει το ΕΙΝΑΙ, μόνο το ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ έχει την ΔΥΝΑΜΗ του να ΚΑΝΕΙ.
ΜΟΝΟ το ΕΙΝΑΙ μπορεί να μας δώσει ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ, μόνο το ΕΙΝΑΙ μας μετατρέπει σε ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Αυτός που στ’ αλήθεια θέλει να πάψει να είναι ένας απλός μηχανικός κούκλος πρέπει να εξαλείψει κάθε μια από τις οντότητες που στο σύνολο τους αποτελούν το ΕΓΩ. Κάθε μια από αυτές τις οντότητες παίζουν με την ανθρώπινη μηχανή. Αυτός που στ’ αλήθεια θέλει να πάψει να είναι ένας απλός μηχανικός κούκλος, πρέπει να αρχίσει να αποδέχεται και να παραδέχεται την ίδια του την ιδιότητα σαν μηχανή.
Αυτός που δεν θέλει να καταλάβει, ούτε να δεχτεί την ίδια του την ιδιότητα της μηχανής, αυτός που δεν θέλει να καταλάβει σωστά αυτό το γεγονός, δεν μπορεί πια να αλλάξει: είναι ένας δυστυχής, ένας κακομοίρης, όμως θα του άξιζε «να κρεμάσει μια πέτρα στο λαιμό του και να πέσει στην θάλασσα». Το Σκεπτόμενο Ζώο είναι μια μηχανή, αλλά μια πολύ ειδική μηχανή. Αν αυτή η μηχανή καταφέρει να καταλάβει ότι είναι ΜΗΧΑΝΗ, αν οδηγηθεί καλά και αν το επιτρέπουν οι συνθήκες, μπορεί να πάψει να είναι μηχανή και να μετατραπεί σε ΑΝΘΡΩΠΟ.
Πριν απ’ όλα, είναι επείγον να αρχίσουμε την σε βάθος κατανόηση και σε όλα τα επίπεδα του νου ότι δεν έχουμε αληθινή ατομικότητα, ότι δεν έχουμε ένα ΜΟΝΙΜΟ ΚΕΝΤΡΟ Συνείδησης, ότι την μια καθορισμένη στιγμή είμαστε ένα πρόσωπο και την άλλη στιγμή άλλο. Όλα εξαρτώνται από την οντότητα που ελέγχει την κατάσταση ανά πάσα στιγμή.
Αυτό που προκαλεί την ψευδαίσθηση της ενότητας και ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ του Σκεπτόμενου Ζώου είναι από το ένα μέρος η αίσθηση που έχει το ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑ και από το άλλο μέρος το όνομα και επίθετο και τέλος η μνήμη και ορισμένος αριθμός από μηχανικές συνήθειες που είναι εμφυτευμένα σ’ αυτόν από την ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ή που αποκτήθηκαν από απλή και ανόητη μίμηση.
Το φτωχό Σκεπτόμενο Ζώο δεν μπορεί να πάψει να είναι ΜΗΧΑΝΗ, δεν μπορεί να αλλάξει, δεν μπορεί να αποκτήσει το ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΙΝΑΙ και να μετατραπεί σε γνήσιο άνθρωπο, ενώ ΔΕΝ έχει το θάρρος να ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ ΜΕΣΩ της ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ και με διαδοχική σειρά κάθε μια από αυτές τις ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΕΣ οντότητες που το σύνολο τους αποτελούν αυτό που ονομάζεται ΕΓΩ, ο εαυτός μου.
Κάθε ιδέα, κάθε πάθος, κάθε βίτσιο, κάθε ελάττωμα, κάθε μίσος, κάθε επιθυμία κλπ, έχει την αντίστοιχη οντότητά του και το σύνολο όλων αυτών των οντοτήτων είναι το πολλαπλό εγώ της Επαναστατικής Ψυχολογίας.
Όλες αυτές οι μεταφυσικές οντότητες, όλα αυτά τα εγώ, που στο σύνολο τους αποτελούν το ψυχολογικό ΕΓΩ, δεν έχουν αληθινή ανάμιξη μεταξύ τους, δεν έχουν συντεταγμένες καμιάς μορφής. Κάθε μια από αυτές τις οντότητες εξαρτάται ολοκληρωτικά από τις περιστάσεις, αλλαγές εντυπώσεων, συμβάντα κλπ.
Η ΟΘΟΝΗ του ΝΟΥ αλλάζει χρώματα και σκηνές σε κάθε στιγμή, όλα εξαρτώνται από την οντότητα που κάθε στιγμή ελέγχει τον νου.
Από την ΟΘΟΝΗ του νου περνούν σε διαρκή παρέλαση οι διάφορες οντότητες που στο σύνολο τους αποτελούν το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΩ.
Οι διάφορες οντότητες, που αποτελούν το πολλαπλό ΕΓΩ συγχωνεύονται, διαχωρίζονται, σχηματίζουν ορισμένες ειδικές ομάδες σύμφωνα με την έλξη τους, μαλώνουν μεταξύ τους, διαπληκτίζονται, αγνοούνται κλπ.
Κάθε οντότητα της ΛΕΓΕΩΝΑΣ πού ονομάζεται ΕΓΩ, κάθε μικρό ΕΓΩ, πιστεύει ότι είναι το παν, το ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΓΩ δεν υποπτεύεται καθόλου ότι είναι απλά και μόνο ένα απειροελάχιστο μέρος.
Η οντότητα που σήμερα ορκίζεται αιώνια αγάπη σε μια γυναίκα παραγκωνίζεται αργότερα από άλλη οντότητα που δεν έχει καμία σχέση με τον όρκο αυτόν και τότε ο χάρτινος πύργος γκρεμίζεται και η φτωχή γυναίκα κλαίει απογοητευμένη.
Η οντότητα που σήμερα ορκίζεται πίστη σε ένα έργο, παραγκωνίζεται αύριο από άλλη οντότητα πού δεν έχει καμία σχέση με αυτό το έργο και τότε το άτομο αποσύρεται. Η οντότητα που σήμερα ορκίζεται πίστη στην ΓΝΩΣΗ, παραγκωνίζεται αύριο από άλλη οντότητα που μισεί την ΓΝΩΣΗ.
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων πρέπει να μελετήσουν αυτό το βιβλίο της ΒΑΣΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ και από ανθρωπισμό να έχουν το θάρρος να προσανατολίσουν τους μαθητές στον θαυμαστό δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης.
Είναι αναγκαίο το να καταλάβουν οι μαθητές την ανάγκη να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας σε όλα τα επίπεδα του νου.
Χρειάζεται ένας πνευματικός προσανατολισμός πιο αποτελεσματικός, χρειάζεται να καταλάβουμε το τι είμαστε και αυτό πρέπει να αρχίσει από τα ίδια τα θρανίο του σχολείου.
ΔΕΝ αρνούμαστε ότι το χρήμα χρειάζεται για να τρώμε, να πληρώνουμε το ενοίκιο του σπιτιού και να ντυνόμαστε.
ΔΕΝ αρνούμαστε ότι χρειάζεται πνευματική προετοιμασία, ένα επάγγελμα, μία τέχνη για να κερδίζουμε χρήματα, αλλά αυτό δεν είναι το παν, αυτό είναι δευτερεύον το πρώτο, το βασικό, είναι να ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι είμαστε, από πού ερχόμαστε, για πού πηγαίνουμε, ποιο είναι το αντικείμενο της ύπαρξής μας.
Είναι λυπηρό να συνεχίζουμε σαν κουκλάκια αυτόματα, κακομοίρηδες θνητοί, άνθρωποι-μηχανές.
Είναι επείγον να πάψουμε να είμαστε απλές μηχανές, είναι επείγον να μετατραπούμε σε ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Χρειάζεται μια ριζική αλλαγή και αυτό πρέπει να αρχίσει ακριβώς από την ΕΞΑΛΕΙΨΗ κάθε μιας από αυτές τις οντότητες που στο σύνολο τους αποτελούν το πολλαπλό ΕΓΩ.
Το φτωχό Σκεπτόμενο Ζώο δεν είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ, αλλά έχει μέσα του σε λανθάνουσα κατάσταση όλες τις δυνατότητες για να μετατραπεί σε ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΔΕΝ είναι νόμος το να αναπτυχθούν αυτές οι δυνατότητες το φυσικότερο είναι να χαθούν.
ΜΟΝΟ μέσω τρομακτικών ΥΠΕΡ-ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ μπορούν να αναπτυχθούν τέτοιες ανθρώπινες δυνατότητες.
Πολλά πρέπει να εξαλείψουμε και πολλά πρέπει να αποκτήσουμε. Γίνεται αναγκαίο να κάνουμε έναν απολογισμό για να ξέρουμε πόσα μας περισσεύουν και πόσα μας λείπουν.
Είναι φανερό ότι το πολλαπλό εγώ περισσεύει, είναι κάτι το άχρηστο και βλαβερό.
ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ να πούμε ότι οφείλουμε να αναπτύξουμε ορισμένες δυνάμεις, ορισμένες ικανότητες, ορισμένες αρετές που ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΜΗΧΑΝΗ πιστεύει ότι έχει, αλλά που στην πραγματικότητα ΔΕΝ ΕΧΕΙ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΜΗΧΑΝΗ πιστεύει ότι έχει αληθινή ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ, Συνείδηση ΞΎΠΝΙΑ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΉ ΘΕΛΗΣΗ, ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΠΡΑΤΤΕΙ κλπ, και δεν έχει τίποτα από αυτά.
Αν θέλουμε να πάψουμε να είμαστε μηχανές, αν θέλουμε να ξυπνήσουμε Συνείδηση, να έχουμε αληθινή ΣΥΝΕΙΔΗΤΉ ΘΕΛΗΣΗ, ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ, ικανότητα να πράττουμε, είναι επείγον να αρχίσουμε να γνωριζόμαστε οι ίδιοι και κατόπιν να διαλύσουμε το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΩ. Όταν το πολλαπλό εγώ διαλύεται μένει μέσα μας μόνο το ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ.

ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ εκπαιδευτικοί
Το πιο σοβαρό πρόβλημα της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι οι μαθητές ούτε οι μαθήτριες του δημοτικού, γυμνασίου ή λυκείου, αλλά οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί.
Αν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί δεν αυτογνωρίζονται, αν δεν είναι ικανοί να καταλάβουν το νήπιο αγόρι ή κορίτσι, αν δεν ξέρουν να κατανοήσουν σε βάθος τις σχέσεις τους με αυτά τα πλάσματα που αρχίζουν να ζουν, αν ενδιαφέρονται μόνο να καλλιεργήσουν το πνεύμα αυτών που εκπαιδεύουν, πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε μια καινούργια τάξη εκπαίδευσης;
Το νήπιο, ο μαθητής, ή μαθήτρια πάει στο σχολείο για να λάβει συνειδητό προσανατολισμό αλλά αν οι εκπαιδευτικοί έχουν στενά κριτήρια, είναι συντηρητικοί, αντιδραστικοί, επιβραδυντικοί, έτσι θα είναι και οι μαθητές και οι μαθήτριες.
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ξαναεκπαιδευτούν, να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να αναθεωρήσουν όλες τους τις γνώσεις, να καταλάβουν ότι μπαίνουμε σε μια Καινούργια Εποχή. Μετασχηματιζόμενοι οι εκπαιδευτικοί, μετασχηματίζεται και η δημόσια εκπαίδευση.
Το να ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙΣ τον ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ είναι το πιο δύσκολο, γιατί όλοι όσοι έχουν διαβάσει πολύ, όλοι εκείνοι που έχουν δίπλωμα, όλοι όσοι πρέπει να διδάξουν, που εργάζονται σαν δάσκαλοι του σχολείου, είναι όπως είναι. Ο νους τους είναι εγκλωβισμένος στις πενήντα χιλιάδες θεωρίες που έχουν μάθει και δεν αλλάζει πλέον ούτε με κανονιές.
Οι εκπαιδευτικοί θα όφειλαν να διδάσκουν ΠΩΣ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ, όμως δυστυχώς νοιάζονται να διδάξουν ΣΤΟ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ.
Γονείς και δάσκαλοι ζουν γεμάτοι με τρομερές έγνοιες οικονομικές, κοινωνικές, συναισθηματικές κλπ.
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί είναι απασχολημένοι με τα δικά τους προβλήματα και στενοχώριες, δεν ενδιαφέρονται αληθινά να μελετήσουν και να λύσουν τα προβλήματα που τους θέτουν τα αγόρια και κορίτσια του «νέου κύματος».
Υπάρχει τρομερός εκφυλισμός πνευματικός, ηθικός και κοινωνικός αλλά οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί είναι γεμάτοι ανησυχίες και έγνοιες προσωπικές και έχουν χρόνο μόνο για να σκεφτούν το οικονομικό θέμα των γιων τους, στο να τους δώσουν ένα επάγγελμα για να μην πεθάνουν από πείνα και αυτό είναι όλο.
Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται γενικά, οι περισσότεροι πατέρες δεν αγαπούν τα παιδιά τους αληθινά. Αν τα αγαπούσαν, θα πάλευαν για το κοινό καλό, θα ενδιαφέρονταν για τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης με την πρόθεση να καταφέρουν μια αληθινή αλλαγή. Αν οι γονείς αγαπούσαν αληθινά τα παιδιά τους, δεν θα υπήρχαν πόλεμοι, δεν θα έβαζαν την οικογένεια και το έθνος σε αντίθεση με το σύνολο του κόσμου, γιατί αυτό δημιουργεί προβλήματα, πολέμους, βλαβερούς διαχωρισμούς, περιβάλλον κόλασης για τους γιους και τις κόρες μας. Ο κόσμος μελετά, προετοιμάζεται για να γίνει γιατρός, μηχανικός, δικηγόρος κλπ, ενώ αντίθετα δεν προετοιμάζεται για το σοβαρότερο και πιο δύσκολο που είναι να είσαι πατέρας οικογένειας.
Αυτός ο εγωισμός της οικογένειας, αυτή η έλλειψη αγάπης προς τους συνανθρώπους μας, αυτή η πολιτική της οικογενειακής απομόνωσης, είναι ανόητη εκατό τα εκατό, γιατί μετατρέπεται σε παράγοντα φθοράς και σταθερό κοινωνικό εκφυλισμό.
Η πρόοδος, η αληθινή επανάσταση, είναι εφικτές μόνο γκρεμίζοντας αυτό το σινικό τείχος που μας χωρίζει, που μας απομονώνει από τον υπόλοιπο κόσμο.
Όλοι εμείς είμαστε μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και είναι ανόητο να βασανίζουμε οι μεν τους δε, να θεωρούμε δε οικογένεια μας μόνο τους λιγοστούς ανθρώπους που συγκατοικούν μαζί μας κλπ.
Η εγωιστική αποκλειστικότητα της οικογένειας παρεμποδίζει την κοινωνική πρόοδο, διαιρεί τα ανθρώπινα όντα, προκαλεί πολέμους, προνομιούχες τάξεις, οικονομικά προβλήματα κλπ.
Όταν οι γονείς αγαπούν αληθινά τα παιδιά τους, θα πέσουν κάτω οι τοίχοι, τα απαίσια σύρματα της απομόνωσης και τότε ή οικογένεια θα πάψει να είναι ένας κύκλος εγωιστικός και ανόητος.
Πέφτοντας οι τοίχοι του οικογενειακού εγωισμού, υπάρχει τότε αδελφική επικοινωνία με όλους τους άλλους πατέρες και μητέρες των οικογενειών, με τους εκπαιδευτικούς, με όλη την κοινωνία.
Το αποτέλεσμα της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ είναι η ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ, η αυθεντική ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του κλάδου της εκπαίδευσης για έναν καλύτερο κόσμο.
Ο εκπαιδευτικός πρέπει να είναι πιο συνειδητός, πρέπει να συνενώνει τους πατέρες και μητέρες της οικογένειας, τον Σύλλογο Γονέων και να τους μιλήσει καθαρά.
Είναι αναγκαίο να καταλάβουν οι γονείς ότι το έργο της δημόσιας εκπαίδευσης πραγματοποιείται επάνω στην στερεή βάση της αμοιβαίας συνεργασίας ανάμεσα σε γονείς και δασκάλους.
Είναι αναγκαίο να πούμε στους γονείς ότι η βασική εκπαίδευση είναι αναγκαία για να σηκώσουμε τις νέες γενιές.
Είναι απαραίτητο να πούμε στους γονείς ότι η διανοητική μόρφωση είναι αναγκαία αλλά δεν είναι το παν: χρειάζεται κάτι ακόμα, χρειάζεται να διδάξουμε στα αγόρια και κορίτσια να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να γνωρίσουν τα λάθη τους, τα ψυχολογικά τους ελαττώματα.
Πρέπει να πούμε στους γονείς ότι τα παιδιά πρέπει να συλλαμβάνονται από ΑΓΑΠΗ και όχι από ΖΩΩΔΕΣ ΠΑΘΟΣ. Είναι σκληρό και απάνθρωπο να προεκτείνουμε τις κτηνώδεις επιθυμίες μας, τα βίαια σεξουαλικά μας πάθη, τους αρρωστημένους μας συναισθηματισμούς και κτηνώδεις συγκινήσεις στους απογόνους μας.
Οι γιοι και οι κόρες είναι οι δικές μας προεκτάσεις και είναι εγκληματικό να μολύνουμε τον κόσμο με κτηνώδεις προεκτάσεις. Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων, πανεπιστημίων πρέπει να συγκεντρώσουν στην αίθουσα τελετών τους πατέρες και μητέρες με την υγιή πρόθεση να τους διδάξουν τον δρόμο της ηθικής υπευθυνότητας απέναντι στα παιδιά τους και απέναντι στην κοινωνία και τον κόσμο.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν το καθήκον να ΑΝΑΜΟΡΦΩΘΟΥΝ από μόνοι τους και να προσανατολίσουν τους γονείς πατέρες και μητέρες.
Χρειαζόμαστε να αγαπάμε αληθινά για να αλλάξουμε τον κόσμο. Χρειαζόμαστε να ενωθούμε για να χτίσουμε ανάμεσα μας τον θαυμαστό ΝΑΟ της Νέας Εποχής, που τις στιγμές αυτές αρχίζει μέσα στο σεβαστό αστροπελέκι της σκέψης.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Οι άνθρωποι συγχέουν την Συνείδηση με την ΕΥΦΥΪΑ ή με το διανοητικό και στον πολύ ευφυή ή πολύ διανοητικό άνθρωπο του δίνουν τον ορισμό του πολύ συνειδητού.
Εμείς βεβαιώνουμε ότι η Συνείδηση στον άνθρωπο είναι χωρίς καμία αμφιβολία και χωρίς φόβο να γελαστούμε, ένα είδος πολύ ιδιαίτερης σύλληψης εσωτερικών γνώσεων εντελώς ανεξάρτητης από κάθε νοητική δραστηριότητα.
Η ιδιότητα της Συνείδησης μας επιτρέπει την γνώση του εαυτού μας. Η Συνείδηση μας δίνει ακέραιη γνώση αυτού που ΕΙΝΑΙ, το πού βρίσκεται και από αυτό που πραγματικά ξέρει, και από αυτό που πραγματικά αγνοεί. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ διδάσκει ότι μόνο ο άνθρωπος ο ίδιος μπορεί να μάθει για την συνείδηση του και εάν αυτή υπάρχει σε μια δεδομένη ή όχι στιγμή. Μόνο εμείς μπορούμε να ξέρουμε αν είμαστε συνειδητοί σε μια δεδομένη στιγμή ή όχι. Μόνο κάποιος από μόνος του μπορεί να ξέρει για την δική του συνείδηση και αν αυτή υπάρχει κάποια δεδομένη στιγμή ή όχι.
Ο άνθρωπος ο ίδιος και κανείς άλλος εκτός από αυτόν μπορεί να καταλάβει προς στιγμή, για ένα λεπτό, ότι πριν από αυτή τη στιγμή πραγματικά δεν ήταν συνειδητός, είχε την συνείδηση του πολύ κοιμισμένη, μετά θα ξεχάσει αυτή την εμπειρία ή θα τη διατηρήσει σαν ανάμνηση, σαν την ανάμνηση μιας δυνατής εμπειρίας.
Είναι επείγον να ξέρουμε ότι η Συνείδηση στο ΛΟΓΙΚΟ ΖΩΟ δεν είναι κάτι το εξακολουθητικό, το μόνιμο.
Κανονικά η Συνείδηση στο Σκεπτόμενο Ζώο που ονομάζεται άνθρωπος κοιμάται βαθιά.
Σπάνιες, πολύ σπάνιες είναι οι στιγμές κατά τις οποίες η Συνείδηση είναι ξύπνια. Το λογικό ζώο εργάζεται, οδηγεί αυτοκίνητα, παντρεύεται, πεθαίνει κλπ, με την συνείδηση ολοκληρωτικά κοιμισμένη και μόνο ορισμένες πολύ εξαιρετικές στιγμές ξυπνά.
Η ζωή του ανθρώπινου όντος είναι μια ονειρική ζωή αλλά εκείνο πιστεύει ότι είναι ξύπνιο και ποτέ δεν θα παραδεχόταν ότι κοιμάται, ότι έχει την συνείδηση κοιμισμένη.
Αν κάποιος κατάφερνε να ξυπνήσει, θα αισθανόταν τρομακτικά ντροπιασμένος με τον εαυτό του, θα καταλάβαινε αμέσως το ρεζιλίκι του, την γελοιότητα του. Η ζωή αυτή είναι τρομερά γελοία, φρικιαστικά τραγική και σπάνια ευσεβής.
Αν ένας πυγμάχος κατάφερνε να ξυπνήσει ξαφνικά την ώρα του αγώνα, θα κοίταζε ντροπιασμένος το αξιότιμο κοινό και θα έφευγε από το τρομερό θέαμα, μπροστά στην έκπληξη των κοιμισμένων και ασυναίσθητων ματιών του κοινού.
Όταν το ανθρώπινο ον παραδέχεται ότι έχει την Συνείδηση ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΗ, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι ήδη αρχίζει να ξυπνά.
Οι αντιδραστικές Σχολές της καθυστερημένης ψυχολογίας που αρνούνται την ύπαρξη της Συνείδησης, και μέχρι ακόμα την μη χρησιμότητα τέτοιου όρου, προδίνουν την πιο βαθειά κατάσταση ύπνου.
Οι οπαδοί τέτοιων Σχολών κοιμούνται πολύ βαθιά σε μια κατάσταση υποσυνείδητη και ασυνείδητη.
Όσοι συγχέουν την συνείδηση με τις ψυχολογικές λειτουργίες, σκέψεις, συναισθήματα, μηχανικές ορμές και αισθήματα, πραγματικά είναι πολύ ασυνείδητοι, κοιμούνται βαθιά.
Όσοι παραδέχονται την ύπαρξη της Συνείδησης αλλά αρνούνται τους διάφορους βαθμούς συνείδησης, φανερώνουν έλλειψη συνειδητής εμπειρίας, ύπνο της συνείδησης.
Κάθε άνθρωπος, που κάποια στιγμή έχει ξυπνήσει στιγμιαία, ξέρει πολύ καλά από προσωπική πείρα ότι υπάρχουν διαφορετικοί βαθμοί συνείδησης που μπορεί να παρατηρεί κανείς στον εαυτό του.
Πρώτο: Χρόνος. Πόσο χρόνο παραμείναμε συνειδητοί;
Δεύτερο: Συχνότητα. Πόσες φορές ξυπνήσαμε συνείδηση;
Τρίτο: Ευρύτητα και Διαπεραστικότητα. Σε τι είμαστε συνειδητοί;
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ και η αρχαία ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ βεβαιώνουν ότι μέσω μεγάλων ΥΠΕΡ-ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ πολύ ειδικού τύπου μπορούμε να ξυπνήσουμε συνείδηση και να την κάνουμε συνεχή και εκλεκτική. Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ έχει σαν αντικείμενο να ξυπνά Συνείδηση. Δεν χρησιμεύουν σε τίποτα δέκα ή δεκαπέντε χρόνια σπουδών στο σχολείο, λύκειο και πανεπιστήμιο, όταν βγαίνοντας από τις τάξεις είμαστε κοιμισμένοι και αυτόματοι.
ΔΕΝ είναι υπερβολή το να βεβαιώσουμε ότι με κάποια μεγάλη ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ μπορεί το Σκεπτόμενο Ζώο να γίνει συνειδητό αφ’ εαυτού μόνο όμως για ένα-δυο λεπτά.
Είναι φανερό ότι σ’ αυτό υπάρχουν σπάνιες εξαιρέσεις που θα πρέπει να τις ψάξουμε με το φανάρι του Διογένη. Αυτές οι σπάνιες περιπτώσεις αντιπροσωπεύονται από ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ανθρώπους, τον Βούδα, Ιησού, Ερμή, Κετζαλκόατλ.
Αυτοί οι ιδρυτές των ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ήταν κάτοχοι ΣΥΝΕΧΟΥΣ Συνείδησης, υπήρξαν μεγάλοι ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ.
Κανονικά τα άτομα ΔΕΝ είναι συνειδητά αφ’ εαυτού τους. Η ψευδαίσθηση ότι είμαστε συνειδητοί με διαρκή μορφή γεννιέται από την μνήμη και από όλες τις διαδικασίες της σκέψης.
Ο άνθρωπος που ασκεί μια αναδρομική άσκηση για να θυμηθεί όλη του την ζωή μπορεί στ’ αλήθεια να ξαναθυμηθεί, να θυμηθεί πόσες φορές παντρεύτηκε, πόσα παιδιά έκανε, ποιοι ήταν οι γονείς του, οι δάσκαλοι του κλπ. Όμως αυτό δεν σημαίνει να ξυπνάς συνείδηση, αυτό είναι απλά να θυμάσαι ενέργειες ασυνείδητες και αυτό είναι όλο.
Είναι αναγκαίο να επαναλάβουμε αυτό που ήδη είπαμε σε προηγούμενα κεφάλαια. Υπάρχουν τέσσερις καταστάσεις Συνείδησης. Αυτές είναι:
Ύπνος, κατάσταση εγρήγορσης, Αυτο-Συνείδηση και Αντικειμενική Συνείδηση.
Το φτωχό Σκεπτόμενο Ζώο που κατά λάθος ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ ζει μόνο σε δυο από αυτές τις καταστάσεις. Ένα μέρος της ζωής του περνά στον ύπνο και το άλλο στην κακώς ονομαζόμενη κατάσταση εγρήγορσης, η οποία επίσης είναι ύπνος.
Ο άνθρωπος που κοιμάται και ονειρεύεται, πιστεύει ότι ξυπνά από το γεγονός ότι γυρίζει στο στάδιο της εγρήγορσης αλλά στην πραγματικότητα κατά το στάδιο αυτό της εγρήγορσης εξακολουθεί να κοιμάται.
Αυτό μοιάζει με το ξημέρωμα. Κρύβονται τα άστρα εξαιτίας του ηλιακού φωτός, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν παρόλο που τα φυσικά μάτια δεν τα αντιλαμβάνονται.
Στην κανονική ζωή την απλή και καθημερινή, το ανθρώπινο ον δεν ξέρει τίποτα για την Αυτο-Συνείδηση και πολύ λιγότερα για την Αντικειμενική Συνείδηση. Παρ’ όλα αυτά όμως, οι άνθρωποι είναι υπερήφανοι και όλος ο κόσμος θεωρείται ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ. Το Σκεπτόμενο Ζώο πιστεύει ακράδαντα ότι έχει συνείδηση από μόνο του και δεν θα δεχόταν με κανένα τρόπο να του έλεγαν ότι είναι ένας κοιμισμένος που ζει ασυνείδητα στον εαυτό του. Υπάρχουν εξαιρετικές στιγμές κατά τις οποίες το Σκεπτόμενο Ζώο ξυπνά, αλλά αυτές οι στιγμές είναι πολύ σπάνιες. Μπορούν να είναι στιγμές μεγάλου κινδύνου ή κατά την διάρκεια μιας έντονης συγκίνησης, σε κάποια καινούργια περίσταση, σε κάποια απρόσμενη στιγμή κλπ.
Είναι αληθινά μια δυστυχία που το φτωχό Σκεπτόμενο Ζώο δεν έχει κανένα έλεγχο σε αυτές τις φευγαλέες καταστάσεις της συνείδησης, που δεν μπορεί να τις επαναφέρει, που δεν μπορεί να τις κάνει μόνιμες. Όμως, Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ βεβαιώνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ τον έλεγχο της Συνείδησης και να αποκτήσει Αυτο-Συνείδηση. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ έχει μεθόδους, επιστημονικές διαδικασίες για να ΞΎΠΝΑ Συνείδηση.
Αν θέλουμε να ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ Συνείδηση χρειαζόμαστε να αρχίσουμε εξετάζοντας, μελετώντας και μετά εξαλείφοντας όλα τα εμπόδια που μας παρουσιάζονται στον δρόμο. Σε αυτό το βιβλίο έχουμε διδάξει τον δρόμο της αφύπνισης της συνείδησης αρχίζοντας από τα ίδια τα θρανία του σχολείου.