ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

«Δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχει η ψυχή σε αυτήν την φλογερή δημιουργία» Σαμαέλ Αούν Βεόρ «Πυρογενές Τριαντάφυλλο»

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Για να αποκαταστήσω την εσωτερική σοφία πάνω στην επιφάνεια της Γης, έχω αρχίσει μια νέα εποχή όπου οι άνθρωποι θα καταλάβουν ότι τίποτα δεν είναι ξεχωρισμένο στην δημιουργία. Πρέπει να ξεριζώσουμε τα μυστικά από τα φυτά, τα ζώα και από τα αθώα παιδιά ή «Στοιχειώδη» των νερών, του αέρα, της φωτιάς και της πέτρας.

Η φύση, καταφανώς, είναι ένα ανοικτό βιβλίο που εμείς δεν έχουμε μάθει να διαβάζουμε, ή καλύτερα θα λέγαμε, έχουμε ξεχάσει πώς διαβάζεται. Γιατί σύμφωνα με την Γνώση υπήρξαν άλλοι καιροί πιο ευτυχείς, στους οποίους η Ανθρωπότητα είχε ανοιχτό το τρίτο μάτι, αυτήν την Πνευματική Όραση η οποία επιτρέπει να συλλάβουμε αυτό που είναι κρυμμένο στα μάτια από κρέας.

Και όχι μόνο η Δημιουργική Φαντασία ή Διόραση είναι υπερ-ατροφική στην τωρινή εποχή, την παρηκμασμένη και σκοτεινή, αλλά επιπλέον έχει χαθεί η ικανότητα της έκπληξης, η ικανότητα του «να ανοίγεσαι στο καινούριο», έχοντας υποσκελιστεί αυτές οι ικανότητες από τον σκεπτικισμό, από τον βρωμερό υλισμό και από την πιο παράλογη άγνοια.

Θα μπορούσε να διαψεύσει κανείς το γεγονός ότι ο ονομαζόμενος «μοντέρνος πολιτισμός» είναι τρομερά άσχημος; Ότι δεν συγκεντρώνει τα υπερβατικά χαρακτηριστικά της αισθητικής έννοιας και ότι είναι στερημένος από εσωτερική ομορφιά; Και σε αυτές τις αξιοθρήνητες καταστάσεις, πώς θα γινόταν να ανακαλύψουμε την βαθειά σημασία συγκεκριμένων συμβολικών αξιών, που αντιπροσωπεύονται σε αυτή την περίπτωση από τα ζώα;

Αναντίρρητα, ο Θάνατος του «εγώ ο ίδιος», του Εγώ της Βαθειάς Ψυχολογίας, είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για να ξανα-κατακτήσουμε την Μαγεία των αρχαίων Ιεροφαντών και την Σοφία τους· για να μπορέσουμε, ας πούμε, να εισχωρήσουμε εκ νέου μέσα στην φωτιά του Σύμπαντος και να ερμηνεύσουμε εκεί τον κρυφό συμβολισμό που περιέχει όλη την Φύση.

Όμως, και δεδομένου του επείγοντος της εσωτερικής δουλειάς πάνω σε μας τους ίδιους, ο Δάσκαλος ΣΑΒ, έχει αποκαλύψει κάποιες διδασκαλικές απόψεις που ενδιαφέρουν πολύ τον μαθητή, τέτοιες όπως για παράδειγμα, ο Εσωτερισμός του Δράκου (του Χολότλ-Λούσιφερ των Αζτέκας, του Λούσιφερ-Προμηθέα των Ελλήνων), που δεν είναι άλλο πράγμα από την αντανάκλαση του Λόγου σε κάθε έναν από εμάς, ή ο Εσωτερισμός του Τίγρη και του Σκύλου, συνταιριασμένοι και οι δύο στην δουλειά που πρέπει να αναλάβουμε κλπ.

Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από την εσωτερική καθοδική άποψη, την καθαρά Σεληνιακή, τα ζώα είναι οι μορφές των παθών μας, των ελαττωμάτων μας του ψυχολογικού τύπου, (τέτοια είναι η περίπτωση του γουρουνιού, ή του γαλόπουλου), ενώ στην ανώτερη επαναστατική άποψη τους, συγκεκριμένα ζώα αντιπροσωπεύουν τα πραγματικά και Ηλιακά μέρη εμάς των ίδιων, όπως είναι η περίπτωση του Σκαραβαίου, που αντιπροσωπεύει για τους Αιγυπτίους την Ψυχή, ή του Λευκού Ελέφαντα, που συμβολίζει τον Λόγο. Σε κάθε περίπτωση το να καταλάβουμε και να ζωντανέψουμε την Διδασκαλία που περιέχεται εδώ, είναι πάντα το πιο σωστό.

ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

«Μετά έκαναν τα μικρά ζώα των βουνών, τους φύλακες όλων των δασών, τα πνεύματα του βουνού, τα ελάφια, τα πουλιά, τα λιοντάρια, τις τίγρεις, τα φίδια, τα ερπετά, τις οχιές, φύλακες των φυτών». Πόπολ Βου

Στο Πόπολ-Βου των Μάγιας το πουλί και το φίδι εμφανίζονται σαν σεξουαλικοί δημιουργοί του Σύμπαντος. Οι Τεπέου, και Κοκουμάτς στέλνουν ένα γεράκι στην απέραντη θάλασσα της Μεγάλης Ζωής για να φέρει το φίδι, με του οποίου το θαυμάσιο αίμα ζυμώνουν το κίτρινο και το λευκό καλαμπόκι. Λέει το Πόπολ-Βου ότι με αυτήν την μάζα του λευκού και κίτρινου καλαμποκιού, ανακατεμένου με το αίμα του φιδιού, ο θεός Τσακόλ διαμόρφωσε την σάρκα των ανθρώπων.

Το πουλί αντιπροσωπεύει το Παγκόσμιο Πνεύμα της ζωής. Το φίδι αντιπροσωπεύει την Σεξουαλική Φωτιά του Τρίτου Λόγου. Το αίμα το φιδιού αλληγορίζει τα Νερά της Γένεσης, το Μεγάλο Παγκόσμιο Σπέρμα, το Ενς Σέμινις. Σύμφωνα με την φιλοσοφία των Μάγιας, η Κοατλίκουε είναι η μητέρα της ζωής και του θανάτου.

Πραγματικά η σεξουαλική φωτιά του Τρίτου Λόγου γονιμοποιεί τα νερά της ζωής νια να αναβλύσει το Σύμπαν...

Για τους Μάγιας, ο γήινος παράδεισος είναι το Ταμαοτσάν, ο άγιος τόπος του Πουλιού-Φιδιού. Ταμαοτσάνες είναι, πράγματι, οι Μυημένοι του Φιδιού. Η λατρεία των Ταμαοτσάνες είναι η λατρεία του Πουλιού-Φιδιού.

Σύμφωνα με τους Κώδικες, μετά από πολλές ταλαιπωρίες οι Αζτέκας έφτασαν στην λίμνη Τεξκόκο (σύμβολο του Ενς Σέμινις), όπου συνάντησαν το πουλί και το φίδι, τον αετό και το φίδι.

Ανήκει στους Αζτέκας η τιμή του να έχουν ιδρύσει την μεγάλη Τενοτστιτλάν, πάνω στην βάση της Σοφίας του Φιδιού.

Το Φτερωτό Φίδι μας μιλάει καθαρά, για το Πουλί-Φίδι.

Το Φτερωτό Φίδι ταυτίστηκε με τον Κετσατλκοάτλ, τον Μεξικάνο Χριστό. Το φίδι που καταβροχθίζεται από τον Αετό, είναι το Φτερωτό Φίδι.

ΤΟ ΦΙΔΙ

«Τα φίδια είναι διορατικά. Στην Αστρική Αύρα αυτών των πλασμάτων αντανακλά ο θαυμάσιος ζωδιακός. Αυτά ξέρουν από άμεση εμπειρία, ποιος τα αγαπά πραγματικά και ποιος τα απεχθάνεται».

Αναμφισβήτητα, το φίδι είναι το εσωτερικό σύμβολο της Σοφίας και της Κρυφής Γνώσης. Το φίδι, από τους αρχαίους καιρούς, είναι συσχετισμένο με τον θεό της Σοφίας.

Το φίδι είναι το άγιο σύμβολο του Θώτ ή TAUT, και όλων των Αγίων θεών, τέτοιων όπως οι Ερμής, Σέραπις, Ιησούς, Κετσαλκοάτλ, Βούδας, Τλαλόκ, Δάντης, Ζωροάστρης, κλπ.

Οποιοσδήποτε Ειδήμων του Συνειδητού Κύκλου της Ηλιακής Ανθρωπότητας μπορεί να αντιπροσωπευθεί κατάλληλα από το Μεγάλο Φίδι, που καταλαμβάνει έναν περιβόητο χώρο ανάμεσα στα σύμβολα των θεών, ή στις μαύρες πέτρες που βρίσκονται στα Βαβυλωνιακά κτίρια.

Οι Εσκουλάπιος, Πλούτων, Έσμουν και Κνέπ είναι όλοι θεότητες με τις ιδιότητες του Φιδιού. Όλοι είναι Γιατρευτές, δότες της πνευματικής και της φυσικής υγείας, καθώς και της φώτισης.

Οι Βραχμάνοι είχαν την κοσμογονία τους, την επιστήμη τους και τις μορφωσιακές τέχνες των φημισμένων NAGA-MAYAS, ονομαζόμενους αργότερα DAVANAS.

Οι NAGAS (φίδια) και οι Βραχμάνοι, χρησιμοποίησαν το άγιο σύμβολο του Πουπουλιασμένου Φιδιού, έμβλημα των Μάγιας και αναμφισβήτητα Μεξικάνικο.

Οι Ουπανισάδες έχουν μια πραγματεία πάνω στην «Επιστήμη των Φιδιών», ή πράγμα που είναι το ίδιο, πάνω στην Επιστήμη της Κρυφής Γνώσης.

Οι NAGAS του εσωτερικού Βουδισμού είναι αυθεντικοί άνθρωποι, αυτοπραγματοποιημένοι, τέλειοι, χάρις στην κρυφή τους Γνώση και προστάτες του Νόμου του Βούδα, εφόσον παρουσιάζουν σωστά τις μεταφυσικές τους διδασκαλίες.

Ο Μεγάλος Καβίρ, Ιησούς της Ναζαρέτ, ποτέ δεν θα είχε συμβουλεύσει τους μαθητές του να είναι τόσο σοφοί όσο το φίδι, αν αυτό ήταν ένα σύμβολο του κακού.

Δεν είναι περιττό να θυμηθούμε ότι οι Οφίτες, οι σοφοί Αιγύπτιοι Γνωστικοί της Αδελφότητας του Φιδιού, ποτέ δεν θα λάτρευαν ένα ζωντανό φίδι στην Λειτουργία τους, σαν έμβλημα της θεϊκής Σοφίας, αν αυτό το ερπετό σχετιζόταν με τις δυνάμεις του κακού.

Το φίδι, σαν θηλυκή θεότητα σε μας είναι η Σύζυγος του Αγίου Πνεύματος, η Παρθένος-Μητέρα μας που κλαίει στο πόδι του σεξουαλικού σταυρού, με την καρδιά διαπερασμένη από Επτά μαχαιριές.

Η Στέλλα Μάρις, το Αστέρι της θάλασσας, η Μάραχ, η Μαρία ή καλύτερα θα λέγαμε η ΡΑΜ-ΙΟ (το νικηφόρα ανερχόμενο Φίδι από το σπονδυλικό μεδούλι του μαθητευόμενου), είναι το ίδιο μας το Είναι (αλλά παράγωγο) το οποίο ο Αετός, ο Τρίτος Λόγος, πρέπει να καταβροχθίσει.

Καταλήγει επίκαιρο να αναφέρουμε εδώ την Τονανζίν των Αζτέκας (την ατομική θεϊκή μας Μητέρα Κουνταλίνη, την Γυναίκα Φίδι, την Θεά-Μητέρα).

Η κορώνα που διαμορφώνεται από μια ασπίδα, ο Αιγύπτιος THERMUTHIS, ανήκει στην Ίσιδα. Το φλογερό φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, τυλιγμένο στο Μαγνητικό Κέντρο του Κόκκυγα, την βάση της Σπονδυλικής Στήλης, είναι φωτεινό σαν την αστραπή.

Η κλασσική MEDEA του Αναχουάκ, το αντίστροφο του μεταλλίου είναι η Κοατλίκουε: το φίδι που εκμηδενίζει το Εγώ πριν από το συμπόσιο.

Το Σκυθρωπό Φίδι δεν τρώει τίποτα το βρωμερό: Αυτή, η θεϊκή Σύζυγος του Κρόνου, μπορεί να καταβροχθίσει ψυχικές και πνευματικές αρχές, Σώματα Δόξας, δυνάμεις, ικανότητες, κλπ.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να σχηματίσουμε την ακόλουθη αναφορά: χωρίς καμιά συγκεκριμένη ατομική εξαίρεση, κανένας Μυημένος (ούτε καν εκείνοι που σύμφωνα με την ανατολική εσωτερική παράδοση πέτυχαν τον βαθμό του ADEPTUS-EXEMTUS δεν θα μπορούσε να απολαύσει τις Δυνάμεις του Φιδιού χωρίς να έχει προηγουμένως καταβροχθιστεί από αυτό.

Δεν φτάνει να καταφέρουμε την άνοδο του φλογερού Φιδιού κατά μήκος του σπονδυλικού καναλιού, από τσάκρα σε τσάκρα. Καταλήγει επείγον να καταβροχθιστούμε από το Φίδι. Μόνο έτσι μετατρεπόμαστε σε κάτι διαφορετικό, ξεχωριστό...

Η άνοδος της Κουνταλίνι κατά μήκος του σπονδυλικού καναλιού, πραγματοποιείται πολύ αργά και σύμφωνα με τις αξίες τις καρδιάς. Οι φωτιές της καρδιάς ελέγχουν την θαυματουργή ανάπτυξη του Άγιου Φιδιού.

Η Ντέβι-Κουνταλίνι δεν είναι κάτι μηχανικό, όπως υποθέτουν πολλοί. Το φλογερό φίδι ξυπνάει μόνο με τον αυθεντικό έρωτα ανάμεσα σε σύζυγο και σύζυγο. Ποτέ δεν θα ανέβαινε από το σπονδυλικό κανάλι των μοιχών. Είναι επείγον και αναντικατάστατο να καταλάβουμε ότι με κανέναν τρόπο δεν είναι δυνατόν να εξαλείψουμε όλα αυτά τα Εγώ τα φιλόνικα και φωνακλάδικα που φέρουμε μέσα μας, αν δεν ζητήσουμε την βοήθεια της Κουνταλίνι.

Ο ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ

«Και έγινε πόλεμος στον ουρανό: ο Μιχαήλ και οι άγγελοι του πολέμησαν τον Δράκοντα, και πολέμησε ο Δράκων και οι άγγελοί του.

Και ρίχτηκε ο Δράκων, το φίδι το μεγάλο το αρχαίο που λέγεται Διάβολος και Σατανάς, ο οποίος εξαπατά όλη την οικουμένη, ρίχτηκε στην γη, και οι άγγελοι του ρίχτηκαν μαζί του». Αποκάλυψις κεφ. 12, στ. 12-17.

Στις θρησκευτικές διδασκαλίες των Γνωστικών είναι όπου μπορεί να φανεί καλύτερα το νόημα του Δράκοντα ( ή Λούσιφερ), του Φιδιού, του Τράγου και όλων αυτών των συμβόλων των δυνάμεων που λέγονται τώρα «του κακού».

Οι Δράκοντες λαμβάνονταν, σε όλη την αρχαιότητα, σαν σύμβολα της Αιωνιότητας και της Σοφίας.

Οι Ιεροφάντες της Αιγύπτου, της Βαβυλωνίας και της Ινδίας, έδιναν γενικά το όνομα των Γιων του Δράκοντα και του Φιδιού, επιβεβαιώνοντας έτσι τις διδασκαλίες του Παγκόσμιου Γνωστικισμού.

Ο Δράκοντας είναι ο Θεϊκός Δαίμων του Σωκράτη, ο φημισμένος Λούσιφερ του Καθεδρικού της Νοτρ-Ντάμ του Παρισιού, ο ίδιος ο Χολότλ-Ναγουάτλ των Αζτέκας.

Ο Χολότλ, η ζωντανή σκιά του Κετσαλκοάτλ (του Λόγου, του Χριστού) είναι ο φορέας του Φωτός, το Άστρο του Πρωινού, το ζωντανό σύμβολο της ακρογωνιαίας λίθου μας, η φιλοσοφική λίθος, στην οποία βρίσκεται το κλειδί όλων των δυνάμεων.

Ο Λούσιφερ-Χολότλ, παίρνοντας μερικές φορές την εμφάνιση του Αρσενικού Τράγου του Μέντες, συμβολίζει την σεξουαλική δύναμη.

Ολοφάνερα, ο Χολότλ-Λούσιφερ (Προμηθέας), είναι ο δίδυμος του Κετσαλκοάτλ, ο πρίγκιπας του Φωτός και των Σκοταδιών και έχει απόλυτη ισχύ πάνω στους ουρανούς, την γη και τις κολάσεις.

Αναμφισβήτητα, ο Χολότλ-Λούσιφερ, ο Δράκοντας δεν είναι με κανένα τρόπο ένας παράξενος παράγοντας έξω από την ψυχή μας, τελείως το αντίθετο· είναι βεβαίως η σκιά του θεϊκού μας Είναι, στο εσώτερο, ατομικό μας βάθος.

Ο Χολότλ-Λούσιφερ, ο Προμηθέας, ο Δράκοντας είναι ο ψυχολογικός εκπαιδευτής στο γυμνάσιο της πρακτικής ζωής.

Μάταιες συκοφαντίες, επιθέσεις ή οχλαγωγίες, είναι αυτές συγκεκριμένων αδελφοτήτων που ανακαλύπτουν, εδώ, εκεί και παραπέρα ανόητες δυσφημιστικές αβασιμότητες εναντίον του γνωστικού Ηλιακού CHINOUPES του Χριστού-Αγαθοδαίμονα, του Φιδιού της Γένεσης, του Λούσιφερ-Ναγουάτλ, του πυρακτωμένου Δράκοντα της Σοφίας.

Κακολογείται και αποτροπιάζεται ο (Χολότλ-Λούσιφερ) από εκείνους τους ανόητους, «υποδείγματα σοφίας», οι οποίοι αποκηρύσσοντας το πνεύμα που ζωογονεί, έχουν παρουσιάσει την αλληγορία του «πολέμου στους ουρανούς» και την «μάχη του Μιχαήλ εναντίον του Δράκοντα» με νεκρό γράμμα, χωρίς να καταλάβουν το βαθύ νόημά της.

Αναμφισβήτητα, το Βαθύ, Πραγματικό Εσώτερο Είναι μας, πρέπει να φονεύσει ή να αποτύχει. Στην πρώτη περίπτωση, ολοφάνερα μετατρέπεται σε Φονιά του Δράκοντα, από το ίδιο το γεγονός του να έχει βγει νικητής σε όλους τους πειρασμούς που αυτός του έχει βάλει.

Ο Χολότλ-Λούσιφερ, σαν Παιδαγωγός, Εκπαιδευτής ή Μέντορας, καταλήγει (βεβαίως) κάτι το μοναδικό, ασυνήθιστο, έκτακτο.

Στον Λουσιφερικό πειρασμό υπάρχει απαράμιλλη διδακτική, θαυμάσια παιδαγωγική, θέλγητρο που εκπλήσσει, ενθάρρυνση που δεν συγχέεται, μυστική διέγερση, μυστικοί θεϊκοί σκοποί, αποπλάνηση, γοητεία…

Από όλα αυτά μπορούμε να συμπεράνουμε ότι, μέσα στο βαθύ εσωτερικό μας, μπορούμε και πρέπει να πολεμήσουμε εναντίον του Δράκοντα και των σκοτεινών στρατιών του (τα ψυχολογικά ελαττώματα) αν στ' αλήθεια θέλουμε να μετατραπούμε σε Υιούς της Σοφίας και σε αθάνατους θεούς.

Στην ιερή γη των Βεδδών, ο Ίντρα (ο περίλαμπρος θεός του Στερεώματος) σκοτώνει τον Βίτρα ή Άι (το Δαιμόνιο-Φίδι, Λούσιφερ-Χολότλ), και εξαιτίας της ανδρείας αυτής είναι ο VITRAHAM (ο καταστροφέας του ΒΙΤΡΑ), λόγος για τον οποίο του δίδεται η επωνυμία του Βισνού ή Οδηγού της Ουράνιας Στρατιάς...

Ο Μπελ και ο Δράκοντας, ο Κετσαλκοάτλ και ο Χολότλ, ο Απόλλων και ο Πύθων, ο Κρίσνα και ο Καλύγια, ο Όσιρις και ο Τύφων, ο Μιχαήλ και ο Κόκκινος Δράκων, ο Άγιος Γεώργιος και ο Δράκοντάς του, είναι πάντα οι Λόγοι Ατομικοί-Θεϊκοί κάθε ενός από αυτούς και από εμάς, προβεβλημένοι στην ψυχή μας για το καλό μας.

Δεν είναι περιττό να βεβαιώσουμε, με εμφατικό τρόπο και πλήρη λαμπρότητα, ότι το να σκοτώσουμε τον Δράκοντα (Αφροδίτη, Λούσιφερ-Χολότλ), ισοδυναμεί με το να μετατραπούμε σε Γιους του ίδιου, αυτό σημαίνει να λάβουμε το Άστρο του Πρωινού.

Ο Χολότλ, ο Δράκοντας, η σκιά ή το διπλό του Κετσαλκοάτλ, του Μεξικάνου Χριστού, κατακρημνισμένος από τον Έμπειρο μέχρι τις ίδιες μας τις ατομικές κολάσεις, καταλήγει ασυνήθιστος, θαυμάσιος.

Ο ΣΚΥΛΟΣ

Στο Αρκάνο 18 του Αιγυπτιακού Ταρώ, εμφανίζονται δύο σκύλοι-λύκοι, ο ένας λευκός και ο άλλος μαύρος, που γαυγίζουν την Σελήνη. Ο λευκός είναι θετικός και συμβολίζει την φιλία, όσο για τον άλλο, είναι αρνητικός και συμβολίζει το Εγώ της Ψυχολογίας.

Και οι δύο αντιπροσωπεύουν την τρομερή μάχη ανάμεσα στις σκοτεινές, σεληνιακές δυνάμεις και τις ηλιακές δυνάμεις, θα λέγαμε την μάχη ανάμεσα στην Μαύρη Μαγεία και την Λευκή Μαγεία.

Το Αρκάνο 18 είναι φως και σκιά, στο Αρκάνο 18 βρίσκουμε τους κρυφούς εχθρούς, αυτούς που μας κλείνουν το δρόμο προς την Υψηλή Μύηση. Ο σκύλος αντιπροσωπεύει το σεξουαλικό ένστικτο.

Χολότλ σημαίνει ταυτόχρονα σκύλος και δίδυμος. Δεν είναι περιττό να θυμηθούμε ότι ο Πατήρ Sahagun βεβαιώνει ότι ο σκύλος είναι το σύμβολο της Φωτιάς με ουράνια προέλευση.

Ο σκύλος, η σεξουαλική φωτιά, το ερωτικό ένστικτο (Λούσιφερ-Ναγουάτλ) είναι εκείνος ο ασυνήθιστος και θαυμάσιος πράκτορας που μπορεί να μας μεταμορφώσει ριζικά.

Ο σκύλος οδηγεί τον Ιππότη (τον Γνωστικό Μυημένο) οδηγώντας τον από τον στενό δρόμο που πηγαίνει από τα σκοτάδια στο φως, από τον θάνατο στην αθανασία.

Είναι επείγον να βγάλουμε από την Κατοικία του Πλούτωνα (από τους κολάσιμους κόσμους) τον Χολότλ-Κέρβερο (Τρικέφαλος), τέρας του τρόμου που με τα τρία του πλακουτσωτά κεφάλια και τον περιτριγυρισμένο με φίδια λαιμό του, γεμίζει με τρόμο όλους τους μακαρίτες.

Ο τρικέφαλος Χολότλ-Λούσιφερ τραβάει το λουρί του αφέντη του, φέροντας τον με σιγουριά από το απόκρημνο μονοπάτι που οδηγεί στην τελική απελευθέρωση...

Ο Λούσιφερ-Χολότλ, με την Αζτέκικη φιγούρα του Λουσιφερικού σκύλου, τρόμος πολλών ανθρώπων, συνηθίζει να μπαίνει στο τρισδιάστατο διάστημα του Ευκλείδη για να γίνεται ορατός και απτός στο φυσικό κόσμο.

Ο Κόμης Γκασπάρ Μουάρ του Λόκα, επιφανής Κύριος των περασμένων καιρών, διηγείται πώς συμπεριφερόταν ο Φημισμένος, ο παράξενος σκύλος του Δόκτορα Φάουστ: μαύρος σκύλος με μακρύ τρίχωμα και διεισδυτική ματιά, που αναμφισβήτητα ήταν πολύ έξυπνος.

Μια νύχτα, οποιαδήποτε, όταν ο σκύλος ήθελε να ξαπλώσει στο λαμπρό κέντρου του πανάκριβου μεγάρου, παρόντος του Κόμη, ο Φάουστ (απευθυνόμενος στο Φημισμένο) του είπε κάποια λέξη της οποίας την βαθειά σημασία δεν κατάλαβε εκείνος ο επιφανής άνδρας και το αναφερθέν ζώο (με την ουρά κάτω από τα σκέλια) βγήκε από το δωμάτιο, παράξενη συμπεριφορά που στον Κόμη, ειλικρινά δεν του φάνηκε πολύ φυσική.

Ο Δόκτωρ Φάουστ χαμογελώντας, ρώτησε το φίλο του πώς του είχε φανεί ο σκύλος του. Αυτός, απαντώντας καθαρά και χωρίς υπεκφυγές, είπε ότι ευχαρίστως θα τον ξανάβλεπε…

Προσκαλεσμένος από τον αφέντη του, εκείνος ο σκύλος των «χιλίων και μίας νυκτών» πήδηξε μέσα στο χώρο και ανέβηκε μετά πάνω σε ένα τραπέζι ρουστίκ. Τα μάτια εκείνου του πλάσματος έμοιαζαν κάρβουνα με πύρινες φλόγες (είχε τώρα μια εμφάνιση τρομερή).

Όταν ο Δόκτωρ Φάουστ χάιδεψε την ράχη του, το τρίχωμα αυτού του μυστηριώδη σκύλου άλλαξε χρώμα, έγινε λευκό, μετά κίτρινο και τελικά κόκκινο. Ο Κόμης, άνθρωπος πολύ συνετός, προτίμησε να κρατήσει μια σεβάσμια σιωπή. Στην συνέχεια, προτίμησε να μιλήσει για οποιοδήποτε άλλο πράγμα...

Σαν συνέπεια ο σκύλος συμμετέχει στην Μαγεία. Αυτό το ευγενές ζώο, στα αρχαία χρόνια, ήταν πάντα αφιερωμένο στο θεό Ερμή.

Καταλήγει πρόδηλη η υψηλή τιμή που οι γέροι Ιεροφάντες της αρχαίας Αιγύπτου, απένειμαν στον σκύλο.

Ο αυστηρός φύλακας του Ναού του Ασκληπιού, στην Αυγουστιανή Ρώμη των Καισάρων, ήταν πάντα ένας σκύλος. Μιλώντας ειλικρινά και χωρίς υπεκφυγές, πρέπει να βεβαιώσω (με έμφαση) ότι καταλήγει παράδοξη η σταύρωση του σκύλου. Ξέρουν καλά οι θεοί και οι άνθρωποι ότι κάθε χρόνο, ένα από αυτά τα θαυμάσια πλάσματα σταυρωνόταν (αμείλικτη τιμωρία για τους σκύλους), επειδή δεν είχαν ειδοποιήσει τους Ρωμαίους, για τον ερχομό των Γάλλων...

Τους ιερούς σκύλους του Ναού του Ηφαίστου, στην Αίτνα, τους φρόντιζαν πάντα με θρησκευτικό τρόπο.

Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Κέρβερος, ο σκύλος φύλακας των κολάσεων, χαϊδεύει αυτούς που μπαίνουν και καταβροχθίζει (άσπλαχνα) αυτούς που προσπαθούν να βγουν.

Οι Κολάσεις, τρομερό σπήλαιο όπου ουρλιάζει ο Κέρβερος, τέρας τρόμου που με τα γαυγίσματά του, τα τρία τεράστια πλακουτσωτά κεφάλια του, και τον λαιμό του τριγυρισμένο από φίδια, γεμίζει με τρόμο τους μακαρίτες.

Λέει ο μύθος των αιώνων ότι ο Κέρβερος αποκοιμήθηκε από την λύρα του Ορφέα, όταν αυτός κατέβηκε στα Τάρταρα για να βρει την Ευριδίκη.

Αναμφισβήτητα, η Σίβυλλα αποκοίμησε επίσης τον Χολότλ-Αούσιφερ-Κέρβερο, με μια ζύμη από παπαρούνα...

Είναι γνωστή η ασυνήθιστη επέμβαση του Κέρβερου σε κάθε λειτουργία νεκρικού τύπου. Στους βασιλικούς τάφους των αρχαίων καιρών, τοποθετούνταν η φιγούρα ενός σκύλου κάτω από τα κρύα πόδια του νεκρού, δαιμονικό σύμβολο βαθειά σημαντικό.

Ας μη ξεχνάμε ποτέ τον LEBREL, μεγάλος σκύλος που ανήκε στον Ντε λα Σκάλα, Κύριο της Βερόνα και Ευεργέτη του Δάντη. Αυτός ο σκύλος δεν τρέφεται με γη ούτε με κασσίτερο, αλλά με Σοφία, με Αγάπη και με Αρετή...

Ο ΤΙΓΡΗΣ

Καταλήγει επείγον, άμεσο, να διακρίνουμε, να ορίσουμε λεπτομερώς, να διευκρινήσουμε συγκεκριμένες συμβολικές αξίες, θέλω να αναφερθώ με εμφατικό τρόπο στον Τίγρη και στον Σκύλο.

Αναντίρρητα, ο Χολότλ-Λούσιφερ καθώς βρίσκεται στην ίδια την ρίζα του σπερματικού μας συστήματος, αναλαμβάνει τον θαυμάσιο ρόλο του Σκύλου- Κέρβερου, του αναφερθέντος από τον Δάντη στην Θεϊκή του Κωμωδία.

Ο Τίγρης είναι διαφορετικός, και αυτό το ξέρουν οι Ιππότες-Ιαγουάροι, οι Ιαγουάροι του Γνωστικού Κινήματος που όμοιοι με αυθεντικά αιλουροειδή της Επαναστατικής Ψυχολογίας έχουν ριχτεί εναντίον του ίδιου του εαυτού τους, εναντίον των ίδιων τους των Ψυχολογικών ελαττωμάτων. Αναμφισβήτητα, ο σκύλος και ο τίγρης είναι συνταιριασμένοι (εσωτερικά) στην ίδια δουλειά.

Η ανθρωποποίηση του τίγρη στην τέχνη των Αζτέκας είναι κάτι που εκπλήσσει κάθε μυστικιστή. Ο ανθρωποποιημένος τίγρης (Χολότλ-Λούσιφερ) μετατρέπεται σε μια συμπαγή πραγματικότητα, όχι μόνο στο Μεξικό πριν τον Κορτέζ, αλλά επίσης σε όλη την Κεντρική Αμερική.

Έτσι είναι το πως μετατρέπεται σε άνθρωπο, όπως τον βρίσκουμε στην Τεοτιχουακάν: με σηκωμένα τα χέρια του σε μια τελετουργική χειρονομία ή με αυτό το αιλουροειδές περπάτημα που τον χαρακτηρίζει.

Με κανέναν τρόπο δεν θα ήταν δυνατόν να ξεριζώσουμε το ψυχικά ακόλουθά μας, αυτά τα εσώτερα ελαττώματα που στο σύνολο τους αποτελούν το Εγώ, χωρίς την βοήθεια αυτής της Θεϊκής Ιδιαιτερότητας ή Εσωτερικής Μονάδας, υπενθυμιζόμενης από το HACHA, σημάδι του Κεραυνού, που ο Άνθρωπος-Τίγρης λαμβάνει με πλήρη καθαρότητα...

Αναντίρρητα, οι Ιππότες-Τίγρεις του Μεξικού των Αζτέκας, εκτός από πολεμιστές συνηθισμένοι στον σκληρό αγώνα, ήταν επίσης ασυνήθιστοι αθλητές της επιστήμης Χίνας.

Χωρίς καμιά υπερβολή βεβαιώνουμε με εμφατικό τρόπο, ότι εκείνοι οι έξοχοι άνδρες του Αναουάκ ήξεραν να αναμιγνύουν έξυπνα τα τρία στοιχεία του SAMYASI με την τρομερή αιλουροειδή δύναμη του Λούσιφερ-Ναγουάτλ.

Ξαπλωμένοι πάνω σε δέρματα τίγρη, μιμούμενοι την άγια στάση του Ιαγουάρου όταν βρίσκεται σε ανάπαυση, ελαφρά κοιμισμένοι, εκείνοι οι διακεκριμένοι άνδρες ήξεραν να συνδυάζουν συνειδητά, την θέληση και την φαντασία σε αρμονική δόνηση.

Ενσωματώνοντας δυνάμεις, σε ανώτατη διανοητική συγκέντρωση με βαθύ διαλογισμό, λάμβαναν με την σκέψη (μέσω της Δημιουργικής Φαντασίας), την αιλουροειδή φιγούρα του Ιαγουάρου (Χολότλ-Μεφιστοφελή).

Το να φύγουν, να ξεδιπλωθούν, να λειτουργήσουν, σε πλήρη έκσταση και μυστικιστική ηδονή, με αυτήν την φιγούρα που τρομάζει δεν κατέληγε με κανέναν τρόπο αδύνατο για αυτούς τους διακεκριμένους κυρίους της Άγιας Γης του Αναχουάκ.

Κάθε φορά που εκείνοι οι αξιοπρόσεκτοι ερημίτες αποσπώνταν από το σκληρό κρεβάτι, για να περπατήσουν σαν Τίγρεις και να εξαφανιστούν μετά στην Τέταρτη Συντεταγμένη, πρόφεραν την επόμενη τελετουργική φράση: «ΕΜΕΙΣ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΜΕ»!

Εξετάζοντας προσεκτικά αρχαία χρονικά, με την υπομονή του κληρικού στο κελί, έπρεπε να επιβεβαιώσω πολλές από αυτές τις λεπτομέρειες της Αρχαίας Επιστήμης.

Λέει ο μύθος των αιώνων (και αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι θεοί και οι άνθρωποι) ότι εκείνοι οι μυθικοί Τίγρεις, εξωτικοί και παράξενοι, μπροστά στο κατώφλι του Ναού του Τσαπουλτεπέκ σε (κατάσταση Χίνας πια), επέστρεφαν εκ νέου στην ευγενή και πολύ ανθρώπινη φιγούρα τους.

Δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε αυτές τις σημειώσεις, χωρίς να θυμηθούμε τον Οβίδιο και τις θαυμάσιες μεταμορφώσεις του: Υπερθετικές, μυστικιστικές μαγείες που οι πολυμαθείς αγνοούντες αυτής της μοιραίας εποχής του Κάλι-Γιούγκα (οι τωρινοί καιροί) απορρίπτουν με μοναδική υπερηφάνεια...

Ο ΑΕΤΟΣ

Ο νικηφόρος αετός αναπαυόμενος πάνω στο νοπάλ (κακτοειδές φυτό του Μεξικού) καταβροχθίζοντας ένα φίδι, στο οικόσημο των όπλων των Ηνωμένων Πολιτειών του Μεξικού, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την πιστή μετάφραση του αρχαϊκού ιερογλυφικού που άλλοτε προσδιόριζε την μεγάλη Τενοτστιτλάν.

Τον εκλεκτό, τον μυημένο τον περιμένουν πάντα τρομερές μάχες, φοβεροί πόλεμοι ενάντια στα ίδια του τα ζωικά πάθη, τα προσωποποιημένα στα πολλαπλάσια ψυχολογικά ακόλουθα ή απάνθρωπα στοιχεία που πρέπει να μετατρέψει σε κοσμική σκόνη, με την ειδική βοήθεια της Γυναίκας-Φίδι.

Ο Μυημένος, νικηφόρος μετατρέπεται σε έναν Γιό του Φιδιού και σε ένα φίδι που πρέπει να καταβροχθιστεί από τον Αετό του Πνεύματος (ο Τρίτος Λόγος). Ο Αετός του Αναουάκ είναι ο Σατούρνο-Κρόνος, είναι ο Σίβα,ο Πρωτότοκος της Δημιουργίας, το ΕΙΝΑΙ του ΕΙΝΑΙ μας, ο Αρχιεροφάντης και Αρχιμάγος.

Η Ελληνική Μυθολογία χαρακτηρίζει τον Κρόνο σαν έναν από τους πιο αρχαίους θεούς, σαν έναν πραγματικό Δημιουργό θεών.

Ο Σατούρνο-Κρόνος (ο Επαναστάτης Αετός) καταπίνει το Φίδι για να μας μετατρέψει σε θεούς. Σε αυτόν τον μύθο βρίσκουμε ξανά την υπερφυσική ιδέα του ότι αυτός που δίνει την ζωή, είναι επίσης ο δότης του θανάτου. Αναμφισβήτητα ο Κρόνος με το Δρεπάνι του μετατρέπεται εύκολα στον θάνατο με την κόσα.

«Αν ο σπόρος δεν πεθάνει, το φυτό δεν γεννιέται». Αν το Φίδι δεν καταβροχθιστεί από τον Κρόνειο Αετό, ποτέ δεν θα είμαστε θεοί....

Πλην όμως γίνεται αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε ότι σε καμία από αυτές τις προηγούμενες παραγράφους, δεν έχουμε κάνει υπαινιγμό για τον συγκεκριμένο Πλανητικό Αντιβασιλέα Narada ή Καβίρ, ειδικά, θελήσαμε μόνο να αναφερθούμε συγκεκριμένα, στον Εσώτερο Κρόνο, στο Θεϊκό Αυγοειδές, στον Ατομικό Λόγο, στον Αετό κάθε ενός από εμάς.

Ο Ιησούς, ο Μεγάλος Καβίρ, ήταν ένα Φτερωτό Φίδι, το ίδιο και ο Μωυσής, ο Δάντης, ο Άγιος Λάμα, ο Βούδας, ο Κετσαλκοάτλ και πολλοί άλλοι.

Οι Ινδοστανοί Γιόγκι μιλάνε με άπειρο σεβασμό γύρω από το Θεϊκό Ζευγάρι (Σίβα-Σάκτι) ή την Διπλή Δημιουργική Αρχή, αρσενική - θηλυκή.

Ο Ομετεκουτλί (ο Κύριος, ο Αετός) και η Ομεσιουάτλ (η Κυρία, το Φίδι), βρίσκονται ολοκληρωτικά εμφανείς στο Φτερωτό Φίδι.

Ο Κουαουκοάτλ (Φίδι-Αετός), υψηλός ιερέας του ευλογημένου μας θεού Ουϊτσιλοποτστλί, φανερά ήταν ένας φωτισμένος.

Δεν είναι περιττό να θυμηθούμε ότι το Φτερωτό Φίδι είναι το αποτέλεσμα συνειδητών εργασιών και θεληματικών ταλαιπωριών συμβολισμένων ξεκάθαρα από τα αγκάθια του Νοπάλ (Μεξικάνικος κάκτος).

Ο ΑΜΝΟΣ

Μόνο ο Χριστός είναι άξιος κάθε επαίνου, δόξας και τιμής. Μπροστά σε αυτόν, οι 24 Γέροι (που δεν είναι άλλο πράγμα παρά 24 μέρη του ιδίου μας του Βαθέως Εσώτερου Είναι) και οι Τέσσερις Άγιοι (που δεν είναι άλλο πράγμα παρά τα τέσσερα ανώτερα μέρη του Είναι μας, που σχετίζονται με τα τέσσερα στοιχεία), όλοι ρίχνουν τις Κορώνες τους στα πόδια του Αμνού, γιατί αυτός είναι που με το αίμα του μας λυτρώνει.

Αυτό το Αίμα είναι η Φωτιά και αυτός είναι ο θυσιασμένος Αμνός, αυτός που θυσιάζεται. Ζει μέσα μας και θυσιάζεται τελείως. Γίνεται ένας άνθρωπος κοινός και απλός, για να πολεμήσει με τους πειρασμούς, με τις επιθυμίες, με τις σκέψεις (με όλα) και κανείς δεν τον γνωρίζει, μέχρι που νικάει. Ποιος άλλος το κάνει αυτό για κάποιον; Μόνον αυτός! Για αυτό λέγεται «Αμνός του Θεού που παίρνει τις αμαρτίες του κόσμου»

Αυτός είναι ο Εσωτερικός Χριστιανισμός, αλλά καλά κατανοημένος.

Η είσοδος του κάθετου ΦΑΛΟΥ μέσα στο οριζόντιο UTERO διαμορφώνει σταυρό και αυτό είναι κάτι που οποιοσδήποτε μπορεί να επαληθεύσει.

Οι κεραυνοί του θυελλώδη Δία (αυτός που στοιβάζει τα σύννεφα), που κάνει τον Όλυμπο να τρέμει και σπέρνει τον τρόμο σε αυτήν την πονεμένη και φτωχή ανθρωπότητα, διαμορφώνουν σταυρό.

Η Ουράνια Φωτιά και η Γήινη Φωτιά, το δυνατό ή δυναμικό Φόχατ, που συνθέτει ή αποσυνθέτει, γεννά ή σκοτώνει, ζωογονεί ή αποδιοργανώνει κάνει σταυρό.

Παιδί του Ήλιου που το παράγει, υπηρέτης του ανθρώπου που το ελευθερώνει και το διατηρεί, η θεϊκή Φωτιά (πεσμένη, παρηκμασμένη, φυλακισμένη στην ύλη) αποφασίζει μοναδικές επαναστάσεις, ασυνήθιστες και διευθύνει την απολύτρωσή του.

Η θεϊκή Φωτιά είναι ο Ιησούς στον Σταυρό του (θαυμάσια εικόνα της φλογερής ακτινοβολίας, της ενσαρκωμένης σε όλη την Φύση), είναι ο Άγκνους (ο Αμνός), θυσιασμένος από την αυγή της Μεγάλης Μέρας και είναι επίσης ο φημισμένος Ουκου-ετεότλ, ο αρχαίος θεός της Φωτιάς, ο οποίος αντιπροσωπεύεται (στην αρχαία κουλτούρα του Τεοτιουακάν) σαν ένας γέρος φορτωμένος χρόνια και στηρίζοντας πάνω στο κεφάλι του ένα τεράστιο μαγκάλι...

Η Φωτιά είναι ο Χριστός, η Φωτιά έχει φωτιά για να δημιουργήσει τα άτομα ή για να τα εξαλείψει, δύναμη για να χειριστεί τις κοσμικές δυνάμεις, τις παγκόσμιες κλπ. Η Φωτιά έχει δύναμη για να ενώσει όλα τα άτομα και να δημιουργήσει Σύμπαντα, όπως και την δύναμη για να εξαλείψει Σύμπαντα.

Έτσι λοιπόν ο Χριστός είναι η Φωτιά. Για αυτό είναι που πάνω στο σταυρό βλέπετε αυτά τα τέσσερα γράμματα: INRI (Ignis Natura Renovatur Integram, δηλαδή: Η φωτιά ανανεώνει ακατάπαυστα την Φύση)...

Ο Χριστός είναι ο Άνθρωπος Ήλιος, Ορμούζ, Όσιρις, Βισνού, Chur, ο Αμνός, «ο άνθρωπος του χρόνου και του ποταμού», που τραγούδησε ο Δανιήλ. Αυτός είναι το «ΑΛΦΑ και το ΩΜΕΓΑ», ο «πρώτος και ο τελευταίος», που ήταν, που είναι, και που πρόκειται να έρθει...

Στο συμπόσιο του Πασχαλινού Αρνιού παρευρίσκονται οι προσκεκλημένοι. Στο τραπέζι των Αγγέλων λάμπουν από δόξα εκείνοι που τον έχουν ενσαρκώσει. Το πρόσωπο του Λατρευτού είναι σαν μια αστραπή.

Ο Χριστός είναι ο στρατός της Φωνής, ο Χριστός είναι το Ρήμα. Στον κόσμο του Λατρευτού Αιώνιου, δεν υπάρχει η προσωπικότητα, ούτε η ατομικότητα, ούτε το Εγώ. Στον Κύριο της Υπέρτατης Λαμπρότητας όλοι είμαστε Ένα.

Όταν ο Λατρευτός μεταμορφώνεται στην Ψυχή, όταν η Ψυχή μεταμορφώνεται στον Λατρευτό, τότε από αυτό το μίγμα (ανέκφραστα θεϊκό και ανθρώπινο) γεννιέται αυτό που λέγεται «ο Γιος του Ανθρώπου. Ο Γιος του Ανθρώπου αντανακλά, με όλη την δύναμη της δόξας του, στο σοβαρό συμπόσιο του Πασχαλινού Αρνιού.

ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ

Αν δεν προετοιμάζει κανείς τον Υδράργυρο, με τι θα κάνει το Μεγάλο Έργο; Για να μπορέσει λοιπόν κανείς να πραγματοποιήσει το Μεγάλο Έργο, πρέπει να προετοιμάσει τον Υδράργυρο των Σοφών. Και πώς θα μπορούσε να προετοιμάσει τον Υδράργυρο των Σοφών; Μέσω του μυστικού των μυστικών της Αλχημείας.

Πρόκειται για ένα απλό τέχνασμα που εσείς το ξέρετε πια. Είναι η ένωση των Λίγκαμ - Γιόνι, χωρίς το άδειασμα του Ενς-Σέμινις, γιατί μέσα στο Ενς-Σέμινις είναι το Ενς-Βιρτούτις της Φωτιάς...

Στην αρχή ο Υδράργυρος είναι μαύρος και βρώμικος, θα λέγαμε στην αρχή τα νερά είναι μαύρα. Όταν ο Αλχημιστής αρχίζει να δουλεύει ή καλύτερα θα λέγαμε, όταν το γνωστικό ζευγάρι αρχίζει να δουλεύει, τους παρουσιάζεται με το Μαύρο Κοράκι της Αλχημείας, γιατί τα υδραργυρικά τους νερά είναι μαύρα. Λένε οι Αλχημιστές με πολύ συμπαθητικό και συμβολικό τρόπο, ότι μέσα από αυτά τα μαύρα νερά πρέπει να βγάλουμε την Λευκή Ζελατίνα, θέλουν να πουν ότι αυτά τα μαύρα νερά πρέπει να μεταμορφωθούν, να μετατραπούν σε κρυστάλλινα νερά, λευκά, αγνά. Αυτό είναι δυνατόν ραφινάροντας το Μυστήριο της Εκκλησίας της Ρώμης (η λέξη ΡΟΜΑ γραμμένη ανάποδα, σημαίνει ΑΜΟΡ, Έρωτας). Αν ραφιναριστεί το Μυστήριο της Εκκλησίας της ΡΩΜΗΣ, τότε τα μαύρα νερά γίνονται λευκά.

Λέγεται ότι στην αρχή πρέπει να δουλέψουμε με το Μαύρο Κοράκι ή ότι χρειάζεται να ασπρίσουμε το Κοράκι, όλοι λένε το ίδιο. Να μετατρέψουμε τα μαύρα νερά σε άσπρα, να τα μεταβάλλουμε μέσω του ραφιναρίσματος.

Έξω από κάθε αμφιβολία, υπάρχουν απεχθή πλάσματα στην Φύση που σημαδεύουν μια κατηγορηματική καθοδική εξέλιξη. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, για παράδειγμα, σιχαίνονταν τους αρουραίους. Είναι φανερό ότι αυτοί βρίσκονται σε στάδιο ξεκάθαρης καθοδικής εξέλιξης.

Άλλο είναι το στάδιο των κορακιών. Αυτά, αν και τρέφονται με πτώματα, από το γεγονός ότι ξεδιπλώνονται στην Ακτίνα του Κρόνου, κατέχουν συγκεκριμένες θαυμάσιες δυνάμεις που δείχνουν ανοδική εξέλιξη.

Εγώ κατάφερα να ανακαλύψω το τι είναι οι ικανότητες του κορακιού... Σε κάποια περίπτωση, ευρισκόμενος σε ένα μικρό χωριό της Βενεζουέλας, σε κάποιο σπίτι, όπου ένα μικρό παιδί ήταν σοβαρά άρρωστο, είδα με έκπληξη μια ομάδα κορακιών που πολύ ήσυχα καθόταν πάνω από το ταβάνι εκείνου του σπιτιού. Εκείνοι οι απλοί άνθρωποι μου βεβαίωσαν τότε το εξής: Αυτό το παιδί θα πεθάνει... Όταν ρώτησα τον λόγο αυτής της απόφασης, αυτοί (αντί για απάντηση) μου έδειξαν εκείνα τα μαύρα πουλιά. Τότε κατάλαβα... Η περίπτωση δεν είχε γιατρειά και πραγματικά το παιδί πέθανε. Αυτό που περισσότερο με ξάφνιασε ήταν οι ικανότητες εκείνων των στοιχειωδών, που ήξεραν ότι το πλάσμα θα πέθαινε και καθισμένα πάνω από το ταβάνι εκείνου του σπιτιού περίμεναν την ανώτατη στιγμή για το συμπόσιο. Αναμφισβήτητα, το μακάβριο γεύμα δεν μπορούσε ποτέ να συμβεί, γιατί στο πλάσμα δόθηκε χριστιανική ταφή, όμως τα πουλιά ήρθαν και ο Νόμος εκπληρώθηκε...

Το κοράκι λαμβάνει μέρος επίσης στην Υψηλή Μαγεία. Το κοράκι είναι το σύμβολο της διαφθοράς και του θανάτου όλων των παρανθρώπινων στοιχείων που φέρουμε μέσα μας.

Τότε ώ θεοί! λέει ο μύθος των αιώνων ότι δημιουργήθηκε ένα μεγάλο σκάνδαλο ανάμεσα στους ανθρώπους του Αγίου Γκριάλ, γιατί από την πλευρά της Αγίας Λίμνης, στο βάθος του μοναχικού δάσους, φάνηκε ξαφνικά ένα αγνοόν παιδί, το οποίο (περιπλανώμενο σε εκείνες τις όχθες) τραυμάτισε με το βέλος του έναν Κύκνο πολύ όμορφο, σύμβολο του Αγίου Πνεύματος.

Αλλά και γιατί τόση ανησυχία, οχλαγωγία ή αταξία; Ποιος δεν έχει τραυματίσει θανάσιμα τον Κύκνο Κάλα-Χάμσα; Ποιος δεν έχει παραβιάσει την έκτη εντολή του Νόμου του Θεού, που λέει «ΜΗΝ ΕΚΣΠΕΡΜΑΤΩΣΕΙΣ»; Εκείνος που αισθάνεται ελεύθερος από αμαρτία, να ρίξει την πρώτη πέτρα...

Ω ευλογημένε θαυματουργέ Χάμσα, σεξουαλική δύναμη του Τρίτου Λόγου, αθάνατε Ίβη, λευκό περιστέρι του Γκριάλ !...

Το λευκό περιστέρι συμβολίζει την αγνότητα, όπως επίσης και τον Τρίτο Λόγο.

Τα μαύρα υδραργυρικά νερά, συμβολίζονται, επαναλαμβάνουμε με το Κοράκι, αλλά τα λευκά νερά συμβολίζονται ή αλληγορίζονται με το Λευκό Περιστέρι του Αγίου Πνεύματος.

Αν το Μυστήριο της Εκκλησίας της Ρώμης ραφινάρεται, αν γίνεται από την σεξουαλική πράξη (όπως θα έλεγε ο Άγιος Αυγουστίνος) ένας τρόπος προσευχής, τότε τα μαύρα νερά γίνονται λευκά. Φθάνοντας σε αυτό το στάδιο, λαμβανόταν στην Αίγυπτο η Τουνίκα του Θώτ (δηλαδή της αγνότητας), η λευκή Τουνίκα από λευκό λινό.

Στην συνέχεια, πρέπει να μετατρέψουμε τα λευκά νερά σε κίτρινα, γιατί το πραγματικό χρώμα του υδράργυρου είναι το κίτρινο (για αυτό πάντα τον πλανήτη Ερμή τον παρουσιάζουν με κίτρινο χρώμα). Φτάνοντας σε αυτό το στάδιο, λέγεται ότι τα νερά έχουν μετατραπεί στον Κίτρινο Αετό, που ειδοποιεί τον Αλχημιστή για το πλησίασμα του θριάμβου, και έπειτα και τελικά ο Κόκκινος Φασιανός (μαζί με την πορφύρα των Βασιλέων) αναγγέλλει στον Σοφό την ολοκλήρωση του Μεγάλου Έργου...

ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ

Το ευαγγέλιο του Μάρκου συμβολίζεται με ένα λεοντάρι (φωτιά), το ευαγγέλιο του Ματθαίου αντιπροσωπεύεται με έναν νέο (νερό), το ευαγγέλιο του Λουκά αντιπροσωπεύεται με έναν ταύρο (γη). Τα τέσσερα Ευαγγέλια συμβολίζουν τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και την πραγματοποίηση του Μεγάλου Έργου.

Είναι αναγκαίο να εξοικειώνεται ο μαθητής με όλα τα στοιχειώδη πλάσματα των τεσσάρων στοιχείων. Στην φωτιά ζουν οι Σαλαμάνδρες, στο νερό ζουν οι Οντίνες και οι Νεράιδες, στον αέρα ζουν οι Σίλφοι, στην γη ζουν οι Γκνόμος.

Ο Αλχημιστής που θέλει να χτίσει την Νέα Ιερουσαλήμ, πρέπει να δουλέψει στο εργαστήριο του με το θειάφι (φωτιά), το Αθόε (αέρας), τον Υδράργυρο (νερό) και την γη.

Το Μεγάλο Έργο συμβολίζεται από τον Λέοντα (φωτιά), τον Αετό (αέρας), τον Άνθρωπο (νερό) και τον Ταύρο (γη). Αυτά τα στοιχεία διαμορφώνουν τον σταυρό της Μύησης. Να ξέρετε ότι ο σταυρός της Μύησης λαμβάνεται στον Ναό-Καρδιά.

Στο Ιερό Βουνό πρέπει να δουλεύουμε με τα Στοιχειώδη της φωτιάς, του αέρα, του νερού και της γης. Αυτό το Ιερό Βουνό, είτε είναι τα Ιμαλάια ή οι Άλπεις, ή η οροσειρά των Άνδεων, συμβολίζουν την σπονδυλική στήλη με τους 33 σπονδύλους. Στο Ιερό Βουνό πρέπει να είμαστε Αλχημιστές. Μόνο έτσι μπο­ρούμε να λάβουμε την Μύηση στον Ναό-Καρδιά.

Οι Σαλαμάνδρες ανάβουν την φωτιά και γονιμοποιούν τις Όντινες του νερού για να γεννηθεί η ζωή. Οι Γκνόμος ή Πυγμαίοι που κατοικούν μέσα στην Μεγάλη Οροσειρά, μετατρέπουν το μόλυβδο σε χρυσό. Οι Σίλφοι, χαρούμενοι και παιχνιδιάρηδες, εμψυχώνουν την φωτιά για να πραγματοποιηθεί το Μεγάλο Έργο.

Οι Σφίγγες της Αιγύπτου και του Ιεζεκιήλ έχουν τον άγιο συμβολισμό των τεσσάρων ζώων της Αλχημείας: του Λέοντα που κρύβει το αίνιγμα της Φωτιάς, του Ανθρώπου που αντιπροσωπεύει τον Υδράργυρο της Μυστικής Φιλοσοφίας, του Αετού που μας δείχνει το στοιχείο αέρας και του Ταύρου που συμβολίζει την γη.

ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ

Ο Λέων είναι η φωτιά, η λανθάνουσα φωτιά είναι ένα θαύμα. Εκεί συναντάμε αυτές τις φλογερές πνοές του αστερισμού του Λέοντα, που είναι αέρινα όντα (αδύνατον να περιγραφούν με λόγια), ζωντανές αντιπροσωπεύσεις της Σεφιρωτικής Κορώνας της Εβραϊκής Καββάλα. Είναι Κετέρ, Χοκμάχ και Μπινάχ κάθε ένα από αυτά.

Υπάρχουν δώδεκα τάξεις Μυημένων σε αυτόν τον Κόσμο σχετισμένες με τα δώδεκα ζωδιακά σημεία. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αυτή η τάξη των Λεόντων της Φωτιάς ή Λεόντων της Ζωής (του αστερισμού του Λέοντα), είναι η πιο εξυψωμένη. Έτσι είναι γραμμένο και έτσι είναι!

Το Ατομικό Μεγάλο Έργο εκπληρώνεται στην ζωδιακή κυριαρχία των Τιτάνιων Δυνάμεων.

Οι 12 Άθλοι του Ηρακλή, πρότυπο του αυθεντικού ανθρώπου, δείχνουν τον μυστικό δρόμο που πρέπει να μας οδηγήσει μέχρι τους βαθμούς του Τέλειου Δάσκαλου και του Μεγάλου Εκλεκτού.

Πρώτος, ανάμεσα σε όλους έρχεται η σύλληψη και ο θάνατος του Λέοντα της Νεμέας (η δύναμη των ανεξέλεγκτων ενστίκτων και παθών) που όλα τα καταστρέφει και καταπίνει...

Ο Λέων στον εαυτό του, σαν ζώο, είναι πολύ σημαντικό, πολύ ενδιαφέρον. Στην Ατλαντίδα χρησίμευαν σαν ζώα ζεύξης, έσερναν άμαξες, ήταν ήμεροι. Μετά την βύθιση της Ατλαντίδος, έγιναν βίαιοι.

Ο Λέων είναι ένα ζωντανό σύμβολο στης Φωτιάς και επίσης αντιπροσωπεύει το μέταλλο του Χρυσού, ταυτόχρονα συμβολίζει το θεϊκό Νόμο. Για αυτό λέγεται ότι «τον Λέοντα του Νόμου τον πολεμάμε με την ζυγαριά».

Η άμαξα που σέρνεται από λέοντες, είναι ένας συμβολισμός πολύ εσωτερικός που έρχεται από αρχαίους χρόνους. Η άμαξα αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο Είναι και ο Λέων (η φωτιά) δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ζωντανό σύμβολο του Ηλιακού Ανθρώπου. Όταν μιλάμε για «Άμαξα» αναφερόμαστε στα Ανωτέρα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι: Φυσικό, Αστρικό, Διανοητικό, και Αιτιατό. Σε αυτήν την Άμαξα πρέπει να ανέβει το Πραγματικό ΕΙΝΑΙ.

Το Ζοχάρ μας σκιαγραφεί «τον Αρχαίο των Ημερών» ταξιδεύοντας σε μια άμαξα μέσω του άπειρου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Πραγματικό ΕΙΝΑΙ πρέπει πάντα να ταξιδεύει στην «Άμαξά» του, για να δουλεύει στους ΚΟΣΜΟΥΣ.

Εμβαθύνοντας περισσότερο ακόμη, συναντιόμαστε με τον Λέοντα με τα δύο Κεφάλια, που αντιπροσωπεύει τις δύο γαίες: την ορατή και την αόρατη.

ΤΟ ΑΓΡΙΟΓΟΥΡΟΥΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΑΦΙ

Επέρχεται τώρα, αίφνης, το τρίτο κατόρθωμα του Ηρακλή, του Ηλιακού Ήρωα. Θέλω να αναφερθώ με έμφαση στην σύλληψη των δύο ζώων, απαλό το ένα, όπως και ταχύ, ανήσυχο και απειλητικό το άλλο: η Κερινίτις Έλαφος και ο Ερυμάνθειος Κάπρος.

Μπορούμε και μέχρι πρέπει να ταυτίσουμε αυτά τα φημισμένα τετράποδα με τους δύο λαμπερούς μεσημβρινούς αστερισμούς τους πιο κοντινούς στα αστέρια του Διδύμου, που βρίσκονται κοντά στους δύο Κενταύρους με τους οποίους ο Ηρακλής διατηρεί μια αιματηρή μάχη.

Στην Έλαφο με τα μπρούτζινα πόδια και τα χρυσά κέρατα, αφιερωμένη στην Άρτεμη και φιλονικούμενη από τον Απόλλωνα τον θεό της φωτιάς, μπορούμε να δούμε μια καθαρή αναφορά στην Ανθρώπινη Ψυχή, τον σύζυγο της Βαλκυρίας, το Ανώτερο Μάνας της θεοσοφίας, και το Αγριογούρουνο, διεστραμμένο όσο τίποτα, είναι το ζωντανό σύμβολο των χαμηλών ζωικών παθών.

Το αγριογούρουνο συμβολίζει το Εγώ. Αυτό το μαύρο Αγριογούρουνο δεν εμπνέει στον Ώρο παρά απέχθεια. Μόνο πεθαίνοντας το μαύρο αγριογούρουνο (το πολλαπλό Εγώ) θα ξαναλάμψει, στο μέτωπο του ανθρώπου, το Μάτι του Ώρου.

Από εκεί, στον κόσμο υπάρχουν πολλοί που λατρεύουν το μαύρο αγριογούρουνο. Αλλά μήπως θα μπορούσαν να φτάσουν στην τελειότητα τα Δαιμόνια του Σετ; Το μαύρο αγριογούρουνο ανελισσόμενο; Τι τρόμος θεέ μου, τι άγνοια, φτωχοί άνθρωποι! Το Εγώ ανελισσόμενο; Τι παραλογισμός, τι απλοϊκότητα! Το Εγώ να τελειοποιείται, ο Διάβολος να κάνει λειτουργία;

Το μαύρο αγριογούρουνο πρέπει να πεθάνει. Ο Ωρος το απεχθάνεται, ο Ρα το σιχαίνεται! Βεβαίως το μέλλον του Σετ (τα εγώ) και των κόκκινων διαβόλων του είναι ο θάνατος...

Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ

Αυτούς τους καιρούς του Κάλι Γιούγκα (εποχή του σιδήρου), οι άνθρωποι έχουν αφιερωθεί στον διανοητισμό και εδώ, εκεί και παραπέρα βρίσκει κανείς στα βιβλιοπωλεία εκατομμύρια βιβλία που λένε θαυμάσια πράγματα γύρω από τον Γάιδαρο του Νου…

Το ενδιαφέρον όλων αυτών είναι ότι ο Ιησούς, ο Μεγάλος Καβίρ, ανέβηκε στον Γάιδαρο (ο νους) για να μπει στην Ουράνια Ιερουσαλήμ την Κυριακή των Βαΐων. Έτσι το εξηγούν τα Ευαγγέλια, έτσι το λένε, αλλά ο κόσμος σταυρώνει τον Ιησού, τον Χριστό και λατρεύει τον Γάιδαρο. Έτσι είναι η ανθρωπότητα αγαπητοί μου αδελφοί, έτσι είναι αυτή η εποχή των σκοταδιών στην οποία ζούμε.

Γιατί θέλουν να αναπτύξουν οι διανοητικοί την δύναμη του νου, την δύναμη του Γαϊδάρου; Καλύτερα θα ήταν να ανέβαιναν σε αυτό το ζώο και να το δάμαζαν με το μαστίγιο της θέλησης. Έτσι θα άλλαζαν τα πράγματα και θα γινόμασταν καλοί χριστιανοί. Έτσι;

Δυστυχώς, ο κόσμος αυτών των καιρών δεν θέλει να έχει πια τίποτα με το πνεύμα. Τώρα, πεσμένοι στα γόνατα, φιλάνε τα πόδια του Γαϊδάρου, του Όνου και αντί να εξαγνίζονται, εξευτελίζονται άθλια.

Αν οι άνθρωποι ήξεραν ότι δεν έχουν Νοητικό Σώμα και το μόνο που κατέχουν είναι ένα σύνολο από ψυχικά ακόλουθα, βρωμερές διανοητικές αποκρυσταλλώσεις και αν αντί να δυναμώνουν και να ενισχύουν αυτά τα ζωικά Εγώ τα αποσύνθεταν, τότε ναι, θα δούλευαν για το καλό των ίδιων των εαυτών τους και για την ίδια τους την ευτυχία. Πλην όμως αναπτύσσοντας την δύναμη του Θηρίου, την αριστερή δύναμη του Νοητικού Εγώ, το μόνο που καταφέρνουν είναι να γίνονται κάθε μέρα πιο σκοτεινοί, αριστεροί, αβυσσοειδείς...

Ο ΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΑΓΕΛΑΔΑ

Είναι αναντίρρητο ότι ο φημισμένος Ταύρειος κύκλος μας, στο βάθος δεν είναι παρά μια επιβίωση προγονική εκείνης της γιορταστικής θυσίας των Ατλάντων, της οποίας περιγραφές βρίσκονται ακόμα σε πολλά αρχαϊκά και μυστικά βιβλία.

Είναι, στ' αλήθεια, πολλοί οι μύθοι που υπάρχουν στον κόσμο σχετικά με εκείνους τους ελεύθερους ταύρους του Ναού του Ποσειδώνα, ζώα που δεν καταπονούσαν τερατωδώς όπως σήμερα με δόρατα και σπαθιά, αλλά με λάσα και άλλες έξυπνες τέχνες της κλασικής Ταυρομαχίας.

Νικημένο πια (στον Ιερό Κύκλο) το συμβολικό ζώο θυσιαζόταν προς τιμήν των Αγίων θεών της Ατλαντίδος, οι οποίοι όπως ο ίδιος ο Ποσειδώνας, είχαν εξελιχθεί καθοδικά (από το αρχέγονο Ηλιακό στάδιο) μέχρι που μετατράπηκαν σε ανθρώπους Σεληνιακού τύπου.

Η κλασική Τέχνη της Ταυρομαχίας είναι σίγουρα κάτι κλασικό και συσχετισμένο με την μυστηριώδη λατρεία της Άγιας Αγελάδας.

Κοιτάξτε τον Ατλάντειο κύκλο (του Ναού του Ποσειδώνα) και τον τωρινό. Σίγουρα και οι δύο είναι ένας ζωντανός Ζωδιακός, στον οποίο (αστεροειδώς) κάθεται το αξιοσέβαστο κοινό.

Ο Μυημένος ή Ιεροφάντης είναι ο Δάσκαλος. Οι Μπαντεριγιέρος, πεζοί, είναι οι Σύντροφοι. Οι Πικαδόρες, με την σειρά τους είναι οι Μαθητευόμενοι. Για αυτό αυτοί οι τελευταίοι πηγαίνουν πάνω στο άλογο, θα λέγαμε, με όλη την σαβούρα πάνω στο όχι δαμασμένο τους σώμα, που συμβαίνει να πέφτει νεκρό στην σκληρή μάχη.

Οι Σύντροφοι, όταν βάζουν τις μπαντερίγιας ή μπαστούνια, ήδη αρχίζουν να αισθάνονται ανώτεροι από το θηρίο (τον Ταύρο, το Ζωικό Εγώ), θα λέγαμε ότι είναι πια (κατά τον τρόπο του Αρτζούνα της Μπαγκαβάντ Γκιτά) οι διώκτες του Κρυφού Εχθρού, ενώ ο Δάσκαλος με τον Μανδύα της ιεραρχίας του, με την κυριαρχία στην MAYA και χουφτώνοντας στην δεξιά του το Πυρογενές Σπαθί της Θέλησης, καταλήγει (κατά τον τρόπο του θεού Κρίσνα, εκείνου του αρχαίου ποιήματος) όχι ο διώκτης, αλλά ο φονιάς του Εγώ, του ζώου, του τρομακτικού βρυχούμενου Τέρατος που επίσης είδε (στο Κάμελοτ ή Κάμα Λόκα) ο ίδιος ο Βασιλιάς Αρθούρος, Ανώτατος Αρχηγός των αξιόλογων Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.

Είναι λοιπόν, η περίλαμπρη Ατλάντεια Ταυρομαχία, μια βασιλική τέχνη βαθειά συμβολική, εφόσον μας δείχνει (μέσω του λαμπρού της συμβολισμού) την σκληρή μάχη που πρέπει να μας οδηγήσει μέχρι την διάλυση του Εγώ.

Οποιαδήποτε αναδρομική ματιά, σχετισμένη με τον Ταύρειο Εσωτερισμό, είναι αναμφίβολο ότι μπορεί να μας οδηγήσει σε μυστικές ανακαλύψεις υπερφυσικού τύπου .

Σαν γεγονός τωρινής αμεσότητας, δεν είναι περιττό να αναφέρουμε την βαθιά αγάπη που αισθάνεται ο Ταυρομάχος για την Παρθένο του. Είναι φανερό ότι παραδίδεται ολοκληρωτικά σε αυτήν πριν εμφανιστεί με την Φωτεινή του Στολή στον κύκλο.

Αυτό έρχεται να μας θυμίσει τα Μυστήρια της Ίσιδος: την τρομερή θυσία της Άγιας Αγελάδας και τις αρχαϊκές λατρείες της Ηως, των οποίων οι καταγωγές προέρχονται (επίσημα) από το ξημέρωμα της ζωής στον πλανήτη μας Γη.

Καταλήγει συγκινητικό, σαφές και οριστικό, το ότι μόνο η Ηώ (η Ντέβι Κουνταλίνι, η θεϊκή Μητέρα) κατέχει στ' αλήθεια αυτήν την μαγική δύναμη, την φιδοειδή, που μας επιτρέπει να ελαττώσουμε σε κοσμική σκόνη το Ζωικό Εγώ, το βρυχούμενο ζώο του κύκλου της ύπαρξης.

Τα φωνήεντα ΙΟ αποτελούν, στον εαυτό τους, τον αριθμό 10 της γέννησης και τον λόγο της περιφέρειας στην διάμετρο.

Φανερά, η ΙΟ είναι λοιπόν, το νούμερο ΡΙ (ΡΙΤΗΑΡ), το τρομερό αρσενικό-θηλυκό μυστήριο.

Η Ηώ είναι επίσης η Σβάστικα, το Φόχατ ή ο εξαπλούμενος σεξουαλικός ηλεκτρισμός, που αντιπροσωπεύεται με το φως μέσα στον κύκλο (σύμβολο της γης), θέμα πάνω στο οποίο θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο.

Γραμμένο είναι με γράμματα φωτιάς στο βιβλίο της ζωής, ότι αυτό το σύμβολο της σβάστικας (με τρόπο μαθηματικού συντονισμού) έχει υπάρξει σε όλες τις χώρες της Γης, από την νύκτα των αιώνων...

Ο ΚΟΚΟΡΑΣ

Συμβολίζει τον Ερμή της απόκρυφης Φιλοσοφίας, είναι το σύμβολο της σεξουαλικής δύναμης. Ο Κόκορας του Πάθους είναι Άγιος.

Ο ΓΑΤΟΣ

Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι συνδύαζαν τον Γάτο με τον Ερμή της Απόκρυφης Φιλοσοφίας. Ξέρουμε ήδη ότι ο Ερμής είναι η Μεταλλική Ψυχή του Σπέρματος.

ΤΟ ΨΑΡΙ

Ο Τυφών, στην Αρχαία Αίγυπτο των Φαραώ, κομματιάζοντας το σώμα του Όσιρι, είχε την μορφή ενός ψαριού.

Αυτό το του Όσιρι στον Τάφο, είναι πολύ σημαντικό (είναι τελείως νεκρός και την τρίτη μέρα ανασταίνεται).

Η θαυμάσια και ασυνήθιστη μορφή του αρχαίου φέρετρου του Όσιρι φέρνει στην μνήμη (λόγω της ομοιότητας και της μυητικής σημασίας του) ένα ψάρι, αντιπροσωπευμένο θαυμάσια στο σημιτικό αλφάβητο από το γράμμα Σαμέκ, που καταλαμβάνει το 15ο καββαλιστικό σημείο, το οποίο αναμφίβολα συμβολίζει, καταρχάς, τον φημισμένο αστερισμό της Φάλαινας, κάτω από την επιρροή της οποίας πρέπει να πραγματοποιήσουμε όλες τις εργασίες στην Ένατη Σφαίρα.

Αυτός ο αστερισμός σχετίζεται με το συμβάν του Ιωνά και έχει να κάνει με τα μέτρα του φέρετρου του Όσιρι (που έχει την μορφή ενός ψαριού) γιατί γι' αυτό έπρεπε ο Όσιρις να κατέβει στο μαύρο και τρομερό χάσμα και έπρεπε να περάσει τρεις Περιόδους στην κοιλιά της φάλαινας.

Η Φάλαινα αντιστοιχεί στο Αρκάνο 15 του Ταρώ και αυτό μας καλεί σε συλλογισμό. Το Αρκάνο 15 είναι ο Τυφών Μπαφομέτο, ο Διάβολος.

Ο Εσωτεριστής Γνωστικός, δουλεύοντας ανάμεσα στα χαοτικά νερά της ζωής, έχει μετατραπεί σε ψάρι...

Αν παρατηρήσουμε το σύμβολο των Ιχθύων, βλέπουμε δύο Ψάρια που συμβολίζουν την δυαδικότητα, την μάχη ανάμεσα στις αντίθετες ιδεολογίες: τον πνευματισμό και τον υλισμό, την Επιστήμη και την Θρησκεία σε σύγκρουση κλπ.

Το ψάρι που ζει μέσα στα νερά, όταν φέρεται από τα ρεύματα είναι ενστικτώδες και ζωώδες, όπως ο κόσμος που δεν ξέρει να μετατρέπει το σπερματικό λικέρ.

Τώρα καταλαβαίνουμε καλύτερα γιατί το φέρετρο του Όσιρι (ο Χριστός) έχει μορφή ψαριού...

ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ

Εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο στον Εσωτερισμό, θα πούμε ότι το Τρίτο Μάτι, το κέντρο της διόρασης, είναι το μάτι του Ώρου.

Ο Ώρος (συμβολισμένος με το Γεράκι) στον εαυτό του είναι ο Ίντιμο, το θεϊκό μας Είναι, που βρίσκεται στα μπράτσα της θεϊκής μας Μητέρας.

Το Γεράκι είναι το σύμβολο του Ώρου. Το Χρυσό Γεράκι ενισχύει τον Ώρο με τον ολικό θάνατο του Εγώ.

Λέγεται ότι όταν ο Μυημένος κερδίζει την μάχη (εναντίον του εαυτού του), καταφεύγει στο Μάτι του Ώρου και σκεπάζεται από ένα Τριπλό Βέλο, μένοντας προστατευμένος από τα Κόκκινα Δαιμόνια του Σετ. Αυτά δεν μπορούν να τον πειράξουν πια, επειδή γίνεται αόρατος για τα Κόκκινα Δαιμόνια.

Χρειάζεται να ενισχύσουμε τον Ώρο, έχουμε δικαίωμα να ζητήσουμε να ενισχυθούν οι τρεις εγκέφαλοι: ο διανοητικός, ο συγκινησιακός και ο μηχανο-ενστικτο-σεξουαλικός.

Το Γκαβιλάν (αιγυπτιακό γεράκι) αντιπροσωπεύει τον Ψυχή.

Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ

Είναι το Εγώ. Το Αρκάνο 21.

ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ

Συμβολίζει την Μηχανικότητα

Η ΧΕΛΩΝΑ

Σε μια πέτρα πολύ καλά σμιλευμένη, οι Μάγιας μας παρουσιάζουν την χελώνα. Ήδη ξέρουμε ότι η χελώνα χρησίμευε στα αρχαία χρόνια, για να αντιπροσωπεύει το ζωδιακό κύκλο.

Υπάρχει μια Ερμητική Αρχή που λέει: «Έτσι όπως είναι πάνω, είναι και κάτω». Αν υπάρχει ένας ζωδιακός κύκλος εκεί επάνω, με τους δώδεκα αστερισμούς του, εδώ κάτω επίσης υπάρχει ο Ζωδιακός Κύκλος - Άνθρωπος, με τα δώδεκα μέρη του των κρανιακών νεύρων:

1 Οσφρητικό

2 Οπτικό

3 Μηχανο-Οφθαλμικό Κοινό

4 Παθητικό ή Τμηματικό

5 Τρίκλωνο

6 Μηχανο-οφθαλμικό Εξωτερικό

7 του Προσώπου

8 Ακουστικό

9 Γλωσσο-Φαρυγγικό

10 Πνευμονο-Γαστρικό

11 Σπονδυλικό

12 Υπογλωσσικό.

Αυτά τα νεύρα πληροφορούν τον Νου για αυτό που συμβαίνει στον ανθρώπινο ζωδιακό κύκλο. Το «γραφείο» που μαζεύει τις πληροφορίες είναι ο Εγκέφαλος, ο «γραμματέας» είναι ο Νους.

Η ΦΟΡΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΟΓΟ

Ο μαθητευόμενοι στην Τέχνη της Ταυρομαχίας, πηγαίνουν πάνω στο άλογο θα λέγαμε, με όλη την σαβούρα πάνω στο όχι δαμασμένο τους σώμα, που συμβαίνει να πέφτει νεκρό στην σκληρή μάχη. Η Φοράδα και το Άλογο συμβολίζουν την Λαγνεία.

Ο ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ

Ανάμεσα στους Αιγυπτίους μυημένους, είχε την σημασία της Ψυχής

Ο ΛΕΥΚΟΣ ΕΛΕΦΑΣ

Συμβολίζει τον Λόγο.

Η ΚΟΤΑ

Είναι ένα δειλό πουλί της αυλής, άνανδρο. Η κρυφή συμβολογία της Κότας είναι, λοιπόν η δειλία, αλληγορίζει το Εγώ του φόβου.

Ο ΛΥΚΟΣ

Αλληγορία της σκληρότητας, το ανελέητο που όλοι φέρουμε μέσα μας. Τόσο η Κότα όπως ο Λύκος και άλλα κατώτερα ζώα, αντιπροσωπεύουν υπο-Σεληνιακά στάδια της ανθρώπινης παρα-συνείδησης.

ΤΟ ΓΑΛΟΠΟΥΛΟ

Συμβολίζει την υπερηφάνεια, την ματαιότητα, την υπεροψία, την αλαζονεία.

ΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΙ

Συμβολίζει την αηδιαστική λαγνεία.