Επανάσταση της Διαλεκτικής - γ μέρος

Ο ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ

Ο Ισάν έστειλε στον δάσκαλο Κουσέν έναν καθρέπτη. Ο Κουσέν τον έδειξε στους καλόγερους και είπε:

«Αυτός είναι ο καθρέπτης του Ισάν ή ο δικός μου; Εάν λέτε ότι είναι του Ισάν, πως μπορεί να βρίσκεται στα χέρια μου; εάν λέτε ότι είναι δικός μου, μήπως δεν τον έχω πάρει από τον Ισάν; μίλα, μίλα αλλιώς θα τον κάνω κομμάτια».

Οι καλόγεροι δεν μπόρεσαν να περάσουν ανάμεσα από αυτά τα δύο αντίθετα και ο δάσκαλος έκανε τον καθρέπτη κομμάτια.

Είναι αδύνατη η έκσταση, ενώ η ουσία βρίσκεται μποτιλιαρισμένη ανάμεσα στα αντίθετα.

Στην εποχή της Βαβυλώνας ήρθε στον κόσμο ο μποδισάτβα του αγιότατου Ασιάτα Σιεμάς, ενός μεγάλου αβατάρα.

Ο Μποδισάτβα δεν ήταν πεσμένος και όπως όλοι οι Μποδισάτβας είχε κανονικά ανεπτυγμένα τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι.

Όταν έφθασε στην υπεύθυνη ηλικία, έφτασε στο βουνό Βερινιάνα και μπήκε σε μια σπηλιά.

Λέει η παράδοση ότι έκανε τρεις φοβερές νηστείες 40 ημερών η κάθε μία συνοδευόμενη με σκόπιμες και θεληματικές ταλαιπωρίες.

Την πρώτη νηστεία την αφιέρωσε στην προσευχή και τον διαλογισμό.

Την δεύτερη νηστεία την αφιέρωσε στο να ξανακοιτάξει όλη την παρούσα ζωή του και τις προηγούμενες.

Η τρίτη νηστεία υπήρξε αποφασιστική, την αφιέρωσε στο να τελειώσει με τον μηχανικό συνδυασμό του νου. Δεν έτρωγε και έπινε μόνο νερό και κάθε μισή ώρα έβγαζε δυό τρίχες από το στήθος του.

Υπάρχουν δύο είδη μηχανικού συνδυασμού που αποτελούν την βάση των αντιθέτων:

Α) Μηχανικός συνδυασμός ιδεών, λέξεων, εκφράσεων κ.λ.π.

Β) Μηχανικός συνδυασμός εικόνων, μορφών, πραγμάτων, προσώπων κ.λ.π.

Μια ιδέα συνδυάζεται με μια άλλη, μια λέξη με μια άλλη, μια έκφραση με μια άλλη και έρχεται η πάλη των αντιθέτων.

Ένας άνθρωπος συνδυάζεται με έναν άλλον, η ανάμνηση κάποιου έρχεται στον νου, μια εικόνα συνδυάζεται με μια άλλη, μια μορφή με μια άλλη και συνεχίζεται η πάλη των αντιθέτων.

Ο Μποδισάβα του αβατάρα Ασιάτα Σιεμάς υποφέροντας αμίλητα και νηστεύοντας 40 ημέρες, ταλαιπωρώντας τον εαυτό του τρομακτικά, βυθισμένος σε βαθύ εσωτερικό διαλογισμό, κατάφερε την διάλυση του νοητικού μηχανισμού, και ο νους του έμεινε επίσημα ήρεμος και σε μεγαλοπρεπή σιωπή.

Το αποτέλεσμα ήταν η έκσταση με την ενσάρκωση του πραγματικού του Είναι. ο Ασιάτα Σιεμάς πραγματοποίησε στην Ασία ένα μεγάλο έργο ιδρύοντας μοναστήρια και εγκαθιστώντας παντού κυβερνήτες με αφυπνισμένη συνείδηση. Αυτός ο Μποδισάβα μπόρεσε να ενσαρκώσει το πραγματικό του Είναι, κατά την διάρκεια του διαλογισμού, λόγω του ότι είχε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι.

Εκείνοι που δεν έχουν τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι, δεν μπορούν να καταφέρουν να λειτουργήσει ή να ενσαρκώσουν μέσα τους το Θείο ή το Είναι, όμως μπορούν να απελευθερώσουν την Ουσία για να ενωθεί με το Είναι και να συμμετέχει στην έκστασή του.

Στην κατάσταση της έκστασης μπορούμε να μελετήσουμε τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου.

Πρέπει να μελετήσουμε τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου ενώ έρχεται ο λειτουργός: ο Εσώτερος, το Είναι.

Μόνο κατά την απουσία του εγώ μπορούμε να πειραματισθούμε την ευτυχία του Είναι. Μόνο κατά την απουσία του εγώ έρχεται η έκσταση.

Όταν καταφέρουμε την διάλυση του νοητικού μηχανισμού, έρχεται αυτό που οι ανατολίτες ονομάζουν: η έκρηξη της σακούλας, διακοπή του κενού. Τότε υπάρχει μια κραυγή χαράς, διότι η Ουσία (το μπουδάτα) έχει ξεφύγει από την πάλη των αντιθέτων και τώρα συμμετέχει στην επικοινωνία των αγίων.

Μόνο αν πειραματισθούμε την έκσταση, μπορούμε να γνωρίσουμε τι είναι η αλήθεια και τι η ζωή. Μόνο κατά την απουσία του εγώ απολαμβάνουμε την ευτυχία της ζωής ελεύθερης στην κίνησή της.

Όταν σε κατάσταση έκστασης μελετάμε την ζωή του Χριστού, ανακαλύπτουμε ότι μεγάλο μέρος του κοσμικού δράματος που παρίστανε ο Κύριος έμεινε άγραφο.

Πρέπει να εξασκούμε καθημερινά τον γνωστικό διαλογισμό. Μπορούμε να τον εξασκούμε μόνοι ή με άλλους.

Η τεχνική του διαλογισμού που έχουμε διδάξει σε αυτό το μήνυμα, πρέπει να δοθεί σε όλα τα γνωστικά Lumisial σαν μια υποχρέωση, μετατρέποντας τα Lumisial σε κέντρα διαλογισμού. Όλοι οι γνωστικοί αδελφοί πρέπει να κάθονται να διαλογίζονται σε ομάδες.

Όλη η γνωστική ομάδα πρέπει να εξασκεί αυτή την τεχνική του διαλογισμού μαζί με τις τελετουργίες.

Επίσης μπορεί και πρέπει να εξασκηθεί η τεχνική του διαλογισμού στο σπίτι καθημερινά. Εκείνοι που μπορούν να βγαίνουν βόλτα στην εξοχή, πρέπει να το κάνουν για να διαλογιστούν στην σιωπή του δάσους.

Βασισμένοι σε αυτά τα μηνύματα και σε αυτή την διδασκαλία, είναι αναγκαίο να βάλουμε στο πρόγραμμα λειτουργίας των γνωστικών Lumisial την τεχνική του διαλογισμού. Παραδίδουμε στα Lumisial την μοναδική τεχνική που πρέπει να γίνει δεκτή σε αυτά.

Θα ήταν ψέμα να βεβαιώναμε ότι η μεγάλη πραγματικότητα μπορεί να λειτουργήσει μέσα σε ένα άτομο, που δεν κατέχει τα υπαρξιακά σώματα του Είναι.

Είναι ηλίθιο να βεβαιώνουμε ότι η μεγάλη πραγματικότητα μπορεί να μπει μέσα σε κάποιον (όπως λένε οι σκοτεινοί του Σουμπούμπ) δήθεν για να διώχνει έξω από εμάς τις ζωικές ενστικτώδεις, βυθισμένες οντότητες που αποτελούν το πολλαπλό εγώ.

Επαναλαμβάνουμε:

Η Μεγάλη Πραγματικότητα δεν μπορεί να μπει μέσα σε εκείνους που δεν κατέχουν τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι. μόνο με το Μαϊτούνα (Σεξουαλική Μαγεία) μπορούμε να δημιουργούμε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι.

Ο μεγάλος αβατάρας Ασιάτα Σιεμάς μπόρεσε να ενσαρκωθεί στο μποδισάτβα του, όταν αυτός βρισκότανε με το νου σε απόλυτη ηρεμία και σιωπή λόγω του ότι ήδη κατείχε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι από αρχαίες ενσαρκώσεις.

Είναι αναγκαίο επίσης να διευκρινίσουμε ότι μετά την έκσταση, αν και λαμβάνεται μια τρομερά δυνατή ενέργεια, το εγώ δεν διαλύεται όπως πιστεύουν πολλοί μαθητές του αποκρυφισμού.

Η Διάλυση του εγώ είναι δυνατή μόνο με βάση την βαθύτερη κατανόηση και την αδιάκοπη καθημερινή δουλειά πάνω στον εαυτό μας από στιγμή σε στιγμή.

Εξηγούμε όλα αυτά για να μην συγχέετε τον γνωστικό διαλογισμό με τις σκοτεινές πρακτικές του Σουμπούμπ και από άλλες σχολές μαύρης μαγείας.

Όταν ένας μυστικιστής καταφέρει την έκσταση, αισθάνεται όταν επιστρέφει στο φυσικό σώμα του την επείγουσα ανάγκη να δημιουργήσει τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι και τον απερίγραπτο πόθο να διαλύσει το εγώ.

Η έκσταση δεν είναι μια νεφελώδης κατάσταση, αλλά μια υπερβατική κατάσταση έκπληξης, συνδυασμένη με μια τέλεια διανοητική διαύγεια.

Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ

Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να απελευθερωνόμαστε κάθε φορά όλο και περισσότερο από το νου. Ο νους είναι πραγματικά μπουντρούμι, μια φυλακή στην οποία όλοι βρισκόμαστε φυλακισμένοι. Χρειάζεται να δραπετεύσουμε απο αυτή την φυλακή αν πραγματικά θέλουμε να ξέρουμε τι πράγμα είναι η ελευθερία. Αυτή η ελευθερία που δεν είναι του χρόνου, αυτή η ελευθερία που δεν είναι του νου. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να θεωρούμε το νου σαν κάτι που δεν είναι το ΕΊΝΑΙ. Δυστυχώς οι άνθρωποι είναι πολύ ταυτισμένοι με το νου, λένε «σκέφτομαι», αισθάνονται να είναι νους.

Υπάρχουν σχολές που αφοσιώνονται στο να δυναμώνουν το νου, δίνουν μαθήματα δι’ αλληλογραφίας, διδάσκουν πώς να αναπτύσσεται η νοητική δύναμη κ.λ.π. Όλα αυτά είναι παράλογα, το σωστό δεν είναι να δυναμώνουμε τα σίδερα της φυλακής στην οποία βρισκόμαστε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να καταστρέφουμε αυτά τα σίδερα για να γνωρίσουμε την πραγματική ελευθερία, που όπως σας έλεγα δεν είναι του χρόνου. Ενώ βρισκόμαστε μέσα στην φυλακή του διανοητικού θα είμαστε ανίκανοι να πειραματιστούμε την αληθινή ελευθερία, που όπως σας έλεγα δεν είναι του χρόνου. Όσο βρισκόμαστε στην φυλακή του διανοητικού θα είμαστε ανίκανοι να πειραματιστούμε την αληθινή ελευθερία.

Ο νους στον εαυτό του είναι μια φυλακή πολύ οδυνηρή, κανένας μέχρι τώρα δεν έγινε ευτυχής με το νου. Πότε έχετε γνωρίσει τον πρώτο ευτυχισμένο άνθρωπο με το νου; ο νους κάνει δυστυχισμένα όλα τα πλάσματα, τα κάνει κακόμοιρα. Οι πιο ευχάριστες στιγμές που έχουμε ζήσει στην ζωή μας, έχουν έρθει με την απουσία του νου, έχει συμβεί για μια στιγμή, ναι, αλλά δεν θα μπορέσουμε να το ξεχάσουμε ποτέ πια. Σε αυτό το δευτερόλεπτο έχουμε γνωρίσει το τι είναι η ευτυχία, αλλά αυτό έχει διαρκέσει ένα δευτερόλεπτο μόνο. Ο νους δεν ξέρει τι πράγμα είναι η ευτυχία, αυτός είναι μια φυλακή.

Πρέπει τότε να μάθουμε να κυριαρχούμε στο νου, όχι του άλλου αλλά τον δικό μας, να τον υποτάξουμε αν θέλουμε να απελευθερωθούμε από αυτόν. Είναι απαραίτητο, γίνεται αναγκαίο να μάθουμε να κοιτάμε το νου σαν κάτι που πρέπει να υποτάξουμε, σαν κάτι , ας πούμε, που χρειάζεται να εξημερώσουμε. Ας θυμηθούμε τον Θεϊκό Δάσκαλο Ιησού, μπαίνοντας στην Θεία Ιερουσαλήμ ανεβασμένο στο γάιδαρό του την Κυριακή των Βαΐων. Αυτός ο γάιδαρος είναι ο νους που πρέπει να τον υποτάξουμε, πρέπει να ανέβουμε σε αυτόν, και όχι αυτός να ανέβει σε εμάς.

Δυστυχώς οι άνθρωποι είναι θύματα, ο γάιδαρος ανεβαίνει απάνω στους ανθρώπους, οι καημένοι οι άνθρωποι δεν ξέρουν να καβαλήσουν σ’ αυτόν. Είναι ένας γάιδαρος, ας πούμε αρκετά αδέξιος, και πρέπει να τον κυριαρχούμε αν αληθινά θέλουμε να ανέβουμε σ’ αυτόν.

Κατά την διάρκεια του διαλογισμού πρέπει να συνομιλούμε με τον νου εάν κάποια απορία τον διαπερνά, χρειάζεται να κάνουμε ανατομία στην απορία. Όταν μια απορία την έχουμε μελετήσει σωστά, όταν της έχουμε κάνει ανατομία δεν αφήνει στην μνήμη μας κανένα ίχνος, εξαφανίζεται. Αλλά όταν αυτή η απορία επιμένει, όταν εμείς θέλουμε μόνο να την πολεμάμε αδιάκοπα, τότε δημιουργείται μέσα μας μια σύγκρουση. Οποιαδήποτε απορία είναι εμπόδιο για τον διαλογισμό.

Το να αρνηθούμε τις απορίες δεν είναι τρόπος για να τις εξαλείψουμε, αλλά το να κάνουμε ανατομία για να δούμε τι είναι αυτό το πραγματικό που κρύβουν. Οποιαδήποτε απορία που επιμένει στον νου γίνεται εμπόδιο για τον διαλογισμό. Τότε πρέπει να την αναλύσουμε, να την τεμαχίσουμε, να ελαττώσουμε σε σκόνη την απορία, όχι μαχόμενοι, όχι επαναλαμβάνω, αλλά ανοίγοντάς την με το σκαρπέλο της αυτοκριτικής, κάνοντάς της μια αυστηρή ανατομία, αμείλικτα. Μόνο έτσι θα ανακαλύψουμε τι είναι αυτό που ήταν σημαντικό στην απορία και τι ήταν αυτό που δεν ήταν σημαντικό, και τι ήταν αυτό που ήταν πραγματικό στην απορία και τι μη πραγματικό. Έτσι λοιπόν οι απορίες μερικές φορές χρησιμεύουν για να ξεκαθαρίζουμε ιδέες. Όταν αφαιρούμε μια απορία διαμέσου της αυστηρής ανάλυσης, όταν της κάνουμε ανατομία, ανακαλύπτουμε μία αλήθεια. Από αυτήν την αλήθεια έρχεται κάτι πιο βαθύ, περισσότερη σοφία.

Τότε η σοφία επεξεργάζεται πάνω στην βάση της άμεσης εμπειρίας, επάνω στην ειδική πείρα, πάνω στην βάση του βαθιού διαλογισμού. Υπάρχουνε φορές που χρειαζόμαστε να συνομιλήσουμε με τον νου, διότι πολλές φορές όταν θέλουμε να είναι ήσυχος ο νους, όταν θέλουμε να βρίσκεται σε σιωπή, αυτός επιμένει στην βλακεία του, στην άχρηστη μωρολογία του, σε μια μάχη αντιθέσεων. Τότε είναι αναγκαίο να ερωτούμε τον νου, να του πούμε: «Ωραία, τι είναι αυτό που θέλεις νου; απάντησέ μου, εξήγησέ μου τι είναι αυτό που θέλεις;» Αν ο διαλογισμός είναι βαθύς, μπορεί να αναβλύσει σε μας μια αντιπροσωπεία. Σε αυτή την αντιπροσωπεία, σε αυτή την μορφή, σε αυτή την εικόνα είναι η απάντηση. Πρέπει τότε να συνομιλούμε με το νου και να τον κάνουμε να δει την πραγματικότητα των πραγμάτων, μέχρι να τον κάνουμε να δει ότι η απάντησή του είναι λανθασμένη. Να τον κάνουμε να δει ότι οι απασχολήσεις του είναι άχρηστες και την αιτία για την οποία είναι άχρηστες, και στο τέλος ο νους θα μείνει ήσυχος, σε σιωπή. Αλλά αν αισθανόμαστε ότι δεν αναβλύζει ακόμα η φώτιση, ότι ακόμη επιμένει σε μας η χαώδης κατάσταση, η ασυνάρτητη σύγχυση, με την μάχη και την μωρολογία του, τότε πρέπει να καλέσουμε ξανά το νου στην τάξη, να τον ερωτούμε: «Ωραία, τι είναι αυτό που θέλεις;» Να του πούμε: «Τι είναι αυτό που ψάχνεις; γιατί δεν με αφήνεις σε ησυχία; Μίλα ξεκάθαρα». Να συνομιλούμε με το νου σαν να ήταν ένα άγνωστο άτομο, διότι πραγματικά αυτός είναι ένα άγνωστο άτομο, αυτός δεν είναι το ΕΙΝΑΙ. Τότε πρέπει να του φερθούμε σαν σε άγνωστο άτομο, πρέπει να τον νουθετούμε, πρέπει να τον μαλώνουμε.

Οι μαθητές του προχωρημένου ΖΕΝ, συνηθίζουν το τζούντο, αλλά το ψυχολογικό τζούντο τους δεν το έχουν καταλάβει οι τουρίστες που φτάνουν στην Ιαπωνία. Αν βλέπαμε παραδείγματος χάριν τους Μοναχούς να κάνουν Τζούντο, καθώς μάχονται μεταξύ τους φαίνονται σαν ασκήσεις απλώς φυσικές αλλά δεν είναι. Όταν αυτοί κάνουν τζούντο σχεδόν δεν αντιλαμβάνονται το φυσικό σώμα, η μάχη τους κατευθύνεται πραγματικά στο να κυριαρχούν στον δικό τους νου. Το τζούντο στο οποίο βρίσκονται μαχόμενοι είναι εναντίον του νου του καθενός. Έτσι λοιπόν το ψυχολογικό τζούντο έχει σαν στόχο να υποτάξει το νου, να του φερθούμε επιστημονικά, τεχνικά με σκοπό να τον υποτάξουμε. Δυστυχώς οι Δυτικοί που βλέπουν μόνο την φλούδα του τζούντο, όπως πάντα επιφανειακοί και ανόητοι, έπαιρναν το τζούντο σαν προσωπική υπεράσπιση, ξέχασαν τις αρχές ΖΕΝ και ΤΣΑΝΓΚ και αυτό έγινε πραγματικά αξιοθρήνητο. Είναι κάτι πολύ παρόμοιο με αυτό που συνέβη με το Ταρώ. Εσείς ξέρετε ότι μέσα στο Ταρώ βρίσκεται όλη η αρχαία σοφία, ξέρετε ότι στο Ταρώ βρίσκονται όλοι οι κοσμικοί νόμοι της φύσης. Παραδείγματος χάριν, σε ένα άτομο που μιλάει εναντίον της Σεξουαλικής Μαγείας, μιλάει εναντίον του ΑΡΚΑΝΟ 9 του Ταρώ και γι’ αυτό βάζει επάνω του ένα τρομερό Κάρμα. Ένα άτομο που μιλάει υπέρ του δόγματος της εξέλιξης και θέλει να σκλαβώνει τους νόες των άλλων μέσα στο δόγμα της εξέλιξης, παραβαίνει το νόμο του ΑΡΚΑΝΟ 10 του Ταρώ και έτσι διαδοχικώς. Το Ταρώ είναι το πατρόν του μεγέθους για όλους, όπως το είπα στο βιβλίο μου με τίτλο «Το μυστήριο της Χρυσής Άνθισης». Τελειώνω λέγοντας ότι οι συγγραφείς είναι ελεύθεροι να γράφουν ότι θέλουν, πολύ ελεύθεροι, αλλά να μην ξεχνούν το πατρόν του μεγέθους που είναι το Ταρώ, το Χρυσό Βιβλίο, αν δεν θέλουν να παραβιάζουν τους κοσμικούς νόμους και να πέφτουν κάτω από το νόμο της ΚΑΤΑΝΘΙΑΣ (είναι το ανώτερο Κάρμα).

Ωραία, μετά από αυτή την μικρή έκθεση θέλω να σας πω ότι το Ταρώ το τόσο ιερό, τόσο σοφό μετατράπηκε στο παιχνίδι του πόκερ, στα διάφορα παιχνίδια των χαρτιών που υπάρχουν για να διασκεδάζουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι ξέχασαν τους νόμους του τις αρχές του. Οι ιερές πισίνες των ναών της αρχαιότητας, ναοί των μυστηρίων, μετατράπηκαν σήμερα στις πισίνες για κολυμβητές. Η ταυρομαχία βαθιά επιστήμη, ταυρική επιστήμη των αρχαίων Μυστηρίων του Ποσειδώνος στην Ατλαντίδα, έχασε τις αρχές της και μετατράπηκε σήμερα σε ένα χυδαίο τσίρκο για όλους.

Έτσι λοιπόν δεν είναι παράξενο ότι το τζούντο ΖΕΝ και ΤΣΑΝΓΚ, που έχει σαν στόχο ακριβώς να υποτάσσει τον ιδιαίτερο νου σε κάθε μία από τις κινήσεις και στάσεις του έχει εκφυλιστεί. Έχει χάσει τις αρχές του στον Δυτικό κόσμο και έχει μετατραπεί σε κάτι βέβηλο που χρησιμοποιείται σήμερα μόνο για την προσωπική υπεράσπιση. Ας κοιτάξουμε την ψυχολογική άποψη του τζούντο. Αλλά δεν θέλω να σας πω ότι θα σας διδάξω φυσικό τζούντο, διότι ούτε και εγώ ο ίδιος το ασκώ, αλλά θα σας διδάξω ένα ψυχολογικό τζούντο. Χρειάζεται να κυριαρχούμε στο νου, ο νους πρέπει να υπακούει, πρέπει να τον νουθετούμε δυνατά για να μας υπακούει.

Πως είναι δυνατόν να είμαστε σε μια πρακτική διαλογισμού, στις στιγμές που ψάχνουμε την γαλήνη, την σιωπή, όμως ο νους επιβάλλεται, δεν θέλει να είναι ήρεμος, πρέπει να τον ρωτάμε, πρέπει να τον νουθετούμε, πρέπει να τον μαστιγώνουμε, να τον κάνουμε να υπακούει, είναι ένας πεισματάρης γάιδαρος, αδέξιος, που πρέπει να τον υποτάσσουμε.

Αυτό δεν το έχει διδάξει ο Κρισναμούρτι, ούτε το έχει διδάξει το ΖΕΝ ούτε το ΤΣΑΝΓΚ, αυτό που λέω ανήκει στο Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου, στο Δεύτερο Κόσμημα της ΣΟΦΙΑΣ. Μέσα στο Πρώτο Κόσμημα μπορούμε να περικλείσουμε το ΖΕΝ, αλλά το Δεύτερο Κόσμημα δεν το εξηγεί το ΖΕΝ, αν και έχει τα προλεγόμενα με το ψυχολογικό τζούντο του. Το Δεύτερο Κόσμημα περιλαμβάνει την πειθαρχία του νου, μαστιγώνοντάς τον, μαλώνοντάς τον. Ο νους είναι ένας ανυπόφορος γάιδαρος που πρέπει να εξημερώσουμε.

Έτσι λοιπόν κατά την διάρκεια του διαλογισμού πρέπει να υπολογίσουμε πολλούς παράγοντες. Αν θέλουμε να φτάσουμε στην γαλήνη και την σιωπή του νου χρειάζεται να μελετάμε την αταξία, διότι μόνο έτσι μπορούμε να εγκαταστήσουμε την τάξη. Πρέπει να ξέρουμε τί το προσεκτικό υπάρχει σε μας και τί το απρόσεκτο είναι αυτό που υπάρχει σε μας. Πάντα, όταν μπαίνουμε σε διαλογισμό, ο νους μας είναι διαιρεμένος σε δυό μέρη: το μέρος που προσέχει (το προσεκτικό μέρος) και το απρόσεκτο μέρος. Δεν είναι στο προσεκτικό μέρος που πρέπει να βάλουμε προσοχή, παρά ακριβώς σε αυτό που είναι απρόσεκτο σε εμάς. Όταν επιτυγχάνουμε να καταλάβουμε σε βάθος τι το απρόσεκτο υπάρχει σε εμάς και να μελετήσουμε τις διαδικασίες για να μετατρέπεται το απρόσεκτο σε προσεκτικό, θα έχουμε επιτύχει την γαλήνη και την σιωπή του νου. Αλλά πρέπει να είμαστε συνετοί στον διαλογισμό, να κρίνουμε τον εαυτό μας, να ξέρουμε τι απρόσεκτο υπάρχει σε μας. Χρειάζεται να γινόμαστε συνειδητοί από εκείνο το απρόσεκτο που υπάρχει σε μας.

Όταν λέω ότι πρέπει να κυριαρχούμε στο νου, αυτός που πρέπει να τον κυριαρχεί είναι η Ουσία, η Συνείδηση. Ξυπνώντας Συνείδηση έχουμε περισσότερη δύναμη πάνω στο νου και τέλος γινόμαστε συνειδητοί από αυτό που υπάρχει σαν ασυνείδητο σε μας.

Γίνεται επείγον και μη αναβλητέο να κυριαρχήσουμε στον νου, να κουβεντιάζουμε μ’ αυτόν, να τον κατηγορούμε, να τον μαστιγώνουμε με το μαστίγιο της θέλησης και να τον κάνουμε να υπακούει. Αυτή η διδακτική ανήκει στο Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου.

Το Βασιλικό μου Είναι, ο Σαμαέλ Αουν Βεόρ, ήταν επανενσαρκωμένο στην αρχαία Κίνα και ονομαζόμουν Τσού-Λί. Ήμουν μυημένος στο Τάγμα του Κίτρινου Δράκου και έχω διαταγές να παραδώσω τα Επτά Κοσμήματα του Κίτρινου Δράκου σε όποιον ξυπνήσει Συνείδηση ζώντας την Επανάσταση της Διαλεκτικής και επιτύχει την ολοκληρωτική Επανάσταση.

Πριν απ’ όλα πρέπει να μην ταυτιζόμαστε με το νου αν πραγματικά θέλουμε να βγάλουμε το καλύτερο μέρος του Δεύτερου Κοσμήματος. Διότι αν αισθανόμαστε ότι είμαστε νους, αν λέμε: συλλογίζομαι! σκέπτομαι! τότε επιβεβαιώνουμε ένα μωρολόγο. Τότε δεν είμαστε σύμφωνοι με την Διδασκαλία του Κίτρινου Δράκου, γιατί το Είναι δεν χρειάζεται την σκέψη, γιατί το Είναι δεν χρειάζεται τον συλλογισμό. Αυτός που συλλογίζεται είναι ο νους. Το Είναι είναι το Είναι και ο λόγος να είναι το Είναι είναι το ίδιο το Είναι. Αυτό είναι που πάντα είναι, αυτό που πάντα ήταν και αυτό που πάντα θα είναι. Το Είναι είναι η ζωή που πάλλεται σε κάθε άτομο όπως πάλλεται σε κάθε Ήλιο. Αυτό που σκέπτεται δεν είναι το Είναι, όποιος συλλογίζεται δεν είναι το Είναι. Εμείς δεν έχουμε ενσαρκώσει όλο το Είναι, αλλά έχουμε ενσαρκώσει ένα μέρος του Είναι που είναι η Ουσία ή Μπουδάτα, αυτό που υπάρχει σε μας από Ψυχή, το ψυχικό υλικό. Είναι αναγκαίο αυτή η ζωντανή Ουσία να επιβληθεί πάνω στο νου.

Αυτό που αναλύει σε μας είναι τα εγώ, γιατί τα εγώ δεν είναι παρά μορφές του νου, νοητικές μορφές που πρέπει να διαλύσουμε και να ελαττώσουμε σε κοσμική σκόνη.

Μελετάμε σε αυτές τις στιγμές κάτι πολύ ειδικό. Θα μπορούσε να υπάρχει η περίπτωση να διαλύσει κάποιος τα εγώ, να τα εξαλείψει. Θα μπορούσε επίσης να υπάρχει η περίπτωση, εκτός από το να διαλύσει τα εγώ, να δημιουργήσει κάποιος ένα νοητικό σώμα. Προφανώς αποκτά διανοητική ατομικότητα, πλην όμως, πρέπει να απελευθερωθεί μέχρι και από το ίδιο το νοητικό σώμα, γιατί και το ίδιο το νοητικό σώμα, όσο τέλειο και αν είναι, συλλογίζεται επίσης, σκέπτεται επίσης και ο ανώτερος τρόπος σκέψης είναι η μη σκέψη. Όσο σκεπτόμαστε δεν βρισκόμαστε στον ανώτερο τρόπο σκέψης.

Το Είναι δεν χρειάζεται να σκέπτεται. Αυτό είναι αυτό που πάντα ήταν και αυτό που πάντα θα είναι. Έτσι λοιπόν, σε σύνθεση, πρέπει να υποτάσσουμε το νου και να τον ρωτάμε. Δεν χρειάζεται να υποτάσσουμε ξένους νόες γιατί αυτό είναι μαύρη μαγεία. Δεν χρειάζεται να κυριαρχούμε το νου κανενός γιατί αυτό είναι μαγεία του χειρότερου είδους, αυτό που χρειάζεται είναι να υποτάξουμε τον δικό μας νου και να κυριαρχήσουμε πάνω του.

Στην διάρκεια του διαλογισμού, επαναλαμβάνω, υπάρχουν δύο μέρη: αυτό που είναι προσεκτικό και αυτό που είναι απρόσεκτο. Χρειάζεται να γίνουμε συνειδητοί από αυτό που υπάρχει από απρόσεκτο σε μας. Όταν γίνουμε συνειδητοί μπορούμε να αποδείξουμε ότι το απρόσεκτο έχει πολλούς παράγοντες: αμφιβολία, υπάρχουν πολλές αμφιβολίες, είναι πολλές οι αμφιβολίες που υπάρχουν στον ανθρώπινο νου. Από πού έρχονται οι αμφιβολίες; Ας δούμε για παράδειγμα τον αθεϊσμό, τον υλισμό, τον μυστικισμό, αν τις αναλύσουμε θα δούμε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι σκεπτικισμού, πολλές μορφές αθεϊσμού, πολλές μορφές ματεριαλισμού. Υπάρχουν άνθρωποι που ονομάζονται άθεοι υλιστές και όμως φοβούνται για παράδειγμα τις μαγείες, τις γητειές. Σέβονται την Φύση, ξέρουν να βλέπουν το Θεό στην Φύση αλλά με τον τρόπο τους. Όταν τους συζητάς για πνευματικά ή θρησκευτικά θέματα, διακηρύσσονται άθεοι υλιστές. Ο αθεϊσμός τους δεν είναι παρά μια αρχική μορφή.

Υπάρχει μια άλλη μορφή υλισμού και αθεϊσμού: αυτή του Μαρξιστικού-Λενινιστικού τύπου, δύσπιστη και σκεπτικιστική. Στο βάθος, κάτι ψάχνει αυτός ο άθεος υλιστής, απλά θέλει να εξαφανιστεί, να μην υπάρχει, να εκμηδενιστεί πλήρως, δεν θέλει να ξέρει τίποτα για την Θεϊκή Μονάδα, την μισεί. Προφανώς έτσι όπως συμπεριφέρεται, θα αποσυντεθεί όπως το θέλει, είναι γούστο του, θα πάψει να υπάρχει, θα κατέβει στους κολάσιους κόσμους, προς το κέντρο της πλανητικής βαρύτητας;. Αυτό είναι το γούστο του: να αυτοκαταστραφεί. Θα χαθεί αλλά στο βάθος θα συνεχίσει, η Ουσία θα ελευθερωθεί, θα επιστρέψει σε καινούριες εξελίξεις και θα περάσει από καινούριες πτώσεις, θα επιστρέψει πάλι και πάλι σε διάφορους κύκλους εκδήλωσης για να πέσει στον ίδιο σκεπτικισμό και υλισμό. Στο βάθος εμφανίζεται το αποτέλεσμα, ποιο είναι; όταν έρθει η μέρα που αποφασιστικά κλείνουν όλες οι πόρτες, όταν οι 3000 κύκλοι τελειώσουν, τότε αυτή η Ουσία θα απορροφηθεί στην Μονάδα και αυτή με την σειρά της θα μπει στο Συμπαντικό Πνευματικό Στήθος της Ζωής αλλά χωρίς Μαεστρία. Τι θέλει πραγματικά αυτή η Ουσία; Τι ψάχνει με τον αθεϊσμό της; Ποιος είναι ο πόθος της; Ο πόθος της είναι να απορρίψει την Μαεστρία, στο βάθος αυτό είναι που θέλει να καταφέρει, δεν αξιολογεί και στο τέλος καταλήγει σαν μια θεϊκή σπίθα αλλά χωρίς Μαεστρία.

Οι μορφές του σκεπτικισμού είναι ποικίλες. Υπάρχουν άνθρωποι που ονομάζονται καθολικοί, αποστολικοί και ρωμαίοι και όμως στις εξωτερικεύσεις τους είναι ωμοί υλιστές και άθεοι. Αλλά πηγαίνουν στην λειτουργία τις Κυριακές, μεταλαμβάνουν και εξομολογούνται, αυτή είναι μια άλλη μορφή σκεπτικισμού.

Αν αναλύσουμε όλες τις υπάρχουσες μορφές του σκεπτικισμού και του υλισμού και αυτές που θα υπάρξουν, θα ανακαλύψουμε ότι δεν υπάρχει ένας μόνο σκεπτικισμός, δεν υπάρχει ένας μόνο υλισμός. Η αλήθεια είναι ότι είναι εκατομμύρια οι μορφές του σκεπτικισμού και του υλισμού. Εκατομμύρια, γιατί απλά είναι νοητικές, πράγματα του νου. Δηλαδή, ο σκεπτικισμός και ο υλισμός είναι του νου και όχι του Είναι.

Όταν κάποιος έχει περάσει πιο πέρα από τον νου, έχει γίνει συνειδητός της Αλήθειας που δεν είναι του χρόνου. Προφανώς δεν μπορεί να είναι ούτε υλιστής ούτε αθεϊστής.

Εκείνος που κάποια φορά άκουσε το Λόγο, βρίσκεται πιο πέρα από το χρόνο, πιο πέρα από τον νου.

Ο αθεϊσμός είναι του νου, ανήκει στον νου που είναι σαν μια βεντάλια. Όλες οι μορφές του υλισμού και του αθεϊσμού είναι τόσες και τόσο ποικίλες που μοιάζουν με μια μεγάλη βεντάλια. Αυτό που υπάρχει από πραγματικότητα βρίσκεται πιο πέρα από τον νου.

Ο αθεϊστής και ο υλιστής είναι αγνοούντες, δεν έχουν ακούσει ποτέ τον Λόγο, δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τον Θεϊκό Λόγο, δεν έχουν μπει ποτέ στο ρεύμα του ήχου.

Στον νου κυοφορούνται ο αθεϊσμός και ο υλισμός. Είναι μορφές του νου, απατηλές μορφές που δεν έχουν καμία πραγματικότητα. Αυτό που πραγματικά είναι αληθινό δεν ανήκει στον νου, αυτό που σίγουρα είναι αληθινό βρίσκεται πιο πέρα από τον νου.

Το να ανεξαρτητοποιηθούμε από τον νου είναι σημαντικό για να γνωρίσουμε το αληθινό, όχι για να το γνωρίσουμε διανοητικά παρά για να το πειραματιστούμε αληθινά και πραγματικά.

Βάζοντας προσοχή σε αυτό που υπάρχει από απρόσεκτο μπορούμε να δούμε διάφορες μορφές σκεπτικισμού, δυσπιστίας, αμφιβολίας κ.λ.π. Όταν δούμε οποιαδήποτε αμφιβολία, οποιουδήποτε είδους, πρέπει να την διαμελίσουμε, να της κάνουμε την ανατομία για να δούμε τι είναι αυτό που θέλει στ’ αλήθεια. Αφού την έχουμε διαμελίσει τελείως, η αμφιβολία εξαφανίζεται χωρία να αφήσει κανένα ίχνος, χωρίς να αφήσει στην μνήμη ούτε το πιο ασήμαντο αποτύπωμα.

Όταν παρατηρούμε αυτό που υπάρχει από απροσεξία σε μας, βλέπουμε επίσης την μάχη των αντιθέτων στον νου. Τότε είναι που πρέπει να διαμελίζουμε αυτές τις αντιθέσεις για να δούμε τι έχουν από αλήθεια. Πρέπει επίσης να κάνουμε την ανατομία στις αναμνήσεις, συγκινήσεις, επιθυμίες και ανησυχίες που αγνοούμε, που δεν ξέρουμε από πού έρχονται και γιατί έρχονται.

Όταν βλέπουμε με την κρίση μας ότι υπάρχει ανάγκη να τραβήξουμε την προσοχή του νου, υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο κατά το οποίο έχει κουραστεί κανείς με τον νου που δεν θέλει να υπακούσει πια με κανέναν τρόπο. Τότε δεν μένει τίποτε άλλο από το να τον εγκαλούμε, να του μιλάμε δυνατά, να τον χειριζόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο, ενώπιος ενωπίω σαν ένα υποκείμενο ξένο και αταίριαστο. Πρέπει να τον μαστιγώνουμε με το μαστίγιο της θέλησης, να τον εγκαλούμε με σκληρά λόγια μέχρι να τον κάνουμε να υπακούσει. Πρέπει να συνομιλούμε πολλές φορές με τον νου για να καταλάβει. Αν δεν καταλαβαίνει, τότε πρέπει να τον καλέσουμε στην τάξη αυστηρά.

Το να μην ταυτιζόμαστε με τον νου είναι κάτι μη αναβλητέο. Πρέπει να μαστιγώνουμε τον νου, να τον υποτάσσουμε. Αν συνεχίζει να είναι βίαιος, τότε πρέπει να τον ξαναμαστιγώσουμε. Έτσι βγαίνουμε από τον νου και φτάνουμε στην Αλήθεια, εκείνο που δεν είναι του χρόνου.

Όταν επιτυγχάνουμε να εμφανιστούμε σε αυτό που δεν είναι του χρόνου, μπορούμε να πειραματιστούμε ένα στοιχείο που μετατρέπει ριζικά. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο μετατρεπτικό στοιχείο, που δεν είναι του χρόνου, που μπορούμε να πειραματισθούμε μόνο όταν βγούμε από τον νου. Πρέπει να παλέψουμε έντονα για να καταφέρουμε να βγούμε από τον νου για να πετύχουμε την εσώτατη αυτοπραγματοποίηση του Είναι.

Ξανά και ξανά χρειάζεται να ανεξαρτητοποιούμαστε από τον νου και να μπούμε στο ρεύμα του ήχου, τον κόσμο της μουσικής, στον κόσμο που αντηχεί ο Λόγος των Ελοΐμ, όπου βέβαια βασιλεύει η αλήθεια.

Όσο είμαστε μποτιλιαρισμένοι μέσα στον νου, τι μπορούμε να ξέρουμε για την αλήθεια; αυτό που λένε οι άλλοι. Αλλά τι ξέρουμε εμείς; Το σημαντικό δεν είναι αυτό που λένε οι άλλοι αλλά αυτό που πειραματιζόμαστε εμείς από μόνοι μας. Το πρόβλημά μας είναι το πώς θα βγούμε από τον νου. Για αυτό χρειαζόμαστε επιστήμη, σοφία για να χειραφετηθούμε και αυτή βρίσκεται στην Γνώση.

Όταν πιστεύουμε ότι ο νους είναι ήσυχος, όταν πιστεύουμε ότι βρίσκεται σε σιωπή και παρ’ όλα αυτά δεν έρχεται καμία θεϊκή εμπειρία σε μας, είναι γιατί ο νους δεν είναι ήσυχος ούτε σε σιωπή. Στο βάθος συνεχίζει να παλεύει. Στο βάθος αυτός φλυαρεί. Τότε μέσω του διαλογισμού, πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε, να συνομιλήσουμε μαζί του, να τον εγκαλέσουμε και να τον ρωτήσουμε τι θέλει. Να του πούμε: «Νου! Γιατί δεν είσαι ήσυχος; Γιατί δεν με αφήνεις σε ειρήνη;» Ο νους θα δώσει κάποια απάντηση και εμείς θα του απαντήσουμε με κάποια άλλη εξήγηση προσπαθώντας να τον πείσουμε και αν δεν θέλει να πειστεί, δεν μένει άλλο φάρμακο από το να τον υποτάξουμε εγκαλώντας τον και μέσω του μαστιγίου της θέλησης.

Η κυριαρχία του νου πηγαίνει πιο πέρα από τον διαλογισμό των αντιθέτων. Έτσι για παράδειγμα, αν μας ξεπηδά μια σκέψη μίσους, μια κακή ανάμνηση, τότε πρέπει να προσπαθήσουμε να την καταλάβουμε, να προσπαθήσουμε να δούμε την αντίθεσή της που είναι η αγάπη. Αν υπάρχει αγάπη, γιατί αυτό το μίσος; για ποιο λόγο;

Για παράδειγμα, αναβλύζει η ανάμνηση μιας λάγνας δράσης. Τότε πρέπει να περάσουμε από τον νου το ιερό δισκοπότηρο και την άγια λόγχη, να πούμε: Γιατί πρέπει να βεβηλώνω τα άγια με τις νοσηρές μου σκέψεις;

Αν αναβλύζει η ανάμνηση ενός ψηλού ανθρώπου, πρέπει να τον δούμε κοντούλη και αυτό θα ήταν σωστό δεδομένου ότι στην σύνθεση βρίσκεται το κλειδί.

Το να ξέρουμε να βρίσκουμε πάντα την σύνθεση είναι ευεργετικό γιατί από την θέση πρέπει να περάσουμε στην αντίθεση αλλά η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε στην αντίθεση ούτε στην θέση. Στην θέση και στην αντίθεση υπάρχει συζήτηση και αυτή είναι που θέλουμε πραγματικά. Βεβαίωση, άρνηση, συζήτηση και λύση. Βεβαίωση μιας κακής σκέψης, άρνησής της μέσω της κατανόησης του αντιθέτου της. Συζήτηση: πρέπει να συζητήσουμε τι έχει από αλήθεια το ένα και το άλλο μέχρι να φτάσουμε στην σοφία και να αφήσουμε τον νου ήσυχο και σε σιωπή. Έτσι είναι το πώς πρέπει να κάνουμε πρακτική.

Όλα αυτά είναι ένα μέρος των συνειδητών πρακτικών, της παρατήρησης που υπάρχει σε αυτό που υπάρχει από απρόσεκτο. Αλλά αν πούμε απλά: είναι η ανάμνηση ενός ψηλού ανθρώπου και τον βάλουμε μπροστά σε έναν άνθρωπο κοντούλη και τέλος, δεν είναι σωστό. Το σωστό θα ήταν να πούμε: το ψηλό και το κοντό δεν είναι παρά δύο απόψεις του ίδιου πράγματος, αυτό που έχει σημασία δεν είναι το ψηλό και το κοντό αλλά αυτό που υπάρχει από αλήθεια πίσω από όλα αυτά. Το ψηλό και το κοντό είναι δυό απατηλά φαινόμενα του νου. Έτσι είναι που φτάνουμε στην σύνθεση και στην λύση.

Το απρόσεκτο μέσα σε κάποιον είναι αυτό που αποτελείται από το υποσυνείδητο, από το ασυνάρτητο, από το σύνολο των αναμνήσεων που αναβλύζουν στον νου, από τις μνήμες του παρελθόντος που ξεπηδούν ξανά και ξανά, από τα απορρίμματα της μνήμης κ.λ.π.

Τα στοιχεία που αποτελούν το υποσυνείδητο, ούτε πρέπει να τα δεχόμαστε ούτε πρέπει να τα απορρίπτουμε. Απλά πρέπει να γινόμαστε συνειδητοί από αυτό που υπάρχει από ασυνείδητο. Γίνεται έτσι το απρόσεκτο προσεκτικό με φυσικό και αυθόρμητο τρόπο.

Πρέπει να κάνουμε το ρεύμα της ζωής έναν συνεχή διαλογισμό. Δεν είναι διαλογισμός μόνο εκείνη η δράση του να ησυχάζουμε το νου όταν είμαστε στο σπίτι ή στα Lumisial, αλλά επίσης περιλαμβάνει το ρεύμα της καθημερινής ζωής ώστε να μετατρέπεται η ζωή εκ των πραγμάτων σε έναν συνεχή διαλογισμό. Έτσι είναι το πώς έρχεται πραγματικά η αλήθεια.

Ο νους στον εαυτό του είναι το Εγώ. Αλλά είναι επείγον να καταστρέψουμε το Εγώ για να μείνει η νοητική ουσία με την οποία μπορούμε να κατασκευάσουμε το νοητικό σώμα. Αλλά πάντα μένει ο νους. Το σημαντικό είναι να απελευθερωθούμε από τον νου και όντας ελεύθεροι από αυτόν, πρέπει να μάθουμε να ξεδιπλωνόμαστε στον κόσμο του Αγνού Πνεύματος χωρίς τον νου. Να ξέρουμε να ζούμε σ’ αυτό το ρεύμα του ήχου που βρίσκεται πιο πέρα από τον νου και που δεν είναι του χρόνου.

Αυτό που υπάρχει στον νου είναι άγνοια. Η αληθινή Σοφία δεν είναι του νου, βρίσκεται πιο πέρα από τον νου. Ο νους είναι αγνοών και γι’ αυτό πέφτει σε τόσα σοβαρά λάθη.

Πόσο ανόητοι είναι εκείνοι που κάνουν νοητικές προπαγάνδες, εκείνοι που υπόσχονται νοητικές δυνάμεις, που διδάσκουν σε άλλους να κυριαρχούν στον ξένο νου κ.λ.π. Ο νους δεν έχει κάνει κανέναν ευτυχισμένο. Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται πολύ πιο πέρα από τον νου. Δεν μπορεί κανείς να φτάσει να γνωρίσει την ευτυχία όσο δεν ανεξαρτητοποιείται από τον νου.

Τα όνειρα είναι ιδιότητα της ασυνειδησίας. Όταν κανείς ξυπνά συνείδηση παύει να ονειρεύεται. Τα όνειρα δεν είναι παρά προβολές του νου. Θυμάμαι κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που έζησα στους ανώτερους κόσμους: ήταν μόνο μια στιγμή απροσεξίας. Είδα πως βγήκε από τον νου μου ένα όνειρο. Πήγαινα ήδη να αρχίσω να ονειρεύομαι και αντέδρασα μέσα στο όνειρο που μου ξέφυγε για ένα δευτερόλεπτο, αλλά μιάς και κατάλαβα την διαδικασία, απομακρύνθηκα γρήγορα από αυτή την απολιθωτική μορφή που ξέφυγε από τον ίδιο μου τον νου. Τι θα γινόταν αν ήμουν κοιμισμένος; θα είχα μείνει μπλεγμένος σε αυτή την νοητική μορφή. Όταν κανείς είναι ξύπνιος ξέρει αμέσως ότι σε ένα λεπτό απροσεξίας μπορεί να ξεφύγει ένα όνειρο και μένει κανείς μπλεγμένος όλη την νύκτα μέχρι το ξημέρωμα.

Αυτό που έχει σημασία για μας είναι να ξυπνήσουμε την συνείδηση για να πάψουμε να ονειρευόμαστε, για να πάψουμε να σκεπτόμαστε. Αυτό το να σκεπτόμαστε, που είναι κοσμική ύλη, είναι ο νους. Μέχρι και το ίδιο το Αστρικό δεν είναι τίποτε περισσότερο από την αποκρυστάλλωση της νοητικής ύλης και ο φυσικός κόσμος είναι επίσης συμπυκνωμένος νους. Έτσι λοιπόν ο νους είναι ύλη και μάλιστα πολύ χονδροειδής, είτε είναι στην φυσική κατάσταση ή στην κατάσταση που λέγεται αστρική ή μανασική όπως λένε οι Ινδοστανοί. Σε κάθε περίπτωση είναι ο χονδροειδής και υλικός νους, τόσο στο φυσικό όσο και στο αστρικό.

Ο νους είναι φυσική ή μεταφυσική ύλη, αλλά ύλη. Γι’ αυτό δεν μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους. Για να γνωρίσουμε την αυθεντική ευτυχία, την πραγματική Σοφία, πρέπει να βγούμε από τον νου και να ζήσουμε στον κόσμο του Είναι, αυτό είναι το σημαντικό.

Δεν αρνούμαστε την δημιουργική δύναμη του νου, είναι σαφές ότι όλα όσα υπάρχουν είναι συμπυκνωμένος νους. Αλλά τι κερδίζουμε μ’ αυτό; Μήπως ο νους μας έχει δώσει ευτυχία;

Μπορούμε να κάνουμε θαύματα με τον νου, να δημιουργήσουμε πολλά πράγματα στην ζωή. Οι μεγάλες εφευρέσεις είναι συμπυκνωμένος νους αλλά οι δημιουργίες αυτού του είδους δεν μας έχουν κάνει ευτυχισμένους.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να ανεξαρτητοποιηθούμε, να βγούμε από αυτό το μπουντρούμι της ύλης γιατί ο νους είναι ύλη. Πρέπει να βγούμε από την ύλη, να ζήσουμε σε λειτουργία του πνεύματος, σαν Είναι, σαν ευτυχισμένες δημιουργίες πιο πέρα από την ύλη, η ύλη είναι πάντα χονδροειδής ακόμα και αν παίρνει όμορφες μορφές.

Αν ψάχνουμε την αυθεντική ευτυχία, δεν θα την βρούμε στην ύλη αλλά στο πνεύμα. Χρειάζεται να ελευθερωθούμε από τον νου. Η πραγματική ευτυχία έρχεται σε μας όταν βγαίνουμε από το μπουντρούμι του νου. Δεν αρνούμαστε ότι ο νους μπορεί να είναι ο δημιουργός των πραγμάτων, των εφευρέσεων, των θαυμάσιων και των τεράτων[1], αλλά μήπως αυτό μας δίνει την ευτυχία; Ποιος από εμάς είναι ευτυχισμένος;

Αν ο νους δεν μας έχει δώσει την ευτυχία, πρέπει να βγούμε από τον νου, να την ψάξουμε σε άλλα μέρη και προφανώς θα την βρούμε στον κόσμο του πνεύματος. Αλλά αυτό που πρέπει να ξέρουμε είναι πώς να διαφεύγουμε από τον νου, πώς να απελευθερωνόμαστε από τον νου, αυτό είναι το αντικείμενο των πρακτικών και των μελετών που έχω παραδώσει στα γνωστικά βιβλία και σ’ αυτό το Βιβλίο της Επανάστασης της Διαλεκτικής.

Υπάρχει σε μας ένα 3% συνείδηση και ένα 97% υποσυνείδητο. Αυτό που έχουμε από συνείδηση πρέπει να κατευθυνθεί σε αυτό που έχουμε από ασυνείδητο ή υποσυνείδητο για να το εγκαλέσει και να το κάνει να δει ότι πρέπει να μετατραπεί σε συνειδητό. Αυτό το να κατευθύνεται το συνειδητό μέρος στο υποσυνείδητο μέρος, είναι μια πολύ σημαντική ψυχολογική άσκηση που μπορεί να εφαρμόζεται την αυγή. Έτσι τα ασυνείδητα μέρη μετατρέπονται λίγο λίγο σε συνειδητά.

ΠΡΟΜΠΙΣΤΜΟ

Probistmo[2] είναι η επιστήμη που μελετά τις νοητικές ουσίες που φυλακίζουν την ψυχή. Probistmo είναι η επιστήμη των εσωτερικών δοκιμασιών.

Probistmo είναι εκείνη η εσωτερική σοφία που μας επιτρέπει να μελετήσουμε τις φυλακές της νοημοσύνης.

Probistmo είναι η αγνή επιστήμη που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε σε βάθος τα λάθη των ατομικών νοών.

Ο ανθρώπινος νους πρέπει να ελευθερωθεί από τον φόβο και από τις ορέξεις. Ο ανθρώπινος νους πρέπει να ελευθερωθεί από τις επιθυμίες για συσσώρευση, από τις προσκολλήσεις, από τα μίση, από τους εγωισμούς, από την βία κ.λ.π.

Ο ανθρώπινος νους πρέπει να ελευθερωθεί από τις διαδικασίες του συλλογισμού που διαιρούν τον νου στην μάχη των αντιθέτων.

Ένας νους, διαιρεμένος από την θλιβερή διαδικασία της επιλογής, δεν μπορεί να χρησιμεύσει σαν εργαλείο στον Εσώτερο.

Πρέπει να ανταλλάξουμε την διαδικασία της νοημοσύνης με την ομορφιά της κατανόησης.

Η διαδικασία της επιλεκτικής αντίληψης διαιρεί τον νου και επιτρέπει την δημιουργία της λανθασμένης δράσης και της άχρηστης προσπάθειας.

Η επιθυμία και οι ορέξεις είναι εμπόδια για τον νου. Αυτά τα εμπόδια οδηγούν τον άνθρωπο σε κάθε είδους λάθη το αποτέλεσμα των οποίων είναι το Κάρμα.

Ο φόβος ασκεί πάνω στον νου την επιθυμία της σιγουριάς. Η επιθυμία της σιγουριάς σκλαβώνει την θέληση μετατρέποντάς την σε φυλακισμένη σε οριστικά αυτοκάγκελα, μέσα στα οποία κρύβονται όλες οι ανθρώπινες αθλιότητες.

Ο φόβος φέρνει κάθε είδους κόμπλεξ κατωτερότητας. Ο φόβος του θανάτου κάνει τους ανθρώπους να οπλίζονται και να δολοφονούν οι μεν τους δε. Ο άνθρωπος που φορτώνεται ένα πιστόλι στην μέση του είναι ένας άνανδρος, ένας φοβητσιάρης. Ο θαρραλέος άνθρωπος δεν φορτώνεται όπλα γιατί δεν φοβάται κανέναν.

Ο φόβος για την ζωή, ο φόβος για τον θάνατο, ο φόβος για την πείνα, ο φόβος για την αθλιότητα, ο φόβος για το κρύο και την γύμνια παράγουν κάθε είδους κόμπλεξ κατωτερότητας. Ο φόβος οδηγεί τους ανθρώπους στην βία, στο μίσος, στην εκμετάλλευση κ.λ.π.

Ο νους των ανθρώπων ζει από φυλακή σε φυλακή και φυλακή είναι κάθε μία σχολή, θρησκεία, λανθασμένη ιδέα, επιθυμία, γνώμη κ.λ.π.

Ο ανθρώπινος νους πρέπει να μάθει να ρέει σε συνέχεια, με ολοκληρωτικό τρόπο, χωρίς την επίπονη διαδικασία των συλλογισμών που τον διαιρούν με την πάλη των αντιθέσεων.

Ο νους πρέπει να γίνει σαν ένα παιδί για να μπορεί να χρησιμεύσει σαν εργαλείο στον Εσώτερο.

Πρέπει να ζούμε πάντα στο παρόν γιατί η ζωή είναι μόνο μια αιώνια στιγμή.

Πρέπει να ελευθερωθούμε από κάθε είδους προκαταλήψεις και επιθυμίες. Πρέπει να ελευθερωθούμε από κάθε είδους προκαταλήψεις και επιθυμίες. Πρέπει να κινούμαστε μόνο κάτω από τις ωθήσεις του Eσώτερου. Η απληστία, ο θυμός, η λαγνεία, έχουν το καταφύγιό τους στο νου. Η απληστία, ο θυμός, η λαγνεία, οδηγούν τις ψυχές στο Αβίτσι[3].

Ο άνθρωπος δεν είναι ο νους. Ο νους είναι μόνο ένα από τα τέσσερα σώματα αμαρτίας. Όταν ο άνθρωπος ταυτίζεται με τον νου πηγαίνει στην άβυσσο.

Ο νους είναι μόνο ένα γαϊδουράκι στο οποίο πρέπει να καβαλήσουμε για να μπούμε στην ουράνια Ιερουσαλήμ την Κυριακή των Βαΐων.

Όταν ο νους μας πολιορκεί με άχρηστες αντιπροσωπείες του μιλάμε έτσι: Νου, απόσυρε αυτές τις αντιπροσωπείες, δεν τις αποδέχομαι, εσύ είσαι ο σκλάβος μου και εγώ είμαι ο κύριός σου!

Όταν ο νους μας πολιορκεί με αντιπροσωπείες μίσους, φόβου, θυμού, ορέξεων, απληστίας, λαγνείας κ.λ.π. του μιλάμε έτσι: Νου, απόσυρε από μένα αυτά τα πράγματα, δεν τα δέχομαι, εγώ είμαι ο κύριός σου και εσύ πρέπει να με υπακούς γιατί είσαι ο σκλάβος μου μέχρι το τέλος των αιώνων!

Τώρα χρειαζόμαστε ανθρώπους θέλησης, ανθρώπους βούλησης που δεν αφήνονται να σκλαβωθούν από τον νου.

Η ΔΙΑΝΟΙΑ

Αυτό που μελετάμε πρέπει να το κάνουμε συνείδηση μέσω του αυθόρμητου διαλογισμού, αντιθέτως καταστρέφεται η διάνοια.

Πρέπει να εφαρμόζουμε τον πλήρη διαλογισμό, όχι διαιρεμένο και την ώρα που μας γεννιέται. Ο διαλογισμός δεν πρέπει να είναι μηχανικός.

Πρέπει να κατορθώσουμε την μαθηματική ισορροπία μεταξύ του Είναι και του Ξέρω: 20+20=40, 40-20=20.

Ο διανοητικός βλέπει τα πράγματα μόνο από τις θεωρίες του. Υπάρχουν δύο είδη διάνοιας: η κοινώς γνωστή αισθησιακή διάνοια και η διάνοια που δίνεται από το Είναι και είναι μια συνειδητή διάνοια.

Υπάρχουν βαθμοί στην αντικειμενική λογική του Είναι και μετριούνται σύμφωνα με τον αριθμό των κύκλων στα κέρατα του Λούσιφερ.

Όταν ανοίγεται ο εσωτερικός νους δεν χρειάζεται να προφέρουμε θεωρίες, υποθέσεις και προιδέες.

Η υποκειμενική επιστήμη είναι αυτών που βρίσκονται κλεισμένοι στον αισθησιακό νου και που ζουν μέσα στις υποθέσεις τους. (Βλέπε και στο κεφάλαιο 12 της «Μεγάλης Ανταρσίας» του ίδιου συγγραφέα).

Η Αγνή Επιστήμη βρίσκεται στην διάθεση μόνο εκείνων που έχουν τον εσωτερικό νου και σ’ αυτούς που ξετυλίγονται ανάμεσα σε τρίγωνα, οκτάγωνα και γωνιές…

Η ΕΞΥΠΝΑΔΑ

Δεν πρέπει να μπερδεύουμε την εξυπνάδα με τον νου. Σε κάθε νου υπάρχει ένα συγκεκριμένο σύνολο από έξυπνες αξίες.

Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε έξω από τον εαυτό μας τις έξυπνες αξίες, αυτές βρίσκονται μέσα σε εμάς τους ίδιους.

Οι έξυπνες αξίες κάθε ανθρώπινου όντος δεν αλλάζουν ούτε εξαντλούνται. Το απόθεμα εξυπνάδας είναι σταθερό.

Όταν εμφανίζεται μια θετική αξία, εκ των πραγμάτων έχει ληφθεί επιλεκτικά από την εξυπνάδα.

Χρειαζόμαστε μια νέα, επαναστατική παιδαγωγία, της οποίας το μοναδικό αντικείμενο θα είναι να μας κάνει συνειδητούς από αυτά που ήδη ξέρουμε.

Ταυτότητα, αξίες, εικόνα. Να ταυτοποιούμαστε, να φανταζόμαστε και να αξιολογούμαστε με ακρίβεια καταλήγει μη αναβλητέο όταν θέλουμε να κάνουμε μία καταγραφή των ίδιων των εαυτών μας.

ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΝΟΗΣΗ

Όποιοι φτάνουν να εξαλείψουν τα πτώματα του εγώ αποκτούν την φωτισμένη διανόηση.

Φωτισμένη διανόηση είναι η διάνοια που έχει μπει στην υπηρεσία του πνεύματος.

Ο Ιησούς, ο Χριστός, είχε φωτισμένη διανόηση, έβαλε την διάνοιά του στην υπηρεσία του πνεύματος.

Το μεγάλο σφάλμα των υλιστών αποτελείται, ακριβώς, από την πίστη τους ότι η Πραγματικότητα χρειάζεται τα φυσικά φαινόμενα, αλλά η «πραγματικότητά» τους τελικά είναι αποτέλεσμα της υλιστικής διάνοιας και όχι της φωτισμένης διανόησης.

Τόσο το φυσικό όσο και το πνευματικό είναι ενέργεια και γι’ αυτό είναι τόσο πραγματικό το πνεύμα όσο και η ύλη.

Η ύλη είναι τόσο ιερή όσο και το πνεύμα. Όσο η υλιστική διάνοια δεν μετατρέπεται σε φωτισμένη διανόηση μέσω της Επανάστασης της Διαλεκτικής, δεν μπορεί να καταλάβει ότι το υλικό και το πνευματικό ενεργούν με συσχετισμένο και διαλεκτικό τρόπο.

Ο ΧΡΟΝΟΣ

Ο χρόνος είναι ζωή, όποιος δεν εξαρτάται από τον χρόνο ελέγχει την ζωή.

Η ροή της ύπαρξης εμφανίζεται με πολύ πενιχρή διάρκεια για να την αφήσουμε να παρέλθει μέσα στην μικρότητα.

Η συντομία της ζωής είναι αρκετός λόγος για να μας ενθαρρύνει να την μεγαλώσουμε με την ολοκληρωτική Επανάσταση.

Με την εξυπνάδα, πρέπει να επωφεληθούμε στο μάξιμουμ από τον ζωτικό χρόνο για να παρατείνομε την συντομία του, όχι μικραίνοντάς τον με τα βαριά και μικροπρεπή έργα του εγώ.

Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

Σ’ αυτόν τον κόσμο, της κατανόησης, όλα είναι αφηρημένα και φανερά ασυνάρτητα. Αυτό της ασυναρτησίας είναι όταν κάνουμε τα πρώτα βήματα στον κόσμο της κατανόησης.

Ο νους και το ψυχολογικό σύμπαν βρίσκονται σε ένα μεγάλο χάος και γι’ αυτό δεν υπάρχει ανάμιξη ιδεών, αισθημάτων κ.λ.π.

Στα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου βρίσκεται μεγάλη ποσότητα αρχείων με ισχυρή πληροφόρηση, αλλά δυστυχώς σε αταξία και αναρχία.

Όταν δουλεύουμε στον κόσμο της κατανόησης, οι εικόνες και οι λέξεις αναβλύζουν με μορφή Κοάν.

Στις πρώτες δουλειές πάνω στην κατανόηση των ελαττωμάτων γίνεται αναγκαία η βοήθεια του ύπνου. Σ’ αυτήν την δράση κατανόησης φτάνουμε σε μπερδεμένα επίπεδα, όπου οι εικόνες δεν έχουν συνοχή και όπου το χρώμα ακόμα δεν έχει λαμπρότητα, δηλαδή δεν έχει πολλή λάμψη.

Ένα από τα αρχικά εμπόδια στην κατανόηση ενός ελαττώματος είναι αυτό του να μην μπορείς να σταθεροποιήσεις το προς μελέτη ψυχολογικό στοιχείο, γιατί ο νους έχει τάση προς την σύγχυση.

Στον κόσμο της κατανόησης, όταν πρόκειται να δουλέψουμε πάνω σε ένα εγώ, όλα γίνονται σκοτεινά, δεν μπορούμε να δούμε απολύτως τίποτα και η συνείδηση χάνει, σε λεπτά, την φωτεινότητά της πέφτοντας γρήγορα στην γοητεία.

Το ρεύμα της σκέψης και των συναισθημάτων είναι εμπόδιο για να φτάσουμε να καταλάβουμε ένα ελάττωμα.

Όταν θέλουμε να καταλάβουμε ένα εγώ, πέφτουμε σε ένα σκοτεινό κενό, σε ένα είδος αμνησίας στην οποία δεν ξέρουμε τι κάνουμε, ποιοι είμαστε και που είμαστε.

Η Δύναμη του Έρωτα και η Δημιουργική Ενέργεια είναι οι πιο τέλειοι βοηθοί για την κατανόηση.

Η Δημιουργική Ενέργεια που μετατρέπεται ή που ανεβαίνει στην διάρκεια της σεξουαλικής μαγείας (χωρίς ξεχείλισμα της οντότητας του σπέρματος) ανοίγει τα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου, κάνοντας να βγουν από αυτά όλα τα εγώ που έχουμε κρυμμένα. Αυτά τα ψυχικά επιπρόσθετα αναβλύζουν με την μορφή δράματος, κωμωδίας, ταινίας και μέσω συμβόλων και παραβολών.

Γραμμένο είναι ότι το κλειδί της κατανόησης βρίσκεται σε αυτά τα τρία ψυχολογικά κλειδιά: φαντασία, έμπνευση και διαίσθηση.

ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Για τοΝ σοφό το να φανταστεί είναι να δει. Η φαντασία είναι η διαφάνεια της ψυχής.

Για να κατορθώσουμε την φαντασία χρειάζεται να μάθουμε να συγκεντρώνουμε την σκέψη σε ένα μόνο πράγμα. Αυτός που μαθαίνει να συγκεντρώνει την σκέψη σε ένα μόνο πράγμα κάνει σημεία και τέρατα.

Ο γνωστικός που θέλει να φτάσει την Φαντασιακή Γνώση πρέπει να μάθει να συγκεντρώνεται και να ξέρει να διαλογίζεται. Ο γνωστικός πρέπει να προκαλεί τον ύπνο μέσω της πρακτικής του διαλογισμού.

Ο διαλογισμός πρέπει να είναι σωστός. Ο νους πρέπει να είναι ακριβής. Χρειάζεται η λογική σκέψη και η ακριβής αντίληψη με σκοπό να αναπτυχθούν οι εσωτερικές αισθήσεις απολύτως τέλεια.

Ο γνωστικός χρειάζεται πολύ υπομονή γιατί οποιαδήποτε πράξη ανυπομονησίας τον φέρνει στην αποτυχία.

Στον δρόμο της Επανάστασης της Διαλεκτικής χρειάζεται υπομονή, θέληση και πίστη απόλυτα συνειδητή.

Κάποια μέρα οποιαδήποτε, ανάμεσα σε όνειρα, αναβλύζει στην διάρκεια του διαλογισμού ένας μακρινός πίνακας, ένα τοπίο, ένα πρόσωπο, ένας αριθμός, ένα σύμβολο κ.λ.π. Αυτό είναι το σημάδι ότι προοδεύουμε πια.

Ο γνωστικός ανεβαίνει λίγο λίγο προς την Φαντασιακή Γνώση. Ο γνωστικός σχίζει το πέπλο της Ίσιδος λίγο λίγο.

Αυτός που ξυπνά την συνείδηση έχει φτάσει στην Φαντασιακή Γνώση και κινείται σ’ έναν κόσμο συμβολικών εικόνων.

Εκείνα τα σύμβολα που έβλεπε όταν ονειρευόταν, όταν προσπαθούσε να καταλάβει το εγώ στην διάρκεια του διαλογισμού, τώρα τα βλέπει χωρίς να ονειρεύεται. Πριν τα έβλεπε με την συνείδηση κοιμισμένη, τώρα κινείται ανάμεσά τους με συνείδηση επάγρυπνη αν και το σώμα του βρίσκεται βαθειά κοιμισμένο.

ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Όταν φτάσει στην Φαντασιακή Γνώση ο γνωστικός βλέπει τα σύμβολα αλλά δεν τα καταλαβαίνει…, καταλαβαίνει ότι όλη η φύση και το εγώ είναι μια ζωντανή γραφή που αυτός δεν γνωρίζει. Χρειάζεται τότε, να ανέβει στην Εμπνευσιακή γνώση για να ερμηνεύσει τα ιερά σύμβολα της φύσης και την αφηρημένη γλώσσα του εγώ.

Η Εμπνευσιακή Γνώση μας παραχωρεί την δύναμη της ερμηνείας των συμβόλων της φύσης και της μπερδεμένης γλώσσας του εγώ.

Η ερμηνεία των συμβόλων είναι πολύ λεπτή. Τα σύμβολα πρέπει να αναλυθούν ψυχρά, χωρίς προλήψεις, πονηριά, δυσπιστία, ματαιοδοξία, φανατισμό, προκρίσεις, προιδέες, μίσος, ζήλια, απληστία, ζηλοτυπία κ.λ.π. μια και όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι του εγώ.

Όταν το εγώ επεμβαίνει μεταφράζοντας και ερμηνεύοντας σύμβολα, τότε μεταβάλλεται το νόημα της μυστικής γραφής και του προσανατολισμού που θέλει να μας δώσει συμβολικά το Είναι πάνω στην εσωτερική μας ψυχολογική κατάσταση.

Η ερμηνεία πρέπει να είναι τρομερά αναλυτική, υψηλά επιστημονική και ουσιαστικά μυστικιστική. Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε και να ερμηνεύουμε σε απουσία της ΚΑΤΕΞΙΣ ΣΟΥΕΛΤΑ (το εγώ, το ο εαυτός μου).

Πρέπει να ξέρουμε να ερμηνεύουμε τα σύμβολα της φύσης και της ΚΑΤΕΞΙΣ ΛΙΓΚΑΔΑ (το Είναι) σε απόλυτη απουσία του εγώ. Πλην όμως πρέπει να πολλαπλασιάσουμε την αυτοκριτική, γιατί όταν το εγώ του γνωστικού νομίζει ότι ξέρει πολλά τότε αισθάνεται τον εαυτό του αλάνθαστο και σοφό και μέχρι που υποθέτει ότι βλέπει και ερμηνεύει σε απουσία του εγώ.

Πρέπει να ξέρουμε να ερμηνεύουμε βασισμένοι στο Νόμο των Φιλοσοφικών Αναλογιών, στο Νόμο των Αντιστοιχιών και στην Αριθμητική Καβάλα. Εμείς συστήνουμε την Μυστική Καβάλα της Ντιόν Φόρτσιουν και το βιβλίο μου με τίτλο Ταρώ και Καβάλα, μελετήστε τα.

Αυτός που έχει μίση, μνησικακίες, ζηλοτυπίες, ζήλιες, περηφάνια κ.λ.π. δεν κατορθώνει να ανέβει μέχρι την Εμπνευσιακή Γνώση.

Όταν ανεβαίνουμε στην Εμπνευσιακή Γνώση καταλαβαίνουμε και εννοούμε ότι η συμπτωματική συσσώρευση αντικειμένων δεν υπάρχει. Πραγματικά, όλα τα ψυχολογικά φαινόμενα της φύσης και όλα τα αντικείμενα, βρίσκονται εσώτατα οργανικά συνδεδεμένα μεταξύ τους, εξαρτώμενα εσωτερικά τα μεν από τα δε και εξαρτώμενα μεταξύ τους αμοιβαία. Αληθινά, κανένα ψυχολογικό φαινόμενο και κανένα φαινόμενο της φύσης δεν μπορεί να κατανοηθεί ολοκληρωτικά αν το μελετάμε απομονωμένο.

Όλα βρίσκονται σε αδιάκοπη κίνηση, όλα αλλάζουν, τίποτε δεν είναι ήσυχο. Σε κάθε αντικείμενο υπάρχει η εσωτερική μάχη. Το αντικείμενο είναι θετικό και αρνητικό ταυτόχρονα. Το ποσοτικό μετατρέπεται σε ποιοτικό.

Η Εμπνευσιακή Γνώση μας επιτρέπει να γνωρίσουμε την συσχέτιση μεταξύ αυτού που ήταν, αυτού που είναι και αυτού που θα είναι.

Η ύλη δεν είναι παρά συμπυκνωμένη ενέργεια. Οι ατελείωτες τροποποιήσεις της ενέργειας είναι απολύτως άγνωστες τόσο για τον ιστορικό Υλισμό όσο και για τον διαλεκτικό Υλισμό.

Η Ενέργεια είναι ίση με την μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο. Εμείς οι γνωστικοί διαχωριζόμαστε από την πάλη των αντιθέτων που υπάρχει ανάμεσα στην Μεταφυσική και τον διαλεκτικό Υλισμό. Αυτοί είναι οι δύο πόλοι της άγνοιας, οι δύο αντιθέσεις του λάθους.

Εμείς προχωράμε σε άλλο δρόμο, είμαστε γνωστικοί, χαρακτηρίζουμε την ζωή σαν ένα όλον. Το αντικείμενο είναι ένα σημείο στο διάστημα που χρησιμεύει σαν όχημα σε καθορισμένα σύνολα αξιών.

Η Εμπνευσιακή Γνώση μας επιτρέπει να μελετήσουμε την εσώτατη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε όλες τις μορφές, τις ψυχολογικές αξίες και την φύση.

Ο διαλεκτικός Υλισμός δεν γνωρίζει τις αξίες, μελετά μόνο το αντικείμενο. Η Μεταφυσική δεν γνωρίζει τις αξίες ούτε γνωρίζει το αντικείμενο.

Εμείς οι γνωστικοί διαχωριζόμαστε από τις δύο αντιθέσεις της άγνοιας και μελετάμε τον άνθρωπο και την φύση ολοκληρωτικά, ψάχνοντας την ολοκληρωτική Επανάσταση.

Ο γνωστικός που θέλει να φτάσει στην Εμπνευσιακή Γνώση, πρέπει να συγκεντρωθεί βαθειά στην μουσική. Ο Μαγικός Αυλός του Μότσαρτ, που μας θυμίζει μια Αιγυπτιακή μύηση, οι Εννέα Συμφωνίες του Μπετόβεν και πολλές άλλες μεγάλες κλασσικές συνθέσεις, μεταξύ των οποίων ο Πάρσιφαλ του Βάγκνερ, θα μας ανεβάσουν στην Εμπνευσιακή Γνώση.

Ο γνωστικός συγκεντρωμένος βαθειά στην μουσική θα πρέπει να απορροφηθεί σ’ αυτήν όπως η μέλισσα στο μέλι, το προϊόν όλης της εργασίας της.

Όταν ο γνωστικός έχει φτάσει πλέον στην Εμπνευσιακή Γνώση πρέπει τότε να προετοιμαστεί για την Διαισθησιακή Γνώση.

ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ

Ο κόσμος των διαισθήσεων είναι ο κόσμος των μαθηματικών. Ο γνωστικός που θέλει να ανεβεί στον κόσμο της διαίσθησης πρέπει να είναι μαθηματικός, ή τουλάχιστον να έχει αντιλήψεις Αριθμητικής.

Οι μαθηματικές μορφές παραχωρούν την Διαισθησιακή Γνώση. Οι τύποι του Κέπλερ και του Νεύτωνα μπορούν να χρησιμεύσουν για να μας εξασκήσουν στην ανάπτυξη της Διαισθησιακής Γνώσης.

Αν ο γνωστικός εφαρμόζει με υπομονή και επιμονή τότε το ίδιο του το εσωτερικό Είναι (η Katexis Ligadα) θα τον διδάξει και θα τον εκπαιδεύσει στο Μεγάλο Έργο. Τότε θα μελετήσει στα πόδια του Δασκάλου, θα ανέβει στην Διαισθησιακή Γνώση.

Φαντασία, Έμπνευση και Διαίσθηση, είναι τα τρία αναγκαστικά βήματα της Επανάστασης της Διαλεκτικής. Αυτός που έχει ακολουθήσει τα τρία βήματα της Ευθείας Γνώσης έχει κατορθώσει την Υπερσυνείδηση.

Στον κόσμο της διαίσθησης βρίσκουμε μόνο την πανεπιστήμη. Ο κόσμος της διαίσθησης είναι ο κόσμος του Είναι, είναι ο κόσμος του Εσώτατου. Σ’ αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να μπει το εγώ, η Katexis Suelta. Ο κόσμος της διαίσθησης είναι ο κόσμος του Παγκόσμιου Πνεύματος της Ζωής.

ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Η δόλια και απεχθής λουσιφερική διάνοια, δημιουργεί προβλήματα αλλά δεν είναι ικανή να τα λύσει.

Υπάρχει κάποια ποσότητα από θεωρίες που τίποτα δεν λύνουν και όλα τα περιπλέκουν. Τα ζωτικά προβλήματα της ύπαρξης συνεχίζουν όπως πάντα και ο κόσμος βρίσκεται πολύ κοντά στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το διανοητικό ζώο, που λανθασμένα λέγεται άνθρωπος, αισθάνεται πολύ περήφανο για την υποκειμενική και άθλια λογική του που τίποτε δεν λύνει και όλα τα περιπλέκει.

Η τρομερή μάχη της σκέψης έχει αποδείξει στην πράξη ότι είναι ακριβώς η λιγότερο ενδεδειγμένη για να λύσει προβλήματα.

Αυτό που υπεραφθονεί σε αυτή την εποχή της παγκόσμιας κρίσης είναι οι ψευτοσοφοί που θέλουν να τα λύσουν όλα και τίποτα δεν λύνουν.

Οι ψευτοσοφοί βλάπτουν τα φρούτα της γης με τα παράλογα εμβόλιά τους, μολύνουν τα παιδιά με τους εμβολιασμούς της φυματίωσης, πολιομυελίτιδας, τύφου κ.λ.π. όλα τα ξέρουν οι ψευτοσοφοί και τίποτα δεν ξέρουν. Προκαλούν ζημιά με όλα όσα έχουν δημιουργήσει και υποτίθεται ότι είναι σοφοί. Ο νους δημιουργεί προβλήματα που δεν είναι ικανός να τα λύσει, αυτό είναι ένα κακόγουστο παιχνίδι.

Σήμερα όπως και χθες, ο φτωχός δίποδος πίθηκος, ο φτωχός άθλιος άνθρωπος, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα μηχανικό παιχνίδι που κινείται από δυνάμεις που αγνοεί.

Οποιοδήποτε κοσμικό συμβάν, οποιαδήποτε αστρική καταστροφή, καθορίζει κύματα συγκεκριμένου τύπου που όταν συλλαμβάνονται από το δυστυχές ζώο που λέγεται άνθρωπος μετατρέπονται σε παγκόσμιους πολέμους. Εκατομμύρια ανθρώπινες μηχανές που ρίχνονται ασυνείδητα στο ηλίθιο καθήκον να καταστρέφουν άλλα τόσα εκατομμύρια ανθρώπινες μηχανές.

Το κωμικό και το τραγικό πάντα πηγαίνουν μαζί και το κωμικό αυτής της περίπτωσης, είναι οι σημαίες και τα τεχνάσματα και κάθε είδους φράσεις που εφευρίσκουν όλες αυτές οι ασυνείδητες μηχανές. Λένε ότι πάνε στον πόλεμο για να υπερασπιστούν την ελευθερία, την δημοκρατία, την πατρίδα κ.λ.π.

Αγνοούν οι μεγάλοι στοχαστές, αγνοούν οι πόρνες της εξυπνάδας, γνωστές στον κόσμο σαν δημοσιογράφοι, ότι αυτοί οι πόλεμοι είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων κοσμικών κυμάτων σε δράση και ότι οι στρατοί στο πεδίο της μάχης κινούνται σαν αυτόματες κούκλες κάτω από την δυναμική ώθηση αυτών των άγνωστων δυνάμεων.

Κανένα βασικό πρόβλημα δεν έχει λυθεί από την σκέψη αυτών των φτωχών διανοητικών ζώων. Η διάνοια είναι η ικανότητα που μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι όλα είναι ακατανόητα.

Οι μεγάλοι διανοούμενοι έχουν αποτύχει τελείως όπως το αποδεικνύει μέχρι κορεσμού η καταστροφική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε… Κύριοι διανοούμενοι, βλέπετε τον κόσμο σας, τον χαοτικό και άθλιο κόσμο που έχετε δημιουργήσει με όλες τις θεωρίες σας! Τα γεγονότα μιλάνε: Έχετε αποτύχει περήφανοι διανοούμενοι!

Η μάχη των συλλογισμών είναι εγωκεντρισμός στην εσώτατη φύση του. Χρειαζόμαστε μια νέα ικανότητα που να μην είναι εγωκεντρική.

Χρειαζόμαστε να περάσει η μάχη και να μείνει ήσυχη και ειρηνική η σκέψη. Αυτό είναι δυνατόν αν καταλάβουμε σε μεγάλο βαθμό όλον τον μηχανισμό της υποκειμενικής και άθλιας λογικής.

Στην ειρήνη της σκέψης γεννιέται μέσα μας μια καινούρια ικανότητα, το όνομα αυτής της ικανότητας είναι διαίσθηση. Μόνο η διαίσθηση μπορεί να λύνει προβλήματα.

Είναι φανερό ότι αν θέλουμε να αναπτύξουμε αυτήν την καινούρια ικανότητα χρειάζεται να καταλάβουμε πρώτα όλον αυτόν τον πολύπλοκο, αλληλένδετο μηχανισμό της υποκειμενικής λογικής. Το βασικό κέντρο της συλλογιστικής μηχανικής είναι το ψυχολογικό εγώ. Αυτό το κέντρο είναι εγωιστικό και γι’ αυτό δεν μπορεί να λύσει προβλήματα.

Η διαίσθηση δεν έχει να κάνει τίποτα με αυτό το βασικό κέντρο της λογικής, η διαίσθηση είναι Χριστοκεντρική.

Όλα τα προβλήματα έχουν δημιουργηθεί από τον νου και υπάρχουν όσο τα στηρίζει ο νους. Κάθε πρόβλημα είναι μια νοητική μορφή που στηρίζει ο νους. Κάθε νοητική μορφή έχει μια τριπλή διαδικασία: ανάβλυση, ύπαρξη και διασκόρπιση.

Κάθε πρόβλημα αναβλύζει, υπάρχει και μετά διασκορπίζεται. Το πρόβλημα αναβλύζει γιατί ο νους το δημιουργεί, υπάρχει όσο ο νους δεν το ξεχνά και διασκορπίζεται ή διαλύεται όταν ο νους το ξεχνά.

Όταν ο νους παύει, γεννιέται σε μας η μακαριότητα και μετά η φώτιση. Πριν φτάσει η φώτιση πρέπει να περάσουμε από την μακαριότητα. Τρεις είναι οι φάσεις του μετασχηματισμού: Μη σκέψη, μακαριότητα, φώτιση. Η διαίσθηση είναι φώτιση. Κάθε φωτισμένος λύνει τα πιο δύσκολα προβλήματα.

Πραγματικά τα προβλήματα παύουν να υπάρχουν όταν τα ξεχνάμε. Δεν πρέπει να προσπαθούμε να λύνουμε προβλήματα, πρέπει να τα διαλύουμε. Αυτά διαλύονται όταν ξεχνιούνται. Το πρόβλημα είναι μια υπερευαίσθητη νοητική μορφή με δύο πόλους, έναν θετικό και έναν αρνητικό.

Μη φοβάστε, ξεχάστε το πρόβλημα, έτσι θα διαλυθεί το πρόβλημα. Ξέρετε να παίζετε σκάκι; μια παρτίδα σκάκι δεν θα ήταν κακή για να ξεχάσετε το πρόβλημα, ή πιείτε έναν καφέ ή ένα καλό τσάι και μετά πηγαίνετε σε μια πισίνα να κολυμπήσετε, ή ανεβείτε σε ένα βουνό και γελάστε λίγο, το γέλιο σας κάνει να αισθάνεστε καλά και να ξεχνάτε το πρόβλημα. Σε οποιαδήποτε στιγμή εμφανίζεται ένα προαίσθημα και λύθηκε το πρόβλημα. Ίσως η λύση να μην είναι της αρεσκείας σας αλλά το σίγουρο είναι ότι το πρόβλημα λύθηκε, ή καλύτερα θα λέγαμε διαλύθηκε.

Ένας σοφός είπε: «Ασχολήσου με το πρόβλημα πριν φτάσει να υπάρχει, εκεί βρίσκεται η λύση. Γιατί το πρόβλημα δεν το ξεχνάμε, γεννήθηκε και έχει την ύπαρξή του στον νου. Βρέχει και εσείς έχετε ξεχάσει την ομπρέλα σας στο σπίτι, αυτό καθ‘ αυτό δεν είναι πρόβλημα, ούτε το γεγονός ότι έχετε οφειλές, έχετε χάσει την δουλειά σας και πρέπει να πληρώσετε. Αυτά τα γεγονότα είναι σχετικά αληθινά σε έναν κόσμο σχετικό, αλλά γι’ αυτό τα προβλήματα είναι κάτι που, εσείς, πρέπει να σκοτώνετε πριν γεννηθούν παρά να τα λύνετε αργότερα, ενθυμούμενοι ότι όσο περισσότερο χρόνο αφήνουμε να περάσει τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο γίγαντας που θα πρέπει να καταρρίψουμε».

Ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός μας. Στο δαίμονα του φόβου δεν αρέσει να λύνουμε προβλήματα. Φοβάστε ότι θα σας πετάξουν στον δρόμο γιατί δεν έχετε χρήματα για να πληρώσετε το ενοίκιο του σπιτιού; και αν σας πετάξουν έξω; Τι έγινε; Ξέρετε μήπως τι καινούριες πόρτες θα σας ανοίξουν; Η διαίσθηση το ξέρει και γι’ αυτό ο διαισθητικός δεν φοβάται. Η διαίσθηση διαλύει προβλήματα.

Φοβάστε μήπως χάσετε την δουλειά σας; και αν την χάσετε τι έγινε; Ξέρετε μήπως τι καινούρια δουλειά θα υπάρξει για σας; Η διαίσθηση το ξέρει γι’ αυτό ο διαισθητικός δεν φοβάται.

Όταν τελειώνει η μάχη της σκέψης, γεννιέται η διαίσθηση και τελειώνει ο φόβος. Η διαίσθηση διαλύει τα προβλήματα όσο δύσκολα και αν είναι.

ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ

Ο Ναπολέοντας είχε υποκύψει απέναντι στον Διάβολο. Ένα πράγμα είναι να βρίσκεσαι στο πεδίο της μάχης ενάντια σε άλλους άνδρες και άλλο πράγμα είναι η μάχη ενάντια στον εαυτό μας.

Ο Διάβολος είναι εχθρός από χρυσό και είναι πολύ χρήσιμος. Ο Διάβολος είναι σκάλα για να κατέβουμε αλλά είναι επίσης σκάλα για να ανέβουμε.

Οι Δώδεκα Άθλοι του Ηρακλή είναι με τον Διάβολο. Το συμβόλαιο με τον Διάβολο είναι το ίδιο το στοίχημα, και ο θρίαμβος είναι η ικανότητα να κατασκευάσουμε τον χρυσό.

Η ηλεκτρική δύναμη είναι ο σταυρός σε κίνηση ή η σβάστικα, είναι η συνεχής κίνηση. Ο υπερφυσικός ηλεκτρισμός που περιστρέφεται σαν ανεμοστρόβιλος μου χρησίμευσε για να διαμορφώσω την Γνωστική Κίνηση.

Ο σταυρός στους βέβηλους και στους βεβηλωτές δεν είναι σβάστικα γιατί όταν τελειώνει η χημική ένωση τελειώνει η κίνηση. Αντίθετα, στον γνωστικό σταυρό δεν τελειώνει η κίνηση γιατί ο ηλεκτρισμός συνεχίζει να μετατρέπεται.

Το κανονικό στην σεξουαλική δουλειά πρέπει να είναι μία ώρα το ελάχιστο.

Στην Ινδία μετριέται ο βαθμός της καλλιέργειας σύμφωνα με τον χρόνο που πραγματοποιείται η χημική ένωση. Αυτός που κρατάει τρεις ώρες είναι αξιοσέβαστος και είναι ένας «κύριος».

Η σβάστικα σε κίνηση παράγει τον υπερφυσικό σεξουαλικό ηλεκτρισμό.

Ο Χίτλερ κατάλαβε αυτά τα πράγματα και γι’ αυτό πήρε την σβάστικα σαν σύμβολο του Κόμματός του. Ο «Άνθρωπος με τα πράσινα γάντια» ανήκε στην τάξη των ΝΤΑΓ-ΝΤΟΥΓΠΑΣ. Ο Χίτλερ αφέθηκε να οδηγηθεί από αυτόν τον άνθρωπο και διδάχτηκε να τα αποκρυσταλλώνει όλα αρνητικά.

Όταν ο Φον ΛΙΤΖ συνθηκολόγησε, στην Λάσα, οι μοναχοί των ΝΤΑΓ-ΝΤΟΥΓΠΑΣ βγήκαν στους δρόμους γιορτάζοντας την συνθηκολόγηση του Βερολίνου.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μια μονομαχία ανάμεσα στις διδασκαλίες του Γκουρτζίεφ και αυτές των ΝΤΑΓ-ΝΤΟΥΓΠΑΣ. Αυτή η μονομαχία είχε εισαχθεί από το Θιβέτ και ήταν μια πραγματική μάχη ανάμεσα στους λευκούς και μαύρους μάγους του Θιβέτ.

Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ

Σε τίποτα δεν θα χρησίμευε να κατέχουμε όλη την μάθηση αυτού του κόσμου αν δεν πεθαίνουμε στους εαυτούς μας.

Το να σπάσουμε τα ψυχικά επιπρόσθετα είναι δυνατόν μόνο στο σιδηρουργείο των κυκλώπων, σε πλήρη χημική ένωση.

Άνδρας και γυναίκα, ενωμένοι σεξουαλικά, είναι περικυκλωμένοι από τρομερές κοσμικές δυνάμεις. Άνδρας και γυναίκα, ενωμένοι σεξουαλικά, είναι περικυκλωμένοι από τις παντοδύναμες δυνάμεις που έφεραν στην ύπαρξη το Σύμπαν.

Ο άνδρας είναι η θετική δύναμη, η γυναίκα είναι η αρνητική δύναμη. Η ουδέτερη δύναμη τις συμβιβάζει και τις δύο.

Αν και οι τρεις δυνάμεις κατευθύνονται ενάντια σε ένα ψυχικό επιπρόσθετο, αυτό ελαττώνεται σε κοσμική σκόνη.

Ο άνδρας σε πλήρη χημική ένωση, πρέπει να βοηθήσει την γυναίκα του παίρνοντας τα ψυχικά επιπρόσθετά της σαν να ήταν δικά του. Η γυναίκα επίσης πρέπει να πάρει τα ψυχολογικά επιπρόσθετα του άνδρα σαν να ήταν δικά της. Έτσι οι δυνάμεις θετική, αρνητική και ουδέτερη, δεόντως ενωμένες, θα κατευθυνθούν ενάντια σε οποιοδήποτε επιπρόσθετο. Αυτό είναι το κλειδί της σεξουαλικής υπερδυναμικής για να διαλύσουμε τα ψυχικά επιπρόσθετα.

Άνδρας και γυναίκα, ενωμένοι σεξουαλικά, πρέπει να προσεύχονται ζητώντας από την Ντέβι Κουνταλίνη να διαλύσει αυτό ή εκείνο το ψυχικό επιπρόσθετο, που προηγουμένως έχει γίνει κατανοητό σε βάθος.

Αν ο άνδρας θέλει να διαλύσει ένα ψυχικό επιπρόσθετο, είτε είναι μίσους, λαγνείας, ζηλοτυπίας κ.λ.π. θα ζητήσει από την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, παρακαλώντας την να διαλύσει αυτό το επιπρόσθετο και η γυναίκα του θα τον βοηθήσει με την ίδια ικεσία, σαν το επιπρόσθετο να ήταν δικό της. Έτσι επίσης θα συμπεριφερθεί ο άνδρας με τα ψυχικά επιπρόσθετα της γυναίκας του, παίρνοντάς τα σαν δικά του.

Το σύνολο των δυνάμεων του άνδρα και της γυναίκας, κατά την διάρκεια της μεταφυσικής ένωσης, πρέπει να κατευθυνθεί τώρα προς τα ψυχικά επιπρόσθετα του άνδρα, τώρα προς τα ψυχικά επιπρόσθετα της γυναίκας. Έτσι θα διαλύσουμε το εγώ.

Αυτό είναι το κλειδί της σεξουαλικής υπερδυναμικής: ένωση των Λίνγκαμ-Γιόνι, χωρίς εκκένωση της οντότητας του σπέρματος, κατευθύνοντας τις τρεις δυνάμεις ενάντια σε κάθε ψυχικό επιπρόσθετο.

Ας μην ξεχνάμε ότι στην διάρκεια της χημικής ένωσης, ο άνδρας και η γυναίκα ενωμένοι, είναι στ’ αλήθεια ένα θεϊκό ανδρόγυνο, παντοδύναμο και τρομερό.

Ο ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ

Αυτός που κατέχει τον Υδράργυρο των Σοφών θα κατορθώσει την τελική Απελευθέρωση. Δεν θα ήταν δυνατόν να επιτύχουμε την Φιλοσοφική Λίθο αν δεν φτάσουμε προηγουμένως να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.

Η προετοιμασία του Υδράργυρου είναι δύσκολη. Ο Υδράργυρος είναι το αποτέλεσμα του Εξιοχεχάρι ή του κτηνώδους Υδράργυρου .

Ο κτηνώδης Υδράργυρος αντιπροσωπεύει το Ιερό Σπέρμα. Είναι πολλά τα ορυκτά που μετατρέπονται σε Υδράργυρο όμως δεν μπορούν όλα να μετατραπούν σ’ αυτόν.

Η προετοιμασία του Υδράργυρου είναι όμοια με την αφομοίωση των τροφών. Ο Ξηρός Υδράργυρος, η Αντίθεση στην Μεταβίβαση, το Εγώ, πρέπει να εξαλειφθεί αν στ’ αλήθεια θέλουμε έναν καθαρό και αγνό Υδράργυρο για το Μεγάλο Έργο.

Είκοσι είναι η μισή μαθηματική διαφορά δύο ποσοτήτων. Αν δεν εξαλειφθεί ο Ξηρός Υδράργυρος δεν μπορεί να υπάρξει η «μισή διαφορά».

Πρέπει να περάσουμε ψυχολογικά από τις φάσεις της γης, νερού, αέρα και φωτιάς.

Μέσω της ψυχολογικής εξάλειψης και κατανόησης του Ξηρού Υδράργυρου επιτυγχάνεται το ραφινάρισμα του Μυστηρίου της Εκκλησίας της Ρώμης.

Το εσωτερικό Πυρογενές Τριαντάφυλλο, γονιμοποιημένο από τον Υδράργυρο (φωτιά) ανεβαίνει νικηφόρα από το σπονδυλικό μεδούλι δίνοντάς μας την κατανόηση ή φως για να καταλάβουμε τους μηχανισμούς του εγώ.

Ο Υδράργυρος μας μετατρέπει σε Κύριο της Ζωής και του Θανάτου.

Υπάρχει ο Παγκόσμιος Υδράργυρος. Οι Κοσμοκράτορες έπρεπε να δουλέψουν στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων (το σεξ) στην αρχή του Μαχαμβαντάρα. Αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι ακόλουθοι της Διαλεκτικής της Φύσης του Χένγκελς.

Στο Χάος (κτηνώδες ορυκτό) ο Στρατός του Λόγου (τα ζευγάρια) δουλεύουν για να διαλύσουν τον Ξηρό Υδράργυρο.

Στην Αρχαία Γη Σελήνη έπρεπε να εξαλείψουν πολύ Ξηρό Υδράργυρο.

Στην Επανάσταση της Διαλεκτικής, στην Ολοκληρωτική Επανάσταση, πρέπει να κάνουμε σε μικρογραφία ότι έκανε ο Λόγος σε μεγέθυνση.

Τα ανθρώπινα όντα που κάνουν το Μεγάλο Έργο εσωτερικά είναι πολύ διαφορετικά από ένα ανθρωποειδές, αν και εξωτερικά δεν φαίνονται ριζικές διαφορές και αυτό οφείλεται στο ότι οι πρώτοι εξάλειψαν από τους εαυτούς τους τον Ξερό Υδράργυρο.

Το περίσσευμα του Υδραργύρου, αγνό και καθαρό, διαμορφώνει μια ανώτερη οκτάβα στα διάφορα υπαρξιακά σώματα. Για αυτό το αποτέλεσμα πρέπει να δουλεύουμε στο Εργαστήριο του Τρίτου Λόγου.

Για να καταλάβουμε αντικειμενικά την Επανάσταση της Διαλεκτικής χρειάζεται το Donum Dei δηλαδή, το Χάρισμα του Θεού.

Δεν υπάρχει κανένα αύριο για την προσωπικότητα των απoσαρκωμένων. Η προσωπικότητα είναι μια μορφή του Ξηρού Υδράργυρου στην οποία ξοδεύουμε πολύ ενέργεια και είναι αυτή που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να ενισχύσουμε και να κάνουμε μέσα μας την μεταβίβαση της συνείδησης.

Μια δυνατή ατομικότητα εκτοπίζει τελείως την προσωπικότητα που είναι γελοία μορφή του Ξηρού Υδράργυρου.

Την ενέργεια που ξοδεύουμε στην προσωπικότητα πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε για να εξαλείψουμε όλα όσα δεν ανήκουν στο Είναι. αυτή είναι η περίπτωση των αρνητικών συνηθειών που επίσης είναι μορφές του Ξηρού Υδραργύρου.

Διαλύοντας τον Ξηρό Υδράργυρο, μέσω της σεξουαλικής υπερδυναμικής και του αυτοσεβασμού, θα συνηθίσουμε, επομένως, να ζούμε με έναν τρόπο απρόσωπο.

ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ποτέ δεν θα κουραστώ να λέω με έμφαση ότι τα ακαδημαϊκά και εκπαιδευτικά συστήματα αυτών των εκφυλισμένων καιρών χρησιμεύουν μόνο για να νοθεύουν τις αυθεντικές αξίες του Είναι.

Τα γεγονότα έχουν έρθει να αποδείξουν ότι έχω δίκιο. Σε κάθε σχολική χρονιά, σχεδόν 500 παιδιά στην δυτική Γερμανία αυτοκτονούν, σύμφωνα με τις στατιστικές των τελευταίων χρόνων.

Εκτιμάται ότι 14.000 έφηβοι προσπαθούν να αυτοκτονήσουν και ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς (1 κάθε 3 μαθητές μικρότεροι των 16 χρόνων) έχουν διάφορα συμπτώματα έντασης που προκαλείται από αυτό που οι Γερμανοί ονομάζουν Σκουλάνγκστ, που σημαίνει οξεία σχολική αγωνία.

Οι πιέσεις και η ένταση του ίδιου του σχολείου, που κάποια παιδιά βρίσκουν ότι δεν μπορούν να πολεμήσουν, είναι υπεύθυνες για μια από τις πιο σοβαρές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι νέοι.

Η Σκουλάνγκστ φαίνεται να είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Είναι το αποτέλεσμα ενός πολύ ανταγωνιστικού συστήματος (όχι μόνο στην Γερμανία αλλά σε όλες τις χώρες του κόσμου) αναμιγμένο με την υψηλή ανεργία και μια ιεραρχική κοινωνία που θεωρεί τους ανόητους ακαδημαϊκούς κύκλους σαν μέσο για να αποκτηθούν υψηλά αμειβόμενες εργασίες και σαν σύμβολο Κυριαρχίας.

Το σύνολο των παιδιών σχολικής ηλικίας που υποφέρουν από αυτό το είδος άγχους, αισθάνονται ότι τα συστήματα έντασης είναι ανυπόφορα.

Σύμφωνα με μια μελέτη που πραγματοποίησε ο Καρλ Στρίτ Μάτερ, ένας καθηγητής της Εκπαιδευτικής Επιστήμης, 1 κάθε 3 αγόρια μικρότερα των 16 ετών υποφέρουν από χρόνια στομαχικά προβλήματα, βρέχουν το κρεβάτι όταν κοιμούνται ή υποφέρουν από διάφορους πονοκεφάλους. Ένας από κάθε 5 μαθητές βρίσκεται κάτω από ψυχιατρική παρακολούθηση και έχουν βρεθεί ακόμη και παιδιά των 9 ετών που υποφέρουν από έλκος λόγω της σχολικής έντασης.

Το ιδιαίτερο αυτής της περίπτωσης είναι οι στατιστικές πάνω στις σχολικές αυτοκτονίες, ιδιαίτερα αποθαρρυντικές λόγω της ηλικίας των θυμάτων: από τους 517 μαθητές μικρότερους από 18 ετών που αυτοκτόνησαν στην Γερμανία το 1976, οι 103 ήταν μεταξύ 10 και 15 ετών. Το ποσοστό των αυτοκτονιών μεταξύ νέων μικρότερων των 18 ετών είναι περίπου 3,3 για κάθε 100.000 στην δυτική Γερμανία, περίπου 50% πιο ψηλό από ότι στις ΗΠΑ, όπου η αυτοκτονία μεταξύ εφήβων είναι επίσης ένα επείγον πρόβλημα.

Όσο οι άνθρωποι δεν δουλεύουν με μια Βασική Εκπαίδευση που να βασίζεται στις σταθερές αρχές: της ελεύθερης πρωτοβουλίας, όχι μίμησης, δημιουργική ελευθερία, συνειδητή προσοχή, θάρρος, αγάπη, πώς να σκεπτόμαστε, να ξέρουμε να ακούμε, σοφία, γενναιοδωρία, κατανόηση, πληρότητα, απλότητα, ειρήνη, φιλαλήθεια, εξυπνάδα, επάγγελμα κ.λ.π. που εκτίθενται στο βιβλίο μου Βασική Εκπαίδευση, θα συνεχίζουν, όχι μόνο τα παιδιά και οι έφηβοι, αλλά και οι ενήλικες επίσης, με το άγχος και την τερατώδη αύξηση του δείκτη αυτοκτονιών.

Ο ΤΥΠΟΣ

Όλες οι εφημερίδες είναι γεμάτες με ιδέες που στην πραγματικότητα πλαστογραφούν τον νου. Σ’ αυτόν τον δρόμο της ψυχολογικής απελευθέρωσης δεν είναι βολικό να πλαστογραφούμε τον νου.

Μου φαίνεται ότι για να υπάρχει πραγματική νοητική υγεία, χρειάζεται η συνειδητή πίστη.

Ο τύπος γεμίζει το νου με σκεπτικισμό και αυτός ο τελευταίος αλλάζει την ισορροπία του νου γιατί τον αρρωσταίνει.

Οι δημοσιογράφοι είναι σκεπτικιστές από φύση κατά 100%.

Η νοητική υγεία δεν είναι δυνατή όσο δεν υπάρχει η συνειδητή πίστη.

Ο σκεπτικισμός των δημοσιογράφων είναι μολυσματικός και καταστρέφει το νου.

Τα παιδιά, αντί να διαβάζουν ανοησίες, πρέπει να τα πηγαίνουμε στην εξοχή και να τους διηγούμαστε ιστορίες με νεράιδες ή ιστορίες του χθες. Έτσι ο νους τους θα διατηρηθεί ανοικτός και ελεύθερος από τις προκαταλήψεις αυτών των παρακμιακών και εκφυλισμένων καιρών.

Σε αυτούς τους ξεμωραμένους και μηχανοποιημένους καιρούς γίνεται αναγκαίο να επανακτήσουμε την ικανότητα της έκπληξης. Δυστυχώς οι μοντέρνοι άνθρωποι έχουν χάσει αυτή την ικανότητα.

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Το σημαντικό στην ζωή είναι να μην γεμίζουμε το νου με ξένες ιδέες που βλέπουμε στην τηλεόραση, δεδομένου ότι με τον χρόνο μετατρέπονται σε σφίγγες.

Οι εικόνες που βλέπουμε στην τηλεόραση αναπαράγονται στο νου, μετατρέπονται σε αντιπροσωπείες που φτάνουν να πάρουν ψυχολογική πραγματικότητα.

Είναι αναγκαίο να έχουμε καθαρό το νου για να μπορεί να λειτουργεί το Είναι στο ψυχολογικό μας σύμπαν ελεύθερο από τις αλυσίδες του εγώ.

Αυτοί που ψάχνουν την Ολοκληρωτική Επανάσταση μπορούν να βλέπουν χρήσιμες ταινίες που σχετίζονται με την φύση, με την απτή πραγματικότητα, για να αποκτούν αντικειμενικά οφέλη για την υπερβατική συνείδηση του Είναι.

Η ΥΠΕΡΜΟΝΤΕΡΝΑ ΜΟΥΣΙΚΗ

Η μοντέρνα μουσική δεν έχει ούτε αρμονία, ούτε αυθεντική μελωδία, καθώς επίσης στερείται από ακριβή ρυθμό.

Τη μοντέρνα μουσική την χαρακτηρίζω αναρμονική, με ένα είδος τραχείς ήχους βλαβερούς και για τους πέντε κυλίνδρους της ανθρώπινης μηχανής.

Η μουσική του υπερμοντέρνου τύπου βλάπτει το νευρικό σύστημα και αλλοιώνει όλα τα όργανα της ανθρώπινης φυσιολογίας. Η μοντέρνα μουσική δεν έχει συμφωνία με τις μελωδίες του Άπειρου.

Αν καταστραφεί το εγώ, θα δονούμαστε με την κοσμική μουσική και με αυτή του κόσμου των σφαιρών.

Η ρομαντική μουσική σχετίζεται με τα πράγματα του χρόνου και είναι απατηλή!

Η κλασσική μουσική μας φέρνει σε επικοινωνία με το ανέκφραστο που δεν είναι του χρόνου και είναι αιώνιο!

ΣΟΛΙΟΝΕΝΣΙΟΥΣ

Ο μεγάλος ρώσος σοφός Γκιόργκι Λακόσκι, αφού μελέτησε βαθειά τις ηλιακές κηλίδες, έφτασε να ανακαλύψει ότι υπάρχει μια εσωτερική σχέση ανάμεσα σ’ αυτές και τους πολέμους.

Σε αυτή την εποχή των τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων έχουν γίνει βαθιές μελέτες πάνω στις κοσμικές ακτίνες και τις επιρροές τους πάνω στα ζωντανά κύτταρα και στους οργανισμούς γενικότερα.

Ο πολύπλοκος μηχανισμός των τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων μπορεί να ελέγχεται από απόσταση μέσω ραδιενεργών κυμάτων.

Δεν μπορούμε να αρνηθούμε πια την ραδιενέργεια των πλανητών στο διάστημα, ούτε την ηλεκτρομαγνητική επιρροή τους πάνω στους ζωντανούς οργανισμούς.

Υπάρχει ένας κοσμικός νόμος που λέγεται Σολιονένσιους, ο οποίος έχει εμφανιστεί στον πλανήτη μας 40 φορές μετά την βύθιση της Ατλαντίδος. Αυτός ο κοσμικός νόμος είναι το αποτέλεσμα της ηλεκτρομαγνητικής έντασης των κόσμων.

Το ηλιακό μας σύστημα του Όρς έχει ένα γειτονικό ηλιακό σύστημα που λέγεται Μπαλεότο. Υπάρχει επίσης στο διάστημα ο διάσημος κομήτης Σόλνι που μερικές φορές συμβαίνει να πλησιάζει με επικίνδυνο τρόπο στον περίλαμπρο ήλιο Μπαλεότο.

Αυτός ο ήλιος έχει αναγκαστεί πολλές φορές να αναπτύξει μια δυνατή ηλεκτρομαγνητική ένταση για να μπορέσει να διατηρήσει με σταθερότητα το συνηθισμένο του κοσμικό μονοπάτι. Αυτή η ένταση, όπως είναι πολύ φυσικό και λογικό, προκαλεί όμοια ένταση σε όλους τους γειτονικούς ήλιους, μεταξύ των οποίων βρίσκεται και ο δικός μας ήλιος που λέγεται Όρς.

Όταν ο δικός μας ήλιος Όρς μπαίνει σε ηλεκτρομαγνητική ένταση με σκοπό να μην τροποποιηθεί το κοσμικό μονοπάτι που ακολουθεί, δημιουργεί όμοια ένταση σε όλους τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος του Όρς, περιλαμβανομένου του πλανήτη μας Γη. Αυτός είναι ο κοσμικός Σολιονένσιους, ο μεγάλος νόμος που δρα στην Γη μας με πολύ μεγάλα διαλείμματα.

Κανονικά αυτός ο μεγάλος νόμος παράγει έντονη θρησκευτικότητα και βαθύ πόθο για εσώτατη Αυτοπραγμάτωση, αλλά όταν η ανθρωπότητα δεν είναι ψυχολογικά προετοιμασμένη για την δράση αυτού του νόμου, το αποτέλεσμα συμβαίνει να είναι καταστροφικό.

Κατά την χρονιά του 1917, ο αναφερθείς κοσμικός νόμος εκδηλώθηκε έντονα, αλλά μια και το ρωσικό προλεταριάτο ήταν γεμάτο με βαθιές μνησικακίες και πίκρες, ο Σολιονένσιους συνδυάστηκε με ανώμαλο και αρνητικό τρόπο με την ψυχή του κάθε ατόμου. Το αποτέλεσμα αυτού του αρνητικού συνδυασμού ήταν η Μπολσεβίκικη Επανάσταση.

Ήδη εδώ και καιρό η Ρωσία ετοιμαζόταν ψυχολογικά για αυτήν την αιματηρή επανάσταση. Η Μπολσεβίκικη Επανάσταση ήταν βεβαίως το αποτέλεσμα ενός κάκιστου συνδυασμού του Σολιονένσιους με την ψυχολογική ιδιοσυγκρασία κάθε ατόμου. Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτού του νόμου σε δράση είναι ο πόθος για ελευθερία.

Πλην όμως υπήρχαν στην Ρωσία, εκείνη την εποχή της Μπολσεβίκικης Επανάστασης, κάμποσοι άνθρωποι που ήξεραν να εκμεταλλευτούν έξυπνα τον Σολιονένσιους για να αναπτύξουν την Αντικειμενική Λογική, την ατομική Αυτοσυνείδηση και την Επανάσταση της Διαλεκτικής που θα αναβλύσει επίσης σε αυτούς τους καιρούς.

Έχουν περάσει πια πολλά χρόνια και ακόμα δεν ξέρουμε πότε θα ξανάρθει ο Σολιονένσιους, αυτό που ξέρουμε είναι ότι πρέπει να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για να τον λάβουμε με έξυπνο τρόπο και να κατορθώσουμε, με την βοήθειά του, την Ολοκληρωτική Επανάσταση που προτείνω με αντικειμενικό τρόπο σε αυτό το έργο.

Είναι τελείως λογικό να σκεφτούμε ότι αν ο Σολιονένσιους μας βρει χωρίς ψυχολογική προετοιμασία, το αποτέλεσμα θα είναι μια καταστροφή.

Είναι καλό να το γράψουμε στην μνήμη μας και να μην το ξεχάσουμε ποτέ, ότι η Μπολσεβίκικη Επανάσταση και ο Πόλεμος των 7 Ημερών ήταν πραγματικά μια κοινωνική καταστροφή.

Εμείς πρέπει να φιλοδοξούμε να πραγματοποιήσουμε πάνω στην γη την Επανάσταση της Διαλεκτικής και γι’ αυτό είναι αναγκαίο να προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά, όσο το δυνατόν καλύτερα. Θα ήταν λυπηρό να μας βρει ο επόμενος Σολιονένσιους χωρίς κανενός είδους ψυχολογική προετοιμασία.

Στο παρελθόν, κάθε φορά που εμφανιζόταν ο Σολιονένσιους ήταν καταστροφικός όταν η ανθρωπότητα δεν ήταν προετοιμασμένη. Ας θυμηθούμε την παλιά Αίγυπτο, από δυναστεία σε δυναστεία συνέβησαν τρομερά γεγονότα. Δύο φορές εμφανίστηκε ο Σολιονένσιους με καταστροφικό τρόπο στην ηλιόλουστη χώρα του Κέμ.

Στην πρώτη, ο λαός, με μια αιματηρή επανάσταση, διάλεξε κυβερνώντες εν μέσω αίματος και θανάτου. Ο υποψήφιος που θα είχε στο «ιερό ποτήρι» του μεγαλύτερη ποσότητα από μάτια που θα ανήκαν στην τάξη των νόμιμα εγκατεστημένων κυβερνητικών, θα εκλεγόταν νέος κυβερνήτης. Είναι φανερό ότι ήταν τρομερές οι σκηνές αυτής της στάσης.

Στη δεύτερη εμφάνιση αυτού του κοσμικού νόμου, ο αιγυπτιακός λαός, εξοργισμένος, εξεγέρθηκε ενάντια στους κυβερνώντες και τους σκότωσε διαπερνώντας τους από άκρη σε άκρη με ένα ιερό μεταλλικό καλώδιο. Εκείνη την εποχή δεν υπήρξε σεβασμός ούτε σε φύλο ούτε σε ηλικία και εκείνο το καλώδιο έμοιαζε περισσότερο με ένα μακάβριο κολιέ που μετά το έσερναν τα ζώα και το πέταξαν στο Νείλο.

Ο Σολιονένσιους προκαλεί πόθους απελευθέρωσης, επανάστασης της συνείδησης, αλλά όταν το ανθρώπινο ον δεν είναι προετοιμασμένο, το μόνο που συμβαίνει είναι να σκοτώνει τους κυβερνώντες, να δολοφονεί άλλους, να εκθρονίζει τους βασιλιάδες, να κάνει πολέμους κ.λ.π.

Εμείς πρέπει να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για τον Σολιονένσιους, χρειάζεται να γίνουμε αυτοσυνείδητοι και να πραγματοποιήσουμε πάνω στο πρόσωπο της Γης την Επανάσταση της Διαλεκτικής.

ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

Όλες οι θρησκείες είναι πολύτιμες πέτρες περασμένες στην χρυσή κλωστή της Θεϊκότητας.

Οι θρησκείες διατηρούν τις αιώνιες αξίες, δεν υπάρχουν εσφαλμένες θρησκείες.

Όλες οι θρησκείες είναι αναγκαίες, όλες οι θρησκείες εκπληρώνουν την αποστολή τους στην ζωή.

Είναι παράλογο να πούμε ότι η θρησκεία του γείτονα δεν χρησιμεύει και ότι μόνο η δική μου είναι αληθινή. Αν η θρησκεία του γείτονα δεν χρησιμεύει, τότε ούτε η δική μου χρησιμεύει γιατί οι αξίες είναι πάντα ίδιες.

Είναι βλακώδες να πούμε ότι η θρησκεία των ιθαγενών φυλών της Αμερικής είναι ειδωλολατρική, τότε έχουν και αυτοί το δικαίωμα να πούνε ότι η δική μας θρησκεία είναι ειδωλολατρική. Και αν εμείς γελάμε μαζί τους, και αυτοί επίσης μπορούν να γελάνε μαζί μας. Και αν εμείς πούμε ότι λατρεύουν ή λάτρευαν είδωλα, και αυτοί επίσης μπορούν να πουν ότι εμείς λατρεύουμε είδωλα.

Δεν μπορούμε να δυσφημίσουμε την θρησκεία των άλλων χωρίς να δυσφημίσουμε και την δική μας επίσης, γιατί οι αρχές είναι πάντα ίδιες. Όλες οι θρησκείες έχουν τις ίδιες αρχές.

Κάτω από τον ήλιο, κάθε θρησκεία γεννιέται, μεγαλώνει, αναπτύσσεται, πολλαπλασιάζεται σε πολλές αιρέσεις και πεθαίνει. Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι πάντα.

Οι θρησκευτικές αρχές δεν πεθαίνουν ποτέ. Μπορούν να πεθάνουν οι θρησκευτικές μορφές, αλλά οι θρησκευτικές αρχές, δηλαδή, οι αιώνιες αξίες, δεν πεθαίνουν ποτέ. Αυτές συνεχίζουν, ντύνονται με νέες μορφές.

Η θρησκεία είναι σύμφυτη με την ζωή όπως η υγρασία με το νερό.

Υπάρχουν άνθρωποι βαθειά θρησκευόμενοι που δεν ανήκουν σε καμία θρησκευτική μορφή.

Οι άνθρωποι χωρίς θρησκεία είναι συντηρητικοί και αντιδραστικοί από την φύση τους. Μόνο ο θρησκευόμενος άνθρωπος κατορθώνει την Επανάσταση της Διαλεκτικής.

Δεν υπάρχει λόγος που να δικαιολογεί τους θρησκευτικούς πολέμους όπως αυτούς της Ιρλανδίας. Είναι παράλογο να χαρακτηρίζουμε τους άλλους άπιστους, αιρετικούς ή παγανιστές, για τον απλό λόγο ότι δεν ανήκουν στην θρησκεία μας.

Ο μάγος, που στην καρδιά των αφρικανικών δασών, ιερουργεί μπροστά στην φυλή των κανιβάλων και ο αριστοκράτης χριστιανός επίσκοπος που ιερουργεί στην μητρόπολη του Λονδίνου, του Παρισιού ή της Ρώμης, στηρίζονται στις ίδιες αρχές, διαφέρουν μόνο οι θρησκευτικές μορφές.

Ο Ιησούς, ο θεϊκός Ραβί της Γαλιλαίας, δίδαξε σε όλα τα όντα το δρόμο της Αλήθειας και της επανάστασης της Διαλεκτικής.

Η Αλήθεια έγινε σάρκα στον Ιησού και θα γίνει σάρκα σε κάθε άνθρωπο που θα κατορθώσει την ολοκληρωτική Επανάσταση.

Αν μελετήσουμε τις θρησκείες, αν κάνουμε μια συγκριτική μελέτη των θρησκειών, θα βρούμε σε όλες τους την λατρεία του Χριστού, το μόνο που διαφέρει είναι τα ονόματα που δίνονται στον Χριστό.

Ο Θεϊκός Ραβί της Γαλιλαίας έχει τις ίδιες ιδιότητες με τον Δία, Απόλλωνα, Κρίσνα, Κετζαλκόατλ, Λάο Τσέ, Φου Χι (ο κινέζος Χριστός), Βούδα κ.λ.π.

Μένει έκπληκτος κανείς όταν κάνει μια συγκριτική μελέτη των θρησκειών. Όλα αυτά τα ιερά θρησκευτικά πρόσωπα που προσωποποιούν τον Χριστό γεννιούνται στις 24 Δεκεμβρίου στις 12 την νύχτα.

Όλα αυτά τα ιερά πρόσωπα είναι γιοι άσπιλων συλλήψεων, όλοι τους γεννιούνται με την χάρη και το έργο του Αγίου Πνεύματος, όλοι τους γεννιούνται από Παρθένες άσπιλες πριν τον τοκετό, κατά τον τοκετό και μετά τον τοκετό.

Η φτωχή και άγνωστη εβραία γυναίκα Μαρία, μητέρα του Θαυμαστού Σωτήρα Ιησού, του Χριστού, έλαβε τις ίδιες ιδιότητες και κοσμικές δυνάμεις με την Θεά Ίσιδα, Γιούνο, Δήμητρα, Κέρες, Βέστα, Μαία, Αδωνία, Ινσομπέρτα, Ρέα, Κυβέλη, Τονανζίν κ.λ.π.

Όλες αυτές οι θηλυκές θεότητες αντιπροσωπεύουν πάντα την Θεϊκή Μητέρα, το Αιώνιο Κοσμικό Θηλυκό.

Ο Χριστός είναι πάντα ο γιος της Θεϊκής Μητέρας και σε αυτήν υποτάσσονται λατρευτικά όλες οι άγιες θρησκείες.

Η Μαρία γονιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα. Διηγείται η παράδοση ότι ο Τρίτος Λόγος, με μορφή περιστεριού, γονιμοποίησε την άσπιλη κοιλιά της Μαρίας.

Το περιστέρι είναι πάντα ένα φαλλικό σύμβολο. Ας θυμηθούμε την Περιστερά, νύμφη της συνοδείας της Αφροδίτης, που μετατράπηκε σε περιστέρι από έρωτα.

Ανάμεσα στους Κινέζους, ο χριστός είναι ο Φου Χι. Ο κινέζος Χριστός που γεννιέται θαυμαστά από χάρη και έργο του Αγίου Πνεύματος.

Περπατώντας, μια παρθένα που λεγόταν Χοα Σε στην όχθη του ποταμού, έβαλε το πόδι της πάνω στο ίχνος του Μεγάλου Ανθρώπου. Αμέσως ταράχτηκε καθώς την περικύκλωσε μια θαυμάσια λάμψη και το εσωτερικό της συνέλαβε. Πέρασαν 12 χρόνια, την τέταρτη μέρα του δέκατου Φεγγαριού, τα μεσάνυχτα, γεννήθηκε ο Φου Χι, που ονομάστηκε έτσι σε ανάμνηση του ποταμού στην όχθη του οποίου συνελήφθη.

Στο αρχαίο Μεξικό, ο Χριστός είναι ο Κετζαλκόατλ, ο οποίος ήταν ο Μεσσίας και ο μετασχηματιστής των Τολτέκας.

Μια μέρα που η Χιμαλμάν βρισκόταν μόνη με τις δύο αδελφές της εμφανίστηκε ένας απεσταλμένος από τον ουρανό, όταν τον είδαν οι αδελφές της πέθαναν από τον τρόμο. Αυτή, μόλις άκουσε από το στόμα του αγγέλου ότι θα συνελάμβανε ένα γιο, συνέλαβε αμέσως χωρίς δράση από άνδρα, τον Κετζαλκόατλ τον Μεξικανό Χριστό.

Ανάμεσα στους Γιαπωνέζους, ο Χριστός είναι ο Αμίντα, ο οποίος μεσολαβεί μπροστά στην Ανώτατη Θεά Τεν Σικ Νταϊ Τάϊν ικετεύοντας για όλους τους αμαρτωλούς.

Ο Αμίντα, ο Γιαπωνέζος Χριστός της Σιντοϊστικής θρησκείας, είναι αυτός που έχει τις δυνάμεις να ανοίξει τις πόρτες του Γκόκουρατ, του Παραδείσου.

Τα Γερμανικά Έντας αναφέρουν τον Κρίστος, τον Θεό της Θεογονίας τους, ομοίως με τον Ιησού, γεννημένο επίσης στις 24 Δεκέμβρη τα μεσάνυχτα, το ίδιο με τον Οντίν, Βοτάν και Μπελένο.

Όταν κανείς μελετά το ευαγγέλιο του Κρίσνα, του Ινδού Χριστού, μένει έκπληκτος ανακαλύπτοντας το ίδιο το ευαγγέλιο του Ιησού και όμως ο Κρίσνα γεννήθηκε πολλούς αιώνες πριν τον Ιησού.

Η ινδή παρθένα Ντεβάκι συνέλαβε τον Κρίσνα από χάρη και έργο του Αγίου Πνεύματος. Το παιδί-Θεός Κρίσνα μεταφέρθηκε στο στάβλο της Νανντέν και οι θεοί και οι άγγελοι ήρθαν να τον λατρέψουν. Η ζωή, τα πάθη και ο θάνατος του Κρίσνα είναι ίδια με του Ιησού.

Αξίζει τον κόπο να μελετήσουμε όλες τις θρησκείες. Η συγκριτική μελέτη των θρησκειών κάνει κάποιον να καταλάβει ότι όλες οι θρησκείες διατηρούν τις αιώνιες αξίες, ότι καμία θρησκεία δεν είναι εσφαλμένη, ότι όλες είναι αληθινές.

Όλες οι θρησκείες μιλάνε για την ψυχή, για τον ουρανό, για την κόλαση κ.λ.π. οι αρχές είναι πάντα οι ίδιες.

Για τους Ρωμαίους η κόλαση ήταν το Αβέρνο, για τους Έλληνες ήταν τα Τάρταρα και για τους Ινδοστανούς το Αβίτσι κ.λ.π.

Ο ουρανός για Ρωμαίους και Έλληνες ήταν ο Όλυμπος. Κάθε θρησκεία έχει τον ουρανό της.

Όταν τελείωσε η θρησκεία των Ρωμαίων, όταν εκφυλίστηκε, οι ιερείς μετατράπηκαν σε μάντεις, χειριστές μαριονέτων κ.λ.π. αλλά οι αιώνιες αρχές δεν πέθαναν. Ντύθηκαν με την νέα θρησκευτική μορφή του Χριστιανισμού.

Οι παγανιστές ιερείς, που ονομάζονταν Αουγκούρ, Δρυίδες, Φλάμεν, Ιεροφάντες, Διονύσιοι και Θυσιαστές, ξαναβαφτίστηκαν στο Χριστιανισμό με τους ιερούς τίτλους: Κληρικός, Πάστορας, Πρελάντος, Πάπας, Ουνγκίντο, Αμπάτε, Θεολόγος κ.λ.π.

Οι Σίβυλλες, Βεστάλες, Δρουϊδέζας, Πάπισσες, Μαινάδες Πυθώνισσες κ.λ.π. στον χριστιανισμό ονομάστηκαν Νοβίσιας, Αμπαντέζας, Πρελάδος Σουπεριόρες, Ρεβερένντας, Αδελφές, Μοναχές.

Οι Θεοί, Ημίθεοι, Τιτάνες, Θεές, Συλφίδες, Κύκλωπες, Αγγελιαφόροι των Θεών των αρχαίων θρησκειών, ξαναβαπτίστηκαν με τα ονόματα των Αγγέλων, Αρχαγγέλων, Σεραφείμ, Δυνάμεων, Αρετών, Θρόνων κ.λ.π.

Αν λάτρευαν παλιότερα τους θεούς, και τώρα επίσης τους λατρεύουν μόνο με άλλα ονόματα.

Οι θρησκευτικές μορφές αλλάζουν σύμφωνα με τις ιστορικές εποχές και τις φυλές. Κάθε φυλή χρειάζεται την ιδιαίτερή της θρησκευτική μορφή.

Οι λαοί χρειάζονται την θρησκεία. Ένας λαός χωρίς θρησκεία είναι εκ των πραγμάτων ένας λαός τελείως βάρβαρος, σκληρός και ανηλεής.

Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Οι φανατικοί κομουνιστές μισούν μέχρι θανάτου ότι έχει γεύση Θεϊκότητας.

Οι φανατικοί υλιστές νομίζουν ότι με τον τρισδιάστατο συλλογισμό τους μπορούν να λύσουν όλα τα προβλήματα του σύμπαντος, και το χειρότερο του θέματος, είναι ότι ούτε καν γνωρίζουν τον εαυτό τους.

Ο Θεός-ύλη των κυρίων υλιστών δεν αντέχει μια ανάλυση σε βάθος. Μέχρι τώρα οι φανατικοί της Μαρξιστικής Διαλεκτικής δεν έχουν μπορέσει να αποδείξουν πραγματικά την ύπαρξη της ύλης.

Στη διάρκεια όλου του περασμένου αιώνα και μέρους του 20^ου αιώνα οι φανατικοί υλιστές έχουν χάσει τον χρόνο τους συζητώντας πάνω στο κουραστικό πλέον και ενοχλητικό θέμα «ύλη και ενέργεια».

Πολλά έχουν συζητηθεί πάνω στην ενέργεια και την ύλη, όμως αυτές συνεχίζουν, παρ’ όλες τις θεωρίες, να είναι πραγματικά οι άγνωστοι Χ και Ψ. Τότε τι;

Το αστείο του ζητήματος είναι ότι οι αντιδραστικοί οπαδοί του διάσημου «διαλεκτικού υλισμού» προσπάθησαν πάντα να ορίσουν την μια από την άλλη, καταλήγει βέβαια γελοίο να ορίζουμε το άγνωστο από το άγνωστο.

Τα φτωχά απαχθέντα παιδιά του Θιβέτ τα διδάσκουν στο Πεκίνο φράσεις σαν αυτές: «Ύλη είναι εκείνο στο οποίο πραγματοποιούνται οι αλλαγές που λέγονται κινήσεις. Και κινήσεις είναι εκείνες οι αλλαγές που πραγματοποιούνται στην ύλη». Αυτή είναι η ταυτότητα του αγνώστου Χ=Ψ και Ψ=Χ. Τέλειος φαύλος κύκλος, άγνοια, παράλογο.

Ποιος είχε ποτέ στην παλάμη του χεριού του ένα κομμάτι ύλης χωρίς καμία μορφή; ποιος έχει γνωρίσει την ύλη ελεύθερη από κάθε μορφή; ποιος έχει γνωρίσει ποτέ την ενέργεια ελεύθερη από την ιδέα της κίνησης; Η ύλη στον εαυτό της, η ενέργεια στον εαυτό της, ποιος τις έχει γνωρίσει;

Κανείς δεν έχει δει την «ύλη», κανείς δεν έχει δει την «ενέργεια». Το ανθρώπινο ον αντιλαμβάνεται μόνο φαινόμενα, πράγματα, μορφές, εικόνες κ.λ.π. αλλά ποτέ δεν έχει δει την ουσία των πραγμάτων.

Οι κύριοι υλιστές αγνοούν τελείως όλα όσα είναι μια δεδομένη ουσία και δογματικά την ονομάζουν «ύλη», όταν στην πραγματικότητα έχουν δει μόνο ξύλο, χαλκό, χρυσό, πέτρα κ.λ.π.

Πραγματικά η ονομαζόμενη «ύλ稻 είναι μια σύλληψη τόσο αφηρημένη όσο η ομορφιά, η καλοσύνη, το θάρρος. Κανένας φανατικός της υλιστικής διαλεκτικής δεν έχει δει ποτέ την ουσία των πραγμάτων στον εαυτό της, έτσι όπως είναι το πράγμα στον εαυτό του. Δεν αρνούμαστε ότι χρησιμοποιούν αυτό που δογματικά ονομάζουν «ύλη», και ο γάιδαρος χρησιμοποιεί επίσης το χορτάρι για τροφή του χωρίς να το γνωρίζει, πλην όμως, αυτό δεν είναι Επιστήμη, αυτό δεν είναι Σοφία, αυτό δεν είναι τίποτα. Θέλουν οι φανατικοί της υλιστικής διαλεκτικής να μετατρέψουν όλα τα ανθρώπινα όντα σε γαϊδάρους; Απ’ ότι βλέπουμε έτσι είναι. Τι παραπάνω μπορούμε να περιμένουμε από εκείνους που δεν θέλουν να γνωρίσουν τα πράγματα στον εαυτό τους;

Η ΤΕΧΝΗ

Σύμφωνα με το πώς κατακρημνίζεται το ανθρώπινο ον από το δρόμο της πτώσης και του εκφυλισμού, γίνεται κάθε φορά και περισσότερο υλιστικό, και οι αισθήσεις του επίσης χειροτερεύουν και εκφυλίζονται.

Μας έρχεται στην μνήμη μια σχολή της Βαβυλωνίας που είχε αφοσιωθεί με την μελέτη οτιδήποτε σχετικού με την όσφρηση. Είχαν ένα ρητό που έλεγε: «Ψάχνοντας την αλήθεια στις αποχρώσεις των οσμών που αποχτιούνται ανάμεσα στο λεπτό της δράσης της κατάψυξης και στο λεπτό της δράσης της θερμής αποσύνθεσης».

Εκείνη η σχολή καταδιώχτηκε και καταστράφηκε από έναν ηγέτη τρομερό. Αυτός ο ηγέτης είχε πολύ σκοτεινές συναλλαγές και πολύ γρήγορα είχε καταγγελθεί έμμεσα από τα μέλη εκείνης της σχολής.

Η εξαιρετικά ανεπτυγμένη αίσθηση της όσφρησης, επέτρεπε στους μαθητές εκείνης της σχολής να ανακαλύπτουν πολλά πράγματα που δεν συνέφεραν τους ηγέτες της κυβέρνησης.

Υπήρχε μια άλλη πολύ σπουδαία σχολή στην Βαβυλωνία, η Σχολή των Ζωγράφων. Αυτή η σχολή είχε σαν ρητό: « Ανακαλύπτοντας και αποσαφηνίζοντας την αλήθεια, μόνο μέσω των αποχρώσεων που υπάρχουν ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο».

Εκείνη την εποχή τα μέλη της σχολής εκείνης μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κανονικά και χωρίς καμία δυσκολία κοντά στις 1500 αποχρώσεις του γκρι χρώματος.

Από την Βαβυλωνιακή περίοδο μέχρι αυτές τις λυπηρές μέρες στις οποίες ζούμε, οι ανθρώπινες αισθήσεις έχουν εκφυλιστεί τρομερά λόγω του υλισμού που ο Μαρξ υποστηρίζει με τον τρόπο του, με την φτηνή σοφιστεία της διαλεκτικής του.

Το εγώ συνεχίζει να υπάρχει μετά τον θάνατο και συνεχίζει να διαιωνίζεται στους απογόνους μας. Το εγώ περιπλέκεται με τις υλιστικές εμπειρίες και ενισχύεται ξοδεύοντας τις ανθρώπινες ικανότητες. Σύμφωνα με το πώς το εγώ ισχυροποιείται μέσω των αιώνων, οι ανθρώπινες ικανότητες εκφυλίζονται κάθε φορά όλο και περισσότερο.

Οι Ιεροί Χοροί ήταν πραγματικά βιβλία πληροφοριών που μετέδιδαν σκόπιμα συγκεκριμένες υπερφυσικές κοσμικές γνώσεις.

Οι Δερβίσηδες δεν αγνοούν τους Επτά Πειρασμούς που ισορροπούν αμοιβαία στους ζώντες οργανισμούς.

Οι αρχαίοι χορευτές γνώριζαν τα επτά ανεξάρτητα μέρη του σώματος και ήξεραν πολύ καλά το τι είναι οι επτά διαφορετικές γραμμές της κίνησης. Οι ιεροί χορευτές ήξεραν πολύ καλά ότι κάθε μια από τις επτά γραμμές της κίνησης κατέχει επτά σημεία δυναμικής συγκέντρωσης.

Οι χορευτές της Βαβυλωνίας, της Ελλάδος και της Αιγύπτου, δεν αγνοούσαν ότι όλα αυτά αποκρυσταλλώνονται στο άτομο που χόρευε και στον γιγάντιο πλανήτη που χορεύει γύρω από το κέντρο της κοσμικής του βαρύτητας.

Αν μπορούσαμε να επινοήσουμε μια μηχανή που να μιμείται με πλήρη ακρίβεια όλες τις κινήσεις των επτά πλανητών του ηλιακού μας συστήματος γύρω από τον ήλιο, θα ανακαλύπταμε με έκπληξη το μυστικό των Δερβίσηδων χορευτών. Πραγματικά οι Δερβίσηδες χορευτές μιμούνται την τελειότητα των κινήσεων των πλανητών γύρω από τον ήλιο.

Οι ιεροί χοροί των εποχών της Αιγύπτου, της Βαβυλωνίας της Ελλάδας κ.λ.π. πηγαίνουν ακόμα πιο μακριά, μεταβιβάζουν τρομερές κοσμικές αλήθειες, ανθρωπογενετικές, ψυχοβιολογικές, μαθηματικές κ.λ.π.

Όταν στην Βαβυλωνία άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα του αθεϊσμού, σκεπτικισμού και υλισμού, ο εκφυλισμός των πέντε αισθήσεων επιταχύνθηκε με τρομερό τρόπο.

Είναι αποδεδειγμένο με τέλειο τρόπο ότι είμαστε αυτό που σκεπτόμαστε, και αν σκεπτόμαστε σαν υλιστές, εκφυλιζόμαστε και απολιθωνόμαστε.

Ο Μαρξ διέπραξε ένα ασυγχώρητο έγκλημα, πήρε από την ανθρωπότητα τις πνευματικές αξίες. Ο μαρξισμός έχει απελευθερώσει την θρησκευτική καταδίωξη. Ο μαρξισμός έχει κατακρημνίσει την ανθρωπότητα στον ολοκληρωτικό εκφυλισμό.

Οι μαρξιστικές υλιστικές ιδέες έχουν διεισδύσει παντού, στο σχολείο και στο σπίτι, στο ναό και στο γραφείο κ.λ.π.

Οι καλλιτέχνες κάθε νέας γενιάς έχουν μετατραπεί σε πραγματικούς υπερασπιστές της υλιστικής διαλεκτικής. Κάθε πνοή πνευματικότητας έχει εξαφανιστεί από την υπερμοντέρνα τέχνη.

Τίποτα πια δεν ξέρουν οι μοντέρνοι καλλιτέχνες για τον Νόμο του Επτά, τίποτα πια δεν ξέρουν για τα Κοσμικά Δράματα, τίποτα πια δεν ξέρουν για τους Ιερούς Χορούς των αρχαίων μυστηρίων.

Οι σκοτεινοί έχουν ληστέψει το θέατρο και την σκηνή, τα έχουν βεβηλώσει άθλια, τα έχουν εκπορνεύσει τελείως.

Το Σάββατο, η ημέρα του θεάτρου, η ημέρα των μυστηρίων, ήταν πολύ δημοφιλές στους αρχαίους καιρούς. Παρουσίαζαν τότε θαυμάσια Κοσμικά δράματα.

Το Δράμα χρησίμευε για να μεταφερθούν στους μυημένους πολύτιμες γνώσεις. Μέσω του Δράματος μεταφέρονταν στους μυημένους διάφορες μορφές εμπειριών του Είναι και εκδηλώσεων του Είναι.

Ανάμεσα στα δράματα, το πιο αρχαίο είναι αυτό του Κοσμικού Χριστού. Οι μυημένοι ήξεραν πολύ καλά ότι κάθε ένας από εμάς πρέπει να μετατραπεί στο Χριστό αυτού του Δράματος, αν φιλοδοξούμε πραγματικά το Βασίλειο του Υπεράνθρωπου.

Τα Κοσμικά Δράματα βασίζονται στο Νόμο του Επτά. Συγκεκριμένες έξυπνες απόρροιες αυτού του νόμου χρησιμοποιούνταν πάντα για να μεταφέρουν στον νεόφυτο υπερφυσικές γνώσεις.

Είναι πολύ καλά γνωστό στην μουσική ότι συγκεκριμένες νότες μπορούν να προκαλέσουν χαρά στο κέντρο της σκέψης. Άλλες μπορούν να προκαλέσουν λύπη στο αισθητικό κέντρο, και τέλος άλλες μπορούν να προκαλέσουν θρησκευτικότητα στο μηχανικό κέντρο.

Πραγματικά, δεν αγνοούμε ποτέ οι παλιοί Ιεροφάντες ότι η πλήρης γνώση μπορεί να αποκτηθεί μόνο και με τους τρεις εγκεφάλους, ένας μόνο εγκέφαλος δεν μπορεί να δώσει πλήρη πληροφορία.

Ο Ιερός Χορός και το Κοσμικό Δράμα, συνδυασμένα σοφά με την μουσική, χρησίμευαν για να μεταφέρουν στους νεόφυτους τρομερές αρχαϊκές γνώσεις κοσμογενετικού, ψυχοβιολογικού, φυσικοχημικού, μεταφυσικού κ.λ.π. τύπου.

Αρκεί να αναφέρουμε εδώ επίσης την Γλυπτική, η οποία ήταν μεγαλειώδης σε άλλους καιρούς. Τα αλληγορικά όντα, λαξευμένα στην σκληρή πέτρα, αποκαλύπτουν ότι οι παλιοί Δάσκαλοι ποτέ δεν αγνοούσαν τον νόμο του Επτά.

Ας θυμηθούμε την Σφίγγα της Γκίζας, στην Αίγυπτο.

Αυτή μας μιλάει για τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και για τις τέσσερις βασικές καταστάσεις του Υπεράνθρωπου.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο γεννήθηκε η υπαρξιακή Φιλοσοφία και η υπαρξιακή Τέχνη. Όταν βλέπουμε στην σκηνή τους υπαρξιστές ηθοποιούς, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι είναι πραγματικοί μανιακοί και διεστραμμένοι άρρωστοι.

Αν ο μαρξισμός συνεχίσει να διαδίδεται, το ανθρώπινο ον θα καταλήξει να χάσει τελείως τις πέντε αισθήσεις του που είναι σε διαδικασία εκφυλισμού.

Έχει πια επαληθευτεί με την παρατήρηση και την εμπειρία ότι η απουσία πνευματικών αξιών προκαλεί εκφυλισμό.

Η τωρινή ζωγραφική, η μουσική, η γλυπτική, το δράμα κ.λ.π. δεν είναι παρά το αποτέλεσμα του εκφυλισμού.

Δεν εμφανίζονται πια στην σκηνή οι μυημένοι άλλων εποχών, οι ιερές χορεύτριες, οι πραγματικοί καλλιτέχνες των μεγάλων καιρών. Τώρα εμφανίζονται στο σανίδι μόνο άρρωστα ρομπότ, εκφυλισμένοι τραγουδιστές, επαναστάτες χωρίς αιτία κ.λ.π.

Τα μοντέρνα θέατρα είναι η αντίθεση των ιερών θεάτρων των μεγάλων μυστηρίων της Αιγύπτου, Ελλάδος, Ινδίας κ.λ.π.

Η τέχνη αυτών των καιρών είναι σκοτεινή, είναι η αντίθεση του Φωτός και οι μοντέρνοι καλλιτέχνες είναι σκοτεινοί.

Η σουρεαλιστική και μαρξιστική ζωγραφική, η υπερμοντέρνα γλυπτική, η αφροκουβανική μουσική και οι μοντέρνες χορεύτριες, είναι το αποτέλεσμα του ανθρώπινου εκφυλισμού. Τα αγόρια και τα κορίτσια των καινούριων γενεών λαμβάνουν μέσω των τριών εκφυλισμένων εγκεφάλων τους αρκετά δεδομένα για να μετατραπούν σε απατεώνες, κλέφτες, δολοφόνους, κακοποιούς, ομοφυλόφιλους, πόρνες κ.λ.π.

Κανείς δεν κάνει τίποτε για να σταματήσει την κακή τέχνη και όλα πηγαίνουν προς μια τελική καταστροφή από έλλειψη μιας Επανάστασης της Διαλεκτικής.

Η ΥΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Σε κάποια περίπτωση συζητούσαν ένας άθεος υλιστής εχθρός του Αιώνιου Ζωντανού Θεού και ένας θρησκευόμενος άνθρωπος. Συζητούσαν πάνω στο θέμα εκείνο του ποιο έγινε πρώτο η κότα ή το αυγό; Σαφώς έλεγε ο ένας: έγινε το αυγό, βεβαίως έγινε το αυγό. Και ποιος έκανε το αυγό; η κότα. Και από πού βγήκε η κότα; από το αυγό, και αυτή είναι η ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ.

Στο τέλος λίγο ανυπόμονος ο θρησκευόμενος είπε: Μπορείτε εσείς να κάνετε το αυγό όπως το έκανε ο θεός; ο υλιστής απάντησε: ναι μπορώ! Κάντε το αναφώνησε ο θρησκευόμενος. Και ο υλιστής έκανε ένα αυγό ίδιο ακριβώς με μιας κότας: με τον κρόκο του, το ασπράδι του και το τσόφλι του. Βλέποντάς το ο θρησκευόμενος είπε: Τώρα που φτιάξατε ένα θαυμάσιο αυγό θα βγει ένα πουλάκι από αυτό. Θα βάλουμε το αυγό στο εκκολαπτήριο για να βγει. Δεκτό! Είπε ο υλιστής και έβαλαν το αυγό στο εκκολαπτήριο αλλά το πουλάκι δεν βγήκε…

Ο σοφός Δον Αλφόνσο Χερέρα, συγγραφέας της Πλασμογενίας, κατόρθωσε να δημιουργήσει το κύτταρο, αλλά ένα νεκρό κύτταρο που ποτέ δεν είχε ζωή.

Γίνονται μπολιασμοί, σε ένα κλαδί μπολιάζουν άλλο του τάδε φυτού για να καλυτερέψουν τα φρούτα, θέλουν οι ψευτοσοφοί να διορθώσουν την Φύση. Αυτά που κάνουν είναι ασκημίες.

Οι μπολιασμοί δεν έχουν την ίδια ζωντανή φυσική δύναμη του Μεγαλόκοσμου. Τα νοθευμένα, μπολιασμένα φρούτα βλάπτουν το ανθρώπινο σώμα από ενεργειακή άποψη.

Πλην όμως οι σοφοί αισθάνονται ευχαριστημένοι με τα πειράματά τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι κάθε δέντρο συλλαμβάνει ενέργεια, την μετατρέπει και την αναμεταδίδει στα φρούτα. Αλλοιώνοντας το δέντρο αλλοιώνονται οι ενέργειες του Μεγαλόκοσμου και αυτό το φρούτο δεν είναι πια το ίδιο, είναι αποτέλεσμα μιας μοιχείας που θα βλάψει τους οργανισμούς.

Όμως οι υλιστές επιστήμονες νομίζουν ότι ξέρουν, όταν στην πραγματικότητα δεν ξέρουν. Όχι μόνο αγνοούν, αλλά αυτό που είναι χειρότερο, αγνοούν ότι αγνοούν.

Γίνονται τεχνητές εκχύσεις σπέρματος, εξάγουν από έναν οργανισμό τα ζωοποιά κύτταρα, το διάσημο σπερματοζωάριο και νομίζουν οι σοφοί ότι μ’ αυτό πια δημιουργούν ζωή. Δεν καταλαβαίνουν ότι απλώς χρησιμοποιούν αυτό που έχει φτιάξει η φύση.

Ας βάλουμε πάνω στο τραπεζάκι του εργαστηρίου τα χημικά στοιχεία που χρειάζονται για να κατασκευαστεί ένα σπερματοζωάριο και ένα ωάριο. Ας πούμε στους επιστήμονες να φτιάξουν το ωάριο και το σπερματοζωάριο. Θα το έφτιαχναν;. Εγώ λέω ναι. Αλλά θα είχαν ζωή; Μήπως θα μπορούσε να βγει ένα ζωντανό πλάσμα; Ποτέ, ουδέποτε, γιατί αυτοί δεν ξέρουν να δημιουργούν ζωή. Τότε με τι αποδείξεις αρνούνται την ανώτερη ή δημιουργική νοημοσύνη; Δεν είναι ικανοί ούτε καν να δημιουργήσουν το σπόρο ενός δέντρου, έναν σπόρο που να μπορεί να βλαστήσει.

Ποια είναι η βάση που έχουν οι υλιστές για να αρνούνται την δημιουργική νοημοσύνη; Γιατί εκφράζονται ενάντια στο Αιώνιο;

Έχει μπορέσει ποτέ ένας υλιστής επιστήμονας να δημιουργήσει ζωή; Πότε;

Το να παίζουμε με αυτό που η Φύση έχει ήδη φτιάξει είναι εύκολο πράγμα, αλλά το να φτιάξουμε ζωή είναι διαφορετικό. Κανένας επιστήμονας δεν μπορεί να την φτιάξει…

Διαιρούν μια αμοιβάδα στα δυό, χωρίζουν τα μέρη της σε ένα τραπέζι εργαστηρίου, τα ενώνουν με άλλο κομμάτι μικροοργανισμού και λένε: Εύρηκα! Εύρηκα! Εύρηκα!, δημιουργούμε ζωή! Αλλά δεν είναι ικανοί να δημιουργήσουν μια αμοιβάδα. Που βρίσκεται η επιστήμη αυτών των κυρίων υλιστών; Πότε έχουν αποδείξει ότι μπορούν να αντικαταστήσουν την Θεϊκότητα; Η πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι όχι μόνο αγνοούν, αλλά αυτό που είναι χειρότερο, αγνοούν ότι αγνοούν. Τα γεγονότα είναι αυτά που μετράνε και μέχρι τώρα δεν το έχουν αποδείξει.

Λένε ότι ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο. Βγάζουν την θεωρία του κυνοκέφαλου με ουρά, του πιθήκου χωρίς ουρά και του ανθρώπου των δένδρων, των γιων του Νεοπιθήκου κ.λ.π. Αλλά ποιος είναι τότε ο χαμένος κρίκος; Τον έχουν βρει; Πότε και που; Ποια μέρα έχει βρεθεί ένας πίθηκος ικανός να μιλάει, προικισμένος με γλώσσα; Μέχρι τώρα δεν έχει εμφανιστεί. Είναι γελοίοι αυτοί οι κύριοι υλιστές, μας παρουσιάζουν υποθέσεις και όχι γεγονότα.

Ας μετρήσουμε το μέγεθος του εγκεφάλου του καλύτερου πιθήκου και ας το συγκρίνουμε με τον εγκέφαλο του καθυστερημένου ανθρώπου που βρίσκεται, για παράδειγμα, στις ιθαγενείς φυλές της Αυστραλίας. Είναι φανερό ότι αυτός ο πίθηκος δεν θα έφτανε ούτε την ικανότητα της ομιλίας.

Δεν ανασκευάζουν τότε οι υλιστές την θεωρία του Δαρβίνου και των οπαδών του; Προέρχεται ο άνθρωπος από τον πίθηκο; Σε ποια βάση το στηρίζουν; Πως το αποδεικνύουν; Μέχρι πότε θα περιμένουμε τον υποτιθέμενο χαμένο κρίκο; θα θέλαμε να δούμε αυτό το είδος πιθήκου που μιλά όπως οι άνθρωποι. Δεν έχει εμφανιστεί, τότε λοιπόν είναι μια υπόθεση μιας ανοησίας που δεν έχει πραγματικότητα.

Γιατί λένε πράγματα που δεν ξέρουν; Γιατί τόσες φτηνές ουτοπίες; Απλά γιατί έχουν την συνείδηση κοιμισμένη, γιατί ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να κάνουν μια ψυχολογική επανάσταση μέσα στους εαυτούς τους και γιατί τους λείπει η εφαρμογή της σεξουαλικής υπερδυναμικής. Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι είναι υπνωτισμένοι.

Όποιος δεν εφαρμόζει τις διδασκαλίες της Επανάστασης της Διαλεκτικής θα πέσει στα ίδια λάθη με τους υλιστές επιστήμονες.

Οι υλιστές επιστήμονες βγάζουν συνεχώς πολλές θεωρίες. Σαν παράδειγμα θα αναφέρουμε αυτήν της Επιλογής των Ειδών: ένα ασήμαντο μαλάκιο αναπτύσσεται και από αυτό βγαίνουν άλλα ζωντανά είδη μέσω της διαδικασίας της επιλογής μέχρι που φτάνουμε στον άνθρωπο. Μπορούν να αποδείξουν αυτή την θεωρία; Είναι φανερό ότι όχι!

Εμείς δεν αρνούμαστε ότι υπάρχουν σε κάθε είδος συγκεκριμένες επιλεκτικές διαδικασίες. Υπάρχουν πουλιά για παράδειγμα που μεταναστεύουν σε ορισμένες εποχές. Θαυμάζει κανείς βλέποντάς τα όλα μαζεμένα, τι παράξενα γίνονται. Μετά ξεκινάνε το πέταγμα για να περάσουν τον ωκεανό και στο δρόμο πεθαίνουν επιβιώνοντας τα πιο δυνατά σε αυτή την μάχη. Αυτά που επιβιώνουν μεταφέρουν τα χαρακτηριστικά τους στους απογόνους. Έτσι δρα ο νόμος της επιλογής. Υπάρχουν είδη που παλεύουν ασταμάτητα ενάντια σε θαλάσσια τέρατα και με την δύναμη όλης αυτής της μάχης γίνονται δυνατά και μεταφέρουν τα χαρακτηριστικά τους στους απογόνους τους.

Υπάρχουν ζώα που με την δύναμη τόσης μάχης γίνονται κάθε φορά και πιο δυνατά μεταφέροντας τα ψυχολογικά τους χαρακτηριστικά στους απογόνους τους.

Όμως ποτέ η φυσική επιλογή δεν μπόρεσε να μας παρουσιάσει ένα νέο είδος πάνω στο χαλί της ύπαρξης, όμως είναι πολλοί αυτοί που έχουν δώσει στην επιλογή χαρακτηριστικά Δημιουργού.

Πολλά λέγονται επίσης πάνω στο πρωτόπλασμα. Το πρωτόπλασμα που βρίσκεται βυθισμένο στην αλμυρή θάλασσα εδώ και εκατομμύρια χρόνια, που από αυτό το πρωτόπλασμα προήλθε η παγκόσμια ζωή. Οι protistas υλιστές κάνουν τους ακόλουθούς τους αγνοούντες όπως και οι ίδιοι. Λένε ότι η ψυχολογική ανάπτυξη του διανοητικού ζώου, που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, προήλθε από την μοριακή ανάπτυξη του πρωτοπλάσματος και προχωρά παράλληλα με τις διαδικασίες του.

Οι protistas θέλουν η συνείδηση (ή όπως και αν λέγεται) να είναι το αποτέλεσμα της εξέλιξης του πρωτοπλάσματος μέσα στους αιώνες. Έτσι σκέπτονται οι protistas, τα υποδείγματα σοφίας.

Μου έρχεται στην μνήμη ο ατομικός Μονήρης του Χέκελ, αυτό το βυθισμένο άτομο εκεί στην υδάτινη άβυσσο από όπου αναβλύζει όλη η ζωή. Έτσι σκέπτονται ο Χέκελ και οι ακόλουθοί του.

Δεν έχει οργανωθεί κάτι πολύπλοκο που να μην έχει περάσει από διάφορες συμπαντικές κοσμικές διαδικασίες.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι επιστήμονες δεν ξέρουν τίποτε για την Ζωή ούτε για τον Θάνατο, ούτε από πού ήρθαμε, ούτε προς τα πού πάμε, και πολύ λιγότερο ποιο είναι το αντικείμενο της ύπαρξης. Γιατί; απλά γιατί έχουν την συνείδηση κοιμισμένη, γιατί δεν έχουν κάνει την επανάσταση της εσωτερικής Διαλεκτικής. Γιατί βρίσκονται στο επίπεδο της μαζικής-συλλογικής ύπνωσης από έλλειψη της ολοκληρωτικής επανάστασης που διδάσκουμε σε αυτό το Έργο.

Η Υλιστική επιστήμη προχωράει στο δρόμο του λάθους, δεν ξέρει τίποτε για την καταγωγή του ανθρώπου και πολύ λιγότερο για την εσωτερική του ψυχολογία.

Ότι ο νόμος της φυσικής επιλογής υπάρχει δεν το αρνούμαστε, αλλά αυτός δεν έχει δημιουργήσει τίποτα καινούριο. Ότι τα είδη παρεκκλίνουν μέσω του χρόνου δεν το αρνούμαστε, αλλά οι παράγοντες της παρέκκλισης οποιουδήποτε είδους μπαίνουν σε δράση μόνο αφού έχουν αποκρυσταλλωθεί στον φυσικό κόσμο τα αρχικά πρωτότυπα. Τα αρχικά πρωτότυπα οποιουδήποτε ζωντανού είδους αναπτύσσονται προηγουμένως στο ψυχολογικό διάστημα, στις ανώτερες διαστάσεις της Φύσης, στις ανώτερες διαστάσεις που οι υλιστές επιστήμονες αρνούνται γιατί δεν τις αντιλαμβάνονται, και δεν τις αντιλαμβάνονται γιατί είναι ψυχολογικά υπνωτισμένοι.

Αν έβγαιναν προηγουμένως από την κατάσταση της ύπνωσης και μετά μιλούσαν, οι αντιλήψεις τους θα ήταν διαφορετικές. Όμως κοιμούνται από έλλειψη μιας διανοητικής και σεξουαλικής δυναμικής.

Αν θέλει να μάθει κανείς για την καταγωγή του ανθρώπινου όντος πρέπει να παρατηρήσει την Εμβρυολογία. Η Εμβρυολογία είναι μια ανακεφαλαίωση της Φυλογένειας[4].

Τι είναι η Εμβρυολογία μέσα στην Ανθρωπολογία; είναι η διαδικασία ανάπτυξης του εμβρύου μέσα στο μητρικό περιβάλλον. Αν παρατηρήσουμε τις διαδικασίες της κύησης μιας μητέρας θα μπορέσουμε να αποδείξουμε ότι η Εμβρυολογία είναι μια ανακεφαλαίωση της Φυλογένειας, η οποία με την σειρά της είναι μια κατάσταση εξέλιξης και μετατροπής από το οποίο έχει περάσει το ανθρώπινο γένος μέσω των αιώνων.

Η Εμβρυολογία ανακεφαλαιώνει αυτές τις καταστάσεις μέσα στην μητρική κοιλιά. Μια εμβρυολογική ανάλυση θα μας έφερνε στο λογικό συμπέρασμα ότι το ανθρώπινο είδος και τα άλλα ζωικά είδη έχουν ομοιότητα στην καταγωγή τους και προέρχονται από το ψυχολογικό διάστημα.

Αλλά αυτό της φυσικής επιλογής, των διαφόρων διαφορών ή παραγόντων που προκαλούν διαφοροποιήσεις στο ανθρώπινο γένος, μπαίνει σε δράση μόνο αφού τα είδη, οποιαδήποτε και αν είναι, έχουν αποκρυσταλλωθεί φυσικά. Πριν από την φυσική αποκρυστάλλωση υπάρχουν ψυχολογικές εξελικτικές διαδικασίες μέσα στο ζωντανό στήθος της Φύσης, άγνωστες σε έναν Χέκελ, έναν Δαρβίνο και τους ακολούθους τους, γιατί στην πραγματικότητα αυτοί δεν ξέρουν τίποτα για την καταγωγή του ανθρώπινου όντος.

Πως είναι δυνατόν να λένε οι σοφοί υλιστές ότι υπάρχουν συγκεκριμένες διαφοροποιήσεις στους διάφορους τύπους των ζωντανών ειδών; Είτε ατυχηματικά, είτε με αυθόρμητο τρόπο, μήπως δεν καταλήγει αντιφατικό;

Δεν είναι αυτοί οι ίδιοι που λένε ότι αυτό το Σύμπαν είναι το αποτέλεσμα της δύναμης της ύλης και της ανάγκης; Πως αντιφάσκουν μετά και μας μιλάνε για αυθόρμητες διαφοροποιήσεις σε ένα σύμπαν δύναμης και ανάγκης; Είναι δυνατόν αυτό;

Ένα σύμπαν δύναμης, ύλης και ανάγκης, δεν επιτρέπει διαφοροποιήσεις αυθόρμητες ούτε ατυχηματικές. Αυτές οι διαφοροποιήσεις των ειδών υπάρχουν από κάτι που αυτοί οι ίδιοι αγνοούν. Η υλιστική επιστήμη όχι μόνο αγνοεί, αλλά αυτό που είναι το χειρότερο, αγνοεί ότι αγνοεί.

Η ψυχαναλυτική Γνωστική Ανθρωπολογία εμβαθύνει στο παρελθόν. Αυτή η ανθρώπινη φυλή που την σήμερον ημέρα κατοικεί στην επιφάνεια της Γης δεν είναι τίποτα περισσότερο από διανοητικά ζώα που λανθασμένα ονομάζονται άνθρωποι. Μπορείτε να προσβληθείτε αν θέλετε, αλλά πριν υπάρξει αυτή η φυλή των διανοητικών ζώων υπήρξαν οι Λεμούριοι, οι Υπερβόρειοι και η Πολική φυλή. Τα διανοητικά ζώα γεννήθηκαν στην Ατλαντίδα, προέρχονται από την Ατλαντίδα. Οι πραγματικοί άνθρωποι της Λεμουρίας, τους τελευταίους καιρούς τους, αποχώρησαν από την σκηνή του κόσμου και άφησαν τους οργανισμούς τους στα ανώτερα στοιχεία των ζωικών βασιλείων.

Από την φυλή των διανοητικών ζώων προηγούνται αυτές των ανθρώπων που υπήρξαν στην Λεμουρία, στην Υπερβόρεια ήπειρο και στην βόρεια πολική ζώνη που σ’ εκείνη την εποχή βρισκόταν στην ζώνη του Ισημερινού. Σε τι βασίζεται η ψυχαναλυτική Γνωστική Ανθρωπολογία για να το βεβαιώσει αυτό; Γιατί το λέει; Βασίζεται όχι μόνο σε όλες τις παραδόσεις που προέρχονται από τα βιβλία της αρχαίας Αιγύπτου, της γης των Ίνκας, της γης των Μάγιας, της Ελλάδος, Ινδίας, Περσίας, Θιβέτ κ.λ.π. αλλά επίσης στις απ’ ευθείας έρευνες εκείνων που έχουν κατορθώσει να ξυπνήσουν συνείδηση μέσω μιας ψυχολογικής επανάστασης.

Παραδίδουμε μέσω αυτού του Έργου όλα τα συστήματα που χρειάζονται για να ξυπνήσουμε συνείδηση και όταν ξυπνήσετε! θα μπορέσετε να ερευνήσετε και να δοκιμάσετε από μόνοι σας αυτό που βεβαιώνω με εμφατικό τρόπο. Αλλά είναι αναγκαίο να ξυπνήσουμε για να αγγίξουμε, δούμε, ακούσουμε, αισθανθούμε και να μην είμαστε θύματα στις θεωρίες ενός Χέκελ, Δαρβίνου, Χάξλεϋ και των οπαδών τους. Υπήρξαν τρεις φυλές ανθρώπων αλλά πως θα μπορούσατε να το ξέρετε όταν η συνείδησή σας είναι κοιμισμένη; Αυτοί που κατορθώνουν να ξυπνήσουν μπορούν να ερευνούν στα ακασικά αρχεία της Φύσης.

Πως ήταν η πρώτη φυλή; Με ποιόν τρόπο υπήρξε; Σε εκείνες τις εποχές, Εδώ και σχεδόν 300 εκατομμύρια χρόνια σύμφωνα με τις έρευνες που έχουμε πραγματοποιήσει, υπήρξαν οι πρωτοπλασματικοί άνθρωποι και η ίδια η Γη ήταν τότε ακόμη πρωτόπλασμα.

Δεν είναι εκείνο το πρωτόπλασμα του Χέκελ και η αλμυρή θάλασσα και χιλιάδες ανοησίες ακόμα χωρίς καμία επιβεβαίωση, όχι. Η πρωτοπλασματική φυλή είναι διαφορετική.

Μια ανθρώπινη φυλή επέπλεε πάνω στην ατμόσφαιρα. Δεν είχε πέσει ακόμα πάνω στην υγρή γη. Πως αναπαραγόταν και ποια ήταν η προέλευσή της; Αυτή η φυλή είχε εξελιχθεί ανοδικά και καθοδικά στις ανώτερες διαστάσεις της Φύσης και του Σύμπαντος. Αποκρυσταλλώθηκε στο τέλος πάνω σε μια Γη επίσης πρωτοπλασματική μετά από πολλές εξελικτικές διαδικασίες, που ανέβλυσαν από τον αρχικό της σπόρο που βρισκόταν στο Χάος, στο Μάγκνους Λίμπους, στο Χιάστερ του κόσμου. Όταν αυτή η φυλή αποκρυσταλλώθηκε διαμορφώθηκε η δέσμη, το άτομο, που μπορούσε να πάρει με τον ίδιο τρόπο μορφές γιγάντιες όπως και να ελαττωθεί σε ένα μαθηματικό σημείο.

Σε τι βασίζομαι για να το βεβαιώνω αυτό; Στην ξύπνια συνείδηση! Είμαι σίγουρος; Ναι είμαι! Και αν δέχεστε την διδασκαλία της επανενσάρκωσης τόσο το καλύτερο. Προφανώς, ήμουν επανενσαρκωμένος σε εκείνη την φυλή και μια και ήμουν ξύπνιος δεν μπορώ να ξεχάσω τις ανοδικά και καθοδικά εξελικτικές διαδικασίες της. Γι’ αυτό το λόγο δίνω μαρτυρία μπροστά σας γνωρίζοντας πως είστε κοιμισμένοι, αλλά πρέπει να καταθέσω όλα αυτά τα δεδομένα που χρειάζεστε για να ξυπνάτε.

Πως πολλαπλασιαζόταν εκείνη η φυλή; Πως αναπαραγόταν; Όχι όπως έλεγε η Δασκάλα Μπλαβάτσκι, ότι το έκαναν με ασεξουαλικό τρόπο, ότι δεν χρειαζόταν το σεξ γι’ αυτό. Ανακριβής βεβαίωση γιατί η δύναμη του Μαχα Τσόαν, η δημιουργική ενέργεια του Τρίτου Λόγου, ρέει περιτυλίγοντας όλα όσα ήταν και θα είναι. Το είδος της αναπαραγωγής ήταν η μίτωση, εκφραζόταν με διαφορετικό σεξουαλικό τρόπο, διαιρούνται οι ζωντανοί οργανισμοί όπως διαιρούνται τα ζωντανά κύτταρα. Ξέρουν καλά οι μαθητές της Βιολογίας πως διαιρείται το οργανικό κύτταρο: το κυτταρόπλασμα με ένα κομμάτι του πυρήνα διαχωρίζεται, αυτό δεν το αγνοούν.

Από τότε η διαδικασία της μίτωσης έμεινε στο αίμα και συνεχίζει να πραγματοποιείται στα κύτταρά μας κατά εκατομμύρια. Δεν είναι βέβαιο αυτό; Ποιος τολμά να το αρνηθεί; Παρουσιάζω γεγονότα! Μήπως νομίζετε ότι αυτή η κυτταρική διαδικασία δεν έχει κάποια ρίζα, μια καταγωγή; Αν το σκέπτεστε έτσι θα ήταν παράλογο γιατί δεν υπάρχει αιτία χωρίς αποτέλεσμα ούτε αποτέλεσμα χωρίς αιτία. Έτσι λοιπόν το έχουμε κληρονομήσει αυτό. Από ποιόν; Από τους ανθρώπους της πρώτης φυλής.

Ο αποκομμένος οργανισμός μπορούσε να συνεχίζει να αναπτύσσεται χάρη στο ότι συνέχιζε να αιχμαλωτίζει, να συσσωρεύει , πρωτόπλασμα από το περιβάλλον που τον περικύκλωνε.

Αργότερα εμφανίστηκαν οι υπερβόρειοι για τους οποίους μιλάει ο Φεντερίκο Νίτσε. Άνθρωποι που έζησαν σε κείνες τις ζώνες που περικυκλώνουν τον Βόρειο Πόλο, χώρα του Βορρά. Είμαστε σίγουροι γι’ αυτό; Ναι ή όχι; Εσείς όχι γιατί είστε κοιμισμένοι. Εγώ ναι γιατί είμαι ξύπνιος. Να το αρνηθώ; Δεν το αρνούμαι! Αν με χαρακτηρίσετε τρελό, χαρακτηρίστε με, αλλά πρέπει να δώσω μαρτυρία όσο και αν κοστίσει, πρέπει να λέω την αλήθεια πάντα.

Οι υπερβόρειοι υπήρξαν επίσης, δεν ήταν τόσο ζελατινώδεις όπως οι πρωτοπλασματικοί. Μιλώντας έτσι δεν αναφέρομαι στην ψυχή-κύτταρο του Χέκελ, στην αλμυρή θάλασσα, ούτε στο διάσημο ατομικό μονήρη. Να ο Χέκελ και οι ακόλουθοί του με τις παράλογες θεωρίες τους.

Τώρα θέλω να αναφερθώ με έμφαση σ’ αυτήν την υπερβόρεια φυλή που εμφανίστηκε από την πρωτοπλασματική. Οι υπερβόρειοι ήταν μια φυλή πιο ψυχική που αναπαράγονταν με σεξουαλικότητα σε μορφή βλάστησης. Έχετε δει τα κοράλλια στους γκρεμούς του θυελλώδους ωκεανού; Από ένα κοράλλι βγαίνει άλλο και από αυτό άλλο κι’ άλλο. Υπάρχουν φυτά που μέσω των βλαστών τους συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται, έτσι επίσης συνέβη με τους υπερβόρειους. Συγκεκριμένα βλαστάρια που εμφανίζονταν στον Πατέρα-Μητέρα χειρίζονταν την σεξουαλική ενέργεια μέχρι που αποσπόταν αυτό το βλαστάρι και έδινε καταγωγή σε ένα καινούριο πλάσμα. Αυτός ήταν ο τρόπος αναπαραγωγής των υπερβορείων.

Στο τέλος αυτή η φυλή βυθίστηκε εκεί στο βάθος του θυελλώδους Ειρηνικού Ωκεανού κατά την διάρκεια εκατομμυρίων χρόνων εξελίξεων και πτώσεων αυτής της γόνιμης Φύσης.

Από το βάθος των θαλασσών ανέβλυσε αργότερα μια γιγάντια ήπειρος, η Λεμουρία, που σκέπαζε όλον τον Ειρηνικό Ωκεανό. Εκεί ήταν που για πρώτη φορά η ανθρώπινη φυλή σταθεροποιήθηκε πάνω στον σκληρό φλοιό της γης. Εμφανίστηκε η λεμουρία ήπειρος, όχι από αυθόρμητη γέννηση όπως πίστευε ένας Επίκουρος και οι ακόλουθοί του, ούτε από φυσική επιλογή, ανεβάζοντας αυτή την θεωρία στην κατηγορία ενός Θεού-δημιουργού, θαυμάσια ρητορική που έγινε από το παράλογο, όχι. Πως ανέβλυσε; Με ποιόν τρόπο;

Αποκρυσταλλώνοντας οι δενδρώδεις τα ανθρώπινα σώματά τους πήραν σκληρή μορφή και εμφανίστηκαν οι ερμαφρόδιτοι λεμούριοι, έτσι όπως είναι συμβολισμένοι στα γιγάντια γλυπτά της Τούλα στο Χιντάλγκο του Μεξικού. Περπάτησαν πάνω στην επιφάνεια της γης. Στην αρχή αναπαράγονταν αποσπώντας από τον οργανισμό τους ένα κύτταρο-αυγό και αυτό ξεδιπλωνόταν για να δώσει καταγωγή σε ένα καινούριο πλάσμα. Αυτή είναι η εποχή στην οποία ο φαλλός και η μήτρα δεν είχαν διαμορφωθεί ακόμα, ήταν η εποχή που το Λίνγκαμ-Γιόνι βλάσταινε. Ήταν η εποχή που το ωάριο δεν είχε αναπτυχθεί.

Οι καιροί πέρασαν στην Λεμουρία και εμφανίστηκε το σύστημα αναπαραγωγής Πορ-Γκεμασιόν. Αυτό το σύστημα προκάλεσε έκπληξη εκείνη την εποχή. Το ωάριο έπαιρνε ένα γόνιμο κύτταρο, δηλαδή, ένα σπερματοζωάριο, κατά τρόπον ώστε όταν εκείνο το αυγό αποχωριζόταν από το ωάριο ενός ερμαφρόδιτου είχε γονιμοποιηθεί προηγουμένως.

Ερχόμενο στην ύπαρξη το αυγό, άνοιγε μετά απο ένα συγκεκριμένο χρόνο γονιμοποίησης και από εκεί έβγαινε ένα καινούριο πλάσμα. Γι’ αυτό οι Ναχόας έλεγαν: «Οι Γιοι του τρίτου ήλιου μετατράπηκαν σε πουλιά». Σοφή βεβαίωση του αρχαίου πολιτισμού των Ναχόας.

Όμως πλησιάζοντας το τέλος της Λεμουρίας, από την τρίτη ή την τέταρτη υποφυλή και μετά, τα ανθρώπινα όντα διαιρέθηκαν σε αντίθετα φύλα, ήταν αναγκαία τότε η συνεργασία για την δημιουργία. Το σύστημα της συνεργασίας για την δημιουργία έρχεται από την Λεμουρία. Είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται ένα ωαρικό αυγό γονιμοποιημένο από ένα κύτταρο. Μόνο έτσι, με την ένωση ενός γονιμοποιού κυττάρου με ένα ωάριο, μπορεί να αναβλύσει το πρωταρχικό κύτταρο με τα 48 χρωμοσώματα που με αναντίρρητο τρόπο κουβαλάμε μέσα μας και στα οποία αντιπροσωπεύονται οι 48 νόμοι της δημιουργίας μας.

Η ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΚΒΑΝΤΑΣ

Το σπινθήρισμα των ατόμων οφείλεται σε δέματα ενέργειας που λέγονται κβάντας.

Στο διαμάντι, τα κβάντας κινούνται με την μισή τους ταχύτητα, ελαττώνοντάς την με προοδευτικό τρόπο στο αέρα, το νερό και την γη.

Ένα άτομο είναι σαν ένα δονησιόμετρο που παράγει κύματα με ταχύτητες αντίστοιχες με τον τύπο του.

Η συγκινησιακή προσκόλληση των αποσαρκωθέντων ελαττώνει την ταχύτητα των κβάντας με τρόπον ώστε η πρώην προσωπικότητα των μακαριτών μπορεί να είναι προσιτή στον αμφιβληστροειδή ενός ζωντανού ατόμου. Τότε η προσωπικότητα του νεκρού γίνεται απτή.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΚΑΡΣΙΑ ΠΕΝΙΑ:

Μια συγκεκριμένη μέρα συναντήθηκα στην οδό 5 Μαΐου, στην πρωτεύουσα του Μεξικού, με έναν παλιό φίλο, τον χαιρέτησα σηκώνοντας το χέρι μου και συνέχισα τον δρόμο μου. Σε λίγες μέρες συναντήθηκα με έναν συγγενή του φίλου μου και (προς μεγάλη μου έκπληξη) μου είπε ότι ο κύριος Γκαρσία Πένια, εκείνος που χαιρέτησα, πήγαιναν δύο μήνες που είχε πεθάνει. Αναμφίβολα η πρώην προσωπικότητα εκείνου του φίλου, προσκολλημένη σε αυτόν τον κόσμο στον οποίο ζούμε, έγινε απτή επαναλαμβάνοντας τις δράσεις τις οποίες είχε συνηθίσει με μηχανικό τρόπο.

Είναι αναμφίβολο ότι υπάρχει μια στενή σχέση ανάμεσα στην ενεργητική και ατομική προσωπικότητα και τα κβάντας που κατέχουν την δική τους συχνότητα δόνησης. Οι αποσαρκωθέντες, λόγω της συγκινησιακής τους προσκόλλησης σε αυτόν τον τρισδιάστατο κόσμο, συμβαίνει να ελαττώνουν ασυνείδητα την κβαντική δόνηση των προσωπικοτήτων τους ώστε να γίνονται απτές και ορατές.

Όταν τα κβάντα είναι γρήγορα δεν γίνονται αντιληπτά. Ούτε όταν είναι πολύ αργά.

Κανονικά τα κβάντας ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός και σε κύκλο.

Το μυστικό του χρόνου κρύβεται στο άτομο. Η αντίληψη του χρόνου είναι αρνητική. Κανείς δεν θα μπορούσε να αποδείξει την ταχύτητα του χρόνου, δεν μπορούμε να τον κλείσουμε σε ένα εργαστήριο.

Εμείς, ανάμεσα σε συμβάν και συμβάν, βάζουμε την αντίληψη χρόνος. Η απόδειξη βρίσκεται στην μεγάλη ποσότητα διαφόρων ημερολογίων.

Αυτό που ελαττώνει την ταχύτητα των κβάντας είναι η στάση που έχουμε σε μια δεδομένη στιγμή. Στις πνευματιστικές συναντήσεις συμβαίνει το φαινόμενο των κβάντας.

Οι διαδικασίες του Σύμπαντος πραγματοποιούνται σε ένα αιώνιο τώρα. Η άνοδος και το κρύψιμο του Ήλιου πραγματοποιούνται σε μια αιώνια στιγμή.

Πρέπει να προχωράμε αναπτύσσοντας τον ίδιο μας τον τρόπο σκέψης. Από την ενεργειακή άποψη, κάθε ένας μας είναι ένα μαθηματικό σημείο που αποδέχεται να χρησιμεύσει σαν όχημα σε καθορισμένες αξίες, είτε είναι αυτές αρνητικές ή θετικές.

Εικόνα, αξίες και ταυτότητα σε κάποιον που εκμηδένισε το εγώ, είναι θετικές.

Τον θάνατο πρέπει να τον χαρακτηρίσουμε σαν ένα μαθηματικό υπόλοιπο.

ΕΠΑΝΕΝΣΑΡΚΩΣΗ.

Επανενσάρκωση είναι η καινούρια αρχή που εξηγεί την αδιάκοπη ενσωμάτωση των αξιών στα μαθηματικά σημεία. Η ενέργεια δεν καταστρέφεται. Δεν νομίζω ότι τα κβάντας μπορούν να καταστραφούν, αλλά είναι δυνατόν να κατορθώσουν να μετατραπούν. Κάθε άνθρωπος που του αρέσει η ψυχολογική επανάσταση πρέπει να συλλογιστεί πάνω σε όλα όσα είναι το κβαντικό φαινόμενο για να βγάλει από αυτό την φανερή αυτοσύλληψη και τον αυτοσυλλογισμό του Είναι.

Τη μελέτη των κβάντας μπορεί να την πραγματοποιήσει εκείνος που ζει στην ίδια του την σάρκα την διανοητική δυναμική και που με αυτή έχει χειραφετήσει το νου.

Η ΥΠΕΡ-ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

Η υπερπειθαρχία και η τελειοποίηση του φυσικού σώματος κατορθώνονται μέσω της φυσικής φαρμακευτικής.

Όταν υπάρχει υπερπειθαρχία είναι φανερό ότι θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε την απ’ ευθείας Σοφία των αρχαιολογικών ντοκουμέντων. Έχοντας μια υπερπειθαρχία θα καταλάβουμε και θα αποδεχτούμε ότι την ζωή πρέπει να την πάρουμε σαν ένα θεληματικό γυμνάσιο.

Αυτόν που υποτάσσεται σε μια υπερπειθαρχία τον περιμένουν μεγάλοι θρίαμβοι.

Όποιοι ζουν μια υπερπειθαρχία θα πρέπει να είναι δυνατοί για να υποφέρουν την «μοναξιά στον δρόμο».

Ο ΦΑΝΕΡΟΣ ΑΥΤΟ-ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ

Για να καταλάβουμε τον φανερό αυτοσυλλογισμό χρειάζεται να μελετήσουμε την επιστολή του Ιακώβου που είναι γι’ αυτούς που δουλεύουν στο Μεγάλο Έργο, στην Επανάσταση της Διαλεκτικής.

Χρειάζεται να υποστηρίζονται το Μεγάλο Έργο και η ψυχολογική δουλειά με την πίστη, γιατί η πίστη φανερώνεται στα έργα.

Αυτός που ξέρει να χειρίζεται την γλώσσα θα κυριαρχήσει το σώμα και θα κυριαρχήσει και τους άλλους, και τέλος, θα προχωρά με ανερχόμενο τρόπο στο Μεγάλο Έργο και στην ψυχολογική Δουλειά.

Κατά το μέτρο που προχωράμε στην πρακτική αυτών των ψυχολογικών διδασκαλιών πρέπει να αποφεύγουμε να πέφτουμε σε άλλα ψυχολογικά λάθη όπως είναι αυτό του να γινόμαστε καυχησιάρηδες, όπως του να γινόμαστε υπερόπτες για να νικήσουμε στο Μεγάλο Έργο και στον φανερό αυτοσυλλογισμό.

Κάθε αλχημιστής, καβαλιστής και ψυχολόγος πρέπει να έχει πίστη. Η πίστη δεν είναι εμπειρική πρέπει να την κατασκευάσουμε. Κατασκευάζεται μελετώντας τον εαυτό μας και πειραματιζόμενοι με μας τους ίδιους.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

Οι Ντάρμα-Πάλας είναι οι τρομεροί Κύριοι της Δύναμης που έχουν ριχτεί ενάντια στις υλιστικές πλάνες των Κινέζων κομουνιστών.

Προσωπικά θα πάω στο Θιβέτ γιατί σε αυτόν τον ιερό τόπο κυοφορούνται μεγάλα πράγματα. Θα πάω να βοηθήσω τους Θιβετιανούς για να εξαλειφθούν τα βδελυρά ίχνη που έχουν αφήσει οι Κινέζοι.

Το Σαν Γκρι Λά βρίσκεται στην τέταρτη διάσταση και είναι μια πόλη Χίνας. Εκεί βρίσκεται ο Αξιοσέβαστος Δάσκαλος Κούτχουμι.

Το Θιβέτ μοιάζει πολύ με την Αίγυπτο και οι μοναχοί δεν αγνοούν τις εργασίες της μουμιοποίησης. Στο παρελθόν, οι θιβετιανοί μοναχοί έφερναν τις μούμιες τους στους κρατήρες των ηφαιστείων όπου βρίσκονταν τα μοναστήρια.

Δεν έχω κανενός είδους φόβο για να βεβαιώσω ότι είμαι ένας Θιβετιανός Λάμα. Θα ρωτήσουν πως γίνεται να βρίσκομαι και εδώ και εκεί, αυτό είναι δυνατόν μέσω του χαρίσματος της πανταχού Παρουσίας.

Ναι, στιγμιαία βρίσκομαι στην κοιλάδα του Αντιτάτβα, και την ίδια στιγμή, εδώ, στο Μεξικό. Σ’ αυτήν την κοιλάδα πραγματοποιούνται ιερές διαδικασίες. Το Μοναστήρι βρίσκεται στην δεξιά πλευρά της κοιλάδας. Παλαιότερα, το Μοναστήρι βρισκόταν στην τρίτη διάσταση, τώρα, βρίσκεται βυθισμένο στην τέταρτη κάθετο. Το κτίριο, στο εσωτερικό του, έχει μεγάλες αίθουσες όπου πραγματοποιούνται αντικειμενικές εργασίες. Σαν λάμα έχω μια μικρή αίθουσα εργασίας. Στην αυλή του Μοναστηριού μαζεύονται οι Ντάρμα-Πάλας.

Η Τάξη αποτελείται από 201 μέλη. Το ανώτερο επίπεδο αποτελείται από 72 Βραχμάνους. Αυτή η Τάξη είναι που κυβερνάει τις μοίρες της ανθρωπότητας.

Το Θιβέτ είχε καταληφθεί από Άγγλους και Κινέζους, αλλά είχαν αναγκαστεί να φύγουν από εκεί λόγω της τρομερής δύναμης των Ντάρμα-Πάλας.

Ο ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ

Οι Αγγελιαφόροι δεν μπορούν να ξεχάσουν το κοινωνικό ζήτημα, γι’ αυτό ο Κετζαλκόατλ εμφανίστηκε με δύο πρόσωπα: κοινωνικό και ψυχολογικό.

Στην περίπτωσή μου έχω ασχοληθεί με αυτές τις δύο απόψεις: τα ανθρώπινα προβλήματα προσανατολίζοντάς τα να λυθούν μέσω της επανάστασης της συνείδησης με ένα τρόπο διαλεκτικό, και τα προβλήματα του κεφαλαίου και της εργασίας, οδηγώντας τα να λυθούν μέσω του ΠΟΣΚΛΑ.

Εμπειρία:

«Του παρέδωσαν μία ράβδο που συμβόλιζε τα προβλήματα, τον πέρασαν σε ένα μυστικό Ιερό και συνάντησε σε αυτό το Ιερό τον Πατριάρχη Άγιο Αυγουστίνο. Ο Πατριάρχης πήρε από την βιβλιοθήκη ένα ογκώδες βιβλίο και του είπε: Θα σου διδάξω ένα μάντραμ για να αναζωπυρώνεις την φωτιά. Άνοιξε το βιβλίο…Άναψε μια φλογίτσα…Πρόφερε το μάντραμ Μ και η φωτιά αναζωπυρώθηκε. Όταν βγήκε έμαθε να τραγουδά το μάντραμ για να αναζωπυρώνει την φλόγα.

Ο Πατριάρχης Άγιος Αυγουστίνος γύρισε προς τον βωμό του Ναού ντυμένος με τα ιερατικά άμφια και ο Δάσκαλος Σαμαέλ επίσης…έβαλαν ένα τηγάνι στο δεξί του χέρι…σαν να έλεγαν: Έχεις αρπάξει το τηγάνι από το χερούλι!

Έκαναν μια μεγάλη αλυσίδα…

-Εμείς θα σε συνοδεύσουμε μορφοποιώντας όλη αυτή την μεγάλη μάχη.

Έτσι ώστε η Λευκή Αδελφότητα τον συνοδεύει…»

Δυστυχώς τα γνωστικά αδελφάκια δεν έχουν μελετήσει, δεν έχουν ζήσει την διδασκαλία μου που στην διάρκεια τόσων χρόνων έχω παραδώσει για να τους δώσω την ψυχολογική απελευθέρωση και αυτοί οι ίδιοι θέλησαν να σαμποτάρουν το Μεγάλο Έργο της Λευκής Αδελφότητας…

Παραδίδοντας τα κλειδιά της Επαναστατικής Ψυχολογίας και του ΠΟΣΚΛΑ, δεν θέλουμε να ανεβούμε αξιώματα ούτε να ζήσουμε από τον εθνικό προϋπολογισμό, το μόνο που θέλουμε είναι να είμαστε χρήσιμοι στην ανθρωπότητα, να χρησιμεύσουμε δίνοντας ψυχολογικούς κανόνες που εγώ ο ίδιος έχω πειραματιστεί για να κατορθώσει το διανοητικό ζώο την ολοκληρωτική επανάσταση…

Η αποστολή ενός Αγγελιαφόρου δεν είναι μόνο θρησκευτικό ζήτημα αλλά εναγκαλίζεται και το πολιτικό και ψυχολογικό ζήτημα των εθνών.

ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η κοινωνία είναι η προέκταση του ατόμου. Αν το άτομο είναι άπληστο, σκληρό, άσπλαχνο, εγωιστικό κ.λ.π., έτσι θα είναι και η κοινωνία. Είναι αναγκαίο να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Κάθε ένας από εμάς είναι εκφυλισμένος και γι’ αυτό η κοινωνία είναι εκφυλισμένη αναμφίβολα. Αυτό δεν μπορεί να το λύσει το τρομερό τέρας του υλισμού, αυτό μπορεί να το λύσει μόνο το άτομο με βάση την ολοκληρωτική του επανάσταση.

Έχει φτάσει η ώρα να συλλογιστούμε πάνω στην ίδια μας την μοίρα. Η βία δεν λύνει τίποτα. Η βία μπορεί να μας οδηγήσει μόνο στην αποτυχία. Χρειαζόμαστε ειρήνη, γαλήνη, συλλογισμό, κατανόηση.

Το πρόβλημα του κόσμου είναι το πρόβλημα του ατόμου. Οι αιματηρές επαναστάσεις δεν λύνουν τίποτα. Μόνο μέσω της εξυπνάδας θα λύσουμε το πρόβλημα του μποτιλιαρίσματος της συνείδησης.

Μόνο μέσω της εξυπνάδας μπορούμε να μετατρέψουμε το διανοητικό ζώο, πρώτα σε άνθρωπο, και μετά, σε υπεράνθρωπο. Μόνο με την Επανάσταση της Διαλεκτικής θα μπορέσουμε να νικήσουμε το τρομερό τέρας του υλισμού.

Η ανθρώπινη κοινωνία είναι η προέκταση του ατόμου. Αν θέλουμε πραγματικά μια ριζική αλλαγή, αν θέλουμε ένα καλύτερο κόσμο, χρειάζεται να αλλάξουμε ατομικά, να αλλάξουμε μέσα σε εμάς τους ίδιους, να μεταβάλουμε μέσα στην ίδια μας την ατομικότητα τους βδελυρούς παράγοντες που δημιουργούν στον κόσμο αθλιότητα και πόνο. Ας θυμηθούμε ότι η μάζα είναι ένα σύνολο από άτομα. Αν κάθε άτομο αλλάξει, η μάζα θα αλλάξει αναμφίβολα.

Είναι επείγον να σκοτώσουμε τον εγωισμό και να καλλιεργήσουμε τον Χριστοκεντρισμό, μόνο έτσι μπορούμε να κάνουμε έναν κόσμο καλύτερο. Είναι απαραίτητο να εξαλείψουμε την απληστία και την σκληρότητα που κάθε ένας μας φέρνει μέσα του. Μόνο έτσι, αλλάζοντας το άτομο, θα αλλάξει η κοινωνία, γιατί αυτή είναι μόνο η προέκταση του ατόμου.

Υπάρχει πόνος, υπάρχει πείνα, υπάρχει σύγχυση, αλλά τίποτα από αυτά δεν μπορεί να εξαλειφθεί μέσω των παραλόγων διαδικασιών της βίας. Όποιοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο με βάση επαναστάσεις αίματος και οινοπνευματωδών, ή χτυπώντας την Πολιτεία και με πυροβολισμούς, είναι τελείως λάθος γιατί η βία γεννά περισσότερη βία και το μίσος περισσότερο μίσος. Χρειαζόμαστε ειρήνη αν θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματα της ανθρωπότητας.

Δεν καταστρέφονται τα σκοτάδια με ροπαλιές και με αθεϊσμό, αλλά φέρνοντας το φως. Ούτε καταστρέφεται το λάθος πολεμώντας σώμα με σώμα μαζί του, αλλά διαδίδοντας την αλήθεια χωρίς την ανάγκη να επιτεθούμε στο λάθος. Όσο προχωρά η αλήθεια, το λάθος δεν μπορεί παρά να υποχωρήσει. Δεν πρέπει να αντιστεκόμαστε στο αρνητικό, αλλά να εφαρμόζουμε το θετικό άνευ όρων και να διδάσκουμε τα οφέλη του με την πράξη. Επιτιθέμενοι στο λάθος, θα προκαλέσουμε το μίσος αυτών που πλανώνται. Αυτό που χρειάζεται είναι να διαδίδουμε το φως της Επανάστασης της Διαλεκτικής για να διασκορπίσουμε τα σκοτάδια. Είναι επείγον να αναλύσουμε τις βασικές αρχές της μαρξιστικής διαλεκτικής και να αποδείξουμε στον κόσμο την τρομερή πραγματικότητα ότι δεν αντέχει μια ανάλυση σε βάθος και ότι είναι καθαρή σοφιστεία.

Να κάνουμε φως αν θέλουμε να νικήσουμε τα σκοτάδια. Να μην χύνουμε αίμα. Έχει φτάσει η ώρα να είμαστε κατανοητικοί.

Γίνεται αναγκαίο να μελετήσουμε το ίδιο μας το εγώ αν πραγματικά αγαπάμε τους ομοίους μας. Είναι απαραίτητο να καταλαβαίνουμε ότι μόνο σκοτώνοντας τους παράγοντες του εγωισμού και της σκληρότητας που κάθε ένας μας φορτώνεται μέσα του, μπορούμε να κάνουμε έναν κόσμο καλύτερο, έναν κόσμο χωρίς πείνα και χωρίς φόβο.

Η κοινωνία είναι το άτομο. Ο κόσμος είναι το άτομο. Αν το άτομο αλλάξει ριζικά, ο κόσμος θα αλλάξει αναπόφευκτα.

Η συνείδηση βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο και μόνο μετασχηματιζόμενοι ριζικά σαν άτομα, μπορούμε να σωθούμε και να σώσουμε την ανθρωπότητα.

ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Συνείδηση που κοιμάσαι…

Τι διαφορετική θα ήσουν αν ξυπνούσες…

Θα γνώριζες τα Επτά Μονοπάτια της Ευτυχίας,

θα ακτινοβολούσε παντού το Φως της Αγάπης σου,

θα αναγάλλιαζαν τα πτηνά μέσ’ το μυστήριο των δασών τους,

θα έλαμπε το φως του πνεύματος και χαρούμενα, τα στοιχειώδη,

θα τραγουδούσαν για σένα ποιήματα σε χορωδία.

Η ΦΩΤΙΣΗ

Εφαρμόστε με τάξη τις διδασκαλίες της Επανάστασης της Διαλεκτικής. Αρχίστε την Ολοκληρωτική Επανάστασή σας από αυτό το λεπτό. Αφιερώστε χρόνο στον εαυτό σας γιατί έτσι, τόσο ζωντανοί που είσαστε, με αυτό το τρομερό Εγώ μέσα σας, είστε μια αποτυχία.

Θέλω να αποφασίσετε να πεθάνετε ριζικά σε όλα τα επίπεδα του νου.

Πολλοί παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να βγουν στο αστρικό με την θέλησή τους. Όταν κάποιος ξυπνά την συνείδηση, η αστρική έξοδος παύει να είναι πρόβλημα. Οι κοιμισμένοι δεν χρησιμεύουν σε τίποτα!

Σ’ αυτό το έργο της Επανάστασης της Διαλεκτικής έχω παραδώσει την επιστήμη που χρειάζεται για να κατορθώσουμε το ξύπνημα της συνείδησης. Μην διαπράξετε το λάθος να διαβάσετε το βιβλίο αυτό σαν κάποιον που διαβάζει μια εφημερίδα. Μελετήστε το βαθειά κατά την διάρκεια πολλών χρόνων, ζήστε το, φέρτε το στην πρακτική.

Εκείνους που παραπονιούνται ότι δεν καταφέρνουν την φώτιση, τους συμβουλεύω υπομονή και γαλήνη. Η φώτιση έρχεται σε εμάς όταν διαλύσουμε το πολλαπλό Εγώ, όταν έχουμε στ’ αλήθεια πεθάνει στα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου.

Αυτοί που θέλουν άπληστα κρυφές δυνάμεις, αυτοί που χρησιμοποιούν την σεξογιόγκα σαν μια πρόφαση για να αποπλανούν γυναίκες, είναι τελείως λανθασμένοι και πηγαίνουν αντίθετα από τις αρχές και τις πειθαρχίες που εγκαθιστά ο Παγκόσμιος Γνωστικισμός.

Δουλέψτε στους τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης με τακτικό και τέλειο τρόπο.

Μην διαπράττετε το λάθος να μοιχεύετε και να εκπορνεύεστε. Εγκαταλείψτε το πεταλούδισμα. Εκείνοι που ζουν πεταλουδίζοντας από λουλούδι σε λουλούδι, από σχολή σε σχολή, είναι, στην πραγματικότητα, σίγουροι υποψήφιοι για την άβυσσο και τον δεύτερο θάνατο.

Εγκαταλείψτε την αυτοδικαίωση και την αυτοεκτίμηση. Μετατραπείτε σε εχθρούς των εαυτών σας αν στ’ αλήθεια θέλετε να πεθάνετε ριζικά. Μόνο έτσι θα κατορθώσετε την φώτιση.

Ξεκινήστε από το Ριζικό Μηδέν. Εγκαταλείψτε την μυστική υπερηφάνεια, την μυθομανία, τον πειρασμό να χαρακτηρισθείτε υπερφυσικοί. Όλοι σας είσαστε μονάχα διανοητικά ζώα καταδικασμένα με την ποινή να ζείτε.

Γίνεται επείγον και μη αναβλητέο να κάνετε μια καταγραφή των εαυτών σας, για να ξέρετε αυτό που πραγματικά είσαστε.

Να είστε ταπεινοί για να φτάσετε την φώτιση, και όταν την φτάσετε, να είστε ακόμα πιο ταπεινοί.

---

[1] Των μεγάλων πραγμάτων.

[2] Από το Probo=ακέραιο και Providad=ακεραιότητα.

[3] Ο κάτω κόσμος, ο Άδης.

[4] Καταγωγή και εξελικτική ανάπτυξη των ειδών και γενικότερα των οικογενειών των ζωντανών όντων.