ΤΑ ΤΡΙΑ ΒΟΥΝΑ - α μέρος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΤΕΣΣΕΡΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

1. ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ

2. ΘΡΗΣΚΕΙΑ

3. ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

4. ΘΕΟΣΟΦΙΑ

5. Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΣ

6. Ο ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ

7. Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

8. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ JINAS

9. ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ΚΥΜΑ

10. Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΦΩΤΙΑ

11. Η ΙΕΡΗ ΑΓΕΛΑΔΑ

ΤΕΣΣΕΡΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Χωρίς να θέλουμε να θίξουμε ευαισθησίες, πρέπει να τονίσουμε την βασική ιδέα ότι στο πνευματικό και μορφωτικό περιβάλλον της σύγχρονης ανθρωπότητας, συνυπάρχουν αρκετές οργανώσεις αξιοσέβαστες, που ειλικρινά πιστεύουν ότι γνωρίζουν τον μυστικό δρόμο Και παρ’ όλα αυτά δεν τον γνωρίζουν.

Ας μας επιτραπεί να πούμε με μεγάλη επισημότητα ότι δεν θέλουμε να κάνουμε καταστρεπτική κριτική. Δίνουμε έμφαση, κι είναι φανερό ότι αυτό δεν είναι έγκλημα.

Σαφώς και από έναν απλό βαθύ σεβασμό προς τους πλησίον μας, ποτέ δεν θα καταφερόμαστε ενάντια σε καμιά μυστική οργάνωση.

Δεν θα μπορούσαμε να κριτικάρουμε κανένα ανθρώπινο ον για κάτι που αγνοεί, για κάτι που ποτέ δεν διδάχτηκε. Ο μυστικός δρόμος δεν έχει ποτέ αποκαλυφθεί στο κοινό.

Με όρους αυστηρά Σωκρατικούς θα λέγαμε ότι πολλοί «διαβασμένοι» που ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν σε βάθος την Στενωπό της Κόψης του Ξυραφιού, όχι μόνο αγνοούν, αλλά επιπλέον αγνοούν ότι αγνοούν.

Μη θέλοντας να κατονομάσουμε ή να μειώσουμε πνευματικές οργανώσεις οποιασδήποτε μορφής και χωρίς διάθεση να προσβάλουμε κανέναν, θα πούμε απλά ότι ο αγνοών μορφωμένος όχι μόνο δεν ξέρει, αλλά επιπλέον δεν γνωρίζει ότι δεν ξέρει.

Σε όλα τα καθαγιασμένα βιβλία της αρχαιότητας γίνεται αναφορά στον μυστικό δρόμο, κατονομάζεται σε πολλά κεφαλαία, αλλά οι άνθρωποι δεν τον γνωρίζουν.

Να αποκαλύψει, να δείξει, να διδάξει το εσωτερικό μονοπάτι που οδηγεί στην τελική απελευθέρωση, είναι ακριβώς ο σκοπός αυτού του έργου που έχετε στα χέρια σας, αγαπητέ αναγνώστη. Αυτό είναι ένα ακόμα βιβλίο του Πέμπτου Ευαγγελίου.

Ο Γκαίτε, ο μεγάλος Γερμανός μύστης, είχε πει: «Όλη η θεωρία είναι γκρίζα και μόνο το δέντρο με τους χρυσούς καρπούς, η ζωή, είναι πράσινο».

Μεταβατικές βιώσεις είναι αυτό που πραγματικά μεταδίδουμε σε αυτό το καινούργιο βιβλίο: αυτό που έχουμε εξακριβώσει, αυτό που έχουμε πειραματιστεί άμεσα.

Επείγει να χαράζουμε τους χάρτες του δρόμου, να υποδεικνύουμε με ακρίβεια κάθε βήμα, να επισημαίνουμε τους κινδύνους κ.τ.λ.

Πριν από καιρό, οι φύλακες του Αγίου Τάφου μου είπαν: «Ξέρουμε ότι φεύγεις, όμως πριν φύγεις θα πρέπει να αφήσεις στην ανθρωπότητα τους χάρτες του δρόμου και του λόγου σου».

Εγώ απάντησα λέγοντας: «Αυτό θα κάνω». Από τότε, υποχρεώθηκα επίσημα να γράψω αυτό το βιβλίο.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ

Δεν είναι άσκοπο να βεβαιώσω επίσημα ότι γεννήθηκα με τεράστιες πνευματικές ανησυχίες να το αρνηθώ θα ήταν παράλογο.

Παρ’ όλο που σε πολλούς θα φαινόταν κάτι το ασυνήθιστο και απίστευτο το συγκεκριμένο γεγονός ότι υπάρχει κάποιος στον κόσμο που μπορεί να θυμάται στο ακέραιο το σύνολο της ύπαρξης του, συμπεριλαμβανομένου μέχρι του ίδιου του συμβάντος της γέννησης, θέλω να τονίσω ότι είμαι ένας απ’ αυτούς.

Μετά από τις γνωστές διαδικασίες της γέννησης μου, καθαρός και όμορφα ντυμένος, τρυφερά εναποτέθηκα στο μητρικό κρεβάτι κοντά στην μητέρα μου.

Κάποιος γίγαντας πολύ αγαπητός, πλησιάζοντας το άγιο εκείνο κρεβάτι, και χαμογελώντας με γλυκύτητα, με κοιτούσε- ήταν ο πατέρας μου.

Λέω με σαφήνεια και χωρίς περιστροφές ότι στο ξημέρωμα κάθε ύπαρξης περπατάμε συνήθως με τα τέσσερα, μετά με τα δύο και τέλος με τα τρία. Σαφώς το τρίτο είναι το μπαστούνι των γέρων.

Και η δική μου περίπτωση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση του γενικού κανόνα αυτού. Στους έντεκα μήνες ζωής μου θέλησα να περπατήσω και το κατάφερα, πατώντας γερά στα πόδια μου.

Ακόμα θυμάμαι καθαρά εκείνη την θαυμαστή σκηνή, που βάζοντας τα χέρια μου επάνω στο κεφάλι έκανα το μασονικό σήμα βοήθειας: «ΕLΑΙ ΒΝΕ ΑL ΜΑΝΑΗ».

Ακόμα και τώρα που δεν έχω χάσει την ικανότητα να εκπλήσσομαι, πρέπει να πω ότι αυτό το γεγονός που συνέβη τότε μου φάνηκε θαυμάσιο. Το να περπατά κανείς για πρώτη φορά με το σώμα που του έδωσε η Μάνα Φύση, είναι χωρίς αμφιβολία κάτι το αξιοθαύμαστο.

Πολύ ήρεμα προχώρησα προς το παλιό παράθυρο από όπου μπορούσες να παρακολουθήσεις το πηγαινέλα του πολύχρωμου πλήθους, που στο τέλος εξαφανιζόταν στο βάθος του γραφικού δρόμου του χωριού μου.

Το να γαντζωθώ από τα κάγκελα του παμπάλαιου παραθύρου, ήταν για μένα η πρώτη μου περιπέτεια· ευτυχώς που ο πατέρας μου -άνθρωπος πολύ προνοητικός- εξορκίζοντας από νωρίτερα τον κίνδυνο, είχε τοποθετήσει ένα συρμάτινο πλέγμα στο μπαλκόνι για να μην πέσω στον δρόμο. Παράθυρο παμπάλαιο σε μεγάλο ύψος! Όταν το θυμάμαι! Παμπάλαιο, εκατόχρονο σπίτι όπου έκανα τα πρώτα μου βήματα...

Ασφαλώς σε αυτήν την ηδονική ηλικία αγαπούσα τα διασκεδαστικά παιχνίδια με τα οποία διασκεδάζουν τα μικρά, αυτό όμως δεν εμπόδιζε καθόλου την εξάσκηση των πρακτικών του διαλογισμού μου.

Αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής μου που όλοι μαθαίνουν να περπατούν, συνήθιζα να κάθομαι σταυροπόδι σε ανατολίτικο στυλ και να διαλογίζομαι.

Τότε ήταν που σκεπτόμουν σε αναδρομική μορφή τις περασμένες μου μετενσαρκώσεις και είναι φανερό ότι με επισκέπτονταν πολλοί άνθρωποι από τους αρχαίους καιρούς. Όταν τελείωνε η άφατη έκσταση μου και επέστρεφα στην κανονική, κοινή και συνηθισμένη κατάσταση, κοιτούσα με πόνο τους παλιούς τοίχους εκείνου του εκατόχρονου πατρικού σπιτιού, όπου εγώ φαινόμουν, παρά την ηλικία μου, ένας παράξενος ερημίτης.

Πόσο μικρός αισθανόμουν ανάμεσα σε αυτούς τους τραχείς τοίχους! Και έκλαιγα... Ναι!... Έκλαιγα όπως τα μωρά παιδιά...

Και θρηνούσα μέσα στο κλάμα μου λέγοντας: «Κι άλλη φορά σε ένα νέο φυσικό σώμα. Πόσο οδυνηρή είναι η ζωή. Αχ! Αχ! Αχ!»

Τις στιγμές αυτές έτρεχε κοντά μου η καλή μου μητέρα πάντα με πρόθεση να με βοηθήσει, λέγοντας: «Το παιδί πεινά ή διψά» κ.τ.λ. Δεν ξεχνώ ποτέ τις στιγμές που χαρούμενος έτρεχα στους ηλιόλουστους διαδρόμους του σπιτιού μου...

Τότε ήταν που μου συνέβαιναν φαινόμενα μεταφυσικά, υπερβατικά: δηλαδή άκουγα τον πατέρα μου να με φωνάζει από το δωμάτιο του· εγώ τον έβλεπα με ρούχα ύπνου και όταν προσπαθούσα να τον φτάσω, εξαφανιζόταν και χανόταν στην άγνωστη διάσταση.

Όμως εξομολογούμαι ειλικρινά ότι αυτού του είδους τα φαινόμενα μου ήταν ήδη γνωστά. Έμπαινα απλά στην κρεβατοκάμαρά του και διαπίστωνα σε άμεση μορφή ότι το κοιμισμένο του σώμα ήταν κοιμισμένο εκεί στην αρωματισμένη κρεβατοκάμαρά από καόβα· μονολογούσα τότε τα εξής: «Α! Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η ψυχή του πατέρα μου βρίσκεται έξω από το σαρκικό του σώμα σε αυτές τις στιγμές που κοιμάται».

Εκείνη την εποχή άρχισε να κάνει την εμφάνισή του ο βουβός κινηματογράφος και πολύς κόσμος μαζευόταν στην δημόσια πλατεία, τα βράδια, για να διασκεδάσει παρακολουθώντας ταινίες σε ανοιχτό χώρο σε μια πρωτόγονη οθόνη: ένα τεντωμένο σεντόνι καρφωμένο επάνω σε δύο ξύλα...

Εγώ στο σπίτι, είχα έναν εντελώς διαφορετικό κινηματογράφο: κλεινόμουν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και κάρφωνα το βλέμμα μου στον τοίχο.

Μετά από λίγες στιγμές αυθόρμητης και αγνής συγκέντρωσης, φωτιζόταν εκπληκτικά ο τοίχος σαν πολυδιάστατη οθόνη, εξαφανίζονταν οριστικά οι τοίχοι, ξεπρόβαλαν ύστερα από το άπειρο διάστημα ζωντανά τοπία της Μεγάλης Φύσης, παιχνιδιάρικοι γκνόμοι, αερικοί σίλφοι, σαλαμάνδρες της φωτιάς, οντίνες των νερών, νεράιδες της απέραντης θάλασσας, ευτυχισμένα πλάσματα που έπαιζαν μαζί μου, απείρως ευτυχισμένα όντα.

Ο κινηματογράφος μου δεν ήταν βουβός, ούτε χρειαζόταν τον Ροδόλφο Βαλεντίνο ή την «περίφημη άσπρη γατούλα» του καιρού εκείνου. Ο κινηματογράφος μου ήταν επίσης ομιλών και όλα τα πλάσματα που παρουσιάζονταν στην ειδική οθόνη, τραγουδούσαν ή μιλούσαν στον αγνότατο όρθρο της πρωτότοκης θεϊκής γλώσσας, που τρέχει σαν χρυσό ποτάμι κάτω από το πυκνό δάσος του ήλιου.

Αργότερα καθώς πολλαπλασιαζόταν η οικογένεια μου, προσκαλούσα τα αθώα αδελφάκια μου και εκείνα μοιράζονταν μαζί μου αυτήν την ασύγκριτη ευτυχία κοιτάζοντας ήρεμα τις αστρικές φιγούρες στον φανταστικά καταπληκτικό τοίχο του σκοτεινού δωματίου.

Ήμουνα πάντα ένας λάτρης του ήλιου και τόσο στο ξημέρωμα όσο και στην δύση, ανέβαινα στα κεραμίδια του σπιτιού μου (τότε δεν υπήρχαν ταράτσες) και καθισμένος σε ανατολίτικο στυλ σαν ένας μικρός γιόγκι, επάνω στα κεραμίδια από ψημένο πηλό, κοίταζα το βασιλικό άστρο σε κατάσταση έκστασης, βουλιάζοντας έτσι σε βαθύ διαλογισμό. Και τι τρομάρα έπαιρνε η ευγενική μου μητέρα βλέποντας με να περπατώ στα κεραμίδια.

Πάντα, όποτε ο γέρο-πατέρας μου άνοιγε την παλιά πόρτα της ντουλάπας, αισθανόμουν σαν να ήθελε να μου παραδώσει εκείνη την μοναδική ζακέτα ή το σακάκι με το πορφυρό χρώμα στο οποίο λαμποκοπούσαν χρυσαφένια κουμπιά...

Παλιό εξάρτημα ιπποτικής φορεσιάς που χρησιμοποιούσα με κομψότητα σε εκείνη την παλιά μου μετενσάρκωση όταν ονομαζόμουν Συμεών Μπλέλερ. Καμιά φορά σκεπτόμουν ότι μέσα σε αυτό το παλιό ντουλάπι ίσως να υπήρχαν φυλαγμένα σπαθιά και ξίφη από τον παλιό καιρό.

Δεν ξέρω αν ο πατέρας μου με καταλάβαινε· σκεπτόμουν καμιά φορά ότι ίσως να μπορούσε να μου παραδώσει τα αντικείμενα αυτής της περασμένης ύπαρξης· ο γέρος με κοίταζε και αντί όλων αυτών των πραγμάτων μου έδινε ένα καροτσάκι για να παίξω, παιχνίδι της ευτυχισμένης μου αθωότητας των νηπιακών μου χρόνων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Διδαγμένος με καλούς τρόπους, ομολογώ ειλικρινά, και χωρίς φραγμούς, ότι ανατράφηκα με την επίσημη θρησκεία του τόπου μου.

Το να κάνω αταξίες με κάποιον στην αίθουσα κατά την διάρκεια της λειτουργίας, πάντα μου φαινόταν απαίσιο. Από μικρός είχα την αίσθηση της ευλάβειας και του σεβασμού. Ποτέ δεν ήθελα να μαζεύω του ώμους μου κατά την διάρκεια της λατρείας. Ποτέ δεν με ευχαρίστησε να το σκάσω από τις ιερές μου υποχρεώσεις, ούτε να κοροϊδέψω τα άγια πράγματα.

Χωρίς να θέλω τώρα να μπλέκομαι μέσα σε αγκάθια και βάτους, πρέπει να πω μόνο ότι στην τάδε μυστικιστική αίρεση -δεν έχει σημασία ποιο είναι το όνομα της- βρήκα θρησκευτικές αρχές κοινές σε όλες τις εξομολογητικές θρησκείες του κόσμου. Να τις αναφέρουμε σήμερα, είναι κατάλληλο για το καλό του Μεγάλου Σκοπού.

ΟΥΡΑΝΟΙ

Τους συναντούμε σε όλες τις εξομολογητικές θρησκείες, αν και με διαφορετικά ονόματα· όμως, αυτοί είναι πάντοτε εννέα, όπως έλεγε τόσο σωστά ο Φλωρεντιανός Δάντης στην κλασσική του «Θεία Κωμωδία»:

1) Ουρανός της Σελήνης (Αστρικός κόσμος)

2) Ουρανός του Ερμή (Διανοητικός κόσμος)

3) Ουρανός της Αφροδίτης (Αιτιατός κόσμος)

4) Ουρανός του Ήλιου (Βουδικός ή διαισθησιακός κόσμος)

5) Ουρανός του Άρη (Ατμικός Κόσμος. Περιοχή του Άτμαν)

β) Ουρανός του Δία (Νιρβάνα)

7) Ουρανός του Κρόνου (Παρανιρβανικός κόσμος)

8) Ουρανός του Ουρανού (Μαχαπαρανιρβανικός κόσμος)

9) Ουρανός του Ποσειδώνα (Ο Έμπειρος)

Είναι φανερό και αυταπόδεικτο ότι αυτοί οι εννέα ουρανοί που σε καλή ώρα προαναφέρθηκαν, βρίσκονται επίσης μέσα σε μας τους ίδιους, εδώ και τώρα, περνιούνται και διαπερνιούνται αμοιβαία χωρίς να συγχέονται.

Προφανώς αυτοί οι εννέα ουρανοί βρίσκονται τοποθετημένοι σε εννέα ανώτερες διαστάσεις. Σαφώς πρόκειται για εννέα παράλληλα σύμπαντα.

ΚΟΛΑΣΕΙΣ

Δεν είναι υπερβολή σε αυτό το εσωτεριστικό Μήνυμα των Χριστουγέννων του 1972-73 να θυμηθούμε με κάποια έμφαση πολύ ιδιαίτερη τις διάφορες θρησκευτικές κολάσεις...

Ας ανακαλέσουμε με επισημότητα, ας κάνουμε μνήμη από τις πολλαπλές προϊστορικές και ιστορικές κολάσεις. Αναμνήσεις και αναπολήσεις υπάρχουν παντού για κολάσεις Κινέζικες, Μωαμεθανικές, Βουδιστικές, Χριστιανικές κ.τ.λ. Καταλήγει αναντίρρητο ότι όλες αυτές οι διαφορετικές κολάσεις χρησιμεύουν σαν σύμβολο για τον βυθισμένο ορυκτό κόσμο...

Φανερά ο Δάντης, θαυμαστός μαθητής του Βιργιλίου του ποιητή της Μάντουα, ανακαλύπτει με μυστικιστική έκπληξη την στενή σχέση, η οποία υπήρχε μεταξύ των εννέα Δαντικών κύκλων και των εννέα ουρανών...

Το Μπάρντο Θοντόλ, θιβετιανό βιβλίο των πνευμάτων του άλλου κόσμου, ξεπηδά περίφημο μπροστά στα μάτια μας, κάνοντας μας να δούμε την ωμή πραγματικότητα των κόσμων κολάσεων μέσα στο εσωτερικό του πλανητικού οργανισμού στον οποίο ζούμε.

Είναι φανερό ότι οι εννέα Δαντικοί κύκλοι μέσα στο εσωτερικό της Γης, αντιστοιχούν επιστημονικά με τις εννέα παραδιαστάσεις, τις βυθισμένες κάτω από την τρισδιάστατη περιοχή του Ευκλείδη.

Καταλήγει φανερή και απτή η κοσμική ύπαρξη των κόσμων κολάσεων σε κάθε κόσμο του άπειρου διαστήματος. Προφανώς το βυθισμένο ορυκτό βασίλειο δεν είναι πραγματικά μια εξαίρεση του πλανήτη Γη.

ΑΓΓΕΛΟΛΟΓΙΑ

Ο κόσμος όλος κατευθύνεται, φυλάγεται και εμψυχώνεται από σειρές σχεδόν ατελείωτες Ιεραρχιών συνειδητών όντων, έχοντας κάθε ένα από αυτά τα όντα μια αποστολή να εκτελεί και τα οποία (μπορεί να ονομάζονται με αυτό ή εκείνο το όνομα Ντιάν Τσόχανς, Άγγελοι ή Ντέβας, κ.τ.λ.) δεν είναι παρά μόνο Αγγελιοφόροι, με την έννοια ότι είναι πράκτορες των καρμικών και κοσμικών νόμων. Διαφέρουν ως το άπειρο στους αντίστοιχους βαθμούς συνείδησης και νοημοσύνης και είναι όλα τέλειοι Άνθρωποι με την πιο τέλεια έννοια της λέξης.

Πολλαπλές αγγελικές υπηρεσίες χαρακτηρίζουν την θεϊκή Αγάπη. Κάθε Ελοΐμ εργάζεται στην ειδικότητα του. Εμείς μπορούμε και πρέπει να κάνουμε έκκληση στην αγγελική προστασία.

ΘΕΟΣ

Όλες οι θρησκείες είναι πολύτιμα μαργαριτάρια περασμένα στην χρυσή κλωστή της θεϊκότητας.

Είναι φανερή η αγάπη που αισθάνονται όλες οι Μυστικές Οργανώσεις του κόσμου για το θεϊκό: Αλλάχ, Μπράχμα, Ταό, Ζεν, Ι.Α.Ο., Ιησούς, Θεός κ.τ.λ.

Ο θρησκευτικός Εσωτερισμός δεν διδάσκει τον αθεϊσμό σε καμιά μορφή, εκτός από την μορφή που περικλείει η σανσκριτική λέξη «nastika»: μη αποδοχή ειδώλων, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρωπόμορφου θεού των αγνοούντων ανθρώπων. Θα ήταν παράλογο πράγμα να πιστεύεις σε έναν ουράνιο δικτάτορα που καθισμένος εκεί ψηλά στον τυραννικό του θρόνο θα έστελνε αστραπόβροντα και κεραυνούς ενάντια σε αυτή την θλιβερή ανθρώπινη μυρμηγκοφωλιά.

Ο Εσωτερισμός παραδέχεται έναν Λόγο ή ένα συλλογικό Δημιουργό του σύμπαντος, έναν αρχιτέκτονα Δημιουργό. Είναι αναμφισβήτητο ότι αυτός ο Δημιουργός δεν είναι μια ανθρωπόμορφη θεότητα, όπως πολλοί νομίζουν λανθασμένα, αλλά το σύνολο των Ντίαν τσόχανς Αγγέλων, Αρχαγγέλων, και υπολοίπων δυνάμεων. Ο Θεός είναι Θεοί.

Είναι γραμμένο με πύρινα γράμματα στο υπέρλαμπρο βιβλίο της ζωής, ότι ο Θεός είναι ο Στρατός της Φωνής, η Μεγάλη Λέξη, ο Λόγος.

«Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και ο Λόγος ήταν ο Θεός. Όλα έγιναν από Αυτόν, και χωρίς Αυτόν τίποτε από αυτά που έχουν γίνει, δεν θα υπήρχε».

Είναι αποδεδειγμένο και φανερό, ότι οποιοσδήποτε αυθεντικός Άνθρωπος που κατορθώνει την πραγματική τελειότητα, εισέρχεται γι’ αυτόν το λόγο στο ρεύμα του ήχου, στις ουράνιες στρατιές που αποτελούνται από τους Βούδες ευσπλαχνίας, Αγγέλους, Πλανητικά Πνεύματα, Ελοϊμ, Rishi, Prajapatis κ.τ.λ.

Μας έχει ειπωθεί με έμφαση ότι ο Λόγος ηχεί και αυτό είναι φανερό. Ο Δημιουργός, ο Λόγος, είναι μια τέλεια πολλαπλή μονάδα.

Όποιος λατρεύει τους θεούς, όποιος τους προσκυνά, μπορεί να συλλάβει καλύτερα το βαθύ νόημα των διαφόρων θείων φάσεων τα

ου αρχιτέκτονα Δημιουργού.

Όταν η ανθρωπότητα κορόιδεψε τους Άγιους Θεούς, έπεσε θανάσιμα τραυματισμένη στον πρόστυχο υλισμό της Εποχής αυτής του Σιδήρου.

Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ

Μπορούμε και μέχρι οφείλουμε να εξαλείψουμε ριζικά όλα τα υποκειμενικά ψυχικά ακόλουθα σκοτεινά και διεστραμμένα που φέρουμε μέσα μας· όμως, είναι ασυζήτητο ότι ποτέ δεν θα μπορούσαμε να διαλύσουμε σε μας τους ίδιους την σκιά του Εσώτερου Λόγου.

Καταλήγει καθαρό και σαφές ότι ο Εωσφόρος είναι η αντίθεση του Δημιουργού, η ζωντανή σκιά του, προβαλλόμενη στον βαθύ πάτο του μικρόκοσμου ανθρώπου.

Ο Εωσφόρος είναι ο Φύλακας της Πόρτας, και των Κλειδιών του Αγιαστηρίου, για να μην εισέρχονται σε αυτόν παρά οι χρισμένοι που κατέχουν το Μυστικό του Ερμή.

Και μια που γράψαμε το τόσο απεχθές όνομα για τα ευλαβή αυτιά του όχλου, θα ήταν απαραίτητο να πούμε επίσης ότι ο εσωτεριστικός Λούσιφερ της Αρχαϊκής Διδασκαλίας είναι το άκρο αντίθετο από αυτό που οι θεολόγοι, όπως ο περίφημος Desmus-Eaux και ο Μαρκήσιος της Mirville υποθέτουν λανθασμένα. Δηλαδή είναι η αλληγορία του καλού, το σύμβολο της πιο μεγάλης θυσίας (Χριστός-Λούσιφερ) των γνωστικών και ο θεός της Γνώσης κάτω από άπειρα ονόματα: Φως και σκιά, μυστηριώδης συμβίωση του Ηλιακού Λόγου, τέλεια πολλαπλή μονάδα. ΙΝΡΙ είναι ο Λούσιφερ.

ΔΑΙΜΟΝΙΑ

Οι διάφορες θρησκευτικές θεογονίες μας περιγράφουν σαν τιμωρημένους, αυτούς τους Θεϊκούς Λόγους που μετενσαρκωμένοι σε ανθρώπινα σώματα, θα έκαναν το ασυγχώρητο σφάλμα να πέσουν στην ζωώδη γέννηση.

Αυτά τα σκοτεινά πνεύματα είναι πεσμένοι άγγελοι, αυθεντικά δαιμόνια με το πιο πλήρες νόημα της λέξης.

Παράλογο να διαβεβαιώσουμε ότι αυτοί οι αντάρτες θα είχαν δώσει τον νου στον άνθρωπο· είναι φανερό ότι αυτοί οι πεσμένοι άγγελοι είναι αληθινές κοσμικές αποτυχίες.

Επί την ευκαιρία να θυμηθούμε σε αυτές τις στιγμές τα απάνθρωπα ονόματα των Αντραμελέκ, Μπελιάλ, Μολώχ, Βάαλ κ.τ.λ., των οποίων οι τρομερές βδελυρότητες μπορούν να μελετηθούν από οποιονδήποτε μύστη, που γνωρίζει την Λευκή Αδελφότητα, στα ακασικά αρχεία της Φύσης.

Ξεχωρίστε μεταξύ του τι είναι μια εσωτερική πτώση και μια κάθοδος. Προφανώς αυτοί οι αντάρτες άγγελοι δεν κατέβηκαν, έπεσαν και αυτό είναι διαφορετικό.

ΤΟ ΛΙΜΠΟ

Ενημερωμένοι για την Παγκόσμια Ιστορία, ξέρουμε καλά αυτό που πραγματικά είναι ο Όρχος των κλασσικών Ελλήνων και Λατίνων. Το Λίμπο των εσωτεριστών Χριστιανών.

Δεν είναι άχρηστο σε αυτό το κείμενο, να δώσουμε έμφαση στην μεταβατική ιδέα ότι το Λίμπο είναι πραγματικά ο προθάλαμος των κόσμων κολάσεων. Όλα τα σπήλαια, τα γνωστά και τα άγνωστα, αποτελούν ένα τεράστιο και αδιάκοπο δίκτυο που περικλείει όλον τον πλανήτη Γη, αποτελώντας τον Όρχο των κλασσικών -όπως έχουμε αναφέρει πιο πάνω- το αυθεντικό Λίμπο του γνωστικού εσωτερισμού. Ο άλλος κόσμος, τελικά, όπου ζούμε μετά τον θάνατο μας.

Αντιστοιχεί στο Λίμπο εκείνη η μυστικιστική και τρομερή αλληγορία που λέει: «Εκεί ζουν εκείνα τα μικρά αθώα πλάσματα που πέθαναν χωρίς να πάρουν τα νερά της βάφτισης».

Μέσα στον γνωστικό εσωτερισμό, αυτά τα νερά είναι γενετικού τύπου και αποτελούν το Ens Seminis (την οντότητα του σπέρματος όπως θα έλεγε και ο Παράκελσος).

Το μυστήριο της Βάφτισης των διαφόρων λατρειών συμβολίζει την Σεξο-Γιόγκα, το Maithuna, την Σεξουαλική Μαγεία. Στον μυελό και στο σπέρμα ενυπάρχει το κλειδί της σωτηρίας και οτιδήποτε δεν προέρχεται από εκεί, από αυτόν τον δρόμο, είναι βέβαια ένα άχρηστο χάσιμο χρόνου.

Τα αθώα παιδιά είναι εκείνοι οι άγιοι που δεν εργάστηκαν με τα σπερματικά νερά της πρώτης στιγμής. Ενάρετοι άνθρωποι που πίστεψαν δυνατή την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι, χωρίς να εκπληρωθεί η υποχρέωση του μυστηρίου της Βάφτισης. Αγνόησαν την Σεξουαλική Μαγεία ή την απέρριψαν εμφατικά.

Μόνο ο Ερμής, ο αρχηγός και κλητής των ψυχών, παίρνοντας το Κηρύκειο της Σοφίας στο δεξιό του χέρι, μπορεί να καλέσει ξανά στην ζωή τα δυστυχισμένα και αθώα πλάσματα που κατακρημνίστηκαν στον Όρχο.

Μόνο αυτός, ο Αρχιμάγος και Ιεροφάντης μπορεί να τις κάνει να ξαναγεννηθούν σε κατάλληλα περιβάλλοντα για την γόνιμη και δημιουργική δουλειά στο Αμόνι των Κυκλώπων.

Έτσι ο Ερμής, ο Αγγελιαφόρος και Λύκος του Ήλιου, κάνει να εισέρχονται οι ψυχές του Λίμπο στις ουράνιες στρατιές...

ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ

Ας ορίσουμε το Καθαρτήριο ως εξής: Κατώτατη μοριακή περιοχή, ζώνη τύπου Υπό-Σεληνιακού, βυθισμένο Αστρικό (Κάμα Λόκα δευτερεύον).

Στον καθαρτήριο κόσμο πρέπει να τηγανίζουμε τους σπόρους του κακού, να εξαλείφουμε παρανθρώπινες νύμφες κάθε είδους, να γίνει κάθαρση κάθε διαφθοράς, να καθαριστούμε ριζικά.

Ο Δάντης Αλιγκιέρι μιλώντας για το Καθαρτήριο, λέει:

«Πλησιάζουμε μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που προηγούμενα μου είχε φανεί σαν κόψιμο του τοίχου, όμοια με την ρωγμή που χωρίζει ένας τοίχος, κι είδα μια πόρτα στην οποία ανεβαίνεις από τρία σκαλοπάτια διαφορετικού χρώματος κι έναν θυρωρό που ακόμα δεν είχε πει λέξη.

Και καθώς εγώ άνοιγα όλο και περισσότερο τα μάτια μου, τον είδα καθισμένο στο κεφαλόσκαλο, με πρόσωπο τόσο φωτεινό που δεν μπορούσα να σταματήσω την ματιά μου επάνω του. Κρατούσε στο χέρι ένα γυμνό σπαθί, που αντανακλούσε τις ακτίνες του προς το μέρος μας, έτσι που άδικα προσπάθησα να στεριώσω την ματιά μου επάνω σ’ αυτό.

-Πέστε μου από κει, τι θέλετε; άρχισε να λέει.

-Που είναι αυτός που σας συνοδεύει; Προσέξτε να μην είναι ο ερχομός σας πένθιμος.

-Μια ουράνια κυρία, που ξέρει απ’ αυτά τα πράγματα, απάντησε ο Δάσκαλος μου, μας είπε προ ολίγου: «Πηγαίνετε εκεί, εκείνη είναι η πόρτα».

-Αυτή οδηγεί ευτυχισμένα τα βήματα σας -απάντησε ο ευγενικός θυρωρός. Ελάτε λοιπόν και ανεβείτε τις σκάλες μας.

Προχωρούμε· το πρώτο σκαλοπάτι ήταν από άσπρο μάρμαρο τόσο γυαλιστερό, σκληρό και ίσιο που αντικατοπτρίστηκα ολόκληρος· το δεύτερο ήταν πιο σκούρο απ’ το τουρκουάζ, ήταν από μια πέτρα ασβεστοποιημένη και άγρια και θρυμματισμένη στο μήκος και στο πλάτος της· το τρίτο, που ακουμπούσε στ’ άλλα, μου φαινόταν από μια πορφύρα τόσο κόκκινη σαν το αίμα που βγαίνει απ’ τις φλέβες.

Επάνω σ’ αυτό το τελευταίο είχε και τα δύο του πόδια ο Άγγελος του θεού που, καθισμένος στο κατώφλι, μου φάνηκε από διαμάντι. Ο οδηγός μου μ’ οδήγησε από τα τρία σκαλιά, λέγοντας:

-Ζήτα ταπεινά ν’ ανοίξει η πόρτα.

Γονάτισα ταπεινά στ’ άγια πόδια, του ζήτησα ν’ ανοίξει από ευσπλαχνία αλλά προηγουμένως εκτύπησα το στήθος μου τρεις φορές.

Με την άκρη του σπαθιού του μου χάραξε στο μέτωπο επτά φορές το γράμμα και είπε:

-Προσπάθησε να πλύνεις αυτούς τους λεκέδες όταν μπεις μέσα.

Αμέσως έβγαλε μέσα απ’ τα ρούχα του, που είχαν το χρώμα της στάχτης ή της ξεραμένης γης, δυο κλειδιά, απ’ τα οποία το ένα ήταν χρυσό και τ’ άλλο ασημένιο. Πρώτα με το ασημένιο κι ύστερα με το χρυσαφένιο, έκανε στην πόρτα αυτό που εγώ ήθελα.

-Όταν ένα από τα κλειδιά δεν κατορθώνει ν’ ανοίξει την πόρτα και δεν γυρίζει κανονικά στην κλειδαριά, μας είπε, αυτή η είσοδος δεν ανοίγει. Ένα απ’ αυτά είναι πιο πολύτιμο, όμως το άλλο χρειάζεται περισσότερη τέχνη και εξυπνάδα για ν’ ανοίξει, γιατί είναι αυτή που κινεί το ελατήριο. Ο Πέτρος μου έδωσε τα κλειδιά, προειδοποιώντας με ότι καλύτερα να κάνω λάθος ν’ ανοίξω την πόρτα παρά να την κρατώ κλειστή, εφ’ όσον οι αμαρτωλοί θα γονατίζουν στα πόδια μου.

Μετά έσπρωξε την πόρτα προς τον άγιο χώρο, λέγοντας: «Μπείτε. Πρέπει να σας προειδοποιήσω ότι όποιος κοιτάξει προς τα πίσω θα ξαναβγεί».

Τότε γύρισε στους μεντεσέδες η ιερή πόρτα, που είναι από μέταλλο, συμπαγής και τριζάτη: και δεν έτριξε τόσο, ούτε αντιστάθηκε σαν την Ταρπήια πέτρα, όταν ρίχτηκε απ’ αυτήν ο καλός ο Μέτελλος, λόγος για τον οποίο έμεινε άδεια. Εγώ έγινα ευαίσθητος στον παραμικρό θόρυβο και μου φάνηκε ν’ ακούω φωνές που τραγουδούσαν στον ήχο γλυκείας μελωδίας «τε ντέους λαουντάμους».

Η εντύπωση που μου έκανε αυτό που άκουγα ήταν σαν ν’ άκουγα τραγούδι με συνοδεία οργάνου, που όπως γρήγορα ακουγόταν σταματούσαν να ακούγονται τα λόγια.

(Κοιτάξτε την Θεία Κωμωδία του Δάντη)

Η ΘΕΪΚΗ ΜΗΤΕΡΑ

Η Μαρία ή καλύτερα θα έλεγα ΡΑΜ-ΙΟ, είναι η ίδια Ίσις, Γιούνο, Δήμητρα, Κέρες, Μαία, η Αγία Κοσμική Μητέρα, η φιδίσια δύναμη που κείτεται στον ζωντανό βυθό κάθε οργανικής ή ανόργανης ύλης.

ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

Η όμορφη Μαγδαληνή είναι πέρα από οποιαδήποτε αμφιβολία η ίδια η Σαλαμπό, Μάτρα, Ιστάρ, Αστάρτη και Αφροδίτη. Η ηλιακή αύρα της μετανιωμένης Μαγδαληνής αποτελείται από τις ιερές συζύγους του κόσμου.

Καλότυχοι οι άνθρωποι που βρίσκουν καταφύγιο σε αυτήν την αύρα, γιατί από αυτούς θα είναι το Βασίλειο των Ουρανών.

ΧΡΙΣΤΟΣ

Για τους Πέρσες ο Χριστός είναι ο Ορμούζ, ο Άχουρα Μάσδα, η αντίθεση του Αριμάν (Σατανά).

Στην ιερή γη των Βέδας ο Χριστός είναι ο Βισνού, ο Δεύτερος Λόγος, ο ύψιστος πηγασμός του Μπράχμα, του Πρώτου Λόγου.

Ο Ινδοστανικός Ιησούς είναι ο Αβατάρα Κρίσνα.

Το Ευαγγέλιο αυτού του Δασκάλου είναι παρόμοιο με εκείνο του θείου Ραβί της Γαλιλαίας.

Στους αρχαίους Κινέζους, ο Φου Χί είναι ο Κοσμικός Χριστός, ο οποίος έγραψε το περίφημο εκείνο νομικό βιβλίο Ι Κίνγκ και ονόμασε υπουργούς-Δράκοντες για το καλό της ανθρωπότητας.

Στην ηλιόλουστη χώρα του Κεμ, στην γη των Φαραώ, ο Χριστός ήταν ο Όσιρις και όποιος τον ενσάρκωνε γινόταν και αυτός γι’ αυτό το λόγο ένας Οσιροποιημένος.

Κουετζαλκόατλ είναι ο Μεξικανός Χριστός που ζει τώρα στην μακρινή Θούλη. Είναι ο λευκός Θεός.

ΑΣΠΙΛΕΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ

Είναι επείγον να κατανοήσετε τι είναι στην πραγματικότητα οι άσπιλες συλλήψεις. Αυτές αφθονούν σε όλες τις αρχαίες λατρείες. Ο Φου Χί, ο Κουετζαλκόατλ, ο Βούδας και πολλοί άλλοι είναι αποτελέσμα των άσπιλων συλλήψεων.

Η Αγία Φωτιά κάνει γόνιμα τα Νερά της Ζωής για να γεννηθεί ο Δάσκαλος μέσα μας.

Κάθε άγγελος είναι ασφαλώς γιος της Αγίας Μητέρας Κουνταλίνι. Αυτή είναι πραγματικά παρθένα πριν από τον τοκετό, κατά τον τοκετό και μετά από τον τοκετό.

Στο όνομα της αλήθειας επίσημα διαβεβαιώνουμε τα εξής: Ο Σύζυγος της Ντέβι Κουνταλίνι, της ιδιαίτερης Κοσμικής Μητέρας μας, είναι ο Τρίτος Λόγος, το Άγιο Πνεύμα, ο Σίβα ο πρωτογέννητος της Δημιουργίας· η δική μας εσώτερη Μονάδα ή υπερατομική θα λέγαμε καλύτερα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ήμουν ακόμα ένας νεαρός δώδεκα ανοίξεων, όταν ήμουν εξυπηρετικός με κάποιον, που ανήσυχος ερευνούσε τα μυστήρια του άλλου κόσμου. Πήρα απόφαση να αναζητήσω επίσης και εγώ, να εξερευνήσω, να ερευνήσω στο ανησυχητικό πεδίο του πνευματισμού.

Τότε με την υπομονή του καλόγερου στο κελί του, μελέτησα αναρίθμητα μεταφυσικά βιβλία. Δεν είναι άσκοπο να αναφέρουμε συγγραφείς όπως οι λουίς Ζέα Ουρίμπ, Καμίλο Φλαμαριόν, Καρντέκ, Λεόν Ντενίς, Καίσαρ Λομπρόζο κ.τ.λ.

Το πρώτο μιας σειράς του Καρντέκ, βεβαίως μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον, όμως αναγκάστηκα να το διαβάσω τρεις φορές με διάθεση να το κατανοήσω τέλεια.

Μεταμορφώθηκα σε ένα ποντικό της βιβλιοθήκης, ομολογώ με ειλικρίνεια ότι αγάπησα παράφορα το «Βιβλίο των Πνευμάτων», πριν συνεχίσω με πολλούς άλλους τόμους με ζουμερό περιεχόμενο.

Με το μυαλό μου αφοσιωμένο στην μελέτη, κλεινόμουν πολλές ώρες μέσα στο σπίτι μου ή στην Δημόσια Βιβλιοθήκη, με τον φανερό πόθο να ψάξω για τον Μυστικό Δρόμο.

Τώρα, χωρίς να κάνω τον σοφό, χωρίς ματαιοδοξίες, το μόνο που επιθυμώ είναι να δώσω σε αυτό το κεφάλαιο τα αποτελέσματα των ερευνών μου στον τομέα του πνευματισμού.

ΜΕΝΤΙΟΥΜ

Παθητικά υποκείμενοι, δεκτικοί, που διαθέτουν την ύλη τους, το σώμα τους στα μεταφυσικά φαντάσματα μετά θάνατον.

Είναι αναμφισβήτητο ότι το κάρμα του μέντιουμ είναι η επιληψία. Προφανώς οι επιληπτικοί υπήρξαν μέντιουμ στις περασμένες ζωές.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ

1) Κάποια κυρία, δεν αναφέρω το όνομα της, έβλεπε μονίμως το φάντασμα μιας πεθαμένης γυναίκας· αυτό το τελευταίο της έλεγε στο αυτί πολλά πράγματα. Σε επίσημη συγκέντρωση πνευματισμού η κυρία έπεσε σε κατοχή· το καλούμενο φάντασμα που την κυριαρχούσε υπέδειξε στο μέντιουμ να σκάψει σε καθορισμένο σημείο του σπιτιού, γιατί εκεί -της είπε- θα έβρισκε έναν μεγάλο θησαυρό. Ακολούθησε τις υποδείξεις του φαντάσματος· δυστυχώς ο θησαυρός δεν βρέθηκε.

Είναι αναντίρρητο ότι ο θησαυρός αυτός ήταν μια απλή διανοητική προβολή του υποκειμενικού ψυχισμού των παρευρισκομένων. Στην πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι ήσαν άπληστοι.

2) Μακριά στον χρόνο και στον χώρο, πολύ μακριά από την αγαπημένη μου Μεξικάνικη γη, μπήκα στην πολιτεία Τζούλια, Βενεζουέλα, Νότιος Αμερική.

Φιλοξενούμενος του αμφιτρύωνά μου, στην εξοχική κατοικία του, πρέπει να διαβεβαιώσω ότι σε εκείνες τις ημέρες έγινα αυτόπτης μάρτυρας ενός μεταφυσικού και άτοπου συμβάντος.

Συμφέρει να υπογραμμίσω, για το καλό των αναγνωστών μου, ότι ο αναφερόμενος αμφιτρύωνας μου ήταν, πέρα από κάθε αμφιβολία και ειπωμένο χωρίς φραγμούς, ένα άτομο πάρα πολύ ταπεινό, της έγχρωμης φυλής.

Είναι αναντίρρητο, ότι εκείνος ο καλός κύριος, στ’ αλήθεια πολύ γενναιόδωρος με τους φτωχούς, ξόδευε από την δική του αλατιέρα σε πλούσια γεύματα.

Το να κατοικεί στο ξενοδοχείο μεταξύ μορφωμένων ανθρώπων ή να θίγεται από κάποιον για κάποια αφορμή ήταν γι’ αυτόν τον καλό άνθρωπο κάτι αδύνατο· πραγματικά, προτιμούσε να αφεθεί στην δουλειά με την τύχη του, στις σκληρές ατυχίες της εργασίας του.

Μπορούμε να πούμε και μάλιστα με μεγάλη έμφαση ότι εκείνος ο παλικαρίσιος ιππότης φαινόταν να έχει την χάρη της πανταχού παρουσίας, διότι τον έβλεπα παντού, εδώ εκεί και παρά πέρα.

Κάποια νύχτα από τις τόσες, εκείνος ο διακεκριμένος ιππότης, με πολύ μυστικότητα με προσκάλεσε σε μια συνεδρίαση πνευματισμού. Εγώ με κανένα τρόπο δεν ήθελα να αρνηθώ αυτήν την τόσο ευγενική πρόσκληση.

Τρεις άνθρωποι συγκεντρωμένοι κάτω από το αγροτικό ταβάνι της χασιέντας του, καθίσαμε γύρω από ένα τραπέζι τριών ποδιών.

Ο αμφιτρύωνας μου, γεμάτος από άπειρη ευλάβεια, άνοιξε ένα μικρό κουτί που ποτέ δεν εγκατέλειπε στα ταξίδια του και από εκεί έβγαλε ένα ινδιάνικο κρανίο.

Έπειτα απήγγειλε μερικές όμορφες παρακλήσεις και φώναξε με μεγάλη φωνή καλώντας το φάντασμα του μυστηριώδους κρανίου.

Ήταν μεσάνυχτα, ο ουρανός ήταν γεμάτος με μαύρα σύννεφα, που φρικώδη ταξινομούνταν στο τροπικό διάστημα, έβρεχε και αστραπές και βροντές έκαναν όλη την περιοχή να ταράζεται.

Παράξενα χτυπήματα ακούστηκαν μέσα από το εσωτερικό του επίπλου και μετά παραβιάζοντας το νόμο της βαρύτητας, σαν να κορόιδευε τα παλιά κείμενα της φυσικής, το τραπέζι σηκώθηκε από το πάτωμα. Μετά ήρθε το πιο εντυπωσιακό. Το επικαλεσμένο φάντασμα εμφανίστηκε στην αίθουσα και πέρασε δίπλα μου.

Στο τέλος το τραπέζι έσκυψε προς το μέρος μου και το κρανίο που ήταν πάνω στο έπιπλο, ήρθε να καθίσει στα μπράτσα μου.

«Φτάνει πια!». Φώναξε ο αμφιτρύωνας μου. «Η καταιγίδα είναι πολύ δυνατή και σ’ αυτές τις συνθήκες αυτές οι επικλήσεις καταλήγουν πολύ επικίνδυνες». Και σε αυτή την στιγμή μια τρομερή βροντή έκανε να χλωμιάσει το πρόσωπο του επικλητή.

3) Τριγυρίζοντας κάποια μέρα σε αυτά τα δρομάκια της πόλης του Μεξικού, Ομοσπονδιακή περιοχή, κινούμενος από μια παράξενη περιέργεια μπήκα με άλλα πρόσωπα σε ένα αρχαίο μεγάλο σπίτι, όπου για καλό ή για κακό, λειτουργούσε ένα πνευματικό ή πνευματιστικό κέντρο.

Απίθανο σαλόνι ξεχωριστό, ανώτερο, με πολλές καμπανούλες και με πολύ συγκινητικό κόσμο, λεπτό και της καλύτερης ποιότητας.

Χωρίς να σκοπεύω με κανένα τρόπο να διακινδυνεύσω, με πολύ σεβασμό κάθισα μπροστά στο βήμα. Το να εμβαθύνω στις διδασκαλίες των μέντιουμ πνευματιστών, το να συζητάω ή να αρχίζω να εκτοξεύω με κακία σε φιλικές ορολογίες και με υποκριτικές πραότητες και υπερευσεβείς στάσεις, πραγματικά δεν ήταν ο σκοπός μου όταν μπήκα σε αυτήν την αίθουσα. Ήθελα μόνο να πάρω σημειώσεις από όλες τις λεπτομέρειες με εύκαμπτη νόηση και ιδιαίτερη σύνεση. Το να εξασκήσεις στο να μάθεις να προσεύχεσαι, στο να μιλάς για να απαγγέλεις δημόσια, στο να προετοιμάζεσαι γι’ αυτόν τον σκοπό, πραγματικά είναι κάτι που αποκλείεται σε οποιοδήποτε χρόνο για την πνευματιστική νοοτροπία.

Υπομονετικά η ιερή αδελφότητα του μυστηρίου, περίμενε με μυστικιστικό πόθο φωνές και λόγια να ξεπηδήσουν από «μετά θάνατον».

Ανεξάρτητος από τους υπόλοιπους στις διαγνώσεις τους, ιδεώδης για κάτι το πολύ μοιρολατρικό, ένας ιππότης κάποιας ηλικίας πέφτει δαιμονισμένος, και σπασμωδικά σείεται σαν οποιοσδήποτε επιληπτικός, ανεβαίνει στο βήμα, καταλαμβάνει την εξέδρα της ευγλωττίας και παίρνει τον λόγο.

«Εδώ ανάμεσα μας, ο Ιησούς της Ναζαρέτ, ο Χριστός». Φωνάζει με μεγάλη φωνή εκείνος ο δυστυχισμένος δαιμονισμένος.

Σε αυτές τις τρομακτικές στιγμές δονείται φρικωδώς το στολισμένο με κεριά και λουλούδια βήμα -ο βωμός του Βάαλ- και όλοι οι ευσεβείς πέφτουν προσκυνώντας στην γη.

Εγώ, χωρίς να θέλω να ταράξω με την δουλειά μου κανέναν, ήρεμα αφιερώθηκα στο να μελετώ το μέντιουμ με την έκτη μου αίσθηση.

Διαπερασμένος από την αγωνία, μπόρεσα να εξακριβώσω πραγματικά την ωμή πραγματικότητα από εκείνη την άτοπη μεταφυσική περίπτωση. Προφανώς επρόκειτο για έναν φρικτό και αριστερό απατεώνα που εκμεταλλευόταν την ξένη ευπιστία, κάνοντας να τον περάσουν για τον Ιησού Χριστό. Με την αίσθηση μου της διόρασης παρατήρησα ένα μαύρο μάγο στολισμένο με κόκκινο χιτώνα στο χρώμα του αίματος. Το ανατριχιαστικό φάντασμα βυθισμένο μέσα στο φυσικό σώμα του μέντιουμ, συμβουλεύοντας τους ερωτώντες, προσπαθούσε να μιλάει με τον Ιησουχριστιανικό τόνο, με σκοπό να μην τον αποκαλύψουν εκείνοι οι φανατικοί.

Αφού τελείωσε εκείνη η φρικώδης συνάθροιση, απομακρύνθηκα από εκείνη την αίθουσα με την έντονη επιθυμία να μην επιστρέψω ποτέ εκεί πέρα.

4) Το να ζήσεις με απόλαυση, με την οικογένεια σου, από χάρη, σε ειρήνη για να δουλεύεις για το έργο της μαγείας, πάνω στην γη, είναι πραγματικά κάτι πολύ ρομαντικό. Όμως το να ριχτείς στους κινδύνους συνηθίζεται να είναι πολλές φορές απαραίτητο, όταν πρόκειται να προσπαθείς για τους άλλους όλο το καλό που είναι δυνατόν.

Περιτριγυρισμένος από διανοητικά τείχη ήθελα να ανθίσω στην σοφία και χωρίς να στερούμαι από δυνάμεις ταξίδεψα, πολύ νέος, σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Μακριά στον χώρο και στον χρόνο, σε μια πολύ απομακρυσμένη νοτιοαμερικάνικη περιοχή, γνωστής στον κόσμο με το τυπικό όνομα Κιντίο, πολύ εύκαμπτος στην νόηση, δημιούργησα σχέσεις μ’ ένα μέντιουμ πνευματιστή, που δούλευε σαν σιδεράς.

Χωρίς να μπλεχτεί ποτέ σε καμιά συζήτηση, εκείνος ο εργάτης εργαζόταν ήσυχος στο ερυθρωπό σιδηρουργείο του.

Παράξενος πεταλωτής, πνευματιστής· μυστικιστικός κύριος με μπρούτζινη φιγούρα. Ερημιτική, αθλητική προσωπικότητα.

Βοήθησε με Θεέ μου και Παναγία! Εγώ τον είδα σε φρικώδη και αριστερή μεντιουμ-ψυχική κατοχή, κατεχόμενο από τον Βεελζεβούλ, τον πρίγκιπα των δαιμόνων. Ακόμα θυμάμαι εκείνα τα σκοτεινά λόγια, με τα οποία η δύναμη του σκότους έκλεινε την συνάθροιση: «Bel tengo mental la petra y que a el le andube sedra, vao genizar le des». Έπειτα υπέγραψε: Βεελζεβούλ.

Ο σιδεράς, παραδοξολογικός ασκητής, βρέθηκε μετανιωμένος την επόμενη μέρα, μετά την αριστερή πνευματιστική σκοτεινή συνάντηση. Τότε ορκίστηκε επίσημα στο όνομα του αιωνίου ζωντανού θεού, να μην ξαναδανείσει το φυσικό του σώμα στον τρόμο των σκοταδιών.

Πολλές φορές τον εξέπληξα στο σιδηρουργείο του αναζητώντας πολύ ειλικρινά μια συμβουλή στο πνευματιστικό ευχολόγιο βιβλίο του Καρντέκ.

Αργότερα εκείνος ο παλικαρίσιος ιππότης με προσκάλεσε γεμάτος μυστικιστικό ενθουσιασμό σε άλλες τόσες εξαντλητικές μεντιουμ-ψυχικές συναθροίσεις, όπου με άπειρη ανησυχία επικαλούσε τον Juan Hurtado «el Mayor».

Χωρίς καμιά υπερβολή, και για το καλό των αγαπητών αναγνωστών, πρέπει να διαβεβαιώσω τώρα και επί την ευκαιρία, ότι το αναφερόμενο φάντασμα μιλώντας με την γλώσσα του δαιμονισμένου μέντιουμ, υπερηφανευόταν ότι μπορεί να εκδηλωθεί δια μέσου εκατόν πενήντα μέντιουμ συγχρόνως. Το να πολλαπλασιάζεται κανείς σε εκατόν πενήντα διαφορετικές ομιλίες συγχρόνως, μου φάνηκε σε εκείνη την εποχή κάτι το καταπληκτικό.

Ασυζητητί σε εκείνη την εποχή της ζωής μου ακόμα δεν είχα αναλύσει το θέμα αυτό της πολλαπλότητας του Εγώ, του Εμένα του Ίδιου.

ΤΟ ΕΓΩ

Χωρίς να θέλω να εξαπλωθώ στα τρελά, σε συζητήσεις καμιάς μορφής, δίνω πολύ ειλικρινά έμφαση σε εκείνο που σε άμεση μορφή έχω πειραματιστεί πλήρως.

Το προαναφερόμενο Εγώ προφανώς στερείται από κάθε θεϊκή άποψη, που μπορεί να μας ανυψώσει, ή να μας αξιολογήσει.

Επιτρέψτε μας την ελευθερία να διαφωνήσουμε με εκείνους τους ανθρώπους που προϋποθέτουν την ύπαρξη των Εγώ, ενός ανώτερου τύπου κι ενός άλλου κατώτερης τάξης.

Πραγματικά και στο όνομα της αλήθειας αποδεικνύουμε χωρίς καμία απρέπεια, τον καλά ενημερωμένο τρομερό ρεαλισμό ότι υπάρχει σε κάθε άτομο μόνο ένα πολλαπλό και τρομακτικά διεστραμμένο Εγώ. Αυτή η βαθειά επίγνωση βασίζεται στην ζωντανή εμπειρία του συγγραφέα του παρόντος εσωτεριστικού κειμένου.

Με κανέναν τρόπο δεν χρειάζεται να εξωτερικεύουμε ανώριμες ιδέες. Ποτέ δεν θα κάναμε την απερισκεψία να επιβεβαιώσουμε εξωφρενικές ουτοπίες. Η διαβεβαίωσή μας έχει πολλά, άφθονα τεκμήρια σε όλα τα ιερά βιβλία των αρχαίων καιρών.

Σαν ζωντανό παράδειγμα της δικής μας διαβεβαίωσης δεν είναι άχρηστο να θυμηθούμε τις σκληρές μάχες του Αρτζούνα εναντίον των αγαπημένων συγγενών του (των Εγώ) στο Μπαγκαβάντ Γκιτά, το Άσμα του Κυρίου.

Προφανώς αυτά τα ψυχικά ακόλουθα, υποκείμενα, προσωποποιούν με σαφήνεια όλο αυτό το σύνολο των ψυχολογικών ελαττωμάτων, που ο καθένας μας φέρνει μέσα του.

Σε όρους αυστηρής πειραματικής ψυχολογίας είναι φανερό το μποτιλιάρισμα της Συνείδησης μέσα σε αυτά τα υποκειμενικά Εγώ.

Αυτό που συνεχίζει πιο πέρα από τον τάφο είναι λοιπόν τα Εγώ, ένας σωρός από Εγώ-Διαβόλους, τα ψυχικά ακόλουθα. Καταλήγει απτή και φανερή η ταύτιση με αυτά τα ψυχικά ακόλουθα στα πνευματικά ή πνευματιστικά κέντρα. Είναι καθαρό και φανερό ότι αυτά τα Εγώ-Διάβολοι λόγω της πολλαπλότητας τους μπορούν να μπουν σε πολλά σώματα μεντιουμ-ψυχικά, όπως είναι η περίπτωση του Juan Hurtado «el Mayor», για την εκδήλωση τους.

Οποιοσδήποτε Δάσκαλος του Σαμάδι θα μπορέσει να εξακριβώσει καθαρά στην κατάσταση έκστασης τα εξής: Εκείνοι που δια μέσω μεντιουμ-πνευματιστών εκδηλώνονται, πραγματικά δεν είναι οι ψυχές ούτε τα πνεύματα των νεκρών, αλλά τα Εγώ-Διάβολοι από αυτούς τους τελευταίους, τα ψυχικά ακόλουθα, που συνεχίζουν πιο πέρα από τον ταφικό λάκκο.

Μας έχει ειπωθεί με μεγάλη έμφαση ότι κατά την διάρκεια των μετά θάνατον καταστάσεων, συνεχίζουν τα μέντιουμ μετατρεμμένα σε δαιμονισμένα από το δαιμόνιο ή από τα δαιμόνια. Είναι αναντίρρητο ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα καταλήγουν να χωρίζονται από το δικό τους θεϊκό Είναι, τότε εισέρχονται στην βυθισμένη καθοδική εξέλιξη των κόσμων κολάσεων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

ΘΕΟΣΟΦΙΑ

Χωρίς να περιαυτολογώ κατά κανέναν τρόπο για τόσες λεπτές και πολλαπλές ανησυχίες φιλοσοφικού και μεταφυσικού τύπου, ομολογώ πραγματικά και με όλη την ειλικρίνεια ότι ακόμα δεν είχα φτάσει στις δεκαέξι ανοίξεις της σημερινής μου ύπαρξης, όταν βρισκόμουνα πια εγκλωβισμένος σε πολλές ύλες μπλεγμένου περιεχομένου.

Με άπειρες ανησυχίες αποφάσισα να αναλύσω λεπτομερειακά τα προβλήματα του πνεύματος, στο φως της σύγχρονης επιστήμης.

Πολύ ενδιαφέροντα μου φάνηκαν σε εκείνη την εποχή τα επιστημονικά πειράματα του Άγγλου φυσικού Ουίλιαμ Κρούκ, διακεκριμένου εφευρέτη της ύλης σε κατάσταση ακτινοβολίας, λαμπρού μέλους της Βρετανικής Βασιλικής Κοινωνίας.

Μου φάνηκαν εντυπωσιακές οι υλοποιήσεις του φαντάσματος της Κάτι Κίνγκ μέσα στο εργαστήριο, θέμα αναπτυγμένο από τον Κρούκ στο «Μέτρηση της ψυχικής δύναμης».

Μου φάνηκαν περίφημα, καταπληκτικά, θαυμάσια, πολλά ιερά θέματα της αρχαιότητας όπως είναι: το Φίδι του Παραδείσου· η γαϊδάρα του Βαρλαάμ· τα λόγια της Σφίγγας· οι μυστηριώδεις φωνές των αγαλμάτων του Μένωνος στο χάραγμα της ημέρας· το τρομερό Μενέ Τεκέλ Φαρές του συμποσίου του Βαλτάσαρ· ο Σεραφείμ της Τεχεράνης· ο πατέρας του Αβραάμ· το μαντείο των Δελφών· οι Μπετίλος, τα μενίρ ή οι κινούμενες και μαγικές ομιλούσες πέτρες του Πεπρωμένου των Δρυίδων· οι αινιγματικές φωνές όλων των αιματηρών νεκρομαντικών θυσιών, αυθεντική καταγωγή όλων των κλασσικών τραγωδιών (αυτές οι αδιάκριτες αποκαλύψεις στον Προμηθέα, στις Χοηφόρες και στις Ευμενίδες, στοίχησαν την ζωή στον μυημένο Αισχύλο)· τα λόγια του Τειρεσία, του μάντη που επικάλεσε ο Οδυσσέας στην Οδύσσεια, στο χείλος του λάκκου του γεμάτου με το αίμα του μαύρου κατάλληλου αρνιού· οι μυστικές φωνές που άκουγε ο Αλάριχος διατάζοντας τον να καταστρέψει την αμαρτωλή Ρώμη και εκείνες που άκουγε η παρθένα της Ορλεάνης επίσης, για να εξοντώσει τους Άγγλους κ.τ.λ.

Διδαγμένος με τους καλούς τρόπους και χωρίς να εξασκούμαι στην ρητορική για να μιλήσω δημόσια, στα δεκαεπτά χρόνια της ηλικίας μου υπαγόρευα διαλέξεις στην Θεοσοφική Κοινωνία.

Το δίπλωμα της Θεοσοφίας το πήρα από τα χέρια του Χιναραγιαντάσα, λαμπρού πρόεδρου εκείνης της μεγαλοπρεπούς κοινότητας, που σε καλή ώρα γνώρισα προσωπικά.

Σίγουρος από τον εαυτό μου στο χαρακτήρα μου ήμουνα τότε πολύ καλά ενημερωμένος γύρω από τα παράξενα και μυστηριώδη χτυπήματα του Ρότσεστερ, τα κλασσικά ψυχικά φαινόμενα του αγροκτήματος των Έντι, όπου γεννήθηκε η ίδια η Θεοσοφική Κοινωνία. Είχα συσσωρεύσει πολλά δεδομένα σχετικά με εκείνα τα τρίποδα χρησμών της Πυθίας των αρχαίων καιρών, ήξερα από μαγικά πράγματα και από εμφανίσεις μετά θάνατον και γνώριζα βαθειά όλα τα τηλεπαθητικά φαινόμενα. Αναντίρρητα, με τόσα μεταφυσικά δεδομένα στο φτωχό μου νου συσσωρευμένα, είχα γίνει ένας πολυμαθής πολύ απαιτητικός.

Όμως, θέλησα πολύ ειλικρινά να διαμορφώσω την καρδιά με το θεοσοφικό καλό κριτήριο και γι’ αυτό το λόγο ασχολήθηκα με τα έργα που βρήκα στην πλούσια βιβλιοθήκη. Ανεξάντλητη πηγή της Θεϊκής Σοφίας, ανακάλυψα με μυστικιστική έκπληξη στις δουλεμένες σελίδες της Μυστικής Διδασκαλίας, εξαίρετου έργου της αξιοσέβαστης μεγάλης Δασκάλας Έλενας Πέτροβα Μπλαβάτσκι, της ύψιστης μάρτυρος του 19ου αιώνα.

Ας δούμε τώρα τις εξής πολύ ενδιαφέρουσες βέβαια σημειώσεις:

-1885. Στο ημερολόγιο του ο Συνταγματάρχης Όλκοτ σημειώνει στις 9 Ιανουαρίου: Η Η.Ρ.Β. έχει λάβει από το δάσκαλο Μ. το σχέδιο για την Μυστική Διδασκαλία της. Είναι καταπληκτικό. Ο Όκλεϊ κι εγώ προσπαθήσαμε να το κάνουμε την περασμένη νύχτα, όμως αυτό είναι πολύ καλύτερο.

-Η συνομωσία του ζεύγους Κουλόμπ ανάγκασε την Η.Ρ.Β. να εγκαταλείψει το Αντιάρ και να ταξιδέψει στην Ευρώπη τον Μάρτιο. Η Η.Ρ.Β. πήρε μαζί της το πολύτιμο χειρόγραφο. Όταν ετοιμαζόμουν να ανέβω στο πλοίο, ο Σούμπα Ρόου μου συνέστησε να γράψω την Μυστική Διδασκαλία και να του στέλνω κάθε εβδομάδα τα χειρόγραφα. Εγώ του το υποσχέθηκα και θα το κάνω... μιας που εκείνος θα προσθέσει σημειώσεις και σχόλια και η Θεοσοφική Κοινωνία θα το δημοσιεύσει.

-Ήταν στην χρονιά εκείνη που ο Δάσκαλος Κ.Η. έγραψε: Όταν η Μυστική Διδασκαλία θα είναι έτοιμη, θα είναι μια τριπλή παραγωγή του Μ., του Ουπασίκα και δική μου.

Είναι φανερό ότι αυτές οι σημειώσεις μας προσκαλούν σε διαλογισμό. Όμως είναι σαφές ότι η αξιοσέβαστη Δασκάλα ερμήνευσε τις διδασκαλίες προσαρμόζοντας τες στην εποχή της.

Αφού εξαντλήθηκαν οι θεωρητικές μελέτες του θεοσοφικού τύπου, εξάσκησα έντονα Raya yoga κ.τ.λ. Είχα πολλά ψυχικά οφέλη από τις πρακτικές γιόγκα, υπογραμμισμένες από αυτό το αξιοσέβαστο ίδρυμα.

Οπωσδήποτε η αξιότατη Δασκάλα Η.Ρ.Β. θεωρούσε πάντα την Χάθα Γιόγκα σαν κάτι υπερβολικά κατώτερο, μπορώ να δηλώσω ότι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα γι’ αυτόν τον κλάδο της Ινδοστανικής γιόγκα. Πολύ αργότερα στο χρόνο, με προσκάλεσαν σε μία μεγάλη συνεδρίαση της αξιοσέβαστης Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας, όπου επισήμως χαρακτηρίστηκε η Χάθα Γιόγκα σαν αυθεντική Μαύρη Μαγεία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΣ

Δεκαοκτώ ανοίξεις είχα πια σαν έφηβος στο δρόμο της σημερινής μου μετενσάρκωσης, όταν μου έγινε η μεγάλη τιμή να γίνω δεκτός στην Ροδοσταυρική Αρχαία Σχολή.

Το αγαθοεργό ίδρυμα, που σε καλή ώρα ιδρύθηκε από τον εξαίρετο κύριο Αρνόλντο Κρούμ Χέλλερ, γιατρό-συνταγματάρχη του ένδοξου Μεξικάνικου στρατού, λαμπρού βετεράνου της Μεξικάνικης Επανάστασης, διακεκριμένου καθηγητή του Ιατρικού Πανεπιστημίου του Βερολίνου, αξιόλογου επιστήμονα, εξαιρετικά πολύγλωσσου.

Ορμητικός νεαρός παρουσιάστηκα με σχετικό «αέρα» σε εκείνη την «aula lucis» (φωτισμένη τάξη), τότε κυβερνώμενη από τον λαμπρό ιππότη, με σαφή εξυπνάδα, και χωρίς πολλές κουβέντες στον αέρα, ομολογώ ειλικρινά και χωρίς φραγμούς ότι άρχισα συζητώντας και κατέληξα μελετώντας.

Το να κάθομαι στηριγμένος στον τοίχο, το να πάω να κάτσω σε μία γωνιά της αίθουσας βυθισμένος στην έκσταση, μετά από όλα αυτά μου φάνηκε καλύτερο.

Μπορώ να πω με ευκολία και πολύ σωστά και χωρίς φλυαρία, ότι ποτισμένος με πολλές μπερδεμένες θεωρίες δύσκολου περιεχόμενου, αυτό που ποθούσα μόνο, με άπειρες ανησυχίες, ήταν να βρω τον αρχαίο μου δρόμο, το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού. Αποκλείοντας προσεκτικά κάθε είδους ψευδοευσέβεια, μάταια και ανούσια λόγια της διφορούμενης φλυαρίας, οριστικά αποφάσισα να συνδυάσω θεωρία και πράξη.

Χωρίς να πορνεύω την ευφυΐα στο χρυσό, προτίμησα πράγματι και να προσκυνήσω ταπεινά μπροστά στον Δημιουργό του Σύμπαντος.

Πλούσιες και ανεξάντλητες πηγές από απίθανες λαμπρότητες συνάντησα χαρούμενος στα μεγαλοπρεπή έργα των Κρούμ Χέλερ, Χάρτμαν, Ελιφάς Λεβί, Στάΐνερ, Μάξ Χέντελ κ.τ.λ.

Χωρίς φλυαρίες, σοβαρά, ειλικρινά, δηλώνω εμφατικά ότι σε εκείνη την εποχή της τωρινής μου ύπαρξης μελέτησα με την σειρά της όλη την ροδοσταυρική βιβλιοθήκη.

Με άπειρες ανησυχίες έψαχνα στον δρόμο κάποιον συνοδοιπόρο που να είχε κάποιο πολύτιμο βάλσαμο για να θεραπεύσει την πονεμένη μου καρδιά.

Υπέφερα τρομερά και καλούσα στην μοναξιά μου τους Άγιους Δασκάλους της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας.

Ο μεγάλος Καβίρ Ιησούς είπε: «Κτυπήστε και θα σας ανοίξουν, ζητείστε και θα σας δοθεί, ψάξτε και θα βρείτε». Στο όνομα εκείνου που είναι το Πραγματικό δηλώνω τα εξής:

Σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Χριστιανικού Ευαγγελίου, ζήτησα και μου δόθηκε, έψαξα και βρήκα, χτύπησα και μου άνοιξαν.

Όσον αφορά τις μακρινές και πολύπλοκες μελέτες σαν εκείνες των ροδόσταυρων, ασυζητητί ο κατάλογος των θεμάτων με κανένα τρόπο δεν θα χωρούσε μέσα στο στενό πλαίσιο του παρόντος κεφαλαίου, λόγος για τον οποίο θα περιοριστώ στο να συνθέτω και να συμπεραίνω.

Μετωπικό τσάκρα. Αναπτύσσεται με τον τονισμό του φωνήεντος Ι. Έτσι: ιιιιιιιι. Ικανότητα: Διόραση.

Λαρυγγικό τσάκρα. Αναπτύσσεται τραγουδώντας το φωνήεν Ε. Έτσι: εεεεεεεεε. Ικανότητα: Μαγικό Αυτί.

Καρδιακό τσάκρα. Αναπτύσσεται τραγουδώντας το γράμμα Ο. Έτσι: οοοοοοοοο. Ικανότητα: Διαίσθηση, αστρικός διαχωρισμός.

Ομφαλικό τσάκρα. Αναπτύσσεται τραγουδώντας το φωνήεν ΟΥ. Έτσι; ουουουουουουου. Ικανότητα: Τηλεπάθεια.

Πνευμονικό τσάκρας. Αναπτύσσονται τραγουδώντας το γράμμα Α. Έτσι: αααααααα. Ικανότητα: Ανάμνηση των προηγούμενων ζωών.

Ι.Ε.Ο.ΟΥ.Α. είναι η σειρά των φωνηέντων. Με αυτά τα γράμματα διαμορφώνονται όλα τα μάντραμς.

Έλεγε ο Δόκτωρ Κρούμ Χέλλερ ότι μια ώρα κάθε μέρα να τα τραγουδάς, ήταν καλύτερο από το να διαβάζεις ένα εκατομμύριο βιβλία ψευδοεσωτερισμού και ψευδοαποκρυφισμού.

Εγώ εισέπνεα με ανώτατη απληστία το Χριστικό Πράνα ή ζωτική πνοή των βουνών και έπειτα εξέπνεα σιγά-σιγά κάνοντας να ηχεί το αντίστοιχο φωνήεν.

Δηλώνω για καλύτερη διευκρίνηση ότι κάθε φωνήεν προηγείται μιας εισπνοής και ότι ηχούσε μόνο όταν εξέπνεα. Είναι σαφές ότι εισέπνεα από τα ρουθούνια της μύτης και εξέπνεα από το στόμα.

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Όλα τα αστρικά μου τσάκρας ή μαγνητικά κέντρα εντατικοποιήσανε την δονητική δραστηριότητα τους γυρίζοντας θετικά από τα αριστερά προς τα δεξιά σαν τους δείκτες ενός ρολογιού όταν το βλέπεις όχι από ένα πλευρό αλλά από μπροστά.

ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ

Με πολλή διδακτική μας δίδαξε ο εκπαιδευτής κάποια θαυμάσια αναδρομική άσκηση. Μας συμβούλεψε να μην κουνιόμαστε ποτέ στο κρεβάτι την στιγμή που ξυπνάμε, εξηγώντας μας ότι με τέτοια κίνηση ταράζεται το αστρικό σώμα και χάνονται οι αναμνήσεις.

Είναι ασυζήτητο ότι στην διάρκεια των ωρών του ύπνου οι ανθρώπινες ψυχές ταξιδεύουν έξω από το φυσικό τους σώμα. Το σπουδαίο είναι να μην ξεχνάμε τις εσώτερες εμπειρίες μας όταν επιστρέφουμε στο σώμα.

Μας υπέδειξε να εξασκήσουμε σε αυτήν την συγκεκριμένη στιγμή μια αναδρομική άσκηση, με τον έξυπνο σκοπό να θυμηθούμε γεγονότα, συμβάντα και μέρη που επισκεφτήκαμε στον ύπνο.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Δηλώνω επίσημα ότι η ψυχική αυτή άσκηση κατάληξε καταπληκτική, γιατί οι αναμνήσεις μου έγιναν πιο ζωντανές, έντονες και βαθιές.

ΗΛΙΑΚΟ ΠΛΕΓΜΑ

Σύμφωνα με τις οδηγίες του εκπαιδευτή, καθημερινά (προτιμότερο όταν βγαίνει ο ήλιος) καθόμουνα άνετα σε μια ευχάριστη πολυθρόνα με το πρόσωπο προς την ανατολή. Φανταζόμουνα τότε με εξαιρετική μορφή ένα γιγαντιαίο χρυσαφένιο σταυρό, που από την ανατολή του κόσμου και έχοντας το βασιλικό άστρο σαν βασικό κέντρο, έριχνε θεϊκές ακτίνες, που αφού διέσχιζαν το άπειρο διάστημα διαπερνούσαν μετά το δικό μου ηλιακό πλέγμα.

Με ευχαριστούσε να συνδυάζω έξυπνα αυτήν την άσκηση με το μαντρικό τραγούδισμα του φωνήεντος ΟΥ, μακραίνοντας τον ήχο όπως πρέπει: ουουουουουου.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Παρουσιάστηκε η άτοπη αφύπνιση του τηλεπαθητικού μου ματιού (τοποθετημένου όπως ήδη είπαμε στην περιοχή του ομφαλού) και μετατράπηκα σε κάποιον καταπληκτικά υπερευαίσθητο.

Όσο να είναι αυτό το μαγνητικό τσάκρα κατέχει εκπληκτικές λειτουργίες, όπως είναι να ελκύει και να συσσωρεύει ακτινοβολούσα ενέργεια του ηλιακού κλωβού. Είναι σαφές ότι γι’ αυτόν τον λόγο τα λουλούδια μου του λωτού ή αστρικές ρόδες, μπόρεσαν να λάβουν καλύτερα ηλεκτρομαγνητικά φορτία που εντατικοποίησαν περισσότερο την δονητική ραδιενέργεια.

Καταλήγει ωραίο σε αυτές τις στιγμές, να θυμίσω στους αγαπητούς μου αναγνώστες ότι το ηλιακό πλέγμα εφοδιάζει με τις ηλιακές ακτινοβολίες του όλα τα τσάκρας του ανθρώπινου οργανισμού.

Αναμφισβήτητα και χωρίς καμία υπερβολή, μπορώ να δώσω κάποια έμφαση για να διαβεβαιώσω επίσημα ότι κάθε ένα από τα αστρικά μου τσάκρας αναπτύχθηκε καταπληκτικά, εντατικοποιώντας γι’ αυτόν τον λόγο τις υπεραναλήψεις διορατικού τύπου διάκους κ.τ.λ.

ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ

Πριν αποχωρήσω από εκείνο το αξιόλογο ίδρυμα, φώναξε εκείνος ο εκπαιδευτής λέγοντας: «Κανείς απ’ όσους βρίσκονται εδώ μην τολμήσει να αυτοχαρακτηρίζεται σαν ροδόσταυρος, γιατί όλοι εμείς δεν είμαστε παρά απλοί υποψήφιοι για ροδόσταυροι». Και έπειτα πρόσθεσε με μεγάλη επισημότητα: Ροδόσταυροι είναι ένας Βούδας, ένας Ιησούς, ένας Μόρια, ένας Κ.Η.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

Ο ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ

Για μερικούς ανθρώπους υπερβολικά επιφανειακούς, η θεωρία της μετενσάρκωσης είναι ένας λόγος για να γελάνε· για άλλους πολύ θρησκευόμενους μπορεί να σημαίνει ένα ταμπού ή αμάρτημα· για τους ψευδοαποκρυφιστές είναι μια πολύ σταθερή πεποίθηση. για τους πονηρούς του διανοητικού αυτό είναι μια τρελή ουτοπία· όμως, για τους ανθρώπους που θυμόμαστε τις προηγούμενες ζωές μας, η μετενσάρκωση είναι ένα γεγονός.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να διαβεβαιώσω επίσημα ότι εγώ γεννήθηκα ενθυμούμενος όλες τις προηγούμενες μετενσαρκώσεις μου και το να το ορκιστώ δεν είναι ένα έγκλημα. Είμαι ένας άνθρωπος με ξύπνια συνείδηση.

Προφανώς θα πρέπει να κάνουμε μια ακριβή διαφοροποίηση μεταξύ της μετενσάρκωσης και της επιστροφής, δύο νόμων πολύ διαφορετικών. Εντούτοις αυτό δεν είναι το αντικείμενο του κεφαλαίου αυτού. Μετά από αυτόν τον πρόλογο ας πάμε στα γεγονότα, στο ψαχνό.

Παλιά όταν οι θάλασσες του κόσμου ήταν γεμάτες από πειρατικά πλοία, έπρεπε να περάσω από μια τρομερή πίκρα.

Τότε ο Μποντισάτβα του αγγέλου Ντιόβουλο Καρτόμπου ήταν μετενσαρκωμένος.

Δεν είναι περιττό να βεβαιώσω, με κάποια έμφαση, ότι εκείνο το ον κατείχε θηλυκό σώμα λαμπρής ομορφιάς. Είναι σαφές ότι εγώ ήμουνα ο πατέρας της.

Δυστυχώς και σε κακή ώρα η σκληρή πειρατεία δεν σεβόταν ζωές, ούτε τιμές, αφού σάρωσαν το ευρωπαϊκό χωριό όπου ζούσαμε πολλοί πολίτες σε ειρήνη, άρπαξαν τις όμορφες του τόπου, μεταξύ των οποίων είναι σαφές ότι βρισκόταν η κόρη μου, αθώο κορίτσι των περασμένων καιρών.

Παρ’ όλο τον τρόμο των ντόπιων κατοίκων εγώ διακινδυνεύοντας την ζωή μου, αντιμετώπισα τον εγκληματία πλοίαρχο του πειρατικού πλοίου.

«Βγάλτε την κόρη μου απ’ αυτή την κόλαση που την έχετε βάλει κι εγώ υπόσχομαι να βγάλω την ψυχή σας από την κόλαση όπου ήδη βρίσκεται!» Αυτά τα πονεμένα λόγια είπα.

Ο τρομερός κουρσάρος, κοιτάζοντας με άγρια λυπήθηκε το ασήμαντο άτομο μου και με επιτακτική φωνή με διέταξε να περιμένω ένα λεπτό.

Είδα με ανυπομονησία μεγάλη τον φιλιμπουστιέρο να επιστρέφει στο μαύρο του πλοίο. Καταλαβαίνω ότι κατάφερε να ξεγελάσει έξυπνα τους ανελέητους θαλασσόλυκούς του. Το βέβαιο είναι ότι μετά από λίγο μου έφερε την κόρη μου.

Για το όνομα του Θεού και της Παναγίας! Όμως ποιος θα μου το έλεγε ότι μετά από μερικούς αιώνες θα ξανασυναντούσα το ΕΓΩ αυτού του τρομερού κουρσάρου, ξανά ενσαρκωμένο σε έναν νέο ανθρώπινο οργανισμό.

Έτσι είναι ο νόμος της αιώνιας Επιστροφής όλων των όντων και των πραγμάτων και όλα επαναλαμβάνονται σύμφωνα με άλλο νόμο που ονομάζεται Υποτροπή.

Ένα βράδυ με μεγάλες πνευματικές ανησυχίες τον ξανασυνάντησα πρόσχαρο ανάμεσα στο εκλεκτό γκρουπ των υποψηφίων των Ροδόσταυρων.

Εκείνος ο γέρο-κουρσάρος μιλούσε επίσης και την αγγλική γλώσσα και μέχρι που μου δήλωσε πως είχε ταξιδέψει πολύ, γιατί ήταν ναυτικός μιας βορειοαμερικανικής εταιρείας.

Εκείνη η φιλία κατάληξε όμως, σαν «μοιραία φωτιά», μια «φλόγα από ψάθα», γιατί πολύ γρήγορα μπόρεσα να εξακριβώσω πλήρως ότι αυτός ο άνθρωπος, παρ’ όλες τις μυστικιστικές του ανησυχίες, εξακολουθούσε στα πιο εσώτερα κατάβαθα του, σαν αρχαίος κουρσάρος ντυμένος με σύγχρονα ρούχα.

Εκείνος ο παλικαρίσιος ιππότης ενθουσιαζόταν διηγούμενος τις αστρικές του εμπειρίες, γιατί είναι αναντίρρητο ότι ήξερε να ξεχωρίζεται θεληματικά.

Οποιαδήποτε ημέρα από αυτές τις τόσες κανονίσαμε μια μεταφυσική και μεταβατική συνάντηση στο S.S.S. του Βερολίνου, Γερμανία.

Αυτή ήταν για μένα μια σχετικά καινούργια εμπειρία, γιατί βέβαια μέχρι τότε δεν είχα ακόμη σκεφτεί να πραγματοποιήσω το πείραμα της εκούσιας προβολής του ειδώλου (αστρικό σώμα), όμως ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω και γι’ αυτό δέχτηκα αυτήν την συνάντηση.

Πολύ καθαρά θυμάμαι εκείνες τις ευλαβικές στιγμές, που μεταμορφωνόμουν σε κατάσκοπο του ίδιου μου του ύπνου.

Σε μυστικιστικό καρτέρι περίμενα την στιγμή της υπάρχουσας μετάβασης μεταξύ της εγρήγορσης και του ύπνου. ήθελα να επωφεληθώ από κείνη την θαυμάσια στιγμή για να δραπετεύσω από το φυσικό μου σώμα.

Η κατάσταση ελαφρότητας και οι πρώτες ονειρικές εικόνες, ήταν αρκετές για να καταλάβω ολοκληρωτικά ότι η ποθητή στιγμή είχε φτάσει.

Με λεπτότητα σηκώθηκα από το κρεβάτι και περπατώντας ήσυχα βγήκα από το σπίτι μου, αισθανόμενος κυριευμένος από κάποια πνευματική ηδονή, εξαιρετική, εξαίσια...

Είναι ασυζήτητο ότι όταν σηκωνόμουνα από το κρεβάτι, στις στιγμές που κοιμόμουνα, γινόταν αστρικός διαχωρισμός, πολύ φυσικός διαχωρισμός του ειδώλου.

Με αυτήν την λάμψη, την πολύ ιδιαίτερη του αστρικού σώματος απομακρύνθηκα από όλα εκείνα τα μέρη, ποθώντας να φθάσω στον Ναό του Βερολίνου.

Προφανώς έπρεπε να ταξιδέψω επάνω στα φουρτουνιασμένα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού...

Αιωρούμενος γαλήνια στην ακτινοβολούσα αστρική ατμόσφαιρα αυτού του κόσμου, έφθασα στην γη της γηραιάς Ευρώπης και αμέσως κατευθύνθηκα προς την πρωτεύουσα της Γαλλίας.

Περιφερόμουν σιωπηλά σαν ένα φάντασμα σε όλους αυτούς τους παλιούς δρόμους που σε μια άλλη εποχή χρησίμευσαν σαν σκηνικό στην Γαλλική Επανάσταση.

Ξαφνικά κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει: ένα τηλεπαθητικό κύμα φθάνει στο ηλιακό μου πλέγμα και αισθάνομαι την επιτακτική ανάγκη να μπω σε μια πολύτιμη κατοικία...

Με κανένα τρόπο ποτέ δεν θα μετάνιωνα να διαπεράσω το πλουσιότατο κατώφλι αυτού του ευγενικού σπιτικού, γιατί εκεί είχα την μεγάλη ευτυχία να βρω έναν φίλο των περασμένων μου μετενσαρκώσεων...

Πανευτυχής αιωρείτο ο σύντροφος εκείνος, βυθισμένος στο ρευστό αστρικό περιβάλλον, έξω από το πυκνό του σώμα το οποίο βρισκόταν κοιμισμένο στο αρωματισμένο από Καόμπα κρεβάτι του.

Στον γαμήλιο θάλαμο κοιμόταν επίσης το εξαίσιο φυσικό σώμα της πολυαγαπημένης του. Η αστρική ψυχή της τελευταίας αυτής, έξω από το θνητό της καταφύγιο, μοιραζόταν την ευτυχία μαζί με το σύζυγο της και αιωρείτο...

Και είδα δυο τρυφερά παιδάκια με λαμπρή ομορφιά να παίζουν ευτυχισμένα στην μαγική γοητεία αυτής της κατοικίας...

Χαιρέτησα τον παλιό μου φίλο και επίσης την άφατή του Εύα, όμως τα παιδάκια τρόμαξαν από την απρόσμενη παρουσία μου.

Θεώρησα καλό να φύγω από εκεί, προς τους δρόμους του Παρισιού και ο φίλος μου δεν είχε αντίρρηση. συζητώντας μαζί, απομακρυνθήκαμε από κείνο το σπίτι των εξαίσιων...

Περπατήσαμε σιγά-σιγά σε όλους τους δρόμους και λεωφόρους που ξεκινούν από το κέντρο προς την περιφέρεια...

Στα προάστια εκείνης της μεγάλης πόλης του πρότεινα -τολμηρά όπως λένε- να επισκεφθούμε μαζί τον εσωτεριστικό Ναό του Βερολίνου, Γερμανία. ο μυημένος εκείνος απέρριψε πολύ ευγενικά την πρόσκληση μου αντιτάσσοντας ότι είχε γυναίκα και παιδιά και γι’ αυτό προτιμούσε να συγκεντρώσει την προσοχή του μόνο στα οικονομικά προβλήματα της ζωής...

Με μεγάλη λύπη απομακρύνθηκα από εκείνον τον ξύπνιο άνθρωπο, λυπούμενος που ανέβαλε την εσωτεριστική του εργασία.

Αιωρούμενος στο αστρικό φως των θαυμάτων, πέρασα από κάτι παμπάλαια, αρχαιότατα τείχη. Ευτυχής ταξίδεψα σε όλο το μήκος του δρόμου που με φιδική μορφή εκτεινόταν εδώ, εκεί και πιο πέρα. Μεθυσμένος από έκσταση έφθασα μέχρι το Ναό με τους διάφανους τοίχους. Η είσοδος σε εκείνο το άγιο μέρος ήταν ασφαλώς πολύ πρωτότυπη...

Είδα ένα είδος κυριακάτικου πάρκου, γεμάτο από ωραιότατα φυτά και εξαιρετικά λουλούδια που έβγαζαν μια πνοή θανάτου...

Στο καταπληκτικό βάθος εκείνου του γοητευτικού κήπου, έλαμπε επίσημα ο Ναός των λάμψεων. Οι καγκελένιες σιδερένιες πόρτες που χρησίμευαν σαν είσοδο για το πολύτιμο πάρκο του Αγιαστηρίου πολλές φορές άνοιγαν για να περάσει κάποιος, πολλές φορές έκλειναν...

Όλο εκείνο το σύνολο λεπτό και θαυμάσιο, αναπηδούσε φωτισμένο με το άσπιλο φως του παγκόσμιου πνεύματος της ζωής...

Εμπρός στα Άγια των Αγίων συνάντησα ευτυχισμένους πολλούς ευγενείς δόκιμους, διαφόρων εθνικοτήτων, λαών και γλωσσών.

Μυστικιστικές ψυχές που στην διάρκεια εκείνων των ωρών που το φυσικό σώμα κοιμάται, κινούμενες από τις δυνάμεις της λαχτάρας, είχαν ξεφύγει από την πυκνή θνητή μορφή για να φτάσουν μέχρι το Σάνκτα...

Ύψιστοι όλοι αυτοί οι ευσεβείς συνομιλούσαν γύρω από άφατα θέματα. Μιλούσαν για το νόμο του Κάρμα, συνομιλούσαν πάνω σε κοσμικά και εξαιρετικά ζητήματα... Πήγαζε από τον εαυτό τους το άρωμα της φιλίας και το μύρο της ειλικρίνειας.

Σε κατάσταση μακαριότητας πήγαινα από εδώ, εκεί, και πιο πέρα, ψάχνοντας τον τολμηρό φιλιμπουστιέρο, που γενναίος μου είχε δώσει το τρομερό ραντεβού...

Μπήκα ανάμεσα σε πολλά γκρουπ ρωτώντας για τον γνωστό ιππότη, αλλά κανείς δεν ήξερε να με πληροφορήσει.

Κατάλαβα τελικά ότι εκείνος ο πειρατής δεν είχε κρατήσει το λόγο του. Αγνοούσα τους λόγους, αισθανόμουνα απογοητευμένος...

Σιωπηλός αποφάσισα να πλησιάσω την δοξασμένη πόρτα του Ναού της Σοφίας, θέλησα να μπω μέσα στο άγιο μέρος, όμως ο Φύλακας μου έκλεισε την πόρτα λέγοντας μου: Ακόμα δεν είναι ώρα, φύγε...

Ήρεμος, και κατανοώντας τα όλα, κάθισα χαρούμενος στην Συμβολική πέτρα, πολύ κοντά στην πύλη του μυστηρίου...

Εκείνες τις στιγμές πλήρους αρμονίας έκανα αυτοπαρατήρηση σε ολοκληρωτική μορφή. Ασφαλώς δεν είμαι άτομο υποκειμενικού ψυχισμού· γεννήθηκα με ξύπνια συνείδηση και έχω την ελευθερία να μπω στην αντικειμενική γνώση...

Πόσο όμορφο μου φάνηκε το αστρικό σώμα! (Αποτέλεσμα περίφημο παλιότατων μετατροπών της λίμπιντο).

Θυμήθηκα το φυσικό σώμα μου που τώρα βρισκόταν κοιμισμένο στην απέραντη μακρινότητα του δυτικού κόσμου, σε μια πόλη της Αμερικής.

Αυτο-παρατηρούμενος έκανα το λάθος να συγκρίνω τα οχήματα αστρικό και φυσικό. Εξαιτίας αυτών των συγκρίσεων έχασα την έκσταση και επέστρεψα την ίδια στιγμή στο πυκνό υλιστικό μου περίβλημα...

Μετά από λίγο σηκωνόμουν από το κρεβάτι μου: είχα επιτύχει έναν θαυμάσιο αστρικό διαχωρισμό.

Όταν ρώτησα αυστηρά τον γέρο φιλιμπουστιέρο τον λόγο για τον οποίο δεν ήταν ικανός να εκπληρώσει το λόγο του, δεν μπόρεσε να μου δώσει μια ικανοποιητική απάντηση.

Πέρασαν τριάντα πέντε χρόνια από εκείνη την εποχή όπου αυτός ο γέρο-θαλασσόλυκος και εγώ είχαμε ορίσει εκείνη την μυστηριώδη συνάντηση.

Μακριά στο χρόνο και στο χώρο, εκείνο το παράξενο πρόσωπο ήταν μόνο μια ανάμνηση μέσα στις σκονισμένες σελίδες των απομνημονευμάτων μου...

Όμως, εξομολογούμαι χωρίς φραγμούς, ότι μετά από τόσα χρόνια θα αιφνιδιαζόμουν ξαφνικά από κάτι ασυνήθιστο...

Ένα ανοιξιάτικο βράδυ, απουσιάζοντας από την θνητή μορφή μου, είδα τον Κύριο Κρίσνα, το Άγιο Πνεύμα, την υπερατομική Άγια Μονάδα μου, με την άφατη έκφραση του Γέρου των Ημερών.

Ο Κύριος επέκρινε με μεγάλη αυστηρότητα το γέρο κουρσάρο των θαλασσών. Είναι γεγονός ότι το φυσικό σώμα αυτού του τελευταίου, αυτή την ώρα της νύχτας βρισκόταν κοιμισμένο στο κρεβάτι του...

Γεμάτος πόθο θέλησα να επέμβω ανάμεσα τους σαν τρίτος στην διαφορά τους. Ο Αιώνιος Γέρος με κατηγορηματικό τρόπο με διέταξε να ηρεμήσω και να σωπάσω...

Κάποτε ο πειρατής εκείνος, που μου είχε επιστρέψει την κόρη μου, την είχε βγάλει από την κόλαση που ο ίδιος την είχε βάλει. Τώρα το Πραγματικό μου Είναι, ο Σαμαέλ, προσπαθούσε να τον ελευθερώσει, να τον απελευθερώσει, να τον βγάλει από τους κολάσιους κόσμους...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Περιτριγυρίζοντας σε κάστρα διανόησης, κουρασμένος από τόσες δύσκολες και πολύπλοκες θεωρίες, αποφάσισα να ταξιδέψω προς τις τροπικές ακτές της Καραϊβικής θάλασσας.

Εκεί μακριά, καθισμένος σαν ένας ερημίτης των παλιών καιρών κάτω από την σιωπηλή σκιά ενός μοναχικού δένδρου αποφάσισα να θάψω όλη εκείνη την δύσκολη ακολουθία του μάταιου ορθολογισμού...

Με νου καθαρό, ξεκινώντας από το ριζικό μηδέν, βυθισμένος σε βαθύ διαλογισμό, έψαξα μέσα στον εαυτό μου για τον Μυστικό Δάσκαλο...

Εξομολογούμαι με μεγάλη ειλικρίνεια και με πλήρη σαφήνεια, ότι πήρα πολύ στα σοβαρά εκείνη την φράση της Διαθήκης της Αρχαίας Σοφίας που λέει κατά γράμμα:

«Πριν το ψεύτικο χάραμα ξημερώσει επάνω στην Γη, εκείνοι που επιζήσανε από την λαίλαπα και την καταιγίδα, λάτρευσαν τον Εσώτερο και σ’ αυτούς παρουσιάστηκαν οι μαντατοφόροι του Χαράματος».

Προφανώς έψαχνα τον Εσώτερο, τον λάτρευα στο μυστικό του διαλογισμού, τον προσκυνούσα...

Ήξερα ότι μέσα μου, μέσα στις άγνωστες γωνιές της ψυχής μου θα τον εύρισκα και τα αποτελέσματα δεν άργησαν πολύ καιρό να φανούν...

Αργότερα στον χρόνο, έπρεπε να φύγω από την αμμουδερή παραλία για να καταφύγω σε άλλες γαίες, σε άλλα μέρη...

Όμως όπου και να πήγαινα, εξακολουθούσα τις ασκήσεις διαλογισμού. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου ή στο σκληρό πάτωμα, έπαιρνα την θέση του πύρινου αστεριού -πόδια και χέρια ανοιχτά δεξιά και αριστερά- με το σώμα εντελώς χαλαρό...

Έκλεινα τα μάτια μου έτσι ώστε τίποτα στον κόσμο να μην μπορεί να μου αποσπάσει την προσοχή. Μετά μεθούσα με το κρασί του διαλογισμού στο ποτήρι της τέλειας συγκέντρωσης. Αναντίρρητα, όσο εντατικοποιούσα τις πρακτικές μου, αισθανόμουνα ότι πραγματικά πλησίαζα τον Εσώτερο...

Οι κοσμικές ματαιότητες δεν μ’ ενδιέφεραν ήξερα καλά ότι όλα τα πράγματα σε αυτήν την κοιλάδα των δακρύων ήταν περαστικά...

Ο Εσώτερος και οι στιγμιαίες και μυστικές απαντήσεις του ήταν το μοναδικό πράγμα που μ’ ενδιέφερε αληθινά. Υπάρχουν εξαιρετικά κοσμικά φεστιβάλ που δεν μπορούν να ξεχαστούν ποτέ· αυτό το γνωρίζουν καλά οι θεοί και οι θνητοί. Τις στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές έρχεται στην μνήμη μου το ευχάριστο ξημέρωμα μιας αίσιας μέρας. Από τον εσωτερικό κήπο του σπιτιού μου, έξω από το πλανητικό σώμα, γονατισμένος ταπεινά, φωνάζοντας με δυνατή φωνή, κάλεσα τον Εσώτερο...

Ο Ευλογημένος πέρασε το κατώφλι του σπιτιού μου. Εγώ τον είδα που ερχόταν προς εμένα με θριαμβευτικό βήμα. Ντυμένος με πολύτιμο ζέφυρο και άσπρο άφατο χιτώνα, ήρθε προς εμένα ο Λατρευτός, τον κοίταξα ευτυχισμένος...

Στην ουράνια κεφαλή του έλαμπε ολόλαμπρη η κορώνα των Ιεροφαντών, όλο του το σώμα ήταν φτιαγμένο από φύση ευτυχίας.

Στο δεξί του χέρι άστραφταν όλα εκείνα τα πολύτιμα πετράδια για τα οποία μιλά η Αποκάλυψη του Άγιου Ιωάννη.

Κρατούσε στο χέρι ο Κύριος με μεγάλη σταθερότητα το Ραβδί του Ερμή, την ασπίδα των βασιλιάδων, το μπαστούνι των πατριαρχών...

Παίρνοντάς με στα μπράτσα του, τραγούδησε ο λατρευτός με παραδείσια φωνή λέγοντας πράγματα που στα γήινα όντα δεν έχει δοθεί να καταλάβουν...

Ο Κύριος της Τελειότητας με πήρε τότε προς τον πλανήτη Αφροδίτη, πολύ μακριά από τις πίκρες αυτού του κόσμου...

Έτσι ήταν το πώς πλησίασα τον Εσώτερο από τον μυστικό δρόμο του εσωτερικού βαθύ διαλογισμού· τώρα μιλώ γιατί...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΧΙΝΑΣ

Έτσι λοιπόν περνούσα την ζωή μου με τόσες ασχολίες, έπρεπε όμως να εξερευνήσω σε βάθος τις καταστάσεις Χίνας.

«Θα προξενήσει έκπληξη το ότι στο πρώτο τρίτο του 18ου αιώνα, όταν πια δεν βασίλευαν οι προληπτικοί Φίλιπποι, ο ίδιος ο Δον Χουάν ντε Μουρ Ι Αγουίρε, πρώην Κυβερνήτης του Σαν Μάρκος ντε Αριχόα στο Περού, πίστευε τυφλά στην ύπαρξη πολλών μυστηριωδών νησιών σε όλες τις θάλασσες του κόσμου. Αυτό οφειλόταν στο ότι από την Κομέρα και την Πάλμα έστελναν πληροφορίες πάνω κάτω φανταστικές στον Στρατηγό και στο Βασιλικό Συμβούλιο, σχετικά με τις επανειλημμένες εμφανίσεις των ονειρικών νησιών, πληροφορίες που δημιούργησαν -όπως λέει ο Βιέρα- το ανέβασμα του πυρετού για το Θαυμάσιο στις ψυχές, κάνοντας τους να προσπαθήσουν για τέταρτη φορά την ανακάλυψη της νήσου Non Trabada.

Το βέβαιο είναι ότι η Non Trabada ή Σκεπασμένη δεν έχει ξαναϊδωθεί από τους θνητούς από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα, γιατί ο επιθετικός σκεπτικισμός (που έρχεται να βασιλεύσει στον κόσμο από την πλατιά διανοητική μόρφωση) δεν αξίζει τίποτα άλλο παρά για να γίνεται πιο δασύ και πυκνό το πέπλο της Maya, που καλύπτει παρόμοια αιθέρια ή τετραδιαστατικά.

Το Non Trabada ή Σκεπασμένη, γενικότερα γνωστό σαν νησί San Borondon -λέει ο Μπενίτεζ στο βιβλίο του «Ιστορία των Καναρίων Νήσων»- είναι μία από εκείνες τις μαγικές χώρες που έχει απασχολήσει τους μοντέρνους, τόσο όσο το Χρυσόμαλλο Δέρας τους αρχαίους. Και μα την πίστη, είχαν δυνατούς λόγους γι’ αυτό, γιατί πραγματικά από τα νησιά La Palma, Gomera και Hierro συνήθως έβλεπαν στα Δ.Ν.Δ. του πρώτου και τα Δ.Β.Δ. του τελευταίου, προχωρώντας από Βορρά προς Νότο, ένα νησί που σύμφωνα με το γενικά αποδεκτό, απείχε 40 λεύγες από την La Palma και μπορεί να είχε -δεν ξέρουμε πώς είχε μετρηθεί- 87 λεύγες μήκος και 28 πλάτος. Τέλος φαινόταν από Ν.Α. της Τενερίφης και μπορεί να βρισκόταν στις 28° και μερικά λεπτά Βορείου μήκους.

Στις 3 Απριλίου του 1570, ο δόκτωρ Χερνάν Πέρεζ ντε Γκράδο, Πρώτος Κυβερνήτης της Διοίκησης των Καναρίων, έστειλε μία αποστολή στα νησιά La Palma, Gomera και Hierro για να κάνουν μία ακριβή έρευνα για το πόσοι άνθρωποι είχαν παρατηρήσει την εμφάνιση αυτής της γης ή από ποιά άλλη πηγή είχαν πληροφορίες για την ύπαρξη της.

Εξαιτίας αυτής της έρευνας καθαίρεσε στην La Palma τον Πορτογάλο πλοίαρχο Πέδρο Βέλο, από την Σετουμπάλ, ο οποίος είπε ότι λόγω μιας καταιγίδας αποβιβάστηκε στο νησί Non Trabada με δύο από το πλήρωμα του και εκεί θαύμασε πολλά πράγματα, φαινόμενα εξαιρετικά, αχνάρια γιγάντων κτλ.

Μετά μόλις ξημέρωσε, συννέφιασε ο ουρανός, φύσηξε λαίλαπα και εκείνος από φόβο μήπως χάσει το πλοίο του, γύρισε βιαστικά στο σκάφος».

Την στιγμή που σαλπάριζε, έχασαν από τα μάτια τους την γη και αφού κόπασε η καταιγίδα προσπάθησαν να γυρίσουν πίσω. Στάθηκε όμως αδύνατον να την βρουν και στεναχωρήθηκαν πολύ γι΄ αυτό, ειδικά για τους δύο άνδρες του πληρώματος που είχαν μείνει εγκαταλελειμμένοι στο πυκνό δάσος».

Αυτή η αληθινή ιστορία Χίνας που παρουσιάζεται εδώ στην κρίση σας, βγήκε κατά γράμμα από παλιά χρονικά...

Λένε αρχαίες παραδόσεις - ασφαλώς πολύ σεβαστές - ότι κατά την διάρκεια της Εποχής του Χρυσού του Lacio και της Liguria ο θείος Βασιλιάς Jano ή Κρόνος (Ι.Α.Ο., Baco, Jehovah) κυριάρχησε επάνω σ’ εκείνους τους άγιους ανθρώπους, όλες αριανές φυλές, αν και από πολύ διαφορετικές εποχές και προελεύσεις.

Τότε, όπως σε παρόμοια εποχή για τον Εβραϊκό λαό, θα μπορούσα να πω ότι συνυπήρχαν ευτυχισμένοι Χίνας και άνθρωποι.

Η Janam Yana, Gnana ή Γνώσις δεν είναι παρά η επιστήμη του Jano, δηλαδή η επιστήμη της Μυητικής Γνώσης, η επιστήμη του Enoichion ή του Διορατικού και οι διαφοροποιήσεις του ονόματος του είναι αυτές που υπάρχουν σε κάθε γλώσσα, όπως εκείνες της Jan, Chan, Kan, Dan, Dzan, D ‘Jan, Jain, Jian, Ioan, Kwan-Swan, Thanos, Thoan, Chohan όλες ανάλογες με την πιο ύψιστη σύλληψη ενός πλανητικού πνεύματος, τον Κυβερνήτη του Κρόνου, ενός Ναζάντα, ενός Καμπίρ στην πιο πλήρη έννοια της λέξης.

Για μένα η επιστήμη Χίνας δεν είναι μια γνώμη, αλλά εδραιομένη αλήθεια, και αν θέλετε να σας το αποδείξω με την βιωμένη εμπειρία, ακούστε με υπομονή το ακόλουθο διήγημα:

Είχα δει τριάντα φορές να πέφτουν τα φύλλα του φθινοπώρου στην τωρινή μου μετενσάρκωση, όταν άρχισα να εργάζομαι συνειδητά και θετικά με την διδασκαλία των Jinas ή του Jano. Κάποια νύχτα των θαυμάτων, η Λιτελάντες, η ιέρεια-σύζυγός μου, μου έκανε άφατη πρόσκληση...

Βρισκόμουν στον γαμήλιο θάλαμο αναπαυόμενος με το σώμα χαλαρωμένο (ανάσκελα), με το στόμα προς τα πάνω. Πρέπει να διαβεβαιώσω με κάποια επισημότητα και για το καλό του Μεγάλου Σκοπού, ότι εκείνη την στιγμή βρισκόμουν σε κατάσταση επάγρυπνος του τι γίνεται, επάγρυπνος αντίληψης.

Μισοκοιμόμουν προσεκτικός και καιροφυλακτώντας όπως ο σκοπός σε καιρό πολέμου. προφανώς ποθούσα με άπειρη δίψα κάτι το εξαίρετο.

Μετά τις συνηθισμένες προσεκτικές επικλήσεις, αισθάνθηκα σαν ένα άλλο ανθρώπινο ον να ακουμπά επάνω στο χαλαρωμένο μου σώμα, ακριβώς επάνω στις κουβέρτες και τα σεντόνια που απαλά με προστάτευαν από το κρύο της νύχτας.

Αναντίρρητα ήταν η Λιτελάντες. Την αναγνώρισα από την φωνή όταν με έντονο τρόπο με κάλεσε με το μικρό μου όνομα... Ήταν φανερό ότι εκείνη η Γυναίκα-Μύστης, δια μέσου της βοήθειας της δικιάς της και μερικών ανθρώπων Χίνας είχε κατορθώσει να βάλει το φυσικό της σώμα μέσα στην τέταρτη διάσταση.

«Πάμε! μου είπε. Πάμε! Πάμε !» Κι εγώ, που με άπειρο πόθο περίμενα πάντοτε αυτή την στιγμή, βιαστικός σηκώθηκα από το κρεβάτι μου. Καταλήγει φανερό και χειροπιαστό ότι καθώς σηκωνόμουν έτσι βοηθούμενος ξεπέρασα το φράγμα της ταχύτητας του φωτός, μένοντας τότε έτσι όρθιος δίπλα στο ασκητικό και αναχωρητικό κρεβάτι, με το φυσικό μου σώμα τελείως βυθισμένο στην τέταρτη διάσταση. Κάθε ειλικρινής γνωστικός θα μπορούσε ασφαλώς να κάνει το ίδιο εάν τις στιγμές που άρχιζε να αποκοιμιέται συγκεντρωνόταν έντονα στην θεϊκή του Μητέρα Φύση, ιδιαίτερη, ατομική...

Μια μαγική και πολύ ειδική διατύπωση είναι η εξής:

«Πιστεύω στον Θεό, πιστεύω στην Μητέρα Φύση μου, και πιστεύω στην Λευκή Μαγεία. Μητέρα μου φέρτε με με το σώμα μου. Αμήν».

Χιλιάδες φορές κάνεις αυτήν την προσευχή σε στιγμές που θέλεις να αποκοιμηθείς, όμως συμφέρει να μην ξεχάσεις το λαϊκό εκείνο ρητό που λέει: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Πολύ ελαφρά κοιμισμένος σηκωθείτε από το κρεβάτι παρακαλώντας και μετά πηδήξτε με σκοπό να αιωρηθείτε στον χώρο που σας περιβάλει. Έχετε πίστη σαν ένα κόκκο σιναπιού και θα κινήσετε βουνά. Εάν δεν καταφέρετε να αιωρηθείτε, ξαναπέστε στο κρεβάτι σας και επαναλάβετε το πείραμα.

Πολλοί θριαμβεύουν αμέσως και άλλοι αργούν μήνες και μέχρι ολόκληρα χρόνια για να καταφέρουν να μπουν στους παραδείσιους Χίνας.

Μετά από αυτή την μικρή αλλά σημαντική επεξήγηση ενδεικτικού τύπου, θα συνεχίσουμε την διήγηση μας.

Βγήκα από το δωμάτιο μου με σταθερό και αποφασιστικό βήμα, διαπέρασα μια μικρή αυλή και κατευθύνθηκα στο δρόμο. Παραχωρώντας μου το πέρασμα με πολύ ευγένεια ένας όμιλος από κυρίες πολύ ηλικιωμένες υποκλίθηκαν ευγενικά μπροστά στο ασήμαντο άτομο μου που τίποτα δεν αξίζει. Ευχαρίστησα για την ειδική φιλοφροσύνη τους.

Βγήκα από την πόλη ακολουθούμενος από πολύ κοντά από εκείνη την ομάδα ανθρώπων Χίνας και κατευθύνθηκα προς τα γειτονικά βουνά. Αισθάνθηκα σαν να ήμουν βυθισμένος σε ένα απομακρυσμένο παρελθόν υπο-σεληνιακό, αρχαιότατο· κατάλαβα ότι είχα εισχωρήσει στον κατώτερο κόσμο. Με υπέβαλαν σε δοκιμασία θάρρους κάνοντας με να περάσω πάνω από βαθείς γκρεμούς...

Αιωρούμενος στο περιβάλλον της τέταρτης καθέτου, συνοδευόμενος από την Λιτελάντες και όλη την ακολουθία ανθρώπων Χίνας διέσχισα τον ταραγμένο ωκεανό και έφτασα σε κάποιο μυστικό μέρος της αρχαίας Ευρώπης...

Εισχώρησα γενναία σε κάποιο κάστρο, όπου βρέθηκα να κοιτάζω με έκπληξη ένα παράξενο σύμβολο κάτω από το οποίο υπήρχε ένας εσταυρωμένος...

Ο γυρισμός στο σπίτι μου ήταν σχετικά εύκολος, γιατί είναι νόμος της τέταρτης διάστασης, ότι όλα γυρίζουν στο σημείο εκκίνησης.

Η Λιτελάντες κι εγώ σχολιάσαμε πολύ χαρούμενα όλα αυτά· σαφώς είχαμε καταφέρει έναν λαμπρό θρίαμβο. Μετά από μέρες συνεχίσαμε με αυτά τα πειράματα μάθαμε να βάζουμε το φυσικό μας σώμα μέσα στον ανώτερο κόσμο. Σήμερα από άμεση πείρα ξέρουμε ότι με την βοήθεια της θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης, μπορούμε να βάλουμε το φυσικό μας σώμα σε κατάσταση Χίνας, για να ταξιδέψουμε μέσα στον Επάνω Κόσμο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ΚΥΜΑ

Αναντίρρητα ο Μαμωνάς και ο Διόνυσος, αφού είναι αντίθετοι τόσο στο περιέχον τους όσο και στο περιεχόμενο τους, ποτέ δεν θα μπορούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Με αξιωματικό τρόπο, ασυζήτητα, μπορούμε και μέχρι πρέπει να καθορίσουμε τον Μαμωνά με δύο όρους:

Α) Διανοητισμός

Β) Χρήμα (χρυσός, πλούτη).

Ορθά και με πειστικό και οριστικό τρόπο, επείγει να καθορίσουμε τον Διόνυσο ως εξής:

Α) θεληματική μετατροπή της σεξουαλικής λίμπιντο.

Β) Μυστικιστική μεταβατική έκσταση.

Καταλήγει επίκαιρο να αναφέρουμε σήμερα μέσα στο ημερολόγιο αυτής της φτωχής και πυγμαίας ανθρωπότητας, εκείνη την ημερομηνία και την ώρα -4 Φεβρουαρίου 1962 μεταξύ 2:00 και 3:00 το απόγευμα- όπου όλοι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος συγκεντρώθηκαν σε μια ανώτατη κοσμική σύνοδο ακριβώς στον λαμπρό αστερισμό του Υδροχόου, για να αρχίσει η Νέα Εποχή, μέσα στην μεγαλόπρεπη έκρηξη της σκέψης.

Από αυτήν την αλησμόνητη ημερομηνία και κάτω από την κυβέρνηση του Ουρανού, ο πολύ αξιοσέβαστος και αξιολογότατος Κύριος του Υδροχόου δονείται έντονα σε όλη την Φύση του Διονυσιακού Κύματος.

Δεν είναι περιττό να τονίσουμε στο παρόν κεφαλαίο την μεταβατική είδηση ότι αυτός ο αναφερόμενος πλανήτης, ήταν, είναι, και θα είναι πάντοτε το λαμπρό αστέρι που κυβερνά έξυπνα τους ενδοκρινείς σεξουαλικούς αδένες.

Τώρα θα εξηγήσετε από μόνοι σας τον ειδικό λόγο που αυτές τις στιγμές προξενεί την έντονη Διονυσιακή παλμική δόνηση. Όμως καταλήγει φανερό, απτό και έκδηλο, το συγκεκριμένο γεγονός ότι οι γήινοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων δεν έγιναν ικανοί να πολοποιηθούν θετικά με αυτό το Κύμα...

Το να καθορίσουμε τις δύο πλευρές (θετική και αρνητική) αυτής της κοσμικής δόνησης είναι κάτι χωρίς αναβολή επείγον, απαραίτητο.

Θετικός Διονυσιακός Πόλος: Σεξουαλική εξυψωτική τέρψη· η θεληματική μετατροπή της οντότητας του σπέρματος” συνείδηση αφυπνισμένη· γνώση αντικειμενική· υπερθετική διαίσθηση· μεταβατική μουσική των μεγάλων κλασσικών μαέστρων κ.τ.λ.

Αρνητικός Διονυσιακός Πόλος: Σεξουαλικός εκφυλισμός· παρασεξουαλισμός όλων των τύπων ομοφυλοφιλία· λεσβιασμός· δαιμονικές απολαύσεις στους κολάσιους κόσμους μέσω ναρκωτικών, μανιταριών, οινοπνεύματος· μουσική της κόλασης, όπως αυτή του νέου κύματος, κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Το να κατανοεί κανείς σε βάθος τις εσώτερες διαδικασίες αυτών των δύο πόλων του Διονυσιακού Κύματος είναι κάτι επείγον..

Σαν ζωντανό παράδειγμα αυτού του ζεύγους των πόλων διαμετρικά αντίθετων, που αντιστοιχούν στον αναφερθέντα κυματισμό, καταλήγει επίκαιρο να αναφέρουμε εδώ για λόγους εικονογράφησης δύο σύγχρονα επαναστατικά κινήματα.

Με λεπτό τρόπο θέλω να αναφερθώ καθαρά και χωρίς περιστροφές στην Παγκόσμια Γνωστική Κίνηση και επίσης στην άλλη όψη του Διονυσιακού νομίσματος, γνωστού με το θλιβερά διάσημο όνομα σαν το Κίνημα Χίπις.

Αναμφίβολα οι δύο αναφερθέντες ψυχολογικοί αντίποδες αποτελούν αφ’ εαυτού μια ζωντανή και έκδηλη επίδειξη του ζεύγους των αντιθέτων πόλων της τρομερής Διονυσιακής δόνησης.

Φθάνοντας με σύνεση σε αυτό το σημείο του παρόντος κεφαλαίου, γίνεται αναπόφευκτη η ανάγκη μιας διδακτικής σύγκρισης. Η Διονυσιακή μέθη, η έκσταση, το Σάματι, σαφώς καταλήγουν απαραίτητα όταν πρόκειται να πειραματισθούμε αυτό που είναι η Αλήθεια, το Πραγματικό. Αυτή η έξαψη είναι εκατό τα εκατό δυνατή μέσω της τεχνικής του διαλογισμού.

Ο ψυχεδελισμός είναι διαφορετικός· μεταφράστε αυτόν τον όρο έτσι: Ψυχή + Δελισμός = Ναρκωτικά.

Συγκεκριμενοποιώντας θα πούμε: Ο ψυχεδελισμός είναι το αντίθετο του διαλογισμού. Η κόλαση των ναρκωτικών βρίσκεται στο εσωτερικό του πλανητικού οργανισμού όπου ζούμε, κάτω από την επιδερμίδα του γήινου φλοιού.

Τα απατηλά μανιτάρια, οι ταμπλέτες του Ελ Ες Ντι, η μαριχουάνα κ.τ.λ., εντείνουν προφανώς την δονητική ικανότητα των υποκειμενικών δυνάμεων, όμως είναι αυταπόδεικτο ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να προκαλέσουν το ξύπνημα της συνείδησης.

Τα ναρκωτικά αλλοιώνουν θεμελιακά τα σεξουαλικά χρωμοσώματα και αυτό είναι ήδη αποδεδειγμένο επιστημονικά. Σαν συνέπεια αυτών των αρνητικών γενετικών μεταλλαγών καταλήγει προφανής η γέννηση των μωρών-τεράτων.

Διαλογισμός και ψυχεδελισμός είναι αντικρουόμενα, αντίθετα, ανταγωνιστικά· ποτέ δεν θα μπορούσαν να αναμιχθούν. Αναντίρρητα αυτοί οι δύο παράγοντες της Διονυσιακής μέθης σημαδεύουν, υποδεικνύουν ψυχολογική επανάσταση.

Γνωστικοί και χίπις κουράστηκαν με την μάταιη κουλτούρα του Μαμωνά, βαρέθηκαν με τόσες θεωρίες· έφθασαν στο συμπέρασμα ότι ο νους σαν όργανο έρευνας είναι πάρα πολύ άθλιος...

Ζεν; Γκνάνα Γιόγκα; Αυτό είναι υπερθετικό. Υπάρχουν μέσα μας σε λανθάνουσα κατάσταση ικανότητες επίγνωσης απείρως ανώτερες από του νου· δια μέσου αυτών των τελευταίων μπορούμε να πειραματιστούμε με άμεσο τρόπο αυτό που είναι Πραγματικό, αυτό που δεν είναι του χρόνου.

Το κίνημα των χίπις προτίμησε την κόλαση των ναρκωτικών, αναμφίβολα περιορίστηκε στο δρόμο της διαστροφής. Οι γνωστικοί, τελείως απογοητευμένοι από το βλακώδη διανοητισμό του Μαμωνά, πίνουμε το κρασί του διαλογισμού στο τέλειο ποτήρι της συγκέντρωσης.

Ριζικές και σε βάθος ψυχολογικές αλλαγές γίνονται επείγουσες όταν απογοητευόμαστε από τους απατεώνες της διάνοιας. Το να επιστρέφουμε στο σημείο της πρώτης εκκίνησης είναι το υποδεικτέο· μόνο έτσι είναι δυνατός ένας ριζικός μετασχηματισμός.

Σεξολογία; Για τον Θεό και την Παναγία! Αυτό το θέμα τρομοκρατεί τους πουριτανούς...

Είναι γραμμένο με πύρινα γράμματα στις Άγιες Γραφές ότι το σεξ είναι η πέτρα που σκοντάφτουμε, η πέτρα του σκανδάλου..

Αποδεικνύεται ότι εμείς δεν είμαστε γιοι καμιάς θεωρίας, σχολής ή αίρεσης. Στην ωμή ρίζα της ύπαρξης μας συναντάμε μόνο έναν άνδρα, μια γυναίκα και μια συνουσία...

Γεννηθήκαμε γυμνοί και κάποιος μας έκοψε τον ομφάλιο λώρο· κλαίμε και μετά ψάχνουμε για το μητρικό στήθος...

Ενδύματα; Σχολεία; Θεωρίες; Μόρφωση; Χρήμα; κ.τ.λ.; όλα αυτά ήρθαν εκ των υστέρων, επιπρόσθετα.

Πεποιθήσεις όλων των ειδών υπάρχουν παντού, όμως η μόνη δύναμη που μπορεί να μας μεταμορφώσει ολοκληρωτικά, ενιαία, είναι αυτή που μας έβαλε στο χαλί της ύπαρξης, θέλω να αναφερθώ στην δημιουργική ενέργεια της πρώτης στιγμής, στην σεξουαλική δύναμη.

Η ερωτική τέρψη, η ερωτική ευχαρίστηση είναι κατά λογική συνέπεια, η μεγαλύτερη ευτυχία... Το να γνωρίζεις να συνουσιάζεσαι σοφά είναι απαραίτητο όταν επιθυμείς ειλικρινά μια οριστική ψυχολογική αλλαγή. Οι χίπις τα προαισθάνθηκαν όλα αυτά όταν ξεσηκώθηκαν ενάντια στον Μαμωνά, αλλά λάθεψαν στο δρόμο, δεν ήξεραν να συντονισθούν με τον θετικό πόλο του Διονύσου.

Οι γνωστικοί είμαστε διαφορετικοί. Ξέρουμε να απολαμβάνουμε, μας αρέσει να μετατρέπουμε και να εξυψώνουμε την λίμπιντο. Αυτό δεν είναι έγκλημα. Το κίνημα των χίπις προχωρεί αποφασιστικά από τον δρόμο της καθοδικής εξέλιξης, του παρασεξουαλισμού.

Η Παγκόσμια Γνωστική Κίνηση προχωρεί νικηφόρα από τον ανηφορικό επαναστατικό δρόμο του υπερσεξουαλισμού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΦΩΤΙΑ

Η σεξουαλική μετατροπή του Ένα Σέμινις σε δημιουργική ενέργεια, γίνεται δυνατή όταν αποφεύγουμε προσεκτικά τον απαίσιο σπασμό, τον ακάθαρτο οργασμό των πόρνων.

Η διπολοποίηση αυτού του τύπου κοσμικής ενέργειας στον ανθρώπινο οργανισμό αναλύθηκε από τους αρχαίους καιρούς, στα Μυητικά Κολλέγια της Αιγύπτου, Μεξικού, Περού, Ελλάδας, Χαλδαίας, Ρώμης, Φοινίκης κ.τ.λ.

Η άνοδος της σπερματικής ενέργειας ως τον εγκέφαλο επιτυγχάνεται χάρη σε κάποιο ζευγάρι νευρικών κορδονιών που σε μορφή οκτώ ξετυλίγονται μεγαλοπρεπώς δεξιά και αριστερά της σπονδυλικής στήλης.

Φτάσαμε λοιπόν, στο Κηρύκειο του Ερμή με τα φτερά του πνεύματος πάντα ανοιχτά.

Το αναφερόμενο ζευγάρι νευρικών κορδονιών ποτέ δεν θα μπορούσε να εντοπισθεί με το νυστέρι, γιατί είναι περισσότερο από μια μισο-αιθερική, μισο-φυσική φύση.

Αυτοί είναι οι δύο μάρτυρες της Αποκάλυψης, οι δύο ελιές και τα δύο καντηλέρια, που βρίσκονται ενώπιον του θεού της Γης, και αν κάποιος θα ήθελε να τους βλάψει, βγαίνει φωτιά από το στόμα τους, η οποία καταβροχθίζει τους εχθρούς τους.

Στην ιερή γη των Βεδών αυτό το ζευγάρι νευρικών κορδονιών είναι γνωστό με τα σανσκριτικά ονόματα Ιδά και Πιγκαλά. Το πρώτο σχετίζεται με το αριστερό ρουθούνι της μύτης και το άλλο με το δεξιό.

Είναι φανερό ότι το πρώτο από αυτά τα δυο Νάντις ή κανάλια είναι σεληνιακού τύπου· είναι αυτονόητο ότι το δεύτερο είναι ηλιακής φύσης.

Σε πολλούς γνωστικούς μαθητές μπορεί να φανεί ίσως λίγο παράξενο το ότι ενώ το Ιδά είναι φύση ψυχρή και σεληνιακή, έχει τις ρίζες του στον δεξιό όρχι. Σε πολλούς μαθητές της Γνωστικής Κίνησης μπορεί να τους πέφτει σαν κάτι άτοπο και παράξενο η είδηση ότι ενώ το Πιγκαλά είναι αυστηρά ηλιακού τύπου, ξεκινά στην πραγματικότητα από τον αριστερό όρχι.

Όμως δεν πρέπει να μας φαίνεται περίεργο, γιατί όλα στην Φύση βασίζονται στον νόμο της πολικότητας. Ο δεξιός όρχις συναντά τον ακριβή του αντι-πόλο στο αριστερό ρουθούνι της μύτης και αυτό έχει ήδη αποδειχτεί. Ο αριστερός όρχις συναντά τον τέλειο αντίποδα του στο δεξιό ρουθούνι και προφανώς αυτό έτσι πρέπει να είναι.

Η εσωτεριστική φυσιολογία διδάσκει ότι στο γυναικείο φύλο οι δύο μάρτυρες ξεκινούν από τις ωοθήκες. Είναι φανερό ότι στις γυναίκες η τάξη από αυτό το ζευγάρι ελιών του ναού αναστρέφεται αρμονικά.

Παλιές παραδόσεις που ξεπετάγονται ανάμεσα από την βαθειά νύχτα από όλες τις ηλικίες, λένε ότι όταν τα ηλιακά και σεληνιακά άτομα του σπερματικού συστήματος έρχονται σε επαφή στο Τριμπένι του κόκκυγα, τότε από απλή ηλεκτρική επαγωγή ξυπνά μια τρίτη δύναμη· αναφέρομαι στην θαυμάσια φλόγα της Αγάπης. Είναι γραμμένο στα παλιά κείμενα της αρχαίας σοφίας ότι το κατώτερο στόμιο του καναλιού της σπονδυλικής στήλης στους κοινούς ανθρώπους, βρίσκεται ερμητικά κλειστό. Οι σπερματικοί ατμοί το ανοίγουν έτσι ώστε η Ιερή Φλόγα της σεξουαλικότητας να εισχωρήσει από εκεί.

Κατά μήκος του σπονδυλικού καναλιού λαμβάνει μέρος ένα θαυματουργό παιχνίδι από διάφορα κανάλια, που εισέρχεται το ένα στο άλλο αμοιβαία χωρίς να μπερδεύονται κι αυτό οφείλεται στο ότι είναι τοποθετημένα σε διαφορετικές διαστάσεις. Ας θυμηθούμε το Σουσούμνα και άλλα σαν το Βάχρα, το Τσίτρα, το Σεντράλις και το φημισμένο Μπραχμανάντι. Από αυτό το τελευταίο ανάβει η Φλόγα της σεξουαλικής τέρψης όταν ποτέ δεν κάνουμε το έγκλημα να σκορπίσουμε το σπέρμα.

Είναι παράλογο να τονιστεί η λανθασμένη ιδέα ότι η ερωτική φωτιά σε όλες τις ευτυχίες παίρνει το δρόμο του γυρισμού μέχρι τον κόκκυγα μετά από την μετενσάρκωση του Είναι (ο (Χιβάτμα) στην καρδιά του ανθρώπου.

Φρικώδης ψευτιά είναι εκείνη που βεβαιώνει αμαθώς, ότι η θεία Φλόγα της Αγάπης, μετά αφού έχει απολαύσει την ένωση με τον Παραμασίβα, χωρίζεται για το ταξίδι του γυρισμού από τον αρχικό δρόμο.

Αυτή η θανάσιμη επιστροφή, η κάθοδος μέχρι τον κόκκυγα, γίνεται δυνατή μόνον όταν ο μυημένος σκορπίζει το σπέρμα. τότε πέφτει κεραυνόπληκτος από τον τρομερό κεραυνό της Κοσμικής Δικαιοσύνης.

Η άνοδος της σεξουαλικής Φλόγας από το σπονδυλικό κανάλι γίνεται με αργό τρόπο σύμφωνα με τις αξίες της καρδιάς. Οι Φλόγες της Καρδιάς ελέγχουν με σοφία την θαυματουργή άνοδο της Φλόγας της Αγάπης.

Προφανώς τέτοια Φλόγα ερωτική δεν είναι κάτι το αυτόματο ή μηχανικό, όπως υποθέτουν πολλοί λανθασμένοι ειλικρινείς. Αυτή η φιδίσια Φωτιά ξυπνά αποκλειστικά και μόνο με την σεξουαλική τέρψη της αληθινής αγάπης.

Ποτέ δεν θα ανέβαινε η ερωτική Φλόγα από το σπονδυλικό κανάλι από ζευγάρια ενωμένα από καθαρά προσωπικό συμφέρον. Θα ήταν αδύνατη η άνοδος της Άγιας Φλόγας στην σπονδυλική στήλη από μοιχούς άνδρες και γυναίκες. Ποτέ δεν θα ανέβαινε η Φωτιά των σεξουαλικών θαυμάτων στην σπονδυλική στήλη εκείνων που πρόδωσαν τον Γκουρού.

Ποτέ δεν θα ανέβαινε η σεξουαλική Φωτιά από το μυελό των μεθύστακων, γυναικωτών, λεσβίων, ναρκομανών, δολοφόνων, κλεφτών, ψευτών, βλάσφημων, ιερόσυλων κ.τ.λ.

Η Φωτιά των σεξουαλικών ηδονών είναι παρόμοια με ένα θαυματουργό φίδι, που όταν ξυπνά κάνει έναν ήχο παρόμοιο με εκείνον που κάνει κάθε φίδι όταν το ενοχλούμε μ’ ένα ξύλο.

Η σεξουαλική Φωτιά, της οποίας το σανσκριτικό όνομα είναι Κουνταλίνη, ξετυλίγεται, επαναστατεί και ανεβαίνει μέσα στην αστραφτερή αύρα του Μαχα-Τσόχαν.

Η άνοδος της Φλόγας των φλογερών ευχαριστήσεων κατά μήκος του νωτιαίου καναλιού, από σπόνδυλο σε σπόνδυλο, από βαθμό σε βαθμό, καταλήγει πράγματι πολύ αργή. Ποτέ δεν θα ανέβαινε στιγμιαία, όπως λανθασμένα υποθέτουν μερικοί άνθρωποι που δεν κατέχουν σωστή πληροφορία.

Πρέπει να πούμε εμφατικά και χωρίς πολλά λόγια ότι οι τριαντατρείς βαθμοί της Απόκρυφης Μασονίας αντιστοιχούν εσωτεριστικά με τους τριάντα τρεις σπονδύλους.

Όταν ο αλχημιστής διαπράξει το έγκλημα να σκορπίσει το Ποτήρι του Ερμή, αναφέρομαι στο σκόρπισμα του σπέρματος, προφανώς χάνει μασονικούς βαθμούς, γιατί η Φωτιά των ερωτικών ευχαριστήσεων κατεβαίνει κατά ένα ή δύο σπονδύλους ανάλογα με το μέγεθος του παραπτώματος.

Το να κερδηθούν οι χαμένοι βαθμοί συνήθως είναι τρομερά δύσκολο. Όμως, είναι γραμμένο ότι στην Μητρόπολη της Ψυχής υπάρχει περισσότερη χαρά για έναν αμαρτωλό που μετανοεί, παρά για χίλιους δίκαιους που δεν χρειάζονται μετάνοια.

Στο Μαγιστήριο της Αγάπης πάντα μας βοηθάνε οι Ελοΐμ. αυτοί μας συμβουλεύουν και μας βοηθούν. Το Πανεπιστήμιο Αντιατμίκα των Σοφών εξετάζει περιοδικά τους υποψήφιους οι οποίοι αφού έχουν απωθήσει τον Μαμωνά (διανοητισμός και υλικά πλούτη), απολαμβάνουν σοφά τις ηδονές της Αγάπης στον γαμήλιο θάλαμο. Στον μυελό και στο σπέρμα συναντιέται το κλειδί της σωτηρίας και οτιδήποτε δεν προέρχεται από εκεί, από αυτόν τον δρόμο, σημαίνει πράγματι ένα άσκοπο χάσιμο χρόνου.

Η Φιδίσια Φωτιά (Κουνταλίνη) βρίσκεται τυλιγμένη σαν οποιοδήποτε φίδι με τρεις και μισή στροφές μέσα σε ορισμένο μαγνητικό κέντρο, το οποίο βρίσκεται στον κόκκυγα, την βάση της σπονδυλικής στήλης.

Όταν το σεξουαλικό Φίδι ξυπνά για να αρχίσει την πορεία του προς τα μέσα και προς τα πάνω, περνάμε από έξι μυστικιστικές, μεταβατικές εμπειρίες που μπορούμε και οφείλουμε να καθορίσουμε καθαρά με έξι σανσκριτικούς ορισμούς, ως εξής:

Ananda: Κάποια πνευματική ευτυχία.

Kampan: Υπερευαισθησία ηλεκτρικού και ψυχικού τύπου.

Utthan: Προοδευτική αύξηση αυτοσυνειδησιακή, αστρικούς διαχωρισμούς, μυστικιστικές και μεταβατικές εμπειρίες στους ανώτερους κόσμους κ.τ.λ.

Ghurni: Έντονους θεϊκούς πόθους.

Murcha: Κατάσταση ελαφρότητας, χαλαρώματα των μυών και των νεύρων με πολύ φυσικό τρόπο και αυθόρμητο κατά την διάρκεια του διαλογισμού.

Nidra: Κάποιος συγκεκριμένος τρόπος ύπνου που, συνδυασμένος με τον εσωτερικό βαθύ διαλογισμό, έρχεται να γίνει αστραφτερό Σάματι (έκσταση).

Αναμφισβήτητα η ερωτική Φωτιά μας δίνει άπειρες μεταβατικές δυνάμεις.

Η σεξουαλική Φλόγα, είναι χωρίς αμφιβολία, μια ιεχωβική και βεδική αλήθεια ταυτόχρονα. Η σεξουαλική Φλόγα είναι η Θεά του Λόγου η λατρεμένη από τους σοφούς. Όταν αφυπνίζεται μας απονέμει την φώτιση.

Η ερωτική φλόγα μας απονέμει αυτήν την θεϊκή Σοφία που δεν προέρχεται από τον νου και βρίσκεται πιο μακριά από τον χρόνο. Είναι αυτή που δίνει επίσης το Μούκτι της τελικής ευλάβειας και το Νιάνα της απελευθέρωσης.

ΝΤΙ-ΟΝ-ΙΣ-ΙΟ (ΔΙΟΝΥΣΟΣ). Συλλαβίζοντας αυτήν την μαγική λέξη, αυτό το μάντραμ των θαυμάτων, επέρχεται όλως εξαιρετικώς η θεληματική μετατροπή της λίμπιντο κατά την διάρκεια της παραδεισένιας συνουσίας.

Μαγικά αποτελέσματα αυτού του μάντραμ:

Ντι: Εντατικοποιημένη δόνηση των δημιουργικών οργάνων.

ΟΝ: Έξυπνη κίνηση της δημιουργικής ενέργειας σε όλο το σεξουαλικό νευρικό σύστημα, μέχρι να βυθιστείς στην συνείδηση.

ΙΣ: Αυτή η μαντρική συλλαβή μας θυμίζει τα Μυστήρια της Ίσιδος και το αντίστοιχο του όνομα Ίσις. Σαφώς το φωνήεν Ι και το σύμφωνο Ο, προεκτεινόμενα σαν ένα γλυκό και απαλό σφύριγμα, επικαλούνται το σεξουαλικό φίδι για να ανέβει νικηφόρο από το κανάλι του νωτιαίου μυελού.

ΙΟ: Ιζόλντα, ο ανδρογυνισμός ήλιος-σελήνη, Όσιρις-Ίσις σπιθοβολά από τον βαθύ πυθμένα κάθε ηλικίας, τρομακτικά θεϊκό.

Ι: με την βαθειά του σημασία ασφαλώς είναι το λίνγκαμ (φαλλός), ο Ιόντ των Εβραίων.

Ο: είναι το αιώνιο θηλυκό, η μήτρα (το γιόνι), το φημισμένο Χε του Εβραϊκού τύπου.

ΙΟ, Όταν τονίζουμε αυτήν την τελευταία συλλαβή της μαγικής λέξης κατά την διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, τότε επέρχεται η ολοκληρωτική μετατροπή της λίμπιντο.

Έτσι είναι το πώς το Πύρινο Φίδι των μαγικών μας δυνάμεων ξυπνά για να αρχίσει την έξοδο του από το νωτιαίο κανάλι.

Καταλήγει απτή και έκδηλη η μητρική όψη της Ιερής Φλόγας, που με φιδίσια μορφή ανεβαίνει από την σπονδυλική στήλη. Φλόγα σε μορφή φιδιού· θεία Σεξουαλική Φλόγα- Αγιότατη Μητέρα Κουνταλίνη.

Έξω από το σώμα η ιδιαίτερη μας Κοσμική Μητέρα (γιατί ο καθένας μας έχει την δική του), παίρνει πάντα την θαυμαστή παρουσία μιας μητέρας παρθένου.

Μια φορά -δεν έχει σημασία η ημερομηνία ούτε η ώρα- ενώ βρισκόμουν έξω από το φυσικό μου σώμα συνάντησα την Ιερή μου Μητέρα στο εσωτερικό ενός πολύτιμου σαλονιού. Μετά από τις γνωστές αγκαλιές του γιου και της μητέρας εκείνη κάθισε σε μια άνετη πολυθρόνα απέναντι μου, ευκαιρία που επωφελήθηκα για να κάνω πολύ αναγκαίες ερωτήσεις.

-Πηγαίνω καλά τώρα, μητέρα μου;

-Ναι γιε μου, πας καλά.

-Χρειάζομαι ακόμα εξάσκηση στην Σεξουαλική Μαγεία;

-Ναι, ακόμα χρειάζεσαι.

-Είναι δυνατόν εκεί, στο φυσικό κόσμο να υπάρχει κάποιος που να μπορεί να αυτοπραγματοποιηθεί χωρίς την ανάγκη της Σεξουαλικής Μαγείας;

Η απάντηση σε αυτήν την τελευταία ερώτηση ήταν τρομερή:

-Αδύνατον γιε μου, αυτό δεν είναι δυνατόν.

Ομολογώ ειλικρινά και χωρίς περιστροφές, ότι αυτές οι λέξεις της λατρευτής μου με άφησαν έκπληκτο, θυμήθηκα τότε με ύψιστο πόνο τόσους ανθρώπους ψευδο-εσωτεριστές και ψευδοαποκρυφιστές που ποθούν αληθινά την τελική απελευθέρωση, όμως αγνοούν το Sahaja Maithuna, την Σεξουαλική Μαγεία, το θαυματουργό κλειδί του Μεγάλου Αρκάνο.

Αναντίρρητα ο δρόμος που οδηγεί στην άβυσσο είναι στρωμένος με καλούς σκοπούς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Η ΙΕΡΗ ΑΓΕΛΑΔΑ

Πριν από την δεύτερη Τρανσαπαλνιάνα καταστροφή, η οποία αλλοίωσε εντελώς την όψη του γήινου φλοιού, υπήρχε μια παλιά ήπειρος που σήμερα βρίσκεται βυθισμένη μέσα στα ταραγμένα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού.

Αναφέρομαι εμφατικά στην Ατλαντίδα για την οποία υπάρχουν παντού αμέτρητες παραδόσεις. Κοιτάξτε, αν θέλετε, ξένα ατλαντικά ονόματα ή από βαρβαρικές γλώσσες, όπως συνήθιζαν να λένε οι κρετίνοι Έλληνες που θέλησαν να δολοφονήσουν τον Αναξαγόρα, όταν τόλμησε να πει ότι ο ήλιος ήταν λίγο μεγαλύτερος από την μισή Πελοπόννησο.

Ονόματα, λέω, μεταφρασμένα στα Αιγυπτιακά από τους saficos ιερείς και ξαναφερμένα στην πρώτη τους σημασία από τον θείο Πλάτωνα, για να τα χύνει μετά θαυμάσια στην γλώσσα της Αττικής.

Δείτε την διαμαντένια κλωστή της χιλιόχρονης παράδοσης από τα χρόνια του Σόλωνα, συνεχίζοντας κατόπιν με τους δύο Χριστίες και τον Δάσκαλο Πλάτωνα...

Δείτε, σας λέω, θαυμαστές περιγραφές βοτανικής, γεωγραφίας, ζωολογίας, ορυκτολογίας, πολιτικής, θρησκείας, συνηθειών κ.τ.λ. των Ατλάντων.

Δείτε επίσης με ματιά αντάρτη αετού, μυστικιστικές αναφορές στους πρώτους θείους Βασιλιάδες της παλιάς εκείνης προκατακλυσμιαίας ηπείρου, σε εκείνους που τόσες αναφορές έχουν για τον εαυτό τους, τον μεσογειακό παγανισμό και τα αρχαιότατα ιερά κείμενα του ανατολικού κόσμου.

Ύψιστοι Βασιλιάδες για τους οποίους αυτές οι άλλες καταπληκτικές σημειώσεις του Διόδωρου Σικελιώτη, που ακόμα μας μένουν να μελετήσουμε, δίνουν λεπτομερή αναφορά.

Δείτε τελικά, και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον, την ίδια την θυσία της Ιερής Αγελάδας, χαρακτηριστικό των Βραχμάνων, των Εβραίων, των Μωαμεθανών, των ευγενών Ευρωπαίων και χιλιάδων άλλων λαών...

Είναι αναντίρρητο ότι ο δικός μας διάσημος και ακατάλυτος Ταύρειος Κύκλος, στο βάθος δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιβίωση παραδοσιακή, παμπάλαιη εκείνης της γιορτής της ατλαντικής θυσίας, της οποίας η περιγραφή βρίσκεται ακόμη σε πολλά αρχαϊκά μυστικά βιβλία.

Είναι στην πραγματικότητα πολλά τα διηγήματα, που υπάρχουν στον κόσμο, σχετικά με εκείνους τους ελεύθερους ταύρους στον ναό του Ποσειδώνα, ζώα που δεν τα κούραζαν κτηνωδώς, όπως σήμερα, με σπαθιά και λόγχες, αλλά με λάσα και άλλες έξυπνες τεχνικές της κλασσικής ταυρομαχίας.

Νικημένο ήδη το συμβολικό ζώο στην ιερή αρένα, θυσιαζόταν προς τιμή των θεών της Ατλαντίδος, οι οποίοι, σαν τον ίδιο τον Ποσειδώνα, είχαν πάρει την καθοδική εξέλιξη από την πρωτόγονη ηλιακή κατάσταση, μέχρι την μεταμόρφωση σε ανθρώπους σεληνιακού τύπου.

Η κλασσική τέχνη της ταυρομαχίας είναι πραγματικά κάτι το μυητικό και συσχετισμένο με την μυστηριώδη λατρεία της Ιερής Αγελάδας...

Δείτε την Ατλάντεια αρένα στο ναό του Ποσειδώνα, και την τωρινή. Πράγματι δεν είναι παρά ένας ζωντανός ζωδιακός κύκλος, στον οποίο γύρω-γύρω κάθεται το αξιότιμο κοινό.

Ο Μυητής ή Ιεροφάντης είναι ο Δάσκαλος, οι μπαντεριλλιέρος πεζοί είναι οι σύντροφοι, οι πικαδόρες με την σειρά τους οι μαθητευόμενοι. Γι’ αυτό αυτοί οι τελευταίοι πηγαίνουν επάνω σε άλογο, δηλαδή, με όλο το έρμα επάνω στο αδάμαστο σώμα του, που συνήθως πέφτει νεκρό στην σκληρή πάλη.

Οι σύντροφοι, μόλις βάλουν τις μπαντερίλλιας, αρχίσουν ήδη να αισθάνονται ανώτεροι από το κτήνος, το ζωώδες Εγώ· δηλαδή είναι ήδη σαν τον Αρτζούνα του Μπαγκαβάντ Γκιτά, οι διώκτες του μυστικού εχθρού. Ενώ ο Δάσκαλος με την κάπα της Ιεραρχίας του, δηλαδή με την κυριαρχία του Μάγια και χουφτώνοντας με το δεξί του το πυρογενές σπαθί της θέλησης καταλήγει, σαν τον θεό Κρίσνα του παλιού εκείνου ποιήματος, όχι τον διώκτη αλλά τον Ματαντόρ του Εγώ, του κτήνους, του φρικιαστικού τέρατος που βρυχάται, που επίσης είδε στο Κάμελοτ ή Καμαλόκα ο ίδιος ο Βασιλιάς Αρθούρος, ανώτατος άρχοντας των μεγαλοπρεπών Ιπποτών της Στρογγυλής Τράπεζας.

Είναι λοιπόν η λαμπρή Ατλάντεια ταυρομαχία μια τέχνη βασιλική με βαθύ νόημα, που μας διδάσκει μέσω του λαμπρού της συμβολισμού την σκληρή πάλη, που πρέπει να μας οδηγήσει μέχρι την διάλυση του Εγώ.

Κάθε ματιά προς τα πίσω, σχετιζόμενη με τον Εσωτερισμό του Ταύρου, είναι αναμφίβολο ότι μπορεί να μας οδηγήσει σε μυστικιστικές ανακαλύψεις μεταβατικού τύπου.

Σαν γεγονός της άμεσης καθημερινότητας δεν είναι περιττό να αναφερθεί η βαθειά αγάπη που αισθάνεται ο Ταυρομάχος για την Παρθένο του, είναι γεγονός ότι παραδίδεται σε αυτήν εντελώς πριν φανεί με την φανταχτερή στολή του στην αρένα.

Αυτό μας θυμίζει τα Μυστήρια της Ίσιδας, την τρομερή θυσία της Άγιας Αγελάδας και τις αρχαϊκές λατρείες της ΙΟ, που οι ρίζες τους έρχονται επίσημες από το ξημέρωμα της ζωής στον πλανήτη μας Γη.

Καταλήγει συγκινητικό, σαφές και οριστικό, ότι μόνον η ΙΟ, η Ντέβι Κουνταλίνη, η Ιερή Αγελάδα με τα πέντε πόδια, η θεϊκή Μητέρα, κατέχει στ’ αλήθεια αυτήν την φιδίσια Μαγική Δύναμη που μας επιτρέπει να μετατρέψουμε σε κοσμική σκόνη το ζωώδες Εγώ, το βρυχώμενο κτήνος της αρένας της ύπαρξης. Τα φωνήεντα ΙΟ αποτελούν στον εαυτό τους τον αριθμό δέκα της γενιάς και τον λόγο της περιφέρειας στην διάμετρο.

Προφανώς ΙΟ είναι ο αριθμός Pi (Pithar), το τρομερό μυστήριο αρσενικό-θηλυκό.

ΙΟ επίσης είναι η σβάστικα, η φωτιά ή ο μεταβατικός σεξουαλικός ηλεκτρισμός που αντιπροσωπεύεται με τον σταυρό μέσα στον κύκλο και σύμβολο της Γης για το θέμα του οποίου θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο.

Είναι γραμμένο με πύρινα γράμματα στο Βιβλίο της Ζωής ότι αυτό το σύμβολο της σβάστικας σε μορφή μαθηματικών συντεταγμένων, υπήρξε σε όλες τις χώρες της γης από την νύχτα των αιώνων.

Χρειαζόμαστε πολύ επειγόντως, και χωρίς αναβολή, να μετατραπούμε σε μπογιέρος δηλαδή σε σοφούς οδηγούς της Ιερής Αγελάδας.

Η αξιοσέβαστη μεγάλη Δασκάλα Η.Ρ.Β. είδε πραγματικά στο Ινδοστάν μια αυθεντική αγελάδα με πέντε πόδια. Ήταν ένα πραγματικό πείσμα της φύσης, ένα άσπιλο θαύμα, λευκότατο, άφατο...

Ο Δον Μάριο Ρόζο ντε Λούνα είπε ότι εκείνο το ιδιαίτερο πλάσμα είχε το πέμπτο πόδι στην ράχη του και ότι με αυτό ξυνόταν ή έδιωχνε τις μύγες.

Το περίεργο ζώο το οδηγούσε ένας νέος της αίρεσης Σαντού. Ο νεαρός τρεφόταν αποκλειστικά με το γάλα αυτής της μυστηριώδους αγελάδας.

Ξεπηδά χειροπιαστός και φανερός ο εσωτεριστικός συμβολισμός, θαυμάσιος και αστραφτερός της Αγελάδας με τα πέντε πόδια.

Ζωντανότατη έκδηλη έκφραση για τις πέντε αναδιπλώσεις της θεϊκής μας Μητέρας Κουνταλίνι, πολύ ιδιαίτερης...

Ας θυμηθούμε το σημάδι του άπειρου, το οκτώ πλαγιασμένο οριζόντια και ίσο με ένα πέντε, το οποίο δίνει, διαβασμένο λογοτεχνικά: Άπειρο ίσον με πέντε· δηλαδή το άπειρο ισούται με την πεντάλφα, με την Άφατη Αγελάδα με τα πέντε πόδια, με το Άστρο με τις πέντε άκρες ή κανονικό αστεροειδές πεντάγωνο, που σταμάτησε τον Μεφιστοφελή όταν ήρθε στην μαγική επίκληση του Δόκτορα Φάουστ.

Ο καθορισμός αυτών των πέντε όψεων είναι απαραίτητος για το καλό όλων μας και κάθε ενός από τους μαθητές μας:

α) Η Άδηλη Κουνταλίνη.

β) Η άφατη Ίσις, η αγνή Άρτεμις (Σοφία, Αγάπη, Δύναμη).

γ) Η Ελληνίδα Εκάτη, η Προσεπρίνα η Αιγύπτια, η Αζτέκα Κοατλίκουε (η Βασίλισσα των Κολάσεων και του Θανάτου, Τρόμος Αγάπης και Νόμου).

δ) Η ιδιαίτερη, ατομική Μητέρα Φύση (εκείνη που έφτιαξε το φυσικό μας σώμα).

ε) Η ενστικτώδης Στοιχειώδης Μάγισσα (εκείνη που δημιούργησε τα ένστικτα μας).

Ο μπογιέρο, ο οδηγός της Ιερής Αγελάδας μπορεί και πρέπει να εργαστεί στο Μαγιστήριο αυτών των πέντε δυνάμεων της Πεντάλφα...

Επίσημα δηλώνω, με έμφαση, το παρακάτω: Εγώ εργάζομαι απ’ ευθείας με τις πέντε δυνάμεις της Ιερής Αγελάδας.

Το να απεικονίσω, διευκρινίσω, διδάξω για την Πεντάλφα, είναι ένα καθήκον, αλλά προτιμώ να το κάνω με ζωντανές διηγήσεις:

ΠΡΩΤΗ ΔΙΗΓΗΣΗ

Λένε ότι μεταξύ του ύψιστου και του γελοίου δεν υπάρχει παρά ένα βήμα και αυτό είναι αξιωματικό. Θυμηθείτε για μια στιγμή τις ιέρειες του Βάκχου όταν ήταν στην περίοδο της οργιαστικής παραφοράς τους. Θηλυκές καλλονές, πολωμένες θετικά με το Διονυσιακό Κύμα, Νύμφες των δασών και των βουνών κυνηγημένες από τους φιλήδονους Σιληνούς...

Δείτε τώρα τις γελοίες Μαινάδες, πολωμένες αρνητικά με το Διονυσιακό Κύμα...

Αποχαλινωμένες χορεύτριες στην παράφορα της ιερής τρέλας του. Γυναίκες «χίπις» της αρχαίας Ελλάδας...

Αποχαλινωμένες χορεύτριες διεγερμένες από τα ναρκωτικά, σε πλήρη Διονυσιακή μέθη... Οι ανθρωποθυσίες και ζέουσες τις έκαναν ακόμα πιο επικίνδυνες...

Ήταν οι φιλήδονες Μαινάδες εκείνες που θανάτωσαν τον Ορφέα και η θαυματουργή του λύρα έπεσε κομματιασμένη πάνω στο δάπεδο του ναού...

Καμιά φορά διηγιόμουν στους φίλους μου, κωμικά επεισόδια, σχετικά με κάποιο μποέμικο παρελθόν...

Σαφώς δεν μπορούσε να λείπει από αυτήν την κωμικότητα ο ζυμωμένος καρπός του αμπελιού και οι ιέρειες του Βάκχου στο αποκορύφωμα της οργιαστικής τους μανίας...

Γελοίες σκηνές εκείνου του καιρού που εγώ γύριζα αυτόν τον κόσμο της Κελί Γιόγκα σαν ποντιστήκαν πεσμένος...

Όμως υπάρχουν διαστημικές στιγμές της ανθρωπότητας. Ένα κοσμικό ημερολόγιο συχνά είναι στ’ αλήθεια πολύ αναγκαίο...

Έξω από το φυσικό όχημα, σε αστρικό σώμα, κάτω από την τρισδιάστατη ζώνη του Ευκλείδη, έπρεπε να μπω στον υπόγειο κόσμο...

Αυτό που συνέβη μετά ήταν τρομακτικό σε μεγάλο βαθμό. Αυτό που είδα εκεί στην τρομακτική βυθισμένη περιοχή, ήταν το ίδιο με αυτό που είδαν οι Χόφμαν, Αντικέρ ΠΟΕ, Μπλαβάτσκι, Μπάλου Λιτών όλων των καιρών. το ίδιο που μας περιέγραψε ο Ασπρισθέντα με τις δαιμονικές του χορωδίες, με τις αγωνίες του ποιητή, με τις παράφωνες φωνές τους για εκείνους που περιφέρουν άσκοπα το καράβι της ζωής, τρελοί εμπιστευόμενοι τον άνεμο των παθών και την σκοτεινή θάλασσα της αμφιβολίας για το αν πράττεις σωστά. γι’ αυτούς που μοιρολατρικά παντρεύονται με την μοίρα· γι’ αυτούς που περήφανοι θέλουν να υψώσουν Πύργους της Βαβέλ με ανόητες φιλοδοξίες· γι’ αυτούς που ψεύδονται, γι’ αυτούς που πολεμούν για ακάθαρτες δόξες, γι’ αυτούς που βυθίζονται στο βούρκο της απόλαυσης των οργίων, γι’ αυτούς που έχουν απληστία με τον χρυσό, γι’ αυτούς που τεμπελιάζουν και μισούν την γόνιμη και δημιουργική δουλειά, τους διεστραμμένους υποκριτές και τα υπόλοιπα θύματα του Πρωτέα του εγωισμού, τελικά...

Εμφανίστηκαν αρπαγές, δόντια, κέρατα, τρομπέτες, σαΐτες, ράμφη, ουρές, πριονωτά φτερά, μέγγενες που απειλούσαν να με συντρίψουν σαν ασήμαντο σκουλήκι...

Στα μαγεμένα αυτιά μου έφθασαν εκείνες τις στιγμές πολύ φρικιαστικοί ήχοι: τσιρίγματα, ουρλιαχτά, σφυρίγματα, χλιμιντρίσματα, γρατζουνίσματα, μουγκανίσματα, μουγκρητά, νιαουρίσματα, γαυγίσματα, μουγκανίσματα θυμωμένων ταύρων, ροχαλητά και κροταλίσματα.

Βρέθηκα βυθισμένος μέσα στον βούρκο τόσης μιζέριας· η αγωνία με κυρίευσε. περίμενα ευχόμενος κάποιο βάλσαμο για να μου γιατρέψει την πονεμένη μου καρδιά...

Δεν ήταν μάταιη, όχι, η κοπιαστική δουλειά αυτών των μεγάλων διορατικών του αστρικού που ονομάστηκαν Αλχημιστές, Καββαλιστές, Αποκρυφιστές, Εσωτεριστές, Γιόγκις, Γνωστικοί ή απλά ποιητές.

Ξάφνου, κάτι άτοπο συμβαίνει πιο πέρα από τα λασπόνερα του Αχέροντα. στριφογυρίζει στους μεντεσέδες από ατσάλι η τρομερή πόρτα που οδηγεί στο Σπίτι του Πλούτωνα...

Έντονα συγκινημένος ανατριχιάζω, προαισθάνομαι ότι κάτι το τρομερό έχει συμβεί. Δεν έκανα λάθος... την βλέπω, είναι αυτή, η Άδηλη Κουνταλίνι· έχει διαβεί την στοά όπου κατοικούν οι Χαμένες ψυχές. Θαυμάσια Μαντόνα, εξαιρετική, καταπληκτική και τρομακτικά Θεϊκή. με πλησιάζει με βήμα μεγαλειώδες. δεν ξέρω τι να κάνω, τα έχω χαμένα, αισθάνομαι τρόμο και αγάπη συγχρόνως..

Κοσμική προειδοποίηση; Επίπληξη; Μιλά η λατρεμένη με παραδεισένια φωνή, με ευλογεί και μετά συνεχίζει το δρόμο της, σαν αυτόν που πάει προς τα τρομερά τείχη της πόλης Ντίτε. Στα βάθη της συνείδησης μου αισθάνθηκα εκείνες τις στιγμές σαν να ήθελε εκείνη να βοηθήσει επίσης άλλους που ζούσαν τριγύρω από την πόλη του πόνου, όπου ήδη δεν μπορούμε να μπούμε χωρίς δίκαιη αναξιότητα.

Κοιτάζοντας από τον ψηλό πύργο με την φλεγόμενη κορυφή, διηγούνται ότι είδε ο Δάντης να εμφανίζονται οι τρείς Γοργόνες (Furias) της κόλασης, οι οποίες όπως λέγεται, είχαν κινήσεις και όργανα γυναικεία...

Όλα αυτά τα θυμήθηκα στιγμιαία. με κανένα τρόπο δεν ήθελα -μίζερος θνητός της λάσπης της γης- να μεταβληθώ σ’ έναν ακόμα κάτοικο της πόλης του πόνου.

Ευτυχώς είχα την απέραντη ευτυχία να μπορέσω να βγω από εκεί, από τα σωθικά του Άδη για να εμφανιστώ στο φως του ήλιου...

Άλλη μέρα πολύ πρωί κάποιος χτυπά την πόρτα μου· είναι ένας γέρος καθηγητής του Λυκείου...

Εκείνος ο καλός κύριος με προσκαλεί σε μια γιορτή τελειόφοιτων η κόρη του τελείωσε της σπουδές της με απόλυτη επιτυχία...

Αδύνατον να αποφύγω την πρόσκληση του! Είναι φίλος μου και του χρωστάω ορισμένες χάρες. Με κανένα τρόπο δεν είμαι διατεθειμένος να τον περιφρονήσω...

Μετά από τις γνωστές διατυπώσεις προσωπικών τακτοποιήσεων, η Λιτελάντες και το ασήμαντο πρόσωπο μου, που δεν αξίζει τίποτα, βγήκαμε από το σπίτι με διάθεση να φθάσουμε στο σπίτι του καθηγητή.

Πολλοί άνθρωποι κομψά ντυμένοι μας υποδέχτηκαν πολύ ανοιχτόκαρδα στο πολυτελές σπίτι...

Γλυκιά μουσική ηχούσε στο σαλόνι· εύθυμοι άνθρωποι πηγαινοέρχονταν από εδώ κι από εκεί, ευτυχισμένα ζευγάρια χόρευαν επάνω στο παχύ χαλί.

Αρκετές φορές ο λαμπρός μου αμφιτρύωνας ήρθε προς το μέρος μας με πρόθεση να μας προσφέρει το ζυμωμένο κρασί...

Είδα μια και μια άλλη φορά από πολύ κοντά τα αστραφτερά ποτήρια από φίνο μπακαρά, όμως αρνήθηκα ενεργητικά τον Βάκχο και τα όργιά του. Ήμουν με σφιγμένη την καρδιά... ο αμφιτρύωνάς μου έγινε καυστικός, δριμύς και μέχρι κάπως προσβλητικός.

Αναμφίβολα μετατράπηκε στον χειρότερο εχθρό μου, υπέθεσε λανθασμένα ότι περιφρονούσα την γιορτή του…

Αργότερα διέδωσε για μένα διάφορα ψεύτικα δυσφημιστικά πράγματα, έριξε στο ασήμαντο πρόσωπό μου όλο το δηλητήριο της κριτικής του…

Μη μένοντας ευχαριστημένος με όλα αυτά, χρησιμοποιώντας δημόσια συκοφαντία, με κατηγόρησε στα δικαστήρια της δικαιοσύνης για υποθετικά εγκλήματα που ακόμη αγνοώ…

Εκείνος ο παλικαρίσιος ιππότης πέθανε λίγο αργότερα σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Σήμερα που το σκέπτομαι, σε εκείνη την γιορτή συμπεριφέρθηκα σαν οποιοσδήποτε άξεστος, μου έλειψε η διπλωματία.

Υπάρχουν καλεσμένοι σε όλα τα σαλόνια του κόσμου, που ξέρουν και παίζουν με τον διάβολο: περνάνε όλη την βραδιά με ένα ποτήρι στο χέρι και τα βγάζουν πέρα θαυμάσια. Προσποιούνται ότι πίνουν κάθε φορά που υπάρχει νέα πρόποση, όμως στην πραγματικότητα δεν πίνουν, απλώς κοροϊδεύουν το δαιμόνιο του αλκοόλ…

ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΙΗΓΗΣΗ

Πάμε τώρα σε μια νέα διήγηση πολύ πρωτότυπη, στην οποία δεν θα μιλήσουμε για θαυμάσιες γιορτές, ούτε για συμπόσια πολυφαγάδων ανθρώπων...

Τι ξεκούραστη ζωή αυτού

που ξεφεύγει απ’ του κόσμου την φασαρία

κι ακολουθεί το κρυφό μονοπάτι

απ’ όπου έφυγαν οι λίγοι σοφοί που στον κόσμο υπήρξαν.

Δεν του σκοτίζεται το στήθος

απ’ των μεγάλων υπεροπτών την κατάσταση,

ούτε απ’ την χρυσαφένια στέγη,

που θαυμάζεται, φτιαγμένη απ’ τον σοφό Άραβα,

την στηριγμένη σε ίασπη!

Η κυνηγός Αφροδίτη κατεβαίνοντας από τις ψηλές κορυφές με τον σκοπό να βοηθήσει τον γιο της Αινεία, τον ήρωα της Τροίας, που ξεμπαρκάρισε στην γη της Λιβύης, μου φέρνει ασυνήθιστες αναμνήσεις.

Ίσις, Αδωνία, Τονανζίν (η δεύτερη όψη της θεϊκής Μητέρας μου Κουνταλίνη), ήρθε σε μένα πιο γρήγορα από το φύσημα του Euro...

Δεν είχε το πρόσωπο που έχει ένας θνητός, είχε μια ομορφιά αδύνατον να περιγραφεί με λόγια, φαινόταν αδελφή του Φοίβου Απόλλωνα...

Είδα τον εαυτό μου ανάμεσα στα πολυαγαπημένα, άσπιλα μπράτσα της· φαινόταν η Λατρεμένη μια πονεμένη όπως εκείνη του βιβλικού Χριστικού Ευαγγελίου...

Πεινούσα και μου έδωσε να φάω, διψούσα και μου έδωσε να πιω, αρρώστησα και με γιάτρεψε. Αδύνατο να ξεχάσω τα λόγια της: «Γιε μου, εσύ χωρίς εμένα, την ώρα του θανάτου θα ήσουνα τελείως ορφανός».

Μετά συνέχισε λέγοντας: «Εσύ, χωρίς εμένα, θα ήσουν στον κόσμο εντελώς μόνος. Τι θα απογίνεις στην ζωή χωρίς εμένα;».

Μετά επανέλαβα: «Ασφαλώς, χωρίς εσένα Μητέρα μου θα ήμουν ορφανός. Αναγνωρίζω τελείως ότι χωρίς την παρουσία σου, την ώρα του θανάτου θα βρισκόμουν πραγματικά μόνος».

Η ζωή γίνεται έρημος όταν κάποιος έχει πεθάνει στον εαυτό του, χωρίς την βοήθεια της θεϊκής Μητέρας μας Κουνταλίνης σε όλη την παρουσία της ύπαρξης μας, θα βρισκόμασταν τότε εσωτερικά ορφανοί...

Ω! Μητέρα λατρευτή! Εσύ έχεις φανερώσει το πράνα, τον ηλεκτρισμό, την δύναμη, τον μαγνητισμό, την συνοχή και την βαρύτητα σε αυτό το σύμπαν.

Εσύ είσαι η θεϊκή Κρυμμένη Κοσμική Ενέργεια μέσα στα άγνωστα βάθη κάθε πλάσματος.

Ω! Μάχα Σαρασβάτι! Ω, Μάχα Λάκσμι! Εσύ είσαι η άφατη Σύζυγος του Σίβα (το Άγιο Πνεύμα).

ΤΡΙΤΗ ΔΙΗΓΗΣΗ

Η παράδοση της Ουράνιας Αγελάδας, της οποίας το γάλα είναι αμβροσία, ζωή και αθανασία, δεν είναι με κανένα τρόπο κάτι χωρίς σταθερές βάσεις, και εμείς οι οπαδοί, όπως ο θεϊκός Γκαουτάμα ή ο Βούδας οδηγός της Αγελάδας, εργαζόμαστε με πολλή σοβαρότητα στο Μαγιστήριο των πέντε απόψεων της Ντέβι Κουνταλίνι.

Αρέσει σε εμάς τους γνωστικούς σε μεγάλο βαθμό να τρεφόμαστε με τα μήλα τα χρυσά (ή του Freya), που δίνουν στους θεούς αθανασία.

Πίνουμε, ευτυχισμένοι, το ποτό του Soma ή το Βιβλικό Μάννα, με το οποίο αισθανόμαστε τόσο ξαναδυναμωμένοι και ισχυροποιημένοι όσο στις καλύτερες στιγμές της ανθισμένης μας νιότης...

Κάποιο κοσμικό μεταβατικό, θεϊκό γεγονός έρχεται στην μνήμη μου τις στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές.

Συνέβη εδώ και πολλά χρόνια ένα βράδυ με πανσέληνο όπου με πήγαν σ’ ένα εξαιρετικό μοναστήρι της Λευκής Παγκόσμιας Αδελφότητας...

Πόσο ευτυχής αισθάνθηκα στο σπίτι της Αγάπης! Ασφαλώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να αισθάνεσαι την ψυχή σου ελευθερωμένη... αυτές τις στιγμές ο χρόνος δεν υπάρχει και το παρελθόν και το μέλλον αδελφώνονται μέσα σ’ ένα αιώνιο τώρα.

Ακολουθώντας τους φίλους μου από μεγαλόπρεπα δωμάτια και διαδρόμους, φθάσαμε μέχρι μια πολύ δροσερή αυλή, της οποίας, εκείνη των λιονταριών της Αλάμπρας είναι μια μικρογραφία.

Ευχάριστη αυλή στην οποία κελάρυζαν, ανάμεσα σε λουλούδια ποτέ ειδομένα ή ακουσμένα, μερικά σιντριβάνια νερού σαν εκείνα της θεϊκής Κασταλίας Πηγής...

Όμως το καλύτερο έλαμπε στο κέντρο της αυλής και το κοίταζα με το μυστικιστικό θαυμασμό ενός ασκητή και αναχωρητή.

θέλω να αναφερθώ εμφατικά στην Πέτρα της Αλήθειας. Αυτή είχε τότε θεϊκή ανθρώπινη μορφή.

Σεξουαλικό θαυματούργημα της ευλογημένης θεάς Μητέρας Θάνατος, πένθιμο θαύμα, φαντασματικό...

Τρίτη άποψη της θεϊκής Μητέρας μου Κουνταλίνης, ζωντανό πέτρινο γλυπτό, τρομακτική αντιπροσώπευση αυτού που τόσο τρομάζει τους θνητούς.

Χωρίς περιστροφές, εξομολογούμαι εμπρός στα Θεία και εμπρός στους ανθρώπους ότι εγώ αγκάλιασα την τρομερή Θεά Θάνατο μέσα στο Διονυσιακό μου μεθύσι...

Ήταν απαραίτητο να ξανασυμφιλιωθώ με τον Νόμο. Έτσι μου το είχαν πει οι Αδελφοί του Τάγματος του Άγιου Ιωάννη, αυτοί οι Αξιοσέβαστοι που στον εαυτό τους είχαν πραγματοποιήσει ήδη το «Υπερβόρειο Μυστήριο».

Όταν τελείωσε εκείνη η κοσμική γιορτή, έπρεπε να συναντηθώ με ορισμένες Κυρίες και Κυρίους του Αγίου Γκριάλ στην τραπεζαρία του Μοναστηριού...

Με πολλή μυστικότητα και μεγάλο ενθουσιασμό, όλοι οι αδελφοί συζητήσαμε κατά την διάρκεια του δείπνου το εξαίρετο γεγονός...

Αναμφίβολα οι Εμψυχωμένες Πέτρες που στην αρχαία Αρκαδία τροποποίησαν ριζικά τον τρόπο σκέψης του σοφού Παυσανία, μπορούν να χαρακτηρίζονται ως δύο ειδών: στις Οφίτες και τις Σιδερίτες, η Πέτρα Φίδι και η Πέτρα Άστρο.

Ο Ευσέβιος, ειδικά, ποτέ δεν αποχωριζόταν τις Οφίτες που είχε μέσα στον κόρφο του, και έπαιρνε χρησμούς από αυτές, προφερόμενους από μια φωνούλα που έμοιαζε με απαλό σφύριγμα.

Ο Αρνόβιος διηγείται ότι όποτε συναντούσε μια τέτοια πέτρα, δεν παρέλειπε να της κάνει καμιά ερώτηση που εκείνη απαντούσε με μια φωνούλα καθαρή και ψηλή.

Εκάτη, Προσεπρίνα, Κοατλίκουε, σε εμψυχωμένη ζωντανή πέτρα, μου φαινόταν σαν να είχε ξεπηδήσει από το Πεδίο του θανάτου ή από κανένα τάφο του Καρνάκ.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΗΓΗΣΗ

Αυτά που γνωρίζουν οι κοινοί άνθρωποι για τον Σαμανισμό είναι πολύ λίγα, και αυτό το λίγο έχει νοθευτεί, το ίδιο με τις υπόλοιπες μη Χριστιανικές θρησκείες. Συνηθίζεται να ονομάζεται «ο παγανισμός της Μογγολίας» χωρίς καμιά αιτία, δεδομένου ότι είναι μια από τις αρχαιότερες θρησκείες των Ινδιών, ξέρετε: η λατρεία του πνεύματος, η πίστη στην αθανασία των ψυχών και στο ότι αυτές πέρα από τον θάνατο εξακολουθούν να παρουσιάζουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τους ανθρώπους τους οποίους ζωντάνεψαν εδώ στην Γη, παρ’ όλο που τα σώματα τους χάθηκαν από το θάνατο, η αντικειμενική τους μορφή, αλλάζοντας ο άνθρωπος την φυσική του μορφή με την πνευματική.

Η παραπάνω πεποίθηση στην σημερινή της μορφή είναι ένα βλαστάρι της πρωτόγονης θεουργίας και μια πρακτική ανάμιξη του ορατού με τον αόρατο κόσμο.

Όταν ένας ξένος έχει πάρει την ιθαγένεια στην χώρα, επιθυμεί να έρθει σε επαφή με τους αόρατους αδελφούς του, πρέπει να αφομοιωθεί την φύση του, αυτό είναι, πρέπει να συναντήσει αυτά τα όντα προχωρώντας τον μισό δρόμο που τον χωρίζει από αυτά, και πλουτισμένος τότε από αυτά, με μια άφθονη προμήθεια πνευματικής ουσίας, δίνοντας τους με την σειρά του, ένα μέρος από την υλική φύση του, για να τα τοποθετήσει με αυτόν τον τρόπο σε συνθήκες που να μπορούν να δείχνουν μερικές φορές την μισοαντικειμενική μορφή τους, από την οποία συνήθως στερούνται.

Παρόμοια διαδικασία είναι μια προσωρινή αλλαγή της φύσης, ονομασμένη κοινά θεουργία. Οι χυδαίοι άνθρωποι ονομάζουν μάγους τους Σαμάνους, γιατί λένε ότι καλούν τα πνεύματα των νεκρών με σκοπό να εξασκούν την Νεκρομαντεία, αλλά ο αληθινός Σαμανισμός δεν μπορεί να κριθεί από τα εκφυλισμένα παρακλάδια του στην Σιβηρία, με τον ίδιο τρόπο που η θρησκεία του Γκαουτάμα Βούδα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον φετιχισμό, από μερικούς που καλούνται οπαδοί του στο Σιάμ και την Βιρμανία.

Ασφαλώς οι θεουργικές επικλήσεις γίνονται πιο απλές και αποτελεσματικές όταν γίνονται μαγικά με το φυσικό σώμα εντελώς βυθισμένο στην τέταρτη διάσταση.

Εάν διατρέχοντας προς τα μέσα και προς τα επάνω τον μισό δρόμο που μας χωρίζει από τα αγαπημένα όντα, μπορούμε να συναντηθούμε με τους προσφιλείς μας νεκρούς πρόσωπο με πρόσωπο, ασφαλώς θα ήταν πιο εύκολο όλο αυτό διασχίζοντας το σύνολο του δρόμου.

Με το φυσικό σώμα βυθισμένο μέσα στην τέταρτη συντεταγμένη, μπορούμε όπως ο Ιάμβλιχος να καλέσουμε τους Άγιους Θεούς για να μιλήσουμε με εκείνους προσωπικά.

Όμως, είναι φανερό ότι χρειαζόμαστε επειγόντως ένα σημείο στήριξης. έναν μοχλό, που θα μας επιτρέψει να πηδήξουμε με το φυσικό μας σώμα στην τέταρτη διάσταση. Επί τη ευκαιρία θα αναφέρουμε εδώ εκείνη την φημισμένη φράση του Αρχιμήδη: «Δώσε μου τόπο να σταθώ και θα κινήσω και την Γη».

Ήδη στο όγδοο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου μιλήσαμε με πολλή έμφαση γύρω από τον μαγικό πράκτορα των καταστάσεων Χίνας, θέλω να αναφερθώ καθαρά για την τέταρτη άποψη της Ντέβι Κουνταλίνη (αυτό είναι το σημείο στήριξης για την τέταρτη κάθετη).

Στις στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές, μου έρχονται στον νου μερικές αναμνήσεις, μεγαλοπρεπείς θεϊκές επικλήσεις.

Κάποια φθινοπωρινή βραδιά αποφάσισα να πιω από το κρασί του διαλογισμού στο ποτήρι της τέλειας αυτοσυγκέντρωσης.

Ο λόγος του διαλογισμού μου ήταν η ιδιαίτερη μου Μητέρα Φύση, η τέταρτη όψη του Πύρινου Φιδιού των μαγικών μας δυνάμεων.

Η προσευχή είναι να μιλάς με τον Θεό και εγώ μίλησα με την Λατρευτή, παρακαλώντας την με σιωπηλό λόγο να με πάει με το φυσικό μου σώμα στον Γήινο Παράδεισο (στην τέταρτη διάσταση).

Αυτό που έγινε κατόπιν την νύχτα του μυστηρίου υπήρξε καταπληκτικό: βοηθούμενος από την Άρρητη σηκώθηκα από το κρεβάτι...

Όταν εγκατέλειψα το σπίτι μου και βγήκα στο δρόμο, μπόρεσα να διαπιστώσω ότι το φυσικό μου σώμα είχε εισχωρήσει στην τέταρτη διάσταση...

Εκείνη με πήγε στα πιο βαθειά δάση της Εδέμ, όπου ποτάμια από αγνό νερό της ζωής τρέχουν γάλα και μέλι...

Παρθένα, Κυρά των ανθισμένων βουνοκορφών! Όλα σωπαίνουν μπροστά σου: η απαίδευτη Ιβηρία, ο Γάλλος που ακόμα πεθαίνοντας, ζεστός προκαλεί, και ο άγριος sicabro, που τελικά παραδίνοντας τα όπλα ταπεινωμένος σε σέβεται.

Λατρεμένη μου Μαντόνα, από τους θεούς που από τον ψηλό ουρανό κυβερνούν, στην γη τους θνητούς, εκλιπαρώ πάντα την βοήθεια σου...

Το πρόσωπο της Μητέρας μου Φύσης ήταν σαν μιας παραδείσιας καλλονής, αδύνατον να περιγράψεις με ανθρώπινα λόγια.

Τα μαλλιά της έμοιαζαν με χρυσό καταρράκτη που έπεφταν χαριτωμένα πάνω στους αλαβάστρινους ώμους της...

Το σώμα της ήταν σαν της Αφροδίτης της μυθολογίας, τα χέρια της με τα ωραιότατα μακριά, κωνικά δάκτυλα, και γεμάτα πολύτιμα πετράδια, είχαν χριστική μορφή...

Στο δάσος συζήτησα με την Λατρευτή και Εκείνη μου είπε πράγματα που δεν θα καταλάβαιναν οι γήινοι...

Ύψιστη έλαμπε η Μητέρα μου στον αιθέριο κόσμο, στην τέταρτη κάθετο, στην τέταρτη διάσταση...,

Εάν λοιπόν τίποτα δεν ανακουφίζει το πονεμένο στήθος, ούτε μάρμαρα της Φρυγίας, ούτε αστραφτερές πορφύρες, το καλύτερο είναι να καταφύγεις ανάμεσα στα εξαίσια στήθια της θεϊκής Μητέρας Φύσης της ατομικής, της ιδιαίτερης...

Αυτή είναι η δημιουργός των ημερών μας, η αληθινή καλλιτέχνης του φυσικού μας σώματος...

Ήταν εκείνη που μέσα στο ανθρώπινο εργαστήρι μάζεψε το ωάριο και το σπερματοζωάριο για να ξεπηδήσει η ζωή...

Είναι εκείνη η δημιουργός του γεννητικού κυττάρου με τα σαράντα οκτώ χρωμοσώματα...

Χωρίς αυτήν δεν θα πολλαπλασιάζονταν τα κύτταρα του εμβρύου, ούτε θα σχηματίζονταν τα όργανα...

Παρ’ όλο που ο πόνος διπλώνει την ψυχή σου, στάσου ίσιος, ω! μαθητή, και παραδώσου ταπεινά στην Μητέρα Φύση σου!...

ΠΕΜΠΤΗ ΔΙΗΓΗΣΗ

«θέλω να δω στα πέρατα της γήινης κατοικίας, τον Ωκεανό και την Θέτιδα, στους οποίους οφείλουμε την ύπαρξη».

Οι έρωτες του Δία με την Παρθένο ΗΩ, η οποία μεταμορφώθηκε σε ουράνια δαμάλα, την Ιερή Αγελάδα των ανατολιτών για να ξεφύγει από την οργή της Ήρας, είναι κάτι με πολύ βαθύ νόημα...

Από εδώ λοιπόν, ο πρώτος Δίας της ελληνικής θεογονίας, Πατέρας όλων των θεών, Κύριος του Σύμπαντος και αδελφός του Ουρανού ή Ur-Anas, δηλαδή τα πρωτόγονα Νερό και Φωτιά· είναι λοιπόν γνωστό, κατά το κλασσικό, ότι στο ελληνικό πάνθεο υπάρχουν γύρω στους τριακόσιους Δίες.

Στην άλλη του μορφή του Jove ή Iod-Heve, είναι ο Ιεχωβάς αρσενικό-θηλυκό, συλλογικά ανδρόγυνα του Ελοΐμ των Μωσαϊκών βιβλίων, ο Αδάμ Καδμόν των καβαλιστών, ο Ία-Κχο ή Ίνακχο της Ανατολής και επίσης είναι ο Διόνυσος, του οποίου το δονητικό κύμα έχει γίνει πολύ εντατικό με την είσοδο του Ήλιου στον λαμπρό αστερισμό του Υδροχόου.

Ο Ιησούς, ο Μεγάλος Καμπίρ, ποτέ δεν λάτρεψε τον ανθρωπόμορφο Ιεχωβά του Εβραϊκού πλήθους.

Τον νόμο του Ταλίον: «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος» του εκδικητικού Ιεχωβά, ακολούθησε ο Νόμος της Αγάπης: Αγαπάτε αλλήλους, όπως εγώ σας έχω αγαπήσει».

Εάν με μυστικιστικό ενθουσιασμό μελετήσουμε τις Άγιες Γραφές, μπορούμε να εξακριβώσουμε καθαρά το χειροπιαστό και ολοφάνερο γεγονός ότι σε κανένα από τα τέσσερα Ευαγγέλια δεν εμφανίζεται ο ανθρωπόμορφος Εβραίος Ιεχωβάς.

Ράμ-ίο, Μαρία, η θεία Μητέρα Κουνταλίνι, συνόδευε πάντα τον Λατρεμένο και εκεί την συναντάμε στο βουνό των κρανίων στα πόδια του σταυρού...

«Πατέρα μου, συγχώρεσέ τους γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν», αναφωνεί ο θεϊκός Ραβί της Γαλιλαίος από τις μεγαλειώδεις κορυφές του Γολγοθά.

Αναμφίβολα ο ευλογημένος Κύριος της Τελειότητας λάτρεψε μόνο τον Πατέρα του που βρίσκεται κρυφός και την Θεία Μητέρα του Κουνταλίνι.

Με άλλα λόγια λέμε: Ο Μεγάλος Καμπίρ Ιησούς αγάπησε βαθιά τον Iod-Heve, τον θείο εσωτερικό Αρσενικό-Θηλυκό.

Ο Iod, είναι ασφαλώς η ιδιαίτερη ατομική Μονάδα του κάθε ενός, ο Σίβα του Ινδοστάν, ο Αρχι-ιεροφάντης και Αρχιμάγος, ο Πρωτογενής της Δημιουργίας, το χρυσόμαλλο δέρας, ο θησαυρός τον οποίο πρέπει να κατακτήσουμε αφού πρώτα νικήσουμε τον Δράκοντα των Σκοταδιών...

Heve, είναι το ξεδίπλωμα του Iod, η θεία Σύζυγος του Σίβα, η ατομική μας Μητέρα Κουνταλίνι, η Ιερή Αγελάδα με τα πέντε πόδια, το εσωτεριστικό μυστήριο της Πεντάλφα.

Ο Δίας και η αγελάδα της ΗΩ (ιιιιι οοοοο), διατηρεί ακριβή συνύπαρξη με τον Iod-Heve, το Θεϊκό Εσωτερικό Ζευγάρι κάθε πλάσματος.

Τέσσερις απόψεις της Αγίας Αγελάδας της ΗΩ έχουμε μελετήσει· θα συνεχίσουμε τώρα με το πέμπτο μυστήριο...

Στον εσωτεριστικό δρόμο υπάρχουν υπερβαίνοντα και υπερβατικά κοσμικά διαλείμματα. Μετά αφότου είχα εισέλθει στο Ναό των δύο φορές γεννημένων, έπρεπε να περάσω από ένα από αυτά τα διαλείμματα...

Θέλω να αναφερθώ με εμφατικό τρόπο σε μια σεξουαλική εκκρεμότητα, μια περίοδο εγκράτειας που κράτησε αρκετά χρόνια.

Στο διάστημα αυτό ασχολήθηκα αποκλειστικά με τον εσωτερικό βαθύ διαλογισμό. Στόχος: Να διαλύσω το ψυχολογικό Εγώ, τον εαυτό μου, το εμένα, το οποίο είναι πραγματικά ένας κόμπος στην κοσμική ενέργεια, μια σειρά εμπόδια που πρέπει να ελαττώσουμε σε κοσμική σκόνη.

Για να κατανοήσω με τρόπο ολοκληρωτικό καθένα από τα ψυχολογικά μου ελαττώματα, το θεώρησα βασικό, όμως εγώ θέλησα να πάω λίγο πιο πέρα στον δρόμο του διαλογισμού.

Η κατανόηση δεν είναι το παν. Χρειαζόμαστε επειγόντως, χωρίς αναβολή, να συλλάβουμε το βαθύ νόημα εκείνου που καταλάβαμε.

Κάθε ευσεβής του πραγματικού δρόμου μπορεί να είχε την πολυτέλεια να καταλάβει ένα ψυχολογικό ελάττωμα σε όλα τα πεδία του νου, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι έχει καταφέρει την αρπαγή του βαθύτερου νοήματος.

Προσπαθώντας να κατανοήσω τα δικά μου ελαττώματα σε όλες τις γωνιές του νου μου, αποφάσισα να γίνω εχθρός του εαυτού μου.

Κάθε ελάττωμα μελετήθηκε ξέχωρα και με πολύ τακτικό τρόπο· ποτέ δεν έκανα το λάθος να θέλω να κυνηγώ δέκα λαγούς συγχρόνως, με κανένα τρόπο δεν ήθελα να διακινδυνεύσω την αποτυχία.

Ο διαλογισμός γινόταν εξαντλητικός, γινόταν κάθε φορά πιο βαθιά και όταν αισθανόμουν να λιποθυμώ, άφηνα το νου μου ήσυχο και σιωπηλό σαν να περίμενα κάποια αποκάλυψη. Σε αυτές τις στιγμές ερχόταν η Αλήθεια, συλλαμβάνοντας αυτό που δεν είναι του χρόνου, την βαθειά σημασία του κατανοημένου ελαττώματος σε ολοκληρωτική μορφή.

Κατόπιν προσευχόμουν, ικέτευα, παρακαλούσα με έντονο τρόπο την θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνι να εξαλείψει από το νου μου το ψυχικό ακόλουθο, το ψυχολογικό ελάττωμα που δούλευα.

Έτσι σιγά-σιγά, με αυτήν την διδακτική, με αυτόν τον τρόπο εργασίας, κατάφερα κατά την διάρκεια εκείνης της σεξουαλικής παύσης, να εξαλείψω ένα πενήντα τοις εκατό από εκείνα τα υποκειμενικά στοιχεία, παρανθρώπινα, που φέρνουμε μέσα μας και αποτελούν το Εγώ.

Όμως, είναι φανερό ότι όλα στην ζωή έχουν ένα όριο. Υπάρχουν σκαλοπάτια και σκαλοπάτια, βαθμοί και βαθμοί.

Αυτή η δουλειά έγινε τρομερά δύσκολη όταν έπρεπε να αντιμετωπίσω τα πιο αρχαία παρανθρώπινα στοιχεία.

Ασφαλώς η Ιερή Μητέρα μου χρειαζόταν ανώτερα όπλα. Θυμήθηκα την Λόγχη του Έρωτα, το θαυμάσιο έμβλημα της υπερβατικής σεξουαλικότητας, αλλά βρισκόμουν σε παύση. Τι να κάνω;

Όμως ήδη μου είχε παραδοθεί ένα κοσμικό μήνυμα και με κάποια κατηγορηματική προσταγή απαιτούσε να κατεβώ ξανά στο Αναμμένο Σιδηρουργείο του Ηφαίστου, (το σεξ), εγώ όμως δεν είχα καταλάβει.

Είχα μεταφερθεί στα Βουνά του Μυστηρίου, είχα δει σε δράση τις μεγάλες δυνάμεις του Μεγάλου Αρκάνο. Μάταια πάλεψα εναντίον της κατηγορηματικής προσταγής των Διονυσιακών Κυμάτων. Ήταν ασφαλώς τρομακτικά θεϊκά, παντοδύναμα...

Αυτές οι υπερφυσικές δυνάμεις έμοιαζαν με εκατόμβη της Αποκάλυψης· αισθάνθηκα σαν αυτές οι δυνάμεις να μπορούσαν να κάνουν να ξεπεταχθεί η Γη σε κομμάτια.

Όταν θέλησα να ψάξω, να ερευνήσω, να αναζητήσω για την προέλευση αυτών των σεξουαλικών δυνάμεων και εξουσιών, συναντήθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με την Στοιχειώδη Μάγισσα, με την θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνι στην πέμπτη μορφή της.

Ασφαλώς την είχα δει πολύ όμορφη, στο μέγεθος ενός γκνόμο ή πυγμαίου, πολύ μικρή...

Ντυμένη με άσπρο χιτώνα και μακριά μαύρη κάπα που σερνόταν στο έδαφος. Το κεφάλι της ήταν σκεπασμένο από ένα εξαίρετο μαγικό χτένισμα.

Κοντά σε μια από τις δύο συμβολικές Κολώνες της Απόκρυφης Μασονίας, η Λατρεμένη μου είχε διατάξει μια νέα κάθοδο στην Ενάτη Σφαίρα (το σεξ).

Δυστυχώς εγώ είχα πιστέψει ότι επρόκειτο για κάποια δοκιμασία και γι’ αυτό εξακολουθούσα στην ανυπακοή. Ασφαλώς ήμουν δυσκίνητος στην κατανόηση και γι’ αυτό σιγά-σιγά λίμναζα.

Αφού πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα με θανάσιμες μάχες εναντίον κάποιου ψυχικού ακόλουθου πολύ παρανθρώπινου που αντιστεκόταν βίαια στο να εξαφανιστεί, έπρεπε να κάνω χρήση της Λόγχης του Λογγίνου.

Δεν μου απόμενε άλλη λύση. Έκανα έκκληση στον υπερβατικό σεξουαλικό ηλεκτρισμό, ικέτευσα την θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι κατά την διάρκεια της μεταφυσικής συνουσίας, την παρακάλεσα με αγωνία να χουφτώσει την Λόγχη του Έρωτα. Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό. Η Αγιασμένη Μητέρα μου οπλισμένη τότε με την Αγιασμένη Λόγχη, με την ηλεκτροσεξουαλική δύναμη, μπόρεσε να ελαττώσει σε κοσμική σκόνη το φρικιαστικό τέρας, το ψυχικό μου ακόλουθο που μάταια είχα προσπαθήσει να διαλύσω μακριά από την χημική συνουσία.

Έτσι έγινε και εγκατέλειψα την σεξουαλική μου παύση και γύρισα στο Καμίνι των Κυκλώπων. Δουλεύοντας με την Άγια Λόγχη, κατάφερα να συντρίψω σε κοσμική σκόνη όλα τα παρανθρώπινα στοιχεία που αποτελούν το Εγώ.

Η πέμπτη μορφή της Ντέβι Κουνταλίνι μας δίνει την σεξουαλική δύναμη, την φυσική ενστικτώδη δύναμη κ.τ.λ.