ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Νο 2 - β μέρος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Διαλογισμός

Το μυστήριο της Σελήνης

Η επιστήμη του διαλογισμού

Η Ωραία Ελένη

Πρακτική με το μάντραμ ΧΑΜ-ΣΑΧ

Το Είναι και το Ξέρω

Η αρχή

Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ειρήνη υμίν! Είναι επείγον να καταλάβουμε σε βάθος τις τεχνικές του διαλογισμού. Σήμερα θα μιλήσουμε σχετικά με το φωτισμένο κενό. Και αρχίζοντας αυτό το θέμα είμαι υποχρεωμένος να διηγηθώ όσα μπόρεσα άμεσα και προσωπικά να διαπιστώσω. Πιστεύω πως όλοι αυτοί που ακούνε αυτήν την κασέτα είναι πληροφορημένοι για τον θαυμάσιο νόμο της μετεν­σάρκωσης, επειδή σε αυτόν στηρίζω την παρακάτω διήγηση.

Όταν η δεύτερη υποφυλή της τωρινής Μεγάλης Άριας Φυλής μας άν­θισε στην αρχαία Κίνα, εγώ ήμουνα μετενσαρκωμένος εκεί, τότε ονομαζό­μουνα Τσού Λί. Πραγματικά εγώ ήμουν μέλος της δυναστείας Τσού. Σε εκείνη την ύπαρξη έγινα ενεργητικό μέλος του Τάγματος του Κίτρινου Δράκου, και είναι φανερό ότι σε εκείνο το Τάγμα μπόρεσα να μάθω με ακρίβεια την επιστήμη του διαλογισμού.

Έρχεται ακόμη στην μνήμη μου εκείνο το θαυμάσιο εργαλείο, ονο­μαζόμενο Άγια Ακαπάρους, το οποίο είχε 49 νότες. Ξέρουμε πολύ καλά το τι είναι ο Ιερός Νόμος του Αιώνιου Επτα-Παρα-Παρσινόκ, δηλαδή ο νόμος του Επτά. Αναμφισβήτητα 7 είναι οι νότες της μουσικής κλίμακας. Εάν πολλαπλασιάσουμε 7 επί 7, θα έχουμε 49 νότες τοποθετημένες σε 7 οκτά­βες.

Οι αδελφοί μαζευόμασταν στην αίθουσα του Διαλογισμού, καθόμα­σταν σε ανατολικό στυλ, με σταυρωμένα πόδια, τοποθετώντας τις παλάμες των χεριών με τέτοιο τρόπο ώστε το δεξί έμενε απάνω στο αριστερό. Καθό­μασταν σε κύκλο στο κέντρο της αίθουσας, κλείναμε τα μάτια μας και αμέ­σως βάζαμε πολλή προσοχή στην μουσική που ένας αδελφός πρόσφερε στον κόσμο και σε εμάς. Όταν ο καλλιτέχνης έκανε να δονήσει η πρώτη νότα στο Ντο, όλοι συγκεντρωνόμασταν. Όταν έκανε να δονεί η επόμενη νότα στο Ρε η συγκέντρωση γινόταν πιο βαθιά. Μαχόμασταν με τα υποκει­μενικά στοιχεία που φορτωνόμασταν στο εσωτερικό μας. Μπορούσαμε να τα αντεγκαλούμε, να τα κάνουμε να δούνε την αναγκαιότητα να τηρούνε απόλυτη σιωπή. Δεν είναι περιττό να υπενθυμίσουμε στους αγαπητούς μας αδελφούς ότι αυτά τα ανεπιθύμητα στοιχεία αποτελούν το εγώ, το εμένα τον ίδιο, το εσένα τον ίδιο, διάφορες οντότητες που προσωποποιούν ελατ­τώματα.

Όταν δονούσε η νότα Μι, εισχωρούσαμε στην τρίτη περιοχή του υποσυνείδητου και αντιμετωπίζαμε αυτό το πλήθος των διαφόρων ψυχικών επιπρόσθετων που σε αταξία κοχλάζουν μέσα στο εσωτερικό μας εμποδίζο­ντας την σιωπή και την ηρεμία του νου. Τα αντεγκαλούσαμε, προσπαθού­σαμε να τα καταλάβουμε και όταν το πετυχαίναμε εισχωρούσαμε πιο βαθιά με την νότα Φα. Είναι φανερό πως καινούριες μάχες μας περίμεναν με αυτήν την νότα, διότι το να φιμώσουμε όλους αυτούς τους δαίμονες της επιθυμίας δεν είναι τόσο εύκολο. Το να τους αναγκάσουμε να τηρούν ησυχία και σιωπή δεν είναι απλό πράγμα, όμως με υπομονή το πετυχαίνουμε. Έτσι προχωρούσαμε με κάθε μία από τις νότες της μουσικής κλίμακας.

Σε μια πιο ψηλή οκτάβα συνεχίζαμε με την ίδια προσπάθεια. Έτσι σιγά σιγά αντιμετωπίζοντας τα διάφορα μη ανθρώπινα στοιχεία που φορτω­νόμαστε στο εσωτερικό μας, πετυχαίναμε στο τέλος να τα φιμώσουμε όλα και στα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου. Τότε ο νους έμενε ήρεμος στην πιο βαθιά σιωπή. Αυτή ήταν η στιγμή στην οποία η Ουσία, η Ψυχή, το πιο αγνό που έχουμε μέσα μας, ξέφευγε για να πειραματισθεί το Πραγματικό. Έτσι εισχωρούσαμε στο Φωτισμένο Κενό, έτσι το Φωτισμένο Κενό εισέβαλλε σε μας. Και κινούμενοι στο Φωτισμένο Κενό πετυχαίναμε να γνωρίσουμε τους Νόμους της Φύσης αυτής καθ’ εαυτής, έτσι όπως είναι και όχι όπως φαινο­μενικά είναι.

Σε αυτόν τον τρισδιάστατο κόσμο του Ευκλείδη γνωρίζονται μόνο αιτίες και μηχανικά αποτελέσματα αλλά όχι οι φυσικοί νόμοι καθ’ εαυτοί. Έτσι στο Φωτισμένο Κενό οι νόμοι είναι μπροστά μας όπως πραγματικά εί­ναι. Σε εκείνη την κατάσταση μπορούσαμε να αντιλαμβανόμαστε με την Ουσία, με τις υπερθετικές αισθήσεις του Είναι, τα πράγματα στον εαυτό τους, έτσι όπως είναι. Στον κόσμο των φυσικών φαινομένων πράγματι αντι­λαμβανόμαστε μόνο την εμφάνιση των πραγμάτων, γωνίες, επιφάνειες, αλλά ποτέ ένα ολόκληρο σώμα σε ολοκληρωτική μορφή. Και το λίγο που αντιλαμβανόμαστε είναι παροδικό. Κανένας δεν θα μπορούσε να αντιλαμ­βάνεται τι ποσότητα ατόμων έχει π.χ. ένα τραπέζι ή μία καρέκλα κλπ. Όμως στο Φωτισμένο Κενό αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα στον εαυτό τους έτσι όπως είναι, ακέραια.

Ενώ βρισκόμασταν βυθισμένοι στο Μεγάλο Φωτισμένο Κενό, μπο­ρούσαμε να ακούσουμε την φωνή του Πατέρα που είναι εν κρυπτώ. Αναμ­φισβήτητα σε αυτήν την κατάσταση βρισκόμασταν σε αυτό που θα μπο­ρούσε να ονομασθεί έκσταση. Η προσωπικότητα έμενε σε παθητική κατά­σταση, καθισμένη εκεί πέρα στην αίθουσα του διαλογισμού. Το συγκινη­σιακό και κινητικό κέντρο συγχωνεύονταν με το διανοητικό κέντρο δη­μιουργώντας μία αντιληπτική και μοναδική ολότητα με τέτοιο τρόπο ώστε τα κύματα από όλα όσα βιώσαμε στο Κενό κυκλοφορούσανε από την αση­μένια χορδή και τα λαμβάναμε στα τρία κέντρα: συγκινησιακό, διανοητικό και κινητικό.

Όταν τελείωνε το Σαμάντι, επιστρέφαμε στο εσωτερικό του σώματός μας διατηρώντας τις αναμνήσεις από όλα όσα είχαμε δει και ακούσει. Όμως πρέπει να σας πω ότι το πρώτο που πρέπει να αφήσουμε για να μπορεί κά­ποιος να βυθιστεί για μεγάλο διάστημα στο Φωτισμένο Κενό είναι ο Φόβος. Το εγώ του φόβου πρέπει να κατανοηθεί. Ήδη ξέρουμε ότι η καταστροφή του γίνεται δυνατή ικετεύοντας στην θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη με σφοδρό­τητα και αυτή θα το εξαλείψει.

Μια οποιαδήποτε ημέρα, δεν έχει σημασία ποια, βρισκόμουνα στο Φωτισμένο Κενό, πιο πέρα από την προσωπικότητα, από το εγώ, από την ατομικότητα, βυθισμένος σε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε το «Όχι», «Εκείνο», αισθάνθηκα ότι ήμουν όλα, όλα όσα έγιναν και θα γίνουν.

Πειραματίσθηκα την ενότητα της ζωής ελεύθερης στην κίνησή της. Τότε ήμουνα το λουλούδι, το ποτάμι που κρυστάλλινο τρέχει μέσα στην βραχώδη κοίτη του τραγουδώντας στην γλώσσα του ηδονές.

Ήμουνα το πουλί που κατακρημνίζεται στα αβυθομέτρητα βάθη, ήμουνα το πουλί που κατακρημνίζεται στα αβυθομέτρητα βάθη, ήμουνα το ψάρι που πλέει ηδονικά μέσα στα νερά, ήμουνα το φεγγάρι, οι Κόσμοι, ήμουνα όλα όσα είναι, ήταν και θα είναι.

Τα συναισθήματα του εαυτού μου, το εγώ είχε φοβηθεί, αισθάνθηκα ότι εξαλειφόμουνα, ότι θα σταματούσα να υπάρχω σαν άτομο, ότι ήμουνα όλα εκτός από ένα άτομο και ότι ο εαυτός μου ο ίδιος έτεινε να πεθάνει για πάντα.

Πραγματικά γέμισα από άφατο τρόμο και γύρισα στην μορφή. Και­νούριες προσπάθειες μου επέτρεψαν ξανά την εισβολή στο Φωτισμένο Κενό και ξανααισθάνθηκα ανακατεμένος με όλα.

Σαν άνθρωπος, σαν άτομο, σαν εγώ είχα πάψει να υπάρχω. Αυτή η κατάσταση της συνείδησης γινόταν κάθε φορά και πιο βαθιά, έτσι ώστε οποιαδήποτε πιθανότητα για την ύπαρξη τελείωνε.

Οποιαδήποτε πιθανότητα για την ατομική ύπαρξη έτεινε οριστικά να εξαφανισθεί. Δεν μπόρεσα να αντέξω παραπάνω και γύρισα στην μορφή. Την τρίτη προσπάθεια επίσης δεν μπόρεσα να την αντέξω, γύρισα στην μορφή.

Από τότε ξέρω ότι για να πειραματισθεί κανείς το Φωτισμένο Κενό, για να αισθανθεί το ΤΑΟ στον εαυτό του, χρειάζεται να εξαλείψει το εγώ του τρόμου, αυτό είναι αναμφισβήτητο.

Ανάμεσα στους αδελφούς της Ιερής Τάξης του Κίτρινου Δράκου, αυ­τός που ξεχώρισε περισσότερο ήταν ο φίλος μου ο Τσάνγκ. Σήμερα ζει σε έναν από τους πλανήτες του Χριστού, όπου η φύση δεν είναι φθαρτή και ποτέ δεν αλλάζει, επειδή υπάρχουν δύο φύσεις: Η φθαρτή που αλλάζει και η μη φθαρτή που ποτέ δεν αλλάζει. Στους πλανήτες του Χριστού υπάρχει η αιώνια φύση, μη φθαρτή που δεν αλλάζει. Και ο Τσάνγκ ζει σε έναν από αυτούς τους κόσμους όπου απαστράπτει ο Χριστός. Ο Τσάνγκ απελευθε­ρώθηκε πριν αρκετές εποχές και ζει εκεί πέρα, σε εκείνο τον απομακρυ­σμένο πλανήτη με μια ομάδα αδελφών, που όπως και αυτός επίσης απελευ­θερώθηκαν.

Έτσι λοιπόν θα ήθελα να διδάξω τα επτά Μυστικά του Τάγματος του Κίτρινου Δράκου, αλλά με μεγάλο πόνο βλέπω πως οι αδελφοί από όλα τα μέρη, ακόμη δεν είναι έτοιμοι για να μπορούν να τα λάβουν και αυτό είναι αξιοθρήνητο.

Επίσης είναι αλήθεια ότι σήμερα δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιη­θούν οι 49 ήχοι του Άγια Ακαπάρους, διότι αυτό το μουσικό όργανο δεν υπάρχει πια. Υπάρχουν πολλές καθοδικές εξελίξεις από αυτό το όργανο, όμως είναι διαφορετικές, δεν έχουν τις 7 οκτάβες. Καθοδικές εξελίξεις είναι όλα τα έγχορδα όργανα: βιολί, κιθάρα, πιάνο κλπ. Είναι όμως δυνατόν να φτάσουμε στην εμπειρία του Φωτισμένου Κενού με ένα απλό και πρακτικό σύστημα, που όλοι οι αδελφοί μπορούν να εξασκήσουν.

Θα σας περιγράψω αυτή την τεχνική, προσέξτε. Καθίστε στο ανατο­λίτικο στυλ με σταυρωμένα πόδια. Επειδή είστε δυτικοί αυτή η στάση είναι λίγο κουραστική για σας. Καθισμένοι στο δυτικό στυλ σε μια άνετη πολυ­θρόνα, τοποθετείστε ανοιχτή την παλάμη του αριστερού χεριού και το δεξί πάνω στο αριστερό. Θέλω να πω τον καρπό του δεξιού χεριού πάνω στην παλάμη του αριστερού χεριού. Χαλαρώστε το σώμα όσο περισσότερο είναι δυνατόν και μετά να εισπνεύσετε βαθιά και πολύ σιγά. Όταν εισπνέετε να φα­ντάζεστε ότι η δημιουργική ενέργεια ανεβαίνει από τα σπερματικά κανάλια μέχρι τον εγκέφαλο. Εκπνεύστε βραχέα και σύντομα. Όταν εισπνέετε να προφέρετε το μάντραμ ΧΑΜ και να εκπνέετε προφέροντας το μάντραμ ΣΑΧ. Αναμφισβήτητα εισπνέουμε από την μύτη και εκπνέουμε από το στόμα. Όταν εισπνέουμε από την μύτη προφέρουμε διανοητικά την ιερή συλλαβή ΧΑΜ, αλλά όταν εκπνέουμε μπορούμε να προφέρουμε ηχηρά την συλλαβή ΣΑΧ (το Χ ακούγεται σαν χι).

Η εισπνοή γίνεται σιγανή και αργή, η εκπνοή βραχεία και γρήγορη. Πραγματικά η δημιουργική ενέργεια ρέει σε κάθε άνθρωπο από μέσα προς τα έξω, δηλαδή με φυγόκεντρο τρόπο, αλλά εμείς πρέπει να ανατρέψουμε αυτή την τάξη με τον σκοπό της πνευματικής υπέρβασης. Η ενέργειά μας πρέπει να ρέει με κεντρομόλο τρόπο, θέλω να πω, από έξω προς τα μέσα. Αναμφισβήτητα αν εισπνέουμε σιγά, η δημιουργική ενέργεια θα ρέει με κε­ντρομόλο τρόπο, από έξω προς τα μέσα. Αν εκπνέουμε σύντομα και γρήγορα τότε η ενέργεια θα γίνεται κάθε φορά πιο κεντρομόλος.

Κατά την διάρκεια της πρακτικής δεν πρέπει να σκεφτόμαστε απολύ­τως τίποτα. Τα μάτια πρέπει να είναι κλειστά και τον νου μας να δονεί μόνο το ΧΑΜ-ΣΑΧ και τίποτε άλλο. Σύμφωνα με την εξάσκηση η εισπνοή γίνε­ται κάθε φορά πιο βαθεία και αργή και η εκπνοή πιο βραχεία και γρήγορη.

Οι μεγάλοι Δάσκαλοι του διαλογισμού φτάνουν να μετατρέπουν την αναπνοή σε καθαρή εισπνοή και τότε η αναπνοή αναστέλλεται. Αυτό είναι αδύνατον για τους επιστήμονες και όμως πραγματικό για τους μύστες. Σε τέ­τοια κατάσταση ο Δάσκαλος λαμβάνει μέρος στο Νιβικάλπα-Σαμάντι ή Μάχα-Σαμάντι, έρχεται η εισβολή του Φωτισμένου Κενού, και μπαίνει σε αυτό το Μεγάλο Κενό όπου δεν ζει κανένας και όπου ακούγεται μόνο ο Λό­γος του Πατέρα που ζει εν κρυπτώ.

Με αυτή την πρακτική πετυχαίνει κανείς την εισβολή του Φωτισμέ­νου Κενού με τον όρο να μην σκέφτεται τίποτα, να μην δέχεται στον νου καμία σκέψη, επιθυμία ή ανάμνηση. Ο νους πρέπει να μένει εντελώς ήρε­μος από μέσα, από έξω και στο κέντρο. Εκεί η σκέψη όσο ασήμαντη και αν είναι, γίνεται εμπόδιο για το Σαμάντι, για την έκσταση.

Αυτή καθ’ εαυτή η επιστήμη του διαλογισμού σε συνδυασμό με την αναπνοή προκαλεί καταπληκτικά αποτελέσματα.

Κανονικά οι άνθρωποι υποφέρουν από αυτό που λέγεται «ονειρώ­ξεις», άνδρες και γυναίκες υποφέρουν από αυτή την οδύνη, έχουν ερωτικά όνειρα, τα εγώ συνουσιάζουν τον ένα με τον άλλον, η δόνηση περνάει από την ασημένια χορδή μέχρι το φυσικό σώμα και έρχεται ο οργασμός με το χάσιμο της Δημιουργικής Ενέργειας. Αλλά αυτό συμβαίνει όταν η σεξουα­λική ενέργεια ρέει από μέσα προς τα έξω, με φυγόκεντρο τρόπο. Όταν η σε­ξουαλική ενέργεια ρέει από έξω προς τα μέσα, με κεντρομόλο τρόπο, οι ονειρώξεις σταματούν, τότε αυτό είναι κέρδος για την υγεία.

Το Σαμάντι γίνεται κατά την διάρκεια της πρακτικής του διαλογι­σμού επειδή οι δημιουργικές ενέργειες ρέουν από έξω προς τα μέσα και εμποτίζουν την συνείδηση και την κάνουν στο τέλος να εγκαταλείψει το εγώ και το σώμα. Η συνείδηση ελευθερωμένη από το εγώ, σε απουσία του εγώ και έξω από το φυσικό σώμα εισβάλλει αναμφισβήτητα στο Φωτισμένο Κενό, λαμβάνει το ΤΑΟ. Αν κάποιος εξαλείψει το εγώ του φόβου, του τρό­μου θα μπορεί να παραμείνει στο φωτισμένο κενό χωρίς καμία απασχό­ληση. Θα αισθανθεί ότι η ατομική του άποψη διαλύεται, θα αισθανθεί να ζει στην πέτρα και στον βράχο, στο απομακρυσμένο αστέρι και στο πουλί που τραγουδάει σε οποιονδήποτε πλανήτη, αλλά δεν θα φοβάται και στο τέλος θα έλκεται προς την καταγωγή του. Μετατρεμμένη η συνείδηση, η ουσία σε ένα τρομερά θεϊκό πλάσμα, πιο πέρα από το καλό και το κακό, θα μπορεί να αναπαύεται στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο. Εκεί σαν μικροκοσμικό αστέρι θα γνωρίσει όλα τα Μυστήρια του Σύμπαντος. Διότι είναι καλό να ξέρουμε ότι το Σύμπαν στον εαυτό του, όλο το ηλιακό σύστημά μας, υπάρ­χει στην εξυπνάδα του Ιερού Απόλυτου Ήλιου σαν μία αιώνια στιγμή. Όλα τα φαινόμενα της φύσης διαδικάζονται σε μία αιώνια στιγμή στην εξυπνάδα του Ιερού Απόλυτου Ήλιου, αλλά αν φοβάται θα χάσει την έκσταση και θα γυρίσει στην πυκνή μορφή.

Αγαπητοί μου αδελφοί πρέπει να εγκαταλείψουμε τον φόβο. αναμφι­σβήτητα δεν αρκεί να πούμε «θα πάψω να φοβάμαι», υπάρχει ανάγκη να εξαλείψουμε το εγώ του φόβου. Ναι! Αυτό διαλύεται αυστηρά με την εξου­σία της θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνη Σάκτι. Πρώτα πρέπει να το αναλύ­σουμε, να το καταλάβουμε και αργότερα να επικαλεσθούμε την Ντέβι Κου­νταλίνη, την Ιδιαίτερη Κοσμική Θεϊκή Μητέρα μας, για να καταστρέψει αυτή το εγώ του φόβου. Μόνο έτσι μπορεί να βυθίζεται κανείς στο φωτι­σμένο κενό με απόλυτο τρόπο. Όποιος το κάνει θα ελκυστεί προς τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο και θα γνωρίσει τα θαύματα του σύμπαντος.

Οι αδελφοί μας πρέπει να εξασκήσουν την τεχνική του διαλογισμού έτσι όπως την έχουμε δώσει. Να μην ξεχνάμε ότι πρέπει να χαλαρώνουμε το σώμα, αυτό είναι απαραίτητο. ΧΑΜ-ΣΑΧ είναι η Μεγάλη Πνοή. ΧΑΜ-ΣΑΧ είναι η ψυχή μας, ΧΑΜ-ΣΑΧ είναι επίσης ένα μάντραμ που μεταβάλ­λει τις δημιουργικές ενέργειες. Ο διαλογισμός σε συνδυασμό με τον ταντρι­σμό είναι φοβερός, ΧΑΜ-ΣΑΧ είναι το κλειδί. Ξέρουμε καλά ότι η Δη­μιουργική Ενέργεια χρησιμεύει για την αφύπνιση της συνείδησης. Σε συν­δυασμό με τον διαλογισμό αναμφισβήτητα βγάζει την συνείδηση μέσα από το στοιχείο-εγώ και την απορροφάει στο φωτισμένο κενό. Πραγματικά το φωτισμένο κενό είναι πιο πέρα από το σώμα, τις συγκινήσεις και τον νου.

Στην ανατολή σε μία αίθουσα διαλογισμού ένας μοναχός ρώτησε τον δάσκαλο: «Ποιο είναι το φωτισμένο κενό;». λένε τα κείμενα ότι ο δάσκαλος κλώτσησε τον μαθητή στο στομάχι και αυτός έπεσε αναίσθητος. Μετά ο μαθητής σηκώθηκε και αγκάλιασε τον δάσκαλο: «Ευχαριστώ δάσκαλε, έχω πειραματισθεί το φωτισμένο κενό». Παράλογο θα έλεγαν πολλοί, όμως δεν είναι έτσι, αυτό που συμβαίνει είναι ότι παρουσιάζονται πολύ ειδικά φαινό­μενα για το φωτισμένο κενό. Όταν ένα πουλάκι είναι έτοιμο να βγει από το αυγό, η μάνα του το βοηθάει ραμφίζοντας το τσόφλι, το πουλάκι συνεχίζει να ραμφίζει και έτσι βγαίνει με την βοήθειά της. Έτσι όταν κάποιος ωριμά­σει λαμβάνει την βοήθεια της θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνη, βγαίνει από το τσόφλι της προσωπικότητας και του εγώ για να πειραματισθεί το Φωτι­σμένο Κενό, όμως πρέπει να επιμένουμε στον διαλογισμό.

Πρέπει να συνδυάσουμε έξυπνα την συγκέντρωση με τον ύπνο. Ύπνος και συγκέντρωση αναμιγμένα προκαλούν φώτιση. Πολλοί εσωτερι­στές πιστεύουν ότι με κανένα τρόπο δεν πρέπει να συνδυάζεται ο διαλογι­σμός με τον ύπνο του σώματος. Όμως αυτοί που σκέφτονται έτσι σφάλ­λουν, διότι ο διαλογισμός χωρίς ύπνο καταστρέφει τον εγκέφαλο. Πρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε τον ύπνο σε συνδυασμό με την τεχνική του δια­λογισμού, αλλά έναν ελεγχόμενο ύπνο, έναν εθελοντικό ύπνο, όχι έναν ύπνο χωρίς έλεγχο, όχι έναν παράλογο ύπνο, διαλογισμός και ύπνος συν­δυασμένα έξυπνα. Πρέπει να καβαλήσουμε τον ύπνο και όχι να μας καβα­λήσει ο ύπνος. Εάν δεν μάθουμε να καβαλάμε τον ύπνο θα έχουμε αποτύ­χει, αλλά να χρησιμοποιούμε τον ύπνο, τον διαλογισμό συνδυασμένο με τον ύπνο. Η τεχνική θα φέρει τους μαθητές στο Σαμάντι, στην εμπειρία του Φωτισμένου Κενού. Καθημερινά πρέπει να εξασκούμαστε, τι ώρα; την στιγμή που αισθανόμαστε διάθεση για να το κάνουμε και ιδιαίτερα όταν νυστάζουμε να το εκμεταλλευόμαστε για τον διαλογισμό. Εάν οι μαθητές ακολουθούν αυτές τις οδηγίες θα μπορούν κάποια μέρα να λάβουν το ΤΑΟ, θα μπορούν να πειραματισθούν την αλήθεια.

Πραγματικά υπάρχουν δύο τύποι διαλεκτικής: η λογική διαλεκτική του διανοητικού και η διαλεκτική της συνείδησης. Κατά την διάρκεια του Σατόρι δουλεύει η διαλεκτική της συνείδησης, τότε όλα τα εννοούμε από διαίσθηση ή δια μέσου λέξεων ή συμβολικών μορφών στην γλώσσα των πα­ραβολών του Χριστικού Ευαγγελίου, στην ζωντανή γλώσσα της Υπερθετι­κής Συνείδησης του Είναι. Στο Είναι για παράδειγμα, η διαλεκτική της συ­νείδησης ξεπερνάει πάντα την διαλεκτική της λογικής.

Ρώτησαν ένα μοναχό: «Γιατί το Μποντιντάρμα ήρθε από την δύση;». απάντηση: «Το κυπαρίσσι που είναι στον κήπο». Οποιοσδήποτε άνθρωπος θα έλεγε ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση, όμως έχει σχέση, είναι μία απά­ντηση που βγαίνει από την ουσία και που ξεπερνάει την διαλεκτική της λογι­κής. Το κυπαρίσσι, το δέντρο της ζωής, βρίσκεται παντού, δεν έχει σημασία η δύση ούτε η ανατολή, αυτή είναι η έννοια της απάντησης. Στο φωτισμένο κενό όλα γνωρίζονται «γιατί έτσι», από άμεση εμπειρία της αλήθειας.

Ο μαθητής θα πρέπει να εξοικειωθεί με την διαλεκτική της συνείδη­σης. Δυστυχώς η ικανότητα διατύπωσης των λογικών συλλήψεων όσο λα­μπερή και αν είναι και χρήσιμη ακόμα για όλες τις απόψεις της πρακτικής ζωής, καταλήγει εμπόδιο για την διαλεκτική της συνείδησης. Με αυτό δεν θέλω να απορρίψω την ικανότητα διατύπωσης των λογικών συλλήψεων, διότι όλοι την χρειαζόμαστε στο πεδίο των πρακτικών γεγονότων της ύπαρ­ξης. Κάθε ικανότητα έχει αναμφισβήτητα την ιδιαίτερη τροχιά της και είναι χρήσιμη μέσα σε αυτήν, αλλά έξω από την τροχιά της καταλήγει να είναι άχρηστη και βλαβερή. Ας αφήσουμε την ικανότητα διατύπωσης των λογι­κών συλλήψεων μέσα στην τροχιά της. Μέσα στο Σαμάντι ή το Παν-Σαμά­ντι ή στον διαλογισμό πρέπει πάντα να συλλαμβάνουμε και να βιώνουμε την διαλεκτική της συνείδησης. Αυτό είναι ζήτημα πείρας που ο μαθητής θα αποκτήσει σύμφωνα με την εξάσκηση στην τεχνική του διαλογισμού.

Ο δρόμος του βαθύ διαλογισμού περικλείει πολλή υπομονή, οι ανυ­πόμονοι τότε δεν θα πετύχουν να θριαμβεύσουν. Όσο υπάρχει σε εμάς η ανυπομονησία δεν είναι δυνατόν να βιώσουμε την εμπειρία του φωτισμένου κενού. Το εγώ της ανυπομονησίας αφού κατανοηθεί πρέπει να εξαλειφθεί, ας γίνεται κατανοητό αυτό με διαύγεια. Εάν προχωράμε έτσι θα λάβουμε το ΤΑΟ, αυτό είναι φανερό. Ποτέ δεν θα μπορούσε να έρθει σε μας η εμπειρία του πραγματικού εφ’ όσον η συνείδηση θα συνέχιζε μποτιλιαρισμένη μέσα στο εγώ. Το εγώ αυτό καθ’ εαυτό είναι χρόνος. Όλη αυτή η πολλαπλότητα φαντασματικών στοιχείων που συνιστούν το «Εμένα τον Ίδιο» είναι μια σύ­νοψη του χρόνου. Η εμπειρία του φωτισμένου κενού είναι η αντίθεση, κα­ταλήγει έξω από τον χρόνο, πιο πέρα από τον χρόνο και τον νου. Ο χρόνος είναι όλη η πολλαπλότητα του εγώ, το εγώ είναι ο χρόνος. Έτσι λοιπόν ο χρόνος είναι υποκειμενικός, ασυνάρτητος, αδέξιος, βαρύς δεν έχει αντικειμε­νική πραγματικότητα.

Όταν κάθεται κάποιος σε μία αίθουσα διαλογισμού ή απλώς στο σπίτι του για να διαλογιστεί, όταν θέλει να εξασκήσει αυτή την τεχνική, πρέπει να ξεχάσει την ιδέα χρόνος και να ζήσει μέσα σε μια αιώνια στιγμή. Όποιοι αφοσιώνονται να διαλογίζονται και στην συνέχεια κοιτάνε το ρολόι, πραγ­ματικά δεν πετυχαίνουν την εμπειρία του φωτισμένου κενού. Εάν θα με ρω­τούσατε πόσα λεπτά πρέπει να χρησιμοποιούμε καθημερινά για τον διαλο­γισμό μισή, μία ώρα, δύο ώρες δεν θα υπήρχε απάντηση διότι αν κάποιος μπαίνει σε διαλογισμό και έχει την προσοχή του στον χρόνο δεν μπορεί να πειραματισθεί το φωτισμένο κενό, διότι αυτό δεν είναι του χρόνου. Αυτό είναι παρόμοιο με ένα πουλί που ενώ προσπαθεί να πετάξει το πόδι του εί­ναι δεμένο με ένα ξύλο. Έτσι δεν θα μπορούσε να πετάξει, θα υπήρχε ένα εμπόδιο. Για να πειραματισθούμε το φωτισμένο κενό θα πρέπει να απελευ­θερωθούμε από κάθε εμπόδιο. Πραγματικά το σημαντικό είναι να πειραματι­σθούμε την Αλήθεια, η Αλήθεια είναι στο Φωτισμένο Κενό. Όταν τον Ιησού, τον Μέγα Καμπίρ, τον ρώτησαν ποια είναι η Αλήθεια, ο δάσκα­λος διατήρησε βαθιά σιωπή. Όταν έκαναν την ίδια ερώτηση στον Γκαου­τάμα Σακιαμούνι, γύρισε την πλάτη και έφυγε. Η Αλήθεια δεν μπορεί να πε­ριγραφεί, δεν μπορεί να εξηγηθεί, ο καθένας πρέπει να την πειραματισθεί από μόνος του διαμέσου της Τεχνικής του Διαλογισμού.

Στο φωτισμένο κενό πειραματιζόμαστε την Αλήθεια, αυτό είναι ένα στοιχείο που μας μετατρέπει ριζικά. Πρέπει να εμμένουμε, πρέπει να είμα­στε επίμονοι. Μπορεί στην αρχή να μην πετύχουμε τίποτα αλλά με το πέ­ρασμα του χρόνου θα αισθανόμαστε ότι κάθε φορά γινόμαστε πιο βαθείς και μια οποιαδήποτε μέρα θα εισβάλλει στο νου μας η εμπειρία του φωτι­σμένου κενού.

Αναμφισβήτητα το φωτισμένο κενό στον εαυτό του είναι ο Άγιος Οκιντανόχ, ο πανταχού παρών, ο παν-διαπεραστικός, ο παντογνώστης, που αναθυμιάζει από τον εαυτό του τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο. Μακάριος αυτός που θα πετύχει να κατακρημνισθεί μέσα στο Φωτισμένο Κενό, όπου δεν ζει κανένα πλάσμα, διότι εκεί ακριβώς είναι όπου θα πειραματισθεί το Πραγ­ματικό, την Αλήθεια. Η καρτερία γίνεται απαραίτητη. Καθημερινά πρέπει να εργαζόμαστε βαθιά μέχρι να πετύχουμε τον τελικό θρίαμβο. Η εμπειρία της Αλήθειας μέσω του διαλογισμού είναι θαυματουργή. Όταν πειραματίζε­ται κανείς την Αλήθεια αισθάνεται δύναμη για να επιμείνει στην εργασία πάνω στον εαυτό του.

Λαμπροί συγγραφείς έχουν μιλήσει για την ίδια την δουλειά, για το εγώ, για το εμένα τον ίδιο. Καλά έκαναν με το να μιλήσουν έτσι, αλλά ξέ­χασαν κάτι: την εμπειρία της Αλήθειας. Όσο ένα άνθρωπος δεν έχει πειρα­ματισθεί το Πραγματικό, δεν αισθάνεται εμψυχωμένος, δεν έχει αρκετή δύ­ναμη για να δουλεύει πάνω στον εαυτό του τον ίδιο, πάνω στο ίδιο το εγώ. Όταν κάποιος έχει περάσει αληθινά από τέτοια μυστικιστική εμπειρία, είναι διαφορετικός, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την επιθυμία του για Απε­λευθέρωση, θα δουλεύει αδιάκοπα πάνω στον εαυτό του για να πετύχει αληθινά μια ριζική, τελική και οριστική αλλαγή. Τώρα θα καταλάβετε αγα­πητοί μου φίλοι γιατί είναι απαραίτητες οι Αίθουσες Διαλογισμού.

Αληθινά αισθάνομαι λυπημένος όταν βλέπω ότι παρ’ όλο που έχω γράψει τόσα σχετικά με τον Διαλογισμό στα διάφορα χριστουγεννιάτικα μηνύματα των προηγούμενων χρόνων, δεν υπάρχουν ακόμα στις χώρες της νότιας και κεντρικής Αμερικής αίθουσες διαλογισμού ενώ θα έπρεπε ήδη να υπάρχουν. Τι είναι αυτό που έχει συμβεί; Υπάρχει Ραθυμία. Γιατί; Από έλ­λειψη κατανόησης, γίνεται απαραίτητο να καταλάβουμε. Το φτωχό διανοη­τικό ζώο, το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, χρειάζεται ενθάρρυνση. Χρειάζεται κάτι για να το εμψυχώνει στην μάχη του, χρειάζεται ερεθισμό για την εργασία πάνω στον εαυτό του. Ξέρω ότι το φτωχό διανοητικό ζώο από την φύση του είναι αδύνατο, βρίσκεται σε μία κατάσταση τελείως μειονεκτική: το εγώ είναι αρκετά δυνατό, η προσωπικότητα τρομερά αδύ­νατη και αν το αφήναμε έτσι μόνο του ίσα-ίσα θα μπορούσε να περπατήσει. Χρειάζεται κάτι που να τον ενθαρρύνει στην δουλειά, χρειάζεται ένα εσω­τερικό στήριγμα. Αυτό είναι δυνατόν μόνο μέσω του διαλογισμού. Δεν θέλω να πω ότι όλοι μια και καλή θα πειραματισθούν το φωτισμένο κενό. Πραγ­ματικά θα πρέπει να φθάσουμε σε αυτή την εμπειρία δια μέσου διαφόρων βαθμίδων. Ο ευλαβής θα τις καταλαβαίνει κάθε φορά και περισσότερο. Η εσωτερική ώθηση του Είναι θα δίνει βιώσεις λίγο πολύ λαμπερές. Θα φθά­σει μία ημέρα στην οποία θα έχει τις καλύτερες βιώσεις, την άμεση εμπει­ρία της Μεγάλης Πραγματικότητας, τότε θα λάβει το ΤΑΟ.

Εκείνοι που θα ακούσουν αυτή την κασέτα να ζυγίσουν καλά τα λό­για μου, να τα συλλογίζονται. Δεν αρκεί απλώς να ακούμε, πρέπει να Ξέ­ρουμε να Ακούμε και αυτό είναι διαφορετικό. Αλλά αυτός που ακούει τον Λόγο και δεν τον κάνει λέει ο απόστολος Ιάκωβος, στην παγκόσμια επι­στολή του, μοιάζει με άνθρωπο που κοιτάζεται στον καθρέπτη και μετά γυρνάει την πλάτη και φεύγει. Πρέπει να πραγματοποιούμε τον Λόγο μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας. Δεν αρκεί να ακούσουμε αυτή την κασέτα. Πρέπει να τον μετατρέπουμε σε σάρκα, αίμα και ζωή εάν πράγματι θέλουμε την ρι­ζική μετατροπή. Πρέπει να επιμένουμε.

Μέχρι εδώ τα λόγια μου. Ειρήνη υμίν.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Θα αρχίσουμε να μιλάμε για κάτι ανησυχητικό, το οποίο παρ’ όλο που είναι του κοσμικού τύπου σχετίζεται κατά κάποιον τρόπο με την Εσωτε­ρική Αυτοπραγμάτωση του Είναι. Θέλω να αναφερθώ με έμφαση στην σε­λήνη. Είναι καλό να γνωρίζουμε τις επιδράσεις της σελήνης, την σχέση αυ­τού του δορυφόρου με εμάς τους ίδιους και με τον πλανήτη γη γενικά.

Υπάρχουν δύο αντιφατικές θεωρίες σχετικά με τον σεληνιακό δορυ­φόρο. Η μια βεβαιώνει με εμφατικό τρόπο πως η σελήνη είναι ένα κομμάτι της γης εκτοξευμένο στο διάστημα. Είναι μερικοί συγγραφείς του ψευδοε­σωτερικού τύπου που εκθειάζουν αυτή την θεωρία. Βεβαιώνεται πως πριν μερικά εκατομμύρια χρόνια, όταν ο κομήτης Κόντορ συγκρούστηκε με τον δικό μας κόσμο γη, δύο κομμάτια από τον δικό μας πλανήτη εκτοξεύτηκαν στο διάστημα. Να οι δύο σελήνες. Διότι είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι πι­στεύουν ότι έχουμε μία σελήνη, όμως στην πραγματικότητα έχουμε δύο, η μία τόσο μικρή που γίνεται αντιληπτή μόνο μέσω του τηλεσκοπίου σαν ένας κόκκος φακής. Είναι μερικά χιλιόμετρα σε έκταση και αρκετά απομα­κρυσμένη από τον δικό μας κόσμο γη. Ονομάζεται Λιλίτ και γυρίζει γύρω από τον κόσμο μας. Αυτή είναι η Μαύρη Σελήνη. Δεν θα ασχοληθούμε με την Λιλίτ. Είναι αναγκαίο να ασχοληθούμε με τον δορυφόρο που μας φωτί­ζει κάθε βράδυ, διότι διατηρεί μία εσωτερική σχέση με το ψυχολογικό μέ­ρος του καθένα από εμάς.

Στο όνομα της αλήθειας θα πρέπει να πούμε ότι ο δορυφόρος μας εί­ναι πιο παλιός από τον κόσμο μας και αποδείχθηκε τώρα με τα δείγματα του άνθρακα 14. Έχουνε εξετασθεί προσεκτικά οι πέτρες που έφεραν οι αστροναύτες και ξεκαθαρίστηκε οριστικά αυτή η θέση. Ο ανατολικός κό­σμος βεβαιώνει με έμφαση ότι η σελήνη είναι η μητέρα της γης. Να δύο γνώμες για τον δορυφόρο μας και εμείς πρέπει να ξεδιαλύνουμε το μυστή­ριό τους. Είναι ένα κομμάτι γης εκτοξευμένο στο διάστημα; Έτσι το βεβαι­ώνουν πολλοί ψευδοεσωτεριστές ακόμη και διάσημοι εσωτεριστές. Είναι πιο παλιά από την γη; Έτσι το βεβαιώνει ο ανατολικός κόσμος. Ποια από τις δύο θεωρίες είναι ακριβής; Τα γεγονότα θα πρέπει να μιλήσουνε.

Ένας συγκεκριμένος συγγραφέας του οποίου το όνομα δεν αναφέρω, διότι στ’ αλήθεια εμείς με κανένα τρόπο δεν πρέπει να κάνουμε κριτική σε κανένα, τόλμησε να πει πως είναι ένας καινούριος πλανήτης που γεννιέται. Βρίσκεται σε διαδικασία σχηματισμού και βαμπιρίζει ή απομυζά την Γη, ζει από την Γη αλλά οι Ανατολικοί λένε ότι η Γη είναι αυτή που την βαμπι­ρίζει. Ποιος έχει δίκιο; Ας πάμε στα γεγονότα: οι αστροναύτες ήταν στην σελήνη. Εσείς το ξέρετε, κανένας δεν το αρνείται. Έχουν πάρει φωτογρα­φίες και δεν υπάρχει τίποτα που να αποδεικνύει ότι η σελήνη απομυζά την γη. Αν την απομυζούσε θα υπήρχε ζωή στην σελήνη. Αλλά συμβαίνει να μοιάζει με μπάλα μπιλιάρδου, σβησμένα ηφαίστεια, θάλασσες χωρίς νερό, άμμος και περισσότερη άμμος, πέτρες και περισσότερες πέτρες, τεράστιοι βράχοι και τίποτα από ζώα ή φυτική ζωή. Τότε τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι δεν απομυζά την γη, αλλά η γη ναι απομυζά την σελήνη. Αν και δεν έχει πια τι να της απομυζήσει, διότι έχει πλούσια ορυκτή, φυτική, ανθρώπινη ζωή. Δηλαδή, ναι, απορρόφησε την ζωή της σελήνης. Αν η σελήνη απομυ­ζούσε την γη θα είχε ζωή, αλλά είναι αρκετά πεθαμένη.

Λένε οι ανατολικοί πως είναι η μητέρα της γης, συμφωνώ με αυτή την αντίληψη. Αλλά πως θα μπορούσαμε να ξέρουμε κάτι στην πραγματι­κότητα γύρω από την σελήνη; Κάτι που να μην είναι απλή επανάληψη από αυτό που λένε οι ανατολικοί ή οι δυτικοί; Μόνο με την Εστεσχονεάνα όραση, μόνο με αυτό το είδος της όρασης και με κανένα άλλο. Είναι το μόνο που μπορεί να μας επιτρέψει να ερευνήσουμε κάτι γύρω από την σε­λήνη. Αλλά τι είδος όρασης είναι αυτή; Είναι ένας τύπος όρασης που δεν ανήκει στον κατώτερο ψυχισμό. Είναι ο τύπος όρασης εκείνου που γνωρίζει το Φως του Φωτός, την Εξυπνάδα της Εξυπνάδας, την Αλήθεια της Αλή­θειας, το Κρυμμένο του Κρυμμένου. Μήπως θα μπορούσε να κατέχει αυτόν τον τύπο όρασης αυτός που ακόμα δεν έχει καταστρέψει τα ψυχικά ακό­λουθα που φέρει στο εσωτερικό του; Πράγματι όχι. Μόνο με αυτόν τον βαθμό όρασης θα ήτανε δυνατό να ξέρουμε κάτι βέβαιο γύρω από την Σελήνη.

Στο όνομα της Αλήθειας πρέπει να σας πω ότι εγώ σαν μυημένος η Μποντισάτβα, έπρεπε να δουλεύω σε περασμένους Μαχανβαντάρας και γνώρισα την αρχαία Γη-Σελήνη. Τότε εκείνος ο δορυφόρος ήτανε ακόμα ένας κόσμος σαν τον δικό μας κόσμο. Είχε πλούσια ορυκτή ζωή, φυτική, ζωική, ανθρώπινη, θυελλώδεις θάλασσες, ενεργά ηφαίστεια κλπ. όλοι οι δορυφόροι του ηλιακού μας συστήματος έπαιρναν μέρος στο περασμένο ηλιακό σύστημα που στον εσωτερισμό ονομάζεται Σεληνιακή Αλυσίδα. Οποιοδήποτε ηλιακό σύστημα γεννιέται, μεγαλώνει, γερνάει και πεθαίνει. Έτσι έγινε με την Σεληνιακή Αλυσίδα, περιλαμβάνοντας και την σελήνη που μας φωτίζει το βράδυ. Ο χρόνος δράσης ονομάζεται στον εσωτερισμό Μαχανβαντάρα, η κοσμική νύχτα ονομάζεται Πραλάγια. Έτσι λοιπόν η σε­λήνη είχε ζωή και είναι η μητέρα της γης, αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.

Όταν έφτασε η κοσμική νύχτα η σεληνιακή ζωή τραβήχτηκε στις ανώτερες διαστάσεις της φύσης και του κόσμου. Ο γεωλογικός φλοιός έμεινε εγκαταλελειμμένος, οι θάλασσες σιγά σιγά εξαντλήθηκαν, εξατμί­σθηκαν και τα ηφαίστεια εξάντλησαν τις φωτιές τους μετά την έβδομη με­γάλη φυλή. Η σελήνη είχε επτά μεγάλες φυλές, αλλά όταν τελείωσε η έβδομη μεγάλη φυλή, όλη η σεληνιακή ζωή απορροφήθηκε στην τέταρτη διάσταση, αργότερα στην πέμπτη, έπειτα στην έκτη και τέλος στην έβδομη διάσταση. Ο φυσικός φλοιός έμεινε εγκαταλελειμμένος, μετατράπηκε σε ένα πτώμα. Εκείνο το περασμένο ηλιακό σύστημα του οποίου οι μόνοι εκ­θέτες σήμερα είναι οι σεληνιακοί δορυφόροι του τωρινού συστήματός μας, πέθανε φυσικά αλλά συνεχίζει να υπάρχει από την σκοπιά εκείνου που λέ­γεται ουσία. Δηλαδή σε τελική σύνθεση μετατράπηκε σε κάτι που θα μπο­ρούσαμε να πούμε προ-ύλη, σε κάτι που ονομάζεται Ιλιάστερ.

Τι είναι το Ιλιάστερ; Θα λέγαμε ότι είναι η πρώτη ύλη για την φυσική μας ύλη. Όμως ούτε και αυτός ο πολύ μοντέρνος όρος μας ικανοποιεί. Είναι ουσία, είναι το Μουλαπρακρίτι των ανατολικών κλπ. Φαίνεται απίστευτο αλλά, σε τελική σύνθεση, το ηλιακό μας σύστημα θα μπορούσε να ελαττω­θεί σε ένα σπόρο σε Ιλιάστερ και αυτό είναι όλο. Ας πάρουμε ένα δέντρο, ένα δέντρο έχει αναπτυχθεί από ένα σπόρο και ο σπόρος βρίσκεται «σε δύ­ναμη» στον κορμό, τα κλαδιά, τα λουλούδια, τα φύλλα, τα φρούτα. Το Ιλιάστερ είναι ο σπόρος οποιουδήποτε ηλιακού συστήματος.

Έτσι λοιπόν, η Σεληνιακή Αλυσίδα ελαττώθηκε στο Ιλιάστερ της. Η ύλη έμεινε «σε δύναμη» στο Ιλιάστερ, έμεινε σε λανθάνουσα κατάσταση.

Έχω να πω στο όνομα της αλήθειας, πως δια μέσου εκείνου του αναφερόμενου τύπου όρασης, τύπου βαθιάς εσωτερικής φύσης, μπορέσαμε να ερευνήσουμε τους κόσμους στο Ιλιάστερ τους. Είναι πιο πέρα από τον χρόνο, πιο πέρα από την αιωνιότητα κατατεθειμένοι στο βαθύ διάστημα. Η Εστεσχονεάνα, να ο τύπος της όρασης που μας έχει επιτρέψει να ερευνή­σουμε το Μουλα-Πρακρίτι, κόσμους κατατεθειμένους στην βαθιά αγκαλιά του Ανεκδήλωτου, οι οποίοι περιμένουν μια καινούρια εκδήλωση. Πόσο ενδιαφέρον είναι αυτό!

Ωραία, όταν άρχισε το χάραμα της Καινούριας Δημιουργίας, του και­νούριου Μαχανβαντάρα, δηλαδή της καινούριας μεγάλης ημέρας στην οποία είμαστε τώρα, ο Αιτιατός Λόγος μπήκε σε δραστηριότητα. Αυτός εί­ναι εκείνος που άρχισε τον ηλεκτρικό ανεμοστρόβιλο, την Ηλεκτρική Λαί­λαπα, και ήτανε αυτός ο ηλεκτρισμός που διέκρινε τότε το πρωτόγονο Ιλιά­στερ, και μόλις αυτό διακρίθηκε μπήκε σε δράση ο Δυϊσμός. Όμως το Ιλιάστερ (αν και καθ’ εαυτό είναι δυϊκό) είναι μονιστικό. Περικλείει το Πουρούσα και το Πρακρίτι, δηλαδή το Πνεύμα και την Ουσία και έτσι είναι μονιστικό. Ο ηλεκτρισμός του Αιτιατού Λόγου στο Χάραμα της Δη­μιουργίας διέκρινε το Ιλιάστερ και ανέβλυσε το Ιντέος, δηλαδή το Χάος, το Μυστέριουμ Μάγκνουμ, το Μάγκνουμ Λίμβους. Υπάρχουν δύο υπαρ­ξιακά Λίμβους: Το Μάγκνους Λίμβους του Μακρόκοσμου και το Λίμβους του Μικρόκοσμου.

Έτσι όπως από το Μάγκνους Λίμβους αναβλύζει ξανά το σύμπαν και ξυπνάει σε μια καινούρια δραστηριότητα, έτσι επίσης από το Μικροκο­σμικό Λίμβους μας μπορεί να αναβλύσουν τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, αν έτσι το θελήσουμε. Όταν ανάβλυσε το Μάγκνους Λίμβους (σαν αποτέλεσμα της διαφοροποίησης που άρχισε ο Αιτιατός Λόγος) αμέ­σως μπήκε σε δραστηριότητα ο Ηλιακός Λόγος, η Φωτιά. Έτσι έπρεπε να είναι. Οι Ελοΐμ ξεδιπλώνοντας τον εαυτό τους μετατράπηκαν σε Πατέρα-Μητέρα, σε Υπέρτατη Δημιουργική Ένωση από Αυτόν και Αυτήν, από Όσιρις-Ίσις. Από εκεί ανάβλυσε ο Τρίτος Λόγος, ο Καμπίρ, η Φωτιά που έκανε εκείνο το Μάκγνους Λίμβους, όπου ήτανε ο σπόρος αυτού του Σύ­μπαντος. Εκεί περιέχονταν «σε δύναμη» η ύλη. Αυτή είναι η αυθεντική πρωτότυπη Πρώτη Ύλη, η Προ-Ύλη, και βρισκόταν εν δυνάμει περιμένο­ντας. Η φωτιά γονιμοποίησε το Μάγκνους Λίμβους και τότε η σεληνιακή ζωή μπήκε ξανά σε δραστηριότητα. Η Πρώτη Ύλη ανέβλυσε στην Ύπαρξη.

Τα τέσσερα στοιχεία, θεμελιακή βάση της ύπαρξης των πλασμάτων, Φωτιά, Αέρας, Νερό, Γη αναμφισβήτητα έχουν την πρωτότυπη Πρώτη Ύλη τους, το Ιλιάστερ τους. Όποιος κατορθώνει να χειρίζεται το Ιλιάστερ των στοιχείων, πραγματικά μετατρέπεται σε βασιλιά των στοιχείων της Φύσης και του Κόσμου. Έτσι ανέβλυσαν τα στοιχεία: η Φωτιά κρυσταλλώθηκε σε Αέρα, ο Αέρας σε Νερό, το Νερό σε Γη και ήλθε στην ύπαρξη ένας καινού­ριος κόσμος, ένα καινούριο ηλιακό σύστημα, μια καινούρια Γη κόρη της Σελήνης, κόρη του Σεληνιακού Πνεύματος.

Η Γη στην αρχή ήταν απλώς διανοητική κατά τον Πρώτο Γύρο, αστρική κατά τον Δεύτερο Γύρο, αιθερική κατά τον Τρίτο Γύρο και τώρα που είμαστε στον Τέταρτο Γύρο είναι φυσική. Στον Πέμπτο Γύρο θα γίνει πάλι αιθερική, στον Έκτο Γύρο θα ξαναγίνει αστρική, στον Έβδομο Γύρο θα ξαναγίνει διανοητική και στο τέλος η ζωή θα επιστρέψει στην Πρωταρ­χική Πρώτη Ύλη, στο Ιλιάστερ, στην Φύτρα από την οποία βγήκε, στον αυ­θεντικό σπόρο της. Π.χ. όπως στην φύτρα ενός δέντρου περιέχεται «σε δύ­ναμη» όλο το δέντρο, έτσι στην φύτρα του Σύμπαντος περιέχεται «σε δύ­ναμη» όλο το Σύμπαν. Ας δείτε ότι η ποικιλία είναι μονάδα.

Να καταλαβαίνετε πόσο λανθασμένοι είναι πολλοί ψευδοεσωτερι­στές, ψευδοαποκρυφιστές και επιστήμονες όταν λένε ότι η Σελήνη είναι ένα κομμάτι της γης εκτοξευμένο στο διάστημα. Αυτή η αντίληψη είναι ψεύ­τικη. Σήμερα αυτό το χοντροκομμένο κέλυφος που έχει μείνει, αυτό το πτώμα ήδη χωρίς ζωή, πεθαμένο γυρνάει γύρω από την κόρη του την Γη. Αυτή συνεχίζει να της απορροφά όλα τα στοιχεία της, αν και δεν έχει τι να απορροφήσει πλέον. Έτσι λοιπόν δεν είναι η Σελήνη που απομυζά την Γη, είναι η Γη που έχει απομυζήσει την Σελήνη.

Πρέπει να ερευνήσουμε κατευθείαν. Στο όνομα ης Αλήθειας πρέπει να δώσω μαρτυρία ότι σαν Μποντισάτβα έζησα στην αρχαία Γη-Σελήνη και γνώρισα τις επτά μεγάλες φυλές της και τους δυνατούς πολιτισμούς της. Θα έρθει μια μέρα στην οποία το φτυάρι των αστροναυτών, αρχαιολόγων, γεω­λόγων που θα πάνε εκεί, θα ανακαλύψει στο σεληνιακό υπέδαφος ίχνη από τις αρχαίες κουλτούρες. Τότε θα καταλάβουν ότι πραγματικά η Σελήνη εί­ναι πιο αρχαία από την Γη.

Αυτό το κρύο πτώμα δυστυχώς ακτινοβολεί σήμερα θάνατο και ερή­μωση. Υπάρχει κάπου ένας αδελφός που του ήλθε να κοιτάζει σταθερά την Σελήνη επί ώρες. Στο τέλος έχασε τα μάτια του, έμεινε τυφλός για πάντα, αυτός ο αδελφός έχει πλέον αποσαρκωθεί.

Η σελήνη επειδή είναι η μητέρα της Γης, έχει μεγάλη επιρροή στην παλίρροια και στην άμπωτη, στο χυμό των φυτών, στους κύκλους των ασθενειών κλπ. Είναι όμως και φίλη των μαγγανειοποιών και των μαύ­ρων μάγων. Ας θυμηθούμε τις μάγισσες της Θεσσαλίας που γνώριζαν σε βάθος τα Μυστήρια της Σελήνης. Ας θυμηθούμε τους μαύρους Ταντρικούς της Βεγγάλης και επίσης αυτούς πιο πέρα από τα Ιμαλάια, που δεν αγνοούν τα Μυστήρια της Σελήνης.

Οι Μύστες του συνειδητού Κύκλου της Ηλιακής Ανθρωπότητας που δρα πάνω στα ανώτερα κέντρα του Είναι, διατηρούν πολλά μυστικά σχετικά με την όγδοη βυθισμένη σφαίρα, που είναι του σεληνιακού τύπου. Όταν με­λετάει κανείς την Αινειάδα του Βιργιλίου, του ποιητού της Μάντουας, του Δάσκαλου του Φλωρεντινού Δάντη Αλιγέρη, μπορεί να θυμηθεί καλά αυτό που είπε τότε ο Μέγας Μυημένος Βιργίλιος όσον αφορά τα νησιά Στροφά­δες και εκείνη την μάγισσα ονομαζόμενη Κελαινώ.

Στο όνομα της αλήθειας λέμε ότι η Σελήνη είναι καταχθόνια, τρομα­χτικά μηχανική, δυστυχώς την κληρονομούμε στο αίμα, στα κόκαλα, στον ψυχισμό, σε όλα. Ναι, ο κόσμος μας Γη με όλα τα πλάσματά της, είναι κόρη της Σελήνης.

Ο κόσμος του Ιεσόντ, ο υδράργυρος ή ζωτικός ή αιθερικός κόσμος περιέχει στον εαυτό του την Σελήνη. Γη και σελήνη στον Ιεσόντ είναι σαν ένα αυγό με δύο κρόκους. Η κρυστάλλωση από κάθε σπόρο τόσο στα ζώα όσο και στα φυτά και σε όλα αυτά που ήταν, είναι και θα είναι οφείλεται στις σεληνιακές ακτινοβολίες. Ποιο είναι το μυστήριο π.χ. ενός δέντρου; ο σπόρος του, η βλάστησή του. Ποιο είναι το μυστήριο ενός ανθρώπου; το σπέρμα του. Τότε στο σπέρμα είναι το Μυστέριουμ Μάγκνουμ του ανθρώ­που. Αν εμείς δεν δουλεύουμε με το Μυστέριουμ Μάγκνουμ του ανθρώπι­νου σπέρματος, δεν θα πετύχουμε ποτέ την Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι, αυτό είναι φανερό.

Αναμφισβήτητα όταν ανάβλυσε το σύμπαν από την πρωταρχική Πρώτη ύλη του, όταν ο Κριός, το Αρνί, η Ιερή Φωτιά γονιμοποίησε το Μέγα Λίμβους ανάβλυσε η ζωή. Μόνο από την πλευρά του Κριού ή της Φωτιάς ή του Αρνιού, που μπορούν να γραφούν με τα τέσσερα γράμματα ΙΝΡΙ, είναι δυνατόν να ανεξαρτητοποιηθούμε από τις σεληνιακές δυνάμεις. Αλλιώς δεν είναι δυνατό, η μηχανικότητα είναι τρομαχτική.

Κάποτε σας είχα πει ότι ο Ήλιος έχει δημιουργήσει αυτή την φυλή για να κάνει ένα πείραμα, ποιο; Να δημιουργήσει Ηλιακούς Ανθρώπους, και οι δημιουργίες ήταν λίγες. Στην εποχή του Αβραάμ πραγματοποιήθηκαν μερικές ανθρώπινες δημιουργίες. Στην διάρκεια των πρώτων οκτώ αιώνων του χριστιανισμού υπήρξαν άλλες ανθρώπινες δημιουργίες. Στον Μεσαίωνα υπήρξαν μερικές και τώρα αυτές τις στιγμές ο Ήλιος κάνει υπερπροσπά­θειες για να δει αν πετύχει μερικές άλλες δημιουργίες. Το προσπαθεί πριν φτάσει ο Ερκόλουμπους, ο κόσμος που έρχεται να προκαλέσει την παγκό­σμια πυρκαϊά και την επανάσταση των αξόνων της γης με το επακόλουθο τέλος της Μεγάλης Άριας Φυλής. Μόνο μέσω της Φωτιάς του Λόγου, μέσω του Κριού, θα μπορούσαμε να απελευθερωνόμαστε από την σεληνιακή μη­χανικότητα.

Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα είναι μηχανικά εκατό τοις εκατό, ασυ­νείδητα, δουλεύουν με την συνείδηση κοιμισμένη, ζουν κοιμισμένα, δεν ξέ­ρουν από πού έρχονται ούτε που πάνε, είναι βαθιά υπνωτισμένα. Η ύπνωση είναι συνολική. Συλλογική, ρέει σε όλη την φύση, προέρχεται από το βδε­λυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ. Αυτή η φυλή είναι υπνωτισμένη, ασυνεί­δητη, βυθισμένη σε βαθύ ύπνο. Μόνο καταστρέφοντας το εγώ, εξαλείφο­ντάς το, ελαττώνοντάς το σε κοσμική σκόνη, είναι δυνατό να αφυπνι­στούμε.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε με πλήρη σαφήνεια, ότι περίπου όλα τα ανθρώπινα όντα είναι σε ένα πολύ κατώτερο επίπεδο του Είναι. Πρώτα απ’ όλα ας σκεφτούμε λιγάκι, ας συλλογιστούμε για μια στιγμή πάνω στους ίδιους τους εαυτούς μας. Έχουμε αναβλύσει από μια ιδιαίτερη ακτίνα της δημιουργίας, ο καθένας από εμάς έχει την ιδιαίτερη ακτίνα της δημιουργίας του. Σε αυτή την ακτίνα στην οποία ανήκουμε υπάρχουν διάφορα επίπεδα του Είναι. Μερικοί είναι σε επίπεδα αρκετά κατώτερα, άλλοι σε επίπεδα λίγο πιο ψηλά.

Το να φωτίσουμε την Αντικειμενική Λογική του Είναι αναφέρεται στην εξάλειψη των υποκειμενικών στοιχείων, στην εξάλειψη των διαφόρων εγώ. Ένα είναι το επίπεδο του διανοητικού και άλλο του συγκινησιακού ατόμου. Ένα είναι το επίπεδο της τίμιας και μετριόφρονος γυναίκας και άλλο το επίπεδο της μη τίμιας και μη μετριόφρονος γυναίκας. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα του Είναι.

Εσείς αγαπητοί μου αδελφοί, δια μέσου αυτών των διαλέξεων έχετε λάβει πολλή εσωτερική εκπαίδευση, σας έχουμε δείξει πώς να ανεξαρτητο­ποιείστε από τις σεληνιακές δυνάμεις που είναι μηχανικές και πώς να απο­κτήσετε την Ηλιακή Εξυπνάδα. Σας έχω πει ότι δια μέσου της Φωτιάς μπο­ρούμε να απελευθερωνόμαστε από την σεληνιακή μηχανικότητα, δια μέσου της Φωτιάς μπορούμε να μετατραπούμε σε Ηλιακούς Ανθρώπους, αλλά πρώτα από όλα πρέπει να είμαστε όλοι ειλικρινείς.

Καταλάβατε ήδη ποιο είναι το επίπεδο του Είναι σας; Το επίπεδο του Είναι στο οποίο βρίσκεστε; Είσθε συνειδητοί ότι είστε υπνωτισμένοι; Ότι είστε κοιμισμένοι; Έχετε καταλάβει ότι ταυτιζόσαστε όχι μόνο με τα εξω­τερικά πράγματα αλλά επίσης είστε ταυτισμένοι με τον ίδιο τον εαυτό σας; Με τις λάγνες σκέψεις σας, με την μέθη σας, με την φιλαργυρία σας, με τους θυμούς σας, με την αυτοσημασία σας, την ματαιοδοξία σας, την περη­φάνια σας, την μυστικιστική υπερηφάνεια σας, με την αυτοαξία σας; Κατα­λάβατε ήδη εσείς ότι όχι μόνο έχετε ταυτιστεί με το εξωτερικό αλλά και με αυτό που είναι η υπερηφάνεια, αυτό που είναι η ματαιοδοξία;

Π.χ. νικήσατε εσείς την ημέρα ή η ημέρα νίκησε εσάς; Τι κάνατε την σημερινή ημέρα αγαπητοί αδελφοί; Τι ψυχολογικό ελάττωμα εξαλείψατε; Είστε σίγουροι ότι δεν έχετε ταυτιστεί σήμερα με κάποια μοχθηρή σκέψη ή με κάποια φιλάργυρη σκέψη ή με την υπερηφάνεια ή με τον υβριστή ή με κάποια απασχόληση, με κάποιο χρέος κλπ.; Είστε σίγουροι γι’ αυτό; Νι­κήσατε την μέρα ή η μέρα νίκησε εσάς; Τι κάνατε σήμερα; Καταλάβατε το επίπεδο του Είναι στο οποίο βρίσκεστε; Περάσατε σε κάποιο ανώτερο επί­πεδο του Είναι ή μείνατε όπου είσαστε; Τι κάνατε ή σε τι αφοσιωθήκατε την σημερινή μέρα; Η ημέρα νίκησε εσάς ή εσείς νικήσατε την ημέρα;

Νομίζετε εσείς ότι είναι δυνατόν να περάσουμε σε ένα ανώτερο επί­πεδο του Είναι εάν δεν εξαλείψουμε ένα συγκεκριμένο ψυχολογικό ελάτ­τωμα ή μήπως είσθε ευχαριστημένοι με το επίπεδο του Είναι στο οποίο βρίσκεστε; Ξανά επαναλαμβάνω ότι στην ακτίνα στην οποία είμαστε υπάρ­χουν διάφορα επίπεδα του Είναι. Εάν όλη την ζωή μας μένουμε στο ίδιο επί­πεδο, τότε τι είναι αυτό που κάνουμε;

Για κάθε επίπεδο υπάρχουν συγκεκριμένες πίκρες, συγκεκριμένος πόνος, αυτό είναι φανερό. Όλοι παραπονιούνται ότι υποφέρουν, όλοι παρα­πονιούνται για προβλήματα, όλοι παραπονιούνται για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, για τις μάχες τους. Τότε αναρωτιέμαι ένα πράγμα: απα­σχολούνται οι αδελφοί να περάσουν σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι; Πραγματικά όσο είμαστε σε κάποιο επίπεδο του Είναι, θα πρέπει να επανα­λαμβάνονται ξανά όλες οι ανάποδες καταστάσεις που ήδη γνωρίζουμε, όλες οι πίκρες στις οποίες βρισκόμαστε, θα πρέπει να αναβλύζουν κάθε φορά τα ίδια προβλήματα. Πολλοί παραπονιούνται και λένε: Ωραία, τι να κάνω για να περάσω σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι; Τι να κάνω για να φύγω από το μπέρδεμα στο οποίο βρίσκομαι;

Τους εξηγώ ότι πρέπει να εξαλείψουν συγκεκριμένα ελαττώματα αλλά δεν θέλουν να καταλάβουν. Κάτω από εμάς, από καθένα από εμάς υπάρχουν διάφορα σκαλοπάτια. Στο επίπεδο στο οποίο βρισκόμαστε υπάρ­χουν προβλήματα, τις μάχες ήδη τις γνωρίζουμε, οι δυσκολίες είναι ίδιες και τίποτε δεν αλλάζει ενώ είμαστε σε αυτό το επίπεδο στο οποίο βρισκό­μαστε. Κάθε φορά θα αναβλύζουν οι ίδιες δυσκολίες. Θέλετε εσείς να αλ­λάξετε; Δεν θέλετε να έχετε τα προβλήματα που τόσο σας θλίβουν, τα οικο­νομικά, τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα πνευματικά, τα οικογενειακά, τα εμπορικά, τα της λαγνείας, τα του μίσους, τα της ζήλιας κλπ. Θέλετε να σωθείτε από τόσες δυσκολίες; Δεν έχετε παρά να περάσετε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι. Κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα σε ένα ανώτερο επί­πεδο του Είναι, απελευθερωνόμαστε λίγο από τις δυνάμεις της σελήνης, τις οποίες φέρουμε όπως ήδη σας είπα στην σάρκα, στο αίμα, στα κόκαλα, στο πνεύμα, στην ψυχή και σε όλα. Δυστυχώς είμαστε γιοι της σελήνης.

Μερικές φορές έχουμε μιλήσει γύρω από το ιδιαίτερο ψυχολογικό χαρακτηριστικό του κάθε ανθρώπου. Πραγματικά, κάθε άνθρωπος έχει τον χαρακτηριστικό ψυχολογικό χαρακτήρα του, αυτό είναι αλήθεια. Μερικοί έχουν σαν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την λαγνεία, άλλοι την φιλαργυρία, άλ­λοι το μίσος κλπ. Αλλά ο Ψυχολογικός Χαρακτήρας είναι μια πρόσθεση από ιδιαίτερους τυπικούς χαρακτήρες. Θέλω να σας πω αγαπητοί μου αδελφοί, ότι για κάθε ιδιαίτερο χαρακτήρα υπάρχει πάντα ένα ορισμένο γε­γονός, μια ορισμένη περίσταση. Ένας άνθρωπος είναι λάγνος; Ας παρατη­ρήσει μετά την ζωή του και θα υπάρχουν πάντα σε αυτήν καταστάσεις λα­γνείας συνοδευμένες από καθορισμένα προβλήματα. Αυτός ο άνθρωπος εί­ναι μέθυσος; Αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, παρατηρήστε την ζωή του. Εκείνος ο άνθρωπος είναι άπληστος; Ωραία, αυτό είναι το ιδιαί­τερο χαρακτηριστικό του και γύρω του θα υπάρχουν φυλακές, οικονομικά προβλήματα, δικηγόροι, φιλονικίες κλπ. Για κάθε ιδιαίτερο ψυχολογικό χαρακτήρα υπάρχει πάντα μια σειρά από καθορισμένες καταστάσεις που επαναλαμβάνονται πάντα, πάντα, πάντα!

Έτσι λοιπόν αν εμείς δεν γνωρίζουμε το ιδιαίτερο ψυχολογικό χαρα­κτηριστικό μας βαδίζουμε άσχημα, χρειάζεται να το γνωρίσουμε αν θέ­λουμε να περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι. Χρειάζεται να εξα­λείψουμε από εμάς τα ανεπιθύμητα στοιχεία που συνιστούν αυτό το ιδιαί­τερο ψυχολογικό χαρακτηριστικό μας, αντίθετα πως θα περνούσαμε σε ένα ανώτερο επίπεδο; Εσείς θέλετε να πάψετε να υποφέρετε αλλά τίποτα δεν κάνετε για να αλλάξετε, δεν μάχεστε για να περάσετε σε ένα ανώτερο επί­πεδο του Είναι, τότε πως θα μπορούσατε να αλλάξετε;

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο γεγονός στην ζωή και αυτό είναι η ασυνέ­χεια της φύσης. Όλα τα γεγονότα είναι ασυνεχή. Έτσι λοιπόν είναι ασυνεχή και τα διάφορα επίπεδα του Είναι, αυτό σημαίνει ότι δια μέσου της ανοδι­κής εξέλιξης δεν θα φτάσουμε ποτέ στην τελειότητα. Το δόγμα της ανοδι­κής εξέλιξης δεν χρησιμεύει σε τίποτα παρά για να μας μπλοκάρει. Γνωρίζω πολλούς ψευδοεσωτεριστές και ψευδοαποκρυφιστές, ανθρώπους ειλικρι­νείς, καλόκαρδους, μποτιλιαρισμένους στο δόγμα της ανοδικής εξέλιξης που περιμένουν να τους τελειοποιήσει ο χρόνος. Περνάνε χιλιάδες και χι­λιάδες χρόνια και ποτέ δεν τελειοποιούνται, γιατί; Διότι δεν κάνουν τίποτε για να αλλάξουν το επίπεδο του Είναι. Παραμένουν πάντα στο ίδιο σκαλο­πάτι.

Χρειάζεται να περάσουμε πιο πέρα από το δόγμα της ανοδικής εξέλι­ξης και να μπούμε στον επαναστατικό δρόμο, στο δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης. Η ανοδική εξέλιξη και η δίδυμή της αδελφή η καθοδική εξέλιξη, είναι δύο νόμοι που διαδικάζονται ταυτόχρονα σε όλα τα δημιουρ­γήματα. Συνιστούν τον μηχανικό άξονα της φύσης και σχηματίζουν τον Τροχό του Σαμσάρα, αλλά ποτέ δεν θα μας φτάσουν στην απελευθέρωση. Υπάρχει ανοδική εξέλιξη στον σπόρο που βλαστάνει, στο φυτό που μεγα­λώνει, που βγάζει κλαδιά και φρούτα. Υπάρχει καθοδική εξέλιξη στο δέ­ντρο που μαραίνεται σιγά-σιγά, εκφυλίζεται, μπαίνει σε βαθιά γεράματα και στο τέλος πεθαίνει! Υπάρχει ανοδική εξέλιξη στο πλάσμα που σχεδιάζεται στην μητρική κοιλιά, στο νεαρό που ρίχνεται στην μάχη για την ζωή. Υπάρ­χει καθοδική εξέλιξη στο γέρο που μπαίνει σε κατάσταση βαθιών γηρα­τειών και στο τέλος πεθαίνει.

Οι Νόμοι της Ανοδικής και Καθοδικής εξέλιξης, είναι καθαρά υλι­στικοί, φυσικοί και δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την εσωτερική Αυτο­πραγμάτωση του Είναι. Δεν τους αρνούμαστε, υπάρχουν, αλλά δεν χρησι­μεύουν για την Αυτοπραγμάτωση. Εμείς αυτό που χρειαζόμαστε είναι να επαναστατήσουμε αληθινά, να μπούμε στον Δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης. Πως θα μπορούσαμε να περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι, εάν δεν είμαστε επαναστάτες;

Αν κοιτάξουμε τα διάφορα σκαλοπάτια μιας σκάλας αυτά είναι ασυ­νεχή. Έτσι τα διάφορα επίπεδα του Είναι επίσης είναι ασυνεχή και σε κάθε επίπεδο αντιστοιχεί ένα συγκεκριμένο νούμερο δραστηριότητας. Όταν κα­νείς περνάει σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι πρέπει να κάνει ένα άλμα και να αφήσει όλες τις δραστηριότητες που είχε στο προηγούμενο επίπεδο και να τις αλλάξει. Έρχεται στην μνήμη μου εκείνος ο καιρός της ζωής μου. Πάνε 30, 40 ή 50 χρόνια, ξεπεράστηκε, γιατί; Διότι πέρασα σε ανώτερα επίπεδα του Είναι και αυτό που τότε ήταν για μένα η ύψιστη δραστηριότητα σταμάτησε, κόπηκε διότι σε ανώτερα σκαλοπάτια υπάρχουν άλλες δραστη­ριότητες εντελώς διαφορετικές. Έτσι αν εσείς περνάτε σε ένα ανώτερο επί­πεδο του Είναι πρέπει να αφήσετε πολλά πράγματα που σήμερα είναι ση­μαντικά για σας και ανήκουν στο επίπεδο στο οποίο βρίσκεστε.

Ρέει λοιπόν σαν ένα πήδημα. Αυτό το πήδημα είναι επαναστατικό, αντάρτικο, ποτέ δεν είναι του τύπου της ανοδικής εξέλιξης. Πάντα είναι επαναστατικό και αντάρτικο. Δεν είναι ούτε ανοδικά εξελικτικό ούτε καθο­δικά εξελικτικό αλλά είναι επαναστατικό και αντάρτικο. Εάν εμείς ανέ­βουμε τα διάφορα επίπεδα θα φτάσουμε στο πιο ψηλό επίπεδο του Είναι. Ο ίδιος ο Θεός είναι Εξυπνάδα, είναι η Εξυπνάδα της Εξυπνάδας, είναι το Πνευματικό Φως, είναι το Φως του Πνευματικού Φωτός, είναι η Φλόγα της Φλόγας, η Αλήθεια της Αλήθειας. Τότε για να φτάσουμε σε αυτήν την εμπειρία του Πραγματικού πρέπει να περάσουμε σε ανώτερα επίπεδα του Είναι. Αυτό είναι δυνατόν μόνο μέσω αδιάκοπης επανάστασης, σταθερής επανάστασης.

Όταν μελετάει κανείς τα ευαγγέλια του Χριστού καταλαβαίνει πραγ­ματικά ότι ο Κύριος της Τελειότητας θέλει να απελευθερωνόμαστε. Ας δούμε π.χ. τους Μακαρισμούς. Είναι ηλιακοί εκατό τοις εκατό και όχι σε­ληνιακοί. Αρχίζουν οι μακαρισμοί διδάσκοντάς μας την μη ταύτιση. Μακά­ριοι, λέει ο Κύριος της Τελειότητας, οι φτωχοί τω πνεύματι διότι σε αυτούς ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά ποιοι είναι οι φτωχοί τω πνεύματι; Δεν σας ήρθε να σκεφτείτε; Ένας άνθρωπος που είναι ταυτισμένος με τα λεφτά, το εμπόριο, τις φιλονικίες κλπ. είναι πτωχός τω πνεύματι; Ένας άνθρωπος ταυτισμένος με τον εαυτό του, που είναι γεμάτος εικόνες του εαυτού του, που αισθάνεται μεγάλος, δυνατός, έξοχος, άρρητος κλπ. μή­πως είναι φτωχός τω πνεύματι; Είναι φανερό πως όχι. Αυτός που είναι γε­μάτος από τον εαυτό του δεν έχει αφήσει λίγο χώρο για τον Θεό. Τότε δεν είναι φτωχός τω πνεύματι, πως θα μπορούσε να είναι μακάριος;

Ας κοιτάξουμε π.χ. την υπερηφάνεια. Δεν είναι περήφανος μόνο αυ­τός που έχει λεφτά, αυτός που ανήκει σε μία καλή οικογένεια σικ όπως λέ­γεται. Δεν είναι περήφανος μόνο αυτός που έχει ωραίο αυτοκίνητο, που αι­σθάνεται ευτυχισμένος με αυτό. Υπάρχει και άλλη υπερηφάνεια. Θέλω να αναφερθώ ξεκάθαρα στην μυστικιστική υπερηφάνεια. Μερικές ψευδο-εσωτεριστικές και ψευδο-αποκρυφιστικές σχολές λένε: «Μέσω του νόμου της εξέλιξης, κάποια μέρα θα φτάσουμε να είμαστε άρρητοι θεοί, ο άνθρωπος είναι καλεσμένος να μετατραπεί σε Θεό». Βέβαια τέτοιες διδασκαλίες οδη­γούν στην μυστικιστική υπερηφάνεια, στην μεγαλομανία, στην πνευματική υπεροψία. Ακόμα και αν ο άνθρωπος είναι πολύ τέλειος, στην πραγματικό­τητα της αλήθειας, ακόμα και αν έχει φτάσει να είναι ένας Μποντισάτβα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό, ένας άνθρωπος. Θεός είναι ο Πατέρας που είναι εν κρυπτώ, μόνο Αυτός είναι Θεός.

Ο Πατέρας μπορεί να πάρει έναν άνθρωπο αν είναι τέλειος, εάν είναι ένας Μποντισάτβα, να τον βάλει στο νου του, στην καρδιά του ή να τον βά­λει να δουλεύει έξω από τον εαυτό του, σε κάποιο μέρος για να κάνει κάτι. Αλλά να αισθάνεται αυτός ο ανθρωπάκος ότι είναι ένας Θεός, αυτό είναι μεγαλομανία του χειρότερου είδους. Οι Άνθρωποι είναι Άνθρωποι και τί­ποτε άλλο παρά αυτό. Ο Θεός είναι Θεός αλλά εμείς οι Άνθρωποι είμαστε Άνθρωποι.

Αυτός που αισθάνεται πολύ σοφός επειδή έχει μερικές ψευδο-εσωτεριστικές ή ψευδο-αποκρυφιστικές γνώσεις στον νου και πιστεύει ότι είναι ένας μεγάλος μυημένος κλπ. έχει πέσει στην μεγαλομανία, είναι γεμάτος από τον εαυτό του. Ο καθένας από εμάς δεν είναι παρά ένα άθλιο σκουλήκι της γης. Όταν λέω έτσι αρχίζω από εμένα που θεωρούμαι αυτό και τίποτε άλλο παρά αυτό, ένα άθλιο σκουλήκι της λάσπης του κόσμου. Ο θεός είναι θεός και αυτό είναι δικός του λογαριασμός. Εμείς δεν είμαστε θεοί, είμαστε απλώς άθλια σκουλήκια της λάσπης της γης και είναι παράλογο να πιστεύ­ουμε ότι είμαστε θεοί, ότι είμαστε σοφοί. Έτσι στην πραγματικότητα της αλήθειας αγαπητοί μου φίλοι είστε γεμάτοι με τον εαυτό σας. Το να έχετε ψεύτικες εικόνες του εαυτού σας, φαντασίες του εαυτού σας, δεν σημαίνει ότι είστε πτωχοί τω πνεύματι.

Όταν κανείς αναγνωρίζει την δική του μηδαμινότητα και την εσωτε­ρική του μιζέρια, όταν δεν αισθάνεται τόσο υπέροχος, ούτε τόσο σοφός. Όταν καταλαβαίνει ότι είναι ένας αμαρτωλός σαν οποιονδήποτε άλλον, τότε ήδη δεν είναι γεμάτος από τον εαυτό του και θα είναι μακάριος. Αλλά τι εί­ναι αυτό το να είναι κανείς μακάριος; Πολλοί σκέφτονται ότι θα είναι μα­κάριοι την ημέρα που θα πεθάνουν και θα πάνε να απολαύσουν κάπου εκεί πάνω την θεϊκή ευτυχία με τα αγγελάκια. Όχι, αυτό είναι μια ψεύτικη αντί­ληψη, μακαριότητα σημαίνει ευτυχία. Που θα ήταν ευτυχείς; Εδώ και τώρα. Θα εισέλθουν στο βασίλειο των ουρανών; Σωστό να εισέλθουν στο βασί­λειο των ουρανών, αλλά που είναι αυτό; Σε ποιο μέρος του σύμπαντος; Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Το βασίλειο των ουρανών είναι σχη­ματισμένο από τον Συνειδητό Κύκλο της Ηλιακής Ανθρωπότητας που δρα στα Ανώτερα Κέντρα του Είναι. Αυτό είναι το βασίλειο των Ουρανών. Έτσι λοιπόν ας είμαστε πρακτικοί και ας καταλαβαίνουμε αυτά. Έτσι πρέπει να δρούμε, έτσι λένε τα ευαγγέλια.

Το ευαγγέλιο του Κυρίου μας διδάσκει την μη ταύτιση. Όταν κάποιος ταυτίζεται με τον εαυτό του, σκέπτεται ότι θα έχει πολλά λεφτά, ένα αυτο­κίνητο τελευταίο μοντέλο, ή ότι η αρραβωνιαστικιά τον αγαπάει, ή ότι θα πετύχει μία μεγάλη περιουσία, ή ότι είναι ένας μεγάλος κύριος, ή ότι είναι ένας σοφός. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ταυτιζόμαστε με τον εαυτό μας. Πρέπει να αρχίσει κανείς με το να μην ταυτίζεται με τον εαυτό του και μετά να μην ταυτίζεται με τα εξωτερικά πράγματα. Όταν κανείς δεν ταυτί­ζεται π.χ. με τον υβριστή, τον συγχωρεί, τον αγαπάει, δεν μπορεί να πληγω­θεί. Και εάν κάποιος του πληγώνει την αυτοαγάπη και δεν ταυτίζεται με αυ­τήν είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να αισθανθεί πόνο. Εάν δεν ταυτίζεται με την υπερηφάνεια του, δεν τον νοιάζει να περπατάει στους δρόμους με μπα­λωμένα παντελόνια, γιατί; Γιατί δεν ταυτίζεται με την περηφάνια του.

Πρώτα από όλα να μην ταυτιζόμαστε με τον εαυτό μας και μετά να μην ταυτιζόμαστε με τις περηφάνιες του εξωτερικού κόσμου. Όταν κανείς δεν ταυτίζεται με τον εαυτό του μπορεί να συγχωρέσει. Ας θυμηθούμε την προσευχή του Κυρίου: «Άφες υμίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίε­μεν τοις οφειλέτες ημών». Εγώ σας λέω κάτι παραπάνω, δεν αρκεί το να συγχωρέσουμε, πρέπει να ακυρώνουμε τα χρέη μας, αυτό είναι όλο. Κά­ποιος θα μπορούσε να συγχωρέσει έναν εχθρό αλλά να μην ακύρωνε ποτέ τα χρέη του. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς χρειάζεται να ακυρώσουμε και αυτή είναι η έννοια εκείνης της φράσης που λέει: «συγχώρεσε τις αμαρτίες μας όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας χρωστάνε». Αλλά όσο ταυ­τίζεται κανείς με τον εαυτό του δεν μπορεί να συγχωρέσει κανέναν. Έναν άνθρωπο τον πονάει να τον βρίζουν, να τον ταπεινώνουν, τον πονάει να τον αξιολογούν άσχημα, γιατί; Γιατί έχει πολύ ζωντανό μέσα του το εγώ της περη­φάνιας, της αυτοαγάπης. Και όσο έχει κανείς το εγώ της αυτοαγάπης τον πονάει να του το πληγώσει κάποιος άλλος. Έτσι εάν δεν ταυτιζόμαστε, τότε είναι εύκολο να συγχωρέσουμε και ακόμα λέω περισσότερο: να ακυ­ρώνουμε τα χρέη μας και αυτό είναι το καλύτερο.

Επίσης το ευαγγέλιο του Κυρίου λέει: «Μακάριοι οι πράοι διότι αυ­τοί θα κληρονομήσουν την γη». Αυτό είναι ένα άλλο πράγμα που κανένας δεν έχει καταλάβει. Μακάριοι ας λέγονται αυτοί που δεν είναι μνησίκακοι, διότι αν είναι κανείς μνησίκακος πως μπορεί να είναι πράος; Ο μνησίκακος περνάει τον καιρό του κάνοντας λογαριασμό: «Αχ εγώ που έκανα τόσες και τόσες χάρες σε αυτό το άτομο. Εγώ που τον υπερασπίστηκα, εγώ που του έκανα τόσα έργα ευσπλαχνίας και να δείτε πως με έχει πληρώσει αυτός ο φίλος, που τόσο τον εξυπηρέτησα και τώρα δεν είναι ικανός να με βοηθή­σει». Να λοιπόν οι λογαριασμοί του μνησίκακου.

Όταν το ευαγγέλιο του Κυρίου μας λέει: «Μακάριοι οι πράοι γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν την γη» πρέπει να το μεταφράζουμε: «Μακάριοι αυτοί που δεν είναι μνησίκακοι». Πως θα μπορούσε να είναι κανείς πράος όταν είναι γεμάτος μνησικακία; Αυτός που είναι γεμάτος από μνησικακία, ζει κάνοντας λογαριασμούς όλη την ώρα και τότε δεν είναι πράος, άρα πως θα μπορούσε να είναι μακάριος; Τι εννοείται σαν μακάριος; Εννοείται ο ευ­τυχής. Είστε σίγουροι ότι είστε ευτυχείς; Ποιος είναι ευτυχής; Έχω γνωρί­σει ανθρώπους που λένε: «Εγώ είμαι ευτυχής, ευχαριστημένος από την ζωή μου, είμαι ικανοποιημένος». Αλλά αυτούς τους ίδιους τους έχω ακούσει να λένε: «Με ενοχλεί ο κύριος Βήτα, μου είναι πολύ αντιπαθητικός, δεν ξέρω γιατί δεν μου κάνουν αυτό που τόσο έχω ποθήσει». Τότε δεν είναι ευτυχείς, αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι είναι υποκριτές, αυτό είναι όλο. Το να είναι κανείς ευτυχής είναι κάτι πολύ δύσκολο, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να είναι πράος. Η λέξη Μακαριότητα σημαίνει «Εσωτερική Ευτυχία», όχι μετά από χίλια χρόνια, τώρα, εδώ, την στιγμή στην οποία ζούμε.

Εάν εμείς γινόμαστε αληθινά πράοι δια μέσου της μη ταύτισης, τότε θα φτάσουμε να είμαστε ευτυχείς. Αλλά είναι αναγκαίο όχι μόνο να μην ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις της λαγνείας μας, του μίσους μας, της εκδίκη­σής μας, της μνησικακίας μας, όχι. Πρέπει να εξαλείψουμε από εμάς τα κόκκινα δαιμόνια του Σέθ, που προσωποποιούν τα δικά μας ελαττώματα του ψυχολογικού τύπου. Πρέπει να καταλάβουμε το τι είναι η διαδικασία π.χ. της μνησικακίας, πρέπει να κάνουμε ανατομία στην μνησικακία. Όταν φτάσει κανείς στο συμπέρασμα ότι η μνησικακία οφείλεται στο ότι έχουμε στο εσωτερικό μας την αυτοαγάπη, τότε μαχόμαστε για να αφαιρέσουμε το εγώ της αυτοαγάπης. Αλλά πρέπει να το κατανοήσουμε για να μπορέσουμε να το εξαλείψουμε. Δεν θα μπορούσαμε να το εξαλείψουμε εάν πριν δεν το έχουμε καταλάβει.

Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί για να μπορέσουμε να εξαλεί­ψουμε χρειάζεται να απευθυνόμαστε στην Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι. Μόνο αυτή μπορεί να εξαλείψει οποιοδήποτε ψυχολογικό ελάττωμα συμπεριλαμ­βανομένου του εγώ της αυτοαγάπης. Είστε σίγουροι ότι δεν έχετε μνησικα­κία για κάποιον; Ποιος από εσάς είναι σίγουρος ότι δεν βρίσκεται σε κατά­σταση μνησικακίας; Ποιος από εσάς είναι σίγουρος ότι δεν κάνει λογαρια­σμούς; Ποιος;

Αυτό που σας λέω είναι του σεληνιακού τύπου. Ας δείτε πως φέρ­νουμε την σελήνη μέχρι το μεδούλι. Εάν εμείς πρέπει να ανεξαρτητοποιού­μαστε από την σεληνιακή μηχανικότητα πρέπει να εξαλείψουμε από τον εαυτό μας τον ίδιο, τα εγώ της μνησικακίας, τα εγώ της αυτοαγάπης, διότι είναι γραμμένο: «Μακάριοι οι πράοι» δηλαδή αυτοί που δεν είναι μνησίκα­κοι, «γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν την γη». Αυτό πρέπει να το εννοή­σουμε αγαπητοί μου αδελφοί, να το εννοήσουμε με όλη την διαύγεια. Όταν κανείς τα εννοεί αυτά προχωράει στο Δρόμο που οδηγεί στην Τελική Απε­λευθέρωση.

Μόνο διαμέσου της Ηλιακής Φωτιάς, διαμέσου της Φωτιάς του Κριού, του Αρνιού, του ενσαρκωμένου Αρνιού, του Εσωτερικού Χριστού, είναι πως εμείς μπορούμε αληθινά να καίμε όλα αυτά τα απάνθρωπα στοι­χεία που φέρουμε στο εσωτερικό μας και σύμφωνα με το πώς η συνείδηση ξεμποτιλιάρεται αφυπνιζόμαστε. Αλλά η συνείδηση δεν μπορεί να ξεκου­ράζεται ενώ συνεχίζει μποτιλιαρισμένη μέσα στα ψυχικά ακόλουθα που συ­νολικά συνιστούν το εμένα τον ίδιο, το εγώ. Χρειαζόμαστε να περάσουμε από την Βουδιστική Εξάλειψη εδώ και τώρα. Χρειαζόμαστε να «πεθαί­νουμε» από στιγμή σε στιγμή, μόνο με τον θάνατο έρχεται το καινούριο. Αν ο σπόρος δεν πεθάνει, το φυτό δεν γεννιέται.

Χρειαζόμαστε να μάθουμε να ζούμε, να απελευθερωνόμαστε από την σεληνιακή κληρονομιά που έχουμε, την οποία αγαπητοί μου αδελφοί την φέρνουμε αληθινά από την ίδια την πρώτη ύλη από την οποία ανέβλυσε το Σύμπαν. Άρα η σελήνη έχει γίνει η μητέρα μας. Είμαστε σεληνιακοί ακόμα και αν ζούμε στην γη. Τώρα χρειαζόμαστε να γινόμαστε ηλιακοί, να προ­χωράμε προς την Ηλιακή Ζωή, να λάβουμε την Ηλιακή Μύηση. Αν προχω­ράμε έτσι θα πετύχουμε αληθινά την αυθεντική ευτυχία και την απελευθέ­ρωση, διαφορετικά δεν θα ήταν δυνατόν. Χρειάζεται να μετατρεπόμαστε σε Ηλιακούς Ανθρώπους με την πιο πλήρη έννοια της λέξης. Αυτό δεν θα ήταν δυνατόν αν δεν εξαλείψουμε από την ψυχολογική μας φύση αυτό το σελη­νιακό που έχουμε. Αν το πετύχουμε η Φωτιά θα μας ελευθερώσει, θα μας μετατρέψει, θα κάνει από εμάς διαφορετικά πλάσματα.

Μέχρι εδώ τα λόγια μου. Όλοι μπορούν να ρωτάνε αυτό που χρειάζε­ται να ρωτάνε σχετικά με το θέμα.

-Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, σε προηγούμενες ομιλίες, μας μιλούσατε για τον νόμο της Απορρόφησης. Όντας η σελήνη, όπως λέτε, ένα πτώμα δεν θα απορροφηθεί στην αγκαλιά του Αδημιούργητου; Θα παραμένει πάντα πάνω στην Πρακρίτι;

-Εσείς μιλάτε από την σκοπιά ενός μόνο κλειδιού για την έρευνα της φύσης. Οι υλιστές έχουν πραγματικά ένα μόνο κλειδί για την έρευνα της φύσης και αυτό το κλειδί λέγεται ύλη. Δεν την γνωρίζουν αλλά την ονομά­ζουν ύλη αν και δεν την γνωρίζουν.

Εμείς οι Γνωστικοί έχουμε επτά Κλειδιά για την μελέτη των Μυστη­ρίων της Φύσης. Ήδη είπα και επαναλαμβάνω, ότι τα στοιχεία της Αρχαίας Γης-Σελήνης επέστρεψαν στο Ιλιάστερ τους. Πραγματικά όταν επέστρεψαν τα θεμελιακά στοιχεία (που είναι Φωτιά, αέρας, Νερό και Γη) στο Ιλιάστερ τους η Σελήνη μετατράπηκε σε πτώμα, διότι δεν μπορούν να υπάρχουν πλάσματα χωρίς τα στοιχεία. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ούτε φυτό, ούτε ζώο, ούτε άνθρωπος χωρίς τα στοιχεία Φωτιά, Αέρα, Γη και Νερό.

Ας σκεφτόμαστε ότι το ανθρώπινο σώμα έχει μέσα του τα τέσσερα στοιχεία: η Φωτιά αντιπροσωπεύεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια, το Νερό στην λέμφο και στο Ιερό Σπέρμα, ο Αέρας στα πνευμόνια και η Γη στα κόκαλα.

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

Θα μιλήσουμε λίγο σχετικά με την επιστήμη του Διαλογισμού. Πρώτα από όλα πρέπει να είμαστε έτοιμοι με θετικό τρόπο για να λάβουμε αυτές τις διδασκαλίες του ανώτερου τύπου, με σκοπό να εκμεταλλευόμαστε σωστά τον χρόνο μας.

Έφτασε η ώρα να καταλάβουμε την ανάγκη να δώσουμε περισσότε­ρες ευκαιρίες στην συνείδηση. Κανονικά εμείς ζούμε στον ένα ή τον άλλο όροφο του εσωτερικού Ναού μας. Υπάρχουνε άνθρωποι που ζούνε πάντοτε στους πιο χαμηλούς ορόφους. Είναι εκείνοι που συγκεντρώνονται αποκλει­στικά στο σεξουαλικό και ένστικτο κέντρο, δηλαδή στον πρώτο και δεύτερο ορόφους, χρησιμοποιημένους με κακό τρόπο. Υπάρχουνε εκείνοι που ζούνε στον τρίτο ή κινητικό όροφο και δεν φεύγουνε από εκεί. Κινούνται πάντα μέσα στο καλούπι των συγκεκριμένων συνηθειών, μέσα στην τροχιά των εθίμων. Ποτέ δεν αλλάζουν. Είναι σαν το τραίνο που κινείται πάνω στις ίδιες γραμμές. Αυτοί οι άνθρωποι που ζούνε στον τρίτο όροφο είναι τόσο συνηθισμένοι στο τραίνο των συνηθειών τους που με κανένα τρόπο δεν εί­ναι διατεθειμένοι να τις αφήσουν. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στον πέμπτο όροφο ή διανοητικό κέντρο και άλλοι που ζουν κανονικά στον τέταρτο όροφο των κατώτερων συγκινήσεων. Αυτοί που ζουν στο διανοητικό κέ­ντρο θέλουν να τα περνούν όλα από ορθολογισμούς, αναλύσεις, έννοιες, συζητήσεις και δεν φεύγουν από εκεί. Υπάρχουν άλλοι που κατοικούν απο­κλειστικά στο κέντρο των συγκινήσεων, αφοσιωμένοι στα βίτσια του κινη­ματογράφου, ταυρομαχιών, κοκορομαχιών, ιπποδρομιών ή ποδηλασιών. Τελικά αυτός είναι ο περιορισμένος και στενός κόσμος τους, ζούνε κλει­σμένοι μέσα στην σκλαβιά των αρνητικών συγκινήσεων και ποτέ δεν σκέ­πτονται να αποδράσουν από αυτά τα δωμάτια. Γίνεται τότε αναγκαίο να επιμένουμε στην άποψη του να δίνουμε περισσότερες ευκαιρίες στην συ­νείδηση.

Υπάρχουν επίσης διάφοροι τύποι ονείρων: υπάρχουν διανοητικά ή συγκινησιακά όνειρα. Υπάρχουν αυτά που ανήκουν στο κινητικό κέντρο και υπάρχουν ένστικτα όνειρα ή αυτά που σχετίζονται αποκλειστικά με τις δραστηριότητες του σεξ. Αυτά τα όνειρα αντανακλούν καταστάσεις που έχουμε ζήσει κατά την διάρκεια της ημέρας. Είναι η επανάληψη των καθη­μερινών δραστηριοτήτων. Εάν ο άνθρωπος ζει π.χ. στον όροφο των συγκινήσεων τα όνειρά του θα αντανακλούν καταστάσεις τρόμου, τρέλας. Αν ζει στο σεξουαλικό όροφο τα όνειρά του θα είναι λάγνα, με εικόνες μοιχείας, πορνείας, αυνανισμού κλπ. αν τα όνειρα ανήκουν στο ένστικτο κέντρο τότε τα όνειρα εκδηλώνονται με τόσο ασυνάρτητες εικόνες, τόσο βυθισμέ­νες που γίνεται πού δύσκολο να μπορούμε να καταλάβουμε αυτά τα όνειρα.

Κάθε ένα από τα πέντε κέντρα της ανθρώπινης μηχανής προκαλεί συγκεκριμένα όνειρα. Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πούμε ότι μόνο τα όνειρα που αντιστοιχούν στο Ανώτερο Συγκινησιακό Κέντρο, δηλαδή στο έκτο κέντρο, αξίζει να τα λάβουμε υπ’ όψιν μας. Το ίδιο συμβαίνει και με τις θετικές απόψεις του έβδομου κέντρου ή Ανώτερου Διανοητικού. Τα όνειρα των κατώτερων κέντρων της ανθρώπινης μηχανής: διανοητικό, συγκίνηση, κίνηση, ένστικτο και σεξ, δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Χρειάζεται να ξέρουμε να εκτιμήσουμε και να διακρίνουμε σε ποιο κέντρο αντιστοιχεί αυτό ή εκείνο το όνειρο. Αυτό είναι δυνατόν μόνο γνωρίζοντας τις δραστηριότητες του καθενός από τους πέντε κυλίνδρους της ανθρώπινης μηχανής.

Τα όνειρα που σχετίζονται με το Ανώτερο Συγκινησιακό Κέντρο εί­ναι τα πιο σημαντικά. Σε αυτά συναντάμε δράματα σωστά οργανωμένα, σύμ­φωνα με τις καθημερινές δραστηριότητες της συνείδησής μας, εάν της έχουμε δώσει την ευκαιρία να δουλεύει. Η ακτίνα της Δημιουργίας από την οποία απορρέουμε, τα κατασκευάζει όλα δια μέσου του Ανώτερου Συγκι­νησιακού Κέντρου. Δηλαδή δια μέσου αυτού εκδηλώνονται τα διάφορα μέρη του δικού μας Είναι. Αυτά χρησιμοποιούν το Ανώτερο Συγκινησιακό Κέντρο για να μας εκπαιδεύουν κατά την διάρκεια των ωρών του ύπνου. Τότε εμφανίζονται εικόνες καλά οργανωμένες, καθαρές και ακριβείς. Ο σκοπός είναι να μας εκπαιδεύουν για να καταλαβαίνουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, να μας κάνουν να δούμε τα σφάλματά μας, τα ελαττώματά μας κλπ. Είναι φανερό πως η γλώσσα του Ανώτερου Συγκι­νησιακού Κέντρου είναι συμβολική, αλληγορική και αντιστοιχεί πιο πολύ στην Ερμητική Καβαλά, στην Ερμηνευτική κλπ. Αναμφισβήτητα δια μέ­σου αυτού του κέντρου, οποιοσδήποτε άνθρωπος αφοσιωμένος σε αυτές τις εσωτερικές σπουδές, μπορεί να λάβει σωστή και ακριβή πληροφόρηση.

Ήδη σας έχουμε διδάξει ότι πρέπει πάντα να κοιμόμαστε με το κε­φάλι προς βορρά, ανάσκελα και με το σώμα χαλαρωμένο, ικετεύοντας την θεϊκή μητέρα Κουνταλίνη να μας δίνει εσωτεριστική εκπαίδευση. Επίσης σας έχουμε διδάξει την ανάγκη να ξαπλώνετε πάνω στο δεξιό μέρος, στην στάση του λιονταριού. Όταν κουραζόμαστε από το δεξιό μέρος, πρέπει να τοποθετούμαστε στο αριστερό μέρος, διατηρώντας την στάση του λιοντα­ριού. Όταν ξυπνάει ο μαθητής δεν πρέπει να κινηθεί και να κάνει την ανα­δρομική άσκηση για να θυμηθεί τις εμπειρίες του, κατά την διάρκεια του ύπνου, μέχρι να τις χαράξει και να τις καταχωρήσει σωστά στον εγκέφαλο και την μνήμη του.

Αλλά είναι αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε για μια ακόμα φορά ότι δεν έχουν όλα τα όνειρα σημασία. Τα σεξουαλικά όνειρα π.χ. είναι του πορνο­γραφικού, ερωτικού τύπου με ονειρώξεις. Είναι όνειρα εντελώς κατώτερης φύσης. Με κανένα τρόπο δεν θέλουμε να περιφρονούμε το σεξουαλικό κέ­ντρο, δεν έχουμε αυτόν τον σκοπό. Στο σεξ βρίσκεται η μεγαλύτερη εξουσία, η οποία μπορεί να απελευθερώνει τον άνθρωπο από τον πόνο. Επίσης εκεί βρί­σκεται η χειρότερη εξουσία που μπορεί να τον σκλαβώσει. Όσον αφορά το ένστικτο-κινητικό όνειρο, επίσης δεν αξίζει τον κόπο, διότι όπως είπαμε αντανακλά μόνο τις δραστηριότητες της ημέρας. Το ίδιο και τα όνειρα που σχετίζονται με το κατώτερο συγκινησιακό κέντρο και είναι του εμπαθή, θη­ριώδη τύπου. Τα διανοητικά όνειρα δεν είναι παρά απλές προβολές που δεν αξίζει να τις έχουμε υπ’ όψιν μας.

Τα μοναδικά όνειρα, επαναλαμβάνω, που είναι άξια να θεωρούμε, εί­ναι αυτά που σχετίζονται με το Ανώτερο Συγκινησιακό Κέντρο, αλλά πρέ­πει να ξέρουμε να το καταλαβαίνουμε για να αποφύγουμε αξιοθρήνητα λάθη. Είναι αναγκαίο να ξέρουμε να ερμηνεύουμε τα καθαρώς αλληγορικά μηνύματα που λαμβάνουμε μέσω του Ανώτερου Συγκινησιακού Κέντρου. Είναι διδασκαλίες που δίνουν οι Ανώτεροι Αδελφοί της Λευκής Αδελφότη­τας ή τα ανώτερα μέρη του Είναι μας. Αυτό μας δείχνει την επείγουσα ανά­γκη να καταλαβαίνουμε την βαθιά έννοια του κάθε συμβολισμού, που πρέ­πει να μεταφραστεί με ακριβή τρόπο και σύμφωνα με την εσωτερική μας ανάπτυξη.

Όμως, αφού έδωσα αυτές τις εξηγήσεις σχετικά με τα όνειρα, πρέπει να σας πω ότι χρειαζόμαστε επειγόντως να περάσουμε πιο πέρα από τον κόσμο των ονείρων. Πρέπει να αφυπνιστούμε στους εσωτερικούς ή ανώτε­ρους κόσμους, αλλά αυτό είναι δυνατόν μόνον αν δίνουμε στην συνείδηση περισσότερες ευκαιρίες. Ο νους μας ζει διαρκώς δρώντας και αντιδρώντας σύμφωνα με τις εντυπώσεις του εσωτερικού κόσμου. Αυτό μπορούμε να το συγκρίνουμε με μία λίμνη. Όταν ρίχνουμε μία πέτρα βλέπουμε ότι προκαλεί πολλά κύματα που πάνε από το κέντρο προς την περιφέρεια. Είναι η αντί­δραση του νερού ενάντια στην εντύπωση που προέρχεται από τον εξωτε­ρικό κόσμο.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τον νου και τα συναισθήματά μας. Αν κάποιος μας πληγώνει με σκληρά λόγια, αυτή η σύγκρουση του λόγου φτά­νει στο διανοητικό κέντρο και από εκεί αντιδράμε με βίαιο τρόπο. Αν κά­ποιος μας πληγώνει την αυτοαγάπη, αισθανόμαστε ενοχλημένοι και αντι­δράμε πιθανόν με κτηνώδη τρόπο. Σε όλες τις καταστάσεις της ζωής, ο νους και το συναίσθημα παίρνουν ενεργητικό μέρος και αντιδρούν αδιάκοπα. Το ενδιαφέρον, αγαπητοί μου μαθητές, θα ήταν να μην δίνουμε ευκαιρίες ούτε στο συναίσθημα ούτε στο νου. Επείγει ένας παθητικός νους και αυτό φυ­σικά ενοχλεί τους διανοητικούς. Ο παθητικός νους είναι ενάντια σε όσους λένε ότι: «στο νου είναι η εξουσία» και ότι «ο άνθρωπος πρέπει να είναι ο βασιλιάς, αυτός που διατάζει και κυριαρχεί με τον δυνατό του νου». Είναι σοφίσματα των διανοητικών, σαν εκείνο που λέει: «όποιος μαθαίνει να χει­ρίζεται τον νου είναι σίγουρος στο θρίαμβό του, σαν το βέλος του γέρου το­ξότη». Αλλά έτσι κι’ αλλιώς δεν είναι παρά σοφίσματα που έχουν βγει από τις διανοητικές φαντασίες, που δεν έχουν καμιά εσωτερική αξία.

Το να σκεπτόμαστε αρνητικά: αυτό τρομάζει τους θετικιστές του νου και όμως η αρνητική μορφή του νου είναι η πιο εύγλωττη. Το να μην σκε­πτόμαστε είναι η πιο ανυψωμένη μορφή σκέψης. Όταν η διαδικασία της σκέψης έχει εξαντληθεί έρχεται το καινούριο και αυτό πρέπει να ξέρουμε να το καταλάβουμε. Ένας παθητικός νους βρίσκεται στην υπηρεσία του Εί­ναι. Γίνεται ένα αποτελεσματικό εργαλείο διότι ο νους είναι φτιαγμένος να χρησιμεύει σαν παθητικό εργαλείο και όχι σαν ενεργητικό. Ο νους καθ’ αυ­τός είναι θηλυκός και όλα τα κέντρα πρέπει να λειτουργούν αρμονικά σύμ­φωνα με την Παγκόσμια Συμφωνία του παθητικού νου. Γι’ αυτό δεν πρέπει να επιτρέπουμε στο νου και το συναίσθημα να αντιδρούν και να προβάλ­λουν. Χρειαζόμαστε ένα παθητικό νου τοποθετημένο στην υπηρεσία των διαφόρων καταστάσεων της ύπαρξης.

Μέχρι πριν λίγο καιρό και εγώ ο ίδιος σκεπτόμουν ότι τα συναισθή­ματα ανήκουν στο Είναι, αλλά με την έρευνα και την πείρα έχω επαληθεύ­σει ότι ανήκουν στο εγώ και σχετίζονται στενά με το κατώτερο συγκινη­σιακό κέντρο.

Η θεραπεία που χρειάζεται να γνωρίσουμε σε βάθος, για να αποφεύ­γουμε οποιαδήποτε ψυχική ανισορροπία με εσωτερικές αντηχήσεις, είναι να μην επιτρέπουμε στο νου καμιάς τάξης αντίδραση. Αν κάποιος μας πληγώ­νει δεν πρέπει να επιτρέπουμε στο νου να αντιδρά. Μακάρι να βρισκόταν κάποιος που να πλήγωνε κάθε στιγμή τα συναισθήματά μας διότι έτσι θα μπορούσαμε να προπονηθούμε καλύτερα. Όσο περισσότερο μας πληγώνουν τόσο καλύτερα για την προπόνησή μας. Θα έχουμε περισσότερες ευκαιρίες για να μην επιτρέπουμε στο νου και το συναίσθημα να αντιδρούν, δηλαδή να μην επεμβαίνουν ή να μην παρεμβαίνουν σε καμιά κατάσταση της ζωής μας. Είναι φανερό ότι η παθητική κατάσταση του νου, του συναισθήματος και της προσωπικότητας απαιτεί μια τρομερή δραστηριότητα της Συνείδη­σης. Αυτό μας δείχνει ότι όσο πιο ενεργητική παραμένει η Συνείδηση, τόσο καλύτερα είναι για να πετύχουμε την αφύπνισή της, διότι έτσι ευρισκόμενη σε συνεχή δραστηριότητα, αναπόφευκτα θα αφυπνισθεί.

Σε αυτές τις στιγμές μου έρχεται στην μνήμη ο Βούδας Γκαουτάμα Σακιαμούνι. Σε μια περίπτωση που ήταν καθισμένος κάτω από ένα δέντρο σε βαθύ διαλογισμό, έφτασε ένας υβριστής και έριξε εναντίον του όλο το δυσφημιστικό του σάλιο. Ο Βούδας συνέχισε διαλογιζόμενος, αλλά ο υβρι­στής συνέχισε να τον προκαλεί, να τον βρίζει, να τον πληγώνει. Μετά από λίγο ο Βούδας άνοιξε τα μάτια του και απάντησε στον υβριστή: «Ω αδελφέ μου! Εάν σου φέρνουν ένα δώρο και εσύ δεν το δέχεσαι, σε ποιόν μένει αυτό το δώρο;». Και στην συνέχεια είπε: «αδελφέ μου, πάρε το δώρο σου, δεν μπορώ να το δεχθώ». Και συνέχισε διαλογιζόμενος.

Να ένα ύψιστο και όμορφο μάθημα. Ο Βούδας δεν επέτρεψε στο νου και τα συναισθήματά του να αντιδρούν. Έμενε τελείως αφυπνισμένος, μέσα στην δική του Συνείδηση, και δεν έδωσε την παραμικρή ευκαιρία ούτε στο νου, ούτε στα συναισθήματά του να αντιδρούν σε καμία στιγμή, κάτω από καμία κατάσταση. Έτσι είναι το πώς πρέπει να προχωρούμε αγαπητοί μου μαθητές.

Το ψυχολογικό γυμναστήριο το έχουμε παντού. Το ζήτημα είναι μόνο να ξέρουμε να το εκμεταλλευτούμε. Να ξέρουμε να προπονηθούμε δί­νοντας μεγαλύτερες και περισσότερες ευκαιρίες στην Συνείδηση, ώστε να δουλεύει με συνεχή τρόπο από στιγμή σε στιγμή μέχρι να αφυπνισθεί εντε­λώς. Το σχολείο το έχουμε παντού, αλλά να το εκμεταλλευόμαστε όπως πρέπει, σοφά. Το έχουμε στο σπίτι μας, στο γραφείο, στο συνεργείο, στο εργοστάσιο, παντού μέχρι και στο ναό. Με τους συμμαθητές, τα παιδιά τους γονείς, την σύζυγο, ανίψια, ξαδέλφια, φίλους κλπ. κάθε ψυχολογικό γυμνά­σιο, όσο σκληρό και αν είναι, όσο δύσκολο και αν μας φαίνεται, είναι απα­ραίτητο για μας. Όλο το μυστικό είναι να μην επιτρέπουμε στο νου και τα συναισθήματα να επεμβαίνουν στις πρακτικές υποθέσεις της ζωής μας. Πρέπει πάντα να επιτρέπουμε να δρα η Συνείδηση, να είναι αυτή που κυ­βερνάει, να μιλάει, να κάνει, να εκτελεί όλες τις καθημερινές δραστηριότη­τές μας. Έτσι ετοιμαζόμαστε αρμονικά για τον διαλογισμό.

Μιλώντας ήδη στο πρακτικό πεδίο του διαλογισμού, πρέπει να πούμε ότι εμείς ψάχνουμε να περάσουμε πιο πέρα από τον νου και τα συναισθή­ματα. Αυτό γίνεται δυνατόν αν προπονούμαστε εντατικά στην καθημερινή ζωή για αυτούς τους καταπληκτικούς σκοπούς. Το θέμα του διαλογισμού γίνεται δύσκολο όταν στην πρακτική ζωή, στην καθημερινή ζωή δεν έχουμε περάσει από μια αυστηρή προπόνηση, όταν δεν έχουμε προπονηθεί σωστά στο ψυχολογικό γυμναστήριο της οικογενειακής και κοινωνικής συμβίω­σης.

Κατά την διάρκεια του διαλογισμού πρέπει να απελευθερώνουμε την Ουσία, το Μπουδάτα, το καλύτερο που έχουμε μέσα, το πιο άξιο, το πιο σωστό. Η Ουσία ή Μπουδάτα βρίσκεται μποτιλιαρισμένη μέσα στα μη αν­θρώπινα στοιχεία, μέσα σε αυτή το ανακάτεμα των ψυχολογικών επιπρό­σθετων που συνιστούν τον εαυτό μας τον ίδιο, το εγώ. Δεν θα ήταν δυνατόν να πειραματιστούμε το Πραγματικό, την Αλήθεια, αυτό που πράγματι μας ενδιαφέρει όλους, εάν δεν πετυχαίνουμε να βγάζουμε την Ουσία από το μπουκάλι του εγώ. Μια Ουσία μποτιλιαρισμένη μέσα στο εγώ δεν μπορεί να πειραματιστεί το πραγματικό. Θα ζει πάντα στον κόσμο των ονείρων, στο διανοητικό, συγκινησιακό, κινητικό, ένστικτο και σεξουαλικό κέντρο. Αλλά όμως με κανένα τρόπο δεν θα μπορεί να διαφεύγει για να πειραματι­στεί την Αλήθεια.

Ο Ιησούς ο μεγάλος Καμπίρ είπε: «Γνωρίστε την αλήθεια και αυτή θα σας ελευθερώσει». Αλλά η Αλήθεια δεν είναι θέμα θεωρίας ή το να πι­στεύουμε ή το να μην πιστεύουμε, ούτε με γνώμες και αντιλήψεις, επειδή δεν μπορούμε να βγάζουμε συμπεράσματα σχετικά με την αλήθεια. Τι είναι μια γνώμη; Είναι η προβολή μιας αντίληψης, ενώ μένει πάντα ο φόβος και η απορία το να είναι άλλο πράγμα η αλήθεια. Και τι είναι μια αντίληψη; Απλώς ένας συλλογισμός που έχει επεξεργαστεί και έχει σωστά προβληθεί από τον νου, συλλογισμός που μπορεί να συμπίπτει ή όχι με αυτό ή εκείνο το πράγμα. Μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι μια αντίληψη ή γνώμη που εκ­πέμπει το διανοητικό είναι ακριβώς η Αλήθεια; Όχι δεν μπορούμε να το διαβεβαιώσουμε. Τι πράγμα είναι μια ιδέα; Μια ιδέα μπορεί να είναι κατα­πληκτική, θα μπορούσαμε π.χ. να σχηματίσουμε μια ιδέα σχετικά με τον ήλιο. Θα μπορούσε να είναι πάνω κάτω ακριβής, πάνω κάτω λανθασμένη, αλλά δεν είναι ο ήλιος. Έτσι επίσης θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε πολ­λαπλάσιες ιδέες σχετικά με την Αλήθεια, αλλά δεν θα είναι η Αλήθεια.

Όταν ρώτησαν τον Ιησού Χριστό τι είναι η Αλήθεια σώπασε. Όταν ρώτησαν το ίδιο πράγμα τον Βούδα, γύρισε την πλάτη και έφυγε. Είναι ότι την Αλήθεια δεν μπορούμε να την ορίσουμε με λόγια, ένα ηλιοβασίλεμα το ίδιο. Οποιοσδήποτε μπορεί να έχει μια μεγάλη έκσταση όταν ο ήλιος κρύ­βεται μέσα σε χρυσές λάμψεις πάνω στην οροσειρά. Μετά μπορεί να προ­σπαθεί να μεταδώσει σε άλλους αυτή την μυστικιστική εμπειρία αλλά είναι πιθανόν οι άλλοι να μην αισθανθούν το ίδιο. Έτσι επίσης η Αλήθεια είναι απρόφερτη, είναι πραγματική μόνο για εκείνον που την έχει πειραματιστεί ο ίδιος.

Όταν σε απουσία του εγώ πετυχαίνουμε να πειραματιστούμε την Αλήθεια, μπορούμε να διασαφηνίσουμε ένα στοιχείο που μετατρέπει ριζικά, ένα στοιχείο με υψηλότατο βολτάζ. Αυτό είναι δυνατόν, αλλά είναι ανα­γκαίο να ξέρουμε πώς να το πετυχαίνουμε βάζοντας την Συνείδηση να δου­λεύει με τέτοιο τρόπο ώστε να αντικαθιστά εντελώς το συναίσθημα και τον νου. Να είναι αυτή που λειτουργεί, δηλαδή η Συνείδηση ενσωματωμένη, ακέραια μέσα σε εμάς. Πρέπει να έχουμε ένα παθητικό νου, παθητικό συ­ναίσθημα, παθητική προσωπικότητα αλλά την συνείδηση εντελώς ενεργη­τική. Είναι απαραίτητο, επείγον να το καταλάβουμε αυτό για να μπορέ­σουμε να μετατραπούμε σε πρακτικούς αθλητές του διαλογισμού.

Αυτό που ψάχνουμε με την τεχνική του διαλογισμού είναι πληροφο­ρία. Ένα μικροσκόπιο μπορεί να μας πληροφορήσει γύρω από την ζωή των μικροβίων, βακτηρίων, κυττάρων, μικροοργανισμών κλπ. Οποιοδήποτε τηλεσκόπιο μπορεί να μας δίνει μικρές πληροφορίες γύρω από τους αστερι­σμούς, πλανήτες, αερόλιθους κλπ. αλλά ο διαλογισμός πάει πολύ πιο μα­κριά, διότι μας επιτρέπει να γνωρίσουμε την Αλήθεια για ένα μυρμήγκι ή ένα ήλιο, την Αλήθεια για ένα άτομο μέχρι ένα αστερισμό. Το πιο σημα­ντικό είναι να μάθουμε, να ξέρουμε με πιο τρόπο πρέπει να αποδεσμεύουμε ή να βγάζουμε την συνείδηση από τον νου και το εγώ. Να ξέρουμε πως θα βγάλουμε την συνείδηση από το συναίσθημα. Όταν κυριαρχούμε τον νου και το συναίσθημα τότε πραγματικά σπάζουμε αλυσίδες, βγαίνουμε μέσα από αυτό το μοιραίο μπουντρούμι, από αυτή την φυλακή. Με αυτές τις συνθήκες θα είμαστε έτοιμοι για τον διαλογισμό.

Πρώτα από όλα το πιο σημαντικό είναι να ξέρουμε να διαλογιστούμε, πρέπει να μάθουμε την σωστή τεχνική. Στον ανατολικό κόσμο δίνουν έμ­φαση στις στάσεις του Παντμασάνα, με σταυρωμένα πόδια. Αλλά εμείς δεν είμαστε ανατολίτες και θα πρέπει να διαλογιστούμε σύμφωνα με τις δικές μας συνήθειες και τρόπους. Όμως δεν διαλογίζονται όλοι οι ανατολίτες με σταυρωμένα πόδια. Εν πάση περιπτώσει ο καθένας θα παίρνει την στάση που τον βολεύει καλύτερα. Όποιος θέλει να διαλογιστεί με σταυρωμένα πό­δια ας το κάνει, δεν θα του το απαγορέψουμε αν και δεν είναι η μόνη πρα­κτική Ασάνα για τον διαλογισμό. Για να πετύχουμε ένα σωστό διαλογισμό πρέπει να καθόμαστε σε μια άνετη πολυθρόνα, με τα πόδια και τα χέρια καλά χαλαρωμένα, το σώμα χαλαρωμένο ώστε να μην μένει κανένας μυς σε ένταση. Θα υπάρχει επίσης εκείνος που θα ήθελε να πάρει την στάση του πυρογενούς αστεριού των πέντε γωνιών: ανοικτά χέρια και πόδια στα πλά­για, ξαπλωμένος ανάσκελα στο πάτωμα ή στο κρεβάτι με το κεφάλι προς τον βορρά. Τελικά ο καθένας μπορεί να πάρει την στάση που τον βολεύει. Αν πραγματικά θέλουμε να βγάλουμε την Ουσία ή την Συνείδησή μας από τον νου, τα συναισθήματα ή το «ψυχολογικό εγώ» δεν ενδιαφέρει η στάση που θα πάρουμε. Το μόνο σημαντικό είναι να διαλογιστούμε, το σημαντικό εί­ναι να είμαστε άνετοι και να κάνουμε ένα καλό διαλογισμό.

Πολλές φορές σας έχω εξηγήσει το πώς δουλεύουμε με το μάντραμ ΧΑΜ ΣΑΧ, που προφέρεται έτσι: Χααααααμμμμμμ-Σαχ. Αυτό το μάντραμ, καταπληκτικό ανατολίτικο σύμβολο, γονιμοποιεί τα χαοτικά νερά της ζωής του Τρίτου Λόγου. Το σημαντικό, αγαπητοί μου μαθητές, είναι να ξέρουμε το πώς θα προφέρουμε αυτά τα μάντραμ, ποιες είναι οι εξουσίες τους. Κα­νονικά οι σεξουαλικές ενέργειες ρέουν από μέσα προς τα έξω με φυγόκε­ντρο τρόπο. Γι’ αυτό όταν βλέπει κανείς ένα όνειρο σεξουαλικού τύπου πα­θαίνει ονειρώξεις. Αν ο άνθρωπος αντί να διευκολύνει το φυγοκεντρικό σύ­στημα οργάνωνε τα ζωτικά συστήματά του, δηλαδή έκανε να ρέουν οι σε­ξουαλικές ενέργειες από έξω προς τα μέσα, διαμέσου της μεταβολής, ακόμα και αν θα υπήρχε ένα ερωτικό όνειρο δεν θα υπήρχε ονείρωξη. Αλλά επειδή ο άνθρωπος δεν οργανώνει το σεξουαλικό ζήτημα με κεντρομόλο τρόπο έρ­χεται η ονείρωξη ή το χάσιμο του Ιερού Σπέρματος, του Σπερματικού Λι­κέρ. Εάν Θέλει κανείς να αποφεύγει τις ονειρώξεις θα πρέπει να ξέρει να οργανώνει τις σεξουαλικές δυνάμεις του. Αυτές οι δυνάμεις είναι στενά συ­σχετισμένες με την τροφή, με το πράνα, με την ζωή αυτό είναι φανερό.

Υπάρχει λοιπόν μια βαθιά και εντατική σχέση ανάμεσα στις σεξουα­λικές δυνάμεις και την αναπνοή, οι οποίες οργανωμένες σωστά και αρμο­νικά προκαλούν θεμελιώδεις αλλαγές στην φυσική και ψυχολογική ανατο­μία του ανθρώπου. Το σημαντικό είναι να ξέρουμε πώς να ξανα-ρέουν οι σεξουαλικές δυνάμεις προς τα μέσα και προς τα πάνω με κεντρομόλο τρόπο. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να πετύχουμε μια ειδική αλλαγή στην χρήση και στις λειτουργίες που μπορεί να εκπληρώνει η δημιουργική σεξουαλική δύναμη. Κατά τον διαλογισμό υπάρχει ανάγκη να φανταστούμε την δη­μιουργική δύναμη σε δράση, να την κάνουμε να ανεβαίνει με φυσικό και ρυθμικό τρόπο, χρησιμοποιώντας για αυτόν τον σκοπό το μάντραμ που ήδη έχουμε εξηγήσει. Να μην ξεχάσουμε επίσης τις εισπνοές και τις εκπνοές με τέλεια συγκέντρωση, αρμονία και ρυθμό. Είναι αναγκαίο να εξηγήσουμε ότι η εισπνοή πρέπει να είναι πιο βαθιά από την εκπνοή, απλώς γιατί πρέπει να κάνουμε να ξανα-ρέει η δημιουργική ενέργεια από έξω προς τα μέσα.

Με αυτή την πρακτική φτάνει μια στιγμή στην οποία η ολότητα της δημιουργικής ενέργειας ρέει από έξω προς τα μέσα και προς τα πάνω με κε­ντρομόλο τρόπο. Έτσι είναι φανερό ότι μετατρέπεται σε ένα καταπληκτικό εργαλείο για την Ουσία, για την αφύπνιση της Συνείδησης. Σας διδάσκω τον νόμιμο Λευκό Ταντρισμό, αυτή είναι η πρακτική που χρησιμοποιούν στις Ταντρικές Σχολές των Ιμαλαΐων και του Ινδοστάν. Είναι η πρακτική δια μέσου της οποίας μπορούμε να φτάσουμε σε έκσταση, στο Σαμάντι ή όπως θα θέλαμε να το ονομάσουμε.

Κατά την διάρκεια της πρακτικής τα μάτια πρέπει να είναι κλειστά. Δεν πρέπει να σκεπτόμαστε εντελώς τίποτε κατά τον διαλογισμό. Αλλά εάν δυστυχώς φτάσει στο νου π.χ. μία επιθυμία, το καλύτερο που έχουμε να κά­νουμε είναι να την μελετήσουμε χωρίς να ταυτιζόμαστε με αυτήν. Μετά αφού την έχουμε καταλάβει βαθιά, σε όλα τα μέρη της, τότε την αφήνουμε έτοιμη να την υποβάλουμε στο θάνατο, στην καταστροφή δια μέσου της Λόγχης του Έρωτα. Αν ξαφνικά έρχεται στο νου μας μία ανάμνηση, ένα γε­γονός της ζωής μας, πριν από 10 ή 20 χρόνια να κάνουμε χρήση της Αυτο­κριτικής. Να χρησιμοποιούμε αυτό το νυστέρι για να την αποσυνθέσουμε και έτσι να δούμε τι αληθινό περιέχει. Αφού είμαστε σίγουροι ότι δεν έρχε­ται τίποτε άλλο στο νου, τότε να συνεχίσουμε με την αναπνοή και με τον διαλογισμό, χωρίς να σκεπτόμαστε τίποτα, κάνοντας να ηχεί γλυκά το μά­ντραμ ΧΑΜ-ΣΑΧ, μεγάλη εισπνοή και μικρή εκπνοή.

Επαναλαμβάνουμε, το μάντραμ ΧΑΜ-ΣΑΧ προφέρεται Χααααμμμμ Σαχ, με βαθιά ηρεμία και αυθεντική σιωπή του νου. Μόνο έτσι μπορεί η Ουσία να ξεφύγει, ακόμη και για μια στιγμή, και να βυθιστεί στο Πραγματικό.

Πολλά έχουν λεχθεί γύρω από το φωτισμένο Κενό και είναι φανερό ότι μπορούμε να το βιώσουμε μέσα από τον ίδιο τον εαυτό μας. Στο Κενό θα βρούμε τους Νόμους της Φύσης όπως αυτοί είναι και όχι όπως φαίνεται να είναι. Στον φυσικό κόσμο βλέπουμε μόνο την μηχανική των αιτιών και των αποτελεσμάτων αλλά δεν θα τους γνωρίσουμε αυτούς καθ’ εαυτούς. Όμως στο Φωτισμένο Κενό μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε με φυσικό τρόπο, απλό, έτσι όπως είναι. Στο φυσικό κόσμο μπορούμε να αντιλαμβα­νόμαστε τα πράγματα από έξω, αλλά πως θα μπορούσαμε να τα δούμε έτσι όπως είναι από μέσα ή από τα πλάγια; Στο Φωτισμένο Κενό μπορούμε να γνωρίσουμε την Αλήθεια έτσι όπως είναι και όχι όπως φαίνεται να είναι. Μπορούμε να βιώσουμε την Αλήθεια ενός μυρμηγκιού, ενός κόσμου, ενός κομήτη κλπ.

Βυθισμένη στο Φωτισμένο Κενό, η Ουσία αντιλαμβάνεται με την διαστημική αίσθηση όλα όσα έγιναν, όλα όσα είναι και όλα όσα θα είναι. Οι ακτινοβολίες της φτάνουν στην προσωπικότητα και τις αντιλαμβάνεται ο νους. Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι ενώ η Ουσία βρίσκεται βυθισμένη εκεί, ζώντας το Πραγματικό, τα κέντρα της ανθρώπινης μηχανής συγκινη­σιακό και κινητικό ενώνονται με το διανοητικό και ο αντιληπτικός νους συλλαμβάνει, μαζεύει τις πληροφορίες που φτάνουν στην Ουσία. Έτσι, όταν η Ουσία βγαίνει από το Φωτισμένο Κενό και ξαναεισχωρεί στην προσωπικότητα, η πληροφορία δεν χάνεται αλλά μένει συσσωρευμένη στο δια­νοητικό κέντρο.

Μας έχει λεχθεί ότι για να μπορούμε να δημιουργούμε κενό χρειάζε­ται απαραιτήτως μία αντλία. Αυτήν την έχουμε στην σπονδυλική στήλη, στα κανάλια Ιδά και Πιγκαλά, από όπου ανεβαίνει η Δημιουργική Ενέργεια μέχρι τον εγκέφαλο. Επίσης μας έχει λεχθεί ότι χρειαζόμαστε έναν ηλε­κτρικό κινητήρα. Αυτός είναι ο εγκέφαλος και η δύναμη της Θέλησης. Εί­ναι φανερό ότι σε κάθε μηχανή πρέπει να υπάρχει μία γεννήτρια και ευτυ­χώς αυτή συνίσταται από τα σεξουαλικά όργανα, από το σεξ, από την σε­ξουαλική δύναμη. Αφού έχουμε το σύστημα και τα στοιχεία μπορούμε να δημιουργήσουμε το Φωτισμένο Κενό. Η αντλία, η δυναμο-ηλεκτρική μη­χανή και η γεννήτρια είναι τα στοιχεία που χρειαζόμαστε για να πετύχουμε το Φωτισμένο Κενό κατά τον διαλογισμό. Μόνο μέσω του Φωτισμένου Κε­νού θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε το Πραγματικό. Αλλά βέβαια χρειάζεται να πετύχουμε το Φωτισμένο Κενό κατά τον διαλογισμό. Μόνο μέσω του Φωτισμένου Κενού θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε το Πραγματικό. Αλλά βέβαια χρειάζεται να εισχωρήσει η Ουσία σε αυτό το απόλυτο κενό.

Στα παλιά κείμενα μιλάνε πολύ γύρω από τον Άγιο Οκιντανόχ, τον πανταχού παρόντα, τον παν-διαπεραστικό, τον παντογνώστη. Αυτός πηγά­ζει φυσικά από τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο. Πως θα μπορούσαμε να φτάσουμε να γνωρίσουμε στον εαυτό του τον Άγιο Οκιντανόχ; Πετυχαίνοντας να ει­σχωρήσουμε στο Φωτισμένο Κενό, διότι είναι γνωστό ότι ο Άγιος Οκιντα­νόχ είναι μέσα στο Φωτισμένο Κενό, είναι ένα με το Μεγάλο Κενό.

Όταν βρίσκεται κανείς στην κατάσταση της έκστασης, περνάει πιο πέρα από την προσωπικότητα. Όταν βρίσκεται μέσα στο Φωτισμένο Κενό πειραματιζόμενος την πραγματικότητα του Άγιου Οκιντανόχ, μετατρέπεται σε άτομο. Είναι ο κομήτης που περνάει, ο ήλιος, το πουλί που πετά, το φύλλο, το νερό, ζει σε όλα όσα υπάρχουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι θάρρος για να μην χάνει την έκσταση. Διότι όταν αισθάνεται κανείς ότι εί­ναι διαλυμένος σε όλα, ότι είναι όλα, αισθάνεται τρόμο για την εξάλειψη. Τότε σκέπτεται: «που είμαι; Γιατί είμαι σε όλα;» Έρχεται λοιπόν ο συλλο­γισμός και πράγματι χάνεται η έκσταση και ξαναμένει κλεισμένος μέσα στην προσωπικότητα. Ένας, σε εκείνη την στιγμή, είναι σαν την σταγόνα που βυθίζεται στον ωκεανό, αλλά πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν ότι και ο ωκε­ανός βυθίζεται μέσα στην σταγόνα. Αυτό το να αισθανόμαστε σαν το που­λάκι που πετάει, σαν το βαθύ δάσος, το πέταλο του λουλουδιού, το παιδί που παίζει, την πεταλούδα, τον ελέφαντα κλπ. φέρνει μαζί του τον συλλο­γισμό και τον φόβο. Σε εκείνη την στιγμή δεν είμαστε τίποτα, αλλά είμαστε όλα πράγμα το οποίο προκαλεί τρόμο και συνεπώς αποτυγχάνει το πείραμα, ο διαλογισμός.

Είναι λοιπόν μέσα στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο όπου μπορούμε να γνω­ρίσουμε την Αλήθεια. Εκεί δεν υπάρχει ο Χρόνος. Εκεί ο παράγοντας του χρόνου δεν έχει ύπαρξη. Εκεί το Σύμπαν είναι ένα και συνολικό και τα φαι­νόμενα της φύσης γίνονται έξω από τον χρόνο. Στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο μπορούμε να ζούμε σε μια αιώνια στιγμή. Εκεί ζούμε πιο πέρα από το καλό και το κακό μετατρεπόμενοι σε ακτινοβόλα πλάσματα. Γι’ αυτό, όταν έχει κανείς πειραματισθεί την Αλήθεια δεν μπορεί να είναι σαν τους άλλους που ζουν μόνο με τις πεποιθήσεις τους. Όχι, εκεί πειραματίζεται κανείς την επι­τακτική και μη αναβλητέα ανάγκη του να δουλεύει εδώ και τώρα στην εσω­τερική αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Ένα πράγμα είναι το να πειραματισθούμε το Φωτισμένο Κενό ή να το βιώσουμε και άλλο να το αυτοπραγματοποιήσουμε εσωτερικά. Γι’ αυτό υπάρχει η ανάγκη του να ξέρουμε να διαλογιστούμε, του να μάθουμε να διαλογιστούμε. Περιμένω αγαπητοί μου αναγνώστες να το καταλάβετε αυτό και να εξασκηθείτε στο διαλογισμό για να μπορείτε μια μέρα να απελευθε­ρώσετε την Ουσία και να πειραματιστείτε την Αλήθεια. Εκείνος που πετυ­χαίνει να απελευθερώνει την Ουσία και να την βάζει μέσα στο Φωτισμένο Κενό, θα πρέπει να είναι διαφορετικός. Δεν θα μπορεί να είναι σαν τους άλ­λους και για αυτό πρέπει να κάνουμε ένα ειδικό μάθημα. Ο άνθρωπος πρέ­πει να είναι διατεθειμένος να μάχεται μέχρις εσχάτων με τον μόνο σκοπό να αυτοπραγματώσει στον εαυτό του, εδώ και τώρα το Φωτισμένο Κενό.

Στην Ανατολή όταν ο μαθητής φτάνει σε αυτές τις καταπληκτικές εμπειρίες του να πειραματιστεί την Αλήθεια, πληροφορεί τον Γκουρού του και αυτός τον χτυπά δυνατά με τα χέρια του. Είναι φανερό ότι εάν ο μαθη­τής δεν έχει οργανώσει τον νου του τότε θα αντιδρά εναντίον του Γκουρού του. Αλλά οι μαθητές είναι πολύ καλά προπονημένοι και αυτό το κάνει ο Γκουρού για να τους δοκιμάζει, για να δει πως πάνε με τον θάνατο των ελαττωμάτων τους.

Περιμένω να έχετε καταλάβει σε βάθος αυτό που πραγματικά είναι η επιστήμη του διαλογισμού, περιμένω να την εξασκήσετε εντατικά στα σπί­τια σας ή στα κέντρα διαλογισμού.

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

Ο Όμηρος λέει πως αυτή ήταν η σύζυγος του Μενέλαου και βεβαιώ­νει πως έφυγε με τον Πάρη. Εκείνος ο μεγάλος πολεμιστής την έφερε στην Τροία. Συνέβη ότι έγινε ένας μεγάλος πόλεμος που διήρκεσε 10 χρόνια. Πολλά αναφέρει η Ιλιάδα σχετικά με αυτόν τον πόλεμο. Η Τροία πολιορκή­θηκε από τους Έλληνες, τους μελαχρινούς μακρυμάλληδες όπως θα έλεγε ο Όμηρος. Έχουμε μετά στην Ιλιάδα τον Αγαμέμνονα, τον Οδυσσέα τον πα­νούργο πολεμιστή, τον καταστροφέα ακροπόλεων, έχουμε τον Τρώα Έκτορα, τον γέρο Πρίαμο, τον Αινεία και πολλά άλλα άτομα που στο βάθος καταλήγουν να είναι πιο πολύ Άτλαντες παρά Έλληνες και Τρώες.

Ο Όμηρος ήτανε πραγματικά ένας μεγάλος μυημένος. Βεβαιώνουν ότι ήτανε τυφλός, ότι έζησε από την δημόσια ελεημοσύνη τραγουδώντας από χωριό σε χωριό τα ποιήματά του σε όλη την Ελληνική γη. Πραγματικά η τύφλωση του Ομήρου ήτανε συμβολική, αυτός δεν ήτανε τυφλός είχε τα μάτια του πολύ καλά. Με αυτό το της τύφλωσης βεβαιώνεται απλώς ότι δεν έβλεπε μόνο τα πράγματα του φυσικού κόσμου αλλά επίσης τα πράγματα των εσωτερικών κόσμων. Ήταν ένας μεγάλος μυημένος, ένας μεγάλος διο­ρατικός.

Αξίζει τον κόπο να σκεπτόμαστε λίγο με την Ιλιάδα, σχετικά με την Οδύσσεια. Στην εποχή του Ομήρου ήδη δεν είχαν μείνει από την Τροία παρά τα ερείπια και αυτός ο άνθρωπος βασισμένος μόνο στις παραδόσεις και στην δυνατή διόρασή του έγραψε τα καταπληκτικά έργα του.

Όσον αφορά την «Ωραία Ελένη» δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι υπήρξε στο φυσικό κόσμο, αλλά ταιριάζει μέσα σε ένα συμβολικό και κα­ταπληκτικό δράμα.

Πριν λίγο καιρό ένας γερμανός πέτυχε να ανακαλύψει τα ερείπια της παλιάς Τροίας. Η Τροία δεν ήταν στην Ελλάδα όπως είχε ειπωθεί πριν, βρι­σκόταν στην Τουρκία. Το πιο περίεργο αυτού του ζητήματος είναι ότι ανα­κάλυψαν 7 Τροίες στο υπέδαφος, κάτι που δείχνει ότι επί 7 φορές κατα­στράφηκε αυτή η ακρόπολη. Μόλις την ισοπέδωναν αυτή ξανακτιζόταν στο ίδιο μέρος, γι’ αυτό μπόρεσαν να καταγραφούν ξεκάθαρα οι 7 Τροίες. Θε­μελιώδης βεβαίωση ότι πράγματι υπήρξε η «Ωραία Ελένη».

Υπάρχει ο θησαυρός του γέρο Πρίαμου. Λέγεται πως μέσα στα πλούτη που βρέθηκαν υπήρχε η κορώνα της «Ωραίας Ελένης» και τα επι­τραπέζια σκεύη της από χρυσό, ασήμι και πολύτιμες πέτρες. Έτσι λοιπόν έχει μια πραγματικότητα η «Ωραία Ελένη».

Ο αρχαιολόγος που έκανε μια τόσο μεγάλη ανακάλυψη δεν σταμά­τησε όταν είδε τόσο πλούσιους θησαυρούς. Η κυβέρνηση της Τουρκίας αντιτάχθηκε στο να βγάλουν από την Τουρκία όλα αυτά τα πλούτη, αλλά αυτός πέτυχε να διαπραγματευθεί με την κυβέρνηση. Τα πλούτη μεταφέρ­θηκαν σε κάποιο σημαντικό μουσείο, ίσως σ’ αυτό του Λονδίνου, ίσως σ’ αυτό του Παρισιού, αυτό το τελευταίο δεν το ξέρω ακριβώς. Αυτό που πράγματι ξέρω είναι ότι ανακαλύφθηκε ο θησαυρός του γερο Πρίαμου και αυτό από μόνο του είναι αρκετά ενδιαφέρον.

Καταλήγει γοητευτική όλη εκείνη η αφήγηση που ο Αινείας ο Τρώας κάνει σχετικά με την κρυφή φυγή του από εκείνη την ακρόπολη. Το πως έβγαλε τους οικογενειακούς Θεούς (Παινάτες Θεούς), το πώς έσωσε τον Πατέρα του ήδη γέρο, το πώς έβγαλε όλους τους συγγενείς του από τον καπνό και την φωτιά εκείνης της ακρόπολης που καιγόταν και μετά το τα­ξίδι του προς την αρχαία Εσπερία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι γοητευτικά. Όποιος έχει διαβάσει την Αινειάδα δεν μπορεί παρά να αισθανθεί το λιγότερο μία με­γάλη ευχαρίστηση στο να γεύεται εκείνους τους στίχους. Τα ίδια τα πλούτη της γλώσσας του Αινεία αιχμαλωτίζουν. Ο Βιργίλιος που είναι ο συγγρα­φέας της Αινειάδας εκδηλώνεται σαν ένας μεγάλος ποιητής, χρησιμοποιώ­ντας μια γλώσσα πολύ πλούσια. Έρχεται στην μνήμη μου ένα κομμάτι εκεί­νου του έργου όπου περιγράφοντας την περίπτωση της μάχης του Ρέμου με το νερό λέει: «Κουπί αγωνίσου με το απαλό μάρμαρο και έτσι φτάνουμε στην γη της Καλυψώς όπου η σκληρή θεά Κίρκη με τα βότανά της έχει με­ταμορφώσει τους ανθρώπους σε σώματα αγρίων θηρίων».

Για να μην πάμε πιο μακριά στην λογοτεχνία του Βιργιλίου και του Ομήρου, θα συγκεκριμενοποιήσουμε το θέμα της «¨Ωραίας Ελένης». Λέω πως πραγματικά υπήρξε σαν γυναίκα από σάρκα και οστά, αλλά εσωτερικά είναι συμβολική. Βέβαια σε όλα αυτά αξίζει μία εξήγηση. Ο Φάουστ π.χ. έκανε σε κάποια περίπτωση να εμφανιστεί η Ωραία Ελένη. Μερικοί νέοι της εποχής εκδήλωσαν την επιθυμία να την γνωρίσουν, έλεγαν ότι ήθελαν να την δουν. Υπολογίστε ότι ήταν ήδη νεκρή από χιλιάδες χρόνια και αυτοί ήθελαν να την δουν. Ο Φάουστ ήταν ένας μεγάλος μάγος και δεν είχε καμία αντίρρηση στο να την επικαλέσει. Λένε ότι χάθηκε από το περιβάλλον και όταν ξαναεμφανίστηκε, οι νέοι που τον περίμεναν εξεπλάγησαν όταν τον είδαν στο μπράτσο της Ωραίας Ελένης της Τροίας. Ήταν εκεί πέρα υλο­ποιημένη φυσικά, φαινόταν μια γυναίκα από σάρκα και οστά. Την περιγρά­φουν με μία άρρητη και ασύλληπτη ομορφιά. Βεβαιώνουν ότι εμφανίστηκε μπροστά στους νέους και είχε επικαλεσθεί από τον δόκτορα Φάουστ. Λένε πως είχε ξανθά μαλλιά που φαίνονταν σαν ένας καταρράκτης χρυσού και που έφταναν μέχρι τα πόδια, πλατύ μέτωπο, ίσια μύτη, λεπτά και ντελικάτα χείλη, γαλανά μάτια που φαίνονταν σαν να ατένιζαν το άπειρο, ήταν τρια­νταφυλλένια σαν την αυγή με λυγερό και ντελικάτο κορμί και μέτριο ύψος. Κοίταξε τους νέους και αυτοί βέβαια αισθάνθηκαν ότι έλιωνε η καρδούλα τους. Θα ήθελαν λοιπόν να ήταν πραγματική με σάρκα και οστά. Ο δόκτωρ Φάουστ την παρουσίασε μπροστά στους νέους και μετά κρατώντας το μπράτσο της έφυγε ξανά από το περιβάλλον. Βέβαια αυτοί, εφ’ όσον δεν υπήρχαν φωτογραφικές μηχανές εκείνη την εποχή, ζήτησαν από τον Φά­ουστ να τους αφήσει να την ζωγραφίσουν επειδή μερικοί ήξεραν να το κά­νουν. Αυτός τους το αρνήθηκε αλλά τους υποσχέθηκε μία εικόνα της ίδιας για αργότερα και πράγματι εκπλήρωσε τον λόγο του.

Ήταν λοιπόν ένας μεγάλος εσωτεριστής ο δόκτωρ Φάουστ. Πριν από αυτό είχε πραγματοποιηθεί άλλο παρόμοιο θαύμα. Είχε επικαλεστεί μπρο­στά στον Κάρολο τον Ε΄, τον αυτοκράτορα Καρλομάγνο και την γυναίκα του. Και οι δυο εμφανίστηκαν με φυσική μορφή, ορατοί και απτοί. Ο δόκτωρ Φάουστ ήταν λοιπόν ένας μεγάλος θεουργός, κατείχε καταπληκτικές εξου­σίες.

Έτσι λοιπόν ο συμβολισμός της ωραίας Ελένης δίνεται με τις πιο ποικίλες έννοιες. Έχουμε την περίπτωση του Σίμωνα του μάγου, ο οποίος παρόλο που δεν ήταν τρελός (πολλοί τον θεωρούν σαν τον πατέρα των τρε­λών, πράγμα που δεν είναι έτσι) παρεκτράπηκε στο δρόμο της Μαύρης Μα­γείας. Βεβαίωνε ότι ήταν παντρεμένος με την «Ωραία Ελένη». Στην πραγ­ματικότητα αυτή που τον συνόδευε δεν ήταν η ωραία Ελένη. Ήταν μια πόρνη που είχε βρει κάπου, πολύ όμορφη, με μεγαλοπρεπή εμφάνιση και ονομαζόταν Ελένη. Ο Μάγος βεβαίωνε ότι αυτή ήταν η «Ωραία Ελένη». Ας δείτε όλους αυτούς τους συμβολισμούς του δρόμου.

Οι Έλληνες έλεγαν ότι η «Ωραία Ελένη» ήταν κόρη του θυελλώδη Δία, του νεφεληγερέτη, και της Λήδας, της Ελληνίδας Ιέρειας, αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Εξετάζοντας λοιπόν αυτό το ζήτημα στο φως της Ελληνικής μυθολογίας ανακαλύπτουμε ότι ο θυελλώδης Δίας, ο νεφε­ληγερέτης, είναι ο δικός μας πατέρας που βρίσκεται εν κρυπτώ και η Λήδα, η Ελληνίδα Ιέρεια, είναι η δική μας θεϊκή μητέρα Κουνταλίνη. Όσον αφορά την «Ωραία Ελένη» είναι πράγματι η Πνευματική Ψυχή του κάθε ανθρώ­που που έρχεται στον κόσμο. Το Εσπερμακομέτο των πολικοτήτων είναι μια τρομερή πραγματικότητα, το Μπούδι. Σε σχέση με μας βρίσκεται πολοποιημένο στην μορφή της «Ωραίας Ελένης». Αλλά όσον αφορά τις γυναίκες είναι ο Αγαπημένος. Εν πάση περιπτώσει το Μπούδι είναι η Πνευματική Ψυχή αυτό είναι φανερό.

Η «Ωραία Ελένη» συμβολίζει την Πνευματική Ψυχή. Πρέπει να μα­χόμαστε για να κατακτήσουμε την Πνευματική Ψυχή, το Μπούδι του θεοσοφισμού, την αθάνατη ψυχή, την Βαλκυρία.

Εκπλήσσεται κανείς όταν στους εσωτερικούς κόσμους συναντάει μέσα στο ναό όχι μόνο μία αλλά πολλές «Ωραίες Ελένες» του ναού, αυτές είναι οι Βαλκυρίες.

Ξέρουμε πια ότι κάθε μία από αυτές τις Βαλκυρίες αντιστοιχεί σε ένα Δάσκαλο. Κάθε Δάσκαλος είναι διπλός. Έχει μία Ανθρώπινη Ψυχή που εί­ναι αρσενική και μία Πνευματική Ψυχή που είναι θηλυκή, την Βαλκυρία του, αυτή είναι η Ωραία Ελένη.

Ο ίδιος ο Δόκτωρ Φάουστ ήταν παντρεμένος με την «Ωραία Ελένη». Οι άνθρωποι το έπαιρναν αυτό σαν νεκρό γράμμα, αλλά εσωτεριστικά θέλει να πει ότι ο Φάουστ είχε πετύχει τον γάμο με την Βαλκυρία του.

Στο Σίμωνα τον Μάγο βλέπουμε μια βεβήλωσή της. Είχε βρει μια πόρνη που σύμφωνα με αυτόν ήταν η «Ωραία Ελένη». Με αυτό βλέπουμε τέλεια την βεβήλωση, την Μαύρη Μαγεία, γιατί η Ωραία Ελένη αυτή καθ’ εαυτή είναι κόρη του Θυελλώδη Δία του νεφεληγερέτη και της Λήδας, της Ελληνίδας Ιέρειας.

Ο Ζωροάστρης νυμφεύθηκε με την ‘Ωραία Ελένη» την ημέρα της ανάστασης. Ο Νίτσε στο έργο του «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» αναφέρει ότι ο Ζαρατούστρας ή Ζωροάστρης είναι το ίδιο. Αρχίζει την αφήγηση λέγοντας: «Έρχομαι να σας μιλήσω για τον υπεράνθρωπο». Αυτό ήταν το λάθος του Νίτσε, το να πιστεύει πως είχε φτάσει πια η εποχή του Υπεράνθρωπου, όταν ακόμα δεν έχουμε φτάσει στην Ανθρώπινη κατάσταση, στην κατάσταση του αληθινού Ανθρώπου.

Ο Νίτσε, μιλώντας μας για το μέρος όπου διαλογιζόταν ο Ζαρατού­στρας, λέει ότι ζούσε σε μια σπηλιά και ένα πρωί κοιτάζοντας τον ανατέλ­λοντα ήλιο είπε: «Ω μεγαλοπρεπές βασιλικό άστρο, έχουν περάσει πια δέκα χρόνια που ανεβαίνεις στην σπηλιά μου. Αν δεν ήταν από σένα, από το φίδι μου και από τον αετό μου θα είχα κουραστεί πια με το να ζω σε αυτό το μέ­ρος». Μετά κατέβηκε το βουνό και συνάντησε έναν Άγιο που του είπε:

-Που πας Ζαρατούστρα;.

-Πηγαίνω στην πόλη.

-Γιατί πας εκεί πέρα;

-Λόγω της αγάπης προς την ανθρωπότητα.

Τότε του απάντησε ο άλλος: «Μήπως δεν είναι λόγω της αγάπης προς την ανθρωπότητα που εγώ βρίσκομαι σε αυτό το μέρος; Τραγουδάω άσματα, τα τραγουδώ και έτσι επαινώ τον Θεό που είναι Θεός μου».

Ο Ζαρατούστρα είπε: «Φεύγω δεν θέλω να αφαιρώ τίποτα» και εκεί­νος ο Άγιος τύλιξε ένα μαστίγιο το χάρισε στον Ζαρατούστρα και του είπε: «Πάρε, σου δίνω αυτή την μικρή συμβουλή. Αν πας όπου βρίσκεται γυ­ναίκα μην ξεχνάς το μαστίγιο». Πολλοί το πήρανε έτσι σαν νεκρό γράμμα, αλλά η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι διαφορετική. Έτσι δεν εί­ναι;

Πρέπει να έχουμε θέληση αν θέλουμε να δουλεύουμε στο Σιδηρουρ­γείο των Κυκλώπων. Αλλά αυτοί που δεν καταλαβαίνουν από εσωτερισμό το ερμηνεύουν σαν νεκρό γράμμα.

Καλά, η αλήθεια είναι ότι ο Ζαρατούστρας έφτασε στην πόλη και έλεγε: «Έρχομαι να μιλήσω για τον Υπεράνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν είναι παρά μία γέφυρα στο δρόμο. Είναι επικίνδυνο να κοιτάς πίσω. Όλα του εί­ναι επικίνδυνα. Έχει φτάσει η ώρα του Υπεράνθρωπου». Να το μεγάλο σφάλμα του Νίτσε. Το να μας μιλήσει για τον Υπεράνθρωπο όταν ούτε καν υπάρχουν άνθρωποι στην επιφάνεια της γης. Διότι αυτοί που υπάρχουνε εί­ναι ανθρωποειδή, δηλαδή διανοητικά θηλαστικά αλλά όχι Άνθρωποι στην πιο πλήρη έννοια της λέξης.

Εν πάση περιπτώσει ο Ζαρατούστρας εκτέλεσε μία ωραιότατη απο­στολή στην αρχαία Περσία. Όταν αναστήθηκε ενώθηκε, συγχωνεύτηκε εντελώς με την Βαλκυρία του, με την Ψυχή-Πνεύμα. Γιατί; Επειδή αυτό το Μπούδι ή Ψυχή-Πνεύμα, όπως λέει η Μπλαβάτσκι στην «Φωνή της σιγής»: «Είναι ένα ποτήρι αλαβάστρινο, φίνο και διάφανο μέσω του οποίου λάμπει η αιώνια φλόγα του Πράνα». Τότε αυτό το Μπούδι είναι η Βαλκυρία. Πράγματι ο Εσωτερικός Λόγος ενδύεται με το Μπούδι, περιέχεται στο Μπούδι στην Ψυχή-Πνεύμα. Όταν ενώθηκε η Ανθρώπινη Ψυχή του Ζαρα­τούστρα με το Μπούδι του ή Ψυχή Πνεύμα, δηλαδή όταν συγχωνεύτηκε με την «Ωραία Ελένη» του (στην οποία είχε ήδη εντελώς εκδηλωθεί ο Λόγος) έμεινε Αναστημένος κοιτάζοντας μέσω των ματιών της, ακέραιος, ένας και συνολικός. Τι έγινε με τον Ζαρατούστρα; Κανένας δεν ξέρει. Εξαφανίστηκε από εκείνο το σπίτι, είναι ένας αθάνατος Δάσκαλος.

Είναι καλό να καταλαβαίνετε τι είναι η Ωραία Ελένη σε όρια αυ­στηρά εσωτεριστικά. Όταν πετύχει κανείς την ένωση με την ψυχή-Πνεύμα, μέσα στο οποίο περιέχεται ο Θεϊκός Λόγος σαν φλόγα σε αλαβάστρινο πο­τήρι, τότε συνίσταται στον εαυτό της η Φιλοσοφική Πέτρα. Είναι αναγκαίο να ξέρουμε πραγματικά ποια είναι αυτή η Πέτρα. Λένε ότι αυτή η Πέτρα εί­ναι προικισμένη με καταπληκτικές εξουσίες, αυτό είναι αλήθεια. Οι αλχη­μιστές την αναφέρουν σαν ένα αχλάδι ή ένα μήλο χρυσού, ένα φρούτο, ένα ρόδι, κάτι πολύτιμο. Λέγεται ότι είναι διαμορφωμένη από το πορφυρό κόκ­κινο χρώμα, το πολύτιμο κόκκινο ρουμπίνι και το άλλο κάθετό του χρώμα του χρυσού κεχριμπαριού. Την περιγράφουν καλύτερα σαν Πόσιμη Σελήνη.

Μερικοί αλχημιστές περιγράφουν με ποιητικό τρόπο τις αρετές ή εξουσίες της Ευλογημένης Πέτρας, αυτού του αξιόλογου Ρουμπινιού, αυτού του Απόλυτου, αυτού του Ήλιου, του Μικροσκοπικού Ανθρώπου, αυτού του Αστεριού της Σοφίας. Υπήρχε κάποιος ποιητής που την ζωγράφισε σαν ένα τεράστιο δέντρο χρυσού. Έλεγε ότι μέχρι και οι μεγαλύτεροι κέδροι φαίνονται σαν απλό γρασίδι μπροστά σε τέτοιο δέντρο. Αυτός ο ποιητής βεβαίωνε ότι ο κορμός του ήταν από αγνό χρυσό και τα κλαδιά του από ασήμι. Όλα αυτά είναι συμβολικά. Η πραγματικότητα είναι ότι η ευλογη­μένη αυτή Πόσιμη Πέτρα είναι διπλή στις εκδηλώσεις της δηλαδή στις εξουσίες της. Γιατί είναι αλήθεια ότι σχετικά με την Παγκόσμια Ιατρική κα­ταλήγει να είναι ένα θαυμάσιο ελιξίριο, το καταπληκτικό, το θαυμάσιο ελι­ξίριο της Πόσιμης Σελήνης. Αλλά δεν είναι λιγότερο βέβαιο ότι σε σχέση με την ίδια την μεταβολή των μετάλλων σε αγνό χρυσό, σχετίζεται με τις εξουσίες του Ρουμπινιού ή κόκκινου Πολύτιμου Λίθου. Αν την κοιτάξουμε από την σκοπιά του ελιξιρίου, του διάσημου ελιξιρίου, υπάρχουν σχετικά με αυτό πολλές εσωτεριστικές και αλχημιστικές παραδόσεις. Οι καλύτεροι σοφοί βεβαιώνουν πως αυτό το ελιξίριο έχει καταπληκτικές εξουσίες, ότι μπορεί να θεραπεύει τους λεπρούς, τους μουγκούς, τους τυφλούς, τους πα­ράλυτους. Παλιοί θρύλοι βεβαιώνουν ότι αν αναμίξει κανείς τρεις σταγόνες αυτού του ελιξιρίου με λίγο οινόπνευμα, μπορεί να επιστρέψει η ομορφιά σε μια γριά γυναίκα και να ξανανιώσει. Αυτή πρώτα θα πρέπει να κάνει μπάνιο με αρωματικά βότανα και μετά να χρίσει το σώμα της με αυτές τις τρεις σταγόνες του διάσημου ελιξιρίου μέσα στο οινόπνευμα. Δεν θα πρέπει να το αφήσει να στεγνώσει μόνο του, αλλά θα πρέπει να στεγνώσει το σώμα της μπροστά σε μία φλόγα. Είναι πολλά αυτά που βεβαιώνονται σχετικά με αυτό το ελιξίριο της μακροβιότητας, σχετικά με αυτή την Παγκόσμια Ια­τρική που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες. Και αν την αναμιγνύουμε με το νερό της βροχής των ουρανών τα φυτά αναπαράγονται και ακόμη και τα φυτά που έχουν συνηθίσει σε άλλα κλίματα παίρνουν ζωή.

Όσον αφορά την Πολύτιμη Πέτρα αυτή καθ’ εαυτή, δηλαδή όσον αφορά το Κόκκινο Ρουμπίνι, βεβαιώνεται ότι με αυτό μπορούμε να πραγ­ματευόμαστε την μεταβολή των μετάλλων σε αγνό Χρυσό. Εν πάση περι­πτώσει δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι η Φιλοσοφική Πέτρα, αυτή καθ’ εαυτή, μένει πλήρης με εκείνο τον γάμο που θα πρέπει να πραγματοποιηθεί με την Ψυχή-Πνεύμα που σε Ελληνικά κείμενα ονομάζεται η Ωραία Ελένη. Για μας τους άνδρες η Ωραία Ελένη έχει την ελκυστικότητα του αντίθετου πόλου. Οι αδελφές που μας ακούνε θα λένε: «Καλά, αυτή είναι γυναίκα και εμείς είμαστε γυναίκες επίσης, ώστε έχει χάσει για μας όλο το ενδιαφέρον». Στις αδελφές θα πω ότι η Ωραία Ελένη λαμβάνει την όψη του Πολυαγαπη­μένου, αλλάζει εντελώς, είναι ο ονειρεμένος γαλάζιος Πρίγκιπας των χιλίων και μίας νυχτών.

Έτσι λοιπόν η Ψυχή-Πνεύμα για τις γυναίκες πολοποιείται με αρσε­νική μορφή ενώ για μας τους άντρες παίρνει την μορφή της Βαλκυρίας με τέτοιο τρόπο ώστε η Ψυχή-Πνεύμα είναι πάντα επιθυμητή. Ας έχουμε υπ’ όψιν επίσης πως όταν σε αυτήν υπάρχει πια ο Εσωτερικός Λόγος, η Ψυχή-Πνεύμα φαίνεται όπως έχει πει η Πετρονίλα Μπλαβάτσκι στην «Φωνή της Σιγής» «Ένα ποτήρι αλαβάστρινο, φίνο και διάφανο μέσα στο οποίο λάμπει η αιώνια φλόγα του Πράνα», δηλαδή η φλόγα του Εσωτερικού Λόγου.

Στο έργο μου με τίτλο «Τα τρία βουνά» υπάρχει κάτι που έγραψα και που δεν έχουν καταλάβει οι αδελφοί. Έλεγα πως στην Λεμουρία μετά την αποσάρκωση της Λιτελάντες, εγώ είχα πάρει καινούρια σύζυγο για να συνε­χίσω μπροστά, στον δρόμο μου, μία γιγάντια γυναίκα. Το ζήτημα είναι ότι όλοι πίστεψαν πως αυτή η γυναίκα που είχα πάρει ήταν μία γυναίκα από σάρκα και οστά. Αυτή δεν ήταν από σάρκα και οστά, αυτή ήταν η Ωραία Ελένη. Εκείνος που φτάνει στην Ανάσταση νυμφεύεται με την Ωραία Ελένη και αν είναι γυναίκα νυμφεύεται με τον Πολυαγαπημένο, εν πάση περιπτώ­σει με την Ψυχή-Πνεύμα.

Παρατηρείστε την θέση, από αυτή την πλευρά του ποταμού είναι η Ανθρώπινη Ψυχή με τα οχήματά της. Στην άλλη πλευρά είναι η Ψυχή-Πνεύμα. Πραγματικά, ο Θεός-Ίντιμο στην κάθοδό του πρέπει να ενδυθεί με την Ψυχή-Πνεύμα. Πραγματικά όταν επαληθεύεται η Ανάσταση, η Ανθρώ­πινη Ψυχή και η Ψυχή-Πνεύμα πρέπει να συγχωνευτούν, να ενωθούν τε­λείως, τότε δημιουργείται η Φιλοσοφική πέτρα.

Όταν λέει ο Σίμωνας ο Μάγος ότι είχε βρει την Ωραία Ελένη, που ήταν μια πόρνη, σε ένα προάστιο κάπου εκεί στην Νινευή (και πράγματι αυτός πήγαινε με κάποια Ελένη πολύ επιβλητική αλλά πόρνη), διαβλέπουμε ξεκάθαρα ότι ο Σίμωνας ο Μάγος ήταν ένας Μαύρος Μάγος, αυτό είναι φα­νερό. Τι διαφορετική είναι η Ωραία Ελένη με την οποία νυμφεύεται ο Ζα­ρατούστρας. Την ημέρα της Ανάστασής του βρίσκεται πρόσωπο με πρό­σωπο με την Ωραία Ελένη. Αυτή του δίνει ένα δισκοπότηρο, μία κούπα, τον πλησιάζει και μετά οι δυο συγχωνεύονται σχηματίζοντας ένα και μοναδικό όν, ακέραιο, ένα και συνολικό. Μένει κοιτάζοντας με τα μάτια της. Έρχεται στον κόσμο Αναστημένος γιατί ήδη μέσα σε αυτήν ήταν ο Λόγος. Μετά από αυτό οι μαθητές που πήγαν στην σπηλιά να ψάξουν τον Άγιο δεν τον βρήκαν εκεί. Τι έγινε; Κανένας δεν ήξερε που πήγε ο Ζαρατούστρας.

Όσον αφορά την Ωραία Ελένη της Τροίας, αυτή για την οποία πολέ­μησαν τόσοι ένδοξοι άνδρες, εκείνη που προκάλεσε τόσο τρομερή μάχη, αναμφισβήτητα είναι συμβολική. Δεν θέλω να πω ότι δεν υπήρξε με φυσικό σώμα, εν πάση περιπτώσει υπάρχει ένα ερωτηματικό. Εκείνη η Ωραία Ελένη που επικάλεσε ο Φάουστ μπροστά σε εκείνους τους νεαρούς, που του το είχαν ζητήσει και εμφανίστηκε ορατά και απτά μπροστά σε όλους, θα ήταν ή δεν θα ήταν αυτή η Ελένη της Τροίας; Εγώ ειλικρινά τολμώ να βε­βαιώσω πως δεν ήταν αυτή της Τροίας, αλλά η ίδια η Ωραία Ελένη του Φά­ουστ. Αυτή είναι έτσι όπως βεβαιώνεται η Μινέρβα, η βασίλισσα των βασι­λισσών. Αναμφισβήτητα έχει εξουσία για να γίνεται ορατή και απτή στο φυσικό κόσμο. Γι’ αυτό δεν είναι παράξενο το ότι είχε πετύχει ο δόκτωρ Φάουστ να την κάνει ορατή και απτή μπροστά σε εκείνους τους νεαρούς. Αυτή είναι η αντίληψή μου.

Καλά, συνεχίζοντας με αυτή την ομιλία ο αλχημιστής πρέπει να κάνει προσπάθειες για να αφυπνίσει συνείδηση, για να μπορεί να επιβεβαιώνει από μόνος του, να ερευνά μέσα από τον ίδιο τον εαυτό του όλες αυτές τις μεγάλες αλήθειες της φιλοσοφικής πέτρας. Μας έχει λεχθεί ότι την Επι­στήμη του Μεγάλου Έργου μπορεί να την καταλαβαίνει κανείς μόνο όταν λαμβάνει το Ντόνουμ Ντέϊ, δηλαδή το θείο χάρισμα για να μπορούμε να την καταλαβαίνουμε. Αλλά υπάρχει μία δίκαιη παροιμία που λέει: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Αν θέλει κανείς να φτάσει να μετατραπεί σε ερευ­νητή της ζωής στους ανώτερους κόσμους, αν θέλει να πετύχει το Ντόνουμ Ντέϊ, που του επιτρέπει να καταλαβαίνει τα Μυστήρια του Μεγάλου Έρ­γου. Αναμφισβήτητα θα πρέπει να κάνει κάτι για να αφυπνίσει συνείδηση. Είναι φανερό ότι καταστρέφοντας κανείς το εγώ πετυχαίνει την αφύπνιση της συνείδησής του. Επίσης είναι χρήσιμα ορισμένα κατάλληλα στοιχεία που θα μας βοηθήσουν στην διαδικασία της αφύπνισης.

Υπάρχει ένα εσωτεριστικό τάγμα στην Ανατολή που λέγεται Επο­πτάι. Αυτό το Τάγμα είναι καταπληκτικό, δεν έχει αντιπροσωπείες στον φυσικό κόσμο, αλλά αν συγκεντρωθεί κανείς σε αυτό το τάγμα που είναι περισσότερο Θιβετιανό, μπορεί να πετύχει να τον βγάζουν από το σώμα του συνειδητά και να τον διδάξουν να ταξιδεύει συνειδητά στις αστρικές και διανοητικές περιοχές. Οι εκπαιδευτές αυτού του τάγματος δεν παρέχουν φειδωλά προσπάθειες σε αυτή την περίπτωση. Η συνειδητή εξουσία τους μεταφέρεται σε εκείνους τους νόες που τους σκέπτονται. Μπορούν να έρχο­νται για να μας μυσταγωγούν, να μας βγάζουν από το σώμα και να μας δι­δάσκουν να ταξιδεύουμε συνειδητά σε αυτές τις περιοχές και αυτό είναι το ενδιαφέρον. Είναι ένα Λευκό Τάγμα που δεν έχει στο φυσικό κόσμο ορα­τούς ναούς ή τίποτε παρόμοιο. Είναι εντελώς τοποθετημένο στους εσωτερι­κούς κόσμους. Το πρώτο βήμα αυτού του τάγματος είναι να αφυπνίσει τους δόκιμους, να τους διδάξει να ταξιδεύουν συνειδητά και θετικά στις αστρικές και διανοητικές περιοχές. Το επόμενο βήμα θα είναι να οδηγήσει τους άντρες που δεν έχουν ιέρεια και τις γυναίκες που δεν έχουν συζύγους προς την Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Σας έχω πει πως σε αυτό το τάγμα υπάρχουν μερικοί Δάσκαλοι που προσωποποιούν τον Σίβα, τον Τρίτο Λόγο και υπάρχουν άλλοι που είναι πολοποιημένοι με θηλυκή μορφή και αντιπροσωπεύουν την Σάκτι, την Ίσιδα την αιώνια θηλυκή μορφή για να είμαστε πιο σαφείς. Βέβαια ένας άντρας που δεν έχει ιέρεια, αφού το τάγμα των Εποπτάι, δηλαδή τα μέλη αυτού του τάγματος, τον αφυπνίσουν μπορεί να λάβει σαν σύζυγο μία Ντα­κίνη. Αυτή είναι εντελώς πολοποιημένη στην Σάκτι ή αιώνια θηλυκή μορφή. Δουλεύοντας εσωτεριστικά με αυτήν μπορεί να πετύχει την δη­μιουργία των ανώτερων υπαρξιακών σωμάτων του Είναι, αν δεν έχει ακόμη αυτά τα οχήματα, ή να αναστηλώσει την φωτιά εάν ήδη τα έχει. Έτσι λοι­πόν το τάγμα των Εποπτάι δεν έχει εκπροσώπους στον φυσικό κόσμο αλλά είναι εντελώς υπερευαίσθητο.

Αξίζει τον κόπο να επικοινωνούμε με τα μέλη του τάγματος για να μας προπονούν στο χειρισμό των αστρικών και διανοητικών εξουσιών αλλά πρέπει να κοιμόμαστε με το κεφάλι προς τον βορρά. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά μία πυξίδα θα δείτε πως ο δείκτης προσανατολίζεται πάντα προς τον βορρά. Υπάρχει ένα μαγνητικό ρεύμα που ρέει από τον νότο προς τον βορρά. Θα είναι καταπληκτικό αν εκμεταλλεύεται κανείς αυτό το μα­γνητικό ρεύμα ξαπλώνοντας με το κεφάλι προς τον βορρά. Αν επίσης συ­γκεντρώνεται στους Εποπτάι θα βοηθηθεί και τότε θα επιταχύνει την αφύ­πνισή του. Σύμφωνα με το πώς προχωράει κανείς σε αυτές τις σπουδές που σχετίζονται με το Μεγάλο Έργο, καταλαβαίνει την ανάγκη του Ντόνουμ Ντέι για να είναι συνειδητός στους ανώτερους κόσμους, για να ξέρει που πηγαίνει. Είναι αξιοθρήνητο να βλέπουμε να βαδίζει τυφλά κανείς σε ένα δρόμο που δεν γνωρίζει. Αν πετυχαίνει κανείς να αφυπνίζεται σε αυτές τις περιοχές όλα αλλάζουν. Το Ντόνουμ Ντέι λαμβάνεται, αλλά είναι επίσης καλό να κάνουμε προσπάθειες για να το λάβουμε.

Πολλά έχουν ειπωθεί στα Θιβετιανά κείμενα σχετικά με το «Φόβα», ακριβώς λέγεται «Φόβου» ή μεταβίβαση της συνείδησης. Χρειάζεται να μάθουμε να μεταβιβάζουμε την συνείδηση σε άλλες περιοχές, σε άλλους κόσμους του διαστήματος κλπ. Είναι δυνατόν να μεταβιβάζουμε την συ­νείδηση; Ναι είναι δυνατόν, αλλά σε αυτή την περίπτωση από πού φεύγει η συνείδηση; Ποια είναι η πόρτα της εξόδου της; Το Μπραχαμαράντρα. Ποιο είναι το Μπραχαμαράντρα; Η μεγάλη πηγή των μωρών, που βρίσκεται σε εκείνο το μέρος που λέγεται «το μαλακό των μωρών». Ξέρουμε πολύ καλά ότι τα κόκαλα του βρεγματικού είναι τα τελευταία που κλείνουν, αλλά εκεί έχει μια πόρτα από την οποία πρέπει να κάνουμε να βγει η συνείδηση. Αλλά αυτό το της μεταβίβασης της συνείδησης, αυτό το του «Φόβα» ή «Φόβου» όπως το λένε, καταλήγει να είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον γιατί η συνείδηση ελεύθερη από το εγώ μπορεί να λειτουργήσει πραγματικά αφυπνισμένη στους εσωτερικούς κόσμους. Αλλά για να μπορεί η συνείδηση να βγει από το εγώ, να φύγει από το σώμα χωρίς το εγώ, χωρίς το προβληματάκι του εγώ χρειάζεται το «Φόβα». Πρέπει να μπαίνουμε σε κατάσταση βαθιού δια­λογισμού ικετεύοντας την ίδια την συνείδηση να φύγει από την μεγάλη πηγή των μωρών, να φύγει από το Μπραχαμαράντρα όπως λέγεται εσωτε­ριστικά. Να μην ταυτιζόμαστε περισσότερο ή καλύτερα θα λέγαμε να είμα­στε ικανοί να αναστέλλουμε όλους τους μηχανικούς συνδυασμούς του νου και της επιθυμίας. Πρέπει να θυμόμαστε τον εαυτό μας και να ζητήσουμε βοήθεια από την θεϊκή μητέρα Κουνταλίνη, για να είναι αυτή που θα βγάλει την συνείδηση από το Μπραχαμαράντρα. Ο διαλογισμός πρέπει να είναι βαθύς. Είμαι σίγουρος ότι η Θεϊκή Μητέρα θα μας βοηθήσει. Αυτή θα μπο­ρεί να βγάλει την συνείδηση από το Μπραχαμαράντρα. Η αφύπνιση είναι καταπληκτική γιατί από το Μπραχαμαράντρα δεν μπορεί να βγει το εγώ. Τότε αυτό που φεύγει είναι η συνείδηση και φεύγει εντελώς ελεύθερη για να λειτουργήσει στους ανώτερους κόσμους. Αλλά χρειάζεται να δουλεύ­ουμε αγαπητοί μου αδελφοί, γιατί αν ακούτε μόνο τον λόγο μου και δεν τον πραγματοποιείτε, θα ήταν σαν αυτό που λέει ο Απόστολος Ιάκωβος: «ο άν­θρωπος που κοιτάει στον καθρέπτη και μετά γυρίζει την πλάτη και φεύγει». Υπάρχει η αναγκαιότητα να πραγματοποιείτε αυτό που ακούτε. Να γινόσα­στε πρακτικοί με το «Φόβα», να μαθαίνετε την επιστήμη της μεταβίβασης της συνείδησης. Οι Θιβετιανοί το πετυχαίνουν αλλά με βάση θυσίες και προσπάθειες.

Η ελεύθερη συνείδηση γνωρίζει τα μυστήρια της ζωής και του θανά­του. Στην ανατολή η ελεύθερη συνείδηση καθοδηγεί π.χ. πολλούς μακαρί­τες που έχουν αποφασίσει να ακολουθούνε το Σύντομο Μονοπάτι.

Πιστεύω πως έχετε ακούσει να μιλάνε κάποτε για το Σύντομο Μονο­πάτι και το Διαυγές Φως. Υπάρχουν μακαρίτες που αποφασίζουν να απο­συρθούν από την σκηνή αυτού του κόσμου, μερικοί οριστικά και άλλοι αφού περάσει η σιδερένια εποχή. Τότε ενώ είναι ενσαρκωμένοι, δουλεύουν όσο πιο πολύ μπορούν στην διάλυση του εγώ. Μετά τον θάνατό τους συνε­χίζουν την δουλειά τους στους ανώτερους κόσμους μέχρι που καταστρέφουν το εγώ και στο τέλος απορροφούνται στον Μεγάλο Ωκεανό. Αλλά βέβαια είναι πολύ δύσκολο να μην επιστρέφουμε. Πρέπει να μάθουμε να κλείνουμε μήτρες για να μην επιστρέφουμε, γιατί οι μήτρες θέλουν να μας αρπάζουν και πρέπει να είμαστε αρκετά δυνατοί για να μάθουμε να τις κλείνουμε και να φεύγουμε. Πρέπει να αντέξουμε τα ουρλιαχτά της λαίλαπας. Πολλοί μα­καρίτες φεύγουν γεμάτοι τρόμο, πάνε να κρυφτούν μέσα σε κάποια σπηλιά, και όταν αποσύρονται σε κάποια σπηλιά αποφεύγοντας την θύελλα και την λαίλαπα, η ασημένια χορδή παραμένει δεμένη στην σπηλιά. Τι είναι αυτή η σπηλιά; Μία μήτρα. Άλλοι επιστρέφουν τρομαγμένοι μπροστά στα ουρλια­χτά της λαίλαπας, άλλοι μπροστά στα τρομαχτικά οράματα. Άλλοι δεν αντέχουν μπροστά στις δοκιμασίες του Πατέρα και της Μητέρας επιστρέ­φουν, πηγαίνουν σε κάποια μήτρα. Αν ξέρει κανείς να παραμένει ήρεμος και ακόμα αν τον βοηθάνε, αν θυμηθεί τον ευσπλαχνικό ΟΜΝΙ ή τον Κύριο της Συμπόνιας τότε στο τέλος θα πετύχει να μπει σε ένα ανώτερο μοριακό βασίλειο, όπου θα εκπαιδευτεί από τους Ντέβας. Η Θεϊκή Μητέρα του θα τον βοηθά να διαλύσει τα μη ανθρώπινα στοιχεία που του έμειναν μέχρι που στο τέλος θα βρεθεί στην Κοσμική Σκηνή έχοντας μετατραπεί σε ένα απλό στοιχειώδες ή σε ένα μεγάλο στοιχειώδες. Σε εκείνες τις περιοχές της ευτυχίας μπορεί να μένει για πάντα ή απλώς όσο περνά αυτή η εποχή του Σιδήρου. Αφού περάσει η εποχή, επιστρέφει για να μπει σε μια Σχολή Μυ­στηρίων και να αυτοπραγματωθεί στην εποχή του Χρυσού.

Αυτό είναι ο Σύντομος δρόμος. Στο Θιβέτ οι αθλητές του «Φόβα», δηλαδή της επιστήμης της μεταβίβασης της συνείδησης, βοηθούν αυτούς που ακολουθούν τον Σύντομο Δρόμο. Τους βοηθούν οδηγώντας τους, εμ­ψυχώνοντάς τους κλπ. Μπορεί αυτοί που ακολουθούν τον Σύντομο Δρόμο να τον αντέξουν. Είναι λοιπόν μια καταπληκτική επιστήμη. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το «Φόβα» σε τελική ανάλυση μας απονέμει ανάμεσα σε άλλα πράγματα και το Ντόνουμ Ντέι, το οποίο μας επιτρέπει να γνωρίζουμε την επιστήμη του Μεγάλου Έργου. Σας έχω εξηγήσει τι είναι το Μεγάλο Έργο αλλά για να το κατανοήσετε χρειάζεστε το Ντόνουμ Ντέι και είναι αναγκαίο τότε να συνεχίζετε με τις πρακτικές που σας δίνω.

Στο διαλογισμό πρέπει να διαλέξουμε την πιο άνετη στάση. Σε μερι­κούς θα φαίνεται καλύτερο να διαλογίζονται με το ανατολικό στυλ, σε άλ­λους θα φαίνεται καλύτερο να κάθονται με το δυτικό στυλ, αυτό δεν πειρά­ζει. Αυτό που έχει σημασία είναι ο διαλογισμός να είναι τέλειος. Να είμα­στε ικανοί να σταματάμε την αλυσίδα των διανοητικών συνδυασμών και της επιθυμίας, να συγκεντρωνόμαστε εσωτερικά στην θεϊκή μας μητέρα Κουνταλίνη, ικετεύοντάς την να βγάλει την συνείδησή μας από το Μπρα­χαμαράντρα. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν η μεταβίβαση της συνείδησης, μας φέρνει σε τελική σύνθεση να καταλάβουμε αυτό που είναι το Μεγάλο Έργο. Οι μεταγενέστερες μελέτες είναι πιο τρομερές. Υπάρχει π.χ. εκείνη η επιστήμη που ονομάζουν του Θιβετιανού Θάνγκ-ζάγκ. Είναι φανερό ότι οι μυημένοι του Θάνγκ-ζάγκ είναι ικανοί όχι μόνο να πετυχαί­νουν την μεταβίβαση της συνείδησης αλλά επίσης είναι ικανοί να παίρνουν ένα άλλο σώμα. Πολλές φορές σφετερίζονται ένα σώμα που κάποιος εγκα­τέλειψε, ενός ανθρώπου που πέθανε από πνιγμό. Εάν το σώμα είναι ενός νεαρού ατόμου, ακόμα ικανό να αντέξει, μπαίνουν σε αυτό το σώμα και το οικειοποιούνται για προσωπική τους χρήση κλπ. Αυτοί του Θάνγκ-ζάγκ εάν δεν προσέχουν θα μπορούσαν, εν επεκτάσει να μετατραπούν σε κλέ­φτες σωμάτων και αυτό θα ήταν λίγο επικίνδυνο.

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΜΕ ΤΟ ΜΑΝΤΡΑΜ ΧΑΜ-ΣΑΧ

Να καταλαβαίνετε την ανάγκη της άμεσης εμπειρίας του Πραγματι­κού. Είναι αναγκαίο για τους αδελφούς να προπονούνται καθημερινά στον διαλογισμό. Μόνο δια μέσου των τεχνικών του διαλογισμού είναι δυνατόν να φτάσουμε στην εμπειρία της Αλήθειας. Μόνο σε απουσία του νου μπο­ρούμε να βιώσουμε το Πραγματικό και όταν το πειραματισθούμε πραγμα­τικά αισθανόμαστε σε εμάς ένα στοιχείο που μετατρέπει ριζικά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι η διάλυση του εγώ είναι συνήθως μια κοπιαστική δουλειά. Γι’ αυτό και η εμπειρία του Πραγματικού σε απουσία του εγώ, σε απουσία του νου είναι πολύ ανα­γκαία, διότι η βίωση της Αλήθειας μας επιτρέπει να μαχόμαστε με περισσό­τερα πλεονεκτήματα εναντίον του εγώ.

Δυστυχώς ο νους ζει σε αδιάκοπη μωρολογία. Δεν είναι ήσυχος ούτε μια στιγμή. Ούτε καν έχουμε μάθει να σκεπτόμαστε χωρίς λόγια και αυτό είναι αξιοθρήνητο. Χρειαζόμαστε κάποια γλώσσα για να σκεπτόμαστε. Το ενδιαφέρον θα ήτανε να σκεπτόμαστε χωρίς την ανάγκη του λόγου.

Ο νους είναι διαιρεμένος αδιάκοπα στην μάχη της αντίθεσης, στην πάλη των αντιθέτων. Ένας νους διαιρεμένος έτσι δεν μπορεί να πειραματι­σθεί την Αλήθεια. Ο Ιησούς ο Χριστός είπε: «Γνωρίστε την Αλήθεια και αυτή θα σας απελευθερώσει».

Η εμπειρία του Πραγματικού δεν είναι δυνατή ενώ ο νους είναι διαι­ρεμένος με αυτή την μάχη της αντίθεσης. Όταν ο νους είναι ήρεμος, σε σιωπή έρχεται το καινούριο. Εάν θέλουμε την εμπειρία της Αλήθειας, χρει­αζόμαστε να μάθουμε να δημιουργούμε το φωτισμένο Κενό σε μας τους ίδιους. Βέβαια οι άνθρωποι δεν έχουν φτάσει να δημιουργήσουν το Από­λυτο Κενό. Πραγματικά χρειάζεται για αυτό μία αντλία και ευτυχώς την έχουμε. Είναι όλο το αναπνευστικό σύστημα με τα καταπληκτικά κανάλια Ιδά και Πιγκαλά, κατά μήκος των οποίων κυκλοφορεί το Πράνα. Επίσης χρειαζόμαστε έναν ηλεκτρικό κινητήρα και τον έχουμε: την θέληση. Και χρειαζόμαστε μία γεννήτρια που είναι εγκατεστημένη στον οργανισμό μας: τα δημιουργικά μας όργανα. Πρέπει να μάθουμε να χειριζόμαστε αυτά τα εργαλεία εάν αληθινά θέλουμε να πειραματισθούμε το Πραγματικό.

Το Φωτισμένο Κενό είναι ο Άγιος Οκιντανόχ, ο Πανταχού Παρών, ο Πανδιαπεραστικός, ο Παντογνώστης. Βέβαια ο Άγιος Οκιντανόχ προέρχε­ται αρχικά από τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο. Κάθε Ηλιακό Σύστημα έχει τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο του και το δικό μας δεν είναι μία εξαίρεση, από εκεί ξεκινάει ο Άγιος Οκιντανόχ.

Πριν την εκδήλωσή του ο Οκιντανόχ περιέχει στον εαυτό του τις Τρεις Πρωταρχικές Δυνάμεις της Δημιουργίας. Θέλω να αναφερθώ με εμ­φατικό τρόπο στον Άγιο να επιβεβαιώνει, στον Άγιο να αρνείται και στον Άγιο να συμφιλιώνει.

Όταν ξεκίνησε η αυγή του Μαχανβαντάρα, ο Οκιντανόχ περιέχοντας στον εαυτό του τους τρεις βασικούς παράγοντες της κάθε δημιουργίας, ει­σχωρεί στους κόσμους αλλά δεν μένει ανακατεμένος με τους κόσμους.

Ο Άγιος Οκιντανόχ στον πλανήτη μας Γη, όταν ξεκίνησε η αυγή ή το Μαχανβαντάρα, εισχώρησε στον δικό μας πλανήτη, αλλά δεν έμεινε ανακα­τεμένος με τον ίδιο. Αφού είχε δημιουργήσει, ο Άγιος Οκιντανόχ ξεδιπλώ­θηκε στον εαυτό του στις Τρεις Πρωταρχικές Δυνάμεις. Αυτές στην Ινδία είναι: ο Μπράχμα, Βισνού και Σίβα. Στον δυτικό κόσμο είναι: Ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Στην Αιγυπτιακή Θεογονία είναι: ο Όσιρις, η Ίσις και ο Ώρος.

Τρεις δυνάμεις που δουλεύουν η κάθε μία με ανεξάρτητο τρόπο, αλλά ενώνονται όταν προστρέχουν στον Άγιο Οκιντανόχ. Είναι δια μέσου των τριών αυτών δυνάμεων που μπόρεσε ο Μέγας Τέκτονας να δημιουργή­σει το Σύμπαν. Όταν τελειώνει η Μεγάλη Κοσμική Ημέρα, όταν τελειώνει ο Μαχανβαντάρα, αυτές οι τρεις δυνάμεις ξανα-ενώνονται, ξανα-συγχωνεύο­νται με τον Άγιο Οκιντανόχ για να ξανα-επιστρέψουν στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο. Αυτό που βλέπουμε στον Μακρόκοσμο, αυτό που βλέπουμε στους κόσμους επαναλαμβάνεται επίσης στον Μικρόκοσμο Άνθρωπο.

Μέσα σε κάθε έναν από εμάς, στο πιο βαθύ βάθος της Συνείδησής μας, στις ίδιες τις ρίζες του δικού μας Είναι, βρίσκεται ο Άγιος Οκιντανόχ, ο Πανταχού Παρών, ο Παν-διαπεραστικός, που μας ενώνει με τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο. Πραγματικά αυτός ξεδίπλωσε τον εαυτό του στους τρεις παράγοντες που είναι γνωστοί σαν Μπράχμα, Βισνού και Σίβα: ο πολυαγα­πημένος Πατέρας μας, ο πολυλατρεμένος Υιός και το πολύ σοφό Άγιο Πνεύμα.

Εμείς χρειαζόμαστε, αγαπητοί μου αδελφοί, να περάσουμε πιο πέρα από όλες τις θετικές και όλες τις αρνητικές δυνάμεις της φύσης. Ακόμα πε­ρισσότερο να περάσουμε, πιο πέρα από τους Τρεις Πρωταρχικούς Παράγο­ντες της Δημιουργίας, στην εκδήλωσή της και στην διαδικασία της αδιάκο­πης τροποποίησης. Χρειαζόμαστε να δραπετεύσουμε από το εγώ, να περά­σουμε πιο πέρα από το σώμα, από τα συναισθήματα και από τον νου.

Κατά την διάρκεια του διαλογισμού χρειαζόμαστε να μένει ο νους ήσυχος από μέσα, από έξω και στο κέντρο. Όταν ο νους είναι ήσυχος από μέσα, από έξω και στο κέντρο έρχεται το Όλο, δηλαδή το Πραγματικό. Εάν πετύχουμε να δημιουργήσουμε το Φωτισμένο Κενό σε μας, είναι φανερό ότι θα φτάσουμε να πειραματιστούμε τον Άγιο Οκιντανόχ. Η μυστικιστική εμπειρία του Πραγματικού συνηθίζει να είναι υπερβατικό γεγονός, προκα­λεί τρόμο. Βέβαια πρέπει να αφήσουμε τον φόβο, διότι το Φωτισμένο Κενό έρχεται σε μας μόνο όταν ξέρουμε ότι είμαστε μονάχα σταγόνες του Μεγά­λου ωκεανού και του Αγίου Οκιντανόχ. Όταν η σταγόνα χάνεται στον Ωκε­ανό και ο Ωκεανός στην σταγόνα, τότε η Συνείδηση διαλύεται, διασκορπί­ζεται με τόσο καταπληκτικό τρόπο που φτάνουμε να αισθανόμαστε μετα­τρεμμένοι σε δέντρα, σε βουνά, σε πουλιά, σε κόσμους, σε κομήτες που κυ­λούν δια μέσου του απέραντου διαστήματος. Ωχ! Τότε έρχεται ο τρόμος. Λέμε στον εαυτό μας: «και εγώ τι; ήμουνα ή υπήρξα; πηγαίνω προς την έμπνευση;» Ο τρόμος για τον θάνατο γίνεται ανυπόφορος. Χάνεται η μορφή, ο κόσμος σχεδόν δεν έχει αξία. Θα καταλαβαίνετε τότε ότι πέρα από κάθε επιθυμία, έχουμε ένα κέντρο βαρύτητας και αυτό είναι ο Ιερός Απόλυτος Ήλιος.

Κανένας τρόμος δεν θα μπορεί να σταματήσει την έκσταση. Θα αιω­ρηθούμε και θα διαλογιστούμε προς τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο. Εκεί θα πετύ­χουμε να πειραματιστούμε την Αλήθεια. Εκεί θα καταλάβουμε τους νόμους της Φύσης έτσι όπως είναι. Σε αυτόν τον κόσμο γνωρίζουμε μόνο την μηχα­νική των φαινομένων, την διαδοχή της αιτίας και του αποτελέσματος, αλλά στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο θα γνωρίσουμε τους νόμους της Φύσης στον εαυτό της. Κάθε Σύμπαν περιέχεται στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο, στην εξυ­πνάδα του. Το παρελθόν και το μέλλον μαζεύονται εκεί μέσα σε ένα αιώνιο παρόν.

Εκεί θα γνωρίσουμε λοιπόν όλα όσα είναι, όλα όσα ήτανε και όλα όσα θα είναι. Εκεί είμαστε πιο πέρα από τον χρόνο και πολύ πιο πέρα από τον νου. Όταν έχει πειραματισθεί κανείς την Αλήθεια, αισθάνεται μια φοβερή εσωτερική ορμή που του επιτρέπει να μάχεται σε πλεονεκτική θέση ενα­ντίον του εγώ, εναντίον του ίδιου του εαυτού του χωρίς να τον αφήνει. Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει όλοι μας να ξέρουμε να δημιουργούμε το Φωτισμένο Κενό.

Είναι επείγον να χρησιμοποιήσουμε την γεννήτρια, την αντλία και τον ηλεκτρικό κινητήρα που είναι στον νου. Αναμφισβήτητα η γεννήτρια παράγει ενέργεια που ανεβαίνει από τα σπονδυλικά κανάλια μέχρι τον εγκέφαλο. Πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την σεξουαλική ενέργεια στο Σα­μάντι, είναι πολύ σημαντικό να δημιουργούμε τον Απόλυτο Ήλιο στο Κενό και αυτό είναι κατορθωτό.

Τοποθετούμαστε όλοι σε άνετη θέση, εισπνέουμε και εκπνέουμε και ταυτόχρονα προφέρουμε το μάντραμ. Φανταζόμαστε ότι η ενέργεια ανεβαί­νει από τα δημιουργικά όργανά μας μέχρι τον εγκέφαλο. Εισπνέουμε με το μάντραμ ΧΑΜ και εκπνέουμε με το μάντραμ ΣΑΧ.

ΧΑΜ-ΣΑΧ είναι το μάντραμ του διαλογισμού. Επαναλαμβάνω ΧΑΜ για την εισπνοή, ΣΑΧ για την εκπνοή. Όταν εισπνέουμε μπορούμε να προ­φέρουμε το μάντραμ με τον νου: ΧΑΜ. Αλλά όταν εκπνέουμε αρθρώνουμε με τον δημιουργικό λάρυγγα: ΣΑΧ. Σε αυτή την στιγμή ο νους πρέπει να εί­ναι εντελώς ήσυχος, επαναλαμβάνω από μέσα και από έξω. Κάθε φορά η εισπνοή γίνεται πιο βαθιά και η εκπνοή όλο και πιο βραχεία. Σήμερα θα δουλέψουμε εδώ με τον σκοπό να γνωρίσετε την τεχνική. Αλλά θα πρέπει να συνεχίσετε στα σπίτια σας με αυτή την πρακτική καθημερινά, εντατικά μέχρι να πετύχετε μια μέρα να έχετε την εμπειρία του Φωτισμένου Κενού, μέχρι να πετύχετε μια μέρα να βιώσετε την Αλήθεια.

Ο Ιησούς, ο Χριστός είπε: «Γνωρίστε την Αλήθεια και αυτή θα σας απελευθερώσει». Όποιος πετύχει να βιώσει την Αλήθεια, φορτώνεται πραγ­ματικά με μία φοβερή ενεργητική δύναμη, που του επιτρέπει να μάχεται από πιο πλεονεκτική θέση εναντίον του εγώ, για να το αποσυνθέσει, για να το καταστρέψει. Επειδή είμαστε αρκετά αδύναμοι, χρειαζόμαστε να συσ­σωρεύσουμε δυνάμεις στον εαυτό μας και αυτές τις δυνάμεις μπορεί να μας τις δώσει μόνο ο Ιερός Απόλυτος Ήλιος.

Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, ας δούμε αυτή την πρακτική. Επαναλαμβάνω πρέπει επίσης να δουλεύετε στα σπίτια σας καθημερινά.

Ωραία. Όλοι καλά καθισμένοι θα εισπνέετε πολύ σιγά από τα ρου­θούνια προφέροντας διανοητικά το μάντραμ ΧΑΜ. Εκπνεύστε ΣΑΧ.

Να συνεχίσετε απροσδιόριστα, χωρίς να σκέπτεστε τίποτα, με κλει­στά μάτια, προσπαθώντας να αποκοιμηθείτε. Η εισπνοή θα πρέπει να γίνε­ται κάθε φορά πιο σιγανή και βαθιά, η εκπνοή κάθε φορά και πιο βραχεία και γρήγορη. Το σώμα καλά χαλαρωμένο και να αποκοιμηθούμε χωρίς να σκεπτόμαστε τίποτα.

Από έξω προς τα μέσα με απλό τρόπο. Με την εισπνοή κάθε φορά πιο βαθιά, ρέουν οι δυνάμεις, οι σεξουαλικές δυνάμεις από έξω προς τα μέσα. Όσο πιο βαθιά είναι η εισπνοή, επίσης πιο βαθιά είναι η άνοδος των σεξουαλικών δυνάμεων προς τα μέσα και προς τα πάνω. Για αυτόν τον λόγο η εκπνοή γίνεται κάθε φορά και πιο βραχεία. Σε υψηλές πτήσεις του πνεύμα­τος, για τους μεγάλους αθλητές του διαλογισμού, μένει μόνο η εισπνοή. Κατά την διάρκεια του Σαμάντι πρέπει να σταματάμε την αναπνοή, κάτι αδύνατο άλλα βέβαια αληθινό.

Όταν η Ουσία είναι βυθισμένη μέσα στον Άγιο Οκιντανόχ, αντιλαμ­βάνεται τα πράγματα στον εαυτό τους, έτσι όπως είναι και όχι όπως φαινο­μενικά είναι και τα μεταβιβάζει όλα στην προσωπικότητα, τον νου. Εδώ, στον άνθρωπο, η προσωπικότητα, το διανοητικό και συγκινησιακό κέντρο εναρμονίζονται με τον νου και αυτός μαζεύει τις δονήσεις που στέλνει η Ου­σία από το Φωτισμένο Κενό. Όταν χάνει το Σαμάντι, όταν γυρίσει στην προσωπικότητα, η ανάμνηση μένει, για αυτόν τον λόγο, στον νου.

Εάν εμείς οργανώσουμε τις σεξουαλικές δυνάμεις με κεντρομόλους τρόπους, δηλαδή να δονούν πάντα από έξω προς τα μέσα και όχι από μέσα προς τα έξω, τελειώνουν οι ονειρώξεις που είναι τόσο συχνές σε όλα τα αν­θρώπινα όντα. Διότι αφού οι σεξουαλικές δυνάμεις ρέουν από έξω προς τα μέσα, τελειώνουν οι ονειρώξεις, παύουν αυτό είναι πολύ σημαντικό.

ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ

Πρέπει να καταλάβουμε την εργασία που πραγματοποιούμε πάνω στον εαυτό μας στην Γνώση. Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται να κάνουμε συνεί­δηση το τι είναι το μυητικό γνωστικό εσωτεριστικό Ξέρω και το τι είναι η Κατανόηση. Πραγματικά μόνο από το Ξέρω και το Είναι σωστά ενωμένα αναβλύζει η αναλαμπή της Δημιουργικής Κατανόησης. Αν παίρναμε ένα κανονικό και συνηθισμένο άνθρωπο, έναν άνθρωπο αγνοούντα για να κά­νουμε κάτι καλύτερο από αυτόν από πού θα έπρεπε να αρχίσουμε; Σαν πρώτη άποψη θα βρίσκαμε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα. Σαν δεύ­τερο βήμα θα ανακαλύπταμε ότι το Είναι αυτού του ανθρώπου δεν έχει κα­μιά εσωτερική ανάπτυξη. Τότε χρειάζεται να δούμε την διπλή άποψη του καθενός. Αν θέλουμε να κάνουμε μια καλή εργασία, θα πρέπει να αρχί­σουμε από το Είναι. Εάν αυτός ο άνθρωπος είναι γεμάτος από θυμό, ζήλια, μνησικακία κλπ, τι θα κάναμε για να γίνει καλύτερος; Χρειάζεται πολλή υπομονή έτσι δεν είναι; Θα έπρεπε να του αφυπνίσουμε τον πόθο να είναι καλύτερος, μετά θα μπορούσαμε να του δώσουμε την Γνωστική Διδασκα­λία, την Σοφία, το Ξέρω.

Έτσι λοιπόν το Είναι και το Ξέρω είναι διαφορετικά. Κάποιος μπορεί να έχει πολύ σοφία, μπορεί να ξέρει π.χ. να κατασκευάζει αυτοκίνητα. Μπορεί να γνωρίζει ιατρική, νομική ή θα μπορούσε να έχει μελετήσει πραγματικά σε διάφορες σχολές του ψευδο-εσωτεριστικού ή ψευδο-αποκρυφιστικού τύπου και να κατέχει μεγάλη πολυμάθεια. Αλλά θα μπορούσε να συμβεί ο άνθρωπος αυτός να έχει μια ηθική πολύ χαμηλή. Εγώ έχω γνωρί­σει άτομα που ανήκουν σε αυτές ή εκείνες τις οργανώσεις ψευδο-αποκρυφιστικού, ψευδο-εσωτεριστικού τύπου με μια ηθική αρκετά χαμηλή, πολύ χα­μηλή. Έτσι λοιπόν το Είναι και το ξέρω είναι διαφορετικά, εντελώς διαφο­ρετικά. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το καταλάβουμε πλήρως.

Αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό για μας τους Γνωστικούς είναι το Είναι. Σε τι θα μας χρησίμευε να κατέχουμε μία μεγάλη πολυμάθεια εάν δεν έχουμε αναπτύξει το Εσωτερικό Είναι, αν κατέχουμε ανατριχιαστικά ελατ­τώματα; Για τίποτα δεν θα μας χρησίμευε αυτό, αλήθεια; Κάποιος που έχει μελετήσει πολλά έργα στον εσωτεριστικό δρόμο και παρ’ όλα αυτά είναι ικανός να κλέβει, είναι ικανός να μοιχεύει και να πορνεύεται. Και όμως μπορεί να ξέρει πολύ γιόγκα, μπορεί να έχει διαβάσει πολλή θεοσοφία, σε τι του είναι χρήσιμο; Το πιο σημαντικό είναι το Είναι.

Τώρα, το Είναι και το Ξέρω είναι πολύ σχετικά. Υπάρχουν διάφοροι βαθμοί που ξέρω. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να ξέρουν ιατρική πε­ρισσότερο από άλλους. Υπάρχουν τεχνίτες που ξέρουν περισσότερο από άλλους ανθρώπους για αυτοκίνητα, αυτό είναι πολύ σχετικό. Όσον αφορά το Είναι επίσης είναι πολύ σχετικό. Μερικοί έχουν πιο ανεπτυγμένο το Εί­ναι από άλλους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Είναι ενός αγίου είναι πιο ανεπτυγμένο από αυτό ενός διεστραμμένου, υπάρχουν διάφορα επίπεδα του Είναι. Έτσι λοιπόν αυτό είναι επίσης σχετικό και όμως το Είναι και το Ξέρω είναι διαφορετικά όπως είπα πριν. Για κάποιον που έχει γνώσεις π.χ. σε θέ­ματα κοσμογραφίας, θα λέγαμε ότι αυτό που γνωρίζει είναι αληθινό ή είναι ψεύτικο. Για κάποιον που έχει μία μεγάλη γνώση γεωγραφίας, θα μπορού­σαμε να πούμε ότι η γνώση του είναι ακριβής ή λανθασμένη. Αλλά για ζη­τήματα του Είναι δεν χωράει αυτό το αληθινό ή ψεύτικο, λανθασμένο ή ακριβές, παρά μόνο καλό ή κακό. Ο κύριος τάδε είναι ένας καλός άνθρωπος. ο κύριος δείνα είναι ένας κακός άνθρωπος. Και εάν είναι πολυμαθής πολύ σοφός αλλά είναι ένα κακό άτομο, λέγεται γι’ αυτόν ότι είναι ένας κακός άνθρωπος. Αλλά εάν είναι ένα καλό άτομο θα πούμε ότι είναι ένας καλός άνθρωπος. Έτσι λοιπόν αυτό είναι διαφορετικό. Τα όρια για να προσδιορί­σουμε το Είναι ή για να προσδιορίσουμε την Γνώση είναι διαφορετικά.

Στη Γνωστική χρειάζεται μια πολύ ειδική ισορροπία. Για να εισέλθει κάποιος σε αυτές τις σπουδές και σε αυτές τις δουλειές στις οποίες είμαστε εμείς, χρειάζεται να φτάσει σε αυτό το επίπεδο που λέγεται: «Ο καλός οι­κοδεσπότης του σπιτιού». Είναι σημαντικά στα ευαγγέλια τα σχετικά με τον καλό Οικοδεσπότη του σπιτιού, αυτό είναι κάτι που μας καλεί σε συλλογι­σμό. Ξέρουμε ότι ο καλός οικοδεσπότης του σπιτιού θα μπορούσε να μετα­τραπεί σε κάτι καλύτερο εάν το ποθεί ή αν το επιθυμεί. Αλλά εάν δεν έχει καμιά πνευματική ανησυχία, πραγματικά μετατρέπεται σε φαρισαίο που θα πρέπει να μπει στην καθοδική εξέλιξη μέσα στον χρόνο. Έτσι ώστε από τον καλό οικοδεσπότη μπορεί να βγει ένας μυημένος ή ένας φαρισαίος. Εν πάση περιπτώσει για να μπούμε σε αυτές τις γνωστικές εσωτερικές σπουδές χρειάζεται να φτάσουμε στο επίπεδο του καλού οικοδεσπότη του σπιτιού. Ένας σεληνιακός τύπος παραδείγματος χάριν, πεισματάρης, δύσκολος, δεν είναι ακριβώς ένα στοιχείο που θα μπορεί να χρησιμεύσει σε αυτές τις σπουδές στις οποίες είμαστε. Ένα άτομο που δεν συμπληρώνει τις υποχρε­ώσεις του σπιτιού του, που είναι κακός πατέρας, κακός ή κακιά σύζυγος, που φέρεται άσχημα στον σύντροφό του, είτε αυτός είναι άντρας είτε γυ­ναίκα, ή που εγκαταλείπει το σπίτι του για αυτόν ή εκείνον τον λόγο, αναμ­φισβήτητα δεν είναι καλός οικοδεσπότης του σπιτιού. Βέβαια σε αυτό που λέω χωράνε πολύ δίκαια μερικές εξαιρέσεις, αλλά μιλάω για το απλό και γενικό στυλ. Διότι σε τίποτα δεν χρησιμεύει να είναι κανείς καλός οικοδε­σπότης εάν η γυναίκα του είναι άπιστη και του βάζει «καλά κέρατα» όπως λέμε λαϊκά. Κάποιος διηγήθηκε ένα αστείο πολύ συμπαθητικό που έλεγε: «Ο γάμος δεν είναι το κέρας της αφθονίας, αλλά η αφθονία κεράτων». Εν πάση περιπτώσει αν και φαίνεται πολύ αστείο υπάρχει πολύ αλήθεια. Σε τί­ποτα δεν θα χρησίμευε να είναι ο άντρας πολύ πιστός και η γυναίκα να του βάζει τα κέρατα ή το ανάποδο. Εν πάση περιπτώσει χρειάζεται να είμαστε καλός οικοδεσπότης του σπιτιού, ευθύς και ισορροπημένος, πριν να μπορέ­σουμε να μπούμε στο μονοπάτι της λογικής.

Εγώ γνώρισα ένα άτομο Χ, που ήτανε αφιερωμένο τελείως σε αυτή την τάξη των εσωτεριστικών σπουδών, εξασκούσε τον διαλογισμό καθημε­ρινά. Ήταν ανυπόφορα χορτοφάγος, κάθε τόσο έτρωγε ένα κομματάκι κρέας σαν σπάνιο πράγμα. Ήθελε να φτάσει στον Πατέρα και έτσι εκδηλω­νόταν. Όταν γνώρισε το Μεγάλο Αρκάνο1, διότι εμείς έχουμε δημοσιεύσει αυτές τις διδασκαλίες, ενδιαφέρθηκε πολύ για τον Ταντρισμό και από την αρχή τον εξάσκησε. Δούλευε με την ιέρεια σύζυγό του στην Ενάτη Σφαίρα. Μετά δούλευε με όσες γυναίκες παρουσιάζονταν στον δρόμο του. Δεν αναφέρω όνομα, ούτε επώνυμο. Δεν μουρμουρίζω κανέναν, αναφέρω το γεγονός και όχι τον άνθρωπο και αυτό είναι σημαντικό. Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι ο άνθρωπος αυτός είναι ένας φανατικός, εάν θέλετε ακραίος. Ήξερε, δεν αγνοούσε ότι έπρεπε να διαλύσει τα διάφορα μη αν­θρώπινα στοιχεία που συνιστούν το εγώ, αλλά κακομεταχειριζόταν την γυ­ναίκα και τα παιδιά του, τα οποία υπέφεραν άφατα. Εκείνος ο άνθρωπος ήτανε εκατομμυριούχος, απέραντα πλούσιος, αλλά δυστυχώς στο σπίτι του βασίλευε συγκεκριμένη αθλιότητα. Η δυστυχισμένη η γυναίκα του δεν είχε καν χρήματα να διαθέσει για να ντυθεί, αλλά αυτός είχε πόθους να φτάσει στον Πατέρα. Εξασκούσε το Σαάχα Μαϊτούνα με όσες γυναίκες συνα­ντούσε, αλλά θεωρούσε τον εαυτό του πολύ γόη, ήθελε να φτάσει στον Πα­τέρα. Υπερασπιζόταν την αγάπη σαν βάση όλου αυτού που είναι, έγινε και θα γίνει, ήτανε όμως τρομερά σκληρός με τα παιδιά του. Σε μια περίπτωση αγόρασα δύο πουλάκια όταν ένας πωλητής πουλιών μου τα πρόσφερε όταν πέρασε κοντά μου. Δεν τα αγόρασα με σκοπό να τα διατηρήσω κλεισμένα όλη τους την ζωή στα κλουβιά. Όχι, τα αγόρασα με σκοπό να τα διδάξω να πετάνε, διότι είχανε ήδη χάσει αυτή την ικανότητα. Μετά αφού θα την ξα­νάβρισκαν θα τα ελευθέρωνα. Κατά την διάρκεια μερικών ημερών τα έβγαζα από τα κλουβιά τους και τα άφηνα στο διαμέρισμα όπου ζούσα και αυτά πετούσαν εξαίσια εκεί. Εγώ αισθανόμουν πολύ ευτυχής βλέποντας εκείνα τα πουλάκια. Δεν περίμενα παρά να εξασκηθούν για να μπορώ να ανοίξω τα παράθυρα για να φύγουν διότι η πτήση ήταν ακόμα πολύ αδέξια.

Μια κάποια μέρα εκείνος ο καλός άνθρωπος συμπονώντας εκείνα τα πουλιά ήρθε σε μένα λέγοντας: «Έρχομαι να σου ζητήσω συμπόνια για αυτά τα πλάσματα που έχεις κλεισμένα στο κλουβί, φυλακισμένα χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα και να σου ζητήσω να τα ελευθερώσεις».

«Για αυτό τα αγόρασα, για να τα αφήσω ελεύθερα. Τα αγόρασα από ένα πωλητή πουλιών. Τώρα σε ρωτάω: εσύ γιατί δεν κάνεις το ίδιο αφού από εκεί περνάνε τόσοι πωλητές πουλιών;» Ο άνθρωπος σιώπησε. Πραγμα­τικά ποτέ δεν τον είχα δει να μεσολαβεί για αυτά τα πουλιά. Ήταν απέραντα πλούσιος και ποτέ δεν έλειπαν οι πωλητές πουλιών. Ήταν εύκολο να αγο­ράσει ένα κλουβί και να απελευθερώσει τα πουλιά, αλλά αυτός κοιτούσε μόνο το λάθος μου. Τελικά μια μέρα τα πουλιά ήταν έτοιμα. Άνοιξα το πα­ράθυρο για να φύγουν και αυτά φυσικά έφυγαν χωρίς να γυρίσουν. Τα είχα προπονήσει στο πέταγμα και μπόρεσαν να φύγουν μακάρια έμειναν ελεύ­θερα. Καλά, ο φίλος μου έμεινε πολύ ξαλαφρωμένος επειδή εγώ είχα ελευ­θερώσει τα πουλιά, αλλά ποτέ δεν είδα να κάνει το ίδιο. Τόσοι πωλητές πουλιών που υπάρχουνε στους δρόμους της πόλης, τόσοι που περνούσανε από εκείνο το σπίτι, ποτέ δεν τον είδα να αγοράσει πουλιά από αυτούς. Αλλά εκείνος ποθούσε να φτάσει στον Πατέρα, δούλευε με πολλές εσωτε­ρικές ασκήσεις κλπ.

Καλά, μια οποιαδήποτε μέρα πέθανε ο πατέρας της γυναίκας του, δη­λαδή ο πεθερός του, και άφησε στην σύζυγό του μία μεγάλη κληρονομιά. Αμέσως απαίτησε από την γυναίκα του να του δώσει όλα όσα είχε λάβει σαν κληρονομιά, να τα δώσει σε αυτόν. Της είπε ότι αυτός ήτανε ο άντρας της και αυτός ήταν εκείνος που έπρεπε να έχει εκείνο το κεφάλαιο στην εξουσία του, μερικά όμορφα κτήματα, ένα ράντζο πολύ όμορφο κλπ. Φυ­σικά η γυναίκα αντέδρασε λίγο, σκέφτηκε για τον εαυτό της: «Αφού αυτός ο άνθρωπος είναι ένα τέρας, τι ελπίδα μπορώ να έχω από αυτόν; Αν μου πάρει αυτό που μου άφησε ο πατέρας μου τότε τι θα κάνω την ημέρα που θα με διώξει από το σπίτι με τις κλωτσιές;» Και οριστικά αποφάσισε να του προσφέρει 100.000 πέσος, τίποτε άλλο, έτσι για να είναι ευχαριστημένος. Βέβαια, για εκείνη την εποχή 50 ή 100.000 πέσος ήτανε τρομερό ποσό. Θυ­μηθείτε ότι πριν μερικά χρόνια υπήρχε μία παροιμία που έλεγε «Δεν υπάρ­χει στρατηγός που να αντέξει έναν κανονιοβολισμό 50.000 πέσος». Έτσι δεν ήταν;

Καλά, ο άνθρωπος θύμωσε με την δύστυχη γυναίκα και βέβαια της ζήτησε να υπογράψει το διαζύγιο. Επειδή αυτή δεν ήθελε το διαζύγιο της είπε: «Καλά, εάν δεν δέχεσαι το διαζύγιο, θα πρέπει να πάμε στο δικαστή­ριο». Χώρισε. Τα παιδιά τους αναμφισβήτητα έπρεπε να περνάνε πολλές οδύνες και στο τέλος η δύστυχη γυναίκα έφυγε από την πατρώα γη. Τι πι­στεύετε εσείς; Αλλά είχε όμως μια πολύ μυστικιστική και άφατη στάση. Μου μιλούσε μόνο για θεϊκά πράγματα, για την αγάπη που αισθανότανε για τον Πατέρα του που βρίσκεται εν κρυπτώ. Δυστυχώς η κόρη του ήταν σε άλλο μέρος και οι γιοι του σε άλλο και η ταλαιπωρημένη γυναίκα του ήταν κυνηγημένη επειδή δεν του έδωσε την περιουσία της, αλλά αυτός ήταν άγιος. Ήθελε να ακολουθήσει το αγνότατο μονοπάτι που οδηγεί στην εσω­τερική αυτοπραγμάτωση. Εξασκούσε διαλογισμό τρεις ή τέσσερις ώρες κα­θημερινά, σεξουαλική μαγεία, αλλά βέβαια με όποια του εμφανιζότανε, συ­νέχισε όμως να είναι Άγιος.

Καλά, είπα όλα αυτά και δεν έχω αναφερθεί ούτε σε επώνυμα γι’ αυτό και δεν κάνω κουτσομπολιό. Εάν ανάφερα ονόματα και επώνυμα και ονόματα θα τα έκανα θάλασσα, αλλά δεν αναφέρω ούτε ονόματα ούτε επί­θετα. Αλλά επαναλαμβάνω κάνω την αφήγηση, αναφέρω τα γεγονότα και όχι τα ονόματα.

Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ήτανε καλός οικοδεσπότης. Όταν κάποιος δεν είναι καλός οικοδεσπό­της, πραγματικά δεν είναι έτοιμος να μπει στο μονοπάτι της Κόψης του Ξυ­ραφιού. Μια οποιαδήποτε μέρα τον βρήκα κάπου. Με ρώτησε για τον εσω­τερισμό, σχετικά με τον αποκρυφισμό, με την Γνωστική και όλα αυτά τα πράγματα. Του είπα: «Καλά, αυτά ξεχάστηκαν πια, οι διαλέξεις που έδωσα, αυτές έγιναν κάπου, σε άλλους καιρούς. Τώρα πια ούτε καν θυμάμαι, τώρα αφιερώθηκα στην πολιτική». Τέλος πάντων τον σταμάτησα. Κατάλαβα ότι δεν ήτανε καλός οικοδεσπότης και γι’ αυτό δεν θα χρησίμευε για αυτές τις εσωτεριστικές σπουδές.

Έχω διηγηθεί αυτή την αφήγηση για να καταλάβετε εσείς ότι η βάση σε αυτές τις σπουδές αρχίζει με το να έχουμε φτάσει στο επίπεδο του καλού οικοδεσπότη, καλού συζύγου, καλού πατέρα, καλού αδελφού, καλού φίλου. Ο άντρας που κοιτάει το σπίτι του, η γυναίκα που φροντίζει τα παιδιά της. Και αν δεν είναι παντρεμένη η γυναίκα θα είναι καλή κόρη, καλή αδελφή ή σπιτική γυναίκα. Αν ένας είναι ελεύθερος, τουλάχιστον θα είναι ο καλός άνθρωπος που κοιτάει τους δικούς του, τους συγγενείς του. Και αν δεν έχει συγγενείς τότε θα εκτελεί τα καθήκοντα που υπάρχουν γενικά για την αν­θρωπότητα. Εάν κάποιος δεν έχει φτάσει στο επίπεδο του καλού οικοδε­σπότη, δεν χρησιμεύει για αυτές τις σπουδές. Πρέπει να είναι σωστός και ισορροπημένος άνθρωπος και όχι σεληνιακός.

Τώρα υπάρχει επίσης κάτι πολύ σημαντικό, αυτό που λέγεται μαγνη­τικό κέντρο. Μερικοί άνθρωποι κατέχουν αυτό το μαγνητικό κέντρο και άλλοι δεν το κατέχουν. Γενικά όταν αισθάνεται κανείς έλξη για αυτές τις σπουδές είναι γιατί έχει εγκατεστημένο το Μαγνητικό Κέντρο στον ψυχι­σμό του, αλλιώς δεν θα αισθανότανε καμία έλξη. Θυμάμαι πως γεννήθηκε σε μένα η έλξη για αυτές τις σπουδές. Βέβαια εγώ ειλικρινά άλλαξα σώμα θεληματικά. Άφησα το περασμένο σώμα θεληματικά αλλά αισθάνθηκα στην τωρινή μου ύπαρξη αυτό το κέντρισμα, όπως θα λέγαμε, για τις γνω­στικές εσωτεριστικές σπουδές. Όταν ακόμα ήμουνα ένα παιδί κάπου 8 ετών, πήγα στην εξοχή και ερχόμενος σε επαφή με την μεγάλη φύση, ατενί­ζοντας μια χαραυγή αισθάνθηκα μια τρομερή προαίσθηση και πόνεσε η καρδιά μου. Ένιωσα την επιθυμία για τα θεϊκά πράγματα. Σε εκείνες τις στιγμές είδα τον εαυτό μου πλήρως, για μια στιγμή μου φάνηκε σαν εγώ να έβλεπα τον εαυτό μου, είχα αυτό το κέντρο της συνείδησης. Αν έχετε αι­σθανθεί καμιά φορά αυτή την προαίσθηση, θα ξέρετε τι είναι αυτό που σας λέω. Έτσι είναι πολύ σημαντικό να δημιουργήσουμε ένα Μαγνητικό Κέ­ντρο, διότι εξ αιτίας αυτού είναι που έρχεται κανείς σε αυτό το είδος σπου­δών. Ναι αγαπητοί μου αδελφοί, αυτό που θέλουμε πριν απ’ όλα είναι να φτάσουμε στην Μονάδα της ζωής ελεύθερης στην κίνησή της.

Δυστυχώς μέσα σε κάθε άνθρωπο δεν υπάρχει μία ιερή Ατομικότητα. Αλλά σε συγκεκριμένες στιγμές υπέρτατου πόνου αισθανόμαστε ότι στο βάθος έχουμε μία ιερή Ατομικότητα. Αυτό που θέλουμε είναι να φτάσουμε στην ενότητα της ζωής να ολοκληρωνόμαστε, να μετατρεπόμαστε σε ιερά άτομα και αυτό είναι δυνατόν δουλεύοντας πάνω στον ίδιο μας τον εαυτό, αφαιρώντας τα δικά μας ψυχολογικά λάθη. Αν το πετύχουμε θα μετατρεπό­μαστε σε Ιερά Άτομα.

Η διαφορά μεταξύ ενός ανθρώπου και ενός άλλου είναι τα διάφορα Επίπεδα του Είναι. Όσο πιο κοντά είναι κανείς στην Ιερή Ατομικότητα τόσο φυσικά είναι πιο ανυψωμένος. Όσο πιο μακριά είναι κανείς από την Ιερή Ατομικότητα, τόσο πιο χαμηλό Επίπεδο του Είναι κατέχει. Η γνώση που δί­νουμε εδώ στους αδελφούς είμαι σίγουρος πως δεν θα αφομοιωθεί το ίδιο από όλους. Ο καθένας θα το αφομοιώσει σύμφωνα με το Επίπεδο του Είναι στο οποίο βρίσκεται. Μερικοί θα το καταλαβαίνουν καλύτερα, άλλοι λιγό­τερο, είναι αδύνατο να το αφομοιώσουν ή να το καταλάβουν όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Έτσι λοιπόν εφ’ όσον ο καιρός μας βιάζει, και αυτός είναι ο χειρότε­ρος δήμιος που έχουμε, θα τελειώσουμε λέγοντας ότι: Μόνο ενώνοντας το Είναι και το Ξέρω φτάνουμε στην αληθινή Κατανόηση και μόνο με την αληθινή Κατανόηση μπορούμε να δουλεύουμε με τον εαυτό μας. Για να πε­ράσουμε σε άλλο Επίπεδο του Είναι ή σε άλλα Επίπεδα του Είναι πιο υψηλά, χρειαζόμαστε να είμαστε ακέραιοι, ολοκληρωμένοι. Και αυτό είναι δυνατόν μόνο ανεβαίνοντας τα διάφορα σκαλοπάτια που αποτελούν τα επίπεδα του Είναι. Όταν ακούτε αυτή την ομιλία, μη ξεχνάτε πρώτα από όλα την ανάγκη να είμαστε ισορροπημένα άτομα, όχι κακοί οικοδεσπότες. Το μονοπάτι αρχίζει στο σπίτι και αν οι συνθήκες που έχουμε στο σπίτι εί­ναι άσχημες, τότε καλύτερα για μας. Θέλω με αυτό να πω ότι το γύμνασμα είναι ανώτερο. Όταν ζει κανείς για την εσωτερική δουλειά και μόνο για την εσωτερική δουλειά, πραγματικά όσο πιο σκληρό είναι το γύμνασμα τόσο καλύτερα.

Η ΑΡΧΗ

Για να δημιουργούμε τα εσωτερικά σώματα είναι αναγκαίο ένα μικρό τέχνασμα, που είναι με την σειρά του το μυστήριο των μυστηρίων των αρ­χαίων αλχημιστών. Αυτό το μυστήριο είναι το Αρκάνο Α.Ζ.Φ. το οποίο μπορεί να περιγραφεί συνοπτικά έτσι: «Σεξουαλική επαφή χωρίς εκσπερμά­τωση του Ένς Σέμινις». Έτσι μετατρέπεται η δημιουργική ενέργεια.

Πρώτα από όλα ο υδράργυρος δεν είναι παρά η μεταλλική ψυχή του σπέρματος. Στην αλχημεία, το σπέρμα είναι ο ακατέργαστος υδράργυρος. Λέγεται πως με αυτό το μεταποιημένο σπέρμα κατεργάζεται ο υδράργυρος που είναι η μεταλλική ψυχή του σπέρματος. Υπάρχουν τρεις τάξεις υδραρ­γύρου: 1. Ο ακατέργαστος υδράργυρος, δηλαδή το Εξιοχεχάρι ή Ιερό σπέρμα. 2. Η μεταλλική ψυχή του σπέρματος που είναι το αποτέλεσμα της μετατροπής του Λίμπιντο. Αυτή η μεταλλική ψυχή είναι δημιουργική ενέρ­γεια που ανεβαίνει από τα γαγγλιακά κανάλια της σπονδυλικής στήλης μέ­χρι τον εγκέφαλο. 3. Ο τρίτος υδράργυρος είναι ο πιο ανυψωμένος. Είναι αυτός που γονιμοποιήθηκε από το θειάφι. Στην αλχημεία το θειάφι είναι η Ιερή Φωτιά.

Οι ανατολικοί εσωτεριστές πιστεύουν πως όταν τα θετικά και αρνη­τικά ρεύματα του υδραργύρου κάνουν επαφή στο Τριβένι, κοντά στο κό­καλο του κόκκυγα, αφυπνίζουν από ηλεκτρική επαγωγή μια τρίτη δύναμη που είναι η Κουνταλίνη. Η Κουνταλίνη γνωστή μόνο σαν φιδική, δακτυλιο­ειδής φωτιά κοντά στο κόκαλο του κόκκυγα και η οποία αναπτύσσεται μέσα στο σώμα του ασκητή, αφυπνίζεται.

Η Ιερή Φωτιά ή Θειάφι, αναμειγνύεται με την μεταλλική ψυχή του Υδράργυρου και από αυτό το μίγμα αποτελείται η φωτιά που είναι αυτό που γονιμοποιήθηκε από το Θειάφι. Αυτό το μίγμα από Θειάφι και Υδράργυρο, ανεβαίνει από το νωτιαίο κανάλι μέχρι τον εγκέφαλο, αφυπνίζοντας τα ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου.

Το περίσσευμα από αυτόν τον Υδράργυρο, γονιμοποιημένο από το Θειάφι, είναι που θα πρέπει να κάνει την καταπληκτική δημιουργία των ανωτέρων υπαρξιακών σωμάτων του Είναι. Όταν ο υδράργυρος, ο γονιμο­ποιημένος από το θειάφι, κρυσταλλώνεται μέσα στον ψυχισμό και τον ορ­γανισμό μας με τις νότες Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα, Σι δημιουργείται το αστρικό σώμα. Κατά τρόπο ώστε το αστρικό σώμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά Υδράργυρος γονιμοποιημένος από το Θειάφι. Όταν δια μέσου μίας δεύτερης οκτάβας Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα, Σι κρυσταλλώνεται ο Υδράρ­γυρος γονιμοποιημένος από το Θειάφι, παίρνει την μορφή του διανοητικού σώματος. Έτσι λοιπόν το διανοητικό σώμα είναι επίσης Υδράργυρος, γονι­μοποιημένος από Θειάφι, σε μια δεύτερη οκτάβα. Επίσης ο Υδράργυρος κρυσταλλώνεται σε μια τρίτη οκτάβα με τις νότες Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα, Σι σχηματίζοντας το αιτιατό σώμα.

Αφού κάποιος έχει το Φυσικό, Αστρικό, Διανοητικό και Αιτιατό σώμα είναι ένας αληθινός άνθρωπος, δηλαδή με τις ψυχικές και πνευματι­κές αρχές ενός αυθεντικού ανθρώπου. Πριν από όλα αυτά, ήταν ένα διανοη­τικό ζώο αλλά όχι Άνθρωπος.

Ο Υδράργυρος, γονιμοποιημένος από το Θειάφι, ο τρίτος Υδράργυ­ρος είναι ο πιο ραφιναρισμένος και ο πιο σημαντικός. Διότι ο τρίτος Υδράργυρος είναι πολύ σημαντικός, είναι αυτό που θα ονομάσουμε η Αρχή, η Ελληνική Αρχή, η διάσημη Αρχή. Από αυτόν τον τρίτο Υδράρ­γυρο, που είναι η Αρχή, βγαίνουν τα υπαρξιακά σώματα του Είναι. Επίσης συναντάμε την Αρχή στον Μακρόκοσμο, Μακροκοσμική Αρχή. Αυτή η Μακροκοσμική αρχή είναι το νεφέλωμα από το οποίο βγαίνουν οι κόσμοι. Τι είναι το νεφέλωμα; Είναι η Μακροκοσμική Αρχή, ένα μίγμα από Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρο. Το Αλάτι είναι το Πνεύμα.

Το Αλάτι περιέχεται στο Ιερό Σπέρμα και εξυψώνεται με την μετα­βολή, έτσι στην Αρχή του Μικρόκοσμου υπάρχει επίσης Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρος.

-Δάσκαλε, εδώ πιο είναι το Αλάτι;

-Το Αλάτι περιέχεται στις σεξουαλικές εκκρίσεις, αλλά συμβαίνει ότι χρειάζονται εξυψώσεις, κατά τέτοιον τρόπο ώστε όταν γίνονται οι μεταβο­λές το Αλάτι επίσης μεταβάλλεται. Στην Αρχή του Μικρόκοσμου, από όπου βγαίνουν τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι, υπάρχει Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρος. Και στην Αρχή του Μακρόκοσμου υπάρχει επίσης Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρος.

Από το νεφέλωμα, από την Μακροκοσμική Αρχή, βγαίνουν οι κο­σμικές μονάδες, οι Κόσμοι. Εδώ κάτω είναι όπως είναι επάνω. Χρειάζεται το νεφέλωμα για να βγαίνουν οι Κόσμοι και για να συμβεί αυτό χρειάζεται η πρώτη ύλη, που είναι η Αρχή, που είναι το μίγμα από Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρο. Κάτω στον Μικρόκοσμο, πρέπει επίσης πρώτα να υποστεί επε­ξεργασία το νεφέλωμα με Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρο. Έπειτα από αυτό αναβλύζουν τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, όπως συμβαίνει επάνω όταν αναβλύζουν οι Κόσμοι. Αυτό που ο Μέγας Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος έκανε στο Μακρόκοσμο, πρέπει εμείς να το κάνουμε εδώ σε μι­κρό, διότι όπως είναι επάνω είναι κάτω. Με αυτόν τον τρόπο αναβλύζουν τα υπαρξιακά σώματα του Είναι.

Έτσι λοιπόν, χρειάζεται να δημιουργούμε μέσα μας την Αρχή. Η Αρχή είναι το Αλάτι συν Θειάφι συν Υδράργυρος, τόσο πάνω όσο και κάτω. Δημιουργώντας την Αρχή κρυσταλλώνονται εδώ τόσο το Φυσικό, όσο το Αστρικό, το Διανοητικό και το Αιτιατό. Ο Τρίτος Υδράργυρος, που είναι η Αρχή, είναι αυτός με τον οποίο κατασκευάζονται τα ηλιακά σώματα. Εμείς τα μελετάμε από την αλχημιστική σκοπιά, στο φως του αποκρυφι­σμού, για να φτάσουμε στην καλύτερη κατανόησή του.

Αυτός που έχει κατασκευάσει τα σώματα πρέπει μετά να τα τελειο­ποιήσει. Για να τελειοποιούνται αυτά τα σώματα χρειάζεται αναγκαστικά να εξαλείψει τον ξηρό Υδράργυρο που δεν είναι τίποτε άλλο από το εγώ. Αν δεν εξαλείψει τα εγώ, τα υπαρξιακά σώματα δεν τελειοποιούνται, δεν μπορούν να καλυφθούν από τα διάφορα μέρη του Είναι. Για να μπορούν να καλυφθούν τα σώματα από τα διάφορα μέρη του Είναι, θα πρέπει να τε­λειοποιηθούν, να μετατραπούν σε οχήματα από αγνό χρυσό. Αλλά δεν θα μπορούσαν αυτά τα οχήματα να μετατραπούν σε εργαλεία από αγνό χρυσό, αν δεν εξαλείψουμε τον ξηρό Υδράργυρο και το Θειούχο Αρσενικό. Ποιος είναι ο ξηρός υδράργυρος; τα εγώ. Ποιο είναι το Θειούχο Αρσενικό; η σαρ­κική κτηνώδης φωτιά των ατομικών κολάσεων του ανθρώπου. Αυτή η φωτιά αντιστοιχεί στο βδελυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ.

Πρέπει να εξαλείψουμε τον ξηρό Υδράργυρο και το Θειούχο Αρσε­νικό, ώστε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι, τα οποία έχουν δη­μιουργηθεί από την Αρχή της Αλχημείας, να μπορούν να μετατρέπονται σε οχήματα από αγνό χρυσό της καλύτερης ποιότητας.

Αυτά τα οχήματα από αγνό χρυσό μπορούν να καλυφθούν από τα διάφορα μέρη του Είναι. Στο τέλος όλα αυτά διαπερνώντας το ένα το άλλο χωρίς να ανακατεύονται, χρησιμεύουν σαν ένδυμα για τον δικό μας βασι­λιά, τον δικό μας εσωτερικό Χριστό. Αυτός σηκώνεται από τον τάφο του την στιγμή που υπάρχει ένα ένδυμα αυτής της τάξεως. Καλύπτεται με αυτό το ένδυμα για να εκδηλώνεται εδώ δια μέσου των αισθήσεων και να εργά­ζεται προς την ανθρωπότητα που υποφέρει. Με αυτόν τον τρόπο ο Κύριος έρχεται στην ζωή, ο κοσμικός Χριστός (δηλαδή ο εσωτερικός Μάγκνες της Αλχημείας) αναβλύζει στην ύπαρξη.

Ποια είναι η Φιλοσοφική Πέτρα; Είναι ο εσωτερικός Χριστός ντυμέ­νος με τα σώματα χρυσού. Αυτό το χρυσό περιτύλιγμα αποτελούμενο από τα σώματα, είναι το ηλιακό σώμα, το σώμα Χρυσού του ηλιακού Ανθρώ­που. Όταν κατέχει κανείς την Φιλοσοφική Πέτρα έχει πλήρη εξουσία πάνω σε όλη την Φύση. Η Φύση τον υπακούει, κατέχει το ελιξίριο της μακροζω­ίας και μπορεί να διατηρεί το φυσικό του σώμα επί εκατομμύρια χρόνια. Έτσι λοιπόν αυτός είναι ο δρόμος. Ο δρόμος βρίσκεται στον σπόρο και τί­ποτε άλλο.

Μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγ­ματα. Εφ’ όσον τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του δεν είναι τίποτε άλλο παρά Υδράργυρος γονιμοποιημένος από το Θειάφι, τότε σε αυτά τα σώματα Υδραργύρου πρέπει να εμφανιστεί ο χρυσός. Αλλά ποιος θα μπορούσε να προσκολλήσει τα άτομα χρυσού στον Υδράργυρο; Δεν θα μπορούσαν να προσκολληθούν παρά με ένα τέχνασμα, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το διάσημο Αντιμόνιο1 της Αλχημείας. Το Αντιμόνιο στην πραγματι­κότητα δεν είναι ένα άγνωστο μέταλλο στην χημεία, αλλά στην Αλχημεία είναι ένα από τα μέρη του δικού μας Είναι. Αυτό το μέρος του δικού μας Είναι ξέρει να προσκολλάει τα άτομα χρυσού στα δικά μας σώματα Υδραρ­γύρου. Έτσι αυτά τα σώματα Υδραργύρου μετατρέπονται σε σώματα αγνού χρυσού της καλύτερης ποιότητας. Όταν έχει κανείς τα σώματα αγνού χρυ­σού, λαμβάνει το σπαθί. Ήδη είναι ένας αρχάγγελος με σπαθί αγνού χρυσού της καλύτερης ποιότητας. Ένα σπαθί που στριφογυρίζει απειλητικά ρίχνο­ντας δυνατές φλόγες. Το σπαθί των αρχαγγέλων.

Έτσι λοιπόν αξίζει τον κόπο να προσκολλάμε τα άτομα χρυσού στον υδράργυρο. Και όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν υπό τον όρο να εξαλεί­φεται ο ξηρός Υδράργυρος και το Θειούχο Αρσενικό. Εάν κάποιος δεν τα εξαλείφει, απλώς δεν πετυχαίνει να τελειοποιήσει τα σώματα και να τα κά­νει από χρυσό της καλύτερης ποιότητας.

Έτσι λοιπόν όλο το μυστήριο του Μεγάλου Έργου είναι στο να ξέ­ρουμε να κατασκευάζουμε τον Υδράργυρο, μέχρι να δημιουργήσουμε την Αρχή, το εσωτερικό και ιδιαίτερο νεφέλωμα από το οποίο θα πρέπει να αναβλύσουνε τα διάφορα σώματά μας.

ΕΡ: Δάσκαλε, τι είναι οι 3 διακαύσεις από το σίδερο και την φωτιά;

ΑΠ: Οι 3 διακαύσεις από την φωτιά και το σίδερο αντιστοιχούν στο πρώτο βουνό, το δεύτερο και σε ένα μέρος του τρίτου. Οι 3 διακαύσεις του Υδραργύρου είναι 3 εξαγνισμοί από σίδερο και φωτιά. Αυτό αντιπροσω­πεύεται στο σταυρό από τα 3 καρφιά. Τα 3 καρφιά συμβολίζουνε τους 3 εξαγνισμούς από σίδερο και φωτιά. Έτσι λοιπόν οι 3 εξαγνισμοί είναι 3 διακαύσεις του Υδραργύρου.

Η πρώτη διάκαυση αντιστοιχεί στο βουνό της μύησης, η δεύτερη αντιστοιχεί στο βουνό της ανάστασης και η τρίτη αντιστοιχεί στα τελευταία 8 χρόνια του Μεγάλου Έργου. Έτσι λοιπόν όλη η δουλειά του Μεγάλου Έρ­γου συνιστάται στην προετοιμασία του Υδραργύρου: «Δώστε μας τον Υδράργυρο και θα κατορθώσουμε τα πάντα». Σε σύνθεση η δουλειά του Μεγάλου Έργου είναι έτσι.

Αλλά πως φτάνει κανείς στην ανάσταση; Μετατρέποντας τον εαυτό του σε Άνθρωπο πριν να μπει στο βασίλειο των Υπεράνθρωπων. Σχετικά με τον Άνθρωπο ένας κώδικας του Αναχουάκ λέει το εξής: «Οι Θεοί δημιούρ­γησαν τους Ανθρώπους από ξύλο και αφού τους δημιούργησαν τους ένω­σαν με την Θεϊκότητα». Δεν πετυχαίνουν όλοι οι άνθρωποι να ενωθούν με την θεϊκότητα. Πραγματικά ο άνθρωπος ενωμένος με την θεϊκότητα είναι ο Υπεράνθρωπος. Το μεγαλύτερο μέρος των μυημένων φτάνουν στο να μετα­τρέπονται σε Ανθρώπους, αλλά δεν φτάνουν στην κατάσταση του Υπεράν­θρωπου. Για να μετατρέπεται κανείς σε αληθινό Άνθρωπο πρέπει να έχει δημιουργήσει τα σώματα. Τυχαίνει να υπάρχουν πολλοί που πετυχαίνουν να δημιουργούν τα σώματα και φυσικά λαμβάνουν τις ανώτερες πνευματικές και ψυχικές αρχές, δηλαδή έχουν μετατραπεί σε αυθεντικούς Ανθρώπους. Αλλά πρέπει να σημειώσουμε ότι ακόμα δεν έχουν εξαλείψει τον ξηρό Υδράργυρο, ούτε το Θειούχο Αρσενικό. Τι έχει συμβεί δηλαδή; Δεν έχουν τελειοποιήσει αυτά τα σώματα. Δεν πέτυχαν να γίνονται αυτά τα σώματα από αγνό χρυσό. Έχουν πετύχει να τα δημιουργήσουνε, αλλά δεν έχουν πε­τύχει να τα μεταβάλλουν σε αγνό χρυσό. Έχουν γίνει Χανασμούσεν, γιατί πραγματικά δεν έχουν εξαλείψει το εγώ. Αυτές είναι αποτυχημένες περι­πτώσεις.

Ο Χανασμούσεν έχει διπλό κέντρο βαρύτητας. Ένα μέρος της συνεί­δησης είναι ο βαθύς εσωτερικός άνθρωπος, το Είναι, ντυμένο με τα σώ­ματα. Το άλλο μέρος είναι η συνείδηση μποτιλιαρισμένη μέσα στα διάφορα εγώ. Μετατρέπεται σε Λευκό και Μαύρο μάγο ταυτόχρονα. Οι Χανασμού­σεν με διπλό κέντρο βαρύτητας είναι αποβολές, αποτυχίες της Κοσμικής Μητέρας. Ο Αντραμελέκ, είναι μία περίπτωση Χανασμούσεν με διπλό κέ­ντρο βαρύτητας. Όταν κάποιος επικαλείται τον Αντραμελέκ στους ανώτε­ρους κόσμους, ανακαλύπτει ότι είναι ένας Θρόνος. Αλλά σε άλλες επικλή­σεις έρχεται ο μαύρος μάγος Αντραμελέκ, ο οποίος είναι πολύ παλιός. Έχει διπλό κέντρο βαρύτητας, είναι ένας Χανασμούσεν.

Ο Χανασμούσεν είναι μία αποτυχία του Μεγάλου Έργου, μια απο­βολή της Κοσμικής Μητέρας. Η Κοσμική Μητέρα είναι το αστρικό σημείο του ιερού σπέρματος. Είναι το λαμπερό αστέρι που αναβλύζει από το βάθος της θάλασσας, από το μεταλλικό χάος του σπέρματος. Η Στέλλα Μάρις, το πυρογενές μέρος του Υδραργύρου μας οδηγεί κατευθείαν στο Μεγάλο Έργο. Είναι αυτή που μας βοηθάει σε όλη την εργασία του Μεγάλου Έρ­γου. Η Στέλλα Μάρις είναι η Παναγία της Θάλασσας, της εσωτερικής θά­λασσας του σπέρματος που φορτωνόμαστε. Είναι από εκεί, από όπου ανα­βλύζει αυτό το γενναιόδωρο αστέρι που είναι το πυρογενές μέρος του σπέρματος. Η Στέλλα Μάρις είναι το συμβολικό αστέρι που οδηγεί τον κάθε Μάγο. Είναι αυτή που κατευθύνει το Μεγάλο Έργο, είναι το αστρικό σημείο του ιερού σπέρματος, η θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη Σάκτι.

Με αυτή πραγματοποιείται το Μεγάλο Έργο, αλλά αν κάποιος δεν εξαλείφει τον ξηρό Υδράργυρο και το θειούχο Αρσενικό δεν πετυχαίνει να ενωθεί με την θεϊκότητα. Εάν δεν υπάρχει θάνατος μετατρέπεται σε μια απο­βολή, σε μια αποτυχία. Έτσι λοιπόν το Έργο πρέπει να γίνεται σωστά.

Το Αντιμόνιο είναι διατεθειμένο να προσκολλήσει τα άτομα χρυσού στον Υδράργυρο, υπό τον όρο να εξαλείφεται με την βοήθεια της Στέλλα Μάρις ο ξηρός υδράργυρος και το θειούχο αρσενικό. Εάν το κάνουμε έτσι το Αντιμόνιο δουλεύει προσκολλώντας τον χρυσό.

ΕΡ: Δάσκαλε, είναι αλήθεια ότι περνάει κάποιος τις πρώτες μυήσεις ασυνείδητα;

ΑΠ: Οι πρώτες μυήσεις των μικρότερων μυστηρίων είναι το δοκιμα­στικό μονοπάτι, το θεμελιώδες σε εμάς είναι οι μυήσεις των Μεγαλυτέρων Μυστηρίων, η εργασία στο Μεγάλο Έργο.

Για να καταλαβαίνει κανείς τα μυστήρια του Μεγάλου Έργου, χρειά­ζεται να έχει λάβει το Ντόνουμ Ντέϊ, δηλαδή την Χάρη του Θεού. Εάν κά­ποιος δεν έχει λάβει την Χάρη του Θεού, για να μπορεί να μπει στην επι­στήμη του Μεγάλου Έργου, ακόμα και αν την μελετήσει δεν την καταλα­βαίνει. Διότι η Χάρη του Θεού συμβαίνει να φτάνει στην συνείδηση και όχι στο διανοητικό. Όλη η επιστήμη του Μεγάλου Έργου πάει στην συνείδηση, ανήκει στις λειτουργίες της συνείδησης. Δείτε ότι στην Αλχημεία μπορούμε να μιλήσουμε για όλο το Έργο.

ΕΡ: Δάσκαλε Σαμαέλ, τι είναι το Άσπρο και το Κόκκινο χρώμα που τόσο συχνά εμφανίζονται στα κείμενα της Αλχημείας;

ΑΠ: Είναι τα χρώματα που παρουσιάζει ο Υδράργυρος όταν εξατμί­ζει τα σώματα στην Χοάνη. Ποια Χοάνη; Την σεξουαλική Χοάνη. Έτσι πρώτα δίνει ένα μαύρο χρώμα, ένα άσπρο μετά, κατόπιν συνεχίζει με το κί­τρινο και κορυφώνεται με το κόκκινο. Αυτός είναι ο συμβολισμός των τριών μάγων, ο ένας μαύρος, ο άλλος άσπρος και ο άλλος κίτρινος. Λείπει το κόκκινο για να μπορούν όλοι αυτοί οι μάγοι να σηκώνονται. Το αστέρι που τους οδηγεί είναι ακριβώς η Στέλλα Μάρις που μας οδηγεί στην εργα­σία, που είναι αυτή που κάνει όλη την εργασία.

Πραγματικά αν κάποιος θέλει να μετατρέπει, ας πούμε, το αστρικό σώμα σε ένα όχημα από αγνό χρυσό, θα πρέπει να αφιερωθεί στο να εξα­λείφει τον ξηρό Υδράργυρο. Βέβαια όλα αυτά τα εγώ, που είναι βυθισμένα στο αστρικό επίπεδο, αναβλύζουν με μία τρομερά ανατριχιαστική, φρικτή δύναμη. Διαδικάζονται μέσα στην διαφθορά τους και παρ’ όλο που τα δαι­μόνια αυτά επιτίθενται βίαια πρέπει να αποσυντεθούν. Όταν συμβεί αυτό λέγεται ότι έχουμε μπει στο βασίλειο του Κρόνου, έχει αρχίσει η δουλειά της φωτιάς, της μαύρης φωτιάς που αντιστοιχεί στον Κρόνο. Όταν όλα αυτά τα στοιχεία αρχίσουν να καταστρέφονται και να αποσυντίθενται, ο Υδράρ­γυρος του αστρικού σώματος αρχίζει να ασπρίζει. Αλλά παρ’ όλο που ήδη έχει καταστραφεί το μεγαλύτερο μέρος των ανεπιθύμητων στοιχείων. Το άσπρο χρώμα σκεπάζει μόνο επιφανειακά το αστρικό σώμα. Μετά πρέπει να συνεχίσουμε την εργασία με το ίδιο το αστρικό σώμα, δουλεύοντας με τον αστρικό Υδράργυρο, εξαλείφοντας από αυτόν τον Υδράργυρο τον ξηρό Υδράργυρο. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει κάποιος να κατέχει το κίτρινο χρώμα, το χρώμα των μεγάλων μυστηρίων. Συνεχίζοντας την εργασία, θα φτάσει μία στιγμή στην οποία δεν θα έχουμε κανένα ανεπιθύμητο στοιχείο στο αστρικό σώμα, το οποίο έχει ήδη εξατμιστεί. Εφ’ όσον δε το Αντιμόνιο μπόρεσε να προσκολλήσει τα άτομα χρυσού σε αυτόν τον Υδράργυρο, τότε το αστρικό σώμα λάμπει και αποτελείται από αγνό χρυσό. Όταν είναι πλέον από καθαρό χρυσό, το καταβροχθίζει η Θεία Μητέρα Κουνταλίνη και λαμ­βάνουμε την πορφύρα, τον πορφυρό χιτώνα, την πορφύρα των βασιλέων. Ας δούμε τότε τα χρώματα: μαύρο, άσπρο, κίτρινο και μετά το πορφυρό δηλαδή το κόκκινο. Η ίδια διαδικασία γίνεται για το διανοητικό και αιτιατό σώμα.

Δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η ανάσταση του Χριστού στην καρδιά του ανθρώπου ενώ όλα αυτά τα σώματα δεν έχουν μετατραπεί σε οχήματα από αγνό χρυσό. Τα σώματα αυτά περνώντας και διαπερνώντας το ένα στο άλλο χωρίς να μπερδεύονται, δημιουργούν το διάσημο ηλιακό σώμα, το σώμα χρυσού του ηλιακού Ανθρώπου.

Το ηλιακό σώμα χρησιμεύει σαν ένδυμα για τον Κύριο, για τον εσω­τερικό Χριστό που σηκώνεται από τον κρυστάλλινο τάφο του και ξαναέρ­χεται εδώ για να εκδηλωθεί. Αυτός τυλίγεται με το χρυσό σώμα και εκφρά­ζεται στον φυσικό κόσμο σαν ένα Μαχάτμα. Γιατί ο Κύριος έρχεται σε αυ­τόν τον κόσμο; Για να δουλεύει προς την ανθρωπότητα, αυτός είναι ο σκο­πός του. Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε ήδη βλέπουμε την σημασία των μάγων και του αστεριού.

Όσον αφορά το παιδί αυτό, είναι ο εσωτερικός Χριστός. Αυτό το παιδί, παιδί που λατρεύουν οι μάγοι, πρέπει να περάσει από όλη αυτή την εργασία. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας της Αλχημείας, ο βαθύς εσωτερικός Κύριος εργάζεται τρομερά. Στο βάθος είναι ήδη ο οδηγητής του μεγάλου έργου, η ίδια η Στέλλα Μάρις εργάζεται κάτω από την διεύθυνσή του. Αυτός είναι ο αρχηγός του έργου.

Έτσι λοιπόν όταν ο βαθύς εσωτερικός Κύριος έχει τελειώσει όλο το Μεγάλο Έργο, μέσα από τον κρυστάλλινο τάφο, γεννιέται σαν ένα παιδί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Κατά την εσωτεριστική εργασία αυτός πρέπει να αναπτύσσεται, πρέπει να ζει το κοσμικό δράμα μέσα από τον εαυτό μας και να αναλάβει όλες τις διανοητικές, συγκινησιακές και βουλη­τικές διαδικασίες. Με λίγα λόγια γίνεται άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώ­πους και υποφέρει όλους τους πειρασμούς της σάρκας απ’ όλους. Πρέπει να νικήσει και να βγει θριαμβευτής. Όλα τα οχήματά του είναι ήδη από αγνό χρυσό και μπορεί κάποιος να ντύνεται με αυτά τα σώματα και να ζει στον κόσμο της σάρκας σαν αναστημένος Μύστης, θριαμβευτής του σύμπαντος. Ας ξέρουμε τότε ότι ο βαθύς εσωτερικός Κύριος, ο εσωτερικός Χριστός εί­ναι σ’ αυτόν τον κόσμο το ερέθισμα, από όλο το μεγαλείο του Θεού, διότι εί­ναι ο δικός μας αληθινός Σωτήρας.

Αυτή είναι η ουσία του Σωτήρα «Σαλβάντους» από την οποία μας μι­λάει ο Παγκόσμιος Γνωστικισμός. Αυτός είναι ο Σωτήρας αυτού του Μυη­μένου. Αυτός είναι ο Εσωτερικός Σωτήρας, ο Ηγέτης του Μεγάλου Έργου στο εσωτερικό του εργαστηρίου, ο εσωτερικός Μάγκνες της αλχημείας, ο οποίος ντυμένος με τα σώματα χρυσού, είναι η Φιλοσοφική Πέτρα, η αξιό­λογη Πολύτιμη Λίθος, το κόκκινο ρουμπίνι.

Όποιος κατέχει αυτή την Πέτρα, έχει την εξουσία να μετατρέπει τον μόλυβδο σε χρυσό. Αυτή η Πέτρα είναι πολύ εύπλαστη, ελαστική και τέ­λεια. Μπορεί να ρίξει λίπος κανείς σε ένα τηγάνι στην φωτιά και αυτό δεν χάνεται. Έτσι είναι η Φιλοσοφική Πέτρα αν την ρίξουμε στην φωτιά. Μπο­ρεί όμως να χαθεί το μεταλλικό πνεύμα της Πέτρας, που είναι ο Εσωτερικός χριστός. Το μεταλλικό πνεύμα μπορεί να εξατμισθεί. Πότε; Όταν το μέ­ταλλο λιώνει. Πότε λιώνει; Όταν χύνεται το ποτήρι του Ερμή, τότε λιώνει το μεταλλικό πνεύμα στην μεταλλική αντίδραση του χρυσού και είναι αναμφίβολο ότι ο εσωτερικός Μάγκνες φεύγει. Τότε ξέρουμε ότι έχει χάσει την Φιλοσοφική Πέτρα που την έχει διαλύσει στο νερό. Μιλώντας σε άλλη γλώσσα, έξω από το Μεγάλο Έργο, θα έλεγα ότι ο Μποντισάτβα πέφτει. Στην Αλχημεία λέγεται ξεκάθαρα ότι ρίχνεται η Πέτρα στο νερό, ότι διαλύ­εται στο νερό ημέρα Σάββατο. Να εννοήσουμε ότι το Σάββατο είναι ο Κρό­νος, δηλαδή το βασίλειο του Θανάτου. Όποιος διαλύει την Πέτρα του στο νερό τότε χάνει την Πέτρα.

Όλη η Γένεσις σχετίζεται με το Μεγάλο Έργο. Η πρώτη ημέρα της Γένεσης αντιστοιχεί στην εργασία στην άβυσσο και στην πρώτη Σφραγίδα της Αποκάλυψης. Η δεύτερη ημέρα αντιστοιχεί στην εργασία με τα νερά, το ζωτικό σώμα. Η τρίτη ημέρα αντιστοιχεί στο αστρικό. Η τέταρτη στο δια­νοητικό. Η πέμπτη στο αιτιατό. Η έκτη ημέρα αντιστοιχεί στην έκτη Σφρα­γίδα της Αποκάλυψης, στο Βουδικό ή Διαισθησιακό. Μετά η έβδομη ημέρα της Δημιουργίας, η έβδομη Σφραγίδα είναι η ημέρα της ξεκούρασης. Η ερ­γασία γίνεται σε έξι ημέρες ή περιόδους. Στην έβδομη υπάρχει ξεκούραση και στην όγδοη έρχεται η Ανάσταση του Κυρίου. Έτσι λοιπόν η Γένεση και η Αποκάλυψη αλληλοσυμπληρώνονται.

Σε σύνθεση το Μεγάλο Έργο γίνεται σε 8 χρόνια. Το ανώτερο μέρος του Μεγάλου Έργου είναι 8 χρόνια αν και η περίοδος εργασίας και ετοιμα­σίας είναι πολύ περισσότερο. Αλλά η τελευταία σύνθεση, η τελευταία περί­οδος στην οποία τελειώνει το Μεγάλο Έργο είναι 8 χρόνια. Τα 8 χρόνια του Ιώβ, τα 8 καταπληκτικά χρόνια.

Άρα το έργο γίνεται σε χρονικές περιόδους, αλλά όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν σε μία μόνο ύπαρξη εκμεταλλευμένη καλά.

Η Γένεση και η Αποκάλυψη είναι κείμενα Αλχημείας. Η Γένεση είναι για να το ζούμε τώρα στην εσωτερική μας δουλειά, το ίδιο και η Αποκά­λυψη. Η Αποκάλυψη είναι το βιβλίο της Αλχημείας.

ΕΡ: Δάσκαλε Σαμαέλ, η Αποκάλυψη στις διάφορες μεταφράσεις εί­ναι αλλοιωμένη;

ΑΠ: Αυτό είναι το μόνο που δεν έχει πειράξει κανένας. Κανένας δεν το καταλαβαίνει, κανένας δεν το πειράζει και μπόρεσε να σωθεί από την καταστροφή. Όλο το Μεγάλο Έργο βρίσκεται στην Αποκάλυψη. Η Αποκάλυψη είναι το βιβλίο της Σοφίας, το βιβλίο που βρίσκονται οι Νόμοι της Φύσης. Αλλά ο καθένας έχει την δική του Αποκάλυψη. Υπάρχει η Αποκάλυψη του Πέ­τρου, του Ιωάννη, του Παύλου και υπάρχει επίσης η Αποκάλυψη μέσα σε κάθε ένα από εμάς. Ο κάθε ένας έχει την δική του Αποκάλυψη και υπάρ­χουν δύο τρόποι για να την ζούμε: ή την ζούμε μέσα σε εμάς τους ίδιους κάνοντας το Μεγάλο Έργο ή την ζούμε με την Φύση, με την ανθρωπότητα γε­νικά. Η τωρινή ανθρωπότητα π.χ. έχει ήδη σπάσει την έκτη σφραγίδα, περι­μένει σίγουρα να σπάσει την έβδομη σφραγίδα. Όταν θα γίνει αυτό θα συμ­βεί ένας μεγάλος σεισμός, θα έρθει ο μεγάλος κατακλυσμός, η συνολική καταστροφή της φυλής αυτής. Εάν αυτό το ζούμε μέσα μας είναι τρομα­κτικό και κορυφώνεται με τον αναστημένο Δάσκαλο. Οι επτά Σφραγίδες αντιπροσωπεύουν τα επτά σώματα: φυσικό, αιθερικό, αστρικό, διανοητικό, αιτιατό, βουδικό και ατμικό.

Η Αποκάλυψη είναι βαθιά εσωτερική και πρέπει να την ζούμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Το ίδιο συμβαίνει με τα Ευαγγέλια. Τα 4 Ευαγγέλια του Χριστού είναι αλχημιστικά και είναι για να τα ζούμε μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Εφ’ όσον ο Χριστός είναι μέσα μας, πρέπει να τον βρούμε μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτός είναι ο διευθύνων όλης της εργασίας του εργα­στηρίου.

ΕΡ: Δάσκαλε, υπήρξε ο ιστορικός Ιησούς;

ΑΠ: Ο εσωτερικός Ιησούς Χριστός υπάρχει και ο ιστορικός επίσης υπήρξε. Η αξία του είναι ότι έκανε να γίνει γνωστή η διδασκαλία του εσω­τερικού προσωπικού Χριστού του κάθε ένα από εμάς, εκεί είναι η αξία του. Αυτός διέδωσε την διδασκαλία του εσωτερικού Χριστού. Στο Βούδα π.χ. η αξία του έγκειται στο ότι δίδαξε την διδασκαλία του εσωτερικού Βούδα. Ο Ιησούς της Ναζαρέτ έκανε να γίνει γνωστή η διδασκαλία του εσωτερικού Χριστού του καθένα από εμάς. Τότε αυτός είναι ο Τζέσουα και ο Τζέσουα είναι ο Σωτήρας. Η Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη πριν να γονιμοποιηθεί είναι η Μαύρη Παναγία που βρίσκεται στα υπόγεια όλων των γοτθικών μονα­στηριών. Την τιμούν με κεριά σε πράσινα κηροπήγια, με την ελπίδα ότι κά­ποια μέρα θα αφυπνισθεί το πράσινο λιοντάρι, η φωτιά. Αλλά όταν γονιμο­ποιείται από τον Λόγο είναι η Θεϊκή Μητέρα, η Θεϊκή Σύλληψη με το Παιδί στα χέρια της. Αυτό το Παιδί που κατεβαίνει γίνεται Γιος της Θεϊκής Μη­τέρας του καθενός και περιμένει την στιγμή να μπει στο σώμα μας για να αρχίσει την διαδικασία του Μεγάλου Έργου. Αυτό που μετράει είναι ο Σω­τήρας του καθένα από εμάς, ο εσωτερικός Ιησούς Χριστός, ο εσωτερικός Τζέσουά μας, ο εσωτερικός Σωτήρας μας και ο καθένας από εμάς πρέπει να βρει τον εσωτερικό Σωτήρα του.

ΕΡ: Δάσκαλε, ο Ιησούς ενσάρκωσε τον Χριστό;

ΑΠ: Ο Ιησούς της Ναζαρέτ, ο Μέγας Καμπίρ Ιησούς, έκανε το Με­γάλο Έργο και μίλησε για τον εσωτερικό Ιησού Χριστό που είναι ο Κύριος του Μεγάλου Έργου. Το Κοσμικό Δράμα είναι αυτό που πρέπει να ζήσει ο δικός μας εσωτερικός Κύριος μέσα σε εμάς τους ίδιους, εδώ και τώρα, στην εργασία του Μεγάλου Έργου. Π.χ. οι τρεις προδότες που είναι ο Ιούδας, ο Πιλάτος και ο Καϊάφας είναι τρία δαιμόνια. Ο Ιούδας είναι ο δαίμονας της επιθυμίας και ο καθένας τον φορτώνεται στο εσωτερικό του. Ο Πιλάτος εί­ναι ο δαίμονας του νου και βρίσκει πάντα δικαιολογίες και υπεκφυγές για τα χειρότερα εγκλήματά του. Όσον αφορά τον Καϊάφα είναι ο δαίμονας της κακής θέλησης σε κάθε ένα από εμάς. Ο προδότης που αλλάζει τον Χριστό, ή καλύτερα θα λέγαμε, που πορνεύει την θρησκεία. Ο Καϊάφας είναι ένας ιερέας και τι είναι αυτό που κάνει; Μετατρέπει τον βωμό σε κρεβάτια ηδο­νής, συνουσιάζεται με τις θρησκομανείς, πουλάει τα φορέματά του κλπ. Τελικά ο Ιούδας, ο Πιλάτος και ο Καϊάφας είναι οι τρεις προδότες που προ­δίδουν τον εσωτερικό Χριστό, είναι αυτοί που τον παραδίδουν στον θάνατο και όλα τα εκατομμύρια ανθρώπων που ζητάνε τον θάνατό του είναι τα εγώ του καθενός που φωνάζουν «Σταυρωθήτω, Σταυρωθήτω, Σταυρωθήτω!» Ναι! Ο βαθύς εσωτερικός Κύριός μας στεφανώνεται με στεφάνι από αγκά­θια και τον μαστιγώνουν. Αυτό πρέπει να το δει κάθε μύστης. Στο τέλος τον σταυρώνουν, κατεβαίνει από τον σταυρό και τοποθετείται στον τάφο του. Μετά, με τον θάνατό του σκοτώνει τον θάνατο και ανασταίνεται εκεί ντυ­μένος με τα σώματα χρυσού και κατέχει το ειδικό υγιεινό σώμα του. Να εκεί το μυστήριο της Φιλοσοφικής Πέτρας, μακάριος αυτός που την έχει γιατί είναι ένας αναστημένος δάσκαλος.

Τα μυστήρια του ευαγγελίου είναι για να τα ζούμε μέσα σε εμάς τους ίδιους εδώ και τώρα. Η ζωή, τα πάθη και ο θάνατος του δικού μας Κυρίου Ιησού Χριστού δεν είναι κάτι αυστηρά ιστορικό, όπως πιστεύουν οι άνθρω­ποι. Είναι κάτι άμεσα σημερινό που ο καθένας από εμάς πρέπει να πραγμα­τοποιεί στην δική του δουλειά στο εργαστήριο. Αυτή είναι η ωμή πραγμα­τικότητα του Χριστού. Δεν είναι κάτι από την ιστορία του παρελθόντος που έγινε πριν από 2.000 χρόνια, αλλά είναι κάτι για να το ζούμε τώρα και σας τα διαβεβαιώνω όλα αυτά επειδή όλα αυτά τα έχω ζήσει.

Σε αυτές ακριβώς τις στιγμές ο βαθύς εσωτερικός Κύριός μου είναι στον Άγιο Τάφο του. Στην χρονιά του 1978 ο βαθύτερος εσωτερικός Κύ­ριός μου θα αναστηθεί σε μένα και εγώ σ’ Αυτόν, για να μπορεί να γίνει το γιγάντιο Έργο που πρέπει να κάνουμε προς την ανθρωπότητα. Και θα είναι Αυτός που θα το κάνει και όχι το ασήμαντο πρόσωπό μου που δεν είναι παρά ένα εργαλείο. Αυτός καθ’ εαυτός είναι τέλειος και Αυτός το κάνει γιατί είναι τέλειος. Έτσι λοιπόν εγώ διαβεβαιώνω αυτό που έχω δει, αυτό που έχω ζήσει. Η Γένεση είναι το βιβλίο των Γνωστικών, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα.

Εγώ τον ενσάρκωσα πριν πολύ καιρό, γεννήθηκε σαν μικρό παιδί σε μένα όταν έλαβα την μύηση του Τιφερέθ. Μετά Αυτός έπρεπε να μεγαλώ­σει και να αναπτυχθεί, έπρεπε να περάσει από όλα τα δράματά του μέσα από τον ίδιο τον εαυτό του. Έτσι λοιπόν όταν μιλάω με αυτόν τον τρόπο εί­ναι επειδή γνωρίζω. Τώρα σε αυτή την στιγμή αφού πέρασα από τον Γολ­γοθά, Αυτός είναι στον ιερό Τάφο του. Εκεί πάω καμιά φορά για να φιλήσω την πλάκα του Τάφου του περιμένοντας την Ανάστασή του. Στο 1978 θα αναστηθεί για τρίτη φορά. Και λέω για τρίτη φορά γιατί εγώ έχω κάνει το Μεγάλο Έργο τρεις φορές. Το έκανα στο περασμένο Μαχανβαντάρα, δη­λαδή στην Γη-Σελήνη, πριν να αναβλύσει στην ύπαρξη η γήινη αυτή αλυ­σίδα. Μετά, στην Λεμουρία, σε εκείνη την επανάσταση των αγγέλων που έπεσαν στην ζωική γέννηση, στην ήπειρο Μου, εγώ σαν Ντιάνι Μποντισάτβα επίσης διέπραξα το λάθος να πέσω στην ζωώδη γέννηση. Έχασα την Φιλοσοφική Πέτρα. Αλλά στην ίδια την Λεμουρία την έκανα να ανα­βλύσει. Μετά στο κεντρικό οροπέδιο της Ασίας διέπραξα το λάθος, όπως έκανε ο Κόντε Θανόνι, να πάρω σύζυγο ενώ μου ήταν απαγορευμένο. Τότε ξανα-έριξα την Φιλοσοφική Πέτρα στο νερό. Τώρα σε αυτή την καινούρια ύπαρξη έκανα το Μεγάλο Έργο, κοντεύει να κορυφωθεί για τρίτη φορά η Ανάσταση του Κυρίου… για τρίτη φορά! Έτσι λοιπόν το έχω κάνει ήδη τρεις φορές, τότε έχω εμπειρία, γνωρίζω τον δρόμο, γνωρίζω τον δρόμο.

Αυτό που θέλω να πα είναι μια μεγάλη αλήθεια. Όταν για πρώτη φορά στην σελήνη επεξεργάσθηκα την Φιλοσοφική Πέτρα, η Πέτρα ήταν ισχυρή. Όταν την επεξεργάσθηκα για δεύτερη φορά ήταν πιο δυνατή. Τώρα που την επεξεργάζομαι τρίτη φορά θα είναι ακόμη πιο δυνατή, εξ’ αιτίας της εμπειρίας που απέκτησα. Να εκεί μια έξυπνη αρχή που πρέπει να κατα­λάβουμε. Ένας άνθρωπος μπορεί να μάχεται πολύ για να μετατραπεί μέχρι την ένωση με το Θεό και μέχρι εκεί προοδεύει. Αλλά μετά που ο άνθρωπος φτάνει στην ένωση με τον Θεό και που ο Θεός εκδηλώνεται σε αυτόν τον άνθρωπο, θα λέγαμε ότι από εκεί και πέρα δεν υπάρχει καμία πρόοδος. Εάν αυτός ο άνθρωπος θέλει να προοδεύει, πρέπει να οπισθοδρομήσει δηλαδή να ρίξει την Πέτρα στο νερό. Και τι συμβαίνει με την Πέτρα; Όταν η Πέτρα ξανα-έρχεται στην ζωή, έρχεται πιο ισχυρή, πιο διεισδυτική. Είναι κάτι κα­ταπληκτικό. Υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν μέχρι επτά φορές. Πιο πέρα από επτά φορές είναι επικίνδυνο, μπορεί να πέσει σε κατάρα. Εγώ το έχω κάνει τρεις φορές αλλά, ειλικρινά, δεν θα το κάνω τέταρτη. Δεν θέλω να διακινδυνέψω να χάσω πολλά αν και οι τρεις φορές που το έχω κάνει τα πράγματα μου έχουν βγει όπως έπρεπε. Αρκετά οδυνηρό! Στο κεντρικό οροπέδιο της Ασίας π.χ. όταν για τρίτη φορά έριξα την Πέτρα στο νερό έλεγα για μένα: Πόσο πάλεψα δια μέσου των αιώνων για να ξανασηκωθώ, τι τρομακτικά φορτία, τι τρομερές πίκρες! Μόνο τώρα που έχω υποφέρει πολύ, πάρα πολύ, η Φιλοσοφική πέτρα αναγεννιέται ξανά. Στο 1978 θα έχει αναγεννηθεί. Φορτώθηκα όλη την ιστορία της Άριας φυλής για να την ξα­νασηκώσω. Κατά τέτοιο τρόπο ώστε είναι πολύ οδυνηρό, είναι μια πολύ οδυνηρή διαδικασία.

Υπάρχουν μύστες που θέλοντας να κάνουν πιο διαπεραστική και πιο ισχυρή την Πέτρα, κατεβαίνουν θεληματικά, δεν πέφτουν πλέον, κατεβαί­νουν! Πως κατεβαίνουν; Παίρνουν σύζυγο ενώ δεν τους επιτρέπεται. Αλλά δεν εκσπερματώνουν το σπερματικό λικέρ, δουλεύουν με όλους τους κανόνες του Αρκάνο A.Z.F. υπό την διεύθυνση ενός Γκουρού. Χάνουν τότε την Πέτρα. Μετά από ένα χρονικό διάστημα της ξαναδίνουν ζωή, κάνουν το Μεγάλο Έργο και η Πέτρα μένει ακόμα πιο δυνατή. Πρέπει να ορίσουμε την διαφορά που υπάρχει μεταξύ μιας πτώσης και μιας καθόδου. Στο κε­ντρικό οροπέδιο της Ασίας διέπραξα το σφάλμα του Κόντε Θανόνι, πήρα σύζυγο. Αυτή είναι η απαγορευμένη ιστορία και αυτό εγώ το έκανα. Μετά από την εμπειρία αιώνων σας λέω ότι έτσι είναι το πώς πραγματοποιείται το Μεγάλο Έργο.

Ας θυμηθούμε τον Φοίνικα. Είναι καταπληκτικό πουλί, στεφανω­μένο με στεφάνι χρυσού και τα πόδια του και τα πέλματά του είναι από αγνότατο χρυσό. Η φύση το λάτρευε. Κουρασμένο με το να ζει, μετά από εκατομμύρια χρόνια, αποφάσισε να κάνει μια φωλιά από σμύρνα, λιβάνι, νάρδο και άλλα αξιόλογα κλαδιά και η αλήθεια είναι ότι Αυτοπυρπολή­θηκε. Η Φύση πάντα είναι έτσι. Αλλά μετά το πουλί Φοίνικας αναγεννή­θηκε από την στάχτη του πιο ισχυρό. Έτσι πρέπει να κάνουμε με το Μεγάλο Έργο, εφ’ όσον η Πέτρα που ρίχνεται στο νερό μένει πνιγμένη.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, τι είναι η ράβδος του Μωυσή, αυτή που μετατράπηκε σε φίδι;

ΑΠ: Έτσι όπως ο Μωυσής μετέτρεψε την ράβδο σε φίδι, έτσι επίσης εμείς πρέπει να μετατρέψουμε την ράβδο σε φίδι. Έτσι όπως ο Μωυσής σή­κωσε το φίδι πάνω στην ράβδο και αυτό μετατράπηκε στην ίδια την ράβδο, έτσι επίσης αυτό που χρειαζόμαστε είναι να σηκώσουμε την ράβδο μέσα σε εμάς τους ίδιους. Ο Γιος της ράβδου είναι ο εσωτερικός Χριστός. Πρέπει να τον σηκώσουμε μέσα σε μας τους ίδιους. Να τον σηκώσουμε σημαίνει να δημιουργήσουμε τα ανώτερα σώματα του Είναι. Πρέπει να τα ζούμε όλα εδώ. Ενσαρκώνοντας τον εσωτερικό Χριστό, έρχεται να ζήσει σε αυτόν τον κόσμο και τον παρακολουθούνε και μεγαλώνει σαν άνθρωπος μεταξύ των ανθρώπων και δέχεται όλους τους πειρασμούς. Πολύ κοπιαστικό. Αυτός πρέπει να αναλάβει όλες τις διανοητικές, βουλητικές, συγκινησιακές, σε­ξουαλικές διαδικασίες και οποιουδήποτε άλλου είδους λειτουργίες. Και με­τατρέπεται σε Άνθρωπο γιατί πετυχαίνει να νικήσει όλα τα σκοτάδια, να εξαλείψει το εγώ και να θριαμβεύσει στον εαυτό του. Αυτός είναι ο άξιος κάθε δόξας, είναι ο Σωτήρας, ο Κύριος. Γι’ αυτό είναι άξιος της κάθε δόξας. Μπροστά σ’ Αυτόν οι 24 Γέροι (τα 24 μέρη του βαθιού εσωτερικού μας Εί­ναι), οι 4 Άγιοι (τα 4 ανώτερα μέρη του Είναι μας που σχετίζονται με τα 4 στοιχεία), όλοι ρίχνουν τα στέμματά τους στα πόδια του Αρνιού, διότι μόνο Αυτός είναι άξιος κάθε δόξας και τιμής. Και το αίμα του (το οποίο είναι η φωτιά) είναι το θυσιασμένο Αρνί, το οποίο θυσιάζεται ζώντας μέσα σε κά­ποιον, θυσιάζεται εντελώς. Γίνεται ένας κανονικός και συνηθισμένος άν­θρωπος και παλεύει με τους πειρασμούς, με τις επιθυμίες, με τις σκέψεις, με όλα. Και κανένας δεν τον αναγνωρίζει μέχρι που θριαμβεύει. Γι’ αυτό λέγε­ται: Αρνί του Θεού που εξαλείφει τις αμαρτίες του κόσμου.

Αυτός είναι ο Γνωστικός Εσωτερικός Χριστιανισμός αλλά καλά εν­νοούμενος. Έτσι λοιπόν Αυτός είναι ο Σωτήρας, Αυτός που μας σώζει. Μας εξαγοράζει από την Φωτιά, διότι Αυτός ο ίδιος είναι το πνεύμα της Φωτιάς και χρειάζεται ένα αλαβάστρινο ποτήρι σαν δοχείο για να εκδηλωθεί. Αυτό το δοχείο είναι τα σώματα αγνού χρυσού που πρέπει να δημιουργούμε. Το να το καταλάβουμε αυτό είναι τρομερό διότι φτάνουμε όπου πρέπει να φτάσουμε, δηλαδή να μετατρεπόμαστε σε Ηλιακούς Ανθρώπους, σε Αληθι­νούς Ανθρώπους, στον Χριστό Άνθρωπο.

Αυτό δεν είναι ζήτημα ανοδικής εξέλιξης, ούτε καθοδικής εξέλιξης. Αυτό είναι ζήτημα βαθιάς εσωτερικής επανάστασης. Αυτό ξεφεύγει από το δόγμα της ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης. Αυτό ανήκει στο Μεγάλο Έργο και είναι γι’ αυτόν τον λόγο επαναστατικό.

ΕΡ: Δάσκαλε Σαμαέλ, εξαρτάται από την θέληση;

ΑΠ: Βέβαια, η θέληση! Η γέννηση είναι θέληση, πρέπει να αφιερώ­σουμε τελείως την ζωή μας στο Μεγάλο Έργο, μέχρι να το πετύχουμε, μέ­χρι να μετατραπούμε σε Ηλιακούς Ανθρώπους. Αυτό είναι εκείνο που θέλει ο Ήλιος, μια συγκομιδή από Ηλιακούς Ανθρώπους. Αυτό είναι εκείνο που τον ενδιαφέρει. Έτσι λοιπόν να συνεργαζόμαστε με τον Ήλιο μέχρι να με­τατρεπόμαστε σε Ηλιακούς Ανθρώπους. Αυτό που θέλει Εκείνος είναι μια συγκομιδή από Ηλιακούς Ανθρώπους, αυτό είναι εκείνο που τον ενδιαφέ­ρει!

---

1 Σ.Μ. Μέταλλο αργυρόλευκο.