Γνωμικά

Αν κρύψεις μία σταγόνα αλήθεια θα αναγκαστείς να καταφύγεις σε ένα ωκεανό ψεμάτων.

Είτε σας αρέσει είτε όχι, ο άνθρωπος είναι «κατασκευασμένος» σαν ένα μίγμα διαβόλου-θεού. Είναι ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ικανός για τα μεγαλύτερα εγκλήματα αλλά και για τις μεγαλύτερες αλτρουιστικές θυσίες.
Αυτό όλο εκφράζεται μέσα από μία έννοια που λέγεται ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ. Πρόκειται για τον ελαττωματικό ψυχισμό μας ο οποίος διαστρεβλώνει τις αρετές σε ακραίο αρνητικό ή ακραίο θετικό βαθμό καθιστώντας τις δράσεις μας υπερβολικές και παράλογες.
Την έννοια αυτή αποφεύγουν «όπως ο διάβολος το λιβάνι» να την αποδεχθούν όλοι οι άνθρωποι. Ακόμα και οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι ασχολούνται με το θέμα αυτό από μία ελαφριά, επιφανειακή και πολιτικά ορθή οπτική.
Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να κρύβουν αυτό που πραγματικά είναι. Με λίγα λόγια λένε ψέματα ακόμα και στον εαυτό τους.
Και ξεκινώντας από το «μικρό» ψέμα του ότι είναι ΜΟΝΟ καλοί, αναγκάζονται να συνεχίσουν σε έναν καταρράκτη ψεμάτων που καλύπτει την ψυχολογική πραγματικότητά τους.
Θέλετε να αρχίσετε να ξεφεύγετε από την ψυχολογική μιζέρια που σας έχει ρίξει ο πολυδιαφημισμένος σύγχρονος πολιτισμός μας;
Σταθείτε μπροστά στον ψυχολογικό σας καθρέπτη και αρχίστε να βλέπετε τον εαυτό σας έτσι όπως είναι. Σας διαβεβαιώνω ότι σας περιμένει μεγάλη ανακούφιση.

Ουμπούντου

Η λέξη, στην γλώσσα της νοτιοαφρικανικής φυλής Xhosa, σημαίνει ή υποτίθεται ότι σημαίνει ανάλογα με την ερμηνεία «υπάρχω γιατί υπάρχουμε», ή «είμαι επειδή είμαστε», ή «όλοι μαζί μπορούμε» ή «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι αν έστω ένας από εμάς είναι στενοχωρημένος», κλπ, κλπ, κλπ.
Μαζί με τη ερμηνεία της λέξης αναρτώνται και δακρύβρεκτες, συγκινητικές ιστορίες για τα παιδάκια που όλα μαζί τρώνε το φαγητό που τους δίνουν σαν έπαθλο αγώνα ή για τα αθώα παιχνίδια που παίζουν πάλι όλα μαζί.
Και φυσικά γίνεται σύγκριση μεταξύ των κακών λευκών και των καλών μαύρων αφρικανικών μικρών φυλών, τονίζοντας την «ουμπούντου» φιλειρηνική και φιλαδελφική διάθεση των ιθαγενών.
Όμως, μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο αποκαλύπτει ότι οι Xhosa δεν ήταν και τόσο «ουμπούντου» όταν ήρθαν σε επαφή με τους λευκούς αποικιοκράτες. Συνολικά έκαναν εφτά πολέμους κατά των λευκών και κάποιων άλλων φυλών (πριν ηττηθούν ολοκληρωτικά όπως ήταν φυσικό), ενώ διέπραξαν καταστροφές, σφαγές και λεηλασίες. Ακόμα και εμφύλιες διαμάχες συνέβησαν μεταξύ τους.
Θα μου πείτε αφού τους καταπίεζαν και τους εξαθλίωναν δεν θα αντιστεκόντουσαν; Δεν θα έκλεβαν ζώα για να επιζήσουν; Δεν θα σκότωναν τους καταπιεστές τους;
ΦΥΣΙΚΑ θα το έκαναν. Και φυσικά θα έκαναν και αγριότητες, αφού ο πόλεμος αφυπνίζει το θηρίο μέσα στον άνθρωπο.
Όμως για αυτό ακριβώς κάνω την ανάρτηση.
Όλοι έχουν την τάση να στέκονται στην επιφάνεια. Όλοι λένε ωραίες ιστοριούλες για αγάπη, συναδέλφωση και παρόμοια που συμβαίνουν τριγύρω. Και κλείνουν σφιχτά μάτια και αυτιά ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΝΤΑΣ το γεγονός ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι έχουν δύο φύσεις:
Η πρώτη φύση, η επιφανειακή, είναι η καλή. Όλοι αγαπάνε τα παιδιά τους, τους φίλους τους, το σπίτι τους, το χωριό τους, την πατρίδα τους. Και για όσο διάστημα ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΕΙΣ κάποιον αυτός θα είναι χαρούμενος, ευγενής και πολιτισμένος.
Η δεύτερη φύση, η βαθύτερα κρυμμένη, είναι η κακή. Στις κατάλληλες συνθήκες οι άνθρωποι μετατρέπονται σε τέρατα, σκοτώνουν, βιάζουν, εξαπατούν, λεηλατούν, καταστρέφουν και σκορπούν τον πόνο και την απελπισία σε όσους είναι πιο αδύναμοι από αυτούς.
Εξάλλου υπάρχει και μία κοινότατη φράση (γνωστή τουλάχιστον τους μεγαλύτερους) που το αποδεικνύει αυτό: «Εγώ είμαι καλός. Γίνομαι χαλί να με πατήσεις. Αν όμως με πειράξεις…».
Έτσι όταν διαβάζετε παρόμοιες ιστορίες να «κρατάτε μικρό καλάθι». 
Σας παραπληροφορούν γιατί κρύβουν εκείνο που δεν πρέπει να κρύβεται. Κρύβουν το γεγονός ότι μέσα μας, ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΖΩΝΤΑΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, υπάρχει ένα τεράστιο και αιμοδιψές θηρίο. Υπάρχει το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ μας ΕΓΩ, το οποίο πρέπει να κατηγορείτε κάθε φορά που ακούτε για σφαγές, λεηλασίες, εξανδραποδισμούς και όποιο άλλο φρικτό κατόρθωμα των σημερινών «πολιτισμένων».
Γιατί όσα εγκλήματα κάνουν οι εκάστοτε «κακοί» μπορείτε ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ να τα κάνετε και εσείς όταν βρεθείτε στις κατάλληλες συνθήκες, αφού όταν όλα πάνε καλά όλοι «ουμπούντου» είμαστε…

Γνωμικά

Μην λες σε όλους τα βάσανά σου. Οι μισοί αδιαφορούν και οι άλλοι μισοί χαίρονται.

Στους ανθρώπους αρέσει να κλαίγονται. Όπου βρεθούν και όπου σταθούν μιλάνε για τα βάσανά τους.
Αυτό λέγεται «ψυχολογικό τραγούδι».
Δεν μιλάω για την περίπτωση που θα βρεθείς με κάποιον και θα του αναφέρεις το πρόβλημα της στιγμής, επάνω στην συζήτηση. Μιλάω για την συνεχή, εκνευριστική επανάληψη μιας σχεδόν ίδιας ιστορίας όπως η παρακάτω:
«ΑΧ, πόσο έχω υποφέρει στην ζωή μου. Πόσο έχω δουλέψει, πόσο με έχουν ξεγελάσει. Έμενα που είμαι τόσο καλός και πάντα βοηθάω τους άλλους, κανένας δεν μου συμπαραστέκεται ενώ αξίζω καλύτερο μισθό, προαγωγή, αναγνώριση από την κοινωνία».
Όλοι οι άνθρωποι τραγουδούν αυτό το τραγούδι συνέχεια. Το επαναλαμβάνουν συνεχώς σιωπηλά μέσα τους πράγμα που τους δημιουργεί μία εσωτερική μιζέρια και δυστυχία. Και «πετάνε την σκούφια τους» όταν μπορέσουν να βρουν έναν ακροατή για να το τραγουδήσουν δυνατά.
Και πραγματικά, όταν «τραγουδάτε» τον «πόνο» σας οι μισοί αδιαφορούν επειδή είναι απασχολημένοι με το δικό τους «ψυχολογικό τραγούδι» το οποίο δεν αφήνετε να «τραγουδήσουν».
Και επίσης πραγματικά, όταν «τραγουδάτε» τον «πόνο» σας οι άλλοι μισοί χαίρονται γιατί όταν τους τραγουδάτε τα βάσανά σας  αυτό τους δίνει την ευκαιρία να αισθανθούν ΠΙΟ έξυπνοι, ΠΙΟ τυχεροί, ΠΙΟ καλοί, κλπ από εσάς.
Και επειδή όσα και να πείτε ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να σας βοηθήσει στην πραγματικότητα, καλόν θα ήταν να αρχίσετε να σκέφτεστε τι σημαίνει ένα άλλο γνωμικό. Το «η σιωπή είναι χρυσός». Και μάλιστα θα συμπλήρωνα «η εσωτερική και η εξωτερική σιωπή είναι χρυσός».

Ο Κύριος της άμαξας

Έχω «ξοδέψει πολύ μελάνι» προσπαθώντας να δείξω ότι ο κύριος αίτιος της σημερινής παγκόσμιας αθλιότητας βρίσκεται πολύ πιο κοντά σας από ότι νομίζετε.
Ναι, οι πολυεθνικές, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, οι δικτάτορες και βασιλιάδες και γενικά οι «έχοντες και κατέχοντες» δημιουργούν τους πολέμους, την πείνα, την φτώχεια, την καταπίεση, τις σφαγές και τους εξανδραποδισμούς που ζουν και βασιλεύουν στον «πολιτισμένο» κόσμο μας με τις τόσες «δημοκρατικές και ανθρωπιστικές» ανησυχίες ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ.
Αλλά όπως λέει η παροιμία: τον κλέφτη τον αναγνωρίζει ένας άλλος κλέφτης».
Μέσα στον ψυχισμό σας ζουν και βασιλεύουν πολυεθνικές, διεφθαρμένοι πολιτικοί, δικτάτορες, βασιλιάδες, «έχοντες και κατέχοντες». Και ο μόνος λόγος που εσείς δεν είσαστε ανάμεσά τους είναι ότι απλά ΔΕΝ ΣΑΣ ΔΟΘΗΚΕ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ.
Αν ήσασταν, έστω και ελάχιστα, ειλικρινείς με τον εαυτό σας θα παραδεχόσασταν αυτό το γεγονός. Απλούστερο παράδειγμα, για να κάνετε κάποια δουλειά στο σπίτι παίρνετε έναν «φθηνό» μετανάστη, ο οποίος δεν πληρώνει ΙΚΑ και συνήθως βρίσκεται παράνομα εδώ. Πρόκειται για ξεκάθαρη δουλεία και καπιταλιστική εκμετάλλευση ενός πιο αδύνατου από εσάς.
Είναι ακριβώς το ίδιο είδος δουλείας και εκμετάλλευσης που υφίστασθε και εσείς σήμερα από την «ανθρωπιστική» ΕΕ, τους «θεσμούς» της και τους ντόπιους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους οποίους επιμένετε να ψηφίζετε τυφλά, σαν καλοί και υπάκουοι καταναλωτές/πρόβατα/ψηφοφόροι.
Όλα αυτά στηρίζονται και δικαιολογούνται σε ένα απόλυτο και παγκόσμιο γεγονός: οι άνθρωποι βρίσκονται σε μία κατάσταση ισχυρού ψυχολογικού ύπνου. Η τόσο κακαρισμένη «ανθρώπινη συνείδηση» είναι σκλαβωμένη στο πολυαγαπημένο μας ΕΓΩ. Κοιμάται βαθιά, υπακούει απόλυτα στα πάθη της και κατηγορεί τους άλλους για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ο ύπνος είναι τόσο βαθύς και το ΕΓΩ τόσο δυνατό, ώστε ακόμα και όσοι υποπτεύονται ή αποδέχθηκαν το παραπάνω απόλυτο και παγκόσμιο γεγονός ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ. Το πολύ-πολύ να ονειρεύονται ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους ή ότι επειδή «κάνουν καλές σκέψεις και έχουν καλές προθέσεις» προοδεύουν ψυχολογικά και στο τέλος θα ξεφύγουν από αυτήν την γήινη κόλαση.
Όμως δεν είναι τόσο απλό να ξεφύγεις από την γήινη κόλαση:
-Πρώτα πρέπει να πληροφορηθείς ότι είσαι ένας σκλάβος.
-Έπειτα να αποδεχθείς ως πραγματικότητα το γεγονός.
-Κατόπιν να αποφασίσεις να εργαστείς σκληρά για την ψυχολογική απελευθέρωσή σου από το αγαπημένο σου ΕΓΩ.
Ένα τέτοιο πολύ γενικό και πολύ αόριστο (όπως είναι φυσικό) σχέδιο απελευθέρωσης μπορείτε να παρακολουθήσετε στο βίντεο, στο τέλος της ανάρτησης.
Σε γενικές γραμμές η όλη διαδικασία έχει ως εξής:
1) Ο άνθρωπος αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά στην ζωή του.
2) Πληροφορείται από διάφορες πηγές για την ψυχολογική σκλαβιά του.
3) Ψάχνει, αποφεύγοντας τις διανοητικές και ψυχολογικές παγίδες, για τον τρόπο με τον οποίο θα απελευθερωθεί.
4) Τέλος, μετά από πολύ αγώνα και αναζήτηση, «πεθαίνει» σαν ύλη, σαν ΕΓΩ και «γεννιέται» σαν πνεύμα, σαν Συνείδηση.
Τότε είναι που ο Κύριος (η Αφυπνισμένη Συνείδηση) της άμαξας (του ανθρώπου-ύλη), θα «αναλάβει τα ηνία» και το ανθρώπινο ταξίδι θα τελειώσει στον Πραγματικό Σκοπό του, ο οποίος περιγράφεται σαν Παράδεισος, Θέωση, Ανώτεροι Κόσμοι, Φως κλπ, ανάλογα με τις διανοητικές πεποιθήσεις του καθενός.
Ελπίσω να πάρετε το καλύτερο (για εσάς) από αυτό το ωραίο βιντεάκι, στο οποίο δυστυχώς ο ήχος είναι λίγο χαμηλός.
https://www.youtube.com/watch?v=LMP8MrDksiQ

Πώς το δύο γίνεται ένα…

by iro
 Όλα τα πράγματα στην ζωή έχουν δύο πόλους. Τον θετικό και τον αρνητικό. Και σχετικά με τα αντικείμενα, ανάλογα με την χρήση τους μπορούν να γίνουν όπλα για καταστροφή ή για δημιουργία. Για παράδειγμα το μαχαίρι μπορεί να σκοτώσει, αλλά μπορεί και να κόψει κάτι χρήσιμο. Τα παραδείγματα πολλά, αλλά εδώ θα σταθώ στο θέμα της επιλογής.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχουμε Γνώση για την χρήση που κάνουμε στα αντικείμενα και να μην αμφιταλαντευόμαστε. Όταν είμαστε αποφασισμένοι για την αρνητικότητα-καταστροφή, ας είμαστε… Το ίδιο και για την θετικότητα-δημιουργία. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι και εμού συμπεριλαμβανομένης, βρισκόμαστε σε μία ενδιάμεση κατάσταση χλιαρότητας. Ούτε κρύοι, αλλά ούτε και ζεστοί… Κάπου ανάμεσα παραπαίουμε και ανάλογα με το που φυσάει ο άνεμος, πηγαίνουμε από το ένα άκρο στο άλλο και το χειρότερο είναι ότι νομίζουμε ότι αυτό είναι το σωστό…
Οι καταστάσεις γύρω, μας σπρώχνουν σε ανάλογες δράσεις και αντιδράσεις, αλλά γιατί θα πρέπει εμείς να είμαστε έρμαια αυτών των καταστάσεων;
Πού είναι η προσωπική μας Βούληση;
Πού είναι η Αποφασιστικότητά μας;
Πού είναι η Δύναμή μας;
Και σχετικά με εμένα, θα ταυτίσω πλήρως τις παραπάνω αρετές (Βούληση, Αποφασιστικότητα, Δύναμη) με την Αντικειμενική Ηθική που υπάρχει στον εσωτερικό μου κόσμο, αλλά στην οποία κάνω τα στραβά τα μάτια όποτε δεν εξυπηρετεί το Εγώ μου… Και που φυσικά, ΠΟΤΕ δεν το εξυπηρετεί…
Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη Κεφ.3 παρ. 15-16 λέει το εξής: “…Όφειλες να είσαι κρύος ή ζεστός. Επειδή είσαι χλιαρός, θα σε κάνω εμετό… ”!!!
Οπότε κλείνοντας, να δηλώσω ότι από την στιγμή που θα Αποφασίσουμε, αυτόματα παύουμε να είμαστε διπλοί και το δύο γίνεται ένα!!!