Αναζητώντας την ειρήνη

Τι είναι η ειρήνη;
Ίσως με ένα τραγούδι θα μπορούσαμε να την τραγουδήσουμε. Στ' αλήθεια τίποτα δεν θα υπήρχε χωρίς αυτήν. στην σύγχρονη εποχή η ειρήνη αποτελεί ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα θέματα. Ο άνθρωπος του σήμερα βλέποντας απειλητική την πραγματικότητα ενός τρίτου πολέμου ψάχνει, αγωνίζεται για να μπορέσει να πετύχει την παγκόσμια ειρήνη. Αν θελήσουμε να δούμε από πιο κοντά όλες αυτές τις προσπάθειες ειρήνης καθώς και την πραγματικότητα των γεγονότων ϋα διαπιστώσουμε μερικά ακατανόητα. Το ενδιαφέρον του σημερινού ανθρώπου για την ειρήνη είναι πολύ πιο έντονο καθώς εκδηλώνεται με τις τόσες ειρηνιστικές προσπάθειες. Όμως η σκληρή πραγματικότητα των εξοπλισμών συνεχίζει. Είναι παράδοξο πως μετά από τόσες πορείες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συμφωνίες για την ειρήνη, οι πολεμικές βιομηχανίες παράγουν πιο προηγμένα όπλα και ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών γίνεται όλο και πιο έντονος. Πολλοί φωνάζουν για την ειρήνη, όλοι την θέλουμε, αλλά τότε γιατί να ζούμε κάτω από την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου;
Αν κάποιος μας ρωτήσει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά αμέσως συγχυσμένοι ή πειραγμένοι θα απαντήσουμε: άλλοι φταίνε, άλλοι είναι οι υπεύθυνοι, αυτοί που έχουν θέσεις ή συμφέροντα κ.λπ. Πάντα στην ζωή βρίσκουμε κάποιον άλλο που φταίει ή έχει συμφέροντα. Το ίδιο θα κάναμε αν είχαμε κάποια θέση ή εξουσία. Πάντα θα μιλούσαμε για κάποιους άλλους ακόμα κι αν φτάναμε να γίνουμε στρατηγοί ή αρχηγοί κράτους. Τα γεγονότα της ζωής έρχονται να μας αποδείξουν πράγματα περίεργα. Ο μικρός επαναστάτης του χθες, έγινε ο εφαρμοστής της τάξης του σήμερα. Ο μικρός ειρηνιστής μπορεί να μετατραπεί στον αυριανό πολεμιστή, αξιωματικό, στρατηγό. Αναλογιστήκαμε ποτέ ότι εμείς οι ίδιοι που τώρα φωνάζουμε για την ειρήνη θα μπορούσαμε αύριο, μέσα από κάποια προπαγάνδα, να φωνάζουμε για την αναγκαιότητα ενός πολέμου; Μπορέσαμε να καταλάβουμε με ποιο τρόπο στην ειρηνιστική πορεία που συμμετείχαμε καταλήξαμε να σπάμε βιτρίνες πετώντας πέτρες; Αντιληφθήκαμε με ποιο τρόπο μια ειρηνική διάθεση έφτασε να εκδηλωθεί με βίαια και καταστροφικά συνθήματα; Πολλοί άνθρωποι κατέληξαν να γίνουν αυτό που δεν ήθελαν ή αυτό που αντιπαθούσαν. Κι όλα αυτά γιατί; Μήπως αυτό που ξέρουμε για τον εαυτό μας είναι πολύ λίγο σε σχέση μ' αυτό που δεν ξέρουμε; Ποιος δεν παραξενεύεται με την σκληρότητα του σε μια έξαρση θυμού ή ζήλειας, ποιος θα πίστευε ότι ήταν ικανός να κάνει όσα έκανε σε μια στιγμή φόβου και απελπισίας. Πολλοί κατέληξαν στην φυλακή χωρίς να το καταλάβουν; Πολλοί είδαν τον εαυτό τους να δρα ανεξέλεκτα. Όσο δε γνωρίζουμε τον εαυτό μας θα συνεχίζουμε στην πιθανότητα του λάθους, της καταστροφής, του πολέμου. Βρίσαμε τον καλύτερο φίλο μας, γιατί; Ούτε το καταλάβαμε. Θίξαμε ένα αγαπημένο πρόσωπο με υπερβολική σκληρότητα, πώς; Δεν ξέρουμε. Για να μπορέσουμε πραγματικά να πετύχουμε να εξυπηρετήσουμε την ειρήνη χρειάζεται να καταλάβουμε ότι υπάρχουν τρεις απόψεις της ειρήνης που αλληλοεπηρεάζονται αμοιβαία και που χρειάζεται να βρίσκονται σε ισορροπία για να μπορέσει αυτό το πολύτιμο αγαθό να λάμψει στην Γη.
Υπάρχει πρώτα η σχέση του ανθρώπου με την εξωτερική ειρήνη έτσι όπως την εννοούμε στην καθημερινή ζωή. Σε αυτή την πρώτη σχέση ή πρώτο επίπεδο ειρήνης υπάγονται οι διαθέσεις μας για την ειρήνη, οι ειρηνιστικές πορείες, διαδηλώσεις, συμφωνίες κ.λ.π. Εδώ ανήκουν οι παγκόσμιες ειρηνιστικές κινήσεις και οι προσπάθειες για την ειρήνη και το πάγωμα των εξοπλισμών. Όλα αυτά σίγουρα χρησιμεύουν.
Αλλά χωρίς την ισορροπία με τα δύο άλλα επίπεδα μπορούμε πολύ εύκολα από ειρηνιστές να μετατραπούμε σε φίλους του πολέμου, να φωνάζουμε δηλαδή για την ειρήνη αλλά κατά βάθος θα χαιρόμαστε με τον πόλεμο. Έτσι ενώ πολλοί φωνάζουν για την ειρήνη, επίσης δέχονται αδιαμαρτύρητα το φοβερό ψυχολογικό βομβαρδισμό με βιαιότητα, από την τηλεόραση, κινηματογράφο κ.λ.π. Πηγαίνουμε σε μια πορεία ειρήνης και στο γυρισμό απολαμβάνουμε μια «δυνατή» πολεμική ταινία ή ένα βίαιο αστυνομικό έργο. Μελαγχολούμε για την ομορφιά της ειρήνης και το βράδυ παίζουμε στα ηλεκτρονικά μια σκληρή μάχη, ξεχνώντας ότι τα συστήματα των ηλεκτρονικών είναι παρμένα από συστήματα αεράμυνας και αερομαχίας.
Ξεχνάμε ότι η ειρήνη είναι το αντίθετο της βίας και ότι η βία υπάρχει έξω, αλλά υπάρχει και μέσα μας. Όταν το καταλάβουμε αυτό, μπορούμε να περάσουμε στο δεύτερο επίπεδο αναζήτησης: Η ειρήνη του ατόμου προς τους συνανθρώπους του. Η αίσθηση της ειρήνης προς το περιβάλλον και προς τους άλλους σπάνια είναι αντιληπτή για το σημερινό άνθρωπο. Σε αυτό το επίπεδο αναζήτησης γίνεται αντιληπτό ότι εμείς, ως προς το περιβάλλον και τους άλλους, βρισκόμαστε ψυχολογικά σε πόλεμο. Η καθημερινή δουλειά, η σκληρή ζωή, οι οικογενειακές υποχρεώσεις, τα προβλήματα και οι στεναχώριες προκαλούν εσωτερικά μια αίσθηση μάχης με το περιβάλλον. Μια αίσθηση ανταγωνισμού και σύγκρουσης με τους συναδέλφους, το αφεντικό, τους συγγενείς, τους φίλους για κάποια θέση, χρήματα, κοινωνική καταξίωση. Αν αναλύσουμε την ψυχολογική μας κατάσταση θα δούμε ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση επιθετικότητας ή άμυνας ως προς το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, αλλά ποτέ σε κατάσταση ειρήνης. Έτσι, έστω και αν υπάρχει εξωτερική ειρήνη, εμείς δεν την γευόμαστε, δεν την ζούμε. Πόσες φορές τις τελευταίες μέρες νιώσαμε ευτυχισμένοι, χαλαροί, σε ειρήνη με το περιβάλλον και τους γύρω μας. Πόσες φορές αντίθετα νιώσαμε ένα κουραστικό άγχος, σφίξιμο στην καρδιά, πόνο στο στομάχι ή ένταση σε όλο μας το σώμα;
Μα θα μου πείτε οι άλλοι... Εδώ ερχόμαστε πάλι στους άλλους, αυτούς που φταίνε για όλα. Αλλά εμείς, γιατί δεν καθορίζουμε την ζωή μας; Πότε θα πάρουμε τον εαυτό μας, την ύπαρξη μας στα χέρια μας; Πότε θα σταματήσουμε να λέμε οι άλλοι, οι γονείς, οι φίλοι, οι συνεργάτες με κάνουν δυστυχισμένο; Πότε θα καταλάβουμε ότι εμείς, όσο και αν «προσπαθούν» οι άλλοι, έχουμε το δικαίωμα και ΜΠΟΡΟΥΜΕ να είμαστε ευτυχισμένοι,σε ειρήνη;
Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται να περάσουμε στο τρίτο επίπεδο αναζήτησης που είναι η σχέση του ατόμου με τον εαυτό του. Ας στραφούμε προς τον εαυτό μας, προς τα μέσα. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο!
Ο εαυτός μας... αυτός ο άγνωστος... Είμαστε σε ειρήνη με τον εαυτό μας; Είμαστε σε κατάσταση ειρήνης και ευτυχίας; Είμαστε σε κατάσταση εσωτερικής ομορφιάς; Αν δεν βρισκόμαστε σε ισορροπία με τον εαυτό μας και δεν γνωρίζουμε αυτό που είμαστε, τότε περνάμε την ζωή μας μαζί με έναν άγνωστο: τον εαυτό μας!
Αυτή η ειρήνη είναι η πιο όμορφη, γιατί είναι η βάση που καθώς αντανακλά προς τα άλλα δύο επίπεδα τους δίνει σκοπό και δύναμη. Η ειρήνη στον εαυτό μας, η ειρήνη με τον εαυτό μας. Αλλά πώς θα μπορούσαμε να την πετύχουμε; Ας δούμε μια στιγμή μέσα μας... στρέφοντας το ενδιαφέρον και την προσοχή προς το εσωτερικό μας...
Βλέπουμε κατ' αρχήν τι δεν είναι η ειρήνη μέσα μας. Αυτή η ασταμάτητη διαδοχή επιθυμιών, παθών, φόβων κ.λπ., κάνει τον άνθρωπο να διαδικάζεται σύμφωνα με τις μηχανοποιήσεις του παρελθόντος και με τα σχέδια του μέλλοντος και τον απομακρύνει από αυτό που είναι η ειρήνη.
Μηχανοποίηση είναι αυτή η ανεξέλεγκτη εσωτερική κατάσταση, που ΘΕΛΕΙ, ΦΟΒΑΤΑΙ, ΜΙΣΕΊ, ΑΝΤΙΠΑΘΕΊ κ.λ.π. αλλά χωρίς ούτε εμείς οι ίδιοι να ξέρουμε γιατί και πώς. Χωρίς να είμαστε ικανοί να την ελέγξουμε. Τα πράγματα ψυχολογικά μας συμβαίνουν. Ας αναλογιστούμε πόσες φορές θυμώσαμε ενώ δε θέλαμε, βρίσαμε ενώ προσπαθούσαμε να κρατηθούμε, πόσες φορές ξαγρυπνήσαμε από φόβο ή από στεναχώρια ξεσπάσαμε σε ασταμάτητα κλάματα. Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι είμαστε μόνο αυτές οι μάταιες και επιφανειακές μηχανικότητες; Ας πιστέψουμε ό,τι θέλουμε, αλλά ας ακούσουμε την καρδιά μας. Υπάρχει κάτι μέσα μας! Ας θυμηθούμε την παιδική αθωότητα και αντιληπτικότητα μας! Ας θυμηθούμε την εσωτερική ομορφιά και την ευτυχία που νιώσαμε! Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό; ομορφιά αλλά και αθωότητα, ευτυχία αλλά και αφέλεια, περίεργη αγνότητα. Από εδω μπορούμε να συμπεράνουμε: Υπάρχει μέσα μας κάτι, θα το ονομάσω απλά Ουσία, που αποτελεί την πραγματικότητα μας, την παιδική ομορφιά και αθωότητα. Αλλά αυτή δεν ξέρει, είναι αγνή, γεγονός που την οδηγεί στην μηχανοποίηση σύμφωνα με τους τρόπους συμπεριφοράς που της μαθαίνει το περιβάλλον.
Πώς εκδηλώνεται αυτή η ουσία μέσα μας; Ας προσέξουμε ότι αν δεν προσέχουμε, δεν καταλαβαίνουμε ή δεν αντιλαμβανόμαστε τίποτα. Τι ακούγεται τώρα από το δρόμο...; Τι άρωμα μυρίζει ο χώρος...; Είναι σκληρά εκεί που καθόμαστε...; Τι χρώμα έχει ο τοίχος απέναντί μας...;
Η ικανότητα αντίληψης δια μέσου των αισθήσεων στηρίζεται σε αυτό που απλά ονομάζουμε προσοχή. Αν δεν προσέχεις, ακούς, αλλά δεν ακούς. Κοιτάς[1], αλλά δεν βλέπεις[2]. Ένας απρόσεκτος μαθητής δε μπορεί να καταλάβει το μάθημα κι αν κάποιος διαβάζει αφηρημένα, δεν καταλαβαίνει το κείμενο. Δηλαδή χωρίς προσοχή δεν μπορούμε να καταλαβαίνουμε τίποτα.
Αλλά αν οι αισθήσεις και ο νους «καταλαβαίνουν» μόνο με την χρήση της προσοχής μας, τότε η ζωή δεν είναι το ίδιο με την προσοχή και δεν είναι το ίδιο με την εσωτερική αίσθηση ότι ζούμε...
Μα θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ειρήνη; Αυτήν την στιγμή υπάρχει μέσα μας ειρήνη; Αν ναι, γιατί; Κι αν όχι, γιατί; Όλες αυτές οι εσωτερικές μηχανικές διαδικασίες (μηχανικές σκέψεις, ανεξέλεγκτα συναισθήματα, ακατανόητες αντιδράσεις) έχουν κατορθώσει να πλαστογραφήσουν την ζωή καταναλώνοντας αυτήν την πολύτιμη προσοχή, την Ουσία. Πώς θα νιώθαμε την ειρήνη μέσα μας; Η Ουσία στον εαυτό της, η Ουσία για τον εαυτό της, η ζωή για την ζωή...
Πρακτικά πώς μπορεί να γίνει; Υπάρχουν δύο δουλειές που μπορούμε να κάνουμε για να γευτούμε την ομορφιά και την ειρήνη της Ουσίας μέσα μας. Η πρώτη δουλειά μας είναι να χρησιμοποιήσουμε την Ουσία που υπάρχει σε μας. Χρειάζεται να την ενεργοποιήσουμε μαθαίνοντας να προσέχουμε. Μαθαίνουμε να προσέχουμε μέσω των αισθήσεων διαχωρίζοντας ότι άλλο είναι να προσέχεις και άλλο να σκέφτεσαι. Η προσοχή ή Ουσία χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις θα πρέπει να μάθει να ξεφεύγει από την διαδικασία της σκέψης και στην συνέχεια να καταλάβει ότι άλλο είναι η προσοχή, άλλο οι αισθήσεις και άλλο ο νους.
Σαν δεύτερη δουλειά πρέπει να μάθουμε να κατανοούμε και να σταματάμε την μηχανικότητα μέσα μας:
ΘΕΣΗ +ΑΝΤΊΘΕΣΗ = ΣΥΖΗΤΗΣΗ = ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ = ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ = ΛΥΣΗ
Οι μηχανικές διαδικασίες της ζωής βασίζονται σε υποκειμενικές συνήθειες που διδαχτήκαμε από το περιβάλλον. Αυτές οι υποκειμενικές συνήθειες στηρίζονται και υπάρχουν λόγω της φαινομενικής διαφοράς τους. Υπάρχουν συνήθειες όμορφες ή ευχάριστες, όπως υπάρχουν και συνήθειες άσχημες ή δυσάρεστες. στην διάρκεια της ζωής ο καθένας από μας έχει διάφορες συνήθειες, που πολλές από αυτές είναι αντίθετες από των συνανθρώπων μας. Έτσι οι άνθρωποι καταλήγουν να φαίνονται διαφορετικοί και φτάνουν να συγκρούονται για μια συνήθεια τους.
Κατά βάθος όμως τι συμβαίνει; Τι είναι μια όμορφη και μια άσχημη συνήθεια, τι είναι μια όμορφη και μια άσχημη μηχανοποίηση; Είναι δύο τρόποι για να κοιμάται η ουσία, δύο τρόποι για να μην ζούμε την πραγματικότητα. Αυτοί οι δύο τρόποι, λόγω της φαινομενικής διαφοράς τους, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι πρέπει να αποφεύγουμε τον ένα (τον δυσάρεστο) και να επιδιώκουμε τον άλλο, δηλαδή τον ευχάριστο. Κι όμως αν δούμε ειλικρινά την ζωή μας, θα δούμε ότι ευχάριστο και δυσάρεστο, απόλαυση και πόνος είναι πάντα συνδεδεμένα και έρχονται διαδοχικά. Απολαμβάνουμε και μετά πονάμε, επειδή δεν απολαμβάνουμε. Χαιρόμαστε και στην συνέχεια νιώθουμε λυπημένοι, όταν τελειώσει το ευχάριστο γεγονός. Πολλές φορές μετά από μεγάλες χαρές νιώθουμε μια παράξενη απογοήτευση ή πίκρα.
Εκείνο που συμβαίνει με αυτό το παιχνίδι της δυαδικότητας είναι ότι η ουσία μπερδεύεται και κοιμάται όλο και περισσότερο κλεισμένη σε αυτές τις φυλακές. Μια όμορφη και μια άσχημη φυλακή, μια όμορφη και μια άσχημη αυταπάτη. Πολλές φορές η ίδια η ζωή έρχεται να μας το δείξει μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Έτσι, μπορούμε σε διαφορετικές στιγμές της ζωής μας να έχουμε εντελώς αντίθετες συνήθειες, γούστα κ.λπ., χωρίς αυτό να μας οδηγήσει στην ευτυχία ή στην απελευθέρωση της ουσίας μας. Αλλά η ειρήνη;
Η ειρήνη βρίσκεται κλεισμένη στην Ουσία. Όταν αυτή δρα ελεύθερη από τον εαυτό της, τότε γευόμαστε τις καταπληκτικές δυνάμεις, υπεραισθήοεις και αρετές της, τότε γευόμαστε την πραγματική ειρήνη και την αληθινή αγάπη.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] Το κοιτάζω στα αρχαία ελληνικά σημαίνει κοιμάμαι.
[2] Τα μάτια κοιτούν αλλά το μυαλό βλέπει.

Ανάλυση λέξεων ψυχολογίας

Στα βιβλία και στα επεξηγηματικά κείμενα, χρησιμοποιούνται κάποιες λέξεις, οι οποίες μπορεί να γίνουν "στραβά" αντιληπτές από τον αναγνώστη. Έτσι εδώ παρατίθενται οι περιγραφές των λέξεων αυτών. τα κείμενα πάρθηκαν από εγκυκλοπαίδεια.

Μυθομανία: Παθολογική τάση αφήγησης ψεμάτων και επινόησης παραμυθιών.

Παραλήρημα: Σύνολο παράλογων ή και ασυνάρτητων ιδεών που εμφανίζονται κατά την εξέλιξη ψυχικών παθήσεων. Θεμελιώδες στοιχείο είναι η ιδέα που επιβάλλεται στο πνεύμα του πάσχοντος σαν η πιο εμφανής αλήθεια και δύσκολα ξεριζώνεται με αντίθετα επιχειρήματα. Οι παραληρητικές ιδέες διαφέρουν από τις λανθασμένες ιδέες γιατί επιδρούν στις πράξεις. Π.χ. επιτίθεσαι αναίτια στον υποτιθέμενο εχθρό σου. Όμοιες ιδέες εκφράζουν οι πάσχοντες από παραλήρημα καταδιώξεως. Άλλοι, πάσχοντες από παραλήρημα μεγαλείου νομίζονται πλούσιοι, βασιλείς κ.λ.π. Στο παραλήρημα αυτοκατηγορίας (συχνό στην μελαγχολία) ο ασθενής έχει την γνώμη ότι είναι ανάξιος, ένοχος κ.λ.π.

Οξύ παραλήρημα: Βλέμμα θολωμένο, άτονη φυσιογνωμία. Ο πάσχων είναι βυθισμένος σε ένα είδος νάρκης από όπου βγαίνει για να εκφράσει τις ασυνάρτητες και παράδοξες ιδέες που τον διακατέχουν.

Εγωισμός: Η υπερβολική αγάπη για τον εαυτό. Τάση της βούλησης ή ψυχική διάθεση, στην οποία το άτομο βλέπει μόνο το δικό του συμφέρον αδιαφορώντας για τους άλλους. Βάση της πράξεως πρέπει να είναι όχι η επί μέρους ηδονή, αλλά το καλώς εννοούμενο συμφέρον του ανθρώπου. Στην ακραία του μορφή ο εγωισμός είναι άρνηση της ηθικής (ιμοραλισμός).

Παράνοια: Ανοησία, μωρία, παραφροσύνη. Πρωτοπαθής ψυχική πάθηση στην οποία οι ασθενείς έχουν ιδέες καταδίωξης και μεγαλομανίας εναλλάξ. Λάθος τρόπος σκέψης που προέρχεται από έμφυτη ψυχική ιδιοσυστασία, την παρανοϊκή (εγωισμός, υπερτροφία του εγώ, απόλυτη και αποκλειστική αυτοπεποίθηση, δυσπιστία απέναντι στους άλλους). Ο παρανοϊκός παραλογίζεται σε κάποιες ιδέες ενώ σε άλλες είναι λογικός και μετρημένος. Παρερμηνεύει την συμπεριφορά του πλησίον του, τον υποπτεύεται, τον φοβάται, του αποδίδει κακές προθέσεις για το άτομό του.

Σοφιστεία: Διαστροφή της αλήθειας. Λανθασμένος συλλογισμός που γίνεται με σκοπό την απάτη.

Ματαιοδοξία: Η ιδιότητα του ματαιόδοξου. Είναι εκείνος που επιζητεί «ματαίαν δόξαν» υπερηφανευόμενος για ανύπαρκτα ή ασήμαντα πράγματα.

Αυτοεμπιστοσύνη: Η πίστη κάποιου για τις ικανότητές του.

Άνθρωποι και άγχος

Αν ρίξουμε μια ματιά στους ανθρώπους που ζουν κυρίως στις μεγαλουπόλεις, δηλαδή στους ίδιους μας τους εαυτούς, τι θα δούμε; Ανθρώπους βιαστικούς με τα νεύρα τεντωμένα και γεμάτους άγχος. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Καταλήγουμε να ζητάμε την εναλλακτική λύση μέσα από τις υπεκφυγές και τις απατηλές υποσχέσεις που μας δίνει η ζωή. Αλλά η αλήθεια είναι ότι γυρνάμε ασταμάτητα σ' ένα φαύλο κύκλο. Έχουμε όμως τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά την πραγματικότητα της ζωής;

Ο άνθρωπος είναι μια μηχανή που η λειτουργία της στηρίζεται στην ύπαρξη πέντε κέντρων: Του νοητικού, συγκινησιακού, κινητικού, ένστικτου και σεξουαλικού. Τα πέντε αυτά κέντρα δουλεύουν, το καθένα, με δικιά τους ενέργεια, που τους εξασφαλίζει σωστή και αρμονική λειτουργία. Σπατάλη αυτής της ενέργειας σημαίνει κακή λειτουργία στα ίδια και διαταραχή της ισορροπίας του ανθρώπου. Έτσι μετά π.χ. από μία έντονη συζήτηση αισθανόμαστε νοητική κούραση ή και στη πονοκεφάλους. Αυτό που συνέβη είναι ότι ξοδέψαμε τη νοητική μας ενέργεια. Επίσης, μετά από κοπιαστική σωματική εργασία, αισθανόμαστε έντονη κόπωση που οφείλεται στο ότι η ενέργεια του κινητικού κέντρου ξοδεύτηκε. Αυτό είναι ένας από τους λόγους που μας κάνουν να βλέπουμε τη ζωή κουραστική και γεμάτη από αξεπέραστα προβλήματα.

Ποια είναι όμως η πρακτική λύση για το φαινομενικά άλυτο αυτό πρόβλημα; Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις της ζωής με πραγματική ηρεμία; Είναι δυνατόν τα πέντε κέντρα να διατηρήσουν τις ενέργειες τους και να έλθουν σε ισορροπία. Σαν αποτέλεσμα θα υπήρχε χαλάρωση με την οποία θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας απέναντι στα γεγονότα της ζωής. Και πόσο εύκολα ή δύσκολα μαθαίνει κανείς τη χαλάρωση; Όσο εύκολα ή δύσκολα μαθαίνει ένα μικρό παιδί να περπατά κάνοντας τα πρώτα του βήματα.

Ξεκινάμε να μάθουμε τη χαλάρωση όχι σ' ένα χώρο που υπάρχει ένταση ή στους θορυβώδεις δρόμους της πόλης, αλλά κάπου σε ένα ήσυχο μέρος, στο σπίτι μας ή στην εξοχή. Μία πολυθρόνα ή το κρεβάτι μας θα μας χρησιμεύσουν να εξασκηθούμε στην αρχή. Καθισμένοι ήσυχα και προσπαθώντας να διώξουμε την κούραση της ημέρας και τις αρνητικές σκέψεις που πιθανόν να έχουμε, φανταζόμαστε ότι οι μυς του σώματος, ξεκινώντας από τα πόδια, χαλαρώνουν όλο και πιο πολύ. Επιμένοντας στην αίσθηση του χαλαρού σώματος μπορούμε πραγματικά θα βρεθούμε σε μια ήρεμη κατάσταση. Οι πρακτικές ή τρόποι χαλάρωσης, είναι πολλές. Εδώ θα δοθούν οι πιο απλές, που μπορούν να εφαρμοστούν εύκολα από όλους.

Άλλη πρακτική είναι η εξής: Στρέφουμε την προσοχή μας στην καρδιά και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να ακούμε τους κτύπους της και να την αισθανόμαστε. Πραγματικά η ηρεμία της καρδιάς κυριεύει όλο μας το σώμα. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να συγκεντρωθούμε στην αναπνοή μας, που σιγά-σιγά θα γίνεται ρυθμική και ήρεμη. Έτσι οδηγούμαστε σε βαθιά χαλάρωση. Η χαλάρωση αυτή καταρχάς επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε ευκολότερα την πίεση από το περιβάλλον. Γινόμαστε λιγότερο βίαιοι στις αντιδράσεις μας και τα γεγονότα μας επηρεάζουν λιγότερο. Το αποτέλεσμα αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αυξηθεί και να σταθεροποιηθεί μία μόνιμη κατάσταση ηρεμίας.

Όταν επιτευχθεί η χαλάρωση και γίνει κτήμα μας, όταν δηλαδή μπορούμε να παραμένουμε χαλαροί για μεγάλο χρονικό διάστημα άσχετα με το περιβάλλον (αν δουλεύουμε ή αν είμαστε μόνοι) έχουμε την δυνατότητα να στρέψουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας χωρίς περισπασμούς. Από εκεί αρχίζει η δουλειά με τον εαυτό μας ξεκινώντας καταρχάς από την παρατήρηση των καθημερινών σφαλμάτων μας.

Αρχαία Συνειδησιακή Γλώσσα

Είναι λίγο πολύ γνωστό, σε εκείνους οι οποίοι ασχολούνται με «εσωτερικά θέματα», ότι υπάρχουν αλήθειες-αξιώματα μερικές από τις οποίες θα αναφέρω παρακάτω:
1) Υπήρξαν μεγάλοι πολιτισμοί στο παρελθόν.
2) Στην κατοχή τους είχαν σημαντικές γνώσεις, οι οποίες σήμερα έχουν πλέον «χαθεί» στο μεγαλύτερο μέρος τους.
3) Οι αρχαίες αυτές γνώσεις ήταν κρυφές για τους αμύητους και ολοφάνερες για τους ιερείς και τους μυημένους (δηλαδή τα συνειδητά άτομα).
4) Υπήρχαν διάφοροι τρόποι-συστήματα μετάδοσης της γνώσης π.χ. χορός, μουσική, μύθοι, θέατρο, γλυπτική κ.λ.π.
5) Η γραφή, με τα σύμβολα και τις έννοιες που έκρυβαν, ήταν ένα τέτοιο σύστημα μετάδοσης αλλά και επικοινωνίας. Επέτρεπε την ασφαλή ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των μυημένων, ακόμη και αν ανήκαν σε διαφορετικούς πολιτισμούς και μιλούσαν διαφορετική γλώσσα.
Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός είναι ένας τέτοιος μεγάλος πολιτισμός. Οι πρόγονοί μας κατείχαν τις κοινές σε όλους γνώσεις ηθικής, θρησκείας και κυρίως ψυχολογίας, μερικές από τις οποίες είναι: πολλαπλό εγώ, δουλειά πάνω στον εαυτό μας, καταστροφή ελαττωμάτων, αλχημεία, ανώτερα σώματα και η κατασκευή τους κ.λ.π. Αν λοιπόν εξετάσουμε από αυτή την οπτική γωνία το αλφάβητό μας και την γλώσσα μας θα συλλέξουμε κάποιες ενδείξεις. Αυτές θα επιβεβαιώσουν εκείνα τα οποία στην αρχή θεώρησα ότι είναι πραγματικότητα (έστω και στο παρελθόν).
Ας κάνουμε λοιπόν ένα αστρικό ταξίδι για να μελετήσουμε στα Ακασικά αρχεία ένα γεγονός του παρελθόντος: Βρισκόμαστε στον περίβολο ενός αρχαίου μυητικού κέντρου. Στην πόρτα του ΝΑΟΥ, οι δύο φύλακες-κολώνες με γυμνά σπαθιά απαγορεύουν την είσοδο στους αμύητους. Δεξιά στέκονται οι Μυημένοι. Αριστερά οι Μαθητές. Χαμηλότερα στο κέντρο της αυλής οι Δόκιμοι του Εξωτερικού Κύκλου. Σήμερα θα μιλήσει ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ-ΙΕΡΕΑΣ. Βλοσυρός και αμίλητος βγαίνει και στέκεται στην πόρτα του ΝΑΟΥ. Κοιτάζει γύρω αυστηρά και σηκώνει τα χέρια του. Νεκρική σιγή επικρατεί στον χώρο. Και αυτός παίρνοντας μια βαθιά ανάσα αναγγέλλει με σιγουριά στο ακροατήριο:
ΑΡΧΩΝ
-Οι Μύστες κοιτάζονται με νόημα παίρνοντας εκφράσεις επιβεβαίωσης στα πρόσωπά τους.
-Οι Μαθητές πέφτουν σε σκέψεις αναλύοντας σιωπηλά τα δεδομένα.
-οι Δόκιμοι του Εξωτερικού Κύκλου κοιτούν τον Γέροντα, καχύποπτοι για τηΝ διανοητική του κατάσταση.
Τι -άραγε- να εννοούσε ο Δάσκαλος; Ή έστω τι θα μπορούσε να εννοεί; Ας ξαναγυρίσουμε στην εποχή μας. Ανοίγω ένα παλιό δωδεκάτομο λεξικό του 65, και αντιγράφω τα βασικά νοήματα των γραμμάτων:
Α: «Είναι το πρώτον γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου και αποτυποί την κυριοτέραν φωνήν των ανθρώπων, οίτινες δι'ενός Α εκφράζουν χαράν ή θλίψην,ως δε παρετηρήθη εν τη ελληνική γλώσσα αι πρώται λέξεις των αντιλήψεων και αναγκών αρχίζουσιν από Α ή περιλαμβάνουν αυτό: άρτος, αήρ, πατήρ, μάτερ κ.α.»
Προφορά: «…λέγεται γαρ ανοιγομένου του στόματος επί πλείστον και του πνεύματος άνω φερομένου προς τον ουρανόν...»[1]
Θρησκεία: «…θρησκευτικώς το Α σημαίνει την αρχή ενώ το Ω το τέλος, μαζί δε τα δύο γράμματα συμβολίζουν το ΤΕΛΕΙΟΝ, την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ...»
Αλχημεία: «Οι αλχημισταί εμιμήθησαν τον συμβολισμόν του Α και του Ω, καθιερώσαντες την λέξιν ΑΖΩΤ, ήτις αποτελείται από το Α και τα τελευταία γράμματα του λατινικού (Ζ), του ελληνικού (Ω), και του εβραϊκού (Τ) αλφαβήτου. Η λέξις αύτη εσήμαινε το αναγκαίον στοιχείον δια την εύρεσιν της λίθου των σοφών». Είναι δε γνωστό ότι σε σταυρό σχήματος Ταυ σταυρώθηκε ο Χριστός.

Άλεφ ή ελέφ: «Αρχικόν σύμβολον του Α, εικονογράφηση κεφαλής βοός (ταύρου)».
Στις εσωτερικές διδασκαλίες ο ταύρος αντιπροσωπεύει τον Δημιουργικό Λόγο, τον λάρυγγα όπου δημιουργείται ο Λόγος. Ο Λόγος κατεβαίνει προς την ύλη δημιουργώντας κόσμους. Ο άνθρωπος έχει το καθήκον να αντιστρέψει την ενέργεια (Α) και να την επιστρέψει πίσω στον ουρανό, αρχίζοντας έτσι το αλχημικό έργο της επιστροφής στον Πατέρα μέσω του Υιού-Λόγου.
Α: «θεός του θανάτου των Μάγια».
Ρ: «εις τα αιγυπτιακά ΡΑ σημαίνει Θεός Ήλιος, εις τα εβραϊκά Ραμπί σημαίνει Δάσκαλος».
Χ: «Η αρχική του μορφή ήτο +(ο σταυρός)». Ο απόστολος Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα σε σταυρό σχήματος Χ. Ο σταυρός επίσης συμβολίζει την ένωση, την διασταύρωση. Μέσω αυτής είναι δυνατή η αλχημική παραγωγή της Φιλοσοφικής Λίθου. Διασταυρώνεται η θέση με την αντίθεση, ο άντρας με την γυναίκα( σεξουαλική αλχημεία), το θετικό με το αρνητικό, για την παραγωγή της κατανόησης, της ευφυίας, της ΓΝΩΣΗΣ. Δια-σταυρώνονται επίσης τα πάθη του ανθρώπου με την θέληση για επιστροφή και μετάνοια, με αποτέλεσμα την δημιουργία αρετών. Έτσι δημιουργείται από τον μόλυβδο της προσωπικότητας ο χρυσός του πνεύματος, Το Χ συμβολίζει το θάνατο στο σταυρό (κατανόηση) του κακού ανθρώπου-ύλη, ώστε να γεννηθεί ο άνθρωπος-πνεύμα.
Ω: «εκφράζει έκπληξη, χαρά, λύπη κ.λ.π. Μία από ης πρώτες μορφές του είναι και το ». Αυτό το σύμβολο χρησιμοποιείται και για τον ήλιο από τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα στην αστρολογία.
Ν: «εις τα σημιτικά Νούν σημαίνει Ψάρι, και εις τα αιγυπτιακά Νούτ ονομάζεται η θεά Νύχτα». Το ψάρι είναι σύμβολο του ζώδιου του νερού, αλλά και σύμβολο του Χριστού κατά τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού.
Μετά λοιπόν την παράθεση των ανωτέρω, το τελικό συμπέρασμα για τις έννοιες που απεκόμισαν όσοι άκουσαν τον Δάσκαλο ίσως να ήταν το εξής:
Α = «Όποιος επιθυμεί να ΕΙΝΑΙ, όποιος αναζητά το Γνώθι σ’ Αυτόν, χρειάζεται την Φιλοσοφική Λίθο. Γι' αυτό πρέπει, μετατρέποντας τις ενέργειες τις οποίες λαμβάνει από την Φύση ή Πατέρα να τις επιστρέφει στον Εσωτερικό Δάσκαλο».
Ρ = «Αυτό γίνεται με την βοήθεια του προσωπικού Δάσκαλου-Ηλιακού Πνεύματος.»
Χ = «Απαιτείται η σταύρωση του εαυτού και των προσωπικών ελαττωμάτων, ώστε να θανατωθεί ο άνθρωπος-ύλη και να αναγεννηθεί το πνεύμα».
Ω = «Τότε μετατρέπεται κανείς σε Θεό-Ήλιο-Δάσκαλο».
Ν = «Η συνολική εργασία γίνεται στα μυθικά νερά της φύσης, τα οποία είναι και η αρχή όλων των όντων (σεξουαλικά νερά-ενέργεια), μέσα στη νύχτα (δηλαδή στο υποσυνείδητο μας όπου βρίσκονται κρυμμένα τα ελαττώματα μας). Όποιος επιτύχει σε αυτή την εργασία γίνεται ΑΡΧΩΝ του εαυτού του αλλά και της φύσης (αφού μετατρέπεται σε Θεο-Ηλιο-Δάσκαλο)».
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η σύνδεση των παραπάνω εννοιών είναι αυθαίρετη γιατί αναφέρονται στοιχεία από διαφορετικούς πολιτισμούς οι οποίοι απέχουν πολύ μεταξύ τους μέσα στον χώρο αλλά και στον χρόνο. Πρέπει λοιπόν πρώτα να δούμε από ποια άποψη βλέπουμε το θέμα:
-Αν τα πάντα δημιουργήθηκαν από την ύλη τότε δεν υπάρχει ανάγκη απάντησης. Όλα αυτά που αναφέραμε απορρίπτονται χωρίς συζήτηση, είναι φαντασίες και παραμύθια για μικρά παιδιά και το μόνο που υπάρχει είναι αυτά που αντιλαμβανόμαστε με τις (υπερβολικά ατελείς όπως γνωρίζετε) αισθήσεις μας.
-Εάν όμως δεχτούμε σαν αιτία της δημιουργίας μια ανώτερη δύναμη, μία Διάνοια, τότε είναι αναγκαστική η αποδοχή της παρακάτω σειράς συλλογισμών:
1) Η Διάνοια ή Θεός έφτιαξε το σύμπαν και τον άνθρωπο.
2) Ο άνθρωπος, άσχετα με την περιοχή που ζει και με τον πολιτισμό του, έχει στον ψυχισμό του τις ίδιες αξίες (συνείδηση) και τις ίδιες ανάγκες.
3) Στην ανάγκη του για έρευνα και ανακάλυψη του σκοπού της ύπαρξής του θα καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα και θα χρησιμοποιήσει διαφορετικά ίσως σύμβολα, αλλά τις ίδιες έννοιες όπως συμβαίνει π.χ. στα μαθηματικά: Πριν από λίγα χρόνια στάλθηκε στο διάστημα ένας δορυφόρος ο οποίος μετέφερε έναν δίσκο με μηνύματα για όποιον εξωγήινο πολιτισμό μπορεί να συναντούσε στο ταξίδι του μέσα στον γαλαξία. Βασικό «γράμμα» της «γραφής» του δίσκου ήταν η δομή του υδρογόνου. Το σκεπτικό των επιστημόνων ήταν απλό: Ένας ανεπτυγμένος πολιτισμός θα μπορούσε, παρά την διαφορετική γλώσσα και συμβολισμούς που θα χρησιμοποιεί, να «διαβάσει» το μαθηματικό μήνυμα αφού είναι σίγουρο ότι θα αναγνώριζε το πανταχού παρόν στο σύμπαν υδρογόνο.
Ίσως να συμφωνήσεις ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συνέβαινε κάποτε ή και ότι μπορεί να συμβαίνει ακόμα. Ή ίσως να απορρίψεις αυτή την πιθανότητα, θα προτιμούσα όμως να δια-Σταυρώσεις τις πληροφορίες αυτές με όσα γνωρίζεις. Έτσι ίσως υπάρξει μέσα σου γέννηση κατανόησης και νέων ιδεών.
Γιατί μην ξεχνάς αυτό που λέει ο Επίκτητος:
«Η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο τολμηρή φαντασία»
ή το:
«Ότι κάποιος μπορεί να το σκεφτεί, ένας άλλος μπορεί να το κάνει»
ή αυτό που λέει ο Τσουανγκ-Τσού:
«Αν δεν βλέπεις κάτι δεν σημαίνει ότι αυτό δεν υπάρχει».

Παραπομπες
[1] Η αρχαία γλώσσα δεν είναι απλά μία φωνητική επικοινωνία. Κάθε γράμμα έχει συγκεκριμένη ηχητική αξία (π.χ. ω και ο: ω-μέγα και ο-μικρό) καθώς και διαφορετική αριθμητική αξία. Προφέρεται με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με τις έννοιες που μεταδίδει και προσδιορίζει ακόμη και συναισθήματα. Έτσι με την προφορά του Α το ανθρώπινο πνεύμα κατευθύνεται προς τον ουρανό. Η λέξη πνεύμα σημαίνει ταυτόχρονα πνοή και ψυχική διάθεση, ανάσα και μυαλό.

Η εποχή του Υδροχόου, Ο Ερκόλουμπους, Η Συντέλεια.

Η εποχή του Υδροχόου, Ο Ερκόλουμπους, Η Συντέλεια.

Νοστράδαμος:
-Το έτος 1999[1],τον έβδομο μήνα[2], θα έρθει από τον ουρανό ένας μεγάλος βασιλιάς του τρόμου…
-Το μεγάλο αστέρι θα καίει επτά ημέρες και το σύννεφο θα δείξει δύο ήλιους…

Θιβετανική προφητεία[3]:
-Η καταστροφή θα έλθει μετά την εκθρόνιση του 13ου Δαλάι Λάμα

Μάδερ Σίφτον, προφήτις του Μεσαίωνα:
-Όταν οι γυναίκες φορέσουν παντελόνια σαν τους άνδρες.
Όταν θα κόψουν τα μαλλιά και τις μπούκλες τους,
Όταν οι εικόνες θα κινούνται σαν ζωντανές,
Όταν τα πλοία θα κολυμπούν σαν ψάρια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας,
Όταν οι άνθρωποι θα πετούν στον ουρανό σαν πουλιά, τότε ο κόσμος θα κυλιστεί στο αίμα.....

Από το βιβλίο του Ντίνο Κρασπεδόν «Η επαφή μου με τα ούφο»:
-Σύντομα θα μπει στο σύστημά μας ένας άλλος ήλιος…
-Είναι ένα σώμα τερατωδών διαστάσεων, που θα γίνει σύντομα ορατό στην κατεύθυνση του Καρκίνου. Δεν θα εκπέμψει φως παρά μόνον όταν μπει στο ηλιακό σύστημα...
-Οι τροχιές των πλανητών θα αλλάξουν. Η γη θα μπει μεταξύ Άρη και Δία. Ένας δορυφόρος του Άρη θα μετατραπεί σε δορυφόρο της Γης ή θα διαλυθεί και θα πέσει σε κομμάτια πάνω στην Μικρά Ασία, Ευρώπη, βόρεια Αφρική, κεντρική Αμερική...
-Το ανθρώπινο είδος έφτασε ένα σημείο ανάπτυξης στο οποίο πρέπει να εξαφανιστεί...
-Απαιτείται η εμφάνιση στη Γη μιας νέας ράτσας με αρκετή εγκεφαλική δύναμη...


Προφητεία των ινδιάνων Χόπι:
-Έμαθα από τους Μάγους, μου είπανε: κοίταξε αυτά τα δύο άστρα στον ουρανό... ...λένε πως όταν αυτά τα άστρα αλλάζουνε θέση, η δύναμη του τυραννικού Λευκού Ανθρώπου θα αρχίσει να εξαφανίζεται... ...και ήδη είμαστε σε αυτή τη φάση...


Προς Θεσσαλονικείς Α κεφ. 5 παρ. 3:
-Όταν λένε «ειρήνη και ασφάλεια» τότε έρχεται απάνω τους αιφνίδια καταστροφή.

Προφήτις Μπέρτα Ντούτσε:
-Ένα βέβαιο σημάδι ότι το τέλος είναι κοντά είναι η ορατή εμφάνιση ενός άστρου… διαρκώς πλησιάζει και η σύγκρουση φαίνεται αναπόφευκτη σύμφωνα με εκείνους που το ανακάλυψαν και παρακολουθούν την πορεία του…

Αποκάλυψη κεφ. 8 παρ. 10:
…και έπεσε εκ του ουρανού αστήρ μέγας καιόμενος…

Αποκάλυψη κεφ 16 παρ. 18:
…και έγιναν αστραπές, φωνές, βροντές και μέγας σεισμός…

Υπάρχει σήμερα ένας αυξανόμενος όγκος πληροφοριών σχετικά με την Συντέλεια και την εποχή του Υδροχόου. Γίνονται επίσης επιστημονικές ανακοινώσεις και βγαίνουν κινηματογραφικά έργα με σκοπό να εξοικειώσουν και να καθησυχάσουν τον κόσμο σχετικά με τον κίνδυνο σύγκρουσης της Γης με ουράνια σώματα[4]. Μια πλήρης αναφορά στο θέμα προέρχεται από έναν σημαντικό, αλλά άγνωστο συγγραφέα, βιβλία του οποίου υπάρχουν στην Ελλάδα από το 82, τον Σαμαέλ Αούν Βεόρ. Ο Σ.Α.Β. βλέπει τα πράγματα από την άποψη της εσωτερικής δουλειάς πάνω στον εαυτό μας και της καταστροφής του ζωώδους ΕΓΩΙΣΜΟΥ. Παραθέτω μια σταχειολόγηση από τα βασικότερα τμήματα των κειμένων του που αναφέρονται στην τελική καταστροφή. Παρά την αντίθετη διαβεβαίωση πολλών ο Σ.Α.Β. δεν αναφέρει συγκεκριμένη ημερομηνία, ούτε το 2000. Αντίθετα λέει ότι κανείς δεν γνωρίζει την μέρα που θα αρχίσει αυτή η διαδικασία. Η ημερομηνία που δίνει για την τελική καταστροφή είναι το 2.500.
-Στις 4/2/1962 μπήκαμε στην εποχή του Υδροχόου. Πολλοί προβλέπουν για το 2000 μια νέα Χρυσή Εποχή. Αναμφισβήτητα δεν είναι δυνατόν το ψυχολογικό ΕΓΩ των πληθών να μπορέσει να δημιουργήσει μια χρυσή εποχή. Μέσα μας βρίσκονται οι Παράγοντες των πολέμων... ο εγωισμός, το μίσος, η βία, η λαγνεία κ.λ.π. Νομίζετε ότι το ΕΓΩ μπορεί να δημιουργήσει μια εποχή αδελφοσύνης και αγάπης; Μπορείτε να δεχθείτε την άποψη ότι αυτοί που ζουν γύρω μας είναι ικανοί να αρχίσουν μία εποχή ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας; Λένε ότι θα γίνουν καταστροφές, επανάσταση των πόλων, θα πεθάνουν εκατομμύρια και μετά θα ερθη μία νέα εποχή αγάπης. Τόσο απλά επειδή έφθασε ο Υδροχόος όλος ο κόσμος θα μετατραπεί χωρίς να δουλέψει με τον εαυτό του, χωρίς καν να προσπαθήσει τίποτα; Δηλαδή μηχανικά ο κακός θα γίνει καλός, σαν να μην είχαμε να πολεμήσουμε με τον εαυτό μας για να τελειώνουμε με τα ψυχολογικά μας ελαττώματα... Ο Υδροχόος κυβερνά από το 62. Μήπως κάποιος από εσάς καλυτέρεψε γι αυτόν τον λόγο; Μήπως εξαφανίστηκαν τα σύνορα; Όχι κύριοι σε λίγο θα δείτε άλλον πόλεμο, κι' άλλον, ο τρίτος παγκόσμιος πλησιάζει. Έτσι λοιπόν πρέπει να συλλογιζόμαστε...
-Ο Πέτρος στην β' προς Ρωμαίους επιστολή λέει ότι η καταστροφή θα γίνει από την φωτιά, η γη θα καταστραφεί, τα πάντα θα λιώσουν στην φωτιά...
-Ο Μωάμεθ αναφέρει μία σύγκρουση κόσμων: «Όταν η Σελήνη διαιρεθεί σε δύο[5] θα είναι το σημάδι του τέλους. Τα βουνά θα πετάνε κονιορτοποιημένα στον αέρα και θα πέφτουν στο έδαφος σαν σκόνη, οι θάλασσες θα αλλάξουν τον πυθμένα τους».
-Έτσι λοιπόν θα χαθεί η Άρια Πέμπτη φυλή...
-Πραγματικά έρχεται ένας πλανήτης, ο κόκκινος πλανήτης, ο κρύος πλανήτης. Οι επιστήμονες τον ανάγγειλαν και δεν ήθελαν να συνεχίσουν να μιλάνε γι αυτόν για να μην προκληθεί πανικός. Ετοιμάζονται, έχουν τοποθετήσει τα ατομικά όπλα τους προς την κατεύθυνση του πλανήτη για να τον απομακρύνουν[6] αλλά δεν θα τα καταφέρουν.
-Δεν υπερβάλλω, αυτά μπορεί να τα επαληθεύσει οποιοσδήποτε φωτισμένος μυημένος. Είναι εκεί στην περιοχή των Φυσικών Αιτιών όπου μελέτησα αυτά που σας λέω...
-Η σύγκρουση όταν συμβεί, δεν θα υπάρχει κανείς για να την δει.Έχω πληροφορηθεί από την Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα ότι το γεγονός είναι για το 2.500[7]. Πολλοί θα πουν: Εγώ δεν θα ζω τότε, δεν με ενδιαφέρει. Κάνουν λάθος γιατί όλοι θα είμαστε μάρτυρες του ασυνήθιστου γεγονότος. Μέχρι οι άνθρωποι που κατοικούν στην κόλαση θα το αισθανθούν, όλοι θα είναι μάρτυρες του γεγονότος Οι περισσότεροι θα είναι ενσωματωμένοι σε καινούριους οργανισμούς και θα υποφέρουν σε αυτή την τραγωδία...
-Στο όνομα της αλήθειας, όπως υπάρχει ο γήινος χρόνος υπάρχει και ο αστρικός. Είναι ο χρόνος που ταξιδεύει ο Ήλιος γύρω στην Ζωδιακή Ζώνη και έχει και αυτός 4 εποχές. Κάθε φυλή διαρκεί όσο το ταξίδι του Ήλιου γύρω στην Ζωδιακή Ζώνη. Το ταξίδι της φυλής άρχισε στον Υδροχόο και θα τελειώσει σ αυτόν. Έτσι είμαστε στην αρχή του τέλους[8] …
-Οι 4 εποχές του ηλιακού χρόνου είναι:
Άνοιξη: Η Χρυσή Εποχή, όπου δεν υπάρχουν σύνορα και μίσος, κανείς δεν έχει στο εσωτερικό του το ζωικό ΕΓΩ και υπάρχει αγάπη και ευτυχία.
Καλοκαίρι: Η Ασημένια Εποχή, όπου η ευτυχία μειώνεται γιατί εμφανίζεται το ΕΓΩ.
Φθινόπωρο : Η Χάλκινη Εποχή, όπου το ΕΓΩ παίρνει δύναμη, αναπτύσσεται κατά τρόπο ανήκουστο σε κάθε πλάσμα και αρχίζουν τα σύνορα και οι πόλεμοι.
Χειμώνας: Η Σιδερένια Εποχή είναι μια καταστροφή. Η Γη γεμίζει μίσος και φρικτούς πολέμους.
Ο προφήτης Δανιήλ είδε στο όραμα του 4 κτήνη: Το πρώτο με μορφή λιονταριού, φτερά αετού και καρδιά ανθρώπου (Η Χρυσή Εποχή), το δεύτερο με μορφή αρκούδας (Η Ασημένια Εποχή), το τρίτο σαν Σφίγγα (Η Χάλκινη Εποχή). Το τέταρτο, σιδερένιο, κατέστρεφε τα πάντα. Μπορούσε να πολεμήσει εναντίον των Ύψιστων Αγίων και να τους πετάξει κάτω, είναι η εποχή του Σιδήρου, αυτή του φρικτού Χειμώνα στην οποία βρισκόμαστε τώρα. Όταν ο Δανιήλ ρώτησε για το τέλος του κτήνους πήρε την απάντηση ότι αυτό θα συμβεί μετά έναν χρόνο και χρόνους και μισό. Χρόνος η Χρυσή Εποχή, και χρόνους η Ασημένια και η Χάλκινη, και μισό το μισό της Σιδερένιας. Κατά τους βραχμανικούς υπολογισμούς για το ΚΑΛΙ ΓΙΟΥΓΚΑ βρισκόμαστε στο μισό της σιδερένιας εποχής. Ακριβώς το μισό μας δείχνει το τέλος του Μεγάλου Κτήνους, του τέταρτου κτήνους...
-Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας είδε ένα όνειρο και κάλεσε τους Μάντεις να το εξηγήσουν, αλλά απαιτούσε να του πουν και το όνειρο. Αυτοί δεν μπορούσαν, αλλά υπήρχε ένας που μπόρεσε. Ο Δανιήλ εγκατέλειψε το φυσικό σώμα θεληματικά, μέσω ενδιαφερόντων μεθόδων[9] που εμείς οι Γνωστικοί ακόμη διατηρούμε, και έξω από την πυκνή φυσική μορφή γνώρισε το όνειρο. Την άλλη μέρα είπε στον βασιλιά: «Είδες ένα άγαλμα με χρυσό κεφάλι, ασημένιο στήθος, χάλκινη κοιλιά και πόδια από σίδερο και πηλό». Να εδώ οι 4 εποχές...
-Να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι στο τέλος του μεγάλου ηλιακού ταξιδιού γίνεται μια καταστροφή. Με αυτήν σχετίζεται ένας πλανήτης. Αναφέρομαι στον Ερκόλουμπους που τώρα οι επιστήμονες ονομάζουν Μπάρναρ 1[10]. Τεράστιος, περίπου 6 φορές ο Δίας[11] παράγει τρομερούς κατακλυσμούς όταν πλησιάζει. Βύθισε την Ατλαντίδα[12] και μετέτρεψε τους πόλους σε ισημερινό και τον ισημερινό σε πόλους. Κατέστρεψε την Λεμουρία με σεισμούς και φωτιά και την βύθισε στον Ειρηνικό ωκεανό. Η Υπερβόρεια φυλή καταστράφηκε με δυνατές λαίλαπες. Η Πρωτοπλασματική φυλή εξαφανίστηκε από το πρόσωπο της γης. Τώρα ο Ερκόλουμπους είναι πια ορατός στα τηλεσκόπια. Έχουμε χάρτη με την περιγραφή της μεγάλης καταστροφής. Ένα αστρονομικό χάρτη επεξεργασμένο από τους ίδιους τους αστρονόμους. Αν αυτοί δεν κάνουν διαφήμιση στο θέμα, είναι λόγω της λογοκρισίας των κυβερνήσεων. Μέχρι ένα σημείο έχουν δίκιο, γιατί θα παράγονταν μεγάλες αποτυχίες και συλλογικές ψυχώσεις. Έρχεται με φανταστική ταχύτητα. Περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο Τίλαρ .Όταν πλησιάσει θα τραβήξει την υγρή φωτιά της γης και θα ανάψει την μεγάλη παγκόσμια πυρκαιά που αναφέρει ο Πέτρος στην β' προς Ρωμαίους επιστολή: «0ι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα δε στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθεί και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαεί». Μετά τον Υδροχόο έχουμε τον Λέοντα τον αστερισμό της αγάπης, αλλά στην ωμή πραγματικότητα των γεγονότων ο Λέων είναι αστερισμός της Φωτιάς. Αυτό θα πει ότι το Λιοντάρι του Νόμου θα μετατρέψει τα πάντα σε στάχτη κάθε ζωή θα χαθεί. Αργότερα οι πόλοι θα αλλάξουν[13] και θα γίνουν ισημερινός και οι ωκεανοί θα αλλάξουν πυθμένα. Οι ξηρές θα βυθιστούν και μερικές κορυφές βουνών, όπως το Έβερεστ θα γίνουν νησιά. Έτσι πλησιάζει το τέλος της Άριας φυλής. Αργότερα θα υπάρξει μια καινούρια φυλή. Η έκτη ρίζα φυλή. Πάντα υπάρχουν επιζώντες από φυλή σε φυλή. Έτσι θα υπάρξουν και στην δική μας. Μία μικρή ομάδα δημιουργείται ήδη στο περιθώριο προλήψεων, κομμάτων και δογμάτων. Η επιλεγμένη ομάδα θα μεταφερθεί κρυφά σε μέρος του Ατλαντικού. Εκεί θα ζήσει στην ομίχλη σαν τους Νιμπελούγκεν γιατί η γη θα τυλιχθεί σε φωτιά και υδρατμούς για μερικούς αιώνες Στο τέλος θα αναβλύσουν νέες ξηρές για την νέα μεγάλη φυλή που θα κατοικεί κάτω από νέους ουρανούς. Τότε θα έρθει η Χρυσή Εποχή στην οποία αναφέρεται ο Βιργίλιος στην Αινειάδα του «Ήδη έφτασε η Εποχή και μια καινούρια γενιά επικρατεί». Σε αυτήν την εποχή θα έχουν φυσικό σώμα μόνο όσοι κατέκτησαν την αγνότητα. Αυτό κατορθώνεται με την εξάλειψη από την εσωτερική μας φύση των ψυχολογικών ακολούθων (των Εγώ) τα οποία προσωποποιούν τα δικά μας λάθη.
Δεν μπορώ να πω ότι το μέλλον που προδιαγράφει το παραπάνω άρθρο είναι και πολύ φωτεινό, αν και με την καταστροφή του περιβάλλοντος που προκαλούμε, τα πράγματα είναι ζοφερά ούτως ή άλλως.
Παρ’ όλα αυτά το πρόβλημα με τις προφητείες είναι η σωστή μετάφρασή τους. Κατά καιρούς υπήρξαν ερμηνείες απίθανα τραβηγμένες. Έτσι αν δεν συμβεί τίποτε το 1999 δεν σημαίνει ότι τα παλιά κείμενα είναι λανθασμένα. Το μόνο λανθασμένο είναι η ερμηνεία που δόθηκε.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] Με δεδομένη την σύγχυση σχετικά με την χρονολογία γέννησης του Ιησού, το έτος 1999 είναι αδύνατο να προσδιοριστεί. Ο Ιησούς μπορεί να γεννήθηκε από το –2 έως το +15 από το έτος που υποτίθεται ότι γεννήθηκε.
[2] Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές ο Νοστράδαμος εννοεί σαν «μήνα Σέπτ» όχι τον έβδομο αλλά τον δέκατο γιατί στην εποχή του το ημερολόγιο ήταν διαφορετικό.
[3] Η εκθρόνιση έχει ήδη συμβεί. Όταν οι Κινέζοι κατέλαβαν το Θιβέτ, ο 13ος Δαλάι Λάμα κατέφυγε στην δύση.
[4] Ελευθεροτυπία 20-5-1998: Το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο που έγινε ποτέ. Στο άρθρο αναφέρεται ότι το σημείο του ουρανού που θα ερευνηθεί είναι επτασφράγιστο μυστικό. Τέτοια μυστικότητα μπορεί να αιτιολογηθεί μόνο αν το τηλεσκόπιο πρόκειται να παρακολουθήσει επιβεβαιωμένα σήματα από εξωγήινο πολιτισμό ή τον Ερκόλουμπους.
[5] Ο συγγραφέας εννοεί είτε την κατάκτηση της σελήνης από τις δύο υπερδυνάμεις ή τον διαχωρισμό των μουσουλμάνων σε φιλοδυτικούς και μη.
[6] Βήμα 22-1-1987
[7] Ελευθεροτυπία 20-9-1987: Στα ίχνη του πλανήτη-φάντασμα.
[8] Γρίφος 18-2-1986: ΝΕΜΕΣΗ το άγνωστο αστέρι.
[9] Αστρικό ταξίδι: τρόπος συνειδητής δράσης κατά την διάρκεια του ύπνου. Η συνείδηση μπορεί σπάζοντας το φράγμα του χωροχρόνου να μεταφερθεί οπουδήποτε και να ερευνήσει ότι θέλει. Η έρευνα στα παρελθόντα και μέλλοντα γεγονότα γίνεται στα Ακασικά αρχεία ή Μνήμη της φύσης. Η αντίληψη μπορεί να φτάσει οπουδήποτε χωρίς κανένα κίνδυνο για τον άνθρωπο του οποίου το σώμα κοιμάται ασφαλές στον τρισδιάστατο κόσμο.
[10] Πτήση και Διάστημα 9ος/10ος-1983: Ζωή στο σύμπαν. Ο ήλιος Μπάρναρ απέχει 6 έτη φωτός από την γη και έχει δύο τουλάχιστον τεράστιους πλανήτες.
[11] Τον Σεπτέμβριο του 1988 ανακοινώθηκε στην τηλεόραση ότι ανακαλύφθηκε στον αστερισμό του Καρκίνου ένας τεράστιος κόκκινος πλανήτης με μέγεθος 3-4 φορές ο Δίας.
[12] Από το βιβλίο του Φουλκανέλλι «Les demeurs philosophales» Ads Pauvert 1979: Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ
Αυτό το μυστηριώδες νησί, για το οποίο ο Πλάτων μας άφησε μια αινιγματική περιγραφή, άραγε υπήρξε; Ένα ερώτημα δύσκολο να επιλυθεί λόγω της αδυναμίας των μέσων που κατέχει η επιστήμη για να εισχωρήσει στα μυστικά των αβύσσων. Εντούτοις, μερικές ενδείξεις φαίνεται να δικαιώνουν τους οπαδούς της ατλαντικής πραγματικότητας. Τελικά, έρευνες που έγιναν στον Ατλαντικό Ωκεανό, επέτρεψαν σε κομμάτια λάβας να ξαναανέβουν στην επιφάνεια. Η σύσταση τους αποδεικνύει, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι έχουν κρυσταλλοποιηθεί στον αέρα. Φαίνεται, λοιπόν, ότι τα ηφαίστεια που έβγαζαν αυτή τη λάβα υψώνονταν πάνω από εδάφη τα οποία δεν είχαν ακόμα εξαφανιστεί. Πίστεψαν, επίσης, (οι επιστήμονες) ότι ανακάλυψαν ένα ταιριαστό επιχείρημα για να υποστηρίξουν τη διαβεβαίωση των Αιγυπτίων ιερέων και τη διήγηση του Πλάτωνα, σε αυτή τη λεπτομέρεια: Ότι, δηλαδή, η χλωρίδα της Κεντρικής Αμερικής φαίνεται όμοια με αυτή της Πορτογαλίας. Τα ίδια φυτικά είδη θα μπορούσαν να δείχνουν μια στενή ηπειρωτική σχέση ανάμεσα στον παλιό και τον νέο κόσμο. Εμείς προσωπικά, δεν βλέπουμε τίποτα το αδύνατο στο ότι η Ατλαντίδα θα μπορούσε να κατέχει μια σημαντική θέση ανάμεσα στις κατοικημένες περιοχές, ούτε στο ότι ο πολιτισμός της είχε αναπτυχθεί μέχρι να φτάσει έως αυτόν τον υψηλό βαθμό, τον οποίο ο θεός φαίνεται να έχει προσδιορίσει ως τέρμα στην ανθρώπινη πρόοδο: «Δεν θα πας πιο μακριά». Όριο πέρα από το οποίο εκδηλώνονται τα συμπτώματα της παρακμής, επιταχύνεται η πτώση, εφόσον δεν προκληθεί κάποια καταστροφή από την ξαφνική εισβολή μιας απρόβλεπτης θεομηνίας. Η εμπιστοσύνη στη φιλαλήθεια των έργων του Πλάτωνα οδηγεί στο να πιστέψει κανείς την πραγματικότητα περιοδικών καταστροφών, για τις οποίες ο μωσαϊκός κατακλυσμός, το έχουμε ήδη πει, παραμένει το γραπτό σύμβολο και το ιερό πρότυπο. Από τους αρνητές της εμπιστοσύνης την οποία οι ιερείς της Αιγύπτου έδειξαν στον Σόλωνα, θα ζητήσουμε μόνο να μας εξηγήσουν αυτό που ακούμε να μας αποκαλύπτει ο δάσκαλος του Αριστοτέλη. Νομίζουμε, τελικά, ότι είναι έξω από κάθε αμφιβολία το ότι ο Πλάτων υπήρξε (ο προπαγανδιστής) αυτός που κοινοποίησε πανάρχαιες αλήθειες και ότι, συμπερασματικά, τα βιβλία του περικλείουν ένα σύνολο, έναν κορμό απόκρυφων γνώσεων. Ο «Γεωμετρικός αριθμός» και «Η Σπηλιά» έχουν την σημασία τους. Γιατί ο μύθος της Ατλαντίδος να μην έχει τη δική του;
Η Ατλαντίδα έπρεπε να υποστεί την κοινή τύχη, και η καταστροφή που την κατέκλυσε οφείλεται, προφανώς σε μία αιτία παρόμοια με αυτή που κάλυψε κάτω από βαθειά νερά 48 αιώνες αργότερα την Αίγυπτο, τη Σαχάρα και περιοχές της Βόρειας Αφρικής. Αλλά πιο ευνοούμενη από τη γη των Ατλάντων, η Αίγυπτος επωφελήθηκε από μια ανύψωση του βυθού της θάλασσας και επέστρεψε στο φως της ημέρας μετά από έναν ορισμένο χρόνο βυθίσματος. Διότι η Αλγερία και η Τυνησία με τις αποξηραμένες και καλυμμένες από ένα στρώμα άλατος αλυκές και η Σαχάρα και η Αίγυπτος με το έδαφος τους το οποίο αποτελείται κατά μεγάλο μέρος από θαλασσινή άμμο, δείχνουν ότι τα κύματα κατέκλυσαν και κάλυψαν μεγάλες εκτάσεις της Αφρικανικής ηπείρου. Οι καλλονές των φαραωνικών ναών φέρουν αναμφισβήτητα ίχνη βυθίσματος μέσα στα νερά. Μέσα στις υποστήλιες αίθουσες, οι πλάκες που ακόμα υπάρχουν και οι οποίες σχηματίζουν τα δάπεδα, ανασηκώθηκαν και μετακινήθηκαν κάτω από την επίδραση της ταλαντευτικής κίνησης των κυμάτων. Η εξαφάνιση της εξωτερικής επίστρωσης των πυραμίδων και γενικά των συναρμογών ανάμεσα στις πέτρες (τους κολοσσούς του Μέμνονα, άλλοτε μελωδικά τραγουδισμένους), τα εμφανή ίχνη από την διάβρωση του νερού τα οποία παρατηρεί κανείς στη Σφίγγα της Γκίζας, όπως και τα αντίστοιχα σε αρκετά άλλα έργα της Αιγυπτιακής γλυπτικής, δεν έχουν διαφορετική προέλευση. Είναι πιθανό, εξάλλου, η ιερατική τάξη να μην αγνοούσε την τύχη που προοριζόταν για την πατρίδα τους. Είναι, ίσως, η αιτία για την οποία οι βασιλικοί τάφοι ήταν λαξεμένοι βαθειά στον βράχο και τα ανοίγματα (οι είσοδοι) τους ερμητικά σφραγισμένα. Δεν θα μπορούσε, ακόμα, να αναγνωρίσει κανείς την επίδραση αυτής της πίστης σε μία μελλοντική καταστροφή από την υποχρεωτική διάβαση την οποία έπρεπε να πραγματοποιήσει η ψυχή του μακαρίτη μετά το σωματικό θάνατο και που θα δικαιολογούσε την παρουσία, ανάμεσα σε τόσα άλλα σύμβολα, αυτών των μικρών αρματωμένων και πλεόντων υπό σμίκρυνση στολίσκων που αποτελούσαν μέρος της κινητής επικήδειας περιουσίας των μομιών της δυναστείας; Όπως κι αν έχει το πράγμα, το κείμενο του Ιεζεκιήλ που αναγγέλλει την εξαφάνιση της Αιγύπτου είναι τυπικό και δεν δίνει αφορμή για καμία αβεβαιότητα: «... θα σκεπάσω τον ήλιο με σύννεφα και το φεγγάρι δεν θα δώσει πια το φως του. Θα κάνω να σκοτεινιάσουν από πάνω σου όλα τα άστρα που δίνουν το φως στους ουρανούς, και θα φέρω τα σκοτάδια στη χώρα σου, λέει ο Κύριος, ο Αιώνιος. Και θα κάνω ώστε η καρδιά των περισσότερων λαών να φρικιάσει, όταν θα έχω κάνει να φθάσει η είδηση της καταστροφής σου ανάμεσα στα έθνη, σε χώρες που δεν έχεις καθόλου γνωρίσει... Όταν θα έχω υποτάξει τη χώρα της Αιγύπτου σε θλίψη και η χώρα θα έχει ξεγυμνωθεί από αυτό που ήταν γεμάτη, όταν θα έχω κτυπήσει όλους αυτούς που κατοικούν σε αυτή, τότε λοιπόν θα ξέρουν πως είμαι ο Αιώνιος». (Κεφ. 32, παρ. 7, 8, 9 και 15).
[13] Έχει αποδειχθεί από την γεωλογία του πυθμένα του Ατλαντικού ότι υπάρχει μια περιοδική αντιστροφή των πόλων του γήινου μαγνητικού πεδίου. Ορισμένοι επιστήμονες επίσης είπαν ότι η ταλάντευση της γης στην οποία οφείλονται οι εποχές έχει φτάσει σε οριακά μεγέθη και ίσως να υπάρξει στο μέλλον μία ανατροπή της.

Ο Σμαράγδινος Πίνακας του Τρισμέγιστου Ερμή

Ο Τρεις Φορές Μεγάλος Θεός Θώθ ή Τώθ ή Ερμής είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των Σκοτεινών Φιλοσόφων της αρχαιότητος. Ο λόγος είναι ότι τα κείμενά του (όπως τα κείμενα του Ηράκλειτου και τα ταοϊστικά κείμενα) μιλούν για την Αλχημεία, που δεν είναι άλλη από την Αυτογνωσία με άλλο όνομα.
Σήμερα (στους βέβηλους χρόνους της Σιδηράς Εποχής) η Αλχημεία έχει καταντήσει να σημαίνει κάτι κακό, ύπουλο, πονηρό κλπ. Παράδειγμα: «ο υπουργός με αλχημείες προσπάθησε να…».
Επιπλέον η αρχαία Αλχημεία θεωρείται σήμερα ότι ήταν μία προσπάθεια να βρεθεί η Φιλοσοφική Λίθος, η οποία μπορούσε να δώσει την αθανασία και να μετατρέψει τα φτηνά μέταλλα, όπως το μολύβι, σε χρυσό. Όποιος είχε στα χέρια του την Φιλοσοφική Λίθο θα γινόταν πάμπλουτος και αθάνατος.
Ανόητη και υλιστική εξήγηση ανοήτων και υλιστών που θεωρούν την μηδενική (από κάθε άποψη) ύπαρξή τους σαν το σημαντικότερο πράγμα που έτυχε να συμβεί στο αχανές και αιώνιο σύμπαν.
Η σωστή περιγραφή των ιδιοτήτων της Φιλοσοφικής Λίθου είναι: «Μετατροπή του μολύβδου της προσωπικότητας σε Χρυσό του Πνεύματος».
Με άλλα λόγια η Φιλοσοφική Λίθος δεν υπάρχει. Πρόκειται για την κωδική ονομασία μιας ολόκληρης «επιστήμης αυτογνωσίας», η οποία είχε σαν σκοπό την εσωτερική μετατροπή του ανθρώπου-ελάττωμα σε άνθρωπο-αρετή, του ανθρώπου-ζώου σε άνθρωπο-θεό.
Η Επιστήμη της Αυτογνωσίας είναι το πιο διαδεδομένο πράγμα στον κόσμο μας. Αν ξέρει κανείς τι να κοιτάξει και που να ψάξει θα την ανακαλύψει πίσω από όλες τις σημερινές δοξασίες, τις μικρές ή μεγάλες θρησκείες και τα πεθαμένα θρησκευτικά συστήματα των αρχαίων λαών.
Μικρές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες προδίδουν αυτήν την κοινή πρόγονο όλων των φιλοσοφικών συστημάτων τα οποία «υπήρξαν και πια δεν είναι».
Η τάση του ανθρώπου να βλέπει στα γεγονότα τις δικές του πεποιθήσεις είναι ένα σημαντικό εμπόδιο για την κατανόηση της επιστήμης αυτής. Είναι όμως επίσης και μία σημαντική αιτία για την οποία δεν διαδόθηκε ποτέ ανοιχτά. Πάντοτε δινόταν από Δάσκαλο σε Μαθητή και μετά από πολλές δοκιμασίες γινόταν η μύηση στην θαυμάσια αυτή Επιστήμη.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια είναι ένα τέτοιο «σκοτεινό» παράδειγμα. Ελάχιστα είναι γνωστά, αφού η αποκάλυψη λεπτομερειών επέφερε σαν τιμωρία την θανάτωση του επίορκου μυημένου.
Το γεγονός ότι οι άνθρωποι εύκολα διαστρεβλώνουν τις διδασκαλίες που μαθαίνουν φαίνεται από την πληθώρα γνωμών, δοξασιών αι πεποιθήσεων που υπάρχουν στον χώρο. Αρκεί να διαβάσει κάποιος μερικά βιβλία, για να θεωρήσει τον εαυτό του ειδήμονα και να αρχίσει να «διδάσκει» με την σειρά του, γράφοντας τις δικές του πεποιθήσεις και διαστρεβλώνοντας εκείνα, τα πιθανώς σωστά, τα οποία διάβασε και τα οποία είχαν την τύχη να διασωθούν από την διαστρέβλωση των προηγούμενων συγγραφέων.
Ορίστε λοιπόν ένα «σκοτεινό» κείμενο, από το οποίο ο καθένας θα μπορεί να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα, τα τελείως διαφορετικά ακόμη και από τα συμπεράσματα όσων έχουν τις ίδιες ιδέες και ενδιαφέροντα με αυτόν.

Ο Σμαράγδινος Πίνακας του Τρισμέγιστου Ερμή
-Θα σας αποκαλύψω, χωρίς ψέμα, κάθε τι πραγματικό και εντελώς αληθινό.
-Αυτό που είναι κάτω μοιάζει με αυτό που είναι πάνω, και αυτό που είναι πάνω μοιάζει με αυτό που είναι κάτω, για να πραγματοποιηθούν τα θαύματα του Ενός και Μόνου Πράγματος.
-Και όπως όλα έγιναν από τον Μοναδικό Λόγο ενός Μοναδικού Όντος, έτσι όλα γεννήθηκαν από το Ένα και Μόνο Πράγμα.
-Πατέρας του είναι ο Ήλιος, Μητέρα του είναι η Σελήνη. Ο Άνεμος το έφερε στα σπλάχνα του και παραμάνα του υπήρξε η Γη.
-Είναι Πατέρας της τελειότητας
-Η δύναμή του τελειοποιείται με εφαρμογή πάνω στην Γη.
-Χώρισε την Γη από την Φωτιά, την αραιή από την πυκνή, με φρόνηση και κρίση.
-Ανέβα με οξύνοια από την Γη στον Ουρανό, και πάλι κάτω κατέβα για να ενώσεις τις ικανότητες που έχουνε τα πράγματα τα ανώτερα καθώς και τα κατώτερα. Έτσι θα πετύχεις την δόξα του κόσμου και όλα τα σκοτάδια θα φύγουνε πετώντας από σένα.
-Έχει δύναμη περισσότερη και από την ίδια την δύναμη, γιατί κατακτά το αραιό και διατρυπά το στερεό.
-Έτσι είναι το πως έγιναν όλα τα πράγματα.
-Από εδώ είναι που προέρχονται όλα τα θαύματα τα οποία αναφέρονται εδώ.
-Για αυτό με είπαν και Τρισμέγιστο Ερμή, γιατί έφτασα στα τρία μέρη της Οικουμενικής Σοφίας.
-Όσα είχα να πω πάνω στην λειτουργία του Ήλιου είναι πλήρη.

Σχόλιο επάνω στο κείμενο
Η απόδοση του κειμένου είναι του διάσημου σύγχρονου αλχημιστή Φουλκανέλλι. Κατά την διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πόλεμου οι μυστικές υπηρεσίες των αντιμαχομένων «σκοτώθηκαν» για να τον συλλάβουν χωρίς (όπως ήταν πολύ φυσικό) να το κατορθώσουν ποτέ.
Το κείμενο είναι καθαρά αλχημικό. Διαπραγματεύεται το Μεγάλο Έργο, δηλαδή την εύρεση και κατασκευή της Φιλοσοφικής Λίθου. Αυτή επιτρέπει την μετατροπή του Μολύβδου της ανθρώπινης Προσωπικότητας σε Χρυσό του Πνεύματος. Οι αγνοούντες μορφωμένοι των καιρών μας κινούμενοι από την απληστία και την δίψα για δύναμη, συγκεντρώνουν την προσοχή τους στο «μετατροπή του μολύβδου σε χρυσό». Φυσικά κανείς δεν πέτυχε ποτέ στην αναζήτηση του χημικού αυτού Ελντοράντο (μυθική πόλη γεμάτη χρυσό). Έτσι η αρχαία Αλχημεία κατάντησε να σημαίνει έρευνα χημικών στοιχείων δηλαδή χημεία αλλά και τσαρλατανισμό.
Ακόμη και σήμερα η λέξη περιέχει ψυχολογικές και μυστικιστικές έννοιες. Μια κοινή έκφραση σήμερα είναι: «ταίριαξε η χημεία μας» που θέλει να υποδηλώσει το ψυχικό και πνευματικό ταίριασμα δύο ανθρώπων συνήθως καλλιτεχνών.
Στον πίνακα περιέχονται και πληροφορίες αριθμοσοφίας. Έχει 7 σελίδες, 13 παραγράφους και μιλάει για τον νόμο του 1, του 2 και του 3. Επίσης γίνεται περιγραφή της δημιουργίας του σύμπαντος και παράθεση κοσμικών νόμων ενώ υπάρχουν σαφείς ομοιότητες με τα Ταοϊστικά κείμενα.
Το βιβλίο του «τρεις φορές μεγάλου» Ερμή μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο από Μύστες. Δηλαδή από άτομα τα οποία έχουν ήδη προχωρήσει στην αναζήτηση του Πνεύματος αναπτύσσοντας και ξυπνώντας την Συνείδησή τους σε βάρος του ζωώδους εγωισμού που μας χαρακτηρίζει. Η Συνειδησιακή γλώσσα των Αληθινών Ανθρώπων, δεν βασίζεται σε λογικούς συνειρμούς αλλά σε Διαισθησιακές Αντιλήψεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι, αυτού του είδους τα κείμενα, δεν παρουσιάζουν λογική δομή για τους ανθρώπους οι οποίοι κερδοσκοπούν πάνω τους εξηγώντας τα σύμφωνα με τις ιδέες τους. Σαν παράδειγμα μπορούμε να φέρουμε την Αγία Γραφή η οποία χρησιμεύει σαν στήριγμα για τις πιο περίεργες και αντιφατικές ερμηνείες. Παραδείγματος χάριν:
-Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς ήταν σεξουαλικά ανίκανος επειδή δεν είχε παντρευτεί στα 18 σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο.
-Άλλοι λένε ότι ήταν ομοφυλόφιλος και είχε δεσμό με τον «αγαπημένο» του μαθητή. Ο ισχυρισμός στηρίζεται στο εδάφιο του ευαγγελίου που αναφέρει ότι «κάποιος νεανίας ξέφυγε γυμνός» την ώρα της σύλληψης του Χριστού.
Δεν είναι ο μόνος αφού όλα τα Μεγάλα Πνεύματα που εμφανίστηκαν κατά διαστήματα πάνω στην γη εμφανίζουν μία παρόμοια συμπεριφορά. Αυτή εκλαμβάνεται από τους σύγχρονους «ερευνητές» σαν ομοφυλοφιλία (πχ Σωκράτης)αφού αυτοί, αν βρίσκονταν στην θέση ενός Μυημένου, θα χρησιμοποιούσαν τις δυνάμεις τους μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τα κατώτερα ένστικτά τους.
Έτσι τα Αρχαία Κείμενα, καθαρά αλχημιστικού τύπου, είναι τελείως αντιφατικά και ασαφή για τον απλό λόγο ότι αναφέρονται σε ψυχολογικές διαδικασίες και είναι αδύνατον να γίνουν κατανοητά από την μονοδιάστατη υλιστική διάνοια.

Ανάλυση λέξεων σχετικών με το θέμα:
Μύω= κλείνω.
Ωψ= μάτια.
Μύωψ= μύω + ωψ: αυτός που κλείνει τα μάτια, αυτός που δεν βλέπει καλά.
Μύηση= εισαγωγή σε μυστική γνώση, αόρατη για τα μάτια και απαγορευμένη στους πολλούς.
Μυημένος= αυτός που «κλείνει τα μάτια» στον υλικό κόσμο ανοίγοντάς τα στον πνευματικό.
Έρμα= έρεισμα, στήριγμα, υποστήριγμα, βάρος που κρατάει την ισορροπία σε ένα σκάφος.
Ερμηνεία= έρμα + νους: εξήγηση στηριγμένη στον νου.
Ερμής= ο στηριγμένος, ο στεγανός, ο κρυφός.
Ερμητισμός= απόκρυφη διδασκαλία, η ιδιότητα του δυσνόητου.
Ερμητικότητα= στεγανότητα, μυστικότητα, η ικανότητα να μην διαφεύγει τίποτε, αδυναμία αντίληψης από την πλευρά των αμυήτων. Ο Ιππόλυτος γράφει ότι η ιδιότητα του Ερμή σαν δημιουργού αποτελεί το μυστικό όλων των μυστηρίων, τον Λόγο (με λίγα λόγια την βάση).