Γνωμικά

Μπορείς να πεις πόσα κουκούτσια περιέχει ένα μήλο. Δεν μπορείς να πεις όμως πόσα μήλα περιέχει ένα κουκούτσι.

Ότι συμβαίνει σε ένα μήλο το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε έναν άνθρωπο.
Ένα μήλο έχει σπόρους και οι σπόροι έχουν άπειρες δυνατότητες. Ο άνθρωπος έχει επίσης σπόρους και αυτοί επίσης έχουν άπειρες δυνατότητες.
Αλλά εδώ είναι που αρχίσει το δράμα:
Ενώ το μήλο ακολουθεί την φύση του και παράγει δέντρα γόνιμα που τρέφουν ανθρώπους, ζώα και πουλιά, ο άνθρωπος ακολουθεί το ΕΓΩ του και παράγει καταστροφή, δυστυχία και πόνο.
Έχοντας την δυνατότητα της αυτοσυνείδησης, ξέφυγε από τον έλεγχο του ενστίκτου. Υπηρέτησε το προσωπικό του συμφέρον και δημιούργησε έναν πολιτισμό βασισμένο στην διαστροφή των αναγκών του.
Το ΕΓΩ πήρε τεράστιες διαστάσεις, αναπαράχθηκε στον Χρόνο και κατάπιε τον απλό φυσιολογικό άνθρωπο. Έτσι στην πραγματικότητα χρειάζεστε ένα πιάτο φαγητό για το βράδυ και ένα δωμάτιο για να κοιμηθείτε. Όμως η εγωική παγκόσμια διαστροφή σας, σας εκπαιδεύει από μικρούς και σας κάνει να χρειάζεστε μια μεγάλη αποθήκη γεμάτη τρόφιμα και τεράστια σπίτια με πολλά δωμάτια.
Αυτό όμως σημαίνει ότι άλλοι άνθρωποι δεν θα έχουν φαγητό να φάνε και μέρος να κοιμηθούν.
Αυτό βέβαια δεν ενδιαφέρει το πολυαγαπημένο ΕΓΩ των ανθρώπων.
Το αποτέλεσμα είναι ένας πολιτισμός με τεράστιες ανισότητες. Έναν πολιτισμό όπου ο πόλεμος, ο πόνος, η πείνα και τα βάσανα βρίσκονται στην ημερησία διάταξη.
Αυτό μπορεί να αντιστραφεί μόνο με την καλλιέργεια του ανθρώπου. Όμως η καλλιέργεια είναι δύσκολη υπόθεση και δεν μπορεί να την καταφέρει ο καθένας αφού η πρώτη προϋπόθεση είναι μία κοινωνία πολιτισμένη ψυχολογικά και όχι μία κοινωνία που εξυπηρετεί τα πάθη και την αποκτήνωση της μάζας.
Και βλέπετε κανέναν που να θέλει να αλλάξει αυτήν την κατάσταση;
Εσείς οι ίδιοι -αν παίρνατε τα ηνία στα χέρια σας- δεν θα προκαλούσατε πόνο και δυστυχία σε κάποιους εξυπηρετώντας κάποια συμφέροντα κάποιων άλλων που θα τα θεωρούσατε σωστά και δίκαια;
Μην διαμαρτύρεστε λοιπόν για την παγκόσμια δυστυχία και αδικία. Εσείς οι ίδιοι είσαστε ο σπόρος που την παράγει.

Η αυτοεπάρκεια των χορτάτων

Ο Σολωμός είχε πει κάποτε: Η υπερηφάνεια είναι το εμπόδιο της σοφίας.
Αυτοδιαφημιζόμαστε ότι ανήκουμε στο είδος «Homo Sapiens», δηλαδή στον «Άνθρωπο τον σοφό». Μάλιστα είμαστε τόσο τρομεροί ώστε ανήκουμε στην τελευταία υποκατηγορία την οποία σοφίστηκαν οι τρομεροί επιστήμονές μας: το «Homo Sapiens Sapiens», δηλαδή τον «άνθρωπο τον σοφό-σοφό»!!!. Είμαστε μία κατηγορία από μόνοι μας!
Το πόσο σοφοί είμαστε το βλέπετε παντού γύρω σας. Καταστρέφουμε τον μοναδικό πόρο που μας κρατάει ζωντανούς: την επιφάνεια του πλανήτη μας με τις πολύ λεπτές οργανικές ισορροπίες του.
Και μόνο τα διακόσια εκατομμύρια κινέζων που είναι άστεγοι στην «μεγαλύτερη» δυναμικά αναπτυσσόμενη οικονομία της γης είναι αρκετό αποδεικτικό στοιχείο.
Ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο της «σοφίας» μας είναι ότι τα φάρμακα και τα τρόφιμα είναι αντικείμενο παιχνιδιού και εκμετάλλευσης στα χρηματιστήρια.
Ορίστε τι έγραψε το Bloomberg τον Ιούλιο του 2012:
Δεν είναι βέβαια μόνο οι «φυσικοί» παράγοντες που επηρεάζουν τις τιμές των τροφίμων. Με την αρχή της τραπεζικής κρίσης το 2007- 2008, ένα νέο κύμα κερδοσκοπίας έκανε την εμφάνιση του στα αγροτικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένης της ζάχαρης αλλά και των κτηνοτροφικών προϊόντων. Η αξία τους ανέβηκε συνολικά από (κάτι λιγότερο από) 2 τρις δολάρια στα 9 τρις δολάρια το 2007.
Μεγάλοι οργανισμοί ανάλογων συμφερόντων, που αγοράζουν και κατακρατούν τα τρόφιμα για μεγάλες περιόδους, άρχισαν να επενδύουν στην «φούσκα των τροφίμων» κι έτσι δεν αύξησαν απλά τις τιμές αλλά δημιούργησαν κι ελλείψεις – κατά κύριο στις λεγόμενες «αναπτυσσόμενες» οικονομίες.
Οι κερδοσκόποι «χαιρέτισαν» αυτή την τελευταία κρίση στα τρόφιμα με βροχή στοιχημάτων για τις τιμές. Αυτή η συμπεριφορά που οδήγησε στην αύξηση των τιμών, συνοψίζεται αποκαλυπτικά στα λόγια ενός χρηματιστή: «Είναι σα να άνοιξε η κάνουλα των χοντρών κερδών».
Ξέρω. Θα πείτε:
«καλά τώρα»
ή
«και τι με νοιάζει εμένα»
ή
«δεν γίνονται αυτά τα πράγματα σήμερα»
Ο λόγος είναι ότι ανήκετε στο μικροσκοπικό ποσοστό των ανθρώπων που έχουν περισσότερο φαγητό από όσο χρειάζονται, οπότε δεν ενδιαφέρεστε ιδιαίτερα για τους άλλους. Αυτό όμως δεν κάνει ούτε εμάς πολιτισμένους, αλλά ούτε και την κοινωνία μας πολιτισμένη.
Ή όχι;

Γνωμικά

Στα αναπάντεχα της ζωής να μην κλαις ούτε να γελάς. Να καταλαβαίνεις.

Αυτή είναι μία ιδιότητα που ΔΕΝ την έχουν οι άνθρωποι.
Ο λόγος είναι ότι απαιτείται ψυχραιμία και παρατήρηση του γεγονότος. Ορίστε μία αναγκαστικά πολύ σύντομη και μικρή ανάλυση:
1) Οι άνθρωποι δεν είναι ψύχραιμοι γιατί έχουν την καταστροφική ψυχολογική τάση της υπερβολής. Με λίγα λόγια ΘΑ ΤΑΥΤΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ με οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο, θετικό ή αρνητικό γεγονός της ζωής τους.
2) Οι άνθρωποι έχουν την εξίσου καταστροφική ψυχολογική τάση να βγάζουν συμπεράσματα πριν καλά-καλά δουν ή ακούσουν αυτό που συμβαίνει. Επομένως, με το να βγάζουν καταδικαστική ή επιδοκιμαστική απόφαση ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ το γεγονός.
Αυτή η διαδικασία γίνεται αυτόματα και πολύ γρήγορα και κανένας δεν την προσέχει.
Παρατηρήστε το στον εαυτό σας. Με λίγη επιμονή και υπομονή, θα δείτε ότι από τις πρώτες λέξεις του συνομιλητή σας έχετε ήδη «καταλάβει» τι θέλει να πει, έχετε βγάλει τα συμπεράσματά σας, έχετε έτοιμη την απάντηση, και επιπλέον ΒΙΑΖΕΣΤΕ να απαντήσετε πριν ολοκληρώσει αυτό που λέει.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι «ξέρουν το σωστό» και θέλουν να διορθώσουν τους άλλους.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε την αιτία που τίποτε εποικοδομητικό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί στον κακόμοιρο αυτόν πλανήτη.

Μια φορά και έναν καιρό…

Δεν υπήρχε ούτε το τίποτα.
Αλλά ξαφνικά εμφανίστηκε Κάποιος.
Κάποιος, γεμάτος σοφία, αγάπη και δημιουργική ικανότητα.
Και έτσι δημιούργησε. Τα πάντα. Ορατά και αόρατα.
Αλλά εκείνα που δημιούργησε δεν του έφτασαν και θέλησε να πολλαπλασιάσει τον εαυτόν του. Αλλά επειδή ήταν μοναδικός, ήταν και ανεπανάληπτος. Έτσι, αρκέστηκε στο να δημιουργήσει κάποιον άλλον, με την ίδια εικόνα και με τις ίδιες ‘εν δυνάμει’ δυνατότητες, όπως Αυτός. Και του έφτιαξε επίσης και μία σύντροφο με τα ίδια χαρακτηριστικά.
Και έτσι όλα, από τον Έναν και κάτω, ήταν διπλά. Διπλά και αντίθετα.
Προνόησε όμως, ώστε να υπάρχει σύνθεση στην αντίθεση, που και αυτή η σύνθεση να είναι εξίσου δημιουργική, αλλά σε πιο χαμηλές οκτάβες.

Και η αγάπη του Ενός ήταν τόση, ώστε προσέφερε πλήρη ελευθερία αποφάσεων και κινήσεων σε αυτά τα ιδιαίτερα και παρόμοια δημιουργήματά του. Προσέφερε αυτό που εμείς λέμε ελευθερία βούλησης.
Και τότε αυτά τα δημιουργήματα, οι άνθρωποι, άρχισαν να μαθαίνουν την δημιουργία με τον εύκολο, αλλά επώδυνο τρόπο. Έτσι ήθελαν…
Και άρχισαν να κατεβαίνουν στα σκαλοπάτια της γνώσης. Κάθε κάθοδος ήταν και απομάκρυνση από την Πηγή. Έτσι ήθελαν…
Και αφού πολύ απομακρύνθηκαν και ξέχασαν εντελώς ότι οι εμφυτευμένες δυνατότητές τους ήταν δημιουργικές στα ανώτερα επίπεδα ύπαρξης, προτίμησαν να δημιουργούν στα κατώτερα επίπεδα ύπαρξης. Αλλά αυτή η δημιουργία, με καταστροφή έμοιαζε περισσότερο.
Αυτό προκάλεσε την απέραντη θλίψη του Ενός.
Και τότε Αυτός, αναδιπλούμενος στο Πνεύμα του, κατήλθε σε ανθρώπινο επίπεδο και ενσαρκωμένος μέσω άσπιλης γέννησης, σήκωσε στους ώμους του όλα τα ατοπήματα των αγαπημένων του τέκνων, των ανθρώπων, ώστε να απαλλαγούν από αυτά και να ξαναθυμηθούν την θεϊκή τους καταγωγή. Και να επιστρέψουν στην Πηγή, εάν το θελήσουν.
Και το ενσαρκωμένο Πνεύμα Του, ο Μονογενής Του Υιός, υπέφερε την σταύρωση για αυτήν του την δράση, από τα ίδια τα αγνοούντα τέκνα του. Και πόνεσε και πέθανε σαν άνθρωπος. Αλλά αναστήθηκε σαν θεός. Και ποτέ δεν μετάνιωσε για αυτό.
Αυτό φαίνεται στο γεγονός ότι το θείο δράμα επαναλαμβάνεται από τότε μέχρι σήμερα, μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Συνεχώς!!!
Στην επανάληψη αυτή, καθένας παίζει (λόγω της ελεύθερης βούλησης του), τον ρόλο του.
Άλλοι κάνουν πως δεν θυμούνται. Έτσι θέλουν…
Άλλοι θυμούνται με διαλλείματα. Έτσι θέλουν…
Άλλοι δεν θυμούνται καθόλου. Έτσι θέλουν…
Άλλοι θυμούνται και μετα-νοούν. Έτσι θέλουν…
Και λίγοι επιστρέφουν ταπεινά. Έτσι θέλουν…

Η επιστροφή δίνει χαρά σε Εκείνον. Και διάθεση για να συνεχίσει. Να συνεχίσει να τροφοδοτεί τα τέκνα του, να τα αγαπά, να τα φροντίζει, να τα περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά, ώστε να τα δει να δημιουργούν όπως Αυτός!!!

Γιατί η Δημιουργία δεν φαίνεται να έχει τέλος!!!

Πηγή: ΗΡΩ

Γιατί;

Γιατί η ευτυχία είναι σε στιγμές;
Γιατί η αγάπη δεν προσφέρεται παντού;
Γιατί η χαρά δεν διαρκεί;
Γιατί η ελευθερία είναι φυλακισμένη;
Γιατί η τελειότητα έχει ατέλειες;
Γιατί αλλάζουμε ινδάλματα;
Γιατί η συμπόνια δεν πάσχει;
Γιατί η ματαιοδοξία κυριαρχεί;
Γιατί η άνοδος είναι κουραστική;
Γιατί η επανάληψη είναι ανιαρή;
Γιατί η ομορφιά είναι σχετική;
Γιατί η φύση ενθουσιάζει;
Γιατί η καρδιά πονάει;
Γιατί παιδευόμαστε;
Γιατί η τροφή δυναμώνει;
Γιατί η ψυχή εκπαιδεύεται;
Γιατί υπάρχει η ασθένεια;
Γιατί η σκέψη δεν σταματά;
Γιατί η αλλαγή είναι δύσκολη;
Γιατί η ευγένεια αρέσει;
Γιατί συνέχεια επιθυμούμε;
Γιατί η βοήθεια κάνει διακρίσεις;
Γιατί η ζήλεια δηλητηριάζει;
Γιατί θυμόμαστε;
Γιατί η άγνοια είναι εκτενής;
Γιατί η εργασία δεν είναι χαρά;
Γιατί η γη κινείται;
Γιατί όλα κάνουν κύκλους;
Γιατί η πραγματικότητα είναι κρυμμένη;
Γιατί φαντάζει η φαντασία;
Γιατί η εξημέρωση είναι ατομική υπόθεση;
Γιατί η βία διαρκεί;
Γιατί είμαστε σημαντικοί κι ασήμαντοι;
Γιατί τρέχουμε τόσο πολύ;
Γιατί φοβόμαστε να φοβόμαστε;
Γιατί ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
Γιατί η ανάγκη ωθεί;
Γιατί υπάρχει η ντροπή;
Γιατί η τιμιότητα είναι πολύτιμη;
Γιατί έχει η ψυχή καθρέφτη;
Γιατί δεν πετάμε σαν πουλιά;
Γιατί υπάρχει το άπειρο;
Γιατί η γέννηση προηγείται;
Γιατί δεν γελάμε αρκετά;
Γιατί δεν εμβαθύνουμε στο νόημα της ζωής;
Γιατί;

Προέλευση: ΗΡΩ