Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

5 Σεπτεμβρίου 2012

Στην καρδιά του Δάσκαλου - α μέρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

1. -Ξέρετε τι συμβολίζει ο κυνοκέφαλος πίθηκος;

-Όχι, Δάσκαλε!

-Αυτό το σύμβολο διδάσκει ότι πρέπει να μάθουμε, να μιμούμαστε και να υπακούμε την φύση.

Μ` αυτό τον τρόπο, σ` έναν διάλογο με τον Σαμαέλ Αουν Βεορ, ιδρυτή της Γνωστικής Ανθρωπολογίας, ήταν που γνώρισα το πλούσιο συμβολικό περιεχόμενο του έργου του Jofra, του συγγραφέα των μεταφυσικών έργων σχετικά με τα δώδεκα ζωδιακά σύμβολα. Η παράσταση του κυνοκέφαλου είναι αυτή ενός πίθηκου με κεφάλι σκύλου, που λατρευόταν από τους αρχαίους Αιγυπτίους, που κρατάει μια πυξίδα στο χέρι και κάθεται πάνω στην γήινη σφαίρα.

Από την ημέρα εκείνου του αξέχαστου μαθήματος του παγκόσμιου συμβολισμού έπεσαν πια πολλά φύλλα απ` το ημερολόγιο των ταξιδιών μου στον κόσμο, κατά την διάρκεια των οποίων ερεύνησα σχετικά με τα μυστικά των μυστηριωδών αρχαιολογικών μνημείων που έμειναν από τους διάφορους πολιτισμούς στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας. Και, περισσότερο από ποτέ, τα λόγια ενός Ινδού rishi που απευθύνονται στον James Churchward συνεχίζουν να παρουσιάζονται σαν αληθινά: «Διάτρεξε τον κόσμο, τελικά γιε μου, και μάθε με αυτό που έγραψε η φύση. Η φύση είναι η μεγάλη σχολή της ζωής… Η φύση είναι η αλήθεια προσωποποιημένη… Κάθε πέτρα έχει γραμμένη, από τα στοιχειώδη, στο ζαρωμένο και σκληρό της πρόσωπο μια πραγματική ιστορία… Κάθε κόκκος, κάθε φύλλο, κάθε θάμνος κάνει έναν ψίθυρο για τα αυτιά που είναι ανοιχτά για να ακούσουν...»

2. -Η διατροφή του Δασκάλου Σαμαέλ γινόταν σύμφωνα με τις υποδείξεις που του έδινε η Θεϊκή του Μητέρα, από τα Εσωτερικά Επίπεδα. Αν, για παράδειγμα, όπως συνέβη σε κάποια εποχή, έπρεπε να τρώει μόνο φρούτα για έναν μήνα, για να εξαγνίσει το σώμα του, αυτό και έκανε. Ο Σαμαέλ υπάκουγε πάντοτε αυστηρά όλους τους προσανατολισμούς που του έδινε η Θεϊκή του Μητέρα Κουνταλίνη.

3. -Ο Δάσκαλος Σαμαέλ δεν έκανε την παραμικρή διάκριση μεταξύ των ανθρώπων. Αγαπούσε όλα τα ανθρώπινα όντα το ίδιο. Σε κάποια περίπτωση στο Monterey, σε μια ανεπίσημη συνάντηση με μαθητές της Γνώσης, ένας απ’ αυτούς τον ρωτάει: Δάσκαλε, ο Φερνάντο είναι ο αγαπημένος σας μαθητής;

Ο Σαμαέλ χτυπάει το χέρι του με δύναμη στο τραπέζι για να τραβήξει την προσοχή όλων, και απαντά:

-Όταν το Είναι περνάει στην άλλη πλευρά του ποταμού, βρίσκεται πιο πέρα απ’ τις στοργές και απ’ τα συναισθήματα και η αγάπη του γίνεται παγκόσμια. Για μένα δεν υπάρχουν αγαπημένοι μαθητές. Εγώ αγαπάω την ανθρωπότητα περισσότερο και απ’ τα παιδιά μου. Για μένα όλοι είναι ίσοι, όπως τους βλέπουν τα μάτια του Θεού.

4. -Ο Σαμαέλ δεν ήταν άνθρωπος περίεργος. Πολύ συχνά, όταν δεχόταν δώρα, δεν τα άνοιγε αμέσως. Τόσο μεγάλη ήταν η υπομονή του που μερικές φορές τα δώρα παρέμεναν για μήνες χωρίς να ανοιχτούν. Μόνο όταν τα παιδιά του πέθαιναν από περιέργεια, τελικά, αποφάσιζε να τα ανοίξει. Ο Δάσκαλος ποτέ δεν έχασε την ικανότητα της έκπληξης. Γι’ αυτό, όταν άνοιγε τα δώρα, χαιρόταν σαν τα παιδιά. Κατά τον ίδιο, τρόπο ποτέ δεν προσκολλιόνταν σ’ αυτά. Ήταν συνηθισμένο να λαμβάνει ο Δάσκαλος σαν δώρο εκλεκτά στυλό, και επώνυμα ρολόγια. Αν κάποιος του ζητούσε το ρολόι του, το έδινε πολύ ευχαρίστως. Όταν τελείωνε το μελάνι από τα στυλό που του χάριζαν, όσο ακριβά και αν ήταν ή ακριβά κοσμήματα κι’ αν είχαν, δεν δίσταζε να τα πετάξει στα σκουπίδια.

5. -Κάποια μέρα, ο Δάσκαλος έπαιρνε το πρωινό του μαζί με την οικογένειά του όταν άκουσε κάποιον να χτυπάει την πόρτα του σπιτιού του. Πήγε ο ίδιος να ανοίξει και όταν γύρισε, η οικογένειά του έκπληκτη τον βλέπει χωρίς πουκάμισο. Μη καταλαβαίνοντας τι είχε συμβεί, ρωτάνε τι έγινε. Αυτός απαντά:

-Ένας ζητιάνος χρειαζόταν βοήθεια και εγώ του έδωσα το πουκάμισό μου, μια και ήταν το καλλίτερο που είχα πρόχειρο εκείνη την στιγμή.

6. -Κάποτε ο Σαμαέλ επισκέφθηκε έναν Βουδιστικό ναό, ο φύλακας όμως δεν ήθελε να τον αφήσει να μπει. Επεμβαίνοντας ο Δάσκαλος του ναού διέταξε τον φύλακα να του επιτρέψει την είσοδο. Πλην όμως, ο φύλακας επέμενε να μην τον αφήνει να μπει γιατί δεν ήταν Βουδιστής. Τότε ο ηγέτης του ναού διέταξε να τον πλησιάσει ο Σαμαέλ, ζητώντας ταυτόχρονα από έναν μοναχό να του βρει μια κλωστή. Στην συνέχεια, ο Βουδιστής Δάσκαλος έδεσε τον δεξιό αντίχειρα του Σαμαέλ με τον αριστερό. Όταν τελείωσε την συμβολική ένωση, ο Δάσκαλος του ναού σχολίασε:

-Η θρησκεία του μέλλοντος θα είναι το αποτέλεσμα της ένωσης του καλλίτερου του Χρηστικού εσωτερισμού με το καλλίτερο του Βουδισμού.

7. -Κάποια μέρα ήμασταν με τον Σαμαέλ στο νησί του Cozumel, στην Μεξικάνικη Καραϊβική. Καθώς ο Δάσκαλος αισθανόταν δυνατούς πόνους στην πλάτη του μου ζήτησε να του κάνω ένα μασάζ στο σημείο που πονούσε περισσότερο. Ποια ήταν η έκπληξή μου όταν πρόσεξα, ανάμεσα στις ωμοπλάτες, ένα εξόγκωμα παρόμοιο μ’ αυτά που έχουν τα πουλιά. Αντιλαμβανόμενος την εσωτερική μου αναστάτωση, ο Δάσκαλος μου λέει με κάθε φυσικότητα:

-Είναι τα φτερά μου που αρχίζουν να γεννιούνται.

8. -Τα χέρια του Σαμαέλ εμφάνιζαν πια τα σημάδια ή τα στίγματα της χρηστικοποίησης. Σε κάποια περίπτωση, ένας γνωστικός σπουδαστής, αντιλαμβανόμενος ότι ο Δάσκαλος άπλωνε τα χέρια του προς τον ήλιο, ρώτησε:

-Τι κάνετε, Δάσκαλε;

Με απλότητα απάντησε ο Σαμαέλ:

-Κάνω ένα μπάνιο με ήλιο στα στίγματά μου!

9. -Ο Σαμαέλ ζούσε πάντοτε σπαρτιάτικα. Ποτέ δεν είχε δικό του σπίτι ούτε αυτοκίνητο με μηδέν χιλιόμετρα. Η κληρονομιά του ήταν τα βιβλία που έγραψε σχετικά με την γνώση, τον χριστιανικό και βουδιστικό χριστιανισμό, για το καλό της ανθρωπότητας.

10. -Οι σοφοί όλων των εποχών άφηναν πάντα τα μηνύματά τους γραμμένα σε πέτρα για να μη σβηστούν. Σχετικά μ’ αυτό ο Δάσκαλος λέει:

-Εγώ θα περάσω, αλλά οι πέτρες θα μιλάνε για μένα.

11. -Ο Δάσκαλος, η σύζυγός του και εγώ, βρισκόμασταν στο San Blas, Nayarit, για λίγες μέρες διακοπών που ο Σαμαέλ συνήθιζε να κάνει μέσα στον χρόνο. Μια κάποια μέρα ήμασταν σε μια παραλία κοντά σε ένα έλος και είδα ότι ένα μεγάλο σύννεφο από τροπικά κουνούπια πετούσαν γύρω απ’ τον Δάσκαλο. Σε μια δεδομένη στιγμή ο Δάσκαλος μίλησε με δυνατή φωνή, απευθυνόμενος στα κουνούπια:

-Τσιμπήστε με κουνούπια, είμαι όλος δικός σας!

Κατάφερα να δω, ακριβώς εκείνη την στιγμή, ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο από κουνούπια να σκεπάζει όλο το σώμα του Δάσκαλου. Εντυπωσιασμένος από την σκηνή, φοβήθηκα το χειρότερο:

-Τα κουνούπια θα φάνε ζωντανό τον Δάσκαλο!

Όμως αυτό που είδα στη συνέχεια ήταν εκπληκτικό: το σύννεφο των κουνουπιών απομακρύνθηκε προς την κατεύθυνση του έλους χωρίς να τσιμπήσουν τον Δάσκαλο ούτε μια φορά. Εκείνη την ημέρα ούτε εγώ ρώτησα ούτε ο Δάσκαλος είπε τίποτα σχετικά με το συμβάν. Όμως, την επόμενη μέρα, ο Σαμαέλ μου διηγήθηκε την αστρική του εμπειρία που συνέβη στον Στοιχειώδη Ναό των κουνουπιών, κατά την διάρκεια της οποίας του μεταδόθηκε όλη η σοφία σχετικά με την μυστική ζωή των κουνουπιών, την οποία δυστυχώς δεν μπορούσε να μου μεταδώσει.

12. -Τρεις υπήρξαν οι γραμματείς του Δασκάλου Σαμαέλ: Rafael Ruiz Ochoa, Antonio Maldonado και αυτός που διηγείται τα γεγονότα. Δίνω επίσης μαρτυρία ότι, για αρκετούς μήνες, η Ofelia Hickie δούλεψε στην μεταγραφή του βιβλίου Το Μυστήριο Της Χρυσής Άνθησης.

13. -Παρ’ όλο που είχε υποφέρει από τις καταδιώξεις της Καθολικής Εκκλησίας και που είχε πάει στη φυλακή στις αρχές του ’50, επειδή είχε γράψει τον Τέλειο Γάμο, ο Σαμαέλ ποτέ δεν κράτησε ή έθρεψε μνησικακία ή εκδίκηση στην καρδιά του. Απόδειξη γι’ αυτό είναι το γράμμα που έγραψε στον Πάπα Πίο τον ΧΙΙ, στα τέλη της δεκαετίας του 50. ( Pio XII, 1876-1958).

14. -Μέσα απ’ τις διηγήσεις του ίδιου του Δάσκαλου, πάντα ήξερα ότι την αποστολή του διηύθυνε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Να εδώ κι’ άλλη απόδειξη της ταπεινότητας του Σαμαέλ. Και, είναι σημαντικό επίσης να υπογραμμίσουμε ότι ο Σαμαέλ έκανε πάντα και σύστηνε συνεχώς να κάνουν την θέληση του Πατέρα. Αυτό ήταν πάντα το κλειδί της επιτυχίας του Σαμαέλ. Ευτυχισμένος εκείνος που ξέρει να παραδίδεται στα χέρια του Πατέρα και να κάνει την θέλησή του, τόσο στη γη όσο και στον ουρανό. Τίποτα δεν θα είναι αδύνατον γι’ αυτόν! Τίποτα δεν θα του αρνηθούν!

15. -Σε κάποια περίπτωση ο Δάσκαλος μου έκανε το εξής σχόλιο: «Θάρθει μέρα που θα υπάρχει μια Γνωστική Εκκλησία που θα χτίσει μεγάλους καθεδρικούς ναούς όμως δεν θα έχει τίποτα από «Γνώση». Και, για να βάλω την θεϊκή Γνώση στο βάθρο που της αξίζει, αντιγράφω στη συνέχεια ένα απόσπασμα απ’ τις γνωστικές γραφές που ανακαλύφθηκαν στο Khenoboskion:

(…) «Κοίταξε, Πατέρα μου λέει ο Ιησούς. Κατατρεγμένη από την δυστυχία, η Ψυχή πλανάται πάνω στη Γη, μακριά απ’ το Πνεύμα. Προσπαθεί να ξεφύγει απ’ το μισητό χάος αλλά δεν ξέρει πώς να το διασχίσει. Γι’ αυτό, Πατέρα, στείλε με, Εγώ θα κατέβω φέρνοντας τις σφραγίδες. Εγώ θα περάσω όλους τους ωκεανούς, Εγώ θα αποκαλύψω όλα τα Μυστήρια, Εγώ θα εμφανίσω τις Μορφές του Θεού και με το όνομα της «Γνώσης», Εγώ θα μεταφέρω τα Μυστήρια του Άγιου Δρόμου» (…)

16. -Το 1975, δύο χρόνια πριν απ’ τον θάνατό του, ο Σαμαέλ εξουσιοδότησε την διαμόρφωση του Τάγματος του Άγιου Σκαραβαίου. Αρχικά, αυτό το Τάγμα αποτελείτο αποκλειστικά από γνωστικούς μαθητές που θυμούνταν πλήρως τις προηγούμενες ζωές τους. Λόγω των περιστάσεων της ζωής, αυτό το Τάγμα δεν είχε συνέχεια. Μετά τον θάνατο του Δάσκαλου, απ’ το Τάγμα του Άγιου Σκαραβαίου απέμειναν μόνο οι κανονισμοί με την σφραγίδα του Σαμαέλ. Όταν άφησα την θέση μου σαν Γραμματέας της Παγκόσμιας Έδρας των Γνωστικών Ιδρυμάτων στο Μεξικό, αυτά τα έγγραφα ήταν αρχειοθετημένα δεόντως για τους μεταγενέστερους. Σήμερα, δεν ξέρω τι έχουν γίνει!

17. -Μια μέρα, ο Δάσκαλος, ο Antonio Maldonado και εγώ γευματίζαμε στο εστιατόριο του Ξενοδοχείου Πανόραμα, στο San Luis Potosi. Σε κάποιο σημείο της συνομιλίας μας, ο Δάσκαλος απευθύνεται σ’ εμάς και ρωτάει:

-Θέλετε να αλλάξω πρόσωπο;

Απάντησα, με αμφιβολία:

-Δεν ξέρω, Δάσκαλε. Κάντε ότι αισθάνεστε ότι είναι σωστό.

Μόλις τελείωσα την απάντησή μου, ο Δάσκαλος άρχισε να περνάει τα χέρια του μπροστά απ’ το πρόσωπό του ενώ τραγουδούσε μια Βουδιστική Σούτρα. Όταν τράβηξε τα χέρια απ’ το πρόσωπό του, ο Αντώνιο και εγώ μείναμε έκπληκτοι βλέποντας ότι η φυσιογνωμία του είχε μεταμορφωθεί σ’ αυτήν ενός νέου 18 ετών. Μείναμε άναυδοι! Ο Δάσκαλος επανέλαβε τις κινήσεις και την Σούτρα και όταν αποκάλυψε πάλι το πρόσωπό του, είδαμε ότι είχε την εμφάνιση ενός άνδρα των 40 ετών. Επανέλαβε άλλη μια φορά την διαδικασία και, μετά, χτύπησε δυνατά τα χέρια του πάνω στο τραπέζι. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που βλέπαμε! Το πρόσωπό του έμοιαζε με το πέτρινο άγαλμα ενός αγγέλου, με αδρές γραμμές προσώπου και πολύ όμορφο. Ο Δάσκαλος επανέλαβε την ιεροτελεστία και, τελικά, το πρόσωπό του ξαναγύρισε στο φυσιολογικό.

Για μένα, αυτό το επεισόδιο ήταν το πιο εύγλωττο απ’ όλα, για την απίστευτη μεταλλακτική δύναμη που κατείχε ο Δάσκαλος.

18. -Ένα από τα παιχνίδια που άρεσαν στον Δάσκαλο ήταν να διαλύει σύννεφα. Πάντα όταν είμαστε μαζί, μου ζητούσε να διαλέξω το σύννεφο και να του πω τον χρόνο που χρειάστηκε για να διαλυθεί αυτό. Σε κάποια περίπτωση ο Δάσκαλος χρησιμοποίησε αυτό το μέσον για δύο απ’ τους καλλίτερους μαθητές του (τον Rabolu και τον Gargha Kuichines). Και οι δυό τους είχαν ταξιδέψει ως το Μεξικό από την Κολομβία, για να τους λύσει ο Σαμαέλ ένα πρόβλημα που υπήρχε μεταξύ τους. Μετά από αρκετές ώρες συζήτησης χωρίς κανένα από τα μέρη να νικηθεί, ο Σαμαέλ μας ανέβασε όλους στην ταράτσα του σπιτιού του, και είπε:

-Θέλετε να σας διαλύσω ένα σύννεφο;

Και οι δύο, χωρίς να καταλαβαίνουν πολύ καλά αυτό που συνέβαινε, δέχτηκαν την πρόταση. Αφού διαλύθηκε το σύννεφο, κατέβηκαν στο γραφείο και όταν κάθισαν, ο Σαμαέλ ρώτησε:

-Λοιπόν, ποιο είναι το πρόβλημα;

Αυτοί απάντησαν:

-Κανένα, Δάσκαλε!

Αυτό το επεισόδιο ήταν, για όλους μια μεγάλη διδασκαλία. Ο Δάσκαλος, μ’ αυτό, απέδειξε ότι τα προβλήματα, όταν οι άνθρωποι δεν ταυτίζονται μαζί τους, απλά εξαφανίζονται. Είναι γι’ αυτό που ο Δάσκαλος έλεγε πάντοτε ότι ο καλύτερος τρόπος σκέψης είναι η μη σκέψη.

19. -Ένας από τους μεγάλους στόχους του Δάσκαλου ήταν πάντα να έχουν τα βιβλία του μια καλή εμφάνιση, να ήταν αρκετά φθηνά και στη δυνατότητα οποιουδήποτε ανθρώπου.

20. -Ο Δάσκαλος Σαμαέλ ήταν ένας από τους πιο απλούς και στερημένους ανθρώπους που γνώρισα σ’ ολόκληρη την ζωή μου. Δεν χρησιμοποιούσε ρολόι, ατζέντα, τίποτα. Ακόμα και το πορτοφόλι του, αυτός που το κρατούσε, ήταν η γυναίκα του, η Dondita γνωστή ως η Αξιοσέβαστη Δασκάλα Λιτελάντες. Όταν ταξίδευε, ως συνήθως, είχε μαζί του έναν μεγεθυντικό φακό, έναν χάρακα, μια ηλεκτρική μηχανή ξυρίσματος, το Αιγυπτιακό Ταρώ, ένα τετράδιο σημειώσεων, έναν στυλό και το βιβλίο του προσκεφαλιού του: Οι Φιλοσοφικές Κατοικίες, του Φουλκανέλι.

21. -Το Σεπτέμβρη του 1977, ο Δάσκαλος, η σύζυγός του και εγώ έπρεπε να επισκεφθούμε την Roza Rica, μία πόλη που βρίσκεται στην περιοχή της Veracruz. Δύο ήταν οι λόγοι αυτού του ταξιδιού: να γίνει μια μελέτη στο αρχαιολογικό κέντρο του Tajin και να πραγματοποιηθούν μερικές δημόσιες διαλέξεις. Θυμάμαι ότι κάποιο πρωί καθώς παίρναμε το πρωινό μας, ο Δάσκαλος, διακριτικά, με πλησίασε και μου είπε:

-Πάρε και φύλαξε αυτήν την σφραγίδα που μου έδωσε ένας Δάσκαλος Μάγια σαν σύμβολο της ολοκλήρωσης του Μεγάλου Έργου.

Από τότε, εδώ και μερικά χρόνια, φύλαξα προσεκτικά την σφραγίδα σ’ ένα μικρό κουτί, μαζί με ένα δόντι τίγρης το οποίο αντιπροσωπεύει συμβολικά τον φύλακα αυτού του τόσο θαυμάσιου κοσμήματος. Αλλά, το πιο σημαντικό είναι, τι συμβολίζει αυτή η σφραγίδα;

-Για τους σύγχρονους γνωστικούς, είναι ένα πολύτιμο κόσμημα. Επιπλέον, κατέχει μια μεγάλη πνευματική δύναμη. Μιλώντας υλικά, πρόκειται για ένα απλό κομμάτι πυλού. Πνευματικά όμως, είναι από αγνό χρυσό. Γι’ αυτό και οι γνωστικοί σπουδαστές προσπαθούν να το αποτυπώσουν μόνιμα στον νου και στη συνείδησή τους, δεδομένου ότι αντιπροσωπεύει την δύναμη της θέλησης, της ισχύος και της γνώσης του Σαμαέλ. Αυτή η ιερή σφραγίδα, στον συμβολισμό της, θα θυμίζει για πάντα την δυνατή φωνή του Δάσκαλου, να προειδοποιεί: « Να είστε επάγρυπνοι και φρουροί όπως ο φρουρός σε εποχή πολέμου». Θυμίζει επίσης τον ίδιο τον Σαμαέλ σε συνεχή μάχη με τα Κόκκινα Δαιμόνια του Seth, κραδαίνοντας το σπαθί της θέλησης και διατηρώντας πάντα αναμμένο το ιδανικό του Είναι στην καρδιά του, μέχρι να έχει πετύχει την απόλυτη βουδιστική εκμηδένιση.

Προσωπικά πιστεύω ότι, η σφραγίδα των Μάγια είναι τόσο σημαντική στο εσωτερικό και πνευματικό σύμπαν της εποχής μας που έφτασε να με εμψυχώσει να γράψω ένα βιβλίο. Όχι μόνο σχετικά με την σφραγίδα την ίδια και την σημασία της, αλλά επίσης σχετικά με τα συμβάντα που την περιβάλουν, πριν και μετά την παράδοσή της στον Δάσκαλο Σαμαέλ.

22. -Κάποια νύχτα, στο δωμάτιο του Δάσκαλου, λίγες μέρες πριν εγκαταλείψει το σώμα του, ενώ ήταν μαζί με την Ίσιδα, την μεγάλη του κόρη, τον άκουσα να σχολιάζει ότι αυτή είχε λίγα ψυχολογικά ελαττώματα, Γι’ αυτόν τον λόγο την εκπαίδευαν στον κόσμο των ονείρων οι λάμας του Θιβέτ.

23. -Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Δάσκαλος είχε τρεις χιτώνες σαν ιππότης του Αγίου Γκριάλ: έναν λευκό με έναν χρυσαφένιο σταυρό στην καρδιά, έναν άλλο επίσης λευκό, με περιστέρια κεντημένα με ασημένια κλωστή, και έναν τρίτο με περιστέρια κεντημένα με χρυσή κλωστή. Πάντα όταν φορούσε αυτούς τους δύο χιτώνες, χρησιμοποιούσε επίσης και ένα κάλυμμα που του σκέπαζε και το κεφάλι. Πάνω στο κάλυμμα, στο μέσον του μετώπου ήταν στερεωμένο ένα μικρό δισκοπότηρο από χρυσό, με ένα μπριγιάν στο κέντρο. Όταν αποτεφρώθηκε το σώμα του Δάσκαλου, η σύζυγός του με όλη την αγάπη της, πήρε το δισκοπότηρο και το μπριγιάν από τα ρούχα του για να τα φυλάξει. Το σπαθί που χρησιμοποιούσε ο Δάσκαλος στις γνωστικές τελετουργίες, το δώρισαν μετέπειτα στο Sumum Supremum Sanctuarium. Πρόκειται για ένα σπαθί με χρυσαφένια λαβή στο σχήμα ενός λιονταριού, λεπίδα σε ρωμαϊκού στυλ, χρωμιωμένη και θήκη από λευκό δέρμα, με χαραγμένο τον Σαμαέλ Αουν Βεορ πάνω της.

24. -Ο Δάσκαλος όπως ο Γκάντι και ο Φραγκίσκος της Ασίζης δεν άφησε κληρονομιά. Ήταν τόσο μεγάλη η μη προσκόλληση του Σαμαέλ στα υλικά πράγματα και στα χρήματα που κατέληξε να υποδεχτεί την μεγάλη του φίλη την Μητέρα Θάνατο σ’ ένα μικρό και ταπεινό ράντζο, που μετατράπηκε στο ίδιο του το κρεβάτι του πόνου. Σχετικά με αυτό ο Σαμαέλ σκεφτόταν τα εξής:

«Το ανθρώπινο ον είναι υπερβολικά φτωχό πνευματικά, Γι’ αυτό, χρειάζεται χρήματα, κοινωνικές θέσεις και αποκτήματα για την προσωπική του ευχαρίστηση. Όταν κανείς είναι φτωχός εσωτερικά, ψάχνει έξω αυτό που του λείπει από μέσα. Γι’ αυτό είναι που τα υλικά πράγματα κατέληξαν να πάρουν γιγάντιες αναλογίες, και λόγω αυτών, το ανθρώπινο ον είναι διατεθειμένο να κλέψει, να εκμεταλλευτεί, να πει ψέματα, να σκοτώσει. Όλο αυτό οδηγεί στην σύγκρουση μεταξύ του κεφαλαίου και της εργασίας, των αφεντικών και των εργατών, των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευομένων. Οι πολιτικές αλλαγές είναι άχρηστες χωρίς προηγουμένως να κατανοήσουμε την ίδια μας την εσωτερική φτώχεια. Είναι αλήθεια ότι όλοι χρειαζόμαστε τα χρήματα. Όμως είναι απαραίτητο να καταλάβουμε βαθιά την σωστή σχέση μεταξύ του ανθρώπου και των χρημάτων. Ούτε ο μυστικιστής ούτε ο κερδοσκόπος θα καταλάβουν ποτέ ποια είναι η σωστή σχέση μεταξύ του ανθρώπινου όντος και του χρήματος. Δεν είναι απαρνούμενοι το χρήμα ούτε ζηλεύοντάς το που θα μπορέσουμε να καταλάβουμε αυτή την σχέση. Χρειάζεται να καταλάβουμε τις υλικές μας ανάγκες χωρίς να εξαρτόμαστε ολοκληρωτικά από το χρήμα. Όταν θα έχουμε καταλάβει αυτή την σχέση θα σταματήσει ο πόνος του αποχωρισμού και τα τρομερά βάσανα που δημιουργούνται από τον ανταγωνισμό. Πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε μεταξύ των άμεσων φυσικών μας αναγκών και της ψυχολογικής εξάρτησης από τα πράγματα. Αυτό δημιουργεί την εκμετάλλευση και την σκλαβιά.»

25. -Ο χιτώνας του Σαμαέλ που δεν κράτησε η Λιτελάντες ήταν ο λευκός, χωρίς κανένα σχέδιο πάνω του. Από προσωπική θέληση της Λιτελάντες, αυτός ο χιτώνας δόθηκε δώρο στον Κύριο Gonzalo Nunez, ο οποίος μεταξύ 1978-79, λειτουργούσε ακόμη σαν Εφημέριος της Παγκόσμιας Χριστιανικής Γνωστικής Εκκλησίας στην Νέα Υόρκη-Η.Π.Α. Ο Gonzalo Nunez έχει επίσης στην κατοχή του τέσσερα αυθεντικά βίντεο από τα τηλεοπτικά προγράμματα που πραγματοποιήσαμε με τον Δάσκαλο στο 13ο κανάλι του San Luis Potosi. Επιπλέον, έχει τα βίντεο με τις παρεμβάσεις του Δάσκαλου κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Συνεδρίου της Γνωστικής Ανθρωπολογίας και του Παγκόσμιου Συμβουλίου: Ίσις και Γνωστικοί Ιερείς, που πραγματοποιήθηκε στην Guadalajara από τις 27 ως τις 2 Νοεμβρίου του 1976. Δυστυχώς, ο Nunez δεν θέλησε ποτέ να μοιραστεί αυτό το υλικό με τα γνωστικά ιδρύματα.

26. -Σ τον Δάσκαλο άρεσε να εκμεταλλεύεται τον χρόνο του με διάφορους τρόπους. Ένας απ’ αυτούς ήταν να επισκέπτεται τον Alois Poppenreiter, έναν από τους πιο κοντινούς του μαθητές. Όταν ο Σαμαέλ με την σύζυγο του, έφταναν στο σπίτι του Alois, απολάμβαναν την υπέροχη δισκοθήκη κλασικής μουσικής που είχε ο Alois. Μία απ’ τις μουσικές που προτιμούσε ο Σαμαέλ σ’αυτά τα «σπιτικά κονσέρτα », ήταν ο Μαγικός Αυλός, του Μότσαρτ και ο Πάρσιφαλ, του Βάγκνερ. Οι ακροάσεις αυτών των θαυμάσιων μουσικών έργων συμπληρώνονταν πάντα με τις σοφές διηγήσεις του Δάσκαλου και με τα γευστικότατα γλυκά από μπανάνα, τα αγαπημένα του Δάσκαλου, φτιαγμένα με αγάπη από τα μαγικά χέρια της Μαρίας Ευγενίας, συζύγου του Alois.

27. -Ένας από τους πιο αγαπημένους τόπους του Δάσκαλου ήταν τα Σπήλαια της Cacahuamilpa. Εκεί, έφερνε ομάδες μαθητών και ξένους απεσταλμένους που τον επισκέπτονταν στο Μεξικό. Συνήθως το πρόγραμμα ακολουθούσε τα εξής βήματα: σύντομη διάλεξη στην υπόγεια αίθουσα διαλέξεων, διαλογισμό στο βάθος των σπηλαίων, σ’ ένα μέρος όπου λεγόταν ότι υπήρχε ένας διάδρομος με πρόσβαση σ’ έναν ναό σε κατάσταση Jinas, και μετά, ένας μεγάλος υπόγειος περίπατος, τον οποίο οι μαθητές εκμεταλλεύονταν για να μοιραστούν προβλήματα ή ανάγκες με τον Δάσκαλο. Σχεδόν πάντα, επιστρέφοντας στην επιφάνεια, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που έμπαιναν στα σπήλαια άρρωστοι, επέστρεφαν θεραπευμένοι.

28. -Ένας άλλος τόπος που επισκεπτόταν πολύ ο Δάσκαλος με ομάδες από μαθητές και ξένες αντιπροσωπείες, ήταν η Teotihuacan, η πόλη όπου οι άνθρωποι γίνονται Θεοί. Εκεί, ο Δάσκαλος έκανε την διαδρομή που άρχιζε από το παλάτι των Ιπποτών Τίγρεων και των Ιπποτών Αετών, συνεχίζοντας προς την Πυραμίδα της Σελήνης, την Λεωφόρο των Νεκρών, και ανεβαίνοντας την Πυραμίδα του Ήλιου, οδηγούσε μια πρακτική, και τελικά, κατέβαινε για να κατευθυνθεί προς τον Ναό του Φτερωτού Φιδιού. Ο πλούτος της σοφίας που παρέδιδε ο Δάσκαλος στους μαθητές του κατά την διάρκεια αυτής της διαδρομής ήταν εξαιρετικός.

29. -Αυτά είναι τα ονόματα των παιδιών που ο Σαμαέλ είχε σ’ αυτήν την ενσάρκωση: Isis, Hypatia, Horus, Osiris, Imperador και Salomon.

30. -Ο Σαμαέλ εκπλήρωνε πάντοτε παραδειγματικά τα καθήκοντά του σαν πατέρας και αρχηγός της οικογένειας. Έδωσε σε όλα του τα παιδιά την μόρφωση που τα ίδια ήθελαν χωρίς ποτέ να τους λείψει τίποτα στο σπίτι, παρ’ όλη την σπαρτιάτικη ζωή που έκανε. Δεν είχε ειδική προτίμηση σε κανένα απ’ τα παιδιά του. Σε κάποια περίπτωση, που έκλεψαν το αυτοκίνητο του γιού του Osiris, ο Δάσκαλος, με όλη του την πατρική αγάπη και χωρίς προσκολλήσεις είπε:

-Πάρε! Αυτά τα κλειδιά είναι για σένα. Από εδώ και μπρος το αυτοκίνητό μου είναι δικό σου!

31. -Πάντα όταν ο καιρός το επέτρεπε ο Δάσκαλος συνήθιζε να βγαίνει βόλτα στα πάρκα γύρω απ’ το σπίτι του και πριν επιστρέψει στην κατοικία του, έπαιρνε ένα παγωτό με σκωτσέζικο βούτυρο. Η μάρκα που προτιμούσε ήταν Danesa 33.

32. -Ο Σαμαέλ φερόταν σε όλους σαν ίσος προς ίσον, δεδομένου του ότι έβλεπε την εσωτερική Θεότητα κάθε πλάσματος. Για τον λόγο αυτό κέρδισε την συμπάθεια τεσσάρων ομοσπονδιακών πρακτόρων που είχαν επιλεγεί απ’ τις αρχές της Guadalajara για να συνοδεύουν τον Δάσκαλο κατά την διάρκεια που πραγματοποιήθηκε το 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Γνωστικής Ανθρωπολογίας το 1976. Θυμάμαι την ευγνωμοσύνη των πρακτόρων προς τον Δάσκαλο διότι είχε θεραπεύσει τις γυναίκες τους και γιατί τους είχε καλέσει να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι που έτρωγε ο ίδιος όταν πήγαινε στα πολυτελή εστιατόρια. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Σαμαέλ φερόταν στους ομοσπονδιακούς σαν να ήταν αδελφοί εξ αίματος.

33. -Πολλές ήταν οι περιπτώσεις που άκουσα τον Δάσκαλο να λέει ότι στο Μεξικό θα ανάβλυζε μια καινούρια κοινωνική επανάσταση, χειρότερη απ’ αυτήν του 1910.

Σήμερα στα τέλη του εικοστού αιώνα, συμπτωματικά είμαστε θεατές της γέννησης απ’ τις πρώτες σπίθες απ’ αυτό που θα μπορούσε να γίνει μια νέα μεξικάνικη επανάσταση. Πρόκειται για τις ένοπλες συγκρούσεις που συνέβησαν τον Ιανουάριο του 1994 μεταξύ του Στρατού των Ζαπατίστας της Εθνικής Απελευθέρωσης και του Ομοσπονδιακού Στρατού.

Ο ξεσηκωμός των ιθαγενών εναντίον της μεξικανικής κυβέρνησης, που σκότωσε εκατοντάδες ανθρώπους, είχε δραματικό αντίκτυπο στην παγκόσμια οικονομία, αφού ξύπνησε υποψίες στα πιστωτικά ιδρύματα, που άρχισαν να βλέπουν το Μεξικό σαν έναν τόπο μεγάλου ρίσκου.

Μέχρι την εμφάνιση του Στρατού των Ζαπατίστας, το Μεξικό προχωρούσε σ’ έναν φαινομενικό δρόμο κοινωνικής προόδου και δικαιοσύνης. Στο τέλος, η πολιτική των οικονομικών αναμορφώσεων και η Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου που χρησιμοποιήθηκαν από τον πρόεδρο Κάρλος Σαλίνας του Gortari κόντευαν να προκαλέσουν το χειροκρότημα των οικονομικών κύκλων και της παγκόσμιας οικονομίας.

Όμως, όλα αυτά χρησίμευσαν για να ξυπνήσουν τον κόσμο της μεξικάνικης πραγματικότητας: το Μεξικό που χαρακτηρίζεται από κοινωνικές ανισότητες, από μια βιομηχανική βάση που τώρα ξεκινάει και ένα αγροτικό σύστημα που ιστορικά ήταν πάντα πηγή κοινωνικών προβλημάτων και συγκρούσεων.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η εξέγερση των ιθαγενών ενάντια στην κυβέρνηση γίνεται στην περιοχή Chiapas, που κατοικείται από περισσότερες από τρία εκατομμύρια ψυχές. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους είναι καταγωγής Μάγιας και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι είναι πρόσφυγες απ’ την Γουατεμάλα. Όσον αφορά την πλειονότητα των 85.000.000 κατοίκων του Μεξικού το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι περίπου 3.000 δολάρια τον χρόνο, στην Chiapas είναι μόλις 250 δολάρια. Η Chiapas τιμωρείται από την παγκόσμια πτώση των τιμών του καφέ και από την παραδοσιακή Αχίλλειο πτέρνα της Μεξικανικής οικονομίας: την γεωργία. Το Μεξικό είναι μια χώρα όπου η αγροτική ανάπλαση δεν λειτούργησε ποτέ. Η διανομή της γης στους αγρότες, από την επανάσταση που έγινε μεταξύ 1910 και 1930, έκανε τους μικρούς καλλιεργητές να ζουν σε αντιοικονομικά αγροτεμάχια των 5 με 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα, χαρακτηρισμένα δημόσιοι χώροι.

Σαν αποτέλεσμα της αποτυχίας της γεωργίας να χρησιμεύσει σαν πηγή κεφαλαίου, οι προσπάθειες του Μεξικού στην οικονομική ανάπτυξη χαρακτηρίζονται από ακραία ανεβοκατεβάσματα, διακοπτόμενη ανάπτυξη που υπερ-επεκτείνεται και ακυρώνεται, όπως συνέβη στα 80, και που μετά, το τέλος της ευημερίας του πετρελαίου προκάλεσε την κρίση του μεξικάνικου χρέους.

Αλλά, η ανθρώπινη και η οικονομική πραγματικότητα του Μεξικού έχει αλλάξει. Αρκεί να λάβουμε υπ’ όψιν μας την επίσημη αντίδραση σ’ αυτόν τον ξεσηκωμό! Λέει ο Έντουαρτς, ο οικονομολόγος της παγκόσμιας τράπεζας.

Το Μεξικό έχει γνωρίσει τρομερή βιαιότητα κατά την διάρκεια της ιστορίας του, η επανάστασή του ήταν τόσο αιματηρή που οι αρχικές ομάδες κατέληξαν την δεκαετία του 30 σ’ ένα μοναδικό κόμμα το οποίο κυβερνά την χώρα μέχρι σήμερα. Το 1968, η κυβέρνηση του Gustavo Diaz Ordaz, κατέσφαξε χωρίς δισταγμό τους φοιτητές που διαδήλωναν στην πόλη του Μεξικού. Μακάρι, αυτήν την φορά, να είναι διαφορετικά…

Σχετικά με μια πιθανή καινούρια επανάσταση στο Μεξικό, είναι αναγκαίο να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι μεγάλοι Μυημένοι, όπως ο Σαμαέλ, ποτέ δεν θα αποκάλυπταν όλα όσα ξέρουν σχετικά με το μέλλον μιας χώρας, από τον φόβο μήπως προκαλέσουν συλλογικό πανικό. Σε κάποια περίπτωση, ρώτησα:

-Δάσκαλε, δεν λέτε πάντοτε όλα όσα ξέρετε, έτσι;

-Θυμήσου ότι ο καλός διοικητής δεν δείχνει ποτέ τα όπλα του!

34. -Κατά την διάρκεια πολλών χρόνων ο Δάσκαλος Σαμαέλ ανέπτυξε τις Τρίτες Κάμαρες. Οι δραστηριότητες που πραγματοποιούνταν εκεί απευθύνονταν μόνο στους πιο παλιούς και πιο προχωρημένους μαθητές. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 70 ο Δάσκαλος βράβευσε πολλούς ξένους μαθητές, αφήνοντας τους να συμμετάσχουν στις δραστηριότητες αυτής της ειδικής ομάδας. Στην Τρίτη Κάμαρα γίνονταν μεγαλειώδεις διαλέξεις, που μετέπειτα μεταμορφώνονταν σε βιβλία, όπως ήταν η συγκεκριμένη περίπτωση των Ταρώ και Καβάλα, Η Σεξουαλική Αλχημεία και Γνωστική Ανθρωπολογία. Σ’ άλλες περιπτώσεις, έχρισε Επισκόπους για την Γνωστική Εκκλησία.

Το πρόγραμμα που αναπτυσσόταν από τον Δάσκαλο στην Τρίτη Κάμαρα ακολουθούσε, απαρέκκλητα, την εξής σειρά :

* Διάλεξη πάνω σ’ ένα συγκεκριμένο θέμα.

* Προφορά Μάντραμ.

* Διαλογισμός όχι κατευθυνόμενος.

* Παράδοση του χρίσματος.

Για να ιερουργήσει στην Τρίτη Κάμαρα ο Δάσκαλος χρησιμοποιούσε έναν λευκό χιτώνα πολύ απλό, μ’ έναν χρυσό σταυρό κεντημένο στην περιοχή της καρδιάς. Σαν ένας μεγάλος Μυημένος των τωρινών καιρών, ο Δάσκαλος έδινε τις εσωτερικές διαλέξεις του μπροστά στον ιερό βωμό, με μια στάση που έδινε την εντύπωση, ότι εκεί, πάνω στον βωμό, βρισκόταν η πηγή της έμπνευσής του. Στο αριστερό του πλάι βρισκόταν η χορωδία της Ίσιδας, αποτελούμενη από γυναίκες διαφόρων ηλικιών, οι οποίες άκουγαν με μυστικιστική συγκίνηση τον Λόγο του Σαμαέλ.

Η σύζυγος του Σαμαέλ ήταν πάντοτε παρούσα. Με την χαρακτηριστική της απλότητα, φορούσε έναν λευκό χιτώνα, που έκανε θετική αντίθεση με το μελαχρινό της δέρμα. Πάντοτε με εντυπωσίαζε με την ταπεινότητά της, την σιωπή της και με την λάμψη των ματιών της, που σπιθοβολούσαν όπως τα άστρα την νύχτα.

Ντυμένος με τον λευκό του χιτώνα, ο Δάσκαλος ήταν επιβλητική μορφή. Η βαριά και σταθερή φωνή του αντηχούσε σ’ όλο τον χώρο και στις συνειδήσεις μας επίσης. πρόσωπό του με το λευκό, φιλντισένιο δέρμα και η γλυκιά αλλά διεισδυτική του ματιά, μας ενέπνεε όλους μας στις υψηλές πτήσεις του πνεύματος.

Τα τρία αναμμένα κεριά πάνω στον βωμό ακτινοβολούσαν ένα φως που φώτιζε το περίγραμμα του Δασκάλου, δίνοντας πάντα την εντύπωση ότι η φωτεινή του αύρα υλοποιούνταν κάνοντας ευτυχισμένους όλους τους μαθητές του.

Το λιβάνι που καιγόταν κατά την διάρκεια αυτών των δραστηριοτήτων ανακατευόταν με το άρωμα της αγάπης του Δασκάλου για τους μαθητές του, που ήταν πάντα ανοιχτοί για να λάβουν και να δεχτούν την αποκαλυμμένη επιστήμη.

Οι εσωτερικές του διαλέξεις χαρακτηρίζονταν από την απλότητα και την σύνθεση. Στ’ αλήθεια, όλοι μας, όσοι είχαμε την ευκαιρία να συμμετέχουμε σ’ αυτές τις στιγμές της αγνής γνώσης, μπορέσαμε να θρέψουμε τις ψυχές μας με τον τρίτο κανόνα της σκέψης. Οι γνωστικές διδασκαλίες που έδινε ο Δάσκαλος, πραγματικά, ήταν το πιο αυθεντικό νέκταρ σερβιρισμένο στο αμφιθέατρο της Κοσμικής Επιστήμης.

Τα μάντραμς που προφέραμε με τον Δάσκαλο και που μετά περνούσαν και δονούνταν στις πιο βαθιές περιοχές της συνείδησής μας έκαναν το σώμα μας και την ψυχή μας να δονούνται με υπερθετικές συγκινήσεις.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο από τον διαλογισμό στην Τρίτη Κάμαρα ήταν το γεγονός ότι ο Δάσκαλος δεν τον διεύθυνε. Μ’ αυτή την συμπεριφορά, μας δίδασκε να μετατραπούμε σε Ειδήμονες, δηλαδή, αυτός που δουλεύει για να μετατραπεί σε ιδιοκτήτη της ίδιας του της γνώσης. Πάντοτε θαύμαζα το γεγονός ότι ο Δάσκαλος ποτέ δε μας ενθάρρυνε να είμαστε Μιμητές, δηλαδή, να εφαρμόζουμε ή να ενθαρρύνουμε άλλους να επαναλαμβάνουν μηχανικά τις ίδιες του τις γνώσεις και τα ιδανικά.

Ποτέ δε θα μπορέσω να ξεχάσω εκείνες τις υψηλόφρονες στιγμές όταν ο Δάσκαλος ευλογούσε το ψωμί και το κρασί μέσα σε ένα ιερό δισκοπότηρο. Αυτό πάντα με μετέφερε στο παρελθόν των Ιπποτών του Grial. Ο Σαμαέλ, για μένα, ήταν ο ίδιος ο Αμφόρτας, ο βασιλιάς των Ιπποτών του Αγίου Grial, που ανέβαζε στους ουρανούς το θεϊκό σύμβολο της σάρκας και του αίματος του Κυρίου μας του Χριστού. Και εμείς, οι συμμετέχοντες σ’ αυτήν την άγια ιεροτελεστία, ήμασταν οι ίδιοι οι Ιππότες διψασμένοι για την Αλήθεια.

35. -Όλες οι τελετουργίες και οι λειτουργίες που πραγματοποιούσε ο Σαμαέλ τελείωναν μεταμορφωμένες σε αποθεωτικές διαλέξεις για το πνεύμα των συμμετεχόντων.

Οι εξορκισμοί του ήταν τόσο ισχυροί που άδειαζαν τους νόες μας από εγκόσμιες σκέψεις, μεταμορφώνοντάς τους στιγμιαία σε έναν καινούργιο ασκό για να λάβει το καινούργιο κρασί που ήταν το Άγιο Χρίσμα που Αυτός μας μοίραζε. Όταν λαμβάναμε την ιερή τροφή το Είναι μας γέμιζε δόξα.

Θυμάμαι καθαρά όταν κατά την πραγματοποίηση του 1ου Παγκοσμίου Συμβουλίου της Ίσιδος και των Γνωστικών Ιερέων, που γιορτάστηκε στην Γουαδαλαχάρα το 1976, περισσότεροι από 2500 συμμετέχοντες έλαβαν, ένας προς έναν, από τα χέρια του Δάσκαλου, το σώμα και το αίμα του Σωτήρα του Κόσμου.

Κατά την διάρκεια της πραγματοποίησης οποιασδήποτε ιεροτελεστίας που πραγματοποιούσε ο Δάσκαλος, η συνάθροιση που μαζευόταν υπερέβαινε το δόγμα της χωριστικότητας, διαπιστώνο-ντας, έστω κι αν ήταν για λίγες στιγμές, ότι όλοι είμαστε γιοι του Θεού και ότι όλοι διαμορφώνου-με μία μόνη ψυχή και ένα μόνο σώμα, προς τιμή και δόξα του Δημιουργού.

Όταν τελείωνε η τελετουργία βγαίναμε από τον ναό γεμάτοι με συνειδητή αγάπη και συμπόνια .

36. -Χιλιάδες ήταν οι άνθρωποι που έφτασαν στον Σαμαέλ με τον πόθο να γιατρευτούν. Πράγματι ο Σαμαέλ ήξερε να γιατρεύει το σώμα και την ψυχή πολλών ανθρώπων. Η αγάπη και η καλοσύνη του ήταν τόσο μεγάλες και βαθιές σαν τους ωκεανούς της γης. Θυμάμαι την περίπτωση κάποιας γυναίκας που λεγόταν ότι κατεχόταν από δαιμόνιο και που, την τελευταία στιγμή, ήρθε στον Δάσκαλο για να σωθεί.

Έγινε δεκτή στο δωμάτιο των επισκέψεων στο σπίτι του Δάσκαλου. Στις πρώτες συναντήσεις ο Δάσκαλος χρησιμοποίησε τους εξορκισμούς. Μετά, στις επόμενες συναντήσεις ο Δάσκαλος είπε ότι είχε θεραπευθεί πια, και ότι κανένα πνεύμα δεν την καταδίωκε. Όμως, εκείνη επέμενε να λέει ότι μια σκοτεινή οντότητα συνέχιζε να επεμβαίνει στον νου της.

Μπροστά σ’ αυτές τις διηγήσεις ο Δάσκαλος έλεγε ότι τώρα είχε μια εμμονή, και ότι απ’ αυτό το πρόβλημα έπρεπε να ελευθερωθεί η ίδια γιατί η θεραπεία της δεν εξαρτιόταν πια από Αυτόν. Αφού τελείωσε η επίσκεψη, ο Δάσκαλος μου είπε ότι δεν θα την δεχόμασταν πια στο σπίτι του.

Ο καιρός πέρασε και κάποια μέρα καθώς ο Σαμαέλ έφευγε από τον χώρο του Γνωστικού Συλλόγου στην πρωτεύουσα του Μεξικού εμφανίστηκε πάλι αυτή η γυναίκα. Υπακούοντας σ’ αυτό που μου είχε πει ο Δάσκαλος πριν, ετοιμάστηκα να την εμποδίσω να πλησιάσει τον Σαμαέλ. Όμως, Αυτός, με γαλήνιο τρόπο μου ζήτησε:

-Άσ’ την να έρθει! Σήμερα χρειάζεται αγάπη!

Αυτή τότε πλησίασε τον Δάσκαλο, εκείνος την αγκάλιασε και χάιδεψε τα μαλλιά της. Στη συνέχεια, του παράδωσε ένα μπουκέτο λουλούδια που είχε κρυμμένο στο πανωφόρι της.

Λίγους μήνες αργότερα, αυτή η κυρία, απελευθερωμένη από τις συμφορές της, δώρισε στον Δάσκαλο έναν πίνακα όπου είχε ζωγραφίσει το πραγματικό πρόσωπο του Ιησού. Ήταν αυτή η ίδια εικόνα που έλαμψε και μεταμορφώθηκε στη διάρκεια της διαδικασίας που έζησε ο Δάσκαλος κατά τις τελευταίες του ημέρες στο Μεξικό (κοιτάξτε το Κεφάλαιο 7}.

37. -Κάποια μέρα, που ήμουν απασχολημένος με τα τυπικά καθήκοντα ενός γραμματέα, χτύπησε το τηλέφωνο κοντά στην ώρα του πρωινού. Απ’ την άλλη άκρη της γραμμής, ένας απ’ τους πρώτους δημοσιογράφους της Ο Ήλιος του Μεξικού, φίλος του Δάσκαλου, τον πληροφορεί ότι ένα διαστημικό σκάφος είχε πέσει στα περίχωρα του συνοικισμού Τρεις Σταυροί, στα όρια των πολιτειών Puebla, και Veracruz. Η πηγή της είδησης ήταν ο αδελφός του ίδιου του δημοσιογράφου που, επειδή ήταν γιατρός, τον είχαν φωνάξει για να περιποιηθεί δυο παράξενα όντα, πολύ ψηλά και λεπτά, ντυμένα με μακριούς μανδύες, τα οποία, με την σειρά τους, κουβαλούσαν έναν σύντροφο τραυματισμένο.

Όταν τελείωσε την διήγησή του ο δημοσιογράφος, ρώτησε τον Δάσκαλο αν ήθελε να πάει στο σημείο των γεγονότων. Ο Δάσκαλος ζήτησε λίγο χρόνο για να μπει σε διαλογισμό και να συμβουλευτεί τον ίδιο του τον Εσωτερικό Πατέρα, για δει αν Αυτός του έδινε την άδεια.

Εν όσο ο Δάσκαλος βρισκόταν σε διαλογισμό, το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Ήταν πάλι ο δημοσιογράφος, μας πληροφόρησε ότι οι στρατιωτικοί είχαν φτάσει στο σημείο κιόλας, όμως παρ’ όλα αυτά, αν ο Σαμαέλ το ήθελε, αυτός θα εύρισκε τον τρόπο να φτάσει μέχρι εκεί.

Συμπτωματικά, εκείνη την ίδια μέρα ο Δάσκαλος δέχτηκε την επίσκεψη του αντισυνταγματάρχη Moises Rodriguez Tapias, ο οποίος εκτός από στρατιωτικός, ήταν, επίσης, ο Εθνικός Πρόεδρος του Γνωστικού Συλλόγου στο Μεξικό.

Όταν τελείωσε τον διαλογισμό, ο Σαμαέλ ήρθε να χαιρετήσει τον Moises, με την ευκαιρία συζήτησαν το θέμα του ατυχήματος του διαστημοπλοίου Τρεις Σταυροί.

Ο αντισυνταγματάρχης προσφέρθηκε να συνοδεύσει τον Δάσκαλο μέχρι το σημείο, αν το επιθυμούσε, προσφέροντάς του μαζί την πρέπουσα κάλυψη λόγω της στρατιωτικής του ιδιότητας.

Ο Δάσκαλος ευχαρίστησε με όλη του την καρδιά, αλλά διηγήθηκε ότι ο Εσωτερικός του Πατέρας δεν του είχε δώσει την άδεια να πάει στο σημείο των γεγονότων…

Ο δημοσιογράφος ξανατηλεφωνεί για να ειδοποιήσει ότι είχαν εμφανιστεί πράκτορες της Ομοσπονδιακής Δικαστικής Αστυνομίας στο σπίτι του αδελφού του, απειλώντας τον με θάνατο για να μην αποκαλύψει ούτε να διηγηθεί τίποτα από τα συμβάντα.

Σε κάθε περίπτωση, ο αδελφός του δημοσιογράφου μπόρεσε να τον ενημερώσει ότι ένα από τα εξωγήινα όντα είχε πεθάνει, αλλά τα άλλα δυο κατάφεραν να ξεφύγουν προς το παρόν.

Το βράδυ, στη συνάντηση της Τρίτης Κάμαρας, το θέμα ήταν το επεισόδιο με το διαστημόπλοιο. Στο τέλος, ο Δάσκαλος ζήτησε απ’ όλους μας να γονατίσουμε και να προσευχηθούμε στον Θεό για την προστασία των εξωγήινων που είχαν ξεφύγει.

Ένιωσα βαθιά συγκινημένος, βλέποντας εκείνον τον μεγάλο, σωματώδη άνδρα γονατισμένο μπροστά στον γνωστικό βωμό να προσεύχεται για τους αδελφούς του απ’ το σύμπαν.

38. -Ο Δάσκαλος ήταν πάντα ένας άνθρωπος αποφασισμένος να επωφεληθεί πλήρως τον χρόνο του. Κάθε περίπατος που κάναμε ήταν μια ευκαιρία για να διδάξει κάποιο θέμα απ’ τον χώρο του εσωτερισμού ή της ανθρωπολογίας.

Μαχόμενοι πάντα ενάντια στην αρρώστια του αύριο, σ’ ένα ταξίδι στο San Luis Potosi, πήγαμε σ’ ένα μέρος γνωστό σαν η Κοιλάδα των Φαντασμάτων.

Αυτή η κοιλάδα ήταν ένας τόπος διαφορετικός, παράξενος. Είχε πάντα ομίχλη, που σκέπαζε τις πέτρες με γραφικές μορφές σαν να ήταν ένα πέπλο μυστηρίου. Σ’ εκείνη την περίπτωση έγινα μάρτυρας μιας εξαιρετικής εμπειρίας. Ο Δάσκαλος έκλεισε τα μάτια του σε μορφή συγκέντρωσης, έβαλε τα χέρια του πάνω σε μια παράξενη πέτρα και μέσω της οξείας του αίσθησης της υπεραισθητικής αντίληψης, περιέγραψε όλα όσα είχε δει σ’ εκείνη την Κοιλάδα.

Μετά, κατά το μέτρο που διατρέχαμε εκείνο τον παράξενο τόπο επαλήθευσα προσωπικά την πραγματικότητα της περιγραφής που έκανε ο Δάσκαλος πριν από λίγο. Εκεί ήταν που έμαθα την σπουδαιότητα της απ’ ευθείας έρευνας.

39. -Ο Σαμαέλ ήταν πάντα εναντίον κάθε είδους θαυμασμού ή λατρείας προς το πρόσωπό του. Το 1977 ο γαμπρός του Raulito του ζήτησε άδεια για να ζητήσει να σχεδιάσουν μια προτομή με το πρόσωπό του. Κατ’ εξαίρεση, ο Δάσκαλος έδωσε την άδειά του. Από εκείνη την ημέρα ξεκίνησε μια μακριά σειρά επισκέψεων στο σπίτι ενός γλύπτη. Ήταν δύσκολο για τον καλλιτέχνη να χαράξει το πρόσωπο του Δάσκαλου, σε τέτοιο σημείο που έλεγε:

-Αυτός ο κύριος αλλάζει πρόσωπο κάθε μέρα !

Ο ίδιος ο Δάσκαλος όταν είδε το έργο τελειωμένο είπε :

Δεν μου μοιάζει !

Και άρχισε να γελάει.

40. -Πάντα όταν ο κόσμος διάβαζε ή άκουγε να μιλάνε για την Παγκόσμια Έδρα των Γνωστικών Ιδρυμάτων στο Μεξικό σε γενικές γραμμές φανταζόταν διάφορα πράγματα, όπως ένα επιβλητικό οικοδόμημα, με αναρίθμητα γραφεία, υπαλλήλους, αίθουσες συναντήσεων, γραφομηχανές, κλπ.

Η διάσημη Παγκόσμια Έδρα των γνωστικών του 20ου αιώνα ποτέ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα μικρό γραφείο στον δεύτερο όροφο του σπιτιού του Σαμαέλ. Στο σαλόνι, είχε μόνο ένα γραφείο μεταλλικού χρώματος, μια ηλεκτρική γραφομηχανή ΙΒΜ, που την αγόρασε και την δώρισε το γκρούπ της Νέας Υόρκης και μια ανακλινόμενη πολυθρόνα, όπου ο Δάσκαλος πραγματοποιούσε τους διαλογισμούς του, έδινε προσανατολισμούς και δακτυλογραφούσε γράμματα.

Ούτε καν έναν μεταλλικό φοριαμό δεν κατάφερε να αποκτήσει ο Δάσκαλος. Αυτός δεν φύλαγε τίποτα, και όλα τα γράμματα καίγονταν λίγο καιρό μετά την παραλαβή τους.

Η βιβλιοθήκη του Δάσκαλου είχε περίπου 20 τόμους μεταξύ των οποίων ένα έργο γραμμένο στα σανσκριτικά από τον Σιβανάντα, με τον οποίο ο Δάσκαλος είχε αλληλογραφία ( κοιτάξτε το 61).

Στο γραφείο του, δυο ήταν τα αγαπημένα αντικείμενα του Δασκάλου: ένας παγκόσμιος χάρτης και ένα άγαλμα του Βούδα. Στους γυμνούς τοίχους υπήρχε μόλις ένα κάδρο: του ζωδίου των Διδύμων, σχεδιασμένο από τον Joffra.

Ανακεφαλαιώνοντας: το γραφείο του Σαμαέλ ήταν πραγματικά Σπαρτιάτικο.

41. -Σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα, πολύ συνηθισμένα στην πρωτεύουσα του Μεξικού, ο Σαμαέλ πάντα έλεγε:

Οι ξύπνιοι είναι πάντα θύματα των κοιμισμένων !

42. -Αναρίθμητες φορές ο Δάσκαλος εκφραζόταν μέσα από συμβολικά παιχνίδια των λέξεων. Για παράδειγμα, αναφερόμενος στην διάδοση της Γνώσης στην Ασία, έλεγε: Εγώ θα μπω σαν κινέζος στην Κίνα !

43. -Μετά την πραγματοποίηση ενός μεγάλου συμποσίου, που οργάνωσε η Μεγάλη Παγκόσμια Αδελφότητα στην Guadalajara, το ίδρυμα αυτό τύπωσε ένα φυλλάδιο με βαριά κριτική για την Γνώση, το οποίο μοιράστηκε στους δημόσιους δρόμους. Για τον Λόγο αυτό, δυο αντιπρόσωποι του Γνωστικού Συλλόγου ταξίδεψαν μέχρι την πόλη του Μεξικού με το σκοπό να συμβουλευτούν τον Δάσκαλο σχετικά με το τι μέτρα έπρεπε να πάρουν μπροστά σε αυτήν την δημόσια επίθεση. Ο Σαμαέλ απάντησε:

-Δεν είναι απαραίτητο να υπερασπιστούμε γιατί οι κριτική χωρίς βάση είναι η καλύτερη διαφήμιση. Γι’ αυτό, να μην κάνετε τίποτα, να μην αντιδράσετε και να επωφεληθείτε την ευκαιρία για να εφαρμόσετε την A-Himsa ( την διδασκαλία της μη-βίας ).

44. -Ήταν συνηθισμένο για τον Δάσκαλο να απαντάει σε γράμματα χωρίς να τα ανοίγει. Καθόταν στην ανακλινόμενη πολυθρόνα του σε στάση διαλογισμού, έφερνε το φάκελο στην περιοχή της καρδιάς του και μετά δακτυλογραφούσε την απάντηση που έπρεπε να δοθεί. Πρόσεξα επίσης ότι, σε αναρίθμητες περιπτώσεις, μου ζητούσε να πετάξω κάποια γράμματα στο καλάθι των σκουπιδιών. Μη μπορώντας να αντέξω απ’ την περιέργεια, μια μέρα ρώτησα :

-Δάσκαλε, γιατί μου ζητάτε να πετάω αυτά τα γράμματα στα σκουπίδια ;

-Γιατί αυτά τα γράμματα έχουν μόνο κριτική και αρνητικές λέξεις. Δεν αξίζουν τίποτα άλλο από το καλάθι των σκουπιδιών.

Υπήρχαν επίσης περιπτώσεις που αντιλαμβανόμουν ότι ο Δάσκαλος έμενε θλιμμένος μόλις λάμβανε ένα γράμμα. Αυτά τα γράμματα ζητούσαν μόνο δύναμη και πλούτη. Λίγα ήταν αυτά που ζητούσαν προσανατολισμούς σχετικά με τον μυστικιστικό θάνατο ή την πνευματική γέννηση, εξηγούσε.

45. -Ο τόπος που προτιμούσε ο Σαμαέλ να διαλογίζεται ήταν το ίδιο του το γραφείο. Εκεί, στη απλή του ανακλινόμενη πολυθρόνα βυθιζόταν σε μακριούς διαλογισμούς που διαρκούσαν για ώρες, κατά την διάρκεια των οποίων συνομιλούσε απευθείας με το Θεό και πειραματιζόταν την ανώτατη έκσταση. Ο βαθμός συγκέντρωσης του Δασκάλου ήταν τόσο μεγάλος που μπορούσε να διαλογίζεται σε ηρεμία ακόμα κι’ όταν εγώ δακτυλογραφούσα στη γραφομηχανή. Μια άλλη λεπτομέρεια που θαύμαζα πάντα στον Δάσκαλο ήταν ο σεβασμός του για την ελεύθερη βούλησή μου. Ποτέ δεν μου είπε ούτε που ούτε πότε θα’ πρεπε να πραγματοποιώ τους διαλογισμούς μου. Κατά τον ίδιο τρόπο ποτέ δεν μου έδειξε κάποιο ελάττωμα.

46. -Κατά την γνώμη μου ο Σαμαέλ ήταν ένας μεγάλος Θεουργός. Ήξερε να επικαλείται τους αγγέλους και να εξορκίζει τους δαίμονες. Αυτό που με εντυπωσίαζε περισσότερο ήταν ότι ο Δάσκαλος πραγματοποιούσε αυτές τις δουλειές της Υψηλής Μαγείας χωρίς να χρησιμοποιεί ειδικά εφέ, συσκευές, στάσεις ή εξωτερικές επιδεικτικές κινήσεις δύναμης και εξουσίας. Θυμάμαι ότι μια φορά ήρθαν να του ζητήσουν να απελευθερώσει ένα μαγεμένο σπίτι, στην Guadalajara. Ο Σαμαέλ έφτασε στην ενδεδειγμένη διεύθυνση χωρίς να κρατάει τίποτα στα χέρια του, ντυμένος απλά με κοστούμι και γραβάτα σαν ένας απλός άνθρωπος. Μπήκε στο σπίτι και χρησιμοποιώντας την δύναμη της συνειδητής του αγάπης, απελευθέρωσε τον χώρο απ’ το κακό που βασίλευε εκεί. Δεν χρησιμοποίησε εξορκισμούς, κεριά, λιβάνια, τίποτα. Έκανε απλώς την δουλειά με την πιο απόλυτη σιωπή και απλότητα. Πολύ σωστά έλεγε ο Απολλώνιος «Η πραγματική μαγεία εξασκείται μέσω της αγάπης και του μίσους. Είναι δια μέσου αυτών των δυο πόλων που λειτουργούν οι μάγοι με τα φίλτρα τους και τις γητειές τους».

47. -Για να μείνει καταχωρημένο στην ιστορία: ο Σαμαέλ ήταν πάντα αντίθετος σε οποιοδήποτε είδος βίαιου σπορ, όπως το μποξ, ελευθέρα πάλη, ταυρομαχία, κλπ. Όμως δεν ήταν με κανένα τρόπο καθιστικός τύπος, εντελώς το αντίθετο, συμβούλευε πάντα τους μαθητές του να εξασκούν κάποιον τύπο φυσικής άσκησης, σεβόμενος πάντοτε την ατομική φύση καθενός και κυρίως την ακεραιότητα του συνανθρώπου.

48. -Δεν μπορώ επίσης να παραλείψω να δώσω δημόσια μαρτυρία της αναγνώρισης και του θαυμασμού μου προς τον κύριο Rafael Ruiz Ochoa, που θεωρώ ότι ήταν ο πιο πιστός φίλος και μαθητής του Σαμαέλ σ’ όλη του την ζωή. Κάθε εβδομάδα συναντιόταν με τον Δάσκαλό του στην Alameda Central της πόλης του Μεξικού για να λάβει προσωπικά ,απ’ το στόμα στο αυτί, γνώσεις που ποτέ δεν έγραψε ούτε δημοσίευσε ο Δάσκαλος. Ήταν τόσο μεγάλη η πίστη και η ευτυχία του Rafael που ακόμα και μετά την αποσάρκωση του Δάσκαλου, πήγαινε κάθε εβδομάδα στο ίδιο ευχάριστο μέρος επιθυμώντας να ξανασυναντήσει τον αγαπημένο του Δάσκαλο.

49. -Πέρασα αξέχαστες μέρες με τον Σαμαέλ ακούγοντας μουσική. Συνηθίζαμε να συναντιόμαστε στο σαλόνι του σπιτιού του για να ακούσουμε κλασική μουσική. Ο Δάσκαλος συνήθιζε να βολεύεται σε μια ατομική καρέκλα Λουδοβίκου XV φοδραρισμένη με κόκκινο βελούδο, εγώ καθόμουν σ’ ένα μαξιλάρι χρυσού χρώματος στα πόδια του Δάσκαλου. Μετά την κλασική, μπαρόκ και ρομαντική μουσική, στον Σαμαέλ άρεσε η αραβική μουσική και η λαϊκή μεξικάνικη μουσική. Σχετικά με τα βαλς έλεγε πάντα :

-Τα βαλς είναι θριαμβευτική μουσική !

50. -Ο Σαμαέλ χρειάστηκε να κάνει πολλές οικονομικές και προσωπικές θυσίες για να ιδρύσει την Γνωστική Κίνηση. Ζούσε την οικογένειά του πουλώντας βιβλία φυσικής ιατρικής και φαρμακευτικά φυτά, που η σύζυγός του, η Dondita, έφτιαχνε στο σπίτι. Μια άλλη πηγή εσόδων ήταν η ανάγνωση των Ταρώ και η χειρομαντεία, αυτές τις δουλειές τις έκανε χωρίς να παίρνει χρήματα, δεχόμενος μόνο τις αυθόρμητες δωρεές.

Πλην όμως τα τελευταία χρόνια ο Σαμαέλ άφησε προσανατολισμούς να απορρίπτεται οποιαδήποτε πρόταση για ανάγνωση των Ταρώ η χειρομαντείας εκ μέρους των ανθρώπων. Σ’ εκείνο το σημείο της ζωής του ο Σαμαέλ είχε αφιερωθεί πλήρως στα παγκόσμια θέματα της Γνώσης. Ο Σαμαέλ ποτέ στη ζωή του δεν φιλοδόξησε πλούτη. Πολλοί έγιναν πλούσιοι με τις πνευματικές του διδασκαλίες, όμως εκείνος επέλεξε την φτώχεια σε σχέση με τα πράγματα του κόσμου, διαλέγοντας την εναρμόνιση με τους Θησαυρούς του Θεού. Ο Σαμαέλ όριζε ο ίδιος τον εαυτό του ως εξής:

-Εγώ είμαι ένας επαίτης με σμόκιν !

51. -Κάποια μαθήτρια από την Βενεζουέλα, που έδινε για να μπει στο Πανεπιστήμιο, σε μια επίσκεψη στο Μεξικό, ρώτησε τον Δάσκαλο τι γνώμη είχε Γι’ αυτό. Κι’ αυτός απάντησε :

-Αγαπητή αδελφή, το τρέχον ακαδημαϊκό σύστημα αλλοιώνει τις αξίες του Είναι

52. -Σε μια άλλη περίπτωση, μπροστά σε μια ομάδα μαθητών, από την Βενεζουέλα επίσης, μια από τις μαθήτριες ρώτησε τον Δάσκαλο σχετικά με τους κινδύνους που πιθανόν να υπάρχουν στον κόσμο των ονείρων. Είπε:

-Και αν συναντήσω ένα δαιμόνιο;

-Και γιατί ένας διάβολος να έπρεπε να φοβάται έναν άλλο διάβολο; ρώτησε ο Δάσκαλος.

53. -Κατά τα τέλη του 1976 οργανώσαμε μια σειρά διαλέξεων σχετικά με την εσωτερική αρχαιολογία. Για να τις πραγματοποιήσουμε καλέσαμε διάφορους εκπαιδευτές. Ένα απ’ τα θέματα ήταν και η Ατλαντίδα. Ακριβώς εκείνη την ημέρα, ο Δάσκαλος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί, έπεσε λοιπόν σε εμένα το καθήκον να τον εκπροσωπήσω μπροστά στο κοινό. Όλα προχωρούσαν κανονικά, μέχρι την ώρα των ερωτήσεων, στο τέλος της διάλεξης. Συνέβη ότι ήταν παρών ένας αρχαιολόγος του Εθνικού Ιδρύματος Ανθρωπολογίας και Ιστορίας, ο οποίος, με επιστημονικά επιχειρήματα, απλά αχρήστεψε ολόκληρη την διάλεξη του υπεύθυνου για το θέμα εκπαιδευτή. Επέστρεψα πολύ θλιμμένος στο σπίτι του Δάσκαλου, και του διηγήθηκα τα συμβάντα. Τότε ο Δάσκαλος αποφάσισε:

-Δεν θα επιτρέψω πια να καταστρέφουν τους εκπαιδευτές μου…

Ήταν τότε που ο Δάσκαλος ετοίμασε επτά καταπληκτικές διαλέξεις σχετικά με την Γνωστική Ανθρωπολογία, στις οποίες παρουσίασε στέρεα επιχειρήματα για να αντικρούσει τις επιθέσεις της υλιστικής επιστήμης.

Μετά απ’ αυτό, με έβαλε να κατασκοπεύσω τις συναντήσεις των καθηγητών της ανθρωπολογίας και της αρχαιολογίας του Μεξικού. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της εργασίας περιέχεται στο βιβλίο Γνωστική Ανθρωπολογία.

54. -Κάποια ημέρα ρώτησα τον Δάσκαλο:

-Έχετε ποτέ προβλήματα;

-Όχι, γιατί δεν τους επιτρέπω να διαμορφώνονται στον νου μου.

Θυμάμαι επίσης μια μέρα που έπρεπε να ταξιδέψω από την Guadalajara μέχρι την πόλη του Μεξικού λόγω κάποιων προβλημάτων που υπήρχαν σχετικά με την οργάνωση του Παγκόσμιου Συνεδρίου. Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος συνηθισμένος να φορτώνω τα προβλήματά μου σε άλλους, όμως σ’ αυτή την περίπτωση, ήταν αναπόφευκτο. Όταν τελείωσε η συνάντηση, θέλησα να μάθω αυτό που σκεπτόταν ο Δάσκαλος για την συμπεριφορά μου να μεταφέρω σ’ αυτόν τα προβλήματα στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ποτέ δεν ξέχασα την απάντησή του:

-Αν είχα ένα διαστημικό σκάφος θα σε πήγαινα μέχρι το εξελιγμένο εργαστήριο του σύμπαντος για να κάνεις μια πλήρη ανάλυση και να ανακαλύψεις πώς κατόρθωσε το εγώ να μπει στον νου σου και σε έκανε να αισθανθείς ότι είχες προβλήματα.

55. -Ένα από τα πιστεύω του Δάσκαλου ήταν η εξυπηρέτηση και η ανιδιοτελής εργασία για χάρη της ανθρωπότητας. Σχετικά με αυτά έλεγε πάντοτε: «Το βραβείο για αυτόν που δουλεύει είναι περισσότερη δουλειά !».

Ο Δάσκαλος ποτέ δεν έθεσε την δουλειά προς την ανθρωπότητα σαν ένα βάρος, ένα φορτίο, αλλά σαν μια λαμπρή ευκαιρία που μας προσφέρει ο Θεός για να εκπέμψει την αγάπη του μέσα από εμάς.

56. -Σε κάποια από τις τόσες συναντήσεις που συνηθίζαμε να πραγματοποιούμε στο σπίτι του Alois Poppenreiter, κάποια μέρα, στην ώρα του γεύματος, ο Δάσκαλος σχολίασε, αναφερόμενος σ’ εμένα και στην Dondita, την γυναίκα του:

-Εσείς οι δύο έχετε τον Δαίμονα πολύ μαύρο! Χρειάζεστε να ασπρίσετε τον μπρούτζο και να κάψετε τα βιβλία!.

Μόνο μετά από πολλά χρόνια κατάλαβα την βαθιά σημασία αυτών των λόγων. Επωφελούμαι της παρούσης, για να τα διηγηθώ στους αναγνώστες μου. Ο Θεϊκός Δαίμονας είναι ο εσωτερικός μας Λούσιφερ, η σκιά του εσωτερικού μας Θεού μέσα σε μας τους ίδιους. Σ’ εκείνη την εποχή, ήμασταν, σίγουρα, πολύ μαυρισμένοι από τα πράγματα της ζωής. Αργότερα, έπρεπε να εξαγνιστούμε εσωτερικά με πιο βαθύ και ευρύ τρόπο, ψάχνοντας έτσι την μεγαλύτερη ανάπτυξη των αρετών της ψυχής μας. Το να κάψουμε τα βιβλία σημαίνει ότι ακόμα ήμασταν πολύ φυλακισμένοι στις πνευματικές θεωρίες, Γι’ αυτό, χρειαζόμασταν περισσότερη εφαρμογή, περισσότερες εμπειρίες.

57. -Παρ’ όλο που ήταν γνωστός σαν ο Δάσκαλος της Επαναστατικής Ψυχολογίας ο Σαμαέλ ποτέ δεν έδειχνε τα ελαττώματα των ανθρώπων. Ποτέ δεν έδειξε ο Δάσκαλος ούτε ένα ελάττωμά μου, παρ’ όλο που είχα πολλά.

58. -Μια άλλη φράση που συνήθιζε να επαναλαμβάνει ο Σαμαέλ ήταν: «Υπάρχουν άνθρωποι που αναπνέουν φως και άλλοι που αναπνέουν οξυγόνο».

59. -Ο Σαμαέλ ήταν πιστός της εφαρμογής της φιλοσοφίας του «όλα περνούν». Σχετικά με αυτήν την εφαρμογή, υπάρχει ένα σημαντικό γεγονός στη ζωή του. Όταν ήταν παιδί, οι γονείς του χώρισαν και τα παιδιά έπρεπε να πάνε να ζήσουν με τον πατέρα τους. Αυτός τους είχε απαγορεύσει οριστικά να επισκέπτονται την μητέρα τους, απειλώντας με ποινή μέχρι και φυσικών τιμωριών. Πράγμα που συνέβαινε πάντα όταν επισκέπτονταν κρυφά την μητέρα τους. Μετά την τιμωρία, ο Δάσκαλος και ο αδελφός του πήγαιναν στο δωμάτιό του για να κλάψουν. Τότε ο Σαμαέλ έλεγε στον αδελφό του:

«Παρατήρησε, μας έδειραν πάλι, κλαίμε, όμως, όλα περνούν!

Κάποια μέρα, συνέβη ότι ο πατέρας τους άκουσε αυτό που έλεγε ο Σαμαέλ στον αδελφό του. Θυμωμένος του έδωσε κι’ άλλο τρομερό ξύλο. Ο Σαμαέλ, πριν σχολιάσει το συμβάν με τον αδελφό του, πήγε να κατασκοπεύσει στην πόρτα, και επανέλαβε:

-Είδες; Μας έπιασαν στα πράσα πάλι! Τώρα πονάμε δύο φορές περισσότερο! Όμως μην ξεχνάς: όλα περνούν!

Εξ’ αιτίας αυτής της πονεμένης εφηβείας ήταν που ο Δάσκαλος έμαθε ότι όλα περνούν και όλα τελειώνουν στη ζωή. Περνούν οι αυτοκρατορίες, περνούν οι δόξες, περνούν οι πολιτισμοί, μέχρι και η ζωή περνάει επίσης…

-Από την ζωή το μόνο πράγμα που αξίζει τον κόπο είναι η συνείδηση των εμπειριών μας, συνήθιζε να επαναλαμβάνει ο Δάσκαλος.

60. -Για μένα, μια από τις πιο σημαντικές διδασκαλίες που άφησε ο Δάσκαλος είναι αυτή του ξυπνήματος της συνείδησης. Η συνείδηση αρχίζει να ξυπνάει μέσα μας όταν μαθαίνουμε να διαιρούμε την προσοχή σε υποκείμενο, αντικείμενο και τόπο. Οι μεγάλες ευκαιρίες της ζωής χαραμίζονται γιατί δεν είμαστε προσεκτικοί στο φαινόμενο το ίδιο, σ’ αυτό που συμβαίνει μέσα μας και στη σκηνή, στο περιβάλλον, στις περιστάσεις.

Η ανάμνηση του εαυτού είναι μια άσκηση για να εφαρμόζεται σε συνεχή μορφή: Ποιος είμαι; Τι κάνω; Που βρίσκομαι; Η εφαρμογή αυτής της άσκησης μπλοκάρει την μηχανικότητα του νου. Μπλοκάροντας την μηχανικότητα του νου, καταλήγουμε μπλοκάροντας και την μηχανικότητα της ζωής επίσης. Ακυρώνοντας την μηχανικότητα της ζωής μπορούμε να φτάσουμε στις μεγάλες ανακαλύψεις του πνεύματος, της υπερθετικής συνείδησης του Είναι μας.

Έτσι, κάθε καινούργια ημέρα πρέπει να κάνουμε περισσότερα από ένα βήματα στον δρόμο της ανακάλυψης του ίδιου μας του Εσωτερικού Είναι ( Ποιος είμαι ), του λόγου της ύπαρξής μας ( Τι κάνω ) και του γιατί περνάμε από αυτή ή εκείνη την περίσταση ( Που βρίσκομαι ).

Ο εσώτερος διαλογισμός, ο υπερβατικός διαλογισμός είναι μια από τις πιο δυνατές ασκήσεις για το ξύπνημα της συνείδησης. Γι’ αυτό, πρέπει να εφαρμόζεται καθημερινά.

Σχετικά με όλα αυτά, ο Δάσκαλος έλεγε:

-Πάντα όποτε μας είναι δυνατόν, πρέπει να στέλνουμε τον κόσμο στον διάβολο!

61. -Η συμπεριφορά του Σαμαέλ και της σύγχρονης Γνώσης του δεν είναι αιρετική, αυτό μπορεί να διαπιστωθεί δια μέσω του ισχυρού γεγονότος του ότι διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις με τους μεγάλους δασκάλους, έτσι όπως το αποδεικνύει το πιο κάτω κομμάτι από το γράμμα που ο Swami Sivananda έστειλε στον Δάσκαλο, στις 15 του Σεπτέμβρη του 1958:

(…) «Αθάνατο και Ευλογημένο Είναι. Χαιρετίσματα και Σεβασμός.

Ευχαριστήθηκα με το περιεχόμενο του ευγενικού σου γράμματος…

Είμαι γεμάτος με απέραντη ευχαρίστηση που βλέπω την μεγάλη υπηρεσία που προσφέρετε δια μέσω της Aryabarta Ashram προς τους ανθρώπους σας. Αυτό το ίδρυμα μπορεί να προοδεύσει δοξασμένα και να φέρει την ειρήνη στον κόσμο. Θα ήταν μεγάλη ευτυχία για μένα αν μπορούσα να σας βοηθήσω στην Θεϊκή σας Αποστολή…

Σας εύχομαι την μεγαλύτερη επιτυχία. Με τις καλύτερες ευχές μου.( Υπογραφή ).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2.

ΤΑΞΙΔΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

1. -Πάντοτε όταν ο Δάσκαλος πραγματοποιούσε τα αποστολικά ταξίδια του, για να διαδώσει τις διδασκαλίες του παγκόσμιου γνωστικισμού, συνήθιζε να ντύνεται κομψά τόσο για τις συνεντεύξεις τύπου όσο και για να υπαγορεύσει τις δημόσιες διαλέξεις. Σε κάποια περίπτωση, στο Hermosillo της Sonora, με θερμοκρασία 40 βαθμούς, ο Δάσκαλος φορούσε μαύρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο και μπορντό γραβάτα. Σε κάποια συνέντευξη τον ρωτάει ένας δημοσιογράφος:

-Πέστε μου, Δάσκαλε Σαμαέλ, γιατί ντύνεστε έτσι;

Ο Σαμαέλ απάντησε:

-Ντύνομαι έτσι από σεβασμό προς εσάς !

Η απάντηση εντυπωσίασε με τέτοιο τρόπο τον δημοσιογράφο που κατέληξε να γράψει ένα από τα καλύτερα άρθρα που δημοσιεύθηκαν για τον Δάσκαλο.

2. -Δύο απεσταλμένοι στάλθηκαν για να βοηθήσουν στις εργασίες του Γνωστικού Συλλόγου στο Monterrey. Αφού πέρασε κάμποσος χρόνος, ο Δάσκαλος ήταν σε επίσκεψη στη συγκεκριμένη πόλη, άκουσε τα παράπονα του διευθυντή του Συλλόγου που παραπονιόταν ότι και οι δύο ήταν πολύ τεμπέληδες, ότι ξυπνούσαν πολύ αργά. Με πολύ λεπτότητα και έντονο πνεύμα συνεργασίας, λέει στον διευθυντή:

-Αύριο νωρίς νωρίς αφήστε μου μισάνοιχτη την πόρτα του Συλλόγου.

Την επόμενη μέρα μόλις πρόβαλε η αυγή, φτάσαμε μαζί με τον Δάσκαλο στον Σύλλογο. Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη, μπήκαμε σιωπηλά και κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο όπου κοιμόντουσαν βαθιά οι απεσταλμένοι. Ο Δάσκαλος μπήκε στο δωμάτιο, άνοιξε τις κουρτίνες και είπε με δυνατή φωνή:

-Οι απεσταλμένοι σηκώνονται με το πρώτο φως του ήλιου!

Έκανε μεταβολή και έφυγε, αφήνοντας και τους δυο σαστισμένους απ’ την αιφνιδιαστική εμφάνιση.

3. -Η διόραση του Δάσκαλου ήταν πολύ δυνατή. Θυμάμαι τα πρώτα ταξίδια που έκανα με τον Δάσκαλο στο San Luis Potosi και μετά στο Monterrey. Κατά την διάρκεια της διαδρομής προς αυτές τις πόλεις, ο Δάσκαλος αποκάλυπτε την μορφή κάθε στοιχειώδους των φυτών που εμφανίζονταν στον δρόμο. Με τον ίδιο τρόπο, ο Δάσκαλος χαιρετούσε τα Πνεύματα Φύλακες των Βουνών. Η αγάπη και ο σεβασμός που αισθανόταν ο Δάσκαλος προς την φύση μου θύμιζε τον Φραγκίσκο της Ασίζης.

4. -Σε κάποια περίπτωση φτάσαμε με τον Δάσκαλο στην πόλη του Saltillo, για μια δημόσια διάλεξη. Ποια ήταν η έκπληξή μας όταν βρήκαμε μόνο δέκα άτομα στο ακροατήριο. Εγώ, καθώς ήμουν συνηθισμένος να βλέπω τον Δάσκαλο σε μεγάλα ακροατήρια και πλατείες, ρώτησα τον Δάσκαλο:

-Δάσκαλε, αν θέλετε, μπορώ να ακυρώσω την διάλεξη, γιατί οι άνθρωποι είναι πολύ λίγοι…!

Ο Σαμαέλ, με πολύ αγάπη, είπε:

-Σε έναν, δέκα, εκατό ή χίλιους ανθρώπους είναι αναγκαίο να δοθεί το μήνυμα!

5. -Ο Δάσκαλος έφτασε στην Guadalajara με ένα τζετ και αποβιβάστηκε στην επίσημη αποβάθρα. Όταν τελείωσε το πρωτόκολλο αποβίβασης, μετά την ανάκρουση του Ύμνου των Γνωστικών Ιδρυμάτων και μπροστά σε περισσότερους από 2500 συμμετέχοντες στο Κογκρέσο του 1976 που πήγαν στο αεροδρόμιο για να υποδεχτούν τον Δάσκαλο, ο Αρχηγός του Τελωνείου, που βρισκόταν δίπλα μου, μου είπε:

-Είμαι συνηθισμένος να υποδέχομαι κάθε είδους προσωπικότητες του πολιτικού κόσμου, αλλά δεν ξέρω τι έχει αυτός ο κύριος, αισθάνομαι ότι έχει μια μεγάλη εσωτερική δύναμη και έναν πολύ δυνατό μαγνητισμό… Αυτό δεν μου έχει ξανασυμβεί.

Κράτησα την πιο απόλυτη σιωπή…

6. -Πρέπει να ομολογήσω ότι έχασα το λογαριασμό της ποσότητας των διαλέξεων που πραγματοποίησε ο Δάσκαλος και στις οποίες παραβρέθηκα. Ανασύρω τώρα από την μνήμη μου τους τρόπους που χρησιμοποιούσε ο Δάσκαλος στα διάφορα ακροατήρια μέσω των οποίων κήρυττε το μήνυμα του Πέμπτου Ευαγγελίου ή Ευαγγελίου της Σύνθεσης.

Πάντοτε θαύμαζα την ειλικρίνεια με την οποία έδινε ο Δάσκαλος το μήνυμα. Επίσης πάντοτε μου τραβούσε την προσοχή ότι σε όλες τις διαλέξεις ή τις δραστηριότητές του ποτέ δεν έπαψε να αναφέρει τον Χριστό και την Παρθένο, την οποία ονόμαζε Αιώνιο Θηλυκό του Θεού.

Μια άλλη άποψη που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι ο Σαμαέλ ποτέ δεν εισέπραξε ή άφησε να εισπράξουν μια δεκάρα για να συμμετάσχουν στις διαλέξεις του. Ο κανόνας του, που φαινόταν από το ίδιο του το παράδειγμα, ήταν ότι δεν γίνεται να εισπράξεις απ’ την γνωστική διδασκαλία, έλεγε: «Έξω το εμπόριο από την Γνώση».

Ο Λόγος του αντηχούσε πάντα σαν βροντή, κάνοντας να τρέμουν τα βάθη της διάνοιας των συμμετεχόντων. Σε αναρίθμητες περιπτώσεις ο Δάσκαλος απέδειξε την τόλμη του, όταν με την διαλεκτική του, αψηφούσε τους ποντίφικες της σύγχρονης επιστήμης. Μόνο ένας άνθρωπος που κατέχει κάτι το θεϊκό μέσα του είναι ικανός να αψηφήσει τον Αντίχριστο της επιστήμης, χωρίς αυτό να χαρακτηριστεί σαν προσβολή ή πρόκληση και χωρίς να χάσει την ηρεμία και την αυτοκυριαρχία του.

7. -Ο Σαμαέλ με την απλότητά του και την ανθρώπινη ζεστασιά του, ήξερε πάντα να κερδίζει την συμπάθεια όλων, φτωχών και πλούσιων, απλών και μορφωμένων. Γι’ αυτό, ήταν πάντα καλοδεχούμενος σε όλα τα μέρη, και τον καλούσαν οι πρόεδροι των δήμων και οι κυβερνήτες να δώσει διαλέξεις στις πόλεις και τις πολιτείες τους, όπως συνέβη σε κάποια περίπτωση στο Nogales της Sonora.

Όταν φτάσαμε στην είσοδο της πόλης είδαμε να μας περιμένει αστυνομική συνοδεία μαζί με το αυτοκίνητο των διευθυντών του τοπικού Γνωστικού Συλλόγου. Για να φτάσουμε μέχρι το Ξενοδοχείο Fray Junipero Serra, όπου θα φιλοξενούμασταν, έπρεπε να περάσουμε από την κεντρική λεωφόρο της πόλης. Από κάθε πλευρά της λεωφόρου άρχισε να εμφανίζεται κόσμος για να χαιρετήσει στο πέρασμα του αυτοκινήτου μας. Αυτοί που έρχονταν από την αντίθετη κατεύθυνση της λεωφόρου άναβαν τα φώτα των αυτοκινήτων, κορνάριζαν, τελικά, αργότερα προσέξαμε ότι πίσω από εμάς είχε σχηματιστεί ένα καραβάνι από αυτοκίνητα.

Σε κάποιο σημείο της διαδρομής ένας πολύ ταπεινός αγρότης, σε ένδειξη θαυμασμού, έβγαλε το καπέλο απ’ το κεφάλι του, πράγμα που ο Δάσκαλος αντάμειψε με έναν χαιρετισμό. Στη συνέχεια πρόσεξα ότι ο Δάσκαλος, ενώνοντας τα δάκτυλα δείκτη, μέσο και αντίχειρα, τα έφερε στο μεσόφρυδο και έκλεισε τα μάτια.

Καθώς ήταν σ’ αυτήν την στάση περισυλλογής, τον ρώτησα:

-Τι κάνετε, Δάσκαλε;

-Προσφέρω στον Εσώτερο Πατέρα μου όλες αυτές τις τιμές και τους χαιρετισμούς γιατί η ανθρώπινη προσωπικότητά μου δεν αξίζει τίποτα, το μόνο που αξίζει τα πάντα είναι η θεϊκή σπίθα που κατοικεί μέσα μου.

8. -Σε κάποιο ταξίδι στο Nogales, ήμασταν καλεσμένοι του Oscar Uzcategui, ενός από τους πιο άξιους μαθητές του Σαμαέλ, και συνέβη κάτι που αξίζει τον κόπο να αναφερθεί. Ζούσε σ’ αυτήν την πόλη ένας πιστολέρο γνωστός σαν Guadalupe. Αυτός λοιπόν έλεγε όταν έμαθε για τον ερχομό του Δάσκαλου:

Όταν έρθει αυτός ο τάδε Δάσκαλος Σαμαέλ εγώ ο ίδιος θα εξακριβώσω αν πρόκειται για ένα ον του Φωτός. Θα καρφώσω την ματιά μου στα μάτια του και αν δεν κατεβάσει το βλέμμα του θα αποδείξω ότι δεν υπάρχει τίποτα το θεϊκό μέσα του, και γι’ αυτό θα τον σκοτώσω αμέσως…

Αφού τελείωσε μια διάλεξη, ο Guadalupe στάθηκε στον δρόμο του Δάσκαλου, καρφώνοντας την ματιά του στη δική του. Ήταν μια εντυπωσιακή σκηνή. Ο Guadalupe, κοντούλης και δυνατός. Ο Σαμαέλ, ένας γίγαντας με βλέμμα γεμάτο αγάπη. Οι ματιές τους διασταυρώθηκαν και κοιτάχτηκαν για λίγα λεπτά, μέχρι που ο Σαμαέλ, με την χαρακτηριστική του ταπεινότητα, κατέβασε την δική του. Αμέσως μετά, ο Guadalupe, εκπλήσσοντας όλον τον κόσμο, πήδηξε στα μπράτσα του Δάσκαλου, φωνάζοντας:

-Είστε ένα ον του Φωτός! Είστε ένα ον του Φωτός!

Από εκείνη την ημέρα γεννήθηκε στον Guadalupe μια πίστη πολύ μεγάλη προς τον Σαμαέλ. Και έλαβε απ’ αυτόν πολύ βοήθεια, δηλαδή, έσωσε την ζωή του και της οικογένειάς του σε διάφορες απόπειρες.

9. -Όπως και τόσοι άλλοι απεσταλμένοι του φωτός, ο Σαμαέλ είχε κι αυτός τους μυστικούς του εχθρούς. Σ’ ένα από τα ταξίδια του στην Guadalajara, όταν έφτασε στην πόλη, έλαβε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα, που τον απειλούσε με θάνατο, στην περίπτωση που θα πραγματοποιούσε την προγραμματισμένη διάλεξη στο πανεπιστήμιο της Guadalajara. Ένας από τους συμμετέχοντες στην ομάδα του Δάσκαλου, υπέδειξε ότι θα ήταν καλύτερα να ακυρώσουν το γεγονός. Ένας άλλος, να διαμορφώσουν μια ομάδα ασφαλείας. Ο αντισυνταγματάρχης Moises Rodriguez Tapias, παρών επίσης, πρότεινε να πάει με στολή, για να επιβάλλει σεβασμό. Όμως, ο Σαμαέλ φάνηκε αμετακίνητος:

-Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, θα δώσω αυτή την διάλεξη στο Πανεπιστήμιο.

Το είπε και το έκανε, ο Δάσκαλος κατευθύνθηκε προς το Πανεπιστήμιο, στου οποίου το ακροατήριο βρίσκονταν μαζεμένοι 2500 φοιτητές. Το θέμα της διάλεξης ήταν σκόπιμα προκλητικό: Οι καιροί του τέλους και τα ραδιενεργά δακτυλίδια της Αλκυόνης.

Προς τέρψιν όλων μας, όσων ήμασταν παρόντες, δεν συνέβη καμία απόπειρα γιατί η αγάπη είναι πιο δυνατή απ’ το μίσος και τον φόβο.

10. -Κάποια φορά, κατά την διάρκεια μιας συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στο Queretaro, ένας από τους συμμετέχοντες πλησίασε τον Δάσκαλο με ένα χαρτί στο χέρι, και είπε:

-Κοίταξε, Δάσκαλε! Διάβασε τι λένε σ’ αυτήν την πόλη σχετικά με τους Γνωστικούς!

Έμεινα να παρατηρώ την αντίδραση του Σαμαέλ που, όπως συνήθως ήταν ήρεμος. Όμως, ο άνθρωπος επέμεινε:

-Αλλά, Δάσκαλε! Δεν σας ενδιαφέρει να ξέρετε το τι λένε σχετικά με το ίδρυμά σας;

Ο Δάσκαλος, τότε, μαλακά, αλλά σταθερά, απάντησε:

-Αδελφέ, δεν με ενδιαφέρει να γεμίζω το κεφάλι μου με σκουπίδια! Οι κριτικές ή τα εγκώμια δεν πρέπει να μεταβάλλουν την συγκινησιακή μας ισορροπία. Είναι λυπηρό να γεμίζουμε την σκέψη με προσβλητικές λέξεις χωρίς αξία. Είναι άθλια κατάσταση αυτή του ανθρώπου που είναι πάντα διατεθειμένος να ανοίξει τα αυτιά του στο κακό που λένε για τους άλλους και ζει σαν το κύμα του μαύρου βούρκου.

11. -Το 1975, στα περίχωρα της Guadalajara, σ’ έναν πολύ όμορφο τόπο, με το όνομα Δάσος της Άνοιξης, μαζί με αρκετές δωδεκάδες άλλους ανθρώπους έγινα μάρτυρας της δύναμης στις θαυματουργές θεραπείες που πραγματοποιούσε ο Σαμαέλ σε πολύ ειδικές περιπτώσεις. Ήταν ένα από εκείνα τα ήσυχα πρωινά όταν είδα έναν τυφλό να ανακτά την όρασή του και έναν παράλυτο το περπάτημά του. Και σε άλλους ανθρώπους επίσης αποκαταστάθηκε η υγεία.

Ο Σαμαέλ, εκ των πραγμάτων, είχε κυριαρχία στην απόκρυφη ιατρική, που πάντοτε εφαρμοζόταν από έναν μικρό αριθμό Μυημένων και Αγίων, προ αλλά και μετά Χριστόν. Η επίσημη ιατρική πολεμάει τα κακά του σώματος. Ένας Μυημένος, όπως ο Σαμαέλ, δρα κατευθείαν πάνω στην ψυχή του αρρώστου, μέσω του αστρικού σώματος και του φυσικού σώματος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις μαγνητικές θεραπείες. Ο Σαμαέλ λειτουργούσε μέσα από τις δυνάμεις που υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους, χρησιμοποιώντας πολύ ανεβασμένες δυνατές και συγκεντρωμένες δόσεις.

Ο Σαμαέλ δεν έκανε αυτές τις θεραπείες για επίδειξη! Όπως κι άλλοι Άγιοι ή Μεγάλοι Μυημένοι, παρουσίασε μπροστά στους γραμματείς και τους φαρισαίους των μοντέρνων καιρών την ικανότητά του να γιατρεύει τα σώματα σαν απόδειξη της δύναμής του να συγχωρεί ή να γιατρεύει τις ψυχές. Έτσι, η θεραπεία του σώματος καταλήγει να είναι πάντοτε μια επαλήθευση της ηθικής θεραπείας, δίνοντάς του την ευκολία να πει: Άνθρωπε, σήκω και περιπάτει!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ

1. -Στο φως κάποιων συγκεκριμένων μυστικιστικών εμπειριών που είχα πειραματιστεί στον κόσμο των ονείρων, μου ανέβλυσαν κάποιες αμφιβολίες, τις οποίες παρουσίασα στον Δάσκαλο. Αφού έκανα την παρουσίασή μου, ο Σαμαέλ μου απάντησε:

-Οι αμφιβολίες προκαλούν σοβαρά προβλήματα στο διανοητικό σώμα! Δεν πρέπει να αμφιβάλεις ποτέ για αυτό που «βλέπεις», γιατί, αν το κάνεις, θα εμφανιστούν εντάσεις που ανοίγουν, ανεπαίσθητα, κάποια διανοητικά ανοίγματα απ’ τα οποία, μπορούν να μπουν ορισμένες αρνητικές οντότητες οι οποίες μπορούν να σε πάνε μέχρι την τρέλα, όπως συνέβη με τον Salas, θυμάσαι;

2. -Στο Hermosillo, καθώς ήμασταν με τον Σαμαέλ στο εστιατόριο του Ξενοδοχείου Continental όπου είχαμε καταλύσει, μου λέει ο Δάσκαλος:

-Όλοι όσοι αποφασίζουν να ακολουθήσουν το δρόμο για το Απόλυτο δεν πρέπει να καπνίζουν ούτε να πίνουν κανένα είδος αλκοολούχου ποτού.

Τον ρώτησα τότε:

-Εκείνοι που θα ήθελαν να ακολουθήσουν κάποια μέρα το δρόμο για το Απόλυτο, όπως εσείς, μπορούν να αρχίσουν αυτήν την πειθαρχία από τώρα;

-Έτσι είναι, μου απάντησε ο Δάσκαλος.

-Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε μια πρόποση, όπως εσείς συστήνετε, για να μπορούμε να συμβιώνουμε κοινωνικά;

-Στ’ αλήθεια, ούτε ένα ποτήρι, επιβεβαίωσε ο Δάσκαλος.

Αποφάσισα, τότε, να αρχίσω να προπονούμαι από εκείνη την στιγμή, παίρνοντας την απόφαση να μην ξαναπιώ ποτέ ούτε καν μία σταγόνα κρασί. Πέρασε ο καιρός... Κάποια μέρα, σ’ ένα άλλο ταξίδι, που κάναμε στο Torreon, ο Δάσκαλος ήταν προσκεκλημένος σε ένα δείπνο καλωσορίσματος, που είχαν οργανώσει οι μαθητές της γνώσης εκείνης της πόλης. Όταν είχαμε καθίσει στο τραπέζι πια, πρόσεξα ότι μπροστά στον Σαμαέλ είχαν βάλει ένα μπουκάλι κρασί. Αφού πέρασαν μερικά λεπτά είδα τον Δάσκαλο να ανοίγει το μπουκάλι και να σερβίρει το ποτό σε όλους όσους βρίσκονταν κοντά του, και να γεμίζει και το δικό του ποτήρι επίσης. Στη συνέχεια κάναμε μια πρόποση, και όλοι μας, μαζί και ο Δάσκαλος, ήπιαμε από τα ποτήρια. Πιο μετά, όπως ήταν η συνήθειά μου, πλησίασα τον Σαμαέλ για να πάρω τις διδασκαλίες του. Μου λέει ο Δάσκαλος:

-Έκανες πολύ άσχημα...

-Γιατί, Δάσκαλε;

Με μαλακό και καλοσυνάτο τόνο, απάντησε:

-Αφού είχες αποφασίσει να μην ξαναπιείς ποτέ αλκοόλ, γιατί σήμερα, για να με μιμηθείς, ξέχασες τις προθέσεις σου; Αυτό σημαίνει ότι αν εγώ κάνω το αντίθετο απ’ αυτό που σε δίδαξα, θα με ακολουθήσεις; Δεν δέχομαι να με μιμούνται οι άνθρωποι, ούτε καν στα καλά παραδείγματα. Καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος και να μην μιμείται ούτε να ακολουθεί ποτέ κανέναν, εκτός από το ίδιο του το Είναι.

Μετά από μερικές ημέρες κατάλαβα ότι όλα όσα έκανε ο Δάσκαλος εκείνη την νύχτα ήταν για να με βάλει σε δοκιμασία.

3. -Σ’ ένα από τα τόσα αποστολικά ταξίδια που έκανα με τον Δάσκαλο στα Νότια του Μεξικού, για την ακρίβεια στην πόλη της Chihuahua, κατά την ώρα του δείπνου, κατευθυνθήκαμε προς ένα εστιατόριο κοντά στην κεντρική πλατεία. Εκείνη η νύχτα μου έμεινε αξέχαστη γιατί πραγματοποίησα μια τολμηρή αντιπαράθεση με τον Δάσκαλο όσον αφορά την ποσότητα του φαγητού. Ο Σαμαέλ παράγγελνε το ένα πιάτο μετά το άλλο και εγώ έκανα το ίδιο. Τέτοια ήταν η ποσότητα του φαγητού που παραγγέλναμε που, σε κάποια στιγμή, ο μάγειρας εμφανίστηκε διακριτικά στην πόρτα της κουζίνας για να δει ποιοι ήταν οι πελάτες που είχαν τόση πείνα.

Αφού φάγαμε την πιο μεγάλη ποικιλία φαγητών βγήκαμε από το εστιατόριο και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο όπου είχαμε καταλύσει. Όπως πάντα, παρέμεινα με τον Δάσκαλο μέχρι αργά για να ακούσω τις διδασκαλίες της ημέρας.

-Μήπως δεν αντιλήφθηκες την συμπεριφορά κοπαδιού σου, με ρώτησε ο Δάσκαλος;

-Όχι, απάντησα! Γιατί ρωτάτε;

-Στο δείπνο ζητούσα κάθε φορά και περισσότερο φαγητό μόνο και μόνο για να παρατηρήσω την αντίδρασή σου, για να δω αν με μιμείσαι. Όμως εγώ σου λέω ότι δεν πρέπει να μιμείσαι ποτέ κανέναν. Να θυμάσαι πάντα ότι όταν προσπαθούμε τον μετασχηματισμό του ίδιου μας του εαυτού πρέπει να γινόμαστε κάθε φορά και πιο ατομικοί.

Ο καιρός πέρασε, όμως αυτό το μάθημα, της μη μίμησης, έμεινε γραμμένο στο βάθος του Είναι μου. Σήμερα μπορώ να καταλάβω ότι δεν μπορούμε να χτίσουμε τίποτα πάνω στη μορφή του Δάσκαλου αλλά μπορούμε πάνω στην διδασκαλία του, που τόσο υπερασπίστηκε και που η άγνοια της οποίας είναι η αιτία τόσων ασυμφωνιών μεταξύ των μαθητών και των γνωστικών οδηγών.

Γι’ αυτό, στο μέλλον, έχει μεγάλη σημασία να μην χτίζουμε τίποτα πάνω στη μορφή αυτού που δεν γίνεται να μιμηθούμε. Προηγουμένως, πρέπει να χτίσουμε πάνω στο να πεθαίνουμε, να γεννιόμαστε, και να χρησιμεύουμε στην ανθρωπότητα.

Μου έρχεται στη μνήμη μια φράση του ευαγγελίου του Αγίου Ιωάννη, που ο Ιησούς λέει: «Αν επιμείνετε στην διδασκαλία μου θα είστε πραγματικοί μαθητές μου, θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας λυτρώσει» (Ιωάννης 8, 30-32).

4. -Μερικές ημέρες πριν πεθάνει, απ’ το κρεβάτι του πόνου, ο Σαμαέλ με ρώτησε:

-Αδελφέ, θα με περιμένεις;

Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Ο Δάσκαλος με ξαναρώτησε:

-Θα με περιμένεις;

Τότε η Νόρμα, που ήταν παντρεμένη με έναν απ’ τους γιούς του Σαμαέλ, παρούσα στο δωμάτιο, απευθύνεται σε μένα:

-Άντε αδελφέ, απάντησε στον παππού.

Τότε, απάντησα αμέσως:

-Ναι, Δάσκαλε, θα σας περιμένω.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, καταλαβαίνω ότι «περιμένω» σημαίνει να ενσαρκώνουμε τις γνωστικές διδασκαλίες στις καρδιές μας.

5. -Πολλές ήταν οι δοκιμασίες στις οποίες με υπέβαλε ο Σαμαέλ στον φυσικό κόσμο. Μία απ’ αυτές ήταν η εξής. Συμφωνήσαμε να βρεθούμε υπολογίζοντας μόνο στις εσωτερικές μου ικανότητες. Άρχισα τότε να ταξιδεύω σε διάφορες πόλεις και χωριά του Μεξικού, όπου υπέθετα ότι θα μπορούσε να βρίσκεται ο Δάσκαλος. Πέρασα από το San Louis Potosi, την Guadalajara και το Tepic. Όταν έφτασα στη στάση των λεωφορείων του Tepic, άκουσα, απ’ το μεγάφωνο, την αναχώρηση ενός λεωφορείου για το San Blas. Ανέβηκα στο λεωφορείο και κατευθύνθηκα προς το εξωτικό χωριό της πολιτείας του Nayarit. Όταν έφτασα στην πόλη, άρχισα να περιφέρομαι σε όλα τα ξενοδοχεία και η απάντηση, ήταν πάντοτε αρνητική. Τελικά, καθώς ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω, μου επιβεβαίωσαν ότι, πράγματι, ο Σαμαέλ βρισκόταν σε εκείνο το ξενοδοχείο. Ευγενικά, μου έδωσαν τον αριθμό του δωματίου όπου είχε καταλύσει ο Δάσκαλος. Όταν χτύπησα το κουδούνι, μια γέρικη φωνή που μου ήταν οικεία, ρώτησε:

-Ποιος είναι;

Όλο αμφιβολίες και με κάποια ανησυχία μήπως έχω κάνει λάθος στο δωμάτιο, απάντησα:

-Ο Salazar Banol !

Η πόρτα ανοίγει, βγάζει το κεφάλι του ένας γέρος, και μου λέει με γέρικη φωνή:

-Μπες, μπες!

Μπαίνω διστακτικά. Ξανά, ο γέρος κύριος, λέει:

-Κάθισε, κάθισε !

Αισθανόμουν άβολα πια λόγω της κατάστασης, κάθισα χωρίς να χάνω απ’ τα μάτια μου τον γέρο κύριο που, παρόλα αυτά, μου φαινόταν γνωστός, αν και σε τίποτα δεν έμοιαζε με τον Σαμαέλ. Στη συνέχεια, ο γέρος κατευθύνεται προς τον καθρέπτη, κοιτάζεται, και όταν γυρίζει, μεταμορφώνεται τελείως, αποκτώντας την μορφή του Δάσκαλου Σαμαέλ. Με την μεγαλύτερη φυσικότητα, λέει:

-Αδελφέ, τελικά με βρήκες!

Απάντησα:

-Έτσι είναι, Δάσκαλε!

6. -Σε ένα ταξίδι, κατά την διαδρομή μεταξύ Hermosillo και Ciudad Obregon, ο Δάσκαλος μου ζήτησε να κλείσω τα μάτια και να συγκεντρωθώ στην καρδιά του. Πόσο μεγάλη ήταν η έκπληξή μου όταν είδα ότι η καρδιά του είχε δύο λευκά φτερά και στο κέντρο έλαμπε ένα αστραφτερό γαλάζιο μάτι !

7. -Στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1977, καθώς οδηγούσα το αυτοκίνητο του Δάσκαλου στο κέντρο της πόλης του Μεξικού, μου διηγήθηκε το εξής :

-Να ξέρεις αδελφέ! Εχθές το βράδυ είδα στο αστρικό ότι ο Κρισναμούρτι ήταν νεκρός και ότι εσύ ήσουν επικεφαλής της νεκρικής πομπής.

-Τι σημαίνει αυτό, Δάσκαλε;

-Όλα όσα συμβαίνουν συμβολικά στον κόσμο των ονείρων με τον Κρισναμούρτι, συμβαίνουν με μένα στο φυσικό.

-Μην το λέτε αυτό, Δάσκαλε!

-Και γιατί να φοβόμαστε; Εγώ δεν φοβάμαι τον θάνατο. Ο θάνατος ήταν πάντοτε ο καλύτερός μου φίλος κατά μήκος των αιώνων.

Το περίεργο σ’ αυτόν τον διάλογο με τον Δάσκαλο είναι ότι, λίγους μήνες μετά, στις 28 Δεκεμβρίου του 1977 ακριβώς, ήμουν ο οργανωτής της νεκρικής πομπής που θα συνόδευε το σώμα του Δάσκαλου. Ήμουν επίσης ο πρώτος που έφτασα στο νεκροταφείο και υποδέχτηκα την νεκροφόρα.

Το όραμα του Δασκάλου είχε εκπληρωθεί κατά γράμμα !

8. -Ήταν ένας Σαμάνος στην Guadalajara αυτός που προέβλεψε ότι σε λίγο χρόνο θα έφτανα μέχρι τα πόδια του Δάσκαλου. Εξομολογούμαι ότι αμφέβαλα για αυτή την προφητεία, ξέροντας ότι ο Σαμαέλ δεν συνήθιζε να δέχεται επισκέψεις. Αλλά, κατά τους νόμους της ζωής, μια μέρα αιφνιδιάστηκα από ένα γράμμα στο οποίο ο Δάσκαλος με επέλεγε για μια αποστολή σε όλη την Κεντρική Αμερική. Έπρεπε να παραδώσω την Γνώση από την Κόστα Ρίκα μέχρι την Γουατεμάλα. Ήταν με αυτό τον τρόπο που οι περιστάσεις με ευνόησαν να πραγματοποιήσω αυτό το αποστολικό ταξίδι. Μετά από ενάμιση χρόνο αποστολής στην Κεντρική Αμερική, έλαβα ένα άλλο γράμμα του Σαμαέλ όπου έλεγε ότι, αφού ολοκληρώσω την αποστολή μου εκεί, έπρεπε να πάω στην πόλη του Μεξικού, για μια προσωπική συνέντευξη. Έπρεπε να διαβάσω το γράμμα πολλές φορές γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα βρισκόμουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον Δάσκαλο.

Όταν τελείωσα την αποστολή στην Γουατεμάλα, πήρα ένα αεροπλάνο της Air Guatemala, που με έφερε μέχρι την Μεξικανική πρωτεύουσα. Αφού πέρασαν μερικές ημέρες, έφτασε επιτέλους η ημερομηνία που είχαμε κανονίσει για την συνάντηση. Η έδρα του Γνωστικού Συλλόγου, που βρισκόταν στην οδό Colima 265, στην Colonia Roma, ήταν ο τόπος που διαλέχτηκε για αυτήν την τόσο ποθητή συνάντηση. Ήταν το βράδυ μιας Πέμπτης όταν βρέθηκα στην υποδοχή του Συλλόγου. Κάποια στιγμή αντιλαμβάνομαι μια αναταραχή που ερχόταν απ’ την είσοδο του σπιτιού, προαισθανόμουν ότι ήταν ο Δάσκαλος που ερχόταν, περιτριγυρισμένος από έναν αριθμό μαθητών που τον προϋπαντούσαν. Στη διάρκεια των στιγμών που περίμενα για να τον δω πρόσωπο με πρόσωπο, αισθανόμουν ότι η καρδιά μου χτυπούσε κάθε φορά πιο γρήγορα, και δεν ήξερα τι να σκεφτώ… Σε μια συγκεκριμένη στιγμή αντιλαμβάνομαι ένα δερμάτινο καπέλο που μου θύμισε τον Γκουρτζίεφ. Μετά, μια ομάδα ανοίγει δρόμο και ανακαλύπτω την μορφή ενός εύσωμου ανθρώπου σαν τον Marpa, ντυμένο με κοστούμι χρώματος μπεζ. την στιγμή ακριβώς που τα μάτια μου έπεσαν στην απύθμενη ματιά του, με συντάραξε ένα συναίσθημα απερίγραπτης ευτυχίας, χάνοντας εντελώς την συνείδηση του περιβάλλοντος που με τριγύριζε. Όταν συνήλθα από αυτή την κατάσταση, είπα:

-Λοιπόν, εσείς είστε ο μεγάλος Δάσκαλος Σαμαέλ ;

Μου απάντησε :

-Και εσείς είστε ο Salasar Banol, έτσι ;

-Ναι, εγώ είμαι !

-Έχω ακούσει να λένε πολλά για εσάς. Είστε προσκεκλημένος να περάσετε στην Τρίτη Κάμαρα.

Πέρασαν κάμποσα λεπτά που στη διάρκειά τους αναρωτιόμουν αν θα άντεχα τόση συγκίνηση. Λίγα λεπτά αργότερα, καθώς πια βρισκόμουν μέσα στον ναό για να συμμετάσχω στις δραστηριότητες της Τρίτης Κάμαρας, που διηύθυνε ο Δάσκαλος, ήμουν πολύ νευρικός. Νομίζω ότι ποτέ στη ζωή μου δεν έλεγχα τόσο τις σκέψεις μου γιατί αισθανόμουν ότι ο Σαμαέλ διάβαζε τον νου μου… Όλα προχωρούσαν φυσιολογικά για μένα μέχρι που ο Δάσκαλος μου ζήτησε να πω λίγα λόγια στους παρευρισκόμενους. Από μέσα μου είπα :

-Αυτό μου έλειπε τώρα! Να πρέπει να μιλήσω παρουσία του Δασκάλου !

Ειλικρινά, δεν ξέρω από πού βγήκαν αυτές οι λέξεις :

-Δάσκαλε Σαμαέλ, εγώ δεν σε εκτιμώ ούτε σε αγαπώ… (δεν θα ξεχάσω ποτέ τα έκπληκτα πρόσωπα των παρόντων, όταν πρόφερα αυτά τα λόγια). Και συνέχισα:

-Μόνο την ημέρα που θα ενσαρκώσω τον Χριστό στην καρδιά μου θα μπορέσω να σας πω ότι σας αγαπώ ειλικρινά.

Όταν τελείωσαν τα λόγια μου, ο Δάσκαλος ζήτησε ένα χειροκρότημα, και πριν αποσυρθώ απ’ τον ναό, μου είπε :

-Η αποστολή σου θα είναι τώρα στην Guadalajara, και αν θέλεις να έχεις επιτυχία στη δουλειά σου, πρέπει να αφοσιωθείς να παραδίδεις την Γνώση σε μορφή σειράς μαθημάτων.

9. -Από την στιγμή που είχα επιλεγεί για να αναλάβω στον Γνωστικό Σύλλογο της Guadalajara τα αποστολικά ταξίδια του Σαμαέλ έγιναν πολύ συχνά. Πολλές ήταν επίσης, οι δημόσιες διαλέξεις που έπρεπε να οργανώσω για τον Δάσκαλο. Φτάνει να υπογραμμίσω ότι, με αιφνίδιο τρόπο, όλα τα μέσα επικοινωνίας άνοιξαν τις πόρτες τους για να διαδώσουν τις διαλέξεις του Δασκάλου. Παράλληλα με τις δημόσιες δραστηριότητές του, ο Σαμαέλ έδωσε αξέχαστες διαλέξεις για τους προχωρημένους μαθητές του Συλλόγου. Το 1975, με απόφαση του Δασκάλου, πραγματοποιήσαμε την 1η Παγκόσμια Συνάντηση της Ερμητικής Κουλτούρας, στο ξενοδοχείο Guadalajara Marriot.

10. -Όταν υπήρχε ελεύθερος χρόνος, τον εκμεταλλευόταν ο Δάσκαλος για να πάει μέχρι την Λίμνη de Chapala, στα περίχωρα της Guadalajara. Εκεί, πάντα του άρεσε να γευματίζει σ’ ένα εστιατόριο που υπήρχε στο Νησί de los Alarcanes. Καθώς πλέαμε στη Λίμνη, κάτω απ’ τον ήλιο και την ζεστή αύρα, ο Δάσκαλος μας έδινε την γνώση του. Έρχεται στη μνήμη μου η ημέρα που ο Δάσκαλος μου συνέστησε να μελετήσω το βιβλίο της Αλχημείας. Μιας και ποτέ δεν αψήφησα καμιά σύσταση του Δάσκαλου, άρχισα να ψάχνω αυτό το βιβλίο. Το αγόρασα, το μελέτησα, αλλά βρέθηκα μπροστά στο εμπόδιο των συμβόλων που δεν καταλάβαινα. Περίμενα με αγωνία την επόμενη επίσκεψη του Δασκάλου για να λύσω τις απορίες μου. Η απάντησή του, όπως πάντα, ήταν απλή και άμεση: «Πρέπει να ζητήσεις να σου δοθεί το Donum Dei.». Αμέσως ρώτησα:

-Τι είναι αυτό, Δάσκαλε;

Αυτός μου απάντησε:

-Τίποτα λιγότερο από το Θείο Χάρισμα που θα σου επιτρέψει να καταλάβεις κάθε συμβολισμό που υπάρχει πάνω στο πρόσωπο της γης.

11. -Σε μία από τις επισκέψεις του Σαμαέλ στον σύλλογο της Guadalajara, υπό την επήρεια της πραγματοποίησης του πρώτου αρραβώνα που είχα μέσα στη γνώση, ρώτησα τον Δάσκαλο:

-Δάσκαλε, τι λέτε σχετικά με τα φιλιά και τις αγκαλιές σ’ έναν γνωστικό αρραβώνα;

Η απάντηση του Δασκάλου με άφησε παγωμένο:

-Είναι καθαρή λαγνεία !

12. -Είχαν περάσει πέντε μήνες που ο Efrain Villegas Quintero βρισκόταν μόνος του σε αποστολή στην Guadalajara. Σε μια του επίσκεψη στην πόλη ο Σαμαέλ, σχολίασε:

-Αδελφέ, ένας μυημένος σαν εσάς δεν πρέπει να αφήνει μόνη την σύζυγό του, ούτε να διακόπτει για τόσο χρόνο την πρακτική της αλχημείας.

13. -Θέλω να αφήσω καταχωρημένο για τους μεταγενέστερους ότι σε καμία στιγμή της ζωής του δεν παρέδωσε ο Σαμαέλ σεξουαλικές πρακτικές η τελετουργίες με vestales (παρθένες ιέρειες της θεάς Εστίας). Όποιος χρησιμοποιεί τυχαία το όνομα του Δασκάλου για να υποστηρίξει τέτοιου τύπου ιδέες ψεύδεται ξεδιάντροπα, και γι’ αυτούς, θυμίζω αυτήν την φράση: Όποιος προσθέτει σοφία, προσθέτει επίσης και πόνο.

14. -Ο Σαμαέλ συνήθιζε πάντα να λέει:

-Πολλοί είναι οι μαθητές μου, αλλά λίγοι είναι οι φίλοι μου.

15. -Ο Δάσκαλος Σαμαέλ ζούσε σε μια κατάσταση συνεχούς ευτυχίας, παρόλα τα ξένα προβλή-ματα που κουβαλούσε μαζί του. Φέρνω στη μνήμη μου τα αναρίθμητα αποστολικά ταξίδια που κάναμε με τον Δάσκαλο, και θυμάμαι ότι, μέχρι την στιγμή που βγαίναμε από την πόλη, ο Σαμαέλ δεν έπαυε να εγκωμιάζει και να απαγγέλει ποιήματα σε κάθε μορφή ζωής που παρατηρούσε στη φύση.

16. -Θυμάμαι ότι ο Κινηματογράφος Polanco, στην πρωτεύουσα του Μεξικού, έπαιζε την ταινία «Μωϋσης». Αποφασίσαμε, ο Tony Maldonado και εγώ, να καλέσουμε τον Δάσκαλο για να πάμε στον κινηματογράφο. Αλλά, όσο κι αν προσπαθούσαμε και όσα επιχειρήματα κι αν χρησιμοποιούσαμε, αυτός αρνούνταν. Μια μέρα, καθώς επιμέναμε άλλη μια φορά, αυτός έλεγε με επιθετικό τρόπο :

-Εσείς είστε οι πειρακτικοί μου διάβολοι! Όμως, δεν πρόκειται να χάσω την μύησή μου για μια ταινία. (Εκείνη την εποχή, είχαν περάσει πια 25 χρόνια που ο Δάσκαλος δεν πήγαινε στον κινηματογράφο).

17. -Πολλές ήταν οι περιπτώσεις που ο Δάσκαλος μου έκανε επιδείξεις διάλυσης σύννεφων. Και πολλές φορές με παρακινούσε να κάνω και εγώ το ίδιο. Όμως, μόνο τώρα, αφού έχουν περάσει 20 χρόνια αρχίζω να καταλαβαίνω την κρυφή διδασκαλία αυτής της ερώτησης που πάντα μου έκανε ο Δάσκαλος:

-Αδελφέ, θέλεις να σου διαλύσω ένα σύννεφο;

Η κατανόηση μου ήρθε διαβάζοντας το κεφάλαιο 10 του βιβλίου Ψευδαισθήσεις, του Ρίτσαρντ Μπαχ, που περιληπτικά λέει:

-Ανεξαρτήτως της πραγματικότητας κάθε ψευδαίσθησης, κατάλαβα ακόμα περισσότερο πόσο δυσοίωνη είναι η προσκόλληση, και όταν οι άνθρωποι θέλουμε να εξαλείψουμε ένα σύννεφο απ’ την ζωή μας, δεν πρέπει να δρούμε με τόσο μπερδεμένο τρόπο, αλλά, απλά, να μη βάζουμε καμιά αντίσταση, ώστε να εξαλείφεται μόνο του απ’ τον νου μας.

Με αυτήν την σκέψη και αυτήν την θετική δράση μπροστά στην ζωή πρέπει να παραδοθούμε στην θέληση του ουράνιου Πατέρα-Μητέρας μας, που θα μας οδηγεί με θριαμβευτικό τρόπο στο ρεύμα της ζωής, ελεύθερους από κάθε προσκόλληση η αντίσταση. Γι’ αυτό επαναλάμβανε πάντοτε ο Σαμαέλ :

-Όποιος απαρνείται την δύναμη αποκτά διπλή δύναμη, πάντα και όταν δεν φιλοδοξεί αυτήν την ίδια δύναμη.

-18. -Κατά την διάρκεια που έζησα στη Guadalajara είχα την θεϊκή χάρη να δέχομαι μια η δυο φορές το μήνα την επίσκεψη του Δασκάλου. Οι δραστηριότητες που ανέπτυσσε ο Σαμαέλ ήταν δημόσιες διαλέξεις, μαθήματα για τους προχωρημένους μαθητές και περίπατοι στους παραδοσιακούς τόπους της περιοχής, κατά την διάρκεια των οποίων παρέδιδε πολύτιμες διδασκαλίες.

Ποτέ δεν παρέλειπε ο Δάσκαλος να επισκέπτεται το σπίτι του Alois Poppenreiter, έναν απ’ τους κυριότερους μαθητές του γεννημένο στην Αυστρία.

Κάποια από τις ημέρες της πραγματοποίησης του Συνεδρίου του 1976, την ώρα του γεύματος, ο Δάσκαλος μας ξάφνιασε με αυτήν την ερώτηση :

-Θέλετε να μάθετε γιατί έχω τόση φιλία και οικειότητα με τον Alois και τον Salazar Banol;

-Ναι, απάντησαν οι περισσότεροι απ’ τους παρόντες.

-Αυτή η φιλία και αυτή η οικειότητα οφείλεται στο γεγονός ότι, κατά τον περασμένο αιώνα, ο Alois και ο Salazar Banol υπήρξαν οι σύντροφοί μου της ατυχίας στις ταβέρνες της Αυστρίας. Ήταν επίσης σ’ εκείνη την ζωή που είχα την ευχαρίστηση να γνωρίσω τον Κόμη Καλιόστρο, απ’ τον οποίο έλαβα μυστικές διδασκαλίες που ποτέ δεν θα μπορέσω να αποκαλύψω.

19. -Κάποια μέρα είχαμε πάει βόλτα ο Δάσκαλος, ο Rafael Ruiz Ochoa, και εγώ. Περπατώντας στην οδό 1ης Μαΐου με κατεύθυνση προς την Alameda Central, ο Rafael ρώτησε τον Δάσκαλο :

-Δάσκαλε, γιατί ο Fernando είναι πάλι μαζί μας σ’ αυτήν την τωρινή ύπαρξη εδώ στο Μεξικό;

Μήπως συμμετείχε κι αυτός μαζί με εμάς στην Μεξικάνικη Επανάσταση;

-Ο Salazar Banol, στις αρχές αυτού του αιώνα, είχε σώμα σαν ευρωπαίος τυχοδιώκτης, ήρθε με ένα πλοίο στο Μεξικό και κατέληξε να ενωθεί μαζί μας για να μας βοηθήσει στην Επανάσταση. Γι’ αυτόν τον λόγο και λόγω του νόμου του αποτελέσματος είναι που ξαναβρεθήκαμε μ’ αυτά τα καινούρια σώματα, όμως, τώρα, για να μοιραστούμε καινούριες εμπειρίες σε μια ανώτερη οκτάβα συνείδησης.

Θέλω να αφήσω ξεκάθαρο ότι ο Δάσκαλος μετέδιδε τις ψυχικές του αντιλήψεις σχετικά με τις περασμένες ζωές των ανθρώπων βασιζόμενος στην πολυόρασή του ή σαν αποτέλεσμα ερευνών που πραγματοποιούσε στις μνήμες της φύσης. Θέλω να καταγράψω επίσης ότι είμαι ολοκληρωτικά ευγνώμων στον Δάσκαλο γιατί ήταν λίγες οι φορές που μου μίλησε για τις περασμένες μου ζωές, κι αυτός ήταν ο λόγος που όξυνα τα δικά μου μέσα για να ανακαλύψω το παρελθόν μου. Με λίγα λόγια: Ο Δάσκαλος ποτέ δεν μου έδωσε ψάρι, αλλά, με δίδαξε να ψαρεύω.

Αυτή η αρχή είναι η βάση της Γνώσης, που δεν δίνει τίποτα δωρεάν, αλλά προσφέρει όλα τα μέσα ώστε κάθε ένας να ψάξει και να βρει όλα όσα θέλει ή χρειάζεται. Η Γνώση είναι το αντίθετο της πληροφόρησης. Η πληροφόρηση δεν αλλάζει τον ανθρώπινο νου, όμως η απευθείας εμπειρία , ναι!

20. -Ο Σαμαέλ δούλεψε επίπονα δυο χρόνια για να αποκαλύψει την Πίστη Σοφία. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Δάσκαλος εφάρμοζε επτά ώρες διαλογισμό, ψάχνοντας να ανακαλύψει το κρυφό νόημα των λέξεων και των διδασκαλιών του Ιησού. Η Πίστη Σοφία ήταν το τελευταίο βιβλίο που έγραψε/μετάφρασε ο Δάσκαλος. Χάρη σ’ αυτό, οι μυστικές διδασκαλίες που ο Σωτήρας του κόσμου παρέδωσε στους μαθητές του στο Όρος των Ελαιών έγιναν πιο προσιτές. Επίσης, αυτό το βιβλίο συνεχίζει να απευθύνεται μόνο στους μυημένους. Όλοι εκείνοι που θα φτάσουν να διαβάσουν αυτό το έργο θα πρέπει να έχουν υπ’ όψιν τους ότι ο Σαμαέλ έζησε όλη του την πραγματικότητα. Θυμάμαι πολύ καλά ότι ο Δάσκαλος μου σχολίαζε ότι, όπως είναι γραμμένο στην Πίστη Σοφία, έπρεπε να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του Καλού και του Κακού ξεθηκαρώνοντας το σπαθί της γνώσης για να απελευθερώσει την εσωτερική του Πίστη Σοφία. Θυμάμαι επίσης κάποια περίπτωση που βρισκόμασταν στο Puerto Vallarta. Στο μπαλκόνι του δωματίου μας, την στιγμή που ατένιζα ένα όμορφο σούρουπο, ο Δάσκαλος μου έδωσε να διαβάσω κάμποσες σελίδες γραμμένες απ’ το ίδιο του το χέρι που περιείχαν την αποκάλυψη ενός μέρους της Πίστης Σοφίας. Όταν τελείωσα την ανάγνωση λέει ο Δάσκαλος :

-Salazar Banol, μπες σε διαλογισμό και μετά πες μου τι κατάλαβες.

Αφού είχα διαλογιστεί σχετικά με το περιεχόμενο εκείνων των σελίδων ο Δάσκαλος με ρώτησε:

-Λοιπόν, τι είναι αυτό που κατάλαβες;

Άρχισα να σκαρφίζομαι διάφορα σχετικά με το περιεχόμενο του αναγνώσματος όταν ο Δάσκαλος με διέκοψε λέγοντας να ξαναδιαλογιστώ γιατί δεν είχα συλλάβει το πραγματικό νόημα της αποκάλυψης.

Όταν τελείωσα τον δεύτερο διαλογισμό του εξέθεσα αυτά που είχα συλλάβει και ο Σαμαέλ είπε:

-Ποτέ μη διαβάζεις στα ιερά βιβλία το νεκρό γράμμα. Είναι αναγκαίο να διαλογίζεσαι πάντα γιατί μόνο δια μέσου του διαλογισμού μπορείς να μιλάς με τον Θεό, Αυτός θα σου δώσει την γνώση για να τα καταλάβεις.

21. -Στις 31 Δεκεμβρίου του 1976, κατά ασυνήθιστο τρόπο, αποφάσισα να ντυθώ με ένα μαύρο κοστούμι για να τιμήσω το πέρασμα του χρόνου συντροφιά με τον Δάσκαλο, την οικογένειά του και μερικούς μαθητές που συνήθιζαν να είναι παρόντες σε ιδιαίτερες ημερομηνίες σαν αυτήν. Όταν έφτασαν τα μεσάνυκτα, η Candita (η γιαγιά) και μερικοί άλλοι άρχισαν να σερβίρουν το τραπέζι για το δείπνο του νέου έτους. Κάποια συγκεκριμένη στιγμή, η Υπατία λέει:

-Fernando, έχεις καταλάβει ότι είμαστε 13 άνθρωποι στο τραπέζι;… Όταν υπάρχουν 13 άνθρωποι σε τέτοιες περιπτώσεις, κάποιος πεθαίνει!

Απάντησα ότι από μέρους μου δεν θα μου ήταν δύσκολο να πάω να φάω στην κουζίνα για να ακυρώσουμε τον τρομερό αριθμό. Πραγματικά, έτσι έκανα και πήγα να φάω με την Candita. Τότε της είπα:

-Candita, γιατί λένε ότι όταν υπάρχουν 13 άνθρωποι σ’ ένα τραπέζι κάποιος πεθαίνει;

Αυτή απάντησε:

-Αλήθεια είναι! Θυμάμαι ότι πριν από μερικά χρόνια καθόμασταν 13 άτομα στο τραπέζι του δείπνου των Χριστουγέννων, ανάμεσα σ’ αυτά και ο γιος μου, που πέθανε την επόμενη χρονιά σ’ ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Τίποτα άλλο δεν ειπώθηκε ούτε ρωτήθηκε στην υπόλοιπη διάρκεια του δείπνου του νέου έτους.

Πιο αργά πήγα μέχρι την τραπεζαρία, όπου βρισκόταν ο Δάσκαλος στην κεφαλή του τραπεζιού, μόνος του. Ρώτησα:

-Δάσκαλε, γιατί λέγεται ότι όταν υπάρχουν 13 άτομα σ’ ένα τραπέζι κάποιος πεθαίνει;

-Έτσι είναι, αδελφέ! Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο νόμος του δεκατρία δρα πολύ ιδιαίτερα κατά τις ημέρες 24 και 31 του Δεκεμβρίου κάθε χρόνου.

-Δάσκαλε, παρατηρήσατε ότι σήμερα υπήρχαν 13 άτομα καθισμένα σ’ αυτό το τραπέζι; Γι’ αυτό αποσύρθηκα και πήγα να φάω στην κουζίνα.

-Αντέδρασες σωστά! Έσωσες μια ζωή!

-Αλήθεια; Ποιανού;

-Την δική σου!!! Ήταν σημειωμένο ότι ο θάνατός σου θα συνέβαινε σ’ αυτή την χρονιά του 1977. Όμως, μια και έφτασες να δουλεύεις έντονα για χάρη της ανθρωπότητας σου έδωσαν περισσότερο χρόνο ζωής!

Έμεινα άναυδος με αυτά που μου είπε ο Δάσκαλος και ο νους μου άδειασε τελείως. Μετά, όταν επέστρεψα απ’ την εμβρόντητη κατάσταση, ανέβηκα μέχρι το γραφείο του Δάσκαλου, κάθισα στην ανακλινόμενη πολυθρόνα του και μπαίνοντας σε διαλογισμό, ευχαρίστησα τον Θεό για την παραχώρηση περισσότερων χρόνων ζωής.

22. -Η πρωταρχική αρετή όλων όσων φιλοδοξούν να φτάσουν κάποια μέρα στα πόδια του Θεού είναι η υπομονή. Για κάποιο λόγο έλεγε ο Ιησούς: «Στην υπομονή θα κατέχετε τις ψυχές σας». Σχετικά με αυτό πέρασα μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση, την εποχή που ζούσα στην Guadalajara, και διεύθυνα τον Γνωστικό Σύλλογο. Υπήρχαν διάφοροι εκπαιδευτές οι οποίοι εναλλάσσονταν μεταξύ τους με το έργο να διαδίδουν την γνωστική διδασκαλία. Σε κάποια περίπτωση έπρεπε να επαναφέρω στην τάξη μερικούς απ’ αυτούς γιατί θίγονταν θέματα που διέφευγαν απ’ την Γνώση. Η αντίδραση ήταν άμεση και πρόωρη και περιλάμβανε απειλές για καταστροφή του Συλλόγου μέσω δυσφημήσεων που θα διοχετεύονταν στα μέσα επικοινωνίας. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να καλέσω τον Δάσκαλο και να του ζητήσω προσανατολισμό σχετικά με το πώς να δράσω κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Ο Δάσκαλος μου είπε σ’ αυτήν την περίπτωση:

-Θα πρέπει να έχεις την υπομονή του αγίου Ιώβ!

Έτσι συνέχισα! Αφού πέρασε κάποιο διάστημα χωρίς να κουνήσω ούτε ένα δάκτυλο, η ομάδα με τους δυσαρεστημένους εκπαιδευτές αποσύρθηκε ειρηνικά από τον Σύλλογο.

23. -Σ’ ένα από τα ταξίδια διακοπών που πραγματοποιούσε κάθε χρόνο ο Δάσκαλος μαζί με την οικογένειά του, βρεθήκαμε στο Puerto Vallarta, στην πολιτεία Jalisco. Κάποιο ηλιόλουστο πρωινό, στρέφοντας τα μάτια μου προς τα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού, τράβηξε την προσοχή μου ο τρόπος που ένας τουρίστας ανέβαινε στον αέρα με ένα είδος αλεξίπτωτου που τραβούσε μία βάρκα. Βλέποντας το σώμα του τουρίστα όλο και πιο μικρό κάθε φορά, συγκινημένος φώναξα:

-Δάσκαλε, κοίταξε εκείνον τον τουρίστα…!

Ο Σαμαέλ χωρίς να διστάσει είπε:

-Κοίτα, αδελφέ, πως παίζει το εγώ με εκείνο το σώμα!

24. -Κάποια νύκτα που βρισκόμουν στο δωμάτιο του Σαμαέλ, η σύζυγός του είπε:

-Fernando, θα πρέπει να επισκεφθείτε τους γονείς σας γιατί έχει περάσει πολύς καιρός που δεν σας έχουν δει.

Σ’ αυτό ο Δάσκαλος διόρθωσε:

-Άφησε τον Salazar Banol ήσυχο. Να θυμάσαι ότι το ποτάμι ποτέ δεν γυρίζει πίσω.

Κατάλαβα ότι μ’ αυτό το αξίωμα ο Δάσκαλος δίδασκε την ανάγκη να δουλεύουμε πάνω στις συγκινησιακές προσκολλήσεις.

25. -Σε κάποιο ταξίδι που κάναμε στο Culiacan, στη Sinaloa, στα νότια του Μεξικού, βγαίνοντας από ένα εστιατόριο με κατεύθυνση προς το ξενοδοχείο Ejecutivo όπου είχαμε καταλύσει, ρώτησα τον Δάσκαλο:

-Τι πρέπει να κάνω για να υλοποιήσω τον Εσωτερικό μου Δαίμονα και να τον νικήσω μια για πάντα;

-Για να το κάνετε αυτό χρειάζεται να πάτε σ’ ένα σταυροδρόμι με τέσσερις δρόμους, τα μεσάνυκτα μιας Μεγάλης Παρασκευής. Χάραξε έναν κύκλο προστασίας στο χώμα και μη βγεις από αυτόν για τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο. Στη συνέχεια, απήγγειλε το Κλειδοκόκκαλο του Σολομώντα. Θα αρχίσετε να ακούτε γρυλίσματα, βρυχηθμούς, και κάθε είδος παράξενων θορύβων. Είναι απαραίτητο να ελέγξετε τον φόβο. Στην συνέχεια θα δείτε να φτάνει μια μπάλα φωτιάς, απ’ την οποία θα βγει και θα υλοποιηθεί ο Δαίμονάς σου. Είναι απαραίτητο να είστε πολύ προσεκτικός, γιατί αυτός είναι πολύ πονηρός. Θα χρησιμοποιήσει κάθε είδους τέχνασμα για να σας βγάλει απ’ τον κύκλο προστασίας και να σας νικήσει. Όμως, σας συμβουλεύω πριν να υλοποιήσετε τον Λούσιφερ σας, να εξασκηθείτε προσπαθώντας να κάνετε ορατό τον Άγγελο Αδωναΐ. Την ημέρα που θα εμφανιστεί αυτός, θα είστε έτοιμος για να αντιμετωπίσετε τον ίδιο σας τον Δαίμονα.

26. -Σε μια παρόμοια περίπτωση, ζήτησα επίσης απ’ τον Δάσκαλο να μου διδάξει κάποια μυστικά κλειδιά για να κάνω ορατά τα φαντάσματα των φόβων μου διότι ήμουν διατεθειμένος να απελευθερωθώ απ’ αυτά. Η απάντηση του Δάσκαλου ήταν πολύ απλή.

-Περίμενε λίγο και θα δεις…!

Εκείνη την εποχή το επίπεδο της κατανόησής μου ήταν πολύ περιορισμένο, λόγος για τον οποίο αφιερώθηκα στο να εφαρμόσω προσωπικές εμπειρίες για να αντιμετωπίσω τους φόβους μου. Άρχισα να πηγαίνω στα νεκροταφεία τα μεσάνυκτα, να επισκέπτομαι τις εγκαταλελειμμένες εκκλησίες και άλλες ακόμα περιπέτειες. Αλλά ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα μπορούσα να συναντήσω φόβους και τρόμους, στα απλά πράγματα της ζωής. Ανακάλυψα, για παράδειγμα, ότι είχα πολύ φόβο για την φτώχεια, για τις αρρώστιες, για τα γηρατειά, να χάσω ένα αγαπημένο πρόσωπο, να χάσω την ελευθερία μου, κλπ. Μόνο έτσι κατάλαβα το νόημα της έκφρασης του Δασκάλου «Περίμενε λίγο και θα δεις…».

27. -Σ’ ένα άλλο ταξίδι που κάναμε με τον Δάσκαλο και την Dondita στο Torreon, συνέβη το εξής: Αφού τελείωσε η διάλεξη που πραγματοποίησε ο Δάσκαλος στην πόλη, όπως συνήθιζα, πήγα μέχρι το διαμέρισμα για να αξιολογήσω τα συμβάντα της ημέρας. Μπαίνοντας, τράβηξε την προσοχή μου ένα χοντρό βιβλίο που βρισκόταν στο εσωτερικό του χαρτοφύλακα του Δασκάλου. Ο Σαμαέλ, κατάλαβε ότι η προσοχή μου είχε κατευθυνθεί προς το βιβλίο, για τον Λόγο αυτό το πήρε και μου το έδωσε, λέγοντας:

-Πάρε,! Αυτό είναι το βιβλίο του προσκεφαλιού μου!

Επιθεώρησα το βιβλίο ενώ ταυτόχρονα ο Δάσκαλος έλεγε ότι πρόκειται για το έργο Οι Φιλοσοφικές Κατοικίες, που είχε γράψει ένας μεγάλος σύγχρονος αλχημιστής. Είδα επίσης ότι στα περιθώρια υπήρχαν κωδικοποιημένες σημειώσεις καμωμένες ιδιοχείρως απ’ τον Δάσκαλο. Μετά από έναν χρόνο, καθώς βρισκόμασταν ο Δάσκαλος, η Dondita και εγώ σ’ ένα Σούπερ Μάρκετ, είδα ένα καλάθι με βιβλία σε προσφορά. Ένα απ’ αυτά, ήταν το έργο του Φουλκανέλλι. Συζήτησα με τον Δάσκαλο αυτό που είχα δει, και εκείνος πλησίασε στο καλάθι, πήρε ένα βιβλίο και μου το έδωσε, λέγοντας:

-Πάρε! Θα καταλάβεις αυτό το βιβλίο όταν παντρευτείς και αρχίσεις να πειραματίζεσαι την σεξουαλική αλχημεία.

-28. -Σε μια άλλη περίπτωση στο Hermosillo, πολιτεία της Σονόρα, καθώς άνοιγα με ευγένεια την πόρτα του δωματίου του ξενοδοχείου που είχαμε καταλύσει, ο Δάσκαλος κοίταζε έντονα το κεφάλι μου. Μετά είπε:

-Βλέπω στο στεφανιαίο τσάκρα σου ένα φως χρώματος ροζ, που συμβολίζει την μεγάλη αγάπη που αισθάνεσαι για την ανθρωπότητα.

29. -Κάποια φορά βρεθήκαμε ο Δάσκαλος, η σύζυγός του και εγώ, στην Chihuahua. Ήταν ένα πολύ φωτεινό σούρουπο και τα δέντρα της κεντρικής πλατείας έλαμπαν με μια μαγική λαμπρότητα, εκμεταλλεύτηκα την περίπτωση για να ρωτήσω τον Δάσκαλο:

-Δάσκαλε, θα μπορούσατε να μου πείτε ξανά ποιο είναι το Πρώτο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου;

-Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν έχω την συνήθεια να επαναλαμβάνω τα κλειδιά δυό φορές. Εσείς, όπως και πολλοί άλλοι μαθητές της Γνώσης, δεν πρόσεχαν όταν αποκάλυψα αυτό το Κόσμημα, και, Γι’ αυτό, χάσατε αυτή την μυστική γνώση.

-Τότε, Δάσκαλε, διδάξτε μου ποια είναι τα άλλα Κοσμήματα του Δράκου!

-Θα αποκαλύψω τα άλλα Κοσμήματα μόνο σε όσους θα έχουν ξύπνια συνείδηση. Προς το παρόν, εδώ στην Αμερική, δεν υπάρχει κανένας που να τα αξίζει. Όμως, έχω την ελπίδα, να βρω κάποιον στην Ευρώπη…

Στο όνομα της αλήθειας θα πω ότι ο Σαμαέλ ήταν μυημένος στο Τάγμα του Κίτρινου Δράκου, κατά την δυναστεία των Chou και, το όνομά του, ήταν Chou Li. Προφανώς για τον λόγο αυτό ο Σαμαέλ γνώρισε τέλεια τα Επτά Κοσμήματα του Κίτρινου Δράκου, όμως, μέχρι την στιγμή του θανάτου του δεν βρήκε ανθρώπους αρκετά προετοιμασμένους για να τους παραδώσει τα «κλειδιά», αυτός ήταν ένας λόγος περισσότερο από αρκετός για να έχει κρατήσει απόλυτη σιωπή για όλη αυτή την μεγαλειώδη σοφία.

Ξέρουμε ότι πολλοί θα ρωτήσουν:

-Ποιες είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να μετατραπούμε σε άξιους να πάρουμε αυτές τις μυστικές διδασκαλίες;

Φαίνεται απλό, Γι’ αυτό είναι απαραίτητο: να έχεις την συνείδηση ξύπνια…

30. -Με σκοπό να μαζέψουμε χρήματα για το έργο του Δασκάλου, κάποια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μου οργάνωσα έναν εκδοτικό οίκο στο San Luis Potosi. Έτσι ήταν που φτάσαμε να δημιουργήσουμε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα που ονομαζόταν Acuarius 1999, σ’ αυτό συμμετείχε και μια γνωστή και λαμπερή δημοσιογράφος της πόλης. Η επαγγελματική μας σχέση ήταν τόσο θετική που φτάσαμε να συμπεριφερόμαστε σαν αδέλφια. Τουλάχιστον μέχρι την ημέρα που έγινε εχθρός μου, έτσι χωρίς πολλά-πολλά, λόγω ενός κρυφού πάθους που έτρεφε για μένα χωρίς να το καταλάβω εγώ. Μη έχοντας επιλογή για να βγω απ’ αυτήν την κατάσταση, πήγα να συμβουλευτώ τον καλύτερο φίλο μου: τον Δάσκαλο. Ο προσανατολισμός του ήταν μια πραγματική διδασκαλία ζωής:

-Δεν υπάρχει χειρότερος εχθρός στην επιφάνεια της γης από μια γυναίκα πληγωμένη στην αυτοαγάπη της. Γι’ αυτό, πρέπει να μπεις σε διαλογισμό. Συγκεντρώσου στην καρδιά σου και άρχισε να ακτινοβολείς την γαλάζια φλόγα της αγάπης προς την κατεύθυνση του ατόμου που βρίσκεται σε διαμάχη μαζί σου. Ταυτόχρονα, να προφέρεις την ιερή συλλαβή ΟΜ.

Στο όνομα της αλήθειας, πρέπει να πω ότι αυτή η άσκηση ήταν το καλύτερο όπλο μου για να νικήσω τους εχθρούς μου κατά την διάρκεια της ύπαρξής μου. Με τον Δάσκαλο έμαθα να ακτινοβολώ αγάπη πάνω σε όλους εκείνους που είχαν σκοπό να με βλάψουν.

31. -Κάποια ημέρα ήμουν νευρικός και ανήσυχος και περπατούσα συνεχώς πάνω-κάτω στο σαλόνι του σπιτιού του Δασκάλου. Σε κάποια στιγμή κατεβαίνει από το δωμάτιό του και απευθυνόμενος κατευθείαν σε μένα, ρωτάει:

-Τι συνέβη, αδελφέ;

-Κάποιος με συκοφαντεί. Ανησυχώ ότι το όνομά μου έχει ατιμαστεί και η εικόνα μου σαν απεσταλμένου χάνει αξία. Και εσείς ξέρετε πολύ καλά ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι αλήθεια αυτά που λένε για μένα.

-Salazar Banol, γράψε καλά στο μυαλό σου αυτό που θα σου πω. Κάθε φορά που κάποια κριτική η κατηγορία προκαλεί κάποια αντίδραση μέσα σε σένα είναι γιατί το εγώ σου της αυτοαγάπης είναι πολύ ζωντανό και ζωντανό, και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για την πνευματική σου ανάπτυξη.

32. -Μια από τις πιο απαιτητικές δοκιμασίες, που απαιτούνται από όλους όσους ρίχνονται στον πνευματικό δρόμο, είναι αυτή της μη προσκόλλησης και της απάρνησης οποιουδήποτε είδους δύναμης. Ας φανταστούμε για μια στιγμή πόσο υποφέραμε όταν χάσαμε ένα έγγραφο ή ένα αντικείμενο της εκτίμησής μας. Ας φανταστούμε τώρα βασιλιάδες και πρίγκιπες των αστεριών με προσκολλήσεις και δίψα για δύναμη. Απλά, θα είχαμε πολέμους των κόσμων. Ο Δάσκαλος μου διηγούνταν ότι το Βασιλικό του Είναι, ο ίδιος ο Λόγος του Άρη, δεν ήθελε να συνεχίσει να είναι υπεύθυνος για αυτή την δουλειά. Λόγω του απλού γεγονότος του να συνεχίζει να είναι Λόγος, έδειχνε πια μια λεπτή προσκόλληση στη δύναμη, που θα τον έφερνε να παραμένει περικυκλωμένος από τους νόμους της δράσης και αντίδρασης των κόσμων, για μια ολόκληρη αιωνιότητα. Ο Σαμαέλ, ο Θεός του Άρη, παραιτήθηκε από την διακυβέρνηση αυτού του πλανήτη, δεδομένου ότι επιθυμούσε να βυθιστεί οριστικά στο Απόλυτο.

33. -Πάντα με προσέλκυαν οι ταινίες με ιππότες του μεσαίωνα και με προσωπικότητες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι που έφτασα να πιστέψω ότι σε προηγούμενες ζωές είχα περάσει από τέτοια συμβάντα και τόπους, ταυτιζόμενος με μερικές από αυτές τις προσωπικότητες που τόσο θαυμασμό μου προξενούσαν. Για να βγάλω τις αμφιβολίες μου οριστικά πήγα να ρωτήσω τον Δάσκαλο. Η απάντησή του ήταν για μένα ανατρεπτική:

-Όχι, ποτέ δεν ήσουν ενσαρκωμένος σ’ εκείνες τις εποχές. Αυτή η έλξη προέρχεται από τα άτομα της βίας που υπάρχουν στην αύρα σου. Η ανάμνηση των περασμένων ζωών είναι κάτι πολύ σοβαρό. Είναι αναγκαίο να πας πιο πέρα από την γενετική μνήμη των πατέρων και των παππούδων. Μόνο μετά απ’ αυτά τα φράγματα, με κάποια δουλειά, είναι δυνατόν απελευθερώσεις την ανάμνηση των περασμένων ζωών. Και ο σημαντικότερος λόγος αυτού του είδους της αναδρομικής άσκησης είναι για να βρούμε την κατανόηση σχετικά με τα διαπραγμένα σφάλματα για να μην τα ξαναδιαπράξουμε ούτε στο παρόν ούτε και στο μέλλον, ακυρώνοντας έτσι τον νόμο της υποτροπής.

34. -Κατ’ επανάληψη, στη δεκαετία του 70, ο Δάσκαλος προφήτεψε τον μεγάλο σεισμό του Μεξικού. Και όποτε μιλούσε σχετικά με αυτό το μελλοντικό συμβάν ποτέ δεν ανέφερε την ημερομηνία. Τους ανθρώπους τους εξέπληττε αυτή η στάση του Δάσκαλου, και πάντα ρωτούσαν γιατί δρούσε μ’ αυτόν τον τρόπο. Αμετάβλητα, απαντούσε:

-Θα έρθει σαν κλέφτης την νύχτα…

Σε κάποια επίσκεψη στον Alois Poppenreiter, που είχε καταλύσει στο ξενοδοχείο Regis, στο κέντρο του Μεξικού αυτός τον ρώτησε:

-Δάσκαλε, γιατί δεν λέτε την ημερομηνία αυτού του σεισμού;

-Την ημέρα και την ώρα μόνο ο Εσωτερικός Πατέρας την ξέρει. Αν το αποκάλυπτα εγώ, θα δημιουργούσα πανικό και υστερία που θα κατέληγαν να σκοτώσουν περισσότερο κόσμο από τον σεισμό.

Τελειώνοντας το σχόλιο, εκεί ακριβώς στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, ο Δάσκαλος ζήτησε να διαμορφώσουμε μια αλυσίδα για να επικαλεστούμε τους Άρχοντες του Νόμου. Με ζωντανή φωνή, σ’ εκείνη την περίπτωση ο Δάσκαλος ζήτησε απ’ το Δικαστήριο του Κάρμα να μην πειραχτούν τα καλά και δίκαια άτομα κατά την διάρκεια του σεισμού.

Όταν τελείωσε η θεουργική εργασία, φύγαμε από το δωμάτιο του Alois, και στον διάδρομο, μπροστά από ένα παράθυρο απ’όπου μπορούσαμε να δούμε το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεων του ξενοδοχείου, ο Δάσκαλος σχολίασε:

-Από όλα αυτά που βλέπεις δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα…

Μεγάλη ήταν η έκπληξή μου όταν, πολλά χρόνια μετά, το 1985, ζώντας πια στην Βαρκελώνη της Ισπανίας, την στιγμή ακριβώς που άνοιξα την τηλεόραση, μια ομάδα δημοσιογράφων μετέδιδαν τις πρώτες εικόνες του σεισμού που γκρέμισε την πόλη του Μεξικού.

Κάτω από ένα βουνό από συντρίμμια, η Ισπανική Ραδιοτηλεόραση έδειχνε την επιγραφή «Hotel Regis».

35. -Πολύ πριν τα βιβλία του Saint Germain γίνουν μόδα ή διαδοθούν μαζικά, ο Σαμαέλ μιλούσε ήδη θετικά σχετικά με τον μεγάλο Κόμη, πράγμα που δημιούργησε πολύ ειδικό θαυμασμό για αυτόν τον Δάσκαλο της Λευκής Αδελφότητας. Και Γι’ αυτόν επίσης, έλαβα πολλές διδασκαλίες, τις οποίες με την βοήθεια των Θεών και των φίλων, προσπαθώ να μεταδώσω πριν να τελειώσει η ζωή μου. Σχετικά με τον Saint Germain έλεγε ο Σαμαέλ ότι επρόκειτο για τον Δάσκαλο που ήταν υπεύθυνος για την Ακτίνα της Πολιτικής της ανθρωπότητας.

36. -Μέσα απ’ την άπειρη αγάπη του και το πνεύμα της παγκόσμιας ευσπλαχνίας ο Δάσκαλος Σαμαέλ δέχτηκε πολλούς ανθρώπους που θα τον πρόδιδαν. Πάντοτε είχε την ελπίδα να μπορέσει να τους διορθώσει. Ανήσυχος μ’αυτήν την κατάσταση μια ημέρα του είπα:

-Δάσκαλε, λόγω της λυπηρής εσωτερικής μου κατάστασης, φοβάμαι μήπως μια μέρα σε προδώσω…

-Όχι, εσύ ποτέ δεν θα με προδώσεις, αδελφέ!

37. -Σε κάποια περίπτωση βρισκόμασταν με τον Δάσκαλο στο Puerto Vallarta. Καθώς εγώ διάβαζα το βιβλίο « Η προετοιμασία μου για Γανυμήδης», επωφελήθηκα της ευκαιρίας για να διαβάσω στον Δάσκαλο το κεφάλαιο που σχετίζεται με το θέμα της Shamballah. Μετά την ανάγνωση, με την έκπληξη ενός παιδιού και με συγκινημένη φωνή, είπε:

-Αδελφέ, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είμαι ο μοναδικός που μιλάει σχετικά με την Shamballah…! Η Shamballah υπάρχει, είναι μια πραγματικότητα και όχι μια οποιαδήποτε φαντασία…!

38. -Σ’ ένα από τα τόσα ταξίδια που πραγματοποιήσαμε με τον Δάσκαλο στην Cancun, και με αφορμή κάποιες απορίες που μου δημιουργήθηκαν από την ανάγνωση μερικών κεφαλαίων του βιβλίου «Η Κοίλη Γη», ρώτησα τον Σαμαέλ:

-Δάσκαλε, είναι αλήθεια ότι οι κάτοικοι των υπόγειων είναι ασεξουαλικοί;

-Αυτό δεν είναι αλήθεια. Να θυμάσαι: για να υπάρχει η συνέχεια ενός είδους είναι αναγκαία η πολοποίηση των δύο φύλων.

-Δάσκαλε, λέει επίσης το βιβλίο ότι οι ενδογήινοι είναι φυτοφάγοι, ποια είναι η γνώμη σας;

-Αδελφέ, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τους φανατισμούς, δεν πρέπει να φτιάξουμε μια θρησκεία από την κουζίνα.

39. -Σ’ ένα ταπεινό χωριουδάκι, στην πολιτεία της Nayarit, ο Δάσκαλος είπε:

-Μόνο ένα άτομο γνωρίζει το πραγματικό πρόσωπο του Σαμαέλ…!

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πω ότι εκείνη την στιγμή βρισκόταν παρών μαζί μας η ενσάρκωση του αγγέλου Φιλαδέλφεια.

40. -Κάποια ημέρα, καθώς οδηγούσα το αυτοκίνητο του Δασκάλου, στον αυτοκινητόδρομο Μεξικού-Queretaro, ο Σαμαέλ μου λέει:

-Αν συνεχίσεις να φέρεσαι καλά, θα σε ορίσω διπλωματικό απεσταλμένο…

41. -Σε μια από τις τόσες επισκέψεις που ο Δάσκαλος Σαμαέλ έκανε στον Σύλλογο της Guadala-ara, και καθώς μελετούσε τις γραμμές των χεριών του μαζί με τις δικές μου λέει:

-Κοίτα, δείχνοντάς μου στο δεξί του χέρι μια χαρακιά που ξεκινούσε από την βάση του μέσου δακτύλου του. Αυτή η χαρακιά συμβολίζει την γραμμή της επιτυχίας, Γι’ αυτό, το Είναι μου είναι ένας θριαμβευτής. Κι’ από ότι βλέπω, κι’ εσύ επίσης είσαι ένας θριαμβευτής.

42. -Εξ’ αφορμής μιας λάθους πληροφόρησης, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο στο περιοδικό «Ο Ήλιος του San Luis» στο οποίο αναφερόταν το όνομά μου, αλλά, παραθέτοντάς του τον τίτλο του «δόκτορα». Στην πραγματικότητα εκείνη η πληροφορία ήταν εντελώς αντιφατική, γιατί εκείνη την εποχή εγώ ήμουν μόνο 21 ετών. Έτσι λοιπόν εκείνη η είδηση έκανε έναν γιατρό να σχεδιάσει μια διεκδίκηση για ιδιοποίηση τίτλου. Δόξα τω Θεώ, με αρκετή αργοπορία ενημερώθηκα γι’ αυτήν την ιδέα. Αμέσως, διηγήθηκα το συμβάν και ζήτησα προσανατολισμούς απ’ τον αγαπημένο μου Δάσκαλο.

-Δάσκαλε, τι πρέπει να κάνω;

-Είσαι ικανός να μιλήσεις μέσω του τηλεοπτικού σου προγράμματος Acuarius 1999 και να πεις ότι εσύ δεν είσαι «δόκτορας»;

Τότε, απάντησα:

-Σαφώς ναι, απάντησα στον Δάσκαλο.

-Τότε, κάνε το αμέσως!

Ειπωμένο και καμωμένο. Με πολύ χαρά και χωρίς φόβο για το τι θα πουν, έκανα την αντίστοιχη αποσαφήνιση μπροστά σ’ ένα ακροατήριο 800 χιλιάδων τηλεθεατών του Καναλιού 13, στο San Luis Potosi.

43. -Αφού είχαμε τελειώσει με τις αντίστοιχες ασχολίες μας στο κέντρο της πόλης του Μεξικού, και καθώς βρισκόμασταν λίγα τετράγωνα από το σπίτι του Δάσκαλου, μου είπε:

-Salazar Banol, δεν αρκεί να εκπληρώνεις την πνευματική απαίτηση του να μη χάνουμε την δημιουργική μας ενέργεια, γιατί το υπερβατικό στην Σεξουαλική Αλχημεία είναι: «Να εξευγενίσουμε το Μυστήριο της Ρώμης».

Πολλές σελίδες του ημερολογίου της ζωής μου έχουν περάσει από εκείνη την στιγμή κατά την οποία ο Δάσκαλος μου έδωσε εκείνη την μεγαλειώδη διδασκαλία. Και το πανεπιστήμιο της ζωής μου επέτρεψε να διευρύνω την ικανότητά μου της κατανόησης. Γι’ αυτόν και για πολλούς άλλους λόγους θέλω να μοιραστώ τα αντίστοιχα συμπεράσματά μου σχετικά με εκείνη την διάλεξη του Σαμαέλ:

Πριν απ’ όλα έχω καταλάβει ότι η Σεξουαλική Μαγεία δεν είναι μια μηχανική ή φυσιολογική εξάσκηση, σ’ αυτήν πρέπει να είναι παρόν το συναίσθημα της Αγάπης.

Δεύτερον, ότι δεν είναι ο άνδρας με τον ανδρισμό του αυτός που πρέπει να διδάξει την γυναίκα, αλλά εντελώς το αντίθετο, η γυναίκα σαν παγκόσμιο αρχέτυπο της σοφίας και της εξυπνάδας, πρέπει να είναι η εκπαιδεύτρια του άνδρα, θυμάμαι αυτήν την στιγμή τον Κίτρινο Αυτοκράτορα, ο οποίος ακολουθούσε τους προσανατολισμούς τριών γυναικών, γνωστών σαν οι Συμβουλάτορες του Τάο της Αγάπης.

Και τρίτον, ότι αν η σεξουαλική ένωση του άνδρα και της γυναίκας δεν έχει σαν κυριότερο σκοπό την συγχώνευση με τον Θεό, θα περιοριστεί μόνο στην απόλαυση χάνοντας την ευκαιρία να πειραματιστεί την έκσταση και την θεϊκή φιληδονία του Μυστηρίου της Ρώμης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

1. -Σε μία συνάντηση της Τρίτης Κάμαρας ο Δάσκαλος Gargha Kuichines λέει:

-Δάσκαλε, μια γυναίκα προσπάθησε να με αποπλανήσει σεξουαλικά, όμως εγώ την απέρριψα.

Του λέει ο Σαμαέλ:

-Έδρασες πολύ άσχημα.

Ο Gargha Kuichines επέμεινε:

-Αλλά, Δάσκαλε, εγώ δεν έκανα τίποτα με εκείνη. Γιατί έδρασα άσχημα;

-Γιατί αν δεν είχες εκείνη την γυναίκα στον νου σου, δεν θα είχε φτάσει μέχρι εσένα.

2. -Ο Arquimedes Conde ήταν ένας απ’ τους πιο διακεκριμένους ηγέτες της Γνώσης στην Βενεζουέλα, λόγος για τον οποίο ο Δάσκαλος δέχτηκε να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του. Κάποια νύχτα, ο ύπνος του Arquimedes διακόπηκε απ’ τον Δάσκαλο, με τα εξής λόγια:

-Arquimedes, ξύπνα! Αντιλήφθηκα ότι έχετε σκοπό να βγείτε στο αστρικό με την βοήθεια του στοιχειώδους του γάτου. Συμβαίνει ότι προηγουμένως πρέπει να γίνεις φίλος του γάτου! Σε αντίθετη περίπτωση, αυτό θα μπορούσε να είναι πολύ επικίνδυνο για σας.

Ο Arquimedes έμεινε έκπληκτος για την διόραση που κατείχε ο Σαμαέλ στο αστρικό επίπεδο, αφού μπόρεσε να δει ότι είχε σκοπό ένα ξεδίπλωμα με την βοήθεια του στοιχειώδους του γάτου.

3. - Ο Σαμαέλ είχε πάντοτε μια ιδιαίτερη προσοχή όσον αφορά τις λάγνες εικόνες που θα μπορούσαν να φτάσουν τυχαία στον νου του. Κάποια φορά, καθώς βρισκόταν σε ένα υποδηματοποιείο, στην πόλη του Μεξικού, ένας φίλος που τον συνόδευε, έδειξε την φωτογραφία μιας ποδοσφαιριστίνας που είχε δημοσιευτεί να εκθέτει προκλητικά τα πόδια της, λέγοντας:

-Κοίταξε, Δάσκαλε, πως παραμορφώνουν τα πόδια τους οι σημερινές γυναίκες…

Ο Δάσκαλος, χωρίς να δώσει την παραμικρή προσοχή στην φωτογραφία, απάντησε:

-Εγώ δεν δίνω τροφή στην λαγνεία, και πολύ λιγότερο με τέτοια μικροπράγματα.

4. -Σε κάποια περίπτωση, μια ομάδα ανθρώπων βγήκε με τον Δάσκαλο για πικ-νικ στα περίχωρα της πόλης του Μεξικού.

Έκαναν μια στάση σ’ ένα εστιατόριο, και μια από τις γυναίκες της ομάδας αντιλήφθηκε ότι είχε ξεχάσει το αλάτι. Πολύ διακριτικά, άρπαξε μια αλατιέρα, και την πήρε μαζί της στην βόλτα. Όταν έφτασαν στον προορισμό τους και κάθισαν όλοι πια για να κολατσίσουν, προσέφεραν βραστά αβγά και αλάτι στον Δάσκαλο, και τότε αυτός τους είπε:

-Εγώ δεν πρόκειται να φάω από αυτό το κλεμμένο αλάτι. Εκείνος που έκλεψε το αλάτι πρέπει να το επιστρέψει και, σαν μετάνοια, να κάνει μια ώρα την ημέρα Viparita για να πληρώσει το λάθος του, γιατί ούτε το μεγάλο ούτε το μικρό επιτρέπεται να κλαπούν.

5. -Κάποια φορά δέχτηκα μια τηλεφωνική κλήση για τον Δάσκαλο. Στην άλλη άκρη της γραμμής βρισκόταν ένας απ’ τους διευθυντές της Γνωστικής Εκκλησίας της Βενεζουέλας. Έδωσα το τηλέφωνο στον Δάσκαλο και συνέχισα την δουλειά μου. Μετά από λίγα λεπτά μου λέει ο Δάσκαλος:

-Παρατήρησε, αδελφέ! Μου τηλεφώνησαν από το San Cristobal για να με ρωτήσουν αν θα έδινα την άδεια να φτιάξουν ένα μνημείο με την προτομή μου στη μέση της πλατείας του Μοναστηριού Lumen de Lumine.

-Και εσείς τι είπατε, Δάσκαλε;

-Ότι δεν την δίνω, εμείς πρέπει να φτιάχνουμε μνημεία μόνο στον Κύριό μας, τον Χριστό.

Αφού πέρασαν μερικά λεπτά, ο Δάσκαλος μου λέει:

-Ήταν πολύ λεπτή αυτή η δοκιμασία για την περηφάνια μου, έτσι δεν είναι, Salazar Banol;

6. -Καθώς είχαμε επισκεφθεί την κόρη του Ίσις στο San Luis Potosi, ο Δάσκαλος μου είπε ότι για πολλά χρόνια, καθώς δούλευε στην διάλυση της λαγνείας, έπαψε να αγκαλιάζει τα παιδιά, γιατί είχε ανακαλύψει ότι στα φιλιά που δίνουν οι μεγάλοι στα παιδιά βρίσκεται κρυμμένη με λεπτό τρόπο η λαγνεία.

-«Ευτυχώς, εδώ και μερικά χρόνια, μπορώ πια να φιλάω τα παιδιά με όλη την αγνότητα της ψυχής μου», σημείωσε.

7. -Σε κάποια περίπτωση στην Τρίτη Κάμαρα, ο Δάσκαλος Σαμαέλ διεύθυνε μια μαζική πρακτική αστρικού διαχωρισμού με 25 συμμετέχοντες. Συγκεντρωθήκαμε όλοι και μπήκαμε σε βαθιά χαλάρωση. Στην συνέχεια εισήλθαμε σε μια κατάσταση συνειδητού ονείρου μέχρι να συμβεί το ξεδίπλωμα. Συνειδητοί πια στον αστρικό κόσμο φτιάξαμε μια ουρά πίσω απ’ τον Σαμαέλ. Επιπλέοντας στο διάστημα-χρόνο φτάσαμε στις πυραμίδες της Αιγύπτου. Όταν φτάσαμε στην ιερή γη των Φαραώ, ο Σαμαέλ μας οδήγησε μέχρι το εσωτερικό της Μεγάλης Πυραμίδας.

Όταν βρεθήκαμε στο εσωτερικό της, ο Δάσκαλος πλησίαζε κάθε έναν από εμάς για του δείξει μια από τις περασμένες μας ζωές στην αρχαία Αίγυπτο. Όταν έφτασε η ευκαιρία μου, ο Δάσκαλος δεν μου λέει τίποτα. Χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί αυτής της συμπεριφοράς, ρώτησα. Ο Δάσκαλος μου αποκρίθηκε:

-Απλά γιατί δεν ήσουν ποτέ επανενσαρκωμένος στην Αίγυπτο.

Όταν τελείωσε η εμπειρία, γυρίσαμε στο φυσικό σώμα, ανταλλάσσοντας διηγήσεις σχετικά με την εμπειρία. Η χαρά μου ήταν μεγάλη για την αυθόρμητη ειλικρίνεια του Δασκάλου.

8. -Σε κάποια ευκαιρία, μπαίνοντας στο γραφείο του Δασκάλου, εξεπλάγην βλέποντάς τον να διαβάζει τον Τέλειο Γάμο, που είχε γράψει αυτός ο ίδιος. Περίεργος, θέλησα να μάθω το γιατί. Μου απάντησε:

-Μελετάω τις διδασκαλίες που έγραψε το Είναι μου.

9. -Στις 25 Ιανουαρίου του 1977 βρέθηκα μάρτυρας στην πόλη του Μεξικού ενός υπερβατικού οράματος, που το έζησα μαζί με τον Δάσκαλο Σαμαέλ. Είδα τον Δάσκαλο να γονατίζει μπροστά στο Εσωτερικό του Είναι για να μου στείλει μια ιέρεια-σύζυγο. Συγκινημένος από αυτήν την ταπεινή δράση του Δασκάλου, του είπα:

-Όχι, Δάσκαλε! Μην το κάνετε αυτό!

Όμως ο Δάσκαλος συνέχιζε να μένει γονατισμένος σε βαθιά προσευχή. Και καθώς πραγματοποιούσε την ικεσία, είδα πως στο κούτελό του διαμορφωνόταν μια γυναικεία μορφή, της οποίας το δεξί μάτι ήταν άρρωστο…

Ξαφνικά η σκηνή μεταμορφώνεται. Εμφανίζονται τρία σύμβολα του άπειρου: το ένα διαμορφωμένο από σύννεφα, το άλλο από αστέρια και το τελευταίο από τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Εκείνα τα τρία σύμβολα συγχωνεύονταν ενώνοντας το Σύμπαν και την Γη, διαμορφώνοντας ένα άπειρο διάστημα, όπου αντηχούσαν δυνατές φωνές λέγοντας:

-Ο Σαμαέλ είναι νεκρός! Ο Σαμαέλ είναι νεκρός! Ο Σαμαέλ είναι νεκρός!

Ταυτόχρονα με τις φωνές που έκαναν να τρέμει το σύμπαν ολόκληρο, είδα, να κρέμεται στο κενό ένα λευκό φέρετρο, στο οποίο βρισκόταν το σώμα του Δασκάλου ντυμένο σαν Ιππότης του Αγίου Graal.

Το λευκό φέρετρο επέπλεε στο διάστημα και ακούγονταν οι πιο μεγαλοπρεπείς μελωδίες που τις ερμήνευαν ουράνιες τρομπέτες που έκαναν να δονούνται μέχρι και τα πιο κρυμμένα άστρα του σύμπαντος.

Ξανά η εικόνα άλλαξε. Είδα τότε τους τρεις μάγους βασιλιάδες πάνω σε δυνατά άλογα. Πίσω απ’ αυτούς ερχόταν ο Σαμαέλ, ντυμένος με χιτώνα, μανδύα και τουρμπάνι άσπρα όπως το χιόνι. Το τουρμπάνι του είχε έναν δίσκο τόσο λαμπερό σαν χιλιάδες ήλιους. Από το πάνω μέρος φύτρωναν λεπτά άσπρα φτερά. Το άλογο του Σαμαέλ ήταν κι’ αυτό άσπρο. Πίσω απ’ τον Δάσκαλο, με τα πόδια ακολουθούσε η Λιτελάντες. Πρόσεξα ότι το συμβολικό καραβάνι είχε βγει από ένα τζαμί.

Μετά μια καινούρια σκηνή διαμορφώθηκε. Είδα τους μάγους βασιλιάδες μπροστά από την είσοδο μιας σπηλιάς, κουβαλώντας στα χέρια τους ασημένιους δίσκους, στους οποίους βρίσκονταν οι τέσσερις αλχημιστικές ζελατίνες: μαύρη, κίτρινη, λευκή και κόκκινη. Είδα τον Σαμαέλ να κατεβαίνει από το άλογό του και να αρχίζει το κατέβασμα από μια μακριά περιστρεφόμενη σκάλα. Σε μια από τις στροφές βρισκόταν ο έβδομος άγγελος της Αποκάλυψης παίζοντας το κέρας της αφθονίας. Όσο η μουσική του εκστασίαζε το περιβάλλον, ο Σαμαέλ συνέχιζε να κατεβαίνει μέχρι να φτάσει στην επόμενη στροφή, όπου υπήρχε μια πόρτα μισάνοιχτη, από την οποία προσπαθούσαν να μπουν, μάταια, πολλοί άνθρωποι. Ο Σαμαέλ συνέχισε να κατεβαίνει στο βάθος της σπηλιάς, όπου βρισκόταν ένα γιγάντιο φίδι, ζωντανό σύμβολο της Ίσιδας. Είδα τον Σαμαέλ να καταβροχθίζεται από το τεράστιο ζώο, και να μεταμορφώνεται σε ένα Φτερωτό Φίδι.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πω ότι η συμμετοχή μου σ’ εκείνη την Αποκάλυψη υπερέβη την ικανότητά μου έκπληξης, και έφτασα να νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να εκραγεί, δεδομένου του ότι ήταν πολύ μεγάλη η συγκίνησή μου. Δάκρυα ασυγκράτητης ευτυχίας ανάβλυζαν από τα μάτια μου…

Ώρες μετά από εκείνο το όραμα, στο γραφείο του Δάσκαλου, είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του σχετικά με τις λεπτομέρειες αυτής της εμπειρίας. Ο Σαμαέλ είπε:

-Είδες τα πάντα με την πιο τέλεια καθαρότητα πνεύματος.

Στην συνέχεια ο Σαμαέλ φώναξε την Λιτελάντες, και είπε:

-Donda, κι ο Salazar Banol ήταν επίσης παρών στην αποκάλυψη.

Στην συνέχεια, ο Δάσκαλος μου ζήτησε να διηγηθώ στην Λιτελάντες όλα όσα είχαν συμβεί. Όταν τελείωσε η διήγηση, η Λιτελάντες επιβεβαίωσε τα λόγια μου και έδειξε την ευχαρίστησή της για το γεγονός του ότι ήμουν παρόν σ’ αυτήν την απίστευτη αποκάλυψη.

10. -Ήταν το 1977 όταν ο Δάσκαλος με επέλεξε για να εγκαταστήσω τις βάσεις της Γνωστικής Κίνησης στο Μόντρεαλ του Καναδά. Ο συνεργάτης μου ήταν ο Miguel Angel Neri και η σύζυγός του Mitsiko. Μετά από αρκετούς μήνες αποστολής στον Καναδά, πληροφορήθηκα ότι ο Δάσκαλος ζητούσε να επιστρέψω στο Μεξικό. Όταν έμαθα την απόφαση του Δασκάλου, εξομολογούμαι ότι με δυσαρέστησε το νέο, γιατί ήθελα να συνεχίσω στον Καναδά και μετά, να συνεχίσω μέχρι την Αλάσκα και, από εκεί, να συνεχίσω στην Ευρώπη.

Αντίθετα από τις επιθυμίες μου, τηλεφώνησα στον Δάσκαλο, στο Μεξικό. Εξήγησα τα σχέδιά μου και ότι, γι’ αυτό, αντιλέγοντας στις διαταγές του, ήθελα να συνεχίσω στον Καναδά. Ο Δάσκαλος άκουσε όλες τις αντιρρήσεις μου και, μετά, είπε:

-Αν θέλεις, μπορείς να συνεχίσεις στον Καναδά, αλλά η ευθύνη είναι ολόκληρη δική σου!

Μετά από αυτόν τον διάλογο, άρχισα να διαλογίζομαι και να συλλογίζομαι βαθιά στο Πάρκο La Fountaine. Συμπέρανα ότι ήταν η περηφάνια μου που με εμπόδιζε να υπακούσω στις διαταγές του Δασκάλου. Αντιλήφθηκα ότι, στην πραγματικότητα, ο Δάσκαλος σεβόταν το δικαίωμά μου να διαλέξω, την ελεύθερη απόφασή μου. Θα μπορούσε απλά να μου είχε πει να επιστρέψω αμέσως, χωρίς να μου δώσει το δικαίωμα να αποφασίσω. Αλλά πόσο μακριά ήμουνα απ’ το να καταλάβω όλα τα συμβάντα που θα λάμβαναν χώρα εκείνη την χρονιά του 1977.

Όταν τελείωσαν όλες οι εσωτερικές μου μάχες, πήρα την απόφαση να επιστρέψω στο Μεξικό χωρίς να με νοιάζει αν ο Δάσκαλος αποφάσιζε να με στείλει σ’ ένα οποιοδήποτε χωριουδάκι να διαδώσω την Γνώση. Καταλάβαινα, στο τέλος, ότι το πιο σημαντικό για τον Θεό είναι, απλά, να διαδίδεται το μήνυμα, χωρίς να πειράζει που, γιατί, όπως έλεγε ο Ιησούς, «θα είναι μάρτυρές μου αν αναγγέλλουν το ευαγγέλιο σε όλους τους ανθρώπους».

Τελικά, κατέληξα επιστρέφοντας στο Μεξικό, ξαναέπιασα το ίδιο δωμάτιο στο σπίτι του Δάσκαλου. Όταν εγκαταστάθηκα, περίμενα τρεις ημέρες την επιστροφή του Δάσκαλου, που ταξίδευε στο San Luis Potosi. Όταν έφτασε η ώρα αυτού του τόσο επιθυμητού ξανανταμώματος, ο Δάσκαλος, όπως πάντα, με κάλεσε να καθίσω στο τραπέζι, μαζί με την σύζυγό του και τα παιδιά του. Μετά από τις συζητήσεις ρουτίνας, ο Δάσκαλος απευθύνθηκε σε εμένα, και είπε:

-Ωραία, Salazar Banol, θα μείνεις εδώ στο σπίτι μου και θα προετοιμάζεσαι για πέντε χρόνια για να πας στην Ευρώπη.

Μπροστά σ’ ένα τόσο απρόσμενο σχόλιο, έμεινα χωρίς να ξέρω τι να πω, δεδομένου ότι τα περίμενα όλα, εκτός απ’ αυτό. Κατάφερα μόνο να ψελλίσω ένα «ναι, Δάσκαλε!»

Οι ημέρες περνούσαν, με έντονη καθημερινή δραστηριότητα στο πλευρό του Δάσκαλου. Μετά από λίγο καιρό κατάλαβα τους λόγους για τους οποίους ο Δάσκαλος με είχε φωνάξει στο Μεξικό. Αν δεν είχα επιστρέψει δεν θα είχα μπορέσει να βρίσκομαι μαζί του κατά την διάρκεια όλης της μακράς διαδικασίας που κορυφώθηκε με την αποσάρκωσή του. Βεβαίως, ποτέ δεν θα με είχα συγχωρήσει Γι’ αυτό.

11. -Έναν μήνα πριν από τον θάνατο του Δασκάλου, βρισκόμασταν η Ίσις και εγώ καθισμένοι στην άκρη του κρεβατιού του Σαμαέλ. Κάποια συγκεκριμένη στιγμή ο Δάσκαλος λέει:

-Ένας δάσκαλος είχε τρεις μαθητές, τους οποίους αποφάσισε να δοκιμάσει στην υπακοή. Τους έφερε στην άκρη ενός γκρεμού και διέταξε να πηδήξουν, δίνοντάς τους εγγύηση ότι θα τους έσωζε από την πτώση. Ήρθε ο πρώτος, πήρε φόρα για να πηδήξει, όμως όταν έφτασε στην άκρη, πισωπάτησε. Ήρθε ο δεύτερος, αλλά ούτε που προσπάθησε να πηδήξει λέγοντας ότι δεν είχε τόση πίστη στην δύναμη του Δασκάλου. Έφτασε η σειρά του τρίτου μαθητή, όταν αυτός ήταν στο σημείο να πηδήξει, ο δάσκαλος φώναξε: Μην πηδήξεις! Εσύ είσαι ο πραγματικός μου μαθητής!

12. -Έσβησα απ’ το λεξικό μου την λέξη φόβος, το ίδιο πρέπει να κάνετε και εσείς!

Αυτή ήταν μία από τις φράσεις που ο Δάσκαλος χρησιμοποιούσε συχνά. Εμπνευσμένος από αυτές τις λέξεις έκανα βαθιούς διαλογισμούς και συλλογισμούς. Παραθέτω τώρα ένα απόσπασμα του σοφού Ινδού Chantanya Mahaprabu, το οποίο νομίζω ότι θα βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που πάντα έλεγε ο Δάσκαλος:

«Η ελευθερία και η απουσία φόβου είναι η κληρονομιά κάθε ανθρώπινου όντος. Πως μπορείς να νιώθεις φόβο αφού η ελευθερία είναι η πραγματική σου φύση; Πρέπει να αναγνωρίσεις ότι η Ατμική δύναμη είναι πίσω από όλες τις σκέψεις και να ξεχάσεις όλους τους φόβους. Ο Θεός ποτέ δεν προίκισε τον άνθρωπο με φόβους. Είναι η δική μας αδυναμία που επιθέτει τον φόβο, λόγω των ατελειών της ίδιας μας της ύπαρξης. Εκείνος που ποτέ δεν διέπραξε κακία δεν έχει τίποτα να φοβάται και, για αυτό, δεν θα χρειαστεί ούτε προστασία ούτε σιγουριά. Η απουσία φόβου είναι ένα σημάδι της θεότητας. Μπορεί να μείνει κανείς ελεύθερος από φόβους μέσω της απάρνησης και της θυσίας.

Αγαπημένα μου παιδιά, καταλάβετε ότι η πραγματική μας φύση είναι αυτή μίας απόλυτης απουσίας φόβων, οποιεσδήποτε κι αν είναι οι περιστάσεις. Παραμείνετε πιστοί στην πραγματική σας φύση».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη