Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

11 Σεπτεμβρίου 2012

Πως να δημιουργήσουμε το φως μέσα μας

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Αναμφισβήτητα, το λάθος πολλών συγχρόνων ψευδο-εσωτεριστών και ψευδο-αποκρυφιστών έχει την ρίζα του στην αυτο-αγάπη. Αγαπούν πολύ τον εαυτό τους, επιθυμούν την εξέλιξη της μιζέριας που κουβαλούν μέσα τους, επιθυμούν να συνεχίσουν, ποθούν την τελειότητα αυτού που με κανένα τρόπο δεν αξίζει τελειότητα ούτε συνέχιση.
Αυτοί οι άνθρωποι με υποκειμενικό ψυχισμό νομίζουν τον εαυτό τους πλούσιο, ισχυρό και φωτισμένο, και εποφθαλμιούν επιπλέον, μια υπέροχη θέση στο «πιο πέρα». Όμως στην πραγματικότητα δεν ξέρουν τίποτα γύρω από τον εαυτό τους, αγνοούν δυστυχώς την αδυναμία τους, την μηδαμινότητά τους, την ξεδιαντροπιά τους, την δυστυχία τους και την ψυχολογική γύμνια τους.
Οι μαθητές της Ψυχολογίας της Νέας Εποχής δεν ποθούμε να γίνουμε ούτε καλύτεροι ούτε χειρότεροι, θέλουμε μόνο να πεθάνουμε στον εαυτό μας εδώ και τώρα.
Όταν καθορίζουμε το δόγμα της εξέλιξης σαν βάση των καλύτερων προσδοκιών μας, ξεκινούμε από μια λανθασμένη βάση.
Γιατί θα έπρεπε να παλέψουμε για την εξέλιξη και πρόοδο της ίδιας της δυστυχίας μας;
Είναι καλύτερος ο θάνατος... «Εάν ο σπόρος δεν πεθάνει το φυτό δεν γεννιέται».
Όταν ο θάνατος είναι απόλυτος, τότε και αυτό επίσης που θα γεννηθεί θα είναι απόλυτο.
Ο ολοκληρωτικός εκμηδενισμός του εαυτού μου, η διάλυση του πιο αγαπημένου πράγματος που κουβαλάμε μέσα μας, η τελειωτική καταστροφή των καλύτερων επιθυμιών μας, σκέψεων, συναισθημάτων, παθών, μνησικακιών, πόνων, συγκινήσεων, πόθων, μίσους, αγάπης, φθόνων, εκδικήσεων, θυμών, τρυφεροτήτων, προσκολλήσεων, στοργών, λαγνειών κλπ, κλπ, κλπ, είναι κάτι επείγον, αμετάθετο, μη αναβλητέο, για να γεννηθεί η φλόγα του Είναι: αυτό που δεν είναι του χρόνου, αυτό που είναι πάντα καινούριο.
Ο φόβος για τον θάνατο είναι ένα κώλυμα, ένα εμπόδιο, ένας περιορισμός για την επίτευξη της ριζικής αλλαγής.
Πρέπει να επιστρέψουμε στο αρχικό σημείο εκκίνησης, πρέπει να επιστρέψουμε στα πρωταρχικά σκοτάδια του «μη-είναι» και του χάους, για να γεννηθεί το φως και να αναβλύσει στο εσωτερικό μας μία νέα δημιουργία.
Σαμαέλ Αούν Βεόρ.

ΠΩΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
Ο Θεός είπε στην Γένεση: «Γενηθήτω Φως και εγεννήθη Φως».
Αυτό δεν είναι κάτι που αντιστοιχεί σε ένα πολύ μακρινό παρελθόν∙ όχι∙ αυτή η τρομερή αρχή, που δονούνταν στην πρωταρχική στιγμή, δεν αλλάζει χρονικά, είναι τόσο αιώνια όπως όλη η αιωνιότητα. Πρέπει να το πάρουμε σαν την γυμνή αλήθεια κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Ας θυμηθούμε τον Γκαίτε, τον μεγάλο γερμανό μυημένο. Οι τελευταίες του λέξεις, λίγο πριν πεθάνει, ήταν: «Φως, περισσότερο Φως!» και πέθανε.
Παρεπιπτόντως, ο Γκαίτε έχει μετενσαρκωθεί τώρα στην Ολλανδία, έχει φυσικό σώμα, αυτήν την φορά δεν έχει ανδρικό φυσικό σώμα, τώρα έχει γυναικείο φυσικό σώμα, και είναι παντρεμένος με έναν ολλανδό πρίγκιπα, τώρα πια είναι μια ολλανδέζα κυρία υψηλής καταγωγής. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Έτσι δεν είναι;

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ
Ωραία∙ συνεχίζοντας αυτό για το οποίο σας μίλησα, είχαμε αρχίσει να αναλύουμε ότι το φως είναι πολύ σημαντικό, ότι ενώ κανείς ζει στα σκοτάδια ποθεί το φως γιατί είναι τυφλός.
Ο άνθρωπος που βρίσκεται μέσα σε έναν υπόνομο, στα σκοτάδια, σε ένα υπόγειο, αυτό που περισσότερο ποθεί είναι το φως...
Ωραία∙ η Ουσία είναι το πιο άξιο, το πιο αξιοπρεπές που έχουμε στο εσωτερικό μας∙ αυτή προέρχεται αρχικά από την «Γαλακτική Οδό». Εκεί ηχεί η μουσική νότα Λα, περνάει έπειτα στον Ήλιο, με την μουσική νότα Σολ, και έρχεται σε αυτόν τον φυσικό κόσμο με την νότα Μι... Είναι όμορφη η Ουσία, είναι, θα λέγαμε, ένα κομμάτι της Χριστικής Ανθρώπινης Αρχής, μέσα στον καθένα∙ είναι η Ανθρώπινη Ψυχή, λοιπόν, που συνήθως ζει στον Αιτιατό Κόσμο. Για αυτό, δίκαια, λέγεται για την Ουσία ότι είναι Χρηστική ή ότι η Συνείδηση είναι Χρηστική, και λένε ότι η Συνείδησή μας στον Χριστό θα πρέπει να μας σώσει κλπ, κλπ, κλπ.
Όλα αυτά είναι σίγουρα, όλα αυτά είναι αλήθεια, αλλά το κακό με την Συνείδησή μας, με την Ουσία μας, είναι ότι παρ’ όλο που είναι τόσο πολύτιμη (διαθέτοντας τόσο υπέροχα χαρίσματα, φυσικές εξουσίες τόσο πολύτιμες) βρίσκεται, όμως, μέσα σε όλα αυτά τα υποκειμενικά «ανεπιθύμητα στοιχεία», που δυστυχώς κουβαλάμε στο εσωτερικό μας. Δηλαδή, κάνοντας μια σύνθεση, βρίσκεται μέσα σε μια φυλακή... Αυτή θέλει να βγει, αλλά... Πως; .... Ποθώντας το Φως!... Δεν υπάρχει κανείς που να μη ποθεί το φως, εκτός και αν είναι υπερβολικά χαμένος, έτσι λοιπόν όταν έχει κανείς μια λαχτάρα, ποθεί το φως ....
Έτσι λοιπόν, πρέπει να το δημιουργήσει. Να δημιουργήσουμε το φως είναι πολύ σοβαρό πράγμα, γιατί περικλείει την καταστροφή των δοχείων ή κελιών, ή σε σύνθεση, το σκοτεινό άντρο όπου είναι χωμένο, για να το εξαγοράσουμε, να το ελευθερώσουμε, να το βγάλουμε από κει, με σκοπό να γίνουμε αυτό που πρέπει να γίνουμε: Ένας φωτισμένος άνθρωπος, ένας αληθινός διορατικός, ένα αληθινό φωτεινό Είναι και να απολαύσουμε την πληρότητα που μας αντιστοιχεί εκ φύσεως, και που είναι δικαίωμά μας.
Όμως είναι γεγονός ότι χρειάζεται ηρωισμός, ή μια σειρά τρομερών πράξεων ηρωισμού για να μπορέσουμε να ελευθερώσουμε την ψυχή μας, για να μπορέσουμε να την βγάλουμε από την φυλακή στην οποία βρίσκεται, για να μπορέσουμε να την κλέψουμε από τα σκοτάδια.
Αυτό που σας λέω θα ήταν ωραίο αν εσείς καταφέρνατε να το κατανοήσετε στ' αλήθεια, συνειδητά, γιατί θα μπορούσε να συμβεί η περίπτωση ακούγοντάς το να μην ακούγατε, ή αν μη ζούσατε, θα λέγαμε, την έννοια των λόγων τους οποίους ομιλώ.
Πρέπει να ξέρετε να αξιολογήσετε αυτά τα πράγματα, για να κατανοήσετε, αυτό που λέω.
Να εξαγοράσουμε την Ψυχή, να την βγάλουμε από τα σκοτάδια, είναι όμορφο, αλλά δεν είναι εύκολο, το κανονικό είναι να παραμείνει φυλακισμένη. Και δεν μπορεί κάποιος να απολαύσει την αυθεντική φώτιση, ενώ η Ουσία, η Συνείδηση, η ψυχή, μένει εκεί σφηνωμένη, μένει εκεί φυλακισμένη. Αυτό είναι σοβαρό.
Τότε χρειάζεται αναγκαστικά να καταστρέψει κανείς, να διαλύσει ηρωικά, με ένα ηρωισμό μεγαλύτερο από αυτόν του Ναπολέοντα στις μεγάλες μάχες του, ή σαν αυτόν των μαχών του Morelos (στο Μεξικό) στην πάλη του για την ελευθερία, κλπ. αυτό τον ασύγκριτο ηρωισμό, για να μπορέσει να ελευθερώσει την φτωχή Ψυχή, να την βγάλει απ' τα σκοτάδια.

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΓΩ
ΤΕΧΝΙΚΕΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Αρχικά χρειάζεται, όπως έλεγα εδώ στους φίλους στην προηγούμενη διάλεξη: «Να γνωρίζει κανείς τις τεχνικές, τις διαδικασίες που οδηγούν στην καταστροφή αυτών των στοιχείων μέσα στα οποία βρίσκεται εμφιαλωμένη, φυλακισμένη η ψυχή, για να μπορέσει να έρθει η Φώτιση».
Αρχικά πρέπει να αρχίσουμε κατανοώντας την ανάγκη του να «Ξέρουμε να Παρατηρούμε».

Η ΠΡΟΣΟΧΗ
Εμείς, για παράδειγμα, βρισκόμαστε εδώ καθισμένοι αυτές τις καρέκλες, ξέρουμε ότι είμαστε καθισμένοι, όμως εμείς δεν έχουμε παρατηρήσει αυτές τις καρέκλες.
Στην πρώτη περίπτωση έχουμε γνώση του ότι είμαστε καθισμένοι, αλλά να το παρατηρήσουμε αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Στην πρώτη περίπτωση, θα λέγαμε, υπάρχει η γνώση αλλά όχι η παρατήρηση.
Η παρατήρηση απαιτεί μια ειδική συγκέντρωση: να παρατηρήσουμε από τι είναι φτιαγμένες, και έπειτα να μπούμε στον διαλογισμό, να ανακαλύψουμε τα άτομά τους, τα μόριά τους... αυτό απαιτεί μια Κατευθυνόμενη Προσοχή.

ΕΙΔΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το να ξέρει κανείς ότι είναι καθισμένος σε μια καρέκλα, είναι μια προσοχή μη κατευθυνόμενη, μια παθητική προσοχή. Όμως, αν παρατηρήσει την καρέκλα, θα είναι μια κατευθυνόμενη προσοχή.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΟΥ
Έτσι επίσης, εμείς μπορούμε να σκεφτούμε πολύ για τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν θέλει να πει ότι παρατηρούμε τις δικές μας σκέψεις. Η παρατήρησή τους είναι διαφορετική, είναι αλλιώτικη ...
Ζούμε σε έναν κόσμο κατωτέρων συγκινήσεων, οποιοδήποτε πράγμα μας δημιουργεί συγκινήσεις κατωτέρου είδους, και ξέρουμε ότι τις έχουμε, αλλά ένα πράγμα είναι να ξέρει κανείς ότι βρίσκεται σε μια Αρνητική Κατάσταση, και άλλο πράγμα να παρατηρεί την Αρνητική Κατάσταση στην οποία βρίσκεται, που είναι κάτι τελείως διαφορετικό...
Ας δούμε ένα παράδειγμα: Σε κάποια κατάσταση, ένας κύριος είπε σε έναν ψυχολόγο: «Λοιπόν, εγώ αισθάνομαι αντιπάθεια για το συγκεκριμένο άτομο» και του ανέφερε το όνομα και το επώνυμο. Ο ψυχολόγος του απάντησε: «Παρατηρήστε τον, παρατηρήστε αυτόν τον άνθρωπο».
Ανταπάντησε πάλι ο ερωτητής: « Αλλά γιατί να τον παρατηρήσω, αφού τον γνωρίζω;»
Ο ψυχολόγος έβγαλε το συμπέρασμα, ότι αυτός δεν ήθελε να παρατηρήσει, ότι γνώριζε, αλλά δεν παρατηρούσε.

ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Το Γνωρίζω είναι ένα πράγμα και Παρατήρηση είναι άλλο πράγμα πολύ διαφορετικό. Μπορεί κάποιος να γνωρίζει ότι έχει μια αρνητική σκέψη, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το παρατηρεί∙ ξέρει ότι βρίσκεται σε μια Αρνητική Κατάσταση, όμως δεν έχει παρατηρήσει την Αρνητική Κατάσταση...
Στην πρακτική ζωή βλέπουμε ότι μέσα σε εμάς υπάρχουν πολλά πράγματα που θα έπρεπε να μας προκαλούσαν ντροπή: γελοίες κωμωδίες, παράλογα εσωτερικά προβλήματα, νοσηρές σκέψεις, κλπ, να ξέρουμε ότι υπάρχουν, δεν σημαίνει ότι τις έχουμε παρατηρήσει.
Θα μπορούσε να πει κάποιος: «Ναι, αυτήν την στιγμή έχω μια νοσηρή σκέψη», αλλά ένα πράγμα είναι να ξέρει ότι το έχει, και άλλο πράγμα είναι να το παρατηρήσει, που είναι τελείως διαφορετικό.
Έτσι λοιπόν, εάν θέλει να φτάσει κανείς να εξαλείψει το τάδε ή το δείνα «ανεπιθύμητο ψυχολογικό στοιχείο», πρώτα από όλα πρέπει να μάθει να το παρατηρεί με την πρόθεση να πετύχει μια αλλαγή, γιατί, σίγουρα: «Αν κάποιος δεν μάθει να Αυτο-παρατηρείται, οποιαδήποτε πιθανότητα αλλαγής γίνεται αδύνατη».

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΑΙΣΘΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ
Όταν μάθει κάποιος να αυτοπαρατηρείται αναπτύσσεται μέσα στον εαυτό του η αίσθηση της αυτο-παρατήρησης.
Συνήθως, αυτή η αίσθηση έχει ατροφήσει στην ανθρώπινη φυλή, έχει εκφυλιστεί, αλλά όσο την χρησιμοποιούμε εξελίσσεται και αναπτύσσεται.
Σε πρώτη άποψη, θα δούμε, μέσω της αυτο-παρατήρησης, ότι ακόμη και οι πιο ασήμαντες σκέψεις, οι πιο γελοίες κωμωδίες που εναλλάσσονται εσωτερικά και δεν εξωτερικεύονται ποτέ, δεν είναι δικές μας, αλλά δημιουργημένες από άλλους, από τα ΕΓΩ.
ΜΗ ΤΑΥΤΙΣΗ... Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
Το κακό είναι να ταυτίζεται κάποιος με αυτές τις κωμωδίες, με αυτές τις γελοιότητες, με αυτές τις διαμαρτυρίες, με αυτούς τους θυμούς κλπ, κλπ, κλπ.
Αν ταυτίζεται κάποιος με οποιαδήποτε εσωτερική άποψή τους, το ΕΓΩ που τις παράγει παίρνει περισσότερη δύναμη και έτσι οποιαδήποτε δυνατότητα αλλαγής γίνεται κάθε φορά όλο και πιο δύσκολη. Έτσι λοιπόν: η Παρατήρηση είναι ζωτική αν σκοπεύουμε να προκαλέσουμε την ριζική αλλαγή σε εμάς.

ΤΟ ΦΙΛΜ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ
Τα διάφορα ΕΓΩ που ζουν στο εσωτερικό του ψυχισμού μας, είναι πολύ πονηρά, πολύ ξύπνια. Πολλές φορές ζητούν την βοήθεια του «φιλμ» των αναμνήσεων που κουβαλάμε στο διανοητικό κέντρο.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος, στο παρελθόν, πόρνευε με ένα οποιοδήποτε άτομο του αντιθέτου φύλου, και επιμένει ή όχι να εξαλείψει την λαγνεία, τότε το ΕΓΩ της λαγνείας θα ζητήσει βοήθεια, θα πάρει στην εξουσία του το κέντρο των αναμνήσεων, το διανοητικό κέντρο.
Θα πιάσει εκεί, θα λέγαμε, το «φιλμ» των αναμνήσεων, αυτών που χρειάζεται, και θα το κάνει να περάσει απ' την φαντασία του ανθρώπου, και αυτό θα ισχυροποιηθεί περισσότερο, θα γίνεται όλο και πιο δυνατό.
Για όλα αυτά τα πράγματα, εσείς πρέπει να δείτε την ανάγκη της αυτοπαρατήρησης. Δεν θα ήταν δυνατή μια αληθινή αλλαγή, ριζική και οριστική, αν δεν μάθουμε να αυτο-παρατηρούμαστε.

ΜΑΘΗΣΗ, ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Η μάθηση δεν είναι Παρατήρηση ....
Ούτε η Σκέψη είναι Παρατήρηση.
Πολλοί νομίζουν ότι το να σκεφτούμε πάνω στον εαυτό μας είναι παρατήρηση, και δεν είναι έτσι.
Μπορεί κάποιος να σκέφτεται πάνω στον εαυτό του, αλλά όμως να μην τον παρατηρεί. Είναι τόσο διαφορετική η σκέψη πάνω στον εαυτό μας από την παρατήρηση, όπως η δίψα από το νερό, ή το νερό από την δίψα.
Προφανώς, δεν πρέπει να ταυτίζεται κάποιος με κανένα από τα ΕΓΩ.
Για να παρατηρηθεί κανείς, πρέπει να χωριστεί σε δυο... στα δυο... σε δύο μισά: ένα μέρος που παρατηρεί και ένα άλλο που παρατηρείται.
Όταν το μέρος που παρατηρεί βλέπει τις γελοιότητες και τις ανοησίες του παρατηρούμενου μέρους, υπάρχουν πιθανότητες όπως ποτέ πριν να ανακαλύψουμε, ας υποθέσουμε το ΕΓΩ της οργής, ότι αυτό το ΕΓΩ δεν είμαστε εμείς, ότι αυτό είναι αυτό. Θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε:
«Το εγώ έχει οργή, αυτό είναι ένα Εγώ, αυτό πρέπει να πεθάνει, θα το δουλέψω για να το διαλύσω»!
Αλλά αν κάποιος ταυτίζεται με αυτό και λέει: «Εγώ έχω θυμό, είμαι οργισμένος»!, παίρνει περισσότερη δύναμη, γίνεται κάθε φορά πιο ισχυρό και τότε πως θα το διαλύσει, με ποιον τρόπο; ... Λοιπόν δεν θα μπορούσε, ... Αλήθεια;
Για αυτό δεν πρέπει να ταυτίζεται κανείς με αυτό το ΕΓΩ, με το ξέσπασμά του ή με την τραγωδία του, γιατί αν κάποιος ταυτίζεται με το δημιούργημά του, καταλήγει ζώντας μέσα στο δημιούργημα του και αυτό είναι παράλογο.
Όσο κανείς δουλεύει πάνω στον εαυτό του εμβαθύνει όλο και περισσότερο στο θέμα της αυτο-παρατήρησης, γίνεται όλο και πιο βαθύς.
Σε αυτήν την δουλειά δεν πρέπει να αφήσουμε απαρατήρητη ούτε την πιο ασήμαντη σκέψη. Οποιαδήποτε επιθυμία, όσο περαστική και να είναι, οποιαδήποτε αντίδραση, πρέπει να είναι αιτία παρατήρησης, γιατί οποιαδήποτε επιθυμία, οποιαδήποτε αντίδραση, οποιαδήποτε αρνητική σκέψη, προέρχεται από το τάδε ή το δείνα ΕΓΩ.
Και αν εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε το φως, να ελευθερώσουμε την Ψυχή..., θα επιτρέψουμε να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα ΕΓΩ; Θα ήταν παράλογο!
Αν είναι το φως αυτό που εμείς θέλουμε, εάν στ' αλήθεια είμαστε ερωτευμένοι με το φως, τότε πρέπει να διαλύσουμε τα ΕΓΩ, δεν μας μένει άλλη λύση από το να τα κάνουμε σκόνη, και δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε σκόνη κάτι που δεν έχουμε παρατηρήσει. Τότε χρειάζεται να μάθουμε να παρατηρούμαστε.

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΛΥΑΡΙΑ
Για αυτόν τον σκοπό, πρέπει επίσης να προσέξουμε την Εσωτερική Φλυαρία, γιατί υπάρχουν πολλές εσωτερικές φλυαρίες αρνητικές, παράλογες, ενδόμυχες συζητήσεις που ποτέ δεν εξωτερικεύονται, και φυσικά, είναι αναγκαίο να διορθώσουμε αυτήν την Εσωτερική Φλυαρία, να μάθουμε να κρατάμε σιωπή,...
• Να ξέρουμε να μιλάμε όταν πρέπει να μιλήσουμε.
• Να ξέρουμε να σωπαίνουμε όταν πρέπει να σιωπήσουμε. Αυτό είναι νόμος, όχι μόνο για τον φυσικό κόσμο, τον εξωτερικό κόσμο, αλλά και για τον εσωτερικό κόσμο επίσης.
Οι αρνητικές εσωτερικές φλυαρίες, αργότερα εξωτερικεύονται στον φυσικό κόσμο. Για αυτό είναι τόσο σημαντικό να εξαλείψουμε την αρνητική εσωτερική φλυαρία, γιατί βλάπτει.

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΙΩΠΗ
Πρέπει να μάθουμε να διατηρούμε την Εσωτερική Σιωπή. Συνήθως εννοείται σαν «Διανοητική Σιωπή» όταν κάποιος αδειάζει τον νου από κάθε είδους σκέψεις, όταν κάποιος καταφέρνει την ηρεμία και την σιωπή του νου μέσω του διαλογισμού. Αλλά υπάρχει άλλου είδους Σιωπή.
Ας υποθέσουμε ότι παρουσιάζεται μπροστά μας μια περίπτωση κριτικής αξιολόγησης, σε σχέση με κάποιον όμοιό μας, αλλά εμείς διανοητικά κρατάμε σιωπή, δεν κρίνουμε, δεν καταδικάζουμε. Σιωπούμε τόσο εξωτερικά όσο εσωτερικά. Σε αυτήν την περίπτωση, τότε, υπάρχει Εσωτερική Σιωπή.

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟ Υ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Τα γεγονότα της πρακτικής ζωής, τελικά πρέπει να διατηρηθούν σε εσωτερική αντιστοιχία με την τέλεια εσωτερική συμπεριφορά.
Όταν τα γεγονότα της πρακτικής ζωής συμφωνούν με την τέλεια εσωτερική συμπεριφορά, αυτό είναι σημάδι ότι έχουμε αρχίσει να δημιουργούμε, στον εαυτό μας, το τόσο διάσημο Νοητικό Σώμα.
Αν βάλουμε τα διάφορα κομμάτια ενός ραδιοφώνου ή ενός μαγνητοφώνου πάνω σε ένα τραπέζι, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα από ηλεκτρονικά, τότε βέβαια δεν θα μπορούσαμε να πιάσουμε τις διάφορες άηχες δονήσεις που συρρέουν στο Σύμπαν. Αλλά αν μέσω της κατανόησης ενώσουμε τα διάφορα κομμάτια, θα έχουμε ένα ραδιόφωνο, θα έχουμε την συσκευή που θα μπορεί να πιάσει τους ήχους που δεν θα μπορούσαμε να συλλάβουμε με άλλο τρόπο.
Έτσι επίσης, τα διαφορετικά κομμάτια αυτών των μελετών, αυτής της δουλειάς, αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν ένα υπέροχο σώμα, το διάσημο Σώμα του Νου.
Αυτό το σώμα θα μας επιτρέψει να συλλάβουμε καλύτερα όλα αυτά που υπάρχουν μέσα μας, και θα αναπτύξει περισσότερο σε εμάς την αίσθηση της ενδόμυχης αυτο-παρατήρησης, και αυτό είναι αρκετά σημαντικό.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ
Έτσι λοιπόν, ο στόχος της παρατήρησης είναι να επιτύχουμε μια αλλαγή μέσα σε εμάς τους ίδιους, να προκαλέσουμε μια αληθινή, αποτελεσματική αλλαγή.
Όταν θα έχουμε γίνει, ας πούμε, επιδέξιοι με την παρατήρηση του εαυτού μας, τότε έρχεται η διαδικασία Εξόντωσης.
Έτσι υπάρχουν ειδικότερα τρία βήματα σχετικά με αυτό το θέμα:
Πρώτον: Η Παρατήρηση.
Δεύτερον: Η Κριτική Αξιολόγηση.
Τρίτον: Αυτό που είναι ειδικότερα η εξόντωση του τάδε ή του δείνα «ψυχολογικού εγώ».
Παρατηρώντας ένα ΕΓΩ πρέπει να δούμε:
Πρώτον: Πως συμπεριφέρεται στο Νοητικό Κέντρο, με ποιον τρόπο, και να γνωρίσουμε όλα τα «παιχνίδια» του στον νου.
Δεύτερον: Με ποιον τρόπο εκφράζεται μέσω του συναισθήματος στην καρδιά.
Τρίτον: Να ανακαλύψουμε τον τρόπο δράσης του στα κατώτερα κέντρα Κινητικό, Ενστικτώδες και Σεξουαλικό.
Προφανώς ένα ΕΓΩ έχει έναν τρόπο έκφρασης στο σεξ, στην καρδιά έχει άλλον τρόπο και στον εγκέφαλο άλλον.
-Στον Εγκέφαλο: Ένα ΕΓΩ εκφράζεται μέσω του διανοητικού ζητήματος: λογικές, δικαιολογίες, υπεκφυγές, τρόποι διαφυγής κλπ, κλπ, κλπ.
-Στην Καρδιά: σαν ένας πόνος, σαν στοργή, σαν μια επιφανειακή αγάπη μερικές φορές, όταν είναι ζήτημα λαγνείας, κλπ., και
-Στα Κέντρα Κινητικό-Ένστικτο-Σεξουαλικό, έχει άλλου είδους έκφραση: σαν δράση, σαν ένστικτο, σαν ορμή λαγνείας κλπ, κλπ, κλπ.
Για παράδειγμα, αναφέρουμε μια συγκεκριμένη περίπτωση: Λαγνεία.
Ένα ΕΓΩ λάγνο, μπροστά σε ένα άτομο του αντιθέτου φύλου μπορεί να εκδηλωθεί στον νου με διαρκείς σκέψεις. Θα μπορούσε να εκδηλωθεί στην Καρδιά σαν μια στοργή, σαν μια αγάπη φαινομενικά αγνή, καθαρή από κάθε κηλίδα, μέχρι τέτοιο βαθμό, που θα μπορούσε κάποιος να δικαιολογηθεί τέλεια και να πει : «Ωραία όμως, εγώ δεν αισθάνομαι λαγνεία για αυτό το άτομο, εγώ αυτό που αισθάνομαι είναι αγάπη».
- Όμως αν κάποιος είναι παρατηρητής, αν βάλει πολλή προσοχή στην μηχανή του και παρατηρήσει το σεξουαλικό κέντρο, θα ανακαλύψει ότι στο σεξουαλικό κέντρο υπάρχει κάποια δραστηριότητα μπροστά σε αυτό το άτομο. Τότε γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει αυτή η στοργή, ότι δεν υπάρχει αυτή η αγάπη προς αυτό το άτομο, αλλά αυτό που υπάρχει είναι λαγνεία. Δείτε όμως πόσο λεπτό είναι το έγκλημα: η λαγνεία μπορεί να μεταμφιεστεί τέλεια στην καρδιά με την αγάπη, να γράψει στίχους κλπ, κλπ, όμως είναι λαγνεία μεταμφιεσμένη.
Αν κάποιος είναι προσεκτικός και παρατηρεί αυτά τα τρία κέντρα της μηχανής, μπορεί να ανακαλύψει ότι πρόκειται για ένα ΕΓΩ, και αφού ανακαλύψει ότι πρόκειται για ένα ΕΓΩ, αφού γνώρισε τις κινήσεις του στα τρία κέντρα (δηλαδή στο Νοητικό, στην Καρδιά και στο Σεξ) τότε προχωρεί στην Τρίτη φάση...
Ποια είναι η Τρίτη φάση;

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Αυτή είναι η τελική φάση της δουλειάς: η εκτέλεση. Τότε πρέπει κανείς να απευθυνθεί στην προσευχή μέσα την δουλειά.
Τι εννοούμε σαν «προσευχή μέσα στην δουλειά»;
Η προσευχή μέσα στην δουλειά πρέπει να γίνει πάνω στην βάση της ενδόμυχης ενθύμησης του εαυτού μας.
Σε κάποια περίσταση είπαμε ότι υπάρχουν τέσσερα επίπεδα ανθρώπου ή Τέσσερις Καταστάσεις Συνείδησης. Για να είμαστε πιο ξεκάθαροι:
Μια Πρώτη Κατάσταση Συνείδησης είναι ο βαθύς και υποσυνείδητος ύπνος ενός ατόμου, ενός ΕΓΩ που άφησε το σώμα κοιμισμένο στο κρεβάτι, αλλά σεργιανίζει στον Μοριακό Κόσμο σε κωματώδη κατάσταση (είναι η κατώτερη κατάσταση).
Μια Δεύτερη Κατάσταση Συνείδησης είναι αυτή του ονειρευτή που επέστρεψε στο φυσικό του σώμα και νομίζει ότι βρίσκεται σε κατάσταση επαγρύπνησης. Σε αυτήν την περίπτωση τα όνειρα συνεχίζουν, μόνο που βρίσκεται με το φυσικό σώμα σε κατάσταση επαγρύπνησης. Είναι πιο επικίνδυνος αυτός ο δεύτερος τύπος ονειρευτή, γιατί μπορεί να σκοτώσει, μπορεί να κλέψει, μπορεί να διαπράξει κάθε είδους εγκλήματα, αντίθετα, στην πρώτη περίπτωση, ο ονειρευτής είναι περισσότερο υπάνθρωπος, αλλά δεν μπορεί να πράξει κανένα από αυτά τα πράγματα.
Πως θα μπορούσε να το κάνει, πως θα μπορούσε να κάνει κακό;
Όταν το σώμα είναι παθητικό για τα όνειρα, το άτομο δεν μπορεί να προκαλέσει κακό σε κανέναν στον φυσικό κόσμο, όμως όταν το σώμα είναι ενεργό για τα όνειρα, το άτομο μπορεί να κάνει πολύ κακό στον φυσικό κόσμο, για αυτό οι Ιερές Γραφές επιμένουν στην ανάγκη να ξυπνήσουμε...
Αν αυτά τα δυο είδη ανθρώπων (αυτοί που βρίσκονται σε κατάσταση βαθιάς ασυνειδησίας ή αυτοί που συνεχίζουν να ονειρεύονται ή έχουν το σώμα τους ενεργό για τα όνειρα) κάνουν προσευχή από αυτές τις δυο τόσο υπάνθρωπες καταστάσεις δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα παρά τις αρνητικές τους καταστάσεις, όμως, η φύση απαντά.
Για παράδειγμα: ένας ασυνείδητος, ένας κοιμισμένος προσεύχεται για να τακτοποιήσει μια δουλειά, αλλά μπορεί τα ΕΓΩ του, που είναι τόσο αναρίθμητα, να μην είναι σύμφωνα με αυτό που κάνει, είναι μόνο ένα από τα εγώ αυτό που κάνει την προσευχή, και τα άλλα δεν τα έχει λάβει υπόψιν του, τα άλλα μπορεί να μην τα ενδιαφέρει αυτή η δουλειά, να μην είναι σύμφωνα με αυτήν την προσευχή, και να ζητούν στην προσευχή ακριβώς το αντίθετο για να αποτύχει αυτή η δουλειά γιατί δεν είναι σύμφωνα. Αφού τα άλλα είναι πλειοψηφία, η φύση απαντά με τις δυνάμεις της, με μια συρροή δυνάμεων και έτσι έρχεται η αποτυχία της δουλειάς, αυτό είναι καθαρό.
Τότε, για να έχει πραγματική αξία η προσευχή στην δουλειά πάνω στον εαυτό του, πρέπει λοιπόν να τοποθετηθεί στην Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης που είναι αυτή της Ενδόμυχης Ενθύμησης του Εαυτού του, δηλαδή, του ιδιαιτέρού του ΕΙΝΑΙ...
Βυθισμένος κάποιος σε βαθύ διαλογισμό, συγκεντρωμένος στην εσωτερική του Θεϊκή Μητέρα, θα την παρακαλέσει να εξαλείψει από τον ψυχισμό του, αυτό το ΕΓΩ που θέλει να καταστρέψει.
Η Θεϊκή Μητέρα μπορεί εκείνη την στιγμή να ενεργήσει αποκεφαλίζοντας το συγκεκριμένο ΕΓΩ, όμως με αυτό δεν έχει γίνει όλη η δουλειά, η Θεϊκή Μητέρα δεν θα το καταστρέψει ολόκληρο στιγμιαία.
Θα πρέπει, αν δεν καταστραφεί ολόκληρο, να έχουμε υπομονή. Σε διαδοχικές δουλειές, μέσω του χρόνου, θα καταφέρουμε να διαλυθεί αργά αυτό το Εγώ, να χάσει τον όγκο του, το μέγεθος του. Ένα ΕΓΩ μπορεί να είναι φοβερά τρομακτικό, αλλά όσο χάνει όγκο τόσο ομορφαίνει, αργότερα θα πάρει την εμφάνιση ενός παιδιού και τελικά θα γίνει σκόνη.
Όταν πλέον έχει γίνει σκόνη, η συνείδηση που βρισκόταν χωμένη, εμφιαλωμένη, στριμωγμένη μέσα σε αυτό το ΕΓΩ, ελευθερώνεται. Τότε το φως θα έχει αυξηθεί, είναι ένα ποσοστό φωτός που ελευθερώνεται. Έτσι θα προχωρήσουμε με κάθε ένα από τα Εγώ.
Η δουλειά είναι πολύ μακριά και πολύ σκληρή, πολλές φορές οποιαδήποτε αρνητική σκέψη όσο ασήμαντη και αν είναι αυτή, έχει σαν βάση κάποιο πολύ αρχαίο ΕΓΩ.
Αυτή η αρνητική σκέψη που φτάνει στον νου, μας δείχνει ότι εκ των πραγμάτων υπάρχει ένα ΕΓΩ πίσω από αυτήν την σκέψη και ότι αυτό το ΕΓΩ πρέπει να εξαρθρωθεί, να ξεριζωθεί από τον ψυχισμό μας. Πρέπει να το μελετήσουμε, να γνωρίσουμε τις κινήσεις του, να δούμε πως συμπεριφέρεται στα τρία κέντρα: στο διανοητικό, στο συναισθηματικό, και μιλώντας συνθετικά, στο κινητικό-ενστικτώδες-σεξουαλικό. Να δούμε με ποιον τρόπο δουλεύει σε κάθε ένα από αυτά τα τρία κέντρα, σύμφωνα με την συμπεριφορά του, το καταλαβαίνει κανείς.
Όταν κάποιος έχει αναπτύξει την αίσθηση της αυτο-παρατήρησης, ανακαλύπτει από μόνος του ότι μερικά από αυτά τα ΕΓΩ είναι φοβερά τρομακτικά, είναι αληθινά τέρατα με μορφή τρομερή, μακάβρια, και ότι ζουν στο εσωτερικό του ψυχισμού μας...
Η Τέταρτη Κατάσταση της Συνείδησης, ο Νους, είναι τέλεια συνείδηση αφυπνισμένη. Νους είναι η κατάσταση Turiya, η τέλεια βαθιά εσωτερική φώτιση. Νους είναι η νόμιμη αντικειμενική Ενόραση. Νους είναι Διαίσθηση. Νους είναι ο κόσμος των θεϊκών αρχετύπων. Η Νοητική σκέψη είναι συνθετική, καθαρή, αντικειμενική φωτισμένη.
Όποιος φτάσει τα ύψη της Νοητικής Σκέψης ξυπνά τελείως την συνείδηση και μετατρέπεται σε έναν Turiya.
Το πιο χαμηλό μέρος του ανθρώπου είναι παράλογο και υποκειμενικό και σχετίζεται με τις πέντε κανονικές αισθήσεις.
Το πιο υψηλό μέρος του ανθρώπου είναι ο κόσμος της Διαίσθησης και της Αντικειμενικής Πνευματικής Συνείδησης. Στον κόσμο της Διαίσθησης αναπτύσσονται τα αρχέτυπα όλων των πραγμάτων της φύσης.
Μόνον αυτοί που έχουν εισχωρήσει στον κόσμο της Αντικειμενικής Διαίσθησης, μόνον αυτοί που έχουν καταφέρει τα επιβλητικά ύψη της Νοητικής Σκέψης είναι πραγματικά ξύπνιοι και φωτισμένοι.
Κανένας πραγματικός Turiya δεν μπορεί να ονειρεύεται. Ο Turiya που έχει φτάσει τα ύψη της Νοητικής Σκέψεις, ποτέ δεν θα πάει να το πει από δω κι από κει, ποτέ δεν θα παραστήσει τον σοφό. Είναι παρά πολύ απλός και ταπεινόφρων, αγνός και τέλειος.
Είναι αναγκαίο να ξέρουμε ότι κανένας Turiya δεν είναι μέντιουμ ούτε ψευτοδιορατικός, ούτε ψευτομυστικιστής, σαν όλους αυτούς που την σήμερον ημέρα αφθονούν σαν τα ζιζάνια σε όλες τις σχολές πνευματικών, ερμητικών, αποκρυφιστικών κλπ σπουδών.
Η κατάσταση Turiya είναι πολύ υψηλή και μόνο την καταφέρνουν αυτοί που δουλεύουν στο αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου για όλη την διάρκεια της ζωής τους. Μόνο η Κουνταλίνη μπορεί να μας εξυψώσει στην κατάσταση Turiya.
Είναι επείγον να ξέρουμε να διαλογιστούμε βαθιά και έπειτα να εξασκήσουμε Σεξουαλική Αλχημεία για όλη την διάρκεια της ζωής μας για να φτάσουμε μετά από πολύ δύσκολες δοκιμασίες στην κατάσταση Turiya.
Ο διαλογισμός και η Σεξουαλική Αλχημεία μας οδηγούν μέχρι τα ύψη της Νοητικής Σκέψης.

ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ


ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΕΕΛΖΕΒΟΥΛ - α μέρος

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Αφιερώνω αυτό το βιβλίο στα ανθρώπινα όντα με την ατσάλινη θέληση, στους μεγάλους επαναστάτες, στους υψηλά ιπτάμενους αετούς, σε αυτούς που ποτέ δεν ταπεινώνονται εμπρός στο μαστίγιο του τυράννου, στους υπεράνθρωπους της ανθρωπότητας, όπως επίσης και στους μεγάλους μετανιωμένους αμαρτωλούς, αφού από αυτούς θα προκύψει μια νέα φυλή θεών. Με σκοπό να φθάσει κάποιος στην Ύψιστη Μύηση δεν χρειάζεται να είναι πολυμαθής.

Αντίθετα, αυτό που κάποιος χρειάζεται είναι να είναι τέλειος, όπως ο Πατέρας μας που είναι στον ουρανό είναι τέλειος.

Δεν φθάνει κάποιος την Ύψιστη Μύηση με την διάνοια, αλλά με την καρδιά. Κατά συνέπεια, υπάρχουν αληθινοί Δάσκαλοι της Λευκής Αδελφότητας που δεν ξέρουν να διαβάζουν, ούτε να γράφουν. Εντούτοις, αυτοί είναι φωτισμένοι σοφοί.

Η διάνοια ποτέ δεν επιτυγχάνει την Μύηση. Μόνο η καρδιά επιτυγχάνει το Γολγοθά της Ύψιστης Μύησης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων έχουν τα κεφάλια τους γεμάτα με ανόητες θεωρίες και αρχαίες προκαταλήψεις, και δεν ανοίγουν το νου τους σε οτιδήποτε καινούργιο.

Η Δικαιοσύνη είναι η υπέρτατη ευσέβεια και η υπέρτατη ασέβεια του νόμου. Οι Θεοί έκριναν την Μεγάλη Πόρνη (την ανθρωπότητα) και την βρήκαν ανάξια, έτσι η ποινή των Θεών είναι: Στην άβυσσο! Στην άβυσσο! Στην άβυσσο!

Ανθρώπινα όντα της Υδροχοϊκής εποχής! Όντα του 21ου αιώνα! Όντα του 30ου αιώνα, παραμείνετε σταθεροί μέσα στο φως, θυμηθείτε ότι τα ανθρώπινα όντα του 20ου αιώνα ήταν βάρβαροι, και ότι όλοι τους τιμωρήθηκαν εξαιτίας της αμαρτίας τους. Ας εξυπηρετήσει αυτό ως ένα παράδειγμα, έτσι ώστε εσείς να παραμείνετε σταθεροί μέσα στην πίστη του Χριστού.

Όντα του Υδροχόου! Αγωνιστείτε πάνω στο μονοπάτι προς το φως. Λυτρώστε και συγχωνεύστε τους εαυτούς σας με τον Εσώτερό σας, πριν οι διαφθορείς του 20ου αιώνα αφήσουν την άβυσσο. Ένα νέο ζώδιο του σκότους πλησιάζει (Αιγόκερως). Συνεπώς, είναι καιρός να είστε επάγρυπνοι, και σε επιφυλακή, διότι θα εισβάλλουν στην Γη ξανά οι Δαιμονικές Ψυχές αυτής της Σκοτεινής Εποχής, που εγώ, ο Aun Weor, έδεσα στην άβυσσο έτσι ώστε να έχετε την ευτυχία που τώρα απολαμβάνετε.

Όντα του Υδροχόου! Αφιερώνω ειδικά αυτό το βιβλίο σε εσάς, που οι βάρβαροι του 20ου αιώνα δεν κατάλαβαν. Άνθρωποι από αυτόν τον 20ον αιώνα ακούστε το λόγο του Ιεχωβά: «Έτσι μίλησε ο Ιεχωβά των πνευμάτων: όπως σπάζει κανείς την πήλινη στάμνα του αγγειοπλάστη και δεν είναι πια δυνατόν να επιδιορθωθεί, έτσι θα συντρίψω κι εγώ αυτόν το λαό και αυτήν την πόλη. Και θα τους θάβουνε ακόμα και στην Τοφέθ, γιατί δεν θα υπάρχει αλλού τόπος για την ταφή τους». (Ιερεμίας 19:11)

Δίδαξα στους ανθρώπους της Σελήνης την Θρησκεία-Σύνθεση, η οποία περιέχεται στην Μυητική Πέτρα (το σεξ), την διδασκαλία του Ιανό (Ι.Α.Ο.) ή διδασκαλία των Τζίνας. Άναψα την φλόγα της Γνώσης ανάμεσα στους Σεληνίτες, και σχημάτισα μία Γνωστική Κίνηση εκεί. Έτσι, έσπειρα το σπόρο… και καθώς έσπειρα, κάποιοι σπόροι έπεσαν παράπλευρα και πουλιά του αέρα τους έφαγαν.

Κάποιοι σπόροι έπεσαν πάνω στους βράχους των συζητήσεων, των θεωριών και της σύγχυσης, όπου στοχαστικοί και εμβριθείς άνθρωποι δεν υπήρχαν. Καθώς αυτοί βλάστησαν, μαράθηκαν με το φως του ήλιου, διότι δεν πέρασαν την δοκιμασία της φωτιάς, καθώς δεν είχαν ρίζες.

Κάποιοι έπεσαν ανάμεσα στα αγκάθια των αδελφών που πληγώνουν ο ένας τον άλλο με τα αγκάθια της συκοφαντίας, του κουτσομπολιού κλπ. Έτσι, τα αγκάθια ξεφύτρωσαν μαζί με τους σπόρους, και τους έπνιξαν.

Ευτυχώς, το έργο μου ως σπορέας δεν ήταν μάταιο, μιάς και κάποιοι σπόροι έπεσαν σε καλό έδαφος, και βλάστησαν, και έφεραν καρπό, κάποιοι εκατονταπλάσιο, κάποιοι εξηκονταπλάσιο και κάποιοι τριακονταπλάσιο.

Πολλές κρυφές ικανότητες υπάρχουν μέσα στο Devamatri, Aditi ή Κοσμικό Διάστημα, μέσα στην Ρούνα UR, μέσα στον Μικρόκοσμο, τον «άνθρωπο-μηχανή», ή καλύτερα θα λέγαμε, το Διανοητικό Ζώο, που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μέσω τρομερών εσωτερικών υπερπροσπαθειών.

Στην αρχαία Σελήνη, πριν αυτή γίνει ένα πτώμα, αυτοί που αποδέχτηκαν την Θρησκεία-Σύνθεση του Ιανό σώθηκαν και μεταμορφώθηκαν σε Αγγέλους. Εντούτοις, η μεγάλη πλειοψηφία αυτοί που ήταν εχθροί του Μαϊτούνα, αυτοί που απέρριψαν την Μυητική Πέτρα (το σεξ), μετατράπηκαν σε Λούσιφερ, τους τρομερά διεστραμμένους δαίμονες στους οποίους αναφέρεται η Βίβλος.

Συνήθως, μία τρίτη ομάδα ποτέ δεν λείπει… έτσι, σ’ αυτή την Σεληνιακή Αποκάλυψη, μία συγκεκριμένη κρύα ομάδα τελικά έγινε πύρινη και αποδέχτηκαν το έργο στην Ένατη Σφαίρα (το σεξ). Μία νέα κατοικία παρασχέθηκε σε αυτούς τους ανθρώπους, με τον σκοπό να εργαστούν με την Ακατέργαστη Πέτρα ωσότου της δώσουν την τέλεια κυβική μορφή.

«Απειθούσι δε λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας και λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου». (Πέτρος 1, 2:7-8)

Εκείνον τον καιρό, οι Σεληνίτες είχαν μία τρομερά αιμοσταγή θρησκεία. Οι Ποντίφικες αυτής της λατρείας με καταδίκασαν με την ποινή του θανάτου, και σταυρώθηκα πάνω στην κορυφή ενός βουνού κοντά σε μία μεγάλη πόλη.

Η μεταβίβαση όλων των ζωτικών δυνάμεων της Σελήνης σε αυτόν τον πλανήτη Γη άφησε αυτή την παλιά Σεληνιακή κατοικία χωρίς ζωή. Συνεπώς, η Ψυχή-Σελήνη τώρα επανενσαρκώνεται σε αυτόν τον κόσμο πάνω στον οποίο ζούμε.

Απορροφήθηκα μέσα στο Απόλυτο με το τέλος του Σεληνιακού Μαχαβαντάρα που διήρκεσε 311.040.000.000.000 χρόνια ή, με άλλα λόγια, μία εποχή του Βράχμα. Είναι αναγκαίο να πω ότι μετά την Μεγάλη Ημέρα, τα Μοναδιαία κύματα της σελήνης βυθίστηκαν μέσα στην Ρούνα UR, μέσα στην βαθιά κοιλιά του Αιώνιου Μητρικού Διαστήματος.

Είναι επείγον να βεβαιώσουμε ότι κατά την διάρκεια ενός Μάχα-Σαμάντι (Έκσταση χωρίς τέλος), εμείς (τα Μοναδιαία κύματα), διεισδύσαμε ακόμη πιο βαθιά, και έτσι, φθάσαμε στον Πατέρα, τον Βράχμα, το Συμπαντικό Πνεύμα της Ζωής.

Είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε ότι ο Βράχμα βυθίζεται μέσα στο Απόλυτο κατά την διάρκεια όλης της περιόδου της Μάχα-Πραλάγια, της Μεγάλης Νύχτας. Ενώ εμείς, τα Αδέλφια βρισκόμασταν σε αυτή την τρομερή Παρα-Νιρβανική ανάπαυλα, το Άγνωστο Σκοτάδι μετατράπηκε στο Αδημιούργητο Φως για μας.

UHR είναι το ρολόι, η μέτρηση του χρόνου, έτσι, το Μαχαβαντάρα RHU είναι η ανάπαυλα, η Μεγάλη Πραλάγια. Ασφαλώς, η Κοσμική Νύχτα διαρκεί όσο και η Μεγάλη Ημέρα. Είναι καθήκον μου να βεβαιώσω ότι ο καθένας μας, από τα Αδέλφια, απορροφήθηκε ολοκληρωτικά μέσα στο δικό του πρωταρχικό άτομο, το Άιν Σοφ. Συνεπώς, όταν ξεκίνησε η ανατολή αυτής της νέας Κοσμικής Ημέρας, το Αιώνιο Μητρικό Διάστημα διευρύνθηκε από μέσα προς τα έξω σαν ένα άνθος λωτού. Έτσι είναι πως το Σύμπαν κύηθηκε μέσα στην κοιλιά της Πράκριτι.


Samael Aun Weor


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΕΕΛΖΕΒΟΥΛ

Τραγούδα το μεγαλείο της φωτιάς, ω Θεά της σοφίας.

Ας υψώσουμε τις κούπες μας και ας κάνουμε μία πρόποση στις ιεραρχίες της φωτιάς…

Ας ανάψουμε τους χρυσούς αμφορείς μας και ας πιούμε το κρασί του φωτός μέχρι να ζαλιστούμε…

Ω Δημοσθένη, πόσο γρήγορα ήταν τα πόδια σου στην Χαιρώνεια…

Mesmer, Cagliostro, Agrippa, Raymond Lully, σας γνώρισα όλους, σας είδα όλους σας, που σας φώναζαν τρελούς.

Από πού λάβατε την σοφία σας; Γιατί τα χείλη σας σφραγίστηκαν με τον θάνατο; Τι απέγινε η γνώση σας;

Αυτήν την νύχτα, θα πιω το κρασί της σοφίας μέσα στην κούπα των λαμπρών κρανίων σας και με μία χειρονομία πανίσχυρης επανάστασης, θα επαναστατήσω κατά του αρχαίου τάφου.

Θα σπάσω όλες τις αλυσίδες του κόσμου, και θα ανακηρυχθώ αθάνατος ακόμη και αν με περνάνε για τρελό…

Θα αρπάξω το σπαθί του Δαμοκλή, και θα κάνω την άκαιρη χειρονομία να εξαφανιστώ…

Έτσι, σιωπηλά κρανία, δεν θα τα καταφέρετε μαζί μου, μιάς και είμαι αιώνιος…

Πύρινος Χριστός, λαμπερός Χριστός, υψώνω την κούπα μου και κάνω μία πρόποση στους Θεούς, αλλά εσύ με βαπτίζεις με φωτιά…

Από πού ξεπήδησε αυτή η πολλαπλή δημιουργία;

Aπό που ξεπήδησαν αυτοί οι τεράστιοι πλανητικοί ογκόλιθοι που φαίνεται να προβάλουν σαν χιλιετή τέρατα από τα βάθη μιας αβύσσου, για να πέσουν αργότερα σε μία άλλη άβυσσο πιο τρομερή και φρικτή από την πρώτη;

Υψώνω τα μάτια μου ψηλά, και πάνω στο πύρινο κεφάλι του πιο εξυψωμένου ανάμεσα σε όλους τους θυσιασμένους, διαβάζω την λέξη I.N.R.I.: Ignis Natura Renovatur Integra. (Η φωτιά ανανεώνει αδιάκοπα την φύση).

Ναι, αγαπημένοι μαθητές, ολόκληρο το σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι κόκκοι της Fohat (φωτιά).

Ω, οι ιεραρχίες της φωτιάς! Ω, οι ιεραρχίες των φλογών.

Φλογώδη, φλογώδη ρόδα,…πύρινα φίδια…χιςςς…χιςςς αιώνια πάνω στα ύδατα της ζωής, με σκοπό να αναδυθούν οι κόσμοι…

Χιςςς, χιςςς, χιςςς αιώνια, με το χιςςς της Fohat, ω άγιες φλόγες…

Ευλογημένο να είναι το φωτεινό Είναι, το σπερματικό Είναι του αιώνια ζωντανού Θεού, που έφερε αυτό το σύμπαν σε ύπαρξη.

Θεϊκή φωτιά, εσύ είσαι το θεϊκό νοούμενο όλων των απείρων υπάρξεων, και όταν η υπόγεια φλόγα σπάσει την φυλακή της και καταπιεί το έργο… καίγοντας τα θεμέλια του κόσμου, εσύ θα είσαι όπως ήσουν πριν, χωρίς να υποφέρεις καμία αλλαγή. Ω, Θεϊκή και αιώνια φωτιά.!…

Η Fohat γονιμοποιεί την χαοτική ύλη, έτσι, οι κόσμοι έρχονται σε ύπαρξη. Όλα όσα υπήρξαν, όσα υπάρχουν και όλα όσα θα υπάρξουν, είναι παιδιά της φωτιάς…

Η φωτιά του Αγίου Πνεύματος είναι η φλόγα του Horeb…Η Fohat ζει μέσα στους όρχεις μας (ωοθήκες) και είναι μόνο θέμα να την θέσουμε σε δραστηριότητα, μέσω της Σεξουαλικής Μαγείας, που θα μας μετατρέψει σε Θεούς…σε Ντέβας, σε θεϊκά και άρρητα όντα.

Η φωτιά της αγνότητας είναι η φωτιά του Αγίου Πνεύματος, είναι η φωτιά της Πεντηκοστής, είναι η φωτιά της Κουνταλίνης… Είναι η φωτιά που ο Προμηθέας έκλεψε από τον ουρανό… Είναι η ιερή φλόγα του ναού, που ανάβει από τις ιέρειες… Είναι η τριπλή φλόγα… Είναι το άρμα της φωτιάς πάνω στο οποίο ο Ηλίας ανελήφθη στον ουρανό.

Στην εποχή της αρχαίας Αιγύπτου, ο νεόφυτος που επεδίωκε να γίνει αλχημιστής έπρεπε να παντρευτεί μία ώριμη γυναίκα για να αφυπνίσει την Θεϊκή φωτιά. Αλλά, εάν παντρευόταν μία νέα παρθένο έπρεπε να περιμένει μερικούς μήνες πριν να τελέσει την σεξουαλική ένωση. Η υπακοή στην σύζυγό του ήταν μία από τις γαμήλιες υποχρεώσεις, στις οποίες ο Αλχημιστής υποβαλλόταν με μεγάλη ευχαρίστηση.

Η είσοδος του αρσενικού μέλους στο θηλυκό κόλπο και η απόσυρση αυτού χωρίς να γίνει εκσπερμάτωση είναι η παλιά φόρμουλα των αρχαίων αλχημιστών…Αυτή είναι η φόρμουλα για την αφύπνιση του πύρινου φιδιού και για την πραγματοποίηση της ένωσης με τον Εσώτερο.

Σύμφωνα με το Μωυσή, ο Εσώτερος είναι το Πραγματικό Είναι, το Ruach Elohim, που έσπερνε τα ύδατα στην αρχή του κόσμου.

Έτσι είναι πως μετατρεπόμαστε στον Ήλιο Βασιλιά, στους Θριαμβευτές Μάγους του Φιδιού…Γινόμαστε παντοδύναμοι Θεοί και με το σπαθί του Δαμοκλή νικούμε τον θάνατο…Όλη η φύση γονατίζει εμπρός μας και οι τρικυμίες εξυπηρετούν ως χαλιά για τα πόδια μας.

Η Fohat είναι το Ελιξίριο της Μακροζωίας. Μπορούμε να διατηρήσουμε το σώμα για εκατομμύρια χρόνια με αυτό το Ελιξίριο…

Η γυναίκα είναι η παρθένος του ναού…η γυναίκα ανάβει την φλόγα, που δονεί μέσα στα κοσμικά διαστήματα με την τρομερά μοναδική και άρρητη ευφορία των αχανών Ουρανών της Ουρανίας…

Γυναίκα, Σ’ αγαπώ…

Είναι πολλές νύχτες που κλαίω

με θέρμη…με θέρμη…

αλλά στο τέλος του ταξιδιού

ακούω τα τραγούδια σου,

και τα ονειρεμένα άστρα

τρεμοπαίζουν από αγάπη.

Τότε, οι ουράνιες μούσες φιλιούνται

με τους ψαλμούς σου…

Είσαι ένα σφραγισμένο βιβλίο

με εφτά σφραγίδες.

Δεν ξέρω αν είσαι χαρά ή δηλητήριο.

Βρίσκομαι στην άκρη μιάς αβύσσου

που δεν καταλαβαίνω:

Νιώθω φόβο για Σένα

και για το μυστήριο σου.

Γυναίκα, Σε λατρεύω…

Θέλω να πιω του μανδραγόρα το πιοτό,

Θέλω να φιλήσω τον κόρφο σου,

Θέλω να νιώσω την μελωδία των λόγων σου

και να ανάψω τις φωτιές μου.

Γυναίκα, δεν μπορεί να με λησμονήσεις,

Μου είπες ότι με αγαπάς

και μου ορκίστηκες την αγάπη Σου,

σε εκείνες τις λατρεμένες νύχτες…

σε εκείνες τις ειδυλλιακές νύχτες…

σε εκείνες τις αρωματισμένες μελωδικές νύχτες…

Αρχαία Ιέρεια, άναψε το φυτίλι μου,

Άναψε την τριπλή μου φλόγα

ώριμη Παρθένα του θεϊκού ναού…

δώσ’ μου τους καρπούς της επιστήμης…


Από τον Samael Aun Weor







ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Η ΑΡΚΑΔΙΑ

Ποιος είναι αυτός ο νεαρός με τον γκρίζο μανδύα, τα μαύρα και βαθιά μάτια, την γερακίσια μύτη, το ψηλό σώμα και την ανακατωμένη χαίτη;

Ποιος είναι αυτός ο χαρούμενος άντρας που γελά ευτυχισμένα μέσα στις κοινωνικές συνεστιάσεις με φίλους, που είναι ανοιχτόμυαλος και πανευτυχής μέσα στα όργια;

Α! Αυτός είναι ο Βεελζεβούλ, ο βασιλιάς των συντροφιών, ο συμπαθητικός φίλος των ταβερνών, ο χαρούμενος φίλος των οργίων, ο ρομαντικός, ο όμορφος, ο ανοιχτόμυαλος άντρας από την αρχαία Αρκαδία…

Διορατικά διείσδυσα μέσα στην εποχή του Κρόνου…Δεν βλέπω τίποτε ασαφές και αεριώδες εδώ, όπως η Besant, ο Leadbeater, ο Heindel, και ο Steiner διαβεβαίωναν. Τι γίνεται με τις δυνάμεις τους; Τι γίνεται με την γνώση τους; Γιατί μου μιλούν για απροσδιόριστα πράγματα, όταν τα πάντα που βλέπω εδώ είναι απτά και ακριβή;

Τα ανθρώπινα όντα της εποχής του Κρόνου ήταν άνθρωποι… αληθινοί άνθρωποι, διότι είχαν το Είναι και γνώριζαν ότι αυτό το Είναι ήταν μέσα τους…

Οι ανθρωπότητες είναι πάντοτε ανάλογες, και τα ανθρώπινα όντα της Κρόνιας εποχής. Ήταν σαν τα σημερινά ανθρώπινα όντα, σε ένα παρόμοιο περιβάλλον. Όταν μιλούμε για μία ανθρωπότητα, τι μπορεί να έρθει στο νου μας; ασχολίες, ταβέρνες, οίκοι ανοχής, όργια, όμορφες, επιπόλαιες παρθένες και όμορφοι συνοδοί, απαχθείσες πριγκίπισσες και αρχαία κάστρα, καλόκαρδοι γείτονες και νυχτογέρακοι ποιητές, ένας γέρος που διαβαίνει και ένα παιδί που κλαίει, μία μητέρα που τραγουδά ένα νανούρισμα ελπίδας, ή ένας μοναχός που μουρμουρίζει μία προσευχή… Έτσι, όλη αυτή η γκάμα χαρακτηριστικών, τα πολλά και διάφορα ελαττώματα, είναι αυτά που συνθέτουν τις ανθρώπινες αξίες…

Η ανθρωπότητα είναι μία κοιλιά όπου κυοφορούνται άγγελοι και δαίμονες. Συνεπώς, το τελικό αποτέλεσμα της ανθρωπότητας δεν είναι τίποτε άλλο παρά άγγελοι και δαίμονες…

Δεν υπάρχει κίνδυνος όταν οι θεϊκές Μονάδες εμψυχώνουν τα τρία κατώτερα βασίλεια.

Κίνδυνος υπάρχει όταν αυτές φθάνουν στο ανθρώπινο βασίλειο διότι από αυτήν την ανθρώπινη κατάσταση είναι που ένας άγγελος ή ένας δαίμονας είναι το μοναδικό αποτέλεσμα.

Ο Βεελζεβούλ ήταν ένας μεγάλος επαναστάτης που κουνούσε το κεφάλι του και την ανακατεμένη χαίτη του ανάμεσα στα κύπελλα και τις απολαύσεις της Αρκαδίας…Είχε μία λαχτάρα για σοφία, αλλά τα επαναστατικά αετίσια φτερά του δεν ταίριαζαν με τον στενοκέφαλο όχλο. Ο τρομερός και αγριωπός λόγος του, με τις υπέροχες και φωτεινές παροιμίες, ενοχλούσε τους ανόητους και ξεσκέπαζε τους προδότες…

Η φωτιά της αιωνιότητας έκαιγε μέσα στην ψυχή του και μία επαναστατική κραυγή τάραζε τα τιτάνια εσώτερα μέρη του…όμως επίσης, διασκέδαζε με όλων των ειδών τις ανέσεις και διέμενε σε ένα άνετο και πολυτελές σπίτι της Αρκαδίας, που ήταν η αετίσια φωλιά του επαναστάτη…

Όλα ήταν φτιαγμένα από μία νοητική ύλη, όλα τα ανθρώπινα όντα χρησιμοποιούσαν αστρικά σώματα…Έτρωγαν, ντυνόταν, έπιναν, και διασκέδαζαν όπως και σήμερα, διότι το αστρικό σώμα είναι ένας οργανισμός σχεδόν τόσο πυκνός όσο και το φυσικό σώμα. Έτσι, ήταν ανάλογα δομημένο όπως το φυσικό σώμα…

Βέβαια, τα ανθρώπινα όντα της Αρκαδίας θυμόνταν τους αρχαίους κατακλυσμούς και τις όμορφες χιλιετείς παραδόσεις από τις προ-κρόνιες εποχές…αλλά ακόμη και στο απόγειο της ανθρώπινης κατάστασης, η ζωή ήταν παρόμοια με αυτήν του σήμερα…


Μικρές, εορταστικές παρέες…

Ευτυχισμένων συντρόφων…

Κίτρινες φωτιές…

και ποτά από μανδραγόρα.


Νύχτες κραιπάλης και οργίων…

Νύχτες καρναβαλιού…

Ρομάντζα αγάπης και ποίησης…

που είναι καλύτερα να μην τα θυμάται κανείς…


Παρθένες μελαχρινές αμόλυντες

που πέφτουν στις αγκαλιές…

και που είναι ανάλαφρες σαν τον άνεμο

με τις μεταξένιες περιβολές...





ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

ΛΕΥΚΗ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ

Υπάρχουν επτά αλήθειες, επτά ύψιστοι Κύριοι και επτά μυστικά…

Το μυστικό της αβύσσου είναι ένα από τα επτά ανείπωτα μυστικά…

Ο Απολλύων είναι ο άγγελος της αβύσσου. Φορά μαύρο χιτώνα και μία κόκκινη κάπα, σαν αυτές που φορούν οι Dugpas και οι Βons από το ανατολικό Θιβέτ και από τις περιοχές του Σικκίμ και του Μπουτάν, όπως επίσης σαν αυτές που φορούν οι μαύροι μάγοι από τον ναό του Mathra (προφέρεται Μάζρα από την Ροδοσταυρική σχολή A.M.O.R.C. της Καλιφόρνια). Κόκκινους μανδύες χρησιμοποιούν επίσης και οι αξιοσέβαστοι Αναγκαρίκας. Όλοι αυτοί οι μαύροι μάγοι αποτελούν τις μεγάλες ιεραρχίες από τις ζοφερές σπηλιές…

Ένα πράγμα είναι η Θεουργία και άλλο πράγμα η Νεκρομαντεία…Ο εσωτερικός δάσκαλος του Θεουργού είναι ο Εσώτερος. Ο εσωτερικός δάσκαλος του Νεκρομάντη είναι ο Φύλακας του Κατωφλιού του τον οποίο καλούν φύλακα της συνειδήσεώς τους, τον φύλακα του περιβόλου, τον φύλακα της κάμαράς τους, τον φύλακα του αγιαστηρίου τους…

Ο Εσώτερος είναι το Θεϊκό μας Πνεύμα, το Πραγματικό μας Είναι, ο Εσωτερικός μας Άγγελος.

Ο Φύλακας του Κατωφλιού είναι το εσωτερικό βάθος του ζωώδους Εγώ μας.

Ο Εσώτερος είναι η πύρινη φλόγα του Horeb. Σύμφωνα με τον Μωυσή, ο Εσώτερος είναι το Ruach Elohim που έσπερνε τα ύδατα στην αρχή του κόσμου. Αυτός είναι ο Ήλιος Βασιλιάς, η Θεϊκή μας Μονάδα, το Ανώτερο Εγώ του Κικέρωνα.

Ο Φύλακας του Κατωφλιού είναι ο Σατανάς μας…το εσωτερικό μας κτήνος, η πηγή όλων των ζωικών παθών μας και κτηνωδών ορέξεών…

Το Πραγματικό Είναι του Θεουργού είναι ο Εσώτερος. Το ανώτερο «εγώ» του Νεκρομάντη είναι ο Φύλακας του Κατωφλιού.

Οι δυνάμεις του Εσώτερου είναι θεϊκές. Οι δυνάμεις του Φύλακα του Κατωφλιού είναι διαβολικές.

Ο Θεουργός προσκυνά τον Εσώτερο. Ο Νεκρομάντης προσκυνά το Φύλακα του Κατωφλιού.

Ο Θεουργός βοηθιέται με την δύναμη του Εσώτερού του με σκοπό να τελέσει τα μεγάλα έργα του της πρακτικής μαγείας. Ο Νεκρομάντης προσκυνά το Φύλακα του Κατωφλιού για τα έργα του της μαύρης μαγείας.

Φθάσαμε στην παντοδύναμη αυτοκρατορία της υψηλής και κατώτερης μαγείας.

Το Αστρικό Φως είναι το πεδίο μάχης ανάμεσα στους λευκούς και τους μαύρους μάγους. Το Αστρικό Φως είναι το κλειδί όλων των αυτοκρατοριών και το κλειδί όλων των δυνάμεων. Αυτό είναι ο μεγάλος συμπαντικός φορέας της ζωής. Όλες οι στρατιές των αγγέλων και των δαιμόνων ζουν μέσα στο Αστρικό Φως…

Με σκοπό να επιτύχει την Θεουργία κάποιος, χρειάζεται πρώτα να γίνει Αλχημιστής, και αυτό είναι αδύνατο να γίνει χωρίς να έχει μία σύζυγο. V.I.T.R.I.O.L. είναι ένα από τα κλειδιά του Γνωστικού Αλχημιστή. Η λέξη σημαίνει: Visita Interiorem Terra Rectifactum Invenia Occultum Lapidum. «Επισκέψου το εσωτερικό της γης όπου επανορθώνοντας θα βρεις την απόκρυφη πέτρα».

Το κλειδί βρίσκεται μέσα στο ευλύγιστο και εύπλαστο υγρό γυαλί. Αυτό το υγρό γυαλί είναι το σπέρμα. Συνεπώς, πρέπει να βυθιστούμε μέσα στο οργανικό μας εργαστήριο για να αυξήσουμε, να επανορθώσουμε το υγρό μας γυαλί, με στόχο να διευρύνουμε ηρωικά την φιλοσοφική πέτρα, την δύναμη του ΝΟΥ, του Αθάνατου Λόγου, του Ηλιακού Φιδιού, που κοιμάται με σιωπηλή ανησυχία μέσα στα βάθη της κιβωτού μας. Η γυναίκα είναι η παρθένος του ναού. Η παρθένος είναι αυτή που ανάβει την ιερή φωτιά της τριπλής φλόγας.

Το ελιξίριο της μακροζωίας είναι ο πόσιμος χρυσός, και αυτός ο πόσιμος χρυσός είναι το σπέρμα…Το μυστικό είναι η σεξουαλική ένωση με την σύζυγο και η απόσυρση από αυτήν χωρίς εκσπερμάτωση.

Ι.Α.Ο. Aυτά τα τρία φωνήεντα πρέπει να προφέρονται κατά την διάρκεια της σεξουαλικής έκστασης ως ακολούθως:

ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

Κάθε γράμμα απαιτεί μία πλήρη εισπνοή στα πνευμόνια μας. Γεμίζουμε τα πνευμόνια μας και προφέρουμε το πρώτο φωνήεν, έπειτα γεμίζουμε τα πνευμόνια ξανά και προφέρουμε το δεύτερο φωνήεν, και ομοίως με το τρίτο.

Αυτό πρέπει να εκτελείται νοητικά στις περιπτώσεις που η ιέρεια σύζυγος δεν είναι προετοιμασμένη, με σκοπό να αποφευχθούν παρεξηγήσεις από μέρους της. Η Κουνταλίνη αφυπνίζεται με αυτό το κλειδί. Τελικά επιτυγχάνουμε τον γάμο του ΝΟΥ, και κατακτούμε την Ωραία Ελένη, αυτή για την οποία πολέμησαν οι λαμπροί πολεμιστές της αρχαίας Τροίας. Η ωραία Ελένη είναι ο πύρινος νους της ψυχής που είναι ήδη αρραβωνιασμένη με τον αιώνιο αγαπημένο της, τον Εσώτερό της.

Η ωραία Ελένη είναι ο πύρινος νους της ψυχής του Θεουργού. Ο Θεουργός μετατρέπει τον μόλυβδο στον πραγματικό και μόνιμο χρυσό… Ο Θεουργός αρπάζει το σπαθί και ως ένας Βασιλιάς της Φύσης, ανασταίνει τους νεκρούς, θεραπεύει τους τυφλούς, τους ανάπηρους και παραλυτικούς… Απελευθερώνει λαίλαπες και ηρωικά περπατά μέσα στους πύρινους κήπους της Φύσης. Ποια επαγωγική η απαγωγική λογική εξυπηρετεί ως θεμέλιο για τον Νεοπλατωνικό Πλωτίνο και τον Πορφύριο με σκοπό να πολεμήσουν το φαινόμενο της Θεουργίας;

Όλες οι άπειρες υπάρξεις του σύμπαντος είναι παιδιά του φαινομένου της Θεουργίας…Υπάρχει μία τεράστια διαφορά ανάμεσα στον καθρέφτη της Θεουργίας και τον καθρέφτη της Νεκρομαντείας.

Ο καθρέφτης των μυστηρίων της Ελευσίνας είναι καθαρή και Θεϊκή Θεουργία. Ο Μύστης της Ελευσίνας, ενώ βρίσκονταν στην κατάσταση της Μαντείας (έκστασης), πρόφερε την ιερή συλλαβή. Έπειτα, ο Εσώτερος του Μύστη εμφανιζόταν μέσα στο φως και στην ομορφιά, στον απαστράπτοντα καθρέφτη… Πολλές φορές ο Μύστης προκαλούσε την κατάσταση της Μαντείας ενώ έπινε από τον κάλυκα του Σόμα. Έτσι μεταφερόταν στο άρρητο πλήρωμα της αγάπης.

Ο Νεκρομάντης της σχολής των Σοδόμων παρακαλεί το Φύλακα του Κατωφλιού να εμφανιστεί στον καθρέφτη. Όταν εμφανιστεί το όραμα, ο υποψήφιος γίνεται ένας σκλάβος του Φύλακα του Κατωφλιού και μετατρέπεται σε ένα μαύρο μάγο. Η τελετή του πρώτου βαθμού της σχολής των Σοδόμων είναι το πιο τερατώδες έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ εναντίον της ανθρωπότητας. Ενώ κοιτά στον καθρέφτη, ο μαθητής επικαλείται το τέρας του κατωφλιού με τις ακόλουθες ερωτήσεις που τις κάνει στον εαυτό του:

1 Θες να γνωρίσεις το μυστήριο της ύπαρξής σου;

2 Θες να γνωρίσεις τον τρόμο του Κατωφλιού;

3 Θες να ακούσεις την φωνή που αποκρίνεται;

4 Έχεις ακούσει ποτέ την συνείδηση;

5 Γνωρίζεις ότι η συνείδηση είναι η αιώνια φωνή που μιλά όταν της δίνεται η ευκαιρία;

6 Θα έδινες στην συνείδηση την ελευθερία να σου μιλήσει;

7 Γνωρίζεις ότι η συνείδηση είναι ο φύλακάς σου και επομένως ο φύλακας αυτού του Ιερού;

8 Γνωρίζεις ότι αυτός ο ιερός φύλακας θα είναι πάντοτε παρών σε αυτό το Ιερό με τον σκοπό να σε καθοδηγεί και να σε προστατεύει; Αυτές οι ερωτήσεις ζητούνται από τον αφελή μαθητή, και αφού επαναλάβει κάποιες άλλες παραγράφους μαύρης μαγείας εμπρός στον καθρέφτη, λέει:

«Εμπρός στα αδέλφια και κυρίους μου και στην παρουσία του φύλακα του Ιερού, δηλώνω ότι έχω φθάσει στον τρόμο του Κατωφλιού και δεν τρέμω για την ψυχή μου. Γνωρίζω ότι είμαι ένας κάτοικος του Κατωφλιού, ότι έχω εξαγνιστεί και έχω διατάξει το πραγματικό μου Εγώ (τον Φύλακα του Κατωφλιού) να ασκεί κυριαρχία πάνω στο φυσικό μου σώμα και τον νου μου».

Έτσι είναι πως ο αφελής μαθητής παραμένει μετατρεμμένος σε έναν μαύρο μάγο, σε έναν σκλάβο του Φύλακα του Κατωφλιού και του σκότους. Αυτή η τελετή της μαύρης μαγείας, που ανασκευάστηκε για αυτόν τον 20ο αιώνα, είναι πολύ αρχαία. Ο Βεελζεβούλ ξεκίνησε την φρικιαστική του καριέρα ως ένας δαίμονας αφού τέλεσε αυτή την τελετή στην αρχαία Αρκαδία. Το 1387, δίκαια, ο Θιβετανός αναμορφωτής Tsong-Ka-Pa έριξε όλα τα βιβλία Νεκρομαντείας που βρήκε, μέσα στις φλόγες. Ως αποτέλεσμα, κάποιοι δυσαρεστημένοι Λάμας σχημάτισαν συμμαχία με τους αυτόχθονες Bons, και σήμερα αποτελούν ένα πανίσχυρο τμήμα της μαύρης μαγείας στις περιοχές του Σικκίμ, Μπουτάν και Νεπάλ, υποβαλλόμενοι στις πιο απεχθείς μαύρες τελετές.

Ο Ιάμβλιχος ο μεγάλος Θεουργός είπε: «Η Θεουργία μας ενώνει πιο δυνατά με την Θεϊκή φύση. Αυτή η φύση δημιουργείται από μόνη της και δρα σύμφωνα με τις δυνάμεις της. Είναι νοήμων και διατηρεί τα πάντα, είναι το κόσμημα του σύμπαντος και μας προσκαλεί στην νοήμονα αλήθεια, στην τελειότητα και στο να μοιραστούμε αυτή την τελειότητα με άλλους. Μας ενώνει τόσο στενά με όλες τις δημιουργικές πράξεις των Θεών, ανάλογα με τις ικανότητες του καθενός μας. Αφού ολοκληρωθούν αυτές οι ιερές τελετές, η ψυχή ενισχύεται μέσα στις πράξεις της διάνοιας των Θεών, ωσότου ταυτιστεί με αυτούς. Έτσι, αυτή απορροφάται από την αρχέγονη και Θεϊκή Ουσία. Αυτό είναι το αντικείμενο των ιερών μυήσεων των Αιγυπτίων».

Ο Ιάμβλιχος επικαλούνταν και υλοποιούσε τους πλανητικούς Θεούς.

Πρώτα, γίνεται κάποιος Αλχημιστής, έπειτα Μάγος και τελικά Θεουργός. Αφυπνίζουμε το φίδι και γινόμαστε Θεουργοί ασκώντας σεξουαλική μαγεία. Όλο το μυστικό βρίσκεται στο να μάθουμε να ενωνόμαστε σεξουαλικά με την σύζυγό μας και να αποσυρόμαστε χωρίς να εκσπερματώσουμε (χωρίς να φθάσουμε στον οργασμό).

Οι γυμνικοί χοροί, η σεξουαλική μαγεία και η απολαυστική μουσική ήταν κάτι το άρρητο στα μυστήρια της Ελευσίνας. Η Γνωστική Εκκλησία έχει ανοίξει τις πόρτες της για όλη την ανθρωπότητα, και η αποστολή της εξάπλωσης της σοφίας του φιδιού σε αυτή την ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα παραχωρήθηκε σε μένα, τον Samael Aun Weor.

(Η λέξη Μαντεία στα αρχαία μυστήρια της Ελευσίνας σημαίνει Έκσταση).


ΕΛΕΥΣΙΣ

Μαντεία, Μαντεία, Μαντεία…

Η μουσική του ναού με μεθά με την απολαυστική ωδή…

και τον ιερό χορό του.

Και οι εξωτικές ιέρειες χορεύουν

με την παράφορη φρενίτιδα της φωτιάς

διανέμοντας φως και χαμόγελα,

σ’ αυτή την γωνιά του παραδείσου.

Μαντεία, Μαντεία, Μαντεία,

και το φίδι της φωτιάς,

μέσα στα λαμπρά μάρμαρα,

είναι η πριγκίπισσα του ιερού μοβ,

είναι η παρθένος των πανάρχαιων κάστρων.

Είναι το Hadit, το φτερωτό φίδι,

σκαλισμένο πάνω στους αρχαίους γρανιτένιους δρόμους,

σαν μία θαυμάσια λατρευτή Θεά,

σαν το πνεύμα ενός αρχαίου μονόλιθου,

στο σώμα των Θεών τυλιγμένο.

Και είδα στις εορταστικές νύχτες,

απολαυστικές πριγκίπισσες στις κλίνες τους,

και η σιωπηλή μούσα χαμογελούσε στους βωμούς

μέσα στα αρώματα και το μετάξι.

Μαντεία, Μαντεία, Μαντεία,

φώναζαν οι Εστιάδες,

γεμάτες με μία τρελή, Θεϊκή φρενίτιδα,

και σιωπηλά κοιτώντας τες βρίσκονταν οι αθάνατοι θεοί

κάτω από τις αλαβάστρινες πύλες.

Φίλησέ με αγάπη μου, κοίταξέ με, σ’ αγαπώ...

Και ένας ψίθυρος απολαυστικών λέξεων

τράνταζε το ιερό αρκάνο...

μέσα στην μουσική και τα ρόδα

αυτού του ιερού ναού.

Χορέψτε εξωτικές χορεύτριες της Ελευσίνας

μέσα στον ήχο των μικρών κουδουνιών σας,

Μαγδαληνές μίας Πορείας Σταύρωσης / θεϊκές ιέρειες...





ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

ΟΙ ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ

«Ιδού, εγώ δέδωκα προ προσώπου υμών την οδόν της ζωής και την οδόν του θανάτου». (Ιερεμίας 21:8)

Το μαγευτικό λουλούδι του εγκλήματος μεγαλώνει στην σκιά των ποτών και των οργίων.

Τα άγρια ζώα και το τρεμάμενο ερπετό κάνουν την φωλιά τους στην σκιά του πυκνού φυλλώματος του πάθους.

Μέσα σε όλη την κραιπάλη και τα όργια, ο Βεελζεβούλ έμαθε να τζογάρει με μεγάλα ποσά χρημάτων. Στην πραγματικότητα το χρήμα και η πρωταρχική αμαρτία συνυπάρχουν: και τα δύο είναι η τραγωδία του ανθρώπου.

Ο τζόγος οδήγησε την κομψή κυρία και τον πανούργο κύριο, όπως επίσης και τον εργάτη και τον μποέμ τζογαδόρο στην καταστροφή και την αυτοκτονία.

Ο Βεελζεβούλ έμαθε το βίτσιο του τζόγου, και γελούσε ευτυχισμένος μέσα στα όργια, στον ξερό ήχο των ζαριών και το χαρούμενο και θριαμβευτικό «ποπ» μιας ακόμη μπουκάλας.

Όμως, ιδού, μία μυστήρια προσωπικότητα ποτέ δεν είναι απούσα από τα όργια. Η δυσοίωνη προσωπικότητα με το χθόνιο πρόσωπο φορούσε ένα μαύρο χιτώνα του Αρκαδικού στυλ και μεγάλους χρυσούς κρίκους που πάντοτε έλαμπαν στα αυτιά του. Τι μυστήριο τύλιγε αυτή την χθόνια προσωπικότητα; Ήταν αυτός ένα πνεύμα του φωτός που ήρθε από μακρινές σφαίρες;

Ήταν ίσως κάποιος λαμπρός κύριος της φωτιάς ή κάποιος αρχαίος κάτοικος από κάποια ιστορική εποχή που πέρασε;

Όχι, τίποτε από αυτά. Αυτός ο άντρας ήταν μόνο ένας αποτρόπαιος και τερατώδης καταπατητής του νόμου, ένας μαύρος μάγος.

Ο Βεελζεβούλ έμαθε ιδιαίτερα κόλπα από αυτόν τον μαύρο μάγο με σκοπό να κερδίζει στο βίτσιο του τζόγου. Η φιλία τους ανακατεύτηκε με ευχαριστίες και όργια. Έτσι, αυτή η αποτρόπαια προσωπικότητα εισήγαγε το θύμα του στο μαύρο μονοπάτι…

Τα ανθρώπινα όντα της Κρόνιας εποχής χρησιμοποιούσαν αστρικά σώματα και ήταν ψηλά στο ανάστημα. Εκείνη την εποχή, τα τωρινά μας ανθρώπινα σώματα ήταν απλά σπέρματα που είχαν την πιθανότητα να εξελιχθούν.

Οι τωρινοί ανθρώπινοι Εσώτεροι (Πνεύματα) ήταν απλοί παρθενικοί σπινθήρες που εμψύχωναν το ορυκτό βασίλειο. Αλλά, ο Βεελζεβούλ ήταν ένα ανθρώπινο ον εκείνης της εποχής διότι είχε ένα Είναι και γνώριζε ότι αυτό το Είναι βρισκόταν μέσα του.

Εάν ο Βεελζεβούλ ακολουθούσε την στενή και ευθεία οδό που οδηγεί στο φως, τότε θα γινόταν ένας κύριος του νου, ένας γιος της φωτιάς, όπως οι περισσότεροι από τους αγαπημένους του φίλους. Όμως, το ποτό, οι απολαύσεις, ο τζόγος και η μοιχεία με τα εξωτικά λουλούδια της θανατηφόρας και αποπλανητικής ομορφιάς υπνωτίζουν τον αδύναμο και τον παίρνουν μέσα στην άβυσσο.

Έτσι είναι πως ο Βεελζεβούλ έγινε στενός φίλος αυτής της δυσοίωνης προσωπικότητας, που με τα θαυματουργά κόλπα της τον οδηγούσε θριαμβευτικά στο βίτσιο του τζόγου.

Προς λύπη, μία μέρα ο Βεελζεβούλ τελικά προετοιμάστηκε με σκοπό να λάβει την πρώτη μύηση της μαύρης μαγείας μέσα σ’ έναν ναό του σκότους…ο δάσκαλός του του έδινε άρρητες υποσχέσεις. Του μιλούσε πολύ για την αγάπη και την δικαιοσύνη, συνεπώς το να αμφιβάλει για αυτόν ήταν αδύνατο, ειδικά όταν πάντοτε τον οδηγούσε θριαμβευτικά με τα θαυμάσια μυστικά του στο βίτσιο του τζόγου.

Παρομοίως, αυτές τις ημέρες και αυτή την εποχή, πως μπορούν οι μαθητές της σχολής των Σοδόμων να αμφιβάλλουν τον Αρχιστράτηγο της ιερού τους τάγματος, ή τις Ιερές Τελετές» τους; Αυτός που πρόκειται να πέσει δεν βλέπει το εμπόδιο.

Η τελετή της πρώτης μαύρης μύησης που ο μαθητής Βεελζεβούλ έλαβε στον ναό είναι η ίδια τελετή που οι μαθητές του A.M.O.R.C. τελούν σήμερα στην σχολή τους για να λάβουν τον πρώτο τους βαθμό. Έτσι, με τον ίδιο τρόπο ο μαθητής του πρώτου βαθμού από τα «Σόδομα» παραμένει σκλαβωμένος από τον Φύλακα του Κατωφλιού μετά την τελετή, όπως και ο Βεελζεβούλ παρέμεινε σκλαβωμένος από τον Φύλακα του Κατωφλιού. Έτσι ξεκίνησε την καριέρα του ως ένας δαίμονας…

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι κατά την διάρκεια των συνηθισμένων ωρών του ύπνου «VERITAS», ο Μαύρος Γκουρού, παίρνει τους μαθητές του πρώτου μαύρου βαθμού στο αστρικό σώμα, και τους υποβάλει σε μία πολύ περίεργη τελετή, που τώρα θα παρατηρήσουμε:

Ο μαθητής πηγαίνει σποραδικά γύρω από ένα τραπέζι μερικές φορές, το χτυπά, και έπειτα παίρνει έναν πλίνθο από τα χέρια του μυητή, που τελετουργικά προφέρει αυτά τα λόγια: «Εκατέρωθεν του διαβόλου, μην το ξεχνάς». Μετέπειτα, ο μαθητής θάβει τον πλίνθο κάτω από το έδαφος.

Αυτή η τελετή συμβολίζει ότι ο φτωχός μαθητής έθεσε τα θεμέλια για την μαύρη αδελφοσύνη του και ότι τώρα πρέπει να υπακούει στις εντολές της μαύρης αδελφότητας.

Έπειτα, συγκεκριμένες απόκρυφες επεμβάσεις γίνονται πάνω στα κύρια τσάκρας του κεφαλιού αυτού του αφελούς θύματος, με σκοπό να τον ελέγχουν για την υπηρεσία στην μαύρη αδελφότητα. Επίσης, ένας φακός με την μορφή ματιού τοποθετείται πάνω στον λαιμό του, με σκοπό να τον επηρεάζει πάνω στα σημαντικά κέντρα του υποσυνείδητού του. Όταν ο μαθητής ξυπνήσει στο κρεβάτι του, δεν θυμάται τίποτε από όσα συνέβησαν στο αστρικό επίπεδο.

Οι μαύροι μάγοι έχουν τον μυστικισμό τους, και πάντοτε πιστεύουν σταθερά ότι βαδίζουν στον καλό δρόμο. Κανείς μαύρος μάγος δεν πιστεύει ότι βαδίζει τον κακό δρόμο.

Ο δρόμος της μαύρης μαγείας είναι πλατύς, με βίτσια και απολαύσεις.

Η Μαριέλα, η μεγάλη θηλυκή μαύρη μάγισσα ήταν γεμάτη από μία γοητευτική και μοιραία ομορφιά. Με την γοητευτική φωνή της και το τρυφερό της πρόσωπο, ευκίνητα και ανάλαφρα γλιστρούσε πάνω στα μαλακά παχιά χαλιά των μεγάλων και υπέροχων διαμερισμάτων της παλιάς ευρωπαϊκής αριστοκρατίας. Η πλάνα φωνή της αντηχούσε στην συντροφιά σαν ένα ποίημα αγάπης, σαν ένα φιλί από τις σκιές, σαν μία άρρητη μουσική. Αυτή ήταν κάτι σαν το ρομάντζο μίας συμφωνίας του Μπετόβεν. Αυτή ήταν η Μαριέλα, η μεγάλη μαύρη μάγισσα, η λαμπρή κυρία όλων των ευρωπαϊκών αυλών.

Οι «εβδομήντα ψυχές του καζανιού», με τα γκρίζα μαλλιά τους, έμοιαζαν σαν τις μαργαρίτες του κήπου μέσα στα αρώματα, τα μετάξια και τα ψαλιδωτά σακάκια των βασιλικών παλατιών… Αυτές ήταν οι εβδομήντα ψυχές του καζανιού, ένας κήπος από λευκά λουλούδια που απέπνεαν την πνοή του θανάτου.

Η διαθήκη των εβδομήντα Ελενών ήταν μία διαθήκη σκοταδιού και θανάτου. Και τι γίνεται σχετικά με σένα Άντζελα; Αυτή η βασιλική ενδυμασία με την μακριά εσθήτα σε κάνει να μοιάζεις να προσμένεις για ένα μνηστήρα που ποτέ δεν φθάνει. Μοιάζεις σαν μία μυστήρια νύμφη ενός απολαυστικού γοητευτικού λαβύρινθου, μοιάζεις με μια αξέχαστη ομορφιά μέσα σε μια βελουδένια νύχτα στολισμένη με αστέρια.

Πόσες πολλές φορές σε είδα, ω Άντζελα, σαν μία μοιραία θεά ανάμεσα στους σαγηνευτικούς καθρέφτες της κομψής σάλας της μαγείας, όπου εσύ ήσουν μία βασίλισσα του κακού. Ποιο είναι το όνομα, ω παιδιά του κακού, αυτής της υπέροχης οικίας που μοιάζει με ένα ειδύλλιο;

Α! Είναι το Jahvesemo, η απολαυστική μοβ έπαυλη του μεταξιού. Η μοιραία αγάπη και η ομορφιά της αβύσσου του κακού, βασιλεύουν εκεί και κάθε παρθένα είναι ένα ποίημα, κάθε χαμόγελο ένα ειδύλλιο, και κάθε χορός ένα ρομάντζο μίας αξέχαστης αγάπης…Η κομψή και ντελικάτη μέση κάθε θανατηφόρας ομορφιάς είναι μία μπαγιαντέρα μέσα στην σιλουέτα ενός μυστήριου τοπίου.

Ο Αndramelek, ο εύπορος και πομπώδης μαύρος μάγος της Κίνας, λέει ότι το ανθρώπινο ον είναι ένας άγγελος, συνεπώς, δεν χρειάζεται να υποφέρει. Αυτός πάντοτε συμβουλεύει τους φίλους του να μπουν στην αριστοκρατία, να ντύνονται σαν πρίγκιπες και να συσσωρεύουν πολύ χρήμα.

Ο μαύρος Κ.Η., όταν μιλά για κοινωνικά θέματα, λέει ότι οι μαθητές του πρέπει να είναι θριαμβευτές, και ο μαθητής που δεν είναι θριαμβευτής δεν μπορεί να είναι μαθητής του.

Οι μαύροι μάγοι αγαπούν την μοιχεία και για να δικαιολογηθούν, λένε ότι έτσι είναι μία θεϊκή σχέση.

Οι μαύροι μάγοι γνωρίζουν καλά ότι οι ψυχές που απομακρύνονται από τον Εσώτερό τους τελικά αποσυντίθενται μέσα στην άβυσσο. Έτσι εξηγείται πως ένας ομιλητής των διδασκαλιών των αδελφών των σκοτεινών σπηλαίων λέει ότι η ψυχή είναι απλώς ένα ένδυμα και ότι πρέπει να αποσυντεθεί, διότι αυτοί ενδιαφέρονται μόνον για το «Πραγματικό τους Είναι» και λαχταρούν για την οικοδόμηση της κρυψώνας τους στο Απόλυτο. Αυτός είναι ο επικίνδυνος μυστικισμός της μαύρης μαγείας.

Κάθε νεόφυτος της απόκρυφης επιστήμης εύκολα πέφτει σε αυτή την φιλοσοφία αυτής της τρομερά θανατηφόρας και αποπλανητικής ομορφιάς…

Οι μαύροι μάγοι μισούν τον Χριστό…και τον θεωρούν ως μία διεφθαρμένη προσωπικότητα. Λένε ότι ο Κύριος Χριστός δεν ήταν ένας Μύστης, διότι κανείς Μύστης δεν επιτρέπει να τον σκοτώσουν…Με αυτή την φιλοσοφία του σκότους οι μαύροι μάγοι επιμελούνται το μυστικισμό τους, και γεμάτοι χαρά, πίνουν, συνευρίσκονται και διασκεδάζουν… Συντρέχουν στις μεγάλες γιορτές τους και τους απολαυστικούς χορούς στις κομψές αίθουσες ενώ διασκεδάζουν και γελούν στις αγκαλιές της μοιχείας…

Ο μαύρος δρόμος είναι εύκολος και ανοιχτός. Έτσι, ο Βεελζεβούλ, ο όμορφος και ευγενής τύπος της αρχαίας Αρκαδίας προσανατολίστηκε σ’ αυτόν τον εύκολο και ευτυχισμένο δρόμο…

«Είναι στενή η πύλη, και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στο φως, και λίγοι αυτοί που την βρίσκουν (το μονοπάτι που οδηγεί στο φως είναι γεμάτο με τριβόλια και αγκάθια). Πολλοί είναι οι καλεσμένοι, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί». (Ματθ. 7:13)

Συνεπώς, η πλειοψηφία των ψυχών της γήινης εξέλιξής μας είναι χαμένη. Το μαύρο μονοπάτι, γεμάτο με βίτσια και απολαύσεις, ήταν το ευκολότερο και το πιο προσβάσιμο για όλες τις ψυχές.

Η ανθρώπινη εξέλιξη απέτυχε! Μόνο μία χούφτα ψυχών θα ενωθούν με τον Εσώτερό τους και θα εισέλθουν στο αγγελικό βασίλειο.

Η πλειοψηφία των ανθρωπίνων ψυχών θα αποσυντεθεί μέσα στην άβυσσο μετά από πολλούς αιώνες, μέσα στα εξώτερα σκοτάδια και το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.

Ο Χριστός, ο θεϊκός Λυτρωτής του κόσμου, ήρθε για να δημοσιοποιήσει το Μυητικό μονοπάτι για όλη την ανθρωπότητα.

Όλη η Πορεία της Σταύρωσης του θεϊκού Ραβί της Γαλιλαίας είναι το μονοπάτι της μύησης που ο Μυούμενος πρέπει να βαδίσει μέχρι τον Γολγοθά της «Ύψιστης Μύησης».

Όταν φθάσει εκεί, η ψυχή ενώνεται με τον Εσώτερό της, αθανατοποιείται και φθάνει τις άρρητες ψυχές του Πληρώματος.

Ο λήθαργος αδιαπέραστων αιώνων βαραίνει πάνω στα μεγαλειώδη και ιερά μυστήρια. Ο Λόγος που γίνεται σάρκα βρίσκεται στον πυθμένα της ιερής μας κιβωτού, περιμένοντας την ύστατη στιγμή της ανάστασής μας.

Η άγια διδασκαλία του Σωτήρα του κόσμου λάμπει με το φωτεινό και σπερματικό Φίατ της πρώτης στιγμής, και η Ράβδος του Ααρών παραμένει, περιμένοντας τα βήματα του φιδιού.

Η αγία Γνωστική Εκκλησία είναι ο πιστός φύλακας της Πίστης Σοφίας, που είναι το βιβλίο όπου περιέχονται γραπτά όλες οι διδασκαλίες του θεϊκού Ραβί της Γαλιλαίας. Το πολύ παλιό και οδυνηρό μονοπάτι το οποίον όλοι οι Δάσκαλοι της ανθρωπότητας βάδισαν λάμπει έξοχα στα βάθη όλων των εποχών.









ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Η ΡΑΒΔΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ

Ο Βεελζεβούλ, κάθε φορά και πιο ανήσυχος για σοφία, πιστά και φιλότιμα εκτελούσε όλες τις εντολές που ο σκοτεινός καθοδηγητής του έδινε.

Αυτός γνώριζε την πορεία των σπερματικών ρευμάτων και αφύπνισε την Κουνταλίνη του αρνητικά μέσω των διαδικασιών της μοιχείας και της συγκέντρωσης, όπως διδάσκεται στην Νεκρομαντεία.

Το λυκόφως της κοσμικής νύχτας άπλωνε τα μυστηριώδη βελούδινα φτερά του πάνω στις βαθιές κοιλάδες και πάνω στα τεράστια και γιγαντιαία βουνά της αρχαίας Αρκαδίας.

Τα σωματώδη, χιλιετή δέντρα, το τελευταίο απαύγασμα αγνώστων γονέων, είχαν ήδη ρίξει τα φθινοπωρινά τους φύλλα όπως και πολλά χρονιά πριν, αλλά τώρα έμοιαζαν να ξεραίνονται οριστικά για να πέσουν στην αγκαλιά του θανάτου.

Τα τωρινά ανθρώπινα σώματα εκείνες τις εποχές έμοιαζαν με ανθρώπινα φαντάσματα και οι Εσώτεροι της παρούσης ανθρωπότητας μας είχαν ήδη λάβει την πιο λεπτοφυή ενδυμασία τους.

Τρομεροί σεισμοί ταρακούνησαν την Αρκαδία και παντού ήταν αισθητή η πνοή του θανάτου. Από τα πολυάριθμα πλήθη των ανθρωπίνων όντων, δύο τύποι πλασμάτων ήταν το αποτέλεσμα: Άγγελοι και δαίμονες.

Η αρχαία ομορφιά του Βεελζεβούλ, η όμορφη ευγένεια της Αρκαδίας, είχε εξαφανιστεί.

Το σώμα του καλύπτονταν με τρίχες και είχε την εμφάνιση γορίλα. Τα μάτια του είχαν το βλέμμα ενός εγκληματικού και αποτρόπαιου ταύρου. Το στόμα του έγινε γιγαντιαίο και η μουσούδα του έμοιαζε με ενός αιμοβόρου κτήνους με τα φρικιαστικά δόντια του.

Το κεφάλι του ήταν σκεπασμένο με μία τεράστια χαίτη, και τα παραμορφωμένα γιγαντιαία χέρια και πόδια του έδιναν το παρουσιαστικό ενός φρικτού, σωματώδους και αινιγματικού τέρατος. Αυτός ήταν ο Βεελζεβούλ, ο αινιγματικός και όμορφος ευγενής της αρχαίας Αρκαδίας…

Αυτή ήταν η κούπα της σοφίας από όπου ήθελε να πιει;

Για να φθάσει σε αυτή την φρικτή τερατώδη μορφή, έπρεπε να περάσει από όλες αυτές τις μυήσεις στον ναό. Αυτό ήταν το νέκταρ της επιστήμης ή του ποτού της σοφίας που λαχταρούσε;


Σοφία, θεϊκέ θησαυρέ,

Με καις με την φωτιά σου,

όταν θέλω να κλάψω, δεν το κάνω,

και όταν το κάνω, Εσύ με παρηγορείς.

Υπήρχε ένας γέρος ξυλοκόπος στην χώρα,

που δεν ήξερε να γράφει ή να διαβάζει.

Αγαπούσε μονάχα την κόψη του τσεκουριού του

όμως, ένιωθε μία λαχτάρα για την ζωή.

Πότιζε τα ρυάκια με τα δάκρυά του,

νιώθοντας αγάπη για την Σοφία.

Τα ωχρά μάγουλά του γελούσαν

όταν μεθούσε με αγάπη και ποίηση.

Σοφία, Σοφία, Σοφία,

πόσο με καις αναφωνούσε ο ανήσυχος γέρος

κάτω από τα ξανθά αστέρια.

Σοφία, ποτό των Θεών,

είναι ένα ποτό με δηλητήρια,

έτσι, κατά έναν σκληρό τρόπο το πνεύμα μου θα πει:

Τρομερό, ω Θεέ μου, είναι το βασανιστήριο της αναμονής.

Σοφία, για σένα υψώνω την κούπα μου,

μιάς και κουράστηκα να κλαίω.

Σοφία, για σένα ψάλλω αυτές τις στροφές μου

και περιμένω ανάμεσα στα ρόδα,

την αγάπη που πρέπει νάρθει.

Σοφία, θεϊκέ θησαυρέ,

με καις με την φωτιά Σου,

όταν θέλω να κλάψω, δεν το κάνω,

και όταν το κάνω, Εσύ με παρηγορείς.


Έτσι, αφυπνίστηκε η Κουνταλίνη κατά έναν αρνητικό τρόπο και μετέτρεψε τον Βεελζεβούλ σε μία σκοτεινή δύναμη της Φύσης.

Κατά την διάρκεια της παθιασμένης μοιχείας, οι μαύροι μάγοι εκμεταλλεύονται την στιγμή της εκσπερμάτωσης μέσω της νοητικής συγκέντρωσης. Αυτό γίνεται με σκοπό να αναγκάσουν την άνοδο των ζωτικών ορμονών, που αποσπώνται από τους σεξουαλικούς αδένες, προς το κεφάλι. Έπειτα, με τον νου τους, περνούν τις ορμόνες μέσα από την καρδιά, και τις στέλνουν προς το μεγάλο δάκτυλο του δεξιού ποδιού. Έτσι αφυπνίζουν την Κουνταλίνη τους αρνητικά και μετατρέπονται στο τέρας με τα επτά κεφάλια, στο οποίο αναφέρεται το Βιβλίο της Αποκάλυψης.

Υπάρχουν σχολές μαύρης γιόγκα στην Ινδία, που διδάσκουν στους μαθητές τους αυτή την σκοτεινή επιστήμη. Μπορούμε να συνοψίσουμε τις βαθιές επιστήμες του αποκρυφισμού σε μία μόνο σύνθεση: Το Φίδι. Εάν εκσπερματώνουμε (φθάνουμε στον οργασμό), τότε μετατρεπόμαστε σε διαβόλους, εάν δεν εκσπερματώσουμε, τότε μετατρεπόμαστε σε αγγέλους.

Εάν το φίδι ανέβει, τότε γινόμαστε Θεοί, αλλά, εάν κατέβει, τότε δημιουργείται η ουρά του Δαίμονα σε μας, και γινόμαστε δαίμονες.

Η ουρά του Δαίμονα (Kundabuffer) είναι μία επιμήκυνση του αστρικού αντίστοιχου του κόκκυγα και είναι το αποτέλεσμα της κίνησης του φιδιού, προς τα κάτω, προς την γη.

Η Κουνταλίνη είναι η Ράβδος των Πατριαρχών, η Ράβδος του Ααρών, η Ράβδος του Βράχμα και το σκήπτρο των Θεών.

Ο Γνωστικός Αλχημιστής αφυπνίζει την Κουνταλίνη ασκώντας σεξουαλική μαγεία. Έτσι, η Κουνταλίνη ανεβαίνει μέσω ενός αγωγού που βρίσκεται μέσα σε ένα κανάλι που ονομάζεται Σουσούμνα. Αυτό το πύρινο φίδι είναι χοντρό σε αυτούς που έχουν συσσωρεύσει πολύ χριστική ουσία (σπέρμα), αλλά, είναι λεπτό σε αυτούς που δεν έχουν αποθηκεύσει πολύ σεξουαλική ενέργεια.

Η θετική αφύπνιση της Κουνταλίνης συνοδεύεται από μία μεγάλη γιορτή μέσα στον ναό. Δημιουργείται ένας τρομερός πόνος στον κόκκυγα. Έπειτα, η φιδίσια φωτιά ανοίγει τον δρόμο της προς τα πάνω, προς το κεφάλι. Το πέρασμα από τον ένα κανόνα στον άλλο επιτελείται σύμφωνα με τις ηθικές αξίες του μαθητή. Αυτοί οι κανόνες είναι οι σπόνδυλοι της σπονδυλικής στήλης, και ονομάζονται επίσης πυραμίδες.

Οποιαδήποτε ανάξια πράξη φέρνει την Κουνταλίνη αυτού του μαθητή ένα ή δύο κανόνες κάτω, σύμφωνα με το μέγεθος του σφάλματος. Υπάρχουν 33 κανόνες που πρέπει να κατακτήσουμε με σκοπό να φθάσουμε την Ύψιστη Μύηση, που είναι, η ένωση με τον Εσώτερο.

Αυτοί οι 33 κανόνες ανήκουν στον 33ο βαθμό της Μασονίας. Επίσης σχετίζονται με τα 33 χρόνια της ζωής του Χριστού. Έτσι, ο 33ος βαθμός επιτυγχάνεται μόνο από τους Δασκάλους των Μεγαλυτέρων Μυστηρίων. Τα δύο τριάρια όταν ενώνονται δίνουν το σύμβολο της ένωσης της ύλης με το Πνεύμα, τον τέλειο κύκλο της αιωνιότητας, που το κέντρο του είναι παντού και η περιφέρεια πουθενά.

Η Ύψιστη Μύηση επιτελείται όταν η Κουνταλίνη έχει φθάσει στο κεφάλι, αλλά για να σηκωθεί θριαμβευτικά η Κουνταλίνη μέσω των 33 κανόνων, είναι απαραίτητο να ασκήσουμε με λεπτομέρεια όλες τις διδασκαλίες των αγίων ευαγγελίων. Για να φθάσουμε στην Ύψιστη Μύηση πρέπει να περάσουμε πρώτα από τις εννέα στοές, που σημαίνει, τις εννέα Μυήσεις των Μικροτέρων Μυστηρίων.

Όλες οι δυνάμεις του ανθρώπινου όντος αφυπνίζονται σύμφωνα με την άνοδο της φιδίσιας φωτιάς μέσω της σπονδυλικής στήλης, αφού ο κάθε κανόνας έχει το απόκρυφο όνομά του και σχετίζεται με συγκεκριμένες δυνάμεις. Ένας δάσκαλος των Μεγαλυτέρων Μυστηρίων είπε ότι πριν να φθάσει την Ύψιστη Μύηση, είχε την αδυναμία να υποπίπτει σε ένα συγκεκριμένο σφάλμα. Κατά συνέπεια η Κουνταλίνη του κατέβαινε 4 κανόνες, Έτσι, για να τους ξανακατακτήσει, έπρεπε να προσπαθήσει πάρα πολύ.

Οι δοκιμασίες της Μύησης είναι τρομερά απαιτητικές. Ο μαθητής πρέπει να ακολουθεί ένα τέλειο, άγιο και αγνό μονοπάτι. Έτσι, όταν φθάσει τον Εσώτερο, το ανθρώπινο ον μετατρέπεται σε έναν Δάσκαλο των Μεγαλυτέρων Μυστηρίων και σε έναν Θεουργό.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

ΚΑΤΗΓΟΡΩ

Μετά από μία περίοδο κοσμικής ανάπαυλας, πριν το ξεκίνημα της Ηλιακής Εποχής, η ζωή ανακεφαλαίωνε την Κρόνια εποχή. Έπειτα, άρχισε η Ηλιακή εποχή.

Η Γη έλαμπε έξοχη με τα άρρητα χρώματα του αστρικού φωτός, και η ύλη του σύμπαντος ήταν το ίδιο το αστρικό φως.

Τα φυσικά σώματα της τωρινής ανθρωπότητας εξελίχθηκαν λίγο ακόμη και έλαβαν το ζωτικό σώμα, που κατά το παρόν χρησιμοποιείται ως θεμέλιο για όλη την ανθρώπινη βιολογία.

Οι άγγελοι και οι δαίμονες της Κρόνιας εποχής ίπταντο στο περιβάλλον της Ηλιακής εποχής...

Εδώ, βλέπουμε διορατικά τον Βεελζεβούλ, τον πρίγκιπα των δαιμόνων, παραδομένο στα χειρότερα εγκλήματα, ένα ενεργό μέλος του μεγάλου ναού της μαύρης μαγείας.

Μαχόταν έντονα για να κάνει προσήλυτους τους ανθρώπους της Ηλιακής εποχής. Κατά συνέπεια, υπήρξαν πολλές ψυχές που κατέκτησε για τον σκοτεινό ναό του.

Ο Βεελζεβούλ κατέβηκε τα 13 σκαλιά της μαύρης μαγείας, επιτυγχάνοντας έτσι την 13η μαύρη μύηση, που τον μετέτρεψε σε πρίγκιπα των δαιμόνων. Γύρω από την μέση του φορούσε την μαύρη ζώνη με τους επτά κόμπους, που φοριέται από τους μύστες της μαύρης μαγείας.

Ήταν επιδέξιος στον νοητικό έλεγχο, και έλαβε τον χαμένο λόγο των μαύρων μάγων, που γράφεται Mathrem και που προφέρεται Mazrem. Τοποθέτησε πάνω στο κεφάλι του με την μακριά χαίτη την κουκούλα της μαύρης μαγείας, και κάλυψε τους φαρδείς τριχωτούς ώμους του με τον μαύρο μανδύα του πρίγκιπα των δαιμόνων. Πάνω στο μέτωπό του φαίνονταν τα κέρατα του διαβόλου (αυτά τα κέρατα είναι το σημάδι του κτήνους). Γνώριζε όλα τα συνθηματικά και μετατράπηκε σε ένα μεγάλο ιεράρχη της μαύρης αδελφότητας, σε έναν αριστερόχειρα μύστη.

Οι μαύροι μάγοι έχουν κάποια πολύ περίεργα συνθηματικά για να αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον: Arco είναι το συνθηματικό για αυτούς του εβδόμου βαθμού. Kheira είναι η λέξη για αυτούς του τρίτου βαθμού, που την προφέρουν Que-I-raa. Mathra είναι το συνθηματικό για αυτούς του τετάρτου βαθμού, που το προφέρουν Mazra, και που είναι η χαμένη λέξη για τους μαύρους μάγους. Mathra είναι το όνομα ενός ναού της μαύρης μαγείας. Αυτός ο ναός είναι τοποθετημένος σε κατάσταση Τζίνας πάνω από το βουνό Pico, στις Αζόρες νήσους.

Οι μαύροι μάγοι από τοn ναό του Μathra είναι οι κοκκινοσκούφηδες μάγοι, όπως είναι και οι Μπονς και οι Ντούγκπας από το Θιβέτ. Οι μαύρες τελετές της σημερινής εποχής προέρχονται από τον σκοτεινό Ατλάντιο ναό και όχι από την Αίγυπτο όπως εσφαλμένα υποστηρίζουν.

Εγώ, ο Aun Weor, ένας πολύ αρχαίος Ιεροφάντης των Αιγυπτιακών Μυστηρίων, κατηγορώ την μαύρη αδελφότητα εμπρός στους ενόρκους της δημόσιας συνείδησης για το έγκλημα της δολιότητος. Κατηγορώ αυτό το μαύρο ίδρυμα για το έγκλημα της απόδοσης σε εμάς, τους αρχαίους Αιγυπτίους, των τελετών της μαύρης μαγείας, που ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε στην Αίγυπτο.

Κατηγορώ την μαύρη αδελφότητα για το έγκλημα της βεβήλωσης, κατηγορώ την μαύρη αδελφότητα γιατί κάνει εμπόριο με τις ψυχές των ανθρώπων. Κατηγορώ την μαύρη αδελφότητα εμπρός στους ενόρκους της δημόσιας συνείδησης για την φρικτή πλάνη του να κάνουν τους αφελείς μαθητές τους να πιστεύουν ότι το ίδρυμά τους είναι λευκό.

Λαέ της Αμερικής, σηκωθείτε ως ένα άτομο με σκοπό μιά για πάντα να τελειώνετε με αυτές τις φωλιές διαφθοράς που οδηγούν εκατομμύρια ψυχές στην άβυσσο. Γενναίοι άνθρωποι, ηρωικοί άνθρωποι, η ώρα της μεγάλης επανάστασης έφθασε, και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων έφθασε, και εμείς όλα τα ανθρώπινα όντα, πρέπει να επανενωθούμε γύρω από το Θεϊκό Ραβί της Γαλιλαίας, που από την κορυφή του Γολγοθά αναφωνεί: «Κύριέ μου, Κύριέ μου, πόσο με εδόξασες!»

Οι μαύροι μάγοι του πέμπτου βαθμού θα φωνάζουν το συνθηματικό Αstro επί ματαίω, διότι αυτή η φωλιά της μαύρης μαγείας θα βυθιστεί στην άβυσσο, όπου κατοικούν το μεγάλο κτήνος και ο ψευδοπροφήτης. Τα φρικτά θύματα του έκτου βαθμού θα φωνάζουν «Zocas, Zocas, Zocas» επί ματαίω, διότι η άκρη του σπαθιού της κοσμικής δικαιοσύνης θα σφραγίσει τους λάρυγγές τους μέσα στα φρικτά σκοτάδια της απελπισίας, όπου μόνο τo κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών ακούγονται.

Και τι γίνεται με σας, μαύροι μυστικιστές του εβδόμου βαθμού, επί ματαίω θα καίτε το αλάτι των μαγισσών με αλκοόλη και θυμίαμα. Ο βρώμικος φύλακας του ναού σας θα είναι ανίκανος να σας σώσει από τα σκοτάδια και την απελπισία, διότι φθάνει η χιλιετία, και όλοι όσοι δεν είναι κοντά στο Χριστό θα εισέλθουν στην άβυσσο, ακόμη και αν φωνάζουν Mathrem, Mathrem, Mathrem σαν τους τρελούς.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΝΟΥΣ

Η ΗΛΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Ο Βεελζεβούλ, ο πρίγκιπας των δαιμόνων, μεγάλωνε τις στρατιές των λεγεώνων του με νέους προσήλυτους που καθημερινά στρατολογούσε από τα ανθρώπινα όντα της Ηλιακής εποχής. Κατά αυτόν τον τρόπο μετατράπηκε σε ένα ιεράρχη των λεγεώνων.

Το σύμπαν έλαμπε έξοχα, γεμάτο με άρρητη ομορφιά. Η ανθρωπότητα από την Ηλιακή Εποχή ήταν παρόμοια με όλες τις άλλες ανθρωπότητες άλλων εποχών. Ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα αυτής της εποχής, υπήρχε κάποιος που μάχονταν τρομερά με σκοπό να πετύχει την τελειότητα. Αυτός ο άνθρωπος αργότερα έγινε γνωστός ως Χριστός, ο Θεϊκός Ραβί της Γαλιλαίας, ο Ηλιακός Λόγος.

Υπήρχε ένας άλλος ναός της μαύρης μαγείας στην Ηλιακή εποχή στον οποίο πολλά ανθρώπινα όντα μυήθηκαν. Αυτοί αργότερα μετατράπηκαν σε δαίμονες. Ο Αstaroth μυήθηκε σ’ αυτόν τον μαύρο γιγαντιαίο ναό.

Όταν η κοσμική νύχτα της ηλιακής εποχής έφθασε μετά από εκατομμύρια χρόνια, οι τέσσερις Κύριοι της Φλόγας προίκισαν τους τωρινούς ανθρώπινους Εσώτερους (Πνεύματα) με μία Πνευματική Ψυχή ή βουδικό σώμα, που είναι το σώμα της διαίσθησης.

Το όχημα της διαίσθησης συνδέεται άμεσα με την καρδιά. Επομένως, η καρδιά είναι το κέντρο της διαίσθησης. Το τσάκρα της ή το λουλούδι λωτού περιστρέφεται και λάμπει με μία εξαίρετη ομορφιά. Υπάρχουν επτά ατομικά κέντρα σε αυτό το τσάκρα, που εξυπηρετούν ως όργανα για τις Επτά Μεγάλες Κοσμικές Ιεραρχίες ώστε να μπορούν να δρουν πάνω στοn θαυμάσιο οργανισμό μας.

Όπως ήδη έχουμε δηλώσει στο βιβλίο μας με τίτλο Ο Τέλειος Γάμος, ή Η Πόρτα Εισόδου στην Μύηση, η καρδιά του Ήλιου είναι δομημένη όπως και η καρδιά του ανθρώπινου οργανισμού μας. Όπως υπάρχουν Επτά Ιεράρχες στον Ήλιο που κατευθύνουν τις επτά κοσμικές ακτίνες, υπάρχουν επίσης επτά εγκέφαλοι στην καρδιά μας που ανήκουν στις Επτά Μεγάλες Κοσμικές Ιεραρχίες.

Ο ήλιος έχει ένα ατομικό κεντρικό πυρήνα, που ονομάζεται το Άτομο Νους, και είναι η διαμονή του Βράχμα μέσα μας. Αυτό το άτομο είναι το πρώτο ζωτικό κέντρο που λειτουργεί στο έμβρυο και επίσης και το τελευταίο που σταματά να ζει στον οργανισμό μας.

Αυτό το άτομο περιέχει τοn νου, την ζωή, την ενέργεια και την δύναμη της θέλησης του ανθρωπίνου όντος. Έχει μία οβάλ φωτεινή αύρα που ακτινοβολεί και λάμπει.

Στο τέλος της Ηλιακής εποχής, η ανθρωπότητά της κατέκτησε το Αγγελικό επίπεδο.

Αυτοί είναι οι Αρχάγγελοι της τωρινής εποχής. Ο πιο ύψιστος μυημένος ανάμεσά τους ήταν ο Χριστός. Όμως, δεν έφθασαν όλα τα ανθρώπινα όντα σ’ αυτό το επίπεδο, αφού η πλειοψηφία μετατράπηκε σε δαίμονες.

Ο Jahve είναι ο αντίθετος πόλος του Χριστού. Ο Jahve ήταν ο ύψιστος μαύρος μάγος και σκοτεινός Μύστης εκείνης της εποχής. Όταν έφθασε η Κοσμική Νύχτα, το σύμπαν έμοιαζε να βυθίζεται μέσα στο χάος. Όλη η Φύση εισήλθε σε ένα ευτυχισμένο όνειρο... Τα σπέρματα όλων των έμβιων όντων παραδόθηκαν στις αγκαλιές του ονείρου... Έτσι, οι άρπες των Ελοχίμ δονούνταν ευχάριστα μέσα στα άπειρα διαστήματα.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ

Το διανοητικό ζώο ζει στο κεφάλι του με επτά ανοίγματα. Ο εγκέφαλος είναι κατασκευασμένος για να επεξεργάζεται την σκέψη, όμως δεν είναι η σκέψη. Ο εγκέφαλος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα όργανο του νοητικού σώματος.

Το νοητικό σώμα είναι ένας υλικός οργανισμός, όμως δεν είναι ο φυσικός οργανισμός.

Το νοητικό σώμα έχει την υπερβιολογία του και την εσωτερική παθολογία του, που είναι τελείως άγνωστη στους σημερινούς επιστήμονες.

Το νοητικό σώμα περιβάλλεται από μία μεταξένια μεμβράνη, που το προστατεύει και το διατηρεί σε αρμονία με το νευρικό σύστημα του νωτιαίου μυελού. Αυτό το κάλυμμα είναι η Ασημένια Ασπίδα του νοητικού σώματος. Μία τέτοια ασπίδα είναι ολοκληρωτικά καλυμμένη από «τεμνόμενους κώνους». Αυτοί ονομάζονται «μετρητές» και είναι οι αισθήσεις του νοητικού σώματος.

Ένα από αυτά τα αισθητήρια κέντρα του νοητικού σώματος επιτρέπει σ’ αυτό να χειρίζεται τα ατομικά και συμπαντικά σπερματικά ρεύματα. Υπάρχουν επίσης στο νοητικό μας σώμα συγκεκριμένες αισθήσεις που μας επιτρέπουν να λαμβάνουμε την σοφία από απόμακρα άστρα. Το κατώτερο αντίστοιχο της Ασπίδας μας διαμορφώνει τις έλικες του εγκεφάλου.

Το νοητικό σώμα έχει έναν ατομικό πυρήνα που εξυπηρετεί ως βάση του. Αυτός ο πυρήνας είναι το Κύριο Άτομο του νου. Αυτό το Κύριο Άτομο περιέχει όλη την σοφία της Φύσης. Όποιος μάθει να επικοινωνεί με αυτό το Άτομο μέσω του διαλογισμού μπορεί να διδαχθεί και να καθοδηγηθεί πάνω στην κοσμική σοφία, αφού αυτό το Άτομο είναι σοφό.

Αυτό το Κύριο Άτομο εδρεύει στο σπερματικό μας σύστημα. Ασκώντας σεξουαλική μαγεία, αυτό το άτομο υψώνεται προς το κεφάλι μας και έπειτα μας φωτίζει στον κόσμο του νου.

Η Ασημένια Ασπίδα λάμπει σαν χρυσός όταν ασκούμε σεξουαλική μαγεία διότι εκατομμύρια μεταμορφωμένων ατόμων υψηλού βολτάζ την καλύπτουν και ολοκληρωτικά την μεταμορφώνουν. Έτσι, επέρχεται η αφύπνιση της συνείδησης και η αριστοκρατία της διάνοιας. Τότε, πράγματι μπορούμε να μιλάμε ότι έχουμε μία διανοητική ευρυμάθεια και μία μεταμορφωμένη ηθική.

Πως μπορούμε να μιλάμε για τον ανθρώπινο εξευγενισμό, για άμεσες πραγματώσεις και αποτελέσματα, χωρίς να κατέχουμε συνεκτική νοητική ευρυμάθεια;

Είναι μήπως γνωστές οι στενές υπαρκτές σχέσεις ανάμεσα στην σεξουαλικότητα και τον νου;

Η Ψυχανάλυση του Σίγκμουντ Φρόιντ πρέπει να μελετηθεί για να γνωρίσουμε τις πρώτες έννοιες της σεξουαλικότητας σε σχέση με τον νου.

Κάποιοι πιστεύουν ότι παίζοντας διάφορα αθλήματα, ιππεύοντας άλογα ή επιλέγοντας άλλες εντυπώσεις, μπορούν να κατέχουν αυτό που πομπωδώς ονομάζεται «οι τελευταίες αντιλήψεις», «νοητική ευρυμάθεια», «αριστοκρατία της διάνοιας» και πνευματική αναγέννηση.

Πως μπορεί ένα άτομο εκφυλισμένο από την νοσηρότητα του σαρκικού πάθους να μιλά ότι έχει μία μεθοδική ζωή και απόλυτη προσοχή;

Πως μπορεί κάποιος που δεν κατέχει το Κύριο Άτομο στον θρόνο του, να λέει ότι έχει μία νοητική διεύρυνση;

Πως μπορεί ένα ακόρεστα σεξουαλικά άτομο να λέει ότι έχει ένα δημιουργικό νου; Δεν γνωρίζουν ότι οι σκέψεις που δεν είναι εμποτισμένες από την Προσδιοριστική Ενέργεια της Φύσης (τη σεξουαλική ενέργεια) αποσυντίθενται; Αγνοούν ότι η Προσδιοριστική Ενέργεια είναι η σεξουαλική δύναμη;

Πως μπορεί ένα άτομο που ο αδένας της επίφυσης του είναι ατροφικός λόγω της μοιχείας να λέει ότι έχει σθένος, δύναμη της θέλησης και μπορεί να θριαμβεύει;

Συμβαίνει αυτό ίσως, επειδή δεν είναι γνωστή η στενή υπαρκτή σχέση ανάμεσα στον αδένα της επίφυσης και τους σεξουαλικούς αδένες, και ότι ο αδένας της επίφυσης είναι ο αγγελιοφόρος του κέντρου της σκέψης; Πως μπορεί ένα άτομο που ο εγκέφαλός του είναι αδυνατισμένος λόγω του βίτσιου της συνουσίας να μιλά για νοητική συγκέντρωση;

Πως μπορεί ένα άτομο που δεν έχει αντιμετωπίσει τον εαυτό του και που έχει απομακρυνθεί από τον Εσώτερό του εξαιτίας της μαύρης μαγείας να μιλά για προσωπική ικανοποίηση και για αυτοεπάρκεια; Πως μπορεί μία αδύναμη ψυχή να έχει αυτοεπάρκεια;

Δεν καταλαβαίνουν ότι οι ψυχές που είναι απομακρυσμένες από τον Εσώτερο είναι αδύναμες ψυχές; Ο νους διαχωρίζεται στον στερεό νου και στον αφηρημένο νου.

Ένα πράγμα είναι η κριτική μέσω της πρακτικής λογικής και άλλο είναι η κριτική της καθαρής λογικής. Οι εξαρτημένες αντιλήψεις που ανήκουν στην κρίση της πρακτικής λογικής βασίζονται πάνω στις εμπειρίες των εξωτερικών αισθήσεων. Όμως, οι εξαρτημένες αντιλήψεις που ανήκουν στην κριτική της καθαρής λογικής τρέφονται από ακριβείς ιδέες και την διαίσθηση.

Η φιλοσοφία του κ. Εμμανουήλ Καντ, του μεγάλου φιλόσοφου από το Koenisgsber, αγνοείται εντελώς.

Επομένως, τα συστήματα «ελέγχου» και της επιλογής των αισθήσεων επιδιώκουν μόνο να σκλαβώσουν τους μαθητές της κριτικής της πρακτικής λογικής και τους μαθητές του κατώτερου και στερεού νου. Αυτά τα συστήματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά καθαρή και γνήσια μαύρη μαγεία. Το επιθυμητό αποτέλεσμα αυτών των συστημάτων είναι να μετατρέψουν το μαθητή σε ένα σκλάβο των εξωτερικών αισθήσεων και σε έναν μαύρο μάγο.

Η Brahma-Vidya είναι ο νους του Εσώτερου. Ο νους του Εσώτερου είναι το αποτέλεσμα ή απόσταγμα όλων των εμπειριών που αποκτήθηκαν με το νοητικό σώμα.

Η Brahma-Vidya γίνεται το φωτεινό σώμα της νίκης, που αναφέρεται στο βιβλίο Η Ανατολή της Νεότητος.

Ένα πράγμα είναι ο νους ως νους και άλλο ο νους ώς ένα όργανο. Οι μεγάλες κοσμικές φωτίσεις είναι το αποτέλεσμα των μνημειωδών ενώσεων της Brahma-Vidya με το νοητικό σώμα. Έτσι, η ψυχή ενωμένη με τον Εσώτερό της βυθίζεται μέσα στην μεγάλη ψυχή του κόσμου, μέσα στην «υπερψυχή» του Έμμερσον, και γνωρίζει όλα τα μακροκοσμικά θαύματα. Όμως, για να γνωρίσουμε αυτά τα θαύματα, είναι απαραίτητο το άνοιγμα του ματιού του Dagma. Αυτό το μάτι είναι η διαίσθηση.

Αυτός που είναι διαισθητικός, είναι επειδή έχει ένα ειδικά δομημένο νοητικό σώμα. Ο πυρήνας από έναν τέτοιον νου είναι ένας κύκλος από ένα υπέροχο βιολετί χρώμα. Μέσα στο βιβλίο Azug, ο νους που είναι κατά αυτόν τον τρόπο οργανωμένος ονομάζεται Damiorfla.

Ένα Damiorfla άτομο δεν λυγίζει εμπρός στις δυνάμεις του διαβόλου, ούτε και είναι ένας σκλάβος της Μάγια (ψευδαίσθησης).

Όποιος θέλει να μελετήσει το βιβλίο της ανατολικής σοφίας με τίτλο Azug, πρέπει πρώτα από όλα να υποβληθεί σε μεγάλες και τρομερές Μυητικές δοκιμασίες. Έλαβα αυτό το βιβλίο από τα χέρια του αυθεντικού Δασκάλου της σοφίας Kout Humi.

Έτσι, το σύστημα των επιλεκτικών αισθήσεων και το κομμάτιασμα του νου με ελέγχους και περισσότερους νοητικούς ελέγχους κάθε μέρα, δεν καταφέρνει παρά να σκλαβώσει τον μαθητή στον ζωώδη νου του και στην όχι λιγότερο μοιρολατρική του διάνοια. Όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μαύρη μαγεία. Το μόνο πράγμα που επιτυγχάνεται με αυτές τις σκοτεινές διδασκαλίες είναι ο ολοκληρωτικός διαχωρισμός της Μονάδος και της προσωπικότητος. Οπότε, το άτομο καταλήγει καταφρονώντας την Μονάδα του και αποδίδοντας λατρεία στον Φύλακα του Κατωφλιού του, στο εσωτερικό του κτήνος.

Ένα πράγμα είναι η λογική και άλλο είναι η διαίσθηση. Η λογική τρέφεται με τις εξωτερικές αισθήσεις (μέσω των αισθήσεων αντιλαμβάνεται και έπειτα δημιουργεί τις εντυπώσεις). Έτσι, η λογική καταλήγει να είναι αρνητική και περιοριστική.

Το λογικό άτομο πιστεύει ότι μπορεί να κατακτήσει την αλήθεια μέσω της πάλης των αντιθέτων, αλλά αυτό διαχωρίζει μονάχα τον νου και τον καθιστά ανίκανο να κατανοήσει την αλήθεια.

Το διαισθησιακό άτομο γνωρίζει μόνο πως να ακούει την φωνή της σιγής. Έτσι, με τον γαλήνιο νου του, οι αιώνιες αλήθειες της ζωής αντικατοπτρίζονται με μία λαμπρή ομορφιά.

Το λογικό άτομο μετατρέπει τον νου του σε ένα πεδίο μάχης γεμάτο προκαταλήψεις, φόβους, άγχη, φανατισμό, θεωρίες και τα συμπεράσματά του είναι πάντοτε αυτά της αρεσκείας του. Όμως, μία τέτοια ταραγμένη λίμνη ποτέ δεν μπορεί να αντικατοπτρίσει τον ήλιο της αλήθειας.

Ο νους του διαισθητικού, γαλήνιος και σιωπηλός, κυλά πολύ μακριά από την μαύρη διαμάχη των αντιθέσεων και από την θύελλα της υπεροψίας.

Ο νους του λογικού είναι σαν ένα πλοίο που γνωρίζει μόνο πως να αλλάζει λιμάνια. Από αυτά τα λιμάνια που ονομάζονται σχολεία, θεωρίες, θρησκείες, πολιτικές παρατάξεις κλπ, δρα και αντιδρά σύμφωνα με τις ήδη υπάρχουσες αντιλήψεις. Ένας τέτοιος νους είναι ένας σκλάβος των στάσιμων ενεργειών της ζωής. Επομένως, καταλήγει μπερδεμένος και με πόνο.

Τα παιδιά της διαίσθησης, ως επαναστάτες, ως ψηλά ιπτάμενοι αετοί, ίπτανται προς τον ήλιο των μεγάλων άρρητων αληθειών, ελεύθερα από φόβο, ελεύθερα από την επιθυμία για συσσώρευση, ελεύθερα από παρατάξεις, θρησκείες, σχολές, κοινωνικές προκαταλήψεις, φανατισμό σημαιών, άγχη, θεωρίες, διανοητισμό, μίσος, ιδιοτέλεια κλπ.

Ο νους του διαισθητικού, γαλήνια και σιωπηλά, κυλά ως μία χαρισματική, κρυστάλλινη πηγή θαυμάσιας ομορφιάς μέσα στον μεγαλειώδη κεραυνό της σκέψης.

Το νοητικό σώμα του διαισθητικού είναι ένα θαυμάσιο όχημα του Εσώτερου. Ο νους ενός τέτοιου ατόμου δρα μόνο κάτω από την κατεύθυνση του Εσώτερου. Έτσι, από αυτήν την δράση ξεπηδά η ορθή σκέψη, το ορθό συναίσθημα και η ορθή πράξη.

Το ανθρώπινο ον που κινείται μέσα στον κόσμο μονάχα κάτω από την κατεύθυνση του Εσώτερού του είναι ένα ευτυχισμένο ανθρώπινο ον, διότι είναι απομακρυσμένο από τα πολλών ειδών μπερδέματα και συγκρούσεις.

Για να φθάσουμε τις άρρητες κορυφές της διαίσθησης, είναι αναγκαίο να ζούμε ολοκληρωτικά σύμφωνα με τις σοφές διδασκαλίες που μεταφέρθηκαν στην γη από τον Θεϊκό Ραβί της Γαλιλαίας. Επομένως, οι διδασκαλίες του Χριστού είναι οι διδασκαλίες που μας οδηγούν στις άρρητες κορυφές της διαίσθησης.

Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι το να κινούμαστε ακριβώς σε αυτόν τον φυσικό κόσμο, σύμφωνα με τις σοφές διδασκαλίες του Δασκάλου. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να κάνουμε τις διδασκαλίες του Χριστού να γίνουν σάρκα και οστά μας.

Ο Χριστός δεν ήρθε για να ιδρύσει θρησκείες. Ο Χριστός ήρθε με σκοπό να ενωθούμε με τον Εσώτερο (τον αιώνιο Πατέρα μας).

Όλες οι διδασκαλίες του Χριστού έχουν τον μεγάλο μουσικό ρυθμό από το επίπεδο των κυμάτων της ζωής, που είναι ο Βουδικός ή διαισθητικός κόσμος.

Το Μάντρα Aum Mani Padme Hum αναπτύσσει την διαίσθηση όταν εκφωνείται καθημερινά για δέκα λεπτά. Αυτό το Μάντρα εκφωνείται ως ακολούθως: Οοοοοομμμμμμμμ μμμμμμαααααα νννννιιιιιιιιιιι παντντντνμεεεεεε χουουμμμμμ». Αυτό είναι το μάντρα της διαίσθησης.

Οι ασκήσεις της διδασκαλίας του Χριστού αφυπνίζουν το τσάκρα της καρδιάς μας και θέτουν σε δραστηριότητα το Βουδικό ή Διαισθητικό σώμα, που μας οδηγεί στην σοφία και την αιώνια ευτυχία.

Η σεξουαλική μαγεία είναι ένα μέρος των διδασκαλιών του Χριστού που διδάχθηκε στους εβδομήντα μαθητές του κρυφά.

Ενώ ασκούμε τις χριστικές διδασκαλίες, το αιθερικό σώμα αναδιοργανώνεται και οι δύο ανώτεροι αιθέρες του αυξάνουν σε ένταση. Τότε, ένα συγκεκριμένο κέντρο που είναι σχηματισμένο στο κεφάλι μας κατεβαίνει στην καρδιά και οργανώνει ένα κέντρο για την διαίσθηση.

Ένα προστατευτικό δίκτυο σχηματίζεται γύρω από το αιθερικό σώμα όταν δεν σπαταλούμε την χριστική μας δύναμη. Έτσι είναι πως το σώμα παραμένει προστατευμένο από τα εξωτερικά ρεύματα. Το φυσικό σώμα γίνεται πιο λεπτό αλλά και πιο δυνατό, και ακόμη και το πρόσωπο μεταμορφώνεται και κερδίζει σε ομορφιά.

Οι διδασκαλίες του Ηλιακού Λόγου δρουν πάνω σε όλα τα εσωτερικά μας σώματα, μετατρέποντάς τα σε τέλεια όργανα του Εσώτερου. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να ζούμε αυτές τις διδασκαλίες στην πρακτική μας ζωή.

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι συγχέουν τον κοσμικό νου με την κοσμική συνείδηση. Ένα πράγμα είναι τα κύματα του νου, και άλλο πράγμα είναι τα κύματα της συνείδησης. Ο νους τρέφεται από την συνείδηση. Η κοσμική συνείδηση επανενώνει τα μη συναφή κύματα του νου.

Η τρίαινα συμβολίζει το τριπλό σετ δυνάμεων των μεταμορφωμένων ατόμων του νου.

Το νοητικό σώμα δεν είναι το «Εγώ». Το νοητικό σώμα είναι μόνο ένα όργανο του Εγώ. Έτσι, το να προσποιούμαστε ότι είμαστε σκλαβωμένοι από αυτό το υλικό όργανο είναι και το αποκορύφωμα του πείσματος.

Ο νους του διαισθητικού είναι ένα άρρητος κάλυκας γεμάτος με ομορφιά. Ο νους του διαισθητικού είναι το Άγιο Ποτήριο γεμάτο με το αίμα του Μάρτυρα του Γολγοθά.

Ο νους του διαισθητικού είναι το ιερό κύπελλο του Πληρώματος, το ιερό κύπελλο του Σαμάντι, το ποτό των Θεών. Είναι το Σόμα, που πίνεται από τους Κυρίους του Νου. Είναι το ποτό της αγάπης, το Βουδικό ποτό, που είναι το κρασί του φωτός μετατρεπόμενο μέσα στο πύρινο δοχείο της όμορφης Ελένης. Είναι το κύπελλο των αθάνατων Θεών!


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

Η ΣΕΛΗΝΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Η ανατολή της Σεληνιακής περιόδου ξεκίνησε με το πέρασμα της κοσμικής νύχτας της Ηλιακής περιόδου. Τότε το ηλιακό σύμπαν συμπυκνώθηκε σε μία αιθερική ύλη και η ζωή ανακεφαλαίωσε όλα τα στάδια των προηγούμενων κοσμικών περιόδων.

Το ξεκίνημα της αιθερικής Γης μας, που ονομάζεται Γη-Σελήνη (η Σεληνιακή περίοδος σ’ όλη την αφθονία της), συνέβη μετά από αυτές τις διαδικασίες της ανακεφαλαίωσης.

Τα ανθρώπινα όντα της Σεληνιακής εποχής ήταν κοντά στο ανάστημα, και τα σώματά τους ήταν από αιθερική ύλη. Κατασκεύαζαν τα σπίτια τους υπογείως, αν και τοποθετούσαν σκεπές σ’ αυτά που ήταν όμοιες με αυτές που τοποθετούμε εμείς στα τωρινά σπίτια μας. Αυτοί συναλλάσσονταν, εργάζονταν και διασκέδαζαν με τον ίδιο τρόπο που κάνουμε κι εμείς. Οι αστικοί πληθυσμοί ήταν μικροί και συνδεόταν όπως και οι δικές μας πόλεις, με λεωφόρους και δρόμους.

Είχαν επίσης αυτοκίνητα παρόμοια με τα δικά μας αυτοκίνητα. Τα βουνά τους ήταν διάφανα σαν το κρύσταλλο, με ένα όμορφο σκούρο μπλε χρώμα, που μοιάζει με το μπλε χρώμα των βουνών όταν τα βλέπουμε από μακριά (που είναι ο αιθέρας). Όλη η αρχαία Γη μας είχε αυτό το όμορφο χρώμα.

Τα ηφαίστεια ήταν σε συνεχή δραστηριότητα, και υπήρχε περισσότερο νερό απ’ ότι στην τωρινή εποχή μας. Τεράστιες λίμνες και βαθιές θάλασσες υπήρχαν παντού…

Στην Σεληνιακή περίοδο, βλέπουμε τον Βεελζεβούλ να ζει σε ένα τεράστιο σπίτι που ήταν κατασκευασμένο υπογείως. Εδώ, μέσα σε ένα μεγάλο δωμάτιο, δίδασκε τους μαθητές του. Φορούσε ένα μαύρο χιτώνιο με κόκκινες ρίγες, ένα τουρμπάνι και μία κάπα ιδίου χρώματος. Ήταν ένας μαύρος μάγος που είχε ένα ψηλό και ρωμαλέο σώμα. Όλοι οι τσέλας του (μαθητές) τον εκτιμούσαν βαθέως.

Ο Βεελζεβούλ είχε δύο βιβλία: Ένα από το οποίο διάβαζε στους μαθητές του για να τους διδάσκει, και το άλλο που μελετούσε αυτός κρυφά. Υπήρχαν πολλοί προσήλυτοι ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα της Σεληνιακής περιόδου που απέκτησε για την μαύρη μαγεία.

Η χλωρίδα και η πανίδα εκείνης της εποχής ήταν διαφορετική από την δική μας. Εδώ, διορατικά βλέπουμε φυτά-ορυκτά, που σημαίνει, ημι-φυτά, ημι-ορυκτά, ημι-ζωώδη φυτά κλπ. Με άλλα λόγια, τα τρία βασίλεια της Φύσης δεν είχαν καθοριστεί τελείως όπως στην παρούσα εποχή, αφού εκείνη την εποχή το ένα βασίλειο ενωνόταν με το άλλο.

Τα δέντρα είχαν την αξιοσημείωτη τάση τα κλαδιά και τα φύλλα τους να σχηματίζουν κοίλο σχήμα, που τα έκανε να μοιάζουν με γιγαντιαίες ομπρέλες. Ανάμεσα σε όλα τα υπαρκτά πράγματα, αυτή η αξιοσημείωτη τάση του να κλίνουν προς τα κάτω ήταν η ζωντανή γραφή της Φύσης που φαινόταν παντού. Αυτή η πορεία προς τα κάτω έδειχνε την συμπύκνωση προς την παρούσα φυσική Γη μας. Η Φύση είναι μία ζωντανή γραφή παντού, επομένως, τα σχέδιά της γράφονταν βασιζόμενα πάνω σ’ αυτήν την ζωντανή γραφή.

Από την άλλη μεριά, βλέπουμε στην παρούσα εποχή μας, σ’ τον 20ο αιώνα, μία αξιοσημείωτη τάση των ανθρώπινων όντων να κατασκευάζουν πολύ ψηλά κτίρια, και να φτιάχνουν αεροπλάνα όλο και πιο γρήγορα κλπ.

Τα κλαδιά των δέντρων μας δεν θέλουν να κλίνουν προς τα κάτω, αντιθέτως θέλουν να υψώνονται προς τον ήλιο. Αυτό γίνεται επειδή η γη μας έφθασε ήδη στο μέγιστο της υλικής συμπύκνωσής της, και τώρα λαχταρά να υψωθεί εκ νέου, να αιθεριοποιηθεί ξανά…

Πράγματι, ο αιθέρας κατακλύζει τον αέρα και αιθεριοποιεί την γη όλο και περισσότερο.

Έτσι, κατά το τέλος της μεγάλης Ρίζας Αρίας Φυλής, ο αιθέρας θα είναι ολοκληρωτικά ορατός στον αέρα. Τότε, όλα τα πλάσματα που ζουν στον αιθέρα θα μοιράζονται όλες τις δραστηριότητες τους με το ανθρώπινο ον.

Κατά την διάρκεια της Σεληνιακής περιόδου, τα φυσικά σώματα της τωρινής μας ανθρωπότητας έφθασαν σε έναν υψηλό βαθμό τελειότητος. Αποκτήσαμε το αστρικό σώμα κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου.

Εμείς, τα ανθρώπινα όντα της παρούσας εποχής ήμασταν τα ζώα της Σεληνιακής περιόδου. Οι άγγελοι και οι δαίμονες των αρχαίων καιρών ίπταντο στην αιθερική ατμόσφαιρα της Γης-Σελήνης μας. Αυτοί ήταν ορατοί και απτοί για ολόκληρη εκείνη την ανθρωπότητα.

Εκείνα τα ανθρώπινα όντα αντιλαμβανόταν τους Αρχαγγέλους ή Πλάσματα της Φωτιάς πίσω από την εκρηγνυόμενη φωτιά των ηφαιστείων, και τους Κύριους της Δημιουργίας πίσω από όλες τις υπαρκτές μορφές.

Τα Παιδιά της Ζωής ρύθμιζαν τις ζωτικές λειτουργίες κάθε υπαρκτού πράγματος, και τα στοιχειώδη πλάσματα των πέντε στοιχείων της Φύσης συνυπήρχαν με τους ανθρώπους.

Οι Κύριοι της Σοφίας ήταν αυτοί που μας προίκισαν με το αστρικό σώμα. Οι Κύριοι της Προσωπικότητας ήταν αυτοί που μας προίκισαν με την προσωπικότητα, που στην παρούσα εποχή την κοιτούν με τόση απέχθεια οι Θεοσοφιστές.

Οι Εσώτεροι (Μονάδες-Πνεύματα) της τωρινής ανθρωπότητας απέκτησαν το σώμα του Ανθρωπίνου Πνεύματος, που ονομάζεται το σώμα της Δύναμης της Θέλησης, που ο Κρισναμούρτι απεχθάνεται τόσο πολύ.

Η Δύναμη της Θέλησης είναι η δύναμη με την οποία μπορούμε να κυριαρχήσουμε τα πάθη μας με σκοπό να μετατραπούμε σε Θεούς.

Όταν τελείται ο νόμος του Γνωστικού Αλχημιστή (Η είσοδος του αρσενικού μέλους στον θηλυκό κόλπο και η απόσυρση αυτού χωρίς να γίνει εκσπερμάτωση) τότε, η φωτιά του πάθους μετατρέπεται σε αστρικό φως. Έτσι είναι πως το αστρικό σώμα ενδυναμώνεται και γεμίζει με υπέροχο φως.

Επομένως, όλοι οι υπέροχοι καρποί αυτού του θαυμάσιου αστρικού οργανισμού βυθίζονται μέσα στο σώμα της Δύναμης της Θέλησης, και το ομορφαίνουν.

Η φωτιά της αγνότητας είναι η φωτιά του Αγίου Πνεύματος, και το σώμα του Αγίου

Πνεύματος είναι το σώμα της Δύναμης της Θέλησης, που ονομάζεται επίσης Αφηρημένος Νους και Αιτιατό Σώμα.

Πράγματι, το σώμα του Αφηρημένου Νου μετατρέπεται στην Φωτιά της Πεντηκοστής όταν πληρούται με φωτιά μέσω της σεξουαλικής μαγείας. Αυτό λέει άρρητα πράγματα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου μέσα στον άλαλο άνθρωπο που είναι μεθυσμένος με το Άγιο Πνεύμα. Είναι αυτό που δηλώνει η Άγια Γνωστική Βίβλος:

Όταν έφθασε η ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί συγκεντρωμένοι μειοψηφία στο ίδιο μέρος. Ξαφνικά ήρθε από τον ουρανό μια βουή σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος, και γέμισε όλο το σπίτι όπου έμεναν. Επίσης τους παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που μοιράστηκαν και κάθισαν από μία στον καθένα απ’ αυτούς. Όλοι τότε πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που έδινε το Πνεύμα.(Οι Πράξεις των Αποστόλων, 2:1-6).

Ο Ιεχωβά, το Άγιο Πνεύμα, φυλάττει το σώμα του Αγίου Πνεύματος για μας. Ο Ιεχωβά ήταν ο ανώτερος Μύστης από την Σεληνιακή εποχή.

Η ανθρωπότητα χωρίστηκε σε αγγέλους και Λούσιφερ όταν έληξε αυτή η μεγάλη περίοδος, αφού πολλοί είναι οι καλεσμένοι και λίγοι οι εκλεκτοί.

Ο Max Heindel και ο Rudolf Steiner βεβαιώνουν στα βιβλία τους ότι όλη η ανθρωπότητα θα σωθεί. Αυτό βέβαια οφείλεται στην άγνοια αυτών των συγγραφέων. Τα εδάφια 23-28 του 13ου κεφαλαίου του Λουκά αναφέρουν:

«Κάποιος τον ρώτησε: Κύριε, είναι λίγοι αυτοί που θα σωθούν; Εκείνος τους απάντησε: «Εσείς αγωνιστείτε να μπείτε από την στενή πύλη, γιατί σας βεβαιώνω πως πολλοί θα θελήσουν να μπουν και δε θα μπορέσουν. Όταν έρθει η ώρα, θα σηκωθεί ο οικοδεσπότης και θα μανταλώσει την πόρτα. Κι εσείς θα σταθείτε απ’ έξω και θα αρχίσετε να χτυπάτε λέγοντας «Κύριε, άνοιξέ μας». Τότε εκείνος θα σας απαντήσει: «δε σας ξέρω από που είστε». Τότε θα αρχίσετε να λέτε: «εμείς φάγαμε και ήπιαμε μαζί σου, και μας δίδαξες στις πλατείες μας». Κι εκείνος θα σας πει: «σας λέω, δεν σας ξέρω από που είστε. Φύγετε από κοντά μου όλοι εσείς οι εργάτες του κακού». Εκεί θα κλαίτε και θα τρίζετε τα δόντια σας, όταν θα δείτε τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και όλους τους προφήτες στην βασιλεία του Θεού, κι εσάς να σας πετάνε έξω».

Όταν η κοσμική νύχτα της Σεληνιακής περιόδου έφθασε, ο Ιεχωβά και οι άγγελοί του, ο Λούσιφερ και οι δαίμονές του, αποτραβήχτηκαν από το κοσμικό σενάριο. Έτσι, όλη η Φύση εισήλθε σε μία βαθιά ανάπαυλα.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

Η ΓΗΪΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Όταν η κοσμική νύχτα της Σεληνιακής περιόδου πέρασε, τότε το σύμπαν συμπυκνώθηκε σε ένα νεφέλωμα, που αναφέρεται από τον Laplace. Αυτό ήταν το ξεκίνημα της φυσικοχημικής εποχής στην οποία ζούμε σήμερα.

Η Φύση ανακεφαλαίωσε όλες τις προηγούμενες περιόδους, που αλληγορικά περιγράφονται στην Γένεση:

Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και την γη. Η γη όμως ήταν έρημη και ασχημάτιστη. Ήταν σκοτάδι πάνω από την άβυσσο. Και πάνω στα νερά έπνεε Πνεύμα Θεού. (Γένεσις 1:1-2)

Αυτές ήταν οι στιγμές του νεφελώματος του Laplace, κατά την διάρκεια του οποίου η γη ανακεφαλαίωνε την Κρόνια εποχή.

Τότε είπε ο Θεός: Να γίνει φως, κι εγένετω φως. Ο Θεός είδε ότι το φως ήταν καλό και το χώρισε από το σκοτάδι. (Γένεσις 1:3-4)

Τότε, τα μόρια του σκοτεινού θερμού νεφελώματος τρίφτηκαν κάτω από την πανίσχυρη ώθηση του απολεσθέντος λόγου του Δημιουργού, και το νεφέλωμα πυρακτώθηκε και φωτίστηκε.

Αυτή ήταν η Υπερβόρεια εποχή κατά την διάρκεια της οποίας τα ηλιακά άτομα από την Ηλιακή εποχή δραστηριοποιήθηκαν. Η Γη μας ήταν μία πύρινη σφαίρα γεμάτη με την σοφία της φωτιάς, και γεμάτη με φως που το παρήγαγε αυτή η φωτιά. Έτσι, οι Αρχάγγελοι (που ήταν τα ανθρώπινα όντα της Ηλιακής εποχής) ήταν αυτοί που ζούσαν σε αυτήν την πύρινη σφαίρα. Αυτοί εκφράζόνταν με όλη την αφθονία της σοφίας τους.

Μετά είπε ο Θεός: Στερέωμα να γίνει στα νερά ανάμεσα, για να χωρίζει νερά από νερά. Έτσι κι έγινε, δημιούργησε ο Θεός το στερέωμα και χώρισε τα νερά που ήταν κάτω από αυτό, και εκείνα πάνω από αυτό. Κι ονόμασε ο Θεός το στερέωμα ουρανό. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί, δεύτερη ημέρα.(Γένεσις 1:5-8)

Εδώ η Βίβλος συνεχίζει να κάνει αναφορά για την ανακεφαλαίωση της Ηλιακής περιόδου. Ομίχλη δημιουργούνταν από την επαφή αυτής της πύρινης σφαίρας με τις περιβάλλουσες διαπλανητικές περιοχές, που ήταν κρύες. Τεράστια σύννεφα συμπυκνώνονταν και έπεφταν πίσω στην πηγή της θερμότητος με την μορφή βροχής, και τεράστιες θάλασσες και πηγές που σχηματίστηκαν έβραζαν ακατάπαυστα πάνω στην πύρινη σφαίρα. Έτσι, τα σύννεφα διαχώρισαν τα ύδατα του ουρανού από τα ύδατα της πύρινης σφαίρας:

«Τότε είπε ο Θεός: Να συνταχθούν σε έναν τόπο τα νερά που είναι κάτω από τον ουρανό, και να φανεί η στεριά. Έτσι κι έγινε. Τα νερά που ήταν κάτω από τον ουρανό συνάχθηκαν στον τόπο τους, και φάνηκε η στεριά. Κι ονόμασε ο Θεός γη την στεριά, και το σύναγμα των υδάτων το είπε θάλασσες. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό».

Ο ακατάπαυστος βρασμός των υδάτινων πηγών που περιέβαλλαν τον θερμό πυρήνα προκάλεσε τελικά την επίστρωση και η ξηρά γη εμφανίστηκε στην επιφάνεια της πύρινης σφαίρας. Έτσι, πραγματώθηκε ο λόγος του Δημιουργού όταν Αυτός είπε: «και η ξηρά εμφανίστηκε... και ο Θεός ονόμασε την ξηρά Γη». Έτσι είναι πως σχηματίστηκε ο πρώτος γήινος φλοιός που ονομάστηκε Λεμουριά.

Κατά την διάρκεια της Λεμούριας εποχής, η Γη ανακεφαλαίωσε την Σεληνιακή περίοδο διότι υπάρχει ο ακόλουθος νόμος στην ζωή: Πριν να δημιουργηθούν νέες εκδηλώσεις, η Φύση πρέπει να ανακεφαλαιώσει όλες τις προγενέστερες εκδηλώσεις της.

Επομένως, όποιος θέλει να γνωρίζει αντικειμενικά όλες τις εξελικτικές διαδικασίες της ανθρωπότητος πρέπει να παρατηρήσει το έμβρυο από την στιγμή της σύλληψής του.

Μέσα στην μητρική κοιλιά, το ανθρώπινο έμβρυο ανακεφαλαιώνει όλη την μεταμόρφωση του ανθρωπίνου σώματος από την αρχή της αρχαίας δημιουργίας του.

Το ανθρώπινο σώμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πουκάμισο του πύρινου φιδιού μας. Έτσι, το ηλιακό σύμπαν είναι μόνο το πουκάμισο του φιδιού του Ηλιακού Λόγου αυτού του Ηλιακού Συστήματος.

Όταν το φίδι εγκαταλείπει το πουκάμισό του, το πουκάμισο αποσυντίθεται. Το πύρινο φίδι είναι η Κουνταλίνη, που αναφέρεται στο κεφάλαιο με τίτλο Η Ράβδος των Πατριαρχών.


ΤΟ ΟΡΟΣ JURATENA

Yπάρχει στην Κολομβία ένα ψηλό βουνό που ονομάζεται Juratena. Aυτό το βουνό βρίσκεται στην περιοχή Vasquez, της πολιτείας της Βocaya. Βρίσκεται στην ακτή ενός πλατύ και βαθύ ποταμού που ονομάζεται Μinero.

Οι χωρικοί λένε ότι το βουνό είναι στοιχειωμένο. Λένε τις πιο αρχαίες παραδόσεις γι’ αυτό. Λένε ότι όταν πρόκειται να βρέξει νιώθουν το θόρυβο τεράστιων βράχων σαν να κατρακυλάνε προς την άβυσσο, και όταν θέλουν να βρέξει, είναι αρκετό να φωτίσουν το βουνό με μία φωτιά, και έχουν άφθονη βροχή.

Αυτοί οι χωρικοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τα σχόλια των επιστημόνων όσον αφορά αυτά τα θέματα. Όπως είπε και ο Γκαίτε: «Κάθε θεωρία είναι γκρίζα και μόνο το δέντρο που κάνει τους χρυσούς καρπούς της ζωής είναι πράσινο».

Αυτοί οι χωρικοί αφηγούνται ότι η κορυφή αυτού του βουνού είναι προσπελάσιμη μέσω κάποιων ψηλών βραχωδών σκαλιών που σκαλίστηκαν από πολύ αρχαία χέρια. Ένας από τους χωρικούς διηγήθηκε στον συγγραφέα του παρόντος βιβλίου πως σταμάτησε την πορεία του από μία βροχή βράχων που ρίχτηκαν από αόρατα χέρια όταν πλησίασε κοντά σ’ αυτά τα χιλιετή ψηλά σκαλιά. Κόντεψε να χαθεί κάτω από το κυλιόμενο βάρος ενός γιγαντιαίου βράχου που παραλίγο να τον συνθλίψει.

Ένας άλλος χωρικός εξερεύνησε την βάση του βουνού ακολουθώντας την πορεία του πλατύ και βαθύ ποταμού. Αυτός βρέθηκε πάνω σε κάτι τεράστιους γρανιτένιους βράχους που βρέχονταν από τα ορμητικά νερά του ποταμού, και τότε βρήκε ένα γιγαντιαίο ναό σκαλισμένο στον ζωντανό βράχο. Αυτός ο χωρικός προσπάθησε να μπει στον ναό από την κεντρική πόρτα (ο γιγαντιαίος ναός είχε τρεις πόρτες), αλλά βρέθηκε περιτριγυρισμένος από πολλά φιδοπουκάμισα. Κατά συνέπεια, απομακρύνθηκε τρομοκρατημένος. Αργότερα, επέστρεψε σ’ αυτό το μέρος για να δει το ναό, αλλά δεν βρήκε τίποτα. Αυτός ο ναός εξαφανίστηκε, σαν να τον είχαν καταπιεί αυτά τα γιγαντιαία βράχια.

Εγώ, ο Samael Aun Weor, επισκέφθηκα αυτό το ναό με το αστρικό μου σώμα. Οι Δάσκαλοι που έμεναν σ’ αυτόν με καλωσόρισαν με ανοιχτές τις αγκαλιές τους. Με οδήγησαν στο εσωτερικό του μοναστηριού που φωτιζόταν με επτά κηροπήγια από συμπαγή χρυσό, όμοια με τα επτά χρυσά κηροπήγια του ναού του Σολομώντος. Έπειτα έλαβα από αυτούς μυστικές διδασκαλίες.

Οι Θεοσοφιστές πιστεύουν ότι δάσκαλοι υπάρχουν μόνο στο Θιβέτ, και κάποιοι από αυτούς θάθελαν να ταξιδέψουν εκεί για να ακολουθήσουν την Μαθητεία. Όμως, τα μοναστήρια της Λευκής Αδελφότητος είναι διάσπαρτα σε όλον τον κόσμο.

Στην Ανατολή οι Μαχάτμας αποκαλούνται Nagas, που σημαίνει φίδια. Γι’ αυτό και όλοι οι φρουροί των ιερών κρυπτών των ναών των μυστηρίων έχουν την μορφή γιγαντιαίων φιδιών, και επιτρέπουν μόνο στους Μυημένους να εισέλθουν.

Το δηλητήριο του φιδιού σκοτώνει, όμως, μπορούμε να φθάσουμε την Ύψιστη Μύηση με αυτό το δηλητήριο, που είναι ένα πολύτιμο αρκάνο. Άκουσέ με Μυημένε Αναγνώστη, «το σφύριγμα του φιδιού είναι το θεμέλιο της ζωής». Αυτή η δήλωση δεν είναι για όλους τους αναγνώστες, συνεπώς, «Αυτός που έχει αυτιά, ας ακούσει».

Οι κάτοικοι της tierra llana, της Πολιτείας της Zulia, στην Βενεζουέλα, κάνουν τα φίδια να απομακρύνονται όταν προφέρουν τα ακόλουθα μάντρας:

ΟοοοοοοοοοοοοοΣςςςςςςςςςςςςςςςςςςΙιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι

ΟοοοοοοοοοοοοΣςςςςςςςςςςςςςςςςςΟοοοοοοοοοοοΑααααααααααα

ΑαααααααααααααΣςςςςςςςςςςςςςςςςςΙιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι

Τα φωνήεντα αυτού του μάντρας είναι Ι.Α.Ο. που συνδυάζονται με το τρομερό γράμμα Σ. Εδώ υπάρχει σοφία. Αυτός που έχει κατανόηση, ας καταλάβει.

Ακόμη και αν οι καθηγητές της γραμματικής γλώσσας δεν το λένε, το γράμμα Σ είναι επίσης ένα φωνήεν.

Πρέπει να προφέρουμε τα τρία φωνήεντα Ι.Α.Ο. μαζί με την ιέρεια σύζυγο, ενώ είμαστε ενωμένοι κατά την διάρκεια της σεξουαλικής μαγείας, διότι Ι.Α.Ο. είναι το όνομα του φιδιού μας…

Για να διαλευκάνουμε αυτό το κεφάλαιο, θα πούμε: η Πολική εποχή αντιστοιχεί στην Ερμητική Διάνοια του φιδιού του Λόγου (τη θερμότητα).

Η Υπερβόρεια εποχή αντιστοιχεί στα ηλιακά άτομα του φιδιού (φωτιά).

Η Λεμούρια εποχή αντιστοιχεί στα σεληνιακά άτομα του φιδιού του Λόγου (η υγρασία).

Η Κουνταλίνη μας επίσης σχηματίζεται από ηλιακά και σεληνιακά άτομα και από μία σύνθεση από πάνσοφα άτομα. Ως εκ τούτου, η σοφία των επτά αιωνιοτήτων ολοκληρώνεται μέσα στο φίδι.

Η γυναίκα είναι η Εστιάς του ναού, έτσι, η φωτιά του ναού ανάβεται από την Εστιάδα..

Στους αρχαίους καιρούς, η φωτιά φυλασσόταν και άναβε από τις Εστιάδες. Αυτό συμβολίζει ότι μόνο η γυναίκα έχει την μοναδική ικανότητα να ανάψει την φωτιά της Κουνταλίνης του άντρα της, που είναι η φωτιά του σώματός μας ή του ναού μας. Ο ναός του υψίστου Θεού είναι το σώμα μας και η φωτιά του ναού μας είναι η Κουνταλίνη, που η εστιάς σύζυγός μας ανάβει μέσω της σεξουαλικής επαφής, ή σεξουαλικής μαγείας, όπως διδάχθηκε στο βιβλίο Ο Τέλειος Γάμος ή Η Πόρτα Εισόδου στην Μύηση, όπως επίσης και στο παρόν βιβλίο.

Στην παρούσα εποχή η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχασε εντελώς την παράδοση. Γι’ αυτό βλέπουμε πως σ’ αυτή την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία η φωτιά του ναού ανάβει από ακόλουθους αγόρια, μία πράξη που δεν είναι μόνο παράλογη, αλλά επιπλέον, μία πολύ σοβαρή ιεροσυλία και μία προσβολή προς την ίδια την ζωή.

Συνεχίζοντας, θα πούμε ότι οι προηγούμενες κοσμικές περίοδοι υπάρχουν μέσα στα σπερματικά μας άτομα και είναι αρκετά απλό να μάθουμε την τεχνική του εσωτερικού διαλογισμού με σκοπό να εισέλθουμε στις επικράτειές τους.

Η πόρτα εισόδου σε αυτούς τους πανίσχυρους ατομικούς πολιτισμούς βρίσκεται στα σεξουαλικά μας όργανα.

Οι πραλάγιας και οι μαχαβαντάρας συμβαίνουν πάντα μέσα σε ένα αιώνιο τώρα. Παρελθόν και μέλλον ενώνονται μέσα σε ένα αιώνιο τώρα.

Ο χρόνος δεν υπάρχει! Είναι ο νους του ανθρώπου που είναι ο υπεύθυνος του διαχωρισμού του αιώνιου τώρα σε παρελθόν και μέλλον!

Οι πανίσχυροι πολιτισμοί της Κρόνιας, Ηλιακής και Σεληνιακής εποχής, ακόμη υπάρχουν στο βάθος του σπερματικού μας συστήματος. Μπορούμε να εισχωρήσουμε σ’ αυτές τις επικράτειες μέσω του εσωτερικού διαλογισμού. Η μετάβαση της συνείδησης από το ένα στάδιο στο άλλο είναι αυτό που ειρωνικά αποκαλείται χρόνος, αλλά αυτά τα στάδια συνείδησης βρίσκονται σε μία αλυσιδωτή συνέχεια μέσα στο αιώνιο τώρα.

Συνεπώς, ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να ζει πάντοτε στο παρόν, ελεύθερος από όλων των ειδών τις πομπώδεις θεοσοφίες, θρησκευτικές παρατάξεις, εθνικούς φανατισμούς, θρησκείες, διανοουμενισμούς, την λαχτάρα για συσσώρευση αγαθών και γενικά τις προσκολλήσεις. Όλα αυτά τα ηδονιστικά κλουβιά παπαγάλων δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία φωλιά τυραννίας και δουλείας. Δεν κερδίζουμε τίποτε από τις ασυναρτησίες τους, διότι το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας γεμίζουν προκαταλήψεις και ανόητο φανατισμό!

Όλη η σοφία των εποχών βρίσκεται μέσα μας. Παρελθόν και μέλλον ενώνονται μέσα στο αιώνιο τώρα!

Όλη η κοσμική σοφία βρίσκεται μέσα μας. Τα ηλιακά άτομα μας εισάγουν στην σοφία της φωτιάς. Τα σεληνιακά άτομα μας εισάγουν στην πολύ αρχαία σοφία της Amentine Ποσειδωνείας. Η ιερή φωτιά αφυπνίζεται και μας μετατρέπει σε Θεούς όταν τα ηλιακά και σεληνιακά άτομα έρχονται σε επαφή.

Κατά την διάρκεια της πανσέληνου, τα σεληνιακά άτομα έρχονται σε επαφή με την Ασημένια Ασπίδα του νοητικού μας σώματος. Εκείνες τις στιγμές μπορούμε να λάβουμε τις διδασκαλίες της σεληνιακής σοφίας μέσω του διαλογισμού. Υπάρχουν επτά αιθέρια σεληνιακά ρεύματα. Ο πολιτισμός της αρχαίας Γης-Σελήνης ζει έντονα μέσα τους.

Οι ηλιακοί και σεληνιακοί πολιτισμοί ζούνε μέσα στους εσωτερικούς κόσμους και μπορούμε να επισκεφτούμε αυτούς τους πολιτισμούς μέσω του βαθύ εσωτερικού διαλογισμού.

Οι ηλιακοί και σεληνιακοί πολιτισμοί, που πάλλονται έντονα μέσα στους δικούς μας εσωτερικούς κόσμους, μας μυούν στις απόκρυφες αλήθειες τους. Μας φέρνουν ως την μεγάλη φώτιση μέσω της αφύπνισης της ιερής φωτιάς της Κουνταλίνης, μέσω της σεξουαλικής μαγείας.

Τα επτά τσάκρας μας είναι επτά εσωτερικές εκκλησίες και κάθε μία από αυτές περιέχει την σοφία μίας κοσμικής περιόδου. Όταν έχουμε ανοίξει τις επτά σφραγίδες από τις επτά εκκλησίες του ανθρώπινου βιβλίου με το σπαθί της Κουνταλίνης, τότε οι επτά εκκλησίες μας παραδίνουν όλη την κοσμική σοφία των επτά κοσμικών περιόδων του Μαχαβαντάρα. Έτσι γινόμαστε παντογνώστες…

Το βιβλίο της Αποκάλυψης λέει τα ακόλουθα:

«Όταν το αρνίο άνοιξε την έβδομη σφραγίδα, έγινε σιγή στον ουρανό για μισή περίπου ώρα. Είδα τότε να δίνονται στους επτά αγγέλους, που στέκονταν μπροστά στο Θεό, επτά σάλπιγγες. Ένας άλλος άγγελος ήρθε και στάθηκε στο θυσιαστήριο κρατώντας χρυσό θυμιατήρι. Και του δόθηκε πολύ θυμίαμα για να το προσφέρει, μαζί με τις προσευχές όλων όσων ανήκουν στο λαό του Θεού, πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο που βρισκόταν μπροστά στο θρόνο του Θεού. Απ’ τα χέρια του αγγέλου ο καπνός ανέβαινε με τις προσευχές των πιστών μπροστά στο Θεό». (Αποκάλυψη 8:1-4)

Εδώ, η Αποκάλυψη αναφέρεται στο σφραγισμένο βιβλίο με τις επτά σφραγίδες, που βρίσκεται μέσα στον οργανισμό μας με τις επτά εκκλησίες του. Ξεκάθαρα μας λέει ότι μόνο ο Αμνός μπορεί να ανοίξει τις επτά σφραγίδες του με το ξίφος της Κουνταλίνης.

Ο Αμνός είναι ο εσωτερικός μας Άγγελος, που σημαίνει ο Εσώτερός μας. Όταν ανοίγει η έβδομη σφραγίδα (που σχετίζεται με την εκκλησία της Λαοδίκειας, τοποθετημένη στο κεφάλι) τότε ο Αμνός διδάσκει ότι οι επτά Άγγελοι με τις επτά σάλπιγγες, είναι οι ίδιοι επτά Άγγελοι των επτά εκκλησιών.

Ο Άγγελος με το χρυσό θυμιατό είναι ο Εσώτερός μας, που εισέρχεται θριαμβευτικά στην Λευκή Ιεραρχία μαζί με την διαμαντένια ψυχή του. Αυτός γίνεται ακόμη ένας τέλειος ανάμεσα στην κοινότητα των εκλεκτών…

«Πήρε μετά ο άγγελος το θυμιατό, το γέμισε από τ’ αναμμένα κάρβουνα του θυσιαστηρίου και τόριξε στην γη. Έγιναν τότε βροντές, φωνές, αστραπές και σεισμός». (Αποκάλυψη 8:5)

Εδώ η Αποκάλυψη μας λέει ότι όταν ανοίξουμε την έβδομη σφραγίδα με το ξίφος της Κουνταλίνης, τότε οι επτά εκκλησίες ανοίγουν για μας τις πόρτες τους, και μας διδάσκουν την σοφία των επτά μεγάλων γήινων περιόδων, που αντιστοιχούν στις επτά μεγάλες κοσμικές περιόδους.

Το όγδοο κεφάλαιο της Αποκάλυψης συνεχίζει αναφερόμενο στους επτά Αγγέλους, λέγοντας ότι όταν διαδοχικά ηχούν τις σάλπιγγές τους, συμβαίνουν διαδοχικά τα μεγάλα κοσμικά συμβάντα.

Αυτοί οι επτά Άγγελοι είναι οι Άγγελοι των επτά πλανητών μας, που διευθύνουν τα επτά τσάκρας του οργανισμού μας όπως επίσης και τις επτά γήινες περιόδους.

Επομένως, οι επτά γήινες εποχές διευθύνονται από επτά κοσμικές ιεραρχίες και όλη η σοφία αυτών των επτά εποχών βρίσκεται μέσα στα τσάκρας μας… Η γήινη περίοδός μας έχει επτά εποχές.

«Μετά είδα έναν άλλον άγγελο, δυνατό, που τον περιέβαλλε ένα σύννεφο, να κατεβαίνει από τον ουρανό. Γύρω από το κεφάλι του ήταν το ουράνιο τόξο, το πρόσωπό του ήταν σαν τον ήλιο, τα πόδια του σαν πύρινες κολόνες, και στο χέρι του κρατούσε ένα ανοιχτό βιβλίο. Έβαλε το δεξί του πόδι στην θάλασσα και το αριστερό του πάνω στην στεριά κι έκραξε με δυνατή φωνή σαν λιοντάρι που βρυχάται. Όταν έκραξε, λάλησαν οι εφτά βροντές με τις δικές τους φωνές». (Αποκάλυψη 10:1-3)

Αυτός ο Άγγελος είναι ο ιεράρχης της έβδομης εποχής. Το ουράνιο τόξο συμβολίζει την παρούσα γήινη περίοδο, που ξεκίνησε με το ουράνιο τόξο (Γεν.9:12-13).

Αυτό συνέβηκε στην Ατλαντίδα, διότι η Λεμούρια ήταν μία ανακεφαλαίωση της Σεληνιακής περιόδου.

Το μικρό βιβλίο που είχε ο Άγγελος στo χέρι του είναι το βιβλίο της ανθρώπινης εξέλιξης. Είναι το σφραγισμένο βιβλίο με τις επτά σφραγίδες, όμως, είναι και το βιβλίο που δεν έχει πλέον σφραγίδες. Αυτό, είναι ο ανθρώπινος οργανισμός του ατόμου που έχει ήδη ανοίξει τις επτά σφραγίδες, είναι το σώμα του Δασκάλου. Αυτός, έχει την κοσμική σοφία αυτού που ήδη έχει φθάσει την βαθιά αυτοπραγμάτωση.

«κι έκραξε με δυνατή φωνή σαν λιοντάρι που βρυχάται. Όταν έκραξε, λάλησαν οι εφτά βροντές με τις δικές τους φωνές». (Αποκάλυψη 10:3)

Εδώ η Αποκάλυψη μας λέει για τον απολεσθέντα Λόγο, για την ιερή συλλαβή που οι επτά βροντές των επτά τσάκρας πρόφεραν με τις φωνές τους. Αυτές οι φωνές είναι οι επτά νότες του απολεσθέντος Λόγου. Η ιερή συλλαβή ανοίγει τα επτά τσάκρας και κάθε τσάκρα έχει την δική του νότα κλειδί. «Αυτός που έχει αυτιά, ας ακούσει. Εδώ υπάρχει σοφία. Αυτός που έχει κατανόηση ας καταλάβει».

Ο απολεσθείς Λόγος θα βρεθεί στην έβδομη εποχή.

«Μόλις λάλησαν οι εφτά βροντές, εγώ ετοιμαζόμουν να γράψω τι είπαν. Άκουσα όμως μια φωνή από τον ουρανό να λέει: Κράτησε τα κρυφά αυτά που λάλησαν οι εφτά βροντές και μην τα γράψεις».(Αποκάλυψη 10:4)

Κάθε νότα του απολεσθέντος Λόγου περικλείει τρομερά, ανείπωτα μυστικά. Κάθε νότα του απολεσθέντος Λόγου είναι η νότα-κλειδί μίας γήινης εποχής. Έτσι, η νότα-κλειδί του Αιγυπτιακού πολιτισμού είναι μία νότα, ενώ άλλη είναι η νότα-κλειδί του Ινδοστανικού πολιτισμού, και έτσι συμβαίνει και περαιτέρω.

Στις ημέρες της έβδομης εποχής, ο απολεσθείς Λόγος θα εκπληρώσει ολοκληρωτικά το μυστήριο της βασιλείας του Θεού. Ο Σουηδός μυστικιστής φιλόσοφος Swedenborg είπε τα ακόλουθα όταν αναφέρθηκε στον απολεσθέντα Λόγο: «Ψάξτε για αυτόν στην Κίνα, και ίσως, τον βρείτε στα μεγάλα Τάρταρα».

Οι μαύροι μάγοι των Σοδόμων χρησιμοποιούν το μάντρα Mathra (το προφέρουν Mazra) για τους δαιμονικούς σκοπούς τους. Διατείνονται στους μαθητές τους ότι το Mathra είναι ο απολεσθείς Λόγος, όμως, στην πραγματικότητα, αυτός ο λόγος είναι το όνομα του ναού της μαύρης μαγείας της αρχαίας Ατλαντίδος και είναι επίσης και ένα μάντρα για την μαύρη μαγεία. Έτσι, το Mathra δεν είναι ο απολεσθείς Λόγος.

Στην Ινδία, οι Αρχάτς διώκονταν διότι κατείχαν την ιερή συλλαβή. Στην Κίνα οι μαθητές του Tathagata κατέχουν τον απολεσθέντα Λόγο. Στο Θιβέτ, ο απολεσθείς Λόγος είναι πολύ καλά προστατευμένος, διότι εδώ είναι που διαμένει ο Maha Chohan.

O απολεσθείς Λόγος θα βρεθεί στην έβδομη εποχή.

Αλλά στις μέρες που θα σαλπίσει ο έβδομος άγγελος, θα ολοκληρωθεί το μυστικό σχέδιο του Θεού, σύμφωνα με το χαρμόσυνο άγγελμα που έδωσε στους δούλους του, τους προφήτες.

«Κι ορκίστηκε σ’ αυτόν που ζει αιώνια, σ’ αυτόν που δημιούργησε τον ουρανό και την γη, την θάλασσα κι όσα υπάρχουν σ’ αυτά: Άλλη καθυστέρηση δεν θα υπάρξει πια».(Αποκάλυψη 10:7,6)

Ο Μύστης που είναι ήδη ενωμένος με τον Εσώτερο απελευθερώνεται από την ψευδαίσθηση του χρόνου, διότι το παρελθόν και το μέλλον ενώνονται μέσα σε ένα αιώνιο τώρα.

Κάθε μία από τις επτά γήινες εποχές τελειώνει με ένα μεγάλο κατακλυσμό, που συμβολικά περιγράφεται στην Αποκάλυψη με τον ακόλουθο τρόπο:

«Σάλπισε ο πρώτος, τότε ήρθε το χαλάζι και φωτιά ανακατωμένα με αίμα κα ρίχτηκαν πάνω στην γη. Και κατακάηκε το ένα τρίτο της γης και το ένα τρίτο των δέντρων και κάθε χλωρό χορτάρι. (Αποκάλυψη 8:7)

Αυτός ήταν ο πρώτος κατακλυσμός της πρώτης εποχής.

«Σάλπισε και ο δεύτερος άγγελος και κάτι σαν μεγάλο βουνό που καιγόταν ρίχτηκε στην θάλασσα. Το ένα τρίτο της θάλασσας έγινε αίμα, πέθανε το ένα τρίτο των ζωντανών πλασμάτων, που είναι στην θάλασσα κα καταστράφηκε το ένα τρίτο των πλοίων». (Αποκάλυψη 10:8-9)

Αυτό ήταν το τέλος της δεύτερης εποχής.

«Σάλπισε και ο τρίτος άγγελος κι έπεσε απ’ τον ουρανό ένα μεγάλο αστέρι που καιγόταν σαν λαμπάδα. Έπεσε στο ένα τρίτο των ποταμών και των πηγών. Το όνομα του αστεριού ήταν Αψιθιά, και πίκρισε το ένα τρίτο των υδάτων, και πολλοί άνθρωποι πέθαναν, γιατί το νερό έγινε φαρμάκι».(Αποκάλυψη 10:10-11)

Αυτό ήταν το τέλος της τρίτης εποχής.

«Σάλπισε και ο τέταρτος άγγελος και χτυπήθηκε το ένα τρίτο του ήλιου, το ένα τρίτο της σελήνης και το ένα τρίτο των άστρων, ώστε να σκοτεινιάσουν κατά το ένα τρίτο τους. Έτσι η μέρα έχασε το φως της κατά το ένα τρίτο, το ίδιο και η νύχτα». (Αποκάλυψη 10:12)

Αυτό ήταν το τέλος της τέταρτης εποχής.

«Σάλπισε και ο πέμπτος άγγελος είδα τότε ένα αστέρι να πέφτει απ’ τον ουρανό στην γη, και του δόθηκε το κλειδί του πηγαδιού που οδηγεί στην άβυσσο. Το αστέρι άνοιξε το πηγάδι της αβύσσου απ’ όπου βγήκε καπνός, σαν τον καπνό που βγάζει ένα αναμμένο καμίνι, και ο ήλιος και η ατμόσφαιρα σκοτείνιασαν απ’ τον καπνό του πηγαδιού». (Αποκάλυψη 9:1-2)

Η άβυσσος είναι το Avitchi, που βρίσκεται στα βαθιά επίπεδα της συνείδησης, όπου μόνο το κλάμα και το τρίξιμο των οδόντων ακούγονται. Εδώ βρίσκονται οι ψυχές που έχουν κέρατα στο μέτωπό τους. Τα κέρατα στο μέτωπο είναι το σημάδι του κτήνους. Στην παρούσα εποχή, η άβυσσος είναι ανοιχτή και εκατομμύρια από δαιμονισμένες ψυχές εισέρχονται σ’ αυτήν.

«Βασιλιά τους έχουν τον άγγελο της αβύσσου, το όνομά του είναι στα εβραϊκά Αβαδδών και στα ελληνικά Απολλύων» (δηλαδή Καταστροφέας). (Αποκάλυψη 9:11)

Βρισκόμαστε στην εποχή των πολέμων, διότι αυτοί είναι απαραίτητοι, αφού ο θάνατος δημιουργεί εκατομμύρια νεκρούς. Κατά αυτόν τον τρόπο, οι ψυχές που έχουν κέρατα στο μέτωπό τους εισέρχονται στην άβυσσο. (Κάθε διορατικός μπορεί να δει τις δαιμονισμένες ψυχές).

«Σάλπισε και ο έκτος άγγελος κι από τις τέσσερις γωνίες του χρυσού θυσιαστηρίου, που βρισκόταν μπροστά στο Θεό, άκουσα μία φωνή να λέει στον έκτο άγγελο, που κρατούσε την σάλπιγγα: Λύσε τους τέσσερις αγγέλους που είναι δεμένοι στο μεγάλο ποταμό Ευφράτη. Λύθηκαν τότε οι τέσσερις άγγελοι που είχαν προετοιμαστεί για την συγκεκριμένη αυτή ώρα και μέρα και μήνα και έτος, να σκοτώσουν το ένα τρίτο των ανθρώπων». (Αποκάλυψη 9:13-15)

Αυτή θα είναι η έκτη εποχή. Σε αυτή την εποχή οι ανθρώπινοι δαίμονες θα μπουν στην άβυσσο ξανά, μετά από μία πολύ καλή ευκαιρία που θα τους δοθεί για την πρόοδό τους.

«Σάλπισε κι ο έβδομος άγγελος, κι ακούστηκαν δυνατές φωνές απ’ τον ουρανό να λένε: Η κυριαρχία του κόσμου ανήκει πια στον Κύριό μας και στο Χριστό του, που θα διαρκέσει για πάντα». (Αποκάλυψη 11:15)

Σε εκείνες τις μελλοντικές εποχές, η Γη θα είναι πιο αιθερική και μόνο τα ανθρώπινα όντα που έχουν φθάσει το αγγελικό επίπεδο θα ζουν σ’ αυτή, διότι εκατομμύρια δαιμονισμένων ψυχών θα εισέλθουν οριστικά στην άβυσσο, όπου θα αποσυντεθούν με το πέρασμα των αιώνων. Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος!



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

ΛΕΜΟΥΡΙΑ

Και ο Ιεχωβά Ελοχίμ φύτεψε έναν κήπο στην Εδέμ προς την ανατολή, όπου έβαλε τον άνθρωπο που είχε πλάσει. (Γένεσις 2:8)

Έχει γίνει πολύ συζήτηση όσον αφορά το εδάφιο του γήινου παραδείσου. Ο Max Heindel υποστήριζε ότι ο γήινος παράδεισος είναι το αστρικό φως, όμως, δεν ερεύνησε την σημασία της λέξης γήινος.

Πράγματι, υπήρξε ο παράδεισος στην ήπειρο της Λεμούρια, που βρισκόταν στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ήταν η πρώτη ξηρά που υπήρξε στον κόσμο. Η θερμοκρασία εκείνη την εποχή ήταν πολύ υψηλή. Από την γη όμως ανάβλυζε νερό και πότιζε όλη την επιφάνεια του εδάφους. (Γένεσις 2:6)

Αυτή η υψηλή θερμοκρασία μαζί με τις υδάτινες εξατμίσεις δημιουργούσαν μία ομιχλώδη ατμόσφαιρα. Κατά συνέπεια, τα ανθρώπινα όντα ανέπνεαν με βράγχια όπως τα ψάρια. Δημιούργησε, λοιπόν, ο Θεός τον άνθρωπο σύμφωνα με την δική του την εικόνα, «κατ’ εικόνα Θεού τους δημιούργησε, τους δημιούργησε άντρα και γυναίκα. (Γένεσις 1:27)

Τα ανθρώπινα όντα της πολικής εποχής, της υπερβόρειας εποχής και ακόμη και στο ξεκίνημα της Λεμούριας εποχής ήταν ερμαφρόδιτα. Αναπαράγονταν όπως αναπαράγονται τα ερμαφρόδιτα μικρόβια.

Στα πρώτα χρόνια της Λεμούρια, δεν υπήρχε σχεδόν καμία διαφοροποίηση μεταξύ του ανθρωπίνου είδους και των ζωικών ειδών. Όμως, μετά από 150.000 χρόνια εξέλιξης, οι Λεμούριοι έφθασαν σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό πολιτισμού, που εμείς, οι Άριοι είμαστε ακόμη πολύ μακριά για να φθάσουμε.

Αυτή ήταν η Εποχή του χρυσού, η εποχή των Τιτάνων. Ήταν η απολαυστική εποχή της Αρκαδίας, μία εποχή που «αυτό είναι δικό μου και αυτό δικό σου» δεν υπήρχε, διότι το καθετί ανήκε στον καθένα. Ήταν η εποχή που τα ποτάμια έρεαν γάλα και μέλι.

Η φαντασία του ανθρώπου ήταν ένας άρρητος καθρέπτης που αντικατοπτρίζονταν αποκλειστικά το πανόραμα των αστρικών ουρανών της Ουρανίας. Ο άνθρωπος γνώριζε ότι η ζωή του ήταν η ζωή των θεών. Αυτός που γνώριζε πώς να παίζει την λύρα τάραζε τα θεϊκά πεδία με τις άρρητες μελωδίες του. Ο καλλιτέχνης που χρησιμοποιούσε το πινέλο εμπνεόταν με την αιώνια σοφία. Έδινε στα ντελικάτα αγάλματά του το τρομερό μεγαλείο των Θεών.

Ω, η εποχή των Τιτάνων! Αυτή ήταν η εποχή όπου τα ποτάμια έρεαν γάλα και μέλι.

Οι Λεμούριοι ήταν υψηλού αναστήματος και είχαν φαρδύ μέτωπο. Φορούσαν συμβολικούς χιτώνες, που ήταν λευκοί εμπρός και μαύροι πίσω. Είχαν αεροπλάνα και πλοία που κινούνταν με ατομική ενέργεια. Το ηλεκτρικό σύστημα που χρησιμοποιούνταν στα κτίρια της Λεμουρίας παράγονταν από πυρηνική ενέργεια. Αυτοί έφθασαν σε ένα πολύ υψηλό βαθμό πολιτισμού.

Τέτοιες ήταν οι εποχές της Λεμουρίας. Το ανθρώπινο ον γνώριζε πώς να ακούει την φωνή των Θεών μέσω των επτά φωνηέντων της Φύσης.

Τα επτά φωνήεντα Ι.Ε.Ο.ΟΥ.Α.Μ.Σ. αντηχούσαν στα Λεμούρια σώματα με όλη την άρρητη μουσική των τονιζόμενων ρυθμών της φωτιάς.

Ο Γνωστικός μαθητής πρέπει να εκφωνεί για μία ώρα καθημερινά τα φωνήεντα κατά τον ακόλουθο τρόπο. Κάθε φωνήεν πρέπει να εκφωνείται ως ακολούθως, αδειάζοντας τα πνευμόνια με κάθε τονισμό:

Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι,

Εεεεεεεεεεεεεε,

Οοοοοοοοοοοο,

Ουουουουουουου,

Ααααααααααα,

Μμμμμμμμμ,

Σςςςςςςςςςςςςςςς.

Το γράμμα Ι κάνει να δονούνται οι αδένες της επίφυσης και υπόφυσης, έτσι το ανθρώπινο ον γίνεται διορατικό.

Το γράμμα Ε κάνει να δονείται ο θυρεοειδής αδένας, και έτσι το ανθρώπινο ον αποκτά την διακοή.

Το γράμμα Ο κάνει να δονείται το τσάκρα της καρδιάς, και ο άνθρωπος γίνεται διαισθητικός.

Το γράμμα ΟΥ αφυπνίζει το ηλιακό πλέγμα (άκρη του στομαχιού), έτσι το ανθρώπινο ον αποκτά την τηλεπάθεια.

Το γράμμα Α κάνει να δονείται το τσάκρα των πνευμόνων, και έτσι το ανθρώπινο ον αποκτά την ικανότητα να θυμάται τις περασμένες ζωές του.

Τα γράμματα Μ και Σ βοηθούν αποτελεσματικά στην ανάπτυξη όλων των απόκρυφων δυνάμεων. Επομένως, μία ώρα καθημερινής εκφώνησης αξίζει περισσότερο από το διάβασμα ενός εκατομμυρίου βιβλίων ανατολίτικης θεοσοφίας.

Το σώμα των Λεμούριων ήταν μία θαυματουργή άρπα όπου τα επτά φωνήεντα της Φύσης ηχούσαν με την τρομερή ευφορία του κόσμου.

Όταν έφτανε η νύχτα, όλα τα ανθρώπινα όντα, έπεφταν να κοιμηθούν σαν αθώα πλάσματα μέσα στο λίκνο της Μητέρας Φύσης. Νανουρίζονταν με τον πολύ γλυκό και συγκινητικό ψαλμό των θεών. Έτσι, όταν ανέτελλε ο ήλιος, αυτός έφερνε μία διάφανη ικανοποίηση και όχι την ζοφερή θλίψη.

Ω, η εποχή των Τιτάνων! Αυτές ήταν οι εποχές που τα ποτάμια έρεαν γάλα και μέλι.

Οι γάμοι της Αρκαδίας ήταν Γνωστικοί γάμοι. Τότε, τα ανθρώπινα όντα τελούσαν την σεξουαλική ένωση κάτω από τις διαταγές των Ελοχίμ, και ως μία θυσία πάνω στο ιερό του γάμου, με σκοπό να παράσχουν σώματα σε ψυχές που χρειάζονταν να ενσωματωθούν. Η μοιχεία ήταν εντελώς άγνωστη και δεν υπήρχε πόνος κατά την γέννηση.

Μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια, η Λεμουρία βυθίστηκε μέσα στα ταραγμένα κύματα του Ειρηνικού Ωκεανού, ενώ, η Ατλάντεια ήπειρος αναδύονταν από τα βάθη του ωκεανού.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ

Έγινε τότε πόλεμος στον ουρανό, από την μια ο Μιχαήλ με τους αγγέλους του κι από την άλλη ο δράκοντας. Ο δράκοντας με τους αγγέλους του πολέμησε αλλά δεν επικράτησε, κι έτσι δεν του επιτράπηκε να μείνει άλλο στον ουρανό. Ο δράκος λοιπόν ο μεγάλος, ο όφης, ο αρχαίος, που λέγεται Διάβολος και Σατανάς, και παραπλανάει ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε κάτω στην γη, και μαζί του έριξαν και τους αγγέλους του.

«Γι’ αυτό χαρείτε, ουρανοί και όσοι τους κατοικείτε! Αλίμονό σας, γη και θάλασσα, γιατί σ’ εσάς ο διάβολος κατέβηκε έχοντας θυμό μεγάλο, ξέροντας πως του απομένει λίγος καιρός». (Αποκάλυψη 12:7-9, 12)

Υπήρξαν δύο πόλεμοι έναντι των μαύρων μάγων: Πρώτα, ο πόλεμος που έγινε στην Αρκαδία, και ο δεύτερος που έγινε το έτος 1950, την ημέρα που άνοιξε ο λάκκος της αβύσσου. Ο τελευταίος είναι ο πόλεμος που σχετίζεται με την Χιλιετία. Ο τρίτος πόλεμος θα σχετίζεται με την Νέα Ιερουσαλήμ.

Όταν ξεκίνησε η γήινη περίοδος, το νοητικό επίπεδο, ακόμη και τα πιο θεϊκά επίπεδα της συνείδησης κατοικούνταν πυκνά από κάθε είδους λευκών και μαύρων μάγων που ανήκαν στην Κρόνια, Ηλιακή και Σεληνιακή περίοδο.

Εκατομμύρια μαύρων μάγων συνέθεταν γιγαντιαίους πληθυσμούς του κακού, που εμπόδιζαν την δράση και την ζωή των λευκών μάγων. Έτσι, αυτοί αποτελούσαν ήδη μία μεγάλη αναστάτωση για την κοσμική εξέλιξη εντός των ανωτέρων επιπέδων της συνείδησης.

Εάν η ζωή συνεχιζόταν κατά αυτόν τον τρόπο, τότε η πρόοδος των επίδοξων για τους ανώτερους κόσμους θα γινόταν αδύνατη.

Συνεπώς, η Λευκή Αδελφότητα έδωσε την αποστολή στον Μιχαήλ να ρίξει έξω από τα ανώτερα επίπεδα της συνείδησης όλους τους μαύρους μάγους. Αυτός έλαβε το Ξίφος της Δικαιοσύνης, και του δόθηκαν τρομερές δυνάμεις έτσι ώστε να μπορέσει να επιτύχει την αποστολή του ολοκληρωτικά.

Όλες οι οργανώσεις της μαύρης αδελφότητας και όλοι οι ναοί της βρίσκονταν στα ανώτερα επίπεδα της συνείδησης. Ο Μιχαήλ στάθηκε ικανός να πραγματοποιήσει την αποστολή του, λόγω του γεγονότος ότι ανήκε στην ακτίνα της δύναμης.

Έτσι, ο Μιχαήλ πολέμησε σε τρομερές μάχες, χέρι με χέρι με τις τρομερές ιεραρχίες της μαύρης αδελφότητας. Έτσι είναι πως ο μεγάλος Δράκος, ο αρχαίος όφις που ονομάζεται Δαίμονας, Σατανάς, ή μαύρη μαγεία, με όλες τις λεγεώνες των δαιμόνων της, πετάχτηκε έξω από τα ανώτερα επίπεδα της συνείδησης από τον Μιχαήλ.

Ο Luzbel είναι ένας μεγάλος ιεράρχης της μαύρης αδελφότητος. Φορά κόκκινη κάπα και χιτώνιο του ιδίου χρώματος. Η ουρά του ή Kundabuffer είναι εξαιρετικά μακριά, και φέρει στην άκρη της ένα τυλιγμένο πάπυρο πάνω στον οποίο είναι γραμμένη η επιστήμη του κακού. Η ουρά των δαιμόνων σχηματίζεται όταν το ρεύμα της Κουνταλίνης κατευθύνεται προς τα κάτω, προς τις ατομικές κολάσεις του ανθρώπινου όντος. Επομένως, αυτή η ουρά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ίδια η Κουνταλίνη, που εκτράπηκε προς τα κάτω, από τον κόκκυγα.

Τα κέρατα κάθε μαύρου μάγου είναι βέβαια το σημάδι του κτήνους. Αυτά τα κέρατα ανήκουν στον Φύλακα του Κατωφλιού, που γίνεται το ανώτερο «Εγώ» του μαύρου μάγου.

Ο Αriman, ένας μεγάλος μαύρος ιεράρχης, φορά ένα κόκκινο τουρμπάνι και είναι αρχηγός τεράστιων λεγεώνων. Ο Λούσιφερ ήταν ο μεγαλύτερος μαύρος Μύστης από την Σεληνιακή εποχή. Οι λεγεώνες του είναι αναρίθμητες.

Όλα αυτά τα εκατομμύρια των δαιμόνων παρέμειναν στο περιβάλλον της Γης μας. Αφιερώθηκαν να βάλουν όλες τις ανθρώπινες ψυχές στον δρόμο της μαύρης μαγείας.

Ο Βεελζεβούλ, με τις λεγεώνες του, επίσης εγκαταστάθηκε στο περιβάλλον μας. Έγινε πολύ καλά γνωστός από όλα τα ανθρώπινα όντα με το πέρασμα των χρόνων. στην Βίβλο, ο Βεελζεβούλ ονομάζεται ο Θεός του Έκρων, διότι ένας ναός κατασκευάστηκε για αυτόν στο Έκρων, και λατρευόταν εκεί ως ένας θεός.

Έτσι, ο Βεελζεβούλ εγκατέστησε το άντρο του και αφιερώθηκε πλήρως, όπως και στις αρχαίες εποχές, στην αποπλάνηση ψυχών.

Η Βίβλος αναφέρεται στον Βεελζεβούλ στο κατά Ματθαίον, κεφ. 12, στίχοι 24-27, ως ακολούθως:

«Οι Φαρισαίοι όμως όταν τους άκουσαν είπαν: «Αυτός δεν διώχνει τα δαιμόνια αλλιώς, παρά με την δύναμη του Βεελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμόνων. Ο Ιησούς κατάλαβε τους διαλογισμούς τους και τους είπε: Όταν ένα βασίλειο χωριστεί σε αντιμαχόμενες παρατάξεις, ερημώνεται, κι όταν σε μία πόλη ή σε μία οικογένεια πέσει διχασμός, θα διαλυθεί. Αν ο σατανάς διώχνει το σατανά, πολεμάει τον εαυτό του, πως θα σταθεί πια η κυριαρχία του; Κι αν εγώ βγάζω με την δύναμη του Βεελζεβούλ τα δαιμόνια, οι δικοί σας με ποια δύναμη τα βγάζουν; Αυτοί λοιπόν αποτελούν απόδειξη πως έχετε άδικο».

Όλοι οι μαύροι μάγοι εγκατέστησαν τους ναούς τους, τις οικίες τους, διαμερίσματα, θρησκείες κλπ, πάνω στην Γη μας, και αφιερώθηκαν στην ανάπτυξη των σχεδίων τους σύμφωνα με τις ανώτερες διαταγές του Γιαχβέ.

Επομένως, αυτοί είναι υπεύθυνοι για την αποτυχία της παρούσης ανθρώπινης εξέλιξης, αφού είναι μία τρομερή πραγματικότητα ότι η τωρινή ανθρώπινη εξέλιξη έχει αποτύχει. Ο Μιχαήλ θριάμβευσε στους ουρανούς, αλλά η Γη μας γέμισε με βαθύ σκοτάδι.

«Αλίμονο, στους κατοίκους της γης!»


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

Οι άνθρωποι της Ατλαντίδος έφθασαν σε ένα πολύ υψηλό βαθμό πολιτισμού, όμοιο με αυτό των Λεμούριων. Κατά την διάρκεια εκείνης της εποχής, η Γη τυλιγόταν από πυκνή ομίχλη, και τα ανθρώπινα όντα είχαν βράγχια. Τα Λεμούρια αεροπλάνα και πλοία κινούνταν με ατομική ενέργεια και ήταν επίσης γνωστά στην Ατλαντίδα.

Στο ξεκίνημα αυτού του πολιτισμού, οι σεξουαλικές σχέσεις επιτελούνταν μόνο για τον σκοπό δημιουργίας σωμάτων που χρειαζόταν για την επανενσάρκωση των ψυχών. Η κατάλληλη ημέρα και ώρα επιλεγόταν από τους αγγέλους, και λόγω αυτού η κύηση ήταν ανώδυνη. Οι άνθρωποι ζούσαν σε μία παραδεισένια κατάσταση. Όμως ο Λούσιφερ και οι Λούσιφερ, που είναι οι μαύροι μάγοι από την Σεληνιακή περίοδο, πείραζαν τους ανθρώπους και τους παραπλάνησαν προς το μαύρο μονοπάτι.

Το φίδι είναι η σεξουαλική δύναμη, και όχι μόνο μία υλιστική έλξη, όπως υποστηρίζουν οι Ροδόσταυροι στις μονογραφίες τους του 9ου βαθμού.

Η σεξουαλική δύναμη έχει δύο πόλους: τον θετικό και τον αρνητικό. Ο θετικός είναι το μπρούτζινο φίδι που θεράπευε τους Ισραηλίτες στην έρημο. Ο αρνητικός είναι ο πειράζων όφις της Εδέμ.

Το έργο των λούσιφερ ήταν ένα έργο μαύρης μαγείας. Αυτοί αφύπνισαν την φωτιά του πάθους της ανθρωπότητος, με τον μοναδικό σκοπό δημιουργίας προσήλυτων για την μαύρη αδελφότητα, μια που κάθε δαίμονας είναι ένας μοιχός.

Το εγκεφαλο-νωτιαίο υγρό και το σπέρμα είναι οι πόλοι της σεξουαλικής ενέργειας. Ο άγγελος έχει τους δύο πόλους προς τα πάνω, προς το κεφάλι. Τα κοινά καθημερινά ανθρώπινα όντα και οι δαίμονες έχουν τον ένα πόλο προς τα πάνω και τον άλλο προς τα κάτω. Αυτοί σχηματίζουν τον εγκέφαλο με τον ένα πόλο, και μοιχεύουν με τον άλλο πόλο.

Η Κουνταλίνη του αγγέλου πηγαίνει προς τα πάνω, όμως, το Kundabuffer του δαίμονα πηγαίνει προς τα κάτω.

Ο Ιεχωβά απαγόρευσε την μοιχεία στον άνθρωπο, όμως ο Λούσιφερ τον παρέσυρε σ’ αυτή. Και ο Ιεχωβά Ελοχίμ του έδωσε αυτή την εντολή: «Απ’ όλα τα δέντρα του κήπου μπορείς να τρως. Από το δέντρο όμως της γνώσης του καλού και του κακού να μην φας, γιατί την ίδια μέρα που θα φας απ’ αυτό, εξάπαντος θα πεθάνεις». (Γένεσις 2:16-17)

Τότε το φίδι είπε στην γυναίκα: «Όχι βέβαια! Δε θα πεθάνετε, ξέρει όμως ο Θεός ότι την ημέρα που θα φάτε απ’ αυτό, θα ανοίξουν τα μάτια σας και θα γίνετε σαν θεοί, και θα γνωρίζετε το καλό και το κακό». (Γένεσις 3:4-5)

Η εντολή που δόθηκε από τον Ιεχωβά είναι λευκή μαγεία. Η εντολή που δόθηκε από τον Λούσιφερ είναι μαύρη μαγεία.

Όταν το ανθρώπινο ον παραδόθηκε στις απολαύσεις της συνουσίας έχασε τις απόκρυφες δυνάμεις του.

Έτσι, τα λόγια του Ιεχωβά εκπληρώθηκαν όταν είπε: «Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου, ώσπου να ξαναγυρίσεις στην γη από την οποία προήλθες, γιατί χώμα είσαι, και στο χώμα θα επιστρέψεις». (Γένεσις 3:19)

«Και στην γυναίκα είπε: Θ΄ αυξήσω κατά πολύ την θλίψη και τους πόνους της κυοφορίας σου, και με πόνους θα γεννάς τα παιδιά σου. Η επιθυμία σου θα στρέφεται προς τον άντρα σου αλλά αυτός θα σε εξουσιάζει». (Γένεσις 3:16)

Η παραβίαση οποιουδήποτε νόμου πάντοτε φέρνει πόνο. Η κύηση ήταν ανώδυνη για τις γυναίκες στην Λεμούρια διότι το παιδί δημιουργούνταν την κατάλληλη ώρα, λεπτό και δευτερόλεπτο που παρείχαν οι κοσμικοί νόμοι για την αναπαραγωγή. Έτσι, η παραβίαση αυτού του νόμου έφερε τον πόνο στην γέννα.

Εντούτοις, αυτές τις ημέρες και αυτή την εποχή υπάρχει ακόμη η θεραπεία για αυτούς που αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον Γνωστικό γάμο. Ο Γνωστικός γάμος επιστρέφει το ανθρώπινο ον στον παράδεισο. στην Γνωστική Εκκλησία, οι Γνωστικοί γάμοι, λαμβάνουν την ακριβή ημέρα, ώρα και λεπτό στο οποίο πρέπει να δημιουργήσουν ένα παιδί. Έτσι, δεν υπάρχει πόνος στην γέννα. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να γνωρίζουμε να ταξιδεύουμε με αστρικό σώμα, με σκοπό να επισκεφτούμε τον Γνωστικό Ναό. Θα δώσω αυτά τα κλειδιά αργότερα.

Οι Λεμούριοι δεν γνώριζαν τον θάνατο. Ήξεραν την ακριβή ημερομηνία και ώρα της αποσάρκωσής τους, και έτσι έσκαβαν οι ίδιοι τους τάφους τους. Εγκατέλειπαν τα σώματά τους κατά βούλησιν με ένα χαμόγελο στα χείλη τους.

Αυτοί ποτέ δεν εξαφανιζόταν από τα μάτια των συγγενών τους, διότι όλοι ήταν διορατικοί. Συνέχιζαν να συνυπάρχουν με τους νεκρούς διότι ο θάνατος ήταν απλά το πέρασμα σε μία διαφορετική κατάσταση. Αλλά όταν το ανθρώπινο ον έχασε τις δυνάμεις του εξαιτίας της συνουσίας, τότε γνώρισε τον θάνατο.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

Η ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ

Οι μαύροι μάγοι της σχολής των Σοδόμων λένε ότι η μαύρη μαγεία δεν υπάρχει, ότι είναι μόνο μία προκατάληψη. Λένε ότι οι κακές και μισητές σκέψεις που βγαίνουν από κακόβουλα μυαλά αποσυντίθενται αφού «το κοσμικό» είναι αγνή καλοσύνη. Συνεπώς, αυτό δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ως όργανο για τις δυνάμεις του κακού.

Ο στόχος της παραπάνω δήλωσης των μαύρων μάγων από την σχολή των Σοδόμων είναι να δικαιολογήσουν τις χθόνιες διδασκαλίες τους, με σκοπό να τους δώσουν την ψευδή εμφάνιση ότι είναι καθαρή λευκή μαγεία.

Το «κοσμικό» είναι όλο το Άπειρο, και στον κόσμο υπάρχουν πολλά πράγματα. Όπως είναι επάνω έτσι είναι και κάτω.

Εάν μία σκέψη που βγαίνει από έναν κακό αποσυντίθεται με μιάς, τότε γιατί μία σφαίρα δεν αποσυντίθεται στην ατμόσφαιρα; Γιατί το «κοσμικό» εξυπηρετεί ως ένα όργανο για μια σφαίρα που πρόκειται να σκοτώσει ένα άνθρωπο, που μπορεί να είναι γέρος ή και παιδί;

Εάν αυτή η σύλληψη των μαύρων μάγων από την σχολή των Σοδόμων ήταν αληθινή, τότε η σφαίρα θα απεσυντίθετο με μιας.

Πιθανώς, αυτοί θα διαφωνήσουν λέγοντας μου ότι η σφαίρα είναι ένα υλικό σώμα και μία σκέψη δεν είναι. Όμως, αυτό δεν είναι μια καλή εξήγηση διότι η σκέψη είναι επίσης ύλη. Τίποτε δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε καν ο Θεός, χωρίς την βοήθεια της ύλης.

Επιπλέον, κάθε άτομο είναι επταπλό στην δομή του. Η σφαίρα που χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα είναι μία σύνθεση από φυσικά, αιθερικά, αστρικά, νοητικά, αιτιατά, συνειδητά και θεϊκά άτομα. Με άλλα λόγια, η σφαίρα είναι ένας πυρήνας από ατομική συνείδηση, που είναι φορτισμένη με τα κύματα μίσους αυτού που την έριξε.

Γιατί λοιπόν δεν αποσυντίθεται η σφαίρα; Γιατί το κοσμικό εξυπηρετεί ως ένα όργανο για την σφαίρα;

Γιατί το κοσμικό εξυπηρετεί ως ένα όργανο για τα καταστρεπτικά κύματα της ατομικής βόμβας; Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι τα νοητικά κύματα είναι κατώτερα από τα ραδιενεργά κύματα του ατόμου του Ουρανίου;

Έτσι, αυτή η αντίληψη των μαύρων μάγων από την σχολή των Σοδόμων εξυπηρετεί μόνο για να καλύπτουν τα εγκλήματά τους και να εξαπατούν τους αφελείς ανθρώπους. Το μόνο πράγμα που θέλουν είναι να περνιούνται για λευκοί μάγοι.

Μην λαχταράς δυνάμεις αγαπημένε αναγνώστη. Οι δυνάμεις γεννιούνται ως καρποί του Εσώτερού μας όταν η ψυχή μας έχει εξαγνιστεί. Η νοητική δύναμη που πεισματικά χρησιμοποιούμε για να μετακινήσουμε ένα κομμάτι χαρτί, θα ήταν καλύτερα αν χρησιμοποιούνταν για να κυριαρχήσουμε το σαρκικό μας πάθος, για να σταματήσουμε το μίσος, για να κυριαρχήσουμε την γλώσσα μας, για να νικήσουμε την ιδιοτέλεια, τον φθόνο κλπ.

Ας εξαγνιστούμε, αφού οι δυνάμεις θα μας χαριστούν μέσω διαδοχικών εξαγνίσεων. Οι δυνάμεις είναι λουλούδια της ψυχής και καρποί του Εσώτερου. Οι δυνάμεις ενός Μαχάτμα είναι ο καρπός χιλιάδων εξαγνίσεων.

Ο Γνωστικός μαθητής λαμβάνει συγκεκριμένες δυνάμεις από την Λευκή Αδελφότητα μέσω των Μυητικών δοκιμασιών. Αυτές οι δυνάμεις που αποκτούνται από την ψυχή και τον Εσώτερο «συλλαμβάνονται» διότι ο Εσώτερος είναι ο πραγματικός άνθρωπος μέσα μας.

Για παράδειγμα, όταν ο Γνωστικός επιθυμεί να έρθει κοντά του ένας μακρινός φίλος, τότε, παρακαλά τον Εσώτερό του ως ακολούθως: Πατέρα μου, σε παρακαλώ να φέρεις κοντά μου (όνομα του προσώπου), αλλά να μην γίνει όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις εσύ.

Εάν ο Εσώτερός του θεωρήσει ότι η παράκλησή του είναι σωστή, τότε ο Εσώτερος επιτελεί ένα θαύμα, που σημαίνει ότι Αυτός επιτελεί ένα έργο Θεουργίας, και ο μακρινός φίλος φθάνει. Όμως, Εάν ο Εσώτερος θεωρήσει ότι η παράκληση δεν είναι σωστή, τότε δεν εκτελεί την παράκληση της ψυχής του. Αυτή είναι καθαρή λευκή μαγεία.

Ο μαύρος μάγος προβαίνει στην χρησιμοποίηση του ονομαζόμενου Asuncion ή δύναμη της θέλησης, χωρίς να λάβει υπ’ όψιν του την θέληση του Εσώτερού του.

«Γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης» είναι αυτό που λέει ο Γνωστικός, διότι ο Γνωστικός εκτελεί μόνο την θέληση του Εσώτερού του στην γη όπως και στον ουρανό, με άλλα λόγια, στα ανώτερα επίπεδα της συνείδησης. Ο Γνωστικός τοποθετεί όλα τα υπάρχοντά του στα χέρια του Εσώτερού του.

Προετοιμάζουμε τους αδένες της επίφυσης και υπόφυσης για την διόραση κυριαρχώντας τον θυμό και αποκτώντας την γαλήνη. Προετοιμαζόμαστε για την αφύπνιση του εσωτερικού αυτιού όταν πάντα λέμε λόγους αγάπης και αλήθειας.

Η σεξουαλική μαγεία, η καθημερινή εκφώνηση και ο αδιάλειπτος εξαγνισμός μας οδηγούν στις κορυφές της Ύψιστης Μύησης.

Το να μην εποφθαλμιούμε δυνάμεις δεν σημαίνει ότι εμείς, οι Γνωστικοί, έχουμε μία πιο ορθή συμπεριφορά, όπως κάνουν οι Θεοσοφιστές. Πρέπει να προετοιμαστούμε ασκώντας σεξουαλική μαγεία, όταν εκφωνούμε, και όταν εξάγουμε όλα τα σκουπίδια από μέσα μας.

Οι Γνωστικοί μετατρέπουν τις σεξουαλικές τους ενέργειες και υπομονετικά περιμένουν να γίνουν αντάξιοι να λάβουν τις απόκρυφες δυνάμεις τους, που βλασταίνουν ως λουλούδια της ψυχής όταν ήδη έχουν εξαγνιστεί.

Οι Γνωστικοί δεν εποφθαλμιούν δυνάμεις, αντιθέτως, προετοιμάζονται για να τις αποκτήσουν. Η προετοιμασία του Γνωστικού είναι να εξαγνίζεται και να ασκεί καθημερινά σεξουαλική μαγεία.

Στους ναούς τους, οι μαύροι μάγοι έχουν καθιερώσει παρόμοιες δοκιμασίες με αυτές των λευκών μάγων. Για να γίνουν αποδεκτοί ως υποψήφιοι για την μύησή τους, δέχονται προσβολές, παράπονα, ταπεινώσεις, και δέχονται χτυπήματα κατά πρόσωπο ενώ βρίσκονται στις γιορτές τους.

Στην πέμπτη μονογραφή του 9ου μαύρου βαθμού της σχολής των Σοδόμων, ο μαθητής λαμβάνει μία περγαμηνή αφού περάσει τις δοκιμασίες της γης, νερού, φωτιάς και αέρα μέσα σε ένα ναό μαύρης μαγείας. Στην περγαμηνή δηλώνονται τα ακόλουθα:

«Ειρήνη, χαιρετισμούς από τον Δάσκαλο του ναού. Με διαταγή του αρχιερέα, και όλων των φυλάκων που σε υπηρέτησαν και σε επέβλεπαν, ως απόδειξη για την καρτερία, πίστη και επιθυμία σου, και σύμφωνα με αυτά που εκδηλώθηκαν στα εξωτερικά δώματα, σου επιτρέπεται να εισέλθεις στο ακόλουθο Ιερό. Θα περιμένεις να προετοιμαστείς για να σου επιτραπεί η είσοδος στα άγια των αγίων μετά από τρεις ημέρες καθαγίασης και εξαγνισμού. Το όνομά σου θα είναι 777, το γράμμα σου το Ρ, ο χαιρετισμός σου Aum, το βιβλίο σου θα είναι αυτό με το γράμμα Μ, το πετράδι σου ο πράσινος ίασπις στην μορφή σκαραβαίου, και η ώρα σου θα είναι η εννέα. Αναπαύσου με υπομονή και περίμενε την ώρα, τον αριθμό και το σημάδι».

Αυτή είναι καθαρή, γνήσια μαύρη μαγεία. Αυτές οι δοκιμασίες περνιούνται από το μαθητή ενώ βρίσκεται στο αστρικό επίπεδο μέσα σε ένα ναό μαύρης μαγείας.

Στην Λευκή Αδελφότητα, όταν ο Γνωστικός ζητά από τους Δασκάλους τις τέσσερις δοκιμασίες της γης, φωτιάς, νερού και αέρα, ενώ βρίσκεται στο αστρικό επίπεδο, τότε αυτές δίνονται από τους Δασκάλους η μία μετά την άλλη, όπως περιγράφονται στο βιβλίο μας Ο Τέλειος Γάμος ή Η Πόρτα Εισόδου στην Μύηση. Αυτές οι δοκιμασίες συμβαίνουν πάντα με μία παύση πολλών ημερών ανάμεσά τους, και η επόμενη δίνεται εφόσον ο μαθητής έχει θριαμβεύσει στην προηγούμενη.

Κάθε θρίαμβος του μαθητή γιορτάζεται στην Αίθουσα των Παιδιών, με άρρητη μουσική και γιορτές. Καθεμιά από τις τέσσερις δοκιμασίες έχει την δικής της γιορτή. Η Αίθουσα των Παιδιών, λέγεται έτσι διότι ο μαθητής παραλαμβάνεται από τους Δασκάλους που έχουν πάρει την μορφή παιδιών, με σκοπό να του πουν: «Εάν δεν αλλάξετε, και δεν γίνετε σαν τα μικρά παιδιά, δεν θα εισέλθετε στην βασιλεία των ουρανών». (Ματθ. 18:3)

Έτσι, δεν υπάρχει τίποτε που να έχει σχέση με το γράμμα Ρ, τίποτε με τον αριθμό 777, τίποτε για τον ίασπη, τίποτε σχετικά με ώρες και σημάδια, αφού όλα αυτά είναι απλά καθαρή μαύρη μαγεία από την Ατλαντίδα.

Στη Λευκή Αδελφότητα, το μόνο πράγμα που τοποθετείται πάνω στον Γνωστικό μαθητή είναι ο μικρός μανδύας του Τσέλα (νεόφυτου), τον οποίο πρέπει να ζητήσει.

Αφού περάσει την δοκιμασία του αέρα, ο μαύρος μάγος λαμβάνει ένα κόσμημα με δύο συνδεόμενα δακτυλίδια, το οποίο είναι και το σημάδι του θριάμβου του.

Ο λευκός μάγος λαμβάνει ένα συμβολικό δακτυλίδι που αντιπροσωπεύει την Ακτίνα που ανήκει.

Το δακτυλίδι του μαύρου μάγου του υπενθυμίζει ότι έχει κρεμαστεί πάνω από την άβυσσο από δύο κρίκους. Οι δάσκαλοι του μαύρου ναού ντύνονται με λευκούς χιτώνες.

Οι καλυμμένοι προφήτες φορούν μαύρο βέλο, οι παραστάτες φορούν γκρίζα πετραχήλια, οι γραφείς φορούν μπλε, οι αστρολόγοι μπλε και λευκά, οι μυστικιστές φορούν κίτρινα και οι γιατροί ένα κοκκινο-γκρί χρωματιστό πετραχήλι. Ο ναός παραμένει στην αφάνεια.

Ο μαθητής του 9ου μαύρου βαθμού νουθετείται με τα ακόλουθα λόγια: «Η ζωντανή ψυχή, που διατρέχει αυτό το τρομακτικό μονοπάτι μέσα στην μοναξιά, χωρίς δισταγμούς και δειλία, θα φωτιστεί από τα ένδοξα μυστήρια, μετά τους εξαγνισμούς της γης, φωτιάς, νερού και αέρα». Έπειτα, ο μαύρος μαθητής προχωρεί προς τους φύλακες του θανάτου.

Στην δοκιμασία της φωτιάς, ένας φύλακας λέει στον μαύρο μαθητή τα ακόλουθα: «Εάν επιθυμείς να έρθεις κοντά στον δάσκαλο, πρέπει να περάσεις μέσα από αυτή την πόρτα. Για να φθάσεις αυτή την πόρτα, πρέπει να περάσεις από αυτή την αίθουσα. Για να περάσεις από αυτή την αίθουσα, πρέπει να βαδίσεις πάνω σε αυτά τα πύρινα δοκάρια. Έτσι, έλα αν ψάχνεις για το δάσκαλο». Τότε ο μαθητής λέει στον εαυτό του: «Προχώρα! Προχώρα! Προχώρα!» Έτσι, γεμάτος θάρρος, περνά μέσα από την φωτιά. στην δοκιμασία του νερού, ένας μαύρος μάγος λέει: «Αν θες να δεις το δάσκαλο και να εισέλθεις στον ιερό ναό, πρέπει να φθάσεις σε εκείνη την πόρτα και να περάσεις μέσα, για να φθάσεις σ’ εκείνη την πόρτα πρέπει να περάσεις μέσα από αυτή την λίμνη».

Καθετί που περιγράφεται σε αυτές τις παραγράφους αναφέρεται στον 9ο μαύρο βαθμό της αδελφότητος της Σχολής των Σοδόμων. Όλα αυτά είναι καθαρή και γνήσια μαύρη μαγεία.

Οι μαθητές της Λευκής Αδελφότητος, όπως ήδη έχουμε δηλώσει, γιορτάζουνε μόνο στην Αίθουσα των Παιδιών, αφού βγουν θριαμβευτές.

Οι τέσσερις δοκιμασίες στην Λευκή Αδελφότητα γίνονται για να εξετάσουν το ήθος του μαθητή. Για παράδειγμα, στην δοκιμασία της φωτιάς επιτίθενται στο μαθητή πλήθη εχθρών που τον προσβάλλουν. Αντί να επιστρέψει τις προσβολές, ο μαθητής στέλνει αγάπη προς τους εχθρούς του. Έτσι είναι πως θριαμβεύει σ’ αυτή την δοκιμασία, όταν με γαλήνη, περνά μέσα από την φωτιά χωρίς να καεί.

Όπως βλέπουμε σ’ αυτή την δοκιμασία της φωτιάς, είναι απαραίτητο να φιλήσουμε το μαστίγιο του δημίου για να θριαμβεύσουμε. Όμως, στην δοκιμασία της φωτιάς για τον μαύρο μάγο, αυτό που απαιτείται είναι μονάχα να περάσουμε μέσα από την φωτιά, αφού δεν χρειάζεται καμία ηθική προετοιμασία, που δεν έχει την παραμικρή σημασία για τον μαύρο μάγο.

Η δοκιμασία του νερού για τον Γνωστικό στην Λευκή Αδελφότητα δίνεται μόνο με τον σκοπό να γίνει γνωστό το επίπεδο του αλτρουισμού του μαθητή και η φιλανθρωπία που έχει φθάσει.

Η δοκιμασία του αέρα της Λευκής Αδελφότητος δίνεται μόνο με τον σκοπό να γίνει γνωστή η ικανότητα του μαθητή για αντίσταση έναντι των μεγάλων αντιξοοτήτων και της απόσπασης από τα υλικά πράγματα.

Είναι λογικό ότι ο μαθητής που αυτοκτονεί επειδή έχασε την περιουσία του δεν μπορεί να περάσει την δοκιμασία του αέρα. Αφού, απλά δεν είναι ικανός να αντισταθεί ηθικά σε μία αποτυχία, είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να περάσει την δοκιμασία του αέρα.

Όποιος υποκύπτει στις μεγάλες αντιξοότητες της ζωής αποτυγχάνει στην δοκιμασία της γης.

Υπάρχουν πολλά πρόσωπα που πέρασαν αυτές τις δοκιμασίες μέσα στην πάλη της ζωής, μέσα στην καθημερινή μάχη για να κερδίσουν το καθημερινό ψωμί τους.

Μερικές φορές μέσα στην ζωή βρίσκουμε ανθρώπους που έκαναν ένα μεγάλο αγώνα για το καλό της ανθρωπότητος και το πέτυχαν στην εντέλεια, ασχέτως όλων των ατυχιών, ταλαιπωριών και δακρύων. Αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν τις τέσσερις δοκιμασίες στο σώμα τους με σάρκα και οστά.

Συνεπώς, οι τέσσερις δοκιμασίες της γης, φωτιάς, νερού και αέρα χρησιμοποιούνται μόνο για την ηθική αξιολόγηση του μαθητή. Όλα τα ελαττώματά μας και ηθικά σφάλματα είναι ακριβώς η αρνητική άποψη των τεσσάρων στοιχείων της Φύσης, και εμείς πρέπει να μετατραπούμε σε βασιλιάδες και βασίλισσές της.

Στη Λευκή Αδελφότητα, οι τέσσερις δοκιμασίες συνοδεύονται από ένα προφορικό τεστ, για να αναγνωριστεί το επίπεδο εξαγνισμού που έχει φθάσει ο μαθητής.

Όλες αυτές οι δοκιμασίες συμβαίνουν στο αστρικό επίπεδο. Ο προετοιμασμένος μαθητής, που σημαίνει, ο πνευματικά ώριμος μαθητής, φέρει στην μνήμη του όλα αυτά που συμβαίνουν και στο φυσικό επίπεδο, όπως όταν έχει ένα όνειρο.

Από την άλλη μεριά, αυτό που μετρά στην μαύρη αδελφότητα είναι να έχουν το θάρρος ενός βάρβαρου κτήνους για να περάσουν θριαμβευτές αυτές τις δοκιμασίες.

Η έκτη μονογραφή από τον 9ο μαύρο βαθμό μας περιγράφει πως οι τρομεροί μαθητές της, αφού περάσουν θριαμβευτικά τις τέσσερις δοκιμασίες, έχουν το δικαίωμα να λάβουν (λένε) την ιερή μύηση.

Ας δούμε στην ακόλουθη παράγραφο από την τρίτη σελίδα της έκτης μονογραφής του 9ου μαύρου βαθμού: «Τώρα λοιπόν, μ’ αυτόν τον τρόπο γνώρισα ότι τα δύο συνδεόμενα δακτυλίδια πρέπει να είναι το σημάδι μου, επομένως, δύο συνδεόμενοι κύκλοι όμοιοι με τους δύο κρίκους της αλυσίδας είναι το σημάδι μου, και θα είναι επίσης και το δικό σου σημάδι σ’ αυτή την μύηση. Όταν αυτό έγινε κατανοητό από εμένα, μου ζήτησαν να υπογράψω το όνομά μου και να αφήσω το σημάδι του αντίχειρά μου πάνω σε ένα ειδικό φύλλο χαρτιού, που ήταν κολλημένο σε ένα κομμάτι ξύλο, το οποίο επίσης ήταν κολλημένο με άλλα κομμάτια ξύλου. Έπειτα, με διέταξαν να προχωρήσω προς την πόρτα, να σπρώξω μία μικρή ολισθηρή σφραγίδα, και να δώσω το γράμμα μου και τον αριθμό μου».

Όλα αυτά μοιάζουν να είναι σαν μία σκηνή από ένα αστυνομικό γραφείο, αλλά ποτέ ενός ναού λευκής μύησης. Κανείς δεν υπογράφει το προσωπικό του όνομα μέσα σε ένα ναό λευκής μύησης, ούτε κανείς καταχωρείται, διότι στην λευκή αδελφότητα και στα καρμικά αρχεία, ο άνθρωπος αντιπροσωπεύεται με το όνομα του Εσώτερού του και ποτέ με εγκόσμια ονόματα.

Πολλοί μαύροι μαθητές χάνουν τα εγκόσμια ονόματά τους όταν εντάσσονται στα πνευματικά πανεπιστήμιά τους. Όταν αυτοί κατακτούν τον βαθμό Anagaric, τους δίνεται ένα ιδιότροπο όνομα ως υποκατάστατο του εγκόσμιου ονόματός τους, ως μία αμοιβή για την επιτυχία τους.

Όταν σχηματίζουν αλυσίδα, αυτοί εκφωνούν στο Ναό τους: Ε... Ι... Ε... Ι… Αυτή είναι η ευχαριστία για αυτούς τους μύστες του αριστερού χεριού.

Ο προϊστάμενος του μαθητή φορά ένα χιτώνα και σκούφο μαύρου χρώματος, διότι είναι ένας αυθεντικός μαύρος μάγος. Ανάμεσα στους δασκάλους της Λεύκης Αδελφότητος κανείς δεν φορά μαύρο σκούφο. Ο Δάσκαλος Zanoni (λευκός δάσκαλος), φορά μαύρο χιτώνα και μανδύα του ίδιου χρώματος, αλλά ποτέ δεν φορά μαύρο σκούφο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο μαύρος σκούφος είναι μόνο για τους μαύρους μάγους.

«Έτσι, έχοντας φθάσει στα βάθη του ναού, οδηγούμαι προς το κέντρο του. Τότε, ένας ιερέας τοποθετεί έναν μεγάλο σταυρό πάνω από το κεφάλι μου ενώ γονατίζω, και αντηχούν τρεις κωδωνοκρουσίες σε κάποιο άλλο μέρος του ναού. Από τα ανατολικά του ναού, ένας δάσκαλος με μοβ χιτώνα που φέρει έναν μεγάλο Αιγυπτιακό σταυρό με πλησιάζει. Κρατά αυτόν τον σταυρό πάνω από το κεφάλι μου αντί του άλλου σταυρού, ενώ οι άλλοι λειτουργοί που στέκονται δίπλα μου λένε: «Κάτω από τον σταυρό της αθανασίας και της αιώνιας ζωής, είσαι ευλογημένος».

Μέσα στις αίθουσες της αυθεντικής λευκής Γνωστικής Μύησης, ένας δάσκαλος ποτέ δεν φορά ένα μοβ ή κόκκινο χιτώνα, αφού αυτά τα χρώματα χρησιμοποιούνται μόνο από τις ιεραρχίες της μαύρης αδελφότητος.

Στην λευκή Μύηση ο μαθητής ρίχνει πάνω στους ώμους του έναν τεράστιο και βαρύ ξύλινο σταυρό. Αυτό σημαίνει ότι ο μαθητής έχει ήδη αρχίσει την δική του Πορεία της Σταύρωσης μέσω των εννέα Αρκάνα. Το βάρος του σταυρού διαφέρει κατά πολύ, καθώς εξαρτάται από το κάρμα κάθε προσώπου. Μερικές φορές ο μαθητής δεν μπορεί να φέρει το βάρος του σταυρού του, τότε ο Κυρηνναίος πρέπει να τον βοηθήσει. Τα φωνήεντα Ε.U. χαρίζουν στο μαθητή την δύναμη να φέρει το σταυρό του όταν αυτός είναι πολύ βαρύς. Έτσι, ο σταυρός πάνω στους ώμους είναι λευκή μαγεία. Όμως, ο σταυρός πάνω στο κεφάλι είναι μαύρη μαγεία.

Ο Χριστός δεν έφερε το σταυρό του πάνω στο κεφάλι του, αλλά πάνω στους ώμους του. Ο σταυρός συμβολίζει την ύλη. Έτσι, το να φέρουμε το σταυρό πάνω στο κεφάλι σημαίνει ότι κάποιος αποφασίζει να ζήσει κάτω από την ύλη, κάτω από τον κόσμο. Γι’ αυτό και ο μαύρος μάγος λέει: «Κάτω από τον σταυρό της αθανασίας και της αιώνιας ζωής, είσαι ευλογημένος».

Ο Λευκός Μάγος λέει: «Πάνω στον σταυρό εγώ είμαι». Ο σταυρός πάνω στο κεφάλι φέρεται από τους Ποντίφικες στις μήτρες τους. Κανείς Λευκός Μάγος δεν φέρει τον σταυρό πάνω στο κεφάλι του, αλλά πάνω στους ώμους του, όπως το έδειξε ο Θεϊκός Λυτρωτής. Έτσι, εμείς, οι Γνωστικοί, δεν είμαστε κάτω από τον σταυρό, αλλά, πάνω στον σταυρό.

Ο Γνωστικός λαμβάνει ένα συγκεκριμένο έμβλημα στην πρώτη Μύηση. Πριν εισέλθει στην πρώτη Μύηση, έχει ήδη λάβει τον αυθεντικό απολεσθέντα Λόγο, που ποτέ δεν έχει γραφτεί.

Τα προφορικά τεστ είναι πολύ αυστηρά για να λάβουμε την Μύηση. Ο μαύρος μάγος δεν ενδιαφέρεται για την ηθική. Όταν ο τσέλα (λευκός νεόφυτος) περάσει θριαμβευτικά την λευκή Μύηση, γίνεται μία εορτή.

Στη μαύρη τελετή, ο μαθητής λαμβάνει από έναν μαύρο μάγο, που είναι ντυμένος στα κίτρινα, μία σειρά διδασκαλιών, που χρησιμοποιούνται για να γίνεται αόρατος και να κάνει άλλους αόρατους. Θα μιλήσουμε σχετικά μ’ αυτό στο επόμενο κεφάλαιο Νιρβάνα.

Όπως ήδη έχουμε δηλώσει, όλες αυτές οι διδασκαλίες προέρχονται από την Ατλαντίδα. Στην Ατλαντίδα, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τις σεξουαλικές δυνάμεις για να προκαλέσουν μεγάλες ζημιές. Έτσι, ο Orhuarpa (ένας μαύρος μάγος) δημιουργούσε τέρατα με το μυαλό του, που αργότερα τα υλοποιούσε και στο φυσικό. Τα τάιζε με αίμα για να τα κρατήσει ζωντανά και έριχνε αυτά τα τέρατα πάνω στα ανυπεράσπιστα θύματά του όταν το επιθυμούσε.

Η Ατλάντεια ανθρωπότητα ήταν διορατική και χειριζόταν θαυμάσια τις κοσμικές δυνάμεις. Ένας πολύ σημαντικός ναός υπήρχε εκείνη την εποχή. Αυτός ο ναός ονομαζόταν ο Ναός του Ηφαίστου. Οι φύλακες αυτού του ναού είχαν τον Αriman (ένας άλλος μαύρος μάγος) και τις λεγεώνες του κάτω από τον έλεγχό τους, έτσι, αυτοί οι μαύροι μάγοι δεν μπορούσαν να εργάζονται ελεύθερα πάνω στον πλανήτη μας. Τα άτομα του Αριμάν τελικά έβλαψαν την διόραση του ανθρώπου. Έτσι η ανθρωπότητά μας παραμένει σκλαβωμένη από την ψευδαίσθηση του φυσικού κόσμου.

Εντούτοις, υπήρχε στην Ατλαντίδα ένα μεγάλο Κολέγιο Μυστών. Όταν οι μαύροι μάγοι επιχειρούσαν να τους βλάψουν, τότε αυτοί θανατώνονταν από το Ξίφος της Δικαιοσύνης.

Οι Κύριοι του Ερμή έδωσαν τον νου στο ανθρώπινο ον για να μπορεί να σκέφτεται, και όχι για να τον χρησιμοποιούν για καταστροφικούς σκοπούς, όπως έκανε ο Orhuarpa.

Όταν ο Orhuarpa είδε ότι οι άνθρωποι τον λάτρευαν ως έναν Θεό, εξόπλισε έναν πανίσχυρο στρατό και όρμησε έναντι της Tollan, την πόλη με τις επτά πύλες από ατόφιο χρυσό, όπου βασίλευαν οι Λευκοί Μάγοι από την Ατλαντίδα.

Κατά την διάρκεια της ημέρας, ο Orhuarpa πολεμούσε ντυμένος στο ατσάλι, με ασπίδα, κράνος, και ξίφος. Όμως, στην διάρκεια της νύχτας, απελευθέρωνε τα κτήνη του με την μαγεία του. Αυτά είχαν την μορφή λύκου και κατέστρεφαν τους εχθρούς τους. Έτσι πολιόρκησε την Tollan, την πόλη με τις επτά πύλες από ατόφιο χρυσό. Αυτός έγινε αυτοκράτορας της Ατλαντίδος, και ίδρυσε την λατρεία του σκοτεινού ήλιου.

Έτσι συνέβησαν τα γεγονότα, και τότε είναι που ο Δάσκαλος El Morya επανενσαρκώθηκε. Αυτός δημιούργησε έναν στρατό και όρμησε εναντίον του Orhuarpa.

Ο Orhuarpa έριξε τα ανελέητα κτήνη του κατά του Δασκάλου El Morya, αλλά ο Δάσκαλος τα διέλυε με τις φωτεινές δυνάμεις του.

Ο Δάσκαλος El Morya, με την κόψη του σπαθιού του, πολιόρκησε την Tollan, την πόλη με τις επτά πύλες από ατόφιο χρυσό, και όλοι οι στρατιώτες του Orhuarpa έπεσαν κάτω από το σπαθί των δυνάμεων του φωτός. Όταν ο Orhuarpa είδε ότι έχασε, κλείστηκε μέσα σε ένα πύργο και πέθανε καιγόμενος μέσα του, διότι οι στρατιώτες του Δασκάλου El Morya έβαλαν φωτιά σ’ εκείνο τον πύργο.

Δυστυχώς, τα γεγονότα δεν τελειώνουν εδώ. Ο Orhuarpa επανενσαρκώθηκε αμέσως ξανά, και όταν ήταν αρκετά μεγάλος, συνένωσε το στρατό του από πολεμιστές και μάγους και προχώρησε κατά της Tollan, αλλά δεν μπόρεσε να την κατακτήσει ξανά. Έτσι, ίδρυσε και αυτός τον θρόνο του έναντι του άλλου θρόνου.

Τότε, οι τέσσερις Θρόνοι (Θεότητες) είπαν στον Λευκό Αυτοκράτορα Noenra (Νώε): «Φύγε από αυτή την χώρα, και πήγαινε στην έρημο Γκόμπι, όπου θα βρεις μια στεγνή ξηρά, διότι ο Θεός θα βυθίσει αυτή την χώρα». Ο Νώε υπάκουσε και αναχώρησε με τον λαό του για την έρημο Γκόμπι.

Ο λαός του Noenra ήταν οι πρώτες Σημιτικές φυλές που ακολουθούσαν το μονοπάτι της Λευκής Μαγείας. Έτσι, ο Orhuarpa έγινε αρχηγός και κύριος της Ατλαντίδος. Μετά από κάποιο καιρό από την αναχώρηση του λαού του Ισραήλ, άρχισαν να συμβαίνουν διάφορες πύρινες εκδηλώσεις. Αυτό έγινε διότι η χρήση των σεξουαλικών δυνάμεων, όταν χρησιμοποιούνται για την μαύρη μαγεία, βάζουν την φωτιά των κοιμισμένων ηφαιστείων σε δραστηριότητα.

Οι σεξουαλικές δυνάμεις έχουν μία άμεση σχέση με όλες τις δυνάμεις της Φύσης, διότι οι σεξουαλικές δυνάμεις βρίσκονται όχι μόνο στα σεξουαλικά μας όργανα, αλλά επίσης και στα κύτταρά μας, και επιπλέον μέσα σε κάθε άτομο του Κόσμου.

Η σεξουαλική δύναμη είναι η αιτία του ηλεκτρισμού. Ήταν λογικό λοιπόν ότι τα κοιμισμένα ηφαίστεια θα δραστηριοποιούνταν, αφού σχετίζονται άμεσα με τους μαύρους μάγους μέσω της σεξουαλικής ενέργειας.

Κατά την διάρκεια μεγάλων σεισμών, η Ατλαντίδα βυθίστηκε με όλους τους μαύρους μάγους της στον πυθμένα του Ατλαντικού Ωκεανού.

Όλες οι αυτόχθονες φυλές της Αμερικής είναι κατάλοιπα της Ατλαντίδος. Αυτές οι φυλές διατήρησαν πολλές πρακτικές μαύρης μαγείας που προέρχονται από τους Άτλαντες.

Στην Αμερική, υπάρχουν κάποιοι που κάνουν κούκλες με κερί και έπειτα τις θάβουν τρυπημένες με βελόνες. Έτσι αυτοί ενδυναμώνουν την φαντασία τους και συγκεντρώνουν τον νου τους πάνω στα θύματά τους.

Υπάρχουν άλλοι που χρησιμοποιούν τις σεξουαλικές δυνάμεις για καταστροφικούς σκοπούς. Όλα αυτά προέρχονται από την Ατλαντίδα.

Οι Ινδιάνοι Arhuacos, από την Σιέρρα Νεβάδα της Σάντα Μάρτα (Κολομβία) έκαψαν μία ολόκληρη πόλη που ονομαζόταν Dibuya, χρησιμοποιώντας τα στοιχειώδη της φωτιάς που τα ονομάζουν Animes.

Εγώ συνάντησα μία ταπεινή γριά γυναίκα στην μικρή πόλη της Santa Cruz de Mora (στην Πολιτεία της Merida), που έκανε θαύματα με τα στοιχειώδη της Φύσης. Όταν ήταν νέα, παντρεύτηκε έναν Ινδιάνο. Ο σύζυγός της την πήρε στην φυλή του μέσα στην ζούγκλα. Αυτή λέει πολλά παράξενα πράγματα σχετικά με αυτή την φυλή. Λέει ότι κατά την διάρκεια της ημέρας, οι Ινδιάνοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και κατά την διάρκεια της νύχτας όλοι τους φθάνουν με την μορφή ζώων όμως, όταν βρίσκονται στις κατοικίες τους, ξαναπαίρνουν την ανθρώπινη μορφή.

Μία ημέρα ο άντρας της έφυγε και της είπε ότι αυτός θα πάει να πεθάνει στην ζούγκλα (οι Ινδιάνοι πηγαίνουν στην ζούγκλα για να πεθάνουν). Αυτός της έδωσε ένα φυλαχτό και είπε: «Σου το παραδίδω στην φύλαξή σου, έτσι μπορείς να ζητήσεις ότι θες, όταν βρίσκεσαι σε ανάγκη».

Έτσι είναι πως αυτή η γριά γυναίκα έκανε θαύματα στην πόλη της Santa Cruz. Αυτή ζητούσε από το φυλαχτό ότι επιθυμούσε. Χρήματα, κρασί, κοσμήματα, ποτά, αρώματα κλπ, τα οποία ερχόταν σ’ αυτή ως δια μαγείας.

Οι άνθρωποι που τους έκλεβαν δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να την συμβουλευτούν. Αμέσως αυτή ζητούσε από το φυλαχτό να μάθει που ήταν τα κλοπιμαία. Έπειτα, το αντικείμενο μεταφέρονταν σαν από αόρατα χέρια και ερχόταν στα δικά της, και έτσι ο καθένας ξανάπαιρνε τα χαμένα πράγματά του. Δυστυχώς, αυτά τα θαύματα τελείωσαν για την γριά γυναίκα διότι είχε την αδυναμία να τα εξομολογηθεί αυτά σε έναν ιερέα, που της πήρε το φυλαχτό.

Η τέλεση αυτών των θαυμάτων δεν είναι φανταστική ή σπάνια, αφού γίνεται με τα στοιχειώδη της Φύσης. Το βιβλίο του κ. Franz Hartman με τίτλο Τα Στοιχειώδη, αναφέρεται σοφά σ’ αυτά τα πράγματα. Όλη αυτή η γνώση προέρχεται από την Ατλαντίδα.

Τα στοιχειώδη υπηρετούν για το καλό όπως και για το κακό. Οι Άτλαντες χρησιμοποιούσαν τα στοιχειώδη για το κακό.