Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

27 Ιανουαρίου 2018

Για ποιόν ακριβώς λόγο αισθάνεστε σπουδαίοι;

 Ως γνωστόν όλοι οι άνθρωποι [φυσικά και εγώ] αισθάνονται ότι είναι τρομεροί, σημαντικοί, σπουδαίοι, ότι με λίγα λόγια ένα είδος «κέντρου του σύμπαντος».
Δεν έχει σημασία τι λέτε στους άλλους. Μπορεί να αυτοδιαφημίζεστε σαν ταπεινοί, ασήμαντοι κλπ. Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι αυτό που αισθάνεστε βαθιά μέσα σας και όχι αυτό που δηλώνετε.
Έτσι, ο καθένας αισθάνεται «σπουδαίος», ότι αυτός «ξέρει καλύτερα», ότι αυτός δεν κάνει λάθη, ότι η γνώμη του «μετράει» κλπ.
Αυτή η βαθιά κρυμμένη αυτοσπουδαιότητα [μεταμφιεσμένη τις περισσότερες φορές σε ταπεινότητα] είναι τελικά η αιτία των δεινών που βιώνει η ανθρωπότητα «από γενέσεως κόσμου».
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι κυριολεκτικά δεν αξίζουμε ούτε όσο ένας κόκκος σκόνης. Είμαστε ουσιαστικά ανύπαρκτοι. Δεν ζούμε ούτε μία στιγμή αν συγκριθούμε με την «ζωή» της γης ή του σύμπαντος. Οι πράξεις μας δεν επηρεάζουν τίποτε εκτός ίσως από μερικά ακόμα «τίποτε» για κάποιο μικροκλάσμα του συμπαντικού χρόνου.
Είναι δύσκολο να αποδεχθεί κανείς την μηδαμινότητα του εαυτού του, των σκέψεών του, των πεποιθήσεών του κλπ.
Ο μόνος τρόπος να καταδειχθεί αυτό είναι μέσω των αριθμών. Για αυτό θα κάνω μία μικρή προσπάθεια. Και επειδή τα μεγέθη των αριθμών είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτά από τον νου μας δεν θα χρησιμοποιήσω εκθέτες για να έχετε τουλάχιστον μία οπτική αναπαράσταση. Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Θα πάρουμε κατ’ αρχήν σαν συμβατική διάρκεια ζωής τα εκατό χρόνια και σαν συμβατικό βάρος τα εκατό κιλά, για να είναι απλούστεροι οι υπολογισμοί.
Επίσης θεωρώ ότι οι αριθμοί που δίνονται από τους τρομερούς επιστήμονές μας είναι ΑΘΛΙΑ μικροί, στηριζόμενοι σε θεωρίες, αλλά και πάλι θα τους πάρουμε σαν βάση.
1) Το σύμπαν θεωρητικά «ζει» εδώ και 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό φυσικά είναι μία απλή αναπόδεικτη θεωρία [έστω και αν ΚΑΝΕΝΑΣ δεν σας μιλάει για αυτήν την «ασήμαντη» λεπτομέρεια]. Προσωπικά θεωρώ άθλια μικρό αυτόν τον αριθμό, αλλά ας το πάρουμε σαν βάση. Μία απλή διαίρεση θα μας δώσει το παρακάτω συμπέρασμα:

1) Η γη θεωρητικά «ζει» εδώ και 4,54 δισεκατομμύρια χρόνια. Και αυτό επίσης είναι μία απλή αναπόδεικτη θεωρία. Μία απλή διαίρεση θα μας δώσει το παρακάτω συμπέρασμα:
Μία ανθρώπινη ζωή δεν έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από μία σπίθα στο γήινο τζάκι, αφού η γη έχει ήδη «ζήσει» όσο ζουν 45.400.000 άνθρωποι.

Μία ανθρώπινη ζωή δεν έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από μία σπίθα στο συμπαντικό τζάκι, αφού το σύμπαν έχει ήδη «ζήσει» όσο ζουν 138.000.000 άνθρωποι. 
2) Η γη ζυγίζει 5.973.600.000.000.000.000.000.000 κιλά. Και πάλι μία απλή διαίρεση δείχνει ότι η γη ζυγίζει όσο 59.736.000.000.000.000.000.000 άνθρωποι.
Τώρα σκεφτείτε: Πάνω σε έναν ανύπαρκτο [για τα συμπαντικά μεγέθη] κόκκο σκόνης, ζει «κάτι» που ζυγίζει το ένα δια 59.736.000.000.000.000.000.000 αυτού του κόκκου και αντίστοιχα η διάρκεια ζωής του είναι το ένα δια 138.000.000 της σημερινής θεωρητικής ηλικίας αυτού του κόκκου σκόνης.
Αντιλαμβάνεστε καθόλου την μηδαμινότητα της ύπαρξής μας;