Γνωμικά

Δεν έχει σημασία ποια είναι η ιστορία σου. Το πεπρωμένο σου είναι ό,τι μπορείς να δημιουργήσεις σήμερα. Τι πρόκειται να δημιουργήσεις;

Κακά τα ψέματα, αλλά οι άνθρωποι αρέσκονται να ρίχνουν το φταίξιμο στους άλλους:
Αν ο τάδε δεν είχε πει αυτό…
Αν ο δείνα με είχε βοηθήσει…
Αν…
Αν…
Αν…
Και «αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι» λέει μια παλιά έκφραση που την αναφέραμε όταν κάτι ήταν αδύνατο ή δεν είχε σημασία.
Γιατί τελικά εκείνο που μετράει είναι αυτό που θα κάνεις σήμερα:
Σήμερα ο Ηρακλής διάλεξε τον δρόνο της Αρετής.
Σήμερα ο Λεωνίδας στάθηκε στις Θερμοπύλες.
Σήμερα πήρε το κώνειο ο Σωκράτης.
Σήμερα ξεκίνησε η επανάσταση του 21.
Σήμερα ο Καγιαλεδάκης σήκωσε την σημαία του ενάντια στα κανόνια των «Μεγάλων Δυνάμεων».
Σήμερα ανατίναξαν το Κούγκι.
Σήμερα ανατίναξαν το Αρκάδι.
Σήμερα πέθανε Γραικός ο Αθανάσιος Διάκος.
Σήμερα το Αβέρωφ κυνήγησε τον τούρκικο στόλο.
Σήμερα πήραμε παραμάζωμα την τουρκική αυτοκρατορία, στην ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ από πολιτικούς και συμμάχους εκστρατεία του 22.
Σήμερα φωνάξαμε το ΟΧΙ στους φασίστες και στους ναζί.
Άσχετα με το αν πρόκειται για ιστορικό γεγονός ή για προσωπική αλλαγή σήμερα μόνο μπορείτε να πείτε ΟΧΙ είτε στον εξωτερικό εχθρό της χώρας σας είτε στα προσωπικά σας πάθη που σας κρατούν σε μια φυλακή χειρότερη από αυτήν που σας επιφυλάσσει η ΕΕ και η Νέα Τάξη..
Ο Ρήγας Φεραίος έγραψε: Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.
Και ο λαϊκός ποιητής συμπλήρωσε: είναι βαριά η φυλακή κι ας είν’ κι από μετάξι.
Και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο βαριά είναι η φυλακή του εγωισμού μέχρι να τολμήσετε να απαλλαγείτε από αυτήν.

Γνωμικά

Ο φόβος δεν είναι αληθινός. Το μόνο μέρος όπου μπορεί να υπάρξει ο φόβος είναι στις σκέψεις μας για το μέλλον. Είναι ένα προϊόν της φαντασίας μας, που μας κάνει να φοβόμαστε πράγματα που δεν βρίσκονται στο παρόν και ίσως να μην υπάρξουν ποτέ. Είναι σχεδόν παραφροσύνη. Ο κίνδυνος είναι αληθινός, αλλά ο φόβος είναι επιλογή.

Γνωμικά

Αν από τις πολλές αλήθειες διαλέξεις μία, αυτή θα γίνει ψέμα και εσύ φανατικός.

Η πραγματικότητα είναι ένα περίεργο φαινόμενο. Εξαρτάται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τον ψυχικό μας κόσμο. Ένα πράγμα είναι αυτό που συλλαμβάνουν οι αισθήσεις μας και άλλο πράγμα -τελείως διαφορετικό- είναι η ερμηνεία που δίνουμε σε αυτό που συλλαμβάνουν οι αισθήσεις. Για αυτό μιλάμε για ΑΝΤΙΛΗΨΗ.
Η αντίληψη είναι σύνθετη λέξη, αποτελούμενη από το «αντί» και το «λήψη». Με λίγα λόγια παίρνω κάτι αντί κάτι άλλου. «Βλέπω» κάτι που δεν είναι αυτό που συλλαμβάνουν οι αισθήσεις μου. Μετατρέπω την πραγματικότητα σε «κάτι» που υπάρχει μόνο στον νου μου. Παράδειγμα;
Δύο άτομα βλέπουν ένα γατάκι:
-Ο πρώτος θα δει ένα ωραίο, μικρό, χαδιάρικο γατάκι και θα το χαϊδέψει με ευχαρίστηση.
-Ο δεύτερος θα δει ένα βρωμερό ον γεμάτο μικρόβια και θα απομακρυνθεί με απέχθεια.
Ποιος έχει δίκιο;
ΕΜΦΑΝΩΣ και οι δύο!
Το γατάκι είναι και όμορφο αλλά και γεμάτο μικρόβια.
Έτσι, αν οι δύο αρχίσουν να συζητάνε ποιος έχει δίκιο δεν θα τελειώσουν ποτέ. Και οι δύο εκλέγουν ένα μικρό μέρος της πραγματικότητας σαν μοναδική αλήθεια. Αλλά επειδή πρόκειται για πραγματικότητα μπορούν να βρίσκουν επιχειρήματα για να υποστηρίζουν την δική τους άποψη για αυτήν.
Το αποτέλεσμα το βλέπετε γύρω σας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Γνωμικά

Πάντοτε θα πρέπει να αναλύετε κάθε παροιμία που διαβάζετε με συγκεκριμένη οπτική γωνία. Διαβάζοντας απαιτείται η κατανόησή τους με βάση εκείνο που δεν σας συμφέρει. Για παράδειγμα η παροιμία «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει» μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για να δικαιολογήσει το ελάττωμα της τεμπελιάς, είτε για να καταδικάσει το ελάττωμα της ανυπομονησίας:
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό».
Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική».

Μη διαβάσετε τις παροιμίες μου με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

Γνωμικά

Ένας σοφός είπε κάποτε:
Αν πιστεύεις όλα όσα διαβάζεις τότε είναι καλύτερα να μην διαβάζεις καθόλου.
Ο λόγος είναι ότι:
Ένα αξίωμα όσο πλούσιο και τέλειο και αν είναι, θα μπορούσε να είναι ψεύτικο και αυτό που είναι χειρότερο ΣΚΟΠΙΜΑ ψεύτικο.
Οι άνθρωποι, όντας επιφανειακοί, ασχολούνται πάντοτε με την επιφάνεια των πραγμάτων. Παίρνουν τα πράγματα έτσι όπως τους τα σερβίρουν, έτσι όπως τους τα εξηγούν οι «ειδικοί» ή οι «δάσκαλοι». Και συνήθως δέχονται την εξήγηση γιατί τους είναι πολύ βολική, γιατί χαϊδεύει τον εγωισμό τους και δεν απαιτεί από αυτούς καμία προσπάθεια.
Αντίθετα ο αληθινός δάσκαλος θα σε ξεβολέψει, θα σε κατεβάσει από τον θρόνο σου και θα σου πει ότι πρέπει να καταβάλλεις κόπο για να επιτύχεις κάτι.
Έτσι συνήθως κανένας δεν ακολουθεί τον Αληθινό Δάσκαλο.
Αυτή η λειτουργία είναι ένα σημαντικό όπλο στα χέρια των Μαύρων. Την εκμεταλλεύονται για να φαίνονται Άσπροι. Και το αποτέλεσμα μπορείτε να το δείτε γύρω σας: η κακία, η δυστυχία, η φτώχεια, ο πόλεμος, η καταπίεση, ο πόνος και κάθε άλλο «παιδί» του ανθρώπινου εγωισμού εμφανίζονται σε αφθονία. ΟΜΩΣ όλοι πιστεύουν ότι ζούμε σε έναν παράδεισο και ότι οι ίδιοι δεν φταίνε σε τίποτε για όλα αυτά.
Με βάση όλα τα παραπάνω, ο Σαμαέλ Αούν Βεόρ λέει:
Ένα απόφθεγμα μπορεί να είναι εμπόδιο στον Εσωτερικό Δρόμο.

Γνωμικά (Μια καθυστερημένη εισαγωγή)

«Για τους πολλούς»: Οι αναρτήσεις αυτές δεν είναι παρά μια απλή σειρά από παροιμίες.
«Για τους λίγους»: Οι αναρτήσεις αυτές είναι μία προσπάθεια εισαγωγής στην επιστήμη της διακυβέρνησης του εαυτού, και κατ΄ επέκτασιν στην τέχνη της διακυβέρνησης του κόσμου.
Άρχισα να αναρτώ παροιμίες διαφόρων λαών, σκέψεις φιλοσόφων και ρήσεις μεγάλων ανδρών. Τέτοια κυκλοφορούν σε μεγάλο αριθμό, και έχουν όλα ενδιαφέρον, έτσι «δεν κομίζω γλαύκας εις την Αθήνα». Αλλά το πρόβλημα είναι οι άνθρωποι που τις διαβάζουν και το τι καταλαβαίνουν.

Οι περισσότεροι θα διαβάσουν κάτι έξυπνο και θα σταματήσουν εκεί. Και ίσως να κοροϊδέψουν κιόλας. Ο Λάο Τσε έχει πει σχετικά:
Στο άκουσμα του ΤΑΟ ο σοφός διερευνά την έκτασή του, ο σκεπτικιστής το ακολουθεί και το καταγράφει, αλλά οι άλλοι ακούγοντας για αυτό θα γελάσουν… αν δεν γελάσουν, δεν θα είναι το ΤΑΟ…

Μερικοί όμως, εκείνοι που ενδιαφέρονται για το πώς και το γιατί του ψυχολογικού τους κόσμου, θα διαβάσουν τις παροιμίες «διαφορετικά».
Δεν είναι δυνατόν να σας κάνω να διαβάσετε κάτι «διαφορετικά». Αυτό είναι δική σας δουλειά και ευθύνη. Εγώ μπορώ να παραθέτω και να εξηγώ λίγο, ανάλογα με την κατανόησή μου.
Ο λόγος είναι (όπως λέει και ο Τσουάνγκ Τσού) ότι:
Δεν μπορείς να μιλήσεις για την θάλασσα με το βατράχι που ζει σε ένα πηγάδι γιατί η γνώση του περιορίζεται στον χώρο που ζει.
Δεν μπορείς να μιλήσεις για τον πάγο με ένα έντομο του καλοκαιριού γιατί η γνώση του περιορίζεται σε μία μόνο εποχή.
Δεν μπορείς να μιλήσεις για το ΤΑΟ με ένα στενόμυαλο γραμματιζούμενο γιατί η γνώση του περιορίζεται σε αυτά που έμαθε.

Γνωμικά (εισαγωγή)

Αν και δεν κατάφερα να το κάνω τόσο ορατό όσο έπρεπε, το πραγματικό ενδιαφέρον μου και η πραγματική ασχολία μου είναι «η αλήθεια που βρίσκεται μέσα μας». Αυτό προσπαθώ να δείξω ακόμα και στις πολιτικού ενδιαφέροντος αναρτήσεις που κάνω. Είτε σας αρέσει είτε όχι: Η Αλήθεια είναι η ανώτατη τέχνη.
Το Πραγματικό, η Αλήθεια είναι αυτό που μας ενδιαφέρει και δεν βρίσκεται ανάμεσα στις θεωρίες, στις γνώμες και στις δοξασίες η Αλήθεια είναι το άγνωστο από στιγμή σε στιγμή.
Η Αλήθεια βρίσκεται στο Κέντρο, ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Η έννοια που ο νους μπορεί να σφυρηλατήσει για την Αλήθεια δεν είναι ποτέ η Αλήθεια. Η γνώμη που ίσως έχουμε για την Αλήθεια, όσο και αν είναι σεβαστή, με κανένα τρόπο δεν είναι η Αλήθεια. Ούτε τα αντιτιθέμενα πνευματικά ρεύματα μπορούν να μας οδηγήσουν στην Αλήθεια.
Η Αλήθεια είναι κάτι που πρέπει να δοκιμαστεί άμεσα, όπως όταν κάποιος βάζει το χέρι του στην φωτιά και καίγεται ή όπως ένας που καταπίνει νερό και πνίγεται.
Χρειάζεται άμεσα να αυτοερευνηθούμε για να αυτοανακαλυφθούμε και να γνωρίσουμε βαθιά τον εαυτό μας. Η εμπειρία της Αλήθειας έρχεται μόνο όταν περιορίσουμε το Σφάλμα. Μόνο διαλύοντας το ίδιο το Εγώ, τα λάθη, τις προκαταλήψεις και τους φόβους, τα πάθη και τις επιθυμίες, τα διανοητικά κλεισίματα και τις αυτάρκειες παντός είδους, έρχεται σε εμάς η εμπειρία του Πραγματικού.
Η Αλήθεια δεν έχει τίποτε να κάνει με αυτό που έχει ειπωθεί ή δεν έχει ειπωθεί, αυτό που γράφτηκε ή δεν γράφτηκε. Αυτή έρχεται μόνο όταν το «ο Εαυτός μου» έχει πεθάνει. Ο νους δεν μπορεί να αναζητήσει την Αλήθεια γιατί δεν την γνωρίζει. Όσο η συνείδηση είναι εγκλωβισμένη μέσα στο «Εγώ μου» δεν θα μπορέσει να δοκιμάσει το Αληθινό, αυτό που βρίσκεται πέρα από το σώμα, τις συγκινήσεις και τον νου, αυτό που είναι η Αλήθεια.
Σε τί χρησιμεύει στον άνθρωπο να γνωρίζει χιλιάδες θεωρίες χωρίς ποτέ να δοκιμάσει την Αλήθεια;
Πολύ δίκαια είπε λοιπόν ο Χριστός: «Γνωρίστε την Αλήθεια και αυτή θα σας ελευθερώσει».
Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ιησού τι είναι η Αλήθεια, αυτός κράτησε βαθιά σιωπή. Και όταν έκαναν στον Βούδα την ίδια ερώτηση γύρισε την πλάτη και αποσύρθηκε.
Αλλά αν αυτοί οι Αληθινοί Άνθρωποι δεν τόλμησαν να μιλήσουν για Αυτήν τότε εγώ τί μπορώ να κάνω;
Διότι έχει ειπωθεί:
Δεν μπορείς να μιλήσεις στο καλοκαιρινό έντομο για τον χειμώνα. Η γνώση του περιορίζεται σε μία εποχή.
Δεν μπορείς να μιλήσεις στο βατράχι της λίμνης για την θάλασσα. Η γνώση του περιορίζεται στον χώρο που ζει.
Δεν μπορείς να μιλήσεις στον στενόμυαλο γραμματιζούμενο για την Αλήθεια. Η γνώση του περιορίζεται σε αυτά που ξέρει.

Έτσι και εγώ θα περιοριστώ να αναρτήσω μερικά «ειδικά» γνωμικά, με την ελπίδα ότι κάποιος μπορεί κάποτε να καταλάβει…

Γνωμικά

Φανταστείτε ότι η ζωή λειτουργεί υπέρ σας, ακόμη και όταν φαίνεται να εργάζεται εναντίον σας. Υπάρχει κάτι περισσότερο στη ζωή από το να παρακολουθείτε τους άλλους ανθρώπους να τη ζουν.

Γνωμικά

Το ταλέντο δημιουργεί δικές του ευκαιρίες.
Αλλά μερικές φορές φαίνεται ότι η έντονη επιθυμία όχι μόνο δημιουργεί δικές της ευκαιρίες, αλλά και τα δικά της ταλέντα.

Ο σκελετός και η Γνώση

Αυτό που λέγεται Γνώση ή Αυτογνωσία ή Έρευνα του Εαυτού είναι «κάτι» πανάρχαιο.
Έχει όμως ένα τεράστιο πρόβλημα.
Επειδή κυριολεκτικά επιτίθεται στο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΕΓΩ, έχει κυνηγηθεί άγρια από την ανθρωπότητα σε όλη την διάρκεια της ιστορίας της.
Οι άνθρωποι προτιμούν:
-να διαστρεβλώνουν την διδασκαλία της θρησκείας τους
-να θεοποιούν τα ΕΓΩ τους
-να ΨΑΧΝΟΥΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ για την αιτία της δυστυχίας τους
Ο μοναδικός σκοπός τους είναι να μην παραδεχθούν ότι είναι ελαττωματικά όντα που πρέπει να αλλάξουν τον εαυτό τους.
Δεν είναι τυχαίο που οι πρώτοι Γνωστικοί (δηλαδή αυτοί που ασχολούνται με την Γνώση) κυνηγήθηκαν από τους πρώτους χριστιανούς σαν αίρεση. Αλλά ούτε είναι και τυχαίο ότι επέζησαν μέσα στον μοναχισμό. Στα μοναστηριακά κείμενα (Φιλοκαλία, Κλίμαξ κλπ) υπάρχουν όλες οι γνωστικές διδασκαλίες οι οποίες αποτελούν την ραχοκοκαλιά της διαστρεβλωμένης πλέον Χριστιανικής Ορθοδοξίας.
Όμως, όποια θρησκεία και αν εξετάσεις, όσο παλιά ή υποτυπώδης μπορεί να είναι ή να θεωρείται από τους σύγχρονους «πολιτισμένους», έχει κρυμμένη στην δομή της μία και μοναδική εντολή: ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ.
Αυτό εννούν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι με τα τόσα ρητά-παροτρύνσεις:
-Εν οίδα ότι ουδέν οίδα.
-Γνώθι σαυτόν.
-Εδιζησάμην εαυτόν.
-Ένδον σκάπτε.
Κλπ, κλπ, κλπ. Τι άλλο μπορείς να ανακαλύψεις μέσα σου εκτός από ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΕΓΩ τα τόσο καλά κρυμμένα από την αντίληψή μας; Είναι τα ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ μας ΕΓΩ, ο διαστρεβλωμένος ανθρώπινος ψυχισμός, που κάνει τον άνθρωπο να πηγαίνει στα Τάρταρα, αντί για τα Ηλύσια Πεδία. Ενώ ήταν τόπος τιμωρίας, τα Ηλύσια Πεδία όπου οι νεκροί λησμονούν όλα τα γήινα βάσανα.
Αυτό εννούν οι ανατολικές θρησκείες όταν ζητάνε τον θάνατο της επιθυμίας. Εκείνος που επιθυμεί είναι τα ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ μας ΕΓΩ, ο διαστρεβλωμένος ανθρώπινος ψυχισμός, που κάνει τον πιστό να είναι δεμένος στον τροχό του Κάρμα, εγκλωβισμένος στην Μάγια, την υλική ψευδαίσθηση.
Αυτό εννοεί ο Μωάμεθ όταν κηρύσσει Τζιχάντ (ιερό πόλεμο) κατά των απίστων. Οι άπιστοι δεν είναι παρά τα ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ μας ΕΓΩ, ο διαστρεβλωμένος ανθρώπινος ψυχισμός, που κάνει τον μουσουλμάνο να αμαρτάνει.
Αυτό εννοεί ο Χριστός όταν λέει:
-Οι άνθρωποι είναι τάφοι όμορφοι από έξω αλλά μέσα γεμάτοι σαπίλα. (Η προσωπικότητα μπορεί να είναι φτιασιδωμένη και όμορφη, ο άνθρωπος μπορεί να υποκρίνεται τον «πολιτισμένο»,  αλλά ο διαστρεβλωμένος ανθρώπινος ψυχισμός που κρύβεται πίσω από την προσωπικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από σαπίλα και βρώμα).
-Αν ο σπόρος δεν πεθάνει το φυτό δεν γεννιέται. (Τι άλλο μπορεί να είναι ο σπόρος παρά ο άνθρωπος-ΕΓΩ, ο άνθρωπος-ΕΛΑΤΤΩΜΑ, ο άνθρωπος ο προσκολλημένος στην ύλη;)

Από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να ξεφύγει το ψηφιδωτό της Αντιόχειας.
Ο «ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ» σκελετός κάθεται αναπαυτικά ανάμεσα σε ένα δοχείο με κρασί και ένα καρβέλι ψωμί, κρατώντας μία Κούπα.
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έκατσε να σκεφτεί τους συμβολισμούς που κρύβει ο καλλιτέχνης στην «απλοϊκή» αυτή αναπαράσταση.
-ΓΙΑΤΙ έβαλε έναν σκελετό να περνάει καλά; Πρόκειται για ΠΑΡΑΛΟΓΗ αναπαράσταση.
-ΓΙΑΤΙ δεν έβαλε έναν άνθρωπο και δίπλα έναν σκελετό ο οποίος εκ των πραγμάτων ΔΕΝ περνάει καλά;
-ΓΙΑΤΙ δεν έβαλε δίπλα στον «σκελετό» κρέας, ζώα, μία γυναίκα (αν υποθέσουμε ότι ο σκελετός είναι άνδρας), όπλα, βιβλία κλπ; Ακόμα και ο χειρότερος άνθρωπος χρειάζεται κάτι παραπάνω από κρασί και ψωμί.
Επιπλέον γεννιούνται κάποια ερωτηματικά:
-Έχει άραγε σχέση ο αμφορέας με κρασί του ψηφιδωτού με τον Οίνο της Κανά;
-Έχει άραγε σχέση το καρβέλι το ψωμί με τον Άρτο τον Επιούσιο; (δηλαδή με την πνευματική τροφή;)
ΦΥΣΙΚΑ και έχει!
Μόνο έτσι μπορεί να έχει λογική το καταπληκτικό (και επίσης παράλογο) ρητό του Αγίου Όρους:
«Αν πεθάνεις ΠΡΙΝ πεθάνεις, ΔΕΝ θα πεθάνεις όταν πεθάνεις».
Αλλά τι σημαίνει το «να πεθάνεις πριν πεθάνεις»;
Τι καταλαβαίνετε από αυτό το ρητό;
Συνδέστε το ψηφιδωτό και το ρητό και η Γνωστική απάντηση θα ξεπηδήσει ολοκάθαρη:
Όταν ο άνθρωπος σκοτώσει τα ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΕΓΩ, τότε «πεθαίνει». Δεν μοιάζει σε τίποτε με τον προηγούμενο ελαττωματικό εαυτό του.
Είναι «νεκρός». Έχει σκοτώσει την επιθυμία!
Τώρα μπορεί να είναι ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ, μακριά από τα βάσανα των «ζωντανών» ανθρώπων.
Και όταν πεθάνει (σαν σώμα) δεν πρόκειται να πεθάνει (σαν ψυχή). Θα πάει στον Παράδεισο (στα Ηλύσια Πεδία) και όχι στην Κόλαση (στα Τάρταρα).
Και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ (κρατώντας την Κούπα προς τα επάνω) θα έχει το πνευματικό κρασί και ψωμί του (δηλαδή την μεθυστική Γνώση που του έρχεται από τον Πατέρα, τον Θεό).
Προφανώς δεν σας έπεισα…
Αλλά, παρακαλώ, παρατήστε λίγο την κατανάλωση, τους φόρους και την τηλεοπτική τρομοκρατία.
Σκεφτείτε: Πόσο δίκιο μπορεί να έχω;
Και το αν έχω δίκιο είναι θέμα σκέψης, γιατί όπως λέει και ένας σοφός:
«Αν ακούσεις μια ιδέα που συμφωνεί με τις δικές σου, πρόσεξε μήπως είναι λάθος. Αν ακούσεις μια ιδέα που δεν συμφωνεί με τις δικές σου, πρόσεξε μήπως είναι σωστή».